14.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/1

(1)

Artykuł 40 rozporządzenia Rady (WE) nr 1347/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej za dzieci obojga małżonków (1) przewiduje, że decyzje dotyczące unieważnienia małżeństwa podjęte na mocy traktatów między Stolicą Apostolską a Portugalią, Włochami i Hiszpanią (konkordatów) mają być uznawane w Państwach Członkowskich, na warunkach określonych w rozdziale III tego rozporządzenia.

(2)

Artykuł 40 rozporządzenia (WE) nr 1347/2000 został zmieniony załącznikiem II do Aktu Przystąpienia z 2003 r., tak aby uwzględnić Umowę między Maltą a Stolicą Apostolską z dnia 3 lutego 1993 r. w sprawie uznawania cywilnych skutków wynikających z małżeństw kanonicznych i z decyzji władz i sądów kościelnych dotyczących takich małżeństw, wraz z drugim Protokołem dodatkowym z dnia 6 stycznia 1995 r.

(3)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (2), weszło w życie dnia 1 sierpnia 2004 r. i będzie mieć zastosowanie od dnia 1 marca 2005 r. we wszystkich Państwach Członkowskich, z wyjątkiem Danii.

(4)

Malta wniosła o zmianę art. 63 rozporządzenia (WE) nr 2201/2003, który odpowiada art. 40 rozporządzenia (WE) 1347/2000, w celu uwzględnienia Umowy Malty ze Stolicą Apostolską.

(5)

Artykuł 57 Aktu Przystąpienia z 2003 r. przewiduje, że akty przyjęte przed przystąpieniem, które wymagają dostosowania z powodu przystąpienia, mogą zostać dostosowane przy zastosowaniu uproszczonej procedury, zgodnie z którą Rada stanowi większością kwalifikowaną, na wniosek Komisji.

(6)

Uzasadnione jest uwzględnienie wniosku Malty i odpowiednia zmiana rozporządzenia (WE) nr 2201/2003,

1)

w ust. 3 dodaje się następującą literę:

2)

ustęp 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Uznawanie decyzji przewidzianych w ust. 2 może w Hiszpanii, we Włoszech i na Malcie podlegać tym samym procedurom i tym samym kontrolom, jakie mają zastosowanie w odniesieniu do decyzji sądów kościelnych, wydawanych zgodnie z traktatami międzynarodowymi, zawartymi ze Stolicą Apostolską, wymienionymi w ust. 3.”.

14.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/3

(1)

Decyzją 2730/2000/EWWiS (2) Komisja nałożyła ostateczne cło antydumpingowe w kwocie 32,6 EUR za tonę na przywóz koksu węglowego w kawałkach o średnicy większej niż 80mm („koks węglowy 80+”), pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („CHRL”), objętego kodem CN ex 2704 00 19 (kod TARIC 2704001910).

(2)

Decyzją 2004/264/WE (3) („decyzja”) Komisja zawiesiła ostateczne cło antydumpingowe na okres dziewięciu miesięcy, z mocą od dnia 20 marca 2004 r.

(3)

Artykuł 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego przewiduje możliwość zawieszenia środków antydumpingowych w interesie Wspólnoty, uzasadniając to tymczasową zmianą warunków rynkowych w stopniu uniemożliwiającym naprawienie wyrządzonej szkody w wyniku zawieszenia. Środki antydumpingowe mogą zostać zawieszone decyzją Komisji na okres dziewięciu miesięcy. Artykuł 14 ust. 4 stanowi ponadto, że zawieszenie można przedłużyć na kolejny okres nieprzekraczający jednego roku, jeśli Rada podejmie taką decyzję na wniosek Komisji.

(4)

Po zawieszeniu ostatecznego cła antydumpingowego w drodze decyzji Komisja, zgodnie z motywem 15 decyzji, nadal monitorowała sytuację na rynku koksu węglowego 80+. Poza analizą przywozu z CHRL, wszystkim zainteresowanym stronom wysłano kwestionariusz z prośbą o nadesłanie danych dotyczących produkcji, wielkości i cen sprzedaży na rynku wspólnotowym oraz rentowności za 2003 r. i pierwsze sześć miesięcy 2004 r.

(5)

Odpowiedzi otrzymano zarówno od strony skarżącej, jak i użytkowników przemysłowych. Współpracowało czterech producentów wspólnotowych: trzech z krajów UE-15 (branża strony skarżącej) i jeden z Polski. Współpracę podjęło także dwanaście spółek reprezentujących sektor wełny skalnej i odlewniczy.

(6)

Jeśli chodzi o wielkość przywozu z CHRL do Wspólnoty, stwierdzono, że w ciągu pierwszych sześciu miesięcy 2004 r. wielkość przywozu przedmiotowego produktu zmniejszyła się o 4 % w porównaniu z tym samym okresem w 2003 r. Jednakże doświadczenia ubiegłych lat wskazują na to, że zwykle większość przywozów dokonywana jest w drugiej połowie roku. Istotnie, w tym wypadku porównanie wielkości przywozu od stycznia do czerwca 2004 r. i w okresie ostatnich sześciu miesięcy 2003 r. wykazuje spadek rzędu 11 %.

(7)

Odnośnie do cen, średnia cena koksu węglowego 80+ w ciągu pierwszych sześciu miesięcy 2004 r. wzrosła o 107 % w porównaniu ze średnią ceną w 2003 r. Przeciętnie cena jednostkowa wynosiła 124 EUR za tonę w 2003 r. i 256 EUR za tonę w ciągu pierwszych sześciu miesięcy 2004 r. Zwraca się uwagę, że w ciągu pierwszych pięciu miesięcy 2004 r. odnotowano lekki wzrost, od 110 EUR do 140 EUR, w czerwcu zaś cena wzrosła do 403 EUR.

(8)

Podczas pierwotnego dochodzenia głównymi konkurentami CHRL były Polska i Republika Czeska. Na podstawie danych Eurostatu łączny przywóz z tych krajów w 2003 r. wyniósł 924 602 ton w porównaniu z 318 005 tonami z CHRL. Obecnie kraje te są częścią przemysłu wspólnotowego i ich dane są uwzględniane.

(9)

W grupie producentów wspólnotowych (UE-15) nastąpił wzrost produkcji o 23 %, tj. z 442 397 ton w 2003 r. do około 543 920 ton w 2004 r. W tym samym czasie wielkość sprzedaży wzrosła o 35 %, a ceny o 8 %. Wydaje się, że przemysł wspólnotowy rozpoczął usuwanie skutków poprzedniej szkodliwej sytuacji i dochodzenie do względnie dobrego stanu, gdyż średni zysk wynosił 8,5 % w 2003 r. i 12,4 % na koniec czerwca 2004 r.

(10)

W odniesieniu do nowych Państw Członkowskich UE produkcja koksu węglowego 80+ koncentruje się głównie w Polsce i Republice Czeskiej. Jeden z polskich producentów współpracował w ramach tego postępowania. Produkcja spółek współpracujących z UE-25 wzrosła od 2003 r. do 2004 r. o 30 %. W tym samym czasie nastąpiło zwiększenie wielkości sprzedaży o 39 %, a cen sprzedaży o 12 %. Średni zysk dla producentów z UE-25 wyniósł 13 % w 2003 r. i 19,1 % w 2004 r.

(11)

Ceny koksu węglowego 80+ przywożonego z CHRL przez użytkowników przemysłowych wzrosły ze 143 EUR za tonę w 2003 r. do 255 EUR za tonę w 2004 r. (kwiecień–czerwiec), tj. o 78 %. Wielkość chińskiego koksu węglowego zakupionego przez tych użytkowników spadła ze 158 730 ton w 2003 r. do około 65 114 ton w 2004 r., tj. o 59 %.

(12)

Użytkownicy nadal utrzymują, że dostawy koksu węglowego 80+ nie spełniają zapotrzebowania rynku wspólnotowego, pomimo znaczącego wzrostu produkcji i sprzedaży przez przemysł wspólnotowy. Poza tym twierdzą oni, że chiński koks węglowy 80 + nie jest dostępny w wystarczających ilościach, a nawet jeśli jest – to po bardzo wysokich cenach.

(13)

Powyższe informacje wskazują, że rynek znajduje się w takiej samej sytuacji jak wówczas, gdy zawieszono środki. Istotnie, uwzględniając tymczasowe zmiany warunków rynkowych, a zwłaszcza wysoki poziom cen przedmiotowego produktu, utrzymujący się znacznie powyżej szkodliwego poziomu, ujawnionego w pierwotnym dochodzeniu, przy niedoborach zaopatrzenia w koks węglowy 80+, uznaje się, że szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu w wyniku przywozu koksu węglowego 80+ z CHRL nie da się naprawić w obecnej sytuacji, przedłużenie zatem zawieszenia leży w interesie Wspólnoty. W związku z powyższym nadal spełniane są warunki wymagane dla zawieszenia.

(14)

Z uwagi na powyższe ustalenia proponuje się przedłużenie zawieszenia cła antydumpingowego na przywóz koksu węglowego w kawałkach o średnicy większej niż 80 mm na kolejny okres jednego roku, na mocy art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(15)

Zwraca się uwagę, że z chwilą wygaśnięcia przedłużonego zawieszenia obowiązujące cło antydumpingowe traci moc, o ile nie przedłożono wniosku o przegląd związany z wygaśnięciem środków.

(16)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o najistotniejszych faktach i okolicznościach prowadzących do tego wniosku. Przemysł wspólnotowy wystąpił o przedłużenie zawieszenia cła antydumpingowego o 9 miesięcy, uzasadniając swój wniosek wysokim stopniem płynności rynku koksu węglowego. W związku z tym uznano, że w obecnej sytuacji krótszy okres nie byłby odpowiedni, gdyż na mocy art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego środki można przywrócić, w dowolnym czasie i po konsultacji, jeśli powód ich zawieszenia nie ma już dłużej zastosowania.

(17)

W okresie zawieszenia Komisja będzie nadal monitorować rozwój przywozu koksu węglowego 80+ do Wspólnoty,

14.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/6

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

14.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/8

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1623/2000 z dnia 25 lipca 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do mechanizmów rynkowych (2), ustanawia, między innymi, szczegółowe zasady dotyczące zbywania zapasów alkoholu uzyskanego z destylacji na mocy art. 27, 28 i 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 i będącego w posiadaniu agencji interwencyjnych.

(2)

Należy otworzyć, w myśl art. 80 rozporządzenia (WE) nr 1623/2000, procedury przetargowe sprzedaży alkoholu winnego do nowych zastosowań przemysłowych w celu redukowania zapasów alkoholu winnego pochodzenia wspólnotowego oraz umożliwienia realizacji we Wspólnocie programów przemysłowych na małą skalę lub przetwarzania wymienionego alkoholu na towary przeznaczone do wywozu do celów przemysłowych. Na zapasy alkoholu winnego pochodzenia wspólnotowego magazynowane w Państwach Członkowskich składają się zasoby uzyskane w wyniku destylacji na mocy art. 27, 28 i 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

(3)

Od dnia 1 stycznia 1999 r. w myśl rozporządzenia Rady (WE) nr 2799/98 z dnia 15 grudnia 1998 r. ustanawiającego porozumienia agromonetarne dotyczące euro (3), cena sprzedaży oraz zabezpieczenia muszą być wyrażane, a wypłaty dokonywane w euro.

(4)

Należy ustalić ceny minimalne dla składania ofert, zróżnicowane według kategorii ostatecznego przeznaczenia towaru.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

Onivins-Libourne, Délégation nationale

17, avenue de la Ballastière, skrzynka pocztowa 231

F-33505 Libourne Cedex

[tel. (33-5) 57 55 20 00

teleks 57 20 25

faks (33-5) 57 55 20 59],

14.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/11

(1)

Artykuł 11 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia Komisji (WE) nr 2729/2000 (2) określa liczbę próbek do pobrania każdego roku do celów banku danych przewidzianego w art. 10 tego rozporządzenia. W związku z przystąpieniem Republiki Czeskiej, Cypru, Węgier, Malty, Słowenii i Słowacji, powinna zostać określona liczba próbek do pobrania dla tych państw.

(2)

Artykuł 12 określa liczbę analiz do wykonywania przez Wspólne Centrum Badawcze (WCB), w tym analiz próbek z Państw Członkowskich niedysponujących sprzętem. Powinien zostać określony okres przejściowy w celu założenia i zorganizowania wydajnych laboratoriów izotopowych w tych Państwach Członkowskich.

(3)

Załączniki I, II i III do rozporządzenia (WE) nr 2729/2000 określają dokładne instrukcje do przetwarzania i analizy próbek oraz do składania z nich sprawozdań. Instrukcje te powinny zostać uaktualnione w celu uwzględnienia doświadczenia i postępu technologicznego.

(4)

Należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2729/2000.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

1)

Artykuł 11 ust. 2 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Liczba próbek do pobrania każdego roku dla celów banku danych wynosi przynajmniej:

2)

Artykuł. 12 ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Przez okres kończący się dnia 31 lipca 2008 r., do czasu posiadanie własnego odpowiedniego sprzętu analitycznego, Państwa Członkowskie będące producentami wina, niedysponujące sprzętem do wykonywania analizy izotopowej, przesyłają swoje próbki wina do WCB w celu wykonania analizy.”

3)

Załącznik I zostaje zastąpiony tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

4)

Załącznik II zostaje zastąpiony tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

5)

Załącznik III zostaje zastąpiony tekstem znajdującym się w załączniku III do niniejszego rozporządzenia.

14.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/17

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 2152/2003 stosuje się od dnia 1 stycznia 2003 r. i stanowi podstawę umożliwiającą zintegrowane podejście do dalszego stosowania środków uprzednio wykonywanych na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 3528/86 z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie ochrony lasów Wspólnoty przed zanieczyszczeniem atmosferycznym (2) i rozporządzenia Rady (EWG) nr 2158/92 z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie ochrony lasów wspólnotowych przed pożarami (3). Ponadto rozporządzenie (WE) nr 2152/2003 przyjęto, aby kontynuować monitoring lasów w zakresie zanieczyszczenia powietrza i pożarów lasów oraz aby śledzić dalszy rozwój programu celem poruszenia nowych kwestii dotyczących ochrony środowiska istotnych dla Wspólnoty.

(2)

Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2152/2003 stanowi, że wszystkie działania przewidziane art. 4, 5, 6 ust. 2 i 3 oraz art. 7 ust. 2 omawianego rozporządzenia są wdrażane zgodnie z programami krajowymi, które mają być sporządzone przez Państwa Członkowskie w ciągu dwóch lat. Zgodnie z art. 8 ust. 5 na podstawie przedstawionych programów krajowych, lub na podstawie jakichkolwiek zaakceptowanych dostosowań tychże programów, Komisja decyduje o wkładzie finansowym w koszty kwalifikowane.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2152/2003 Państwa Członkowskie mają obowiązek wyznaczyć właściwe organy odpowiedzialne za przeprowadzanie działań objętych zaakceptowanymi programami krajowymi. Tym samym omawiane rozporządzenie wyraźnie przekazuje wdrażanie zadań organom krajowym.

(4)

W przypadku braku rozporządzenia Komisji ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 2152/2003 zastosowanie mają przepisy następujących rozporządzeń Komisji: (EWG) nr 1696/87 z dnia 10 czerwca 1987 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3528/86 w sprawie ochrony lasów Wspólnoty przed zanieczyszczeniem atmosferycznym (wykazy, sieć, sprawozdania) (4), (WE) nr 804/94 z dnia 11 kwietnia 1994 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2158/92 w odniesieniu do systemów informacji o pożarach lasów (5), (WE) nr 1091/94 z dnia 29 kwietnia 1994 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3528/86 w sprawie ochrony lasów Wspólnoty przed zanieczyszczeniem atmosferycznym (6), (WE) nr 1727/1999 (7) oraz (WE) nr 2278/1999 (8), w zakresie, w jakim nie naruszają one przepisów rozporządzenia (WE) nr 2152/2003.

(5)

Niektóre przepisy rozporządzeń (WE) nr 1727/1999 oraz (WE) nr 2278/1999 należy jednak dostosować do rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (9), w szczególności jego art. 54 ust. 2 lit. c) i art. 56, oraz do rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego stosowanego do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (10).

(6)

Wcześniejsza analiza wykazała, że przekazanie zadań związanych z wykonaniem budżetu krajowym organom sektora publicznego lub organom podlegającym prawu prywatnemu, zgodnie z art. 54 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002, spełnia wymagania należytego zarządzania finansami i gwarantuje przestrzeganie zasady niedyskryminacji i widoczności działań wspólnotowych.

(7)

Kryteria wyboru właściwych organów wyznaczanych przez Państwa Członkowskie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2152/2003 należy włączyć do rozporządzeń (WE) nr 1727/1999 oraz (WE) nr 2278/1999 wraz z przepisami gwarantującymi spełnienie wymagań należytego zarządzania finansami oraz pełne respektowanie zasad niedyskryminacji i przejrzystości.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 1727/1999 oraz (WE) nr 2278/1999.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Leśnictwa,

14.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/21

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1349/2004 z dnia 23 lipca 2004 r. określające procentowo miarę, w jakiej mogą zostać uwzględnione wnioski o pozwolenie na przywóz, złożone w lipcu 2004 r. w ramach kontyngentów taryfowych na wołowinę i cielęcinę, przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1279/98 dla Bułgarii i Rumunii (2) ustaliło warunki, na jakich wnioski o pozwolenie na przywóz złożone na okres od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2004 r. mogą być uwzględnione.

(2)

Ilości produktów wołowych i cielęcych pochodzących z Bułgarii, jakie można importować na warunkach specjalnych w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2004 r. przewidziane w art. 2 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1279/98 zostały wykorzystane w odniesieniu do wszystkich dostępnych ilości.

(3)

Ilości produktów wołowych i cielęcych pochodzących z Rumunii, jakie można importować na warunkach specjalnych w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2004 r. przewidziane w art. 2 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1279/98 i na jakie zostały złożone wnioski, były niższe od ilości dostępnych. Co za tym idzie, zgodnie z drugim akapitem wymienionego artykułu, należy przenieść ilości pozostałe z danego okresu, dodając je do ilości dostępnych dla okresu następnego dla Rumunii.

(4)

Ilości produktów wołowych i cielęcych pochodzących z Rumunii, jakie można importować na warunkach specjalnych w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2005 r. powinno się ustalić z uwzględnieniem ilości pozostających do dyspozycji z poprzedniego okresu, zgodnie z art. 2 akapit 2 rozporządzenia (WE) nr 1279/98,

14.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/23

(1)

Dyrektywa Rady 94/55/WE z dnia 21 listopada 1994 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do transportu drogowego towarów niebezpiecznych (2) ustanowiła ujednolicone zasady transportu towarów niebezpiecznych we Wspólnocie.

(2)

Załączniki do dyrektywy 95/50/WE odnoszą się do załączników do dyrektywy 94/55/WE. Dostosowanie załączników do dyrektywy 94/55/WE do postępu naukowego i technicznego może mieć wpływ na załączniki do dyrektywy 95/50/WE.

(3)

W celu uwzględnienia dyrektywy Komisji 2003/28/WE z dnia 7 kwietnia 2003 r. dostosowującej po raz czwarty do postępu technicznego dyrektywę Rady 94/55/WE w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do transportu drogowego towarów niebezpiecznych, załączniki do dyrektywy 95/50/WE powinny zostać zmienione.

(4)

Środki przewidziane niniejszą dyrektywą są zgodne z opinią Komitetu ds. Transportu Towarów Niebezpiecznych powołanego dyrektywą 94/55/WE,

14.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/29

(1)

Art. 8 ust. 1 wspólnego działania 2004/789/WPZiB stanowi, że Rada upoważnia Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa do podjęcia odpowiednich decyzji zgodnie z art. 25 TUE, wraz z prawem do mianowania Szefa Misji, na wniosek Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela.

(2)

Sekretarz Generalny/Wysoki Przedstawiciel zaproponował mianowanie Jürgena SCHOLZA,

14.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/30

(1)

W dniu 26 stycznia 2004 r., Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/85/WPZiB dotyczące zapobiegania, zarządzania i rozwiązywania konfliktów w Afryce (1).

(2)

Unia Europejska, poprzez Operację Artemis przeprowadzoną w Demokratycznej Republice Kongo (DRK) w 2003 r. na mocy wspólnego działania 2003/423/WPZiB z dnia 5 czerwca 2003 r. w sprawie operacji wojskowej UE w Demokratycznej Republice Konga (2), podjęła już konkretne kroki w celu przyczynienia się do ponownego ustanowienia bezpieczeństwa w DRK.

(3)

W dniu 14 grudnia 2000 r., Rada przyjęła wspólne działanie 2000/792/WPZiB (3) mianujące pana Aldo Ajello Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej dla afrykańskiego Regionu Wielkich Jezior i uchylające wspólne działanie 96/250/WPZiB. Ostatnie przedłużenie mandatu Specjalnego Przedstawiciela zostało dokonane na mocy wspólnego działania 2004/530/WPZiB (4).

(4)

W dniu 29 września 2003 r., Rada przyjęła wspólne stanowisko 2003/680/CFSP (5) zmieniające wspólne stanowisko 2002/829/WPZiB w sprawie dostaw niektórych rodzajów sprzętu do DRK.

(5)

Globalne i obejmujące wszystkich porozumienie w sprawie przekształceń w Demokratycznej Republice Konga, podpisane w Pretorii w dniu 17 grudnia 2002 r. i memorandum w sprawie bezpieczeństwa i armii z dnia 29 czerwca 2003 r. przewidywały utworzenie Zintegrowanej Jednostki Policji (IPU).

(6)

W dniu 28 lipca 2003 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1493 (2003), w której wyraża swoje zadowolenie z ogłoszenia, w dniu 4 kwietnia 2003 r., tymczasowej konstytucji Demokratycznej Republiki Konga i z faktu utworzenia, ogłoszonego dnia 30 czerwca 2003 r., Rządu Narodowej Jedności i Przekształceń. Zachęca również darczyńców do wspierania tworzenia zintegrowanej jednostki policji kongijskiej i zatwierdza udzielenie przez Misję Organizacji Narodów Zjednoczonych w DRK (MONUC) dodatkowej pomocy, która może być niezbędna do celów szkoleniowych.

(7)

We wspólnej deklaracji z dnia 29 września 2003 r. w sprawie współpracy ONZ-UE przy zarządzaniu kryzysami, Sekretarz Generalny ONZ i Prezydencja Rady Unii Europejskiej przyjęli z zadowoleniem istniejącą współpracę pomiędzy Narodami Zjednoczonymi a Unią Europejską w obszarze operacji cywilnych i wojskowych zarządzania kryzysami, oraz rozważyli sposoby pomocy w tworzeniu zintegrowanej jednostki policji w Kinszasie w celu zapewnienia bezpieczeństwa rządowi przejściowemu i instytucjom.

(8)

W dniu 20 października 2003 r., rząd DRK zwrócił się z oficjalnym wnioskiem do wysokiego przedstawiciela ds. WPZiB o pomoc Unii Europejskiej w tworzeniu IPU, która powinna przyczynić się do zapewnienia ochrony instytucji państwowych i wzmocnienia aparatu bezpieczeństwa wewnętrznego.

(9)

W dniu 15 grudnia 2003 r. Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (PSC) przyznał, że Unia Europejska powinna wspierać ustanowienie IPU w drodze podejścia zawierającego trzy elementy: odbudowa, renowacja oraz podstawowe wyposażenie centrum szkoleniowego; szkolenie IPU; oraz kontynuacja, monitorowanie i udzielanie wsparcia w ramach konkretnego wprowadzania w życie mandatu IPU po początkowym etapie szkolenia.

(10)

Komisja przyjęła decyzję finansującą w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) dla projektu, który obejmuje pomoc techniczną, odbudowę centrum szkoleniowego i dostarczenie sprzętu dla IPU jak również odpowiednie szkolenia.

(11)

W dniu 17 maja 2004 r., Rada przyjęła wspólne działanie 2004/494/WPZiB (6) w którym Unia Europejska zobowiązuje się do „wspierania procesu konsolidacji bezpieczeństwa wewnętrznego w DRK, który jest istotnym czynnikiem procesu pokojowego i rozwoju kraju, poprzez pomoc w tworzeniu zintegrowanej jednostki policji (IPU) w Kinszasie”. W tym celu, oraz oprócz działań finansowanych przez EFR, Unia Europejska i jej Państwa Członkowskie udzieliły wkładów pieniężnych i/lub rzeczowych w celu dostarczania rządowi DRK sprzętu dla służb ścigania, broni i amunicji określonych jako niezbędne do utworzenia IPU.

(12)

W dniu 1 października 2004 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1565(2004), w której podejmuje decyzję o przedłużeniu rozmieszczenia MONUC do dnia 31 marca 2005 r. Ponadto, RBNZ decyduje, że MONUC otrzyma, między innymi, mandat jako wsparcie Rządu Jedności Narodowej i Przekształceń: „w celu udzielenia wkładu w ustaleniach poczynionych dla bezpieczeństwa instytucji i ochrony urzędników Procesu Przejściowego w Kinszasie do czasu gdy zintegrowana jednostka policji będzie gotowa do przejęcia odpowiedzialności i wspierania władz Konga w utrzymaniu porządku w innych obszarach strategicznych”.

(13)

Obecna sytuacja bezpieczeństwa w DRK może ulec pogorszeniu, wywołując potencjalnie poważne reperkusje mające wpływ na proces umacniania demokracji, państwa prawnego oraz międzynarodowego i regionalnego bezpieczeństwa. Kontynuowanie zaangażowania wysiłków politycznych i zasobów UE pozwoli na umocnienie stabilności w regionie.

(14)

W motywie 12, wspólne działanie 2004/494/WPZiB przewiduje, że „Rada może podjąć decyzję o tym, że projekt EFR i dostarczenie sprzętu dla służb ścigania, broni i amunicji dla IPU może być kontynuowane w postaci elementu Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (EPBiO) związanego z monitorowaniem, udzielaniem wsparcia i doradztwem”.

(15)

Podczas posiedzenia w dniu 16 listopada 2004 r., PSC zgodził się z ideą, że misja EPBiO, powinna mieć miejsce po zakończeniu projektu EFR.

(16)

W dniu 22 listopada 2004 r., Rada potwierdziła swoje zaangażowanie w bardzo ścisłą współpracę z MONUC i zapewnienie mu skutecznego wsparcia przy realizacji jego mandatu, który obejmuje szkolenie policyjne.

—

Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej (SPUE) podlega bezpośrednio Radzie za pośrednictwem sekretarza generalnego/wysokiego przedstawiciela,

—

PSC zapewnia kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne,

—

Szef Misji/Komisarz Policji dowodzi misją EUPOL KINSZASA i odpowiada za bieżące zarządzanie,

—

Szef Misji/Komisarz Policji podlega bezpośrednio sekretarzowi generalnemu/wysokiemu przedstawicielowi za pośrednictwem SPUE,

—

SG/WP udziela wytycznych Szefowi Misji/Komisarzowi Policji za pośrednictwem SPUE.

a)

wydatki są zarządzane zgodnie z regułami i procedurami Wspólnoty mającymi zastosowanie do budżetu, z takim wyjątkiem, że żadne zaliczki nie są własnością Wspólnoty. Obywatele państw trzecich są dopuszczeni do uczestniczenia w przetargach;

b)

Szef zespołu planowania/ Misji Policyjnej podlega w pełni Komisji i jest nadzorowany przez Komisję w odniesieniu do działań podjętych w ramach swojej umowy.

14.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/35

(1)

W dniu 24 września 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/661/WPZiB dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym urzędnikom z Białorusi (1).

(2)

Międzynarodowa Misja Obserwacyjna w związku z wyborami na Białorusi doszła do wniosku, że wybory parlamentarne i referendum na Białorusi, które odbyły się w dniu 17 października 2004 r. różnią się znacznie od podstawowych zobowiązań Białorusi podjętych w ramach OBWE. UE uważa, że władze Białorusi są bezpośrednio odpowiedzialne za nieprawidłowości odnotowane przez obserwatorów.

(3)

UE odnotowuje również, że ataki przemocy skierowane przeciwko niektórym liderom opozycji i przedstawicielom mediów związane z pokojowymi demonstracjami w Mińsku po wyborach i referendum były dokonywane przez policję i inne służby bezpieczeństwa Białorusi.

(4)

W związku z tym, Rada zadecydowała w dniu 22 listopada 2004 r. o nałożeniu restrykcji w przyjmowaniu urzędników bezpośrednio odpowiedzialnych za sfałszowanie wyborów i referendum oraz tych odpowiedzialnych za poważne naruszenia praw człowieka przy zwalczaniu demonstracji pokojowych.

(5)

W związku z tym, Rada wezwała tego samego dnia prezydenta Łukaszenkę i jego rząd do zmiany ich obecnej polityki oraz do podjęcia podstawowych reform demokratycznych i gospodarczych w celu zbliżenia kraju do wspólnych wartości europejskich. Rada stwierdziła również, że UE pozostaje gotowa do podjęcia dialogu z Białorusią w sprawie stopniowego rozwoju stosunków dwustronnych jak tylko władze Białorusi wykażą poprzez konkretne działania szczerą chęć ponownego dotrzymywania swoich zobowiązań. Ponadto, Rada potwierdza gotowość pogłębienia swoich stosunków z Białorusią, także w ramach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa (ENP), wówczas gdy władze Białorusi wyraźnie zademonstrują swoją chęć poszanowania wartości demokratycznych oraz państwa prawnego.

(6)

Zakres środków ograniczających nałożonych na mocy wspólnego stanowiska 2004/661/WPZiB powinien zatem zostać rozszerzony na osoby, które są bezpośrednio odpowiedzialne za sfałszowanie wyborów i referendum na Białorusi w dniu 17 października 2004 r. i które są odpowiedzialne za poważne naruszenia praw człowieka przy zwalczaniu demonstracji pokojowych po wyborach i referendum na Białorusi.

(7)

Środki ograniczające skierowane przeciwko osobom bezpośrednio odpowiedzialnym za sfałszowanie wyborów i referendum na Białorusi w dniu 17 października 2004 r. i przeciwko osobom odpowiedzialnym za poważne naruszenia praw człowieka przy zwalczaniu pokojowych demonstracji w następstwie wyborów i referendum powinny zostać poddane przeglądowi w świetle reform Kodeksu Wyborczego w celu ich dostosowania do zobowiązań podjętych w ramach OBWE oraz innych norm międzynarodowych zgodnie z zaleceniami OBWE/ODIHR, a także w świetle konkretnych działań podjętych przez władze w celu poszanowania praw człowieka w odniesieniu do pokojowych demonstracji,

1)

Art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapobieżenia wjazdowi lub przejazdowi przez ich terytoria osób odpowiedzialnych za:

2)

Art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Rada, stanowiąc na wniosek Państwa Członkowskiego lub Komisji przyjmuje zmiany do list znajdujących się w załączniku I i załączniku II, odpowiednio do rozwoju wydarzeń politycznych na Białorusi.”

3)

Załącznik zastępuje się załącznikami I i II zwartymi w załączniku do niniejszego wspólnego stanowiska.