12.1.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 7/14


Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Symvoulio tis Epikrateias (Grecja) w dniu 20 października 2014 r. – Dimos Kropias Attikis przeciwko Ypourgos Perivallontos, Energeias kai Klimatikis Allagis

(Sprawa C-473/14)

(2015/C 007/19)

Język postępowania: grecki

Sąd odsyłający

Symvoulio tis Epikrateias

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Dimos Kropias Attikis

Strona pozwana: Ypourgos Perivallontos, Energeias kai Klimatikis Allagis

Pytania prejudycjalne

1)

Czy plan regulacyjny metropolitalnego związku miejskiego określający cele ogólne, wytyczne i ogólne programy planowania przestrzennego i urbanistycznego obszaru bardziej rozległego od związku, przewidując w szczególności pośród swych szczególnych celów, ochronę znajdujących się tam masywów górskich oraz zablokowanie ekspansji urbanistycznej, stanowi plan, umożliwiający właściwemu organowi administracji niepoddawanie procedurze strategicznej oceny wpływu na środowisko przewidzianej w art. 3 dyrektywy 2001/42/WE (1) (Dz.U. L 197), zgodnie z interpretacją tego przepisu w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 marca 2012 r. w sprawie C-567/10 Inter Environnement Bruxelles i in., pkt 42, planu, który został następnie przyjęty w rozporządzeniu wydanym na podstawie umocowania ustawowego, uzupełnił wspomniany plan regulacyjny i ustanowił strefy ochronne dla jednego ze wspomnianych masywów górskich a także dozwolone tam sposoby użytkowania i działalności, po to aby sprecyzować i zrealizować cele ochrony masywów górskich oraz zablokowania ekspansji urbanistycznej?

2)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie, czy w sytuacji gdy przy przyjmowaniu planu precyzującego w ramach szeregu hierarchicznych aktów planowania przestrzennego nie została przeprowadzona strategiczna ocena wpływu na środowisko przewidziana w dyrektywie 2001/42/WE, o której mowa w pytaniu pierwszym, konieczne jest przeprowadzenie takiej oceny przy okazji przyjmowania, w okresie obowiązywania dyrektywy, aktu precyzującego rzeczony plan?

3)

W wypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie, czy rozporządzenie – zawierające przepisy dotyczące środków ochrony, działalności i sposobów użytkowania dozwolonych w strefie mieszczącej się w krajowej części sieci NATURA takiej jak TZW (teren mający znaczenie dla Wspólnoty), SOO (specjalny obszar ochrony) i OSO (obszar specjalnej ochrony), nawet jeśli poprzez takie przepisy wprowadzony zostaje system bezwzględnej ochrony przyrody pozwalający jedynie na instalację struktur przeciwpożarowych, gospodarki leśnej oraz wytyczenie szlaków wycieczkowych, lecz z prac przygotowawczych prowadzących do przyjęcia tych przepisów nie wynika, że uwzględnione zostały cele ochrony tych stref, czyli szczególne cechy środowiska na podstawie których zostały one włączone do sieci NATURA, w wypadku gdy na podstawie tychże przepisów, w omawianej strefie nadal ma miejsce niedozwolone już użytkowanie tylko ze względu tylko na to, że było ono zgodne z wcześniejszym systemem ochrony – można uważać za plan zagospodarowania w rozumieniu art. 6 ust. 3 dyrektywy 92/43/EWG (2) (Dz.U. L 206), przed którego przyjęciem nie istniał obowiązek przeprowadzenia strategicznej oceny wpływu na środowisko zgodnie z brzmieniem tegoż przepisu w związku z art. 3 ust. 2 lit. b) wspomnianej dyrektywy 2001/42/WE?

4)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie trzecie, czy w sytuacji gdy przyjęty został akt planowania przestrzennego dotyczący bardziej rozległego jednolitego obszaru geograficznego wymagającego zasadniczo zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/42/WE w związku z art. 6 ust. 3 dyrektywy 92/43/EWG, przeprowadzenia strategicznej oceny wpływu na środowisko, która nie miała miejsca i gdy stwierdzono ponadto, że uprzednia ocena wpływu na środowisko była wymagana jedynie dla niektórych stref tego obszaru – z powodu późniejszych uregulowań dotyczących dozwolonych sposobów użytkowania i działalności i które nie stanowią zwykłych planów zagospodarowania – lecz nie dla większości z nich, jako że przyjęte uregulowanie w części w której dotyczy tych ostatnich stref stanowi plan zagospodarowania, dla którego zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/42/WE w związku z art. 6 ust. 3 dyrektywy 92/43EWG nie jest wymagana ocena, uzasadnione jest zgodnie z dyrektywą 2001/42/WE, stwierdzenie częściowej nieważności wszystkich omawianych przepisów i w konsekwencji uchylenie uregulowania, jedynie w odniesieniu do tych części, które dotyczą stref, dla których wymagana jest uprzednia ocena wpływu na środowisko – zgodnie z nowymi przepisami w dziedzinie – czego dalszą konsekwencją jest, w następstwie ich częściowego uchylenia, że strategiczna ocena wpływu na środowisko musi mieć zastosowanie jedynie do takich stref a nie do całego obszaru?


(1)  - Dyrektywa 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko

(2)  - Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory.