|
17.4.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 100/2 |
Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 25 lutego 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione tributaria provinciale di Roma — Włochy) — Pontina Ambiente Srl przeciwko Regione Lazio
(Sprawa C-172/08) (1)
(Środowisko naturalne - Dyrektywa 1999/31/WE - Artykuł 10 - Szczególny podatek od umieszczania odpadów stałych na składowiskach - Obowiązek zapłaty tego podatku przez podmiot zajmujący się składowiskiem - Koszty działalności składowiska - Dyrektywa 2000/35/WE - Odsetki za zwłokę)
2010/C 100/02
Język postępowania: włoski
Sąd krajowy
Commissione tributaria provinciale di Roma
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Pontina Ambiente Srl
Strona pozwana: Regione Lazio
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Commissione tributaria provinciale di Roma — Wykładnia art. 10 dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (Dz.U. L 182, s. 1), dyrektywy 2000/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (Dz.U L 200, s. 35) oraz art. 12 WE, 14 WE, 43 WE i 46 WE — Uregulowania krajowe wprowadzające szczególny podatek od umieszczania odpadów stałych na składowisku i zobowiązujące podmiot zajmujący się składowiskiem do zapłaty z góry tegoż podatku, który zostaje obliczony na podstawie ilości odpadów umieszczanych na składowisku i jest należny od podmiotu umieszczającego odpady na składowisku
Sentencja
|
1) |
Artykuł 10 dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów, zmienionej rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 września 2003 r., należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie istnieniu przepisów krajowych — takich jak przepisy będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym — nakładających na podmiot zajmujący się składowiskiem obowiązek zapłaty podatku, który winien zostać mu zwrócony przez jednostkę samorządu lokalnego umieszczającą odpady na składowisku, i przewidujących nałożenie na ten podmiot sankcji finansowych w razie spóźnionej zapłaty tego podatku, pod warunkiem jednak, że przepisy te są połączone ze środkami mającymi zapewnić, iż wspomniany podatek zostanie rzeczywiście zwrócony w krótkim terminie, a wszystkie koszty związane z odzyskaniem, a w szczególności koszty wynikające z opóźnienia w zapłacie kwot należnych z tego tytułu wspomnianemu podmiotowi od rzeczonej jednostki samorządu lokalnego, w tym sankcje finansowe ewentualnie nałożone na ów podmiot ze względu na to opóźnienie, zostaną uwzględnione w ramach ceny, jaką ma zapłacić temu podmiotowi ta jednostka samorządu lokalnego. Do sądu krajowego należy sprawdzenie, czy te przesłanki zostały spełnione. |
|
2) |
Artykuł 1, art. 2 pkt 1 i art. 3 dyrektywy 2000/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych należy interpretować w ten sposób, że kwoty należne podmiotowi zajmującemu się składowiskiem od jednostki samorządu lokalnego umieszczającej odpady na składowisku — takie jak kwoty należne z tytułu zwrotu podatku — są objęte zakresem stosowania rzeczonej dyrektywy i że państwa członkowskie winny zatem zapewnić, zgodnie z jej art. 3, by w razie opóźnienia w płatności wspomnianych kwot, które może zostać przypisane tej jednostce samorządu lokalnego, ów podmiot mógł żądać zapłaty odsetek. |