1)

Czy art. 1 ust. 1 dyrektywy 96/71/WE (1) w związku z jej art. 3 i 5 oraz art. 285 i 299 kodeksu pracy należy interpretować w ten sposób, że pracownicy węgierscy mogą powoływać się na naruszenie przedmiotowej dyrektywy i francuskich przepisów dotyczących płacy minimalnej w postępowaniu wszczętym przed sądami węgierskimi przeciwko ich węgierskim pracodawcom?

2)

Czy diety przeznaczone na pokrycie kosztów poniesionych w trakcie delegowania pracownika za granicę należy uznać za część wynagrodzenia?

3)

Czy praktyka polegająca na tym, że pracodawca, w przypadku określonych oszczędności proporcjonalnych do pokonanej odległości i zużycia paliwa, wypłaca kierowcy wykonującemu przewóz drogowy obliczany na podstawie wzoru dodatek, który nie stanowi części wynagrodzenia określonego w umowie o pracę i od którego nie są płacone ani podatki, ani składki na ubezpieczenie społeczne, jest sprzeczna z art. 10 rozporządzenia nr 561/2006/WE (2)?

Oszczędność paliwa zachęca jednak kierowców wykonujących przewóz drogowy do kierowania pojazdami w sposób, który mógłby zagrozić bezpieczeństwu ruchu drogowego (np. poprzez jak najdłuższą jazdę na biegu jałowym podczas jazdy z góry).

4)

Czy dyrektywa 96/71/WE ma zastosowanie do międzynarodowego przewozu towarów, w szczególności ze względu na fakt, że Komisja Europejska wszczęła postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Francji i Niemcom w związku ze stosowaniem przepisów dotyczących płacy minimalnej w sektorze transportu drogowego?

5)

W przypadku braku transpozycji dyrektywy do prawa krajowego, czy dyrektywa może sama w sobie nakładać na jednostkę obowiązki i tym samym sama stanowić podstawę powództwa przeciwko jednostce w sprawie wniesionej do sądu krajowego?