Dziennik Urzędowy C 69/2009

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/2

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 października 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Hamburg — Niemcy) — Interboves GmbH przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Jonas

(Sprawa C-277/06) (1)

(Dyrektywa 91/628/EWG - Refundacje wywozowe - Ochrona zwierząt podczas transportu - Transport morski bydła pomiędzy dwoma punktami we Wspólnocie - Czas transportu - Pojazd załadowany na statek bez wyładunku zwierząt - 12-godzinny okres odpoczynku - Obowiązek)

(2009/C 69/02)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Finanzgericht Hamburg

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Interboves GmbH

Strona pozwana: Hauptzollamt Hamburg-Jonas

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Finanzgericht Hamburg — Wykładnia rozdziału VII pkt 48 ppkt 7 lit. a) załącznika do dyrektywy Rady 91/628/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i zmieniającej dyrektywy 90/425/EWG oraz 91/496/EWG (Dz.U. L 340, s. 17) — Konieczność zapewnienia 12-godzinnego okresu odpoczynku po transporcie morskim bydła między dwoma punktami geograficznymi Wspólnoty przy użyciu pojazdów załadowywanych na pokład statków bez wyładowania zwierząt

Sentencja

—

Punkt 48 ppkt 7 lit. a) załącznika do dyrektywy Rady 91/628/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i zmieniającej dyrektywy 90/425/EWG oraz 91/496/EWG, zmienionej dyrektywą Rady 95/29/WE z dnia 29 czerwca 1995 r., należy interpretować w ten sposób, że ustanawia on zasady ogólne stosowane do transportu morskiego, włączając w to transport stałym i bezpośrednim połączeniem między dwoma punktami geograficznymi Wspólnoty przy użyciu pojazdów załadowywanych na pokład statków bez wyładowania zwierząt, z wyjątkiem — jeżeli chodzi o ten rodzaj statków — okresów odpoczynku zapewnionych zwierzętom po ich wyładowaniu, przewidzianych w pkt 48 ppkt 7 lit. b) tego załącznika.

—

Zgodnie z tym ostatnim przepisem istnienie związku między okresem transportu drogowego poprzedzającego i następującego po okresie transportu stałym i bezpośrednim połączeniem między dwoma punktami geograficznymi Wspólnoty przy użyciu pojazdów załadowywanych na pokład statków bez wyładowania zwierząt zależy od ewentualnego przekroczenia maksymalnego czasu 28 godzin transportu promem typu ro-ro, o którym mowa w pkt 48 ppkt 4 lit. d) załącznika do dyrektywy 91/628.

—

Jeżeli czas transportu stałym i bezpośrednim połączeniem między dwoma punktami geograficznymi Wspólnoty przy użyciu pojazdów załadowywanych na pokład statków bez wyładowania zwierząt nie przekracza czasu maksymalnego wynoszącego 28 godzin, okres transportu drogowego może rozpocząć się bezpośrednio po przybyciu statku do portu przeznaczenia. W celu obliczenia długości tego okresu należy uwzględnić okres transportu drogowego, który poprzedził transport promem typu ro-ro, chyba że okres odpoczynku przez co najmniej 24 godziny, zgodnie z pkt 48 pkt 5 załącznika do dyrektywy 91/628, zneutralizował okres transportu drogowego poprzedzającego transport morski. Do sądu krajowego należy ocena, czy w zawisłej przed nim sprawie rozpatrywany przewóz spełnia wspomniane wymogi.

(1) Dz.U. C 212 z 2.9.2006.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/3

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 29 stycznia 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato — Włochy) — Consiglio Nazionale degli Ingegneri przeciwko Ministero della Giustizia, Marco Cavallera

(Sprawa C-311/06) (1)

(Uznawanie dyplomów - Dyrektywa 89/48/EWG - Uznawanie równoważności dyplomów ukończenia studiów - Zawód inżyniera)

(2009/C 69/03)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Consiglio Nazionale degli Ingegneri

Strona pozwana: Ministero della Giustizia, Marco Cavallera

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Consiglio di Stato - Wykładnia dyrektywy Rady 89/48/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego, trwających co najmniej trzy lata (Dz. U. L 19, s. 16) - Zastosowanie wobec obywatela włoskiego, który został wpisany do hiszpańskiego rejestru inżynierów w następstwie uznania swojego dyplomu inżyniera, lecz który nigdy nie wykonywał tego zawodu w Hiszpanii, a który wystąpił o wpis do rejestru inżynierów we Włoszech na podstawie wydanego w Hiszpanii dokumentu uprawniającego do wykonywania tego zawodu.

Sentencja

Posiadacz dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji wydanego w danym państwie członkowskim, który nie poświadcza ukończenia kształcenia w ramach systemu edukacyjnego tego państwa członkowskiego i który nie jest oparty ani na egzaminie ani na doświadczeniu zawodowym zdobytym w tym państwie członkowskim, nie może powoływać się na przepisy dyrektywy Rady 89/48 z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego, trwających co najmniej trzy lata, w celu uzyskania dostępu do zawodu regulowanego w przyjmującym państwie członkowskim.

(1) Dz.U. C 249 z 14.10.2006.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/3

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 20 stycznia 2009 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Landesarbeitsgericht Düsseldorf, House of Lords — Niemcy, Zjednoczone Królestwo) — Gerhard Schultz-Hoff przeciwko Deutsche Rentenversicherung Bund

(Sprawy połączone C-350/06 i C-520/06) (1)

(Warunki pracy - Organizacja czasu pracy - Dyrektywa 2003/88/WE - Prawo do corocznego płatnego urlopu - Zwolnienie chorobowe - Urlop coroczny zbiegający się ze zwolnieniem chorobowym - Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany coroczny płatny urlop w razie ustania stosunku pracy ze względu na chorobę)

(2009/C 69/04)

Języki postępowania: niemiecki i angielski

Sądy krajowe

Landesarbeitsgericht Düsseldorf, House of Lords

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strony skarżące: Gerhard Schultz-Hoff (C-350/06), Stringer i in. (C-520/06)

Strony pozwane: Deutsche Rentenversicherung Bund (C-350/06), Her Majesty's Revenue and Customs

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Landesarbeitsgericht Düsseldorf, House of Lords — Wykładnia art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz. U. L 299, str. 9) — Prawo do corocznego płatnego urlopu uzależnione od spełnienia następujących wymogów: rzeczywistego świadczenia pracy, posiadania zdolności do pracy w czasie trwania urlopu, przeniesienia urlopu na kolejny rok kalendarzowy jedynie do pewnej określonej daty — Prawo pracownika przebywającego na zwolnieniu chorobowym, którego czas trwania jest nieokreślony, do skorzystania w trakcie tego zwolnienia z corocznego urlopu wypoczynkowego — Prawo pracownika, z którym rozwiązano podczas jego przebywania na długoterminowym zwolnieniu chorobowym stosunek pracy, do otrzymania ekwiwalentu pieniężnego za urlop niewykorzystany w trakcie danego roku urlopowego

Sentencja

Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy powinien być interpretowany w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom lub praktykom krajowym, zgodnie z którymi pracownik przebywający na zwolnieniu chorobowym nie jest uprawniony do skorzystania z corocznego płatnego urlopu w okresie objętym zwolnieniem chorobowym.

Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88 powinien być interpretowany w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom lub praktykom krajowym przewidującym wygaśnięcie prawa do corocznego płatnego urlopu wraz z końcem okresu rozliczeniowego lub okresu dozwolonego przeniesienia ustalonego przez prawo krajowe, nawet jeśli pracownik przebywał na zwolnieniu chorobowym przez całość lub część okresu rozliczeniowego, a jego niezdolność do pracy trwała aż do ustania stosunku pracy, ze względu na co nie mógł skorzystać ze swojego prawa do corocznego płatnego urlopu.

Artykuł 7 ust. 2 dyrektywy 2003/08 powinien być interpretowany w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom lub praktykom krajowym przewidującym w razie ustania stosunku pracy brak wypłaty jakiegokolwiek ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany coroczny płatny urlop na rzecz pracownika, który przebywał na zwolnieniu chorobowym przez całość lub część okresu rozliczeniowego bądź okresu dozwolonego przeniesienia, ze względu na co nie mógł skorzystać ze swojego prawa do corocznego płatnego urlopu. W celu obliczenia wspomnianego ekwiwalentu pieniężnego zwykłe wynagrodzenie pracownika — czyli to, które musi być wypłacane w trakcie okresu odpoczynku odpowiadającemu corocznemu płatnemu urlopowi — jest również rozstrzygające.

(1) Dz.U. C 281 z 18.11.2006.

Dz.U. C 56 z 10.3.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/4

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 25 listopada 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het bedrijfsleven — Niderlandy) — Heemskerk BV, Firma Schaap przeciwko Productschap Vee en Vlees

(Sprawa C-455/06) (1)

(Rozporządzenia WE nr 615/98, 1254/1999 i 800/1999 - Dyrektywa 91/628/EWG - Refundacje wywozowe - Ochrona bydła w trakcie transportu - Uprawnienie organu administracji do uznania, wbrew treści zaświadczenia sporządzonego przez urzędowego lekarza weterynarii, że środek transportu zwierząt jest niezgodny z przepisami wspólnotowymi - Właściwość organów sądowych państw członkowskich - Badanie z urzędu zarzutów wynikających z prawa wspólnotowego - Krajowy zakaz reformatio in peius)

(2009/C 69/05)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

College van Beroep voor het bedrijfsleven

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Heemskerk BV, Firma Schaap

Strona pozwana: Productschap Vee en Vlees

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — College van Beroep voor het bedrijfsleven — Wykładnia art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 615/98 z dnia 18 marca 1998 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych związane z ochroną żywego bydła w trakcie transportu (Dz.U. L 82, s. 19), art. 33 ust. 9 rozporządzenia Rady (WE) 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (Dz.U. L 160, s. 21), dyrektywy Rady 91/628/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. dotyczącej ochrony zwierząt podczas transportu oraz zmieniającej dyrektywy 90/425/EWG oraz 91/496/EWG (Dz.U. L 340, s. 17) i rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz.U. L 102, s. 11) — Uprawnienie organu administracji do uznania, wbrew treści zaświadczenia sporządzonego przez urzędowego lekarza weterynarii, że środek transportu jest niezgodny z przepisami wspólnotowymi — Ocena na podstawie kryteriów zainteresowanego państwa członkowskiego lub państwa bandery statku transportującego zwierzęta — Uprawnienia sądów państw członkowskich

Sentencja

Wykładni rozporządzenia Komisji (WE) nr 615/98 z dnia 18 marca 1998 r. ustanawiającego szczegółowe zasady dotyczące przyznawania refundacji wywozowych w odniesieniu do ochrony żywego bydła podczas transportu, a w szczególności art. 1, art. 5 ust. 3 i art. 7 tego rozporządzenia, należy dokonywać w ten sposób, że krajowy organ właściwy w zakresie refundacji wywozowych może stwierdzić, że transport zwierząt nie został przeprowadzony zgodnie z przepisami dyrektywy Rady 91/628/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i zmieniającej dyrektywy 90/425/EWG oraz 91/496/EWG, zmienionej dyrektywą Rady 95/29/WE z dnia 29 czerwca 1995 r., mimo że na podstawie art. 2 ust. 3 tego rozporządzenia urzędowy lekarz weterynarii zaświadczył, że transport ten był zgodny z przepisami tej dyrektywy. Podstawą takiego ustalenia przez rzeczony organ muszą być obiektywne okoliczności dotyczące ochrony wskazanych zwierząt, mogące podważyć dokumenty przedstawione przez eksportera, chyba że eksporter ten wykaże ewentualnie, iż dowody, na które powołał się organ właściwy dla stwierdzenia niezastosowania się do dyrektywy 91/628 zmienionej dyrektywą 95/29, nie są istotne.

Jeżeli statek otrzymał zezwolenie państwa członkowskiego bandery na transport zwierząt na określonej powierzchni, właściwy organ państwa członkowskiego wywozu powinien przyjąć to zezwolenie za podstawę dokonania oceny, czy wspólnotowe przepisy dotyczące ochrony zwierząt podczas transportu były przestrzegane.

Sformułowanie „przestrzeganie przepisów Wspólnoty dotyczących dobra zwierząt”, zawarte w art. 33 ust. 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny, należy rozumieć w ten sposób, że w przypadku stwierdzenia, iż wspólnotowe normy gęstości załadunku zawarte w rozdziale VI pkt 47 część B załącznika do dyrektywy 91/628, zmienionej dyrektywą 95/29, nie były zachowane podczas transportu zwierząt, należy uznać co do zasady, że przepisy te nie były przestrzegane w odniesieniu do wszystkich żywych przewożonych zwierząt.

4)	Prawo wspólnotowe nie zobowiązuje sądu krajowego do zastosowania z urzędu przepisu prawa wspólnotowego, jeżeli takie zastosowanie zmuszałoby sąd do odstąpienia od ustanowionej w danym prawie krajowym zasady zakazującej reformatio in peius.

(1) Dz.U. C 20 z dnia 27.1.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/5

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 22 stycznia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C--150/07) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Zwłoka w przekazaniu środków własnych - Należne odsetki za zwłokę - Zasady rachunkowości - System ATA)

(2009/C 69/06)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: G. Wilms i M. Afonso, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska (Przedstawiciele: L. Inez Fernandes, J. A.. Anjos i C. Guerra Santos, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 2, art. 6 ust. 2, art. 9, art. 10 i art. 11 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1552/89 z dnia 29 maja 1989 r. wykonującego decyzję 88/376/EWG, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot (Dz.U. L 155, s. 1) — Odmowa zapłaty odsetek za zwłokę w przekazaniu środków własnych w ramach systemu ATA — Zasady rachunkowości

Sentencja

Odmawiając zapłaty Komisji Wspólnot Europejskich odsetek za zwłokę należnych z tytułu zwłoki w przekazaniu środków własnych w ramach systemu ATA, Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 2, art. 6 ust. 2, i art. 9, art. 10 i art. 11 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1552/89 z dnia 29 maja 1989 r. wykonującego decyzję 88/376/EWG, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot.

2)	W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

3)	Republika Portugalska pokrywa, poza kosztami własnymi, trzy czwarte kosztów Komisji Wspólnot Europejskich.

4)	W pozostałym zakresie Komisja Wspólnot Europejskich sama ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 117 z 26.5.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/5

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 października 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów

(Sprawa C-230/07) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państw członkowskich - Dyrektywa 2002/22/WE - Komunikacja elektroniczna - Wspólny europejski numer alarmowy - Lokalizacja osoby wywołującej - Brak transpozycji w przewidzianym terminie)

(2009/C 69/07)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: W. Wils i M. Shotter, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: C.M. Wissels, pełnomocnik)

Interwenient: Republika Litewska (przedstawiciel: D. Kriaučiūnas, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak ustanowienia w przewidzianym terminie przepisów niezbędnych do zastosowania się do art. 26 ust. 3 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej) (Dz.U. C 108, 24.4.2002, str. 51)

Sentencja

Nie udostępniając, w zakresie w jakim jest to technicznie możliwe, organom interweniującym w przypadkach niecierpiących zwłoki informacji o miejscu przebywania osoby wywołującej, w odniesieniu do wywołań wspólnego europejskiego numeru alarmowego 112, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 26 ust. 3 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej)

2)	Królestwo Niderlandów poniesie koszty postępowania.

3)	Republika Litewska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 155 z 7.7.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/6

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 20 stycznia 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof — Niemcy) — Sony Music Entertainment (Germany) GmbH przeciwko Falcon Neue Medien Vertrieb GmbH

(Sprawa C-240/07) (1)

(Prawa pokrewne prawu autorskiemu - Prawa producentów fonogramów - Prawo do zwielokrotniania - Prawo do rozpowszechniania - Okres ochrony - Dyrektywa 2006/116/WE - Prawa obywateli państw trzecich)

(2009/C 69/08)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Sony Music Entertainment (Germany) GmbH

Strona pozwana: Falcon Neue Medien Vertrieb GmbH

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesherichtshof — Wykładnia art. 10 ust. 2 dyrektywy 2006/116/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie czasu ochrony prawa autorskiego i niektórych praw pokrewnych (Dz.U. L 372, s. 12) — Zastosowanie czasu ochrony do utworu, który nigdy nie był chroniony w państwie członkowskim, w którym ochrona jest poszukiwana, i do którego prawa przysługują podmiotowi niebędącemu obywatelem jednego z państw członkowskich Wspólnoty

Sentencja

Czas ochrony przewidziany w dyrektywie 2006/116/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie czasu ochrony prawa autorskiego i niektórych praw pokrewnych ma na podstawie art. 10 ust. 2 tej dyrektywy zastosowanie także wówczas, gdy dany przedmiot ochrony nigdy nie był chroniony w państwie członkowskim, w którym ochrona jest poszukiwana.

Artykuł 10 ust. 2 dyrektywy 2006/116 należy interpretować w ten sposób, że czas ochrony przewidziany przez tę dyrektywę znajduje zastosowanie w sytuacji, w której dany utwór lub przedmiot był w dniu 1 lipca 1995 r. chroniony jako taki w co najmniej jednym państwie członkowskim na podstawie przepisów krajowych tego państwa dotyczących prawa autorskiego lub praw pokrewnych i w której będący obywatelem państwa trzeciego uprawniony z tytułu takich praw związanych z tym utworem lub przedmiotem korzystał w tej dacie z ochrony przewidzianej tymi przepisami krajowymi.

(1) Dz.U. C 170 z 21.7.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/6

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 29 stycznia 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Hauptzollamt Hamburg-Jonas przeciwko Josef Vosding Schlacht-, Kühl- und Zerlegebetrieb GmbH & Co

(Sprawy od C-278/07 do C-280/07) (1)

(Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 - Ochrona interesów finansowych Wspólnot Europejskich - Artykuł 3 - Odzyskanie refundacji wywozowej - Ustalenie okresu przedawnienia - Nieprawidłowości, których dopuszczono się przed wejściem w życie rozporządzenia nr 2988/95 - Reguła przedawnienia stanowiąca część ogólnego prawa cywilnego państwa członkowskiego)

(2009/C 69/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Hauptzollamt Hamburg-Jonas

Strona pozwana: Josef Vosding Schlacht-, Kühl- und Zerlegebetrieb GmbH & Co. (C-278/07), Vion Trading GmbH (C-279/07), Ze Fu Fleischhandel GmbH (C-280/07)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia trybie prejudycjalnym — Bundesfinanzhof — Wykładnia art. 3 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich — Ustalenie terminu przedawnienia mającego zastosowanie do nieprawidłowości, których dopuszczono się przed wejściem w życie rozporządzenia nr 2988/95 i prowadzących do odzyskania refundacji wywozowych

Sentencja

Okres przedawnienia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich, ma zastosowanie do środków administracyjnych takich jak odzyskanie refundacji wywozowych nienależnie pobranych przez eksportera w związku z nieprawidłowościami, których się on dopuścił.

W sytuacji takiej jak w postępowaniu przed sądem krajowym termin przedawnienia przewidziany w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia nr 2988/95:

—	ma zastosowanie do nieprawidłowości, których dopuszczono się przed wejściem w życie tego rozporządzenia;

—	rozpoczyna swój bieg z datą dopuszczenia się rzeczonej nieprawidłowości.

3)	Dłuższe okresy przedawnienia, których możliwość stosowania państwa członkowskie zachowują na mocy art. 3 ust. 3 rozporządzenia nr 2988/95, mogą wynikać z przepisów prawa powszechnego poprzedzających ustanowienie tego rozporządzenia.

(1) Dz.U. C 211 z 8.9.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/7

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 15 stycznia 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Hauptzollamt Hamburg-Jonas przeciwko Bayerische Hypotheken- und Vereinsbank AG

(Sprawa C-281/07) (1)

(Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 - Ochrona interesów finansowych Wspólnot Europejskich - Artykuł 3 - Zwrot refundacji wywozowej - Błąd administracji krajowej - Termin przedawnienia)

(2009/C 69/10)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Hauptzollamt Hamburg-Jonas

Strona pozwana: Bayerische Hypotheken- und Vereinsbank AG

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesfinanzhof — Wykładnia art. 3 ust. 1 akapit pierwszy zdanie pierwsze rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312, s. 1) — Możliwość stosowania terminu przedawnienia przewidzianego w rozporządzeniu nr 2988/95 w wypadku zwrotu refundacji wywozowej wypłaconej wskutek błędu administracji krajowej, jeżeli dany podmiot gospodarczy nie dopuścił się nieprawidłowości

Sentencja

Czteroletni termin przedawnienia przewidziany w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich nie ma zastosowania do postępowania w sprawie zwrotu refundacji wywozowej nienależnie wypłaconej podmiotowi dokonującemu wywozu wskutek błędu władz krajowych, w wypadku gdy podmiot ten nie dopuścił się jakiejkolwiek nieprawidłowości w rozumieniu art. 1 ust. 2 tego rozporządzenia.

(1) Dz.U. C 211 z 8.9.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/8

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 27 stycznia 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — Hein Persche przeciwko Finanzamt Lüdenscheid

(Sprawa C-318/07) (1)

(Swobodny przepływ kapitału - Podatki dochodowe - Możliwość odliczenia darowizn dokonanych na rzecz organizacji uznanych za organizacje pożytku publicznego - Ograniczenie możliwości odliczenia do darowizn dokonanych na rzecz organizacji krajowych - Darowizny rzeczowe - Dyrektywa 77/799/EWG - Wzajemna pomoc właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich)

(2009/C 69/11)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Hein Persche

Strona pozwana: Finanzamt Lüdenscheid

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesfinanzhof — Wykładnia art. 5 akapit trzeci WE i art. 56 WE oraz dyrektywy Rady nr 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich (Dz.U. L 336, s. 15) — Uregulowanie krajowe uzależniające przyznanie ulgi podatkowej przewidzianej dla darowizn na rzecz organizacji pożytku publicznego od warunku, by darczyńca miał siedzibę na terytorium kraju — Stosowanie zasad traktatu WE dotyczących swobodnego przepływu kapitału do darowizn rzeczowych dokonanych przez obywatela państwa członkowskiego w postaci przedmiotów codziennego użytku na rzecz organizacji pożytku publicznego, które mają siedzibę w innym państwie członkowskim

Sentencja

Jeżeli podatnik ubiega się w państwie członkowskim o możliwość odliczenia od podatku darowizn dokonanych na rzecz organizacji mających siedzibę w innym państwie członkowskim i uznanych tam za organizacje pożytku publicznego, darowizny te wchodzą w zakres postanowień traktatu dotyczących swobodnego przepływu kapitału, nawet jeśli są dokonywane w naturze w postaci przedmiotów codziennego użytku.

Artykuł 56 WE sprzeciwia się przepisom państwa członkowskiego, na podstawie których, w odniesieniu do darowizn dokonanych na rzecz organizacji uznanych za organizacje pożytku publicznego, skorzystanie z odliczenia od podatku jest przyznane tylko w stosunku do darowizn dokonanych na rzecz organizacji mających siedzibę na terytorium kraju, bez jakiegokolwiek umożliwienia podatnikowi wykazania, że darowizna dokonana na rzecz organizacji mającej siedzibę w innym państwie członkowskim spełnia warunki nałożone przez te przepisy w celu przyznania tej korzyści.

(1) Dz.U. C 247 z 20.10.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/8

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 22 stycznia 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof — Niemcy) — STEKO Industriemontage GmbH przeciwko Finanzamt Speyer-Germersheim.

(Sprawa C-377/07) (1)

(Podatek dochodowy od osób prawnych - Przepisy przejściowe - Odliczenie utraconej wartości udziałów lub akcji posiadanych w spółkach niebędących rezydentami)

(2009/C 69/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: STEKO Industriemontage GmbH

Strona pozwana: Finanzamt Speyer-Germersheim

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesfinanzhof — Wykładania art. 56 WE — Podatek dochodowy od osób prawnych — Przepisy przejściowe dotyczące roku 2001 zakazujące spółce odliczenia utraconej wartości posiadanych akcji zagranicznych

Sentencja

W okolicznościach takich jak te w postępowaniu przed sądem krajowym, w których spółka kapitałowa będąca rezydentem ma w innej spółce kapitałowej pakiet udziałów lub akcji mniejszy niż 10 %, art. 56 WE należy interpretować w sposób taki, że stoi on na przeszkodzie, aby zakaz odliczania zmniejszenia zysku związanego z takimi udziałami lub akcjami wchodził w życie wcześniej w stosunku do udziałów lub akcji w spółce niebędącej rezydentem aniżeli w stosunku do udziałów lub akcji w spółce będącej rezydentem.

(1) Dz.U. C 283 z dnia 24.11.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/9

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 22 stycznia 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État — Francja) — Association nationale pour la protection des eaux et rivières — TOS, Association OABA przeciwko Ministère de l'écologie, du développement et de l'aménagement durables

(Sprawa C-473/07) (1)

(Zanieczyszczenia i uciążliwości - Dyrektywa 96/61/WE - Załącznik I - Punkt 6.6 lit. a) - Intensywna hodowla drobiu - Definicja - Pojęcie „drób’ - Maksymalna liczba zwierząt przypadających na jedną instalację)

(2009/C 69/13)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Conseil d'État

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Association nationale pour la protection des eaux et rivières — TOS, Association OABA

Strona pozwana: Ministère de l'écologie, du développement et de l'aménagement durables

przy udziale: Association France Nature Environnement

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Conseil d'État (Francja) — Wykładnia dyrektywy Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (Dz.U. L 257, s. 26) — Zakres stosowania dyrektywy ratione materiae — Instalacje do intensywnej hodowli drobiu wyposażone w więcej niż 40 000 miejsc (podlegające wymogowi uzyskania pozwolenia) [pkt 6.6. lit. a) załącznika I do dyrektywy] — Pojęcia „drób” i „miejsce” — Czy przepiórki, kuropatwy i gołębie są objęte zakresem stosowania dyrektywy? — W przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy uregulowania krajowe przewidujące ważenie liczby zwierząt na jedno miejsce w zależności od gatunku są dopuszczalne?

Sentencja

Pojęcie „drób” użyte w pkt 6.6 lit. a) załącznika I do dyrektywy Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli, zmienionej rozporządzeniem nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) z dnia 29 września 2003 r., należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono przepiórki, kuropatwy i gołębie.

Punkt 6.6 lit. a) załącznika I do dyrektywy 96/61, zmienionej rozporządzeniem nr 1882/2003, stoi na przeszkodzie istnieniu uregulowań krajowych — takich jak uregulowania będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym — prowadzących do obliczania progów, od których wymagane są pozwolenia na funkcjonowanie instalacji do intensywnej hodowli, w oparciu o system równoważników zwierzęcych, który polega na ważeniu liczby zwierząt na jedno miejsce w zależności od gatunku, po to by uwzględnić ilość azotu faktycznie wydalaną przez różne gatunki ptaków.

(1) Dz.U. C 22 z 26.1.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/9

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 22 stycznia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

(Sprawa C-492/07) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2002/21/WE - Sieci i usługi łączności elektronicznej - Pojęcie abonenta)

(2009/C 69/14)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: A. Nijenhuis oraz K. Mojzesowicz, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciel: M. Dowgielewicz, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Brak przyjęcia w wyznaczonym terminie środków niezbędnych do zastosowania się do art. 2 lit. k) dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej) (Dz.U. L 108, s. 33) — Definicja abonenta

Sentencja

Nie dokonując prawidłowo transpozycji dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej), a w szczególności jej art. 2 lit. k) dotyczącego pojęcia „abonent”, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Rzeczpospolita Polska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 22 z 26.1.2008

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/10

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 29 stycznia 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammarrätten i Stockholm — Migrationsöverdomstolen — Szwecja) — Migrationsverket przeciwo Edgarowi Petrosianowi, Nelli Petrosian, Svetlanie Petrosian, Davidowi Petrosianowi, Maxime Petrosianowi

(Sprawa C- 19/08) (1)

(Prawo azylu - Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 - Przyjęcie z powrotem przez państwo członkowskie osoby ubiegającej się o azyl, której wniosek został odrzucony i która znajduje się w innym państwie członkowskim, gdzie złożyła kolejny wniosek o udzielenie azylu - Początek biegu terminu, w którym należy dokonać przekazania osoby ubiegającej się o azyl - Procedura transferu będąca przedmiotem odwołania mogącego posiadać skutek zawieszający)

(2009/C 69/15)

Język postępowania: szwedzki

Sąd krajowy

Kammarrätten i Stockholm — Migrationsöverdomstolen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Migrationsverket

Strona pozwana: Edgar Petrosian, Nelli Petrosian, Svetlana Petrosian, David Petrosian, Maxime Petrosian

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Kammarrätten i Stockholm, Migrationsöverdomstolen (Szwecja) — Wykładnia art. 20 ust. 1 lit. d) i art. 20 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (Dz.U. L 50, s. 1) — Odebranie przez państwo członkowskie wnioskodawcy o azyl, który w innym państwie członkowskim złożył kolejny wniosek o azyl — Początek okresu, w którym trzeba dokonać przekazania wnioskodawcy o azyl.

Sentencja

Wykładni art. 20 ust. 1 lit. d) i art. 20 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego należy dokonywać w ten sposób, że w przypadku gdy ustawodawstwo wnioskującego państwa członkowskiego dopuszcza odwołanie o skutku zawieszającym, termin na wykonanie przekazania zaczyna biec nie już w momencie wydania tymczasowego orzeczenia sądowego zawieszającego wykonanie procedury transferu, lecz dopiero począwszy od wydania orzeczenia sądowego rozstrzygającego co do istoty sprawy, które nie może już stanowić przeszkody dla takiego wykonania.

(1) Dz.U. C 64 z 8.3.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/10

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 12 grudnia 2008 r. — Aktieselskabet af 21. november 2001 przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), TDK Kabushiki Kaisha (TDK Corp.)

(Sprawa C-197/07 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 8 ust. 5 - Renoma - Czerpanie nienależnej korzyści z odróżniającego charakteru lub renomy wcześniejszego znaku towarowego - Zgłoszenie oznaczenia słownego „TDK’ jako wspólnotowego znaku towarowego - Sprzeciw właściciela słownych i graficznych wspólnotowych i krajowych znaków towarowych TDK - Odmowa rejestracji)

(2009/C 69/16)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Aktieselskabet af 21. november 2001 (przedstawiciel: adwokat C. Barrett Christiansen)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik), TDK Kabushiki Kaisha (TDK Corp.) (przedstawiciel: A. Norris, barrister)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 6 lutego 2007 r. w sprawie T-477/04 Aktieselskabet af 21. november 2001 przeciwko OHIM oddalającego jako bezzasadną skargę wniesioną przez zgłaszającego słowny znak towarowy „TDK” dla towarów należących do klasy 25 na decyzję R 364/2003-1 Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 7 października 2004 r. oddalającą odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów, na mocy której odmówiono rejestracji powyższego znaku towarowego w wyniku sprzeciwu wniesionego przez właściciela słownych i graficznych wspólnotowych i krajowych znaków towarowych „TDK”

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Aktieselskabet af 21. november 2001 zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 129 z 9.6.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/11

Postanowienie Trybunału z dnia 11 września 2008 r. — Coats Holdings Ltd, J&P Coats Ltd przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-468/07 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 119 regulaminu Trybunału - Konkurencja - Kartele - Grzywna - Żądanie obniżenia kwoty grzywny orzeczonej wyrokiem Sądu)

(2009/C 69/17)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Coats Holdings Ltd, J&P Coats Ltd (przedstawiciele: W. Sibree i C. Jeffs, Solicitors)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre i K. Mojzesowicz, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 12 września 2007 r. w sprawie T-36/05 Coats Holdings Ltd, J&P Coats Ltd przeciwko Komisji, w którym Sąd stwierdził nieważność w części decyzji Komisji C(2004) 4221 wersja ostateczna z dnia 26 października 2004 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE (Sprawa COMP/F-1/38.338 — PO/Igły) w sprawie porozumień o podziale rynków produktów pasmanteryjnych i geograficznym podziale rynku, oraz ustalił kwotę grzywny nałożonej na skarżące na 20 mln EUR — Żądanie obniżenia kwoty grzywny

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Coats Holdings Ltd i J&P Coats Ltd ponoszą koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 297 z 8.12.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/11

Postanowienie Trybunału z dnia 25 listopada 2008 r. — Territorio Energia Ambiente SpA (TEA) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-500/07) (1)

(Odwołanie - Skarga o stwierdzenie nieważności - Termin do wniesienia skargi - Rozpoczęcie biegu terminu - Skarga zmierzająca do stwierdzenia przez Sąd osobowego zakresu zastosowania decyzji Komisji - Oczywisty brak właściwości)

(2009/C 69/18)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Territorio Energia Ambiente SpA (TEA) (przedstawiciele: E. Coffrini i F. Tesauro, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: E. Righini i G. Conte, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 17 września 2007 r. w sprawie Territorio Energia Ambiente SpA (TEA) przeciwko Komisji (T-175/07), którym Sąd oddalił żądanie stwierdzenia w pierwszej kolejności, że skarżąca nie jest adresatem decyzji Komisji 2003/193/WE z dnia 5 czerwca 2002 r. w sprawie pomocy państwa w postaci zwolnień podatkowych i pożyczek na warunkach preferencyjnych udzielonych przez Włochy przedsiębiorstwom usług publicznych z większościowym udziałem publicznym (Dz.U. 2003, L 77, s. 21), a w drugiej kolejności, że skarżąca nie była beneficjentem bezprawnie przyznanej pomocy i w konsekwencji żądanie stwierdzenia nieważności tej decyzji w koniecznym zakresie

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Territorio Energia Ambiente SpA (TEA) zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 37 z 9.2.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/12

Postanowienie Trybunału z dnia 25 listopada 2008 r. — S.A.BA.R. SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-501/07 P) (1)

(Odwołanie - Skarga o stwierdzenie nieważności - Termin na wniesienie skargi - Początek biegu terminu)

(2009/C 69/19)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: S.A.BA.R. SpA (przedstawiciele: adwokaci E. Coffrini i F. Tesauro)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: E. Righini i G. Conte, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) wydanego w dniu 17 września 2007 r. w sprawie T-176/07 S.A.BA.R. SpA przeciwko Komisji, w którym Sąd odrzucił żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 5 czerwca 2002 r. uznającej za niezgodny ze wspólnym rynkiem system pomocy (C-27/99, ex NN 69/98) przewidziany w przepisach włoskich w formie zwolnień i ulg podatkowych na zasadach preferencyjnych, na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej, w których udziałowcem większościowym jest skarb państwa (Dz.U. 2003, L 77, s. 21)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	S.A.BA.R. SpA przeciwko Komisji ponosi koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 37 z 9.2.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/12

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 17 października 2008 r. — AGC Flat Glass Europe SA, dawna Glaverbel SA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego

(Sprawa C-513/07 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 7 ust. 3 - Graficzny znak towarowy przedstawiający strukturę szklanej powierzchni - Odmowa rejestracji - Dowód mający wykazać uzyskanie charakteru w następstwie używania - Docelowy krąg odbiorców i terytorium, względem których należy dokonać oceny)

(2009/C 69/20)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: AGC Flat Glass Europe SA, dawna Glaverbel SA (przedstawiciel: T. Koerl, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: O. Mondéjar Ortuño, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 12 września 2007 r. w sprawie T-141/06 Glaverbel SA przeciwko OHIM, na mocy którego Sąd oddalił skargę mającą na celu stwierdzenie nieważności decyzji R 986/2004-4 Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 1 marca 2006 r. oddalającej odwołanie od decyzji eksperta, na mocy której odmówiono rejestracji graficznego znaku towarowego przedstawiającego strukturę szklanej powierzchni dla określonych towarów należących do klas 19 i 21

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	AGC Flat Glass Europe SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 51 z 23.2.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/13

Postanowienie Trybunału z dnia 28 listopada 2008 r. — Philippe Combescot przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-525/07 P) (1)

(Odwołanie - Urzędnicy - Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej - Obowiązek wsparcia - Molestowanie - Zadośćuczynienie - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście bezzasadne)

(2009/C 69/21)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Philippe Combescot (przedstawiciele: A. Maritati i V. Messa, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele J. Currall, pełnomocnik i S. Corongiu, avocat)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 12 września 2007 r. w sprawie T-249/04 Combescot przeciwko Komisji, w którym Sąd oddalił żądania, po pierwsze, stwierdzenia bezprawności zachowania przełożonych skarżącego, stwierdzenia prawa skarżącego do wsparcia i stwierdzenia nieważności sprawozdania przebiegu jego kariery zawodowej za okres od dnia 1 lipca 2001 r. do dnia 31 grudnia 2002 r., i po drugie, zasądzenia zadośćuczynienia z tytułu krzywd jakoby doznanych przez skarżącego

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone i w części oddalone.

2)	P. Combescot zostaje obciążony kosztami postępowania odwoławczego.

(1) Dz.U. C 37 z 9.2.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/13

Postanowienie Trybunału z dnia 28 listopada 2008 r. — Philippe Combescot przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-526/07 P) (1)

(Odwołanie - Urzędnicy - Obsadzenie stanowiska szefa przedstawicielstwa w Kolumbii - Wyłączenie z konkursu - Żądanie zadośćuczynienia - Określenie zakresu krzywdy - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście bezzasadne)

(2009/C 69/22)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Philippe Combescot (przedstawiciele: A. Maritati i V. Messa, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele J. Currall, pełnomocnik i S. Corongiu, avocat)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 12 września 2007 r. w sprawie T-250/04 Combescot przeciwko Komisji, w którym Sąd stwierdził jedynie wystąpienie krzywdy moralnej, oddalając żądania skarżącego dotyczące stwierdzenia niezgodności z prawem decyzji o wyłączeniu go z konkursu zorganizowanego w celu obsadzenia stanowiska szefa przedstawicielstwa w Kolumbii, stwierdzenia nieważności odnośnej procedury konkursowej oraz decyzji o obsadzeniu odnośnego stanowiska oraz zadośćuczynienia za inne rodzaje krzywd podnoszonych przez skarżącego

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone i w części oddalone.

2)	P. Combescot zostaje obciążony kosztami postępowania odwoławczego.

(1) Dz.U. C 37 z 9.2.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/14

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 9 grudnia 2008 r. — Enercon GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

(Sprawa C-20/08 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Trójwymiarowy znak towarowy tworzony przez kształt towaru - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 7 ust. 1 - Charakter odróżniający znaku towarowego - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście bezzasadne)

(2009/C 69/23)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Enercon GmbH (przedstawiciele: R. Böhm i U. Sander, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 15 listopada 2007 r. w sprawie T-71/06 Enercon przeciwko OHIM, na mocy którego Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 30 listopada 2005 r. oddalającą odwołanie od decyzji eksperta, w której odmówiono rejestracji trójwymiarowego znaku towarowego przedstawiającego pokrycie kosza przetwornika energii wietrznej dla towarów należących do klasy 7 — Charakter odróżniający trójwymiarowego znaku towarowego tworzony przez kształt towaru

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Enercon GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 79 z 29.3.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/14

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 13 listopada 2008 r. — Miguel Cabrera Sánchez przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Industrias Cárnicas Valle SA

(Sprawa C-81/08 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 8 ust. 1 lit b) - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Słowno- graficzny znak towarowy o charakterze mieszanym - Sprzeciw właściciela wcześniejszego znaku towarowego)

(2009/C 69/24)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Miguel Cabrera Sánchez (przedstawiciel: J. Calderón Chavero, abogado)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. García Murillo, pełnomocnik), Industrias Cárnicas Valle SA

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 13 grudnia 2007 r. w sprawie T-242/06 Cabrera Sánchez przeciwko OHIM — Industrias Cárnicas Valle, na mocy którego Sąd oddalił skargę na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 15 czerwca 2006 r. (sprawa R 790/2005-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Miguelem Cabrerą Sánchezem a Industrias Cárnicas Valle, SA

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	M. Cabrera Sánchez zostaj obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 128 z 24.5.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/15

Postanowienie Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 listopada 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Niedersächsisches Finanzgericht — Niemcy) — Monika Vollkommer przeciwko Finanzamt Hannover-Land I.

(Sprawa C- 156/08) (1)

(Artykuł 104 ust. 3 regulaminu - Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 33 ust. 1 - Pojęcie „podatków obrotowych’ - Podatek od nabycia nieruchomości)

(2009/C 69/25)

Język postępowania: niemiecki.

Sąd krajowy

Niedersächsisches Finanzgericht.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Monika Vollkommer

Strona pozwana: Finanzamt Hannover-Land I

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Niedersächsiches Finanzgericht — Wykładnia art. 33 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) oraz art. 401 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Uwzględnienie celem określenia podstawy opodatkowania podatkiem od nabycia nieruchomości („Grunderwerbsteuer”) przyszłych usług wybudowania budynku podlegających podatkowi obrotowemu, jeśli transakcja nabycia obejmuje jednocześnie dostawę działki pod zabudowę oraz wymienione usługi

Sentencja

Artykuł 33 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku zmienionej dyrektywą Rady 91/680/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r., należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on temu, aby państwo członkowskie w przypadku nabycia niezabudowanej działki włączało przyszłe usługi robót budowlanych do podstawy opodatkowania służącej obliczaniu podatków od nabycia nieruchomości i od transakcji, takich jak przewidziany w prawie niemieckim podatek „Grunderwerbsteuer”, i aby nałożyło ono w ten sposób na transakcję podlegającą w wykonaniu tej dyrektywy opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, te inne podatki pod warunkiem że nie mają one charakteru podatków obrotowych.

(1) Dz.U. C 183 z dnia 19.7.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/15

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 3 października 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale ordinario di Milano — Włochy) — Crocefissa Savia, Monica Maria Porcu, Ignazia Randazzo, Daniela Genovese, Mariangela Campanella przeciwko Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca, Direzione Didattica II Circolo — Limbiate, Úfficio Scolastico Regionale per la Lombardia, Direzione Didattica III Circolo — Rozzano, Direzione Didattica IV Circolo — Rho, Istituto Comprensivo — Castano Primo, Istituto Comprensivo A. Manzoni — Rescaldina

(Sprawa C-287/08) (1)

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Brak związku z prawem wspólnotowym - Oczywisty brak właściwości Trybunału)

(2009/C 69/26)

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale ordinario di Milano

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Crocefissa Savia, Monica Maria Porcu, Ignazia Randazzo, Daniela Genovese, Mariangela Campanella

Strona pozwana: Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca, Direzione Didattica II Circolo — Limbiate, Úfficio Scolastico Regionale per la Lombardia, Direzione Didattica III Circolo — Rozzano, Direzione Didattica IV Circolo — Rho, Istituto Comprensivo — Castano Primo, Istituto Comprensivo A. Manzoni — Rescaldina

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunale ordinario di Milano — Wykładnia art. 6 ust. 2 UE i art. 6 europejskiej konwencji praw człowieka — Prawo do rzetelnego procesu sądowego — Przepisy krajowe ze skutkiem retroaktywnym zmieniające warunki umowy o pracę w zakresie wynagrodzenia

Sentencja

Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich jest oczywiście niewłaściwy do udzielenia odpowiedzi na pytania przedstawione przez Tribunale ordinario di Milano w drodze postanowienia z dnia 16 czerwca 2008 r.,

(1) Dz.U. C 236 z 13.9.2008 r.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/16

Skarga wniesiona w dniu 25 września 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-424/08)

(2009/C 69/27)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: B. Schima i A. Sipos, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że Republika Federalna Niemiec uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 11 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi, ponieważ właściwe organy niemieckie nie sporządziły zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych dla wszystkich zakładów podlegających art. 9 tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Artykuł 11 ust. 1 lit. c) dyrektywy 96/82/WE wymaga od państw członkowskich, by w przypadku wszystkich zakładów podlegających art. 9 tej dyrektywy zapewniły sporządzenie przez właściwe organy zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego dotyczącego środków, jakie należy przedsięwziąć poza terenem zakładu. Te zewnętrzne plany operacyjno-ratownicze mają zawierać nie tylko informacje o środkach zaradczych, jakie należy przedsięwziąć na terenie zakładu oraz poza terenem zakładu, ale również mają one informować opinię publiczną o awarii i o wymaganym zachowaniu. Ponadto w zewnętrznych planach operacyjno-ratowniczych należy również ująć przykładowo informacje dla służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i służb ratowniczych innych państw członkowskich w przypadku poważnej awarii mogącej mieć ponadgraniczne skutki.

Niniejsza skarga zmierza do stwierdzenia, że Republika Federalna Niemiec uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 11 ust. 1 lit. c) dyrektywy 96/82/WE, ponieważ nie sporządziła zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych dla wszystkich zakładów podlegających art. 9 tej dyrektywy.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Tübingen (Niemcy) w dniu 15 października 2008 r. — FGK Gesellschaft für Antriebsmechanik mbH przeciwko Notar Gerhard Schwenkel

(Sprawa C-450/08)

(2009/C 69/28)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Landgericht Tübingen.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: FGK Gesellschaft für Antriebsmechanik mbH.

Strona pozwana: Notar Gerhard Schwenkel.

Uczestnik: Präsidentin des Landgerichts Tübingen

Pytanie prejudycjalne

Czy dyrektywę Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącą podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (1) (w brzmieniu ustalonym dyrektywą Rady 85/303/EWG z dnia 10 czerwca 1985 r.) należy interpretować w ten sposób, że opłaty, które notariusz będący urzędnikiem pobiera za notarialne poświadczenie czynności prawnej objętej dyrektywą, stanowią podatki w rozumieniu dyrektywy, jeżeli na podstawie właściwych przepisów krajowych z jednej strony także notariusze będący urzędnikami mogą prowadzić działalność notarialną i sami są wierzycielami wynikających z niej opłat, a państwo na podstawie ogólnego odstąpienia nie otrzymuje żadnego udziału w opłatach za poświadczenie czynności objętych dyrektywą?

(1) Dz.U. L 249, s. 25.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad (Niderlandy) w dniu 23 października 2008 r. — Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-461/08)

(2009/C 69/29)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hoge Raad (Niderlandy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Don Bosco Onroerend Goed BV

Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën

Pytania prejudycjalne

1.	Czy art. 13 B lit. g) w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) szóstej dyrektywy (1) powinien być interpretowany w ten sposób, że dostawa budynku, który został częściowo wyburzony z uwagi na planowane zastąpienie go nowym budynkiem, który ma zostać wybudowany, podlega podatkowi od wartości dodanej?

Czy na udzielenie odpowiedzi na to pytanie ma wpływ kwestia, czy to sprzedający czy też kupujący budynek zlecił rozbiórkę i zostaje obciążony związanymi z tym kosztami, rozumiejąc, że dostawa podlega podatkowi od wartości dodanej tylko wtedy, gdy sprzedający zlecił rozbiórkę i zostaje obciążony kosztami tej rozbiórki?

3.	Czy na udzielenie odpowiedzi na pytanie pierwsze ma wpływ kwestia, czy to sprzedający czy też kupujący budynek sporządził plany nowego obiektu budowlanego, rozumiejąc, że dostawa podlega podatkowi od wartości dodanej tylko wtedy, gdy sprzedający sporządził plany nowego obiektu budowlanego?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: czy podatkowi od wartości dodanej podlega każda dostawa, która ma miejsce po momencie, w którym faktycznie rozpoczęte zostały roboty rozbiórkowe bądź po późniejszym momencie, w szczególności po momencie, w którym rozbiórka jest znacznie zaawansowana?

(1) Szósta dyrektywa Rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1).

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/17

Skarga wniesiona w dniu 6 listopada 2008 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii

(Sprawa C-477/08)

(2009/C 69/30)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: H. Støvlbæk i M. Adam, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Austrii

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że nie ustanawiając wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (1), a w każdym razie nie powiadamiając o nich Komisji, Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Austrii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 20 października 2007 r.

(1) Dz.U. L 255, s. 22.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/17

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 9 września 2008 r. w sprawie T-224/08 Fornaci Laterizi Danesi SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 18 listopada 2008 r. przez Fornaci Laterizi Danesi SpA

(Sprawa C-498/08 P)

(2009/C 69/31)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Fornaci Laterizi Danesi SpA (przedstawiciele: Fornaci Laterizi Danesi SpA, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 września 2008 r. w sprawie T-224/08, notyfikowanego telefaksem w dniu 12 września 2008 r. i przesłanie spraw do ponownego rozpatrzenia przez Sąd Pierwszej Instancji;

—	tytułem subsydiarnym, w razie nieprzekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia, uwzględnienie żądań skarżącej przedstawionych w pierwszej instancji;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Błędne domniemania prawne, błędne uzasadnienie, błędne zastosowanie rozpatrywanego przepisu prawa, brak postępowania dowodowego (art. 30 akapit piąty, AT. 249 i 254 WE w związku z art. 6 Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Rzeczpospolita Polska) w dniu 28 listopada 2008 r. — Telekomunikacja Polska S.A. w Warszawie/Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

(Sprawa C-522/08)

(2009/C 69/32)

Język postępowania: polski

Sąd krajowy

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Telekomunikacja Polska S.A. w Warszawie

Strona pozwana: Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej

Pytania prejudycjalne

Czy prawo wspólnotowe zezwala Państwom Członkowskim na wprowadzenie zakazu adresowanego do wszystkich przedsiębiorców świadczących usługi telekomunikacyjne, uzależniania zawarcia umowy o świadczenie usług od zakupu innej usługi (sprzedaż łączona), w szczególności, czy tego rodzaju środek nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów Dyrektyw pakietu telekomunikacyjnego (dyrektywa nr 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (1); dyrektywa nr 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (2); dyrektywa nr 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (3) oraz dyrektywa nr 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (4))?

2)	W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy w świetle prawa wspólnotowego krajowy organ regulacyjny jest właściwy do kontroli przestrzegania zakazu określonego w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z 16 lipca 2004 r. — Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.)?

(1) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, str. 7—20; Polskie wydanie specjalne Rozdział 13 Tom 29 P. 323—336.

(2) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, str. 21—32; Polskie wydanie specjalne Rozdział 13 Tom 29 P. 337—348.

(3) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, str. 33—50; Polskie wydanie specjalne Rozdział 13 Tom 29 P. 349—366.

(4) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, str. 51—77; Polskie wydanie specjalne Rozdział 13 Tom 29 P. 367—393.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 4 grudnia 2008 r. — Mediaprint Zeitungs- und Zeitschriftenverlag GmbH & Co. KG przeciwko „Österreich”-Zeitungsverlag GmbH

(Sprawa C-540/08)

(2009/C 69/33)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Mediaprint Zeitungs- und Zeitschriftenverlag GmbH & Co. KG

Strona pozwana:„Österreich”-Zeitungsverlag GmbH

Pytania prejudycjalne

Czy art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 5 dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”) (1) lub inne przepisy tej dyrektywy stoją na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym zapowiadanie, oferowanie lub przyznawanie nieodpłatnych dodatków do druków periodycznych, jak również zapowiadanie nieodpłatnych dodatków do innych towarów lub usług, z zastrzeżeniem wymienionych enumeratywnie wyjątków, jest niedozwolone bez konieczności sprawdzania w indywidualnym przypadku wprowadzającego w błąd, agresywnego lub w inny sposób nieuczciwego charakteru praktyki handlowej, również wtedy gdy uregulowanie to służy nie tylko ochronie konsumentów, lecz także innym celom, które nie są objęte przedmiotowym zakresem zastosowania tej dyrektywy, przykładowo utrzymaniu pluralizmu mediów lub ochronie słabszych konkurentów?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1:

Czy umożliwienie udziału w grze związane z zakupem gazety stanowi nieuczciwą praktykę w rozumieniu art. 5 ust. 2 dyrektywy z samego tego powodu, że przynajmniej dla części zainteresowanego kręgu odbiorców ta możliwość udziału stanowi wprawdzie nie jedyny, ale decydujący powód zakupu gazety?

(1) Dz.U. L 149, s. 22.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht München (Niemcy) w dniu 11 grudnia 2008 r. — British American Tobacco (Germany) GmbH przeciwko Hauptzollamt Schweinfurt

(Sprawa C-550/08)

(2009/C 69/34)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Finanzgericht München.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: British American Tobacco (Germany) GmbH.

Strona pozwana: Hauptzollamt Schweinfurt.

Pytania prejudycjalne

Czy art. 5 ust. 2 tiret pierwsze dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (1) należy interpretować w ten sposób, że w odniesieniu do objętych podatkiem akcyzowym towarów niewspólnotowych podlegających procedurze uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 84 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (Kodeksu Celnego — zwanego dalej „KC”), podatek akcyzowy uznaje się za zawieszony również wtedy, gdy są one produkowane z towarów nieobjętych podatkiem akcyzowym w ramach procedury uszlachetniania czynnego dopiero po ich przywozie, w związku z czym stosownie do motywu piętnastego dyrektywy 92/12/EWG w przypadku ich transportu nie ma potrzeby stosowania dokumentu towarzyszącego, o którym mowa w art. 18 ust. 1 dyrektywy 92/12/EWG?

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze:

Czy art. 15 ust. 4 dyrektywy 92/12/EWG należy interpretować w ten sposób, że wykazanie, iż odbiorca przyjął towary objęte podatkiem akcyzowym, może nastąpić w inny sposób niż na podstawie dokumentu towarzyszącego wymienionego w art. 18 dyrektywy 92/12/EWG?

(1) Dz.U. L 76, s. 1.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/19

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) wydanego w dniu 15 października 2008 r. w sprawie T-405/05 Powerserv Personalservice GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 16 grudnia 2008 r. przez Powerserv Personalservice GmbH, dawna Manpower Personalservice GmbH

(Sprawa C-553/08 P)

(2009/C 69/35)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Powerserv Personalservice GmbH, dawna Manpower Personalservice GmbH (przedstawiciel: adwokat B. Kuchar)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie przez Trybunał zaskarżonego orzeczenia Sądu Pierwszej Instancji z dnia 15 października 2008 r. w sprawie T-405/05 i unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego 76059 w odniesieniu do wszystkich towarów i usług;

—	uchylenie zaskarżonego orzeczenia Sądu Pierwszej Instancji z dnia 15 października 2008 r. w sprawie T-405/05 w zakresie dotyczącym braku dowiedzenia, że wspólnotowy znak towarowy 76059 ma wymagane minimum charakter odróżniający, oraz przekazanie postępowania;

—	w każdym razie zobowiązanie przez Trybunał OHIM i właściciela wspólnotowego znaku towarowego do pokrycia kosztów własnych oraz zwrotu kosztów poniesionych przez wnoszącą odwołanie w postępowaniu przed izbą odwoławczą OHIM, Sądem Pierwszej Instancji oraz samym Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie zostało skierowane przeciwko wyrokowi Sądu Pierwszej Instancji, na mocy którego oddalono skargę wnoszącej odwołanie o stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (zwanego dalej „OHIM”) z dnia 22 lipca 2005 r. w sprawie unieważnienia wspólnotowego znaku towarowego „MANPOWER”. Sąd orzekł, że wspólnotowy znak towarowy „MANPOWER” stanowił opis zarejestrowanych towarów i usług jedynie w Zjednoczonym Królestwie, w Irlandii, w Niemczech i w Austrii, i utrzymał w mocy decyzję Izby Odwoławczej, zgodnie z którą w państwach członkowskich, w których sporny znak towarowy miał charakter opisowy, uzyskał on charakter odróżniający w następstwie używania.

W uzasadnieniu odwołania podniesiono naruszenie art. 51 ust. 1 lit. a) i art. 51 ust. 2 w związku z art. 7 ust. 1 lit. c) i art. 7 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

Wbrew opinii Sądu oznaczenie „MANPOWER” — jak to zostało słusznie stwierdzone przez Izbę Odwoławczą OHIM — ma charakter opisowy w Niderlandach, w Szwecji, w Danii i w Finlandii, jak również we wszystkich pozostałych państwach członkowskich, które przynależały do Wspólnoty przed dniem 1 maja 2004 r. Gdyby Sąd uwzględnił okoliczność, że na podstawie statystkach prowadzonych przez Komisję Europejską 47 % rozpatrywanych osób we Wspólnocie włada językiem angielskim, z pewnością doszedłby do wniosku, że poza Niemcami i Austrią słowny znak towarowy „MANPOWER” ma charakter opisowy również w innych państwach członkowskich Unii, zwłaszcza w Niderlandach, w Szwecji, w Finlandii i w Danii. Również w odniesieniu do innych państw, które były członkami Wspólnoty przed dniem 1 maja 2004 r., Sąd nie uwzględnił faktu, że dzięki powszechnemu obowiązkowi szkolnemu w każdym z tych państw znaczna część ogółu populacji posiada wystarczającą znajomość angielskiego, aby zrozumieć sens należących do podstawowego słownictwa słów takich jak „MAN” i „POWER” i w związku z tym zrozumieć słowo „MANPOWER” jako opis towarów i usług oferowanych przez właściciela tego znaku. Sąd nie przedstawił jednak żadnego uzasadnienia w zakresie twierdzenia, dlaczego osobom spoza Zjednoczonego Królestwa i Irlandii należy odmówić nawet podstawowej znajomości języka angielskiego, natomiast orzekł wbrew swej dotychczasowej linii orzecznictwa, zgodnie z którą należy przyjąć, że ogół populacji spoza Zjednoczonego Królestwa i Irlandii posiada pewną znajomość angielskiego w kontekście postrzegania znaków towarowych.

Co się tyczy dowodu uzyskania charakteru odróżniającego w następstwie używania, Sąd naruszył prawo poprzez rozszerzenie właściwego kręgu odbiorców w stosunku do kręgu odbiorców określonego w decyzji Izby Odwoławczej bez dokonania ponownej oceny dowodu przedłożonego na okoliczność posiadania wymaganego minimum charakteru odróżniającego. Nawet gdyby przychylić się do stanowiska Sądu, że powszechna znajomość znaku towarowego powinna była zostać dowiedziona jedynie w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa, Irlandii, Niemiec i Austrii, w związku z rozszerzeniem właściwego kręgu odbiorców Sąd ten powinien był stwierdzić nieważność decyzji Izby Odwoławczej w tym zakresie i przekazać sprawę tej izbie celem ponownego rozpatrzenia. Sąd potwierdził również bez racji opinię Izby Odwoławczej dotyczącą „efektu rozniesienia się” powszechnej znajomości spornego znaku towarowego ze Zjednoczonego Królestwa na Irlandię, chociaż „rozniesienie się” powszechnej znajomości znaku towarowego z jednego państwa na drugie tudzież z jednego towaru lub usługi na inne towary lub usługi nie jest możliwe do przyjęcia.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy) w dniu 19 grudnia 2008 r. — Müller Fleisch GmbH przeciwko Land Baden-Württemberg

(Sprawa C-562/08)

(2009/C 69/36)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Müller Fleisch GmbH

Strona pozwana: Land Baden-Württemberg

Uczestnik postępowania: Vertreter des Bundesinteresses beim Bundesverwaltungsgericht

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 6 ust. 1 w związku z rozdziałem A część I załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 (1), zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1248/2001 (2), należy interpretować w ten sposób, że niezgodne jest z nim rozszerzenie obowiązku badań na wszystkie sztuki bydła w wieku powyżej 24 miesięcy, które zostało wprowadzone w BSE-Untersuchungsverordnung (niemieckie rozporządzenie w sprawie badań na obecność BSE) z dnia 1 grudnia 2000 r. (BGBl I, s. 1659), zmienionym rozporządzeniem z dnia 25 stycznia 2001 r. (BGBl I, s. 164)?

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (Dz.U. L 147, s. 1).

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1248/2001 z dnia 22 czerwca 2001 r. zmieniające załączniki III, X i XI do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do nadzoru epidemiologicznego i badań pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (Dz.U. L 173, s. 12).

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Contencioso-Administrativo de Granada (Hiszpania) w dniu 18 grudnia 2008 r. — Carlos Sáez Sánchez y Patricia Rueda Vargas przeciwko Junta de Andalucía oraz Manuelowi Jalónowi Morente i in., współpozwanym

(Sprawa C-563/08)

(2009/C 69/37)

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Juzgado Contencioso-Administrativo de Granada

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Carlos Sáez Sánchez y Patricia Rueda Vargas

Strona pozwana: Junta de Andalucía oraz Manuel Jalón Morente i in.

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy art. 2 ust. 3 i 4 ustawy 16/1997 z dnia 25 kwietnia 1997 r. o usługach świadczonych przez apteki, w zakresie, w jakim ustanawiają ograniczenia terytorialne i demograficzne w zakładaniu aptek, są niezgodne z art. 43 WE, ze względu na to, że system ograniczania liczby aptek jest nieproporcjonalny do celu polegającego na odpowiednim zaopatrzeniu w produkty lecznicze danego obszaru, a nawet może mieć skutek przeciwny do zamierzonego?

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/21

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 8 października 2008 r. w sprawie T-68/04 SGL Carbon AG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 18 grudnia 2008 r. przez SGL Carbon AG

(Sprawa C-564/08 P)

(2009/C 69/38)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: SGL Carbon AG (przedstawiciele: M. Klusmann i K. Beckmann, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącej odwołanie

—	Uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (piąta izba) z dnia 8 października 2008 r. w sprawie T-68/04 SGL Carbon AG przeciwko Komisji;

—	odpowiednie obniżenie grzywny nałożonej na skarżącą w art. 2 zaskarżonej decyzji Komisji z dnia 3 grudnia 2003 r.;

—	ewentualnie, przekazanie sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpoznania;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Przedmiotem niniejszego odwołania jest wyrok Sądu Pierwszej Instancji, w którym oddalona została skarga wnoszącej odwołanie na decyzję Komisji 2004/420/WE z dnia 3 grudnia 2003 r. w sprawie kartelu na rynku produktów na bazie węgla i grafitu mających zastosowanie w branży elektrycznej i mechanicznej.

Wnosząca odwołanie opiera swoje odwołanie na dwóch zarzutach, w których podnosi naruszenie prawa wspólnotowego przez Sąd oraz uchybienie proceduralne.

W zarzucie pierwszym wnosząca odwołanie powołuje się na niezgodne z prawem nieuwzględnienie argumentacji, którą przedstawiła ona w pierwszej instancji w odniesieniu do błędnego wliczenia obrotów wewnętrznych do wolumenu rynku użytego do ustalenia wyjściowych kwot grzywien. Ponadto twierdzi ona, że nadmierna z punktu widzenia prawa materialnego wysokość kwoty wyjściowej ustalonej wobec wnoszącej odwołanie stanowi naruszenie zasady niedyskryminacji i zasady proporcjonalności oraz naruszenie art. 253 WE.

W zarzucie drugim wnosząca odwołanie powołuje się na błąd w ocenie przy ustalaniu kwoty wyjściowej grzywny wobec niej, który wykracza poza zakres swobodnej oceny przysługującej Sądowi. W związku z tym Sąd naruszył również zasadę niedyskryminacji i zasadę proporcjonalności. Ze szkodą dla skarżącej Sąd odszedł bez uzasadnienia prawnego od swojego własnego orzecznictwa, jeśli chodzi o kwestię dopuszczalnego zryczałtowania grzywien według kategorii udziałów w rynku. Podczas gdy w swoich wcześniejszych, podobnych orzeczeniach Sąd uznał za odpowiednie co najwyżej kategorie udziałów w rynku bądź „transze” o rozpiętości 5 %, w niniejszym przypadku przyjął on za podstawę kategorie udziałów w rynku o rozpiętości 10 %, co stawia wnoszącą odwołanie w zdecydowanie niekorzystnej sytuacji jako przedsiębiorstwo znajdujące się w dolnym przedziale swojej kategorii.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Assen (Niderlandy) w dniu 22 grudnia 2008 r. — 1. Combinatie Spijker Infrabouw/de Jonge Konstruktie 2. van Spijker Infrabouw BV 3. de Jonge Konstruktie BV przeciwko Provincie Drenthe

(Sprawa C-568/08)

(2009/C 69/39)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Rechtbank Assen (Niderlandy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca:

1.	Combinatie Spijker Infrabouw/de Jonge Konstruktie

2.	van Spijker Infrabouw BV

3.	de Jonge Konstruktie BV

Strona pozwana: Provincie Drenthe

Pytania prejudycjalne

Czy art. 1 ust. 1 i 3 oraz art. 2 ust. 1 i 6 dyrektywy 89/665 EWG (1) należy interpretować w ten sposób, że przepisy te nie są zachowane, jeżeli ochrona prawna, którą w sporach związanych z udzielaniem zamówień publicznych powinien zagwarantować sąd krajowy, jest utrudniana przez to, że w systemie, w którym zarówno sąd administracyjny jak i cywilny mogą być właściwe w przedmiocie tego samego rozstrzygnięcia oraz skutków, mogą zapaść obok siebie przeciwstawne rozstrzygnięcia?

b.	Czy w kontekście tym dopuszczalne jest, aby sąd administracyjny musiał ograniczyć się do oceny i orzekania w przedmiocie decyzji o udzieleniu zamówienia i jeżeli tak, to dlaczego lub pod jakimi warunkami?

Czy w kontekście tym dopuszczalne jest, aby ogólne prawo administracyjne, które reguluje właściwość sądu administracyjnego w ogólności, wyłączało możliwość wniesienia takiej skargi w przypadku decyzji o zawarciu umowy przez instytucję zamawiająca i oferenta i jeżeli tak, to dlaczego lub pod jakimi warunkami?

d.	Czy w kontekście tym odpowiedź na pytanie drugie ma znaczenie?

Czy art. 1 ust. 1 i 3 oraz art. 2 ust. 1 i 6 dyrektywy 89/665/EWG należy interpretować w ten sposób, że przepisy te nie są zachowane, jeżeli na potrzeby uzyskania szybkiego orzeczenia do dyspozycji zainteresowanego istnieje tylko jedno postępowanie, które charakteryzuje się tym, iż zasadniczo zorientowane jest na szybkie wydanie rozstrzygnięcia, nie ma w nim miejsca wymiana pism między przedstawicielami stron, co do zasady przeprowadzane są jedynie dowody pisemne, ustawowe zasady przeprowadzania dowodów nie mają zastosowania?

b.	W przypadku udzielenia na poprzednie pytanie odpowiedzi przeczącej — czy jest tak również wtedy, gdy orzeczenie sądu nie prowadzi do ostatecznego ukształtowania stosunków prawnych i nie stanowi etapu w procesie rozpoznawania sporu, który prowadzi do prawomocnego rozstrzygnięcia tej kwestii?

c.	Czy ma przy tym znaczenie, czy orzeczenie sądu wiąże jedynie strony postępowania, jeżeli istnieją być może jeszcze inne podmioty, na których sytuacje ma ono wpływ?

Czy z dyrektywą 89/665/EWG zgodne jest, jeżeli sąd orzekający w przedmiocie środków tymczasowych („kort geding”) nakaże instytucji zamawiającej wydanie decyzji o udzieleniu zamówienia, która później, w ramach postępowania głównego, zostanie uznana za niezgodną z przepisami europejskiego prawa zamówień publicznych?

a.	Jeżeli na pytanie to udzielona zostanie odpowiedź przecząca — czy odpowiedzialność za to należy przypisać instytucji zamawiającej i jeżeli tak, to w jaki sposób?

b.	Czy jest tak również wtedy, gdy na pytanie powyższe udzielona zostanie odpowiedź twierdząca?

c.	Jeżeli organ miałby być zobowiązany do naprawienia szkody to czy prawo wspólnotowe określa wytyczne, zgodnie z którymi dokonuje się stwierdzenia zaistnienia szkody i jej wymiaru, a jeżeli tak, to jakie one są?

d.	Jeżeli odpowiedzialności za to nie można przypisać instytucji zamawiającej, czy zgodnie z prawem wspólnotowym można wskazać inną osobę, która tę odpowiedzialność ponosi i na jakiej podstawie?

5)	Jeżeli w świetle prawa krajowego lub odpowiedzi udzielonych na powyższe pytania wyegzekwowanie odpowiedzialności okaże się praktycznie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, co powinien zrobić sąd krajowy?

(1) Dyrektywa Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (Dz.U. L 395, s. 33).

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshofs (Austria) w dniu 22 grudnia 2008 r. — Internetportal und Marketing GmbH przeciwko Richard Schlicht

(Sprawa C-569/08)

(2009/C 69/40)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberster Gerichtshofs

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Internetportal und Marketing GmbH

Strona pozwana: Richard Schlicht

Pytania prejudycjalne

Czy art. 21 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 874/2004 z dnia 28 kwietnia 2004 r. ustanawiającego reguły porządku publicznego dotyczące wprowadzenia w życie i funkcji Domeny Najwyższego Poziomu .eu oraz zasady regulujące rejestrację (1) należy interpretować w ten sposób, że prawo w rozumieniu tego przepisu istnieje również wówczas,

a)	gdy znak towarowy, którego nie zamierzano używać w odniesieniu do towarów lub usług, został nabyty wyłącznie w celu zarejestrowania na pierwszym etapie stopniowej rejestracji nazwy domeny identycznej z pojęciem rodzajowym zaczerpniętym z języka niemieckiego?

gdy stanowiący podstawę rejestracji nazwy domeny i identyczny z pojęciem rodzajowym zaczerpniętym z języka niemieckiego znak towarowy odbiega od nazwy domeny, ponieważ znak towarowy zawiera specjalne znaki, które nie zostały zawarte w nazwie domeny, mimo że ich transkrypcja jest możliwa i ich usunięcie prowadzi do tego, że nazwa domeny różni się od znaku towarowego w sposób wykluczający prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd?

2)	Czy art. 21 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 874/2004 należy interpretować w ten sposób, że uzasadniony interes istnieje wyłącznie w przypadkach określonych w art. 21 ust. 2 lit. a)–c) tego rozporządzenia?

W przypadku udzielenia na to pytanie odpowiedzi przeczącej:

Czy uzasadniony interes w rozumieniu art. 21 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 874/2004 istnieje również wtedy, gdy właściciel nazwy domeny pragnie używać ten nazwy domeny, identycznej z pojęciem rodzajowym zaczerpniętym z języka niemieckiego, do prowadzenia nawiązującego tematycznie portalu internetowego?

W przypadku udzielenia na pytania pierwsze i trzecie odpowiedzi twierdzącej:

4)	Czy art. 21 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 874/2004 należy interpretować w ten sposób, że jedynie przypadki zachowań określone w art. 21 ust. 3 lit. a)–e) tego rozporządzenia uzasadniają złą wiarę w rozumieniu art. 21 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 874/2004?

W przypadku udzielenia na to pytanie odpowiedzi przeczącej:

Czy ze złą wiarą w rozumieniu art. 21 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 874/2004 mamy do czynienia również wówczas, gdy nazwa domeny została zarejestrowana na pierwszym etapie stopniowej rejestracji w oparciu o identyczny z pojęciem rodzajowym zaczerpniętym z języka niemieckiego znak towarowy, który został nabyty przez właściciela nazwy domeny wyłącznie w celu zgłoszenia domeny do rejestracji i uprzedzenia w ten sposób innych zainteresowanych tudzież ewentualnie również właścicieli praw do oznaczenia?

(1) Dz.U. L 162, s. 40.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/23

Skarga wniesiona w dniu 29 grudnia 2008 r. – Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

(Sprawa C- 582/08)

(2009/C 69/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: R. Lyal, M. Afonio, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że odmawiając odzyskania podatku naliczonego w odniesieniu do pewnych transakcji przeprowadzanych przez podatników nie mających siedziby na terytorium Wspólnoty Europejskich, Wielka Brytania naruszyła obowiązki ciążące na niej na mocy art. 169, 170 i 171 dyrektywy Rady 2006/112/WE (1) z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, oraz art. 2 ust. 1 trzynastej dyrektywy Rady 86/560/EWG (2) z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych — warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty,

—	obciążenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja twierdzi, że wykładni art. 2 ust. 1 trzynastej dyrektywy nie można dokonywać w ten sposób, że wyłącza on zwrot VAT naliczonego od towarów usług wykorzystanych do celów transakcji ubezpieczeniowych i finansowych, o których mowa art. 17 ust. 3 lit. c) szóstej dyrektywy VAT (3). Komisja stoi zatem na stanowisku, że prawodawstwo Zjednoczonego Królestwa, w zakresie w jakim odmawia prawa do zwrotu podatku VAT podatnikom nie mającym siedziby na terytorium Wspólnoty Europejskiej, narusza prawo wspólnotowe.

(1) Dz.U. L 347, s. 1.

(2) Dz.U. L 326, s. 40.

(3) Szósta dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 2 stycznia 2009 r. — Centre d'exportation du livre français (CELF), Ministre de la culture et de la communication przeciwko Société internationale de diffusion et d'édition

(Sprawa C-1/09)

(2009/C 69/42)

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Conseil d'État

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Centre d'exportation du livre français (CELF), Ministre de la culture et de la communication

Strona pozwana: Société internationale de diffusion et d'édition

Pytania prejudycjalne

Czy sąd krajowy może zawiesić postępowanie w sprawie dotyczącej obowiązku zwrotu pomocy państwa, dopóki Komisja Wspólnot Europejskich nie zajmie stanowiska w drodze ostatecznej decyzji w przedmiocie zgodności pomocy z zasadami wspólnego rynku, jeżeli sąd wspólnotowy stwierdził nieważność pierwszej decyzji Komisji uznającej tę pomoc za zgodną?

2)	Jeżeli Komisja trzykrotnie uznała pomoc za zgodną ze wspólnym rynkiem, a następnie Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich stwierdził nieważność tych decyzji, czy taka sytuacja może stanowić wyjątkową okoliczność mogącą skłonić sąd krajowy do ograniczenia obowiązku odzyskania pomocy?

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/24

Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-6/09)

(2009/C 69/43)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: V. Peere i P. Dejmek, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2005/60/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, a w każdym razie nie informując Komisji o tych przepisach, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 45 tej dyrektywy.

—	obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2005/60/WE upłynął w dniu 15 grudnia 2007 r. Tymczasem na dzień wniesienia skargi strona pozwana nie wprowadziła jeszcze wszystkich przepisów niezbędnych w celu transpozycji dyrektywy, a w każdym razie nie poinformowała o nich Komisji.

(1) Dz.U. L 309, s. 15.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/24

Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-7/09)

(2009/C 69/44)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: C. Cattabriga i J. Sénéchal, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych koniecznych dla dostosowania się do dyrektywy Komisji 2006/86/WE z dnia 24 października 2006 r. wykonującej dyrektywę 2004/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie wymagań dotyczących możliwości śledzenia, powiadamiania o poważnych i niepożądanych reakcjach i zdarzeniach oraz niektórych wymagań technicznych dotyczących kodowania, przetwarzania, konserwowania, przechowywania i dystrybucji tkanek i komórek ludzkich (1), a w każdym razie poprzez niedoinformowanie Komisji o ich przyjęciu, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji tej dyrektywy, za wyjątkiem jej art. 10, upłynął w dniu 1 września 2007 r. Tymczasem w dniu wniesienia niniejszej skargi, strona pozwana nie przyjęła jeszcze przepisów koniecznych dla transponowania dyrektywy, a w każdym bądź razie nie poinformowała Komisji o ich przyjęciu.

(1) Dz.U. L 294, s.32.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/25

Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-C-8/09)

(2009/C 69/45)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: C. Cattabriga i J. Sénéchal)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych koniecznych dla dostosowania się do dyrektywy Komisji 2006/17/WE z dnia 8 lutego 2006 r. wprowadzającej w życie dyrektywę 2004/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do niektórych wymagań technicznych dotyczących dawstwa, pobierania i badania tkanek i komórek ludzkich (1) a w każdym razie poprzez niedoinformowanie Komisji o ich przyjęciu, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy 2006/17/WE upłynął w dniu 1 listopada 2006 r. Tymczasem w dniu wniesienia niniejszej skargi, strona pozwana nie przyjęła jeszcze przepisów koniecznych dla transponowania dyrektywy, a w każdym bądź razie nie poinformowała Komisji o ich przyjęciu.

(1) Dz.U. L 38, s. 40.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/25

Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwo Belgii

(Sprawa C-9/09)

(2009/C 69/46)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: C. Cattabriga i J. Sénéchal)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych koniecznych dla dostosowania się do dyrektywy 2004/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w zakresie wymagań dotyczących możliwości śledzenia, powiadamiania o poważnych i niepożądanych reakcjach i zdarzeniach oraz niektórych wymagań technicznych dotyczących kodowania, przetwarzania, konserwowania, przechowywania i dystrybucji tkanek i komórek ludzkich, (1) a w każdym razie poprzez niedoinformowanie Komisji o ich przyjęciu, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy 2004/23/WE upłynął w dniu 7 kwietnia 2006 r. Tymczasem w dniu wniesienia niniejszej skargi, strona pozwana nie przyjęła jeszcze przepisów koniecznych dla transponowania dyrektywy, a w każdym bądź razie nie poinformowała Komisji o ich przyjęciu.

(1) Dz.U. L 102, s. 48.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/25

Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Czeskiej

(Sprawa C-15/09)

(2009/C 69/47)

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: M. van Beek, L. Jelínek, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Czeska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie przyjmując wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy Rady 2004/113/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług (1), lub w każdym razie nie powiadamiając o nich Komisji, Republika Czeska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art.17 tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Czeskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji wskazanej dyrektywy do prawa krajowego upłynął w dniu 21 grudnia 2007 r.

(1) Dz.U. L 373, s. 37

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/26

Skarga wniesiona w dniu 14 stycznia 2009 r. — Komisja przeciwko Niemcom

(Sprawa C-17/09)

(2009/C 69/48)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: B. Schima i C. Zadra, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że z powodu udzielenia przez miasto Bonn i Müllverwertungsanlage Bonn GmbH zamówienia publicznego na usługi w zakresie usuwania odpadów organicznych i odpadów zielonych, bez przeprowadzenia procedury udzielenia zamówienia z europejskim ogłoszeniem o przetargu, Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej ma mocy przepisów art. 8 w związku z tytułami III — VI dyrektywy Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. odnoszącej się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi (1),

—	obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Przedmiotem niniejszej skargi jest umowa o odpłatne świadczenie usług w zakresie usuwania odpadów organicznych i odpadów zielonych zawarta pomiędzy miastem Bonn i Müllverwertungsanlage Bonn GmbH (zwaną dalej „MVA GmbH”), z jednej strony, a prywatnym przedsiębiorstwem zajmującym się usuwaniem odpadów EVB Entsorgung und Verwertung Bonn GmbH & Co. KG (zwanym dalej „EVB”), z drugiej. MVA GmbH jest przedsiębiorstwem komunalnym, którego kapitał w 93,46 % posiada Stadtwerke Bonn GmbH — spółka w 100 % zależna od miasta Bonn — a w 6,54 % bezpośrednio miasto Bonn. W umowie tej EVB zobowiązało się, po pierwsze, do zbierania, wstępnego sortowania oraz do dostarczania odpadów z gospodarstw domowych w celu ich usuwania do zakładu przetwarzania odpadów miasta Bonn, a po drugie, do usuwania we własnych urządzeniach kompostujących odpadów organicznych i odpadów zielonych zebranych na obszarze miasta Bonn, w zamian za roczne wynagrodzenie w wysokości 6 milionów DEM.

Mimo że powyższa umowa stanowiła publiczne zamówienie na usługi w rozumieniu art. 1 lit. a) dyrektywy 92/50/EWG, została ona zawarta z EVB bezpośrednio, bez przeprowadzania formalnej procedury udzielenia zamówienia publicznego i bez europejskiego ogłoszenia o przetargu. Umowa bezspornie dotyczy świadczenia usług usuwania odpadów w rozumieniu kategorii 16 załącznika I A do tej dyrektywy i przekracza znaczenie próg, od którego dyrektywa znajduje zastosowanie.

Wbrew stanowisku rządu federalnego małe znaczenie ma kwestia, czy poza usługami kompostowania umowa dotyczy również innych usług świadczonych przez miasto lub MVA GmbH na rachunek EVB. Zasadniczy charakter ma natomiast okoliczność, że umowa nakłada na EVB wiążące zobowiązanie wobec miasta polegające na świadczeniu usług kompostowania za zapłatą wynagrodzenia. Nie można twierdzić, że usługi te mają charakter pomocniczy lub są bez znaczenia na gruncie umowy, gdyż stanowią one jeden z głównych elementów negocjowanych przez strony i są również ważną częścią uzgodnionego wolumenu świadczeń pod względem ekonomicznym.

Komisja nie może również zgodzić się z podnoszonym przez rząd federalny argumentem, zgodnie z którym miasto Bonn miało prawo, na gruncie art. 11 ust. 3 lit. b) dyrektywy 92/50/EWG, udzielić zamówienia na usługi kompostowania w ramach procedury negocjacyjnej, bez wcześniejszej publikacji ogłoszenia o zamówieniu. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału przepis ten należy interpretować ściśle, a ciężar wykazania rzeczywistego wystąpienia wyjątkowych okoliczności uzasadniających odstępstwo spoczywa na stronie, która się na niego powołuje. Ponieważ rząd federalny nie wykazał w sposób wystarczający, że EVB przysługiwało wyłączne prawo świadczenia spornych usług kompostowania, ani jaka była podstawa prawna tej wyłączności, nie można uznać, że zostały spełnione przesłanki zastosowania odstępstwa z art. 11 ust. 3 lit. b) dyrektywy 92/50/EWG.

(1) Dz.U. L 209, s. 1.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/27

Skarga wniesiona w dniu 14 stycznia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-18/09)

(2009/C 69/49)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: K. Simonsson i L. Lozano Palacios, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że poprzez utrzymanie w mocy Ley 48/2003, de 26 de noviembre, de régimen económico y de prestación de servicios de los puertos de interés general [ustawy 48/2003 z dnia 26 listopada w sprawie systemu gospodarczego i świadczenia usług portów o znaczeniu powszechnym], a w szczególności jej art. 24 ust. 5 oraz art. 27 ust. 1, 2 i 4, które ustanawiają system zniżek i zwolnień od opłat portowych, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy prawa wspólnotowego, a szczególności na mocy art. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4055/86 (1) z dnia 22 grudnia 1986 r. stosującego zasadę swobody świadczenia usług do transportu morskiego między państwami członkowskimi i między państwami członkowskimi a państwami trzecimi;

—	obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Hiszpańskie przepisy ustanawiają szereg zwolnień i zniżek dotyczących opłat portowych. Owe zwolnienia i zniżki zależą od portu wypłynięcia i portu przeznaczenia statków, i skutkują zastosowaniem korzystniejszych taryf, w pierwszej kolejności do ruchu pomiędzy archipelagami hiszpańskimi lub pomiędzy Ceutą i Meillią, w drugiej kolejności, do ruchu pomiędzy tymi portami a portami Unii Europejskiej, w trzeciej kolejności, do ruchu pomiędzy portami Unii Europejskiej. W związku z tym, zdaniem Komisji, przepisy te maja dyskryminujący charakter.

Królestwo Hiszpanii, które powołuje się na szczególną sytuację geograficzną sporych portów, nie uzasadniło konieczności ani proporcjonalności środka. Pomimo, iż Królestwo Hiszpanii zobowiązało się do zmiany sporych przepisów, Komisji nie wiadomo o przyjęciu jakichkolwiek przepisów kładących kres temu naruszeniu.

(1) Z.U. L 378, s. 1.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen (Szwecja) w dniu 19 stycznia 2009 r. — Djurgården-Lilla Värtans Miljöskyddsförening przeciwko AB Fortum Värme samägt med Stockholms stad

(Sprawa C-24/09)

(2009/C 69/50)

Język postępowania: szwedzki

Sąd krajowy

Högsta domstolen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Djurgården-Lilla Värtans Miljöskyddsförening

Strona pozwana: AB Fortum Värme samägt med Stockholms stad

Pytania prejudycjalne

Czy art. 10a dyrektywy 85/337 (1), zgodnie z którym zainteresowana społeczność na określonych warunkach musi mieć dostęp do procedury odwoławczej przed sądem lub innym niezależnym i bezstronnym organem ustanowionym przez prawo, by zakwestionować materialną lub proceduralną legalność decyzji, aktów lub zaniechań — wymaga także, aby zainteresowana społeczność była uprawniona do zaskarżenia rozstrzygnięcia sądu w sprawie udzielenia zezwolenia w przypadku, w którym zainteresowana społeczność miała możliwość wzięcia udziału w postępowaniu sądowym w sprawie udzielenia zezwolenia i wyrażenia swojego stanowiska?

Jeżeli na pytania pierwsze zostanie udzielona odpowiedź twierdząca: czy art. 1 ust. 2, art. 6 ust. 4 i art. 10a dyrektywy 85/337 należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie może ustanowić różne wymogi w odniesieniu do zainteresowanej społeczności w rozumieniu art. 6 ust. 4 lub art. 10a z tym skutkiem, że małe, zorganizowane na płaszczyźnie lokalnej stowarzyszenia ochrony środowiska są uprawnione do udziału w postępowaniu w sprawie decyzji przewidzianym na podstawie art. 6 ust. 4 dla przedsięwzięć, które mogą mieć znaczący wpływ na środowisko, w dziedzinie, w jakiej działa stowarzyszenie, ale nie mają prawa do zaskarżenia w rozumieniu art. 10a dyrektywy 85/337, ponieważ liczą sobie mniej członków niż minimum wymagane prawem krajowym?

Czy art. 15a dyrektywy 96/61 (2), zgodnie z którym zainteresowana społeczność na określonych warunkach musi mieć dostęp do procedury odwoławczej przed sądem lub innym niezależnym i bezstronnym organem ustanowionym przez prawo, by zakwestionować materialną lub proceduralną legalność decyzji, aktów lub zaniechań — wymaga także, aby zainteresowana społeczność była uprawniona do zaskarżenia rozstrzygnięcia sądu w sprawie udzielenia zezwolenia w przypadku, w którym zainteresowana społeczność miała możliwość wzięcia udziału w postępowaniu sądowym w sprawie udzielenia zezwolenia i wyrażenia swojego stanowiska?

Jeżeli na pytanie trzecie zostanie udzielona odpowiedź twierdząca: czy art. 2 ust. 14 i art. 15a dyrektywy 96/61 należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie może ustanowić różne wymogi w odniesieniu do prawa do kontroli sądowej z tym skutkiem, że małe, zorganizowane na płaszczyźnie lokalnej stowarzyszenia ochrony środowiska uprawnione do udziału w postępowaniu w sprawie decyzji dla przedsięwzięć, które mogą mieć znaczący wpływ na środowisko, w dziedzinie, w jakiej działa stowarzyszenie nie mają prawa do wniesienia odwołania w rozumieniu art. 15a dyrektywy 96/61, ponieważ liczą sobie mniej członków niż minimum wymagane prawem krajowym?

(1) Dyrektywa Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne (Dz.U. 1985 L 175, s. 40).

(2) Dyrektywa Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (Dz.U.1996 L 257, s. 26).

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/28

Skarga wniesiona w dniu 21 stycznia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii

(Sprawa C-28/09)

(2009/C 69/51)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: P. Oliver, A. Alcover San Pedro i B. Schima, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Austrii

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie, że poprzez ustanowienie zakazu uczestnictwa w ruchu na części autostrady A12 dla samochodów ciężarowych o masie całkowitej przekraczającej 7,5 ton, transportujących określone towary, Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 28 WE i 29 WE;

—	obciążenie Republiki Austrii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Ustanowienie zakazu uczestnictwa w ruchu na części autostrady A12 dotyczącego samochodów ciężarowych transportujących określone towary, o masie całkowitej przekraczającej 7,5 ton, należy uznać za środek o skutku równoważnym z ograniczeniem ilościowym, a przez to za środek niezgodny z art. 28 i 29 WE. Sporne środki nie są ani odpowiednie, ani konieczne dla poprawy jakości powietrza na autostradzie A12, wymaganej przez prawo wspólnotowe, ponieważ środki te nie maja ani jasnego celu, ani też nie uwzględniają możliwości zastosowania środków mniej restrykcyjnych, takich jak stałe ograniczenie prędkości lub zakaz uczestnictwa w ruchu uzależniony od poziomu emisji. Ponadto pozwana nie udowodniła, że istnieje inna odpowiednia alternatywa dla transportu drogowego.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/28

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-42/09)

(2009/C 69/52)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Lozano Palacios i E. Vesco, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2005/45/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie wzajemnego uznawania świadectw marynarzy wydawanych przez państwa członkowskie oraz zmieniającej dyrektywę 2001/25/WE, a w każdym razie nie informując Komisji o ustanowieniu takich przepisów, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 5 tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na transpozycję dyrektywy 2005/45/WE upłynął w dniu 20 października 2007 r.

(1) Dz. U. L 255, s 160.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/29

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba) wydanego w dniu 19 listopada 2008 r. w sprawie T-404/05 Republika Greka przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 29 stycznia 2009 r. przez Królestwo Szwecji

(Sprawa C-43/09 P)

(2009/C 69/53)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Republika Grecka (przedstawiciele: Charalambos Méïdanis i M. Tassopoulou)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącej odwołanie

—	uwzględnienie niniejszej skargi jako zasadnej;

—	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich, wydanego w dniu 19 listopada 2008 r. w sprawie T-405/05 Republika Grecka przeciwko Komisji, który jest przedmiotem niniejszej skargi.

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W wyroku wydanym w dniu 19 listopada Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich oddalił skargę w całości.

W uzasadnianiu odwołania od powyższego wyroku Republika Grecka powołuje trzy zarzuty.

W ramach zarzutu pierwszego strona wnosząca odwołanie podnosi, ze Sąd pierwszej instancji dokonał błędnej wykładni i błędnie zastosował prawo wspólnotowe dotyczące uprawnień Komisji ratione temporis w zakresie stosowania w danym przypadku korekt finansowych, oraz że wyrok ten został opatrzony wewnętrznie sprzecznym uzasadnieniem.

Zarzut drugi opiera się na argumencie, zgodnie z którym Sąd dokonał błędnej wykładni i błędnie zastosował prawo wspólnotowe jeśli chodzi o zasadę niedziałania prawa wstecz w odniesieniu do przepisów dotyczących obwieszczeń, oraz argumencie, iż uzasadnienie wyroku jest w tym zakresie wewnętrznie sprzeczne.

Zarzut trzeci odwołuje się do fakty naruszenia zasad proporcjonalności prawa wspólnotowego.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/29

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-44/09)

(2009/C 69/54)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: M. van Beek, M. Karanasou-Apostolopoulou)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy Rady 2004/113/WE (1) z dnia 13 grudnia 2004 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług, a w każdym razie nie powiadamiając o tych środkach Komisji, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy 2004/113/WE do prawa krajowego upłynął w dniu 21 grudnia 2007 r.

(1) Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 37.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/34

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 lutego 2009 r. — Deutsche Post i DHL International przeciwko Komisji

(Sprawa T-388/03) (1)

(Pomoc państwa - Decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń - Skarga o stwierdzenie nieważności - Legitymacja procesowa - Dopuszczalność - Poważne trudności)

(2009/C 69/79)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Post AG (Bonn, Niemcy) i DHL International (Diegem, Belgia) (przedstawiciele: J. Sedemund i T. Lübbig, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: V. Kreuschitz i M. Niejahr, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2003) 2508 wersja ostateczna z dnia 23 lipca 2003 r. o niewnoszeniu zastrzeżeń, po przeprowadzeniu wstępnego postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 88 ust. 3 WE, wobec kilku środków przyjętych przez władze belgijskie na rzecz La Poste SA, belgijskiego przedsiębiorstwa publicznego zajmującego się świadczeniem usług pocztowych.

Sentencja wyroku

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C(2003) 2508 wersja ostateczna z dnia 23 lipca 2003 r. o niewnoszeniu zastrzeżeń, po przeprowadzeniu wstępnego postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 88 ust. 3 WE, wobec kilku środków przyjętych przez władze belgijskie na rzecz La Poste SA, belgijskiego przedsiębiorstwa publicznego zajmującego się świadczeniem usług pocztowych.

2)	Komisja pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Deutsche Post AG i DHL International.

(1) Dz.U. C 35 z 7.2.2004.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/34

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 28 stycznia 2009 r. — Centro Studi Manieri przeciwko Radzie

(Sprawa T-125/06) (1)

(Zamówienia publiczne na usługi - Przetarg dotyczący pełnego zarządzania żłobkiem - Decyzja o skorzystaniu z usług Urzędu Infrastruktury i Logistyki (OIB) i o odstąpieniu od przetargu)

(2009/C 69/80)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Centro Studi Manieri Srl (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: C. Forte, M. Forte, G. Forte, adwokaci)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: A. Vitro, P. Mahnič, M. Balta, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Po pierwsze, wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Rady, ogłoszonej w piśmie sekretariatu generalnego z dnia 16 stycznia 2006 r., w sprawie odstąpienia od przetargu 2003/S 209-187862 na pełne zarządzanie żłobkiem, po drugie, wniosek o stwierdzenie nieważności pozytywnej oceny propozycji Urzędu Infrastruktury i Logistyki (OIB) dotyczącej zarządzania tymi samymi usługami oraz, po trzecie, wniosek o odszkodowanie.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Centro Studi Antonio Manieri Srl pokrywa swoje własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę.

(1) Dz.U. C 131 z 3.6.2006.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/35

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 4 lutego 2009 r. — Omya przeciwko Komisji

(Sprawa T-145/06) (1)

(Konkurencja - Koncentracje - Żądanie udzielenia informacji - Artykuł 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 139/2004 - Konieczność żądanych informacji - Proporcjonalność - Rozsądny termin - Nadużycie władzy - Naruszenie uzasadnionych oczekiwań)

(2009/C 69/81)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Omya AG (Oftringen, Szwajcaria) (przedstawiciele: Ch. Ahlborn, C Berg, solicitors, C. Pinto Correia, adwokat, oraz J. Flynn, QC)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: V. Di Bucci, X. Lewis, R. Sauer, A. Whelan i F. Amato, a następnie V. Di Bucci, X. Lewis, R. Sauer i A. Whelan, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję Komisji z dnia 8 marca 2006 r. wydaną na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. L 24, s. 1), w której zażądano skorygowania informacji dostarczonych w ramach badania sprawy COMP/M.3796 (Omya/J.M. Huber PCC)

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Omya AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 165 z 15.7.2006.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/35

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 lutego 2009 r. — Iride i Iride Energia przeciwko Komisji

(Sprawa T-25/07) (1)

(Pomoc państwa - Sektor energetyczny - Zwrot kosztów osieroconych - Decyzja stwierdzająca niezgodność pomocy ze wspólnym rynkiem - Obowiązek zwrotu przez przedsiębiorstwo beneficjenta przyznanej bezprawnie wcześniejszej pomocy - Zasoby państwa - Korzyść - Obowiązek uzasadnienia)

(2009/C 69/82)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Iride SpA (Turyn, Włochy) i Iride Energia SpA (Turyn) (przedstawiciele: adwokaci L. Radicati di Brozolo, M. Merola, C. Bazoli)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: E. Righini i G.Conte, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2006/941/WE z dnia 8 listopada 2006 r. w przedmiocie pomocy państwa C 11/06 (uprzednio N 127/05), której zamierzała udzielić Republika Włoska spółce AEM Torino (Dz.U. L 366, s. 62) w postaci dotacji przeznaczonych na zwrot bezzwrotnych kosztów w sektorze energii, w zakresie w jakim po pierwsze, decyzja ta stwierdza istnienie pomocy państwa, a po drugie, uzależnia zgodność danej pomocy ze wspólnym rynkiem od zwrotu przez spółkę AEM Torino pomocy przyznanej wcześniej w sposób niezgodny z prawem w ramach programu pomocy na rzecz przedsiębiorstw zwanych „skomunalizowanymi” („aziende municipalizzate”)

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Iride SpA i Iride Energia SpA zostają obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 69 z 24.3.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/36

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 28 stycznia 2009 r. — Niemcy przeciwko Komisji

(Sprawa T-74/07) (1)

(EFRR - Zmniejszenie pomocy finansowej - Zmiana planu finansowania bez zgody Komisji - Maksymalne stawki finansowania przewidziane dla działań specjalnych - Pojęcie istotnej zmiany - Artykuł 24 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88 - Obowiązek uzasadnienia - Skarga o stwierdzenie nieważności)

(2009/C 69/83)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: M. Lumma i C. Blaschke, pełnomocnicy wspierani przez adwokata C. von Donata)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: G. Wilms i L. Flynn, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2006) 7271 z dnia 27 grudnia 2006 r. zmniejszającej pomoc Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) przyznaną na rzecz programu operacyjnego Inicjatywy Wspólnotowej Interreg II w regionach Kraju Saary, Lotaryngii i Zachodniego Palatynatu.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 95 z 28.4.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/36

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 28 stycznia 2009 r. — Volkswagen przeciwko OHIM (TDI)

(Sprawa T-174/07) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego TDI - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Brak uzyskania charakteru odróżniającego w następstwie używania - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) i art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Artykuł 62 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 - Artykuł 74 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94)

(2009/C 69/84)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Volkswagen AG (Wolfsburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci S. Risthaus, H.P. Schrammek, C. Drzymalla i R. Jepsen)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 7 marca 2007 r. (sprawa R 1479/2005-1) dotyczącą zgłoszenia oznaczenia słownego TDI jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Volkswagen AG pokrywa koszty własne oraz koszty poniesione przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).

(1) Dz.U. C 155 z 7.7.2007.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/37

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 lutego 2009 r. — Bayern Innovativ przeciwko OHMI — Life Sciences Partners Perstock (LifeScience)

(Sprawa T-413/07) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego LifeScience - Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy Life Science Partners - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit b) rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2009/C 69/85)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bayern Innovativ — Bayerische Gesellschaft für Innovation und Wissenstransfer mbH (Nürenberg, Niemcy) (przedstawiciele: A. Beschorner, B. Glaser, C. Thomas, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również, interwenient przed Sądem: Life Sciences Partners Perstock NV (Amsterdam, Niderlandy)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 2 sierpnia 2007 r. (sprawa R 1545/2006-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Life Sciences Partners Perstock NV i Bayern Innovativ — Bayerische Gesellschaft für Innovation und Wissenstransfer mbH.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Bayern Innovativ — Bayerische Gesellschaft für Innovation und Wissenstransfer mbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 8 z 12.1.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/37

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 17 grudnia 2008 r. — Fox Racing przeciwko OHIM — Lloyd IP (SHIFT)

(Sprawa T-74/06) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Umorzenie postępowania)

(2009/C 69/86)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Fox Racing, Inc. (Morgan Hill, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: P. Brownlow, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Laporta Insa, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również, interwenient przed Sądem: Lloyd IP Limited (Penrith, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: R. Elliot, solicitor)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 grudnia 2005 r. (sprawa R 1180/2004-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Lloyd IP Limited a Fox Racing, Inc.

Sentencja wyroku

1)	Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)	Strona skarżąca pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez stronę pozwaną.

3)	Interwenient pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 108 z 6.5.2006

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/38

Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 15 stycznia 2009 r. — Ziegler przeciwko Komisji

(Sprawa T-199/08 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Konkurencja - Zapłata grzywny - Gwarancja bankowa - Wniosek o zawieszenie wykonania - Brak pilnego charakteru)

(2009/C 69/87)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ziegler SA (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: J.-L. Lodomez i J. Lodomez, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: początkowo A. Bouquet i O. Beynet, następnie A. Bouquet i N. von Lingen, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o zawieszenie wykonania decyzji Komisji C(2008) 926 wersja ostateczna z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 [WE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/38.543 — Usługi w zakresie przeprowadzek międzynarodowych).

Sentencja postanowienia

1)	Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/38

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 grudnia 2008 r. — Canon Communications przeciwko OHIM — Messe Düsseldorf (MEDTEC)

(Sprawa T-262/08) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Sprzeciw - Wycofanie sprzeciwu - Umorzenie postępowania)

(2009/C 69/88)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Canon Communications LLC (Los Angeles, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci M. Mak i E. Zietse)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: O. Montalto, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Messe Düsseldorf GmbH (Düsseldorf, Niemcy)

Przedmiot sprawy

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 30 kwietnia 2008 r. (sprawa R 817/2005-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Messe Düsseldorf GmbH i Canon Communications LLC.

Sentencja wyroku

1)	Postępowanie zostaje umorzone.

2)	Strona skarżąca i Messe Düsseldorf GmbH pokrywają koszty własne oraz po połowie kosztów poniesionych przez stronę pozwaną.

(1) Dz.U. C 223 z 30.8.2008.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/38

Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 listopada 2008 r. — Säveltäjäin Tekijänoikeustoimisto Teosto przeciwko Komisji

(Sprawa T-401/08R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Decyzja Komisji nakazująca zaprzestanie praktyk uzgodnionych w dziedzinie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi - Wniosek o zawieszenie wykonania - Brak pilnego charakteru)

(2009/C 69/89)

Język postępowania: fiński

Strony

Strona skarżąca: Säveltäjäin Tekijänoikeustoimisto Teosto ry (Helsinki, Finlandia) (przedstawiciel: adwokat H. Pokela)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: E. Paasivirta, F. Castillo de la Torre i P. Aalto, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o zawieszenie wykonania przepisów art. 3 i 4 ust. 2 i 3 decyzji Komisji (2008) 3435 wersja ostateczna z dnia 16 lipca 2008 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE i art. 53 porozumienia EWG (w sprawie COMP/C2/38.698 — CISAC), w zakresie w jakim decyzja ta dotyczy skarżącej.

Sentencja postanowienia

1)	Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/39

Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 listopada 2008 r. — Artisjus przeciwko Komisji

(Sprawa T-411/08 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Decyzja Komisji nakazująca zaprzestanie uzgodnionej praktyki w zakresie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi - Wniosek o zawieszenie wykonania - Brak pilnego charakteru)

(2009/C 69/90)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Artisjus Magyar Szerzői Jogvédő Iroda Egyesület (Budapeszt, Węgry) (przedstawiciele: Z. Hegymegi-Barakonyi i P. Vörös, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre i V. Bottka, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o zawieszenie wykonania art. 3 w związku z art. 4 ust. 2 i 3 decyzji Komisji C(2008) 3435 wersja ostateczna z dnia 16 lipca 2008 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/C2/38.698 — CISAC), w zakresie w jakim dotyczą one skarżącej.

Sentencja postanowienia

1)	Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/39

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 29 listopada 2007 r. w sprawie F-19/07, Kerelov przeciwko Komisji, wniesione w dniu 12 stycznia 2009 r. przez Georgiego Kerelova

(Sprawa T-60/08 P)

(2009/C 69/91)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Georgiego Kerelova (Pazardzhik, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat A. Kerelov)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 29 listopada 2007 r. w sprawie F-19/07, Kerelov przeciwko Komisji

—	uwzględnienie żądań wnoszącego odwołanie przedstawionych w pierwszej instancji

—	obciążenie strony przeciwnej całością kosztów postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie domaga się w nim uchylenia wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (SSP) z dnia 29 listopada 2007 r. w sprawie F-19/07 Kerelov przeciwko Komisji, oddalającego jego skargę, po pierwsze, o stwierdzenie nieważności komisji konkursu otwartego EPSO/AD/43/06 o niewpisaniu go na listę rezerwową tego konkursu oraz wykluczenia go z niego, a po drugie o zasądzenie odszkodowania za poniesioną jego zdaniem szkodę.

Na poparcie odwołania wnoszący je przedstawia dziesięć zarzutów, mających odpowiednio za przedmiot lub cel:

—	naruszenie zasad procesu administracyjnego dotyczących dowodów poprzez odwrócenie przez SSP ciężaru dowodu;

—	naruszenie zasady kontradyktoryjności poprzez niewyznaczenie przez SSP terminu wystarczającego dla zajęcia stanowiska w przedmiocie nowych dokumentów dołączonych do akt;

—	naruszenie zasady jawności postępowania poprzez niewyznaczenie przez SSP nowej rozprawy po złożeniu nowych dokumentów;

—	naruszenie obowiązku bezstronności poprzez niezarządzenie przez SSP niezbędnych środków dowodowych;

—	naruszenie prawa poprzez uznanie przez SSP, że uprawnienie do wykluczenia kandydata przysługuje komisji konkursowej, a nie dyrektorowi Europejskiego Urzędu Doboru Kadr Unii Europejskiej;

—	naruszenie prawa poprzez uznanie przez SSP, że zakaz kontaktowania się kandydatów uczestniczących w konkursie z członkami komisji kończy się z chwilą ogłoszenia listy rezerwowej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a nie z chwilą zakończenia prac komisji;

—

naruszenie zasad materialnego prawa administracyjnego poprzez utrzymanie w mocy decyzji o wykluczeniu wnoszącego odwołanie z konkursu, ponieważ, w opinii wnoszącego odwołanie:

—	decyzja nie została dołączona do akt w wersji oryginalnej;

—	decyzja nie zawierała nie zawierała uzasadnienia faktycznego wystarczająco precyzyjnego, by umożliwić adresatowi zapoznanie się z tymi właśnie faktami, które stanowiły podstawę decyzji;

—	komisja nie wezwała wnoszącego odwołanie celem złożenia wyjaśnień co do zarzucanych mu faktów, tj. wysłania do komisji dwóch pism;

—	zbadanie z urzędu wszelkich innych przypadków naruszenia obowiązujących przepisów, których mógł dopuścić się SSP.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/40

Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 12 grudnia 2007 r. w sprawie F-110/07 Kerelov przeciwko Komisji, wniesione w dniu 12 stycznia 2009 r. przez Georgia Kerelova

(Sprawa T-100/08 P)

(2009/C 69/92)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Georgi Kerelov (Pazardzhik, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat A. Kerelov)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 12 grudnia 2007 r. w sprawie F-110/07 Kerelov przeciwko Komisji;

—	uwzględnienie żądań strony skarżącej w pierwszej instancji;

—	obciążenie strony pozwanej wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszym odwołaniu wnoszący odwołanie żąda uchylenia postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej (SSP) z dnia 12 grudnia 2007 r., wydanego w sprawie F-110/07 Kerelov przeciwko Komisji, odrzucającego jako oczywiście niedopuszczalną skargę, w której skarżący zażądał stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora Europejskiego Urzędu Doboru Kadr (EPSO) o nieprzekazaniu mu informacji i dokumentów dotyczących konkursu otwartego EPSO/AD/46/06.

W uzasadnieniu swojego odwołania wnoszący odwołanie podnosi następujące zarzuty:

—	naruszenie zasady postępowania administracyjnego, ponieważ SSP uznał, że w pozwie brakowało zarzutów prawnych i nie przystąpił z urzędu do zbadania zgodności z prawem decyzji zaskarżonej w pierwszej instancji, nie ograniczając się do zarzutów sformułowanych przez skarżącego;

—

naruszenie „prawo do sędziego” oraz zasady bezstronności sądu, ponieważ SSP odrzucił skargę skarżącego jako oczywiście niedopuszczalną, nie pozwalając mu na uzupełnienie braków skargi i to na takim etapie, że wnoszący odwołanie nie mógł już wnieść nowej skargi, prawidłowej pod względem formalnym, ponieważ termin do wniesienia skargi wygasł;

—	naruszenie zasad prawa, takich zasada wysłuchania stron przed sądem oraz zasada publicznego charakteru postępowania, ponieważ nie miała miejsca rozprawa;

—	naruszenie zasady sprawiedliwego postępowania, ponieważ SSP nie wysłuchał skarżącego w przedmiocie niedopuszczalności jego skargi;

—	naruszenie art. 21 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości oraz art. 44 § 1 lit. c) regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, ponieważ SSP wprowadził w rzeczywistości „regułę krystalizacji sporów”, stwierdzając że skarga nie zawierała zarzutów prawnych;

—	sprawdzenie z urzędu naruszenia jakiejkolwiek innej obowiązującej zasady prawa, którego mógł dopuścić się SSP.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/40

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 4 września 2008 r. w sprawie F-103/07, Duta przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, wniesione w dniu 29 października 2008 r. przez Radu Dutę

(Sprawa T-475/08 P)

(2009/C 69/93)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Radu Duta (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat F. Krieg)

Druga strona postępowania: Trybunał Sprawiedliwości

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uznanie niniejszego odwołania za dopuszczalne w zakresie wymogów formalnych

—	uznanie go za zasadne co do istoty

—	w konsekwencji uznanie skargi wnoszącego odwołanie za dopuszczalną i zasadną w drodze zmiany wyroku Sądu ds. Służby Publicznej Unii Europejskiej z dnia 4 września 2008 r.

—	w razie konieczności skierowanie sprawy do właściwego organu w celu rozstrzygnięcia zgodnie z przyszłym wyrokiem

—	zasądzenie od strony przeciwnej kwoty 1 100 000 (jednego miliona stu tysięcy) euro tytułem odszkodowania

—	w razie konieczności zasięgnięcie opinii biegłego celem obliczenia wysokości szkody poniesionej przez wnoszącego odwołanie

—	obciążenie strony przeciwnej całością kosztów postępowania

—	zezwolenie wnoszącemu odwołanie na powołanie się na pisma procesowe z pierwszej instancji, które zostały dołączone do niniejszego odwołania i powinny być uznane za jego integralną część

—	stwierdzenie, że wnoszący ma prawo zastrzec sobie wyraźnie wszystkie prawa i środki prawne, w szczególności prawo do wniesienia sprawy do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie domaga się w nim uchylenia wyroku Sądu ds. Służby Publicznej (SSP) z dnia 4 września 2008 r. w sprawie F-103/07 Duta przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, odrzucającego jako niedopuszczalną jego skargę, w której domagał się po pierwsze stwierdzenia nieważności pisma informującego go o tym, że nie zostanie mu zaproponowane stanowisko referendarza, a po drugie zasądzenia odszkodowania za poniesioną jego zdaniem szkodę.

Wnoszący odwołanie podaje, że czyni to w celu zabezpieczenia swoich praw przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka. Nie wskazuje wyraźnie, które fragmenty zaskarżonego wyroku są przez niego kwestionowane, nie przytacza też argumentów prawnych na poparcie konkretnie tego żądania.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/41

Skarga wniesiona w dniu 24 grudnia 2008 r. — Syndicat des thoniers méditerranéens i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-574/08)

(2009/C 69/94)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Syndicat des thoniers méditerranéens (Marsylia, Francja), Jean-Luc Buono, Gérard Buono, Marc Carreno, Roger Louis Paul Del Ponte (Balaruc les Bains, Francja), Serge Antoine Di Rocco (Frontignan, Francja), Jean Louis Donnarel, Jean-François Flores, Jean Louis Etienne Jalabert (Sigean, Francja), Jean Gérald Lubrano (Marsylia, Francja), Gérald Jean Lubrano (Balaruc les Bains, Francja), Jean Lubrano, Jean Lucien Lubrano, Fabrice Marin, Robert Marin, Hervé Marin, Nicolas Marin, Sébastien Marin, Jean-Marc Penniello, Serge Antoine José Perez (Sorède, Francja) (przedstawiciel: adwokat C. Bonnefoi)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

ustalenie odpowiedzialności Komisji Europejskiej w zakresie skutków wykonania rozporządzenia Komisji (WE) nr 530/2008 z dnia 12 czerwca 2008 r. ustanawiającego środki nadzwyczajne w odniesieniu do statków rybackich do połowów okrężnicą prowadzących połowy tuńczyka błękitnopłetwego w Oceanie Atlantyckim, na wschód od 45° długości geograficznej zachodniej, oraz w Morzu Śródziemnym;

—

wypłatę odszkodowania w wysokości proporcjonalnej do skutków ustalonej odpowiedzialności; wartość odszkodowania została oszacowana na podstawie dołączonych dowodów i podlega potwierdzeniu i posiada następującą wartość wyrażoną w EUR:

—	Buono Jean-Luc i Gérard 323 053 lub 564 956 (stosownie — kwota przed opodatkowaniem lub po opodatkowaniu);

—	Carreno Marc symboliczne 1 EUR;

—	Del Ponte Roger 518 707 lub 703 707 (stosownie — kwota przed opodatkowaniem lub po opodatkowaniu);

—	Di Rocco Serge 388 047 lub 634 207 (stosownie — kwota przed opodatkowaniem lub po opodatkowaniu);

—	Donnarel Jean-Louis 351 685;

—	Flores Jean-François symboliczne 1 EUR;

—	Jalabert Jean Louis Etienne 144 643;

—	Lubrano Jean i Lubrano Jean Lucien 212 358;

—	Lubrano Jean-Gérald 237 160 lub 474 320 (stosownie — kwota przed opodatkowaniem lub po opodatkowaniu);

—	Lubrano Gérald 213 588;

—	Marin Fabrice i Marin Robert 466 665 lub 610 820 (stosownie — kwota przed opodatkowaniem lub po opodatkowaniu);

—	Marin Hervé, Marin Nicolas, Marin Robert, Marin Sébastien symboliczne;

—	Penniello Jean-Marc 624 000;

—	Perez Serge Antoine 54 645;

—

zadośćuczynienie za krzywdy moralne poniesione przez Syndicat des thoniers méditerranéens, współmierne do ustalonej odpowiedzialności Komisji lub kwotę ryczałtu w wysokości 30 000 EUR, które zostaną przeznaczone na informowanie członków związku w zakresie prawa wspólnotowego w dziedzinie rybołówstwa;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania oraz nakazanie zwrotu wszelkich kosztów pomocy prawnej, kosztów sądowych oraz wszelkich wydatków wynikających z doręczeń koniecznych na gruncie niniejszego postępowania, których szczegółowy wykaz zostanie przedłożony.

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca — marynarze-rybacy jaki i zrzeszający ich związek zawodowy, wnosi o naprawienie szkody, którą ponieśli oni ich zdaniem, wskutek ustanowienia rozporządzenia Komisji (WE) nr 530/2008 z dnia 12 czerwca 2008 r. ustanawiającego środki nadzwyczajne w odniesieniu do statków rybackich do połowów okrężnicą prowadzących połowy tuńczyka błękitnopłetwego w Oceanie Atlantyckim, na wschód od 45° długości geograficznej zachodniej, oraz w Morzu Śródziemnym (1) przez statki rybackie dokonujące połowów okrężnicą pływające pod banderą grecką, francuską, włoską, cypryjską, maltańską lub hiszpańską lub zarejestrowanych w tych państwach członkowskich.

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty i odwołujące się do nich argumenty oparte na:

—	naruszeniu zasad wyrażonych w kodeksie dobrej praktyki administracyjnej załączonego do regulaminu wewnętrznego Komisji, ponieważ Komisja nie przeprowadziła zebrań z Syndicat des thoniers méditerranéens, mimo faktu, iż złożyła takie zobowiązanie;

—	braku odszkodowania na rzecz podmiotów po stronie skarżącej, którym odmówiono prawa do połowu, podczas gdy nie osiągnęli oni jeszcze służących im kwot połowowych;

—	faktu, że środki podjęte przez Komisję nie przedstawiają normalnego ryzyka właściwego danemu sektorowi gospodarki, które strona skarżąca winna ponieść bez odszkodowania;

—	braku dowodów na konieczność podjęcia przywołanych środków ponieważ jako że zostały zastosowane na podstawie matematycznej ekstrapolacji nie mają one waloru dowodowego;

—	faktu, że sporne środki nie zostały podjęte na podstawie istotnego zagrożenia;

—	naruszenia zasady pewności prawa, ponieważ rozporządzenie zamykające połów tuńczyka błękitnopłetwego zostało ustanowione w bardzo krótkim terminie, uchylając przepisy, zgodnie z którymi zaledwie rozpoczęto okres połowowy;

—	naruszenia praw podstawowych gwarantowanych przez Kartę Praw Podstawowych Unii Europejskiej (2), w szczególności praw pracowniczych i prawa własności.

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 530/2008 z dnia 12 czerwca 2008 r. ustanawiające środki nadzwyczajne w odniesieniu do statków rybackich do połowów okrężnicą prowadzących połowy tuńczyka błękitnopłetwego w Oceanie Atlantyckim, na wschód od 45° długości geograficznej zachodniej, oraz w Morzu Śródziemnym (Dz.U. L 155, s. 9).

(2) Dz.U. 2000, C 364, s. 1.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/42

Skarga wniesiona w dniu 29 grudnia 2008 r. — Perusahaan Otomobil Nasional przeciwko OHIM — Proton Motor Fuel Cell (PM PROTON MOTOR)

(Sprawa T-581/08)

(2009/C 69/95)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Perusahaan Otomobil Nasional Sdn. BHD (Shah Alam, Malezja) (przedstawiciele: adwokaci J. Blind, C. Kleiner i S. Ziegler)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Proton Motor Fuel Cell GmbH (Starnberg, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 9 października 2008 r. w sprawie R 1675/2007-1, uwzględnienie sprzeciwu nr 501 306 w odniesieniu do wszystkich towarów i usług oraz odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 2 296 408; i

—	obciążenie OHIM oraz ewentualnie Proton Motor Fuel Cell GmbH kosztami postępowania oraz kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem odwoławczym przed OHIM.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Proton Motor Fuel Cell GmbH

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „PM PROTON MOTOR” dla towarów i usług z klas 7, 9 i 42 — zgłoszenie nr 2 296 408

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny wspólnotowy znak towarowy nr 198 564 „PROTON” dla towarów i usług z klas 12 i 37; graficzny wspólnotowy znak towarowy nr 1 593 201 „PROTON” dla towarów i usług z klas 12 i 37; zarejestrowana w Zjednoczonym Królestwie seria znaków towarowych nr 1 322 343 „PROTON” dla usług z klasy 37; zarejestrowany w Zjednoczonym Królestwie graficzny znak towarowy nr 2 227 660 „PROTON” dla towarów i usług z klas 12 i 37; zarejestrowany w Zjednoczonym Królestwie słowny znak towarowy nr 2 182 057 „PROTON DIRECT” dla towarów z klasy 12; zarejestrowany w Beneluksie, Danii, Finlandii, Niemczech, Grecji, Irlandii, Portugalii i Hiszpanii słowny znak towarowy „PROTON”

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie zaskarżonej decyzji i odrzucenie sprzeciwu

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 ze względu na dokonanie przez Izbę Odwoławczą błędnej oceny, że w przypadku spornych znaków towarowych nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd; naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Rady nr 40/94 ze względu na niedokonanie przez Izbę Odwoławczą ustalenia, że znak towarowy, na który powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu, cieszy się renomą w Zjednoczonym Królestwie.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/43

Skarga wniesiona w dniu 30 grudnia 2008 r. — Carpent Languages przeciwko Komisji

(Sprawa T-582/08)

(2009/C 69/96)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Carpent Languages SPRL (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: P. Goergen, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie, że skarga jest zasadna,

—	stwierdzenie nieważności decyzji o odrzuceniu oferty skarżącej,

—	stwierdzenie nieważności decyzji o przyznaniu zamówienia spółce ADIE TECHNICS,

—	tytułem subsydiarnym, w razie nieuwzględnienia wniosku o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, zasądzenie od Komisji kwoty 200.000 EUR tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania,

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji o odrzuceniu jej oferty przedstawionej w ramach przetargu na część nr 4 zamówienia zatytułowanego „Kontrakty ramowe dotyczące usług organizacji zebrań i konferencji” (Dz.U. 2008, S 58-77561) oraz decyzji o przyznaniu zamówienia innemu oferentowi. Skarżąca żąda ponadto naprawienia szkody wyrządzonej zaskarżoną decyzją.

Na poparcie swych żądań podnosi ona trzy zarzuty:

—

naruszenie obowiązku uzasadnienia, w zakresie w jakim Komisja nie wskazała ani ilości punktów uzyskanych przez wybranego oferenta, ani przewagi przyjętej oferty w stosunku do oferty skarżącej; ponadto Komisja nie wskazała skarżącej, które z dwóch studiów przypadku przedstawionych przez skarżącą nie uzyskało wystarczającej ilości punktów,

—

oczywisty błąd w ocenie, w zakresie w jakim komisja przetargowa przyznała mniej niż 70 punktów jednemu ze studiów przedstawionych przez skarżącą pomimo okoliczności, że skarżąca wskazała, zgodnie ze specyfikacją, metodę stosowaną przy świadczeniu zamawianych usług, środki alokowane do różnych zadań i kalendarz prac, oraz wycenę kosztów,

—	naruszenie zasady równości traktowania i niedyskryminacji, o których mowa w art. 89 ust. 1 rozporządzenia finansowego, w zakresie w jakim przyznanie zamówienia nie spełnia kryteriów wyboru w zakresie zdolności technicznej.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/43

Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2008 r. — Evropaïki Dynamiki przeciwko Komisji

(Sprawa T-589/08)

(2009/C 69/97)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Evropaïki Dynamiki — Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: N. Korogiannakis, P. Katsimani, M. Dermitzakis, prawnicy)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w przedmiocie odrzucenia ofert skarżącej oraz w przedmiocie udzielenia zamówień publicznych wybranemu oferentowi;

—	nakazanie, by Komisja naprawiła szkodę poniesioną przez skarżącą na skutek spornej procedury przetargowej w wysokości 920.000 EUR, która może wzrosnąć do 1.700.000 EUR, zależnie od ostatecznej wartości projektu CITL;

—	obciążenie Komisji poniesionymi przez skarżącą kosztami postępowania i innymi kosztami oraz wydatkami związanymi z niniejszą skargą, nawet w wypadku jej oddalenia.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej sprawie skarżąca domaga się stwierdzenia nieważności decyzji pozwanej w przedmiocie odrzucenia ofert skarżącej złożonych w odpowiedzi na otwarte ogłoszenie o zamówieniu nr ENV.C2/FRA/2008/0017 dotyczące „systemu handlu uprawnieniami do emisji — CITL/CR” (1) oraz w przedmiocie udzielenia zamówień publicznych wybranemu oferentowi. Skarżąca domaga się także zasądzenia na jej rzecz odszkodowania z tytułu szkody poniesionej w toku procedury przetargowej.

Na poparcie swych żądań skarżąca podniosła dwa zarzuty.

Po pierwsze, skarżąca twierdzi, iż Komisja popełniła szereg oczywistych błędów w ocenie trzech ofert złożonych przez skarżącą w ramach trzech części zamówienia.

Po drugie, skarżąca twierdzi, iż Komisja uchybiła zasadom przejrzystości i równego traktowania, naruszając tym samym odpowiednie przepisy odzwierciedlające te zasady, takie jak art. 92 i art. 100 rozporządzenia finansowego (2). Ponadto, skarżąca twierdzi, iż instytucja zamawiająca naruszyła obowiązek należytego uzasadnienia swojej decyzji. Twierdzi ona także, iż Komisja nie udostępniła jej dodatkowych informacji, których skarżąca zażądała po wydaniu decyzji w przedmiocie udzielenia zamówienia publicznego wybranemu oferentowi. Skarżąca twierdzi ponadto, iż instytucja zamawiająca zastosowała kryteria, które nie zostały określone z góry, a tym samym nie były znane kandydatom.

(1) Dz.U. 2008/S 72-096229.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego stosowanego do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 357 s. 1).

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/44

Skarga wniesiona w dniu 5 stycznia 2009 r. — Dornbracht przeciwko OHIM –Metaform Lucchese (META)

(Sprawa T-1/09)

(2009/C 69/98)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Aloys F. Dornbracht GmbH & Co. KG (Iserlohn, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci P. Mes, C. Graf von der Groeben, G. Rother, J. Bühling, A. Verhauwen, J. Künzel, D. Jestaedt, M. Bergermann)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Metaform Lucchese SpA (Monsagrati, Włochy)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 3 listopada 2008 r. (R 1152/2006-4);

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy z nak towarowy: Strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „META” dla towarów z klas 9, 11, 20 i 21 (zgłoszenie nr 3 081 271)

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Metaform Lucchese SpA

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Graficzny znak towarowy „METAFORM” dla towarów z klas 6, 11, 20, 21 i 24 (wspólnotowy znak towarowy nr 1 765 361), graficzny znak towarowy zarejestrowany we Włoszech pod numerem 587 108, graficzny międzynarodowy znak towarowy (nr 603 054) również dla towarów z klas 6, 11, 20, 21 i 24

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), ponieważ w przypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

(1) Rozporządzenie Rady z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/45

Skarga wniesiona w dniu 2 stycznia 2009 r. — Lind przeciwko Komisji

(Sprawa T-5/09)

(2009/C 69/99)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Brigit Lind (Greve, Dania) (przedstawiciel: adwokat I. Anderson)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

zasądzenie od Komisji, indywidualnie na rzecz strony skarżącej, kwoty 50 000 EUR względnie innej sumy, którą Sąd uzna za sprawiedliwą i słuszną, z tytułu doznanego przez nią wstrząsu i cierpienia spowodowanych cierpieniem i dającą podstawę do odszkodowania śmiercią jej brata, wynikających z arbitralnej i niezgodnej z prawem odmowy ze strony Komisji wdrożenia zawartych w dyrektywie 96/26 przepisów dotyczących nadzoru medycznego w odniesieniu do byłych pracowników, którzy znaleźli się w sytuacji zagrożenia radiologicznego w Thulé;

—

zasądzenie od Komisji na rzecz reprezentowanej przez skarżącą masy spadkowej po Johnie Relingu Nochenie kwoty 250 000 EUR względnie innej sumy, którą Sąd uzna za sprawiedliwą i słuszną, z tytułu bólu i cierpienia, w tym świadomości skrócenia długości życia, w okresie od 2006 r. do jego śmierci w 2008 r. wynikających z arbitralnej i niezgodnej z prawem odmowy ze strony Komisji wdrożenia zawartych w dyrektywie 96/26 przepisów dotyczących nadzoru medycznego w odniesieniu do byłych pracowników, którzy znaleźli się w sytuacji zagrożenia radiologicznego w Thulé, a także kwoty 6 000 EUR tytułem zwrotu kosztów pogrzebu;

—	obciążenie Komisji zasadnymi kosztami prawnymi i wydatkami poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej sprawie strona skarżąca występuje ze skargą z tytułu odpowiedzialności pozaumownej wynikającej ze szkody spowodowanej śmiercią jej brata, którą poniosła w swoim przekonaniu w wyniku zarzucanej niezgodnej z prawem odmowy Komisji do podporządkowania się przyjętej na posiedzeniu plenarnym rezolucji Parlamentu Europejskiego (1) i zapewnienia przestrzegania przez Danię przepisów dyrektywy Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiającej podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (2) w odniesieniu do pracowników, w tym do brata strony skarżącej, narażonych na skutki awarii jądrowej w Thulé, Grenlandia.

(1) Sprawozdanie Parlamentu Europejskiego z dnia 20 kwietnia 2007 r. w sprawie konsekwencji katastrofy w Thule z 1968 r. dla zdrowia ludności (petycja 720/2002) [2006/2012(INI)].

(2) Dz.U. L 159, s. 1.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/45

Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2009 r. — Hansen przeciwko Komisji

(Sprawa T-6/09)

(2009/C 69/100)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bent Hensen (Aarslev, Dania) (przedstawiciel: adwokat I. Anderson)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

zasądzenie od Komisji na rzecz strony skarżącej kwoty 800 000 EUR względnie innej sumy, którą Sąd uzna za sprawiedliwą i słuszną, z tytułu odczuwanego wcześniej, obecnie i w przyszłości bólu, cierpienia i uszczuplenia radości życia ze względu na poważny uszczerbek na zdrowiu wynikający z arbitralnej i niezgodnej z prawem odmowy ze strony Komisji wdrożenia nadzoru medycznego, o którym mowa w dyrektywie 96/26 w zakresie chorób i schorzeń popromiennych w odniesieniu do byłych pracowników zatrudnionych w Thulé;

—

zasądzenie od Komisji na rzecz strony skarżącej lub zakładów opieki zdrowotnej bądź osób świadczących usługi opiekuńcze przyszłych kosztów leczenia i leków niezbędnych do złagodzenia i leczenia problemów zdrowotnych strony skarżącej, o których mowa w pierwszym żądaniu powyżej, ze względu na niedostępność takiego leczenia i leków w ramach publicznego systemu opieki zdrowotnej jej kraju członkowskiego;

—	obciążenie Komisji zasadnymi kosztami prawnymi i wydatkami poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej sprawie strona skarżąca występuje ze skargą z tytułu odpowiedzialności pozaumownej wynikającej ze szkody, którą poniosła w swoim przekonaniu w wyniku zarzucanej niezgodnej z prawem odmowy Komisji do podporządkowania się przyjętej na posiedzeniu plenarnym rezolucji Parlamentu Europejskiego (1) i zapewnienia przestrzegania przez Danię przepisów dyrektywy Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiającej podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (2) w odniesieniu do pracowników, w tym do strony skarżącej, narażonych na skutki awarii jądrowej w Thulé, Grenlandia.

(1) Sprawozdanie Parlamentu Europejskiego z dnia 20 kwietnia 2007 r. w sprawie konsekwencji katastrofy w Thule z 1968 r. dla zdrowia ludności (petycja 720/2002) [2006/2012(INI)].

(2) Dz.U. L 159, s. 1.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/46

Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2009 r. — Schunk przeciwko OHIM (część oprawki zaciskowej w kształcie cylindra)

(Sprawa T-7/09)

(2009/C 69/101)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Schunk GmbH & Co. KG Spann- und Greiftechnik (Lauffen am Neckar, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat C. Koppe-Zagouras)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji R 1109/2007-1 Pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 31 października 2008 r.;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Inny znak towarowy przedstawiający część oprawki zaciskowej w kształcie cylindra dla towarów z klasy 7 i 8 (zgłoszenie nr 3 098 894).

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), ponieważ zgłoszony znak towarowy wykazuje wymagane minimum charakteru odróżniającego. Ponadto zgłoszony znak towarowy uzyskał charakter odróżniający w następstwie używania na podstawie art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94.

(1) Rozporządzenie Rady z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/46

Skarga wniesiona w dniu 13 stycznia 2009 r. — Gruber przeciwko OHIM (Run the globe)

(Sprawa T-12/09)

(2009/C 69/102)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Alexander Gruber (Ulm, Niemcy) (przedstawiciele: T. Kienle i M. Krinke, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 6 listopada 2008 r. (sprawa R 1779/2007-1);

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „Run the globe” dla usług należących do klasy 41 (zgłoszenie nr 5 154 521)

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), ponieważ zgłoszony znak towarowy ma wymagane minimum charakteru odróżniającego.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/47

Skarga wniesiona w dniu 15 stycznia 2009 r. — Storck przeciwko OHIM (kształt myszy z czekolady)

(Sprawa T-13/09)

(2009/C 69/103)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: August Storck KG (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci P. Goldenbaum, T. Melchert, I. Rohr)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 12 listopada 2008 r. (R 185/2006-4);

—	obciążenie Urzędu kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Trójwymiarowy znak towarowy przedstawiający mysz z czekolady dla towarów z klasy 30 (zgłoszenie nr 4 490 447)

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), ponieważ zgłoszony znak towarowy wykazuje wymagane minimum charakteru odróżniającego.

(1) Rozporządzenie Rady z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/47

Skarga wniesiona w dniu 16 stycznia 2009 r. — Vanhecke przeciwko Parlamentowi

(Sprawa T-14/09)

(2009/C 69/104)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Frank Vanhecke (Brugia, Belgia) (przedstawiciele: R. Tournicourt i B. Siffert, advocaten)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 18 listopada 2008 r., podanej do wiadomości skarżącego w dniu 30 listopada 2008 r., uchylającej immunitet parlamentarny skarżącego;

—	obciążenie pozwanego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Belgijski Minister Sprawiedliwości wystąpił w piśmie zaadresowanym do przewodniczącego Parlamentu Europejskiego z wnioskiem o uchylenie immunitetu parlamentarnego skarżącego. Zgodnie informacjami przedstawionymi przez skarżącego wniosek ten został złożony na wniosek prokuratury miasta Dendermonde, która chciała ścigać skarżącego w związku z treścią artykułu, opublikowanego w lokalnej gazecie partyjnej w mieście Sint-Niklaas, której skarżący jest odpowiedzialnym wydawcą.

Parlament Europejski postanowił uchylić immunitet parlamentarny skarżącego.

W uzasadnieniu swojej skargi skarżący podnosi po pierwsze, że zgodnie z art. 10 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich członkowie Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa. Zdaniem skarżącego wynika z tego, że wniosek o uchylenie immunitetu członka Parlamentu Europejskiego złożyć może jedynie organ uprawniony w świetle prawa krajowego do złożenia takiego wniosku w stosunku do członka parlamentu krajowego. W związku z tym skierowany do Ministra Sprawiedliwości wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie uchylenia immunitetu parlamentarnego musi zostać złożony przez prokuraturę generalną przy Hof van beroep, a nie, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, przez prokuraturę właściwą miejscowo na poziomie okręgu.

Drugi zarzut dotyczy wydania decyzji przez Komisję ds. Prawnych Parlamentu Europejskiego. Skarżący wywodzi, że członkowie komisji, którzy podjęli decyzję w przedmiocie wniosku o uchylenie immunitetu parlamentarnego skarżącego powinni byli być obecni na posiedzeniu, podczas którego został on przesłuchany lub powinni mieć do dyspozycji dokładne sprawozdanie zawierające argumentację. Jego zdaniem nie miało to miejsca w niniejszej sprawie.

Po trzecie skarżący podnosi naruszenie poufności i obowiązku zachowania tajemnicy. W tym kontekście skarżący podnosi, że sprawozdanie przewodniczącego Komisji było dostępne dla prasy jeszcze zanim odbyło się końcowe głosowanie w Komisji ds. Prawnych.

Po czwarte skarżący podnosi naruszenie art. 7 regulaminu Parlamentu Europejskiego w związku tym, że wszelka debata plenarna została uniemożliwiona.

Po piąte skarżący podnosi brak uzasadnienia, ponieważ zaskarżona decyzja ogranicza się do odesłania do sprawozdania Komisji ds. Prawnych.

Po szóste skarżący kwestionuje uzasadnienie użyte przez Komisję ds. Prawnych, zgodnie z którym „do spraw posła Parlamentu Europejskiego nie należy występowanie jako odpowiedzialny wydawca gazety krajowej partii politycznej”. W przekonaniu skarżącego do zadań polityka należy wyrażanie i upowszechnianie swoich poglądów politycznych, a wydawanie gazet o treściach politycznych i występowanie jako odpowiedzialny wydawca tych gazet stanowią część zadań członka Parlamentu Europejskiego.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/48

Skarga wniesiona w dniu 15 stycznia 2009 r. — Euro-Information przeciwko OHIM (EURO AUTOMATIC CASH)

(Sprawa T 15/09)

(2009/C 69/105)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Européenne de traitement de l'Information (Euro-Information) (Strasburg, Francja) (przedstawiciel: adwokat A. Grolée)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 18 listopada 2008 r. w sprawie R 70/2006-4 w zakresie, w jakim odmówiono rejestracji zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego EURO AUTOMATIC CASH nr 4 114 864 w odniesieniu do wszystkich towarów i usług zgłoszonych w klasach 9, 35, 36, 37, 38 i 42;

—	zarejestrowanie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego EURO AUTOMATIC CASH nr 4 114 864 dla wszystkich towarów i usług wyszczególnionych w zgłoszeniu;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą w toku postępowania przed OHIM i w związku z niniejszą skargą na podstawie art. 87 regulaminu.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „EURO AUTOMATIC CASH” dla towarów i usług należących do klas 9, 35, 36, 37, 38 i 42 — zgłoszenie nr 4 114 864

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 40/94 ze względu na to, że zgłoszony znak towarowy nie jest opisowy i wykazuje wymagane minimum charakteru odróżniającego.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/48

Skarga wniesiona w dniu 16 stycznia 2009 r. — Eurotel przeciwko OHIM — DVB Project (DVB)

(Sprawa T-21/09)

(2009/C 69/106)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Eurotel SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciel: F. Paola, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: DVB Project

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej, a w konsekwencji unieważnienie graficznego wspólnotowego znaku towarowego „DVB”, który w oczywisty sposób stoi w sprzeczności z duchem i literą art. 7 ust. 1 lit. b), c) i d) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie: graficzny znak towarowy „DVB” (zgłoszenie nr 275771) dla towarów i usług z klas 9 i 38.

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: DVB Project

Strona wnosząca o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego: skarżąca

Prawo ze znaku towarowego przysługujące stronie wnoszącej o unieważnienie: strona wnosząca o unieważnienie nie dochodzi żadnego prawa do znaku towarowego, lecz podnosi, że sporny znak towarowy posiada charakter opisowy i rodzajowy

Decyzja Wydziału Unieważnień: oddalenie wniosku o unieważnienie

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b), c) i d) rozporządzenia (WE) nr 40/94 Rady z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/49

Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2009 r. — Katjes Fassin przeciwko OHIM (forma twarzy pandy)

(Sprawa T-22/09)

(2009/C 69/107)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Katjes Fassin GmbH & Co. KG (Emmerich am Rhein, Niemcy) (przedstawiciel: T. Schmitz, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej pozwanego Urzędu z dnia 13 listopada 2008 r. w sprawie R 1299/2006-4;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: trójwymiarowy znak towarowy przedstawiający twarz pandy z czekolady dla towarów należących do klasy 30 (zgłoszenie nr 4 505 161)

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 40/94 (1), ponieważ zgłoszony znak towarowy ma wymagane minimum charakteru odróżniającego.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/49

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2009 r. — Johnson & Johnson przeciwko OHIM

(Sprawa T-25/09)

(2009/C 69/108)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Johnson & Johnson (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciel: A. Gérard, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Simca Srl (Cesano Boscone (MI), Włochy)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 6 listopada 2008 r. w sprawie R 175/2008-1;

—	uwzględnienie sprzeciwu i odmówienie rejestracji zgłoszonego pod nr 4 584 587 graficznego znaku towarowego „YourCare”; oraz

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Simca Srl

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „YoungCare” dla towarów należących do klas 3, 8 i 21

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny znak towarowy „Young Care”, zarejestrowany w Niemczech pod nr 2 913 574 dla towarów należących do klas 3 i 5; graficzny znak towarowy „bebe young care”, zarejestrowany w Niemczech pod nr 30 416 018 dla towarów i usług należących do klas 3, 21 i 44; słowny znak towarowy „Young Care”, zarejestrowany w Niemczech pod nr 30 414 452 dla towarów należących do klasy 21;

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienia sprzeciwu w całości i odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie zaskarżonej decyzji

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 z uwagi na to, iż Izba Odwoławcza nieprawidłowo uznała, że nie istniało prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku rozpatrywanych znaków towarowych; naruszenie art. 74 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 40/94 z uwagi na to, iż Izba Odwoławcza nie uwzględniła przedstawionych przez skarżącą okoliczności faktycznych.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/50

Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2009 r. — Easycamp przeciwko OHIM — Oase Outdoors (EASYCAMP)

(Sprawa T-29/09)

(2009/C 69/109)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Easycamp BV (Amersfoort, Niderlandy) (przedstawiciel: C. Beijer, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Oase Outdoors ApS (Give, Dania)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 30 października 2008 r. wydanej w sprawach połączonych R 853/2007-1 i R 916/2007-1;

—	zezwolenie stronie skarżącej na dalsze używanie wspólnotowego znaku towarowego — zgłoszenie nr 3 188 943 dla usług z klasy 43; oraz

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „EASYCAMP” dla usług z klas 39, 41 i 43

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Oase Outdoors ApS

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: graficzny znak towarowy „easycamp” zarejestrowany w Danii pod nr 199 903 355 dla towarów z klas 18, 20, 22, 24, 25 i 28; graficzny znak towarowy „easycamp” zarejestrowany w Niemczech pod nr 39 910 614 dla towarów z klas 18, 20, 22, 24, 25 i 28; graficzny znak towarowy „easycamp” zarejestrowany w Beneluksie pod nr 944 316 dla towarów z klas 18, 20, 22, 24, 25 i 28; graficzny znak towarowy „easycamp” zarejestrowany w Zjednoczonym Królestwie pod nr 2 191 370 dla towarów z klas 18, 20, 22, 24, 25 i 28; używane w Danii i Zjednoczonym Królestwie niezarejestrowane oznaczenie „easycamp”

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit b) rozporządzenia Rady nr 40/94 z uwagi na to, że Izba Odwoławcza błędnie uznała, iż istniało prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku rozpatrywanych znaków towarowych.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/50

Skarga wniesiona w dniu 21 stycznia 2009 r. — Baid przeciwko OHIM (LE GOMMAGE DES FACADES)

(Sprawa T-31/09)

(2009/C 69/110)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Baid SARL (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat M. Grasset)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 30 października 2008 r. (sprawa R 963/2008-1) i jej zmiana poprzez stwierdzenie, że odwołanie wniesione do OHIM przez skarżącą było zasadne i w konsekwencji dopuszczenie do rejestracji zgłoszonego znaku towarowego;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „LE GOMMAGE DES FACADES” dla towarów i usług należących do klas 3, 19 i 37 — zgłoszenie nr 6 071 641

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady nr 40/94, ponieważ zgłoszony znak towarowy nie ma charakteru opisowego, art. 7 ust. 3 tego rozporządzenia, ponieważ zgłoszony znak towarowy uzyskał charakter odróżniający w następstwie używania, oraz art. 73 tego rozporządzenia, ponieważ zaskarżona decyzja w znacznym stopniu opiera się na odesłaniach do stron internetowych.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/51

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 4 listopada 2008 r. w sprawie F-18/07 Luigi Marcuccio przeciwko Komisji, wniesione w dniu 26 stycznia 2009 r. przez Luigiego Marcucciego

(Sprawa T-32/09 P)

(2009/C 69/111)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (przedstawiciel: G. Cipressa, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—

W każdym razie

(A.1)

stwierdzenie nieważności w całości zaskarżonego postanowienia,

(A.2)

uznanie skargi wniesionej w pierwszej instancji za dopuszczalną.

—

Tytułem głównym

(B.1)

uwzględnienie całości żądań skarżącego przedstawionych w skardze w pierwszej instancji,

(B.2)

obciążenie pozwanej kosztami postępowania odwoławczego i w pierwszej instancji poniesionymi przez skarżącego,

—

lub tytułem subsydiarnym

(B.3)

odesłanie niniejszej sprawy do innego składu Sądu do spraw Służby Publicznej celem ponownego rozpatrzenia sprawy.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie jest skierowane przeciwko postanowieniu Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 4 listopada 2008 r w sprawie F-18/07 L. Marcuccio przeciwko Komisji, którym odrzucono skargę wniesioną przezeń jako oczywiście niedopuszczalną.

Skarżący podnosi następujące zarzuty na poparcie swoich żądań:

—	całkowi brak uzasadnienia stwierdzeń dotyczących kwalifikacji noty z dnia 11 października 2005 r. wspomnianej w pkt 3 spornego postanowienia, jako żądania wniesionego zgodnie z art. 90 Statutu oraz zastosowania w niniejszej sprawie art. 90 Statutu,

—	całkowi brak uzasadnienia stwierdzeń dotyczących daty, w której nota z dnia 11 października 2005 r. dotarła do skarżącej i daty, w której zaskarżona decyzja została zastosowana,

—	bezprawność ustaleń dotyczących oczywistej niedopuszczalności skargi wniesionej w pierwszej instancji.

Całkowity brak uzasadnienia z braku środków dowodowych w odniesieniu do daty wniesienia odpowiedzi na skargę, error in procedendo z powodu naruszenia obowiązku uwzględnienia treści odpowiedzi na skargę, w zakresie w jakim została ona ona przedstawiona w zwłoce,

—	Naruszenie zasad sprawiedliwego procesu, art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i art. 46 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/51

Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2009 r. — Procaps przeciwko OHIM — Biofarma (PROCAPS)

(Sprawa T-35/09)

(2009/C 69/112)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Procaps, SA (Barranquilla, Kolumbia) (przedstawiciel: adwokat M. Vidal-Quadras Trias de Bes)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Biofarma SAS (Neuilly sur Seine, Francja)

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM [Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)] z dnia 24 listopada 2008 r. w sprawie R 867/2007-4, doręczonej stronom w dniu 25 listopada 2008 r.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „PROCAPS” (zgłoszenie nr 3.519.394) dla towarów i usług z klas 5, 35, 39, 40, 44

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: BIOFARMA, société par actions simplifiée

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny krajowy i międzynarodowy znak towarowy „PROCAPTAN” dla towarów należących do klasy 5

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania w części

Podniesione zarzuty: Nieprawidłowe zastosowanie art. 9 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/52

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2009 r. — El Corte Inglés przeciwko Komisji

(Sprawa T-38/09)

(2009/C 69/113)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: El Corte Inglés, S.A. (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: P. Muñiz i M. Baz, abogados)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga została wniesiona na decyzję Komisji C(2008) 6317 końcowy z dnia 3 listopada 2008 r. stwierdzającą zasadność retrospektywnego zaksięgowania należności celnych przywozowych i brak zasadności umorzenia tych należności w indywidualnym przypadku (sprawa REM 03/07).

Skarżąca dokonywała przywozu wyrobów tekstylnych z Jamajki, który to przywóz podlegał preferencyjnym zasadom określonym w porozumieniu o partnerstwie AKP-WE, pod warunkiem, że do tych towarów załączone było świadectwo przewozowe EUR.1 wystawione przez właściwy organ celny Jamajki. Załączone świadectwo stanowiło dowód pochodzenia towarów z Jamajki. Jednak delegacja OLAF na Jamajce uznała, że towary nie nabywają preferencyjnego pochodzenia na Jamajce, a co za tym idzie, nie mogą korzystać z preferencyjnego traktowania.

W odpowiedzi na wniosek o umorzenie należności celnych złożony przez skarżącą na podstawie art. 239 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny wydano zaskarżoną decyzję, stwierdzającą, że jamajskie organy celne nie popełniły błędu, o którym mowa w art. 220 ust. 2 lit. b) ww. rozporządzenia i że skarżąca nie znajduje się w sytuacji szczególnej ze względu na niewłaściwe przedstawienie sytuacji faktycznej przez eksporterów.

Skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja jest nieważna z następujących względów:

—

W postępowaniu administracyjnym prowadzącym do wydania zaskarżonej decyzji naruszono istotne wymogi proceduralne. Konkretnie w przypadku zaskarżonej decyzji nie przestrzegano zasady dobrej administracji i poważnie naruszono prawo do obrony skarżącej, ponieważ nie istniały administracyjne akta sprawy dotyczące procedury wydania zaskarżonej decyzji.

—

Zaskarżona decyzja jest obarczona błędem w ocenie, ponieważ stwierdza się w niej, że skarżąca nie znajduje się w szczególnej sytuacji. W niniejszym przypadku zachodzi bowiem szczególna sytuacja, ze względu na to, iż:

—	jamajskie organy celne wiedziały lub powinny były wiedzieć o tym, że towary nie mogą być objęte preferencyjnym traktowaniem, nawet gdyby eksporterzy udzielili niezgodnych z prawdą informacji,

—	jamajskie organy celne poważnie nie dopełniły swoich obowiązków.

—	Pozwana uchybiła swojemu obowiązkowi czuwania nad prawidłowym stosowaniem porozumienia o partnerstwie AKP-WE.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/52

Skarga wniesiona w dniu 28 stycznia 2009 r. — A. Loacker przeciwko OHIM — Editrice Quadratum (QUADRATUM)

(Sprawa T-42/09)

(2009/C 69/114)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: A. Loacker SpA (Renon, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci V. Bilardo, C. Bacchini i M. Mazzitelli)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Editrice Quadratum SpA (Mediolan, Włochy)

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Editrice Quadratum SpA

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „Quadratum”, zgłoszenie nr 4653481 dla towarów należących do klasy 30

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: słowny wspólnotowy znak towarowy „LOACKER QUADRATINI” dla towarów należących do klasy 30

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: uwzględnienie odwołania wniesionego przez zgłaszającego znak towarowy

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) oraz art. 73 i 74 rozporządzenia (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/53

Skarga wniesiona w dniu 3 lutego 2009 r. — Cachuera przeciwko OHIM– Gelkaps (Ayanda)

(Sprawa T-43/09)

(2009/C 69/115)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: La Cachuera, SA (Misiones, Argentyna) (przedstawiciel: E. Armijo Chávarri, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Gelkaps GmbH (Pritzwalk, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 19 listopada 2008 r. została wniesiona w terminie, z zachowaniem wymogów formalnych, z zachowaniem właściwych wymogów proceduralnych, stwierdzenie nieważności tej decyzji i obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Gelkaps GmbH

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „AYANDA” (zgłoszenie nr 3 315 405) dla towarów i usług z klas 3, 5, 28, 29, 30, 32 et 44.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: hiszpańskie graficzne i słowne znaki towarowe „AMANDA” dla towarów z klasy 30.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: błędne zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/54

Skarga wniesiona w dniu 2 lutego 2009 r. — Fares przeciwko Komisji

(Sprawa F-6/09)

(2009/C 69/121)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Soukaïna Fares (Berchem-Sainte-Agathe, Belgia) (przedstawiciel: L. Vogel, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji o zaszeregowaniu skarżącej do grupy funkcyjnej III, grupa zaszeregowania 8

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji organu upoważnionego do zawierania umów o pracę wydanej w dniu 17 października 2008 r. oddalającej zażalenie wniesione przez skarżącą w dniu 21 czerwca 2008 r. mające na celu stwierdzenie nieważności decyzji o zaszeregowaniu skarżącej do grupy funkcyjnej III, grupa zaszeregowania 8 i wnoszące o zaszeregowanie jej do grupy 9, ze skutkiem od tego samego dnia;

—	o ile jest to konieczne, stwierdzenie również nieważności wydanej początkowo decyzji, na mocy której zaszeregowano skarżącą do grupy funkcyjnej III, grupa zaszeregowania 8;

—	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

21.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/55

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2009 r. — Faria przeciwko OHIM

(Sprawa F-7/09)

(2009/C 69/122)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Marie-Hélène Faria (Muchamiel, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat L. Levi)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Przedmiot i opis sporu

Żądanie stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny za okres od 1 października 2006 r. do 30 września 2007 r. oraz zasądzenie od strony pozwanej zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przez skarżącą.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności sprawozdania z oceny za okres od 1 października 2006 r. do 30 września 2007 r.;

—	w razie potrzeby stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 października 2008 r. oddalającej zażalenie wniesione przez skarżącą;

—	zasądzenie od strony pozwanej zadośćuczynienia z tytułu poniesionej krzywdy moralnej oszacowanego ex aequo et bono na 100 000 EUR;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 69

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 52 21 marca 2009

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Zawiadomienia
	ZAWIADOMIENIA INSTYTUCJI I ORGANÓW UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości
2009/C 069/01	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Dz.U. C 55 z 7.3.2009.	1