Dziennik Urzędowy C 63/2013

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/2

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 15 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky — Słowacja) — Jozef Križan i in. przeciwko Slovenská inšpekcia životného prostredia

(Sprawa C-416/10) (1)

(Artykuł 267 TFUE - Uchylenie orzeczenia sądowego - Odesłanie do właściwego sądu - Obowiązek zastosowania się do orzeczenia o uchyleniu - Odesłanie prejudycjalne - Możliwość - Środowisko naturalne - Konwencja z Aarhus - Dyrektywa 85/337/EWG - Dyrektywa 96/61/WE - Udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji - Budowa składowiska odpadów - Wniosek o zezwolenie - Tajemnica handlowa - Nieudostępnienie dokumentu społeczeństwu - Wpływ na ważność decyzji o zezwoleniu na składowisko - Konwalidacja - Ocena skutków przedsięwzięcia dla środowiska naturalnego - Opinia końcowa poprzedzająca przystąpienie państwa członkowskiego do Unii - Stosowanie w czasie dyrektywy 85/337 - Zaskarżenie na drodze sądowej - Środki tymczasowe - Zawieszenie wykonania - Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji - Prawo własności - Negatywny wpływ)

2013/C 63/02

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Najvyšší súd Slovenskej republiky

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Jozef Križan, Katarína Aksamitová, Gabriela Kokošková, Jozef Kokoška, Martina Strezenická, Jozef Strezenický, Peter Šidlo, Lenka Šidlová, Drahoslava Šidlová, Milan Šimovič, Elena Šimovičová, Stanislav Aksamit, Tomáš Pitoňák, Petra Pitoňáková, Mária Križanová, Vladimír Mizerák, Ĺubomír Pevný, Darina Brunovská, Mária Fišerová, Lenka Fišerová, Peter Zvolenský, Katarína Zvolenská, Kamila Mizeráková, Anna Konfráterová, Milan Konfráter, Michaela Konfráterová, Tomáš Pavlovič, Jozef Krivošík, Ema Krivošíková, Eva Pavlovičová, Jaroslav Pavlovič, Pavol Šipoš, Martina Šipošová, Jozefína Šipošová, Zuzana Šipošová, Ivan Čaputa, Zuzana Čaputová, Štefan Strapák, Katarína Strapáková, František Slezák, Agnesa Slezáková, Vincent Zimka, Elena Zimková, Marián Šipoš, Mesto Pezinok

Strona pozwana: Slovenská inšpekcia životného prostredia

przy udziale: Ekologická skládka as

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Najvyšší súd Slovenskej republiky — Wykładnia art. 191 ust. 1 i 2 oraz art. 267 TFUE, dyrektywy Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (Dz.U. L 257, s. 26), a w szczególności jej art. 1, 6, 15 i 15a, dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne (Dz.U. L 175, s. 40), a w szczególności jej art. 2 i 10a, a także art. 6 i 9 Konwencji (z Aarhus) o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, zawartej w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady z dnia 17 lutego 2005 r. (Dz.U. L 124, s. 1) — Budowa składowiska — Ocena oddziaływania tego przedsięwzięcia na środowisko — Udział społeczeństwa w procesach decyzyjnych — Możliwość zwrócenia się przez sąd państwa członkowskiego do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem prejudycjalnym dotyczącym zastosowania z urzędu prawa Unii z dziedziny ochrony środowiska, w sytuacji gdy trybunał konstytucyjny tego państwa wykluczył takie zastosowanie w orzeczeniu, które dla sądu odsyłającego jest wiążące

Sentencja

Artykuł 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy ma obowiązek skierować z urzędu do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, choć orzeka w następstwie odesłania po uchyleniu jego pierwszego orzeczenia w drodze kasacji przez trybunał konstytucyjny danego państwa członkowskiego, a przepis krajowy nakazuje mu rozstrzygnąć spór zgodnie z opinią prawną wyrażoną przez ów trybunał.

Dyrektywa Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli, zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. powinna być interpretowana w ten sposób, że:

—	wymaga, aby zainteresowana społeczność miała dostęp do decyzji z zakresu planowania przestrzennego, takiej jak decyzja sporna w postępowaniu głównym, od początku danego postępowania w sprawie zezwolenia na przedsięwzięcie;

—	nie pozwala organom krajowym odmówić zainteresowanej społeczności dostępu do takiej decyzji w oparciu o ochronę poufności informacji handlowych lub przemysłowych przewidzianą w prawie krajowym lub prawie Unii w celu ochrony prawnie uzasadnionego interesu gospodarczego oraz

—

nie stoi na przeszkodzie temu, aby nieuzasadniona odmowa udostępnienia zainteresowanej społeczności decyzji z zakresu planowania przestrzennego, takiej jak decyzja sporna w postępowaniu głównym, podczas postępowania administracyjnego pierwszej instancji mogła zostać konwalidowana podczas postępowania drugiej instancji, pod warunkiem że wszystkie możliwości są jeszcze dostępne i że konwalidacja na tym etapie postępowania umożliwia jeszcze zainteresowanej społeczności rzeczywisty wpływ na wynik procesu decyzyjnego, czego zbadanie należy do sądu krajowego.

Artykuł 15a dyrektywy 96/61 w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem nr 166/2006 należy interpretować w ten sposób, że członkowie zainteresowanej społeczności powinni mieć możliwość, w ramach środka zaskarżenia przewidzianego w tym postanowieniu, wniesienia do sądu lub innego niezależnego i bezstronnego organu ustanowionego przez właściwe prawo o zarządzenie środków tymczasowych zawieszających czasowo obowiązywanie pozwolenia w rozumieniu art. 4 tej dyrektywy w oczekiwaniu na wydanie ostatecznej decyzji.

Orzeczenie sądu krajowego wydane w ramach postępowania krajowego realizującego obowiązki wynikające z art. 15a dyrektywy 96/61 w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem nr 166/2006 oraz art. 9 ust. 2 i 4 Konwencji o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska podpisanej w Aarhus w dniu 25 czerwca 1998 r. i przyjętej w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2005/370/WE z dnia 17 lutego 2005 r., które stwierdza nieważność pozwolenia udzielonego z naruszeniem przepisów owej dyrektywy, nie może jako takie stanowić nieuzasadnionego naruszenia prawa własności przysługującego prowadzącemu przedsięwzięcie, zagwarantowanego w art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

(1) Dz.U. C 301 z 6.11.2010.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/3

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof — Austria) — Georg Köck przeciwko Schutzverband gegen unlauteren Wettbewerb

(Sprawa C-206/11) (1)

(Ochrona konsumentów - Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym - Uregulowanie państwa członkowskiego przewidujące uprzednie zezwolenie dla zapowiedzi wyprzedaży)

2013/C 63/03

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Georg Köck

Strona pozwana: Schutzverband gegen unlauteren Wettbewerb

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Oberster Gerichtshof — Wykładnia dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”) (Dz.U. L 149, s. 22), a w szczególności art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 5 tej dyrektywy — Uregulowanie państwa członkowskiego przewidujące uprzednie zezwolenie dla zapowiedzi wyprzedaży

Sentencja

Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”) powinna być interpretowana w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie nakazaniu przez sąd krajowy zaprzestania praktyki handlowej nieobjętej załącznikiem I do tej dyrektywy z tego tylko względu, że nie zostało w jej przedmiocie wydane uprzednie zezwolenie przez właściwy organ administracji, bez dokonania przez ów sąd oceny nieuczciwego charakteru owej praktyki na podstawie kryteriów ustanowionych w art. 5–9 wspomnianej dyrektywy.

(1) Dz.U. C 226 z 30.7.2011.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/4

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny — Polska) — BGŻ Leasing sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie

(Sprawa C-224/11) (1)

(Podatek VAT - Usługa leasingu połączona z ubezpieczeniem przedmiotu leasingu zawartym przez leasingodawcę, który na to ubezpieczenie wystawił fakturę leasingobiorcy - Zakwalifikowanie - Jedno świadczenie złożone albo dwa świadczenia odrębne - Zwolnienie - Transakcja ubezpieczeniowa)

2013/C 63/04

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: BGŻ Leasing sp. z o.o.

Strona pozwana: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Naczelny Sąd Administracyjny — Wykładnia art. 2 ust. 1 lit. c), art. 28 oraz art. 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Usługa leasingu połączona z ubezpieczeniem przedmiotu leasingu zawartym przez przedsiębiorstwo leasingowe, które na to ubezpieczenie wystawiło fakturę leasingobiorcy — Zakwalifikowanie czynności, do celów podatku VAT, jako jednego świadczenia złożonego albo jako dwóch świadczeń niezależnych

Sentencja

Usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu co do zasady stanowią usługi odrębne i niezależne do celów podatku od wartości dodanej. Do sądu odsyłającego należy ustalenie, czy w świetle szczególnych okoliczności postępowania głównego dane czynności są w takim stopniu powiązane ze sobą, że należy je traktować jako stanowiące jedną usługę, czy też przeciwnie — stanowią one usługi odrębne.

Jeżeli leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu, obciążając dokładnym kosztem tego ubezpieczenia leasingobiorcę, w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym taka czynność stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

(1) Dz.U. C 219 z 23.7.2011.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/4

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-360/11) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Stosowanie stawki obniżonej - Artykuł 96 i art. 98 ust. 2 - Załącznik III, pkt 3 i 4 - „Produkty farmaceutyczne zwykle stosowane dla ochrony zdrowia, zapobiegania chorobom oraz do celów medycznych i weterynaryjnych” - „Sprzęt medyczny, sprzęt pomocniczy oraz pozostałe urządzenia przeznaczone zwykle do łagodzenia skutków lub leczenia niepełnosprawności, przeznaczone wyłącznie do użytku osobistego przez osoby niepełnosprawne”)

2013/C 63/05

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciel: L. Lozano Palacios, pełnomocnik)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: S. Centeno Huerta, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 98 w związku z załącznikiem III do dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Dostawa towarów i świadczenie usług, które mogą być przedmiotem obniżonej stawki

Sentencja

Poprzez zastosowanie obniżonej stawki podatku od wartości dodanej:

—	do substancji medycznych, które mogą być zwykle i odpowiednio do ich właściwości używane do wytwarzania produktów leczniczych;

—

do wyrobów medycznych, sprzętu, wyposażenia i urządzeń, które obiektywnie mogą jedynie służyć zapobieganiu, diagnozie, leczeniu lub łagodzeniu chorób lub dolegliwości u ludzi lub zwierząt, lecz które nie są zazwyczaj używane do łagodzenia skutków lub leczenia niepełnosprawności, wyłącznie do użytku osobistego przez osoby niepełnosprawne;

—	do urządzeń i akcesoriów, które zasadniczo lub głównie mogą być używane do łagodzenia fizycznych ułomności zwierząt;

—

i wreszcie do urządzeń i akcesoriów, które zasadniczo lub głównie są używane do łagodzenia skutków niepełnosprawności ludzi, lecz które nie są przeznaczone wyłącznie do użytku osobistego przez osoby niepełnosprawne,

Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 98 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w związku z załącznikiem III do tej dyrektywy.

2)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 282 z 24.9.2011.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/5

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Haarlem — Niderlandy) — Hewlett-Packard Europe BV przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst/Douane West, kantoor Hoofddorp

(Sprawa C-361/11) (1)

(Wspólna taryfa celna - Nomenklatura scalona - Klasyfikacja taryfowa - Wielofunkcyjne drukarki składające się od chwili montażu z laserowego modułu drukującego i z modułu skanującego, z funkcją kopiowania - Podpozycja CN 8443 31 91 - Ważność rozporządzenia (WE) nr 1031/2008)

2013/C 63/06

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Haarlem

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Hewlett-Packard Europe BV

Strona pozwana: Inspecteur van de Belastingdienst/Douane West, kantoor Hoofddorp

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Rechtbank Haarlem — Wspólna taryfa celna — Klasyfikacja taryfowa drukarek wielofunkcyjnych składających się z 3 modułów (drukarki, skanera, kopiarki) — Klasyfikacja przed dniem 1 stycznia 2007 r. w podpozycji 8471 60 20 Nomenklatury scalonej pozwalającej na zwolnienie z cła w zastosowaniu wyroku Trybunału z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawach połączonych C-362/07 i C-363/07 Kip Europe, Zb.Orz. s. I-9489 — Ważność rozporządzenia Komisji (WE) nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 291, s. 1).

Sentencja

Badanie pytań prejudycjalnych nie wykazało istnienia niczego, co mogłoby mieć wpływ na ważność rozporządzenia Komisji (WE) nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej w zakresie, w jakim klasyfikuje ono w podpozycji 8443 31 91 Nomenklatury scalonej, zawartej w załączniku I do rozporządzenia nr 2658/87, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 254/2000 z dnia 31 stycznia 2000 r., wielofunkcyjne drukarki, takie jak drukarki stanowiące przedmiot sporu w postępowaniu głównym, składające się od chwili montażu z laserowego modułu drukującego i z modułu skanującego, z funkcją kopiowania, dopuszczone do swobodnego obrotu w kwietniu 2009 r.

(1) Dz.U. C 282 z 24.9.2011.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/5

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden — Niderlandy) — Woningstichting Maasdriel przeciwko Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-543/11) (1)

(Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 135 ust. 1 lit. k) w związku z art. 12 ust. 1 i 3 - Teren niezabudowany - Teren budowlany - Pojęcia - Prace związane z rozbiórką w celu wzniesienia nowej konstrukcji - Zwolnienie z podatku VAT)

2013/C 63/07

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Woningstichting Maasdriel

Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hoge Raad der Nederlanden — Wykładnia art. 135 ust. 1 lit. k) w związku z art. 12 ust. 1 i 3 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Zwolnienia przewidziane przez dyrektywę — Dostawa terenu niezabudowanego

Sentencja

Artykuł 135 ust. 1 lit. k) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w związku z art. 12 ust. 1 i 3 owej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie z podatku od wartości dodanej przewidziane w pierwszym ze wskazanych przepisów nie obejmuje transakcji tego rodzaju jak transakcja w postępowaniu głównym, dotyczącej dostawy terenu niezabudowanego po rozbiórce budynku, który się na nim znajdował, nawet wówczas, gdy na dzień dostawy nie zostały dokonane inne prace związane z uzbrojeniem terenu poza wskazaną rozbiórką, o ile z ogólnej oceny okoliczności związanych z ową transakcją i istniejących w dacie dostawy włącznie z zamiarem stron — pod warunkiem, że zostanie on ustalony na podstawie obiektywnych wskazówek — wynika, iż w owej dacie sporna działka była rzeczywiście przeznaczona pod zabudowę, co należy do oceny sądu odsyłającego.

(1) Dz.U. C 25 z 28.1.2012.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/6

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État — Francja) — Société Geodis Calberson GE przeciwko Etablissement national des produits de l’agriculture et de la mer (FranceAgriMer)

(Sprawa C-623/11) (1)

(Rolnictwo - Pomoc żywnościowa - Rozporządzenie (WE) nr 111/1999 - Program dostaw produktów rolnych do Federacji Rosyjskiej - Oferent wybrany w przetargu na przewóz wołowiny - Przyznanie właściwości - Klauzula arbitrażowa)

2013/C 63/08

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Société Geodis Calberson GE

Strona pozwana: Etablissement national des produits de l’agriculture et de la mer (FranceAgriMer)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Conseil d’État — Wykładnia art. 16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 111/1999 z dnia 18 stycznia 1999 r. określającego ogólne zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2802/98 w sprawie programu dostaw produktów rolnych do Federacji Rosyjskiej (Dz.U. L 14, s. 3) — Przyznanie właściwości do orzekania w sporze między oferentem wybranym w przetargu na przewóz wołowiny a krajową agencją interwencyjną dotyczącym realizacji płatności oraz odszkodowania za poniesioną szkodę — Klauzula arbitrażowa

Sentencja

Artykuł 16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 111/1999 z dnia 18 stycznia 1999 r. określającego ogólne zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2802/98 w sprawie programu dostaw produktów rolnych do Federacji Rosyjskiej, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1125/1999 z dnia 28 maja 1999 r., należy interpretować w ten sposób, że przyznaje on Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej właściwość do orzekania w sporach dotyczących warunków, w których agencja interwencyjna wyznaczona do otrzymywania ofert składanych w przetargu na bezpłatną dostawę produktów rolnych do Federacji Rosyjskiej dokonuje płatności należnej wybranemu oferentowi oraz zwolnienia zabezpieczenia dostawy ustanowionego przez tego oferenta na rzecz owej agencji, a w szczególności w przedmiocie skarg o odszkodowanie za szkodę wynikającą z uchybień popełnionych przez agencję interwencyjną przy realizacji tych działań.

(1) Dz.U. C 39 z 11.2.2012.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/6

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās Tiesas Senāts — Łotwa) — postępowanie wszczęte przez Mohamada Zakarię

(Sprawa C-23/12) (1)

(Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 - Wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) - Podnoszone przez skarżącego naruszenie prawa do poszanowania godności osoby ludzkiej - Skuteczna ochrona sądowa - Prawo dostępu do sądu)

2013/C 63/09

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākās Tiesas Senāts

Strony w postępowaniu głównym

postępowanie wszczęte przez Mohamada Zakarię

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Augstākās tiesas Senāts — Wykładnia art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz.U. L 105, s. 1) — Prawo obywatela państwa trzeciego do zaskarżenia odmowy zezwolenia na wjazd — Skarga zmierzająca do uznania zachowań stanowiących nieprawidłowości proceduralne mające miejsce w trakcie wydawania zezwolenia na przekroczenie granicy zewnętrznej — Zadośćuczynienie za krzywdę spowodowaną tymi nieprawidłowościami

Sentencja

Artykuł 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) przewiduje dla państw członkowskich jedynie obowiązek ustanowienia możliwości zaskarżenia decyzji o odmowie wjazdu na ich terytorium.

(1) Dz.U. C 80 z 17.3.2012.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 13 listopada 2012 r. — Aslihan Nazli Ayalti przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-513/12)

2013/C 63/10

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Aslihan Nazli Ayalti

Druga strona postępowania: Republika Federalna Niemiec

Pytania prejudycjalne

Czy art. 41 ust. 1 protokołu dodatkowego z dnia 23 listopada 1970 r. dotyczącego okresu przejściowego stowarzyszenia ustanowionego układem z dnia 12 września 1963 r. między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją (zwanego dalej: „protokołem dodatkowym”) lub art. 13 decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja z dnia 19 września 1980 r. (zwanej dalej: „decyzją nr 1/80”) stoją na przeszkodzie uregulowaniu prawa krajowego wprowadzonemu po wejściu w życie wyżej wymienionych przepisów, które uzależnia pierwszy wjazd na terytorium Republiki Federalnej Niemiec członka rodziny obywatela tureckiego korzystającego ze statusu prawnego na podstawie art. 6 decyzji nr 1/80 od wykazania przez członka rodziny przed wjazdem, że jest w stanie w prosty sposób porozumiewać się w języku niemieckim?

2)	Jeżeli na pytanie pierwsze należy udzielić odpowiedzi przeczącej: czy art. 7 ust. 2 akapit pierwszy dyrektywy Rady 2003/86/WE z dnia 22 września 2003 r. w sprawie prawa do łączenia rodzin (1) stoi na przeszkodzie uregulowaniu prawa krajowego wymienionemu w pytaniu pierwszym?

(1) Dz.U. L 25, s. 12.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Salzburg (Austria) w dniu 14 listopada 2012 r. — Zentralbetriebsrat der gemeinnützigen Salzburger Landeskliniken Betriebs GmbH przeciwko Land Salzburg

(Sprawa C-514/12)

2013/C 63/11

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landesgericht Salzburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Zentralbetriebsrat der gemeinnützigen Salzburger Landeskliniken Betriebs GmbH

Strona pozwana: Land Salzburg

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 45 TFUE i art. 7 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 492/2011 (1) sprzeciwiają się regulacji krajowej (w niniejszej sprawie § 53 i 54 Salzburger Landesvertragsbedienstetengesetz), zgodnie z którą w celu określenia daty odniesienia dla przejścia do wyższej kategorii wynagrodzenia pracodawca publiczny uwzględnia w pełnym wymiarze okresy zatrudnienia przepracowane u niego w sposób nieprzerwany przez jego pracowników, natomiast okresy przepracowane przez jego pracowników u innych pracodawców publicznych lub prywatnych — w Austrii albo w innych państwach członkowskich UE lub EOG — uwzględnia jedynie częściowo w sposób ogólny od określonego roku życia?

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii (Dz.U. L 141, s. 1).

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgerichts Bonn (Niemcy) w dniu 21 listopada 2012 r. — Mömax Logistik GmbH

(Sprawa C-528/12)

2013/C 63/12

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Bonn

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Mömax Logistik GmbH

Inny uczestnik postępowania: Bundesamt für Justiz

Pytania prejudycjalne

Czy jest zgodne ze swobodą przedsiębiorczości (art. 49 TFUE) uregulowanie krajowe, które wyłącza stosowanie postanowień art. 57 ust. 1 dyrektywy 78/660/EWG (1) Rady dotyczących treści, badania i ogłaszania rocznych sprawozdań finansowych w odniesieniu do spółek, które podlegają prawu państwa członkowskiego jedynie wtedy, jeśli spółka dominująca podlega prawu tego samego państwa i sporządziła skonsolidowane sprawozdanie finansowe zgodnie ze swoim prawem?

(1) Czwarta dyrektywa 78/660/EWG Rady wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) traktatu, w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, Dz.U. L 222 s. 11

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Pordenone (Włochy) w dniu 28 listopada 2012 r. — postępowanie karne przeciwko Giorgio Fidenato

(Sprawa C-542/12)

2013/C 63/13

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Pordenone

Strony w postępowaniu głównym

Giorgio Fidenato

Pytania prejudycjalne

1)	Czy zezwolenie przewidziane w art. 1 ust. 2 decreto legislativo z dnia 24 kwietnia 2001 r. nr 212, w znaczeniu nadanym mu w orzecznictwie krajowym, jest czy nie jest zgodne z ogółem przepisów ustanowionych w dyrektywie 2001/18/WE (1);

W szczególności, jeżeli państwo członkowskie uzależnia uprawę organizmów genetycznie zmodyfikowanych od uzyskania zezwolenia, które ma w sposób szczególny zagwarantować ochronę tak zwanej zasady współistnienia upraw, czy takie specjalne zezwolenie jest konieczne również w odniesieniu do organizmów genetycznie zmodyfikowanych, które są już uwzględnione we Wspólnym katalogu.

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/18/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylająca dyrektywę Rady 90/220/EWG; Dz.U. L 106, s. 1.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky (Republika Słowacka) w dniu 28 listopada 2012 r. — Michal Zeman przeciwko Krajské riaditeľstvo Policajného zboru v Žiline

(Sprawa C-543/12)

2013/C 63/14

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Najvyšší súd Slovenskej republiky

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Michal Zeman

Strona pozwana: Krajské riaditeľstvo Policajného zboru v Žiline

Pytania prejudycjalne

Czy wykładni art. 1 ust. 4 [dyrektywy Rady 91/477/EWG (1) zwanej dalej „dyrektywą”] w związku z jej art. 3 i z art. 45 ust. 1 oraz art. 52 ust. 1 Karty [praw podstawowych Unii Europejskiej] należy dokonywać w ten sposób, że:

uniemożliwiają one państwu członkowskiemu przyjęcie przepisu prawnego, który nie pozwala na wydanie europejskiej karty broni palnej w rozumieniu art. 1 ust. 4 dyrektywy posiadaczowi pozwolenia na broń (odpowiedniego upoważnienia do posiadania broni) wydanego w celach innych niż cele sportowe lub myśliwskie i umożliwiającego mu posiadanie (oraz noszenie) broni palnej, w odniesieniu do której występuje on o udzielenie europejskiej karty broni palnej?

i to mimo że:

przepis prawa tegoż państwa członkowskiego (pochodzenia) pozwala posiadaczowi, nawet w braku europejskiej karty broni palnej, na wywiezienie tejże broni palnej z jego terytorium na terytorium innego państwa członkowskiego pod warunkiem jedynie dopełnienia obowiązku powiadomienia, przy czym wydanie europejskiej karty broni palnej nie zmieniłoby w żaden sposób sytuacji posiadacza w stosunku do tegoż państwa członkowskiego pochodzenia [Or.2] (a mianowicie ów posiadacz musiałby jedynie dopełnić tego samego obowiązku powiadomienia)?

W wypadku udzielania odpowiedzi twierdzącej na pierwsze pytanie, w sytuacji gdy przepis prawa państwa członkowskiego nie pozwala na wydanie europejskiej karty broni palnej rzeczonemu posiadaczowi, czy art. 1 ust. 4 dyrektywy jest bezpośrednio skuteczny w ten sposób, iż państwo członkowskie zgodnie z tym przepisem jest zobowiązane wydać rzeczonemu posiadaczowi europejską kartę broni palnej?

W wypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pierwsze pytanie lub na drugie pytanie czy właściwy organ jest zobowiązany dokonywać wykładni przepisu prawa państwa członkowskiego, który:

a)	nie uniemożliwia wyraźnie rzeczonemu posiadaczowi uzyskania europejskiej karty roni palnej ale

przewiduje postępowanie w celu uzyskania europejskiej karty broni palnej jedynie w stosunku do posiadacza pozwolenia na broń (odpowiedniego upoważnienia do posiadania broni) wydanego w celach sportowych lub myśliwskich,

w miarę możliwości w ten sposób, iż właściwy organ ma obowiązek wydać europejską kartę broni palnej również posiadaczowi pozwolenia na broń, które nie zostało wydane w celach sportowych lub myśliwskich, jeżeli jest to możliwe dzięki pośredniej skuteczności dyrektywy?

(1) Dz.U. L 256, s. 51.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/8

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 27 września 2012 r. w sprawie T-303/10 Wam Industriale przeciwko Komisji, wniesione w dniu 5 grudnia 2013 r. przez Wam Industriale SpA

(Sprawa C-560/12 P)

2013/C 63/15

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Wam Industriale SpA (przedstawiciele: E. Giuliani i R. Bertoni, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie wyroku z dnia 27 września 2012 r., notyfikowanego w dniu 1 października 2012 r., wydanego przez Sąd w sprawie T-303/10, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2010 C(2010) 1711 z dnia 24 marca 2010 r. w sprawie pomocy państwa C 4/2003 (ex NN 102/2002) udzielonej przez Włochy na rzecz Wam SpA (Dz.U. 2011, L 57, s. 29);

—	Stwierdzenie, w oparciu o przedstawione uzasadnienie, nieważności wyżej wspomnianej decyzji Komisji Europejskiej 2011/134/UE, oraz stwierdzenie, że pomoc przewidziana w umowie z 1995 r. i w umowie z 200 r. jest zgodna ze wspólnym rynkiem.

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Naruszenie art. 107 ust. 1 i art. 266 TFUE, oczywisty błąd w ocenie i naruszenie art. 296 TFUE ze względu na to, że Komisja Europejska nie zastosowała się do wyroków Sądu i Trybunału stwierdzających nieważność decyzji Komisji Europejskiej z dnia 19 maja 2004 r., wydając nową decyzję w sprawie tej samej pomocy państwa, pomimo że stwierdzenie nieważności poprzedniej decyzji nie dotyczyło uchybień formalnych ani proceduralnych.

Naruszenia art. 107 ust. 1 i art. 108 ust. 1 TFUE oraz art. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 659/1999 (1) i art. 296 TFU poprzez uznanie, że rzekoma pomoc państwa wchodziła w zakres stosowania art. 108 TFUE, podczas gdy chodziło o pomoc służącą wejściu na rynki pozaunijne; poprzez nieuwzględnienie okoliczności, że rzekoma pomoc państwa została przyznana na podstawie włoskiej ustawy nr 394 z dnia 29 lipca 1981 r., która była zgłoszona Komisji Europejskiej, choć zgłoszenie to nie miało charakteru prewencyjnego zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE; oraz poprzez nieuwzględnienie faktu, że sporna pomoc została domyślnie zatwierdzona zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 4 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 659/1999.

Naruszenie art. 107 ust. 3 i art. 108 ust. 1 TFUE, a także rozporządzeń (WE) nr 800/2008 (2), 1998/2006 (3), 69/2001 (4) i 70/2001 (5), oraz brak uzasadnienia z naruszeniem art. 296 TFUE ze względu na nieuwzględnienie okoliczności, że sporna pomoc stanowiła zastosowanie systemu ogólnego; ze względu na nieuznanie spornej pomocy za pomoc zgodną z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c), TFUE, ponieważ poprzez ułatwienie internacjonalizacji przedsiębiorstw pomoc ta ułatwiała rozwój przedsiębiorstw wspólnotowych; ze względu na uznanie pomocy za pomoc na rzecz eksportu lub pomoc na rzecz działalności związanej z eksportem, a nie za pomoc służąca ułatwieniu wejścia na rynki państw spoza Unii; oraz ze względu na nieuznanie, że pomoc ta była niższa niż próg zwolnienia przewidziany w rozporządzeniach de minimis.

Naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE ze względu na błędną ocenę ekwiwalentu subwencji.

Naruszenie art. 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 oraz zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań i zasady proporcjonalności, ze względu na nakazanie odzyskania pomocy, pomimo że chodzi o pomoc z zakresu systemu ogólnego z 1981 r., który był znany Komisji i którego żaden organ europejski uznał za niezgodny z prawem.

Naruszenie art. 108 ust. 2 TFUE, rozporządzenia (WE) nr 659/1999 a także zasady dobrej administracji i prawa do obrony, ze względu na udzielenie dodatkowego pouczenia w celu usunięcia braków stwierdzonych przez sąd wspólnotowy i ze względu na uniemożliwienie Wam i władzom włoskim skorzystania z zasady kontradyktoryjności.

Naruszenie zasad dobrej administracji, staranności i troski, ponieważ niniejszy spór trwa dobrych siedemnaście lat od momentu przyznania pierwszej pomocy.

(1) Dz.U. 1999, L 83, s. 1.

(2) Dz.U 2008, L 214, s. 3.

(3) Dz.U 2006, L 379, s. 5.

(4) Dz.U 2001, L 10, s. 30.

(5) Dz.U 2001, L 10, s. 33.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/9

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 27 września 2012 r. w sprawie T-373/09 El Corte Inglés przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) — Pucci International (Emidio Tucci), wniesione w dniu 12 grudnia 2012 r. przez El Corte Inglés, S.A.

(Sprawa C-582/12 P)

2013/C 63/16

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: El Corte Inglés, S.A. (przedstawiciele: adwokaci J.L. Rivas Zurdo i E. Seijo Veiguela)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) i Emilio Pucci International BV

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu z dnia 27 września 2012 r. w sprawie T-373/09 w zakresie w jakim nie jest zgodny z niniejszym odwołaniem;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania El Corte Inglés, S. A.;

—	obciążenie Emilio Pucci International BV kosztami postępowania El Corte Inglés, S. A.

Zarzuty i główne argumenty

Broszury, czasopisma i kopie innych dokumentów przedłożone przez stronę wnoszącą sprzeciw nigdy nie zostały przedstawione w całości i w oryginalnej formie. W konsekwencji dowody przedstawione przez stronę wnoszącą sprzeciw nie mogą zostać uwzględnione dla żadnej z klas. Jednak w pkt 26 i 27 wyroku Sąd, badając kwestię możliwości przedłożenia dokumentów jedynie w formie oryginalnej, uznał, że nie miała miejsca oszukańcza manipulacja, czego z pewnością nie podnoszono.

Dokumenty zawarte w załączniku 2 powinny zostać wykluczone, ponieważ daty i odniesienia do publikacji zostały z pewnością dodane przez stronę wnoszącą sprzeciw. Skoro kwestie te nie znalazły stosownego odzwierciedlenia w wyroku, strona wnosząca odwołanie uważa również, że dokumenty składające się na dowód 2 powinny zostać wyeliminowane i w konsekwencji z czasopism tych nie można wywieść dowodu ani na używanie, ani na renomę żadnego ze znaków, na które powołano się w klasie 25.

Jeżeli chodzi o porównanie spornych towarów i usług, to z powyższego wynika, że strona wnosząca sprzeciw, to jest Emilio Pucci International BV, nie wykazała używania swoich wcześniejszych włoskich znaków towarowych i w konsekwencji porównanie ze zgłoszonym znakiem towarowym powinno być przeprowadzone jedynie dla klas 18 i 24 wspólnotowego znaku towarowego nr 203570.

Strona wnosząca sprzeciw przyznała, że znak towarowy „Emilio Pucci” wyszedł z użycia po latach siedemdziesiątych. Z drugiej strony należy ponownie zwrócić uwagę na to, że znak towarowy „Emidio Tucci” jest znakiem towarowym posiadającym renomę w Hiszpanii, że odniósł tam oczywisty sukces i że odpowiada nazwiskom i imionom dwóch rzeczywistych osób, Emidio Tucci i Emilio Pucci. Te kwestie składają się na zarzuty podniesione w ramach postępowania przed OHIM.

Dowód nienależnej korzyści uzyskanej dzięki odróżniającemu charakterowi lub renomie znaku towarowego strony wnoszącej sprzeciw powinien wykazać istnienie próby handlowego wykorzystania reputacji tego znaku (zob. wyrok w sprawie Spa-Finders (1), pkt 51). Tymczasem strona wnosząca sprzeciw nie przedstawiła żadnego dowodu w tej kwestii.

W konsekwencji, skoro strona wnosząca sprzeciw powołuje się na rzeczywistą szkodę lub nielojalną korzyść, powinna dostarczyć wskazówki i dowody dotyczące rodzaju poniesionej jakoby szkody lub niesłusznej korzyści, jaką mógłby uzyskać zgłaszający znak towarowy, bądź też przeprowadzić analizę prawdopodobieństwa i przedstawić dowody pozwalające na stwierdzenie niehipotetycznego prawdopodobieństwa nienależnej korzyści (pkt 64 wyroku), natomiast nie jest wystarczające samo tylko ogólne powołanie się na art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94 (2).

Tymczasem strona wnosząca sprzeciw, Emilio Pucci International, nie wywiązuje się z obowiązku wyjaśnienia tych kwestii, lecz ogranicza się do ogólnego przedstawienia swego stanowiska, z pominięciem szczegółów, a mimo to Sąd — zdaniem wnoszącej odwołanie niesłusznie — wypełnia lukę pozostawioną przez stronę wnoszącą sprzeciw (zob. pkt 65 wyroku) i uznaje w wyroku, że kwestia ta została udowodniona.

Skutki dla sprawy pojawiają się w pkt 66-68 wyroku, które opierają się na nieistniejącym, jak właśnie wykazała strona wnosząca odwołanie, założeniu: jeżeli strona przeciwna, na której spoczywał ten ciężar, nie wykazała nienależnej korzyści lub szkody dla renomy, to nie można przystąpić do ustalania, wobec których towarów powstają skutki związane z odmową rejestracji z art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94.

(1) Wyrok Sądu z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie T-67/04 Spa Monopole przeciwko OHIM — Spa-Finders Travel Arrangements (SPA-FINDERS), Zb. Orz. s. II-1825.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 11 1994 r., s. 1).

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/10

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 27 września 2012 r. w sprawie T-357/09 Pucci International przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) przy udziale El Corte Inglés (Emidio Tucci), wniesione w dniu 13 grudnia 2012 r. przez El Corte Inglés, S.A.

(Sprawa C-584/12 P)

2013/C 63/17

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: El Corte Inglés, S.A. (przedstawiciele: J.L. Rivas Zurdo i E. Seijo Veiguela, adwokaci)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) i Emilio Pucci International BV

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie w całości wyroku Sądu z dnia 27 września 2012 r. w sprawie T-357/09;

—	obciążenie OHIM kosztami poniesionymi przez El Corte Inglés, S.A.;

—	obciążenie Emilio Pucci International BV kosztami poniesionymi przez El Corte Inglés, S.A.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca sprzeciw nie przedstawiła dowodu używania w odniesieniu do okularów, tak jak zostało to stwierdzone przez izbę odwoławczą OHMI. To właśnie to kryterium, a nie uznanie wykorzystywania za rzeczywiste, ze względu na pojawianie się znaku towarowego na fotografiach albo obok nich, zostało przyjęte przez Sąd w pkt 31 wyroku w sprawie T-39/10 (1). Sąd w zaskarżonym wyroku nie powinien zatem był uznawać za dowiedzionego używania w odniesieniu do okularów należących do klasy 9 ww. znaku towarowego nr 274991.

Z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 (2) oraz orzecznictwa w przedmiocie jego zastosowania wynika wymóg dokonania oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w sposób globalny, przy uwzględnieniu wszystkich istotnych okoliczności danego przypadku. Druga Izba Odwoławcza OHIM doszła do wniosku, że charakter, przeznaczenie i użycie towarów były odmienne, odpowiednio wspierając swą argumentację (pkt 102 spornej decyzji). Kosmetyki i wyroby jubilerskie mogą mieć związek z obszernym i jednocześnie bardzo różnorodnym sektorem mody, ale to nie oznacza, że pozostają one w związku z produktami należącymi do klas 18, 24 i 25 czy też, że należy je uznać za podobne do tych produktów.

Rozciągnięcie skutków art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 (3) na inne towary należące do klasy 9 (okulary), 14 (wyroby jubilerskie, biżuteria i zegarki) i na papier toaletowy (klasa 16) nie jest dostatecznie uzasadnione i oparte zostało na domniemaniach niepopartych przez skarżącą w sprawie T-357/09 (4) żadnymi dowodami. Ma to w tym względzie znaczenie tym bardziej, że, jak nawet wskazane zostało w pkt 70 i 71 zaskarżonego wyroku, nie można przyjąć niepopartych niczym hipotez czy też zastosowania per se w odniesieniu do znaków cieszących się powszechną renomą, ponieważ należy powołać się na prawdopodobieństwo przyszłego wprowadzenia w błąd oraz udowodnić je, czego skarżąca nie uczyniła.

(1) Wyrok z dnia 27 września 2012 r. El Corte Inglés przeciwko OHIM–Pucci International (PUCCI), dotychczas nieopublikowany w Zbiorze.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994 L 11, s. 1).

(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).

(4) Wyrok z dnia 27 września 2012 r. w sprawie Pucci International/OHIM–El Corte Inglés (Emidio Tucci), T-357/09, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/11

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 27 września 2012 r. w sprawie T-257/10 Włochy przeciwko Komisji, wniesione w dniu 13 grudnia 2012 r. przez Republikę Włoską

(Sprawa C-587/12 P)

2013/C 63/18

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri i P. Gentili, avvocati dello Stato)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie wyroku z dnia 27 września 2012 r., notyfikowanego w dniu 3 października 2012 r., wydanego przez Sąd w sprawie T-257/10 Republika Włoska przeciwko Komisji, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 264 TFUE, nieważności decyzji Komisji 2010 C(2010) 1711 wersja ostateczna z dnia 24 marca 2010 r. w sprawie pomocy państwa C 4/2003 (ex NN 102/2002), notyfikowanej pismem z dnia 25 marca 2010 r., nr SG Greffe (2010) D/4224, i w konsekwencji stwierdzenie nieważności tej decyzji;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania Republika Włoska podnosi cztery zarzuty.

Po pierwsze, podnosi ona naruszenie art. 108 ust. 2 i 3 TFUE oraz art. 4, 6, 7, 10, 13 i 20 rozporządzenia (WE) nr 659/99 (1). Zdaniem tego państwa członkowskiego Sąd popełnił błąd, stwierdzając, że w niniejszym przypadku Komisja mogła wydać nowa decyzję bez otwarcia nowego postępowania dochodzeniowego opartego na kontradyktoryjności przy udziale Republiki Włoskiej i innych zainteresowanych podmiotów.

Po drugie, Republika Włoska podnosi naruszenie art. 296 ust. 2 TFUE i zasady powagi rzeczy osądzonej. Zdaniem tego państwa członkowskiego Sąd powinien był stwierdzić nieważność nowej decyzji Komisji, ponieważ został w niej powtórzona ta sama, błędna analiza, która była podstawą pierwszej decyzji.

W trzeciej kolejności wnosząca odwołanie podnosi naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE i art. 1 ust. 1 lit. d) oraz art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1998/2006 (2). Zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd popełnił błąd, stwierdzając, że sporne środki nie zaliczają się do środków, które na podstawie tego rozporządzenia nie stanowią pomocy państwa.

Po czwarte, zdaniem wnoszącej odwołanie zaskarżony wyrok jest niezgodny z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 659/99 i zasadą proporcjonalności, ponieważ Sąd niesłusznie pominął okoliczność, że decyzja Komisji nakazuje odzyskanie korzyści, której w rzeczywistości przedsiębiorstwo nie otrzymało.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1).

(2) Rorzporządzenie Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz.U. L 379, s. 5).

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/11

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-600/12)

2013/C 63/19

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Patakia i D. Düsterhaus, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że Republika Grecka, utrzymując działalność źle funkcjonującego i zapchanego składowiska odpadów (położonego w Zakintho, w regionie Kalamaki, w miejscowości Griparaiika), które nie spełnia wszystkich warunków i wymogów ustanowionych w uregulowaniach środowiskowych Unii Europejskiej, naruszyła zobowiązania ciążące na niej na podstawie art. 13 i art. 36 ust. 1 dyrektywy 2008/98/WE (1) w sprawie odpadów oraz art. 8, art. 9, art. 11 ust. 1 lit. a), art. 12 i art. 14 dyrektywy 99/31/WE (2) w sprawie składowania odpadów. Ponadto, odnawiając zezwolenie na funkcjonowanie składowiska bez zastosowania procedury przewidzianej w art. 6 ust. 3 dyrektywy Rady 92/43/EWG (3) z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, Republika Grecka naruszyła także zobowiązania, które ciążą na niej na podstawie tegoż artykułu;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

—

Władze greckie tolerowały dalsze funkcjonowanie składowiska obecnie bardziej niż zapchanego i nie przyjęły niezbędnych środków w celu zapewnienia zwiększenia pojemności składowiska (lub innego rozwiązania problemu) w terminie do dnia 31 grudnia 2015 r. (upływ ważności odnowionych parametrów środowiskowych) ani też dotychczas nie zaczęło funkcjonować nowe składowisko w Zakintho.

—

Władze greckie nie przyjęły wszelkich niezbędnych środków korygujących w celu rozwiązania istotnej liczby problemów, które wynikały z różnych protokołów kontroli (25 października 2011 r., 26 stycznia 2010 r., 26 października 2009 r., 11 maja 2009 r., 6 lutego 2009 r., 26 sierpnia 2008 r., 13 kwietnia 2007 r., 8 grudnia 2005 r., 7 stycznia 2005 r. i 14 grudnia 1999 r.) i przyznają, że takie składowisko nadal funkcjonuje mimo istniejących problemów.

—	Władze greckie nie opracowały jeszcze i nie zatwierdziły planu zagospodarowania składowiska w Zakintho ani nie przedstawiły wniosku o odnowienie zezwolenia na funkcjonowanie składowiska odpadów, w którym to wniosku byłby zawarty plan oceny ewentualnego ryzyka.

—	Z powyższego wynika, że władze greckie nie zastosowały się do zobowiązań wynikających z art. 13 i art. 36 ust. 1 dyrektywy 2008/98/WE w sprawie odpadów oraz z art. 8, art. 9, art. 11 ust. 1 lit. a), art. 12 i art. 14 dyrektywy 99/31/WE w sprawie składowania odpadów.

—

Ponadto władze greckie, w drodze dekretu międzyministerialnego z dnia 8 czerwca 2011 r., przedłużyły czas obowiązywania parametrów środowiskowych (które stanowią podstawę zezwolenia na funkcjonowanie) składowiska do dnia 31 grudnia 2015 r. bez przeprowadzenia odpowiedniej oceny skutków, jak jest to wymagane w art. 6 ust. 3 dyrektywy 92/43/EWG.

(1) Dz.U. L 312, s. 3.

(2) Dz.U. L 182, s. 1.

(3) Dz.U. L 206, s. 7.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/12

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 10 października 2012 r. w sprawie T-333/11 Nicolas Wessang przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 27 grudnia 2012 r. przez Greinwald GmbH

(Sprawa C-608/12 P)

2013/C 63/20

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Greinwald GmbH (przedstawiciel: adwokat C. Onken)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Nicolas Wessang

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie wyroku Sądu z dnia 10 października 2012 r. w sprawie T-333/11 w zakresie, w jakim uwzględnia on żądania skargi;

—	zmianę wyroku Sądu z dnia 10 października 2012 r. w sprawie T-333/11 w ten sposób, że skarga zostaje oddalona w pełnym zakresie;

—	obciążenie skarżącej kosztami postępowania w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Zaskarżony wyrok narusza koncepcję prawną, na której oparty jest art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia [Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r.] w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (rozporządzenia nr 207/2009) (1), ponieważ zakłada zwiększenie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd ze względu na pojęciową zbieżność słów „foods” i „snacks”. Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009 nie są rejestrowane znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego oraz znaki towarowe mające charakter opisowy. Zbieżność elementów oznaczeń, które nie mają charakteru odróżniającego, ani opisowego nie może więc powodować powstania, ani zwiększenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.

Z tego wynika, że prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd zakłada naruszenie funkcji znaku towarowego polegającej na wskazywaniu pochodzenia towarów. Funkcję wskazywania pochodzenia spełniają jednakże jedynie oznaczenia i ich elementy mające charakter odróżniający. Jeżeli element oznaczenia nie posiada funkcji wskazywania pochodzenia, to nie może zostać naruszony przez użycie podobnego elementu oznaczenia w młodszym znaku towarowym.

Zasada, w myśl której jedynie elementy oznaczeń pozbawione charakteru odróżniającego nie wpływają na prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, znajduje w końcu wyraz również w orzecznictwie Sądu, zgodnie z którym, krąg odbiorców nie uzna elementu opisowego stanowiącego część złożonego znaku towarowego za element odróżniający i dominujący w całościowym wrażeniu wywieranym przez ten znak.

(1) Dz.U. 2009 L 78, s. 1

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/13

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 25 października 2012 r. w sprawie T-161/06 Arbos, Gesellschaft für Musik und Theater przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 24 grudnia 2012 r. przez Arbos, Gesellschaft für Musik und Theater

(Sprawa C-615/12 P)

2013/C 63/21

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Arbos, Gesellschaft für Musik und Theater (przedstawiciel: H. Karl, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu z dnia 25 października 2012 r. w sprawie T-161/06 w całości i wydanie rozstrzygnięcia w sprawie przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

—	posiłkowo odesłanie sprawy do Sądu.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie uzasadnia je naruszeniem przepisów postępowania, których niezgodne z prawem zastosowanie spowodowało odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej, co przyniosło szkodę interesom wnoszącego odwołanie, a także naruszeniem prawa Unii przez Sąd.

W swoim rozstrzygnięciu Sąd odrzucił skargę jako niedopuszczalną, gdyż nie była ona jego zdaniem wystarczająco uzasadniona w odniesieniu do podstawy prawnej i tym samym nie spełniania wymogów art. 44 § 1 lit. c) regulaminu postępowania. Nie odzwierciedlają tego akta sprawy. Wymogi art. 44 § 1 lit. c) regulaminu postępowania zostały zastosowanie arbitralnie i sprzecznie z celem uregulowania.

Sąd ponadto nie uwzględnił w ogóle dalszych wywodów zawartych w replice wnoszącego odwołanie, a także argumentów ujętych w jego uwagach dotyczących zarzutu niedopuszczalności w odniesieniu do kwestii zasadności na podstawie art. 44 § 1 lit. c) regulaminu postępowania bądź uwzględnił je tylko dla celu uargumentowania ich wadliwości i tym samym niezgodnie z regulaminem postępowania i przy pominięciu wszystkich argumentów odrzucił dopuszczalność skargi.

Sąd poprzez swoje orzeczenie o odrzuceniu skargi jako niedopuszczalnej podjął rozstrzygnięcie, które mogłoby już zostać podjęte i zaskarżone w tej postaci już w roku 2007 r., i tym samym naruszył wszelkie wymogi przewidywalności, przejrzystości i skuteczności postępowania. Nie przeprowadzono zatem rzetelnego i zrównoważonego postępowania.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja) w dniu 2 stycznia 2013 r. — Cartier Parfums — Lunettes SAS, Axa Corporate Solutions Assurance SA przeciwko Ziegler France SA, Montgomery Transports SARL, Inko Trade SRO, Jaroslave Mateja, Groupama Transport

(Sprawa C-1/13)

2013/C 63/22

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca Cartier Parfums — Lunettes SAS, Axa Corporate Solutions Assurance SA

Strona pozwana: Ziegler France SA, Montgomery Transports SARL, Inko Trade SRO, Jaroslave Mateja, Groupama Transport

Pytania prejudycjalne

Czy art. 27 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (1) należy interpretować w ten sposób, że jurysdykcja sądu, przed który najpierw wytoczono powództwo zostaje stwierdzona, bądź jeżeli żadna ze stron nie podniosła braku jego jurysdykcji, bądź sąd ten ustalił swą jurysdykcję na mocy decyzji niewzruszalnej z jakiegokolwiek powodu, w szczególności wyczerpania środków prawnych?

(1) Dz.U. 2001, L 12, s. 1.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tartu Ringkonnakohus (Estonia) w dniu 3 stycznia 2013 r. — AS Baltic Agro przeciwko Maksu- ja Tolliameti Ida maksu- ja tollikeskus

(Sprawa C-3/13)

2013/C 63/23

Język postępowania: estoński

Sąd odsyłający

Tartu Ringkonnakohus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: AS Baltic Agro

Strona pozwana: Maksu- ja Tolliameti Ida maksu- ja tollikeskus (urząd celny i podatkowy, wschodni okręg podatkowy i celny)

Pytania prejudycjalne

1)	Czy art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 661/2008 (1) należy interpretować w ten sposób, że importer i pierwszy niezależny odbiorca we Wspólnocie muszą być zawsze jedną i tą samą osobą?

Czy art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 661/2008 w związku z decyzją Komisji nr 2008/577 (2) należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie z cła antydumpingowego obejmuje tylko takiego pierwszego niezależnego odbiorcę we Wspólnocie, który przed złożeniem zgłoszenia nie odprzedał jeszcze towaru podlegającego zgłoszeniu?

Czy art. 66 kodeksu celnego ustanowionego rozporządzeniem Rady nr 2913/92 (3) w związku z art. 251 rozporządzenia Komisji nr 2454/93 (4) i innymi przepisami proceduralnymi dotyczącymi późniejszych zmian zgłoszenia celnego należy interpretować w ten sposób, że jeżeli przy przywozie towaru w zgłoszeniu wpisano niewłaściwego odbiorcę, należy umożliwić unieważnienie zgłoszenia na wniosek również po zwolnieniu towaru i korektę zapisu odbiorcy, jeżeli w przypadku wpisania właściwego odbiorcy należałoby zastosować zwolnienie z cła przewidziane w art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 661/2008, czy też w takich okolicznościach art. 220 ust. 2 lit. b) kodeksu celnego ustanowionego rozporządzeniem Rady nr 2913/92 należy interpretować w ten sposób, że organy celne nie są uprawnione do dokonania zaksięgowania retrospektywnego?

Czy w przypadku odpowiedzi przeczącej na obie alternatywy pytania c) należy uznać, iż jest zgodne z art. 20 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 28 ust. 1 i art. 31 Traktatu ustanawiającego Unię Europejską, że art. 66 kodeksu celnego ustanowionego rozporządzeniem Rady nr 2913/92 w związku z art. 251 rozporządzenia Komisji nr 2454/93 i innymi przepisami proceduralnymi dotyczącymi późniejszych zmian zgłoszenia celnego nie zezwala na unieważnienie zgłoszenia na wniosek również po zwolnieniu towaru ani na korektę zapisu odbiorcy, jeżeli w przypadku wpisania właściwego odbiorcy należałoby zastosować zwolnienie z cła przewidziane w art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 661/2008?

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 661/2008 z dnia 8 lipca 2008 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz azotanu amonu pochodzącego z Rosji w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 oraz częściowego przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 384/96 (Dz.U. L 185, s. 1).

(2) Decyzja Komisji 2008/577/WE z dnia 4 lipca 2008 r. przyjmująca zobowiązania oferowane w związku z postępowaniem antydumpingowym w odniesieniu do przywozu azotanu amonu pochodzącego z Rosji i z Ukrainy (Dz.U. L 185, s. 43).

(3) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 302, s. 1).

(4) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 253, s. 1).

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/14

Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Słowenii

(Sprawa C-8/13)

2013/C 63/24

Język postępowania: słoweński

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Kukovec, P. Hetsch i O. Beynet)

Strona pozwana: Republika Słowenii

Żądania strony skarżącej

Komisja wnosi do Trybunału o:

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu dokonania transpozycji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE (1) z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE (2), a w każdym razie nie powiadamiając Komisji o takich przepisach, Republika Słowenii uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 49 ust. 1 wskazanej dyrektywy.

—	zasądzenie od Republiki Słowenii, na podstawie art. 260 ust. 3 TFUE, okresowej kary pieniężnej w wysokości 10 287,36 EUR za każdy dzień od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 3 marca 2011 r.

(1) Dz.U. L 211, s. 55.

(2) Dz.U. L 176, s. 37.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/15

Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Słowenii

(Sprawa C-9/13)

2013/C 63/25

Język postępowania: słoweński

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Kukovec, P. Hetsch i O. Beynet)

Strona pozwana: Republika Słowenii

Żądania strony skarżącej

Komisja wnosi do Trybunału o:

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu dokonania transpozycji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE (1) z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającej dyrektywę 2003/55/WE (2), a w każdym razie nie powiadamiając Komisji o takich przepisach, Republika Słowenii uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 54 ust. 1 wskazanej dyrektywy.

—	zasądzenie od Republiki Słowenii, na podstawie art. 260 ust. 3 TFUE, okresowej kary pieniężnej w wysokości 10 287,36 EUR za każdy dzień od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 3 marca 2011 r.

(1) Dz.U. L 211, s. 94.

(2) Dz.U. L 176, s. 57.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/17

Wyrok Sądu z dnia 22 stycznia 2013 r. — Salzgitter przeciwko Komisji

(Sprawa T-308/00 RENV) (1)

(Pomoc państwa - Przemysł metalurgiczny - Zachęty podatkowe mające na celu przyczynienie się do rozwoju strefy położonej wzdłuż granicy z byłą NRD i byłą Republiką Czechosłowacką - Niezgłoszona pomoc - Decyzja stwierdzająca niezgodność pomocy ze wspólnym rynkiem - Odzyskanie pomocy - Zwłoka - Pewność prawa - Obliczanie pomocy podlegającej zwrotowi - Pomoc objęta zakresem traktatu EWWiS - Inwestycje mające na celu ochronę środowiska naturalnego - Stopa dyskontowa)

2013/C 63/32

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Salzgitter AG (Salzgitter, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Sedemund i T. Lübbig)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo V. Kreuschitz i M. Niejahr, następnie V. Kreuschitz i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: M. Lumma i A. Wiedmann, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata U. Karpensteina)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2000/797/EWWiS z dnia 28 czerwca 2000 r. dotyczącej pomocy państwa wdrożonej przez Niemcy na rzecz Salzgitter AG, Preussag Stahl AG i oddziałów metalurgicznych tej grupy, obecnie połączonych pod nazwą Salzgitter AG — Stahl und Technologie (SAG) (Dz.U. L 323, s. 5).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Salzgitter AG pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską zarówno w postępowaniu przed Sądem, jak i w postępowaniu przed Trybunałem.

3)	Republika Federalna Niemiec pokrywa własne koszty zarówno w postępowaniu przed Sądem, jak i w postępowaniu przed Trybunałem.

(1) Dz.U. C 335 z 25.11.2000.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/17

Wyrok Sądu z dnia 22 stycznia 2013 r. — Budějovický Budvar przeciwko OHIM — Anheuser-Busch (BUD)

(Sprawy połączone T-225/06 RENV, T-255/06 RENV, T-257/06 RENV i T-309/06 RENV) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenia, słownego i graficznego, wspólnotowych znaków towarowych BUD - Nazwy „bud” - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009))

2013/C 63/33

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Budějovický Budvar, národní podnik (Czeskie Budziejowice, Republika Czeska) (przedstawiciele: adwokaci F. Fajgenbaum, C. Petsch, S. Sculy-Logotheti i T. Lachacinski)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguieral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Anheuser-Busch LLC (Saint Louis, Missouri, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci V. von Bomhard, B. Goebel i A. Renck)

Przedmiot

Skargi na decyzje Drugiej Izby Odwoławczej OHIM wydane w dniach 14 czerwca (sprawa R 234/2005-2), 28 czerwca (sprawy R 241/2005-2 i R 802/2004-2) i 1 września 2006 r. (sprawa R 305/2005-2), dotyczące postępowań w sprawie sprzeciwu między Budějovický Budvar, národní podnik, a Anheuser-Busch, Inc.

Sentencja

1)	Skargi zostają oddalone.

2)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 261 z 28.10.2006.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/18

Wyrok Sądu z dnia 22 stycznia 2013 r. — Republika Grecka przeciwko Komisji

(Sprawa T-46/09) (1)

(EFOGR - Sekcja „Gwarancji” - Wydatki wyłączone z finansowania - Przetwórstwo owoców cytrusowych, bawełny, wołowiny i oliwy z oliwek - Audyt finansowy - Kontrole kluczowe - Proporcjonalność - Powtórzenie - Obowiązek uzasadnienia)

2013/C 63/34

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: V. Kontolaimos, I. Chalkias i S. Charitaki i S. Papaïoannou, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Markoulli i H. Tserepa-Lacombe, pełnomocnicy, wspierani przez N. Korogiannakisa)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2008) 7820 z dnia 8 grudnia 2008 r. wyłączającej z finansowania wspólnotowego niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) oraz Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) wyłączającej niektóre wydatki poniesione przez Republikę Grecką

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona

2)	Republika Grecka pokrywa koszty postępowania

(1) Dz.U. C 90 z 18.4.2009 r.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/18

Wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r. — Reber przeciwko OHIM — Wedl & Hofmann (Walzer Traum)

(Sprawa T-355/09) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego Walzer Traum - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy Walzertraum - Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Równość traktowania)

2013/C 63/35

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Reber Holding GmbH & Co. KG (Bad Reichenhall, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci O. Spuhler i M. Geitz)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Wedl & Hofmann GmbH (Mills/Hall w Tyrolu, Austria) (przedstawiciel: adwokat T. Raubal)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 lipca 2009 r. (sprawa R 623/2008-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Reber Holding GmbH & Co. KG a Wedl & Hofmann GmbH.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Reber Holding GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 282 z 21.11.2009.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/18

Wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r. — Gollnisch przeciwko Parlamentowi

(Sprawy połączone T-346/11 i T-347/11) (1)

(Przywileje i immunitety - Poseł do Parlamentu Europejskiego - Decyzja o uchyleniu immunitetu - Działalność bez związku z wykonywaniem mandatu poselskiego - Postępowanie w sprawie uchylenia immunitetu - Decyzja o nieutrzymaniu przywilejów i immunitetów - Ustanie interesu prawnego we wniesieniu skargi - Umorzenie postępowania)

2013/C 63/36

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Bruno Gollnisch (Limonest, Francja) (przedstawiciel: G. Dubois, adwokat)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: R. Passos, D. Moore i K. Zejdová, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o uchyleniu immunitetu skarżącego przyjętej przez Parlament w dniu 10 maja 2011 r. oraz żądanie zadośćuczynienia za krzywdę, jaką miał on ponieść w związku z tą decyzją, a po drugie żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o nieutrzymaniu immunitetu skarżącego przyjętej przez Parlament w dniu 10 maja 2011 r. oraz żądanie zadośćuczynienia za krzywdę, jaką miał on ponieść w związku z tą decyzją

Sentencja

1)	Skarga o stwierdzenie nieważności i skarga o odszkodowanie w sprawie T-346/11 zostają oddalone.

2)	Postępowanie w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności w sprawie T-347/11 zostaje umorzone.

3)	Skarga o odszkodowanie w sprawie T-347/11 zostaje oddalona.

4)	Bruno Gollnisch zostaje obciążony kosztami postepowania, w tym kosztami postępowania w sprawie środków tymczasowych w sprawach T-346/11 i T-347/11.

(1) Dz.U. C 252 z 27.8.2011.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/19

Wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r. — Solar-Fabrik przeciwko OHIM (Premium XL i Premium L)

(Sprawa T-582/11 i T-583/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenia słownych wspólnotowych znaków towarowych Premium XL i Premium L - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

2013/C 63/37

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Solar-Fabrik AG für Produktion und Vertrieb von solartechnischen Produkten (Fryburg Bryzgowijski, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Douglas)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)

Przedmiot

Dwie skargi na dwie decyzje Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 1 września 2011 r. (odpowiednio sprawa R 245/2011-1 i sprawa R 246/2011-1) dotyczące rejestracji odpowiednio oznaczenia słownego Premium XL i oznaczenia słownego Premium L jako wspólnotowych znaków towarowych.

Sentencja

1)	Sprawy T-582/11 i T-583/1 zostają połączone do celów wydania wyroku.

2)	Skargi zostają oddalone.

3)	Solar-Fabrik AG für Produktion und Vertrieb von solartechnischen Produkten zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 25 z 28.1.2012.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/19

Wyrok Sądu z dnia 18 stycznia 2013 r. — FunFactory przeciwko OHIM (Wibrator)

(Sprawa T-137/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie trójwymiarowego znaku towarowego - Wibrator - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 75 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 207/2009 - Prawo do obrony - Artykuł 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009)

2013/C 63/38

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: FunFactory GmbH (Brema, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat K.D. Franzen)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: pełnomocnik G. Schneider)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 19 stycznia 2012 r. (sprawa R 1436/2011-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia trójwymiarowego przedstawiającego wibrator.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	FunFactory GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 157 z 2.6.2012.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/19

Skarga wniesiona w dniu 15 października 2012 r. — Stromberg Menswear przeciwko OHIM — Leketoy Stormberg Inter (STORMBERG)

(Sprawa T-451/12)

2013/C 63/39

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Stromberg Menswear Ltd (Leeds, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: adwokat A. Tsoutsanis i C. Tulley, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Leketoy Stormberg Inter AS (Kristiansand S, Norwegia)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 3 sierpnia 2012 r. w sprawie R 389/2012-4;

—

zmianę decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 3 sierpnia 2012 r. w sprawie R 389/2012-4 i uwzględnienie wniosku o przywrócenie praw, oraz i) przede wszystkim stwierdzenie nieważności decyzji Wydziału Unieważnień z dnia 11 stycznia 2011 r. o zakończeniu postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku pod sygnaturą nr 4054 C i nakazanie Wydziałowi Unieważnień ponownego wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku pod sygnaturą nr 4054 C oraz zwrócenie się do Stromberg Menswear o przedstawienie uwag w celu kontynuacji postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku, lub ii) ewentualnie udzielenie Stromberg Menswear zezwolenia na wniesienie odwołania od decyzji Wydziału Unieważnień z dnia 11 stycznia 2011 r. o zakończeniu postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku i przekazanie odwołania do ponownego rozpoznania przez Izbę Odwoławczą, oraz

—	obciążenie OHIM wszelkimi kosztami i wydatkami poniesionymi przez Stromberg Menswear w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą i Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku: słowny znak towarowy „STORMBERG” dla towarów i usług z klasy 25 — rejestracja wspólnotowego znaku towarowego nr 2557155

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Leketoy Stormberg Inter AS

Strona wnosząca o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca

Decyzja Wydziału Unieważnień: uznanie postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku za zamknięte w następstwie zrzeczenia się prawa do spornego wspólnotowego znaku towarowego przez jego właściciela.

Decyzja Izby Odwoławczej: odrzucenie wniosku o przywrócenie stanu poprzedniego w terminie na wniesienie odwołania i uznanie odwołania za niewniesione.

Podniesione zarzuty:

—	naruszenie art. 81 rozporządzenia Rady nr 207/2009;

—	naruszenie art. 75 lub art. 76 rozporządzenia Rady nr 207/2009.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/20

Skarga wniesiona w dniu 18 października 2012 r. — Stromberg Menswear przeciwko OHIM — Leketoy Stormberg Inter (STORMBERG)

(Sprawa T-457/12)

2013/C 63/40

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Stromberg Menswear Ltd (Leeds, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokat A. Tsoutsanis i C. Tulley, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Leketoy Stormberg Inter AS (Kristiansand S, Norwegia)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 3 sierpnia 2012 r. w sprawie R 428/2012-4;

—

zmianę decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 3 sierpnia 2012 r. w sprawie R 428/2012-4 i uwzględnienie wniosku o przywrócenie stanu poprzedniego oraz i) zasadniczo stwierdzenie nieważności decyzji OHIM o dopuszczeniu konwersji; lub ii) ewentualnie dopuszczenie odwołania Stromberg Menswear od decyzji OHIM o dopuszczeniu konwersji i przekazanie odwołania Izbie Odwoławczej do ponownego rozpatrzenia; oraz

—	obciążenie OHIM wszelkimi kosztami i opłatami prawnymi poniesionymi przez Stromberg Menswear w związku z postępowaniami przed Izbą Odwoławczą oraz przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Leketoy Stormberg Inter AS

Strona wnosząca o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca

Decyzja Wydziału Unieważnień: uznanie postępowania w sprawie wygaśnięcia prawa do znaku za zamknięte po zrzeczeniu się zakwestionowanego wspólnotowego znaku towarowego przez jego właściciela

Decyzja Izby Odwoławczej: odrzucenie odwołania jako niedopuszczalnego

Podniesione zarzuty:

—	naruszenie art. 57–60 rozporządzenia Rady nr 207/2009 oraz zasady 48 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Komisji nr 2868/95;

—	naruszenie art. 81 rozporządzenia Rady nr 207/2009;

—	naruszenie art. 75 rozporządzenia Rady nr 207/2009.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/21

Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2012 r. — Deutsche Rockwool Mineralwoll przeciwko OHIM — Redrock Construction (REDROCK)

(Sprawa T-548/12)

2013/C 63/41

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Rockwool Mineralwoll GmbH & Co. OHG (Gladbeck, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat J. Krenzel)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Redrock Construction s.r.o. (Praga, Republika Czeska)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 16 października 2012 r. w sprawie R1596/2011-4; oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: graficzny znak towarowy „REDROCK”w kolorze czarnym i białym dla, między innymi, towarów i usług z klas 1, 2, 17, 19 i 37 — rejestracja wspólnotowego znaku towarowego nr 386365

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Redrock Construction s.r.o.

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: wniosek o unieważnienie prawa do znaku został złożony na podstawie art. 53 ust. 1 lit. a) w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009. Wnoszący o unieważnienie prawa do znaku powołał się na następujące wcześniejsze prawa: zarejestrowany w Niemczech pod nr 30229274 słowny znak towarowy „Rock” dla towarów i usług z klas 1, 6, 7, 8, 17, 19, 37 i 42; zarejestrowane w Niemczech pod nr 30312115, nr 2078534, nr 2078535, nr 2079579, nr 39502727, nr 39517348, nr 39543868, nr 39551027, nr 39605619, nr 39644214, nr 39707589, nr 39737546, nr 39920622, nr 30166175, nr 30166176, nr 30166177, nr 30212141 słowne znaki towarowe „KEPROCK”, „FLEXIROCK”, „FORMROCK”, „FLOOR-ROCK”, „TERMAROCK”, „KLIMAROCK”, „SPEEDROCK”, „DUROCK”, „SPLITROCK”, „PLANAROCK”, „TOPROCK”, „KLEMMROCK”, „FIXROCK”, „SONOROCK PLUS”, „VARIROCK”, „SONOROCK” i „MASTERROCK” dla towarów i usług z klas 17, 19 i 37

Decyzja Wydziału Unieważnień: oddalenie wniosku o unieważnienia prawa do wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/21

Skarga wniesiona w dniu 26 grudnia 2012 r. — Nemeco przeciwko OHIM — Coca-Cola (NU)

(Sprawa T-549/12)

2013/C 63/42

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Nemeco (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat E. Gaspar)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: The Coca-Cola Company (Atlanta, Stany Zjednoczone)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 16 października 2012 r. (sprawa nr R 266/2012-2);

—	obciążęnie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „NU” dla towarów z klasy 32 — międzynarodowa rejestracja nr 1 033 122 wskazująca Unię Europejską

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: The Coca-Cola Company

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny wspólnotowy znak towarowy nr 5 386 081„NU YU” dla towarów z klas 29, 30 i 32

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit b) rozporządzenia Rady nr 2007/2009.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/22

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2012 r. — Oracle America przeciwko OHIM — Aava Mobile (AAVA MOBILE)

(Sprawa T-554/12)

2013/C 63/43

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Oracle America, Inc. (Wilmington, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat M. Graf)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Aava Mobile Oy (Oulu, Finlandia)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 9 października 2012 r. w sprawie R 1205/2011-2;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Aava Mobile Oy

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „AAVA MOBILE” dla towarów i usług z klas 99, 38 i 42 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 8 715 385

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: rejestracja wspólnotowego znaku towarowego nr 6 551 626 dla towarów i usług z klas 9, 16, 35, 37, 38, 41, 42 i 45

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: oddalenie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia Rady nr 207/2009.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/22

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2012 r. — Royalton Overseas przeciwko OHIM — S.C. Romarose Invest (KAISERHOFF)

(Sprawa T-556/12)

2013/C 63/44

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Royalton Overseas Ltd. (Road Town, Brytyjskie Wyspy Dziewicze) (przedstawiciel: adwokat C. Năstase)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: SC Romarose Invest Srl (Bukareszt, Rumunia)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 4 października 2012 r., zakomunikowanej w dniu 22 października 2012 r., w sprawie R 2535/2011-1

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „KAISERHOFF” dla towarów i usług z klas 8 i 21 — rejestracja wspólnotowego znaku towarowego nr 9 242 066

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: strona postępowania przed Izbą Odwoławczą

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: rejestracja nr 110 809 rumuńskiego słownego znaku towarowego „KAISERHOFF” dla towarów i usług z klas 11, 21 i 35

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie zasady 50, w związku z zasadą 20 pkt 7 rozporządzenia nr 2868/95 i art. 76 ust. 1 oraz art. 42 ust. 5 rozporządzenia Rady nr 2007/2009

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/22

Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2012 r. — RiskMetrics Solutions przeciwko OHIM (RISKMANAGER)

(Sprawa T-557/12)

2013/C 63/45

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: RiskMetrics Solutions LLC (Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat I. De Freitas)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości, tak aby zgłoszenie wspólnotowego znak towarowy nr 9 446 881 zostało przyjęte i by przystąpiono do jego publikacji;

—	obciążenie OHIM kosztami tego postępowania poniesionymi przez skarżącego.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: oznaczenie słowne „RISKMANAGER” dla towarów i usług z klas 9, 35 i 42 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 9 446 881

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b), art. 7 ust. 1 lit. c) i art. 7 ust. 3 rozporządzenia Rady nr 207/2009

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/23

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2012 r. — Kaatsu International przeciwko OHIM (KAATSU)

(Sprawa T-567/12)

2013/C 63/46

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Kaatsu International Co. Ltd (Morningside Drive, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: M. Edenborough, QC)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Izby;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z tym postępowaniem odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „KAATSU” dla towarów i usług z klas 9, 10, 16, 28, 41 i 44 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 10 179 547

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Rady nr 207/2009

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/23

Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2012 r. — GOLAM przeciwko OHIM — Derby Cycle Werke (FOCUS extreme)

(Sprawa T-568/12)

2013/C 63/47

Język skargi: grecki

Strony

Strona skarżąca: Sofia Golam (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat N. Trovas)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Derby Cycle Werke GmbH (Cloppenburg, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie za dopuszczalną niniejszej skargi, zmierzającej do stwierdzenia nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 16 października 2012 r. w sprawie R 2327/2011-4;

—	odrzucenie sprzeciwu wniesionego przez drugą stronę postępowania i uwzględnienie w całości żądania strony skarżącej;

—	obciążenie drugiej strony kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w niniejszym postępowaniu.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „FOCUS extreme” dla towarów z klas 5, 16 i 25 — wspólnotowy znak towarowy nr 8945487

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: druga strona postępowania przed izbą odwoławczą

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: niemiecki słowny znak towarowy „FOCUS” zarejestrowany pod nr 2062620 dla towarów z klasy 25

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i ust. 5 rozporządzenia Rady nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/23

Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2012 r. — Marouf przeciwko Radzie

(Sprawa T-569/12)

2013/C 63/48

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Soulieman Marouf (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: V. Davies, solicitor, T. Eicke, QC, A. Sander, barrister, i R. Franklin, solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2012/739/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii i uchylającej decyzję 2011/782/WPZiB (zmienionej) (zwanej dalej „decyzją Rady”) w zakresie, w jakim dotyczy skarżącego;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 36/2012 z dnia 18 stycznia 2012 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii oraz uchylającego rozporządzenie (UE) nr 442/2011 (zmienionego) lub rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 944/2012 z dnia 15 października 2012 r. lub rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1117/2012 z dnia 29 listopada 2012 r. dotyczących wykonania art. 32 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (zwanych dalej „rozporządzeniami Rady”) w zakresie, w jakim odnoszą się one do skarżącego;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady zawartej w piśmie z dnia 30 listopada 2012 r. (syg. SGS12/013373) stwierdzającej, „że skarżący powinien nadal być umieszczony w wykazie osób i podmiotów ujętych w załącznikach I i II do decyzji Rady 2012/739/WPZiB i w załącznikach II i IIa do rozporządzenia Rady (UE) nr 36/2012 […]” (zwanej dalej „decyzją”);

—	zasądzenie odszkodowania od Unii Europejskiej na rzecz skarżącego; oraz

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi trzy zarzuty.

Po pierwsze, skarżący podnosi, że brak jest podstawy prawnej dla środków ograniczających skierowanych przeciwko niemu lub doszło do oczywistego błędu w ocenie na tej podstawie, że nie ma racjonalnego związku pomiędzy nim a jednostkami, przeciwko którym mają być skierowane środki ograniczające przyjęte przez Unię, mianowicie osobami, które są odpowiedzialne za gwałtowne represje wobec ludności cywilnej w Syrii.

Po drugie, skarżący twierdzi, że brak jest podstawy prawnej dla art. 24 decyzji Rady 2012/739/WPZiB mającego na celu uniemożliwienie mu wjazdu na terytoria państw członkowskich lub przejazdu przez nie na podstawie przysługujących skarżącemu praw jako obywatelowi Unii na mocy art. 20 ust. 2 lit. a) i art. 21 TFUE oraz dyrektywy 2004/38/WE.

Po trzecie, skarżący uważa, że decyzja Rady i rozporządzenia Rady naruszają przysługujące skarżącemu prawa podstawowe chronione Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej lub europejską konwencją praw człowieka, w tym prawo skarżącego do godności ludzkiej, prawo do dobrej administracji, prawo do skutecznej skargi i rzetelnego procesu sądowego, prawo do domniemania niewinności i prawo do obrony, prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, domu i komunikowania się, swobodę działalności gospodarczej oraz jego prawo własności.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/24

Skarga wniesiona w dniu 28 grudnia 2012 r. — Matrix Energetics International przeciwko OHIM(MATRIX ENERGETICS)

(Sprawa T-573/12)

2013/C 63/49

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Matrix Energetics International, Inc. (Lynnwood, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat R. Böhm)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 25 października 2012 r. w sprawie R 56/2012-4;

—	obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „MATRIX ENERGETICS” dla usług z klasy 41 — międzynarodowa rejestracja nr W 995 247

Decyzja eksperta: odmowa uznania ochrony międzynarodowej rejestracji wskazującej Unię Europejską

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Rady nr 207/2009

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/24

Skarga wniesiona w dniu 30 grudnia 2012 r. — Komisja przeciwko Siemens

(Sprawa T-579/12)

2013/C 63/50

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal i W. Mölls, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Siemens AG (Monachium, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	zasądzenie zapłaty od Siemens AG na rzecz skarżącej 671 234 EUR wraz z odsetkami w wysokości 5 punktów procentowych powyżej podstawowej stopy procentowej w rozumieniu § 247 BGB od momentu wniesienia skargi;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi, że zgodnie z umową zawartą z pozwaną jest ona uprawniona do żądania odszkodowania z tytułu dodatkowych kosztów wynikłych ze spóźnionego odbioru materiałów oddanych do dyspozycji. Takie odszkodowanie jest należne także zgodnie z prawem niemieckim mającym zastosowanie do tej umowy, mówiąc dokładniej zgodnie z § 304 oraz § 280 i § 286 BGB.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/26

Skarga wniesiona w dniu 19 grudnia 2012 r. — ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-155/12)

2013/C 63/51

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci S. Rodrigues, A. Thymen)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji o nieumieszczeniu nazwiska skarżącego na liście rezerwy kadrowej konkursu EPSO/AD/215/11

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji EPSO z dnia 19 września 2012 r.;

—	w razie konieczności: stwierdzenie nieważności decyzji EPSO z dnia 28 czerwca 2012 r.;

—	tytułem żądania ewentualnego: zasądzenie odszkodowania z tytułu poniesionej szkody;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/26

Skarga wniesiona w dniu 26 grudnia 2012 r. — ZZ przeciwko ECDC

(Sprawa F-159/12)

2013/C 63/52

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat V. Kolias)

Strona pozwana: Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie zwolnienia skarżącego i żądanie przywrócenia go na stanowisko i wypłaty różnicy między kwotą wszystkich składników wynagrodzenia, którą by otrzymał od dnia, w którym stała się skuteczna zaskarżona decyzja, a kwotą otrzymanej przez niego rekompensaty pieniężnej.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji ECDC z dnia 24 lutego 2012 r. w sprawie zwolnienia skarżącego, z takim skutkiem, że w celu wykonania wyroku na podstawie art. 266 TFUE ECDC będzie musiało przywrócić go do służby i wypłacić mu wszystkie składniki wynagrodzenia, które by otrzymał od dnia, w którym stała się skuteczna zaskarżona decyzja, wraz z odsetkami za zwłokę według stawki procentowej ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla podstawowych operacji refinansujących obowiązującej w odnośnym okresie, powiększonej o dwa punkty procentowe, po odjęciu kwoty otrzymanej przez niego rekompensaty pieniężnej i zasiłku dla bezrobotnych, który będzie otrzymywał do czasu przywrócenia do służby;

—	Stwierdzenie nieważności pisma kierownika wydziału Biura Głównego naukowca ECDC z dnia 18 września 2012 r. oddalającego zażalenie skarżącego na zaskarżoną decyzję, w zakresie w jakim pismo to może powodować własne skutki prawne;

—	Obciążenie ECDC kosztami postępowania.

2.3.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 63/26

Skarga wniesiona w dniu 26 grudnia 2012 r. — ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-160/12)

2013/C 63/53

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat F.A. Rodriguez-Gigirey Perez)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji o wykluczeniu skarżącego z listy rezerwy kadrowej konkursu EPSO/AD/206-207/11-AD5/AD7

Żądania strony skarżącej

—	Orzeczenie, że dyplom załączony do zgłoszenia skarżącego spełnia wymogi ustalone w ogłoszeniu o konkursie otwartym EPSO/AD/206-207/11-AD5/AD7-administratorzy;

—	Stwierdzenie nieważności doręczonej mu w dniu 29 września 2012 r. decyzji właściwego organu oddalającej jego skargę dotyczącą ważności jego dyplomu uniwersyteckiego dla potrzeb konkursu otwartego;

—

Orzeczenie, że skarżący ma prawo do tego, by jego nazwisko zostało umieszczone na liście rezerwy kadrowej utworzonej w celu obsadzenia stanowisk objętych konkursem EPSO/AD/206-207/11-AD5/AD7-administratorzy w dziedzinie: ekonomia, Dziennik Urzędowy C 82 A z dnia 16 marca 2011 r. przez wystarczający okres, równoważny z tym, na jaki zostały umieszczone pierwotnie nazwiska kandydatów, a jeżeli lista na dzień wydania wyroku będzie zamknięta — jej ponowne otwarcie;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

		ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2013.063.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 63

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 56 2 marca 2013

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2013/C 063/01	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii EuropejskiejDz.U. C 55 z 23.2.2013.	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2013/C 063/02	Sprawa C-416/10: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 15 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky — Słowacja) — Jozef Križan i in. przeciwko Slovenská inšpekcia životného prostredia (Artykuł 267 TFUE — Uchylenie orzeczenia sądowego — Odesłanie do właściwego sądu — Obowiązek zastosowania się do orzeczenia o uchyleniu — Odesłanie prejudycjalne — Możliwość — Środowisko naturalne — Konwencja z Aarhus — Dyrektywa 85/337/EWG — Dyrektywa 96/61/WE — Udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji — Budowa składowiska odpadów — Wniosek o zezwolenie — Tajemnica handlowa — Nieudostępnienie dokumentu społeczeństwu — Wpływ na ważność decyzji o zezwoleniu na składowisko — Konwalidacja — Ocena skutków przedsięwzięcia dla środowiska naturalnego — Opinia końcowa poprzedzająca przystąpienie państwa członkowskiego do Unii — Stosowanie w czasie dyrektywy 85/337 — Zaskarżenie na drodze sądowej — Środki tymczasowe — Zawieszenie wykonania — Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji — Prawo własności — Negatywny wpływ)	2

2013/C 063/03	Sprawa C-206/11: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof — Austria) — Georg Köck przeciwko Schutzverband gegen unlauteren Wettbewerb (Ochrona konsumentów — Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym — Uregulowanie państwa członkowskiego przewidujące uprzednie zezwolenie dla zapowiedzi wyprzedaży)	3

2013/C 063/04	Sprawa C-224/11: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny — Polska) — BGŻ Leasing sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (Podatek VAT — Usługa leasingu połączona z ubezpieczeniem przedmiotu leasingu zawartym przez leasingodawcę, który na to ubezpieczenie wystawił fakturę leasingobiorcy — Zakwalifikowanie — Jedno świadczenie złożone albo dwa świadczenia odrębne — Zwolnienie — Transakcja ubezpieczeniowa)	4

2013/C 063/05	Sprawa C-360/11: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Podatek od wartości dodanej — Dyrektywa 2006/112/WE — Stosowanie stawki obniżonej — Artykuł 96 i art. 98 ust. 2 — Załącznik III, pkt 3 i 4 — Produkty farmaceutyczne zwykle stosowane dla ochrony zdrowia, zapobiegania chorobom oraz do celów medycznych i weterynaryjnych — Sprzęt medyczny, sprzęt pomocniczy oraz pozostałe urządzenia przeznaczone zwykle do łagodzenia skutków lub leczenia niepełnosprawności, przeznaczone wyłącznie do użytku osobistego przez osoby niepełnosprawne)	4

2013/C 063/06	Sprawa C-361/11: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Haarlem — Niderlandy) — Hewlett-Packard Europe BV przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst/Douane West, kantoor Hoofddorp (Wspólna taryfa celna — Nomenklatura scalona — Klasyfikacja taryfowa — Wielofunkcyjne drukarki składające się od chwili montażu z laserowego modułu drukującego i z modułu skanującego, z funkcją kopiowania — Podpozycja CN 84433191 — Ważność rozporządzenia (WE) nr 1031/2008)	5

2013/C 063/07	Sprawa C-543/11: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden — Niderlandy) — Woningstichting Maasdriel przeciwko Staatssecretaris van Financiën (Podatek od wartości dodanej — Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuł 135 ust. 1 lit. k) w związku z art. 12 ust. 1 i 3 — Teren niezabudowany — Teren budowlany — Pojęcia — Prace związane z rozbiórką w celu wzniesienia nowej konstrukcji — Zwolnienie z podatku VAT)	5

2013/C 063/08	Sprawa C-623/11: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État — Francja) — Société Geodis Calberson GE przeciwko Etablissement national des produits de l’agriculture et de la mer (FranceAgriMer) (Rolnictwo — Pomoc żywnościowa — Rozporządzenie (WE) nr 111/1999 — Program dostaw produktów rolnych do Federacji Rosyjskiej — Oferent wybrany w przetargu na przewóz wołowiny — Przyznanie właściwości — Klauzula arbitrażowa)	6

2013/C 063/09	Sprawa C-23/12: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 17 stycznia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās Tiesas Senāts — Łotwa) — postępowanie wszczęte przez Mohamada Zakarię (Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 — Wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) — Podnoszone przez skarżącego naruszenie prawa do poszanowania godności osoby ludzkiej — Skuteczna ochrona sądowa — Prawo dostępu do sądu)	6

2013/C 063/10	Sprawa C-513/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 13 listopada 2012 r. — Aslihan Nazli Ayalti przeciwko Republice Federalnej Niemiec	6

2013/C 063/11	Sprawa C-514/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Salzburg (Austria) w dniu 14 listopada 2012 r. — Zentralbetriebsrat der gemeinnützigen Salzburger Landeskliniken Betriebs GmbH przeciwko Land Salzburg	7

2013/C 063/12	Sprawa C-528/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgerichts Bonn (Niemcy) w dniu 21 listopada 2012 r. — Mömax Logistik GmbH	7

2013/C 063/13	Sprawa C-542/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Pordenone (Włochy) w dniu 28 listopada 2012 r. — postępowanie karne przeciwko Giorgio Fidenato	7

2013/C 063/14	Sprawa C-543/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky (Republika Słowacka) w dniu 28 listopada 2012 r. — Michal Zeman przeciwko Krajské riaditeľstvo Policajného zboru v Žiline	8

2013/C 063/15	Sprawa C-560/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 27 września 2012 r. w sprawie T-303/10 Wam Industriale przeciwko Komisji, wniesione w dniu 5 grudnia 2013 r. przez Wam Industriale SpA	8

2013/C 063/16	Sprawa C-582/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 27 września 2012 r. w sprawie T-373/09 El Corte Inglés przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) — Pucci International (Emidio Tucci), wniesione w dniu 12 grudnia 2012 r. przez El Corte Inglés, S.A.	9

2013/C 063/17	Sprawa C-584/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 27 września 2012 r. w sprawie T-357/09 Pucci International przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) przy udziale El Corte Inglés (Emidio Tucci), wniesione w dniu 13 grudnia 2012 r. przez El Corte Inglés, S.A.	10

2013/C 063/18	Sprawa C-587/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 27 września 2012 r. w sprawie T-257/10 Włochy przeciwko Komisji, wniesione w dniu 13 grudnia 2012 r. przez Republikę Włoską	11

2013/C 063/19	Sprawa C-600/12: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Greckiej	11

2013/C 063/20	Sprawa C-608/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 10 października 2012 r. w sprawie T-333/11 Nicolas Wessang przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 27 grudnia 2012 r. przez Greinwald GmbH	12

2013/C 063/21	Sprawa C-615/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 25 października 2012 r. w sprawie T-161/06 Arbos, Gesellschaft für Musik und Theater przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 24 grudnia 2012 r. przez Arbos, Gesellschaft für Musik und Theater	13

2013/C 063/22	Sprawa C-1/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja) w dniu 2 stycznia 2013 r. — Cartier Parfums — Lunettes SAS, Axa Corporate Solutions Assurance SA przeciwko Ziegler France SA, Montgomery Transports SARL, Inko Trade SRO, Jaroslave Mateja, Groupama Transport	13

2013/C 063/23	Sprawa C-3/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tartu Ringkonnakohus (Estonia) w dniu 3 stycznia 2013 r. — AS Baltic Agro przeciwko Maksu- ja Tolliameti Ida maksu- ja tollikeskus	14

2013/C 063/24	Sprawa C-8/13: Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Słowenii	14

2013/C 063/25	Sprawa C-9/13: Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Słowenii	15

2013/C 063/26	Sprawa C-255/11: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 30 listopada 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Geldern — Niemcy) — Nadine Büsch, Björn Siever przeciwko Ryanair Ltd	15

2013/C 063/27	Sprawa C-538/11: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 14 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Salzburg — Austria) — Hermine Sax przeciwko Pensionsversicherungsanstalt	15

2013/C 063/28	Sprawa C-112/12: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 5 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria — Węgry) — Franklin Templeton Investment Funds Société d’Investissement à Capital Variable przeciwko Nemzeti Adó- és Vámhivatal Kiemelt Ügyek és Adózók Adó Főigazgatósága	15

2013/C 063/29	Sprawa C-307/12: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 11 grudnia 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Bułgarii	15

2013/C 063/30	Sprawa C-316/12: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 4 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Frankfurt am Main — Niemcy) — J. Sebastian Guevara Kamm przeciwko TAM Airlines S.A./TAM Linhas Aereas S.A	16

2013/C 063/31	Sprawa C-384/12: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 11 grudnia 2012 r. — (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Rostock — Niemcy) — postępowanie karne przeciwko Perowi Haraldowi Lökkevikowi, w obecności: Staatsanwaltschaft Rostock	16

	Sąd
2013/C 063/32	Sprawa T-308/00 RENV: Wyrok Sądu z dnia 22 stycznia 2013 r. — Salzgitter przeciwko Komisji (Pomoc państwa — Przemysł metalurgiczny — Zachęty podatkowe mające na celu przyczynienie się do rozwoju strefy położonej wzdłuż granicy z byłą NRD i byłą Republiką Czechosłowacką — Niezgłoszona pomoc — Decyzja stwierdzająca niezgodność pomocy ze wspólnym rynkiem — Odzyskanie pomocy — Zwłoka — Pewność prawa — Obliczanie pomocy podlegającej zwrotowi — Pomoc objęta zakresem traktatu EWWiS — Inwestycje mające na celu ochronę środowiska naturalnego — Stopa dyskontowa)	17

2013/C 063/33	Sprawy połączone T-225/06 RENV, T-255/06 RENV, T-257/06 RENV i T-309/06 RENV: Wyrok Sądu z dnia 22 stycznia 2013 r. — Budějovický Budvar przeciwko OHIM — Anheuser-Busch (BUD) (Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenia, słownego i graficznego, wspólnotowych znaków towarowych BUD — Nazwy bud — Względna podstawa odmowy rejestracji — Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009))	17

2013/C 063/34	Sprawa T-46/09: Wyrok Sądu z dnia 22 stycznia 2013 r. — Republika Grecka przeciwko Komisji (EFOGR — Sekcja Gwarancji — Wydatki wyłączone z finansowania — Przetwórstwo owoców cytrusowych, bawełny, wołowiny i oliwy z oliwek — Audyt finansowy — Kontrole kluczowe — Proporcjonalność — Powtórzenie — Obowiązek uzasadnienia)	18

2013/C 063/35	Sprawa T-355/09: Wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r. — Reber przeciwko OHIM — Wedl & Hofmann (Walzer Traum) (Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego Walzer Traum — Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy Walzertraum — Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Równość traktowania)	18

2013/C 063/36	Sprawy połączone T-346/11 i T-347/11: Wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r. — Gollnisch przeciwko Parlamentowi (Przywileje i immunitety — Poseł do Parlamentu Europejskiego — Decyzja o uchyleniu immunitetu — Działalność bez związku z wykonywaniem mandatu poselskiego — Postępowanie w sprawie uchylenia immunitetu — Decyzja o nieutrzymaniu przywilejów i immunitetów — Ustanie interesu prawnego we wniesieniu skargi — Umorzenie postępowania)	18

2013/C 063/37	Sprawa T-582/11 i T-583/11: Wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r. — Solar-Fabrik przeciwko OHIM (Premium XL i Premium L) (Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenia słownych wspólnotowych znaków towarowych Premium XL i Premium L — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)	19

2013/C 063/38	Sprawa T-137/12: Wyrok Sądu z dnia 18 stycznia 2013 r. — FunFactory przeciwko OHIM (Wibrator) (Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie trójwymiarowego znaku towarowego — Wibrator — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 75 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 207/2009 — Prawo do obrony — Artykuł 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009)	19

2013/C 063/39	Sprawa T-451/12: Skarga wniesiona w dniu 15 października 2012 r. — Stromberg Menswear przeciwko OHIM — Leketoy Stormberg Inter (STORMBERG)	19

2013/C 063/40	Sprawa T-457/12: Skarga wniesiona w dniu 18 października 2012 r. — Stromberg Menswear przeciwko OHIM — Leketoy Stormberg Inter (STORMBERG)	20

2013/C 063/41	Sprawa T-548/12: Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2012 r. — Deutsche Rockwool Mineralwoll przeciwko OHIM — Redrock Construction (REDROCK)	21

2013/C 063/42	Sprawa T-549/12: Skarga wniesiona w dniu 26 grudnia 2012 r. — Nemeco przeciwko OHIM — Coca-Cola (NU)	21

2013/C 063/43	Sprawa T-554/12: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2012 r. — Oracle America przeciwko OHIM — Aava Mobile (AAVA MOBILE)	22

2013/C 063/44	Sprawa T-556/12: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2012 r. — Royalton Overseas przeciwko OHIM — S.C. Romarose Invest (KAISERHOFF)	22

2013/C 063/45	Sprawa T-557/12: Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2012 r. — RiskMetrics Solutions przeciwko OHIM (RISKMANAGER)	22

2013/C 063/46	Sprawa T-567/12: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2012 r. — Kaatsu International przeciwko OHIM (KAATSU)	23

2013/C 063/47	Sprawa T-568/12: Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2012 r. — GOLAM przeciwko OHIM — Derby Cycle Werke (FOCUS extreme)	23

2013/C 063/48	Sprawa T-569/12: Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2012 r. — Marouf przeciwko Radzie	23

2013/C 063/49	Sprawa T-573/12: Skarga wniesiona w dniu 28 grudnia 2012 r. — Matrix Energetics International przeciwko OHIM(MATRIX ENERGETICS)	24

2013/C 063/50	Sprawa T-579/12: Skarga wniesiona w dniu 30 grudnia 2012 r. — Komisja przeciwko Siemens	24

	Sąd do spraw Służby Publicznej
2013/C 063/51	Sprawa F-155/12: Skarga wniesiona w dniu 19 grudnia 2012 r. — ZZ przeciwko Komisji	26

2013/C 063/52	Sprawa F-159/12: Skarga wniesiona w dniu 26 grudnia 2012 r. — ZZ przeciwko ECDC	26

2013/C 063/53	Sprawa F-160/12: Skarga wniesiona w dniu 26 grudnia 2012 r. — ZZ przeciwko Komisji	26