Dziennik Urzędowy C 406/2019

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/3

Listy służące do ustalenia składów orzekających

(2019/C 406/08)

Na zgromadzeniu ogólnym w dniu 8 października 2018 r. Trybunał, na podstawie art. 27 § 4 regulaminu postępowania, przyjął następującą listę służącą do ustalenia składu wielkiej izby:

E. Juhász

N. Wahl

M. Ilešič

N. Jääskinen

J. Malenovský

A. Kumin

L. Bay Larsen

I. Jarukaitis

T. von Danwitz

L.S. Rossi

C. Toader

N.J. Piçarra

M. Safjan

P.G. Xuereb

D. Šváby

C. Lycourgos

C. Vajda

K. Jürimäe

S. Rodin

F. Biltgen

Na zgromadzeniu ogólnym w dniu 8 października 2019 r. Trybunał, na podstawie art. 28 § 2 regulaminu postępowania, przyjął następujące listy służące do ustalenia składu izb pierwszej i trzeciej:

Pierwsza izba:

J.C. Bonichot

L. Bay Larsen

N. Jääskinen

C. Toader

M. Safjan

Trzecia izba:

A. Prechal

J. Malenovský

N. Wahl

F. Biltgen

L.S. Rossi

Na zgromadzeniu ogólnym w dniu 8 października 2019 r. Trybunał, na podstawie art. 28 § 3 regulaminu postępowania, przyjął następujące listy służące do ustalenia składu izb w składzie trzech sędziów:

Szósta izba:

M. Safjan

L. Bay Larsen

C. Toader

N. Jääskinen

Siódma izba:

P.G. Xuereb

T. von Danwitz

C. Vajda

A. Kumin

Ósma izba:

L.S. Rossi

J. Malenovský

F. Biltgen

N. Wahl

Dziewiąta izba:

S. Rodin

D. Šváby

K. Jürimäe

N.J. Piçarra

Dziesiąta izba:

I. Jarukaitis

E. Juhász

M. Ilešič

C. Lycourgos

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/6

Złożenie ślubowania przez nowych członków Sądu

(2019/C 406/09)

Mirela Stancu, mianowana sędzią Sądu Unii Europejskiej decyzją przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej z dnia 1 lutego 2019 r. (1) na okres od 1 września 2019 r. do 31 sierpnia 2022 r., złożyła ślubowanie przed Trybunałem w dniu 26 września 2019 r.

Laurent Truchot, mianowany sędzią Sądu Unii Europejskiej decyzją przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej z dnia 1 lutego 2019 r.1 na okres od 1 września 2019 r. do 31 sierpnia 2025 r., złożył ślubowanie przed Trybunałem w dniu 26 września 2019 r.

Tuula Riitta Pynnä, mianowana sędzią Sądu Unii Europejskiej decyzją przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej z dnia 6 marca 2019 r. (2) na okres od 1 września 2019 r. do 31 sierpnia 2022 r., złożyła ślubowanie przed Trybunałem w dniu 26 września 2019 r.

Johannes Christoph Laitenberger, José Martín y Pérez de Nanclares, Rimvydas Norkus, Tamara Perišin, Miguel Sampol Pucurull, Petra Škvařilová-Pelzl i Gabriele Steinfatt, mianowani sędziami Sądu Unii Europejskiej decyzją przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej z dnia 29 maja 2019 r. na okres od 1 września 2019 r. do 31 sierpnia 2025 r., złożyli ślubowanie przed Trybunałem w dniu 26 września 2019 r.

Iko Nõmm, mianowany sędzią Sądu Unii Europejskiej decyzją przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej z dnia 29 maja 2019 r. (3) na okres od 1 września 2019 r. do 31 sierpnia 2022 r., złożył ślubowanie przed Trybunałem w dniu 26 września 2019 r.

Roberto Mastroianni i Ornella Porchia, mianowani sędziami Sądu Unii Europejskiej decyzją przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej z dnia 10 lipca 2019 r. (4) na okres od 1 września 2019 r. do 31 sierpnia 2025 r., złożyli ślubowanie przed Trybunałem w dniu 26 września 2019 r.

Gerhard Hesse, mianowany sędzią Sądu Unii Europejskiej decyzją przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej z dnia 4 września 2019 r. (5) na okres od 1 września 2019 r. do 31 sierpnia 2022 r., złożył ślubowanie przed Trybunałem w dniu 26 września 2019 r.

(1) Dz.U. L 32 z 4.2.2019, s. 5.

(2) Dz.U. L 69 z 11.3.2019, s. 51.

(3) Dz.U. L 146 z 5.6.2019, s. 104.

(4) Dz.U. L 189 z 15.7.2019, s. 69.

(5) Dz.U. L 230 z 6.9.2019, s. 2.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul București (Rumunia) w dniu 2 sierpnia 2019 r. – Academia de Studii Economice din București/Organismul Intermediar pentru Programul Operațional Capital Uman – Ministerul Educației Naționale

(Sprawa C-585/19)

(2019/C 406/13)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul București

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Academia de Studii Economice din București

Strona przeciwna: Organismul Intermediar pentru Programul Operațional Capital Uman – Ministerul Educației Naționale

Pytania prejudycjalne

Czy pojęcie „czas pracy” w rozumieniu art. 2 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE (1) oznacza „każdy okres, podczas którego pracownik pracuje, jest do dyspozycji pracodawcy oraz wykonuje swoje działania lub spełnia obowiązki” na podstawie pojedynczej umowy (na pełen etat) lub na podstawie wszystkich umów (o pracę) zawartych przez tego pracownika?

Czy wymogi ustanowione dla państw członkowskich w art. 3 dyrektywy 2003/88/WE (obowiązek podjęcia niezbędnych środków w celu zapewnienia, że każdy pracownik jest uprawniony do minimalnego dobowego odpoczynku w wymiarze 11 nieprzerwanych godzin, w okresie 24-godzinnym) oraz w art. 6 lit. b) dyrektywy 2003/88/WE (ustalenie przeciętnego wymiaru czasu pracy w okresie siedmiodniowym, łącznie z pracą w godzinach nadliczbowych, nieprzekraczającego 48 godzin) należy interpretować w ten sposób, że ustanawiają one limity w odniesieniu do pojedynczej umowy czy w odniesieniu do wszystkich umów zawartych z tym samym pracodawcą lub z różnymi pracodawcami?

W przypadku, gdyby odpowiedzi na pytanie pierwsze i drugie wiązały się z interpretacją, według której wykluczają one możliwość uregulowania przez państwa członkowskie na poziomie krajowym zastosowania w odniesieniu do każdej z umów art. 3 i art. 6 lit. b) dyrektywy 2003/88/WE, przy braku przepisów krajowych regulujących okoliczność, że minimalny dzienny okres odpoczynku i maksymalny tygodniowy wymiar czasu pracy muszą dotyczyć pracownika (niezależnie od tego, ile umów o pracę zawrze on z tym samym pracodawcą lub z różnymi pracodawcami), czy instytucja publiczna państwa członkowskiego działająca w imieniu państwa członkowskiego może powoływać się na bezpośrednie zastosowanie przepisów art. 3 i art. 6 lit. b) dyrektywy 2003/88/WE i ukarać pracodawcę za nieprzestrzeganie limitów dziennego odpoczynku lub maksymalnego tygodniowego wymiaru czasu pracy przewidzianych w dyrektywie?

(1) Dyrektywa 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz.U. 2003, L 299, s. 9).

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy) w dniu 19 sierpnia 2019 r. – Land Baden-Württemberg/D.R.

(Sprawa C-619/19)

(2019/C 406/14)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Land Baden-Württemberg

Druga strona postępowania: D.R.

Pytania prejudycjalne

Czy art. 4 ust. 1 akapit pierwszy lit. e) dyrektywy 2003/4/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylającej dyrektywę Rady 90/313/EWG (zwanej dalej „dyrektywą 2003/4/WE”) należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „materiałów przeznaczonych do wewnętrznego komunikowania się” obejmuje wszelkie materiały, które nie wychodzą na zewnątrz organu podlegającego obowiązkowi informacyjnemu?

2)	Czy ochrona „materiałów przeznaczonych do wewnętrznego komunikowania się” zgodnie z art. 4 ust. 1 akapit pierwszy lit. e) dyrektywy 2003/4/WE obowiązuje bez ograniczeń czasowych?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie: Czy ochrona „materiałów przeznaczonych do wewnętrznego komunikowania się” zgodnie z art. 4 ust. 1 akapit pierwszy lit. e) dyrektywy 2003/4/WE obowiązuje jedynie do czasu, gdy organ podlegający obowiązkowi informacyjnemu podejmie decyzję lub zostanie ukończona inna procedura administracyjna?

(1) Dz.U. 2003, L 41, s. 26.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Órgano Administrativo de Recursos Contractuales de la Comunidad Autónoma de Euskadi (Hiszpania) w dniu 26 sierpnia 2019 r. – Confederación Sindical Comisiones Obreras de Euskadi/Ayuntamiento de Arrigorriaga

(Sprawa C-635/19)

(2019/C 406/15)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Órgano Administrativo de Recursos Contractuales de la Comunidad Autónoma de Euskadi

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Confederación Sindical Comisiones Obreras de Euskadi

Druga strona postępowania: Ayuntamiento de Arrigorriaga

Pytania prejudycjalne

Czy dyrektywa 2014/24/UE (1) stoi na przeszkodzie przepisowi krajowemu, takiemu jak art. 122 ust. 2 LCSP (2), który zobowiązuje instytucje zamawiające do ustanowienia w specyfikacji zamówienia publicznego szczególnego warunku związanego z realizacją zamówienia nakładającego na wykonawcę obowiązek zagwarantowania przynajmniej warunków wynagradzania pracowników zgodnych z mającym zastosowanie sektorowym układem zbiorowym również wówczas, gdy wykonawca nie jest związany wspomnianym sektorowym układem zbiorowym zgodnie z przepisami obowiązującymi w dziedzinie negocjacji i układów zbiorowych, które w kwestii wynagrodzeń przewidują prymat zakładowego układu zbiorowego w dziedzinie wynagrodzeń oraz możliwość niestosowania obowiązującego układu zbiorowego ze względów ekonomicznych, technicznych, organizacyjnych lub związanych z produkcją?

(1) Dyrektywa 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. 2014, L 94, s. 65)

(2) Ley 9/2017, de 8 de noviembre, de Contratos del Sector Público (ustawa 9/2017 z dnia 8 listopada o zamówieniach publicznych)

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Alba Iulia (Rumunia) w dniu 28 sierpnia 2019 r. – FT/Universitatea „Lucian Blaga” Sibiu, GS i in., Ministerul Educației Naționale

(Sprawa C-644/19)

(2019/C 406/16)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Alba Iulia

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: FT

Druga strona postępowania: Universitatea „Lucian Blaga” Sibiu, GS i in., Ministerul Educației Naționale

Pytania prejudycjalne

Czy art. 1, art. 2 ust. 2 lit. b) i art. 3 dyrektywy 2000/78 (1) [oraz] klauzulę 4 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), wykonanego w drodze dyrektywy Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. (2), należy interpretować w ten sposób, że środek taki jak będący przedmiotem postępowania głównego, umożliwiający pracodawcy wprowadzenie zasady, że osoby, które ukończyły 65 lat, mogą zostać utrzymane na stanowisku pracowników mianowanych z poszanowaniem praw przysługujących im przed przejściem na emeryturę tylko wtedy, gdy mają status promotora pracy doktorskiej, karząc inne osoby znajdujące się w takiej samej sytuacji, które miałyby taką możliwość, gdyby istniały wakaty i gdyby spełniały one wymogi dotyczące osiągnięć akademickich, oraz umożliwiający zobowiązanie osób niemających statusu promotora pracy doktorskiej, w odniesieniu do tej samej pracy akademickiej, do zawierania kolejnych umów o pracę na czas określony przewidujących system wynagrodzenia według „stawki godzinowej”, niższy od systemu wynagrodzenia przyznanego mianowanym wykładowcom uniwersyteckim, stanowi dyskryminację w rozumieniu wymienionych przepisów?

Czy pierwszeństwo stosowania prawa Unii (zasadę pierwszeństwa prawa europejskiego) można interpretować w ten sposób, że pozwala ono sądowi krajowemu na odstąpienie od stosowania prawomocnego orzeczenia sądu krajowego, w którym stwierdzono, iż w przedstawionej sytuacji faktycznej dyrektywa 2000/78/WE była przestrzegana i nie występuje dyskryminacja?

(1) Dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiająca ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. 2000, L 303, s. 16).

(2) Dyrektywa Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotycząca Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz.U. 1999, L 175, s. 43).

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel (Belgia) w dniu 30 sierpnia 2019 r. – Facebook Ireland Limited, Facebook INC, Facebook Belgium BVBA/Gegevensbeschermingsautoriteit

(Sprawa C-645/19)

(2019/C 406/17)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hof van beroep te Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca środek odwoławczy: Facebook Ireland Limited, Facebook INC, Facebook Belgium BVBA.

Druga strona postępowania: Gegevensbeschermingsautoriteit

Pytania prejudycjalne

Czy art. [55 ust. 1], 56–58 i 60–66 rozporządzenia nr 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE [zwanego dalej „RODO”], rozpatrywane w związku z art. 7, 8 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że organ nadzorczy, który na mocy prawa krajowego przyjętego na podstawie art. [58 ust. 5] tego rozporządzenia, jest uprawniony do wszczęcia przed sądem państwa członkowskiego, do którego przynależy ów organ, postępowania sądowego mającego za przedmiot naruszenie przedmiotowego rozporządzenia, nie może wykonać tej kompetencji w odniesieniu do transgranicznego przetwarzania danych, jeżeli nie jest on wiodącym organem nadzorczym w sprawie owego transgranicznego przetwarzania?

2)	Czy ma przy tym znaczenie fakt, że administrator dokonujący tego transgranicznego przetwarzania danych nie ma swojej głównej jednostki organizacyjnej w tym państwie członkowskim, lecz ma w nim inną jednostkę organizacyjną?

3)	Czy ma przy tym znaczenie, czy krajowy organ nadzorczy wszczął postępowanie sądowe przeciwko głównej jednostce organizacyjnej administratora danych, czy też przeciwko jednostce organizacyjnej w państwie członkowskim, do którego przynależy ów organ?

4)	Czy ma przy tym znaczenie fakt, że krajowy organ nadzorczy wszczął postępowanie sądowe jeszcze przed datą wejścia w życie przedmiotowego rozporządzenia (25 maja 2018 r.)?

Jeżeli na pytanie pierwsze zostanie udzielona odpowiedź twierdząca, to czy art. [58 ust. 5] RODO ma skutek bezpośredni, co oznacza że krajowy organ nadzorczy może powołać się na ten przepis, wszczynając lub kontynuując postępowanie sądowe przeciwko podmiotom prywatnym, nawet jeżeli art. [58 ust. 5] RODO nie został w sposób wyraźny implementowany do ustawodawstw państw członkowskich, pomimo, iż jest to wymagane?

Jeżeli na poprzednie pytanie zostanie udzielona odpowiedź twierdząca, to czy wynik takich postępowań stałby na przeszkodzie przeciwnym ustaleniom wiodącego organu nadzorczego, w przypadku, gdy wiodący organ nadzorczy badałby te same lub podobne transgraniczne przetwarzanie danych w ramach mechanizmu określonego w art. 56 i 60 RODO?

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Korneuburg (Austria) w dniu 3 września 2019 r. – FP Passenger Service/Austrian Airlines AG

(Sprawa C-654/19)

(2019/C 406/18)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landesgericht Korneuburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: FP Passenger Service

Strona pozwana: Austrian Airlines AG

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 5, 6 i 7 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 należy interpretować w ten sposób, że przy obliczaniu opóźnienia – uwzględniając rozstrzygnięcie ETS w sprawie C-452/13, zgodnie z którym moment otwarcia drzwi jest decydujący – należy ustalić różnicę między faktycznym czasem otwarcia drzwi a planowanym czasem przybycia, czy też różnicę między faktycznym czasem otwarcia drzwi a czasem przewidywanego otwarcia drzwi w przypadku przybycia zgodnie z planem?

(1) Dz.U. 2004, L 46, s. 1.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 4 września 2019 r. – Finanzamt D/E

(Sprawa C-657/19)

(2019/C 406/19)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca rewizję: Finanzamt D

Druga strona postępowania rewizyjnego: E

Pytania prejudycjalne

Czy w okolicznościach takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, w których podatnik na zlecenie Medizinischer Dienst der Krankenversicherung (służby medycznej ubezpieczenia zdrowotnego) sporządza opinię w zakresie potrzeby opieki nad pacjentami, występuje czynność, która wchodzi w zakres stosowania art. 132 ust. 1 lit. g) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1) (dyrektywa 2006/112/WE)?

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

Czy do uznania przedsiębiorcy za podmiot o charakterze społecznym w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112/WE wystarczy, jeżeli świadczy on usługi jako podwykonawca na zlecenie podmiotu uznanego zgodnie z prawem krajowym za podmiot o charakterze społecznym w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112/WE?

W wypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie lit. a): czy w okolicznościach takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym przejęcie przez kasy chorych i kasy opieki wszystkich kosztów podmiotu uznanego w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112/WE wystarczy, aby stwierdzić, iż podwykonawca tego podmiotu jest również uznanym podmiotem?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczących na pytanie drugie lit. a) i b): czy państwo członkowskie może uzależnić uznanie danego podmiotu za pomiot o charakterze społecznym od tego, by podatnik rzeczywiście zawarł umowę z instytucją pomocy lub opieki społecznej, czy też wystarczy do takiego uznania, że umowa mogłaby zostać zawarta na podstawie prawa krajowego?

(1) Dz.U. 2006, L 347, s. 1.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Handelsgericht Wien (Austria) w dniu 6 września 2019 r. – flightright GmbH/Austrian Airlines AG

(Sprawa C-661/19)

(2019/C 406/20)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Handelsgericht Wie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: flightright GmbH

Strona pozwana: Austrian Airlines AG

Pytania prejudycjalne

Czy art. 7 ust. 1 zdanie drugie w związku z ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (1) należy interpretować w ten sposób, że w przypadku przewozu osób w ramach połączenia lotniczego składającego się z dwóch lotów, bez istotnego pobytu na lotnisku przesiadkowym, jedynie odległość drugiego etapu podróży stanowi odległość istotną dla określenia wysokości odszkodowania, jeżeli powództwo skierowane jest przeciwko przewoźnikowi lotniczemu obsługującemu drugi etap podróży, na którym doszło do nieprawidłowości, zaś przewóz na pierwszym etapie podróży został wykonany przez innego przewoźnika lotniczego?

(1) Dz.U. 2004, L 46, s. 1.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie (Polska) w dniu 9 września 2019 r. – A.M. przeciwko E.M.

(Sprawa C-667/19)

(2019/C 406/21)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: A.M.

Strona pozwana: E.M.

Pytania prejudycjalne

Czy art. 19 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczącego produktów kosmetycznych (1) w zakresie w jakim określa, że produkty kosmetyczne na pojemnikach i opakowaniach zewnętrznych powinny zawierać nieusuwalne, łatwe do odczytania i widoczne informacje co do funkcji produktu kosmetycznego, o ile nie wynikają one jednoznacznie z jego prezentacji należy rozumieć jako podstawowe funkcje produktu kosmetycznego w rozumieniu art. 2 ust. 1 a rozporządzenia 1j. oczyszczająca (utrzymanie w czystości), pielęgnacyjna i ochronna (utrzymanie w dobrej kondycji), zapachowa, upiększająca (zmiana wyglądu) czy też zawierać bardziej szczegółowe funkcje umożliwiające identyfikację właściwości danego kosmetyku?

Czy art. 19 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczącego produktów kosmetycznych oraz pkt 46 preambuły tego rozporządzenia należy tak intepretować, że możliwe jest zamieszczenie informacji, o których mowa w ust. 1 lit. d), g) i f) tego przepisu tj. środków ostrożności, składników i funkcji w katalogu firmowym obejmującym także inne produkty z podaniem symbolu, określonego w załączniku VII pkt 1 na opakowaniu?

(1) Dz. U. 2009, L 342, s. 59

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa - CAAD) (Portugalia) w dniu 20 września 2019 r. – Rádio Popular – Eletrodomésticos, SA/Autoridade Tributária e Aduaneira

(Sprawa C-695/19)

(2019/C 406/22)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Rádio Popular – Eletrodomésticos, SA

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Rádio Popular – Eletrodomésticos, SA.

Druga strona postępowania: Autoridade Tributária e Aduaneira.

Pytania prejudycjalne

Czy transakcje pośrednictwa w zakresie sprzedaży rozszerzeń gwarancji na urządzenia gospodarstwa domowego dokonywane przez podatnika VAT, którego głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż urządzeń gospodarstwa domowego konsumentowi, stanowią transakcje finansowe, czy też są one z nimi równoważne na podstawie zasad neutralności i niezakłócania konkurencji, w celu wyłączenia ich wartości z obliczenia proporcjonalnej części odliczenia zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. b) lub lit. c) dyrektywy Rady 2006/112/WE (1) z dnia 28 listopada 2006 r.?

(1) DyrektywA Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1).

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/16

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 12 lipca 2019 r. w sprawie T-772/15, Quanta Storage Inc./Komisja Europejska, wniesione w dniu 20 września 2019 r. przez Quanta Storage, Inc.

(Sprawa C-699/19 P)

(2019/C 406/23)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Quanta Storage, Inc. (przedstawiciele: B. Hartnett, Barrister, O. Geiss, Rechtsanwalt, W. Sparks, advocaat, T. Siakka, Δικηγόρος)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

a)	Uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim oddala on skargę, a także obciąża spółkę Quanta Storage własnymi kosztami oraz czterema piątymi kosztów poniesionych przez Komisję;

b)	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 21 października 2015 r. (sprawa AT.39639 – Napędy optyczne) w zakresie, w jakim dotyczy ona wnoszącej odwołanie;

c)	ewentualnie, obniżenie grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie;

d)	ewentualnie, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania; oraz

e)	obciążenie Komisji wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnosząca odwołanie ponosi pięć następujących zarzutów.

Zarzut pierwszy oparty na twierdzeniu, że Sąd nie zastosował właściwych kryteriów prawnych oraz przeinaczył jasne znaczenie dowodów w odniesieniu do naruszenia prawa do obrony poprzez stwierdzenie przez Komisję szeregu naruszeń.

Zarzut drugi dotyczący przeinaczenia przez Sąd jasnego znaczenia dowodów dotyczących prawa do obrony i prawa do dobrej administracji.

Zarzut trzeci oparty na argumentacji, według której Sąd nie zbadał istotnego zagadnienia lub nie zrozumiał go właściwie lub nie zastosował prawidłowych kryteriów prawnych w odniesieniu do sprzeczności dotyczących zakresu naruszenia.

Zarzut czwarty dotyczący przeinaczenia jasnego znaczenia dowodów, niezastosowania prawidłowych kryteriów prawnych lub niezbadania lub niezrozumienia istotnego zagadnienia w odniesieniu do odpowiedzialności wnoszącej odwołanie na podstawie art. 101 TFUE.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia nieograniczonego prawa orzekania, przeinaczenia jasnego znaczenia dowodów i błędnego rozumowania w odniesieniu do ustalenia wysokości grzywny.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/17

Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) wydanego w dniu 10 lipca 2019 r. w sprawie T-687/18, Pilatus Bank/Europejski Bank Centralny, wniesione w dniu 20 września 2019 r. przez Pilatus Bank plc

(Sprawa C-701/19 P)

(2019/C 406/24)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Pilatus Bank plc (przedstawiciele: O.H. Behrends, M. Kirchner, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Europejski Bank Centralny (EBC)

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego postanowienia Sądu;

—	uznanie skargi o stwierdzenie nieważności za dopuszczalną;

—	przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności; oraz

—	obciążenie EBC kosztami poniesionymi przez wnoszącego odwołanie i kosztami tego postanowienia odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi następujące zarzuty:

Pierwszy zarzut, zgodnie z którym Sąd przeinaczył prawo maltańskie, uznając, iż wszystkie uprawnienia wnoszącego odwołanie oraz jego zarządu zostały przeniesione na właściwą osobę.

Drugi zarzut, zgodnie z którym zaskarżone postanowienie naruszyło przewidzianą w prawie Unii gwarancję skutecznego środka prawnego.

Trzeci zarzut, zgodnie z którym Sąd popełnił błąd, uznając, iż zaskarżona decyzja jest jedynie aktem przygotowawczym.

Czwarty zarzut, zgodnie z którym Sąd przeinaczył treść zaskarżonej decyzji, a także – bardziej ogólnie – okoliczności faktyczne sprawy.

Piąty zarzut, zgodnie z którym zaskarżone postanowienie nie może zostać utrzymane w mocy na podstawie argumentu podniesionego tytułem żądania subsydiarnego dotyczącego możliwych konsultacji między właściwą osobą a członkami zarządu.

Szósty zarzut, zgodnie z którym zaskarżone postanowienie nie może zostać utrzymane w mocy na podstawie argumentu podniesionego tytułem żądania subsydiarnego polegającego na tym, że w sprawie zaangażowano prawnika.

Siódmy zarzut, zgodnie z którym zaskarżone postanowienie nie może zostać utrzymane w mocy na podstawie argumentu podniesionego tytułem żądania subsydiarnego polegającego na tym, że zaskarżona decyzja została zawarta jedynie w wiadomości e-mail.

Ósmy zarzut, zgodnie z którym skarga nie stała się bezprzedmiotowa.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 25 września 2019 r. – Admiral Sportwetten GmbH i in.

(Sprawa C-711/19)

(2019/C 406/25)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca rewizję: Admiral Sportwetten GmbH, Novomatic AG, AKO Gastronomiebetriebs GmbH

Pozwany organ: Magistrat der Stadt Wien

Pytania prejudycjalne

Czy art. 1 dyrektywy (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (1) należy interpretować w ten sposób, że przepisy Wiener Wettterminalabgabegesetz (wiedeńskiej ustawy o podatku od terminali do zawierania zakładów, Austria), które przewidują opodatkowanie eksploatacji terminali do zawierania zakładów, należy uznać za „przepisy techniczne” w rozumieniu tego artykułu?

2)	Czy brak notyfikowania przepisów Wiener Wettterminalabgabegesetz w rozumieniu dyrektywy (UE) 2015/1535 powoduje, że nie można pobierać podatku takiego jak podatek od terminali do zawierania zakładów?

(1) Dz.U. 2015, L 241, s. 1.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/19

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – LL/Parlament

(Sprawa T-615/15 RENV) (1)

(Przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet posłów do Parlamentu Europejskiego - Dodatek na zatrudnienie asystentów parlamentarnych - Windykacja nienależnie wypłaconych kwot - Przedawnienie)

(2019/C 406/26)

Język postępowania: litewski

Strony

Strona skarżąca: LL (przedstawiciel: adwokat J. Petrulionis)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: początkowo G. Corstens i S. Toliušis, następnie S. Toliušis, N. Lorenz i M. Ecker, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu D(2014) 1553 z dnia 17 kwietnia 2014 r. dotyczącej windykacji od skarżącego kwoty 37 728 EUR nienależnie wypłaconej tytułem dodatku na zatrudnienie asystentów parlamentarnych i powiązanej z nią noty obciążeniowej z dnia 5 maja 2014 r.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	LL pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Parlament Europejski w ramach pierwotnego postępowania przed Sądem, w sprawie T-615/15, oraz w ramach niniejszego postępowania toczącego się po przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania, w sprawie T-615/15 RENV.

3)	Parlament Europejski pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez LL w ramach postępowania odwoławczego, w sprawie C-326/16 P.

(1) Dz.U. C 27 z 25.1.2016.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/20

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – BASF Grenzach/ECHA

(Sprawa T-125/17) (1)

(REACH - Ocena substancji - Triklosan - Decyzja, w której ECHA żąda dodatkowych informacji - Artykuł 51 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 - Odwołanie wniesione do Rady Odwoławczej - Zadania Rady Odwoławczej - Postępowanie kontradyktoryjne - Zakres kontroli - Dogłębność kontroli - Kompetencje Rady Odwoławczej - Artykuł 93 ust. 3 rozporządzenia nr 1907/2006 - Artykuł 47 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 1907/2006 - Istotne informacje - Proporcjonalność - Artykuł 25 rozporządzenia nr 1907/2006 - Załącznik XIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 - Dane uzyskane w odpowiednich warunkach - Trwałość - Neurotoksyczność - Szkodliwe oddziaływanie na rozrodczość - Artykuł 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 771/2008 - Opóźnienie w przedstawieniu opinii naukowej)

(2019/C 406/27)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: BASF Grenzach GmbH (Grenzach-Wyhlen, Niemcy) (przedstawiciele: początkowo K. Nordlander i M. Abenhaïm, adwokaci, a następnie K. Nordlander i K. Le Croy, solicitor)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów (przedstawiciele: początkowo M. Heikkilä, W. Broere i T. Röcke, a następnie M. Heikkilä, W. Broere i C. Jacquet, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający żądania strony pozwanej: Królestwo Danii (przedstawiciele: początkowo C. Thorning i M. Wolff, a następnie M. Wolff, J. Nymann-Lindegren i P. Ngo, pełnomocnicy), Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: początkowo T. Henze i D. Klebs, a następnie D. Klebs, pełnomocnicy), Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: M. Bulterman i C. Schillemans, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia częściowej nieważności decyzji A-018–2014 Rady Odwoławczej ECHA z dnia 19 grudnia 2016 r. w zakresie, w jakim oddalono w niej częściowo wniesione przez skarżącą odwołanie w przedmiocie decyzji ECHA z dnia 19 września 2014 r., w której agencja ta zażądała dodatkowych informacji na temat substancji triklosanu (CAS 3380–34–5) oraz w której ustaliła dzień 26 grudnia 2018 r. jako termin na przedstawienie tych informacji.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	BASF Grenzach GmbH pokrywa koszty własne oraz koszty poniesione przez Europejską Agencję Chemikaliów (ECHA), w tym również te poniesione w związku z postępowaniem w przedmiocie środków tymczasowych.

3)	Królestwo Danii, Republika Federalna Niemiec i Królestwo Niderlandów pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 112 z 10.4.2017.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/21

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Barata/Parlament

(Sprawa T-467/17) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Służba publiczna - Postępowanie w sprawie naboru personelu kontraktowego - Zatrudnienie - Zaproszenie do zgłaszania kandydatur EP/CAST/S/16/2016 - Kierowcy - Egzaminy z praktyki i z teorii, organizowane po stworzeniu bazy danych - Negatywny wynik egzaminu z teorii - Stwierdzenie nieważności zaproszenia do zgłaszania kandydatur i bazy danych - Następcza bezprzedmiotowość sporu - Zachowanie interesu prawnego - Częściowe umorzenie postępowania - Częściowa niedopuszczalność)

(2019/C 406/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Carlos Manuel Henriques Barata (Lizbona, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci G. Pandey, D. Rovetta i V. Villante)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: J. Steele, I. Terwinghe i M. Windisch, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 270 TFUE o stwierdzenie nieważności zaproszenia do zgłaszania kandydatur EP/CAST/S/16/2016, ogłoszonego przez Parlament w celu rekrutacji kierowców, a także kilku aktów przyjętych przez Parlament w ramach tej procedury selekcyjnej, w szczególności decyzji z dnia 26 października 2016 r. informującej skarżącego, że nie znalazł się w gronie kandydatów wybranych na stanowisko kierowcy oraz decyzji z dnia 25 kwietnia 2017 r. oddalającej zażalenie złożone przez skarżącego na tę decyzję.

Sentencja

Postępowanie w przedmiocie wniosku o stwierdzenie nieważności zaproszenia do zgłaszania kandydatur EP/CAST/S/16/2016, decyzji z dnia 26 października 2016 r. informującej Carlosa Manuela Henriquesa Baratę, że nie znalazł się w gronie kandydatów wybranych na stanowisko kierowcy oraz decyzji z dnia 25 kwietnia 2017 r. oddalającej zażalenie złożone przez C.M.H. Baratę na tę decyzję zostaje umorzone.

2)	Postępowanie w przedmiocie wniosku o stwierdzenie, że zaproszenie do zgłaszania kandydatur EP/CAST/S/16/2016 nie ma zastosowania do C.M.H. Baraty również zostaje umorzone.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

4)	Parlament Europejski pokrywa własne koszty postępowania oraz koszty poniesione przez C.M.H. Baratę.

(1) Dz.U. C 347 z 16.10.2017.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/22

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – ICL-IP Terneuzen i ICL Europe Coöperatief/Komisja

(Sprawa T-610/17) (1)

(REACH - Substancje podlegające zezwoleniu - Włączenie 1-bromopropanu (bromku n-propylu) do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 - Ilość - Dokumentacja rejestracyjna - Dane - Grupowanie substancji - Zasada dobrej administracji - Prawo do swobodnego prowadzenia działalności gospodarczej i wymiany handlowej - Obowiązek uzasadnienia - Uzasadnione oczekiwania - Proporcjonalność - Równość traktowania)

(2019/C 406/29)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ICL-IP Terneuzen, BV (Terneuzen, Niderlandy) i ICL Europe Coöperatief UA (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciele: R. Cana, E. Mullier i H. Widemann, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Huttunen, R. Lindenthal i K. Mifsud-Bonnici, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Europejska Agencja Chemikaliów (przedstawiciele: M. Heikkilä, W. Broere, T. Zbihlej i N. Herbatschek, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia częściowej nieważności rozporządzenia Komisji (UE) 2017/999 z dnia 13 czerwca 2017 r. zmieniającego załącznik XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) (Dz.U. 2017, L 150, s. 7) w zakresie, w jakim 1-bromopropan (bromek n-propylu) został tym rozporządzeniem włączony do wspomnianego załącznika.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	ICL-IP Terneuzen, BV i ICL Europe Coöperatief UA pokrywają własne koszty, a także koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 357 z 23.10.2017.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/22

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – PlasticsEurope/ECHA

(Sprawa T-636/17) (1)

(REACH - Ustalenie listy substancji zidentyfikowanych w celu ich ewentualnego umieszczenia w załączniku XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 - Uzupełnienie wpisu dotyczącego substancji bisfenol A na tej liście - Artykuły 57 i 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 - Oczywisty błąd w ocenie - Pewność prawa - Uzasadnione oczekiwania - Proporcjonalność)

(2019/C 406/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: PlasticsEurope (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci R. Cana, É. Mullier i F. Mattioli)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów (przedstawiciele: M. Heikkilä, W. Broere, C. Buchanan i A. Hautamäki, pełnomocnicy, wspierani początkowo przez adwokata S. Raesa)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Francuska (przedstawiciele: początkowo D. Colas, E. de Moustier i J. Traband, następnie D. Colas, J. Traband i A.-L. Desjonquères, pełnomocnicy), ClientEarth (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: P. Kirch, adwokat)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności, na podstawie art. 263 TFUE, decyzji ED/30/2017 dyrektora wykonawczego ECHA z dnia 6 lipca 2017 r., mocą której istniejący wpis substancji bisfenol A na listę substancji zidentyfikowanych w celu ich ewentualnego umieszczenia w załączniku XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. 2006, L 396, s. 1; sprostowanie Dz.U. 2007, L 136, s. 3) zgodnie z art. 59 tego rozporządzenia został uzupełniony w ten sposób, że bisfenol A został zidentyfikowany również jako substancja zaburzająca gospodarkę hormonalną i powodująca prawdopodobne poważne skutki dla zdrowia ludzkiego dające powody do obaw równoważnych obawom stwarzanym przez pozostałe substancje wymienione w art. 57 lit. a)–e) wspomnianego rozporządzenia w rozumieniu art. 57 lit. f) tego rozporządzenia.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	PlasticsEurope pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Europejską Agencję Chemikaliów (ECHA) i przez ClientEarth.

3)	Republika Francuska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 382 z 13.11.2017.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/23

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Jinan Meide Casting/Komisja

(Sprawa T-650/17) (1)

(Dumping - Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1146 - Przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z Chin, wytwarzanych przez spółkę Jinan Meide Castings Co. Ltd - Ostateczne cło antydumpingowe - Wznowienie postępowania w wyniku stwierdzenia nieważności części rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 430/2013 - Artykuł 2 ust. 7 lit. a) i art. 2 ust. 10 i 11 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 [obecnie art. 2 ust. 7 lit. a) i art. 2 ust. 10 i 11 rozporządzenia (UE) 2016/1036] - Wartość normalna - Obiektywne porównanie - Typy produktów niemające odpowiednika - Artykuł 3 ust. 1 - 3 i art. 9 ust. 4 i 5 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 3 ust. 1 - 3 i art. 9 ust. 4 i 5 rozporządzenia 2016/1036) - Ustalenie szkody)

(2019/C 406/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Jinan Meide Casting Co. Ltd (Jinan, Chine) (przedstawiciele: R. Antonini, E. Monard i B. Maniatis, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-F. Brakeland, M. França i N. Kuplewatzky, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/1146 z dnia 28 czerwca 2017 r. w sprawie ponownego nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, wytwarzanych przez Jinan Meide Castings Co. Ltd (Dz.U. 2017, L 166, s. 23),

Sentencja

Stwierdza się nieważność rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/1146 z dnia 28 czerwca 2017 r. w sprawie ponownego nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, wytwarzanych przez Jinan Meide Castings Co. Ltd.

2)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 347 z 6.11.2017

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/24

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Port autonome du Centre et de l’Ouest i in./Komisja

(Sprawa T-673/17) (1)

(Pomoc państwa - System zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wprowadzony w życie przez Belgię na rzecz belgijskich portów - Decyzja uznająca system pomocy za niezgodny z rynkiem wewnętrznym - Pojęcie działalności gospodarczej - Usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym - Działalność niemająca charakteru gospodarczego - Odrębny charakter - Selektywny charakter - Artykuł 93 TFUE i art. 106 ust. 2 TFUE)

(2019/C 406/32)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Port autonome du Centre et de l’Ouest SCRL (La Louvière, Belgia), Port autonome de Namur (Namur, Belgia), Port autonome de Charleroi (Charleroi, Belgia), Port autonome de Liège (Liège, Belgia), Région wallonne (Belgia) (przedstawiciele: adwokaci J. Vanden Eynde i E. Wauters)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i S. Noë, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Królestwo Belgii (przedstawiciele: J.C. Halleux, P. Cottin, L. Van den Broeck i C. Pochet, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów A. Lepièce i H. Baeyens)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/2115 z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie programu pomocy SA.38393 (2016/C, ex 2015/E) wdrożonego przez Belgię – Opodatkowanie portów w Belgii (Dz.U. 2017, L 332, s. 1).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Port autonome du Centre et de l’Ouest SCRL, Port autonome de Namur, Port autonome de Charleroi, Port autonome de Liège i Région wallonne pokrywają, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Królestwo Belgii pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 382 z 13.11.2017.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/25

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Port de Bruxelles i Région de Bruxelles-Capitale/Komisja

(Sprawa T-674/17) (1)

(2019/C 406/33)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Port de Bruxelles (Bruksela, Belgia), Région de Bruxelles-Capitale (Belgia) (przedstawiciele: adwokaci J. Vanden Eynde i E. Wauters)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i S. Noë, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Port de Bruxelles i Région de Bruxelles-Capitale pokrywają, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Królestwo Belgii pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 382 z 13.11.2017.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/26

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Havenbedrijf Antwerpen i Maatschappij van de Brugse Zeehaven/Komisja

(Sprawa T-696/17) (1)

(Pomoc państwa - System zwolnienia z podatku dochodowego od spółek wdrożony przez Belgię na rzecz belgijskich portów - Decyzja uznająca system pomocy za niezgodny z rynkiem wewnętrznym - Pojęcie działalności gospodarczej - Usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym - Działalność niemająca charakteru gospodarczego - Odrębny charakter - Selektywny charakter - Wniosek o zarządzenie okresu przejściowego)

(2019/C 406/34)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Havenbedrijf Antwerpen NV (Antwerpia, Belgia), Maatschappij van de Brugse Zeehaven NV (Zeebruges, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci P. Wytinck, W. Panis oraz I. Letten)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i S. Noë, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Havenbedrijf Antwerpen NV i Maatschappij van de Brugse Zeehaven NV pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Królestwo Belgii pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 412 z 4.12.2017.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/27

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Niemcy/ECHA

(Sprawa T-755/17) (1)

(REACH - Ocena substancji - Benpat - Trwałość - Decyzja, w której ECHA żąda dodatkowych informacji - Artykuł 51 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 - Odwołanie wniesione do Rady Odwoławczej - Zadania Rady Odwoławczej - Postępowanie kontradyktoryjne - Rodzaj kontroli - Dogłębność kontroli - Kompetencje Rady Odwoławczej - Artykuł 93 ust. 3 rozporządzenia nr 1907/2006 - Kompetencje powierzone agencjom Unii - Zasada przyznania - Zasada pomocniczości - Proporcjonalność - Obowiązek uzasadnienia)

(2019/C 406/35)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: początkowo T. Henze i D. Klebs, następnie D. Klebs, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów (przedstawiciele: początkowo M. Heikkilä, W. Broere i C. Jacquet, a następnie W. Broere, C. Jacquet i L. Bolzonello, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający żądania strony pozwanej: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Konstantinidis, R. Lindenthal i M. Noll-Ehlers, pełnomocnicy), Envigo Consulting Ltd (Huntingdon, Zjednoczone Królestwo) i Djchem Chemicals Poland S.A. (Wołomin, Polska) (przedstawiciele: R. Cana, É. Mullier i H. Widemann, adwokaci)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia częściowej nieważności decyzji A-026-2015 Rady Odwoławczej ECHA z dnia 8 września 2017 r. w zakresie, w jakim rada ta stwierdziła w niej częściową nieważność decyzji ECHA z dnia 1 października 2015 r., w której agencja ta zażądała przeprowadzenia dodatkowych badań na temat substancji benpatu (CAS 68953-84-4)

Sentencja

Stwierdza się nieważność wydanej przez Radę Odwoławczą Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) w dniu 8 września 2017 r. decyzji A-026-2015 w zakresie, w jakim w pkt 3 sentencji tej decyzji Rada Odwoławcza zadecydowała, że należy usunąć dotyczące bioakumulacji twierdzenie zawarte w uzasadnieniu decyzji ECHA z dnia 1 października 2015 r., w której agencja ta zażądała przeprowadzenia dodatkowych badań na temat substancji benpatu (CAS 68953-84-4).

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Republika Federalna Niemiec pokrywa własne koszty, a także te poniesione przez ECHA oraz przez Envigo Consulting Ltd i Djchem Chemicals Poland S.A.

4)	Komisja pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 32 z 29.1.2018

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/28

Wyrok Sądu z dnia 19 września 2019 r. – GE Healthcare/Komisja

(Sprawa T-783/17) (1)

(Produkty lecznicze stosowane u ludzi - Zawieszenie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu środków kontrastowych zawierających gadolin - Artykuły 31 i 116 dyrektywy 2001/83/WE - Zasada ostrożności - Równość traktowania - Proporcjonalność - Bezstronność)

(2019/C 406/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: GE Healthcare A/S (Oslo, Norwegia) (przedstawiciele: D. Scannell, barrister, G. Castle i S. Oryszczuk, solicitors)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Wilderspin i A. Sipos, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji C(2017) 7941 final z dnia 23 listopada 2017 r. dotyczącej, w ramach art. 31 dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie Wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. 2001, L 311, s. 67), pozwoleń na dopuszczenie do obrotu środków kontrastowych stosowanych u ludzi zawierających gadolin i co najmniej jedną z następujących substancji czynnych: „kwas gadobenowy, gadobutrol, gadodiamidum, kwas gadopentetowy, kwas gadoterowy, gadoteridol, gadowersetamid i kwas gadoksetowy”, w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy Omniscanu.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	GE Healthcare A/S zostaje obciążona kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania w przedmiocie środków tymczasowych.

(1) Dz.U. C 42 z 5.2.2018.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/28

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – UZ/Parlament

(Sprawa T-47/18) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Postępowanie dyscyplinarne - Mobbing - Kara dyscyplinarna - Obniżenie zaszeregowania i odebranie wszystkich punktów awansu - Oddalenie wniosku skarżącej o udzielenie wsparcia - Szczegółowe zasady dochodzenia administracyjnego - Wymóg bezstronności - Prawo do bycia wysłuchanym - Nieprawidłowość proceduralna - Skutki nieprawidłowości proceduralnej)

(2019/C 406/37)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: UZ (przedstawiciel: adwokat J.-N. Louis)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: początkowo V. Montebello-Demogeot i Í. Ní Riagáin Düro, następnie V. Montebello-Demogeot i I. Lázaro Betancor, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 270 TFUE, zmierzającą, po pierwsze, do stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 27 lutego 2017 r. o wymierzeniu skarżącej kary dyscyplinarnej w postaci obniżenia zaszeregowania z grupy AD 13 stopień 3 do grupy AD 12 stopień 3 oraz odebrania wszystkich punktów za osiągnięcia zdobytych w grupie zaszeregowania AD 13, a po drugie, do stwierdzenia nieważności decyzji oddalającej wniosek skarżącej o udzielenie wsparcia.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 27 lutego 2017 r. o wymierzeniu UZ kary dyscyplinarnej w postaci obniżenia zaszeregowania z grupy AD 13 stopień 3 do grupy AD 12 stopień 3 wraz z odebraniem wszystkich punktów za osiągnięcia zdobytych w grupie zaszeregowania AD 13.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	UZ i Parlament pokryją własne koszty

(1) Dz.U. C 123 z 9.4.2018.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/29

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – M. I. Industries/EUIPO – Natural Instinct (Nature’s Variety Instinct)

(Sprawa T-287/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Nature’s Variety Instinct - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy Natural Instinct Dog and Cat food as nature intended - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2019/C 406/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: M. I. Industries, Inc. (Lincoln, Nebraska, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci M. Montañá Mora i S. Sebe Marin)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Ivanauskas i H. O’Neill, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Natural Instinct Ltd (Southwark, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: E. Yates, solicitor, i N. Zweck, barrister)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 marca 2018 r. (sprawa R 1659/2017-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Natural Instinct a M. I. Industries.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	M. I. Industries, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 231 z 2.7.2018.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/30

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – M. I. Industries/EUIPO – Natural Instinct (NATURE’S VARIETY INSTINCT)

(Sprawa T-288/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego NATURE’S VARIETY INSTINCT - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy Natural Instinct Dog and Cat food as nature intended - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2019/C 406/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: M. I. Industries, Inc. (Lincoln, Nebraska, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci M. Montañá Mora i S. Sebe Marin)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Ivanauskas i H. O’Neill, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 lutego 2018 r. (sprawa R 1658/2017-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Natural Instinct a M. I. Industries.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	M. I. Industries, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 231 z 2.7.2018.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/31

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Sixsigma Networks Mexico/EUIPO Marijn van Oosten Holding (UKIO)

(Sprawa T-367/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego UKIO - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający dwie ukośne linie, po których następują linia pionowa i okrąg - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2019/C 406/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sixsigma Networks Mexico, SA de CV (Meksyk, Meksyk) (przedstawiciele: adwokaci, C. Casas Feu i J. Dorado Lopez-Lozano)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Kusturovic, D. Gája i H. O’Neill, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Marijn van Oosten Holding BV (Amsterdam, Niderlandy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 22 marca 2018 r. (sprawa R 1536/2017-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy spółkami: Sixsigma Networks Mexico a Marijn van Oosten Holding.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Sixsigma Networks Mexico, SA de CV zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 267 z 6.8.2018.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/31

Wyrok Sądu z dnia 19 września 2019 r. – NHS/EUIPO – HLC SB Distribution (CRUZADE)

(Sprawa T-378/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego CRUZADE - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy SANTA CRUZ - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Brak wzmocnionego charakteru odróżniającego wcześniejszego znaku towarowego)

(2019/C 406/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: NHS, Inc. (Santa Cruz, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat P. Olson)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: V. Ruzek i H. O’Neill, pełnomocnicy).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: HLC SB Distribution, SL (Irún, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 kwietnia 2018 r. (sprawa R 1217/2017-5), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między NHS a HLC SB Distribution.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	NHS, Inc., pokrywa koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 276 z 6.8.2018.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/32

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – The Logistical Approach/EUIPO – Idea Groupe (Idealogistic Compass Greatest care in getting it there)

(Sprawa T-716/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Idealogistic Compass Greatest care in getting it there - Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy IDÉA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2019/C 406/42)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: The Logistical Approach BV (Uden, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci R. Milchior i S. Charbonnel)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: V. Ruzek, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Idea Groupe (Montoir de Bretagne, Francja) (przedstawiciele: adwokaci P. Langlais i C. Guyot)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 września 2018 r. (sprawa R 2062/2017-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Idea Groupe a The Logistical Approach.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 21 września 2018 r. (sprawa R 2062/2017-4).

2)	EUIPO i Idea Groupe pokrywają własne koszty oraz, każde z nich, po połowie kosztów poniesionych przez The Logistical Approach BV.

(1) Dz.U. C 44 z 4.2.2019.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/33

Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Sixsigma Networks Mexico/EUIPO – Dokkio (DOKKIO)

(Sprawa T-67/19) (1)

(Unijny znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Słowny znak towarowy DOKKIO - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający dwie ukośne linie, po których następują linia pionowa i okrąg - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2019/C 406/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sixsigma Networks Mexico, SA de CV (Meksyk, Meksyk) (przedstawiciel: adwokat C. Casas Feu)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: E. Śliwińska, J. Crespo Carrillo i H. O’Neill, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Dokkio, Inc. (San Mateo, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci, A. Kylhammar i L. Morin)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 listopada 2018 r. (sprawa R 1187/2018-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy spółkami Sixsigma Networks Mexico a Dokkio.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona

2)	Sixsigma Networks Mexico, SA de CV zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 112 z 25.3.2019.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/34

Skarga wniesiona w dniu 23 września 2019 r. – DD/FRA

(Sprawa T-632/16)

(2019/C 406/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: DD (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i M. Vandenbussche)

Strona pozwana: Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	przyznanie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, opisaną w niniejszej skardze, szacowanego ex aequo et bono na EUR 100 000;

—	stwierdzenie nieważności dyrektora Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA) z dnia 19 listopada 2018 r. oddalającej wniosek strony skarżącej złożony na podstawie art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego;

—	w stosownym razie stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA) z dnia 12 czerwca 2019 r. oddalającej zażalenie wniesione przez stronę skarżącą na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego na wspomnianą decyzję z dnia 19 listopada 2018 r.;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

Zarzut pierwszy, iż pozwana nie wysłuchała strony skarżącej i nie wydała decyzji na podstawie art. 3 załącznika IX do regulaminu pracowniczego w następstwie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 8 października 2015 r. w sprawach połączonych F-106/13 i F-25/14, DD/Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej (EU:F:2015:118).

2.	Zarzut drugi, iż dochodzenie administracyjne i pierwotne postępowanie dyscyplinarne nie zostały prawidłowo wszczęte.

3.	Zarzut trzeci, iż pozwana nie zadośćuczyniła krzywdzie doznanej przez stronę skarżącą z tytułu decyzji o udzieleniu nagany, której nieważność stwierdził Sąd do spraw Służby Publicznej w ww. wyroku.

4.	Zarzut czwarty, iż pozwana nie wykonała ww. wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej i nie przeprowadziła postępowania poprzedzającego postępowanie dyscyplinarne w rozsądnym czasie i z należytą starannością.

5.	Zarzut piąty, iż wszczęcie i prowadzenie dochodzenia administracyjnego odbyły się z naruszeniem rozporządzenia (WE) nr 45/2001 (1), regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej i prawa do życia prywatnego (art. 7 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej).

6.	Zarzut szósty, iż pozwana wielokrotnie formułowała bezpodstawne, zniesławiające i obraźliwe stwierdzenia na temat strony skarżącej, co stanowiło naruszenie zasady res judicata, domniemania niewinności i obowiązku staranności.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. 2001 L 8, s. 1).

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/35

Skarga wniesiona w dniu 25 września 2019 r. – Sasol Germany i in./ECHA

(Sprawa T-640/19)

(2019/C 406/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sasol Germany GmbH (Hamburg, Niemcy), SI Group - Béthune (Béthune, Francja), BASF SE (Ludwigshafen am Rhein, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci C. Mereu, P. Sellar i S. Saez Moreno)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie, że skarga jest dopuszczalna i zasadna;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu w zakresie, w jakim włącza on 4-tert-butylofenolu (PTBP) jako substancję wzbudzającą szczególnie duże obawy na kandydacką listę substancji do ewentualnego włączenia do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (1).

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania;

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia kryteriów oceny zaburzeń endokrynologicznych i podejścia opartego na ciężarze dowodu, ponieważ strona pozwana nie wykazała, że istnieją dowody naukowe potwierdzające prawdopodobieństwo wystąpienia poważnych skutków dla zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 57 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 odnoszącego się do „równoważnego poziomu obaw”, ponieważ

—

po pierwsze, ocena „równoważnego poziomu obaw” wymagana rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 nie uwzględniała czynników innych niż te związane z zagrożeniami wynikającymi ze swoistych właściwości substancji oraz pomijała czynniki, takich jak podatność PTBP na biodegradację, które były niezbędne do przeprowadzenia oceny (lub opierały się jedynie na przypuszczeniach);

—	po drugie, wnioskujące państwo członkowskie – Niemcy, oparło się na niewiarygodnych danych i bezpodstawnym porównaniu z właściwościami innej substancji;

—	po trzecie, w zaskarżonej decyzji stwierdza się, że PTBP jest równoważna substancji CMR, co nie jest uzasadnione żadną oceną naukową.

3.	Zarzut trzeci, dotyczący oczywistego błędu w ocenie/braku starannego rozważenia wszystkich istotnych informacji, a w szczególności danych dotyczących narażenia.

4.	Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności/braku wyboru najmniej uciążliwych opcji.

5.	Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności/braku przeprowadzenia właściwej analizy możliwości zarządzania ryzykiem z uwzględnieniem już zastosowanych środków zarządzania ryzykiem.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. 2006, L 396, s. 1).

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/36

Skarga wniesiona w dniu 27 września 2019 r. – Sasol Germany i in./Komisja

(Sprawa T-661/19)

(2019/C 406/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie, że skarga jest dopuszczalna i zasadna;

—

stwierdzenie nieważności decyzja wykonawczej Komisji (UE) 2019/1194 z dnia 5 lipca 2019 r. w sprawie identyfikacji 4-tert-butylofenolu (PTBP) jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy zgodnie z art. 57 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. 2019, L 187, s. 41);

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania;

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów, które są co do zasady identyczne z zarzutami podniesionymi w sprawie T-640/19, Sasol Germany i in./ECHA lub do nich podobne.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/37

Skarga wniesiona w dniu 7 października 2019 r. – Magyar Energetikai és Közmű-szabályozási Hivatal/ACER

(Sprawa T-684/19)

(2019/C 406/47)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Magyar Energetikai és Közmű-szabályozási Hivatal (Budapeszt, Węgry) (przedstawiciele: G. Stanka, G. Szikla i J.M. Burai-Kovács, adwokaci)

Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Tytułem głównym:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji na podstawie art. 263 TFUE,

—	stwierdzenie, że rozdział V rozporządzenia Komisji (UE) 2017/459, (1) na którym opiera się zaskarżona decyzja, nie znajduje zastosowania zgodnie z art. 277 TFUE.

—	obciążenie kosztami strony pozwanej;

—

pomocniczo:

—

na wypadek, gdyby Sąd uznał, że nie należy stwierdzać braku zastosowania rozporządzenia 2017/459, na którym opiera się zaskarżona decyzja, stwierdzenie nieważności wspomnianej decyzji: i) po pierwsze, z powodu braku właściwości; ii) po drugie, z powodu poważne naruszenie przepisów proceduralnych; iii) po trzecie, z powodu braku podstawy prawnej;

—	obciążenie kosztami strony pozwanej.

Zarzuty i główne argumenty

Przedmiotem skargi jest decyzja nr 5/2019 ACER z dnia 9 kwietnia 2019 r., utrzymana w mocy przez izbę odwoławczą ACER w dniu 6 sierpnia 2019 r.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy oparty na tym, że cały rozdział V rozporządzenia 2017/459, na którym opiera się zaskarżona decyzja, jest nieważne z powodu braku delegacji prawnej

Rozporządzenie 2017/459, na którym opiera się zaskarżona decyzja, zostało przyjęte w wykonaniu uprawnienia do dokonania harmonizacji prawnej oddelegowanego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009. (2)

Na podstawie delegacji udzielonej przez rozporządzenie nr 715/2009, Komisja była właściwa wyłącznie do utworzenia kodeksu sieci przy zastosowaniu istniejącej zdolności i zdolności przyrostowej sieci przesyłowych gazu, który definiowałby mechanizmy alokacji zdolności.

Z kolei rozdział V, wykraczając poza dziedzinę, jaką powinien regulować, nie określa neutralnych z punktu widzenia konkurencji ram prawnych dla zdolności przesyłowej gazu, lecz wychodząc poza zakres kodeksu sieci, szczegółowo reguluje kwestie w dziedzinie inwestycji związanych ze zdolnością przyrostową

Zarzut drugi oparty na tym, że upoważnienie ACER do przyjęcia indywidualnej decyzji o treści zawartej w zaskarżonej decyzji pozbawione jest ważności z powodu braku adekwatnej podstawy prawnej

ACER uzurpuje sobie w zaskarżonej decyzji uprawnienie dotyczące decyzji o wspomnianej treści, którego delegowanie na ACER naruszałoby przesłanki ustanowione przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach 9/56 (Meroni/Wysoka Władza) i C-270/12 (Zjednoczone Królestwo/Rada i Parlament) i byłoby sprzeczne z art. 114 TFUE. W związku z tym, zgodnie z art. 277 TFUE nie ma zastosowania ono do skarżącej w postępowaniu głównym.

Zarzut trzeci oparty na sprzeczności z prawem zaskarżonej decyzji z powodu braku kompetencji

Niezależnie od kwestii ważności z punktu widzenia prawa publicznego przyjętego przez Komisję rozporządzenia stanowiącego podstawę prawną decyzji ACER, wspomniana agencja nie była również uprawniona do przyjęcia zaskarżonej decyzji na podstawie przepisów prawnych wskazanych jako podstawa prawna jej decyzji ponieważ:

i)	na podstawie rozporządzenia 2017/459 może ona wykonywać jedynie i wyłącznie te uprawnienia decyzyjne, które zostały expressis verbis wymienione w art. 28 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia, i

ii)

na podstawie art. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 (3) regulującego status ACER, obowiązującego w chwili przyjęcia zaskarżonej decyzji, ACER miał wyłącznie prawo do przyjęcia indywidualnej decyzji, która:

a)	należałaby do zakresu kompetencji krajowych organów regulacyjnych;

b)	odnosiłaby się do dostępu i bezpieczeństwa eksploatacyjnego.

Zarzut czwarty oparty na sprzeczności z prawem zaskarżonej decyzji z uwagi na istotne naruszenia proceduralne

Postępowanie przeprowadzone przez ACER naruszyło art. 41 ust. 1 i 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ nie wykonano obowiązku uzasadnienia ciążącego na tej agencji i nie spełniono przesłanek proceduralnych bezstronności i równości.

5.	Zarzut piąty oparty sprzeczności z prawem zaskarżonej decyzji z powodu braku podstawy prawnej

Z uwagi na to, że ACER w ogóle nie zbadał co do istoty „wszelkiego szkodliwego wpływu na konkurencję lub na sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego gazu związanego z przedmiotowymi projektami zdolności przyrostowej” zgodnie z art. 22 rozporządzenia 2017/459. Z materialnoprawnego punktu widzenia decyzji tej również nie można uznać za uzasadnioną.

(1) Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/459 z dnia 16 marca 2017 r. ustanawiające kodeks sieci dotyczący mechanizmów alokacji zdolności w systemach przesyłowych gazu i uchylające rozporządzenie (UE) nr 984/2013 (Dz.U. 2017, L 72, s. 1).

(2) Rozporządzenie (WE) nr 715/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 (Dz. U. 2009, L 211, s. 36, sprostowanie Dz.U. 2009, L 309, s. 871).

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. 2009, L 211, s. 1).

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/39

Skarga wniesiona w dniu 11 października 2019 r. – Flaqui/Parlament

(Sprawa T-695/19)

(2019/C 406/48)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Enrico Flaqui (Florencja, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci F. Sorrentino i A. Sandulli)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności zaskarżonych not i o zobowiązanie Parlamentu Europejskiego do wypłacenia jej kwot niesłusznie wstrzymanych do czasu wydania wyroku.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga jest skierowana przeciwko notom Dyrekcji Generalnej ds. Finansów Parlamentu Europejskiego D309417 z dnia 8 lipca 2019 r. i D (2019) 14406 z dnia 11 kwietnia 2019 r. nr D (2019) 14406 z dnia 11 kwietnia 2019 r. dotyczącym ponownego ustalenia świadczenia emerytalnego przysługującego skarżącemu jako byłemu posłowi do Parlamentu Europejskiego, a także, jeżeli jest to konieczne, przeciwko opinii służby prawnej Parlamentu Europejskiego z dnia 11 stycznia 2019 r.

Zarzuty i główne argumenty są takie jak podniesione w sprawie T-347/19, Flaqui/Parlament.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/39

Skarga wniesiona w dniu 11 października 2019 r. – FJ i in. przeciwko ESDZ

(Sprawa T-698/19)

(2019/C 406/49)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: FJ i ośmiu innych skarżących (przedstawiciel: J.-N. Louis, adwokat)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji określającej paski wynagrodzeń skarżących za grudzień 2018 r. ze względu na zastosowanie w tej decyzji, po raz pierwszy, nowych współczynników korygujących mających zastosowanie do ich wynagrodzenia, z mocą wsteczną od 1 lutego 2018 r.;

—	obciążenie ESDZ kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 64 i 65 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) i zasady równego traktowania oraz oczywistego błędu w ocenie. Skarżący podnoszą, że czynniki korygujące zastosowane do ich wynagrodzenia, niezgodne zresztą ze współczynnikami opracowanymi przez Organizację Narodów Zjednoczonych, nie zapewniły równoważności ich siły nabywczej.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 85 regulaminu pracowniczego, zasady pewności prawa i obowiązku staranności. Skarżący twierdzą w tym względzie, że nie mogli mieć świadomości, iż wynagrodzenie im wypłacone zgodnie z obowiązującymi współczynnikami korygującymi było nieprawidłowe.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 13 załącznika X do regulaminu pracowniczego, który przewiduje obowiązek tymczasowego dostosowania wynagrodzeń w sytuacji, gdy zmiany kosztów utrzymania mierzone na podstawie współczynnika korygującego oraz odpowiedniego kursu walutowego przekroczyły dla danego państwa 5 % od czasu ostatniego dostosowania.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/40

Skarga wniesiona w dniu 11 października 2019 r. – FT i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-699/19)

(2019/C 406/50)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: FT i 25 innych skarżących (przedstawiciel: J.-N. Louis, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji określającej paski wynagrodzeń skarżących za grudzień 2018 r. ze względu na zastosowanie w tej decyzji, po raz pierwszy, nowych współczynników korygujących mających zastosowanie do ich wynagrodzenia, z mocą wsteczną od 1 lutego 2018 r.;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą trzy zarzuty.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 85 regulaminu pracowniczego, zasady pewności prawa i obowiązku staranności. Skarżący twierdzą w tym względzie, że nie mogli mieć świadomości, iż wynagrodzenie im wypłacone zgodnie z obowiązującymi współczynnikami korygującymi było nieprawidłowe.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/41

Skarga wniesiona w dniu 11 października 2019 r. – Al-Gaoud/Rada

(Sprawa T-700/19)

(2019/C 406/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Abdel Majid Al-Gaoud (Giza, Egipt) (przedstawiciel: S. Bafadhel, barrister)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2019/1299 z dnia 31 lipca 2019 r. wykonującej decyzję (WPZiB) 2015/1333 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii, w zakresie, w jakim na mocy tego aktu nazwisko skarżącego zostało pozostawione w wykazie ujętym w załącznikach II i IV do decyzji Rady 2015/1333/WPZiB z dnia 31 lipca 2015 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2019/1292 z dnia 31 lipca 2019 r. wykonującego art. 21 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/44 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii w zakresie, w jakim na mocy tego aktu nazwisko skarżącego zostało pozostawione w wykazie ujętym w załączniku III do rozporządzenia Rady (UE) 2016/44 z dnia 18 stycznia 2016 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii;

—	obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania przed Sądem zgodnie z jego regulaminem postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że w decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2019/1299 z dnia 31 lipca 2019 r. wykonującej decyzję (WPZiB) 2015/1333 i w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) 2019/1292 z dnia 31 lipca 2019 r. wykonującym art. 21 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/44 nie wskazano podstawy prawnej pozostawienia nazwiska skarżącego w wykazie, pomimo zasadniczej zmiany okoliczności w Libii. Rada nie przedstawiła indywidualnych, szczegółowych i konkretnych powodów zastosowania zaskarżonych środków, które nie znajdują podstawy w żadnym materiale dowodowym.

Zarzut drugi dotyczący tego, że zaskarżone środki naruszają prawa podstawowe skarżącego, w tym prawo do zdrowia, prawo do życia rodzinnego, prawo własności i prawo do skutecznej obrony, zagwarantowane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Zaskarżone środki nie są ani konieczne, ani właściwe dla osiągnięcia jakiegokolwiek uzasadnionego celu i stanowią nieograniczoną oraz nieproporcjonalną ingerencję w prawa podstawowe skarżącego.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/42

Skarga wniesiona w dniu 15 października 2019 r. – FGSZ/ACER

(Sprawa T-704/19)

(2019/C 406/52)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Földgázszállító Zártkörűen Működő Részvénytársaság (FGSZ) (Siófok, Węgry) (przedstawiciele: M. Horányi, N. Niejahr i S. Zakka, adwokaci)

Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji ACER nr 5/2019 z dnia 9 kwietnia 2019 r. w sprawie propozycji nowej zdolności przyrostowej dla punktu połączenia międzysystemowego Mosonmagyaróvár (projekt HUAT), potwierdzonej decyzją Komisji Odwoławczej Agencji z dnia 6 sierpnia 2019 r., sprawa A-004-2019 (decyzja Komisji Odwoławczej); oraz

—

tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, potwierdzonej decyzją Komisji Odwoławczej, stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 i 2 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim zobowiązuje ona stronę skarżącą do unieważnienia fazy wiążącej wprowadzania do obrotu nowej zdolności przesyłowej na poziomie oferty I i II projektu HUAT oraz art. 2 ust. 4 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim zobowiązuje stronę skarżącą do realizacji projektu HUAT, pod warunkiem pozytywnego wyniku testu ekonomicznego;

—	tytułem dalszego żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Odwoławczej;

—	obciążenie ACER własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w ramach niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziesięć zarzutów.

1.	ACER nie była uprawniona do wydania zaskarżonej decyzji.

2.	ACER naruszyła art. 8 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 713/2009 (1) poprzez zobowiązanie strony skarżącej do przeprowadzenia projektu HUAT.

3.	ACER naruszyła art. 28 ust. 1 lit. d) i art. 22 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 2017/459 (2) poprzez zmianę parametrów testu ekonomicznego zgodnie z art. 22 ust. 1 tego rozporządzenia.

4.	ACER naruszyła art. 22 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 2017/459 nie uwzględniając aktualnej wartości szacowanego wzrostu dopuszczalnych przychodów skarżącej lub dochodów docelowych w związku z tworzeniem nowych mocy wytwórczych.

5.	ACER naruszyła art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 2017/459 nie uwzględniając niekorzystnych skutków projektu HUAT dla konkurencji i skutecznego funkcjonowania wewnętrznego rynku gazu.

6.	ACER naruszyła art. 194 ust. 1 TFUE, nie przestrzegając zasady solidarności energetycznej, która zobowiązywałaby ACER do uwzględnienia interesów innych podmiotów i unikania podejmowania środków mających wpływ na interesy Unii lub państwa członkowskiego.

7.	ACER naruszyła art. 17, 18 i 51 Karty praw podstawowych oraz, wydając zaskarżoną decyzję, naruszyła swobodę prowadzenia przez skarżącą działalności gospodarczej i jej prawo własności.

8.	ACER naruszyła art. 41 Karty Praw Podstawowych, przyjmując sprawę zanim akta sprawy zostały dostatecznie przygotowane oraz nie ustalając lub nie uwzględniając wszystkich istotnych okoliczności.

9.	Komisja Odwoławcza naruszyła przysługujące skarżącej prawo do obrony, ponieważ nie zapewniła skarżącej wystarczającego czasu na replikę i przeanalizowanie dupliki przed złożeniem ustnego oświadczenia.

10.	Decyzja Komisji Odwoławczej jest dotknięta oczywistym błędem w interpretacji prawa Unii, ponieważ nie przeprowadzono pełnej kontroli i oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki, Dz.U. L 211 z 2009, s. 1.

(2) Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/459 z dnia 16 marca 2017 r. ustanawiające kodeks sieci dotyczący mechanizmów alokacji zdolności w systemach przesyłowych gazu i uchylające rozporządzenie (UE) nr 984/2013, Dz.U. L 72 z 2017, s. 1.

2.12.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 406/44

Sprostowanie do opublikowanego w Dzienniku Urzędowym komunikatu w sprawie T-279/19

(Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 220 z dnia 1 lipca 2019 r.)

(2019/C 406/53)

Strona 41, komunikat w sprawie T-279/19, Front Polisario/Rada otrzymuje brzmienie :

Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2019 r. – Front Polisario / Rada

(Sprawa T-279/19)

(2019/C 406/53)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Front populaire pour la libération de la Saguia el-Hamra et du Rio de oro (Front Polisario) (przedstawiciel: adwokat G. Devers)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie dopuszczalności skargi;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie Rady kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi na decyzję Rady (UE) 2019/217 z dnia 28 stycznia 2019 r. w sprawie zawarcia porozumienia w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Marokańskim dotyczącego zmiany protokołów nr 1 i 4 do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Królestwem Marokańskim, z drugiej strony (Dz.U. 2019, L 34, s. 1) strona skarżąca podnosi dziesięć zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący braku kompetencji Rady do przyjęcia zaskarżonej decyzji, jako że Unia i Królestwo Marokańskie nie mają kompetencji do zawarcia umowy międzynarodowej mającej zastosowanie do Sahary Zachodniej w miejsce narodu Sahrawi, reprezentowanego przez Front Polisario.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku zbadania kwestii poszanowania praw podstawowych sprawy i międzynarodowego prawa humanitarnego, jako że Rada nie zbadała tej kwestii przed przyjęciem zaskarżonej decyzji.

3.	Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez Radę obowiązku wykonania wyroków Trybunału, jako że w zaskarżonej decyzji pominięto motywy wyroku z dnia 21 grudnia 2016 r., Rada/Front Polisario (C-104/16 P, EU:C:2016:973).

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia podstawowych zasad i wartości przyświecających działaniom Unii na arenie międzynarodowej, ponieważ, po pierwsze, zaskarżona decyzja zaprzecza istnieniu narodu Sahrawi jako podmiotu prawa, zastępując go określeniem „odnośna ludność”; po drugie, z naruszeniem prawa narodów do swobodnego dysponowania ich zasobami naturalnymi, zaskarżona decyzja obejmuje zawarcie umowy międzynarodowej, która organizuje, bez zgody narodu Sahrawi, wywóz jego zasobów naturalnych do Unii, określając je jako pochodzące z Maroka; oraz, po trzecie, zaskarżona decyzja obejmuje zawarcie umowy międzynarodowej mającej zastosowanie do okupowanej Sahary Zachodniej, z Królestwem Marokańskim, w ramach jego polityki aneksjonistycznej wobec tego terytorium, a także systematycznych naruszeń praw podstawowych niezbędnych do utrzymania tej polityki.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia podstawowych zasad i wartości przyświecających działaniu Unii na scenie międzynarodowej, jako że umowa międzynarodowa zawarta poprzez zaskarżoną decyzję ma zastosowanie do terytorium Sahary Zachodniej w ramach aneksjonistycznej polityki Królestwa Marokańskiego i systematycznych naruszeń praw fundamentalnych, jakich wymaga utrzymanie tej polityki.

Zarzut szósty, oparty na błędnym zastosowaniu zasady proporcjonalności, ponieważ ze względu na odrębny i odmienny status Sahary Zachodniej, nienaruszalny charakter prawa do samostanowienia i status narodu Sahrawi jako osoby trzeciej, do Rady nie należało ustalenie stosunku proporcjonalności między rzekomymi „korzyściami dla gospodarki Sahary Zachodniej” a jej wpływem na zasoby naturalne Sahrawi.

Zarzut siódmy, dotyczący naruszenia prawa do samostanowienia, ponieważ, po pierwsze, poprzez podstawienie określenia „odnośna ludność”, zaskarżona decyzja zaprzecza narodowej jedności narodu Sahrawi jako podmiotu prawa do samostanowienia; po drugie, naruszając prawo narodu Sahrawi do swobodnego dysponowania swoimi zasobami naturalnymi, zaskarżona decyzja organizuje, bez jego zgody, wywóz jego zasobów do Unii, które zostały zdefiniowane jako pochodzące z Maroka; oraz, po trzecie, z naruszeniem odrębnego i odmiennego statusu terytorium Sahrawi, zaskarżona decyzja obejmuje zawarcie umowy międzynarodowej mającej zastosowanie do okupowanej Sahary Zachodniej i ukrywa prawdziwy kraj pochodzenia produktów pochodzących z tego terytorium, określając je jako pochodzące z Maroka.

8.	Zarzut ósmy dotyczący naruszenia zasady względnego skutku traktatów, ponieważ zaskarżona decyzja odmawia narodowi Sahrawi statusu osoby trzeciej w stosunkach UE-Maroko i nakłada na niego zobowiązania międzynarodowe w odniesieniu do jego terytorium krajowego i zasobów naturalnych bez jego zgody.

Zarzut dziewiąty, dotyczący naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego i międzynarodowego prawa karnego, ponieważ, po pierwsze, zaskarżona decyzja obejmuje zawarcie umowy międzynarodowej mającej zastosowanie do Sahary Zachodniej, podczas gdy marokańskie siły okupacyjne nie posiadają ius tractatus w odniesieniu do tego terytorium i nie mogą eksploatować jego zasobów naturalnych, a po drugie, używając określenia „odnośna ludność”, wspomniana decyzja potwierdza nielegalne przeniesienie marokańskich osadników na okupowane terytorium Sahrawi.

10.

Zarzut dziesiąty dotyczący naruszenia zobowiązań Unii wynikających z prawa odpowiedzialności międzynarodowej, ponieważ zawierając umowę międzynarodową z Królestwem Marokańskim mającą zastosowanie do Sahary Zachodniej, zaskarżona decyzja potwierdza poważne naruszenia prawa międzynarodowego popełnione przez marokańskie siły okupacyjne wobec narodu Sahrawi oraz zapewnia pomoc i wsparcie w utrzymaniu sytuacji wynikającej z tych naruszeń.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 406

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 62 2 grudnia 2019

Spis treśći		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2019/C 406/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1
	Trybunał Sprawiedliwości
2019/C 406/02	Wyznaczenie pierwszego rzecznika generalnego	2
2019/C 406/03	Wyznaczenie izby do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 107 regulaminu postępowania przed Trybunałem (pilny tryb prejudycjalny)	2
2019/C 406/04	Wyznaczenie izby do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 193 regulaminu postępowania przed Trybunałem (szczególna procedura kontroli orzeczeń wydanych w wyniku odwołania)	2
2019/C 406/05	Wybór prezesów izb złożonych z trzech sędziów	2
2019/C 406/06	Złożenie ślubowania przez nowych członków Trybunału	3
2019/C 406/07	Przydział sędziów do izb	3
2019/C 406/08	Listy służące do ustalenia składów orzekających	3
	Sąd
2019/C 406/09	Złożenie ślubowania przez nowych członków Sądu	6

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2019/C 406/10	Sprawa C-228/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 17 stycznia 2019 r. w sprawie T-368/18 ETI Gıda Sanayi ve Ticaret AȘ/EUIPO – Grupo Bimbo (ETI Bumbo), wniesione w dniu 13 marca 2019 r. ETI Gıda Sanayi ve Ticaret AȘ	7
2019/C 406/11	Sprawa C-278/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 17 stycznia 2019 r. w sprawie T-576/17, Mas Que Vinos Global, S.L./EUIPO – JESA (EL SEÑORITO), wniesione w dniu 3 kwietnia 2019 r. przez Mas Que Vinos Global, S.L.	7
2019/C 406/12	Sprawa C-295/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 31 stycznia 2019 r. w sprawie T-215/17 Pear Technologies/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 10 kwietnia 2019 r. przez Apple Inc. - Apple (PEAR)	8
2019/C 406/13	Sprawa C-585/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul București (Rumunia) w dniu 2 sierpnia 2019 r. – Academia de Studii Economice din București/Organismul Intermediar pentru Programul Operațional Capital Uman – Ministerul Educației Naționale	8
2019/C 406/14	Sprawa C-619/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy) w dniu 19 sierpnia 2019 r. – Land Baden-Württemberg/D.R.	9
2019/C 406/15	Sprawa C-635/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Órgano Administrativo de Recursos Contractuales de la Comunidad Autónoma de Euskadi (Hiszpania) w dniu 26 sierpnia 2019 r. – Confederación Sindical Comisiones Obreras de Euskadi/Ayuntamiento de Arrigorriaga	10
2019/C 406/16	Sprawa C-644/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Alba Iulia (Rumunia) w dniu 28 sierpnia 2019 r. – FT/Universitatea Lucian Blaga Sibiu, GS i in., Ministerul Educației Naționale	10
2019/C 406/17	Sprawa C-645/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel (Belgia) w dniu 30 sierpnia 2019 r. – Facebook Ireland Limited, Facebook INC, Facebook Belgium BVBA/Gegevensbeschermingsautoriteit	11
2019/C 406/18	Sprawa C-654/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Korneuburg (Austria) w dniu 3 września 2019 r. – FP Passenger Service/Austrian Airlines AG	12
2019/C 406/19	Sprawa C-657/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 4 września 2019 r. – Finanzamt D/E	13
2019/C 406/20	Sprawa C-661/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Handelsgericht Wien (Austria) w dniu 6 września 2019 r. – flightright GmbH/Austrian Airlines AG	13
2019/C 406/21	Sprawa C-667/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie (Polska) w dniu 9 września 2019 r. – A.M. przeciwko E.M.	14
2019/C 406/22	Sprawa C-695/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa - CAAD) (Portugalia) w dniu 20 września 2019 r. – Rádio Popular – Eletrodomésticos, SA/Autoridade Tributária e Aduaneira	15
2019/C 406/23	Sprawa C-699/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 12 lipca 2019 r. w sprawie T-772/15, Quanta Storage Inc./Komisja Europejska, wniesione w dniu 20 września 2019 r. przez Quanta Storage, Inc.	16
2019/C 406/24	Sprawa C-701/19 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) wydanego w dniu 10 lipca 2019 r. w sprawie T-687/18, Pilatus Bank/Europejski Bank Centralny, wniesione w dniu 20 września 2019 r. przez Pilatus Bank plc	17
2019/C 406/25	Sprawa C-711/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 25 września 2019 r. – Admiral Sportwetten GmbH i in.	18
	Sąd
2019/C 406/26	Sprawa T-615/15 RENV: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – LL/Parlament (Przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet posłów do Parlamentu Europejskiego – Dodatek na zatrudnienie asystentów parlamentarnych – Windykacja nienależnie wypłaconych kwot – Przedawnienie)	19
2019/C 406/27	Sprawa T-125/17: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – BASF Grenzach/ECHA (REACH – Ocena substancji – Triklosan – Decyzja, w której ECHA żąda dodatkowych informacji – Artykuł 51 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 – Odwołanie wniesione do Rady Odwoławczej – Zadania Rady Odwoławczej – Postępowanie kontradyktoryjne – Zakres kontroli – Dogłębność kontroli – Kompetencje Rady Odwoławczej – Artykuł 93 ust. 3 rozporządzenia nr 1907/2006 – Artykuł 47 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 1907/2006 – Istotne informacje – Proporcjonalność – Artykuł 25 rozporządzenia nr 1907/2006 – Załącznik XIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 – Dane uzyskane w odpowiednich warunkach – Trwałość – Neurotoksyczność – Szkodliwe oddziaływanie na rozrodczość – Artykuł 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 771/2008 – Opóźnienie w przedstawieniu opinii naukowej)	20
2019/C 406/28	Sprawa T-467/17: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Barata/Parlament (Skarga o stwierdzenie nieważności – Służba publiczna – Postępowanie w sprawie naboru personelu kontraktowego – Zatrudnienie – Zaproszenie do zgłaszania kandydatur EP/CAST/S/16/2016 – Kierowcy – Egzaminy z praktyki i z teorii, organizowane po stworzeniu bazy danych – Negatywny wynik egzaminu z teorii – Stwierdzenie nieważności zaproszenia do zgłaszania kandydatur i bazy danych – Następcza bezprzedmiotowość sporu – Zachowanie interesu prawnego – Częściowe umorzenie postępowania – Częściowa niedopuszczalność)	21
2019/C 406/29	Sprawa T-610/17: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – ICL-IP Terneuzen i ICL Europe Coöperatief/Komisja (REACH – Substancje podlegające zezwoleniu – Włączenie 1-bromopropanu (bromku n-propylu) do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 – Ilość – Dokumentacja rejestracyjna – Dane – Grupowanie substancji – Zasada dobrej administracji – Prawo do swobodnego prowadzenia działalności gospodarczej i wymiany handlowej – Obowiązek uzasadnienia – Uzasadnione oczekiwania – Proporcjonalność – Równość traktowania)	22
2019/C 406/30	Sprawa T-636/17: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – PlasticsEurope/ECHA (REACH – Ustalenie listy substancji zidentyfikowanych w celu ich ewentualnego umieszczenia w załączniku XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 – Uzupełnienie wpisu dotyczącego substancji bisfenol A na tej liście – Artykuły 57 i 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 – Oczywisty błąd w ocenie – Pewność prawa – Uzasadnione oczekiwania – Proporcjonalność)	22
2019/C 406/31	Sprawa T-650/17: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Jinan Meide Casting/Komisja (Dumping – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1146 – Przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z Chin, wytwarzanych przez spółkę Jinan Meide Castings Co. Ltd – Ostateczne cło antydumpingowe – Wznowienie postępowania w wyniku stwierdzenia nieważności części rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 430/2013 – Artykuł 2 ust. 7 lit. a) i art. 2 ust. 10 i 11 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 [obecnie art. 2 ust. 7 lit. a) i art. 2 ust. 10 i 11 rozporządzenia (UE) 2016/1036] – Wartość normalna – Obiektywne porównanie – Typy produktów niemające odpowiednika – Artykuł 3 ust. 1 – 3 i art. 9 ust. 4 i 5 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 3 ust. 1 – 3 i art. 9 ust. 4 i 5 rozporządzenia 2016/1036) – Ustalenie szkody)	23
2019/C 406/32	Sprawa T-673/17: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Port autonome du Centre et de l’Ouest i in./Komisja (Pomoc państwa – System zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wprowadzony w życie przez Belgię na rzecz belgijskich portów – Decyzja uznająca system pomocy za niezgodny z rynkiem wewnętrznym – Pojęcie działalności gospodarczej – Usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym – Działalność niemająca charakteru gospodarczego – Odrębny charakter – Selektywny charakter – Artykuł 93 TFUE i art. 106 ust. 2 TFUE)	24
2019/C 406/33	Sprawa T-674/17: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Port de Bruxelles i Région de Bruxelles-Capitale/Komisja (Pomoc państwa – System zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wprowadzony w życie przez Belgię na rzecz belgijskich portów – Decyzja uznająca system pomocy za niezgodny z rynkiem wewnętrznym – Pojęcie działalności gospodarczej – Usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym – Działalność niemająca charakteru gospodarczego – Odrębny charakter – Selektywny charakter – Artykuł 93 TFUE i art. 106 ust. 2 TFUE)	25
2019/C 406/34	Sprawa T-696/17: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Havenbedrijf Antwerpen i Maatschappij van de Brugse Zeehaven/Komisja (Pomoc państwa – System zwolnienia z podatku dochodowego od spółek wdrożony przez Belgię na rzecz belgijskich portów – Decyzja uznająca system pomocy za niezgodny z rynkiem wewnętrznym – Pojęcie działalności gospodarczej – Usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym – Działalność niemająca charakteru gospodarczego – Odrębny charakter – Selektywny charakter – Wniosek o zarządzenie okresu przejściowego)	26
2019/C 406/35	Sprawa T-755/17: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Niemcy/ECHA (REACH – Ocena substancji – Benpat – Trwałość – Decyzja, w której ECHA żąda dodatkowych informacji – Artykuł 51 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 – Odwołanie wniesione do Rady Odwoławczej – Zadania Rady Odwoławczej – Postępowanie kontradyktoryjne – Rodzaj kontroli – Dogłębność kontroli – Kompetencje Rady Odwoławczej – Artykuł 93 ust. 3 rozporządzenia nr 1907/2006 – Kompetencje powierzone agencjom Unii – Zasada przyznania – Zasada pomocniczości – Proporcjonalność – Obowiązek uzasadnienia)	27
2019/C 406/36	Sprawa T-783/17: Wyrok Sądu z dnia 19 września 2019 r. – GE Healthcare/Komisja (Produkty lecznicze stosowane u ludzi – Zawieszenie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu środków kontrastowych zawierających gadolin – Artykuły 31 i 116 dyrektywy 2001/83/WE – Zasada ostrożności – Równość traktowania – Proporcjonalność – Bezstronność)	28
2019/C 406/37	Sprawa T-47/18: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – UZ/Parlament (Służba publiczna – Urzędnicy – Postępowanie dyscyplinarne – Mobbing – Kara dyscyplinarna – Obniżenie zaszeregowania i odebranie wszystkich punktów awansu – Oddalenie wniosku skarżącej o udzielenie wsparcia – Szczegółowe zasady dochodzenia administracyjnego – Wymóg bezstronności – Prawo do bycia wysłuchanym – Nieprawidłowość proceduralna – Skutki nieprawidłowości proceduralnej)	28
2019/C 406/38	Sprawa T-287/18: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – M. I. Industries/EUIPO – Natural Instinct (Nature’s Variety Instinct) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Nature’s Variety Instinct – Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy Natural Instinct Dog and Cat food as nature intended – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)	29
2019/C 406/39	Sprawa T-288/18: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – M. I. Industries/EUIPO – Natural Instinct (NATURE’S VARIETY INSTINCT) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego NATURE’S VARIETY INSTINCT – Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy Natural Instinct Dog and Cat food as nature intended – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)	30
2019/C 406/40	Sprawa T-367/18: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Sixsigma Networks Mexico/EUIPO Marijn van Oosten Holding (UKIO) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego UKIO – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający dwie ukośne linie, po których następują linia pionowa i okrąg – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)	31
2019/C 406/41	Sprawa T-378/18: Wyrok Sądu z dnia 19 września 2019 r. – NHS/EUIPO – HLC SB Distribution (CRUZADE) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego CRUZADE – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy SANTA CRUZ – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Brak wzmocnionego charakteru odróżniającego wcześniejszego znaku towarowego)	31
2019/C 406/42	Sprawa T-716/18: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – The Logistical Approach/EUIPO – Idea Groupe (Idealogistic Compass Greatest care in getting it there) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Idealogistic Compass Greatest care in getting it there – Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy IDÉA – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)	32
2019/C 406/43	Sprawa T-67/19: Wyrok Sądu z dnia 20 września 2019 r. – Sixsigma Networks Mexico/EUIPO – Dokkio (DOKKIO) (Unijny znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską – Słowny znak towarowy DOKKIO – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający dwie ukośne linie, po których następują linia pionowa i okrąg – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)	33
2019/C 406/44	Sprawa T-632/16: Skarga wniesiona w dniu 23 września 2019 r. – DD/FRA	34
2019/C 406/45	Sprawa T-640/19: Skarga wniesiona w dniu 25 września 2019 r. – Sasol Germany i in./ECHA	35
2019/C 406/46	Sprawa T-661/19: Skarga wniesiona w dniu 27 września 2019 r. – Sasol Germany i in./Komisja	36
2019/C 406/47	Sprawa T-684/19: Skarga wniesiona w dniu 7 października 2019 r. – Magyar Energetikai és Közmű-szabályozási Hivatal/ACER	37
2019/C 406/48	Sprawa T-695/19: Skarga wniesiona w dniu 11 października 2019 r. – Flaqui/Parlament	39
2019/C 406/49	Sprawa T-698/19: Skarga wniesiona w dniu 11 października 2019 r. – FJ i in. przeciwko ESDZ	39
2019/C 406/50	Sprawa T-699/19: Skarga wniesiona w dniu 11 października 2019 r. – FT i in. przeciwko Komisji	40
2019/C 406/51	Sprawa T-700/19: Skarga wniesiona w dniu 11 października 2019 r. – Al-Gaoud/Rada	41
2019/C 406/52	Sprawa T-704/19: Skarga wniesiona w dniu 15 października 2019 r. – FGSZ/ACER	42

	Sprostowania
2019/C 406/53	Sprostowanie do opublikowanego w Dzienniku Urzędowym komunikatu w sprawie T-279/19 (Dz.U C 220 z dnia 1 lipca 2019 r.)	44