Dziennik Urzędowy C 298/2011

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/2

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) — Zjednoczone Królestwo) — Synthon BV przeciwko Merz Pharma Gmbh & Co KG

(Sprawa C-195/09) (1)

(Prawo patentowe - Produkty lecznicze - Dodatkowe świadectwo ochronne dla produktów leczniczych - Rozporządzenie (EWG) nr 1768/92 - Artykuł 2 - Zakres stosowania - Ocena w zakresie bezpieczeństwa i skuteczności przewidziana w dyrektywie 65/65/EWG - Brak - Nieważność świadectwa)

2011/C 298/02

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

High Court of Justice (Chancery Division)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Synthon BV

Strona pozwana: Merz Pharma Gmbh & Co KG

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — High Court of Justice (Chancery Division) — Wykładnia art. 13 i art. 19 rozporządzenia Rady EWG nr 1768/92 z dnia 18 czerwca 1992 r. dotyczącego stworzenia dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych (Dz.U. L 182, s. 1) — Pojęcie pierwszego zezwolenia na obrót — Zezwolenie wydane zgodnie z prawem krajowym stosującym dyrektywę Rady 65/65/EWG z dnia 26 stycznia 1965 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do leków gotowych (Dz.U. L 22, s. 369) — Obowiązek organu krajowego wydającego zezwolenie dotyczący przeprowadzenia oceny danych przewidzianych w tej dyrektywie

Sentencja

Artykuł 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1768/92 z dnia 18 czerwca 1992 r. dotyczącego stworzenia dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych, zmienionego Aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, iż produkt, taki jak będący przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, który został dopuszczony do obrotu we Wspólnocie Europejskiej jako produkt leczniczy stosowany u ludzi przed uzyskaniem zezwolenia na dopuszczenie do obrotu zgodnego z dyrektywą Rady 65/65/EWG z dnia 26 stycznia 1965 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do leków gotowych, zmienioną dyrektywą Rady 89/341/EWG z dnia 3 maja 1989 r., i który w szczególności nie został poddany ocenie w zakresie jego bezpieczeństwa i skuteczności, nie jest objęty zakresem stosowania tego rozporządzenia w zmienionym brzmieniu i w rezultacie nie może być przedmiotem dodatkowego świadectwa ochronnego.

2)	Dodatkowe świadectwo ochronne wydane dla produktu, który nie jest objęty zakresem stosowania rozporządzenia nr 1768/92 w zmienionym brzmieniu, określonym w art. 2 tego rozporządzenia, jest nieważne.

(1) Dz.U. C 193 z 15.8.2009.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/2

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Højesteret — Dania) — Orifarm A/S, Orifarm Supply A/S, Handelsselskabet af 5. januar 2002 A/S, w likwidacji, Ompakningsselskabet af 1. november 2005 A/S (C-400/09), Paranova Danmark A/S, Paranova Pack A/S (C-207/10) przeciwko Merck Sharp & Dohme Corporation (dawniej Merck & Co.), Merck Sharp & Dohme BV, Merck Sharp & Dohme

(Sprawy połączone C-400/09 i C-207/10) (1)

(Znaki towarowe - Dyrektywa 89/104/EWG - Artykuł 7 ust. 2 - Produkty lecznicze - Import równoległy - Przepakowanie produktu oznaczonego znakiem towarowym - Nowe opakowanie wskazujące posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, zgodnie z instrukcjami którego produkt został przepakowany, jako podmiot dokonujący przepakowania - Przepakowanie fizyczne dokonane przez niezależne przedsiębiorstwo)

2011/C 298/03

Język postępowania: duński

Sąd krajowy

Højesteret

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Orifarm A/S, Orifarm Supply A/S, Handelsselskabet af 5. januar 2002 A/S, w likwidacji, Ompakningsselskabet af 1. november 2005 A/S (C-400/09), Paranova Danmark A/S, Paranova Pack A/S (C-207/10)

Strona pozwana: Merck Sharp & Dohme Corporation (dawniej Merck & Co.), Merck Sharp & Dohme BV, Merck Sharp & Dohme

Przedmiot

Wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Højesteret — Wykładnia wyroków Trybunału w sprawach C-232/94 MPA Pharma i C-427/93 Bristol-Myers Squibb oraz pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. 1989 L 40, s. 1) — Przepakowanie produktu leczniczego będącego przedmiotem przywozu równoległego — Importer równoległy, posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu importowanego produktu leczniczego, przedstawiający się na nowym opakowaniu jako podmiot dokonujący przepakowania, pomimo tego, że zakup i przepakowanie produktu leczniczego zostały rzeczywiście dokonane przez niezależne przedsiębiorstwo

Sentencja

Wykładni art. 7 ust. 2 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy dokonywać w ten sposób, że nie zezwala on właścicielowi znaku towarowego, który dotyczy produktu leczniczego będącego przedmiotem importu równoległego, na sprzeciwienie się dalszemu wprowadzaniu do obrotu tego przepakowanego produktu, z tego jedynie względu, że nowe opakowanie wskazuje jako podmiot przepakowujący nie przedsiębiorstwo, które na zlecenie dokonało rzeczywiście przepakowania omawianego produktu i które posiada pozwolenie na przepakowanie, lecz przedsiębiorstwo, które posiada pozwolenie na dopuszczenie omawianego produktu do obrotu, zgodnie z instrukcjami którego dokonano przepakowania i które przejmuje za to przepakowanie odpowiedzialność.

(1) Dz.U. C 312 z 19.12.2009.

Dz.U. C 179 z 3. 7. 2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/3

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) — Zjednoczone Królestwo) — Generics (UK) Ltd przeciwko Synaptech Inc

(Sprawa C-427/09) (1)

(Prawo patentowe - Produkty lecznicze - Dodatkowe świadectwo ochronne dla produktów leczniczych - Rozporządzenie (EWG) nr 1768/92 - Artykuł 2 - Zakres stosowania)

2011/C 298/04

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Generics (UK) Ltd

Strona pozwana: Synaptech Inc

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Court of Appeal (England & Wales) — Wykładnia art. 13 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1768/92 z dnia 18 czerwca 1992 r. dotyczącego stworzenia dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych (Dz.U. L 182, s. 1) — Pojęcie pierwszego zezwolenia na wprowadzenie do obrotu — Uwzględnianie jedynie zezwoleń wydanych zgodnie z dyrektywą Rady 65/65/EWG z dnia 26 stycznia 1965 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do leków gotowych (Dz.U. L 22, s. 369) — Zezwolenie wydane zgodnie z ustawodawstwem znajdującym zastosowanie w Austrii przed przystąpieniem tego państwa do EOG

Sentencja

Produkt, taki jak będący przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, który został dopuszczony do obrotu we Wspólnocie Europejskiej jako produkt leczniczy stosowany u ludzi przed uzyskaniem zezwolenia na dopuszczenie do obrotu zgodnego z dyrektywą Rady 65/65/EWG z dnia 26 stycznia 1965 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do leków gotowych, zmienioną dyrektywą Rady 89/341/EWG z dnia 3 maja 1989 r., i który w szczególności nie został poddany ocenie w zakresie jego bezpieczeństwa i skuteczności, nie jest objęty zakresem stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1768/92 z dnia 18 czerwca 1992 r. dotyczącego stworzenia dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych, zmienionego Aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej, zdefiniowanym w art. 2 tego rozporządzenia w zmienionym brzmieniu, i nie może być przedmiotem dodatkowego świadectwa ochronnego.

(1) Dz.U. C 11 z 16.1.2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/4

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 lipca 2011 r. — Territorio Histórico de Vizcaya — Diputación Foral de Vizcaya (C-471/09 P), Territorio Histórico de Álava — Diputación Foral de Álava (C-472/09 P), Territorio Histórico de Guipúzcoa — Diputación Foral de Guipúzcoa (C-473/09 P) przeciwko Komisji Europejskiej, Comunidad Autónoma del País Vasco — Gobierno Vasco, Comunidad Autónoma de la Rioja, Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Vizcaya, Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava, Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Guipúzcoa, Confederación Empresarial Vasca (Confebask)

(Sprawy połączone od C-471/09 P do C-473/09 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Skarga o stwierdzenie nieważności - Wydane przez Komisję decyzje dotyczące systemów pomocy państwa wprowadzonych przez Hiszpanię na rzecz przedsiębiorstw z prowincji Vizcaya, Álava i Guipúzcoa - Ulga podatkowa w wysokości 45 % kwoty inwestycji - Uzasadnione oczekiwania - Zasada proporcjonalności - Zasady pewności prawa i dobrej administracji - Dochowanie rozsądnego terminu - Brak zgłoszenia)

2011/C 298/05

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Territorio Histórico de Vizcaya — Diputación Foral de Vizcaya C-471/09), Territorio Histórico de Álava — Diputación Foral de Álava (C-472/09 P), Territorio Histórico de Guipúzcoa — Diputación Foral de Guipúzcoa (C-473/09 P) (przedstawiciele: I. Sáenz-Cortabarría Fernández i M. Morales Isasi, abogados)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre i C. Urraca Caviedes, agents), Comunidad Autónoma del País Vasco — Gobierno Vasco (przedstawiciele: I. Sáenz-Cortabarría Fernández i M. Morales Isasi, abogados), Comunidad Autónoma de la Rioja (przedstawiciele: J. M. Criado Gámez i M. Martínez Aguirre, abogados), Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Vizcaya, Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava, Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Guipúzcoa (przedstawiciele: I. Sáenz-Cortabarría Fernández i M. Morales Isasi, abogados), Confederación Empresarial Vasca (Confebask)

Interwenient popierający żądania strony wnoszącej odwołanie: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: N. Díaz Abad, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołania wniesione przeciwko wyrokowi Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba w składzie powiększonym) z dnia 9 września 2009 r. w sprawach połączonych od T-227/01 do T-229/01, T-265/01, T-266/01 i T-270/01 Diputación Foral de Álava oraz Gobierno Vasco i in. przeciwko Komisji, w którym Sąd oddalił, w sprawach T-227/01 i T-265/01 skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2002/820/WE z dnia 11 lipca 2001 r. dotyczącej systemu pomocy państwa, który Hiszpania wprowadziła na rzecz przedsiębiorstw z prowincji Álava, w postaci ulgi podatkowej w wysokości 45 % kwoty inwestycji (Dz.U. 2002, L 296, s. 1), w sprawach T-228/01 i T-266/01 — skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2003/27/WE z dnia 11 lipca 2001 r. dotyczącej systemu pomocy państwa, który Hiszpania wprowadziła na rzecz przedsiębiorstw z prowincji Vizcaya, w postaci ulgi podatkowej w wysokości 45 % kwoty inwestycji (Dz.U. 2003, L 17, s. 1), a także — w sprawach T-229/01 i T-270/01 — skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2002/894/WE z dnia 11 lipca 2001 r. dotyczącej systemu pomocy państwa, który Hiszpania wprowadziła na rzecz przedsiębiorstw z prowincji Guipúzcoa, w postaci ulgi podatkowej w wysokości 45 % kwoty inwestycji (Dz.U. 2002, L 314, s. 26).

Sentencja

1)	Wszystkie odwołania zostają oddalone.

Territorio Histórico de Vizcaya — Diputación Foral de Vizcaya, Territorio Histórico de Álava — Diputación Foral de Álava, Territorio Histórico de Guipúzcoa — Diputación Foral de Guipúzcoa, Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Vizcaya, Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava i Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Guipúzcoa pokrywają w równych częściach koszty poniesione w związku z niniejszym postępowaniem odwoławczym.

3)	Królestwo Hiszpanii ponosi swoje własne koszty.

(1) Dz.U. C 37 z 13.02.2010

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/4

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 lipca 2011 r. — Territorio Histórico de Vizcaya — Diputación Foral de Vizcaya (C-474/09 P), Territorio Histórico de Álava — Diputación Foral de Álava (C-475/09 P), Territorio Histórico de Guipúzcoa — Diputación Foral de Guipúzcoa (C-476/09 P) przeciwko Komisji Europejskiej, Comunidad Autónoma del País Vasco — Gobierno Vasco, Comunidad Autónoma de la Rioja, Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Vizcaya, Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava, Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Guipúzcoa, Confederación Empresarial Vasca (Confebask)

(Sprawy połączone od C-474/09 P do C-476/09 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Skarga o stwierdzenie nieważności - Wydane przez Komisję decyzje dotyczące systemów pomocy państwa wprowadzonych przez Hiszpanię na rzecz przedsiębiorstw z prowincji Vizcaya, Álava i Guipúzcoa - Obniżenie podstawy opodatkowania przyznane pewnym nowo utworzonym przedsiębiorstwom - Uzasadnione oczekiwania - Zasady pewności prawa i dobrej administracji - Dochowanie rozsądnego terminu - Brak zgłoszenia)

2011/C 298/06

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Territorio Histórico de Vizcaya — Diputación Foral de Vizcaya C-474/09), Territorio Histórico de Álava — Diputación Foral de Álava (C-475/09 P), Territorio Histórico de Guipúzcoa — Diputación Foral de Guipúzcoa (C-476/09 P) (przedstawiciele: I. Sáenz-Cortabarría Fernández i M. Morales Isasi, abogados)

Interwenient popierający żądania strony wnoszącej odwołanie: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: N. Díaz Abad, pełnomocnik)

Przedmiot

Sentencja

1)	Wszystkie odwołania zostają oddalone.

3)	Królestwo Hiszpanii ponosi swoje własne koszty.

(1) Dz.U. C 37 z 13.02.2010

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/5

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Stuttgart — Niemcy) — postępowanie karne przeciwko Andreasowi Michaelowi Seegerowi

(Sprawa C-554/09) (1)

(Transport drogowy - Obowiązek używania tachografu - Odstępstwa na rzecz pojazdów przewożących materiały - Pojęcie materiałów - Przewóz pustych butelek w pojeździe osoby zajmującej się handlem winem i napojami)

2011/C 298/07

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberlandesgericht Stuttgart

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Andreas Michael Seeger

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Oberlandesgericht Stuttgart — Wykładnia art. 13 ust. 1 lit. d) tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.U. L 102, s. 1) — System wyjątków zwalniający m.in. pojazdy wykorzystywane do przewożenia materiałów, których kierowca używa do wykonywania swojego zajęcia, z obowiązku wyposażenia w urządzenie rejestrujące — Możliwość zastosowania tego wyjątku do przewozu pustych butelek zwrotnych w pojeździe osoby zajmującej się handlem winem i napojami — Pojęcie materiałów

Sentencja

Pojęcie materiałów zawarte w art. 13 ust. 1 lit. d) tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) nr 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85, należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ono opakowań takich jak puste butelki przewożone przez osobę zajmującą się handlem winem i napojami, która prowadzi sklep, raz w tygodniu dokonuje dostaw dla klientów i zabiera przy tym od nich puste opakowania w celu dostarczenia ich do hurtownika.

(1) Dz.U. C 80 z 27.3.2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/6

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal administratif — Luksemburg) — Brahim Samba Diouf przeciwko Ministre du Travail, de l’Emploi et de l’Immigration

(Sprawa C-69/10) (1)

(Dyrektywa 2005/85/WE - Minimalne normy dotyczące procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich - Pojęcie decyzji podjętej w sprawie wniosku o udzielenie azylu w rozumieniu art. 39 tej dyrektywy - Wniosek obywatela państwa trzeciego mający na celu uzyskanie statusu uchodźcy - Brak podstaw uzasadniających udzielenie ochrony międzynarodowej - Oddalenie wniosku w ramach procedury przyspieszonej - Brak środka odwoławczego od decyzji o zastosowaniu do wniosku procedury przyspieszonej - Prawo do skutecznej kontroli sądowej)

2011/C 298/08

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Tribunal administratif

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Brahim Samba Diouf

Strona pozwana: Ministre du Travail, de l’Emploi et de l’Immigration

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal administratif — (Luksemburg) — Wykładnia art. 39 dyrektywy Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich (Dz.U. L 326, s. 13) — Wniosek obywatela państwa trzeciego, przebywającego nielegalnie na terytorium krajowym, o przyznanie mu statusu uchodźcy — Oddalenie tego wniosku w ramach krajowej procedury przyspieszonej w sytuacji braku względów uzasadniających przyznanie ochrony międzynarodowej — Zgodność z prawem wspólnotowym uregulowania krajowego wykluczającego wszelkie środki odwoławcze od decyzji o rozpatrzeniu wniosku w ramach procedury przyspieszonej — Prawo do skutecznej kontroli sądowej

Sentencja

Artykuł 39 dyrektywy Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich i zasadę skutecznej ochrony sądowej należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, na mocy którego nie może zostać wniesiony żaden samodzielny środek odwoławczy od decyzji właściwego organu krajowego o rozpatrzeniu wniosku o udzielenie azylu w ramach procedury przyspieszonej, o ile powody, które skłoniły organ ten do rozpatrzenia zasadności wspomnianego wniosku w ramach takiej procedury, mogą być skutecznie poddane kontroli sądowej w ramach skargi, której przedmiotem może być ostateczna decyzja oddalająca, czego ocena należy do sądu krajowego.

(1) Dz.U. C 100 z 17.4.2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/6

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court of the United Kingdom — Zjednoczone Królestwo) — Office of Communications przeciwko The Information Commissioner

(Sprawa C-71/10 P) (1)

(Publiczny dostęp do informacji dotyczących środowiska - Dyrektywa 2003/4/WE - Artykuł 4 - Wyjątki od prawa dostępu - Wniosek o udzielenie dostępu wymagający rozważenia szeregu interesów chronionych przez art. 4 ust. 2 wskazanej dyrektywy)

2011/C 298/09

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

Supreme Court of the United Kingom

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Office of Communications

Strona pozwana: The Information Commissioner

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Supreme Court of the United Kingdom — Wykładania art. 4 ust. 2 lit. b) i e) dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylającej dyrektywę Rady 90/313/EWG (Dz.U. L 41, s. 26) — Wyjątki od prawa dostępu — Wniosek o udzielenie dostępu dotyczący kilku interesów chronionych w art. 4 ust. 2 dyrektywy, gdy naruszenie każdego z interesów nie wystarcza samo w sobie do uzasadnienia odmowy dostępu

Sentencja

Artykuł 4 ust. 2 dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylającej dyrektywę Rady 90/313/EWG należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy organ władzy publicznej znajduje się w posiadaniu informacji o środowisku lub gdy takie informacje są dla niego przeznaczone, może on — w ramach porównywania publicznego interesu ujawnienia informacji z interesem dyktującym odmowę ich udostępnienia w celu oceny wniosku zmierzającego do udostępnienia takich informacji osobie fizycznej lub prawnej — uwzględnić kumulatywnie kilka przyczyn odmowy wskazanych w tym przepisie.

(1) Dz.U. C 113 z 1.5.2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/7

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo — Portugalia) — Lidl & Companhia przeciwko Fazenda Pública

(Sprawa C-106/10) (1)

(Podatki - Dyrektywa 2006/112/WE - Podatek VAT - Podstawa opodatkowania - Podatek należny od wytworzenia, zmontowania, dopuszczenia lub przywozu pojazdów)

2011/C 298/10

Język postępowania: portugalski

Sąd krajowy

Supremo Tribunal Administrativo

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Lidl & Companhia

Strona pozwana: Fazenda Pública

przy udziale: Ministério Público

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Supremo Tribunal Administrativo — Wykładnia art. 73 i 78 akapit pierwszy lit. a) w związku z art. 79 akapit pierwszy lit. c) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s.1) — Wliczanie do podstawy opodatkowania podatkiem VAT kwoty portugalskiego „imposto sobre veículos” — Podatki od nowych pojazdów należne z tytułu wytworzenia, zmontowania, dopuszczenia lub przywozu pojazdów — Podatek jednorazowy uiszczany przez przedsiębiorcę lub sprzedawcę pojazdu, przy jego wprowadzeniu do obrotu w Portugalii

Sentencja

Podatek taki jak imposto sobre veículos (podatek od pojazdów) będący przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, w którego przypadku zdarzenie powodujące powstanie obowiązku zapłaty jest bezpośrednio związane z dostawą pojazdu objętego zakresem stosowania tego podatku i który jest uiszczany przez dostawcę tego pojazdu, wchodzi w zakres pojęcia podatków, ceł, opłat i innych należności w rozumieniu art. 78 akapit pierwszy lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i zgodnie z tym przepisem musi być wliczany do podstawy opodatkowania podatkiem VAT dostawy tego pojazdu.

(1) Dz.U. C 113 z 1.5.2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/7

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 28 lipca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-133/10) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2005/81/WE - Przejrzystość stosunków finansowych między państwami członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi - Przedsiębiorstwo zobowiązane do prowadzenia rozdzielnej księgowości - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

2011/C 298/11

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Peere i K. Walkerová, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii (przedstawiciele: M. Jacobs i J.-C. Halleux, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak ustanowienia w przewidzianym terminie wszelkich przepisów niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy Komisji 2005/81/WE z dnia 28 listopada 2005 r. zmieniającej dyrektywę 80/723/EWG w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między państwami członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi oraz w sprawie przejrzystości finansowej wewnątrz określonych przedsiębiorstw (Dz.U. L 312, s. 47)

Sentencja

Nie ustanowiwszy w wyznaczonym terminie wszelkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy Komisji 2005/81/WE z dnia 28 listopada 2005 r. zmieniającej dyrektywę 80/723/EWG w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między państwami członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi oraz w sprawie przejrzystości finansowej wewnątrz określonych przedsiębiorstw, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, jakie na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Królestwo Belgii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 148 z 5.6.2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/7

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) — Zjednoczone Królestwo) — Pacific World Limited, FDD International Limited przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

(Sprawa C-215/10) (1)

(Wspólna taryfa celna - Klasyfikacja taryfowa - Nomenklatura scalona - Zestaw sztucznych paznokci z uformowanego tworzywa sztucznego - Ważność rozporządzenia (WE) nr 1417/2007 - Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych (pozycja 3926) - Preparaty do manicure lub pedicure (pozycja 3304) - Zestawy i akcesoria do manicure lub pedicure (pozycja 8214))

2011/C 298/12

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

First-tier Tribunal (Tax Chamber)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Pacific World Limited, FDD International Limited

Strona pozwana: Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — First-tier Tribunal (Tax Chamber) — Wykładnia rozporządzenia Komisji (WE) nr 1417/2007 z dnia 28 listopada 2007 r. dotyczącego klasyfikacji niektórych towarów w Nomenklaturze scalonej — Ważność w odniesieniu do klasyfikacji sztucznych paznokci z uformowanego tworzywa sztucznego do pozycji 3926 90 97 (pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych)

Sentencja

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1417/2007 z dnia 28 listopada 2007 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów w Nomenklaturze scalonej jest ważne w zakresie, w jakim dokonuje klasyfikacji sztucznych paznokci i w rezultacie zestawów sztucznych paznokci, opisanych w załączniku do tego rozporządzenia, do podpozycji 3926 90 97 Nomenklatury scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, zmienionym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1549/2006 z dnia 17 października 2006 r.

(1) Dz.U. C 209 z 31.7.2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/8

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus — Finlandia) — postępowanie wszczęte przez Lottę Gistö

(Sprawa C-270/10) (1)

(Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich - Artykuł 14 akapit pierwszy - Ustalanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych współmałżonka urzędnika Unii - Przepisy krajowe przewidujące zasadę, zgodnie z którą zainteresowany, który przez trzy lata mieszkał za granicą, nie jest już uważany za osobę zamieszkałą w kraju, a zatem nie podlega już nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu)

2011/C 298/13

Język postępowania: fiński

Sąd krajowy

Korkein hallinto-oikeus

Strona w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Lotta Gistö

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Korkein hallinto-oikeus — Wykładnia art.14 (obecnie art. 13) Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej — Ustalanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych urzędników Unii Europejskiej i ich małżonków nie wykonujących działalności zawodowej w państwie członkowskim pochodzenia — Przepisy krajowe ustanawiające mającą zastosowanie do obywateli przebywających za granicą regułę, zgodnie z którą po upływie trzech lat od końca roku, w trakcie którego obywatel opuścił kraj, nie jest on już uważany za osobę mającą miejsce zamieszkania w kraju, wobec czego nie podlega już nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w odniesieniu do uzyskiwanych przez niego dochodów

Sentencja

Artykuł 14 akapit pierwszy Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, załączonego początkowo do Traktatu ustanawiającego jedną Radę i jedną Komisję Wspólnot Europejskich, a następnie, na podstawie traktatu amsterdamskiego, do traktatu WE, należy interpretować w ten sposób, że małżonek osoby, który tylko z tego powodu, iż wstąpiła ona w służbę Unii Europejskiej, ustanawia swoje miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych, jakie posiadał w chwili wstąpienia owej osoby w służbę Unii, jest uznawany za zachowującego swoje miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w tym ostatnim państwie członkowskim, jeśli sam nie wykonuje działalności zawodowej.

(1) Dz.U. C 221 z 14.8.2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/8

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 lipca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Węgierskiej

(Sprawa C-274/10) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Podatki - Podatek VAT - Dyrektywa 2006/112/WE - Prawo do odliczenia - Sposób wykonania - Artykuł 183 - Przepisy krajowe zezwalające na zwrot nadwyżki podatku VAT jedynie w zakresie, w jakim przekracza ona kwotę podatku z tytułu transakcji jeszcze niezapłaconych)

2011/C 298/14

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Triantafyllou, B. Simon, K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Węgierska (przedstawiciele: M. Fehér, K. Szíjjártó, G. Koós, pełnomocnicy i K. Magony, szakértő)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Uregulowanie krajowe zezwalające na zwrot nadwyżki podatku VAT w zakresie, w jakim przekracza ona kwotę podatku z tytułu jeszcze niezapłaconych transakcji — Naruszenie zasady neutralności podatkowej.

Sentencja

Republika Węgierska,

—

zobowiązując podatników, których deklaracja podatkowa wykazuje za odnośny okres rozliczeniowy nadwyżkę w rozumieniu art. 183 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, do przeniesienia tej nadwyżki lub jej części na kolejny okres rozliczeniowy, jeżeli podatnik nie zapłacił dostawcy całej ceny nabycia,

—	co powoduje, że w związku z tym obowiązkiem niektórzy podatnicy, w których deklaracji podatkowej systematycznie znajduje się „nadwyżka”, są zobowiązani do przeniesienia takiej nadwyżki więcej niż jeden raz na kolejny okres rozliczeniowy,

uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciąża na mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Węgierska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 221 z 14.8.2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/9

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof — Austria) — Agrana Zucker GmbH prezciwko Bundesminister für Land- und Forstwirtschaft, Umwelt und Wasserwirtschaft

(Sprawa C-309/10) (1)

(Cukier - Tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie Europejskiej - Rozporządzenie (WE) nr 320/2006 - Artykuł 11 - Nadwyżka dochodów w funduszu restrukturyzacji - Przeniesienie do EFRG - Zasady przyznania kompetencji i proporcjonalności - Obowiązek uzasadnienia - Bezpodstawne wzbogacenie)

2011/C 298/15

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Agrana Zucker GmbH

Strona pozwana: Bundesminister für Land- und Forstwirtschaft, Umwelt und Wasserwirtschaft

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Verwaltungsgerichtshof — Wykładnia art. 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U. L 58, s. 42) — Pobranie tymczasowej składki restrukturyzacyjnej w sytuacji gdy w funduszu restrukturyzacji występuje znaczna nadwyżka, a dalszy wzrost zapotrzebowania finansowego wydaje się wykluczony — Równoważność z wprowadzeniem podatku ogólnego — Naruszenie zasady przyznania kompetencji

Sentencja

Artykuł 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej należy interpretować w ten sposób, że tymczasowa składka powinna być pobrana w pełnej wysokości także w takiej sytuacji, gdy występuje nadwyżka dochodów w funduszu restrukturyzacji.

2)	Analiza pytania drugiego nie wykazała żadnego elementu, który mógłby stanowić o naruszeniu ważności art. 11 rozporządzenia nr 320/2006.

(1) Dz.U. C 260 z 25.9.2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/9

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 lipca 2011 r. — Mediaset SpA przeciwko Komisji Europejskiej, Sky Italia Srl

(Sprawa C-403/10 P) (1)

(Odwołanie - Dotacje przyznane przez Republikę Włoską w celu wspierania zakupu dekoderów cyfrowych - Brak włączenia dekoderów umożliwiających jedynie odbiór programów telewizyjnych nadawanych drogą satelitarną - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem)

2011/C 298/17

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Mediaset SpA (przedstawiciele: K. Adamantopoulos, dikigoros, G. Rossi, avvocato, E. Petritsi, dikigoros)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Martenczuk i B. Stromsky, pełnomocnicy), Sky Italia Srl (przedstawiciele: F. González Díaz, abogado, i F. Salerno, avocat)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) z dnia 15 czerwca 2010 r. w sprawie T-177/07 Mediaset przeciwko Komisji, którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności, w części, decyzji Komisji C(2006) 6634 wersja ostateczna z dnia 24 stycznia 2007 r. uznającej za niezgodne ze wspólnym rynkiem dotacje przyznane przez Włochy w 2004 r. i 2005 r. w celu umożliwienia konsumentom zakupu lub najmu interaktywnych dekoderów cyfrowych pozwalających na odbiór programów dzięki naziemnej technologii cyfrowej lub drogą kablową, z powodu tego, że wykluczone są z nich dekodery umożliwiające odbiór programów dzięki technologii satelitarnego przekazu telewizyjnego (pomoc nr C 52/2005, ex NN 88/2005, ex CP 101/2004)

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Mediaset SpA ponosi własne koszty oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską i Sky Italię Srl.

(1) Dz.U. C 301 z 6.11.2010.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/10

Skarga wniesiona w dniu 8 lipca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-366/11)

2011/C 298/20

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: I. Hadjiyiannis i A. Marghelis, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że Królestwo Belgii nie opracowując planów gospodarowania wodami w dorzeczu do dnia 22 grudnia 2009 r. (zarówno w odniesieniu do obszarów dorzeczy leżących całkowicie na jego terytorium jak i międzynarodowych obszarów dorzeczy) i nie przekazując Komisji kopii planów gospodarowania wodami w dorzeczu do dnia do dnia 22 marca 2010 r., uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na podstawie art. 13 ust. 2, 3 i 6 oraz art. 15 ust. 1 dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (1). Ponadto stwierdzenie, że nie wszczynając procedur dotyczących informowania społeczeństwa i konsultacji w przedmiocie planów gospodarowania wodami w dorzeczu najpóźniej do dnia 22 grudnia 2008 r. Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na podstawie art. 14 ust. 1 lit. c) wspomnianej dyrektywy; oraz

—	obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r upłynął w dniu 22 grudnia 2003 r. Tymczasem w dniu wniesienia niniejszej skargi strona pozwana nie podjęła jeszcze wszystkich działań niezbędnych w celu wdrożenia dyrektywy lub w każdym razie nie poinformowała o nich Komisji.

(1) Dz.U. L 327, s. 1.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Bruxelles (Belgia) w dniu 15 lipca 2011 r. — Pie Optiek przeciwko Bureau Gevers, European Registry for Internet Domains

(Sprawa C-376/11)

2011/C 298/21

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour d'appel de Bruxelles

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Pie Optiek

Strona pozwana: Bureau Gevers, European Registry for Internet Domains

Pytania prejudycjalne

Czy art. 12 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 874/2004 z dnia 28 kwietnia 2004 r. ustanawiającego reguły porządku publicznego dotyczące wprowadzenia w życie i funkcji Domeny Najwyższego Poziomu.eu oraz zasady regulujące rejestrację (1), należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy dane „wcześniejsze prawo” jest prawem, którego przedmiotem jest znak towarowy, wyrażenie „licencjobiorcy wcześniejszych praw” może obejmować osobę, która została upoważniona przez właściciela znaku towarowego wyłącznie do dokonania rejestracji we własnym imieniu lecz na rzecz licencjodawcy nazwy domeny tożsamej ze znakiem towarowym lub podobnej do znaku towarowego, nie będąc przy tym uprawnioną do innego użytkowania znaku towarowego lub użytkowania oznaczenia jako znaku towarowego, na przykład w celu sprzedaży produktów lub świadczenia usług objętych znakiem towarowym?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na to pytanie, czy art. 21 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 874/2004 z dnia 28 kwietnia 2004 r. ustanawiającego reguły porządku publicznego dotyczące wprowadzenia w życie i funkcji Domeny Najwyższego Poziomu.eu oraz zasady regulujące rejestrację, należy interpretować w ten sposób, że „prawo lub uzasadniony interes” występuje również w sytuacji gdy „licencjobiorca wcześniejszych praw” dokonał rejestracji nazwy domeny.eu we własnym imieniu lecz na rzecz właściciela znaku towarowego, jeżeli ten ostatni nie spełnia przesłanek dokonania rejestracji zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 733/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 kwietnia 2002 r. w sprawie wprowadzania w życie Domeny Najwyższego Poziomu.eu (2)?

(1) Dz.U. L 162, s. 40.

(2) Dz.U. L 113, s. 1.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen Sad Varna (Bułgaria) w dniu 18 lipca 2011 r. — M SAT CABLE AD przeciwko Nachalnik na Mitnicheski punkt — Varna Zapad pri Mitnitsa Varna

(Sprawa C-382/11)

2011/C 298/24

Język postępowania: bułgarski

Sąd krajowy

Administrativen Sad Varna

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: M SAT CABLE AD

Strona pozwana: Nachalnik na Mitnicheski punkt — Varna Zapad pri Mitnitsa Varna

Pytania prejudycjalne

Jak należy interpretować pojęcie „Internet” w rozumieniu not wyjaśniających do nomenklatury scalonej Wspólnot Europejskich z 2009 r. (rozporządzenie Komisji nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r. (1)) opublikowanych w Dzienniku Urzędowym z dnia 30 maja 2008 r. (C 133, s. 1) (zmiana dotycząca podpozycji 8528 90 00, 8528 71 13 i 8528 71 90), dla potrzeb dokonania klasyfikacji towaru zgodnie z kodem TARIC 8528711300?

Jak należy interpretować pojęcie „modem” w rozumieniu not wyjaśniających do nomenklatury scalonej Wspólnot Europejskich z 2009 r. (rozporządzenie Komisji nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r.) opublikowanych w Dzienniku Urzędowym z dnia 30 maja 2008 r. (C 133, s. 1) (zmiana dotycząca podpozycji 8528 90 00, 8528 71 13 i 8528 71 90), dla potrzeb dokonania klasyfikacji towaru zgodnie z kodem TARIC 8528711300?

Jak należy interpretować pojęcia „modulacja” i „demodulacja” w rozumieniu not wyjaśniających do nomenklatury scalonej Wspólnot Europejskich z 2009 r. (rozporządzenie Komisji nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r.) opublikowanych w Dzienniku Urzędowym z dnia 30 maja 2008 r. (C 133, s. 1) (zmiana dotycząca podpozycji 8528 90 00, 8528 71 13 i 8528 71 90), dla potrzeb dokonania klasyfikacji towaru zgodnie z kodem TARIC 8528711300?

4)	Jaka funkcja (główna funkcja) urządzenia set-top boks TF6100EMC ma decydujące znaczenie dla zaklasyfikowania tego urządzenia do taryfy celnej — odbiór sygnału telewizyjnego czy zastosowanie modemu umożliwiającego interaktywną wymianę informacji w celu uzyskania dostępu do Internetu?

Jeżeli mającą decydujące znaczenie funkcją (główną funkcją) urządzenia set-top boks TF6100EMC jest zastosowanie modemu umożliwiającego interaktywną wymianę informacji w celu uzyskania dostępu do Internetu, to czy rodzaj modulacji i demodulacji, którą zapewnia modem, względnie rodzaj zastosowanego modemu ma znaczenie dla dokonania klasyfikacji zgodnie z taryfą celną, czy też wystarczy, aby modem umożliwiał ustanowienie połączenia z Internetem?

Czy zmiana klasyfikacji celnej danego towaru przez organy celne bez przeprowadzenia jej fizycznego zbadania i sporządzenie opinii rzeczoznawców wyłącznie na podstawie dowodów pisemnych, a mianowicie instrukcji obsługi, charakterystyki technicznej i badania urządzenia tego samego producenta, mającego ten sam numer, pochodzącego z innego przywozu, są dopuszczalne?

7)	Do jakiej podpozycji i jakiego kodu należy zaklasyfikować urządzenie, które odpowiada opisowi urządzenia TF6100EMC

Jeżeli urządzenie set-top boks TF6100EMC należy zaklasyfikować do podpozycji 8521 90 00 nomenklatury scalonej, to czy zastosowanie pozytywnej stawki celnej stanowi prawidłowe stosowanie prawa wspólnotowego, w sytuacji gdy takie zaklasyfikowanie oznaczałoby naruszenie zobowiązań Wspólnoty wynikających z części II b Porozumienia w sprawie handlu towarami produktami technologii informacyjnej Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 r., czy też zaklasyfikowanie do pozycji 8521 powoduje, że set-top boks TF6100EMC pozostaje poza zakresem zastosowania odpowiedniej części porozumienia o handlu towarami w dziedzinie technologii informacyjnych?

(1) Dz.U. L 291, s. 1.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad — Varna (Bułgaria) w dniu 18 lipca 2011 r. — Digitalnet OOD przeciwko Naczalnik na Mitnicheski punkt Varna Zapad

(Sprawa C-383/11)

2011/C 298/25

Język postępowania: bułgarski

Sąd krajowy

Administrativen sad — Varna.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Digitalnet OOD.

Strona pozwana: Naczalnik na Mitnicheski punkt Varna Zapad pri Mitnitsi Varna (naczelnik urzędu celnego Warna zachód).

Pytania prejudycjalne

1)	W jaki sposób należy interpretować pojęcia „modem” i „dostęp do Internetu” w rozumieniu podpozycji 8528 71 13 Nomenklatury scalonej 2009 [Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r. (1)] i not wyjaśniających do niej?

2)	Która funkcja (podstawowa funkcja) urządzenia set-top-boks ma decydujące znaczenie dla klasyfikacji w taryfie celnej — odbiór sygnałów telewizyjnych czy zastosowanie modemu umożliwiającego interaktywną wymianę informacji w celu uzyskania dostępu do Internetu?

W przypadku przypisania miarodajnego znaczenia funkcji (podstawowej funkcji) urządzenia set-top-boks polegającej na zastosowaniu modemu umożliwiającego interaktywną wymianę informacji w celu uzyskania dostępu do Internetu, czy dla klasyfikacji w taryfie celnej istotny jest rodzaj wykonywanej przez modem modulacji i demodulacji, względnie rodzaj zastosowanego modemu, czy też wystarczy, że dzięki modemowi powstaje dostęp do Internetu?

Czy jest dopuszczalna zmiana przez organy celne klasyfikacji danego towaru w taryfie celnej bez fizycznych oględzin przywożonych towarów, gdy opinię rzeczoznawcy sporządzono wyłącznie na podstawie dowodów pisemnych, a mianowicie instrukcji dla użytkownika, właściwości technicznych oraz oględzin urządzenia tego samego producenta o tym samym numerze fabrycznym z innego przywozu?

Do którego kodu towarowego Nomenklatury scalonej 2009 (Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r., Dz.U. L 291, s.1) należy zaszeregować towary będące przedmiotem postępowania (set-top-boks), biorąc pod uwagę ich właściwości techniczne ustalone w postępowaniu przed sądem krajowym?

(1) Dz.U. L 291, s.1

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 22 lipca 2011 r. — Société Le Crédit Lyonnais przeciwko Ministre du budget, des comptes publics et de la réforme de l'État

(Sprawa C-388/11)

2011/C 298/26

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Conseil d'État

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Société Le Crédit Lyonnais

Strona pozwana: Ministre du budget, des comptes publics et de la réforme de l'État

Pytania prejudycjalne

Czy w świetle przepisów dotyczących terytorialnego zakresu podatku od wartości dodanej wykładni art. 17 ust. 2 i 5 oraz art. 19 szóstej dyrektywy 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. (1) można dokonywać w ten sposób, iż w celu obliczania przewidzianej przez nie części podlegającej odliczeniu, centrala spółki z siedzibą w państwie członkowskim musi uwzględniać dochody uzyskane przez każdy z jej oddziałów z siedzibą w innym państwie członkowskim i analogicznie oddziały te muszą uwzględniać całość dochodów objętych zakresem podatku od wartości dodanej uzyskanych przez spółkę?

Czy takie samo rozwiązanie należy przyjąć dla oddziałów z siedzibą poza Unią Europejską w szczególności w świetle prawa do odliczenia przewidzianego w art. 17 ust. 3 lit. a) i c) w odniesieniu do transakcji bankowych i finansowych, o których mowa w art. 13 B lit. d) ust. 1–5, w przypadku gdy klient ma siedzibę poza Wspólnotą?

3)	Czy odpowiedź na dwa pierwsze pytania może być różna dla poszczególnych państw członkowskich w zależności od opcji, jakie przewidziane są w ostatnim akapicie art. 17 ust. 5 w szczególności jeżeli chodzi o tworzenie odrębnych obszarów działalności?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na jedno z dwóch pierwszych pytań, po pierwsze czy należy ograniczyć stosowanie takiej części podlegającej odliczeniu do obliczania prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej obciążającego wydatki poniesione przez centralę na rzecz zagranicznych oddziałów i po drugie czy uwzględnienie dochodów uzyskanych za granicą musi być dokonywane zgodnie z przepisami stosowanymi w państwie, w którym znajduje się oddział czy też w państwie, w którym znajduje się centrala?

(1) Szósta dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1).

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Komisia za zashtita ot diskriminatia (Bułgaria) w dniu 25 lipca 2011 r. — Valeri Hariev Belov przeciwko „ChEZ Elektro Balgaria” AD, „ChEZ Raspredelnenie Balgaria” AD i Darzhavna Komisia po energiyno i vodno regulirane

(Sprawa C-394/11)

2011/C 298/27

Język postępowania: bułgarski

Sąd krajowy

Komisia za zashtita ot diskriminatia

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Valeri Hariev Belov

Strona pozwana:„ChEZ Elektro Balgaria” AD, „ChEZ Raspredelnenie Balgaria” AD und Darzhavna Komisia po energiyno i vodno regulirane

Pytania prejudycjalne

Pytanie 1: Czy rozpatrywany przypadek objęty jest zakresem stosowania dyrektywy Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne (1) [tu odnośnie do art. 3 ust. 1 lit. h)]?

Pytanie 2: Co oznacza „traktowana jest mniej przychylnie” w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2000/43 oraz „mogą doprowadzić do szczególnie niekorzystnej sytuacji dla osób danego pochodzenia rasowego lub etnicznego” w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2000/43:

2.1

Czy dla zakwalifikowania mniej przychylnego traktowania jako bezpośredniej dyskryminacji jest niezbędnie konieczne, aby traktowanie było bardziej niekorzystne i aby bezpośrednio lub pośrednio naruszało ustanowione ustawowo w sposób wyraźny prawa lub interesy, czy też należy interpretować je jako jakąkolwiek formę zachowania (stosunku) w szerokim rozumieniu tego słowa, które w porównaniu z zachowaniem w podobnej sytuacji jest mniej korzystne?

2.2.

Czy dla zakwalifikowania postawienia w szczególnie niekorzystnej sytuacji jako pośredniej dyskryminacji jest także konieczne, by naruszała ona bezpośrednio lub pośrednio ustanowione ustawowo w sposób wyraźny prawa lub interesy, czy też należy interpretować je jako jakąkolwiek formę postawienia w szczególnie niekorzystnej/niepomyślnej sytuacji?

Pytanie 3: W zależności od odpowiedzi na pytanie drugie: Jeżeli dla zakwalifikowania jako bezpośredniej lub pośredniej dyskryminacji w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 2000/43 wymagane jest, by mniej przychylne traktowanie lub postawienie w szczególnie niekorzystnej sytuacji naruszało bezpośrednio lub pośrednio ustanowione ustawowo prawo lub interes,

3.1.

czy przepisy art. 38 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, dyrektywa 2006/32/WE (2) (motyw 29, art. 1, art. 13 ust. 1), dyrektywa 2003/54/WE (3) (art. 3 ust. 5) i dyrektywa 2009/72/WE (4) (art. 3 ust. 7) ustanawiają na rzecz odbiorcy prądu prawo lub interes, by mógł regularnie kontrolować wskazania licznika prądu, na które to prawo lub interes można się powołać przed sądami krajowymi w postępowaniu takim jak w niniejszej sprawie,

3.2.

czy z przepisami tymi są zgodne przepisy krajowe lub praktyka administracyjna wykonywana za zgodą państwowego organu regulacji energii, przyznające przedsiębiorstwu dystrybucyjnemu swobodę w umieszczeniu liczników prądu w miejscach trudno dostępnych lub niedostępnych, co uniemożliwia odbiorcom kontrolę i monitorowanie osobiście i regularnie wskazań licznika prądu?

Pytanie 4: W zależności od odpowiedzi na pytanie drugie: Jeżeli dla zakwalifikowania jako bezpośredniej lub pośredniej dyskryminacji nie jest bezwzględnie wymagane, by bezpośrednio lub pośrednio naruszone zostały ustanowione ustawowo prawo lub interes,

—

czy w świetle art. 2 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 2000/43 dopuszczalne są krajowe przepisy lub orzecznictwo, o których mowa w postępowaniu przed sądem krajowym, zgodnie z którymi dla zakwalifikowania jako dyskryminacji wymaga się, by bardziej niekorzystne traktowanie i postawienie w bardziej niekorzystnej sytuacji bezpośrednio lub pośrednio naruszały ustanowione ustawowo prawa lub interesy;

—	jeżeli nie są one dopuszczalne, czy sąd krajowy jest zobowiązany wtedy pozostawić je bez zastosowania i oprzeć się na definicjach pojęć zawartych w dyrektywie?

Pytanie 5: Czy art. 8 ust. 1 dyrektywy 2000/43 należy interpretować,

5.1.

w ten sposób, że wymaga on, by ofiara wykazała okoliczności faktyczne, na podstawie których narzuca się jednoznaczny, niepodważalny i niezbity wniosek lub taka konkluzja, iż doszło do bezpośredniej lub pośredniej dyskryminacji, czy też wystarczy, by okoliczności faktyczne uzasadniały jedynie przypuszczenie/domniemanie takiej dyskryminacji?

5.2.

Czy fakty takie, że

a)	tylko w dwóch dzielnicach miasta, znanych jako dzielnice romskie, liczniki prądu są umieszczone na ulicach na słupach energetycznych na wysokości niedostępnej dla wizualnej kontroli wskazań liczników przez odbiorców, ze znanymi wyjątkami w niektórych częściach obu tych dzielnic, i że

b)	we wszystkich pozostałych dzielnicach liczniki prądu są umieszczone na innej wysokości, dostępnej dla kontroli wizualnej (do 1,70 m), najczęściej w mieszkaniu odbiorcy lub na fasadzie budynku lub na ogrodzeniu,

prowadzą do przeniesienia ciężaru dowodu na stronę pozwaną?

5.3.

Czy okoliczności takie, że

a)	w obu dzielnicach miasta znanych jako dzielnice romskie nie mieszkają tylko Romowie, lecz również osoby innego pochodzenia etnicznego lub

b)	odpowiednio, jaka część ludności w obu tych dzielnicach faktycznie określa siebie Romami, lub

c)	powody przeniesienia liczników prądu w obu tych dzielnicach na wysokość 7 m są określane przez przedsiębiorstwo dystrybucyjne jako powszechnie znane,

wykluczają przeniesienie ciężaru dowodu na stroną pozwaną?

Pytanie 6: W zależności od odpowiedzi na pytanie piąte:

6.1.

Jeżeli art. 8 ust. 1 dyrektywy 2000/43 należy interpretować w ten sposób, że wymagane jest przypuszczenie/domniemanie istnienia dyskryminacji, i jeżeli przytoczone wyżej okoliczności faktyczne prowadzą do przeniesienia ciężaru dowodu na stronę pozwaną, jakiej formy dyskryminacji każą domniemywać wtedy te okoliczności faktyczne — bezpośredniej czy pośredniej dyskryminacji lub nękania?

6.2.	Czy przepisy dyrektywy 2000/43 pozwalają na to, by bezpośrednia dyskryminacja lub nękanie było usprawiedliwione realizacją ustawowego celu za pomocą potrzebnych i odpowiednich środków?

6.3.

Czy ze względu na cele ustawowe, które jego zdaniem realizuje przedsiębiorstwo dystrybucyjne, środek zastosowany w obu dzielnicach może być usprawiedliwiony w sytuacji, w której

środek stosowany jest z powodu nieopłaconych rachunków, które nagromadziły się w obu dzielnicach, z powodu częstych naruszeń ze strony odbiorców, które ujemnie wpływają na lub zagrażają bezpieczeństwu, jakości, bieżącemu i bezpiecznemu funkcjonowaniu instalacji elektrycznych,

środek stosowany jest kolektywnie, niezależnie od tego, czy dany odbiorca opłaca swoje rachunki za dystrybucję i dostawę prądu i czy ustalono, że dany odbiorca popełnił jakieś naruszenie (manipulowanie wskazaniami licznika prądu, nielegalne przyłączenie lub nielegalny pobór prądu bez pomiaru i opłaty lub jakiekolwiek inne ingerencje w sieć, które ujemnie wpływają na lub zagrażają jej pewnemu, jakościowemu, bieżącemu i bezpiecznemu funkcjonowaniu);

b)	za każde porównywalne naruszenie w przepisach prawa i w ogólnych warunkach umowy o dystrybucję [zwanej dalej „umową dystrybucyjną”] przewidziana jest odpowiedzialność cywilna, administracyjna i karna;

postanowienie przewidziane w art. 27 ust. 2 ogólnych warunków umowy dystrybucyjnej — że przedsiębiorstwo dystrybucyjne zapewnia na wyraźne pisemne żądanie odbiorcy możliwość wizualnej kontroli wskazań licznika prądu — w rzeczywistości nie umożliwia odbiorcy osobistej i regularnej kontroli dotyczących go wskazań;

d)	istnieje możliwość instalacji na podstawie wyraźnego pisemnego wniosku kontrolnego licznika prądu w mieszkaniu odbiorcy, za co musi on uiścić opłatę;

e)	środek jest charakterystycznym i widocznym dowodem na nieuczciwość odbiorcy w takiej lub innej formie ze względu na podnoszony przez przedsiębiorstwo dystrybucyjne powszechnie znany charakter przyczyn zastosowania tego środka;

f)	istnieją inne techniczne metody i środki ochrony przed ingerencjami w liczniki prądu;

g)	pełnomocnik przedsiębiorstwa dystrybucyjnego twierdzi, że zastosowany w dzielnicy romskiej w innym mieście podobny środek faktycznie nie zdołał zapobiec ingerencjom;

h)	w odniesieniu do instalacji elektrycznej umiejscowionej w jednej z tych dzielnic — trafostacji — nie zakłada się, że w celu bezpieczeństwa należy ją poddać podobnym środkom jak liczniki prądu?

(1) Dz.U. L 180, s. 22.

(2) Dyrektywa 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz uchylająca dyrektywę Rady 93/76/EWG (Dz.U. L 114, s. 64).

(3) Dyrektywa 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 96/92/WE (Dz.U. L 176, s. 37).

(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 2003/54/WE (Dz.U. L 211, s. 55)

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/15

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 17 maja 2011 r. w sprawie T-299/08 Elf Aquitaine przeciwko Komisji, wniesione w dniu 29 lipca 2011 r. przez Elf Aquitaine SA

(Sprawa C-404/11 P)

2011/C 298/28

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Elf Aquitaine SA (przedstawiciele: E. Morgan de Rivery i E. Lagathu, avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Tytułem żądania głównego:

—	uchylenie w całości, na podstawie art. 256 TFUE oraz art. 56 protokołu nr 3 w sprawie statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wyroku Sądu z dnia 17 maja 2011 r. w sprawie T-299/08 Elf Aquitaine przeciwko Komisji;

—	uwzględnienie żądań przedstawionych w pierwszej instancji;

—

co za tym idzie, stwierdzenie nieważności art. 1 lit. f), art. 2 lit. c), art. 2 lit. e) oraz art. 3 i 4 decyzji Komisji C(2008) 2626 wersja ostateczna z dnia 11 czerwca 2008 r. dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 81 traktatu WE oraz art. 53 Porozumienia EOG (Sprawa COMP/38.695 — Chloran sodu);

tytułem żądania ewentualnego , zmianę, na podstawie art. 261 TFUE, kwoty grzywny wysokości 22 700 000 EUR nałożonej łącznie i solidarnie na spółki Arkema SA i Elf Aquitaine w art. 2 lit. c) decyzji Komisji nr C(2008) 2626 wersja ostateczna z dnia 11 czerwca 2008 r. dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 81 traktatu WE oraz art. 53 Porozumienia EOG (Sprawa COMP/38.695 — Chloran sodu), a także kwoty grzywny wysokości 15 890 000 EUR nałożonej na Elf Aquitaine tytułem odpowiedzialności osobistej w art. 2 lit. e) tej samej decyzji na mocy przysługującego Trybunałowi nieograniczonego prawa orzekania z uwagi na obiektywne uchybienia dotyczące uzasadnienia i argumentacji orzeczenia Sądu z dnia 17 maja 2001 r. w sprawie T-299/08, opisane w sześciu zarzutach niniejszego odwołania;

w każdym razie , obciążenie Komisji Europejskiej całością kosztów postępowania, w tym także kosztami poniesionymi przez Elf Aquitaine w postępowaniu przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi na poparcie swego odwołania sześć zarzutów głównych oraz jeden zarzut tytułem ewentualnym.

W swym pierwszym zarzucie Elf Aquitaine SA podnosi naruszenie przez Sąd art. 5 TUE ze względu na to, że sąd ten miał potwierdzić ważność zasady automatycznego przyjmowania odpowiedzialności spółek dominujących, zastosowanej w niniejszym przypadku przez Komisję, co uzasadnione zostało pojęciem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 101 TFUE. Takie stanowisko jest zdaniem wnoszącej odwołanie niezgodne z zasadami przypisania kompetencji (część pierwsza zarzutu) i proporcjonalności (część druga zarzutu) lub co najmniej nieproporcjonalne względem tych zasad.

W swym drugim zarzucie wnosząca odwołanie podnosi w oczywisty jej zdaniem sposób błędną wykładnię prawa krajowego oraz pojęcia przedsiębiorstwa, w ramach której to wykładni Sąd miał przypisać niewłaściwą moc prawną zasadzie niezależności osoby prawnej.

W swym trzecim zarzucie wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd dobrowolnie zrezygnował z wyciągnięcia wniosków z karnego charakteru sankcji nakładanych w ramach prawa konkurencji oraz z nowych obowiązków wynikających z Karty Praw Podstawowych UE. Jej zdaniem Sąd miał zastosować w błędny i noszący znamiona nadużycia sposób wynikające z prawa Unii pojęcie przedsiębiorstwa wbrew domniemaniu niezależności, które stanowi podstawę krajowego prawa spółek, oraz nie uwzględniając karnego charakteru sankcji nakładanych w ramach prawa konkurencji. Wnosząca odwołanie twierdzi ponadto, że Sąd powinien był z urzędu podnieść zarzut niezgodności z prawem aktualnego systemu postępowania administracyjnego przed Komisją.

W swym czwartym zarzucie wnosząca odwołanie zarzuca naruszenie prawa do obrony mające wynikać z błędnej wykładni zasad słuszności i równości broni. Sąd miał bowiem jej zdaniem uwzględnić skargę Komisji domagając się przedstawienia niemożliwego dowodu, a także miał popełnić błąd ze względu na to, iż rozstrzygnął, że niezależność spółki zależnej należy oceniać w sposób ogólny na postawie jej związków kapitałowych ze spółką dominującą, podczas gdy zdaniem Elf Aquitaine SA należałoby ją oceniać na podstawie zachowania na danym rynku.

W swym piątym zarzucie wnosząca odwołanie powołuje się na naruszenie obowiązku uzasadnienia ze względu na to, że Sąd miał jedynie pokrótce stwierdzić oddalenie przez Komisję argumentacji Elf Aquitaine SA nie przedstawiając przy tym żadnej analizy podniesionych przez tą spółkę argumentów (część pierwsza zarzutu). Elf Aquitaine SA zarzuca ponadto Sądowi brak uzasadnienia w odniesieniu do domniemania możliwości przypisania odpowiedzialności (część druga zarzutu) oraz niewystarczający charakter uzasadnienia dotyczącego grzywny nałożonej na nią tytułem odpowiedzialności osobistej (część trzecia zarzutu).

W swym szóstym zarzucie wnosząca odwołanie podnosi niezgodność z prawem grzywny nałożonej tytułem odpowiedzialności osobistej ze względu na niewłaściwe zastosowanie wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien (część pierwsza zarzutu), nałożenie tej grzywny na podstawie nieistniejącej podstawy prawnej (część druga zarzutu) oraz sprzeczność uzasadnienia zaskarżonego wyroku opartego na pojęciu jednego przedsiębiorstwa z nałożeniem grzywny z tytułu odpowiedzialności osobistej (część trzecia zarzutu).

W swym siódmym i ostatnim zarzucie (poniesionym tytułem ewentualnym) wnosząca odwołanie twierdzi, że kwota grzywny nałożonej na nią z tytułu odpowiedzialności osobistej w celu odstraszania jest nieproporcjonalna i wymaga zmiany.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/16

Skarga wniesiona w dniu 5 sierpnia 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-412/11)

2011/C 298/29

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-P. Keppenne i H. Støvlbæk, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że wobec niepodjęcia wystarczających środków w celu wdrożenia pierwszego pakietu kolejowego, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, jakie ciążą na nim na mocy art. 6 ust. 3 dyrektywy 91/440/EWG w zmienionym brzmieniu (1) oraz załącznika II do tej dyrektywy, a także art. 14 ust. 2 dyrektywy 2001/14/WE (2),

—	obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja kwestionuje sporne przepisy krajowe, gdyż przewidują one, że w wypadku wystąpienia zakłóceń w ruchu przydział tras dokonywany jest przez przedsiębiorstwo państwowych kolei luksemburskich (CFL), a nie przez niezależny podmiot. W rezultacie CFL uczestniczy w pełnieniu podstawowych funkcji, co nie gwarantuje innym podmiotom równego i pozbawionego dyskryminacji dostępu do infrastruktury.

W odpowiedzi na zarzuty podniesione przez władze luksemburskie Komisja podnosi po pierwsze, że błędne jest twierdzenie władz luksemburskich, że w razie wystąpienia zakłóceń w ruchu nie następuje zmiana przydziału tras. W sytuacji gdy nie ma możliwości zapewnienia ruchu pociągów zgodnie z rozkładem jazy, CFL zezwala na przejazd pociągów opóźnionych, co stanowi zmianę przydziału tras. Po drugie Komisja kwestionuje argumentację, wedle której art. 29 dyrektywy 2001/14/WE stanowi lex specialis, wprowadzający odstępstwo od ogólnej reguły i pozwalający na uzasadnienie przydziału linii przez CFL w wypadku wystąpienia zakłóceń w ruchu.

(1) Dyrektywa 2001/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. zmieniająca dyrektywę Rady 91/440/EWG w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych (Dz.U. L 75, s. 1, polskie wydanie specjalne: rozdział 07 tom 005 s. 376–400)

(2) Dyrektywa 2001/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawania świadectw bezpieczeństwa (Dz.U. L 75, s. 29, polskie wydanie specjalne: rozdział 07 tom 005 s. 404–421)

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Polimeles Protodikeio Athinon (Grecja) w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Daiichi Sankyo Co. Ltd, Sanofi-Aventis Deutschland GmbH przeciwko DEMO, Anonimos Biomixaniki kai Emporiki Etairia Farmakon

(Sprawa C-414/11)

2011/C 298/30

Język postępowania: grecki

Sąd krajowy

Polimeles Protodikeio Athinon

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Daiichi Sankyo Co. Ltd, Sanofi-Aventis Deutschland GmbH

Strona pozwana: DEMO, Anonimos Biomixaniki kai Emporiki Etairia Farmakon

Pytania prejudycjalne

Czy art. 27 porozumienia TRIPS, który reguluje kwestie ochrony patentowej znajduje zastosowanie w sektorze, w ramach którego zasadniczo właściwość przysługuje państwom członkowskim i w razie odpowiedzi twierdzącej czy państwa członkowskie mogą uznać, że wspomniany przepis jest bezpośrednio skuteczny oraz czy sąd krajowy może bezpośrednio stosować ten przepis na warunkach przewidzianych w jego porządku prawnym?

2)	Czy w oparciu o art. 27 porozumienia TRIPS produkty chemiczne i farmaceutyczne są objęte patentami w sytuacji gdy spełniają przesłanki udzielenia patentu i w razie odpowiedzi twierdzącej w jakim zakresie podlegają one ochronie?

Czy w oparciu o art. 27 i 70 porozumienia TRIPS patenty objęte zakresem zastrzeżenia przewidzianego w art. 167 ust. 2 konwencji monachijskiej z 1973 r., które zostały udzielone przed dniem 7 lutego 1992 r. a więc przed wejściem w życie wspomnianego porozumienia i które dotyczą wynalazków odnoszących się do produktów farmaceutycznych, ale w oparciu o wspomniane zastrzeżenie ochronie podlega jedynie proces wytwarzania takich produktów, korzystają z ochrony przewidzianej dla wszystkich patentów na podstawie porozumienia TRIPS i w razie odpowiedzi twierdzącej jaki zakres i przedmiot ma taka ochrona a więc czy po wejściu w życie wspomnianego porozumienia ochronie podlegają również same produkty farmaceutyczne czy też ochrona dalej obejmuje jedynie proces ich wytwarzania tudzież czy należy wprowadzić rozróżnienie w zależności od treści wniosku o udzielenie patentu czyli w zależności od tego czy w kontekście opisu wynalazku i związanych z nim żądań wniosek ma na celu objęcie ab initio ochroną produktu, procesu jego wytwarzania bądź obydwu aspektów?

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/17

Odwołanie od postanowienia Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 24 maja 2011 r. w sprawie T-115/10 Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 8 sierpnia 2011 r. przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

(Sprawa C-416/11 P)

2011/C 298/31

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: S. Ossowski, pełnomocnik, D. Wyatt QC, V. Wakefield, Barrister)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie postanowienia Sądu;

—	uznanie skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej przez Zjednoczone Królestwo za dopuszczalną i odesłanie sprawy do Sądu, tak aby mógł on rozpatrzyć co do istoty wniesioną przez to państwo skargę o stwierdzenie nieważności;

—	obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez Zjednoczone Królestwo w niniejszym postępowaniu oraz kosztami powstałymi w postępowaniu pierwszej instancji, w związku z zarzutem niedopuszczalności; oraz

—	rozstrzygnięcie w przedmiocie pozostałych kosztów w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Zjednoczone Królestwo wnosi odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji Unii Europejskiej (siódma izba) wydanego w sprawie T-115/10 Zjednoczone Królestwo przeciwko Komisji, w którym Sąd orzekł, że wniesiona przez Zjednoczone Królestwo skarga o stwierdzenie nieważności ujęcia hiszpańskiego terenu mającego znaczenie dla Wspólnoty ES6120032 („Estrecho Oriental”) w wykazie zawartym w decyzji 2010/45/WE (1) jest niedopuszczalna.

Sąd uznał, że ujęcie terenu ES6120032 w wykazie zawartym w decyzji Komisji 2010/45/WE stanowi jedynie potwierdzenie wcześniejszego ujęcia tego terenu w wykazie zawartym w decyzji 2009/95/WE (2). Wniosek ten jest nietrafny, ponieważ teren ES6120032 został umieszczony w wykazie zawartym w decyzji 2010/45/WE na podstawie istotnych nowych okoliczności, a mianowicie okoliczności że teren ES6120032:

a)	częściowo pokrywa się z większością terenu British Gibraltar Territorial Waters („BGTW”) oraz ma obejmować ten teren

b)	częściowo pokrywa się z całym obszarem istniejącego wcześniej terenu mającego znaczenie dla Wspólnoty, położonego w Zjednoczonym królestwie, oznaczonego kodem UKGIB2223 i noszącego nazwę „Southern Waters of Gibraltar” i ma obejmować ten teren.

W czasie, kiedy teren ES6120032 został po raz pierwszy ujęty w wykazie figurującym w decyzji 2009/95/WE najwyraźniej tylko Hiszpania była świadoma faktu, że teren ES6120032 pokrywa się z terenami UKGIB0002 i BGTW. Zjednoczone Królestwo z pewnością o tym nie wiedziało i nic nie wskazuje na to, aby wiedzę taką posiadała Komisja czy Komitet ds. Siedlisk (który wydał decyzję 2009/95/WE).

4)	Do chwili umieszczenia obszaru ES61120032 w wykazie zawartym w decyzji 2010/45/WE Zjednoczone Królestwo, Komisja i Komitet ds. Siedlisk powzięły wiedzę na temat tej bardzo istotnej okoliczności, o czym świadczy przebieg debaty, która poprzedzała wydanie tego aktu.

Ponieważ fakt pokrywania się terenów rzeczywiście nie był znany w chwili wydania decyzji 2009/95/WE, Sąd skoncentrował się na domniemywanej wiedzy, a mianowicie na kwestii, czy w owym czasie zainteresowane pomioty mogły powziąć wiedzę o pokrywaniu się terenów. Sąd uznał, że ani Zjednoczone Królestwo, ani Komisja nie mogły wówczas wiedzieć o tej okoliczności, wobec czego (zgodnie z rozumowaniem Sądu) decyzja 2010/45/WE miała charakter „jedynie potwierdzający” względem wcześniejszego wykazu.

W ramach rozważań dotyczących tej domniemywanej wiedzy Sąd dopuścił się istotnych naruszeń prawa, a w szczególności:

błędnie ustalił tożsamość stron, których konstruktywna wiedza miała znaczenie prawne (co stanowi zarzut pierwszy niniejszego odwołania). W szczególności Sąd błędnie zinterpretował orzecznictwo oraz zignorował zasady prawa, analizując domniemywaną wiedzę Komisji. Zjednoczone Królestwo twierdzi, że znaczenia miała jedynie wiedza konstruktywna, jaką posiadało to państwo. Posiłkowo Zjednoczone Królestwo podnosi, że jeśli nawet znaczenie ma domniemywana wiedza jakiegokolwiek innego podmiotu innego niż Zjednoczone Królestwo, to musi tu chodzić o wiedzę autora decyzji (tj. Komisji I komitetu ds. siedlisk), a nie o wiedzę samej tylko Komisji; oraz

błędnie określił kryteria, jakie należy zastosować w celu ustalenia, jakie okoliczności „powinny były być znane” (co stanowi zarzut drugi niniejszego odwołania). W szczególności Sąd nie posłużył się prawidłowo bądź wcale kryterium, wedle którego należy przyjąć, iż strona posiada wiedzę, której można rozsądnie oczekiwać od każdej starannej osoby. Ponadto Sąd popełnił oczywisty błąd w ocenie faktów, uznając, że kryterium wiedzy konstruktywnej zostało spełnione.

(1) Decyzja Komisji z dnia 22 grudnia 2009 r. w sprawie przyjęcia na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG trzeciego zaktualizowanego wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty, składających się na śródziemnomorski region biogeograficzny (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 10406), Dz.U. L 30, s. 322

(2) 2009/95/WE: Decyzja Komisji z dnia 12 grudnia 2008 r. przyjmująca na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG drugi zaktualizowany wykaz terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na śródziemnomorski region biogeograficzny (notyfikowana jako dokument nr C(2008) 8049), Dz.U. L 43, s. 393

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/19

Skarga wniesiona w dniu 17 czerwca 2011 r. — Fercal — Consultadoria e Serviços przeciwko OHIM — Parfums Rochas (PATRIZIA ROCHA)

(Sprawa T-360/11)

2011/C 298/34

Język skargi: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Fercal — Consultadoria e Serviços, L.da (Lizbona) (przedstawiciel: adwokat António J. Rodrigues)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Parfums Rochas SAS

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 21 kwietnia 2011 r. (sprawa R 2355/2010-2) dotyczącej postępowania w sprawie unieważnienia Patrizia Rocha/Rochas i w konsekwencji rozpoznanie odwołania wniesionego od decyzji z dnia 27 września 2010 r. wydanej w sprawie sprzeciwu B-001559361

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku: PATRIZIA ROCHA

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Skarżąca

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Parfums Rochas SAS

Decyzja Wydziału Unieważnień: Unieważnienie prawa do znaku skarżącej

Decyzja Izby Odwoławczej: Odrzucenie odwołania

Podniesione zarzuty: Termin do wniesienia odwołania przez skarżącą upływał w dniu 28 stycznia 2011 r.

Skarżąca wniosła odwołanie w dniu 27 stycznia 2011 r., czyli w przeddzień upływu terminu.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/19

Skarga wniesiona w dniu 22 lipca 2011 r. — ultra air przeciwko OHIM — Donaldson Filtration Deutschland (ultrafilter international)

(Sprawa T-396/11)

2011/C 298/35

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: ultra air GmbH (Hilden, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat C. König)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Donaldson Filtration Deutschland GmbH (Haan, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 18 maja 2011 r., doręczonej w dniu 20 maja 2011 r., która dotyczy sprawy R 374/2010-4;

—	oddalenie odwołania wniesionego w dniu 16 marca 2010 r. przez Donaldson Filtration Deutschland GmbH od decyzji Wydziału Unieważnień OHIM z dnia 29 stycznia 2010 r. wydanej w postępowaniu w sprawie unieważnienia nr 2880 C;

—	obciążenie kosztami postępowania OHIM i Donaldson Filtration Deutschland GmbH, jeżeli przystąpi ona do postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Słowny znak towarowy „ultrafilter international” dla towarów i usług należących do klas 7, 11, 37, 41 i 42 — wspólnotowy znak towarowy nr 1121839

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Donaldson Filtration Deutschland GmbH

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Skarżąca

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Występowanie bezwzględnych podstaw unieważnienia na podstawie art. 52 ust. 2 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ sporny słowny znak towarowy ma charakter opisowy

Decyzja Wydziału Unieważnień: Uwzględnienie wniosku o unieważnienie

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie decyzji Wydziału Unieważnień i oddalenie wniosku o unieważnienie

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 i 3, art. 52 ust. 1 lit. a), art. 56 ust. 1 lit. a), art. 75 ust. 1 i art. 83 rozporządzenia nr 207/2009.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/20

Skarga wniesiona w dniu 27 lipca 2011 r. — Welte — Wenu przeciwko OHIM — Komisja (Przedstawienie okręgu składającego się z 12 gwiazd na niebieskim tle)

(Sprawa T-413/11)

2011/C 298/36

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Welte — Wenu GmbH (Neu-Ulm, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Kahl)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 12 maja 2011 r. — sprawa R 1590/2010-1;

—	oddalenie odwołania Unii Europejskiej od decyzji Wydziału Unieważnień wydanej w przedmiocie wniosku o unieważnienie rejestracji wspólnotowego znaku towarowego EDS EUROPEAN DRIVESHAFT SERVICES (i tym samym samego wniosku);

—	obciążenie Unii Europejskiej kosztami postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku i postępowania odwoławczego, a pozwanego kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Graficzny znak towarowy zawierający okrąg składający się z 12 gwiazd na niebieskim tle dla towarów z klas 7 i 12 — wspólnotowy znak towarowy nr 2 180 800

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Skarżąca

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Komisja Europejska

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Wspólnotowy znak towarowy został zarejestrowany z naruszeniem art. 7 rozporządzenia nr 207/2009.

Decyzja Wydziału Unieważnień: Wniosek o unieważnienie rejestracji spornego wspólnotowego znaku towarowego został oddalony.

Decyzja Izby Odwoławczej: Odwołanie zostało uwzględnione i rejestracja spornego znaku została unieważniona.

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. g), h) i i) oraz art. 55 i 76 rozporządzenia nr 207/2009, art. 6 ter ust. 1 lit. c) konwencji paryskiej, a także zasady 37 lit. b) ppkt iv) rozporządzenia nr 2868/95, ponieważ wspólnotowy znak towarowy nie został zarejestrowany z naruszeniem art. 7 rozporządzenia nr 207/2009.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/20

Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2011 r. — Nutrichem Diät + Pharma przeciwko OHIM — Gervais Danone (Active)

(Sprawa T-414/11)

2011/C 298/37

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Nutrichem Diät + Pharma GmbH (Roth, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci D. Jochim i R. Egerer)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Compagnie Gervais Danone (Levallois Perret, Francja)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 4 maja 2011 r. w sprawie R 683/201-1;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy zawierający element słowny „Active” dla towarów z klas 5, 29 i 32 — zgłoszenie nr 3 423 316

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Compagnie Gervais Danone

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Nationale Wortmarke „ACTIVIA” dla towarów z klas 5, 29, 30 i 32

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie, po pierwsze, art. 76 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 50 ust. 1 oraz zasadą 19 ust. 1 i 3 rozporządzenia nr 2868/95, ponieważ Izba Odwoławcza niesłusznie wyszła z założenia, że wcześniejszy znak towarowy posiadał charakter przeciętnie odróżniający; po drugie, art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ w przypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd; po trzecie, art. 76 rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ przywołane przez skarżącą równoległe decyzje niemieckiego Patent- und Markenamt oraz innych krajowych urzędów nie zostały uwzględnione przez stronę pozwaną w wydanym przez nią rozstrzygnięciu.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/21

Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2011 r. — Biotronik SE przeciwko OHIM — Cardios Sistemas (CARDIO MANAGER)

(Sprawa T-416/11)

2011/C 298/39

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Biotronik SE & Co. KG (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Reich i S. Pietzcker)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Cardios Sistemas Comercial e Industrial Ltda (Sao Paulo, Brazylia)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 27 maja 2011 r. w sprawie R 1156/2010-2;

—	uwzględnienie sprzeciwu wobec zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 5378071 w odniesieniu do wszystkich towarów z klas 9 i 10;

—	posiłkowo, na mocy wyroku Sądu przekazanie sprawy Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego celem ponownego rozpatrzenia sprzeciwu;

—	obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Cardios Sistemas Comercial e Industrial Ltda

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „CARDIO MANAGER” dla towarów z klas 9 i 10 — zgłoszenie nr 5 378 071

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny znak towarowy „CardioMessenger” dla towarów z klas 9 i 10

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Z jednej strony naruszenie art. 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 22 ust. 3 i 4 rozporządzenia nr 2868/95, ponieważ używanie znaku towarowego „CardioMessenger” zostało dowiedzione zarówno pod względem przestrzennym, jak i czasowym, podobnie też została dowiedziona skala i charakter tego używania, a z drugiej strony naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 41 rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ w przypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/21

Skarga wniesiona w dniu 5 sierpnia 2011 r. — Laboratoire Bioderma przeciwko OHIM — Cabinet Continental (BIODERMA)

(Sprawa T-427/11)

2011/C 298/40

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Laboratoire Bioderma (Lyon, Francja) (przedstawiciel: adwokat A. Teston)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Cabinet Continental (Paryż, Francja)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej OHIM z dnia 28 lutego 2011 r.;

—	oddalenie wniesionego przez spółkę Cabinet Continental powództwa o unieważnienie prawa do zarejestrowanego znaku towarowego;

—	obciążenie OHIM lub wnoszącego o unieważnienie prawa do znaku całością kosztów postępowania poniesionych przez skarżącą w związku z niniejszą skargą;

—	obciążenie wnoszącego o unieważnienie prawa do znaku kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą w związku z postępowaniem przed Wydziałem Unieważnień i Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: słowny znak towarowy „BIODERMA” dla towarów i usług należących do klas 3, 5 i 44 — wspólnotowy znak towarowy nr 3 136 892.

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Laboratoire Bioderma.

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Cabinet Continental.

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: wniosek o unieważnienie prawa do znaku został wniesiony na podstawie art. 52 ust. 1 lit. a) i art. 7 ust. 1 lit. b), lit. c) i lit. d) rozporządzenia nr 207/2009

Decyzja Wydziału Unieważnień: oddalenie wniosku o unieważnienie prawa do znaku

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie decyzji Wydziału Unieważnień i unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego nr 3 136 892

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i lit. c) oraz art. 75 rozporządzenia nr 207/2009, ze względu na to, że zaskarżona decyzja jest błędna w odniesieniu, między innymi, do znaczenia rozpatrywanego znaku towarowego w języku greckim i postrzegania rzeczonego znaku towarowego przez greckich odbiorców.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/22

Skarga wniesiona w dniu 5 sierpnia 2011 r. — Golden Balls przeciwko OHIM — Intra-Presse (GOLDEN BALLS)

(Sprawa T-437/11)

2011/C 298/42

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Golden Balls Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: M. Edenborough, QC, i S. Smith, Solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Intra-Presse (Boulogne-Billancourt, Francja)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 26 maja 2011 r. w sprawie R 1310/2010-1, w zakresie w jakim Izba ta uwzględniła odwołanie w odniesieniu do towarów z klasy 16; oraz

—	obciążenie pozwanego lub alternatywnie Intra-Presse kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z tym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „GOLDEN BALLS” dla towarów z klas 9, 21 i 24 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 6324164

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Intra-Presse

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny znak towarowy „BALLON D’OR” zarejestrowany jako wspólnotowy znak towarowy pod nr 4226148 dla, między innymi, towarów i usług z klas 9, 14, 16, 25 i 41.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów oraz częściowe uwzględnienie sprzeciwu i odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009, ze względu na to, że Izba Odwoławcza niesłusznie założyła, że można postrzec kolizję między zgłoszonym wspólnotowym znakiem towarowym a wcześniejszym znakiem towarowym.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/23

Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Gold East Paper (Jiangsu) i Gold Huasheng Paper (Suzhou Industrial Park) przeciwko Radzie

(Sprawa T-443/11)

2011/C 298/43

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Gold East Paper (Jiangsu) Co. Ltd (Jiangsu, Chiny) i Gold Huasheng Paper (Suzhou Industrial Park) Co. Ltd (Jiangsu, Chiny) (przedstawiciele: V. Akritidis, Y. Melin i F. Crespo, avocats)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 451/2011 z dnia 6 maja 2011 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz cienkiego papieru powleczonego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 128, s. 1);

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia istotnego wymogu proceduralnego wynikającego z art. 2 ust. 7 lit. c) podstawowego rozporządzenia antydumpingowego (1) w ten sposób, że Komisja oddaliła wniosek skarżących spółek o przyznanie im statusu przedsiębiorstw działających w warunkach gospodarki rynkowej ze względu na skutki oddalenia wniosku dla określenia marży dumpingowej tychże skarżących.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia drugiego wymogu proceduralnego wynikającego z art. 2 ust. 7 lit. c) akapit drugi podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz naruszenia podstawowych zasad prawa do obrony oraz prawa do uczciwego procesu w ten sposób, że Komisja nie przekazała pewnych istotnych danych do Komitetu Doradczego ds. Antydumpingu.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 2 ust. 7 lit. c) podstawowego rozporządzenia antydumpingowego w postaci popełnienia oczywistych błędów w ocenie stanu faktycznego sprawy oraz niedostatecznego uzasadnienia w ten sposób, że oddalony został wniosek skarżących spółek o przyznanie im statusu przedsiębiorstw działających w warunkach gospodarki rynkowej.

4)	Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji, jak również art. 18 ust. 1, 3 i 6 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego w ten sposób, że dochodzenie było prowadzone w sposób nieuczciwy i stronniczy, a ponadto nałożony został nadmierny ciężar dowodu.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 3 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz braku dostatecznego uzasadnienia w ten sposób, że właściwe instytucje europejskie przeprowadziły swe dochodzenie w taki sposób, że było bardziej prawdopodobne w świetle procedury gromadzenia danych lub procedury oceny danych, że instytucje te dojdą do wniosku, że przemysł Unii poniósł szkodę.

6)	Zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 3 ust. 1 i art. 9 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego w ten sposób, że zaskarżone rozporządzenie oparte zostało na docelowej marży zysku, jakiej przemysł Unii nigdy w przeszłości nie osiągnął.

Zarzut siódmy, wedle którego decyzja o wyłączeniu pras zwojowych z kategorii produktów objętych postępowaniem i produktów podobnych oparta była na oczywistych błędach w ocenie stanu faktycznego sprawy, w wyniku czego doszło do naruszenia art. 3 (szkoda), art. 4 ust. 1 (przemysł Unii) oraz art. 5 ust. 4 (legitymacja czynna) podstawowego rozporządzenia antydumpingowego.

8)	Zarzut ósmy oparty na naruszeniu art. 3 ust. 2 i art. 3 ust. 7 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego w ten sposób, że w zaskarżonym rozporządzeniu nie zbadano, czy nałożone cło nie wykracza poza zakres tego, co niezbędne, by zrównoważyć szkodę spowodowaną przez przywóz dumpingowy.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 343, s. 51).

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/24

Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Gold East Paper (Jiangsu) i Gold Huasheng Paper (Suzhou Industrial Park) przeciwko Radzie

(Sprawa T-444/11)

2011/C 298/44

Język postępowania: angielski

Strony

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 452/2011 z dnia 6 maja 2011 r. nakładającego ostateczne cło antysubsydyjne na przywóz cienkiego papieru powleczonego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 128, s. 18) w zakresie dotyczącym skarżących spółek;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziesięć zarzutów.

Zarzut pierwszy, wedle którego wysokość nałożonego cła wyrównawczego jest wyższa niż kwota subsydiów — uznanych za niezgodne z art. 15 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego (1) — stanowiących podstawę do obliczenia środków wyrównawczych, gdyż pierwsze cło ad valorem nie zostało wyrażone jako procent ceny CIF (ceny wraz z kosztem, ubezpieczeniem i frachtem), ale jako procent obrotów.

2)	Zarzut drugi, wedle którego korzyść wynikająca z nadania przez władze państwowe prawa do korzystania z gruntu w zamian za zaniżoną opłatę nie została prawidłowo obliczona, co stanowi naruszenie art. 4, art. 6 lit. d) oraz art. 28 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 4 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego w ten sposób, że program zwolnienia z opodatkowania dywidend wypłacanych między kwalifikowanymi przedsiębiorstwami krajowymi nie ma charakteru szczegółowego, wobec czego cło nałożone w celu wyrównania skutków tego programu stanowi naruszenie wymienionego przepisu.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 7 ust. 3 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego w ten sposób, że kwoty subsydiów z tytułu zwolnienia wyposażenia pochodzącego z przywozu z podatku VAT oraz z należności celnych oraz zniżki podatku VAT od wyposażenia wyprodukowanego w kraju zostały odniesione do okresu krótszego, niż zwykły okres amortyzacji w rozpatrywanej gałęzi przemysłu.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 6 lit. b) podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego w ten sposób, że analizując preferencyjne kredyty udzielane przedsiębiorstwom branży papieru powleczonego instytucje europejskie nie zbadały, jak oprocentowane byłyby kredyty, które zainteresowane przedsiębiorstwa mogłyby uzyskać na komercyjnych warunkach.

6)	Zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 14 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego ze względu na okoliczność, że nałożenie ceł antysubsydyjnych nie jest niezbędne z uwagi na równoczesne nałożenie ceł antydumpingowych.

Zarzut siódmy dotyczący naruszenia art. 8 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego oraz braku uzasadnienia rozporządzenia wykonawczego w ten sposób, że właściwe instytucje europejskie przeprowadziły swe dochodzenie tak, iż było bardziej prawdopodobne w świetle procedury gromadzenia danych lub procedury oceny danych, że instytucje te dojdą do wniosku, że przemysł Unii poniósł szkodę.

8)	Zarzut ósmy dotyczący naruszenia art. 2 lit. d) oraz art. 15 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego w ten sposób, że zaskarżone rozporządzenie oparte jest na docelowej marży zysku, jakiej przemysł Unii nigdy w przeszłości nie osiągnął.

Zarzut dziewiąty, wedle którego decyzja o wyłączeniu pras zwojowych z kategorii produktów objętych postępowaniem i produktów podobnych oparta była na oczywistych błędach w ocenie stanu faktycznego sprawy, w wyniku czego doszło do naruszenia art. 8 (szkoda), art. 9 ust. 1 (przemysł Unii) oraz art. 10 ust. 6 (legitymacja czynna) podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.

10)	Zarzut dziesiąty dotyczący naruszenia art. 8 ust. 1 i 6 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego w ten sposób, że w zaskarżonym rozporządzeniu nie zbadano, czy nałożone cło nie wykracza poza zakres tego, co niezbędne, by zrównoważyć szkodę spowodowaną przez subsydiowany przywóz.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 597/2009 z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 188, s. 93).

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/25

Skarga wniesiona w dniu 5 sierpnia 2011 r. — Golden Balls przeciwko OHIM — Intra-Presse (GOLDEN BALLS)

(Sprawa T-448/11)

2011/C 298/46

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Golden Balls Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: M. Edenborough, QC, i S. Smith, Solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Intra-Presse (Boulogne-Billancourt, Francja)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 22 czerwca 2011 r. w sprawie R 1432/2010-1, w zakresie w jakim Izba ta uwzględniła odwołanie w odniesieniu do niektórych towarów i usług z klas 9, 28 i 41; oraz

—	obciążenie pozwanego lub alternatywnie Intra-Presse kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z tym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „GOLDEN BALLS” dla towarów z klas 9, 28 i 41 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 6036503

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Intra-Presse

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów oraz częściowe uwzględnienie sprzeciwu i odwołania

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/25

Skarga wniesiona w dniu 10 sierpnia 2011 r. — Galileo International Technology przeciwko OHIM — ESA (GALILEO)

(Sprawa T-450/11)

2011/C 298/47

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Galileo International Technology LLC (Bridgetown, Barbados) (przedstawiciele: S. Malynicz, barrister, M. Blair i K. Gilbert, solicitors)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) (Paryż, Francja)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 14 kwietnia 2011 r. w sprawie R 1423/2005-1; i

—	obciążenie OHIM i Europejskiej Agencji Kosmicznej własnymi kosztami postępowania oraz kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Europejska Agencja Kosmiczna

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „GALILEO” dla usług z klasy 42 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 2742237

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny wspólnotowy znak towarowy nr 1701167 „GALILEO” dla towarów i usług z klas 9, 39, 41 i 42; słowny wspólnotowy znak towarowy nr 2157501 „GALILEO” dla towarów i usług z klas 9, 16, 35, 38, 39, 41 i 42; graficzny wspólnotowy znak towarowy nr 516799 „powered by GALILEO” dla towarów i usług z klas 9, 16, 35, 38, 39, 41 i 42; graficzny wspólnotowy znak towarowy nr 330084 „GALILEO INTERNATIONAL” dla towarów i usług z klas 9, 39, 41 i 42; graficzny wspólnotowy znak towarowy nr 2159069 „GALILEO INTERNATIONAL” dla towarów i usług z klas 9, 16, 35, 38, 39, 41 i 42

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009 ze względu na nieuznanie przez Izbę Odwoławczą, że istnieje wysoki stopień podobieństwa między towarami i usługami objętymi wcześniejszym wspólnotowym znakiem towarowym a usługami objętymi spornym wspólnotowym znakiem towarowym. W szczególności Izba Odwoławcza nie uznała, że część rozpatrywanych towarów i usług może mieć charakter komplementarny oraz być skierowana do tego samego konsumenta i nastawiona na ten sam cel. W tych okolicznościach stwierdzenie Izby, że nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, obarczone jest błędem przy uwzględnieniu podobieństw między znakami towarowymi i okoliczności, że mniejszy stopień podobieństwa miedzy towarami i usługami może być kompensowany większym stopniem podobieństwa między znakami towarowymi.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/26

Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Giga-Byte Technology przeciwko OHIM — Haskins (Gigabyte)

(Sprawa T-451/11)

2011/C 298/48

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Giga-Byte Technology Co., Ltd (Tajpej, Tajwan) (przedstawiciel: adwokat F. Schwerbrock)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą był również: Robert A. Haskins (Pensylwania, Stany Zjednoczone)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 20 maja 2011 r. w sprawie R 2047/2010-2 oraz decyzji Wydziału Sprzeciwów

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „Gigabyte” dla towarów i usług z klas 9, 35, 37 i 42 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 5550009

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Robert A. Haskins

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny wspólnotowy znak towarowy nr 4954095 „GIGABITER” dla usług z klas 39, 40 i 42

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu dla części zakwestionowanych usług

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 9 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009 ze względu na błędne uznanie przez Izbę Odwoławczą, że zakwestionowane usługi z klas 37 i 42 są podobne do usług z klasy 42 wnoszącego sprzeciw.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/26

Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Szajner przeciwko OHIM — Forge de Laguiole (LAGUIOLE)

(Sprawa T-453/11)

2011/C 298/49

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Gilbert Szajner (Saint-Maur-des-Fossés, Francja) (przedstawiciel: adwokat A. Lakits-Josse)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Forge de Laguiole SARL (Laguiole, Francja)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 1 czerwca 2011 r., z tego względu, że decyzją tą unieważniono prawo do wspólnotowego znaku towarowego nr 2 468 379 dla towarów objętych wnioskiem o unieważnienie prawa do znaku z klas 8, 14, 16, 18, 20, 21, 28 i 34;

—	orzeczenie, że spółka Forge de Laguiole pokryje własne koszty oraz koszty poniesione przez G. Szajnera, w tym koszty pełnomocnictwa.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: słowny znak towarowy „LAGUIOLE” dla towarów i usług należących, między innymi, do klas 8, 14, 16, 18, 20, 21, 28, 34 i 38 — wspólnotowy znak towarowy nr 2 468 379

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: skarżący

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Forge de Laguiole SARL

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: wniosek o unieważnienie prawa do znaku został złożony na podstawie art. 53 ust. 1 lit. c) i art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009, w powołaniu się na firmę Forge de Laguiole

Decyzja Wydziału Unieważnień: oddalenie wniosku o unieważnienie prawa do znaku

Decyzja Izby Odwoławczej: częściowe uchylenie decyzji Wydziału Unieważnień i częściowe unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego nr 2 468 379

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009, ze względu na to, że, po pierwsze, Izba Odwoławcza uznała mylnie, że firma Forge de Laguiole nie podlegała zasadzie specjalizacji i że firma ta mogła być objęta ochroną w odniesieniu do działalności, która nie była faktycznie wykonywana przez Forge de Laguiole oraz, po drugie, że nie istniało żadne prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku firmy Forge de Laguiole produkującej noże i znaku towarowego „LAGUIOLE” zgłoszonego dla towarów niezwiązanych z wyrobami nożowniczymi.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/27

Skarga wniesiona w dniu 12 sierpnia 2011 r. — ICdA i inni przeciwko Komisji

(Sprawa T-456/11)

2011/C 298/50

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: International Cadmium Association (Bruksela, Belgia), Rockwood Pigments (UK) Ltd (Stoke-on-Trent, Zjednoczone Królestwo) oraz James M Brown Ltd (Stoke-on-Trent, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: R. Cana i K. Van Maldegem, avocats)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu w zakresie, w jakim ogranicza on wykorzystywanie barwników kadmowych w tworzywach sztucznych, innych niż tworzywa sztuczne, w odniesieniu do których użycie takich barwników było zabronione przed wydaniem spornego aktu;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

1)	Zarzut pierwszy dotyczący niezgodności zaskarżonego rozporządzenia z art. 137 ust. 1 lit. a) i art. 68-71 rozporządzenia nr 1907/2006 (1).

2)	Zarzut drugi dotyczący oparcia zaskarżonego rozporządzenia na oczywistym błędzie w ocenie.

3)	Zarzut trzeci dotyczący niezgodności zaskarżonego rozporządzenia z zasadami pewności prawa i uzasadnionych oczekiwań.

4)	Zarzut czwarty dotyczący niezgodności zaskarżonego rozporządzenia z rozporządzeniem nr 1907/2006 w zakresie, w jakim ustanawia ograniczenia w odniesieniu do określonej kategorii substancji, które nie zostały poddane ocenie indywidualnej.

5)	Zarzut piąty dotyczący niezgodności zaskarżonego rozporządzenia z porozumieniem TBT.

6)	Zarzut szósty oparty na naruszeniu uprawnień procesowych skarżących przez wydanie zaskarżonego rozporządzenia.

7)	Zarzut siódmy dotyczący niedostatecznego uzasadnienia zaskarżonego rozporządzenia, wbrew wymogom art. 296 TFEU.

8)	Zarzut ósmy dotyczący niezgodności zaskarżonego rozporządzenia z zasadą proporcjonalności.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396, s. 1).

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/28

Skarga wniesiona w dniu 18 sierpnia 2011 r. — Riche przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-458/11)

2011/C 298/52

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Philippe Riche (Meursac, Francja) (przedstawiciel: C.-E. Gudin, adwokat)

Strony pozwane: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	naprawienie w całości szkody poniesionej przez nią z tytułu grzywien, w kwocie 136 000 EUR;

—

zasądzenie od Rady i Komisji całości kosztów postępowania, a mianowicie:

—	dotyczących postępowania toczącego się przed Sądem Unii Europejskiej,

—	dotyczących również wszelkich postępowań wszczętych przed wszystkimi sądami krajowymi;

—	ryczałtowe ustalenie kwoty zadośćuczynienia w wysokości 100 000 EUR.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi 11 zarzutów.

1)	Zarzut pierwszy dotyczy oczywistego i ciężkiego przekroczenia granic swobodnego uznania Rady i Komisji.

2)	Zarzut drugi dotyczy naruszenia przez Radę lub Komisję decyzji państw członkowskich o wyłączeniu z wykazu produktów rolnych destylatów winnych takich jak produkowane przez stronę skarżącą.

3)	Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zakazu dyskryminacji ustanowionego przez art. 40 TFUE wobec danych producentów win, którzy dysponują urządzeniami do destylacji pozwalającymi przetworzyć na alkohol ilości przekraczające ilość, jaka wykorzystywana jest zwykle przy produkcji wina.

Zarzut czwarty dotyczy naruszenia zasady pewności prawa polegającego, po pierwsze, na naruszeniu praw nabytych przez danych producentów, a po drugie, na naruszeniu uzasadnionych oczekiwań co do możliwości dokonywania przez nich samych przetworzenia na destylaty winne ilości przekraczających ilość, jaka wykorzystywana jest zwykle przy produkcji wina.

5)	Zarzut piąty dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności.

6)	Zarzut szósty dotyczy naruszenia zasady estoppel, która odnosi się do zakazania władzy publicznej zaprzeczania sobie na szkodę osób trzecich.

7)	Zarzut siódmy dotyczy stanowiącego nadużycie naruszenia swobody produkcji i wprowadzania do sprzedaży produktu przemysłowego.

8)	Zarzut ósmy dotyczy stanowiącego naruszenie rozszerzenia zaskarżonego rozporządzenia na wypadki, w których nie złożono wniosku o finansowanie.

9)	Zarzut dziewiąty dotyczy naruszenia prawa do domniemania niewinności.

10)	Zarzut dziesiąty dotyczy naruszenia zasady dobrej administracji i staranności.

11)	Zarzut jedenasty dotyczy naruszenia prawa własności.

8.10.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 298/28

Skarga wniesiona w dniu 23 sierpnia 2011 r. — Dectane przeciwko OHIM — Hella (DAYLINE)

(Sprawa T-463/11)

2011/C 298/53

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Dectane GmbH (Lipsk, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci P. Ehrlinger i T. Hagen)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Hella KGaA Hueck & Co. (Lippstadt, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 15 czerwca 2011 r.;

—	obciążenie interwenienta kosztami postępowania, w tym postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „DAYLINE” dla towarów z klasy 11 — zgłoszenie nr 7 070 238

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Hella KGaA Hueck & Co.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny krajowy znak towarowy „Ledayline” dla towarów z klasy 11.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów i odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ w przypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

		ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2011.298.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 298

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 54 8 października 2011

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2011/C 298/01	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii EuropejskiejDz.U. C 282 z 1.10.2011.	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2011/C 298/02	Sprawa C-195/09: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) — Zjednoczone Królestwo) — Synthon BV przeciwko Merz Pharma Gmbh & Co KG (Prawo patentowe — Produkty lecznicze — Dodatkowe świadectwo ochronne dla produktów leczniczych — Rozporządzenie (EWG) nr 1768/92 — Artykuł 2 — Zakres stosowania — Ocena w zakresie bezpieczeństwa i skuteczności przewidziana w dyrektywie 65/65/EWG — Brak — Nieważność świadectwa)	2

2011/C 298/03	Sprawy połączone C-400/09 i C-207/10: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Højesteret — Dania) — Orifarm A/S, Orifarm Supply A/S, Handelsselskabet af 5. januar 2002 A/S, w likwidacji, Ompakningsselskabet af 1. november 2005 A/S (C-400/09), Paranova Danmark A/S, Paranova Pack A/S (C-207/10) przeciwko Merck Sharp & Dohme Corporation (dawniej Merck & Co.), Merck Sharp & Dohme BV, Merck Sharp & Dohme (Znaki towarowe — Dyrektywa 89/104/EWG — Artykuł 7 ust. 2 — Produkty lecznicze — Import równoległy — Przepakowanie produktu oznaczonego znakiem towarowym — Nowe opakowanie wskazujące posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, zgodnie z instrukcjami którego produkt został przepakowany, jako podmiot dokonujący przepakowania — Przepakowanie fizyczne dokonane przez niezależne przedsiębiorstwo)	2

2011/C 298/04	Sprawa C-427/09: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) — Zjednoczone Królestwo) — Generics (UK) Ltd przeciwko Synaptech Inc (Prawo patentowe — Produkty lecznicze — Dodatkowe świadectwo ochronne dla produktów leczniczych — Rozporządzenie (EWG) nr 1768/92 — Artykuł 2 — Zakres stosowania)	3

2011/C 298/05	Sprawy połączone od C-471/09 P do C-473/09 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 lipca 2011 r. — Territorio Histórico de Vizcaya — Diputación Foral de Vizcaya (C-471/09 P), Territorio Histórico de Álava — Diputación Foral de Álava (C-472/09 P), Territorio Histórico de Guipúzcoa — Diputación Foral de Guipúzcoa (C-473/09 P) przeciwko Komisji Europejskiej, Comunidad Autónoma del País Vasco — Gobierno Vasco, Comunidad Autónoma de la Rioja, Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Vizcaya, Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava, Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Guipúzcoa, Confederación Empresarial Vasca (Confebask) (Odwołanie — Pomoc państwa — Skarga o stwierdzenie nieważności — Wydane przez Komisję decyzje dotyczące systemów pomocy państwa wprowadzonych przez Hiszpanię na rzecz przedsiębiorstw z prowincji Vizcaya, Álava i Guipúzcoa — Ulga podatkowa w wysokości 45 % kwoty inwestycji — Uzasadnione oczekiwania — Zasada proporcjonalności — Zasady pewności prawa i dobrej administracji — Dochowanie rozsądnego terminu — Brak zgłoszenia)	4

2011/C 298/06	Sprawy połączone od C-474/09 P do C-476/09 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 lipca 2011 r. — Territorio Histórico de Vizcaya — Diputación Foral de Vizcaya (C-474/09 P), Territorio Histórico de Álava — Diputación Foral de Álava (C-475/09 P), Territorio Histórico de Guipúzcoa — Diputación Foral de Guipúzcoa (C-476/09 P) przeciwko Komisji Europejskiej, Comunidad Autónoma del País Vasco — Gobierno Vasco, Comunidad Autónoma de la Rioja, Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Vizcaya, Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava, Cámara Oficial de Comercio, Industria y Navegación de Guipúzcoa, Confederación Empresarial Vasca (Confebask) (Odwołanie — Pomoc państwa — Skarga o stwierdzenie nieważności — Wydane przez Komisję decyzje dotyczące systemów pomocy państwa wprowadzonych przez Hiszpanię na rzecz przedsiębiorstw z prowincji Vizcaya, Álava i Guipúzcoa — Obniżenie podstawy opodatkowania przyznane pewnym nowo utworzonym przedsiębiorstwom — Uzasadnione oczekiwania — Zasady pewności prawa i dobrej administracji — Dochowanie rozsądnego terminu — Brak zgłoszenia)	4

2011/C 298/07	Sprawa C-554/09: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Stuttgart — Niemcy) — postępowanie karne przeciwko Andreasowi Michaelowi Seegerowi (Transport drogowy — Obowiązek używania tachografu — Odstępstwa na rzecz pojazdów przewożących materiały — Pojęcie materiałów — Przewóz pustych butelek w pojeździe osoby zajmującej się handlem winem i napojami)	5

2011/C 298/08	Sprawa C-69/10: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal administratif — Luksemburg) — Brahim Samba Diouf przeciwko Ministre du Travail, de l’Emploi et de l’Immigration (Dyrektywa 2005/85/WE — Minimalne normy dotyczące procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich — Pojęcie decyzji podjętej w sprawie wniosku o udzielenie azylu w rozumieniu art. 39 tej dyrektywy — Wniosek obywatela państwa trzeciego mający na celu uzyskanie statusu uchodźcy — Brak podstaw uzasadniających udzielenie ochrony międzynarodowej — Oddalenie wniosku w ramach procedury przyspieszonej — Brak środka odwoławczego od decyzji o zastosowaniu do wniosku procedury przyspieszonej — Prawo do skutecznej kontroli sądowej)	6

2011/C 298/09	Sprawa C-71/10 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court of the United Kingdom — Zjednoczone Królestwo) — Office of Communications przeciwko The Information Commissioner (Publiczny dostęp do informacji dotyczących środowiska — Dyrektywa 2003/4/WE — Artykuł 4 — Wyjątki od prawa dostępu — Wniosek o udzielenie dostępu wymagający rozważenia szeregu interesów chronionych przez art. 4 ust. 2 wskazanej dyrektywy)	6

2011/C 298/10	Sprawa C-106/10: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo — Portugalia) — Lidl & Companhia przeciwko Fazenda Pública (Podatki — Dyrektywa 2006/112/WE — Podatek VAT — Podstawa opodatkowania — Podatek należny od wytworzenia, zmontowania, dopuszczenia lub przywozu pojazdów)	7

2011/C 298/11	Sprawa C-133/10: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 28 lipca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Dyrektywa 2005/81/WE — Przejrzystość stosunków finansowych między państwami członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi — Przedsiębiorstwo zobowiązane do prowadzenia rozdzielnej księgowości — Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)	7

2011/C 298/12	Sprawa C-215/10: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) — Zjednoczone Królestwo) — Pacific World Limited, FDD International Limited przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs (Wspólna taryfa celna — Klasyfikacja taryfowa — Nomenklatura scalona — Zestaw sztucznych paznokci z uformowanego tworzywa sztucznego — Ważność rozporządzenia (WE) nr 1417/2007 — Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych (pozycja 3926) — Preparaty do manicure lub pedicure (pozycja 3304) — Zestawy i akcesoria do manicure lub pedicure (pozycja 8214))	7

2011/C 298/13	Sprawa C-270/10: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus — Finlandia) — postępowanie wszczęte przez Lottę Gistö (Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich — Artykuł 14 akapit pierwszy — Ustalanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych współmałżonka urzędnika Unii — Przepisy krajowe przewidujące zasadę, zgodnie z którą zainteresowany, który przez trzy lata mieszkał za granicą, nie jest już uważany za osobę zamieszkałą w kraju, a zatem nie podlega już nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu)	8

2011/C 298/14	Sprawa C-274/10: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 lipca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Węgierskiej (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Podatki — Podatek VAT — Dyrektywa 2006/112/WE — Prawo do odliczenia — Sposób wykonania — Artykuł 183 — Przepisy krajowe zezwalające na zwrot nadwyżki podatku VAT jedynie w zakresie, w jakim przekracza ona kwotę podatku z tytułu transakcji jeszcze niezapłaconych)	8

2011/C 298/15	Sprawa C-309/10: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof — Austria) — Agrana Zucker GmbH prezciwko Bundesminister für Land- und Forstwirtschaft, Umwelt und Wasserwirtschaft (Cukier — Tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie Europejskiej — Rozporządzenie (WE) nr 320/2006 — Artykuł 11 — Nadwyżka dochodów w funduszu restrukturyzacji — Przeniesienie do EFRG — Zasady przyznania kompetencji i proporcjonalności — Obowiązek uzasadnienia — Bezpodstawne wzbogacenie)	9

2011/C 298/16	Sprawa C-350/10: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 28 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus — Finlandia) — postępowanie wszczęte przez Nordea Pankki Suomi Oyj (Odesłanie prejudycjalne — Szósta dyrektywa VAT — Artykuł 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 — Zwolnienia — Przelewy i płatności — Transakcje na papierach wartościowych — Usługi elektronicznego przesyłania wiadomości świadczone instytucjom finansowym)	9

2011/C 298/17	Sprawa C-403/10 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 lipca 2011 r. — Mediaset SpA przeciwko Komisji Europejskiej, Sky Italia Srl (Odwołanie — Dotacje przyznane przez Republikę Włoską w celu wspierania zakupu dekoderów cyfrowych — Brak włączenia dekoderów umożliwiających jedynie odbiór programów telewizyjnych nadawanych drogą satelitarną — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem)	9

2011/C 298/18	Sprawa C-548/10: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 lipca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Austrii (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Dyrektywa 2007/2/WE — Polityka ochrony środowiska — Infrastruktura informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) — Wymiana i aktualizacja danych w formacie elektronicznym — Niepełna transpozycja)	10

2011/C 298/19	Sprawa C-329/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez cour d'appel de Paris (Francja) w dniu 29 czerwca 2011 r. — Alexandre Achughbabian przeciwko Préfet du Val-de-Marne	10

2011/C 298/20	Sprawa C-366/11: Skarga wniesiona w dniu 8 lipca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii	10

2011/C 298/21	Sprawa C-376/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Bruxelles (Belgia) w dniu 15 lipca 2011 r. — Pie Optiek przeciwko Bureau Gevers, European Registry for Internet Domains	11

2011/C 298/22	Sprawa C-379/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative (Luksemburg) w dniu 18 lipca 2011 r. — Caves Krier Frères SARL przeciwko Directeur de l’Administration de l’emploi	11

2011/C 298/23	Sprawa C-380/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal administratif (Luksemburg) w dniu 18 lipca 2011 r. DI. VI. Finanziaria SAPA di Diego della Valle & C przeciwko Administration des contributions directes	12

2011/C 298/24	Sprawa C-382/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen Sad Varna (Bułgaria) w dniu 18 lipca 2011 r. — M SAT CABLE AD przeciwko Nachalnik na Mitnicheski punkt — Varna Zapad pri Mitnitsa Varna	12

2011/C 298/25	Sprawa C-383/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad — Varna (Bułgaria) w dniu 18 lipca 2011 r. — Digitalnet OOD przeciwko Naczalnik na Mitnicheski punkt Varna Zapad	13

2011/C 298/26	Sprawa C-388/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 22 lipca 2011 r. — Société Le Crédit Lyonnais przeciwko Ministre du budget, des comptes publics et de la réforme de l'État	13

2011/C 298/27	Sprawa C-394/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Komisia za zashtita ot diskriminatia (Bułgaria) w dniu 25 lipca 2011 r. — Valeri Hariev Belov przeciwko ChEZ Elektro Balgaria AD, ChEZ Raspredelnenie Balgaria AD i Darzhavna Komisia po energiyno i vodno regulirane	14

2011/C 298/28	Sprawa C-404/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 17 maja 2011 r. w sprawie T-299/08 Elf Aquitaine przeciwko Komisji, wniesione w dniu 29 lipca 2011 r. przez Elf Aquitaine SA	15

2011/C 298/29	Sprawa C-412/11: Skarga wniesiona w dniu 5 sierpnia 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga	16

2011/C 298/30	Sprawa C-414/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Polimeles Protodikeio Athinon (Grecja) w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Daiichi Sankyo Co. Ltd, Sanofi-Aventis Deutschland GmbH przeciwko DEMO, Anonimos Biomixaniki kai Emporiki Etairia Farmakon	17

2011/C 298/31	Sprawa C-416/11 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 24 maja 2011 r. w sprawie T-115/10 Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 8 sierpnia 2011 r. przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej	17

2011/C 298/32	Sprawa C-537/10 P: Postanowienie prezesa szóstej izby Trybunału z dnia 12 lipca 2011 r. — Deltafina SpA przeciwko Komisji Europejskiej	18

2011/C 298/33	Sprawa C-120/11: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 13 lipca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Santa Maria Capua Vetere — Włochy) — Procura della Repubblica przeciwko Yeboah Kwadwo	18

	Sąd
2011/C 298/34	Sprawa T-360/11: Skarga wniesiona w dniu 17 czerwca 2011 r. — Fercal — Consultadoria e Serviços przeciwko OHIM — Parfums Rochas (PATRIZIA ROCHA)	19

2011/C 298/35	Sprawa T-396/11: Skarga wniesiona w dniu 22 lipca 2011 r. — ultra air przeciwko OHIM — Donaldson Filtration Deutschland (ultrafilter international)	19

2011/C 298/36	Sprawa T-413/11: Skarga wniesiona w dniu 27 lipca 2011 r. — Welte — Wenu przeciwko OHIM — Komisja (Przedstawienie okręgu składającego się z 12 gwiazd na niebieskim tle)	20

2011/C 298/37	Sprawa T-414/11: Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2011 r. — Nutrichem Diät + Pharma przeciwko OHIM — Gervais Danone (Active)	20

2011/C 298/38	Sprawa T-415/11: Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2011 r. — Hartmann przeciwko OHIM (Nutriskin Protection Complex)	21

2011/C 298/39	Sprawa T-416/11: Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2011 r. — Biotronik SE przeciwko OHIM — Cardios Sistemas (CARDIO MANAGER)	21

2011/C 298/40	Sprawa T-427/11: Skarga wniesiona w dniu 5 sierpnia 2011 r. — Laboratoire Bioderma przeciwko OHIM — Cabinet Continental (BIODERMA)	21

2011/C 298/41	Sprawa T-435/11: Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Universal Display przeciwko OHIM (UniversalPHOLED)	22

2011/C 298/42	Sprawa T-437/11: Skarga wniesiona w dniu 5 sierpnia 2011 r. — Golden Balls przeciwko OHIM — Intra-Presse (GOLDEN BALLS)	22

2011/C 298/43	Sprawa T-443/11: Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Gold East Paper (Jiangsu) i Gold Huasheng Paper (Suzhou Industrial Park) przeciwko Radzie	23

2011/C 298/44	Sprawa T-444/11: Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Gold East Paper (Jiangsu) i Gold Huasheng Paper (Suzhou Industrial Park) przeciwko Radzie	24

2011/C 298/45	Sprawa T-447/11: Skarga wniesiona w dniu 9 sierpnia 2011 r. — Catinis przeciwko Komisji	24

2011/C 298/46	Sprawa T-448/11: Skarga wniesiona w dniu 5 sierpnia 2011 r. — Golden Balls przeciwko OHIM — Intra-Presse (GOLDEN BALLS)	25

2011/C 298/47	Sprawa T-450/11: Skarga wniesiona w dniu 10 sierpnia 2011 r. — Galileo International Technology przeciwko OHIM — ESA (GALILEO)	25

2011/C 298/48	Sprawa T-451/11: Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Giga-Byte Technology przeciwko OHIM — Haskins (Gigabyte)	26

2011/C 298/49	Sprawa T-453/11: Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2011 r. — Szajner przeciwko OHIM — Forge de Laguiole (LAGUIOLE)	26

2011/C 298/50	Sprawa T-456/11: Skarga wniesiona w dniu 12 sierpnia 2011 r. — ICdA i inni przeciwko Komisji	27

2011/C 298/51	Sprawa T-457/11: Skarga wniesiona w dniu 17 sierpnia 2011 r. — Valeo Vision przeciwko Komisji	27

2011/C 298/52	Sprawa T-458/11: Skarga wniesiona w dniu 18 sierpnia 2011 r. — Riche przeciwko Radzie i Komisji	28

2011/C 298/53	Sprawa T-463/11: Skarga wniesiona w dniu 23 sierpnia 2011 r. — Dectane przeciwko OHIM — Hella (DAYLINE)	28