[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 15.7.2009

KOM(2009) 366 wersja ostateczna

2009/0104 (CNS)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu

UZASADNIENIE

1. Kontekst wniosku

Przedstawiając niniejszą propozycję zmiany rozporządzenia (WE) nr 539/2001[1], zmienionego ostatnio rozporządzeniem (WE) nr 1932/2006[2], Komisja zamierza zrealizować następujące cele:

- dostosowanie obu załączników do rozporządzenia, aby w pełni odzwierciedlały one nową sytuację w regionie Bałkanów Zachodnich, uwzględniając zobowiązanie polityczne do liberalizacji wymogu posiadania wiz krótkoterminowych przez obywateli krajów Bałkanów Zachodnich, podjęte przez Unię Europejską w ramach agendy z Salonik, oraz postęp rozpoczętego w 2008 r. dialogu z Albanią, Bośnią i Hercegowiną, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Czarnogórą i Serbią na temat zniesienia obowiązku wizowego;

- zagwarantowanie, aby to dostosowanie dotyczące krajów Bałkanów Zachodnich pozostawało w zgodzie z koniecznością dokonania okresowego przeglądu rozporządzenia (WE) nr 539/2001 oraz aby obecna treść załączników – zawierających wykaz krajów trzecich, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych państw członkowskich (załącznik I), oraz tych, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (załącznik II) – była zgodna z kryteriami określonymi w motywie 5 rozporządzenia, szczególnie jeśli chodzi o kryteria dotyczące nielegalnej imigracji i porządku publicznego stosowane w przypadku przeniesienia niektórych krajów trzecich z jednego załącznika do drugiego;

- przeniesienie Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, Czarnogóry i Serbii z załącznika I do załącznika II do rozporządzenia; włączenie Kosowa w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99 do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 539/2001 w ramach tytułu „Podmioty oraz władze terytorialne, które nie są uznawane jako państwa przez przynajmniej jedno państwo członkowskie”. Pozostaje to bez uszczerbku dla statusu Kosowa określonego w rezolucji RB ONZ nr 1244/99.

° Kontekst oraz obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek

Zgodnie z art. 62 ust. 2 lit. b) ppkt (i) Traktatu WE Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych (tzw. „wykaz negatywny”), oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (tzw. „wykaz pozytywny”)[3]. Artykuł 61 Traktatu WE wymienia te wykazy wśród środków towarzyszących, które są bezpośrednio związane ze swobodnym przepływem osób w ramach obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

Ustalenia wykazu krajów trzecich, których obywatele podlegają obowiązkowi wizowemu, oraz krajów, których obywatele są zwolnieni z tego obowiązku, dokonuje się w drodze przemyślanej, indywidualnej oceny szeregu kryteriów odnoszących się, między innymi, do nielegalnej imigracji, porządku oraz bezpieczeństwa publicznego i do stosunków Unii Europejskiej z krajami trzecimi, z uwzględnieniem skutków spójności i wzajemności regionalnej (zob. motyw 5 preambuły do rozporządzenia (WE) nr 539/2001). W związku z faktem, iż kryteria te stosowane do krajów trzecich mogą ulegać zmianie wraz z upływem czasu, zarówno wykaz negatywny, jak i pozytywny powinny podlegać regularnemu przeglądowi. Stąd rozporządzenie (WE) nr 539/2001 było zmieniane pięciokrotnie od momentu przyjęcia[4]. Uwzględniając wspomniane zmiany sytuacji w odniesieniu do niektórych krajów Bałkanów Zachodnich, należy ponownie dokonać przeglądu wspomnianych wykazów.

° Polityka w zakresie wiz krótkoterminowych w odniesieniu do krajów Bałkanów Zachodnich – działania w następstwie agendy z Salonik

Negatywny wykaz został sporządzony przez Radę po raz pierwszy przy okazji przyjmowania rozporządzenia (WE) nr 2317/95[5]. Wykaz ten obejmował Albanię, Byłą Jugosłowiańską Republikę Macedonii i Federalną Republikę Jugosławii (Serbię i Czarnogórę). Bośnia i Hercegowina nie znalazła się w wykazie, a państwom członkowskim pozostawiono swobodę podjęcia decyzji na temat wymogów wizowych dla obywateli tego kraju, przy czym wszystkie państwa członkowskie z wyjątkiem jednego nałożyły obowiązek wizowy[6].

Kiedy po wejściu w życie Traktatu z Amsterdamu Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 539/2001 określające po raz pierwszy wykaz negatywny i wykaz pozytywny, wszystkie kraje Bałkanów Zachodnich oprócz Chorwacji znalazły się w wykazie negatywnym: Albania, Bośnia i Hercegowina, Federalna Republika Jugosławii (Serbia i Czarnogóra) oraz Była Jugosłowiańska Republika Macedonii. Po ogłoszeniu niepodległości przez Czarnogórę, zarówno Serbia, jak i Czarnogóra zostały włączone do wykazu negatywnego[7].

W konkluzjach ze szczytu UE–Bałkany Zachodnie, który odbył się w Salonikach dnia 21 czerwca 2003 r., szefowie państw i rządów ponownie podkreślili znaczenie dialogu na temat wiz krótkoterminowych i wyrazili poparcie UE dla perspektywy europejskiej krajów Bałkanów Zachodnich. W tzw. agendzie z Salonik potwierdzono w szczególności, że zniesienie wiz dla krajów Bałkanów Zachodnich jest długoterminowym celem, uzależnionym od postępu tych krajów w zakresie realizacji najważniejszych reform w takich dziedzinach jak wzmocnienie praworządności, zwalczanie przestępczości zorganizowanej, korupcji i nielegalnej migracji oraz wzmocnienie potencjału administracyjnego w zakresie kontroli granicznych i bezpieczeństwa dokumentów.

Jako pierwszy realny krok na drodze do wprowadzenia ruchu bezwizowego i uwzględniając, że ułatwienie bezpośrednich kontaktów międzyludzkich jest ważnym warunkiem stałego rozwoju więzi gospodarczych, humanitarnych, kulturowych, naukowych i innych, Wspólnota Europejska zawarła w 2007 r. umowy o ułatwieniach wizowych z Albanią, Bośnią i Hercegowiną, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Czarnogórą i Serbią[8] (równocześnie zawarto umowy o readmisji).

Celem tych umów było wprowadzenie ułatwień dla obywateli krajów Bałkanów Zachodnich – szczególnie zaś dla tych, którzy często podróżują do Unii Europejskiej – w otrzymywaniu wiz krótkoterminowych, przy jednoczesnym wprowadzeniu w życie jednoznacznych zasad zmierzających do zwalczania nielegalnej imigracji dzięki wspólnotowym umowom o readmisji. Umowy te weszły w życie z dniem 1 stycznia 2008 r. W latach 2008–2009 Komisja ściśle monitorowała wdrażanie umów o ułatwieniach wizowych w pięciu krajach Bałkanów Zachodnich. Na podstawie wyników z pierwszego okresu monitorowania Komisja uznała, że ten nowy instrument prawny doprowadził do polepszenia procedury wydawania wiz w krajach Bałkanów Zachodnich.

° Osiągnięcia w ramach dialogu z Albanią, Bośnią i Hercegowiną, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Czarnogórą i Serbią w sprawie liberalizacji systemu wizowego

Otwarcie dialogu w sprawie liberalizacji systemu wizowego

Biorąc pod uwagę tak dynamicznie zmieniającą się sytuację oraz jednoczesne wdrażanie umów o ułatwieniach wizowych, Komisja Europejska wyraziła chęć rozpoczęcia dialogów z Albanią, Bośnią i Hercegowiną, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Czarnogórą i Serbią w sprawie liberalizacji systemu wizowego. W związku z tym w komunikacie w sprawie strategii rozszerzenia z dnia 6 listopada 2007 r.[9] Komisja wyraziła chęć stopniowej liberalizacji obowiązku wizowego w stosunku do krajów Bałkanów Zachodnich poprzez dalsze konkretne działania. W tym celu zaproponowała otwarcie dialogu z każdym z wymienionych krajów w celu określenia harmonogramu działań i koniecznych do spełnienia warunków.

W konkluzjach z dnia 28 stycznia 2008 r. Rada ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych „z zadowoleniem odniosła się również do wyrażonego przez Komisję Europejską zamiaru, aby w najbliższym czasie nawiązać dialog na temat wiz ze wszystkimi wspomnianymi krajami w regionie [Bałkanów Zachodnich], i wyraziła gotowość do dalszych rozmów na ten temat, [mając] na celu sporządzenie szczegółowych planów działania zawierających wyraźne kryteria, które mają spełnić wszystkie kraje w regionie po to, by stopniowo dążyć do większej liberalizacji przepisów wizowych. Plany te umożliwią Radzie i Komisji ścisłą obserwację postępu niezbędnych reform”.

Przy tworzeniu metodologii ustrukturyzowanego procesu liberalizacji systemu wizowego z jasno wskazanym zaangażowaniem w podjęcie dialogu zmierzającego do osiągnięcia ustalonego celu Unia Europejska uwzględniła perspektywę europejską krajów Bałkanów Zachodnich, zobowiązanie polityczne podjęte w odniesieniu do wiz krótkoterminowych, zawarcie umów o readmisji z pięcioma krajami regionu, a także zniesienie przez te kraje obowiązku wizowego w odniesieniu do wszystkich obywateli UE.

W komunikacie w sprawie wzmocnienia perspektywy europejskiej dla Bałkanów Zachodnich z dnia 5 marca 2008 r.[10] Komisja nakreśliła proponowane działania mające zmierzać do liberalizacji systemu wizowego w odniesieniu do tego regionu. Pokreśliła w nim, iż bezwizowe podróże do UE mają duże znaczenie dla mieszkańców Bałkanów Zachodnich; zwróciła uwagę, że postępy na drodze do wprowadzenia ruchu bezwizowego stanowią dla wszystkich krajów tego regionu część przygotowań do członkostwa w UE, oraz podkreśliła, że zamierza dokładnie śledzić postępy w realizacji odpowiednich reform służących temu celowi.

Na początku 2008 r. Komisja formalnie rozpoczęła dialog na temat liberalizacji systemu wizowego z: Serbią (30 stycznia 2008 r.[11]), Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii (20 lutego 2008 r.), Czarnogórą (21 lutego 2008 r.), Albanią (3 marca 2008 r.), Bośnią i Hercegowiną (26 maja 2009 r.).

Plan działań dla każdego z tych pięciu krajów został ustanowiony przez Komisję w porozumieniu z państwami członkowskimi i po konsultacjach z zainteresowanym krajem. Celem tych planów działań było wskazanie wszystkich środków, jakie każdy z krajów Bałkanów Zachodnich musi przyjąć, i jednoznaczne określenie wymogów, które należy spełnić. Proces ten ma na celu wspieranie tych krajów w dążeniu do spełnienia kryteriów wymienionych w motywie 5 preambuły do rozporządzenia (WE) nr 539/2001. W szczególności plany podzielono według czterech rodzajów zagadnień: zabezpieczenia dokumentów, nielegalna imigracja, porządek i bezpieczeństwo publiczne, a także aspekty stosunków zewnętrznych związane z przepływem osób. Dialogi i plany działań zostały opracowane indywidualnie dla każdego państwa w sposób umożliwiający im skupienie procesu reform na najważniejszych kwestiach oraz spełnienie wymagań UE. Przyspieszenie działań zmierzających do zniesienia obowiązku wizowego zależy od postępów każdego państwa w spełnieniu określonych warunków.

Najważniejsze etapy procesu

W oparciu o szczegółowe sprawozdania dotyczące gotowości, dostarczone przez te pięć krajów, w listopadzie 2008 r. Komisja przedstawiła Radzie pierwszą, wstępną ocenę ich postępów w zakresie realizacji ustalonych planów działań.

W dniu 25 maja 2009 r. po serii spotkań i delegacji ekspertów do omawianych krajów (w których aktywnie uczestniczyli eksperci z państw członkowskich) Komisja przedstawiła Radzie uaktualnioną wersję sprawozdań z oceny. Sprawozdania z oceny zostały udostępnione zainteresowanym krajom Bałkanów Zachodnich w dniach 11–12 czerwca 2009 r.

W szczególności stwierdzono w nich, że:

- Była Jugosłowiańska Republika Macedonii spełniła wszystkie kryteria określone w planie działania;

- dwa kraje – Czarnogóra i Serbia – również osiągnęły znaczny postęp, a do spełnienia pozostaje im niewielka liczba kryteriów;

- dwa pozostałe kraje – Albania oraz Bośnia i Hercegowina – mimo dużego postępu muszą jeszcze spełnić znaczną liczbę kryteriów.

W wyniku dyskusji nad sprawozdaniami z oceny, przeprowadzonej we właściwych grupach roboczych w Radzie, Rada ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych w dniu 15 czerwca 2009 r. stwierdziła, co następuje:

„Rada potwierdza, że popiera rozmowy w sprawie liberalizacji przepisów wizowych prowadzone z Albanią, Bośnią i Hercegowiną, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Czarnogórą i Serbią na podstawie harmonogramów o jasnych i realistycznych poziomach odniesienia i na ocenach poszczególnych krajów. Przypomina, że zainteresowane kraje powinny nadal skupiać się na pełnej realizacji tych poziomów odniesienia.

W związku z powyższym Rada z zadowoleniem przyjmuje uaktualnione przez Komisję Europejską sprawozdania z postępów w rozmowach o liberalizacji przepisów wizowych ze wspomnianymi krajami. Sprawozdania wskazują na wyraźne postępy tych krajów w dążeniu do poziomów odniesienia przewidzianych w harmonogramach liberalizacji. Rada zachęca zatem Komisję Europejską do jak najszybszego przedstawienia wniosku legislacyjnego zmieniającego rozporządzenie 539/2001 w odniesieniu do państw członkowskich, tak by – jeśli to możliwe – z tymi krajami, które osiągną wszystkie wspomniane poziomy odniesienia, ustanowić z końcem 2009 roku system bezwizowy.

Uznając wagę liberalizacji przepisów wizowych dla regionu Bałkanów Zachodnich, Rada podkreśla, że ważne jest, by ze wszystkimi zainteresowanymi krajami ustanowić system bezwizowy na podstawie ich własnych osiągnięć. Dlatego z zadowoleniem przyjmuje dotychczasowe postępy i apeluje do krajów regionu o dalsze przyspieszenie i wdrożenie reform pozwalających w krótkim czasie osiągnąć niezbędne poziomy odniesienia”.

Niniejszy wniosek stanowi odzwierciedlenie wyników wspomnianego procesu: uwzględniając również – z jednej strony – że umowy o ułatwieniach wizowych i umowy o readmisji z omawianymi krajami zostały odpowiednio wdrożone oraz – z drugiej strony – uwzględniając liczbę odrzuconych wniosków wizowych i odmów wjazdu obywateli tych krajów, Komisja proponuje przeniesienie z wykazu negatywnego do wykazu pozytywnego Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, która spełniła już wszystkie kryteria, oraz Czarnogóry i Serbii, które są bliskie spełnienia tych kryteriów, pod warunkiem ich spełnienia do dnia przyjęcia niniejszego wniosku przez Radę.

Kolejne kroki

W trakcie analizy niniejszego wniosku przez Parlament Europejski oraz Radę, Komisja będzie kontynuowała dokonywanie oceny wdrażania niespełnionych jeszcze kryteriów przez Serbię i Czarnogórę i w odpowiednim czasie przedstawi jej wyniki Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Kryteria, które musi jeszcze spełnić Czarnogóra, dotyczą:

- skutecznego wdrożenia Ustawy o cudzoziemcach obowiązującej od stycznia 2009 r.;

- znalezienia trwałego rozwiązania sytuacji związanej ze statusem uchodźców i osób przesiedlonych oraz uchodźców wewnętrznych, w tym kwestii związanych z dostępem do dokumentów potwierdzających tożsamość;

- wzmocnienia możliwości w dziedzinie egzekwowania prawa oraz skutecznego wdrożenia aktów prawnych w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i korupcji, w tym także alokacji odpowiednich środków finansowych oraz zasobów ludzkich i technicznych.

Kryteria, które musi jeszcze spełnić Serbia, dotyczą:

- polepszenia obserwacji transgranicznej, co obejmuje przede wszystkim wymianę informacji z EULEX/siłami policyjnymi Kosowa;

- skutecznego wdrożenia Ustawy o cudzoziemcach obowiązującej od kwietnia 2009 r. oraz przyjęcie strategii zarządzania migracją;

- skutecznego wdrożenia aktów prawnych w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i korupcji, w tym także alokacji odpowiednich środków finansowych oraz zasobów ludzkich;

- rzetelności i zabezpieczenia procedur stosowanych do wydawania nowych paszportów biometrycznych osobom mieszkającym w Kosowie.

Od 1999 r. Serbia nie ma możliwości dokonywania kontroli na miejscu w odniesieniu do osób mieszkających w Kosowie w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99. Jeśli chodzi o wydawanie przez Serbię nowych paszportów biometrycznych osobom mieszkającym w Kosowie – ponieważ nie otwarto dialogu w sprawie liberalizacji systemu wizowego Komisja i państwa członkowskie nie były w stanie sprawdzić (w szczególności poprzez misje ekspertów) dokumentów źródłowych ani rzetelności i zabezpieczenia procedur stosowanych przez władze serbskie przy weryfikacji poprawności danych przedstawianych przez osoby mieszkające w Kosowie w podaniach o wydanie nowych serbskich paszportów biometrycznych. W tej sytuacji, aby zapobiec nadużyciom we wnioskach o wydanie paszportów biometrycznych, władze serbskie ogłosiły, że w lipcu ustanowiona zostanie w Belgradzie specjalna Dyrekcja ds. Koordynacji (w jęz. serbskim: Koordinaciona uprava) , która będzie zajmowała się wyłącznie rozpatrywaniem wniosków paszportowych złożonych przez osoby zamieszkałe w Kosowie oraz osoby posiadające zaświadczenie o obywatelstwie wydane dla terytorium Kosowa w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99.

Zatem, uwzględniając ryzyko związane z możliwością wystąpienia zjawiska nielegalnej migracji osób zamieszkałych w Kosowie oraz osób, których zaświadczenie o obywatelstwie zostało wydane na terytorium Kosowa w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99, oraz w związku z brakiem możliwości sprawdzenia procedur stosowanych przy wydawaniu paszportów takim osobom przez władze serbskie Komisja uznaje, że posiadacze serbskich paszportów wydanych przez specjalną Dyrekcję ds. Koordynacji (w jęz. serbskim:. Koordinaciona uprava ) powinni zostać wyłączeni z ruchu bezwizowego ustanowionego dla Serbii.

Dialog w sprawie liberalizacji systemu wizowego z Albanią oraz Bośnią i Hercegowiną będzie kontynuowany, a Komisja będzie aktywniej wspierać te kraje w dążeniu do spełnienia koniecznych kryteriów. Komisja zamierza wystąpić o przeniesienie ich z wykazu negatywnego do wykazu pozytywnego, gdy tylko spełnią konieczne kryteria.

° Dalsze wyjaśnienia dotyczące umów o zniesieniu wiz i posiadaczy paszportów biometrycznych

Wprowadzenie paszportów biometrycznych przez kraje Bałkanów Zachodnich jest jednym z najważniejszych elementów pomyślnego zakończenia dialogu o liberalizacji systemu wizowego. W tym kontekście z powodów związanych z bezpieczeństwem i zapobieganiem nielegalnej migracji zniesienie wiz dla obywateli Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, Czarnogóry i Serbii powinno dotyczyć tylko posiadaczy nowych paszportów biometrycznych wydanych przez te kraje.

Uwzględniając perspektywę europejską dla Bałkanów Zachodnich oraz fakt, że kraje tego regionu zniosły wymóg wizowy dla wszystkich obywateli UE, nie ma powodu dla uwarunkowania zniesienia wymogu wizowego dla tych krajów zawarciem umów o zniesieniu wiz z WE (jak w przypadku Bahamów i innych pięciu krajów przeniesionych z wykazu negatywnego do wykazu pozytywnego w grudniu 2006 r.).

° Kosowo w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99

Rada Europejska, która zebrała się w dniach 19–20 czerwca 2008 r. podkreśliła, że UE „pragnie wspomagać rozwój gospodarczy i polityczny Kosowa, jasno określając drogę ku integracji europejskiej, zgodnie z europejską perspektywą tego regionu”. Po ogłoszeniu niepodległości w dniu 17 lutego 2008 r. przez Parlament Kosowa, Rada oświadczyła, iż sytuacja dotycząca Kosowa stanowi jedyny w swoim rodzaju przypadek i pozostawiła państwom członkowskim swobodę podjęcia decyzji w sprawie kształtu ich stosunków z Kosowem zgodnie z prawem międzynarodowym i praktyką krajową. Do chwili obecnej 22 państwa członkowskie uznały niepodległość Kosowa.

Rozporządzenie Rady nr (WE) 539/2001 w obecnie obowiązującym kształcie nie zawiera wzmianki o Kosowie. Komisja nie rozpoczęła jeszcze dialogu z Kosowem na temat liberalizacji systemu wizowego. Z tego względu zgodnie z art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 539/2001 do załącznika I do tego rozporządzenia należy włączyć wzmiankę o Kosowie w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99, aby osoby mieszkające w Kosowie podlegały obowiązkowi wizowemu. Uzasadnieniem dla tego wniosku są wyłącznie obiektywnie stwierdzone wymogi bezpieczeństwa związane w szczególności z możliwością wystąpienia nielegalnej migracji pochodzącej z Kosowa w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99 lub przepływającej przez terytorium tego kraju. Pozostaje to bez uszczerbku dla obecnego statusu Kosowa określonego w rezolucji RB ONZ nr 1244/99.

2. Aspekty prawne wniosku

° Krótki opis proponowanych działań

- Celem wniosku jest przeniesienie Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, Czarnogóry i Serbii z wykazu negatywnego do wykazu pozytywnego, zaznaczając jednak, że dwa ostatnie kraje powinny zrealizować wszystkie kryteria zawarte w planach działania do dnia przyjęcia niniejszego wniosku przez Radę.

- Z powyższych powodów posiadacze paszportów serbskich wydanych przez serbską Dyrekcję ds. Koordynacji zostają wyłączeni z systemu bezwizowego dla Serbii.

- Uwzględniając fakt, że wprowadzenie nowych paszportów biometrycznych przez kraje Bałkanów Zachodnich stanowi podstawowy element dialogów w sprawie liberalizacji systemu wizowego, zniesienie obowiązku wizowego powinno obejmować jedynie tych obywateli wspomnianych krajów, którzy posiadają paszport biometryczny.

- W obecnej sytuacji w związku z faktem, iż do chwili obecnej nie otwarto dialogu z Kosowem, niniejszy wniosek powinien włączyć Kosowo w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99 do wykazu negatywnego.

° Podstawa prawna

Rozporządzenie (WE) nr 539/2001 opiera się na art. 62 ust. 2 lit. b) ppkt (i) Traktatu WE. Wniosek w sprawie zmiany tego rozporządzenia powinien zostać oparty na tej samej podstawie prawnej.

° Zasada proporcjonalności i pomocniczości

Zgodnie z art. 62 ust. 2 lit. b) ppkt (i) Traktatu WE rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymienia kraje trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych (tzw. „wykaz negatywny”) oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (tzw. „wykaz pozytywny”).

Decyzja o zmianie tych wykazów poprzez przeniesienie z wykazu negatywnego do wykazu pozytywnego i vice versa leży w wyłącznej kompetencji WE.

° Wybór instrumentów

Rozporządzenie – ponieważ dokonuje się zmiany rozporządzenia (WE) nr 539/2001.

3. Wpływ na budżet

Wnioskowana zmiana nie ma wpływu finansowego na budżet Wspólnoty.

2009/0104 (CNS)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. b) ppkt (i),

uwzględniając wniosek Komisji[12],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[13],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Treść wykazów krajów trzecich w załącznikach I i II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r.[14] powinna pozostawać w zgodności z kryteriami określonymi w motywie 5 tego rozporządzenia. Niektóre kraje trzecie, w których nastąpiła zmiana sytuacji w odniesieniu do tych kryteriów, powinny zostać przeniesione z jednego załącznika do drugiego.

(2) W dniu 1 stycznia 2008 r. weszły w życie umowy o ułatwieniach wizowych z pięcioma krajami Bałkanów Zachodnich – Albanią, Bośnią i Hercegowiną, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Czarnogórą i Serbią, co stanowi pierwszy etap działań wytyczonych przez agendę z Salonik, prowadzących do zniesienia obowiązku wizowego w odniesieniu do obywateli krajów tego regionu. Z każdym z tych krajów rozpoczęto w 2008 r. dialog w sprawie liberalizacji systemu wizowego i jednocześnie ustanowiono plany działań zmierzających do wprowadzenia ułatwień wizowych. W ocenie realizacji wspomnianych planów, dokonanej w maju 2009 r., Komisja uznała, że Była Jugosłowiańska Republika Macedonii wypełniła wszystkie kryteria określone w jej planie. Czarnogóra i Serbia zrealizowały większość kryteriów określonych w planach działań.

(3) W odniesieniu do osób mieszkających w Kosowie w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99 oraz osób, których zaświadczenie o obywatelstwie zostało wydane dla terytorium Kosowa w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99, specjalna Dyrekcja ds. Koordynacji w Belgradzie będzie odpowiedzialna za rozpatrywanie wniosków wizowych i wydawanie paszportów. Niemniej jednak z uwagi na kwestie bezpieczeństwa związane szczególnie z prawdopodobieństwem wystąpienia nielegalnej migracji, posiadacze serbskich paszportów wydanych przez tą specjalną Dyrekcję ds. Koordynacji (w jęz. serbskim: Koordinaciona uprava ) powinni być wyłączeni z systemu bezwizowego dla Serbii.

(4) W związku z powyższym Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Czarnogóra oraz Serbia [dwa ostatnie kraje muszą spełnić wszystkie kryteria do dnia przyjęcia niniejszego rozporządzenia], powinny zostać przesunięte do załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001. Zniesienie wiz dotyczy jedynie posiadaczy paszportów biometrycznych wydanych przez jeden z trzech wymienionych krajów.

(5) Ze względu na jasność prawną oraz bezpieczeństwo prawne i zgodnie z art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 539/2001 należy dodać Kosowo w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99 do załącznika I do tego rozporządzenia. Pozostaje to bez uszczerbku dla statusu Kosowa określonego w rezolucji RB ONZ nr 1244/99.

(6) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozszerzenie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy zawartej między Radą Unii Europejskiej a Republiką Islandii oraz Królestwem Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, należących do dziedziny, o której mowa w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy[15].

(7) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w znaczeniu umowy zawartej przez Unię Europejską, Wspólnotę Europejską i Konfederację Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, należących do dziedziny, o której mowa w art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/860/WE w sprawie podpisania tej umowy[16].

(8) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, należących do dziedziny, o której mowa w art. 1 pkt B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/261/WE z dnia 28 lutego 2008 r. w sprawie podpisania tego protokołu[17].

(9) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa, zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen[18]. Dlatego też Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związane ani nie podlega jego stosowaniu.

(10) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen[19]. Dlatego też Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana ani nie podlega jego stosowaniu.

(11) Niniejsze rozporządzenie stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2003 r. oraz art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2005 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 539/2001 wprowadza się następujące zmiany:

1) w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

a) w części 1 skreśla się wzmiankę o Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, Czarnogórze i Serbii;

b) w części 2 wprowadza się wzmiankę w brzmieniu:

„Kosowo w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99)”;

2) w załączniku II część I wprowadza się wzmianki w brzmieniu:

„Była Jugosłowiańska Republika Macedonii (*)

Czarnogóra (*)

Serbia [oprócz posiadaczy paszportów serbskich wydanych przez serbską Dyrekcję ds. Koordynacji (w jęz. serbskim: Koordinaciona uprava )](*)

(*) Zwolnienie z wymogu posiadania wizy odnosi się jedynie do posiadaczy paszportów biometrycznych.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący

[1] Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

[2] Dz.U. L 405 z 30.12.2006, s. 23.

[3] Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

[4] Rozporządzenie Rady (WE) nr 2414/2001 z dnia 7 grudnia 2001 r. (Dz.U. L 327 z 12.12.2001, s. 1); rozporządzenie Rady (WE) nr 453/2003 z dnia 6 marca 2003 r. (Dz.U. L 69 z 13.3.2003, s. 10); rozporządzenie Rady (WE) nr 851/2005 z dnia 2 czerwca 2005 r. (Dz.U. L 141 z 4.6.2005, s. 3); rozporządzenie Rady (WE) nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 1); rozporządzenie Rady (WE) nr 1932/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. (Dz.U. L 405 z 30.12.2006, s. 23).

[5] Z dnia 25 września 1995 r. (Dz. U. L 234 z 3.10.1995, s. 1).

[6] Zob. komunikat Komisji w związku z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2317/95 z dnia 25 września 1995 r. określającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych państw członkowskich (Dz.U. C 101 z 3.4.1998, s. 4).

[7] Zmiana rozporządzenia (WE) nr 539/2001 w drodze rozporządzenia Rady (WE) nr 1932/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. (Dz.U. L 405 z 30.12.2006) oraz sprostowanie (Dz.U. L 29 z 3.2.2007, s. 10).

[8] Zob. preambuły umów: z Albanią (Dz.U. L 334 z 19.12.2007, s. 85), Bośnią i Hercegowiną (Dz.U. L 334 z 19.12.2007, s. 97), Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii (Dz.U. L 334 z 19.12.2007, s. 125), Czarnogórą (Dz.U. L 334 z 19.12.2007, s. 169) oraz Serbią (Dz.U. L 334 z 19.12.2007, s. 109).

[9] COM(2007) 663 z 6.11.2007.

[10] COM(2008) 127 z 5.3.2008.

[11] Dialog w sprawie liberalizacji systemu wizowego nie obejmuje obszaru Kosowa w rozumieniu rezolucji RB ONZ nr 1244/99.

[12] Dz.U. C […] z […], s. […].

[13] Dz.U. C […] z […], s. […].

[14] Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

[15] Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31.

[16] Dz.U. L 370 z 17.12.2004, s. 78.

[17] Dz.U. L 83 z 26.3.2008, s. 3.

[18] Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43.

[19] Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20.

52009PC0366