(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

Wykaz ten może być aktualizowany z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku, zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 (2).

(3)

Zgodnie z załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 kwas askorbinowy (E 300), askorbinian sodu (E 301) i askorbinian wapnia (E 302) („dodatki do żywności”) są obecnie dopuszczone jako dodatki do żywności m.in. w kategorii 09.1.1 „Nieprzetworzone ryby” i kategorii 09.2 „Przetworzone ryby i produkty rybołówstwa, w tym mięczaki i skorupiaki”, kwantum satis. Komitet Naukowy ds. Żywności uznał ich stosowanie jako przeciwutleniaczy za dopuszczalne. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) w swojej opinii naukowej ponownie oceniającej bezpieczeństwo dodatków do żywności (3) potwierdził, że ich stosowanie jako dodatków do żywności nie budzi obaw co do bezpieczeństwa przy zgłoszonych zastosowaniach i poziomach stosowania oraz że nie ma potrzeby ustalania liczbowego dopuszczalnego dziennego spożycia. Taki wniosek oznacza, że dana substancja praktycznie nie budzi obaw w zakresie bezpieczeństwa, że informacje dotyczące narażenia i toksyczności są wiarygodne oraz że prawdopodobieństwo wystąpienia efektów szkodliwych u ludzi przy dawkach, które nie powodują dysproporcji pod względem wartości odżywczych u zwierząt, jest niewielkie. Obecnie nie określono maksymalnego poziomu liczbowego dla tych dodatków do żywności i muszą one być stosowane zgodnie z zasadami dobrej praktyki produkcyjnej, na poziomie nie wyższym niż poziom niezbędny do osiągnięcia zamierzonego celu i pod warunkiem że konsument nie jest wprowadzany w błąd.

(4)

W przypadku nieprzetworzonych ryb przeciwutleniacze stosuje się w celu spowolnienia odbarwienia mięsa ryb i jełczenia. W przypadku nieprzetworzonego tuńczyka konsumenci łączą świeżość z naturalnie czerwoną barwą świeżego mięsa tuńczyka.

(5)

Rozmrożone filety z tuńczyka wprowadzane do obrotu jako tuńczyk „świeży” należy uzyskiwać z tuńczyka mrożonego w temperaturze poniżej –18 °C po połowie („tuńczyk świeży”), natomiast inne rozmrożone filety z tuńczyka należy przeznaczać wyłącznie na konserwy („tuńczyk na konserwy”) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (4). Stosowanie dodatków do żywności w tuńczyku na konserwy w dużych ilościach w celu sztucznego przywrócenia barwy świeżego mięsa z tuńczyka stwarza możliwość wprowadzania go na rynek w sposób oszukańczy jako tuńczyka świeżego, sprzedaży po wyższej cenie, wprowadzania konsumentów w błąd co do produktu i narażania ich na ryzyko zatrucia histaminą.

(6)

Takie stosowanie dodatków do żywności nie jest jednak zgodne z ogólnymi warunkami umieszczania dodatków do żywności w wykazach unijnych i stosowania ich ani z zasadą quantum satis.

(7)

W następstwie dochodzeń w sprawie fałszowania żywności na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 (5) właściwe organy regularnie zgłaszają przypadki, w których stwierdzono, że filety z tuńczyka sprzedawane jako świeże zawierają dodatki do żywności w ilościach wyższych niż uznane przez te właściwe organy za niezbędne do osiągnięcia typowego wpływu przeciwutleniającego na świeżego tuńczyka. Na tej podstawie właściwe organy podejrzewają, że dodatki do żywności są stosowane w odniesieniu do tuńczyka na konserwy w celu odtworzenia jego barwy i wprowadzenia go do obrotu jako świeżego.

(8)

Ponieważ to do właściwych organów krajowych należy ustalenie, że nie zachowano zgodności z zasadą quantum satis, co może być trudne, państwa członkowskie, a w szczególności Hiszpania, zwróciły się do Komisji o ustanowienie odpowiedniego maksymalnego poziomu w odniesieniu do stosowania dodatków do żywności jako przeciwutleniaczy w rozmrożonym tuńczyku sprzedawanym jako tuńczyk świeży (nieprzetworzony) lub w tuńczyku marynowanym (przetworzonym).

(9)

Ze względu na pewność prawa oraz w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów i uczciwych praktyk w handlu żywnością należy zatem ustanowić maksymalny poziom stosowania dodatków do żywności w kategoriach żywności 09.1.1 i 09.2 w części E załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 w odniesieniu do tuńczyka.

(10)

Maksymalny poziom powinien umożliwić utrzymanie obecnych poziomów zgodnego z prawem stosowania przy zastosowaniu dobrych praktyk wytwarzania. Na podstawie informacji dostarczonych Urzędowi przez branżę w celu ponownej oceny bezpieczeństwa dodatków do żywności za właściwy uznaje się maksymalny poziom 300 mg/kg. Poziom ten jest najwyższym poziomem stosowania zgłoszonym przez branżę wymienionym w opinii naukowej Urzędu.

(11)

Komisja została poinformowana o badaniach przeprowadzonych przez branżę rybacką oraz o opinii jednego z właściwych organów, który stwierdził, że stosowanie 900 mg/kg dodatków do żywności jest konieczne do kontroli utleniania w filetach z tuńczyka w temperaturze poniżej 4 °C przez dziesięć dni. Jednak w świetle dostępnych informacji, a zwłaszcza faktu, że kontrole urzędowe przeprowadzone przez niektóre inne właściwe organy wykazały, że w przypadku rozmrożonego tuńczyka można osiągnąć dziesięciodniowy okres przydatności do spożycia bez zmiany jego barwy początkowej, stosując 300 mg/kg dodatków, poziom 300 mg/kg wydaje się wystarczający do osiągnięcia pożądanego efektu przeciwutleniającego.

(12)

Ustalenie maksymalnego poziomu w odniesieniu do stosowania kwasu askorbinowego (E 300), askorbinianu sodu (E 301) i askorbinianu wapnia (E302) jako przeciwutleniaczy w tuńczyku nie może mieć wpływu na zdrowie ludzi. W związku z tym zgodnie z art. 3 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 zasięgnięcie opinii Urzędu nie jest konieczne.

(13)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(14)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,