25.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 89/36 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 298/2014
z dnia 21 marca 2014 r.
zmieniające załącznik II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 oraz załącznik do rozporządzenia Komisji (UE) nr 231/2012 w odniesieniu do stosowania diwodorodifosforanu magnezu jako substancji spulchniającej i regulatora kwasowości
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (1), w szczególności jego art. 10 ust. 3, art. 14 oraz art. 30 ust. 5,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności ustanawiające jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2), w szczególności jego art. 7 ust. 5,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania. |
(2) |
W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 231/2012 (3) ustanowiono specyfikacje dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008. |
(3) |
Wykaz unijny i specyfikacje mogą zostać uaktualnione zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008, z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku. |
(4) |
W dniu 7 kwietnia 2011 r. złożono wniosek w sprawie zezwolenia na stosowanie diwodorodifosforanu magnezu jako substancji spulchniającej i regulatora kwasowości w niektórych kategoriach żywności, po czym udostępniono go państwom członkowskim. |
(5) |
Dozwolone jest stosowanie kwasu fosforowego – fosforanów – di-, tri- i polifosforanów (E 338–452) w pieczywie cukierniczym i wyrobach ciastkarskich jako substancji spulchniających. Difosforany (E 450), określone w rozporządzeniu (UE) nr 231/2012, mogą być stosowane jako alternatywa dla fosforanu glinowo-sodowego (E 541), obniżając zawartość aluminium w żywności przetworzonej. Określone w obowiązujących przepisach difosforany mają gorzkawy posmak, a ponadto mogą przyczyniać się do zwiększenia całkowitej zawartości sodu w żywności. |
(6) |
Specyfikacje dotyczące diwodorodifosforanu magnezu należy określić w załączniku do rozporządzenia (UE) nr 231/2012, ponieważ substancja ta może być stosowana jako alternatywa dla innych difosforanów w celu zmniejszenia gorzkiego posmaku oraz uniknięcia zwiększenia poziomu sodu w żywności. Należy zatem zatwierdzić stosowanie diwodorodifosforanu magnezu dla kategorii 6.2.1: Mąka, tylko mąka z dodatkiem środków spulchniających; 6.5: Makarony typu noodle; 6.6: Ciasto o luźnej konsystencji; 7.1: Chleb i bułki; oraz 7.2: Pieczywo cukiernicze i wyroby ciastkarskie. Diwodorodifosforanowi magnezu należy przydzielić numer E 450 (ix). |
(7) |
W tych samych kategoriach żywności zatwierdzono już podobne substancje, monozasadowe i dizasadowe sole magnezowe kwasu ortofosforowego (E343i; E343ii), których zawartość magnezu jest równa zawartości magnezu w diwodorodifosforanie magnezu lub od niej wyższa. Włączenie diwodorodifosforanu magnezu do załącznika do rozporządzenia (UE) nr 231/2012 jako alternatywnego difosforanu, a następnie jego stosowanie w środkach spożywczych nie spowoduje zwiększenia pobrania fosforu ani magnezu. Uznaje się zatem, że ustanowienie specyfikacji oraz wydanie szczególnego zezwolenia na stosowanie diwodorodifosforanu magnezu (E 450 (ix)) jako substancji spulchniającej i regulatora kwasowości nie rodzi obaw w zakresie bezpieczeństwa. |
(8) |
Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 Komisja powinna zasięgnąć opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności w celu uaktualnienia unijnego wykazu dodatków do żywności określonego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, z wyjątkiem przypadków gdy dana aktualizacja nie ma wpływu na zdrowie człowieka. Ponieważ uznaje się, że włączenie diwodorodifosforanu magnezu do załącznika do rozporządzenia (UE) nr 231/2012 oraz zezwolenie na stosowanie diwodorodifosforanu magnezu (E 450 (ix)) jako substancji spulchniającej nie rodzi obaw w zakresie bezpieczeństwa, zasięgnięcie opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności nie jest konieczne. |
(9) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 i (UE) nr 231/2012. |
(10) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
W załączniku do rozporządzenia (UE) nr 231/2012 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 21 marca 2014 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 16.
(2) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 1.
(3) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 231/2012 z dnia 9 marca 2012 r. ustanawiające specyfikacje dla dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 83 z 22.3.2012, s. 1).
ZAŁĄCZNIK I
W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
tabela w części C pkt l) otrzymuje brzmienie:
|
2) |
w części E załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 wprowadza się następujące zmiany:
|
(1) Nie obejmuje E 450 (ix)”
ZAŁĄCZNIK II
W załączniku do rozporządzenia (UE) nr 231/2012, po specyfikacjach dotyczących dodatku do żywności E 450 (vii) dodaje się następującą pozycję w brzmieniu:
„E 450 (ix) DIWODORODIFOSFORAN MAGNEZU |
|
Nazwy synonimowe |
Kwaśny pirofosforan magnezu, diwodoropirofosforan monomagnezowy; difosforan magnezu, pirofosforan magnezu |
Definicja |
Diwodorodifosforan magnezu jest kwaśną solą magnezową kwasu difosforowego. Jest produkowany przez powolne dodawanie dyspersji wodnej wodorotlenku magnezu do kwasu fosforowego aż do osiągnięcia stosunku molowego między Mg a P wynoszącego około 1:2. Podczas reakcji utrzymuje się temperaturę poniżej 60 °C. Do mieszaniny reakcyjnej dodaje się około 0,1 % nadtlenku wodoru, po czym muł się podgrzewa i mieli. |
Numer wg EINECS |
244-016-8 |
Nazwa chemiczna |
Diwodorodifosforan monomagnezowy |
Wzór chemiczny |
MgH2P2O7 |
Masa cząsteczkowa |
200,25 |
Oznaczenie zawartości |
Zawiera nie mniej niż 68,0 % i nie więcej niż 70,5 % P2O5 w przeliczeniu na P2O5 Zawiera nie mniej niż 18,0 % i nie więcej niż 20,5 % MgO w przeliczeniu na MgO |
Opis |
Białe kryształy lub proszek |
Identyfikacja |
|
Rozpuszczalność |
Słabo rozpuszczalny w wodzie, praktycznie nierozpuszczalny w etanolu |
Wielkość cząsteczek: |
Średnia wielkość cząsteczek waha się między 10 a 50 μm |
Czystość |
|
Strata przy prażeniu |
Nie więcej niż 12 % (800 °C, 0,5 godziny) |
Fluorki |
Nie więcej niż 20 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
Glin |
Nie więcej niż 50 mg/kg |
Arsen |
Nie więcej niż 1 mg/kg |
Kadm |
Nie więcej niż 1 mg/kg. |
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg” |