5.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 171/27

1.

Czy strona w rozumieniu art. 21 rozporządzenia nr 2201/2003 (1)może wnieść o nieuznanie orzeczenia sądowego, gdy nie został złożony wniosek o jego uznanie?

2.

W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie pierwsze, jak sąd krajowy — rozpoznając wniosek, o nieuznanie orzeczenia złożony przez osobę, względem, której jest ono wykonalne — powinien stosować art. 31 ust. 1 rozporządzenia nr 2201/2003, który stanowi, że „[…] Osoba, przeciwko której wykonuje się orzeczenie ani dziecko, w tym stadium postępowania nie mają możliwości złożenia jakiegokolwiek oświadczenia”?

3.

Czy sąd krajowy — do którego osoba, na której spoczywa odpowiedzialność rodzicielska, wniosła o nieuznanie orzeczenia sądowego państwa członkowskiego pochodzenia nakazującego wydanie dziecka w nim zamieszkałego do państwa pochodzenia, dla którego to orzeczenia na podstawie art. 42 rozporządzenia nr 2201/2003 wydano świadectwo — powinien je zbadać na podstawie sekcji 1 i 2 rozdziału III rozporządzenia nr 2201/2003, jak to przewiduje art. 40 ust. 2 tego rozporządzenia?

4.

Co oznacza warunek „bez uszczerbku dla sekcji 4” określony w art. 21 ust. 3 rozporządzenia nr 2201/2003?

5.

Czy wydanie orzeczenia o wydaniu dziecka i wystawienie świadectwa, o którym mowa w art. 42 rozporządzenia nr 2201/2003, przez sąd państwa członkowskiego pochodzenia po tym, jak sąd państwa członkowskiego, w którym dziecko jest bezprawnie zatrzymane, wydał orzeczenie o wydaniu dziecka do państwa pochodzenia, jest zgodne z celami i procedurami rozporządzenia nr 2201/2003?

6.

Czy zakaz badania właściwości sądu pochodzenia przewidziany w art. 24 rozporządzenia nr 2201/2003 oznacza, że sąd krajowy — do którego wniesiono o uznanie lub o nieuznanie orzeczenia sądu zagranicznego i który nie może badać właściwości sądu państwa członkowskiego pochodzenia oraz który nie stwierdził innych podstaw nieuznania orzeczeń określonych w art. 23 rozporządzenia nr 2201/2003 — powinien uznać orzeczenie sądu państwa członkowskiego pochodzenia o wydaniu dziecka, jeśli sąd państwa członkowskiego pochodzenia nie dochował przepisów postępowania określonych w rozporządzeniu na potrzeby rozstrzygnięcia kwestii wydania dziecka?