ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 481
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 64
29 listopada 2021

Spis treści

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2021/C 481/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2021/C 481/02

Opinia 1/19: Opinia Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Parlament Europejski [Opinia wydana na podstawie art. 218 ust. 11 TFUE – Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencja stambulska) – Podpisanie przez Unię Europejską – Projekt zawarcia przez Unię – Pojęcie przewidywanej umowy w rozumieniu art. 218 ust. 11 TFUE – Kompetencje zewnętrzne Unii – Materialna podstawa prawna – Artykuł 78 ust. 2 TFUE – Artykuł 82 ust. 2 TFUE – Artykuł 83 ust. 1 TFUE – Artykuł 84 TFUE – Artykuł 336 TFUE – Artykuły 1 – 4a Protokołu (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Częściowe uczestnictwo Irlandii w zawarciu konwencji stambulskiej przez Unię – Możliwość rozdzielenia aktu zawarcia umowy międzynarodowej na dwie odrębne decyzje zgodnie z mającymi zastosowanie podstawami prawnymi – Praktyka wspólnego porozumienia – Zgodność z traktatem UE i traktatem FUE]

2

2021/C 481/03

Sprawa C-50/19 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Sigma Alimentos Exterior, SL / Komisja Europejska [Odwołanie – Pomoc państwa – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – System podatkowy – Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim – Pojęcie pomocy państwa – Warunek dotyczący selektywności – System odniesienia – Odstępstwo – Odmienne traktowanie – Uzasadnienie odmiennego traktowania]

3

2021/C 481/04

Sprawy połączone C-51/19 P i C-64/19 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – World Duty Free Group SA, dawniej Autogrill España, SA (C-51/19 P), Królestwo Hiszpanii (C-64/19 P) / Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec, Irlandia [Odwołanie – Pomoc państwa – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – System podatkowy – Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim – Pojęcie pomocy państwa – Warunek dotyczący selektywności – System odniesienia – Odstępstwo – Odmienne traktowanie – Uzasadnienie odmiennego traktowania]

3

2021/C 481/05

Sprawa C-52/19 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Banco Santander, SA / Komisja Europejska [Odwołanie – Pomoc państwa – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – System podatkowy – Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim – Pojęcie pomocy państwa – Warunek dotyczący selektywności – System odniesienia – Odstępstwo – Odmienne traktowanie – Uzasadnienie odmiennego traktowania)]

4

2021/C 481/06

Sprawy połączone C-53/19 P i C-65/19 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Banco Santander SA, Santusa Holding SL (C-53/19 P), Królestwo Hiszpanii (C-65/19 P) / Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec, Irlandia [Odwołanie – Pomoc państwa – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – System podatkowy – Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim – Pojęcie pomocy państwa – Warunek dotyczący selektywności – System odniesienia – Odstępstwo – Odmienne traktowanie – Uzasadnienie odmiennego traktowania]

5

2021/C 481/07

Sprawa C-54/19 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Axa Mediterranean Holding SA / Komisja Europejska [Odwołanie – Pomoc państwa – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – System podatkowy – Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim – Pojęcie pomocy państwa – Warunek dotyczący selektywności – System odniesienia – Odstępstwo – Odmienne traktowanie – Uzasadnienie odmiennego traktowania]

5

2021/C 481/08

Sprawa C-55/19 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Prosegur Compañía de Seguridad, SA / Komisja Europejska [Odwołanie – Pomoc państwa – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – System podatkowy – Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim – Pojęcie pomocy państwa – Warunek dotyczący selektywności – System odniesienia – Odstępstwo – Odmienne traktowanie – Uzasadnienie odmiennego traktowania]

6

2021/C 481/09

Sprawa C-130/19: Wyrok Trybunału (pełny skład) z dnia 30 września 2021 r. – Europejski Trybunał Obrachunkowy / Karel Pinxten [Artykuł 286 ust. 6 TFUE – Naruszenie zobowiązań wynikających z urzędu przez członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego – Pozbawienie prawa do emerytury – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Prawidłowość dochodzenia Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) – Wewnętrzne postępowanie w Trybunale Obrachunkowym – Działalność niezgodna z obowiązkami członka Trybunału Obrachunkowego – Koszty poniesione w związku z podróżą służbową i diety dzienne – Wydatki na cele reprezentacyjne i wydatki na przyjęcia – Korzystanie z samochodu służbowego – Korzystanie z usług szofera – Konflikt interesów – Proporcjonalność kary]

6

2021/C 481/10

Sprawy połączone C-174/19 P i C-175/19 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 6 października 2021 r. – Scandlines Danmark ApS, Scandlines Deutschland GmbH / Komisja Europejska, Królestwo Danii, Föreningen Svensk Sjöfart, Naturschutzbund Deutschland (NABU) eV (C-174/19 P), Stena Line Scandinavia AB / Komisja Europejska, Królestwo Danii, Föreningen Svensk Sjöfart (C-175/19 P) [Odwołanie – Skarga o stwierdzenie nieważności – Pomoc państwa – Finansowanie publiczne stałego połączenia drogowo-kolejowego przez cieśninę Fehmarn – Pomoc indywidualna – Pomoc zgłoszona uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym – Realizacja istotnego projektu stanowiącego przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania – Decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń – Monopol – Zakłócenie konkurencji i wpływ na wymianę handlową]

7

2021/C 481/11

Sprawa C-458/19 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 6 października 2021 r. – ClientEarth / Komisja Europejska, Europejska Agencja Chemikaliów [Odwołanie – Skarga o stwierdzenie nieważności – Decyzja wykonawcza Komisji C(2016) 3549 final – Zezwolenie na zastosowania ftalanu bis(2-etyloheksylu) (DEHP) – Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 – Artykuły 60 i 62 – Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 – Wniosek o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej – Decyzja Komisji C(2016) 8454 final – Oddalenie wniosku]

8

2021/C 481/12

Sprawa C-487/19: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – Postępowanie zainicjowane przez W.Ż. [Odesłanie prejudycjalne – Państwo prawne – Skuteczna ochrona prawna w dziedzinach objętych prawem Unii – Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE – Zasady nieusuwalności i niezawisłości sędziów – Przeniesienie sędziego sądu powszechnego bez jego zgody – Odwołanie – Postanowienie o niedopuszczalności wydane przez sędziego Sądu Najwyższego (Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych) (Polska) – Sędzia powołany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie uchwały Krajowej Rady Sądownictwa mimo orzeczenia sądowego wstrzymującego wykonanie tej uchwały w oczekiwaniu na wydanie przez Trybunał orzeczenia w trybie prejudycjalnym – Sędzia niebędący niezawisłym i bezstronnym sądem ustanowionym uprzednio na mocy ustawy – Pierwszeństwo prawa Unii – Możliwość uznania takiego postanowienia o niedopuszczalności za niebyłe]

9

2021/C 481/13

Sprawa C-538/19: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 6 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Constanţa – Rumunia) – TS, UT, VU / Casa Naţională de Asigurări de Sănătate, Casa de Asigurări de Sănătate Constanţa [Odesłanie prejudycjalne – Zabezpieczenie społeczne – Ubezpieczenie zdrowotne – Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 – Artykuł 20 ust. 1 i 2 – Świadczenia opieki zdrowotnej udzielane w państwie członkowskim innym niż państwo miejsca zamieszkania ubezpieczonego – Uprzednie zezwolenie – Przesłanki – Wymóg przedstawienia zaświadczenia lekarza krajowego publicznego systemu ubezpieczenia zdrowotnego zalecającego dane leczenie – Przepisanie w ramach drugiej opinii lekarskiej, wydanej w państwie członkowskim innym niż państwo miejsca zamieszkania ubezpieczonego, alternatywnego leczenia, którego zaletą jest to, że nie powoduje niepełnosprawności – Pełny zwrot kosztów tego alternatywnego leczenia – Swoboda świadczenia usług – Artykuł 56 TFUE]

10

2021/C 481/14

Sprawa C-544/19: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 6 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad – Blagoevgrad – Bułgaria) – ЕCOTEX BULGARIA EOOD / Teritorialna direktsia na Natsionalnata agentsia za prihodite [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 63 TFUE – Swobodny przepływ kapitału – Dyrektywa (UE) 2015/849 – Zakres stosowania – Uregulowanie krajowe wymagające dokonania płatności przekraczających określoną kwotę wyłącznie w drodze przelewu lub poprzez zdeponowanie na rachunku płatniczym – Artykuł 65 TFUE – Względy uzasadniające – Zwalczanie oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania – Proporcjonalność – Sankcje administracyjne o charakterze karnym – Artykuł 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Zasady legalności oraz proporcjonalności kar do czynów zabronionych pod groźbą kary]

10

2021/C 481/15

Sprawa C-561/19: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Consorzio Italian Management, Catania Multiservizi SpA / Rete Ferroviaria Italiana SpA [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 267 TFUE – Zakres spoczywającego na sądach krajowych orzekających w ostatniej instancji obowiązku wystąpienia z odesłaniem prejudycjalnego – Wyjątki od tego obowiązku – Kryteria – Pytanie dotyczące wykładni prawa Unii podniesione przez strony postępowania krajowego po wydaniu przez Trybunał w tym postępowaniu wyroku prejudycjalnego – Brak wyjaśnienia przyczyn uzasadniających potrzebę udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne – Częściowa niedopuszczalność wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym]

11

2021/C 481/16

Sprawa C-598/19: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 6 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia del País Vasco – Hiszpania) – Confederación Nacional de Centros Especiales de Empleo (Conacee) / Diputación Foral de Guipúzcoa [Odesłanie prejudycjalne – Udzielanie zamówień publicznych – Dyrektywa 2014/24/UE – Artykuł 20 – Zamówienia zastrzeżone – Uregulowanie krajowe zastrzegające prawo uczestnictwa w niektórych procedurach udzielania zamówień publicznych na rzecz specjalnych ośrodków zatrudnienia z inicjatywy społecznej – Dodatkowe przesłanki nieprzewidziane w dyrektywie – Zasady równego traktowania i proporcjonalności]

12

2021/C 481/17

Sprawa C-186/20: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 30 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky – Słowacja) – HYDINA SK s.r.o. / Finančné riaditeľstvo Slovenskej republiky [Odesłanie prejudycjalne – Współpraca administracyjna oraz zwalczanie oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (VAT) – Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 – Artykuły 10 – 12 – Wymiana informacji – Kontrola podatkowa – Terminy – Zawieszenie kontroli podatkowej w przypadku wymiany informacji – Przekroczenie terminu wyznaczonego na przekazanie informacji – Wpływ na zgodność z prawem zawieszenia kontroli podatkowej]

13

2021/C 481/18

Sprawa C-285/20: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 30 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Centrale Raad van Beroep – Niderlandy) – K / Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv) [Odesłanie prejudycjalne – Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 – Artykuł 65 ust. 2 i 5 – Zakres stosowania – Pracownik całkowicie bezrobotny – Świadczenia z tytułu bezrobocia – Pracownik zamieszkujący i świadczący pracę we właściwym państwie członkowskim – Przeniesienie miejsca zamieszkania do innego państwa członkowskiego – Osoba, która nie świadczyła faktycznie pracy we właściwym państwie członkowskim zanim stała się całkowicie bezrobotna – Osoba przebywająca na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby i otrzymująca na tej podstawie zasiłek chorobowy wypłacany przez właściwe państwo członkowskie – Świadczenie pracy – Porównywalne sytuacje prawne]

13

2021/C 481/19

Sprawa C-296/20: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 30 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Commerzbank AG / E.O. [Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Jurysdykcja i uznawanie orzeczeń sądowych oraz ich wykonywanie – Sprawy cywilne i handlowe – Konwencja z Lugano II – Artykuł 15 ust. 1 lit. c) – Jurysdykcja w sprawach dotyczących umów z udziałem konsumentów – Przeniesienie przez konsumenta miejsca zamieszkania do innego państwa związanego konwencją]

14

2021/C 481/20

Sprawa C-299/20: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 30 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État – Francja) – Icade Promotion SAS, dawniej Icade Promotion Logement SAS / Ministère de l'Action et des Comptes Publiques [Odesłanie prejudycjalne – Podatki – Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 392 – System opodatkowania marży – Zakres stosowania – Dostawy budynków i terenów budowlanych zakupionych w celu odsprzedaży – Podatnik, który nie miał prawa do odliczenia przy nabyciu nieruchomości – Transakcja podlegająca VAT – Pojęcie terenów budowlanych]

15

2021/C 481/21

Sprawa C-451/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 12 maja 2021 r. w sprawach połączonych T-516/18 i T-525/18, Wielkie Księstwo Luksemburga i Engie Global LNG Holding i in. / Komisja, wniesione w dniu 21 lipca 2021 r. przez Wielkie Księstwo Luksemburga

15

2021/C 481/22

Sprawa C-489/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofijski rajonen syd (Bułgaria) w dniu 6 sierpnia 2021 r. – Banka DSK EAD / M.B.

17

2021/C 481/23

Sprawa C-491/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casație și Justiție (Rumunia) w dniu 10 sierpnia 2021 r. – WA / Direcția pentru Evidența Persoanelor și Administrarea Bazelor de Date din Ministerul Afacerilor Interne

18

2021/C 481/24

Sprawa C-572/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen (Szwecja) w dniu 16 września 2021 r. – CC / VO

18

2021/C 481/25

Sprawa C-574/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud České republiky (Republika Czeska) w dniu 20 września 2021 r. – QT / 02 Czech Republic a.s.

19

2021/C 481/26

Sprawa C-579/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Itä-Suomen hallinto-oikeus (Finlandia) w dniu 22 września 2021 r. – J.M.

19

2021/C 481/27

Sprawa C-419/19: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio – Włochy) – Irideos SpA / Poste Italiane SpA, przy udziale: Fastweb SpA, Tim SpA

20

2021/C 481/28

Sprawa C-442/19: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 15 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Stichting Brein / News-Service Europe BV

20

2021/C 481/29

Sprawa C-705/19: Postanowienie prezesa trzeciej izby Trybunału z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Axpo Trading Ag / Gestore dei Servizi Energetici SpA – GSE, przy udziale: Fallimento Esperia SpA

21

 

Sąd

2021/C 481/30

Sprawa T-518/19: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Sipcam Oxon / Komisja [Środki ochrony roślin – Substancja czynna chlorotalonil – Nieodnowienie włączenia do załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 – Procedura oceny – Prawo do obrony – Propozycja sklasyfikowania substancji czynnej – Pewność prawa – Proporcjonalność – Zasada ostrożności]

22

2021/C 481/31

Sprawa T-254/20: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Kondyterska korporatsiia Roshen / EUIPO – Krasnyj Octyabr (Przedstawienie homara) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Graficzny unijny znak towarowy przedstawiający homara – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Charakter odróżniający – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Brak charakteru opisowego – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 2017/1001] – Prawo do bycia wysłuchanym – Artykuł 94 rozporządzenia 2017/1001]

22

2021/C 481/32

Sprawa T-342/20: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Indo European Foods / EUIPO – Chakari (Abresham Super Basmati Selaa Grade One World’s Best Rice) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Abresham Super Basmati Selaa Grade One World’s Best Rice – Niezarejestrowany wcześniejszy słowny znak towarowy BASMATI – Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii i z Euratomu – Okres przejściowy – Interes prawny – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 (obecnie art. 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001) – Istniejące w systemie common law powództwo oparte na bezprawnym używaniu nazwy (action for passing off) – Ryzyko mylącego przedstawienia – Prawdopodobieństwo rozmycia cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego]

23

2021/C 481/33

Sprawa T-372/20: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Dermavita Company / EUIPO – Allergan Holdings France (JUVEDERM) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku towarowego – Słowny unijny znak towarowy JUVEDERM – Rzeczywiste używanie znaku towarowego – Używanie w odniesieniu do towarów, dla których znak towarowy został zarejestrowany – Używanie za zgodą właściciela znaku towarowego – Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001]]

24

2021/C 481/34

Sprawa T-397/20: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Allergan Holdings France / EUIPO – Dermavita Company (JUVEDERM) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy JUVEDERM – Rzeczywiste używanie znaku towarowego – Używanie w odniesieniu do towarów, dla których znak towarowy jest zarejestrowany – Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001]]

24

2021/C 481/35

Sprawa T-404/20: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Global Translation Solutions / Komisja [Zamówienia publiczne na usługi – Postępowanie przetargowe – Usługi tłumaczeniowe – Odrzucenie oferty jednego z oferentów – Udzielenie zamówienia innemu oferentowi – Kryteria udzielenia zamówienia – Metoda oceny – Oczywisty błąd w ocenie – Równe traktowanie – Przejrzystość – Obowiązek uzasadnienia – Obowiązek staranności – Zasada dobrej administracji]

25

2021/C 481/36

Sprawa T-417/20: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Esteves Lopes Granja / EUIPO – IVDP (PORTWO GIN) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego PORTWO GIN – Wcześniejsza nazwa pochodzenia Porto – Pojęcia stosowania i wykorzystywania chronionej nazwy pochodzenia – Artykuł 103 ust. 2 lit. a) ppkt ii) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013]

26

2021/C 481/37

Sprawa T-505/20: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Guo / EUIPO – Sand Cph (sandriver) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Graficzny unijny znak towarowy sandriver – Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy SAND – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]]

26

2021/C 481/38

Sprawa T-635/20: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Dermavita Company / EUIPO – Allergan Holdings France (JUVÉDERM VYBRANCE) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy JUVÉDERM VYBRANCE – Przekroczenie terminu uiszczenia opłaty za odwołanie – Niedopuszczalność odwołania przed Izbą Odwoławczą – Artykuł 101 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Artykuł 106 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 – Restitutio in integrum]

27

2021/C 481/39

Sprawa T-636/20: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Dermavita Company / EUIPO – Allergan Holdings France (JUVÉDERM VOLUMA) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy JUVÉDERM VOLUMA – Nieterminowe uiszczenie opłaty za wniesienie odwołania – Niedopuszczalność odwołania do izby odwoławczej – Artykuł 101 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Artykuł 106 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 – Przywrócenie stanu poprzedniego]

27

2021/C 481/40

Sprawa T-637/20: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Dermavita Company / EUIPO – Allergan Holdings France (JUVÉDERM VOLITE) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy JUVÉDERM VOLITE – Nieterminowe uiszczenie opłaty za wniesienie odwołania – Niedopuszczalność odwołania do izby odwoławczej – Artykuł 101 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Artykuł 106 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 – Przywrócenie stanu poprzedniego]

28

2021/C 481/41

Sprawa T-3/21: Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Power Horse Energy Drinks / EUIPO – Robot Energy Europe (UNSTOPPABLE) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy UNSTOPPABLE – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Charakter odróżniający – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Brak charakteru opisowego – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 2017/1001]]

29

2021/C 481/42

Sprawa T-511/21: Skarga wniesiona w dniu 18 sierpnia 2021 r. – TB / ENISA

29

2021/C 481/43

Sprawa T-560/21: Skarga wniesiona w dniu 2 września 2021 r. – TB / ENISA

30

2021/C 481/44

Sprawa T-585/21: Skarga wniesiona w dniu 9 września 2021 r. – Zásilkovna / Komisja

31

2021/C 481/45

Sprawa T-589/21: Skarga wniesiona w dniu 16 września 2021 r. – Serrano Velázquez / Parlament

32

2021/C 481/46

Sprawa T-600/21: Skarga wniesiona w dniu 20 września 2021 r. – WS i in. / Frontex

32

2021/C 481/47

Sprawa T-601/21: Skarga wniesiona w dniu 20 września 2021 r. – Pharmadom / EUIPO – Wellstat Therapeutics (WELLMONDE)

33

2021/C 481/48

Sprawa T-610/21: Skarga wniesiona w dniu 22 września 2021 r. – L’Oréal / EUIPO – Heinze (K K WATER)

34

2021/C 481/49

Sprawa T-614/21: Skarga wniesiona w dniu 24 września 2021 r. – KPMG Advisory / Komisja

35

2021/C 481/50

Sprawa T-624/21: Skarga wniesiona w dniu 29 września 2021 r. – Primagran / EUIPO – Primagaz (prımagran)

36

2021/C 481/51

Sprawa T-638/21: Skarga wniesiona w dniu 4 października 2021 r. – Apart / EUIPO – S. Tous (Przedstawienie konturu sylwetki niedźwiedzia)

37

2021/C 481/52

Sprawa T-639/21: Skarga wniesiona w dniu 4 października 2021 r. CB / EUIPO – China Construction Bank (CCB)

38

2021/C 481/53

Sprawa T-643/21: Skarga wniesiona w dniu 5 października 2021 r. – Foodwatch / Komisja

38

2021/C 481/54

Sprawa T-645/21: Skarga wniesiona w dniu 6 października 2021 r. – Bloom / Parlament i Rada

39

2021/C 481/55

Sprawa T-647/21: Skarga wniesiona w dniu 1 października 2021 r. – Sberbank Europe / EBC

40

2021/C 481/56

Sprawa T-651/21: Skarga wniesiona w dniu 7 października 2021 r. – Saure / Komisja

41

2021/C 481/57

Sprawa T-652/21: Skarga wniesiona w dniu 11 października 2021 r. – L. Oliva Torras / EUIPO – Mecánica del Frío (urządzenia sprzęgające do pojazdów)

42

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2021/C 481/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 471 z 22.11.2021

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 462 z 15.11.2021

Dz.U. C 452 z 8.11.2021

Dz.U. C 431 z 25.10.2021

Dz.U. C 422 z 18.10.2021

Dz.U. C 412 z 11.10.2021

Dz.U. C 401 z 4.10.2021

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/2

Opinia Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Parlament Europejski

(Opinia 1/19) (1)

(Opinia wydana na podstawie art. 218 ust. 11 TFUE - Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencja stambulska) - Podpisanie przez Unię Europejską - Projekt zawarcia przez Unię - Pojęcie „przewidywanej umowy” w rozumieniu art. 218 ust. 11 TFUE - Kompetencje zewnętrzne Unii - Materialna podstawa prawna - Artykuł 78 ust. 2 TFUE - Artykuł 82 ust. 2 TFUE - Artykuł 83 ust. 1 TFUE - Artykuł 84 TFUE - Artykuł 336 TFUE - Artykuły 1 – 4a Protokołu (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Częściowe uczestnictwo Irlandii w zawarciu konwencji stambulskiej przez Unię - Możliwość rozdzielenia aktu zawarcia umowy międzynarodowej na dwie odrębne decyzje zgodnie z mającymi zastosowanie podstawami prawnymi - Praktyka „wspólnego porozumienia” - Zgodność z traktatem UE i traktatem FUE)

(2021/C 481/02)

Język postępowania: wszystkie języki urzędowe

Strona przedstawiająca wniosek

Parlament Europejski (przedstawiciele: D. Warin, A. Neergaard i O. Hrstková Šolcová, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Z zastrzeżeniem pełnego poszanowania w każdym czasie wymogów określonych w art. 218 ust. 2, 6 i 8 TFUE, traktaty nie zabraniają Radzie Unii Europejskiej, działającej zgodnie ze swoim regulaminem wewnętrznym, aby przed przyjęciem decyzji w sprawie zawarcia przez Unię Europejską Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencji stambulskiej) oczekiwała na „wspólne porozumienie” państw członkowskich co do związania się ową konwencją w dziedzinach tej konwencji wchodzących w zakres ich kompetencji. Natomiast zabraniają jej one dodawania kolejnego etapu do procedury zawierania umów przewidzianej w tym artykule poprzez uzależnienie przyjęcia decyzji w sprawie zawarcia wspomnianej konwencji od uprzedniego osiągnięcia takiego „wspólnego porozumienia”.

2)

Właściwą materialną podstawę prawną przyjęcia aktu Rady w sprawie zawarcia przez Unię części konwencji stambulskiej, która jest przedmiotem przewidywanej umowy, w rozumieniu art. 218 ust. 11 TFUE, stanowi art. 78 ust. 2, art. 82 ust. 2 oraz art. 84 i 336 TFUE.

3)

Protokół (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączony do traktatu UE i traktatu FUE i Protokół (nr 22) w sprawie stanowiska Danii, załączony do traktatu UE i traktatu FUE uzasadniają rozdzielenie na dwie odrębne decyzje aktu Rady w sprawie zawarcia przez Unię części konwencji stambulskiej, która jest przedmiotem przewidywanej umowy, jedynie w zakresie, w jakim takie rozdzielenie zmierza do uwzględnienia okoliczności, że Irlandia lub Królestwo Danii nie uczestniczą w środkach przyjętych w związku z zawarciem tej umowy i wchodzących w zakres zastosowania tych protokołów, rozpatrywanych jako całość.

(1)  Dz.U. C 413 z 9.12.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/3

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Sigma Alimentos Exterior, SL / Komisja Europejska

(Sprawa C-50/19 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - System podatkowy - Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim - Pojęcie „pomocy państwa” - Warunek dotyczący selektywności - System odniesienia - Odstępstwo - Odmienne traktowanie - Uzasadnienie odmiennego traktowania)

(2021/C 481/03)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnosząca odwołanie: Sigma Alimentos Exterior, SL (przedstawiciele: początkowo M. Linares-Gil i M. Muñoz Pérez, abogados, następnie M. Muñoz Pérez, abogado)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawicie: R. Lyal, B. Stromsky, C. Urraca Caviedes i P. Němečková, pełnomocnicy)

Interwenient popierający żądania wnoszącej odwołanie: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: R. Kanitz i J. Möller, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Sigma Alimentos Exterior SL zostaje obciążona kosztami postępowania.

3)

Republika Federalna Niemiec pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 112 z 25.3.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/3

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – World Duty Free Group SA, dawniej Autogrill España, SA (C-51/19 P), Królestwo Hiszpanii (C-64/19 P) / Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec, Irlandia

(Sprawy połączone C-51/19 P i C-64/19 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - System podatkowy - Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim - Pojęcie „pomocy państwa” - Warunek dotyczący selektywności - System odniesienia - Odstępstwo - Odmienne traktowanie - Uzasadnienie odmiennego traktowania)

(2021/C 481/04)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: World Duty Free Group, SA, dawniej Autogrill España, SA [przedstawiciele: J.L. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, R. Calvo Salinero i A. Lamadrid de Pablo, abogados (C-51/19 P)], Królestwo Hiszpanii [przedstawiciele: początkowo A. Rubio González i A. Sampol Pucurull, następnie S. Centeno Huerta i S. Jiménez García, pełnomocnicy (C-64/19 P)]

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, B. Stromsky, C. Urraca Caviedes i P. Němečková, pełnomocnicy), Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: J. Möller i R. Kanitz, pełnomocnicy), Irlandia

Sentencja

1)

Odwołania zostają oddalone.

2)

World Duty Free Group SA i Królestwo Hiszpanii pokrywają, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)

Republika Federalna Niemiec pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 112 z 25.3.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/4

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Banco Santander, SA / Komisja Europejska

(Sprawa C-52/19 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - System podatkowy - Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim - Pojęcie „pomocy państwa” - Warunek dotyczący selektywności - System odniesienia - Odstępstwo - Odmienne traktowanie - Uzasadnienie odmiennego traktowania))

(2021/C 481/05)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Banco Santander, SA (przedstawiciele: J.L. Buendía Sierra, Abad Valdenebro, R. Calvo Salinero i A. Lamadrid de Pablo, abogados)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, B. Stromsky, C. Urraca Caviedes i P. Němečková, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Banco Santander SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 112 z 25.3.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/5

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Banco Santander SA, Santusa Holding SL (C-53/19 P), Królestwo Hiszpanii (C-65/19 P) / Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec, Irlandia

(Sprawy połączone C-53/19 P i C-65/19 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - System podatkowy - Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim - Pojęcie „pomocy państwa” - Warunek dotyczący selektywności - System odniesienia - Odstępstwo - Odmienne traktowanie - Uzasadnienie odmiennego traktowania)

(2021/C 481/06)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszące odwołanie: Banco Santander SA, Santusa Holding SL [przedstawiciele: J.L. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, R. Calvo Salinero i A. Lamadrid de Pablo, abogados (C-53/19 P)], Królestwo Hiszpanii [przedstawiciele: początkowo A. Rubio González i A. Sampol Pucurull, następnie S. Centeno Huerta i S. Jiménez García, pełnomocnicy (C-65/19 P)]

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, B. Stromsky, C. Urraca Caviedes i P. Němečková, pełnomocnicy), Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: J. Möller i R. Kanitz, pełnomocnicy), Irlandia

Sentencja

1)

Odwołania zostają oddalone.

2)

Banco Santander SA, Santusa Holding SL i Królestwo Hiszpanii zostają obciążone własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

3)

Republika Federalna Niemiec pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 112 z 25.3.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/5

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Axa Mediterranean Holding SA / Komisja Europejska

(Sprawa C-54/19 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - System podatkowy - Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim - Pojęcie „pomocy państwa” - Warunek dotyczący selektywności - System odniesienia - Odstępstwo - Odmienne traktowanie - Uzasadnienie odmiennego traktowania)

(2021/C 481/07)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnosząca odwołanie: Axa Mediterranean Holding, SA (przedstawiciele: J.L. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, R. Calvo Salinero i A. Lamadrid de Pablo, abogados)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, B. Stromsky, C. Urraca Caviedes i P. Němečková, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Axa Mediterranean Holding SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 112 z 25.3.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/6

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. – Prosegur Compañía de Seguridad, SA / Komisja Europejska

(Sprawa C-55/19 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - System podatkowy - Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową poza tym państwem członkowskim - Pojęcie „pomocy państwa” - Warunek dotyczący selektywności - System odniesienia - Odstępstwo - Odmienne traktowanie - Uzasadnienie odmiennego traktowania)

(2021/C 481/08)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnosząca odwołanie: Prosegur Compañía de Seguridad, SA (przedstawiciele: J.L. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, R. Calvo Salinero i A. Lamadrid de Pablo, abogados)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, B. Stromsky, C. Urraca Caviedes i P. Němečková, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Prosegur Compañía de Seguridad SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 112 z 25.3.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/6

Wyrok Trybunału (pełny skład) z dnia 30 września 2021 r. – Europejski Trybunał Obrachunkowy / Karel Pinxten

(Sprawa C-130/19) (1)

(Artykuł 286 ust. 6 TFUE - Naruszenie zobowiązań wynikających z urzędu przez członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego - Pozbawienie prawa do emerytury - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Prawidłowość dochodzenia Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) - Wewnętrzne postępowanie w Trybunale Obrachunkowym - Działalność niezgodna z obowiązkami członka Trybunału Obrachunkowego - Koszty poniesione w związku z podróżą służbową i diety dzienne - Wydatki na cele reprezentacyjne i wydatki na przyjęcia - Korzystanie z samochodu służbowego - Korzystanie z usług szofera - Konflikt interesów - Proporcjonalność kary)

(2021/C 481/09)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Europejski Trybunał Obrachunkowy (przedstawiciele: początkowo C. Lesauvage, J. Vermer i É. von Bardeleben, następnie C. Lesauvage, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Karel Pinxten (przedstawiciel: adwokat L. Levi)

Sentencja

1)

Wniosek Karela Pinxtena o zawieszenie postępowania do czasu zakończenia postępowania karnego wszczętego przez organy luksemburskie w następstwie przekazania im raportu Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w sprawie nr OC/2016/0069/A 1 zostaje oddalony.

2)

Wniosek Karela Pinxtena o nakazanie Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu przekazania sprawozdania sporządzonego po przeprowadzeniu audytu wewnętrznego i powiadomienia o działaniach podjętych w następstwie tego sprawozdania a także o każdej pisemnej informacji tej instytucji dotyczącej ewentualnych naruszeń niezależności audytora wewnętrznego zostaje oddalony.

3)

Przesłana pocztą elektroniczną wiadomość prezesa Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, skierowana w dniu 13 lutego 2019 r. do innych członków tej instytucji i jej sekretarza generalnego, przedstawiona przez Karela Pinxtena w załączniku B.10 jego odpowiedzi na skargę, zostaje usunięta z akt sprawy.

4)

Karel Pinxten naruszył zobowiązania wynikające z jego urzędu członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w rozumieniu art. 286 ust. 6 TFUE, w zakresie:

—

pełnienia bez zgłoszenia i w sposób niezgodny z prawem działalności w ramach organu zarządczego partii politycznej;

—

korzystania w sposób stanowiący nadużycie ze środków Trybunału Obrachunkowego w celu finansowania działalności niezwiązanej z obowiązkami członka tej instytucji w zakresie stwierdzonym w pkt 387–799 niniejszego wyroku;

—

używania karty paliwowej celem zakupu paliwa do samochodów należących do osób trzecich; oraz

—

stworzenie sytuacji konfliktu interesów w ramach stosunku z osobą stojącą na czele audytowanej jednostki.

5)

Karel Pinxten zostaje pozbawiony dwóch trzecich swoich uprawnień emerytalnych począwszy od daty ogłoszenia niniejszego wyroku.

6)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

7)

Trybunał jest niewłaściwy do rozstrzygania w przedmiocie przedstawionego przez Karela Pinxtena żądania odszkodowawczego.

8)

Karel Pinxten zostaje obciążony, poza własnymi kosztami postępowania, kosztami poniesionymi przez Europejski Trybunał Obrachunkowy.

(1)  Dz.U. C 148 z 29.4.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/7

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 6 października 2021 r. – Scandlines Danmark ApS, Scandlines Deutschland GmbH / Komisja Europejska, Królestwo Danii, Föreningen Svensk Sjöfart, Naturschutzbund Deutschland (NABU) eV (C-174/19 P), Stena Line Scandinavia AB / Komisja Europejska, Królestwo Danii, Föreningen Svensk Sjöfart (C-175/19 P)

(Sprawy połączone C-174/19 P i C-175/19 P) (1)

(Odwołanie - Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Finansowanie publiczne stałego połączenia drogowo-kolejowego przez cieśninę Fehmarn - Pomoc indywidualna - Pomoc zgłoszona uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym - Realizacja istotnego projektu stanowiącego przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania - Decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń - Monopol - Zakłócenie konkurencji i wpływ na wymianę handlową)

(2021/C 481/10)

Język postępowania: angielski

Strony

(Sprawa C-174/19 P)

Strona wnosząca odwołanie: Scandlines Danmark ApS, Scandlines Deutschland GmbH (przedstawiciel: L. Sandberg-Mørch, advokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska: (przedstawiciele: V. Bottka, S. Noë i L. Armati, pełnomocnicy), Królestwo Danii (przedstawiciele: początkowo J. Nymann-Lindegren, następnie V. Jørgensen, pełnomocnicy, wspierani przez R. Holdgaard, advokat), Föreningen Svensk Sjöfart (przedstawiciel: J.L. Buendía Sierra, abogado), Naturschutzbund Deutschland (NABU) eV (przedstawiciele: T. Hohmuth, Rechtsanwalt i L. Sandberg-Mørch, advokat)

Interwenienci popierający żądania strony wnoszącej odwołanie: Aktionsbündnis gegen eine feste Fehmarnbeltquerung eV (przedstawiciele: L. Sandberg-Mørch, advokat i W. Mecklenburg, Rechtsanwalt), Rederi Nordö-Link AB (przedstawiciele: L. Sandberg-Mørch i A. Godsk Fallesen, advokater), Trelleborg Hamn AB (przedstawiciele: L. Sandberg-Mørch, advokat i J.L. Buendía Sierra, abogado)

(Sprawa C-175/19 P)

Strona wnosząca odwołanie: Stena Line Scandinavia AB (przedstawiciele: L. Sandberg-Mørch, advokat i P. Alexiadis, solicitor)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska: (przedstawiciele: V. Bottka, S. Noë i L. Armati, pełnomocnicy), Królestwo Danii (przedstawiciele: początkowo J. Nymann-Lindegren, następnie V. Jørgensen, pełnomocnicy, wspierani przez R. Holdgaarda, advokat), Föreningen Svensk Sjöfart (przedstawiciel: J.L. Buendía Sierra, abogado)

Interwenienci popierający żądania strony wnoszącej odwołanie: Aktionsbündnis gegen eine feste Fehmarnbeltquerung eV (przedstawiciele: L. Sandberg-Mørch, advokat i W. Mecklenburg, Rechtsanwalt), Rederi Nordö-Link AB (przedstawiciele: L. Sandberg-Mørch i A. Godsk Fallesen, advokater), Trelleborg Hamn AB (przedstawiciele: L. Sandberg-Mørch, adwokat i J.L. Buendía Sierra, abogado)

Sentencja

1)

Odwołania główne oraz odwołania wzajemne zostają oddalone.

2)

Scandlines Danmark ApS i Scandlines Deutschland GmbH oraz Stena Line Scandinavia AB zostają obciążone poza kosztami własnymi również kosztami poniesionymi przez Komisję w związku z odwołaniami głównymi.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty wynikające z odwołań wzajemnych.

4)

Królestwo Danii, Föreningen Svensk Sjöfart i Naturschutzbund Deutschland (NABU) eV pokrywają własne koszty.

5)

Rederi Nordö-Link AB, Trelleborg Hamn AB i Aktionsbündnis gegen eine feste Fehmarnbeltquerung eV pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 148 z 29.4.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/8

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 6 października 2021 r. – ClientEarth / Komisja Europejska, Europejska Agencja Chemikaliów

(Sprawa C-458/19 P) (1)

(Odwołanie - Skarga o stwierdzenie nieważności - Decyzja wykonawcza Komisji C(2016) 3549 final - Zezwolenie na zastosowania ftalanu bis(2-etyloheksylu) (DEHP) - Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 - Artykuły 60 i 62 - Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 - Wniosek o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej - Decyzja Komisji C(2016) 8454 final - Oddalenie wniosku)

(2021/C 481/11)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: ClientEarth (przedstawiciele: A. Jones, Solicitor, J. Stratford, BL)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Gattinara, R. Lindenthal i K. Mifsud-Bonnici, pełnomocnicy), Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) (przedstawiciele: M. Heikkilä, W. Broere i F. Becker, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

ClientEarth pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)

Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 263 z 5.8.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/9

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – Postępowanie zainicjowane przez W.Ż.

(Sprawa C-487/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Państwo prawne - Skuteczna ochrona prawna w dziedzinach objętych prawem Unii - Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE - Zasady nieusuwalności i niezawisłości sędziów - Przeniesienie sędziego sądu powszechnego bez jego zgody - Odwołanie - Postanowienie o niedopuszczalności wydane przez sędziego Sądu Najwyższego (Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych) (Polska) - Sędzia powołany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie uchwały Krajowej Rady Sądownictwa mimo orzeczenia sądowego wstrzymującego wykonanie tej uchwały w oczekiwaniu na wydanie przez Trybunał orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Sędzia niebędący niezawisłym i bezstronnym sądem ustanowionym uprzednio na mocy ustawy - Pierwszeństwo prawa Unii - Możliwość uznania takiego postanowienia o niedopuszczalności za niebyłe)

(2021/C 481/12)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: W.Ż.

Przy udziale: Prokuratora Generalnego zastępowanego przez Prokuraturę Krajową, dawniej Prokurator Prokuratury Krajowej Bożeny Góreckiej, Rzecznika Praw Obywatelskich

Sentencja

Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy rozpoznający wniosek o wyłączenie sędziego zgłoszony w związku z odwołaniem, w którym sędzia sądu umocowanego do dokonywania wykładni i stosowania prawa Unii kwestionuje decyzję o przeniesieniu go bez jego zgody, powinien – gdy taka konsekwencja jest z punktu widzenia danej sytuacji procesowej nieodzowna dla zagwarantowania pierwszeństwa prawa Unii – uznać za niebyłe postanowienie, na mocy którego organ orzekający w ostatniej instancji i w składzie jednego sędziego odrzucił to odwołanie, jeżeli z całokształtu warunków i okoliczności, w jakich został przeprowadzony proces powołania tego sędziego orzekającego jednoosobowo, wynika, że owo powołanie nastąpiło z rażącym naruszeniem podstawowych norm stanowiących integralną część ustroju i funkcjonowania rozpatrywanego systemu sądownictwa oraz że zagrożona jest prawidłowość skutku, do którego doprowadził wspomniany proces, przez co w przekonaniu jednostek mogły powstać uzasadnione wątpliwości co do niezawisłości i bezstronności sędziego, o którym tu mowa, wobec czego owego postanowienia nie można uznać za wydane przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony uprzednio na mocy ustawy w rozumieniu przywołanego powyżej art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE.

(1)  Dz.U. C 337 z 7.10.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/10

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 6 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Constanţa – Rumunia) – TS, UT, VU / Casa Naţională de Asigurări de Sănătate, Casa de Asigurări de Sănătate Constanţa

(Sprawa C-538/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zabezpieczenie społeczne - Ubezpieczenie zdrowotne - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Artykuł 20 ust. 1 i 2 - Świadczenia opieki zdrowotnej udzielane w państwie członkowskim innym niż państwo miejsca zamieszkania ubezpieczonego - Uprzednie zezwolenie - Przesłanki - Wymóg przedstawienia zaświadczenia lekarza krajowego publicznego systemu ubezpieczenia zdrowotnego zalecającego dane leczenie - Przepisanie w ramach drugiej opinii lekarskiej, wydanej w państwie członkowskim innym niż państwo miejsca zamieszkania ubezpieczonego, alternatywnego leczenia, którego zaletą jest to, że nie powoduje niepełnosprawności - Pełny zwrot kosztów tego alternatywnego leczenia - Swoboda świadczenia usług - Artykuł 56 TFUE)

(2021/C 481/13)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Constanţa

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: TS, UT, VU

Strona przeciwna: Casa Naţională de Asigurări de Sănătate, Casa de Asigurări de Sănătate Constanţa

Sentencja

Artykuł 20 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 988/2009 z dnia 16 września 2009 r. w związku z art. 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że ubezpieczony, który poddał się w państwie członkowskim innym niż państwo jego zamieszkania leczeniu, które należy do świadczeń przewidzianych w ustawodawstwie państwa członkowskiego miejsca zamieszkania, jest uprawniony do pełnego zwrotu kosztów tego leczenia, z zastrzeżeniem warunków przewidzianych we wspomnianym rozporządzeniu, jeżeli ubezpieczony ten nie mógł uzyskać zezwolenia właściwej instytucji zgodnie z art. 20 ust. 1 tegoż rozporządzenia, ponieważ, jakkolwiek lekarz należący do systemu ubezpieczenia zdrowotnego państwa członkowskiego miejsca zamieszkania potwierdził diagnozę i konieczność pilnego leczenia, to przepisał on inne leczenie niż to, które ubezpieczony wybrał na podstawie drugiej opinii lekarskiej wydanej przez lekarza innego państwa członkowskiego i które – w przeciwieństwie do pierwszego zaleconego leczenia – nie powodowało niepełnosprawności.

(1)  Dz.U. C 357 z 21.10.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/10

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 6 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad – Blagoevgrad – Bułgaria) – „ЕCOTEX BULGARIA” EOOD / Teritorialna direktsia na Natsionalnata agentsia za prihodite

(Sprawa C-544/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 63 TFUE - Swobodny przepływ kapitału - Dyrektywa (UE) 2015/849 - Zakres stosowania - Uregulowanie krajowe wymagające dokonania płatności przekraczających określoną kwotę wyłącznie w drodze przelewu lub poprzez zdeponowanie na rachunku płatniczym - Artykuł 65 TFUE - Względy uzasadniające - Zwalczanie oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania - Proporcjonalność - Sankcje administracyjne o charakterze karnym - Artykuł 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Zasady legalności oraz proporcjonalności kar do czynów zabronionych pod groźbą kary)

(2021/C 481/14)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administrativen sad – Blagoevgrad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„ЕCOTEX BULGARIA” EOOD

Strona przeciwna: Teritorialna direktsia na Natsionalnata agentsia za prihodite – Sofia

przy udziale: Prokuror ot Okrazhna prokuratura – Blagoevgrad

Sentencja

1)

Uregulowanie państwa członkowskiego, które w celu dokonania płatności na terytorium krajowym w kwocie równej ustalonemu progowi lub od niego wyższej zakazuje osobom fizycznym i prawnym płatności w gotówce i wymaga od nich dokonania przelewu lub wpłaty na rachunek płatniczy, nie jest objęte zakresem stosowania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniającej rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE.

2)

Artykuł 63 TFUE w związku z art. 49 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu państwa członkowskiego, które – w celu zwalczania oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania – po pierwsze, zakazuje osobom fizycznym i prawnym dokonywania na terytorium krajowym płatności w gotówce, jeżeli kwota tej płatności jest równa ustalonemu progowi lub od niego wyższa, i wymaga w tym celu dokonania przelewu lub wpłaty na rachunek płatniczy, w tym również w sytuacji wypłaty dywidendy przez spółkę, i które, po drugie, w odpowiedzi na naruszenie tego zakazu przewiduje reżim sankcji, w ramach którego kwota grzywny, która może być nałożona, jest obliczana na podstawie stałego odsetka od całkowitej kwoty płatności, która została dokonana z naruszeniem tego zakazu, bez możliwości zróżnicowania tej grzywny w zależności od konkretnych okoliczności danego przypadku, pod warunkiem że uregulowanie to jest właściwe dla zagwarantowania realizacji tych celów i nie wykracza poza to, co jest konieczne do ich osiągnięcia.

(1)  Dz.U. C 357 z 21.10.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/11

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Consorzio Italian Management, Catania Multiservizi SpA / Rete Ferroviaria Italiana SpA

(Sprawa C-561/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 267 TFUE - Zakres spoczywającego na sądach krajowych orzekających w ostatniej instancji obowiązku wystąpienia z odesłaniem prejudycjalnego - Wyjątki od tego obowiązku - Kryteria - Pytanie dotyczące wykładni prawa Unii podniesione przez strony postępowania krajowego po wydaniu przez Trybunał w tym postępowaniu wyroku prejudycjalnego - Brak wyjaśnienia przyczyn uzasadniających potrzebę udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne - Częściowa niedopuszczalność wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(2021/C 481/15)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strony wnoszące odwołanie: Consorzio Italian Management, Catania Multiservizi SpA

Druga strona postępowania: Rete Ferroviaria Italiana SpA

Sentencja

Artykuł 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, ma obowiązek skierowania do Trybunału podniesionego przed nim pytania dotyczącego wykładni prawa Unii, chyba że stwierdzi, iż pytanie to nie jest istotne dla sprawy lub że dany przepis prawa Unii stanowił już przedmiot wykładni Trybunału, albo że prawidłowe stosowanie prawa Unii jest tak oczywiste, iż nie pozostawia ono miejsca na jakiekolwiek racjonalne wątpliwości.

Istnienie takiej ewentualności należy oceniać z uwzględnieniem cech charakterystycznych prawa Unii i szczególnych trudności, jakie sprawia jego wykładnia, oraz niebezpieczeństwa rozbieżności w orzecznictwie wewnątrz Unii.

Sąd ten nie może być zwolniony ze wspomnianego obowiązku tylko z tego powodu, że zwrócił się już do Trybunału z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w tej samej sprawie krajowej. Jednakże wspomniany sąd może powstrzymać się od zwrócenia się z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału z właściwych dla postępowania przed tym sądem względów powodujących niedopuszczalność, z zastrzeżeniem poszanowania zasad równoważności i skuteczności.

(1)  Dz.U. C 357 z 21.10.2019

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/12

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 6 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia del País Vasco – Hiszpania) – Confederación Nacional de Centros Especiales de Empleo (Conacee) / Diputación Foral de Guipúzcoa

(Sprawa C-598/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Udzielanie zamówień publicznych - Dyrektywa 2014/24/UE - Artykuł 20 - Zamówienia zastrzeżone - Uregulowanie krajowe zastrzegające prawo uczestnictwa w niektórych procedurach udzielania zamówień publicznych na rzecz specjalnych ośrodków zatrudnienia z inicjatywy społecznej - Dodatkowe przesłanki nieprzewidziane w dyrektywie - Zasady równego traktowania i proporcjonalności)

(2021/C 481/16)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia del País Vasco

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Confederación Nacional de Centros Especiales de Empleo (Conacee)

Strona przeciwna: Diputación Foral de Guipúzcoa

Sentencja

Artykuł 20 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie ustanawiało przesłanki dodatkowe w stosunku do przesłanek określonych w tym przepisie, wyłączając tym samym z procedur udzielania zastrzeżonych zamówień publicznych niektórych wykonawców spełniających przesłanki przewidziane w tym przepisie, pod warunkiem poszanowania przez to państwo członkowskie zasad równego traktowania i proporcjonalności.

(1)  Dz.U. C 363 z 28.10.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/13

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 30 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky – Słowacja) – HYDINA SK s.r.o. / Finančné riaditeľstvo Slovenskej republiky

(Sprawa C-186/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca administracyjna oraz zwalczanie oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (VAT) - Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 - Artykuły 10 – 12 - Wymiana informacji - Kontrola podatkowa - Terminy - Zawieszenie kontroli podatkowej w przypadku wymiany informacji - Przekroczenie terminu wyznaczonego na przekazanie informacji - Wpływ na zgodność z prawem zawieszenia kontroli podatkowej)

(2021/C 481/17)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Najvyšší súd Slovenskej republiky

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: HYDINA SK s.r.o.

Strona przeciwna: Finančné riaditeľstvo Slovenskej republiky

Sentencja

Artykuł 10 rozporządzenia Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej w związku z motywem 25 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że nie przewiduje on terminów, których przekroczenie może mieć wpływ na zgodność z prawem zawieszenia kontroli podatkowej przewidzianego przez prawo państwa członkowskiego występującego z wnioskiem do czasu przekazania przez wezwane państwo członkowskie informacji wymaganych w ramach mechanizmu współpracy administracyjnej ustanowionego w tym rozporządzeniu.

(1)  Dz.U. C 222 z 6.7.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/13

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 30 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Centrale Raad van Beroep – Niderlandy) – K / Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv)

(Sprawa C-285/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Artykuł 65 ust. 2 i 5 - Zakres stosowania - Pracownik całkowicie bezrobotny - Świadczenia z tytułu bezrobocia - Pracownik zamieszkujący i świadczący pracę we właściwym państwie członkowskim - Przeniesienie miejsca zamieszkania do innego państwa członkowskiego - Osoba, która nie świadczyła faktycznie pracy we właściwym państwie członkowskim zanim stała się całkowicie bezrobotna - Osoba przebywająca na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby i otrzymująca na tej podstawie zasiłek chorobowy wypłacany przez właściwe państwo członkowskie - Świadczenie pracy - Porównywalne sytuacje prawne)

(2021/C 481/18)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Centrale Raad van Beroep

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: K

Strona pozwana: Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv)

Sentencja

1)

Artykuł 65 ust. 2 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 465/2012 z dnia 22 maja 2012 r., należy interpretować w ten sposób, że znajduje on zastosowanie do sytuacji, w której zainteresowana osoba, zanim stała się całkowicie bezrobotna, zamieszkiwała w państwie członkowskim innym niż właściwe państwo członkowskie, gdzie nie świadczyła faktycznie pracy, lecz pozostawała na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby, przy czym owo państwo członkowskie wypłacało jej z tego tytułu zasiłek chorobowy, z zastrzeżeniem jednakże, że na gruncie prawa krajowego właściwego państwa członkowskiego pobieranie takich świadczeń jest uznawane za równoważne ze świadczeniem pracy.

2)

Artykuł 65 ust. 2 i 5 rozporządzenia nr 883/2004, zmienionego rozporządzeniem nr 465/2012, należy interpretować w ten sposób, że powody, przykładowo natury rodzinnej, dla których zainteresowana osoba przeniosła swoje miejsce zamieszkania do państwa członkowskiego innego niż właściwe państwo członkowskie, nie są istotne do celów stosowania tego przepisu.

(1)  Dz.U. C 313 z 21.9.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/14

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 30 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Commerzbank AG / E.O.

(Sprawa C-296/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Jurysdykcja i uznawanie orzeczeń sądowych oraz ich wykonywanie - Sprawy cywilne i handlowe - Konwencja z Lugano II - Artykuł 15 ust. 1 lit. c) - Jurysdykcja w sprawach dotyczących umów z udziałem konsumentów - Przeniesienie przez konsumenta miejsca zamieszkania do innego państwa związanego konwencją)

(2021/C 481/19)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Commerzbank AG

Strona przeciwna: E.O.

Sentencja

Artykuł 15 ust. 1 lit. c) Konwencji o jurysdykcji i uznawaniu oraz wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, podpisanej w dniu 30 października 2007 r., której zawarcie zostało zatwierdzone w imieniu Wspólnoty decyzją Rady 2009/430/WE z dnia 27 listopada 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że określa on jurysdykcję w przypadku, gdy przedsiębiorca i konsument będący stroną umowy w chwili jej zawarcia mieli miejsce zamieszkania w tym samym państwie związanym tą konwencją, a element zagraniczny stosunku prawnego pojawił się dopiero później, ze względu na przeniesienie miejsca zamieszkania konsumenta do innego państwa związanego konwencją.

(1)  Dz.U. C 348 z 19.10.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/15

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 30 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État – Francja) – Icade Promotion SAS, dawniej Icade Promotion Logement SAS / Ministère de l'Action et des Comptes Publiques

(Sprawa C-299/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 392 - System opodatkowania marży - Zakres stosowania - Dostawy budynków i terenów budowlanych zakupionych w celu odsprzedaży - Podatnik, który nie miał prawa do odliczenia przy nabyciu nieruchomości - Transakcja podlegająca VAT - Pojęcie „terenów budowlanych”)

(2021/C 481/20)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę kasacyjną: Icade Promotion SAS, dawniej, Icade Promotion Logement SAS

Druga strona postępowania: Ministère de l'Action et des Comptes Publiques

Sentencja

1)

Artykuł 392 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że pozwala on na stosowanie systemu opodatkowania marży do transakcji dostawy terenów budowlanych zarówno wtedy, gdy ich nabycie podlegało podatkowi od wartości dodanej (VAT), przy czym podatnik, który je odsprzedał, nie miał prawa do odliczenia tego podatku, jak i wtedy, gdy ich nabycie nie podlegało VAT, podczas gdy cena, za którą podatnik dokonujący odsprzedaży nabył te towary, zawiera kwotę VAT, która została zapłacona na wcześniejszym etapie obrotu przez pierwotnego sprzedawcę. Jednakże poza tą sytuacją przepis ten nie ma zastosowania do transakcji dostawy terenów budowlanych, których pierwotne nabycie nie podlegało VAT, niezależnie od tego, czy znajdowało się ono poza jego zakresem stosowania, czy też było z niego zwolnione.

2)

Artykuł 392 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że wyklucza on stosowanie systemu opodatkowania marży do transakcji dostaw terenów budowlanych, jeżeli tereny nabyte jako niezabudowane stały się w okresie od chwili ich nabycia do chwili ich odsprzedaży przez podatnika terenami budowlanymi, ale nie wyklucza on stosowania tego systemu do transakcji dostaw terenów budowlanych, jeżeli w okresie pomiędzy chwilą ich nabycia a chwilą ich odsprzedaży przez podatnika charakter tych terenów uległ zmianie, takiej jak podział na działki lub wykonanie robót budowlanych pozwalających na podłączenie wspomnianych terenów do różnych sieci, takich jak na przykład, sieci gazowej lub sieci energii elektrycznej.

(1)  Dz.U. C 297 z 7.9.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/15

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 12 maja 2021 r. w sprawach połączonych T-516/18 i T-525/18, Wielkie Księstwo Luksemburga i Engie Global LNG Holding i in. / Komisja, wniesione w dniu 21 lipca 2021 r. przez Wielkie Księstwo Luksemburga

(Sprawa C-451/21 P)

(2021/C 481/21)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Wielkie Księstwo Luksemburga (przedstawiciele: A. Germeaux, T. Uri, pełnomocnicy, D. Waelbroeck, J. Bracker, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Irlandia

Żądania wnoszącego odwołanie

Wielkie Księstwo Luksemburga wnosi do Trybunału o:

—

Uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 12 maja 2021 r. w sprawach połączonych T-516/18 i T-525/18, Luksemburg i Engie Global LNG Holding i in. / Komisja;

—

tytułem żądania głównego, wydanie ostatecznego orzeczenia co do istoty sprawy zgodnie z art. 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i uwzględnienie żądań Wielkiego Księstwa Luksemburga w pierwszej instancji poprzez stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2019/421 z dnia 20 czerwca 2018 r. w sprawie pomocy państwa SA.44888 (2016/C) (ex 2016/NN) wdrożonej przez Luksemburg na rzecz grupy Engie (Dz.U. 2019, L 78, s. 1);

—

tytułem żądania ewentualnego, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez Wielkie Księstwo Luksemburga.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania Wielkie Księstwo Luksemburga podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia art. 107 TFUE ze względu na to, że Sąd potwierdził, iż w dwóch grupach spornych interpretacji indywidualnych prawa podatkowego przyznano beneficjentom „selektywną” korzyść w świetle „węższych” ram referencyjnych przyjętych przez Komisję. (i) Poprzez stwierdzenie istnienia „węższych” ram referencyjnych (mianowicie zasad luksemburskiego systemu opodatkowania osób prawnych dotyczących zwolnienia kapitałowego i opodatkowania podziału zysków), Sąd dopuścił się szeregu naruszeń prawa. Potwierdził on nie tylko niepełne i sztucznie ograniczone ramy referencyjne, lecz przeinaczył on również prawo luksemburskie poprzez uznanie za zgodną z prawem wykładni contra legem spornych przepisów. Ponadto w zaskarżonym wyroku potwierdzono dyskryminację między operacjami transgranicznymi i operacjami czysto krajowymi, z tego względu, że wykluczono z ram referencyjnych luksemburskie spółki posiadające udziały w spółkach z innych państw członkowskich. (ii) Stwierdzenie dotyczące istnienia odstępstwa od „węższych” ram referencyjnych było błędne. Opierało się ono na prawotwórczej wykładni prawa krajowego i naruszyło zasady wynikające z orzecznictwa Trybunału dotyczące analizy selektywności i w szczególności z orzecznictwa, z którego wynika wymóg wykazania dyskryminacji w stosunku do przedsiębiorstw znajdujących się w porównywalnej sytuacji.

W zarzucie drugim wnoszący odwołanie powołuje się na naruszenie art. 107 TFUE, z tego względu, że Sąd potwierdził istnienie „selektywnej” korzyści ze względu na niezastosowanie luksemburskiego przepisu dotyczącego nadużycia prawa i, tytułem pomocniczym, na naruszenie rozporządzenia (UE) 2015/1589 (1) oraz prawa do obrony. (i) Podstawą dokonanej przez Sąd kwalifikacji prawnej „selektywności” ze względu na niezastosowanie luksemburskiego przepisu dotyczącego nadużycia prawa było błędne założenie i przeinaczenie prawa krajowego. Wbrew stanowisku Sądu skorzystanie z „bezpośredniej” pożyczki ZORA umożliwiło bowiem osiągnąć ten sam podlegający opodatkowaniu wynik. (ii) Tok rozumowania Sądu w kwestii określenia ram referencyjnych był obarczony szeregiem naruszeń prawa i brakami w uzasadnieniu. (iii) Tok rozumowania Sądu w kwestii istnienia odstępstwa był błędny. Stwierdzenie, że w niniejszej sprawie zostały spełnione kryteria konieczne do zastosowania przepisu dotyczącego nadużycia prawa, było oparte na błędnym założeniu, iż skorzystanie z „bezpośredniej” pożyczki ZORA nie doprowadziło do takiego samego podlegającego opodatkowaniu wyniku. W zaskarżonym wyroku naruszono również art. 107 TFUE z tego względu, że założono w tym wyroku istnienie nadużycia prawa i w szczególności, iż nie istnieją przesłanki pozapodatkowe. Sąd naruszył ponadto obowiązek uzasadnienia i nie zbadał w pełni stanu faktycznego, z tego względu, że pominął niektóre okoliczności faktyczne potwierdzające, że nie można było stwierdzić nadużycia prawa w prawie luksemburskim. Naruszył on w końcu art. 107 TFUE z tego względu, że nie wykazał istnienia jakiejkolwiek dyskryminacji na korzyść Engie w stosunku do przedsiębiorstw znajdujących się w porównywalnej sytuacji faktycznej i prawnej. (iv) Wreszcie, tytułem pomocniczym, w zaskarżonym wyroku naruszono prawo do obrony Wielkiego Księstwa Luksemburga.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia art. 4 i 5 TUE. Wielkie Księstwo Luksemburga utrzymuje, że w zaskarżonym wyroku ograniczono autonomię krajowych organów podatkowych w zakresie podlegającym kompetencjom państw członkowskich, i tym samym naruszono art. 4 i5 TUE i zasady regulujące podział kompetencji między państwami członkowskimi i Unią Europejską.

Zarzut czwarty dotyczy naruszenia art. 296 TFUE w zakresie, w jakim Sąd nie dochował obowiązku uzasadnienia.

(1)  Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofijski rajonen syd (Bułgaria) w dniu 6 sierpnia 2021 r. – „Banka DSK” EAD / M.B.

(Sprawa C-489/21)

(2021/C 481/22)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Sofijski rajonen syd

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa:„Banka DSK” EAD

Strona pozwana: M.B.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 3 ust. 1 dyrektywy [Rady 93/13/EWG (1) z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich] w związku z pkt 1 lit. e) i f) załącznika do tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie spełniają wymogów działania w dobrej wierze i nakładają zobowiązania na konsumenta warunki umowne, które istotnie zwiększają koszty ponoszone przez konsumenta w ramach umowy o kredyt w wypadku, gdy konsument nie dokonuje comiesięcznej wpłaty swojego wynagrodzenia za pracę [na rachunek prowadzony w] banku będącym kredytodawcą, mając na względzie, że zgodnie z warunkami umowy jest on zobowiązany do ustanowienia zastawu na wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę?

2)

Na wypadek udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze, czy art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG w związku z pkt 1 lit. e) i f) załącznika do tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie spełniają wymogów działania w dobrej wierze i nakładają zobowiązania na konsumenta warunki umowne, które zobowiązują konsumenta do faktycznego korzystania również z innych usług udzielającego kredytu przedsiębiorcy – poza dokonywaniem wpłaty wynagrodzenia na prowadzony przez niego rachunek?

3)

Na wypadek udzielenia odpowiedzi co do zasady twierdzącej na pytanie drugie, jakie kryteria powinien przyjąć sąd krajowy przy ocenie nieuczciwego charakteru warunków? W szczególności czy należy uwzględnić stopień powiązania między przedmiotem umowy o kredyt a dodatkowymi usługami, do korzystania z których jest zobowiązany konsument, liczbę usług, a także krajowe przepisy dotyczące ograniczenia sprzedaży wiązanej?

4)

Czy zasada wykładni zgodnej prawa krajowego z aktami prawa Unii Europejskiej, wywiedziona z pkt 26 wyroku w sprawie 14/83 von Colson, ma również zastosowanie przy wykładni przepisów krajowych regulujących odmienną od uregulowanej w prawie Unii, lecz związaną, materię prawną (w niniejszym wypadku – reguły dotyczące nieuczciwej konkurencji) w odniesieniu do aktu prawa Unii Europejskiej, który sąd krajowy stosuje w rozpatrywanej przed nim sprawie (w niniejszym wypadku – dyrektywy 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich), i czy przy tej wykładni prawa krajowego należy stosować standardy określone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej?

5)

Czy art. 7 ust. 2 dyrektywy 2005/29/WE (2) [Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady] w związku z art. 6 ust. 1 lit. d) tej dyrektywy i art. 10 ust. 2 lit. f) dyrektywy [Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE (3) z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG] należy interpretować w ten sposób, że zakazują one wskazania niższej stopy oprocentowania w podstawowym tekście umowy o kredyt konsumencki, jeśli udzielenie kredytu przy tej stopie oprocentowania jest uzależnione od warunków opisanych w załączniku do umowy? Czy w ramach tej oceny należy ocenić sposób sformułowania warunków obniżenia stopy oprocentowania, cofnięcie takiego obniżenia i sposoby jego przywrócenia?

6)

Czy art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2005/29/WE należy interpretować w ten sposób, że przy ocenie możliwości istotnej zmiany gospodarczego zachowania konsumentów należy uwzględnić udział w rynku banku, który udziela kredytów konsumenckich, przy uwzględnieniu potrzeb konsumentów takich produktów?

7)

Czy art. 3 lit. g) dyrektywy 2008/48/WE należy interpretować w ten sposób, że koszty określone w umowach powiązanych z umową o kredyt konsumencki – przy których wykonaniu otrzymuje się rabat w zakresie odsetek wynikających z umowy o kredyt konsumencki – stanowią część rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania kredytu i powinny zostać uwzględnione przy jej obliczaniu?

8)

Czy art. 3 lit. g) dyrektywy 2008/48/WE w związku z art. 5 dyrektywy 93/13/EWG należy interpretować w ten sposób, że w wypadku niewykonania zobowiązań wynikających z umów powiązanych z umową o kredyt – co powiązano z podwyższeniem stopy oprocentowania kredytu – rzeczywistą roczną stopę oprocentowania kredytu należy obliczyć również zgodnie z podwyższoną roczną stopą oprocentowania wynikającą ze wspomnianego niewykonania?

9)

Czy art. 10 ust. 2 lit. g) dyrektywy 2008/48/WE należy interpretować w ten sposób, że nieprawidłowe wskazanie rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania w umowie o kredyt zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem (kredytobiorcą) należy uznać za brak wskazania rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania w umowie o kredyt, a sąd krajowy powinien wyciągnąć konsekwencje przewidziane w prawie krajowym na wypadek niewskazania rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania w umowie o kredyt konsumencki?

10)

Czy art. 22 ust. 4 dyrektywy 2008/48/WE należy interpretować w ten sposób, że przewidziana w prawie krajowym sankcja nieważności umowy o kredyt konsumencki, w ramach której zwrotowi podlega jedynie wypłacona kwota główna, jest proporcjonalna w wypadkach, w których umowa o kredyt konsumencki nie zawiera dokładnego wskazania rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania?

(1)  Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, Dz.U. 1993, L 95, s. 29.

(2)  Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („Dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”), Dz.U. 2005, L 149, s. 22.

(3)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG, Dz.U. 2008, L 133, s. 66.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casație și Justiție (Rumunia) w dniu 10 sierpnia 2021 r. – WA / Direcția pentru Evidența Persoanelor și Administrarea Bazelor de Date din Ministerul Afacerilor Interne

(Sprawa C-491/21)

(2021/C 481/23)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Înalta Curte de Casație și Justiție

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: WA

Strona pozwana: Direcția pentru Evidența Persoanelor și Administrarea Bazelor de Date din Ministerul Afacerilor Interne

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 26 ust. 2 TFUE, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 45 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 4, 5 i 6 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (1), należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, które nie zezwalają na wydanie obywatelowi państwa członkowskiego dowodu tożsamości mogącego stanowić dokument podróży w Unii Europejskiej, ze względu na to, że obywatel ten ustanowił swoje miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim?

(1)  Dz.U. 2004, L 158, s. 77.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen (Szwecja) w dniu 16 września 2021 r. – CC / VO

(Sprawa C-572/21)

(2021/C 481/24)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Högsta domstolen

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: CC

Strona pozwana: VO

Pytanie prejudycjalne

Czy sąd państwa członkowskiego zachowuje swoją jurysdykcję na podstawie art. 8 ust. 1 rozporządzenia Bruksela II (1), jeżeli dziecko, którego dotyczy postępowanie, przenosi w toku postępowania miejsce zwykłego pobytu z państwa członkowskiego do państwa trzeciego, które jest stroną konwencji haskiej z 1996 r. (zob. art. 61 wspomnianego rozporządzenia)?

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz.U. 2003, L 338, s. 1; sprostowania: Dz.U. 2009, L 70, s. 19; Dz.U. 2009, L 347, s. 32; Dz.U. 2016, L 99, s. 34).

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud České republiky (Republika Czeska) w dniu 20 września 2021 r. – QT / 02 Czech Republic a.s.

(Sprawa C-574/21)

(2021/C 481/25)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Nejvyšší soud České republiky

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: QT

Strona pozwana: 02 Czech Republic a.s.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy wyrażenie „utracona prowizja” w rozumieniu art. 17 ust. 2 lit. a) tiret drugie dyrektywy Rady 86/653/EWG (1) z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie koordynacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do przedstawicieli handlowych działających na własny rachunek należy interpretować w ten sposób, że prowizję taką stanowi również prowizja za zawarcie umów, które przedstawiciel handlowy zawarłby, gdyby nie rozwiązano umowy agencyjnej, z klientami, których pozyskał dla reprezentowanego podmiotu lub z którymi znacznie zwiększył obroty handlowe?

2)

Jeżeli tak, to na jakich warunkach konkluzja ta odnosi się również do tzw. jednorazowych prowizji za zawarcie umowy?

(1)  Dz.U. 1986, L 382, s. 17.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Itä-Suomen hallinto-oikeus (Finlandia) w dniu 22 września 2021 r. – J.M.

(Sprawa C-579/21)

(2021/C 481/26)

Język postępowania: fiński

Sąd odsyłający

Itä-Suomen hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: J.M.

Inni uczestnicy: zastępca inspektora ochrony danych, Pankki S

Pytania prejudycjalne

1)

Czy prawo dostępu przysługujące osobie, której dane dotyczą, na podstawie art. 15 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych (1) w związku z [pojęciem] „danych osobowych” w rozumieniu art. 4 pkt 1 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że zebrane przez administratora informacje, z których wynika, kto, kiedy i w jakim celu przetwarzał dane osobowe osoby, której dane dotyczą, nie stanowią informacji, do których osoba, której dane dotyczą, ma prawo dostępu, w szczególności dlatego że dotyczą one danych odnoszących się do pracowników administratora?

2)

Jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze jest twierdząca i osoba, której dane dotyczą, nie ma na podstawie art. 15 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych prawa dostępu do informacji, o których mowa w tym pytaniu, ponieważ nie stanowią one „danych osobowych” osoby, której dane dotyczą, zgodnie z art. 4 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, to w niniejszej sprawie należy jeszcze wziąć pod uwagę informacje, do których osoba, której dane dotyczą, ma prawo dostępu zgodnie z art. 15 ust. 1 lit.[a)h)]:

a)

W jaki sposób należy interpretować cel przetwarzania w rozumieniu art. 15 ust. 1 lit. a) w odniesieniu do zakresu prawa dostępu osoby, której dane dotyczą, tj. czy cel przetwarzania może uzasadniać prawo dostępu do zebranych przez administratora danych z rejestru operacji użytkownika, takich jak informacje o danych osobowych osób przetwarzających, czasie oraz celach przetwarzania danych osobowych?

b)

Czy w tym kontekście osoby, które przetwarzały dane J.M. jako klienta, można uznać na podstawie określonych kryteriów za odbiorców danych osobowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. c) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, o których osoba, której dane dotyczą, miałaby prawo uzyskać informacje?

3)

Czy ma znaczenie dla postępowania to, że chodzi tu o bank prowadzący działalność regulowaną, względnie to, że J.M. jednocześnie pracował w tym banku i był jego klientem?

4)

Czy dla rozpatrzenia powyższych pytań ma znaczenie fakt, że dane J.M. były przetwarzane przed wejściem w życie ogólnego rozporządzenia o ochronie danych?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. 2016, L 119, s. 1).

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/20

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio – Włochy) – Irideos SpA / Poste Italiane SpA, przy udziale: Fastweb SpA, Tim SpA

(Sprawa C-419/19) (1)

(2021/C 481/27)

Język postępowania: włoski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 328 z 30.9.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/20

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 15 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Stichting Brein / News-Service Europe BV

(Sprawa C-442/19) (1)

(2021/C 481/28)

Język postępowania: niderlandzki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 357 z 21.10.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/21

Postanowienie prezesa trzeciej izby Trybunału z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Axpo Trading Ag / Gestore dei Servizi Energetici SpA – GSE, przy udziale: Fallimento Esperia SpA

(Sprawa C-705/19) (1)

(2021/C 481/29)

Język postępowania: włoski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 432 z 23.12.2019.

Sąd

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/22

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Sipcam Oxon / Komisja

(Sprawa T-518/19) (1)

(Środki ochrony roślin - Substancja czynna chlorotalonil - Nieodnowienie włączenia do załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 - Procedura oceny - Prawo do obrony - Propozycja sklasyfikowania substancji czynnej - Pewność prawa - Proporcjonalność - Zasada ostrożności)

(2021/C 481/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sipcam Oxon SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci C. Mereu i P. Sellar)

Strona pozwana: Komisja Europejska (représentants: F. Castilla Contreras, A. Dawes i I. Naglis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/677 z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie nieodnawiania zatwierdzenia substancji czynnej chlorotalonil, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (Dz.U. 2019, L 114, s. 15).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Sipcam Oxon SpA porywa koszty postępowania, w tym koszty postępowania w przedmiocie zastosowania środków tymczasowych.

(1)  Dz.U. C 305 z 9.9.2019.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/22

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Kondyterska korporatsiia „Roshen” / EUIPO – Krasnyj Octyabr (Przedstawienie homara)

(Sprawa T-254/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy przedstawiający homara - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter odróżniający - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Brak charakteru opisowego - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 2017/1001] - Prawo do bycia wysłuchanym - Artykuł 94 rozporządzenia 2017/1001)

(2021/C 481/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen” (Kijów, Ukraina) (przedstawiciel: adwokat I. Lukauskienė)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: PAO Moscow Confectionery Factory „Krasnyj Octyabr” (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci M. Geitz i J. Stock)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 marca 2020 r. (sprawa R 1916/2019-4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen” a PAO Moscow Confectionery Factory „Krasnyj Octyabr”.

Sentencja

1)

Skarga zostaje w części odrzucona, a w pozostałym zakresie oddalona.

2)

Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen” zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 215 z 29.6.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/23

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Indo European Foods / EUIPO – Chakari (Abresham Super Basmati Selaa Grade One World’s Best Rice)

(Sprawa T-342/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Abresham Super Basmati Selaa Grade One World’s Best Rice - Niezarejestrowany wcześniejszy słowny znak towarowy BASMATI - Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii i z Euratomu - Okres przejściowy - Interes prawny - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 (obecnie art. 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001) - Istniejące w systemie common law powództwo oparte na bezprawnym używaniu nazwy (action for passing off) - Ryzyko mylącego przedstawienia - Prawdopodobieństwo rozmycia cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego)

(2021/C 481/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Indo European Foods Ltd (Harrow, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: A. Norris, barrister, i N. Welch, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: H. O’Neill i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Hamid Ahmad Chakari (Wiedeń, Austria)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 kwietnia 2020 r. (sprawa R 1079/2019-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Indo European Foods a H.A. Chakarim.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 2 kwietnia 2020 r. (sprawa R 1079/2019-4).

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

EUIPO zostaje obciążone kosztami postępowania, w tym niezbędnymi kosztami poniesionymi przez Indo European Foods Ltd w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą EUIPO.

(1)  Dz.U. C 262 z 10.8.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/24

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Dermavita Company / EUIPO – Allergan Holdings France (JUVEDERM)

(Sprawa T-372/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku towarowego - Słowny unijny znak towarowy JUVEDERM - Rzeczywiste używanie znaku towarowego - Używanie w odniesieniu do towarów, dla których znak towarowy został zarejestrowany - Używanie za zgodą właściciela znaku towarowego - Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001])

(2021/C 481/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Dermavita Company S.a.r.l. (Bejrut, Liban) (przedstawiciel: adwokat D. Todorov)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: K. Zajfert, J. Crespo Carrillo i V.J. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Allergan Holdings France SAS (Courbevoie, Francja) (przedstawiciele: J. Day, solicitor, i T. de Haan, avocat)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 kwietnia 2020 r. (sprawa R 877/2019-4) dotyczącą postępowania w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku towarowego między Dermavita Company a Allergan Holdings France.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Dermavita Company S.a.r.l. zostaje obciążona kosztami postępowania w niniejszej sprawie.

(1)  Dz.U. C 262 z 10.8.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/24

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Allergan Holdings France / EUIPO – Dermavita Company (JUVEDERM)

(Sprawa T-397/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy JUVEDERM - Rzeczywiste używanie znaku towarowego - Używanie w odniesieniu do towarów, dla których znak towarowy jest zarejestrowany - Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001])

(2021/C 481/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Allergan Holdings France SAS (Courbevoie, Francja) (przedstawiciele: J. Day, solicitor, i adwokat T. de Haan)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: K. Zajfert i V.J. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Dermavita Company S.a.r.l. (Bejrut, Liban) (przedstawiciel: adwokat D. Todorov)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 kwietnia 2020 r. (sprawa R 877/2019-4), dotyczącą postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między Dermavita Company a Allergan Holdings France.

Sentencja

1)

Zarzut niedopuszczalności zostaje oddalony.

2)

Skarga zostaje oddalona.

3)

Allergan Holdings France SAS pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), jak również dwie trzecie kosztów poniesionych przez Dermavita Company S.a.r.l. związanych z niniejszym postępowaniem.

4)

Dermavita Company S.a.r.l. pokrywa jedną trzecią własnych kosztów związanych z niniejszym postępowaniem.

(1)  Dz.U. C 279 z 24.8.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/25

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Global Translation Solutions / Komisja

(Sprawa T-404/20) (1)

(Zamówienia publiczne na usługi - Postępowanie przetargowe - Usługi tłumaczeniowe - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Udzielenie zamówienia innemu oferentowi - Kryteria udzielenia zamówienia - Metoda oceny - Oczywisty błąd w ocenie - Równe traktowanie - Przejrzystość - Obowiązek uzasadnienia - Obowiązek staranności - Zasada dobrej administracji)

(2021/C 481/35)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Global Translation Solutions ltd. (Valetta, Malta) (przedstawiciel: adwokat C. Mifsud Bonnici)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele:: A. Katsimerou, L. André i M. Ilkova, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji zawartej w piśmie z dnia 17 kwietnia 2020 r. o odrzuceniu oferty przedstawionej przez skarżącą w odniesieniu do części 22 (EN>MT) w ramach postępowania przetargowego TRAD 19 oraz o udzieleniu tej część zamówienia innemu oferentowi, a także „wszystkich związanych z nią decyzji”.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona

2)

Global Translation Solutions ltd. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 297 z 7.9.2020

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/26

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Esteves Lopes Granja / EUIPO – IVDP (PORTWO GIN)

(Sprawa T-417/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego PORTWO GIN - Wcześniejsza nazwa pochodzenia „Porto” - Pojęcia stosowania i wykorzystywania chronionej nazwy pochodzenia - Artykuł 103 ust. 2 lit. a) ppkt ii) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013)

(2021/C 481/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Joaquim José Esteves Lopes Granja (Vila Nova de Gaia, Portugalia) (przedstawiciel: adwokat O. Santos Costa)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Gája, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Instituto dos Vinhos do Douro e do Porto, IP (IVDP) (Peso da Régua, Portugalia) (przedstawiciel: adwokat P. Sousa e Silva)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 kwietnia 2020 r. (sprawa R 993/2019-2), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Instituto dos Vinhos do Douro e do Porto, IP a Joaquimem Jósé Estevesem Lopesem Granją.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Joaquim José Esteves Lopes Granja zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 279 z 24.8.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/26

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Guo / EUIPO – Sand Cph (sandriver)

(Sprawa T-505/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy sandriver - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy SAND - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001])

(2021/C 481/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Xiuling Guo (Szanghaj, Chiny) (przedstawiciel: adwokat L. Stanc)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Mrozowski, A. Folliard-Monguiral i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Sand Cph A/S (Kopenhaga, Dania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 czerwca 2020 r. (sprawa R 2019/2019-2) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Sand Cph a X. Guo.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Xiuling Guo zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 320 z 28.9.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/27

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Dermavita Company / EUIPO – Allergan Holdings France (JUVÉDERM VYBRANCE)

(Sprawa T-635/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy JUVÉDERM VYBRANCE - Przekroczenie terminu uiszczenia opłaty za odwołanie - Niedopuszczalność odwołania przed Izbą Odwoławczą - Artykuł 101 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Artykuł 106 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 - Restitutio in integrum)

(2021/C 481/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Dermavita Company S.a.r.l. (Bejrut, Liban) (przedstawiciel: adwokat D. Todorov)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: E. Markakis i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Allergan Holdings France SAS (Courbevoie, Francja)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 sierpnia 2020 r. (sprawa R 1014/2020-4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku pomiędzy Dermavita Company a Allergan Holdings France.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Dermavita Company S.a.r.l. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 443 z 21.12.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/27

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Dermavita Company / EUIPO – Allergan Holdings France (JUVÉDERM VOLUMA)

(Sprawa T-636/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy JUVÉDERM VOLUMA - Nieterminowe uiszczenie opłaty za wniesienie odwołania - Niedopuszczalność odwołania do izby odwoławczej - Artykuł 101 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Artykuł 106 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 - Przywrócenie stanu poprzedniego)

(2021/C 481/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Dermavita Company S.a.r.l. (Bejrut, Liban) (przedstawiciel: adwokat D. Todorov)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: E. Markakis i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Allergan Holdings France SAS (Courbevoie, Francja)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 sierpnia 2020 r. (sprawa R 1016/2020-4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Dermavita Company a Allergan Holdings France.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Dermavita Company S.a.r.l. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 443 z 21.12.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/28

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Dermavita Company / EUIPO – Allergan Holdings France (JUVÉDERM VOLITE)

(Sprawa T-637/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy JUVÉDERM VOLITE - Nieterminowe uiszczenie opłaty za wniesienie odwołania - Niedopuszczalność odwołania do izby odwoławczej - Artykuł 101 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Artykuł 106 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 - Przywrócenie stanu poprzedniego)

(2021/C 481/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Dermavita Company S.a.r.l. (Bejrut, Liban) (przedstawiciel: adwokat D. Todorov)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: E. Markakis i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Allergan Holdings France SAS (Courbevoie, Francja)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 sierpnia 2020 r. (sprawa R 1015/2020-4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Dermavita Company a Allergan Holdings France.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Dermavita Company S.a.r.l. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 443 z 21.12.2020.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/29

Wyrok Sądu z dnia 6 października 2021 r. – Power Horse Energy Drinks / EUIPO – Robot Energy Europe (UNSTOPPABLE)

(Sprawa T-3/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy UNSTOPPABLE - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter odróżniający - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Brak charakteru opisowego - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 2017/1001])

(2021/C 481/41)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Power Horse Energy Drinks GmbH (Linz, Austria) (przedstawiciel: adwokat M. Woller)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: E. Markakis, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Robot Energy Europe (Mijas, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 października 2020 r. (sprawa R 232/2020-2), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Power Horse Energy Drinks a Robot Energy Europe.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Power Horse Energy Drinks GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 62 z 22.2.2021.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/29

Skarga wniesiona w dniu 18 sierpnia 2021 r. – TB / ENISA

(Sprawa T-511/21)

(2021/C 481/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: TB (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i N. Flandin)

Strona pozwana: Agencja Unii Europejskiej ds. Cyberbezpieczeństwa (ENISA)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji ENISA o przedłużeniu umowy o pracę ze skarżącą, w zakresie w jakim została przesunięta na stanowisko niebędące stanowiskiem kierowniczym, przy czym decyzja ta została sformalizowana w drodze podpisanej wersji dokumentu wysłanego przez ENISA w dniu 13 października 2020 r. i przedstawionego jako zmiana do jej umowy oraz poprzez podpisanie tego dokumentu przez skarżącą i ENISA w dniu 26 października 2020 r.;

—

w stosownym przypadku stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 12 maja 2021 r. oddalającej zażalenie wniesione na decyzję o przedłużeniu umowy o pracę, złożonego przez skarżącą na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego;

—

zasądzenie odszkodowania i zadośćuczynienia za szkodę i krzywdę poniesione przez skarżącą;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, iż decyzja o przedłużeniu umowy o pracę jest niezgodna z prawem, ponieważ jest wynikiem reorganizacji przeprowadzonej przez ENISA, która zdaniem skarżącej nie została przeprowadzona w interesie służby – naruszenia art. 7 ust. 1 regulaminu pracowniczego, naruszenie zasad przejrzystości i niedyskryminacji, oraz naruszenie art. 18 ust. 1 i art. 20 ust. 2 lit. a) decyzji zarządu MB/2018/14.

—

Reorganizacja była wadliwa z racji braku jasności i przejrzystości, naruszenie zasady pewności prawa, oczywisty błąd w ocenie oraz naruszenie zasady 6 decyzji MB/2020/5.

—

Reorganizacja była wadliwa z racji braku uzasadnienia.

—

Reorganizacja została przeprowadzona z naruszeniem załącznika 1 do informacji administracyjnej.

—

Reorganizacja została przeprowadzona z naruszeniem zasad 7 i 8 decyzji MB/2020/5, zasady dobrej administracji, art. 41 karty praw podstawowych oraz obowiązku dbałości.

2.

Zarzut drugi, iż decyzja o przedłużeniu umowy o pracę jest niezgodna z prawem, ponieważ umowa skarżącej nie została przedłużona w przejrzystym i uczciwym postępowaniu – naruszenie art. 1decyzji dyrektora naczelnego ED 38/2017 i pkt 5.1 Standard Operating Procedure, oraz naruszenie obowiązku dobrej administracji.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/30

Skarga wniesiona w dniu 2 września 2021 r. – TB / ENISA

(Sprawa T-560/21)

(2021/C 481/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: TB (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i N. Flandin)

Strona pozwana: Agencja Unii Europejskiej ds. Cyberbezpieczeństwa

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji komisji ds. naboru ENISA o nieumieszczeniu skarżącej na liście laureatów na stanowisko kierownika wydziału „Executive Director Office” (TA/AD 9) – sygn. ENISA-TA-70-AD- 2020–04;

—

stwierdzenie nieważności decyzji komisji konkursowej ENISA o nieumieszczeniu skarżącej na liście laureatów na stanowisko kierownika wydziału „Corporate Support Services” (TA/AD 9) – sygn. ENISA TA71-AD-2020–05;

—

w stosownym przypadku stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 8 czerwca 2021 r. oddalającej zażalenie wniesione na ww. decyzje przez skarżącą na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego;

—

zasądzenie odszkodowania i zadośćuczynienia za szkodę i krzywdę poniesione przez skarżącą;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, iż decyzje w sprawie „Executive Director Office” (EDO) i „Corporate Support Services” (CSS) są niezgodne z prawem, ponieważ są wynikiem decyzji z dnia 5 sierpnia 2020 r. o ogłoszeniu naboru na dwa stanowiska kierowników wydziałów EDO i CSS, która też jest niezgodna z prawem.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji i braku wystarczającego uzasadnienia decyzji EDO i CSS.

3.

Zarzut trzeci, iż decyzja EDO jest wadliwa z uwagi na brak bezstronności komisji ds. naboru oraz brak zgodności z prawem – naruszenie art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 14 decyzji zarządu ENISA MB/2013/6.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/31

Skarga wniesiona w dniu 9 września 2021 r. – Zásilkovna / Komisja

(Sprawa T-585/21)

(2021/C 481/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Zásilkovna s. r. o (Praga, Republika Czeska) (przedstawiciel: adwokat R. Kubáč)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie SA.55208 (2020/C) – rekompensata dla czeskiej poczty z tytułu świadczenia powszechnej usługi pocztowej w latach 2018–2022, wydanej w formie pism z dnia (i) 9 lipca 2021 r. oraz (ii) z dnia 31 sierpnia 2021 r., częściowo oddalającej skargę wniesioną przez stronę skarżącą w dniu 8 listopada 2019 r., dotyczącą subsydiowania skrośnego przez przedsiębiorstwo Česká pošta s.p. jego działalności handlowej;

—

obciążenie Komisji własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja popełniła oczywisty błąd, uznając, iż subsydiowanie skrośne czeskiej poczty nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

—

W szczególności podnosi ona, że subsydiowanie skrośne czeskiej poczty stanowi samoistną, niezgodną z rynkiem wewnętrznym pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, która była już udzielana przynajmniej w latach 2013–2017 (a bardzo prawdopodobnie nawet wcześniej) i którą Komisja powinna była zatem kompleksowo zbadać w odrębnym postepowaniu administracyjnym, a nie jako zagadnienie incydentalne w ramach postępowania w sprawie SA.55208 (2020/C), obejmującego tylko lata 2013–2017. Pogląd ten znajduje poparcie we wcześniejszej praktyce decyzyjnej Komisji. Instytucja ta błędnie uznała jednak, że subsydiowanie skrośne nie stanowi pomocy państwa.

2.

Zarzut drugi, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła istotny wymóg proceduralny, ponieważ jej decyzja odmawiająca uznania subsydiowania skrośnego czeskiej poczty za samoistną pomoc państwa nie jest należycie uzasadniona.

—

W szczególności Komisja nie przedstawiła w zaskarżonej decyzji wystarczającego uzasadnienia. Instytucja ta naruszyła tym samym istotne uprawnienie proceduralne strony skarżącej, ponieważ wszystkie instytucje Unii są zobowiązane do uzasadniania przyjmowanych środków, tak aby zapewnić możliwość poddania ich kontroli sądowej.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/32

Skarga wniesiona w dniu 16 września 2021 r. – Serrano Velázquez / Parlament

(Sprawa T-589/21)

(2021/C 481/45)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: María Teresa Serrano Velázquez (Sevilla, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat F. Vázquez Sánchez)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Petycji Parlamentu Europejskiego wydanej w odniesieniu do petycji 0242/21 złożonej przez Maríę Teresę Serrano Velázquez i zbadanie okoliczności faktycznych w niej ujawnionych.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi tylko jeden zarzut dotyczący tego, że wydana decyzja nie jest prawidłowo uzasadniona stosowanie do postanowień art. 296 TFUE.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/32

Skarga wniesiona w dniu 20 września 2021 r. – WS i in. / Frontex

(Sprawa T-600/21)

(2021/C 481/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: WS i 5 innych skarżących (przedstawiciele: adwokaci A. van Eik i L.-M. Komp)

Strona pozwana: Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

—

stwierdzenie, że Agencja jest odpowiedzialna na mocy art. 268 i art. 340 ust. 2 TFUE za szkody wyrządzone przez nią skarżącym;

—

stwierdzenie, że nastąpiło wystarczająco poważne naruszenie obowiązków Agencji wynikających z art. 16, 22, 26, 28, 34 i 72 rozporządzenia 2016/1624; pkt 1–5 standardowych procedur operacyjnych i art. 4 kodeksu postępowania przyznających skarżącym prawa ustanowione w art. 1, 4, 18, 19, 24, 41 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) oraz wystarczająco poważne naruszenie przez Agencję praw podstawowych skarżących ustanowionych w art. 1, 4, 18, 19, 24, 41 i 47 karty, powodujące bezpośrednio szkodę po stronie skarżących;

—

zobowiązanie Agencji do naprawienia poniesionych przez skarżących szkód będących bezpośrednią konsekwencją ogółu bezprawnego postępowania przez Agencję, a mianowicie zapłaty odszkodowania za szkody materialne w wysokości 96 212,55 EUR według stanu na wrzesień 2021 r., powiększonego o odsetki naliczane do dnia zapłaty, oraz 40 000 EUR tytułem szkody niematerialnej, którą to kwotę należy powiększyć o odsetki naliczane do dnia zapłaty, jak wskazano powyżej, albo zapłaty odszkodowania w wysokości zasadzonej przez Sąd;

—

obciążenie Agencji poniesionymi przez skarżących kosztami niniejszego postępowania, powiększonymi o odsetki;

—

nakazanie zapłaty wszystkich wymienionych powyżej kwot w terminie dwóch tygodni od ogłoszenia wyroku, przy czym kwoty te mają zostać powiększone o odsetki za każdy dzień opóźnienia w płatności.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą osiem zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący braku przeprowadzenia przez Agencję oceny ryzyka z naruszeniem art. 34 rozporządzenia 2016/1624 (1), art. 18 i 19 karty oraz pkt 1 i 2 standardowych procedur operacyjnych (2).

2.

Zarzut drugi dotyczący braku przyjęcia przez Agencję środków, jakich można by było rozsądnie oczekiwać w celu złagodzenia poważnego ryzyka naruszenia praw podstawowych, z naruszeniem art. 34 rozporządzenia 2016/1624, art. 18 i 19 karty oraz pkt 1 ust. 2 standardowych procedur operacyjnych.

3.

Zarzut trzeci dotyczący braku opracowania przez Agencję (wystarczająco szczegółowego) planu operacyjnego z naruszeniem art. 16 i 34 rozporządzenia 2016/1624, art. 18 i 19 karty oraz pkt 2 standardowych procedur operacyjnych.

4.

Zarzut czwarty dotyczący przeprowadzenia przez Agencję operacji powrotowej w taki sposób, że naruszenia praw podstawowych nie mogły zostać odnotowane ani zasygnalizowane z naruszeniem art. 22, 25, 28 i 34 rozporządzenia 2016/1624, art. 18 i 19 karty, pkt 3 standardowych procedur operacyjnych oraz art. 4 ust. 3 lit. a) kodeksu postępowania (3).

5.

Zarzut piąty dotyczący niepodjęcia przez Agencję jakichkolwiek środków w odpowiedzi na wyraźnie widoczne naruszenia art. 1, 4 i 24 karty, z naruszeniem art. 22 i 34 rozporządzenia 2016/1624 i art. 4 kodeksu postępowania.

6.

Zarzut szósty dotyczący niezapewnienia przez Agencję skutecznego monitorowania wspólnej operacji powrotowej z naruszeniem art. 28 i 34 rozporządzenia 2016/1624.

7.

Zarzut siódmy dotyczący niedokonania przez Agencję oceny operacji powrotowej z naruszeniem art. 26 i 28 rozporządzenia 2016/1624 oraz pkt 4 i 5 standardowych procedur operacyjnych.

8.

Zarzut ósmy dotyczący nieuwzględnienia w odpowiedni sposób przez Agencję skarg złożonych przez skarżących zgodnie z mechanizmem indywidualnych skarg, jak tego wymagają art. 34 i 72 rozporządzenia 2016/1624, art. 10 zasad mechanizmu skargowego (4) oraz art. 41 i 47 karty.

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 i decyzję Rady 2005/267/WE (Dz.U. 2016, L 251, s. 1).

(2)  Decyzja dyrektora wykonawczego nr 2012/87 z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie przyjęcia standardowych procedur operacyjnych Frontexu w celu zapewnienia poszanowania praw podstawowych w ramach wspólnych operacji i projektów pilotażowych Frontexu.

(3)  Decyzja dyrektora wykonawczego nr 2013/67 z dnia 7 października 2013 r. w sprawie kodeksu postępowania dla wspólnych operacji powrotowych koordynowanych przez Frontex.

(4)  Decyzja dyrektora wykonawczego nr R-ED-2016–106 z dnia 6 października 2016 r. w sprawie mechanizmu skargowego.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/33

Skarga wniesiona w dniu 20 września 2021 r. – Pharmadom / EUIPO – Wellstat Therapeutics (WELLMONDE)

(Sprawa T-601/21)

(2021/C 481/47)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pharmadom (Boulogne Billancourt, Francja) (przedstawiciel: adwokat M.-P. Dauquaire)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Wellstat Therapeutics Corp. (Rockville, Maryland, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego „WELLMONDE” – zgłoszenie nr 16 152 803

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 czerwca 2021 r. w sprawie R 1776/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.

Podniesiony zarzut

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/34

Skarga wniesiona w dniu 22 września 2021 r. – L’Oréal / EUIPO – Heinze (K K WATER)

(Sprawa T-610/21)

(2021/C 481/48)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: L’Oréal (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat T. de Haan)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Arne-Patrik Heinze (Hamburg, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy K K WATER – zgłoszenie nr 18 092 777

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 czerwca 2021 r. w sprawie R 2327/2020-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu przed Drugą Izbą Odwoławczą Urzędu.

Podniesiony zarzut

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/35

Skarga wniesiona w dniu 24 września 2021 r. – KPMG Advisory / Komisja

(Sprawa T-614/21)

(2021/C 481/49)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: KPMG Advisory SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: G. Roberti, I. Perego i R. Fragale, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

–

(i) stwierdzenie nieważności w całości lub w części, na podstawie art. 263 ust. 4 decision of 13th July 2021 on the exclusion of KPMG Advisory S.p.A. from participating in award procedures governed by Regulation (EU, Euratom) 2018/1046 of the European Parliament and of the Council or from being selected for implementing Union funds [Ref. Ares(2021)4544873] [decyzji z dnia 23 lipca 2021 r. o wykluczeniu KPMG Advisory S.p.A. z uczestnictwa w procedurach wyboru regulowanych rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 lub z selekcji w celu wykonania środków finansowych Unii], doręczonej w dniu 14 lipca 2021 r. (zwanej dalej „zaskarżona decyzją”);

–

(ii) tytułem żądania ewentualnego, na podstawie art. 261 TFUE i art. 143 ust. 9 rozporządzenia finansowego z 2018 r. stwierdzenie nieważności lub obniżenie sankcji wykluczenia i/lub stwierdzenie nieważności sankcji w postaci opublikowania zaskarżonej decyzji;

–

(iii) stosownie do okoliczności, na podstawie art. 277 TFUE, stwierdzenie niezgodności z prawem art. 73 ust. 3 rozporządzenia 2018/1046 (1) i/lub art. 146 ust. 6 rozporządzenia 2018/1046;

–

(iv) i, w każdym razie, obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych i zasady kolegialności.

—

W tym zakresie podniesione zostało, że decyzja jest wadliwa, gdyż narusza istotne wymogi proceduralne i zasadę kolegialności, ponieważ została wydana nie przez Komisję lecz dyrektora generalnego z naruszeniem uregulowań w dziedzinie przekazywania uprawnień, o których mowa w art. 1 i 14 regulaminu wewnętrznego Komisji.

—

Podniesiony został zarzut również niezgodności z prawem art. 73 ust. 3 rozporządzenia 2018/1046.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa do obrony i podstawowego prawa do dobrej administracji.

—

Podniesione zostało w tym względzie, że decyzja jest wadliwa, gdyż strona skarżąca nie miała możliwości skorzystania w pełnym zakresie z przysługującego jej prawa do bycia wysłuchanym w szczególności przed urzędnikiem zatwierdzającym, który wydał decyzję.

—

Podniesione zostało również naruszenie obowiązku bezstronnego i starannego zbadania sprawy, ustanowionego w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

—

Podniesiony został zarzut również niezgodności z prawem art. 136 ust. 6 rozporządzenia 2018/1046.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 106 ust. 1 rozporządzenia finansowego z 2015 r. (2). i art. 136 ust. 2 rozporządzenia 2018/1046 – błędy w ocenie i brak uzasadnienia.

—

Podniesione zostało w tym zakresie, że decyzja jest wadliwa, gdyż urzędnik zatwierdzający powinien był zweryfikować, ocenić i uzasadnić w decyzji w świetle wszystkich istotnych okoliczności ewentualne zaistnienie poważnego wykroczenia zawodowego.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 136 ust. 6 i 7 rozporządzenia 2018/1046 – błędy w ocenie i brak uzasadnienia.

—

Podniesione zostało w tym zakresie, że decyzja jest wadliwa, gdyż urzędnik zatwierdzający, po zakończeniu niepełnego, obejmującego błędy w ocenie postępowania, uznał że środki naprawcze przyjęte przez stronę skarżącą w rozumieniu art. 136 ust. 6 i 7 rozporządzenia 2018/1046 były niewłaściwe.

5.

Zarzut piąty dotyczący przedawnienia uprawnienia do wykluczenia podmiotu w rozumieniu art. 136 rozporządzenia 2018/1046 i naruszenia zasady proporcjonalności.

—

Podniesione zostało w tym względzie przedawnienie uprawnienia urzędnika zatwierdzającego do wykluczenia strony skarżącej i opublikowania decyzji o wykluczeniu.

—

Wykluczenie i opublikowanie decyzji o wykluczeniu naruszają zasadę proporcjonalności.

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. 2018, L 193, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2015/1929 z dnia 28 października 2015 r. zmieniające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. 2015, L 286, s. 1).

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/36

Skarga wniesiona w dniu 29 września 2021 r. – Primagran / EUIPO – Primagaz (prımagran)

(Sprawa T-624/21)

(2021/C 481/50)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Primagran sp. z o.o. (Stegna, Polska) (przedstawiciel: E. Jaroszyńska-Kozłowska, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Compagnie des gaz de pétrole Primagaz (Paryż, Francja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego „prımagran” – zgłoszenie nr 18 051 750

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie R 2486/2020-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim oddalono w niej odwołanie skarżącej R 2486/2020-4 od decyzji Wydziału Sprzeciwów EUIPO z dnia 30 października 2020 r. orzekającej w przedmiocie zgłoszenia unijnego znaku towarowego nr 18 051 750 i obciążono każdą ze stron własnymi kosztami postępowania poniesionymi w związku ze sprzeciwem i postępowaniem odwoławczym;

—

obciążenie EUIPO oraz, ewentualnie, jeśli druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą przystąpi do postępowania, interwenienta kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 27 ust. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/625 i art. 95 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie zakazu reformatio in pejus;

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/37

Skarga wniesiona w dniu 4 października 2021 r. – Apart / EUIPO – S. Tous (Przedstawienie konturu sylwetki niedźwiedzia)

(Sprawa T-638/21)

(2021/C 481/51)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Apart sp. z o.o. (Suchy Las, Polska) (przedstawiciel: radca prawny J. Gwiazdowska)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: S. Tous, SL (Manresa, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy (Przedstawienie konturu sylwetki niedźwiedzia) – unijny znak towarowy nr 8 127 144

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 30 lipca 2021 r. w sprawie R 1437/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości i zmianę decyzji przez unieważnienie prawa do spornego znaku towarowego;

—

tytułem ewentualnym – stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy izbie odwoławczej do ponownego rozpoznania;

—

obciążenie EUIPO i S.TOUS, S.L. kosztami postępowania przed izbą odwoławczą i kosztami postępowania przed Sądem.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 51 ust. 1 lit. a) w związku z art. 15 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 94 ust. 1 i art. 95 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 poprzez brak wskazania podstaw, na których zostały oparte założenia dotyczące charakteru spornego znaku towarowego;

—

Naruszenie art. 20, art. 41 ust. 1, art. 41 ust. 2 lit. a) i c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności prawa do bycia wysłuchanym, ciążącego na administracji obowiązku uzasadnienia wydanej decyzji, zasad: dobrej administracji, pewności prawa i równego traktowania.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/38

Skarga wniesiona w dniu 4 października 2021 r. CB / EUIPO – China Construction Bank (CCB)

(Sprawa T-639/21)

(2021/C 481/52)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Groupement des cartes bancaires (CB) (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat C. Herissay-Ducamp)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: China Construction Bank Corp. (Pekin, Chiny)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego CCB – zgłoszenie nr 13 359 609

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 30 lipca 2021 r. w sprawie R 1305/2020-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, uwzględnienie sprzeciwu i odrzucenie zgłoszenia spornego znaku towarowego;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

naruszenie art. 94 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/38

Skarga wniesiona w dniu 5 października 2021 r. – Foodwatch / Komisja

(Sprawa T-643/21)

(2021/C 481/53)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Foodwatch eV (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci R. Klinger, C. Douhaire i S. Ernst)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 5 sierpnia 2021 r. [C(2021)5963 final] wydanej na podstawie rozporządzenia (EG) nr 1049/2001, oddalającej wniosek potwierdzający skarżącej z dnia 6 maja 2021 r. o udzielenie pełnego dostępu do dokumentu „Briefing for the EU RCF co-chair for the Regulatory Cooperation Forum meeting on 3–4 February 2020” [Ares(2021)1264866], w zakresie, w jakim podstawę oddalenia tego wniosku stanowi przesłanka odmowy dostępu przewidziana w art. 4 ust. 1 lit. a) tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania, a tym kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi na decyzję Komisji C(2021) 5963 final z dnia 5 sierpnia 2021 r. o odmowie udzielenia nieograniczonego dostępu do dokumentu dotyczącego przygotowania posiedzenia Forum Współpracy Regulacyjnej (RCF) w ramach Kompleksowej Umowy Gospodarczo-Handlowej UE-Kanada(CETA) strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 4 ust. 1 lit. a) tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001 (1) poprzez błędne zastosowanie prawa.

—

Błędne jest założenie dotyczące nasuszenia stosunków międzynarodowych w rozumienia tego przepisu, uzasadnione twierdzeniem, iż ujawnienie wewnętrznych rozważań strategicznych mogłoby zagrozić pomyślnemu zakończeniu trwających rozmów w przedmiocie wprowadzenia w życie tej umowy.

—

Błędne jest założenie dotyczące nasuszenia stosunków międzynarodowych w rozumieniu tego przepisu, uzasadnione twierdzeniem, iż wykorzystane informacje mogłyby także zostać wykorzystane przeciwko Unii przez państwa trzecie.

—

Błędne jest także założenie dotyczące naruszenia stosunków międzynarodowych w rozumienia tego przepisu, uzasadnione twierdzeniem, iż w przeciwnym wypadku współpraca z Kanadą mogłaby zostać zagrożona.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 poprzez błędną decyzję o ujawnieniu jedynie części spornego dokumentu.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 4 ust. 7 rozporządzenia nr 1049/2001 poprzez brak ograniczenia czasowego odmowy dostępu.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia przewidzianego w art. 296 TFUE i art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43).

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/39

Skarga wniesiona w dniu 6 października 2021 r. – Bloom / Parlament i Rada

(Sprawa T-645/21)

(2021/C 481/54)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Bloom (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci C. Saynac i L. Chovet-Ballester)

Strona pozwana: Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie, na podstawie art. 256 i 263 TFUE, częściowej nieważności rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1139 z dnia 7 lipca 2021 r. ustanawiającego Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) 2017/1004 (Dz.U. 2021, L 247, s. 1), w szczególności jego art. 17, 18 i 19;

—

obciążenie Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia celów dotyczących wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego i zrównoważonego rozwoju. Skarżąca twierdzi, że art. 17, 18 i 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1139 z dnia 7 lipca 2021 r. ustanawiającego Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/1004 (zwanego dalej „rozporządzeniem EFMRA”) wprowadzają ponownie dotacje o skutkach szkodliwych dla środowiska morskiego, co stanowi naruszenie celów dotyczących wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego i zrównoważonego rozwoju potwierdzonych w przepisach europejskich.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia przyjętych w prawie Unii ogólnych zasad ostrożności i proporcjonalności. Zdaniem skarżącej art. 17, 18 i 19 rozporządzenia EFMRA są sprzeczne z zasadą ostrożności zapisaną w art. 191 ust. 2 TFUE. Ponadto skutki stosowania wyżej wymienionych artykułów są niezgodne z zasadą proporcjonalności mającą zastosowanie w zakresie rybołówstwa.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia Konwencji Narodów Zjednoczonych z dnia 10 grudnia 1982 r. o prawie morza, Konwencji o ochronie środowiska morskiego i regionu przybrzeżnego Morza Śródziemnego z dnia 9 lipca 2004 r. i zasady wykonywania konwencji w dobrej wierze. Skarżąca utrzymuje, że art. 17, 18 i 19 rozporządzenia EFMRA są sprzeczne z zobowiązaniami w zakresie przeciwdziałania przełowieniu i ochrony zasobów morskich przewidzianymi w wyżej wymienionych konwencjach. Przez przyjęcie kwestionowanych artykułów Parlament i Rada naruszyły zasadę wykonywania konwencji w dobrej wierze.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/40

Skarga wniesiona w dniu 1 października 2021 r. – Sberbank Europe / EBC

(Sprawa T-647/21)

(2021/C 481/55)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sberbank Europe AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: M. Fellner, lawyer)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 2 sierpnia 2021 (1) oraz

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwanaście zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną zakazu ponownego karania w rozumieniu art. 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) i art. 4 Europejskiej konwencji praw człowieka (zwanej dalej „EKPCz”).

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną art. 49 karty i art. 7 EKPCz w związku z nałożeniem sankcji wykraczającej poza limity określone w art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 (2).

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną art. 17 karty i art. 1 Pierwszego protokołu dodatkowego do EKPCz.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną zasady dobrej wiary z powodu naruszenia przez stronę pozwaną określonej w art. 18 ust. 1 i 7 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 metody nakładania administracyjnych sankcji finansowych.

5.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną art. 6 EKPCz.

6.

Zarzut szósty dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną maksymalnej wysokości sankcji określonej w 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013.

7.

Zarzut siódmy sprowadzający się do twierdzenia, iż art. 97 Austrian Banking Act (zwanego dalej „BWG”) nie znajduje zastosowania w sytuacji braku uzyskania korzyści lub uniknięcia straty w związku z przekroczeniem limitów dużych ekspozycji.

8.

Zarzut ósmy sprowadzający się do twierdzenia, iż możliwość nałożenia przez stronę pozwaną na stronę skarżącą odsetek wyrównawczych [z powodu przekroczenia limitu dużej ekspozycji] uległa przedawnieniu zgodnie z art. 97 BWG w związku z art. 395 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 (3).

9.

Zarzut dziewiąty dotyczący błędnego zastosowania przez stronę pozwaną art. 97 ust. 1 BWG w związku z art. 30 lit. a) BWG i art. 395 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

10.

Zarzut dziesiąty sprowadzający się do twierdzenia, iż strona skarżąca nie miała zamiaru przekroczenia limitów dużych ekspozycji określonych w art. 395 rozporządzenia nr 575/2013.

11.

Zarzut jedenasty sprowadzający się do twierdzenia, iż strona skarżąca nie uzyskała korzyści ani nie uniknęła straty, wymagających wyrównania w związku z przekroczeniem limitów dużych ekspozycji w spornym okresie.

12.

Zarzut dwunasty dotyczący nadużycia przez stronę pozwaną przysługujących jej uprawnień dyskrecjonalnych w związku z niezastosowaniem względem strony skarżącej odstępstwa, o którym mowa w art. 396 ust. 1 rozporządzenia nr 575/2013.

(1)  No ECB-SSM-2021-ATSBE-7 – ESA-2020–00000051.

(2)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi, Dz.U. 2013, L 287, s. 63–89.

(3)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012, Dz.U. 2013, L 176, s. 1–337.

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/41

Skarga wniesiona w dniu 7 października 2021 r. – Saure / Komisja

(Sprawa T-651/21)

(2021/C 481/56)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Hans-Wilhelm Saure (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: C. Partsch, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji o odmowie udzielenia wglądu, o który skarżący wniósł do dokumentów Komisji z dnia 2 czerwca 2021 r., oraz decyzji Komisji o odmowie udzielenia wglądu, o który skarżący wniósł do dokumentów Komisji z dnia 11 sierpnia 2021 r. poprzez sporządzenie kopii całości komunikacji Komisji

a)

z firmą BioNTech SE,

b)

z urzędem kanclerskim Niemiec na temat firmy BioNTech SE i jej produktów,

c)

z federalnym ministrem zdrowia Niemiec na temat zakupu szczepionek służących zwalczaniu pandemii koronawirusa,

w każdym wypadku od dnia 1 kwietnia 2020 r., a w szczególności odnośnie do ilości szczepionek oferowanych przez BioNTech i ich terminów dostawy, w zakresie, w jakim decyzje te nie udzielają dostępu skarżącemu lub udzielają dostępu jedynie częściowego;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi sześć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy: skarżącemu przysługuje prawo dostępu do przedmiotowych dokumentów Komisji Europejskiej zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 (1).

2.

Zarzut drugi: art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 nie sprzeciwia się prawu dostępu do przedmiotowych informacji. Żądane informacje są niezbędne zarówno dla bezpieczeństwa narodowego, spokoju i porządku publicznego, dobra gospodarczego kraju, obrony porządku, jak i ochrony zdrowia. Dlatego ewentualne naruszenie prywatności i integralności jednostki jest dopuszczalne. Wreszcie, udostępnienie zażądanych informacji leży w istotnym interesie publicznym.

3.

Zarzut trzeci: art. 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 nie sprzeciwia się prawu dostępu do przedmiotowych informacji. Przepis ten nie daje żadnej podstawy do wyłączenia, gdyż przewiduje on jedynie podstawę wyłączenia, która jest ograniczona czasowo i odnosi się tylko do udzielania bieżących porad. Wniosek o udzielenie informacji złożony przez skarżącego dotyczy natomiast wyłącznie zakończonych już procesów.

4.

Zarzut czwarty: art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 nie sprzeciwia się prawu dostępu do spornych informacji. Przepis ten chroni jedynie bieżący proces podejmowania decyzji. Przedmiotem wniosku skarżącego o udzielenie dostępu są natomiast dokumenty dotyczące negocjacji pozwanej dotyczących dostaw szczepionek. Negocjacje te zostały już zakończone. Poza tym istnieje nadrzędny interes publiczny w ujawnieniu spornych informacji, gdyż od tygodni jest on w całej Europie przedmiotem dyskusji i relacji dotyczących nabycia szczepionek przez UE.

5.

Zarzut piąty: art. 4 ust. 2 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 nie sprzeciwia się prawu dostępu do spornych informacji. Ujawnienie informacji nie narusza interesów handlowych jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej. Żądane informacje nie zawierają tajemnic przedsiębiorstwa w rozumieniu dyrektywy (UE) 2016/943 (2).

6.

Zarzut szósty: istnieje w końcu nadrzędny interes publiczny w ujawnieniu żądanych informacji.

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43).

(2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem (Dz.U. 2016, L 157, s. 1).

29.11.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 481/42

Skarga wniesiona w dniu 11 października 2021 r. – L. Oliva Torras / EUIPO – Mecánica del Frío (urządzenia sprzęgające do pojazdów)

(Sprawa T-652/21)

(2021/C 481/57)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: L. Oliva Torras, SA (Manresa, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat E. Sugrañes Coca)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Mecánica del Frío, SL (Cornellá de Llobregat, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy (urządzenia sprzęgające do pojazdów) – wzór wspólnotowy nr 002217588–0001

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 27 sierpna 2021 r. w sprawie R 1306/2020-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

zmianę zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie kosztami postępowania strony, która przegra sprawę, jeżeli wniesie o to strona przeciwna.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 4 ust. 2 i 3 oraz art. 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002;

—

Naruszenie art. 5, 6 i 7 rozporządzenia nr 6/2002.