02012R0648 — PL — 12.08.2022 — 020.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1) |
zmienione przez:
sprostowane przez:
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 648/2012
z dnia 4 lipca 2012 r.
w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
TYTUŁ I
PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE
Artykuł 1
Przedmiot i zakres
Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:
członków ESBC i innych organów państw członkowskich pełniących podobne funkcje oraz innych unijnych organów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu;
Banku Rozrachunków Międzynarodowych;
banków centralnych i organów publicznych z następujących państw członkowskich, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu:
Japonii;
Stanów Zjednoczonych;
Australia;
Kanada;
Hongkong;
Meksyk;
Singapur;
Szwajcaria;
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
Z wyjątkiem obowiązku zgłaszania przewidzianego w art. 9, niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do następujących podmiotów:
wielostronnych banków rozwoju wymienionych w części 1 sekcja 4.2 załącznika VI do dyrektywy 2006/48/WE;
podmiotów sektora publicznego w rozumieniu art. 4 pkt 18 dyrektywy 2006/48/WE, w przypadku gdy są one własnością rządów centralnych i dysponują wyraźnymi gwarancjami udzielonymi przez rządy centralne;
Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej i europejskiego mechanizmu stabilności.
W tym celu Komisja przedstawi do dnia 17 listopada 2012 r. Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie zawierające ocenę międzynarodowego traktowania podmiotów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu, i banków centralnych.
Sprawozdanie to zawiera analizę porównawczą traktowania tych organów i banków centralnych w obrębie ram prawnych znacznej liczby państw trzecich, w tym co najmniej trzech najważniejszych jurysdykcji pod względem liczby kontraktów będących w obrocie, standardów zarządzania ryzykiem mających zastosowanie do transakcji na instrumentach pochodnych, jakich dokonały te organy, oraz banki centralne w tych jurysdykcjach. W sytuacji gdy w sprawozdaniu stwierdzi się – w szczególności w odniesieniu do analizy porównawczej – że wyłączenie zadań monetarnych tych banków centralnych państw trzecich z obowiązku rozliczenia i obowiązku sprawozdawczego jest konieczne, Komisja doda je do wykazu określonego w ust. 4.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
„CCP” oznacza osobę prawną, która działa pomiędzy kontrahentami kontraktów będących w obrocie na co najmniej jednym rynku finansowym, stając się nabywcą dla każdego sprzedawcy i sprzedawcą dla każdego nabywcy;
„repozytorium transakcji” oznacza osobę prawną zajmującą się gromadzeniem i przechowywaniem na szczeblu centralnym danych dotyczących instrumentów pochodnych;
„rozliczanie” oznacza proces ustalania pozycji, w tym obliczania zobowiązań netto, oraz zapewniania dostępności instrumentów finansowych, środków pieniężnych lub obydwu na potrzeby zabezpieczenia ekspozycji wynikających z tych pozycji;
„system obrotu” oznacza system użytkowany przez przedsiębiorstwo inwestycyjne lub podmiot gospodarczy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 i art. 4 ust. 1 pkt 13 dyrektywy 2004/39/WE inny niż podmiot giełdowy prowadzący regularną działalność w oparciu o ustalone zasady w rozumieniu w art. 4 ust. 1 pkt 7 tej dyrektywy, w którym skupiają się interesy związane z nabywaniem lub zbywaniem instrumentów finansowych w tym systemie, w sposób skutkujący kontraktem zgodnym z tytułem II lub III tej dyrektywy;
„instrument pochodny” lub „kontrakt pochodny” oznacza instrument finansowy wymieniony w sekcji C pkt 4)–10) załącznika I do dyrektywy 2004/39/WE określony w art. 38 i 39 rozporządzenia (WE) nr 1287/2006;
„klasa instrumentów pochodnych” oznacza podzbiór instrumentów pochodnych posiadających wspólne zasadnicze cechy charakterystyczne obejmujące, co najmniej, stosunek z aktywami bazowymi, rodzaj aktywów bazowych oraz walutę, w której wyrażona jest kwota referencyjna; instrumenty pochodne należące do tej samej klasy mogą mieć różne terminy zapadalności;
„instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym” lub „kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym” oznaczają kontrakty pochodne, które nie są zawierane na rynku regulowanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 14 dyrektywy 2004/39/WE lub na rynku państwa trzeciego, który uznaje się za równoważny rynkowi regulowanemu zgodnie z art. 2a niniejszego rozporządzenia;
„kontrahent finansowy”oznacza:
firmę inwestycyjną, której udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE ( 1 );
instytucję kredytową, której udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE ( 2 );
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2009/138/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 3 );
UCITS i, w stosownych przypadkach, jego spółkę zarządzającą, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2009/65/WE, chyba że dane UCITS ustanawia się wyłącznie do celów obsługi co najmniej jednego pracowniczego planu nabycia udziałów;
instytucję pracowniczych programów emerytalnych (IORP) zdefiniowaną w art. 6 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2341 ( 4 );
alternatywny fundusz inwestycyjny (AFI) zdefiniowany w art. 4 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/61/UE, który ma siedzibę w Unii albo który jest zarządzany przez zarządzającego alternatywnym funduszem inwestycyjnym (ZAFI) posiadającego zezwolenie lub zarejestrowanego zgodnie z tą dyrektywą 2011/61/UE, chyba że dany AFI ustanawia się wyłącznie do celów obsługi co najmniej jednego pracowniczego planu nabycia udziałów lub gdy dany AFI jest podmiotem specjalnego przeznaczenia utworzonym do celów sekurytyzacji, o którym mowa w art. 2 ust. 3 lit. g) dyrektywy 2011/61/UE, oraz, w stosownych przypadkach, jego ZAFI mający siedzibę w Unii;
centralny depozyt papierów wartościowych, któremu udzielono zezwolenia zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 ( 5 );
„kontrahent niefinansowy” oznacza przedsiębiorstwo mające siedzibę w Unii inne niż podmioty, o których mowa w pkt 1) oraz 8);
„system programów emerytalnych” oznacza:
instytucje pracowniczych programów emerytalnych w rozumieniu art. 6 lit. a dyrektywy 2003/41/WE, w tym wszelkie upoważnione podmioty odpowiadające za zarządzanie nimi i działanie w ich imieniu, o czym mowa w art. 2 ust. 1 tej dyrektywy, oraz wszelkie podmioty prawne utworzone do celów inwestowania na rzecz takich instytucji i działające tylko i wyłącznie w ich interesie;
prowadzoną przez instytucje działalność w zakresie pracowniczych programów emerytalnych, o której mowa w art. 3 dyrektywy 2003/41/WE;
działalność w zakresie pracowniczych programów emerytalnych prowadzona przez przedsiębiorstwa ubezpieczeń na życie podlegające dyrektywie 2002/83/WE, pod warunkiem że wszystkie aktywa i pasywa odpowiadające tej działalności są wydzielone, zarządzane i zorganizowane niezależnie od pozostałej działalności przedsiębiorstwa ubezpieczeń, bez możliwości przeniesienia;
wszelkie inne upoważnione i nadzorowane podmioty lub systemy programów, działające w danym państwie, pod warunkiem że:
są uznawane przez prawo krajowe; oraz
ich zasadniczym celem jest zapewnianie świadczeń emerytalnych;
„ryzyko kredytowe kontrahenta” oznacza ryzyko niewykonania zobowiązania przez stronę transakcji przed ostatecznym rozrachunkiem przepływów środków pieniężnych związanych z tą transakcją;
„uzgodnienie interoperacyjne” oznacza uzgodnienie pomiędzy dwoma kontrahentami centralnymi bądź większą ich liczbą dotyczące międzysystemowej realizacji transakcji;
„właściwy organ” oznacza właściwy organ zdefiniowany w ustawodawstwie, o którym mowa w pkt 8 niniejszego artykułu, właściwy organ, o którym mowa w art. 10 ust. 5, lub organ wyznaczony przez każde z państw członkowskich zgodnie z art. 22;
„członek rozliczający” oznacza przedsiębiorstwo uczestniczące w CCP, odpowiedzialne za zobowiązania finansowe wynikające z tego uczestnictwa;
„klient” oznacza przedsiębiorstwo związane stosunkiem umownym z członkiem rozliczającym CCP, umożliwiającym temu przedsiębiorstwu rozliczanie jego transakcji za pośrednictwem tego CCP;
„grupa” oznacza grupę przedsiębiorstw składającą się z jednostki dominującej i jej jednostek zależnych w rozumieniu art. 1 i 2 dyrektywy 83/349/EWG lub grupę przedsiębiorstw, o których mowa w art. 3 ust. 1 oraz art. 80 ust. 7 i 8 dyrektywy 2006/48/WE;
„instytucja finansowa” oznacza przedsiębiorstwo inne niż instytucja kredytowa, którego działalnością podstawową jest nabywanie udziałów kapitałowych lub realizacja co najmniej jednego rodzaju czynności wymienionych w pkt 2–12 załącznika I do dyrektywy 2006/48/WE;
„finansowa spółka holdingowa” oznacza instytucję finansową, której przedsiębiorstwa zależne są wyłącznie albo głównie instytucjami kredytowymi lub instytucjami finansowymi, przy czym co najmniej jedno z tych przedsiębiorstw zależnych jest instytucją kredytową, oraz która nie jest finansową spółką holdingową o działalności mieszanej w rozumieniu art. 2 ust. 15 dyrektywy 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, przedsiębiorstwami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego ( 6 );
„przedsiębiorstwo usług pomocniczych” oznacza przedsiębiorstwo, którego podstawowa działalność polega na posiadaniu majątku lub zarządzaniu nim, zarządzaniu usługami w zakresie przetwarzania danych lub podobnej działalności o charakterze pomocniczym w stosunku do podstawowej działalności jednej lub więcej instytucji kredytowych;
„znaczny pakiet akcji” oznacza każdy posiadany bezpośrednio lub pośrednio pakiet akcji lub udział w CCP lub repozytorium transakcji stanowiący co najmniej 10 % kapitału bądź praw głosu, zgodnie z art. 9 i 10 dyrektywy 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym ( 7 ), uwzględniając warunki dotyczące ich agregacji przewidziane w art. 12 ust. 4 i 5 tej dyrektywy, lub też taki, który umożliwia wywieranie znaczącego wpływu na kierownictwo danego CCP lub repozytorium transakcji, w którym ten pakiet akcji lub udział jest posiadany;
„jednostka dominująca” oznacza jednostkę dominującą w rozumieniu art. 1 i 2 dyrektywy 83/349/EWG;
„jednostka zależna” oznacza jednostkę zależną w rozumieniu art. 1 i 2 dyrektywy 83/349/EWG, w tym jednostkę zależną jednostki zależnej jednostki dominującej najwyższego szczebla;
„kontrola” oznacza stosunek między jednostką dominującą a jednostką zależną w rozumieniu art. 1 dyrektywy 83/349/EWG;
„bliskie powiązania” oznaczają sytuację, w której dwie osoby fizyczne lub prawne bądź większa liczba tych osób jest ze sobą powiązanych:
udziałem, poprzez posiadanie bezpośrednio lub za pomocą stosunku kontroli co najmniej 20 % praw głosu lub kapitału przedsiębiorstwa;
kontrolą lub podobnym związkiem między jakąkolwiek osobą fizyczną lub prawną a przedsiębiorstwem lub jednostką zależną danej jednostki zależnej również uważanej za jednostkę zależną przedsiębiorstwa dominującego najwyższego szczebla.
Sytuacja, w której dwie osoby fizyczne lub prawne bądź większa liczba tych osób jest trwale związanych z jedną i tą samą osobą przez stosunek kontroli, jest również uznawana za bliskie powiązanie tych osób;
„kapitał” oznacza kapitał subskrybowany w rozumieniu art. 22 dyrektywy Rady 86/635/EWG z dnia 8 grudnia 1986 r. w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych ( 8 ), w zakresie, w jakim został on wpłacony, łącznie z ażio emisyjnym, i w jakim w pełni pokrywa on straty w sytuacjach kontynuowania działalności, a w przypadku bankructwa lub likwidacji ma niższą pozycję niż wszystkie inne wierzytelności;
„rezerwy” oznaczają rezerwy określone w art. 9 czwartej dyrektywy Rady 78/660/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. wydanej na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu, w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek ( 9 ), oraz niepodzielone zyski i niepokryte straty z lat ubiegłych;
„zarząd” oznacza organ zarządzający lub organ nadzorczy lub obydwa te organy, zgodnie z krajowym prawem spółek;
„niezależny członek zarządu” oznacza członka zarządu nieposiadającego stosunków gospodarczych, więzów rodzinnych bądź innych relacji prowadzących do konfliktu interesów z zainteresowanym CCP lub akcjonariuszami posiadającymi pakiet kontrolny, jego kierownictwem bądź członkami rozliczającymi oraz który nie posiadał takich stosunków w ciągu pięciu lat poprzedzających członkostwo w zarządzie;
„kierownictwo wyższego szczebla” oznacza osobę bądź osoby faktycznie kierujące działalnością CCP lub repozytorium transakcji oraz członka zarządzającego bądź członków zarządzających zarządu;
„obligacja zabezpieczona” oznacza obligację spełniającą wymogi art. 129 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
„jednostka obligacji zabezpieczonych” oznacza emitenta obligacji zabezpieczonych lub pulę aktywów stanowiących zabezpieczenie obligacji zabezpieczonych.
Artykuł 2a
Decyzje o równoważności na użytek definicji instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 86 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 3
Transakcje wewnątrzgrupowe
W odniesieniu do kontrahenta finansowego transakcja wewnątrzgrupowa jest:
kontraktem pochodnym będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartym z innym kontrahentem będącym członkiem tej samej grupy, o ile spełnione są następujące warunki:
kontrahent finansowy ma siedzibę w Unii lub jeżeli posiada siedzibę w państwie trzecim, Komisja przyjęła akt wykonawczy zgodnie z art. 13 ust. 2 w odniesieniu do tego państwa trzeciego;
drugi kontrahent jest kontrahentem finansowym, finansową spółką holdingową, instytucją finansową lub przedsiębiorstwem usług pomocniczych objętym odpowiednimi wymogami ostrożnościowymi;
obaj kontrahenci objęci są w pełni tą samą konsolidacją; oraz
obaj kontrahenci podlegają właściwym procedurom z zakresu scentralizowanej oceny, pomiaru i kontroli ryzyka;
kontraktem pochodnym będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartym z innym kontrahentem, w przypadku gdy obydwaj kontrahenci należą do tego samego systemu ochrony instytucjonalnej, o którym mowa w art. 80 ust. 8 dyrektywy 2006/48/WE, jeżeli spełniony jest warunek określony w lit. a) ppkt (ii) niniejszego ustępu;
kontraktem pochodnym będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartym między instytucjami kredytowymi powiązanymi z tym samym organem centralnym lub między taką instytucją kredytową a organem centralnym, jak przewiduje art. 3 ust. 1 dyrektywy 2006/48/WE; lub
kontraktem pochodnym będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartym z kontrahentem niefinansowym będącym członkiem tej samej grupy, pod warunkiem że obaj kontrahenci objęci są w pełni tą samą konsolidacją i podlegają właściwym procedurom z zakresu scentralizowanej oceny, pomiaru i kontroli ryzyka oraz że kontrahent ten ma siedzibę w Unii lub na terenie jurysdykcji państwa trzeciego, dla którego Komisja przyjęła akt wykonawczy zgodnie z art. 13 ust. 2 w odniesieniu do tego państwa trzeciego.
Do celów niniejszego artykułu kontrahenci uznawani są za objętych tą samą konsolidacją, w przypadku gdy obaj są:
objęci konsolidacją zgodnie z dyrektywą 83/349/EWG lub międzynarodowymi standardami sprawozdawczości finansowej (MSSF) przyjętymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 lub – w odniesieniu do grupy, której jednostka dominująca posiada siedzibę w kraju trzecim – zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości kraju trzeciego uznanymi za ekwiwalentne do MSSF zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1569/2007 (lub standardami rachunkowości kraju trzeciego, których stosowanie jest dozwolone zgodnie z art. 4 tego rozporządzenia); albo
objęci takim samym nadzorem skonsolidowanym zgodnie z dyrektywą 2006/48/WE lub dyrektywą 2006/49/WE lub – w odniesieniu do grupy, której jednostka dominująca posiada siedzibę w kraju trzecim – takim samym nadzorem skonsolidowanym sprawowanym przez właściwy organ państwa trzeciego, który zweryfikowano jako odpowiadający organowi podlegającemu zasadom ustanowionym w art. 143 dyrektywy 2006/48/WE lub art. 2 dyrektywy 2006/49/WE.
TYTUŁ II
ROZLICZANIE, ZGŁASZANIE I OGRANICZANIE RYZYKA INSTRUMENTÓW POCHODNYCH BĘDĄCYCH PRZEDMIOTEM OBROTU POZA RYNKIEM REGULOWANYM
Artykuł 4
Obowiązek rozliczania
Kontrahenci rozliczają wszystkie kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym należące do tych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które zostały uznane za podlegające obowiązkowi rozliczania zgodnie z art. 5 ust. 2, w przypadku gdy kontrakty te spełniają oba z poniższych warunków:
zostały zawarte na jeden z następujących sposobów:
między dwoma kontrahentami finansowymi, którzy spełniają warunki określone w art. 4a ust. 1 akapit drugi;
między kontrahentem finansowym, który spełnia warunki określone w art. 4a ust. 1 akapit drugi, a kontrahentem niefinansowym, który spełnia warunki określone w art. 10 ust. 1 akapit drugi;
między dwoma kontrahentami niefinansowymi, którzy spełniają warunki określone w art. 10 ust. 1 akapit drugi;
między – z jednej strony – kontrahentem finansowym, który spełnia warunki określone w art. 4a ust. 1 akapit drugi, lub kontrahentem niefinansowym, który spełnia warunki określone w art. 10 ust. 1 akapit drugi, z jednej strony, a – z drugiej strony – podmiotem mającym siedzibę w państwie trzecim, który podlegałby obowiązkowi rozliczania, gdyby miał siedzibę w Unii, z drugiej strony;
między dwoma podmiotami mającymi siedzibę w jednym lub większej liczbie państw trzecich, które – gdyby miały siedzibę w Unii – podlegałyby obowiązkowi rozliczania, pod warunkiem że dany kontrakt ma bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii, lub w przypadku gdy taki obowiązek jest niezbędny lub stosowny, by zapobiec obchodzeniu jakichkolwiek przepisów niniejszego rozporządzenia; oraz
są zawierane lub przedłużane w dniu, w którym obowiązek rozliczania staje się skuteczny, lub po tej dacie, pod warunkiem, że w dniu zawierania lub przedłużania obaj kontrahenci spełniają warunki określone w lit. a).
Wyłączenie określone w akapicie pierwszym ma zastosowanie wyłącznie:
gdy dwaj kontrahenci posiadający siedzibę na terenie Unii i należący do tej samej grupy powiadomili uprzednio odnośne właściwe organy w formie pisemnej, że zamierzają skorzystać z wyłączenia dla zawartych pomiędzy nimi kontraktów dotyczących instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Powiadomienie takie należy wystosować nie później niż na 30 dni kalendarzowych przed skorzystaniem z wyłączenia. W terminie 30 dni kalendarzowych od otrzymania powiadomienia właściwe organy mogą wyrazić sprzeciw co do skorzystania z tego wyłączenia, jeżeli transakcje pomiędzy kontrahentami nie spełniają warunków określonych w art. 3, bez uszczerbku dla prawa właściwych organów do wniesienia sprzeciwu po upływie tego okresu 30 dni kalendarzowych, jeżeli warunki te przestały być spełniane. Jeśli właściwe organy nie mogą dojść do porozumienia, w jego osiągnięciu może im pomóc ESMA zgodnie z uprawnieniami posiadanym na mocy art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010;
w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartych pomiędzy dwoma kontrahentami należącymi do tej samej grupy posiadającymi siedzibę w państwie członkowskim lub kraju trzecim, w którym kontrahent posiadający siedzibę na terenie Unii uzyskał zezwolenie na zastosowanie wyłączenia ze strony właściwego organu w terminie 30 dni po otrzymaniu zawiadomienia od kontrahenta posiadającego siedzibę w Unii, pod warunkiem że spełniono warunki określone w art. 3. Właściwy organ zawiadamia ESMA o tej decyzji.
W tym celu kontrahent staje się członkiem rozliczającym, klientem lub zawiera pośrednie uzgodnienia rozliczeniowe z członkiem rozliczającym, pod warunkiem że uzgodnienia te nie zwiększają ryzyka kontrahenta oraz gwarantują, że aktywa i pozycje kontrahenta korzystają z ochrony ze skutkiem równoważnym do tego, o którym mowa w art. 39 i art. 48.
Członkom rozliczającym i klientom zezwala się na kontrolowanie ryzyk związanych z oferowanymi usługami rozliczeniowymi.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 82 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez określenie warunków, zgodnie z którymi warunki handlowe, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, są uznawane za uczciwe, rozsądne, niedyskryminacyjne i przejrzyste na podstawie następujących elementów:
wymogów dotyczących uczciwości i przejrzystości w odniesieniu do opłat, cen, zasad udzielania zniżek oraz innych ogólnych warunków umownych dotyczących wykazu cen, bez uszczerbku dla poufnego charakteru ustaleń umownych z poszczególnymi kontrahentami;
czynników stanowiących rozsądne warunki handlowe w celu zapewnienia obiektywnych i racjonalnych ustaleń umownych;
wymogów służących ułatwieniu świadczenia usług rozliczeniowych w sposób uczciwy i niedyskryminacyjny z uwzględnieniem powiązanych kosztów i ryzyka, tak by różnice w naliczanych cenach były proporcjonalne do kosztów, ryzyk i korzyści; oraz
kryteriów mających zastosowanie do członka rozliczającego lub klienta i dotyczące kontroli ryzyka związanego z oferowanymi usługami rozliczeniowymi.
ESMA przedkłada Komisji projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które są zawierane przez jednostki obligacji zabezpieczonych w związku z obligacjami zabezpieczonymi lub przez jednostkę specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji w związku z sekurytyzacją, w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 ( 10 ), pod warunkiem że:
w przypadku jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji jednostka ta emituje wyłącznie sekurytyzacje, które spełniają wymogi art. 18 oraz art. 19–22 lub art. 23–26 rozporządzenia (UE) 2017/2402 [rozporządzenia w sprawie sekurytyzacji];
kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym wykorzystywane są jedynie do zabezpieczenia przed niedopasowaniem stopy procentowej lub niedopasowaniem walutowym w ramach obligacji zabezpieczonych lub sekurytyzacji; oraz
uzgodnienia w ramach obligacji zabezpieczonych lub sekurytyzacji odpowiednio ograniczają ryzyko kredytowe kontrahenta w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartych przez jednostkę obligacji zabezpieczonych lub jednostkę specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji w związku z obligacjami zabezpieczonymi lub sekurytyzacją.
Europejskie urzędy nadzoru przedłożą Komisji projekt tych regulacyjnych standardów technicznych do dnia 18 lipca 2018 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do uzupełniania niniejszego rozporządzenia, poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w niniejszym ustępie, zgodnie z art. 10–14 rozporządzeń (UE) nr 1093/2010, (UE) nr 1094/2010 lub (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 4a
Kontrahenci finansowi podlegający obowiązkowi rozliczania
W przypadku gdy kontrahent finansowy nie oblicza swoich pozycji lub wynik tego obliczenia przekracza dowolny z progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania określonych zgodnie z art. 10 ust. 4 lit. b), wówczas kontrahent finansowy:
niezwłocznie powiadamia o tym ESMA i odpowiedni właściwy organ, oraz – w stosownych przypadkach – wskazując okres użyty do obliczenia;
zawiera uzgodnienia rozliczeniowe w terminie czterech miesięcy od powiadomienia, o którym mowa w lit. a) niniejszego akapitu; oraz
zostaje objęty obowiązkiem rozliczania, o którym mowa w art. 4, w odniesieniu do wszystkich kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, dotyczących jakiejkolwiek klasy instrumentów pochodnych będącej przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, która jest objęta obowiązkiem rozliczania, zawarta lub przedłużona po upływie ponad czterech miesięcy następujących po powiadomieniu, o którym mowa w lit. a) niniejszego akapitu.
Kontrahent finansowy musi być w stanie wykazać odpowiedniemu właściwemu organowi, że obliczenie zagregowanej średniej pozycji na koniec miesiąca za poprzednich 12 miesięcy nie prowadzi do systematycznego niedoszacowania tej pozycji.
Niezależnie od akapitu pierwszego, w przypadku UCITS i AFI pozycje, o których mowa w ust. 1, oblicza się na poziomie danego funduszu.
Spółki zarządzające UCITS, które zarządzają co najmniej dwoma UCITS, oraz ZAFI, które zarządzają co najmniej dwoma AFI, muszą być w stanie wykazać odpowiednim właściwym organom, że obliczanie pozycji na poziomie funduszu nie prowadzi do:
systematycznego niedoszacowania pozycji dowolnego z funduszy, którymi zarządzają, lub pozycji zarządzającego; ani
obchodzenia obowiązku rozliczania.
Odpowiednie właściwe organy kontrahenta finansowego i pozostałych podmiotów w ramach grupy ustanawiają procedury współpracy w celu zapewnienia skutecznego obliczania pozycji na poziomie grupy.
Artykuł 5
Procedura wypełniania obowiązku rozliczania
W terminie sześciu miesięcy od otrzymania powiadomienia zgodnie z ust. 1 lub od zakończenia procedury uznawania, o której mowa w art. 25, ESMA, po przeprowadzeniu konsultacji społecznych oraz po konsultacji z ERRS, a także – w stosownych przypadkach – z właściwymi organami krajów trzecich, opracowuje i przedkłada Komisji do zatwierdzenia projekt regulacyjnych standardów technicznych określający następujące elementy:
klasę instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które powinny podlegać obowiązkowi rozliczania, o którym mowa w art. 4;
datę lub daty, od których obowiązek rozliczania staje się skuteczny, w tym każde stopniowe wprowadzanie w odniesieniu do kategorii kontrahentów, do których obowiązek rozliczania ma zastosowanie.
▼M12 —————
Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Opracowując projekty regulacyjnych standardów technicznych na mocy niniejszego ustępu, EUNGiPW nie narusza przepisów przejściowych w odniesieniu do instrumentów pochodnych dotyczących energii C6 zgodnie z art. 95 dyrektywy 2014/65/UE ( 11 ).
Po powiadomieniu ESMA publikuje wezwanie do opracowania wniosków dotyczących rozliczania tych klas instrumentów pochodnych.
W celu zmniejszenia ryzyka systemowego, w projektach regulacyjnych standardów technicznych w odniesieniu do części, o której mowa w ust. 2 lit. a), bierze się pod uwagę następujące kryteria:
stopień standaryzacji warunków umownych i procesów operacyjnych danych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;
wolumen i płynność danej klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;
dostępność rzetelnych, wiarygodnych i powszechnie akceptowanych informacji o wycenach w danej klasie kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.
Opracowując projekt tych regulacyjnych standardów technicznych, ESMA może uwzględnić wzajemne powiązania pomiędzy kontrahentami za pomocą odnośnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, przewidywany wpływ na poziom ryzyka kredytowego kontrahenta występującego między kontrahentami oraz wpływ na konkurencję w Unii.
W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu ESMA opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria, o których mowa w lit. a), b) i c) akapitu pierwszego.
ESMA przedkłada Komisji projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Projekt regulacyjnych standardów technicznych w odniesieniu do części, o której mowa w ust. 2 lit. b), bierze pod uwagę następujące kryteria:
oczekiwany wolumen danej klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;
czy tę samą klasę instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym rozlicza już więcej niż jeden CCP;
zdolność danego CCP do obsługi oczekiwanego wolumenu i zarządzania ryzykiem wynikającym z rozliczania danej klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;
rodzaj i liczbę kontrahentów, którzy są aktywni i od których można oczekiwać, że będą aktywni na rynku danej klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;
okres, jakiego potrzebuje kontrahent podlegający obowiązkowi rozliczenia na wprowadzenie rozwiązań niezbędnych do rozliczania swoich kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym za pośrednictwem CCP;
zdolność do zarządzania ryzykiem oraz zdolność prawna i zdolność operacyjna kontrahentów, którzy są aktywni na rynku w odniesieniu do danej klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i którzy zostaliby objęci obowiązkiem rozliczania na mocy art. 4 ust. 1.
Artykuł 6
Rejestr publiczny
Rejestr ten obejmuje:
klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które podlegają obowiązkowi rozliczania na mocy art. 4;
CCP, którzy posiadają zezwolenie zgodnie z art. 17 lub zostali uznani zgodnie z art. 25, daty otrzymania – odpowiednio – zezwolenia lub uznania oraz wskazanie, że CCP posiadają zezwolenie lub zostali uznani do celów obowiązku rozliczania;
daty, z którymi obowiązek rozliczania wchodzi w życie, w tym również w odniesieniu do jakiegokolwiek stopniowego wdrażania;
klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym określone przez ESMA zgodnie z art. 5 ust. 3;
▼M12 —————
CCP, o których właściwy organ powiadomił ESMA do celów obowiązku rozliczenia oraz termin powiadomienia o każdym z nich.
ESMA przedstawia Komisji projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 6a
Zawieszenie obowiązku rozliczania
ESMA może wystąpić do Komisji z wnioskiem o zawieszenie obowiązku rozliczania, o którym mowa w art. 4 ust. 1, w odniesieniu do konkretnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym lub do konkretnego rodzaju kontrahentów, jeżeli spełniony jest jeden z poniższych warunków:
konkretne klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nie są już odpowiednie do rozliczania centralnego zgodnie z kryteriami, o których mowa w art. 5 ust. 4 akapit pierwszy i w art. 5 ust. 5;
CCP prawdopodobnie zaprzestanie rozliczania tych konkretnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, a żaden inny CCP nie jest w stanie rozliczać w sposób nieprzerwany tych konkretnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;
zawieszenie obowiązku rozliczania w odniesieniu do konkretnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym lub do konkretnego rodzaju kontrahentów jest konieczne w celu uniknięcia poważnego zagrożenia dla stabilności finansowej lub prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych w Unii lub w celu zaradzenia takiemu zagrożeniu, a zawieszenie to jest proporcjonalne do tych celów.
Na potrzeby akapitu pierwszego lit. c) i przed złożeniem wniosku, o którym mowa w akapicie pierwszym, ESMA konsultuje się z ERRS i właściwymi organami wyznaczonymi zgodnie z art. 22.
Wnioskowi, o którym mowa w akapicie pierwszym, towarzyszą dowody na to, że spełniony jest co najmniej jeden z warunków tam określonych.
W przypadku gdy ESMA uzna zawieszenie obowiązku rozliczania za mającą nastąpić istotną zmianę w kryteriach dotyczących obowiązku obrotu, o której mowa w art. 32 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 600/2014, wniosek, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, może również obejmować wniosek o zawieszenie obowiązku obrotu ustanowionego w art. 28 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia w odniesieniu do tych samych konkretnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które są przedmiotem wniosku o zawieszenie obowiązku rozliczania.
W terminie 48 godzin od otrzymania wniosku od właściwych organów, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, i na podstawie uzasadnienia i dowodów przedstawionych przez właściwy organ, ESMA kieruje do Komisji wniosek o zawieszenie obowiązku rozliczania, o którym mowa w art. 4 ust. 1, albo odrzuca wniosek, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu. ESMA informuje zainteresowany właściwy organ o swojej decyzji. W przypadku odrzucenia wniosku właściwego organu ESMA przedstawia pisemne uzasadnienie tej decyzji.
Akt wykonawczy, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 86 ust. 3.
Zawieszenie obowiązku obrotu, o którym mowa w ust. 5, obowiązuje przez taki sam początkowy okres.
Akt wykonawczy, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 86 ust. 3.
W odpowiednim czasie przed upływem okresu zawieszenia, o którym mowa w ust. 7 niniejszego artykułu, lub okresu przedłużenia, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, ESMA wydaje opinię dla Komisji w kwestii tego, czy przyczyny zawieszenia nadal mają zastosowanie. Na potrzeby ust. 1 akapit pierwszy lit. c) niniejszego artykułu ESMA konsultuje się z ERRS i właściwymi organami wyznaczonymi zgodnie z art. 22. ESMA przesyła kopię tej opinii Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Opinia ta nie jest podawana do wiadomości publicznej.
Akt wykonawczy w sprawie przedłużenia zawieszenia obowiązku rozliczania może również przedłużać okres zawieszenia obowiązku obrotu, o którym mowa w ust. 7.
Przedłużenie zawieszenia obowiązku obrotu obowiązuje przez taki sam okres jak przedłużenie zawieszenia obowiązku rozliczania.
Artykuł 6b
Zawieszenie obowiązku rozliczania w przypadku restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji
Jeżeli CCP spełnia warunki określone w art. 22 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/23 ( 12 ), organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji właściwy dla danego CCP wyznaczony na mocy art. 3 ust. 1 tego rozporządzenia lub właściwy organ wyznaczony zgodnie z art. 22 ust. 1 niniejszego rozporządzenia mogą, z własnej inicjatywy lub na wniosek właściwego organu odpowiedzialnego za nadzór nad członkiem rozliczającym CCP objętego restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, zwrócić się do Komisji o zawieszenie obowiązku rozliczania, o którym mowa w art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do konkretnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym lub w odniesieniu do konkretnego rodzaju kontrahenta, jeżeli spełnione są następujące warunki:
CCP objęty restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją uzyskał zezwolenie na rozliczanie konkretnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, podlegających obowiązkowi rozliczania, których dotyczy wniosek o zawieszenie; oraz
zawieszenie obowiązku rozliczania w odniesieniu do tych konkretnych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym lub w odniesieniu do konkretnego rodzaju kontrahenta jest konieczne w celu uniknięcia poważnego zagrożenia dla stabilności finansowej lub dla prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych w Unii, bądź zaradzenia takiemu zagrożeniu, w związku z restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją danego CCP, a to zawieszenie jest proporcjonalne do tych celów.
Wnioskowi, o którym mowa w akapicie pierwszym, towarzyszą dowody na spełnienie warunków określonych w akapicie pierwszym lit. a) i b).
Organ, o którym mowa w akapicie pierwszym, zgłasza swój uzasadniony wniosek ESMA i ERRS w tym samym czasie, w którym wniosek jest przedkładany Komisji.
ESMA przedkłada swój uzasadniony wniosek organowi, o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy, i ERRS w tym samym czasie, w którym wniosek jest przedkładany Komisji.
Przyjmując akt wykonawczy, o którym mowa w akapicie pierwszym, Komisja uwzględnia wydaną przez ESMA opinię, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, o których mowa w art. 21 rozporządzenia (UE) 2021/23, kryteria określone w art. 5 ust. 4 i 5 niniejszego rozporządzenia dotyczące tych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym oraz konieczność zawieszenia w celu uniknięcia poważnego zagrożenia dla stabilności finansowej lub dla prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych w Unii, bądź zaradzenia takiemu zagrożeniu.
W przypadku gdy Komisja odrzuca wniosek o zawieszenie, przedstawia ona stosowne uzasadnienie na piśmie organowi, który wystąpił z wnioskiem i o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy, oraz ESMA. Komisja bezzwłocznie informuje o tym Parlament Europejski i Radę i przekazuje im uzasadnienie przekazane organowi, który wystąpił z wnioskiem i o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy, oraz ESMA. Informacje takie nie są podawane do wiadomości publicznej.
Akt wykonawczy, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 86 ust. 3.
Zawieszenie obowiązku obrotu, o którym mowa w ust. 6, obowiązuje przez taki sam początkowy okres.
Akt wykonawczy, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 86 ust. 3.
Wnioskowi towarzyszą dowody wskazujące na to, że warunki określone w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) i b) są nadal spełnione.
Organ, o którym mowa w akapicie pierwszym, zgłasza swój uzasadniony wniosek ESMA i ERRS w tym samym czasie, w którym o wniosku powiadamiana jest Komisja.
Wniosek, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie jest podawany do wiadomości publicznej.
ESMA, bez zbędnej zwłoki po otrzymaniu powiadomienia o wniosku oraz – jeżeli uzna to za konieczne – po konsultacji z ERRS, kieruje do Komisji opinię na temat tego, czy przyczyny zawieszenia nadal mają zastosowanie, uwzględniając konieczność uniknięcia poważnego zagrożenia dla stabilności finansowej lub dla prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych w Unii, bądź zaradzenia takiemu zagrożeniu, a także uwzględniając cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji określone w art. 21 rozporządzenia (UE) 2021/23 oraz kryteria określone w art. 5 ust. 4 i 5 niniejszego rozporządzenia. ESMA przesyła kopię tej opinii Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Opinia ta nie jest podawana do wiadomości publicznej.
Akt wykonawczy w sprawie przedłużenia zawieszenia obowiązku rozliczania może również przedłużać okres zawieszenia obowiązku obrotu, o którym mowa w ust. 6.
Przedłużenie zawieszenia obowiązku obrotu obowiązuje przez taki sam okres jak przedłużenie zawieszenia obowiązku rozliczania.
Artykuł 7
Dostęp do CCP
CCP, któremu udzielono zezwolenia na rozliczanie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, przyjmuje takie instrumenty pochodne do rozliczenia w sposób niedyskryminujący i przejrzysty, w tym pod względem wymogów dotyczących zabezpieczenia i opłat związanych z dostępem, niezależnie od systemu obrotu. Zapewnia to systemowi obrotu w szczególności prawa do niedyskryminacyjnego traktowania, jeśli chodzi o sposób, w jaki kontrakty będące przedmiotem obrotu w tym systemie obrotu są traktowane pod względem:
wymogów dotyczących zabezpieczenia i nettingu ekonomicznie równoważnych kontraktów, w przypadku gdy objęcie takich kontraktów nettingiem likwidacyjnym i innymi procedurami nettingu stosowanymi przez CCP w oparciu o obowiązujące prawo dotyczące niewypłacalności nie zagrażałoby sprawnemu i prawidłowemu funkcjonowaniu, ważności lub wykonalności takich procedur; oraz
krzyżowego naliczania zabezpieczeń ze skorelowanymi kontraktami rozliczanymi przez tego samego CCP w ramach modelu ryzyka zgodnego z art. 41.
CCP może wymagać, aby dany system obrotu spełniał wymogi operacyjno-techniczne określone przez CCP, w tym wymogi dotyczące zarządzania ryzykiem.
Organ właściwy dla systemu obrotu oraz organ właściwy dla CCP mogą odmówić dostępu do CCP po złożeniu formalnego wniosku przez system obrotu jedynie w przypadkach, gdy dostęp taki mógłby zakłócić sprawne i prawidłowe funkcjonowanie rynków lub mógłby wywrzeć negatywny wpływ na ryzyko systemowe.
Artykuł 8
Dostęp do systemu obrotu
CCP uzyskuje dostęp do systemu obrotu wyłącznie pod warunkiem, że dostęp taki nie wymaga interoperacyjności ani nie zagraża sprawnemu i poprawnemu funkcjonowaniu rynków, w szczególności ze względu na fragmentację płynności, a także pod warunkiem, że system obrotu wprowadzi odpowiednie mechanizmy zapobiegające takiej fragmentacji.
ESMA przedkłada Komisji projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 9
Obowiązek zgłaszania
Obowiązek zgłaszania ma zastosowanie do kontraktów pochodnych, które:
zostały zawarte przed dniem 12 lutego 2014 r. i w dalszym ciągu obowiązują w tym dniu;
zostały zawarte w dniu 12 lutego 2014 r. lub po tym dniu.
Niezależnie od art. 3 obowiązek zgłaszania nie ma zastosowania do kontraktów pochodnych w ramach tej samej grupy, jeżeli co najmniej jeden z kontrahentów jest kontrahentem niefinansowym lub zostałby zakwalifikowany jako kontrahent niefinansowy, gdyby miał siedzibę w Unii, pod warunkiem że:
obaj kontrahenci objęci są w pełni tą samą konsolidacją;
obaj kontrahenci podlegają właściwym procedurom z zakresu scentralizowanej oceny, pomiaru i kontroli ryzyka; oraz
jednostka dominująca nie jest kontrahentem finansowym.
Kontrahenci powiadamiają swoje właściwe organy o swoim zamiarze zastosowania zwolnienia, o którym mowa w akapicie trzecim. Zwolnienie jest ważne, chyba że powiadomione właściwe organy uznają, w terminie trzech miesięcy od daty powiadomienia, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w akapicie trzecim.
W celu zapewnienia, aby kontrahent finansowy dysponował wszystkimi danymi, których potrzebuje do wypełnienia obowiązku zgłaszania, kontrahent niefinansowy dostarcza kontrahentowi finansowemu szczegółowe informacje dotyczące zawartych między nimi kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, którymi to informacjami dany kontrahent finansowy najprawdopodobniej nie dysponuje. Kontrahent niefinansowy jest odpowiedzialny za zapewnienie prawidłowości tych informacji.
Niezależnie od akapitu pierwszego kontrahenci niefinansowi, którzy już zainwestowali w system zgłaszania, mogą zdecydować się na zgłaszanie szczegółowych informacji na temat swoich kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawieranych z kontrahentami finansowymi do repozytorium transakcji. W takim przypadku kontrahenci niefinansowi informują o swojej decyzji kontrahentów finansowych, z którymi zawarli kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, przed zgłoszeniem tych szczegółowych informacji. W takiej sytuacji kontrahenci niefinansowi ponoszą odpowiedzialność, w tym odpowiedzialność prawną, za zgłaszanie tych informacji szczegółowych i zapewnienie ich prawidłowości.
Kontrahent niefinansowy, który nie spełnia warunków, o których mowa w art. 10 ust. 1 akapit drugi, a który zawiera kontrakt pochodny będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym z podmiotem mającym siedzibę w państwie trzecim,, nie jest zobowiązany do zgłaszania zgodnie z niniejszym artykułem i nie ponosi odpowiedzialności prawnej za zgłaszanie lub zapewnianie prawidłowości szczegółowych informacji na temat takich kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, jeżeli:
podmiot mający siedzibę w państwie trzecim zostałby zakwalifikowany jako kontrahent finansowy, gdyby miał siedzibę w Unii;
regulacje prawne dotyczące zgłaszania, którym podlega podmiot mający siedzibę w państwie trzecim, zostały uznane za równoważne zgodnie z art. 13; oraz
kontrahent finansowy z państwa trzeciego dokonał zgłoszenia takich informacji, zgodnie z regulacjami prawnymi tego państwa trzeciego dotyczącymi zgłaszania, do repozytorium transakcji, które podlega prawnie wiążącemu i możliwemu do wyegzekwowania obowiązkowi udzielenia podmiotom, o których mowa w art. 81 ust. 3, bezpośredniego i natychmiastowego dostępu do danych.
W takim przypadku ESMA zapewnia, aby wszystkie odnośne podmioty, o których mowa w art. 81 ust. 3 miały dostęp do wszelkich szczegółowych informacji na temat kontraktów pochodnych, które są im niezbędne do wykonywania swych obowiązków i uprawnień.
Ujawnienie informacji nie naraża podmiotu dokonującego zgłoszenia, jego dyrektorów lub pracowników na jakikolwiek rodzaj odpowiedzialności wynikający z tego ujawnienia.
Zgłoszenia, o których mowa w ust. 1 i 3, określają co najmniej:
tożsamość stron kontraktu pochodnego oraz, jeśli to inne podmioty, beneficjentów praw i obowiązków wynikających z tego kontraktu;
zasadnicze elementy charakterystyczne kontraktów pochodnych, w tym ich rodzaj, zapadalność instrumentu podstawowego, wartość referencyjną, cenę i termin rozliczenia.
ESMA przedkłada Komisji projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Aby zapewnić jednolite warunki stosowania przepisów ust. 1 i 3, ESMA, w ścisłej współpracy z ESBC, opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określające:
standardy i formaty danych dla zgłaszanych informacji, zawierające co najmniej następujące elementy:
globalne identyfikatory podmiotów prawnych (LEI);
międzynarodowe kody identyfikujące papier wartościowy (kody ISIN);
unikatowe identyfikatory transakcji (UTI);
metody i uzgodnienia w zakresie zgłaszania informacji;
częstotliwość zgłaszania informacji;
termin, w którym mają być zgłaszane kontrakty pochodne.
Opracowując te projekty wykonawczych standardów technicznych, ESMA bierze pod uwagę zmiany na szczeblu międzynarodowym oraz standardy uzgodnione na poziomie Unii lub poziomie globalnym, a także ich spójność z wymogami dotyczącymi zgłaszania określonymi w art. 4 rozporządzenia (UE) 2015/2365 ( 14 ) i art. 26 rozporządzenia (UE) nr 600/2014.
ESMA przedkłada Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 18 czerwca 2020 r.
Komisji przyznaje się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 10
Kontrahenci niefinansowi
W przypadku gdy kontrahent niefinansowy nie oblicza swoich pozycji lub wynik tego obliczenia w odniesieniu do co najmniej jednej klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym przekracza progi wiążące się z obowiązkiem rozliczania określone zgodnie z ust. 4 akapit pierwszy lit. b), ten kontrahent niefinansowy:
niezwłocznie powiadamia o tym ESMA i odpowiedni właściwy organ, w stosownych przypadkach wskazując okres, za który dokonał obliczenia;
zawiera uzgodnienia rozliczeniowe w terminie czterech miesięcy od powiadomienia, o którym mowa w lit. a) niniejszego akapitu;
zostaje objęty obowiązkiem rozliczania, o którym mowa w art. 4, w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, zawartych lub przedłużonych po upływie ponad czterech miesięcy następujących po powiadomieniu, o którym mowa w lit. a) niniejszego akapitu, dotyczących tych klas aktywów, w odniesieniu do których wynik obliczenia przekracza progi wiążące się z obowiązkiem rozliczania, lub – jeżeli kontrahent niefinansowy nie obliczył swojej pozycji – dotyczących wszystkich klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, podlegających obowiązkowi rozliczania.
Kontrahent niefinansowy musi być w stanie wykazać odpowiedniemu właściwemu organowi, że obliczenie zagregowanej średniej pozycji na koniec miesiąca za poprzednich 12 miesięcy nie prowadzi do systematycznego niedoszacowania pozycji.
W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu ESMA – po przeprowadzeniu konsultacji społecznych oraz po konsultacji z ERRS i innymi właściwymi organami – opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających:
kryteria oceny, które kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w obiektywny i mierzalny sposób ograniczają ryzyko bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą lub działalnością w zakresie zarządzania aktywami i pasywami, o której mowa w ust. 3; oraz
wartości progowe rozliczania określane są, biorąc pod uwagę znaczenie systemowe sumy pozycji i ekspozycji netto w podziale na kontrahentów i klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.
Po przeprowadzeniu konsultacji społecznych ESMA przedstawia Komisji projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 czerwca 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Po konsultacji z ERRS i innymi odpowiednimi organami ESMA dokonuje okresowego przeglądu progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), i, w razie potrzeby, w szczególności biorąc pod uwagę wzajemne powiązania między kontrahentami finansowymi, proponuje zmiany regulacyjnych standardów technicznych zgodnie z niniejszym ustępem.
Temu okresowemu przeglądowi towarzyszy sprawozdanie na ten temat sporządzone przez ESMA.
Artykuł 11
Techniki ograniczania ryzyka kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, nierozliczanych przez CCP
Kontrahenci finansowi i kontrahenci niefinansowi, którzy zawierają kontrakt pochodny będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nierozliczany przez CCP zapewniają, z zachowaniem należytej staranności, wprowadzenie odpowiednich procedur i uzgodnień służących ocenie, monitorowaniu i ograniczaniu ryzyka operacyjnego i kredytowego kontrahenta, które obejmują co najmniej:
zatwierdzenie w odpowiednim czasie, w stosownych przypadkach elektronicznie, warunków danego kontraktu pochodnego będącego przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;
solidne, odporne i podlegające kontroli sformalizowane procesy służące uzgadnianiu portfeli, zarządzaniu ryzykiem powiązanym oraz wczesnemu wykrywaniu sporów pomiędzy stronami i ich rozstrzyganiu, a także monitorowaniu wartości pozostających do uregulowania kontraktów.
Transakcja wewnątrzgrupowa, o której mowa w art. 3 ust. 2 lit. a), b) lub c), zawarta przez kontrahentów, którzy mają siedzibę w różnych państwach członkowskich, jest zwolniona w całości lub w części z wymogu określonego w ust. 3 niniejszego artykułu, na podstawie pozytywnej decyzji obu właściwych organów, jeśli spełnione są następujące warunki:
procedury kontrahentów w zakresie zarządzania ryzykiem są odpowiednio solidne, rzetelne oraz stosowne do stopnia złożoności transakcji na instrumentach pochodnych;
nie ma obecnie ani nie przewiduje się w przyszłości przeszkód praktycznych lub prawnych dla szybkiego przenoszenia środków własnych lub spłaty zobowiązań między kontrahentami.
Jeżeli właściwym organom nie uda się wypracować pozytywnej decyzji w terminie 30 dni kalendarzowych od otrzymania wniosku o zwolnienie, ESMA może podjąć działania mające na celu umożliwienie tym organom wypracowanie porozumienia zgodnie z uprawnieniami przyznanymi ESMA na mocy art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Transakcja wewnątrzgrupowa, o której mowa w art. 3 ust. 1, zawarta przez kontrahentów niefinansowych, którzy mają siedzibę w różnych państwach członkowskich, jest zwolniona z wymogu określonego w ust. 3 niniejszego artykułu, jeśli spełnione są następujące warunki:
procedury kontrahentów w zakresie zarządzania ryzykiem są odpowiednio solidne, rzetelne oraz stosowne do stopnia złożoności transakcji na instrumentach pochodnych;
nie ma obecnie ani nie przewiduje się w przyszłości przeszkód praktycznych lub prawnych dla szybkiego przenoszenia środków własnych lub spłaty zobowiązań między kontrahentami.
Kontrahenci niefinansowi informują właściwe organy, o których mowa w art. 10 ust. 5, o zamiarze zastosowania zwolnienia. Zwolnienie jest ważne, chyba że któryś z powiadomionych właściwych organów uzna, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) lub b), w terminie trzech miesięcy od daty powiadomienia.
Transakcja wewnątrzgrupowa, o której mowa w art. 3 ust. 2 lit. a)–d), zawarta przez kontrahenta, który ma siedzibę w Unii, z kontrahentem, który ma siedzibę na terenie jurysdykcji państwa trzeciego, jest zwolniona w całości lub w części z wymogu określonego w ust. 3 niniejszego artykułu na podstawie pozytywnej decyzji odpowiedniego właściwego organu odpowiadającego za nadzór nad kontrahentem mającym siedzibę w Unii, jeśli spełnione są następujące warunki:
procedury kontrahentów w zakresie zarządzania ryzykiem są odpowiednio solidne, rzetelne oraz stosowne do stopnia złożoności transakcji na instrumentach pochodnych;
nie ma obecnie ani nie przewiduje się w przyszłości przeszkód praktycznych lub prawnych dla szybkiego przenoszenia środków własnych lub spłaty zobowiązań między kontrahentami.
Transakcja wewnątrzgrupowa, o której mowa w art. 3 ust. 1, zawarta przez kontrahenta niefinansowego, który ma siedzibę w Unii, z kontrahentem, który ma siedzibę na terenie jurysdykcji państwa trzeciego, jest zwolniona z wymogu określonego w ust. 3 niniejszego artykułu, jeśli spełnione są następujące warunki:
procedury kontrahentów w zakresie zarządzania ryzykiem są odpowiednio solidne, rzetelne oraz stosowne do stopnia złożoności transakcji na instrumentach pochodnych;
nie ma obecnie ani nie przewiduje się w przyszłości przeszkód praktycznych lub prawnych dla szybkiego przenoszenia środków własnych lub spłaty zobowiązań między kontrahentami.
Kontrahent niefinansowy informuje właściwy organ, o którym mowa w art. 10 ust. 5, o zamiarze zastosowania zwolnienia. Zwolnienie jest ważne, chyba że któryś z powiadomionych właściwych organów uzna, w terminie trzech miesięcy od daty powiadomienia, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) lub b).
Transakcja wewnątrzgrupowa, o której mowa w art. 3 ust. 1, zawarta przez kontrahenta niefinansowego z kontrahentem finansowym, gdy obaj mają siedzibę w różnych państwach członkowskich jest zwolniona w całości lub w części z wymogu określonego w ust. 3 niniejszego artykułu, na podstawie pozytywnej decyzji odpowiedniego właściwego organu odpowiadającego za nadzór nad kontrahentem finansowym, jeśli spełnione są następujące warunki:
procedury kontrahentów w zakresie zarządzania ryzykiem są odpowiednio solidne, rzetelne oraz stosowne do stopnia złożoności transakcji na instrumentach pochodnych;
nie ma obecnie ani nie przewiduje się w przyszłości przeszkód praktycznych lub prawnych dla szybkiego przenoszenia środków własnych lub spłaty zobowiązań między kontrahentami.
Odpowiedni właściwy organ odpowiadający za nadzór nad kontrahentem finansowym powiadamia o takiej decyzji właściwy organ, o którym mowa w art. 10 ust. 5. Zwolnienie jest ważne, chyba że powiadomiony właściwy organ uzna, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) lub b). Jeśli właściwe organy nie mogą dojść do porozumienia, w jego osiągnięciu może pomóc ESMA zgodnie z uprawnieniami przyznanymi ESMA na mocy art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Właściwy organ powiadamia ESMA o wszelkich decyzjach podjętych na mocy ust. 6, 8 lub 10 lub o wszelkich powiadomieniach otrzymanych na mocy ust. 7, 9 lub 10 i przedkłada ESMA szczegółowe informacje na temat danej transakcji wewnątrzgrupowej.
W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu ESMA opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających:
procedury i uzgodnienia, o których mowa w ust. 1;
warunki rynkowe uniemożliwiające dokonanie wyceny rynkowej oraz kryteria stosowania wyceny w oparciu o model, o której mowa w ust. 2;
szczegółowe informacje na temat zwolnionych transakcji wewnątrzgrupowych, jakie należy zamieścić w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 7, 9 i 10;
szczegółowe informacje na temat zwolnionych transakcji wewnątrzgrupowych, o których mowa w ust. 11;
kontrakty uznawane za mające bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii lub przypadki, w których niezbędne lub stosowne jest zapobieżenie obchodzeniu przepisów niniejszego rozporządzenia, o których mowa w ust. 12.
ESMA przedkłada Komisji projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu europejskie urzędy nadzoru opracowują wspólny projekt regulacyjnych standardów technicznych określających:
procedury zarządzania ryzykiem, w tym poziomy i rodzaj zabezpieczenia oraz uzgodnienia dotyczące wyodrębnienia, o których mowa w ust. 3;
procedury nadzorcze służące zapewnieniu początkowego i bieżącego walidowania tych procedur zarządzania ryzykiem;
procedury, jakich mają przestrzegać kontrahenci i odnośne właściwe organy przy stosowaniu zwolnień, o których mowa w ust. 6–10;
mające zastosowanie kryteria, o których mowa w ust. 5–10, w tym w szczególności, co należy uznać za przeszkodę praktyczną lub prawną dla szybkiego przenoszenia środków własnych lub spłaty zobowiązań między kontrahentami.
Poziom i rodzaj zabezpieczenia wymaganego w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które są zawierane przez jednostki obligacji zabezpieczonych w związku z obligacjami zabezpieczonymi lub przez jednostkę specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji w związku z sekurytyzacją w rozumieniu niniejszego rozporządzenia i spełniającą warunki art. 4 ust. 5 niniejszego rozporządzenia oraz wymogi określone w art. 18 i w art. 19–22 lub art. 23–26 rozporządzenia (UE) 2017/2402 [rozporządzenia w sprawie sekurytyzacji] określa się z uwzględnieniem wszelkich przeszkód napotykanych w trakcie wymiany zabezpieczeń w odniesieniu do istniejących uzgodnień dotyczących zabezpieczeń w ramach obligacji zabezpieczonych lub sekurytyzacji.
ESA przedkładają Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych, z wyjątkiem projektów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. aa), do dnia 18 lipca 2018 r..
EUNB, we współpracy z ESMA i EIOPA, przedkłada Komisji projekty regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym lit. aa), do dnia 18 czerwca 2020 r.
W zależności od formy prawnej kontrahenta, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w niniejszym ustępie, zgodnie z art. 10–14 rozporządzeń (UE) nr 1093/2010, (UE) nr 1094/2010 lub (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 12
Sankcje
W terminie do dnia 17 lutego 2013 r. państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach, o których mowa w ust. 1. Powiadamiają one również niezwłocznie Komisję o wszelkich późniejszych zmianach tych zasad.
Artykuł 13
Mechanizm zapobiegania dublowaniu się lub sprzeczności zasad
Komisja może przyjąć akty wykonawcze, stwierdzając, że stosowane przez państwa trzecie rozwiązania prawne, nadzorcze i wykonawcze:
są równoważne z wymogami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu na mocy art. 4, 9, 10 i 11;
gwarantują zachowanie tajemnicy służbowej w stopniu równoważnym do przewidzianego w niniejszym rozporządzeniu; oraz
są skutecznie stosowane i egzekwowane w sposób sprawiedliwy i nieprowadzący do zakłóceń, aby zapewnić skuteczny nadzór i ich egzekwowanie w tym państwie trzecim.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 86 ust. 2.
Artykuł 13a
Zmiany w odziedziczonych kontraktach w celu wdrożenia reform wskaźników referencyjnych
Ust. 1 i 2 mają zastosowanie wyłącznie do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, których zmiana lub przedłużenie:
jest konieczne do celów zastąpienia wskaźnika referencyjnego w kontekście reformy wskaźników referencyjnych;
nie zmienia charakteru ekonomicznego ani czynnika ryzyka reprezentowanego przez odniesienie do wskaźnika referencyjnego w takim kontrakcie; oraz
nie obejmuje innych zmian warunków prawnych tego kontraktu, które nie odnoszą się do wskaźnika referencyjnego stosowanego jako odniesienie i w związku z tym potencjalnie zmieniają kontrakt w sposób, który w rzeczywistości należy uznać za nowy kontrakt.
TYTUŁ III
UDZIELANIE ZEZWOLEŃ CCP I NADZÓR NAD NIMI
ROZDZIAŁ 1
Warunki i procedury udzielania zezwolenia CCP
Artykuł 14
Zezwolenie na prowadzenie działalności przez CCP
CCP bezzwłocznie informuje właściwy organ o wszelkich istotnych zmianach mających wpływ na warunki zezwolenia.
Artykuł 15
Rozszerzenie zakresu działalności i usług
Rozszerzenia zakresu zezwolenia dokonuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 17.
ESMA przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 2 stycznia 2021 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 16
Wymogi kapitałowe
EBA przedstawia Komisji projekty tych regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Artykuł 17
Procedura udzielania zezwolenia i odrzucenia wniosku o udzielenie zezwolenia
Właściwy organ uwzględnia opinię kolegium wydaną zgodnie z art. 19. W przypadku gdy właściwy organ nie zgadza się z pozytywną opinią kolegium, wydana przezeń decyzja musi zawierać wyczerpujące uzasadnienie oraz wyjaśnienie wszelkich poważnych odstępstw od tej pozytywnej opinii.
Odmowa udzielenia zezwolenia na rzecz CCP może nastąpić w przypadku, gdy wszyscy członkowie kolegium, z wyłączeniem organów państwa członkowskiego w którym CCP ma siedzibę, przyjmą w drodze wspólnego porozumienia, stosownie do art. 19 ust. 1, wspólną opinię stwierdzającą, że dany CCP nie powinien uzyskać zezwolenia. Opinia ta musi zawierać pełne i szczegółowe pisemne uzasadnienie powodów, dla których kolegium uznało, iż nie są spełnione wymogi ustanowione w niniejszym rozporządzeniu lub innych przepisach prawa unijnego.
W przypadku nieosiągnięcia wspólnego porozumienia zgodnie z akapitem trzecim oraz gdy dwie trzecie kolegium wyrazi opinię negatywną którykolwiek z odnośnych właściwych organów, przy wsparciu dwóch trzecich kolegium, może przekazać sprawę do ESMA zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 w terminie 30 dni kalendarzowych od przyjęcia opinii negatywnej.
Decyzja przekazująca sprawę musi zawierać pełne i szczegółowe pisemne uzasadnienie powodów, dla których członkowie kolegium uznali, iż wymogi ustanowione w niniejszym rozporządzeniu lub innych przepisach prawa Unii nie zostały spełnione. W takim przypadku właściwy organ odracza decyzję w sprawie zezwolenia do czasu wydania decyzji w sprawie zezwolenia, którą ESMA może podjąć zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.Właściwy organ podejmuje swą decyzję zgodnie z decyzją ESMA. Po upływie trzydziestodniowego terminu, o którym mowa w akapicie czwartym, sprawa nie jest przekazywana do ESMA.
W przypadku gdy wszyscy członkowie kolegium, z wyłączeniem organów państwa członkowskiego, w którym CCP ma siedzibę, przyjmą wspólną opinię, w drodze wspólnego porozumienia zgodnie z art. 19 ust. 1, że dany CCP nie powinien uzyskać zezwolenia, organ właściwy dla CCP może przekazać sprawę do ESMA zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym CCP ma siedzibę, przekazuje tę decyzję pozostałym odnośnym właściwym organom.
Na wniosek dowolnego członka kolegium lub z własnej inicjatywy i po poinformowaniu właściwego organu ESMA może wszcząć dochodzenie w sprawie domniemanego naruszenia lub niezastosowania prawa Unii.
Artykuł 18
Kolegium
W skład kolegium wchodzą:
przewodniczący lub dowolny z niezależnych członków komitetu nadzorczego ds. CCP, o których mowa w art. 24a ust. 2 lit. a) i b);
organ właściwy dla CCP;
właściwe organy odpowiedzialne za nadzór nad członkami rozliczającymi CCP mającymi siedzibę w trzech państwach członkowskich, które przekazują łącznie w okresie jednego roku największe składki do prowadzonego przez CCP funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania, o którym mowa w art. 42 niniejszego rozporządzenia, w tym – w odpowiednich przypadkach - EBC w kontekście zadań dotyczących nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego, powierzonych mu zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1024/2013 ( 15 );
właściwe organy odpowiedzialne za nadzór nad członkami rozliczającymi CCP inne niż te, o których mowa w lit. c), z zastrzeżeniem zgody organu właściwego dla CCP. Te właściwe organy zwracają się do organu właściwego dla CCP o zgodę na ich uczestnictwo w kolegium, uzasadniając wniosek swoją oceną skutków, jakie trudna sytuacja finansowa danego CCP może mieć dla stabilności finansowej ich odnośnego państwa członkowskiego. W przypadku odmownego rozpatrzenia wniosku przez organ właściwy dla CCP, organ ten przekazuje na piśmie pełne i szczegółowe uzasadnienie;
właściwe organy odpowiedzialne za nadzór nad systemami obrotu obsługiwanymi przez CCP;
właściwe organy sprawujące nadzór nad CCP, z którymi zostały zawarte uzgodnienia interoperacyjne;
właściwe organy sprawujące nadzór nad centralnymi depozytami papierów wartościowych, z którymi dane CCP jest związane;
członkowie ESBC odpowiedzialni za dozór nad danym CCP oraz właściwi członkowie ESBC odpowiedzialni za dozór nad tymi CCP, z którymi zostały zawarte uzgodnienia interoperacyjne;
banki centralne emitujące waluty unijne o największym znaczeniu dla rozliczanych instrumentów finansowych;
banki centralne emitujące waluty unijne, w których wyrażone są instrumenty finansowe, które są lub mają być rozliczane przez CCP, inne niż banki centralne, o których mowa w lit. h), z zastrzeżeniem zgody organu właściwego dla CCP. Te emisyjne banki centralne zwracają się do organu właściwego dla CCP o zgodę na ich uczestnictwo w kolegium, uzasadniając wniosek swoją oceną skutków, jakie trudna sytuacja finansowa danego CCP mogłaby mieć dla waluty, którą emitują. W przypadku odmownego rozpatrzenia wniosku przez organ właściwy dla CCP, organ ten przekazuje na piśmie pełne i szczegółowe uzasadnienie.
Organ właściwy dla CCP publikuje na swojej stronie internetowej wykaz członków kolegium. Organ właściwy dla CCP aktualizuje wykaz bez zbędnej zwłoki po każdej zmianie w składzie kolegium. Organ właściwy dla CCP powiadamia o tym wykazie ESMA w terminie 30 dni kalendarzowych po powołaniu kolegium lub zmianie jego składu. Po otrzymaniu powiadomienia od organu właściwego dla CCP, ESMA bez zbędnej zwłoki publikuje na swojej stronie internetowej wykaz członków tego kolegium.
Bez uszczerbku dla obowiązków właściwych organów wynikających z niniejszego rozporządzenia kolegium zapewnia:
opracowanie opinii, o której mowa w art. 19;
wymianę informacji, w tym odnośnie do wniosków o udzielenie informacji zgodnie z art. 84;
porozumienie w sprawie dobrowolnego podziału zadań pomiędzy członków kolegium;
koordynację programów nadzoru na podstawie oceny ryzyka danego CCP; oraz
określenie procedur i planów awaryjnych przewidujących sposób postępowania w sytuacjach nadzwyczajnych, o których mowa w art. 24.
W celu ułatwienia wykonywania zadań przypisanych kolegiom na mocy akapitu pierwszego członkowie kolegium, o których mowa w ust. 2, są uprawnieni do uczestniczenia w ustalaniu porządku posiedzeń kolegium, w szczególności poprzez dodawanie punktów do porządku obrad.
W umowie tej określone są praktyczne rozwiązania w zakresie funkcjonowania kolegium, w tym szczegółowe zasady dotyczące:
procedur głosowania, o których mowa w art. 19 ust. 3;
procedur ustalania porządku posiedzeń kolegium;
częstotliwości posiedzeń kolegium;
formatu i zakresu informacji, które mają być przekazywane członkom kolegium przez organ właściwy dla danego CCP, zwłaszcza w odniesieniu do informacji przekazywanych zgodnie z art. 21 ust. 4;
stosownych minimalnych ram czasowych na ocenę odnośnej dokumentacji przez członków kolegium;
sposobów komunikacji między członkami kolegium.
W umowie tej mogą zostać również określone zadania, które należy powierzyć organowi właściwemu dla CCP lub innemu członkowi kolegium.
ESMA przedkłada Komisji projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 2 stycznia 2021 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 19
Opinia kolegium
W terminie 30 dni kalendarzowych od jego otrzymania oraz na podstawie wniosków tego sprawozdania kolegium wydaje wspólną opinię na temat tego, czy wnioskujący CCP spełnia wszystkie wymogi ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.
Bez uszczerbku dla art. 17 ust. 4 akapit czwarty, w przypadku niewydania wspólnej opinii zgodnie z akapitem drugim, kolegium w takim samym terminie przyjmuje opinię większościową.
W przypadku gdy kolegium może wydać opinię, dowolny emisyjny bank centralny, który jest członkiem kolegium na mocy art. 18 ust. 2 lit. h) oraz i), może przyjąć zalecenia dotyczące waluty, którą emituje.
W przypadku kolegiów mających do 12 członków prawo głosu przysługuje maksymalnie dwóm członkom kolegium z tego samego państwa członkowskiego; każdy członek posiadający prawo głosu dysponuje jednym głosem. W przypadku kolegiów mających więcej niż 12 członków prawo głosu przysługuje maksymalnie trzem członkom z tego samego państwa członkowskiego; każdy członek posiadający prawo głosu dysponuje jednym głosem.
W przypadku gdy EBC jest członkiem kolegium na mocy art. 18 ust. 2 lit. c) oraz h), dysponuje on dwoma głosami.
Członkowie kolegium, o których mowa w art. 18 ust. 2 lit. a), ca) oraz i), nie mają prawa głosu w sprawie opinii kolegium.
Artykuł 20
Cofnięcie zezwolenia
Bez uszczerbku dla art. 22 ust. 3 organ właściwy dla CCP cofa zezwolenie w przypadku, gdy CCP:
nie skorzystał z zezwolenia w ciągu 12 miesięcy, jednoznacznie zrzeka się zezwolenia lub gdy w ciągu poprzednich sześciu miesięcy nie świadczył usług lub nie prowadził działalności;
uzyskał zezwolenie, składając fałszywe oświadczenia lub w jakikolwiek inny sposób sprzeczny z prawem;
nie spełnia już warunków, na podstawie których zezwolenie zostało udzielone, a w odpowiednim czasie nie przedsięwziął działania naprawczego wymaganego przez organ właściwy dla CCP;
poważnie i stale narusza którykolwiek z wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.
Artykuł 21
Przegląd i ocena
CCP podlegają kontrolom w miejscu prowadzenia działalności. Na podstawie wniosku ESMA, właściwe organy mogą zaprosić personel ESMA do udziału w kontrolach w miejscu prowadzenia działalności.
Właściwy organ może przekazać ESMA informacje otrzymane od CCP w trakcie kontroli w miejscu prowadzenia działalności lub w związku z tymi kontrolami.
ROZDZIAŁ 2
Nadzór nad CCP
Artykuł 22
Właściwe organy
W przypadku gdy państwo członkowskie wyznacza więcej niż jeden właściwy organ, wyraźnie określa ono zadania poszczególnych organów i wyznacza jeden organ odpowiedzialny za koordynację współpracy i wymianę informacji z Komisją, ESMA, właściwymi organami innych państw członkowskich, EBA i odpowiednimi członkami ESBC, zgodnie z art. 23, 24, 83 i 84.
Środki te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające i mogą obejmować wnioski o działania naprawcze w określonych ramach czasowych.
ROZDZIAŁ 3
Współpraca
Artykuł 23
Współpraca organów
Artykuł 23a
Współpraca nadzorcza między właściwymi organami a ESMA w odniesieniu do CCP mających zezwolenie
Właściwe organy mogą również przedłożyć ESMA projekty decyzji przed przyjęciem dowolnego innego aktu lub środka zgodnie z ich obowiązkami na mocy art. 22 ust. 1.
W przypadku gdy projekt decyzji przedłożony ESMA zgodnie z ust. 2 wskazuje na brak konwergencji lub spójności w stosowaniu niniejszego rozporządzenia, ESMA wydaje wytyczne lub zalecenia w celu promowania niezbędnej spójności lub konsekwencji w stosowaniu niniejszego rozporządzenia na mocy art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 24
Sytuacje nadzwyczajne
Organ właściwy dla CCP lub inny odpowiedni organ niezwłocznie informują ESMA, kolegium, odpowiednich członków ESBC i inne odpowiednie organy o każdej sytuacji nadzwyczajnej dotyczącej CCP, w tym o zmianach na rynkach finansowych, które mogą mieć niekorzystny wpływ na płynność rynku, transmisję polityki pieniężnej, sprawne funkcjonowanie systemów płatności lub stabilność systemu finansowego w dowolnym z państw członkowskich, w których dany CCP lub jego członkowie rozliczający mają siedzibę.
ROZDZIAŁ 3 A
Komitet nadzorczy ds. CCP
Artykuł 24a
Komitet nadzorczy ds. CCP
W skład komitetu nadzorczego ds. CCP wchodzą:
przewodniczący z prawem głosu;
dwaj niezależni członkowie z prawem głosu;
właściwe organy państw członkowskich, o których mowa w art. 22 niniejszego rozporządzenia, posiadających CCP mającego zezwolenie, dysponujące prawem głosu; w przypadku gdy państwo członkowskie wyznaczyło kilka właściwych organów, każdy z wyznaczonych właściwych organów tego państwa członkowskiego może podjąć decyzję o powołaniu jednego przedstawiciela w celu udziału na podstawie niniejszej litery, jednakże na potrzeby procedury głosowania określonej w art. 24c, przedstawiciele odnośnego państwa członkowskiego są wspólnie uznawani za jednego członka z prawem głosu;
następujące emisyjne banki centralne:
w przypadku gdy komitet nadzorczy ds. CCP zbiera się w sprawie z CCP z państw trzecich, w odniesieniu do przygotowania wszystkich decyzji dotyczących artykułów, o których mowa w ust. 10 niniejszego artykułu w odniesieniu do CCP Tier II oraz w art. 25 ust. 2a – emisyjne banki centralne, o których mowa w art. 25 ust. 3 lit. f) i które zwróciły się o członkostwo w komitecie nadzorczym ds. CCP; nie mają one prawa głosu;
w przypadku gdy komitet nadzorczy ds. CCP zbiera się w sprawie z CCP, którzy uzyskali zezwolenie zgodnie z art. 14, w kontekście dyskusji dotyczących ust. 7 lit. b) oraz lit. c) ppkt (iv) niniejszego artykułu – banki centralne emitujące waluty unijne, w których wyrażone są instrumenty finansowe rozliczane przez CCP mających zezwolenie, które to banki zwróciły się o członkostwo w komitecie nadzorczym ds. CCP; nie mają one prawa głosu.
Członkostwo zgodnie z ppkt (i) oraz (ii) przyznaje się automatycznie na jednorazowy pisemny wniosek skierowany do przewodniczącego.
Przed mianowaniem przewodniczącego i niezależnych członków komitetu nadzorczego ds. CCP i nie później niż miesiąc po dokonaniu wyboru przez Radę Organów Nadzoru, która przedkłada swoją krótką listę wybranych kandydatów z poszanowaniem równowagi płci Parlamentowi Europejskiemu, Parlament Europejski – po wysłuchaniu wybranych kandydatów – zatwierdza ich lub odrzuca.
W przypadku gdy przewodniczący lub dowolny z niezależnych członków komitetu nadzorczego ds. CCP przestają spełniać warunki wymagane do wykonywania swoich obowiązków lub gdy zostaną uznani za winnych poważnego uchybienia, Rada może, na wniosek Komisji zatwierdzony przez Parlament Europejski, przyjąć decyzję wykonawczą o odwołaniu danej osoby z urzędu. Rada stanowi większością kwalifikowaną.
Parlament Europejski lub Rada mogą poinformować Komisję o tym, że uznają warunki usunięcia przewodniczącego lub jednego z niezależnych członków komitetu nadzorczego ds. CCP za spełnione, do czego Komisja musi się ustosunkować.
Kadencja przewodniczącego i niezależnych członków komitetu nadzorczego ds. CCP trwa pięć lat i może zostać jednokrotnie przedłużona.
Państwa członkowskie, instytucje ani organy Unii ani inne podmioty publiczne lub prywatne nie mogą próbować wywierać wpływu na przewodniczącego i niezależnych członków komitetu nadzorczego ds. CCP w wykonywaniu ich zadań.
Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 68 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, po zakończeniu pełnienia funkcji przewodniczący i niezależni członkowie komitetu nadzorczego ds. CCP są nadal zobowiązani do uczciwego i rozważnego zachowania w odniesieniu do przyjmowania niektórych stanowisk lub pewnych korzyści.
W odniesieniu do CCP, którym udzielono zezwolenia lub które ubiegają się o zezwolenie zgodnie z art. 14 niniejszego rozporządzenia, komitet nadzorczy ds. CCP – do celów art. 23a ust. 1 niniejszego rozporządzenia– przygotowuje decyzje i wykonuje zadania powierzone ESMA w art. 23a ust. 3 niniejszego rozporządzenia i w poniższych literach:
co najmniej raz do roku przeprowadza wzajemną ocenę działań nadzorczych prowadzonych przez wszystkie właściwe organy w związku z udzielaniem zezwoleń CCP i sprawowaniem nad nimi nadzoru zgodnie z art. 30 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010;
co najmniej raz do roku inicjuje i koordynuje ogólnounijne oceny odporności CCP na niekorzystne zmiany na rynku zgodnie z art. 32 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, z uwzględnieniem w miarę możliwości łącznego wpływu uzgodnień dotyczących naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji CCP na stabilność finansową Unii;
promuje regularną wymianę informacji i dyskusję pomiędzy właściwymi organami wyznaczonymi zgodnie z art. 22 ust. 1 niniejszego rozporządzenia na temat:
stosownych nadzorczych działań i decyzji, które zostały przyjęte przez właściwe organy określone w art. 22 w toku wykonywania ich obowiązków zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w odniesieniu do udzielania zezwoleń CCP i nadzoru nad CCP mającymi siedzibę na ich terytorium;
projektów decyzji przedłożonych ESMA przez właściwy organ zgodnie z art. 23a ust. 2 akapit pierwszy;
projektów decyzji przedłożonych ESMA przez właściwy organ na zasadzie dobrowolności zgodnie z art. 23a ust. 2 akapit drugi;
istotnych zmian na rynku, w tym sytuacji lub wydarzeń mających lub mogących mieć wpływ na kondycję ostrożnościową lub stabilność finansową lub odporność CCP, którym udzielono zezwolenia zgodnie z art. 14, lub ich członków rozliczających;
jest informowany o wszystkich opiniach i zaleceniach przyjmowanych przez kolegia na mocy art. 19 niniejszego rozporządzenia i omawia je, aby w ten sposób przyczyniać się do spójnego i konsekwentnego funkcjonowania kolegiów oraz propagować między nimi spójność stosowania niniejszego rozporządzenia.
Do celów akapitu pierwszego lit. a)–d) właściwe organy bez zbędnej zwłoki przekazują ESMA wszystkie stosowne informacje i dokumenty.
Ponadto komitet nadzorczy ds. CCP może:
na podstawie wyników swoich działań zgodnie z ust. 7 lit. a)–d) – zwracać się do Rady Organów Nadzoru o przeanalizowanie konieczności przyjęcia przez ESMA wytycznych, zaleceń i opinii w celu wyeliminowania braku konwergencji oraz niespójności w stosowaniu niniejszego rozporządzenia przez właściwe organy i kolegia. Rada Organów Nadzoru należycie rozpatruje takie wnioski i udziela stosownej odpowiedzi;
przedkładać Radzie Organów Nadzoru opinie na temat decyzji, które mają być podjęte zgodnie z art. 44 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, z wyjątkiem decyzji, o których mowa w art. 17 i 19 tego rozporządzenia, w odniesieniu do zadań powierzonych właściwym organom określonym w art. 22 niniejszego rozporządzenia.
Komitet nadzorczy ds. CCP jest wspomagany przez specjalny personel ESMA posiadający wystarczającą wiedzę, umiejętności i doświadczenie w celu:
przygotowywania posiedzeń komitetu nadzorczego ds. CCP;
przygotowywania analiz niezbędnych komitetowi nadzorczemu ds. CCP do wykonywania swoich zadań;
wspierania komitetu nadzorczego ds. CCP w prowadzonej przezeń współpracy międzynarodowej na szczeblu administracyjnym.
Artykuł 24b
Konsultacje z emisyjnymi bankami centralnymi
Artykuł 24c
Podejmowanie decyzji w komitecie nadzorczym ds. CCP
Komitet nadzorczy ds. CCP podejmuje decyzje zwykłą większością głosów swych członków z prawem głosu. W przypadku równego rozkładu głosów, decyduje głos przewodniczącego.
Artykuł 24d
Podejmowanie decyzji w Radzie Organów Nadzoru
W przypadku gdy komitet nadzorczy ds. CCP przedkłada projekty decyzji Radzie Organów Nadzoru na mocy art. 25 ust. 2, 2a, 2b, 2c, 5, art. 25p, art. 85 ust. 6 oraz art. 89 ust. 3b niniejszego rozporządzenia, a także – dodatkowo wyłącznie w odniesieniu do CCP Tier II – zgodnie z art. 41, 44, 46, 50 i 54 niniejszego rozporządzenia, Rada Organów Nadzoru podejmuje decyzje w sprawie tych projektów decyzji zgodnie z art. 44 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 w terminie 10 dni roboczych.
W przypadku gdy komitet nadzorczy ds. CCP przedkłada projekty decyzji Radzie Organów Nadzoru na podstawie artykułów innych niż artykuły, o których mowa w akapicie pierwszym, Rada Organów Nadzoru podejmuje decyzje w sprawie tych projektów decyzji zgodnie z art. 44 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 w terminie trzech dni roboczych.
Artykuł 24e
Rozliczalność
ROZDZIAŁ 4
Stosunki z państwami trzecimi
Artykuł 25
Uznawanie CCP z państw trzecich
ESMA, po konsultacji z organami, o których mowa w ust. 3, może uznać CCP mającego siedzibę w państwie trzecim, który wystąpił o uznanie w celu świadczenia niektórych usług rozliczeniowych lub prowadzenia niektórych działań rozliczeniowych, jeżeli:
Komisja przyjęła akt wykonawczy zgodnie z ust. 6;
CCP uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności w danym państwie trzecim i podlega w nim skutecznemu nadzorowi i egzekwowaniu prawa zapewniającemu pełną zgodność z wymogami ostrożnościowymi mającymi zastosowanie w tym państwie trzecim;
zawarto uzgodnienia o współpracy zgodnie z ust. 7;
CCP ma siedzibę lub uzyskał zezwolenie w państwie trzecim, którego Komisja zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 ( 16 ) nie uznaje za mające strategiczne braki w jego krajowym systemie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, które stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii;
CCP nie został uznany za podmiot mający lub mogący mieć znaczenie systemowe, zgodnie z ust. 2a, w związku z czym jest CCP Tier I.
Po konsultacjach z ERRS i emisyjnymi bankami centralnymi, o których mowa w ust. 3 lit. f), ESMA ustala, czy CCP z państwa trzeciego ma lub może mieć systemowe znaczenie dla stabilności finansowej Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich (CCP Tier II), uwzględniając wszystkie następujące kryteria:
charakter, wielkość i złożoność działalności CCP w Unii i poza Unią w zakresie, w jakim działalność ta może mieć systemowy wpływ na Unię lub co najmniej jedno z jej państw członkowskich, w tym:
wartość w ujęciu całościowym oraz w każdej unijnej walucie transakcji rozliczanych przez CCP, lub zagregowaną ekspozycję CCP prowadzącego działalność rozliczeniową wobec jego członków rozliczających oraz, w zakresie, w jakim stosowne informacje są dostępne, jego klientów i klientów pośrednich mających siedzibę w Unii, w tym w przypadkach, gdy zostali oni wyznaczeni przez państwa członkowskie jako inne instytucje o znaczeniu systemowym zgodnie z art. 131 ust. 3 dyrektywy 2013/36/UE; oraz
profil ryzyka danego CCP pod względem m.in. ryzyka prawnego, operacyjnego i ekonomicznego;
wpływ, jaki upadłość lub zakłócenie działalności CCP wywarłoby na:
rynki finansowe, w tym płynność obsługiwanych rynków;
instytucje finansowe;
szerzej rozumiany system finansowy; lub
stabilność finansową Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich;
strukturę członkostwa CCP, w tym w zakresie, w jakim stosowne informacje są dostępne, strukturę sieci klientów i klientów pośrednich jego członków rozliczających mających siedzibę w Unii;
w zakresie, w jakim alternatywne usługi rozliczeniowe świadczone przez innych CCP istnieją w instrumentach finansowych wyrażonych w walutach unijnych dla członków rozliczających oraz, w zakresie, w jakim stosowne informacje są dostępne, ich klientów i klientów pośrednich mających siedzibę w Unii;
relacje, współzależności lub inne interakcje CCP z innymi infrastrukturami rynku finansowego, innymi instytucjami finansowymi oraz szerzej rozumianym systemem finansowym w zakresie, w jakim powyższe może mieć wpływ na stabilność finansową Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich.
Do dnia 2 stycznia 2021 r. Komisja przyjmie akt delegowany zgodnie z art. 82 w celu doprecyzowania kryteriów określonych w akapicie pierwszym.
Bez uszczerbku dla wyniku procesu uznawania, ESMA – po przeprowadzeniu oceny, o której mowa w akapicie pierwszym – informuje CCP występującego z wnioskiem, czy uznaje się go za CCP Tier I, w terminie 30 dni roboczych od stwierdzenia, że wniosek tego CCP jest kompletny zgodnie z ust. 4 akapit drugi.
W przypadku gdy zgodnie z ust. 2a ESMA stwierdzi, że CCP ma lub może mieć znaczenie systemowe (CCP Tier II), ESMA uznaje tego CCP na potrzeby świadczenia niektórych usług rozliczeniowych lub prowadzenia działalności rozliczeniowej tylko wtedy, gdy oprócz warunków, o których mowa w ust. 2 lit. a)–d), spełnione są także następujące warunki:
w momencie uznania oraz przez cały czas po uznaniu dany CCP spełnia wymogi określone w art. 16 oraz tytułach IV i V. W odniesieniu do spełniania przez CCP wymogów art. 41, 44, 46, 50 i 54 ESMA konsultuje się z emisyjnymi bankami centralnymi, o których mowa w ust. 3 lit. f), zgodnie z procedurą określoną w art. 24b ust. 1. Zgodnie z art. 25a ESMA bierze pod uwagę, w jakim stopniu powyższe wymogi uznaje się za spełnione przez CCP, jeżeli spełnia on porównywalne wymogi mające zastosowanie w państwie trzecim;
emisyjne banki centralne, o których mowa w ust. 3 lit. f), w terminie 30 dni roboczych od stwierdzenia, że dany CCP z państwa trzeciego nie jest CCP Tier I zgodnie z ust. 2a lub w następstwie przeglądu przeprowadzonego zgodnie z ust. 5, przedstawiły ESMA pisemne potwierdzenie, że dany CCP spełnia następujące wymogi, które te emisyjne banki centralne mogły nałożyć w toku wykonywania ich zadań z zakresu polityki pieniężnej:
wymóg przedłożenia informacji, których emisyjny bank centralny może zażądać na uzasadniony wniosek, jeżeli informacje takie nie zostały w inny sposób uzyskane przez ESMA;
wymóg pełnej i należytej współpracy z emisyjnym bankiem centralnym w kontekście oceny odporności CCP na niekorzystne zmiany na rynku, przeprowadzonej zgodnie z art. 25b ust. 3;
wymóg otwarcia lub zgłoszenia zamiaru otwarcia – zgodnie ze stosownymi kryteriami i wymogami dostępu – rachunku depozytowego overnight w emisyjnym banku centralnym;
wymóg spełnienia wymogów, stosowanych w sytuacjach wyjątkowych przez emisyjny bank centralny, w ramach jego kompetencji w celu zaradzenia tymczasowym systemowym ryzykom płynności mającym wpływ na transmisję polityki pieniężnej lub sprawne funkcjonowanie systemów płatności oraz związanymi z kontrolą ryzyka płynności, wymogami dotyczącymi depozytów zabezpieczających, zabezpieczeniami, rozwiązaniami dotyczącymi rozrachunku lub uzgodnieniami interoperacyjnymi.
Wymogi, o których mowa w ppkt (iv), zapewniają efektywność, stabilność i odporność CCP oraz są dostosowane do wymogów określonych w art. 16 i w tytułach IV i V niniejszego rozporządzenia.
Uznanie jest uwarunkowane stosowaniem wymogów, o których mowa w ppkt (iv), przez czas ograniczony, nie dłuższy niż sześć miesięcy. W przypadku gdy na koniec tego okresu emisyjny bank centralny stwierdzi, że dana sytuacja wyjątkowa utrzymuje się, okres stosowania wymogów do celów uznawania może zostać jednokrotnie przedłużony o dodatkowy okres nieprzekraczający sześciu miesięcy.
Przed nałożeniem wymogów, o których mowa w ppkt (iv), lub przed przedłużeniem ich stosowania emisyjny bank centralny informuje ESMA, pozostałe emisyjne banki centralne, o których mowa w ust. 3 lit. f), a także członków kolegium ds. CCP z państw trzecich oraz przedstawia wszystkim tym podmiotom wyjaśnienie wpływu wymogów, jakie zamierza nałożyć, na efektywność, stabilność i odporność CCP, oraz uzasadnienie powodów, dla których odnośne wymogi są konieczne i proporcjonalne, by zapewnić transmisję polityki pieniężnej lub sprawne funkcjonowanie systemów płatności w odniesieniu do waluty, którą przedmiotowy emisyjny bank centralny emituje. ESMA przedkłada emisyjnemu bankowi centralnemu opinię w terminie 10 dni roboczych od dnia przekazania projektu wymogów lub projektu przedłużenia okresu ich stosowania. W sytuacjach nadzwyczajnych wyżej wymieniony termin nie przekracza 24 godzin. W swojej opinii ESMA bierze pod uwagę w szczególności skutki nakładanych wymogów dla efektywności, stabilności i odporności danego CCP. Pozostałe emisyjne banki centralne, o których mowa w ust. 3 lit. f), mogą przedłożyć opinię w tym samym terminie. Po zakończeniu okresu konsultacji dany emisyjny bank centralny należycie uwzględnia zmiany proponowane w opiniach ESMA lub emisyjnych banków centralnych, o których mowa w ust. 3 lit. f).
Emisyjny bank centralny informuje również Parlament Europejski i Radę o przedłużeniu okresu stosowania wymogów, o których mowa w ppkt (iv).
Emisyjny bank centralny na bieżąco współpracuje i wymienia informacje z ESMA oraz pozostałymi emisyjnymi bankami centralnymi, o których mowa w ust. 3 lit. f), w odniesieniu do wymogów, o których mowa w ppkt (iv), w szczególności w odniesieniu do oceny systemowych ryzyk płynności i skutków nakładanych wymogów dla efektywności, stabilności i odporności danych CCP.
W przypadku gdy emisyjny bank centralny nakłada dowolny z wymogów, o których mowa w niniejszej literze, po tym, jak dany CCP Tier II został uznany, spełnienie każdego takiego wymogu uznaje się za warunek uznania i emisyjne banki centralne w terminie 90 dni roboczych przedstawiają ESMA pisemne potwierdzenie, że dany CCP spełnia odnośny wymóg.
W przypadku gdy emisyjny bank centralny nie przedstawił ESMA pisemnego potwierdzenia w terminie, ESMA może uznać ten wymóg za spełniony;
CCP dostarczył ESMA:
pisemne oświadczenie podpisane przez jego przedstawiciela prawnego, zawierające bezwarunkową zgodę CCP na:
uzasadnioną opinię prawną sporządzoną przez niezależnego eksperta prawnego potwierdzającą, że udzielona zgoda jest ważna i może być egzekwowana na podstawie odpowiednich mających zastosowanie przepisów;
CCP wdrożył wszelkie niezbędne środki i ustanowił wszelkie niezbędne procedury w celu zapewnienia skutecznego przestrzegania wymogów określonych w lit. a) i c);
Komisja nie przyjęła aktu wykonawczego zgodnie z ust. 2c.
Na podstawie oceny zawierającej uzasadnienie ESMA może – po konsultacjach z ERRS i w porozumieniu z emisyjnymi bankami centralnymi, o których mowa w ust. 3 lit. f), zgodnie z art. 24b ust. 3 oraz proporcjonalnie do stopnia systemowego znaczenia danego CCP zgodnie z ust. 2a niniejszego artykułu – stwierdzić, że dany CCP lub niektóre ze świadczonych przezeń usług rozliczeniowych mają tak istotne systemowe znaczenie, że dany CCP nie powinien zostać uznany na potrzeby świadczenia niektórych usług rozliczeniowych lub prowadzenia działalności rozliczeniowej. Zgoda emisyjnego banku centralnego odnosi się wyłącznie do waluty, którą ten bank emituje, a nie do zalecenia w całości, o którym mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu. Ponadto w swojej ocenie ESMA:
wyjaśnia, w jaki sposób spełnienie warunków określonych w ust. 2b w niewystarczającym stopniu zaradzałoby ryzyku dla stabilności finansowej Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich;
opisuje cechy charakterystyczne usług rozliczeniowych świadczonych przez CCP, w tym wymogi dotyczące płynności i fizycznego rozliczania, związane ze świadczeniem takich usług;
przedstawia ilościową ocenę techniczną kosztów i korzyści oraz skutków decyzji o odmowie uznania CCP na potrzeby świadczenia niektórych usług rozliczeniowych lub prowadzenia działalności rozliczeniowej, biorąc pod uwagę:
istnienie potencjalnych zamienników na potrzeby świadczenia odnośnych usług rozliczeniowych w danych walutach na rzecz członków rozliczających oraz, w zakresie, w jakim stosowne informacje są dostępne, ich klientów i klientów pośrednich mających siedzibę w Unii;
potencjalne skutki objęcia zakresem aktu wykonawczego pozostających do uregulowania kontraktów będących w posiadaniu CCP.
Na podstawie swojej oceny ESMA zaleca Komisji przyjęcie aktu wykonawczego potwierdzającego, że dany CCP nie powinien zostać uznany na potrzeby świadczenia niektórych usług rozliczeniowych lub prowadzenia działalności rozliczeniowej.
Komisja ma co najmniej 30 dni roboczych na ocenę zalecenia ESMA.
Po przedłożeniu zalecenia, o którym mowa w akapicie drugim, Komisja może przyjąć w ostateczności akt wykonawczy określający:
że po okresie dostosowawczym wskazanym przez Komisję zgodnie z lit. b) niniejszego akapitu niektóre lub wszystkie usługi rozliczeniowe tego CCP z państwa trzeciego mogą być przez niego świadczone na rzecz członków rozliczających i systemów obrotu mających siedzibę w Unii dopiero gdy ten CCP uzyska stosowne zezwolenie zgodnie z art. 14;
odpowiedni okres dostosowawczy dla CCP, jego członków rozliczających i ich klientów. Okres dostosowawczy nie przekracza dwóch lat i może zostać jednorazowo przedłużony o sześć miesięcy, gdy wciąż istnieją powody przyznania takiego okresu;
warunki, na podstawie których dany CCP może kontynuować świadczenie określonych usług rozliczeniowych lub prowadzenie działalności rozliczeniowej w okresie dostosowawczym, o którym mowa w lit. b);
środki, które zostaną podjęte w okresie dostosowawczym w celu ograniczenia potencjalnych kosztów po stronie członków rozliczających i ich klientów, w szczególności tych, którzy mają siedzibę w Unii.
Określając usługi i okres dostosowawczy, o których mowa w akapicie czwartym lit. a) i b), Komisja bierze pod uwagę:
cechy charakterystyczne usług oferowanych przez danego CCP oraz możliwość ich zastąpienia;
fakt, czy i w jakim stopniu rozliczone transakcje pozostające do uregulowania zostaną objęte zakresem aktu wykonawczego, z uwzględnieniem prawnych i ekonomicznych skutków takiego objęcia;
potencjalne koszty dla członków rozliczających i, o ile stosowne informacje są dostępne, dla ich klientów, w szczególności tych, którzy mają siedzibę w Unii.
Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 86 ust. 2.
Oceniając, czy warunki, o których mowa w ust. 2 lit. a)–d), zostały spełnione, ESMA konsultuje się z:
właściwym organem państwa członkowskiego, w którym dany CCP świadczy lub zamierza świadczyć usługi rozliczeniowe i które zostało wybrane przez tego CCP;
właściwymi organami odpowiedzialnymi za nadzór nad członkami rozliczającymi CCP mającymi siedzibę w trzech państwach członkowskich, które przekazują – lub po których CCP spodziewają się, że będą przekazywać – łącznie w okresie jednego roku największe składki do prowadzonego przez danego CCP funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania, o którym mowa w art. 42;
właściwymi organami odpowiedzialnymi za nadzór nad znajdującymi się w Unii systemami obrotu, które są obsługiwane lub mają być obsługiwane przez danego CCP;
właściwymi organami sprawującymi nadzór nad CCP mającymi siedzibę w Unii, z którymi zostały zawarte uzgodnienia interoperacyjne;
odpowiednimi członkami ESBC państw członkowskich, w których dany CCP świadczy lub zamierza świadczyć usługi rozliczeniowe, oraz z odpowiednimi członkami ESBC odpowiedzialnymi za sprawowanie nadzoru nad CCP, z którymi zostały zawarte uzgodnienia interoperacyjne;
bankami centralnymi emitującymi wszystkie waluty unijne, w których wyrażone są instrumenty finansowe, które są lub mają być rozliczane przez odnośnego CCP.
CCP występujący z wnioskiem przekazuje ESMA wszelkie informacje niezbędne do jego uznania. W terminie 30 dni roboczych od otrzymania wniosku ESMA sprawdza wniosek pod kątem jego kompletności. Jeżeli wniosek jest niekompletny, ESMA wyznacza termin, w którym CCP występujący z wnioskiem ma przedłożyć dodatkowe informacje. ESMA niezwłocznie przekazuje kolegium ds. CCP z państw trzecich wszystkie informacje otrzymane od CCP występującego z wnioskiem.
Decyzja o uznaniu podejmowana jest w oparciu o warunki określone w ust. 2 dla CCP Tier I, oraz w ust. 2 lit. a)–d) oraz ust. 2b dla CCP Tier II. Jest ona niezależna od ocen stanowiących podstawę decyzji o równoważności, o której mowa w art. 13 ust. 3. W terminie 180 dni roboczych od stwierdzenia, że wniosek jest kompletny zgodnie z akapitem drugim, ESMA informuje na piśmie CCP występującego z wnioskiem o uznaniu lub odmowie uznania, podając wyczerpujące uzasadnienie.
ESMA publikuje na swojej stronie internetowej wykaz CCP uznanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, wskazując ich zaklasyfikowanie jako CCP Tier I lub CCP Tier II.
ESMA, po konsultacji z organami i podmiotami, o których mowa w ust. 3, dokonuje przeglądu decyzji o uznaniu CCP mającego siedzibę w państwie trzecim:
jeżeli dany CCP zamierza rozszerzyć lub ograniczyć zakres swojej działalności i usług w Unii, w którym to przypadku CCP informuje o tym ESMA, przedkładając wszelkie niezbędne informacje; oraz
w każdym przypadku co najmniej raz na pięć lat.
Przegląd ten przeprowadza się zgodnie z ust. 2-4.
Jeżeli w wyniku przeglądu, o którym mowa w akapicie pierwszym, ESMA stwierdzi, że CCP z państwa trzeciego, który został sklasyfikowany jako CCP Tier I, powinien zostać sklasyfikowany jako CCP Tier II, ESMA wyznacza odpowiedni okres dostosowawczy nieprzekraczający 18 miesięcy, w którym to okresie CCP musi spełnić wymogi określone w ust. 2b. Na uzasadniony wniosek CCP lub właściwego organu odpowiedzialnego za nadzór nad członkami rozliczającymi, ESMA może przedłużyć okres dostosowawczy o dodatkowe sześć miesięcy, w przypadku gdy takie przedłużenie jest uzasadnione wyjątkowymi okolicznościami i skutkami dla członków rozliczających mających siedzibę w Unii.
Komisja może przyjąć akt wykonawczy zgodnie z art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011, stwierdzający, że:
rozwiązania prawne i nadzorcze państwa trzeciego zapewniają ciągłe spełnianie przez CCP, którzy uzyskali zezwolenie w tym państwie trzecim, prawnie wiążących wymogów równoważnych z wymogami określonymi w tytule IV niniejszego rozporządzenia;
ci CCP podlegają skutecznemu nadzorowi i egzekwowaniu prawa prowadzonym na bieżąco w tym państwie trzecim;
ramy prawne tego państwa trzeciego przewidują skuteczny równoważny system uznawania CCP, którzy uzyskali zezwolenie na mocy systemów prawnych państw trzecich.
Komisja może uzależnić stosowanie aktu wykonawczego, o którym mowa w akapicie pierwszym, od skutecznego i ciągłego spełniania przez państwo trzecie dowolnego wymogu określonego w tym akcie oraz od zdolności ESMA w zakresie skutecznego wykonywania jego obowiązków w odniesieniu do CCP z państw trzecich uznanych na mocy ust. 2 i 2b lub w odniesieniu do monitorowania, o którym mowa w ust. 6b, w tym w drodze wypracowania i stosowania uzgodnień o współpracy, o których mowa w ust. 7.
ESMA monitoruje zmiany w zakresie regulacji i nadzoru w państwach trzecich, w stosunku do których przyjęto akty wykonawcze na mocy ust. 6.
W przypadku gdy ESMA stwierdzi w tych państwach trzecich zmiany w zakresie regulacji i nadzoru, które mogą mieć wpływ na stabilność finansową Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich, informuje o tym niezwłocznie Parlament Europejski, Radę, Komisję oraz członków kolegium ds. CCP z państw trzecich, o którym mowa w art. 25c. Wszystkie takie informacje są traktowane jako poufne.
ESMA co roku przedkłada Komisji i członkom kolegium ds. CCP z państw trzecich, o którym mowa w art. 25c, poufne sprawozdanie na temat zmian w zakresie regulacji i nadzoru w państwach trzecich, o których mowa w akapicie pierwszym.
ESMA zawiera skuteczne uzgodnienia dotyczące współpracy z odpowiednimi właściwymi organami państw trzecich, których ramy prawne i nadzorcze uznano za równoważne z niniejszym rozporządzeniem zgodnie z ust. 6. W uzgodnieniach takich określa się co najmniej:
mechanizm wymiany informacji między ESMA, emisyjnymi bankami centralnymi, o których mowa w ust. 3 lit. f), oraz właściwymi organami danych państw trzecich, w tym dostęp do wszystkich informacji, o które występuje ESMA, na temat CCP, którzy uzyskali zezwolenie w państwach trzecich, takich jak istotne zmiany w modelach i parametrach ryzyka, rozszerzenie działalności i usług CCP, zmiany w strukturze rachunków klienta i w wykorzystaniu systemów płatności, które mają znaczny wpływ na Unię;
mechanizm szybkiego powiadamiania ESMA w przypadkach, gdy właściwy organ państwa trzeciego uzna, że CCP, nad którym sprawuje nadzór, narusza warunki udzielonego mu zezwolenia lub innych przepisów, którym podlega;
mechanizm szybkiego powiadamiania ESMA przez właściwy organ państwa trzeciego w przypadkach, gdy CCP, nad którym taki organ sprawuje nadzór, uzyskał prawo do świadczenia usług rozliczeniowych na rzecz członków rozliczających lub klientów mających siedzibę w Unii;
procedury dotyczące koordynowania działań nadzorczych, obejmujące zgodę organów państwa trzeciego na przeprowadzanie dochodzeń i kontroli w miejscu prowadzenia działalności zgodnie z, odpowiednio, art. 25 g i 25h;
procedury niezbędne do skutecznego monitorowania zmian w zakresie regulacji i nadzoru w danym państwie trzecim;
procedury dla organów państw trzecich służące zapewnieniu skutecznego egzekwowania decyzji przyjętych przez ESMA zgodnie z art. 25b, 25f-25 m, 25p oraz 25q;
procedury dla organów państw trzecich służące informowaniu – bez zbędnej zwłoki – ESMA, kolegium ds. CCP z państw trzecich, o którym mowa w art. 25c, oraz emisyjnych banków centralnych, o których mowa w ust. 3 lit. f), o sytuacjach nadzwyczajnych dotyczących danego uznanego CCP, w tym zmianach na rynkach finansowych, które mogą mieć niekorzystny wpływ na płynność rynku i stabilność systemu finansowego Unii lub jednego z jej państw członkowskich, a także procedury i plany awaryjne na potrzeby zaradzenia takim sytuacjom;
zgodę organów państwa trzeciego na dalsze przekazywanie informacji, jakich organy te dostarczyły ESMA na podstawie uzgodnień o współpracy z organami, o których mowa w ust. 3, i członkami kolegium ds. CCP z państw trzecich, z zastrzeżeniem wymogów tajemnicy służbowej określonych w art. 83.
Jeżeli ESMA stwierdzi, że właściwy organ państwa trzeciego nie stosuje dowolnego z postanowień uzgodnienia dotyczącego współpracy zawartego zgodnie z niniejszym ustępem, informuje o tym niezwłocznie i w trybie poufnym Komisję. W takim przypadku Komisja może podjąć decyzję o dokonaniu przeglądu aktu wykonawczego przyjętego zgodnie z ust. 6.
ESMA przedkłada Komisji ten projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 25a
Spełnienie porównywalnych wymogów
W celu zapewnienia, aby ocena, o której mowa w ust. 1, skutecznie odzwierciedlała cele regulacyjne wymogów określonych w art. 16 i tytułach IV i V oraz uwzględniała interesy Unii jako całości, Komisja przyjmuje akt delegowany określający następujące elementy:
minimum elementów, które mają być ocenione do celów ust. 1 niniejszego artykułu;
sposoby i warunki przeprowadzenia oceny.
Komisja przyjmuje akt delegowany, o którym mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 82 do dnia 2 stycznia 2021 r.
Artykuł 25b
Ciągłe spełnianie warunków uznania
ESMA wymaga od każdego CCP Tier II złożenia przynajmniej raz w roku potwierdzenia, że wymogi, o których mowa w art. 25 ust. 2b lit. a), c) i d), są nadal spełniane.
W przypadku gdy emisyjny bank centralny, o którym mowa w art. 25 ust. 3 lit. f), uzna, że dany CCP Tier II przestał spełniać warunek określony w art. 25 ust. 2b lit. b), niezwłocznie powiadamia o tym ESMA.
Artykuł 25c
Kolegium ds. CCP z państw trzecich
W skład kolegium wchodzą:
przewodniczący komitetu nadzorczego ds. CCP, który przewodniczy kolegium;
dwaj niezależni członkowie komitetu nadzorczego ds. CCP;
właściwe organy, o których mowa w art. 22; w państwach członkowskich, w których więcej niż jeden organ został wyznaczony jako właściwy zgodnie z art. 22, organy te uzgadniają wspólnego przedstawiciela;
właściwe organy odpowiedzialne za nadzór nad członkami rozliczającymi mającymi siedzibę w Unii;
właściwe organy odpowiedzialne za nadzór nad mającymi siedzibę w Unii systemami obrotu, które są lub mają być obsługiwane przez danych CCP;
właściwe organy sprawujące nadzór nad centralnymi depozytami papierów wartościowych mającymi siedzibę w Unii, z którymi to depozytami danych CCP są lub zamierzają być powiązani;
członkowie ESBC.
Artykuł 25d
Opłaty
ESMA pobiera następujące opłaty od CCP mających siedzibę w państwie trzecim zgodnie niniejszym rozporządzeniem oraz zgodnie z aktem delegowanym przyjętym na podstawie ust. 3:
opłaty związane z wnioskami o uznanie, zgodnie z art. 25;
opłaty roczne związane z wykonywaniem przez ESMA zadań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w odniesieniu do CCP uznanych zgodnie z art. 25.
Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 82 w celu doprecyzowania:
rodzajów opłat;
czynności, za które opłaty są pobierane;
wysokości opłat;
sposobu uiszczania opłat przez:
CCP występującego z wnioskiem o uznanie;
uznanego CCP sklasyfikowanego jako CCP Tier I zgodnie z art. 25 ust. 2;
uznanego CCP sklasyfikowanego jako CCP Tier II zgodnie z art. 25 ust. 2b.
Artykuł 25e
Wykonywanie uprawnień, o których mowa w art. 25f–25h
Uprawnienia przyznane ESMA lub urzędnikowi lub innej osobie upoważnionej przez nich na mocy art. 25f–25h nie mogą być wykorzystywane w celu żądania ujawnienia informacji lub dokumentów, które są objęte klauzulą poufności wymiany informacji między prawnikiem a klientem.
Artykuł 25f
Wniosek o udzielenie informacji
Wysyłając zwykłe wezwanie do udzielenia informacji zgodnie z ust. 1, ESMA zawiera w nim wszystkie następujące elementy:
wskazanie niniejszego artykułu jako podstawy prawnej wezwania;
cel wezwania;
wymagane informacje;
termin przekazania informacji;
pouczenie dla osoby, do której zwraca się o informacje, że nie ma ona obowiązku ich przedstawienia, lecz że – w przypadku dobrowolnej odpowiedzi na wniosek – przedstawione informacje nie mogą być niezgodne z prawdą ani mylące;
informacja o grzywnie przewidzianej w art. 25j w związku z załącznikiem III sekcja V lit. a), w przypadku gdy odpowiedzi na zadane pytania są niezgodne z prawdą lub mylące.
Wzywając do udzielenia informacji zgodnie z ust. 1 w drodze decyzji, ESMA zawiera w niej wszystkie następujące elementy:
wskazanie niniejszego artykułu jako podstawy prawnej wniosku;
cel wezwania;
wymagane informacje;
termin przekazania informacji;
informacja o okresowych karach pieniężnych przewidzianych w art. 25k, w przypadku gdy udzielone informacje są niekompletne;
informacja o grzywnie przewidzianej w art. 25j w związku z załącznikiem III sekcja V lit. a), w przypadku nieprzekazania żądanych informacji lub gdy odpowiedzi na zadane pytania są niezgodne z prawdą lub mylące; oraz
informacja o prawie do odwołania się od decyzji do Komisji Odwoławczej ESMA i prawie do zaskarżenia tej decyzji do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („Trybunał Sprawiedliwości”) zgodnie z art. 60 i 61 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 25g
Dochodzenia ogólne
W celu wykonania swoich obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia ESMA może przeprowadzać niezbędne dochodzenia dotyczące CCP Tier II i powiązanych stron trzecich, którym ci CCP zlecili na zasadzie outsourcingu funkcje operacyjne, usługi lub działalność. W tym celu urzędnicy i inne osoby upoważnione przez ESMA mają prawo do:
analizowania dokumentów, danych, procedur i innych materiałów, które są istotne dla wykonywaniem zadań ESMA niezależnie od nośnika, na jakim są one przechowywane;
sporządzania lub uzyskania uwierzytelnionych kopii lub wyciągów z takich dokumentów, danych, procedur i innych materiałów;
wzywania CCP Tier II lub ich przedstawicieli lub personelu i zwracania się do nich o udzielenie ustnych lub pisemnych wyjaśnień na temat faktów lub dokumentów związanych z przedmiotem i celem kontroli oraz rejestrowania ich odpowiedzi;
prowadzenia rozmów z innymi osobami fizycznymi lub prawnymi, które wyrażą na to zgodę, w celu pozyskania informacji dotyczących przedmiotu dochodzenia;
żądania rejestrów połączeń telefonicznych i przesyłu danych.
Emisyjne banki centralne, o których mowa w art. 25 ust. 3 lit. f), mogą, na uzasadniony wniosek przedłożony ESMA, uczestniczyć w takich dochodzeniach, w przypadku gdy dochodzenia te są istotne dla wykonywania ich zadań z zakresu polityki pieniężnej.
Kolegium ds. CCP z państw trzecich, o którym mowa w art. 25c, jest bez zbędnej zwłoki informowane o ustaleniach, które mogą być istotne dla wykonywania jego zadań.
Artykuł 25h
Kontrole w miejscu prowadzenia działalności
Emisyjne banki centralne, o których mowa w art. 25 ust. 3 lit. f), mogą przedłożyć ESMA zawierający uzasadnienie wniosek o udział w takich kontrolach w miejscu prowadzenia działalności, gdy jest to istotne dla wykonywania ich zadań z zakresu polityki pieniężnej.
Kolegium ds. CCP z państw trzecich, o którym mowa w art. 25c, jest bez zbędnej zwłoki informowane o ustaleniach, które mogą być istotne dla wykonywania jego zadań.
Urzędnicy i inne osoby upoważnione przez ESMA do przeprowadzenia kontroli w miejscu prowadzenia działalności wykonują swoje uprawnienia po przedstawieniu pisemnego upoważnienia określającego przedmiot i cel kontroli, a także okresowe kary pieniężne przewidziane w art. 25k i nakładane w przypadku, gdy odnośne osoby nie poddają się kontroli.
Artykuł 25i
Przepisy proceduralne regulujące stosowanie środków nadzorczych i nakładanie grzywien
W ramach wykonywania swoich zadań urzędnik dochodzeniowy może korzystać z prawa do występowania o informacje zgodnie z art. 25f oraz do prowadzenia dochodzeń i kontroli w miejscu prowadzenia działalności zgodnie z art. 25 g i 25h. Korzystając z tych uprawnień, urzędnik dochodzeniowy przestrzega art. 25e.
W trakcie wykonywania swoich zadań urzędnik dochodzeniowy ma dostęp do wszystkich dokumentów i informacji zebranych przez ESMA w ramach prowadzonych przez ten urząd działań.
W trakcie dochodzeń prowadzonych na podstawie niniejszego artykułu w pełni przestrzega się prawa osób, wobec których prowadzone jest dochodzenie, do obrony.
Artykuł 25j
Grzywny
Uznaje się, że CCP dopuścił się naruszenia umyślnie, jeżeli ESMA znalazł obiektywne przesłanki wskazujące na to, że dany CCP lub jego kierownictwo wyższego szczebla działali celowo z myślą o popełnieniu naruszenia.
Odpowiednie współczynniki obciążające stosowane są w odniesieniu do kwoty podstawowej pojedynczo. Jeżeli zastosowanie ma więcej niż jeden współczynnik obciążający, różnica między kwotą podstawową a kwotą wynikającą z zastosowania każdego poszczególnego współczynnika obciążającego jest doliczana do kwoty podstawowej.
Odpowiednie współczynniki łagodzące stosowane są w odniesieniu do kwoty podstawowej pojedynczo. Jeżeli zastosowanie ma więcej niż jeden współczynnik łagodzący, różnica między kwotą podstawową a kwotą wynikającą z zastosowania każdego poszczególnego współczynnika łagodzącego jest odliczana od kwoty podstawowej.
Jeżeli działanie lub zaniechanie ze strony CCP stanowią więcej niż jedno naruszenie wymienione w załączniku III, nakładana jest tylko wyższa z tych grzywien, która jest wyliczana zgodnie z ust. 2 i 3 i dotyczy jednego z tych naruszeń.
Artykuł 25k
Okresowe kary pieniężne
ESMA w drodze decyzji nakłada okresowe kary pieniężne w celu zmuszenia:
CCP Tier II do zaprzestania naruszenia, zgodnie z decyzją podjętą na mocy art. 25q ust. 1 lit. a);
osoby, o której mowa w art. 25f ust. 1, do udzielenia kompletnych informacji, których zażądano w drodze decyzji na mocy art. 25f;
CCP Tier II:
do poddania się dochodzeniu, a w szczególności do przedłożenia kompletnych dokumentów, danych, procedur lub innych żądanych materiałów, a także do uzupełnienia i skorygowania innych informacji udostępnionych w dochodzeniu wszczętym na podstawie decyzji podjętej na mocy art. 25 g; lub
do poddania się kontroli w miejscu prowadzenia działalności zarządzonej decyzją na mocy art. 25h.
Artykuł 25l
Wysłuchanie zainteresowanych stron
Akapit pierwszy niniejszego ustępu nie ma zastosowania, jeżeli konieczne jest podjęcie pilnych działań w celu zapobieżenia istotnym i bezpośrednio zagrażającym szkodom dla systemu finansowego. W takim przypadku ESMA może przyjąć decyzję tymczasową i zapewnia osobom, wobec których prowadzone jest postępowanie, możliwość przedstawienia swojego stanowiska jak najszybciej po podjęciu decyzji.
Artykuł 25m
Powiadamianie o grzywnach i okresowych karach pieniężnych oraz ich charakter, egzekucja i przeznaczenie
Postępowanie egzekucyjne jest regulowane przepisami dotyczącymi postępowania cywilnego obowiązującymi w państwie członkowskim lub państwie trzecim, w którym postępowanie jest prowadzone.
Artykuł 25n
Kontrola przez Trybunał Sprawiedliwości
Trybunał Sprawiedliwości ma nieograniczone prawo kontroli decyzji ESMA nakładających grzywnę lub okresową karę pieniężną. Trybunał może uchylić, obniżyć lub podwyższyć nałożoną grzywnę lub okresową karę pieniężną.
Artykuł 25o
Zmiany w załączniku IV
Aby uwzględnić zmiany sytuacji na rynkach finansowych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 82 w odniesieniu do środków mających na celu zmianę załącznika IV.
Artykuł 25p
Cofnięcie uznania
Bez uszczerbku dla art. 25q i z zastrzeżeniem następnych ustępów, ESMA – po konsultacjach z organami i podmiotami, o których mowa w art. 25 ust. 3 – cofa decyzję o uznaniu przyjętą zgodnie z art. 25 w sytuacji, gdy:
dany CCP nie skorzystał z uznania w ciągu sześciu miesięcy, wyraźnie zrzekł się uznania lub nie prowadził działalności od ponad sześciu miesięcy;
dany CCP uzyskał uznanie na podstawie fałszywych oświadczeń lub w inny niezgodny z prawem sposób;
dany CCP w sposób poważny i systematyczny naruszał którykolwiek z warunków uznania określony w art. 25 lub przestał spełniać którykolwiek z tych warunków i w którejkolwiek z tych sytuacji nie podjął działań naprawczych wymaganych przez ESMA w odpowiednio wyznaczonym terminie nieprzekraczającym sześciu miesięcy;
ESMA nie jest w stanie skutecznie wykonać swoich obowiązków w stosunku do danego CCP na mocy niniejszego rozporządzenia ze względu na to, że organ państwa trzeciego właściwy dla danego CCP nie udzielił ESMA wszystkich stosownych informacji lub nie współpracuje z ESMA zgodnie z art. 25 ust. 7;
akt wykonawczy, o którym mowa w art. 25 ust. 6, został uchylony lub zawieszony lub dowolny z warunków w nim określonych przestał być spełniany.
ESMA może ograniczyć cofnięcie uznania do określonej usługi, działalności lub określonej klasy instrumentów finansowych.
Określając datę, z którą decyzja o cofnięciu uznania stanie się skuteczna, ESMA dokłada starań, żeby zminimalizować ewentualne zakłócenia rynku i przewiduje odpowiedni okres dostosowawczy, który nie przekracza dwóch lat.
Jeżeli ESMA stwierdzi, że działania naprawcze w wyznaczonym terminie nieprzekraczającym sześciu miesięcy zgodnie z ust. 1 akapit pierwszy lit. c) niniejszego artykułu nie zostały podjęte lub że podjęte działania nie są odpowiednie, oraz po konsultacji z organami, o których mowa w art. 25 ust. 3, ESMA cofa decyzję o uznaniu.
Artykuł 25q
Środki nadzorcze podejmowane przez ESMA
W przypadku gdy – zgodnie z art. 25j ust. 5 – ESMA stwierdzi, że CCP Tier II popełnił jedno z naruszeń wymienionych w załączniku III, podejmuje co najmniej jedną z poniższych decyzji:
zobowiązuje CCP do zaprzestania danego naruszenia;
nakłada grzywny zgodnie z art. 25j;
wydaje publiczne ogłoszenie;
cofa uznanie dla CCP lub w odniesieniu do oferowanej przez niego określonej usługi, działalności lub określonej klasy instrumentów finansowych zgodnie z art. 25p.
Podejmując decyzje, o których mowa w ust. 1, ESMA bierze pod uwagę charakter i wagę naruszenia, uwzględniając następujące kryteria:
czas trwania i częstotliwość naruszenia;
czy naruszenie ujawniło poważne lub systemowe słabości procedur stosowanych przez CCP lub jego systemów zarządzania lub kontroli wewnętrznej;
czy naruszenie doprowadziło do przestępstwa finansowego lub ułatwiło przestępstwo finansowe lub w inny sposób jest z nim związane;
czy naruszenie jest wynikiem działania umyślnego czy zaniedbania.
Podając swoją decyzję do wiadomości publicznej zgodnie z akapitem pierwszym, ESMA podaje również do wiadomości publicznej informację o prawie danego CCP do odwołania się od tej decyzji, a w odpowiednim przypadku informację, że takie odwołanie zostało wniesione, precyzując, że ma ono skutku zawieszającego, oraz informację o tym, że Komisja Odwoławcza ESMA może zawiesić wykonanie zaskarżonej decyzji zgodnie z art. 60 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
TYTUŁ IV
WYMOGI W ODNIESIENIU DO CCP
ROZDZIAŁ 1
Wymogi organizacyjne
Artykuł 26
Przepisy ogólne
ESMA przedkłada Komisji ten projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 27
Kierownictwo wyższego szczebla i zarząd
Członkowie zarządu CCP, w tym członkowskie niezależni, muszą cieszyć się odpowiednio nieposzlakowaną opinią oraz posiadać odpowiednią wiedzę specjalistyczną z zakresu usług finansowych, zarządzania ryzykiem i usług rozliczeniowych.
Artykuł 28
Komisja ds. ryzyka
Artykuł 29
Prowadzenie dokumentacji
ESMA przedkłada Komisji ten projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
ESMA przedstawia Komisji ten projekt wykonawczych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przyznaje się uprawnienia do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 30
Akcjonariusze i udziałowcy posiadający znaczne pakiety akcji
Artykuł 31
Obowiązki informacyjne wobec właściwych organów
W przypadku gdy postępowanie członka zarządu może niekorzystnie wpływać na prawidłowe i ostrożne zarządzanie CCP, właściwy organ podejmuje odpowiednie środki, które mogą obejmować usunięcie tego członka z zarządu.
Każda osoba fizyczna lub prawna, która postanowiła zbyć, bezpośrednio lub pośrednio, znaczny pakiet akcji w CCP (potencjalny zbywca), uprzednio informuje na piśmie właściwy organ o tym fakcie, informując go o wielkości tego pakietu. Osoba taka powiadamia również właściwy organ w przypadku podjęcia decyzji o zmniejszeniu posiadanego znacznego pakietu akcji w taki sposób, że udział praw głosu lub posiadanego przez nią kapitału spadłby wówczas poniżej poziomu 10 %, 20 %, 30 % bądź 50 % lub CCP przestałby być jednostką zależną tej osoby.
Bezzwłocznie po otrzymaniu powiadomienia określonego w niniejszym ustępie, a najpóźniej w ciągu dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w niniejszym akapicie, oraz informacji określonych w ust. 3, właściwy organ potwierdza odbiór powiadomienia lub informacji potencjalnemu nabywcy lub zbywcy na piśmie.
Właściwy organ ma maksymalnie 60 dni roboczych od dnia pisemnego potwierdzenia odbioru powiadomienia i wszystkich dokumentów, których załączenie do powiadomienia jest wymagane na podstawie wykazu określonego w art. 32 ust. 4 (okres oceny), na przeprowadzenie oceny, o której mowa w art. 32 ust. 1 (ocena).
W chwili potwierdzenia odbioru właściwy organ powiadamia potencjalnego nabywcę lub zbywcę o terminie, w którym upływa okres oceny.
Bieg okresu oceny zostaje wstrzymany na okres od dnia przekazania prośby o informacje przez właściwy organ do dnia otrzymania odpowiedzi od potencjalnego nabywcy. Wstrzymanie to nie może przekroczyć dwudziestu dni roboczych. Właściwy organ może rozważyć wystąpienie z kolejnymi wnioskami o uzupełnienie lub wyjaśnienie informacji, jednak nie mogą one powodować wstrzymania biegu okresu oceny.
Właściwy organ może przedłużyć wstrzymanie, o którym mowa w ust. 3 akapit drugi, do 30 dni roboczych, w przypadku gdy potencjalny nabywca lub zbywca:
ma siedzibę poza Unią albo jeśli nadzór nad nim sprawuje organ spoza Unii;
jest osobą fizyczną albo prawną, która nie podlega nadzorowi na mocy niniejszego rozporządzenia lub dyrektywy 73/239/EWG, dyrektywy Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie ( 17 ) lub dyrektyw 2002/83/WE, 2003/41/WE, 2004/39/WE, 2005/68/WE, 2006/48/WE, 2009/65/WE lub 2011/61/UE.
Artykuł 32
Ocena
W ramach oceny powiadomienia przewidzianego w art. 31 ust. 2 oraz informacji, o których mowa w art. 31 ust. 3, właściwy organ, dla zapewnienia prawidłowego i ostrożnego zarządzania CCP, w którym ma nastąpić nabycie, oraz mając na względzie prawdopodobny wpływ potencjalnego nabywcy na CCP, ocenia stosowność potencjalnego nabywcy oraz finansową solidność planowanego nabycia w oparciu o wszystkie poniższe elementy:
reputację i finansową solidność potencjalnego nabywcy;
reputację i doświadczenie wszelkich osób, które będą kierować działalnością CCP w wyniku planowanego nabycia;
zdolność CCP do przestrzegania, aktualnie i w przyszłości, niniejszego rozporządzenia;
istnienie wystarczających podstaw by podejrzewać, iż w związku z planowanym nabyciem dokonuje się, dokonano lub usiłowano dokonać prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu w rozumieniu art. 1 dyrektywy 2005/60/WE lub że planowane nabycie może zwiększyć takie ryzyko.
W ocenie solidności finansowej potencjalnego nabywcy właściwy organ poświęca szczególną uwagę rodzajowi prowadzonej i planowanej działalności w CCP, w którym ma nastąpić nabycie.
W ocenie zdolności CCP do przestrzegania przepisów niniejszego rozporządzenia właściwy organ poświęca szczególną uwagę temu, czy grupa, w skład której wejdzie CCP, posiada strukturę umożliwiającą sprawowanie skutecznego nadzoru, skuteczną wymianę informacji pomiędzy właściwymi organami i ustalenie podziału odpowiedzialności pomiędzy tymi organami.
Dokonywana przez właściwy organ ocena dotycząca powiadomienia określonego w art. 31 ust. 2 oraz informacji, o których mowa w art. 31 ust. 3, podlega opinii kolegium na podstawie art. 19.
Odpowiednie właściwe organy ściśle współpracują ze sobą podczas przeprowadzania oceny, w przypadku gdy potencjalny nabywca jest:
innym CCP, instytucją kredytową, zakładem ubezpieczeń na życie, zakładem ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, przedsiębiorstwem inwestycyjnym, operatorem rynku, operatorem systemu rozrachunku papierów wartościowych, spółką zarządzającą UCITS lub ZAFI posiadającym zezwolenie innego państwa członkowskiego;
jednostką dominującą innego CCP, instytucji kredytowej, zakładu ubezpieczeń na życie, zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, przedsiębiorstwa inwestycyjnego, operatora rynku, operatora systemu rozrachunku papierów wartościowych, spółki zarządzającej UCITS lub ZAFI posiadającego zezwolenie innego państwa członkowskiego;
osobą fizyczną lub prawną kontrolującą inne CCP, instytucję kredytową, zakład ubezpieczeń na życie, zakład ubezpieczeń, zakład reasekuracji, przedsiębiorstwo inwestycyjne, operatora rynku, operatora systemu rozrachunku papierów wartościowych, spółkę zarządzającą UCITS lub ZAFI posiadającego zezwolenie innego państwa członkowskiego.
Artykuł 33
Konflikty interesów
Pisemne uzgodnienia ustanowione zgodnie z ust. 1 obejmują następujące kwestie:
okoliczności, które stanowią lub mogą wywołać konflikt interesów zagrażający w istotny sposób interesom jednego członka rozliczającego bądź klienta lub większej ich liczbie;
procedury, których należy przestrzegać, i środki, które należy przyjąć, w celu zarządzania takim konfliktem.
Artykuł 34
Ciągłość działania
ESMA przedkłada Komisji ten projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 35
Outsourcing
W przypadku gdy CCP zleca funkcje operacyjne, usługi czy działalność na zasadzie outsourcingu, pozostaje on w pełni odpowiedzialny za wywiązywanie się ze swoich obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia i zapewnia w każdym czasie, aby:
outsourcing nie prowadził do przekazania odpowiedzialności;
nie uległy zmianie stosunek i obowiązki CCP wobec jego członków rozliczających lub, w stosownych przypadkach, wobec ich klientów;
nie nastąpiła faktyczna zmiana warunków udzielenia zezwolenia CCP;
outsourcing nie uniemożliwiał pełnienia funkcji związanych z nadzorem i dozorem, w tym dostępu na miejscu do stosownych informacji niezbędnych do wypełnienia tych zadań;
outsourcing nie prowadził do pozbawienia CCP niezbędnych systemów i kontroli zarządzania ryzykiem, na jakie jest narażony;
usługodawca stosował się do wymogów dotyczących ciągłości działania równorzędnych tym, które musi spełniać CCP zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
CCP zachowywał niezbędną wiedzę specjalistyczną i zasoby pozwalające na dokonanie oceny jakości świadczonych usług oraz zdolności organizacyjnej i adekwatności kapitałowej usługodawcy oraz nadzorowanie zleconych na zasadzie outsourcingu funkcji i zarządzanie ryzykiem związanym z outsourcingiem, a także na bieżąco nadzorował te funkcje i zarządzał tym ryzykiem;
CCP posiadał bezpośredni dostęp do odpowiednich informacji dotyczących funkcji zleconych na zasadzie outsourcingu;
usługodawca współpracował z właściwym organem w związku z działaniami będącymi przedmiotem outsourcingu;
usługodawca zapewniał ochronę wszelkich informacji poufnych związanych z CCP oraz jego członkami rozliczającymi i klientami lub, w przypadku gdy ten usługodawca posiada siedzibę w kraju trzecim – zapewniał, aby standardy w zakresie ochrony danych w tym kraju trzecim lub standardy określone w porozumieniu między zainteresowanymi stronami były porównywalne ze standardami ochrony danych obowiązującymi w Unii.
CCP nie może zlecać na zasadzie outsourcingu głównych działań związanych z zarządzaniem ryzykiem, chyba że taki outsourcing został zatwierdzony przez właściwy organ. Ta decyzja właściwego organu podlega opinii kolegium na podstawie art. 19.
ROZDZIAŁ 2
Zasady prowadzenia działalności
Artykuł 36
Przepisy ogólne
Artykuł 37
Wymogi dotyczące uczestnictwa
CCP informuje właściwy organ o wszelkich istotnych negatywnych zmianach w profilu ryzyka dowolnego ze swoich członków rozliczających, stwierdzonych w kontekście oceny CCP, o której mowa w akapicie pierwszym, lub dowolnej innej oceny zakończonej podobnymi wnioskami, w tym o wszelkim wzroście ryzyka, jakie dowolny z tych członków wnosi do CCP, i które to zmiany mogą zdaniem CCP uruchomić procedurę na wypadek niewykonania zobowiązania.
Artykuł 38
Przejrzystość
CCP prowadzi odrębne rozliczenie kosztów i dochodów wynikających ze świadczonych usług i ujawnia te informacje właściwym organom.
CCP publicznie ujawnia wolumeny rozliczonych transakcji dla każdej klasy instrumentów rozliczanych przez CCP w sposób zagregowany.
CCP przedstawia swoim członkom rozliczającym informacje o stosowanych przez niego modelach początkowych depozytów zabezpieczających. Informacje te muszą:
dokładnie wyjaśniać budowę modelu początkowego depozytu zabezpieczającego i sposób jego funkcjonowania;
jasno opisywać najważniejsze założenia i ograniczenia modelu początkowego depozytu zabezpieczającego oraz okoliczności, w których założenia te tracą ważność;
być odpowiednio udokumentowane.
Artykuł 39
Wyodrębnianie i przenoszenie
Wymóg dotyczący wyróżnienia aktywów i pozycji na rachunkach prowadzonych przez CCP jest spełniony, jeżeli:
aktywa i pozycje są zapisywane na oddzielnych rachunkach;
nie ma możliwości bilansowania pozycji zapisanych na różnych rachunkach;
aktywa stanowiące pokrycie pozycji zapisanych na danym rachunku nie są narażone na straty związane z pozycjami zapisanymi na innym rachunku.
ROZDZIAŁ 3
Wymogi ostrożnościowe
Artykuł 40
Zarządzanie ekspozycją
W czasie bliskim rzeczywistemu CCP dokonuje pomiaru ekspozycji na ryzyko utraty płynności i ekspozycji kredytowej oraz ocenia te ekspozycje w odniesieniu do każdego członka rozliczającego, oraz, w stosownych przypadkach, w odniesieniu do innego CCP, z którym zawarł uzgodnienie dotyczące interoperacyjności. Na potrzeby skutecznego pomiaru swoich ekspozycji CCP dysponuje szybkim i niedyskryminującym dostępem do odpowiednich informacji o kształtowaniu się cen. Odbywa się to z zachowaniem rozsądnego poziomu kosztów.
Artykuł 41
Wymogi dotyczące depozytu zabezpieczającego
ESMA przedkłada Komisji ten projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 42
Fundusz na wypadek niewykonania zobowiązania
CCP ustala minimalny poziom funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania, poniżej którego wysokość funduszu nie może w żadnym wypadku spaść.
ESMA przedkłada Komisji ten projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 43
Inne zasoby finansowe
Artykuł 44
Środki kontroli ryzyka utraty płynności
CCP dokonuje codziennie pomiaru swojego możliwego zapotrzebowania na płynność. Uwzględnia on ryzyko utraty płynności po niewykonaniu zobowiązania przez co najmniej dwóch członków rozliczających, w odniesieniu do których ekspozycje są największe.
ESMA przedkłada Komisji ten projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 45
Kaskadowe pokrywanie strat w przypadku niewykonania zobowiązania
ESMA przedkłada Komisji ten projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 45a
Tymczasowe ograniczenia w przypadku istotnego zdarzenia niezwiązanego z niewykonaniem zobowiązania
W przypadku istotnego zdarzenia niezwiązanego z niewykonaniem zobowiązania, zgodnie z definicją w art. 2 pkt 9) rozporządzenia (UE) 2021/23, właściwy organ może nałożyć na CCP wymóg powstrzymania się od wszelkich z poniższych działań przez okres wskazany przez właściwy organ, który nie może przekroczyć pięciu lat:
wypłaty dywidendy lub podjęcia nieodwołalnego zobowiązania do wypłaty dywidendy, z wyjątkiem praw do dywidend, o których mowa konkretnie w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/23, jako formy rekompensaty;
wykupu akcji zwykłych;
stworzenia obowiązku wypłaty zmiennych składników wynagrodzenia, zdefiniowanych w polityce wynagrodzeń CCP zgodnie z art. 26 ust. 5 niniejszego rozporządzenia, uznaniowych świadczeń emerytalnych lub pakietów odpraw dla kierownictwa wyższego szczebla, zgodnie z definicją w art. 2 pkt 29) niniejszego rozporządzenia.
Właściwy organ nie ogranicza CCP możliwości podjęcia dowolnego z działań, o których mowa w akapicie pierwszym, jeżeli CCP jest prawnie zobowiązany do podjęcia danego działania, a obowiązek ten poprzedza zdarzenia, o których mowa w akapicie pierwszym.
Artykuł 46
Wymogi dotyczące zabezpieczenia
W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu ESMA, po konsultacji z EUNB, ERRS i ESBC, opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających:
rodzaje zabezpieczenia, które mogłyby zostać uznane za wysoce płynne, takie jak środki pieniężne, złoto, obligacje rządowe i wysokiej jakości obligacje firm oraz, obligacje zabezpieczone;
redukcje wartości, o których mowa w ust. 1; oraz
warunki, na jakich można akceptować gwarancje banków komercyjnych jako zabezpieczenie zgodnie z ust. 1
ESMA przedkłada Komisji ten projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 47
Polityka inwestycyjna
ESMA przedkłada Komisji ten projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 48
Procedury na wypadek niewykonania zobowiązania przez członka rozliczającego
Artykuł 49
Przegląd modeli, stosowanie testu warunków skrajnych i weryfikacja historyczna
Przyjęte modele i parametry, w tym istotne zmiany w nich, podlegają opinii kolegium zgodnie z następnymi ustępami.
ESMA zapewnia, aby Europejskie Urzędy Nadzoru, ESBC oraz Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji otrzymywały informacje na temat wyników testów warunków skrajnych, tak aby umożliwić tym organom ocenę ekspozycji przedsiębiorstw finansowych wobec CCP niewykonujących zobowiązań.
W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu ESMA, po konsultacji z EUNB, innymi odpowiednimi właściwymi organami oraz członkami ESBC, opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających:
rodzaj testów, jakie mają być przeprowadzane dla poszczególnych klas instrumentów finansowych i portfeli;
udział w testach członków rozliczających lub innych stron;
częstotliwość przeprowadzania testów;
horyzont czasowy zakładany dla przeprowadzanych testów;
podstawowe informacje, o których mowa w ust. 3.
ESMA przedkłada Komisji ten projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 września 2012 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
ESMA przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 2 stycznia 2021 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 50
Rozrachunek
ROZDZIAŁ 4
Obliczenia i sprawozdawczość do celów rozporządzenia (UE) nr 575/2013
Artykuł 50a
Obliczanie KCCP
Kontrahent centralny oblicza hipotetyczny kapitał w następujący sposób:
gdzie:
KCCP |
= |
centralny hipotetyczny kapitał; |
i |
= |
indeks oznaczający uczestnika rozliczającego; |
EADi |
= |
wartość ekspozycji CCP wobec uczestnika rozliczającego „i”, obejmująca transakcje własne uczestnika rozliczającego realizowane z CCP, transakcje klienta gwarantowane przez uczestnika rozliczającego oraz wszystkie wartości zabezpieczenia posiadanego przez CCP, w tym wniesiony z góry przez uczestnika rozliczającego wkład do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania w odniesieniu do tych transakcji, odnosząca się do wyceny na koniec regulacyjnego dnia sprawozdawczego przed uzupełnieniem depozytu zabezpieczającego po ostatnim wezwaniu do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego tego dnia; |
RW |
= |
waga ryzyka równa 20 %; oraz |
współczynnik kapitałowy |
= |
8 %. |
EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych, aby określić następujące elementy do celów ust. 3:
częstotliwość i terminy obliczeń określonych w ust. 2;
sytuacje, w których właściwe organy instytucji pełniącej rolę uczestnika rozliczającego mogą wymagać większej częstotliwości obliczeń i przekazywania informacji od częstotliwości określonej w lit. a).
EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Artykuł 50b
Ogólne zasady obliczania KCCP
Do celu obliczania KCCP, o którym mowa w art. 50a ust. 2, stosuje się następujące postanowienia:
CCP obliczają wartość swoich ekspozycji wobec uczestników rozliczających w następujący sposób:
w odniesieniu do ekspozycji wynikających z umów i transakcji wymienionych w art. 301 ust. 1 lit. a) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 CCP obliczają wartość zgodnie z metodą określoną w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcja 3 tego rozporządzenia, stosując okres ryzyka w związku z uzupełnieniem zabezpieczenia wynoszący 10 dni roboczych;
w odniesieniu do ekspozycji wynikających z umów i transakcji wymienionych w art. 301 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 CCP obliczają wartość (EADi) zgodnie z następującym wzorem:
EADi = max{EBRMi – IMi – DFi; 0}
gdzie:
EADi |
= |
wartość ekspozycji |
i |
= |
indeks oznaczający uczestnika rozliczającego; |
EBRMi |
= |
wartość ekspozycji przed ograniczeniem ryzyka, która jest równa wartości ekspozycji CCP wobec uczestnika rozliczającego „i” z tytułu wszystkich umów i transakcji z tym uczestnikiem rozliczającym, obliczonej bez uwzględniania zabezpieczenia wniesionego przez tego uczestnika rozliczającego; |
IMi |
= |
początkowy depozyt zabezpieczający przekazany kontrahentowi centralnemu przez uczestnika rozliczającego „i”; |
DFi |
= |
wniesiony z góry przez uczestnika rozliczającego „i” wkład do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania. |
Wszystkie wartości we wzorze odnoszą się do wyceny na koniec dnia przed uzupełnieniem depozytu zabezpieczającego po ostatnim wezwaniu do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego tego dnia;
w sytuacjach, o których mowa w art. 301 ust. 1 akapit drugi zdanie trzecie rozporządzenia (UE) nr 575/2013, CCP oblicza wartość transakcji, o których mowa w pierwszym zdaniu tego akapitu, zgodnie ze wzorem w lit. a) ppkt (ii) niniejszego artykułu i określa wartość EBRMi zgodnie z częścią trzecią tytuł V tego rozporządzenia;
w odniesieniu do instytucji objętych zakresem stosowania rozporządzenia (UE) nr 575/2013 pakiety kompensowania są takie same jak pakiety kompensowania określone w art. 272 pkt 4 tego rozporządzenia;
CCP, który posiada ekspozycje wobec co najmniej jednego CCP, traktuje te ekspozycje jako ekspozycje wobec uczestników rozliczających i przy obliczaniu KCCP uwzględnia wszelkie depozyty zabezpieczające lub wniesione z góry wkłady otrzymane od takich CCP;
CCP posiadający wiążące ustalenia umowne ze swoimi uczestnikami rozliczającymi, które pozwalają temu CCP na wykorzystanie całości lub części początkowego depozytu zabezpieczającego otrzymanego od jego uczestników rozliczających w taki sam sposób, jak gdyby stanowił wniesione z góry wkłady, do celów obliczenia przewidzianego w ust. 1 uznaje ten początkowy depozyt zabezpieczający za wniesione z góry wkłady, a nie za początkowy depozyt zabezpieczający;
w przypadku gdy zabezpieczenie jest utrzymywane w odniesieniu do rachunku zawierającego co najmniej jeden rodzaj umów i transakcji, o których mowa w art. 301 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, CCP przypisuje początkowy depozyt zabezpieczający uzyskany od swoich uczestników rozliczających lub klientów – stosownie do przypadku – w sposób proporcjonalny do EAD odpowiednich rodzajów umów i transakcji obliczonego zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, nie uwzględniając w obliczeniu początkowego depozytu zabezpieczającego;
CCP posiadający więcej niż jeden fundusz na wypadek niewykonania zobowiązania przeprowadza obliczenie oddzielnie dla każdego funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania;
jeżeli uczestnik rozliczający świadczy usługi rozliczeniowe na rzecz klientów, a transakcje i zabezpieczenia klientów uczestnika rozliczającego są przechowywane na subkontach odrębnych od subkonta działalności własnej uczestnika rozliczającego, CCP oblicza EADi oddzielnie dla każdego subkonta oraz całkowite EADi uczestnika rozliczającego jako sumę EAD subkont klientów i EAD subkonta działalności własnej uczestnika rozliczającego;
do celów lit. f), w przypadku gdy DFi nie jest rozdzielone między subkonta klientów i subkonta działalności własnej uczestnika rozliczającego, CCP przydziela DFi do każdego subkonta w części odpowiadającej odsetkowi początkowego depozytu zabezpieczającego tego subkonta w odniesieniu do całkowitego początkowego depozytu zabezpieczającego przekazanego przez danego uczestnika rozliczającego lub na rzecz danego uczestnika rozliczającego;
CCP nie przeprowadza obliczenia zgodnie z art. 50a ust. 2, jeżeli fundusz na wypadek niewykonania zobowiązania pokrywa wyłącznie transakcje o charakterze gotówkowym.
Do celów lit. a) ppkt (ii) niniejszego artykułu CCP stosuje metodę określoną w art. 223 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 z nadzorczymi korektami z tytułu zmienności określonymi w art. 224 tego rozporządzenia do obliczania wartości ekspozycji.
Artykuł 50c
Przekazywanie informacji
Do celów art. 308 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, kontrahent centralny przekazuje tym spośród swoich uczestników rozliczających, którzy są instytucjami, oraz ich właściwym organom następujące informacje:
kapitał hipotetyczny (KCCP);
sumę wniesionych z góry wkładów (DFCM);
kwotę wniesionych z góry zasobów finansowych, które ma on obowiązek – prawny lub wynikający z ustaleń umownych zawartych z uczestnikami rozliczającymi – wykorzystać na pokrycie strat poniesionych wskutek niewykonania zobowiązania przez uczestnika rozliczającego lub uczestników rozliczających przed wykorzystaniem wkładów do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania od pozostałych uczestników rozliczających (DFCCP).
▼M13 —————
Jeżeli kontrahent centralny ma więcej niż jeden fundusz na wypadek niewykonania zobowiązania, przekazuje informacje określone w akapicie pierwszym w odniesieniu do każdego funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania.
EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych w celu określenia następujących elementów:
jednolity wzór do celów sprawozdawczych określonych w ust.1;
częstotliwość i terminy składania sprawozdań określone w ust. 2;
sytuacje, w których właściwe organy instytucji pełniącej rolę uczestnika rozliczającego mogą wymagać większej częstotliwości przekazywania informacji niż częstotliwość określona w lit. b).
EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Artykuł 50d
Obliczanie konkretnych pozycji, które ma zgłaszać kontrahent centralny
Do celów art. 50c zastosowanie ma, co następuje:
jeżeli regulamin kontrahenta centralnego przewiduje, że kontrahent centralny wykorzystuje część lub całość swoich zasobów finansowych równolegle z wkładami wniesionymi z góry przez jego uczestników rozliczających w sposób, który sprawia, że zasoby te stają się równoważne z wkładami wniesionymi z góry przez uczestnika rozliczającego pod względem sposobów, w jakie pokrywają straty poniesione przez kontrahenta centralnego w przypadku niewykonania zobowiązania przez uczestnika rozliczającego lub większą ich liczbę lub w przypadku ich niewypłacalności, kontrahent centralny dodaje do DFCM odpowiednią kwotę tych zasobów;
do całkowitej kwoty wniesionych z góry wkładów (DF), jak następuje:
.
▼M13 —————
TYTUŁ V
UZGODNIENIA INTEROPERACYJNE
Artykuł 51
Uzgodnienia interoperacyjne
Artykuł 52
Zarządzanie ryzykiem
CCP zawierający uzgodnienie interoperacyjne:
wprowadzają odpowiednie strategie, procedury i systemy służące skutecznemu wykrywaniu i monitorowaniu ryzyka oraz zarządzaniu tym ryzykiem, jakie wynika ze wspomnianego uzgodnienia, tak aby mogli terminowo wywiązywać się ze swoich obowiązków;
uzgadniają swoje prawa i obowiązki, w tym prawo właściwe regulujące ich stosunki;
wykrywają i monitorują ryzyko kredytowe i ryzyko utraty płynności oraz zarządzają tymi ryzykami, tak aby niewykonanie zobowiązania przez członka rozliczającego jednego CCP pozostało bez wpływu na CCP, z którym wiąże je uzgodnienie interoperacyjne;
wykrywają, monitorują i uwzględniają potencjalne współzależności i korelacje wynikające z uzgodnienia interoperacyjnego, które mogą wpłynąć na ryzyko kredytowe i ryzyko utraty płynności związane z koncentracjami poszczególnych członków rozliczających oraz na połączone zasoby finansowe.
Do celów akapitu pierwszego lit. b) CCP stosują te same zasady dotyczące odpowiednio momentu wprowadzenia zlecenia przeniesienia do swoich odpowiednich systemów i momentu nieodwołalności, określone w dyrektywie 98/26/WE.
Do celów ust. 1 lit. c) w warunkach uzgodnienia określony jest proces zarządzania konsekwencjami niewykonania zobowiązania, w przypadku gdy jeden z CCP, który zawarł uzgodnienie interoperacyjne, nie wykonuje zobowiązania.
Do celów ust. 1 lit. d) CCP ściśle kontrolują ponowne wykorzystywanie zabezpieczenia złożonego przez członków rozliczających na mocy uzgodnienia, z zastrzeżeniem zezwolenia właściwych organów. W uzgodnieniu określony jest sposób ochrony przed tym ryzykiem, przy uwzględnieniu wystarczającego pokrycia i potrzeby ograniczenia efektu domina.
Artykuł 53
Przekazywanie depozytów zabezpieczających między CCP
Artykuł 54
Zatwierdzanie uzgodnień interoperacyjnych
ESMA opracowuje projekty tych wytycznych lub zaleceń po konsultacji z członkami ESBC.
TYTUŁ VI
REJESTRACJA REPOZYTORIÓW TRANSAKCJI I NADZÓR NAD NIMI
ROZDZIAŁ 1
Warunki i procedury rejestracji repozytorium transakcji
Artykuł 55
Rejestracja repozytorium transakcji
Artykuł 56
Wniosek o rejestrację
Do celów art. 55 ust. 1 repozytorium transakcji składa do ESMA jeden z następujących wniosków:
wniosek o rejestrację;
wniosek o rozszerzenie rejestracji, w przypadku gdy dane repozytorium transakcji jest już zarejestrowane na podstawie rozdziału III rozporządzenia (UE) 2015/2365.
Jeśli wniosek nie jest kompletny, ESMA wyznacza termin, w którym repozytorium transakcji ma przedłożyć dodatkowe informacje.
Po stwierdzeniu, że wniosek jest kompletny, ESMA powiadamia o tym odpowiednio repozytorium transakcji.
W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających:
szczegółowe informacje dotyczące wniosku o rejestrację, o którym mowa w ust. 1 lit. a);
szczegółowe informacje dotyczące uproszczonego wniosku o rozszerzenie rejestracji, o którym mowa w ust. 1 lit. b).
ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 18 czerwca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Aby zapewnić jednolite warunki stosowania ust. 1, ESMA opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określających:
format wniosku o rejestrację, o którym mowa w ust. 1 lit. a);
format wniosku o rozszerzenie rejestracji, o którym mowa w ust. 1 lit. b).
W odniesieniu do akapitu pierwszego lit. b) ESMA opracowuje format uproszczony.
ESMA przedkłada Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 18 czerwca 2020 r.
Komisji przyznaje się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 57
Poprzedzające rejestrację powiadomienie właściwych organów i konsultacje z nimi
Artykuł 58
Rozpatrzenie wniosku
Artykuł 59
Powiadomienie o decyzji ESMA w sprawie rejestracji
ESMA niezwłocznie powiadamia o swojej decyzji odpowiedni właściwy organ, o którym mowa w art. 57 ust. 1.
Artykuł 60
Wykonywanie uprawnień, o których mowa w art. 61–63
Uprawnienia przyznane ESMA lub jakiemukolwiek urzędnikowi lub innej osobie upoważnionej przez ESMA na mocy art. 61–63 nie mogą być wykorzystywane w celu żądania ujawnienia informacji lub dokumentów, które są objęte klauzulą poufności wymiany informacji między prawnikiem a klientem.
Artykuł 61
Wniosek o udzielenie informacji
Wysyłając zwykły wniosek o udzielenie informacji, o którym mowa w ust. 1, ESMA:
odwołuje się do niniejszego artykułu jako podstawy prawnej wniosku;
podaje cel wniosku;
określa rodzaj wymaganych informacji;
ustala termin dostarczenia informacji;
informuje osobę, do której zwraca się o informacje, że nie jest ona zobowiązana do ich przedstawienia, lecz w przypadku dobrowolnej odpowiedzi na wniosek przedstawione informacje nie mogą być niezgodne z prawdą ani mylące; oraz
informuje o grzywnie przewidzianej w art. 65 w związku z sekcją IV lit. a) załącznika I w przypadku udzielenia niezgodnych z prawdą lub mylących odpowiedzi na pytania.
Zwracając się o udzielenie informacji zgodnie z ust. 1 w drodze decyzji, ESMA:
odwołuje się do niniejszego artykułu jako podstawy prawnej wniosku;
podaje cel wniosku;
określa rodzaj wymaganych informacji;
ustala termin dostarczenia informacji;
wskazuje okresowe kary pieniężne przewidziane w art. 66, w przypadku gdy przedstawione wymagane informacje są niekompletne;
informuje o grzywnie przewidzianej w art. 65 w związku z sekcją IV lit. a) załącznika I w przypadku udzielenia niezgodnych z prawdą lub mylących odpowiedzi na pytania; oraz
informuje o prawie do odwołania od decyzji do Komisji Odwoławczej ESMA i prawie do zaskarżenia tej decyzji do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („Trybunał Sprawiedliwości”) zgodnie z art. 60 i 61 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 62
Dochodzenia ogólne
W celu wypełniania swych obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia ESMA może przeprowadzać niezbędne dochodzenia względem osób, o których mowa w art. 61 ust. 1. W tym celu urzędnicy i inne osoby upoważnione przez ESMA mają prawo do:
wglądu we wszelkie dokumenty, dane, procedury i inne materiały związane z wykonywaniem zadań ESMA niezależnie od nośnika, na jakim są one przechowywane;
wykonania lub uzyskania uwierzytelnionych kopii lub wyciągów z takich dokumentów, danych, procedur i innych materiałów;
wzywania osób, o których mowa w art. 61 ust. 1, lub ich przedstawicieli lub personelu, i zwracania się do nich o udzielenie ustnych lub pisemnych wyjaśnień na temat faktów lub dokumentów związanych z przedmiotem i celem kontroli oraz rejestrowania ich odpowiedzi;
prowadzenia rozmów z wszelkimi innymi osobami fizycznymi lub prawnymi, które wyrażą na to zgodę, dla potrzeb pozyskania informacji dotyczących przedmiotu dochodzenia;
żądania rejestrów połączeń telefonicznych i przesyłu danych.
Artykuł 63
Kontrole w miejscu prowadzenia działalności
Artykuł 64
Przepisy proceduralne regulujące podejmowanie działań nadzorczych i nakładanie grzywien
Aby wykonywać swoje zadania, urzędnik dochodzeniowy może korzystać z prawa do występowania o informacje zgodnie z art. 61 i do prowadzenia dochodzeń i kontroli w miejscu prowadzenia działalności zgodnie z art. 62 i 63. Korzystając z tych uprawnień, urzędnik dochodzeniowy przestrzega art. 60.
W trakcie wykonywania swych zadań urzędnik dochodzeniowy ma dostęp do wszystkich dokumentów i informacji zebranych przez ESMA w czasie działań nadzorczych.
W trakcie dochodzeń prowadzonych na podstawie niniejszego artykułu w pełni przestrzega się prawa zainteresowanych osób do obrony.
Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, przyjmuje się za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 82.
Artykuł 65
Grzywny
Uznaje się, że repozytorium transakcji dopuściło się naruszenia celowo, jeśli ESMA znalazła obiektywne dowody wskazujące na to, że dane repozytorium transakcji lub jego kierownictwo wyższego szczebla działało umyślnie w celu dopuszczenia się naruszenia.
Podstawowe kwoty grzywien, o których mowa w ust. 1, mieszczą się w następujących przedziałach:
za naruszenia, o których mowa w sekcji I lit. c) załącznika I i w sekcji II lit. c)–g) załącznika I oraz w sekcji III lit. a) i b) załącznika I, kwoty grzywien wynoszą od 10 000 do ►M12 200 000 EUR ◄ ;
za naruszenia, o których mowa w załączniku I sekcja I lit. a), b) oraz d)–k) i w załączniku I sekcja II lit. a), b) i h), kwoty grzywien wynoszą co najmniej 5 000 EUR i nie przekraczają 100 000 EUR;
za naruszenia, o których mowa w załączniku I sekcja IV, kwoty grzywien wynoszą co najmniej 5 000 EUR i nie przekraczają 10 000 EUR.
Aby zdecydować, czy podstawowa wysokość grzywien powinna znajdować się w dolnej, środkowej, czy górnej części przedziału określonego w akapicie pierwszym, ESMA uwzględnia roczny obrót zainteresowanego repozytorium transakcji w poprzedzającym roku obrotowym. Podstawowa kwota znajduje się w dolnej części przedziału dla repozytoriów transakcji, których roczny obrót nie przekracza 1 miliona EUR; w środkowej części przedziału dla repozytoriów transakcji, których obrót wynosi od 1 do 5 milionów EUR; w górnej części przedziału dla repozytoriów transakcji, których roczny obrót przekracza 5 milionów EUR.
Odpowiednie współczynniki obciążające stosowane są wobec kwoty podstawowej pojedynczo. Jeżeli zastosowanie ma więcej niż jeden współczynnik obciążający, różnica między podstawową kwotą a kwotą wynikającą z zastosowania każdego poszczególnego współczynnika obciążającego jest doliczana do kwoty podstawowej.
Odpowiednie współczynniki łagodzące stosowane są wobec kwoty podstawowej pojedynczo. Jeżeli zastosowanie ma więcej niż jeden współczynnik łagodzący, różnica między podstawową kwotą a kwotą wynikającą z zastosowania każdego poszczególnego współczynnika łagodzącego jest odliczana od kwoty podstawowej.
Jeżeli działanie lub zaniechanie ze strony repozytorium transakcji stanowi więcej niż jedno naruszenie wymienione w załączniku I, nakładana jest tylko wyższa z tych grzywien, która jest wyliczana zgodnie z ust. 2 i 3 i dotyczy jednego z tych naruszeń.
Artykuł 66
Okresowe kary pieniężne
ESMA w drodze decyzji nakłada okresowe kary pieniężne, w celu przymuszenia:
repozytorium transakcji do usunięcia naruszenia, zgodnie z decyzją podjętą na mocy art. 73 ust. 1 lit. a); lub
osoby, o których mowa w art. 61 ust. 1:
do dostarczenia kompletnych informacji, których zażądano w drodze decyzji zgodnie z art. 61;
do poddania się dochodzeniu, a w szczególności do przedłożenia kompletnych dokumentów, danych, procedur i wszelkich innych żądanych materiałów, a także do uzupełnienia i skorygowania innych informacji udostępnionych w dochodzeniu wszczętym na podstawie decyzji podjętej na mocy art. 62; lub
do poddania się kontroli w miejscu prowadzenia działalności zarządzonej decyzją na mocy art. 63.
Artykuł 67
Wysłuchanie zainteresowanych stron
Akapit pierwszy niniejszego ustępu nie ma zastosowania do decyzji, o których mowa w art. 73 ust. 1 lit. a), c) i d), jeżeli konieczne jest podjęcie pilnych działań w celu zapobieżenia istotnym i bezpośrednio zagrażającym szkodom dla systemu finansowego lub zapobieżenia istotnym i bezpośrednio zagrażającym szkodom dla integralności, przejrzystości, skuteczności i uporządkowanego funkcjonowania rynków finansowych, w tym dla stabilności lub prawidłowości danych zgłaszanych do repozytorium transakcji. W takim przypadku ESMA może przyjąć decyzję tymczasową i zapewnia osobom objętym postępowaniem możliwość przedstawienia swojego stanowiska jak najszybciej po podjęciu decyzji.
Artykuł 68
Powiadamianie o grzywnach i okresowych karach pieniężnych oraz ich charakter, egzekucja i przypisywanie
Postępowanie egzekucyjne jest regulowane przepisami postępowania cywilnego obowiązującego w państwie, na terytorium którego ma ono miejsce. Decyzji nadawana jest klauzula wykonalności bez jakichkolwiek innych formalności niż weryfikacja jej autentyczności przez organ wyznaczony w tym celu przez rząd danego państwa członkowskiego; o wyznaczonym organie powiadamiane są ESMA i Trybunał Sprawiedliwości.
Zainteresowana strona może po dopełnieniu tych formalności, na własny wniosek, przystąpić do dochodzenia swoich praw zgodnie z ustawodawstwem krajowym, wnosząc sprawę bezpośrednio do właściwego organu.
Postępowanie egzekucyjne może być zawieszone wyłącznie na mocy orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości. Jednak do rozpatrywania skarg na prawidłowość czynności egzekucyjnych właściwe są sądy danego państwa członkowskiego.
Artykuł 69
Kontrola przez Trybunał Sprawiedliwości
Trybunał Sprawiedliwości ma nieograniczone prawo orzekania w sprawie decyzji ESMA nakładających grzywnę lub okresową karę pieniężną. Może on uchylić, obniżyć lub podwyższyć nałożoną grzywnę bądź okresową karę pieniężną.
Artykuł 70
Zmiana załącznika II
Aby uwzględniać zmiany sytuacji na rynkach finansowych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 82 w odniesieniu do środków mających na celu zmianę załącznika II.
Artykuł 71
Wycofanie rejestracji
Nie naruszając art. 73, ESMA wycofuje rejestrację repozytorium transakcji, jeśli to repozytorium transakcji:
wyraźnie zrzeka się rejestracji lub nie świadczyło usług w poprzednich sześciu miesiącach;
uzyskało rejestrację na podstawie fałszywych oświadczeń lub w inny niezgodny z prawem sposób;
przestało spełniać warunki, na podstawie których zostało zarejestrowane.
Artykuł 72
Opłaty nadzorcze
Artykuł 73
Środki nadzorcze stosowane przez ESMA
Jeżeli zgodnie z art. 64 ust. 5 ESMA stwierdzi, że repozytorium transakcji dopuściło się jednego z naruszeń wymienionych w załączniku I, podejmuje co najmniej jedną z poniższych decyzji:
zobowiązującą repozytorium transakcji do usunięcia danego naruszenia;
nakładającą grzywny zgodnie z art. 65;
wydającą publiczne ogłoszenia;
jeśli nie ma innego rozwiązania, wycofującą rejestrację repozytorium transakcji.
Podejmując decyzje, o których mowa w ust. 1, ESMA bierze pod uwagę charakter i wagę naruszenia, uwzględniając następujące kryteria:
czas trwania i częstotliwość naruszenia;
kwestię, czy naruszenie ujawniło istotne lub systemowe słabości procedur stosowanych przez przedsiębiorstwo bądź jego systemów zarządzania lub kontroli wewnętrznej;
kwestię, czy naruszenie doprowadziło do przestępstwa finansowego bądź też ułatwiło przestępstwo finansowe lub w inny sposób jest z nim związane;
kwestię, czy naruszenie jest wynikiem celowego działania lub zaniedbania.
Ogłaszając publicznie swoją decyzję zgodnie z akapitem pierwszym, ESMA podaje również do wiadomości publicznej informację o prawie danego repozytorium transakcji do odwołania się od tej decyzji, a w odpowiednim przypadku informację, że takie odwołanie zostało złożone, precyzując, że takie odwołanie nie ma skutku zawieszającego oraz że Komisja Odwoławcza ESMA może zawiesić wykonanie zaskarżonej decyzji zgodnie z art. 60 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 74
Przekazywanie zadań przez ESMA właściwym organom
Przed przekazaniem danego zadania ESMA konsultuje się z odpowiednim właściwym organem. Konsultacje te dotyczą:
zakresu zadania, które ma zostać przekazane;
harmonogramu wykonania tego zadania; oraz
przekazania niezbędnych informacji ESMA i przez ESMA.
ROZDZIAŁ 2
Stosunki z państwami trzecimi
Artykuł 75
Równoważność i porozumienia międzynarodowe
Komisja może przyjąć akt wykonawczy określający, że rozwiązania prawne i nadzorcze państwa trzeciego dają pewność, że:
repozytoria transakcji posiadające zezwolenie w tym państwie trzecim spełniają prawnie wiążące wymogi równoważne wymogom ustanowionym w niniejszym rozporządzeniu;
repozytoria transakcji podlegają skutecznemu nadzorowi i egzekwowaniu prawa prowadzonemu na bieżąco w tym państwie trzecim; oraz
istnieją gwarancje zachowania tajemnicy służbowej, w tym ochrony przez stosowne organy tajemnic handlowych wymienianych ze stronami trzecimi, które to gwarancje są co najmniej równoważne gwarancjom ustanowionym w niniejszym rozporządzeniu.
Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 86 ust. 2.
Po zawarciu porozumień, o których mowa w ust. 2, i w zgodzie z nimi ESMA zawiera uzgodnienia dotyczące współpracy z właściwymi organami w odnośnych państwach trzecich. Uzgodnienia te określają co najmniej:
mechanizm wymiany informacji między ESMA i wszelkimi innymi organami Unii wykonującymi obowiązki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, z jednej strony, a odnośnymi właściwymi organami przedmiotowych państw trzecich, z drugiej strony; oraz
procedury dotyczące koordynowania działań nadzorczych.
Artykuł 76
Uzgodnienia o współpracy
Właściwe organy państw trzecich, które nie mają w swojej jurysdykcji żadnego repozytorium transakcji, mogą skontaktować się z ESMA w celu zawarcia uzgodnień o współpracy w zakresie dostępu do informacji dotyczących kontraktów pochodnych przechowywanych w unijnych repozytoriach transakcji.
ESMA może zawrzeć uzgodnienia o współpracy z tymi właściwymi organami w odniesieniu do dostępu do informacji na temat kontraktów pochodnych przechowywanych w unijnych repozytoriach transakcji, aby organy te mogły wykonywać swoje prawa i obowiązki, pod warunkiem istnienia gwarancji zachowania tajemnicy służbowej, w tym ochrony tajemnicy handlowej ujawnianej stronom trzecim przez te organy.
Artykuł 76a
Wzajemny bezpośredni dostęp do danych
Na wniosek organów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, Komisja może przyjąć akty wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 86 ust. 2, określające, czy ramy prawne państwa trzeciego danego organu, który wystąpił z wnioskiem, spełniają wszystkie następujące warunki:
repozytoriom transakcji mającym siedzibę w tym państwie trzecim udzielono odpowiedniego zezwolenia;
w danym państwie trzecim na bieżąco sprawuje się skuteczny nadzór nad repozytoriami transakcji i skutecznie egzekwuje się ich obowiązki;
istnieją gwarancje dochowania tajemnicy służbowej, w tym ochrony tajemnic handlowych wymienianych przez te organy ze stronami trzecimi, oraz są co najmniej równoważne gwarancjom określonym w niniejszym rozporządzeniu;
repozytoria transakcji, którym udzielono zezwolenia w danym państwie trzecim, podlegają prawnie wiążącemu i możliwemu do wyegzekwowania obowiązkowi udzielenia podmiotom, o których mowa w art. 81 ust. 3, bezpośredniego i natychmiastowego dostępu do danych.
Artykuł 77
Uznawanie repozytoriów transakcji
Repozytorium transakcji, o którym mowa w ust. 1, składa w ESMA wniosek o uznanie wraz z wszelkimi niezbędnymi informacjami, w tym co najmniej informacjami niezbędnymi do stwierdzenia, czy dane repozytorium transakcji posiada zezwolenie i podlega skutecznemu nadzorowi w państwie trzecim, które:
zostało uznane przez Komisję, w drodze aktu wykonawczego zgodnie z art. 75 ust. 1, za państwo mające równoważne i egzekwowalne ramy regulacyjne i nadzorcze;
zawarło z Unią porozumienie międzynarodowe zgodnie z art. 75 ust. 2; oraz
zawarło z Unią uzgodnienia zgodnie z art. 75 ust. 3, tak aby zapewnić organom Unii – w tym ESMA – natychmiastowy i stały dostęp do wszelkich niezbędnych informacji.
W terminie 30 dni roboczych od otrzymania wniosku ESMA sprawdza jego kompletność. Jeśli wniosek nie jest kompletny, ESMA wyznacza termin, w którym dane repozytorium transakcji ma przedłożyć dodatkowe informacje.
W terminie 180 dni roboczych od złożenia kompletnego wniosku ESMA informuje na piśmie składające wniosek repozytorium transakcji o uznaniu lub odmowie uznania, podając wyczerpujące uzasadnienie.
ESMA podaje do wiadomości publicznej na swojej stronie internetowej wykaz repozytoriów transakcji uznanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
TYTUŁ VII
WYMOGI DOTYCZĄCE REPOZYTORIUM TRANSAKCJI
Artykuł 78
Wymogi ogólne
Repozytorium transakcji ustanawia następujące procedury i zasady:
procedury uzgadniania danych między repozytoriami transakcji;
procedury w celu sprawdzenia kompletności i prawidłowości zgłaszanych danych;
zasady prawidłowego przekazywania danych do innych repozytoriów transakcji, na wniosek kontrahentów lub CCP, o których mowa w art. 9, lub w przypadku gdy jest ono z innych względów konieczne.
W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających:
procedury uzgadniania danych między repozytoriami transakcji;
procedury, które mają być stosowane przez repozytorium transakcji w celu sprawdzenia, czy kontrahent dokonujący zgłoszenia lub podmiot przedkładający informacje spełniają wymogi dotyczące zgłaszania, oraz w celu sprawdzenia kompletności i prawidłowości danych zgłaszanych zgodnie z art. 9.
ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 18 czerwca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 79
Niezawodność działania
Artykuł 80
Ochrona i rejestrowanie danych
Osoba fizyczna, mająca bliskie powiązania z repozytorium transakcji lub osoba prawna, będąca dla repozytorium transakcji jednostką dominującą lub jednostką zależną nie może wykorzystywać w jakichkolwiek celach komercyjnych informacji poufnych zarejestrowanych w repozytorium transakcji w celach komercyjnych.
Artykuł 81
Przejrzystość i dostępność danych
Repozytorium transakcji udostępnia niezbędne informacje następującym podmiotom, aby umożliwić im wykonywanie ich odnośnych obowiązków i uprawnień:
EUNGiPW;
EUNB;
EUNUiPPE;
ERRS;
właściwy organ nadzorujący CCP mających dostęp do repozytoriów transakcji;
właściwy organ nadzorujący systemy obrotu, w których zawierane są zgłaszane umowy;
stosowni członkowie ESBC, w tym EBC w trakcie wykonywania jego zadań w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego na mocy rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 ( 19 );
odpowiednie organy państwa trzeciego, które zawarło z Unią porozumienie międzynarodowe, o którym mowa w art. 75;
organy nadzoru wyznaczone na mocy art. 4 dyrektywy 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 20 );
stosowne unijne organy nadzoru giełd i papierów wartościowych, których odnośne obowiązki i uprawnienia nadzorcze obejmują kontrakty, rynki, uczestników i aktywa bazowe wchodzące w zakres niniejszego rozporządzenia;
odpowiednie organy państwa trzeciego, które zawarły z EUNGiPW uzgodnienia o współpracy, o których mowa w art. 76;
Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 ( 21 );
organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wyznaczone na mocy art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE ( 22 );
Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji ustanowiona rozporządzeniem (UE) nr 806/2014;
właściwe organy lub właściwe organy krajowe w rozumieniu rozporządzeń (UE) nr 1024/2013 i (UE) nr 909/2014 oraz dyrektyw 2003/41/WE, 2009/65/WE, 2011/61/UE, 2013/36/UE i 2014/65/UE oraz organy nadzoru w rozumieniu dyrektywy 2009/138/WE;
właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 10 ust. 5 niniejszego rozporządzenia;
odpowiednie organy państwa trzeciego, w odniesieniu do którego przyjęto akt wykonawczy na mocy art. 76a;
organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wyznaczone na mocy art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/23.
Repozytorium transakcji przekazuje dane właściwym organom zgodnie z wymogami art. 26 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 ( 23 ).
W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu ESMA, po konsultacji z członkami ESBC, opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających:
informacje, które mają być publikowane lub udostępniane zgodnie z ust. 1 i 3;
częstotliwość publikacji informacji, o których mowa w ust. 1;
standardy operacyjne niezbędne do agregowania i porównywania danych z różnych repozytoriów transakcji, jak również umożliwiające podmiotom, o których mowa w ust. 3, dostęp do tych informacji;
warunki i uzgodnienia, zgodnie z którymi repozytoria transakcji udzielają dostępu do danych podmiotom, o których mowa w ust. 3, a także wymagane w tym celu dokumenty.
ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 18 czerwca 2020 r.
Opracowując te projekty regulacyjnych standardów technicznych, ESMA zapewnia, by publikacja informacji, o których mowa w ust. 1, nie pozwalała na zidentyfikowanie stron kontraktu.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 82
Wykonywanie przekazanych uprawnień
TYTUŁ VIII
PRZEPISY WSPÓLNE
Artykuł 83
Tajemnica służbowa
Artykuł 84
Wymiana informacji
TYTUŁ IX
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Artykuł 85
Sprawozdania i przeglądy
Do dnia 17 czerwca 2023 r. ESMA przedkłada Komisji sprawozdanie dotyczące:
wpływu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/834 ( 24 ) na poziom rozliczania przez kontrahentów finansowych i niefinansowych oraz rozkład rozliczania w obrębie każdego rodzaju kontrahentów finansowych, w szczególności w odniesieniu do kontrahentów finansowych, których wolumen działalności dotyczącej instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym jest niewielki, oraz w odniesieniu do stosowności progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania, o których mowa w art. 10 ust. 4;
wpływu rozporządzenia (UE) 2019/834 na jakość i dostępność danych zgłaszanych repozytoriom transakcji, a także jakości informacji udostępnianych przez repozytoria transakcji;
zmian w ramach sprawozdawczości, w tym realizacji i wdrażania delegowanego zgłaszania, jak określono w art. 9 ust. 1a, w szczególności jego wpływu na obciążenia w zakresie zgłaszania dla kontrahentów niefinansowych niepodlegających obowiązkowi rozliczania;
dostępności usług rozliczeniowych, w szczególności czy wymóg świadczenia usług rozliczeniowych, bezpośrednio lub pośrednio, na uczciwych, rozsądnych, niedyskryminacyjnych i przejrzystych warunkach handlowych, o których mowa w art. 4 ust. 3a, skutecznie ułatwia dostęp do rozliczania.
Do dnia 18 grudnia 2019 r., a następnie co 12 miesięcy aż do ostatniego przedłużenia, o którym mowa w akapicie trzecim, ESMA – we współpracy z EIOPA, EUNB i ERRS – przedkłada Komisji sprawozdanie oceniające:
czy CCP, członkowie rozliczający i systemy programów emerytalnych podjęły odpowiednie wysiłki i opracowały wykonalne rozwiązania techniczne ułatwiające uczestniczenie takich systemów w rozliczaniu centralnym przez wnoszenie zabezpieczeń gotówkowych i niegotówkowych jako zmiennych depozytów zabezpieczających, w tym implikacje tych rozwiązań dla płynności rynku i procykliczności oraz ich potencjalne skutki prawne lub inne;
wolumen i charakter działalności systemów programów emerytalnych na rynkach rozliczanych i nierozliczanych instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, w ramach każdej klasy aktywów, oraz związane z tym ryzyko systemowe dla systemu finansowego;
wpływ spełniania przez systemy programów emerytalnych obowiązku rozliczania na ich strategie inwestycyjne, w tym zmiany alokacji przez nie aktywów gotówkowych i niegotówkowych;
implikacje progów, określonych zgodnie z art. 10 ust. 4, wiążących się z obowiązkiem rozliczania dla systemów programów emerytalnych;
wpływ innych wymogów prawnych, w tym wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego w odniesieniu do nierozliczanych instrumentów pochodnych oraz obliczania wskaźnika dźwigni zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 575/2013, na różnicę kosztów między rozliczanymi i nierozliczanymi kontraktami na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;
czy niezbędne są dodatkowe środki, aby ułatwić systemom programów emerytalnych rozwiązania w zakresie rozliczania.
Komisja może przyjąć akt delegowany zgodnie z art. 82 w celu dwukrotnego przedłużenia o jeden rok dwuletniego okresu, o którym mowa w art. 89 ust. 1, w przypadku gdy stwierdzi ona, że nie opracowano wykonalnego rozwiązania technicznego, a negatywne skutki centralnego rozliczania kontraktów pochodnych dla świadczeń emerytalnych przyszłych emerytów nie uległy zmianie.
CCP, członkowie rozliczający i systemy programów emerytalnych dokładają wszelkich starań, aby przyczynić się do opracowania wykonalnych rozwiązań technicznych ułatwiających rozliczanie kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym przez takie systemy.
Komisja ustanawia grupę ekspertów złożoną z przedstawicieli CCP, członków rozliczających, systemów programów emerytalnych i innych stron zainteresowanych takimi wykonalnymi rozwiązaniami technicznymi w celu monitorowania wysiłków i oceny postępów w opracowywaniu wykonalnych rozwiązań technicznych ułatwiających rozliczanie kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym przez takie systemy, w tym przenoszenie przez te systemy zabezpieczeń gotówkowych i niegotówkowych jako zmiennych depozytów zabezpieczających. Ta grupa ekspertów zbiera się co najmniej raz na sześć miesięcy. Komisja uwzględnia wysiłki podejmowane przez CCP, członków rozliczających i systemy programów emerytalnych przy sporządzaniu swoich sprawozdań zgodnie z akapitem pierwszym.
Do dnia 18 grudnia 2020 r. Komisja sporządzi sprawozdanie oceniające:
czy obowiązki zgłaszania transakcji na podstawie art. 26 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 oraz na mocy niniejszego rozporządzenia tworzą powielający się obowiązek zgłaszania transakcji na instrumentach pochodnych niebędących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym oraz czy zgłaszanie takich transakcji można by ograniczyć lub uprościć dla wszystkich kontrahentów bez zbędnej utraty informacji;
konieczność i stosowność dostosowania obowiązku obrotu dla instrumentów pochodnych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 600/2014 do zmian wprowadzonych na mocy rozporządzenia (UE) 2019/834 w odniesieniu do obowiązku rozliczania dla instrumentów pochodnych, w szczególności zakres podmiotów podlegających obowiązkowi rozliczania;
czy transakcje bezpośrednio wynikające z usług posttransakcyjnych w zakresie redukcji ryzyka, w tym kompresji portfela, powinny być wyłączone z obowiązku rozliczania, o którym mowa w art. 4 ust. 1, z uwzględnieniem zakresu, w jakim usługi te ograniczają ryzyka, w szczególności ryzyko kredytowe kontrahenta i ryzyko operacyjne, oraz potencjalne możliwości obejścia obowiązku rozliczania i potencjalny czynnik zniechęcający do rozliczania centralnego.
Komisja przedkłada sprawozdanie, o którym mowa w akapicie pierwszym, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wraz ze stosownymi wnioskami.
Do dnia 18 maja 2020 r. ESMA przedkłada Komisji sprawozdanie. W sprawozdaniu tym ocenia się:
spójność wymogów dotyczących zgłaszania w odniesieniu do instrumentów pochodnych niebędących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym na mocy rozporządzenia (UE) nr 600/2014 oraz na mocy art. 9 niniejszego rozporządzenia, zarówno pod względem informacji szczegółowych na temat kontraktów pochodnych, które mają być zgłoszone, jak i dostępu do danych przez odpowiednie podmioty, oraz w zależności od tego, czy te wymogi powinny być dostosowane;
wykonalność dalszego uproszczenia ścieżek sprawozdawczych dla wszystkich kontrahentów, w tym dla wszystkich klientów pośrednich, z uwzględnieniem potrzeby terminowej sprawozdawczości oraz z uwzględnieniem środków przyjętych zgodnie z art. 4 ust. 4 niniejszego rozporządzenia oraz art. 30 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 600/2014;
dostosowanie obowiązku obrotu dla instrumentów pochodnych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 600/2014 do zmian wprowadzonych na mocy rozporządzenia (UE) 2019/834 w odniesieniu do obowiązku rozliczania dla instrumentów pochodnych, w szczególności do zakresów podmiotów podlegających obowiązkowi rozliczania;
we współpracy z ERRS, czy transakcje bezpośrednio wynikające z usług posttransakcyjnych w zakresie redukcji ryzyka, w tym kompresji portfela, powinny być wyłączone z obowiązku rozliczania, o którym mowa w art. 4 ust. 1. W sprawozdaniu tym:
zbadane zostaną kompresja portfela i inne dostępne pozacenowe usługi posttransakcyjne w zakresie redukcji ryzyka, które redukują ryzyka niezwiązane z rynkiem w portfelach instrumentów pochodnych, nie zmieniając ryzyka rynkowego w portfelach, takie jak transakcje równoważenia;
wyjaśnione zostaną cele funkcjonowania takich posttransakcyjnych usług w zakresie redukcji ryzyka, zakres w jakim ograniczają one ryzyka, w szczególności ryzyko kredytowe kontrahenta i ryzyko operacyjne, oraz ocenione zostanie, czy konieczne jest rozliczanie takich transakcji lub czy należy je wyłączyć z obowiązku rozliczania w celu zarządzania ryzykiem systemowym; oraz
ocenione zostanie, w jakim zakresie ewentualne wyłączenie z obowiązku rozliczania w przypadku takich usług zniechęca do centralnego rozliczania i może prowadzić do obchodzenia obowiązku rozliczania przez kontrahentów;
czy wykaz instrumentów finansowych, które uznaje się za wysoce płynne o minimalnym ryzyku rynkowym i ryzyku kredytowym, zgodnie z art. 47, mógłby zostać rozszerzony i czy wykaz ten mógłby obejmować co najmniej jeden fundusz rynku pieniężnego, który uzyskał zezwolenie zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1131 ( 25 ).
Sprawozdanie zawiera przynajmniej informacje o liczbie i złożoności tych uzgodnień oraz adekwatności systemów i modelów zarządzania ryzykiem. Komisja przedkłada to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wraz z wszelkimi stosownymi wnioskami.
ERRS przedstawia Komisji ocenę ewentualnego wpływu uzgodnień interoperacyjnych na ryzyko systemowe.
W terminie 12 miesięcy od przekazania sprawozdania, o którym mowa w akapicie pierwszym, Komisja przygotowuje sprawozdanie ze stosowania tego aktu wykonawczego. Komisja przedkłada swoje sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, wraz ze stosownymi wnioskami.
Do dnia 2 stycznia 2023 r. Komisja przygotuje sprawozdanie oceniające skuteczność:
zadań ESMA, w szczególności komitetu nadzorczego ds. CCP, w zakresie promowania konwergencji i spójności stosowania niniejszego rozporządzenia przez właściwe organy, o których mowa w art. 22, i kolegia, o których mowa w art. 18;
ram uznawania i nadzorowania CCP z państw trzecich;
ram w zakresie gwarantowania równych warunków działania pomiędzy CCP, którzy uzyskali zezwolenie zgodnie z art. 14, a także pomiędzy CCP posiadającymi zezwolenie i CCP z państw trzecich uznanymi zgodnie z art. 25;
podziału obowiązków między ESMA, właściwymi organami i emisyjnymi bankami centralnymi.
Komisja przedłoży to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wraz ze stosownymi wnioskami.
Artykuł 86
Procedura komitetowa
Artykuł 87
Zmiana w dyrektywie 98/26/WE
W art. 9 ust. 1 dyrektywy 98/26/WE dodaje się akapit w brzmieniu:
„W przypadku gdy operator systemu dostarczył zabezpieczenie innemu operatorowi systemu w związku z systemem interoperacyjnym, prawa operatora systemu dostarczającego zabezpieczenie do tego zabezpieczenia w przypadku wszczęcia postępowania upadłościowego wobec operatora systemu przyjmującego zabezpieczenie pozostają nienaruszone.”.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do dyrektywy 98/26/WE lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania określane są przez państwa członkowskie.
Artykuł 88
Strony internetowe
ESMA prowadzi stronę internetową zawierającą następujące szczegółowe informacje:
kontrakty będące przedmiotem obowiązku rozliczania na mocy art. 5;
sankcje nakładane w przypadku naruszenia postanowień art. 4, art. 5 oraz art. 7–11;
CCP, którzy uzyskali zezwolenia na świadczenie usług lub prowadzenie działalności w Unii i którzy są osobami prawnymi mającymi siedzibę w Unii, a także usługi, które mogą świadczyć, i działalność, którą mogą prowadzić, w tym klasy instrumentów finansowych objętych uzyskanym przez nich zezwoleniem;
sankcje nakładane w przypadku naruszenia postanowień tytułów IV i V;
CCP, którzy uzyskali zezwolenia na świadczenie usług lub prowadzenie działalności w Unii i którzy mają siedzibę w państwie trzecim, a także usługi, które mogą świadczyć, i działalność, którą mogą prowadzić, w tym klasy instrumentów finansowych objętych uzyskanym przez nich zezwoleniem;
repozytoria transakcji, które uzyskały zezwolenie na świadczenie usług i prowadzenie działalności w Unii;
grzywny i okresowe kary pieniężne nakładane zgodnie z art. 65 i 66;
rejestr publiczny, o którym mowa w art. 6.
Artykuł 89
Przepisy przejściowe
Obowiązek rozliczania określony w art. 4 nie ma zastosowania do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zawartych przez systemy programów emerytalnych od dnia 17 sierpnia 2018 r. do dnia 16 czerwca 2019 r.
Zawierane przez te podmioty w tym okresie kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które podlegałyby w innym przypadku obowiązkowi rozliczania na mocy art. 4, podlegają wymogom ustanowionym w art. 11.
ESMA publikuje na swojej stronie internetowej wykaz rodzajów podmiotów lub systemów programów, o których mowa w art. 2 ust. 10 lit. c) i d) i którym przyznano zwolnienie zgodnie z akapitem pierwszym. Aby jeszcze bardziej zwiększyć spójność w zakresie wyników nadzoru, ESMA przeprowadza co roku wzajemną ocenę podmiotów zamieszczonych w wykazie zgodnie z art. 30 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
CCP z siedzibą w państwie trzecim, który przed przyjęciem przez Komisję wszystkich regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w art. 16, 26, 29, 34, 41, 42, 44, 45, 47 i 49 został uznany w państwie członkowskim za podmiot mogący świadczyć usługi rozliczeniowe na mocy prawa krajowego tego państwa członkowskiego, składa wniosek o uznanie zgodnie z art. 25 do celów niniejszego rozporządzenia w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie wszystkich regulacyjnych standardów technicznych zgodnie z art. 16, 26, 29, 34, 41, 42, 44, 45, 47 i 49.
Jeżeli w wyniku przeglądu, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, ESMA stwierdzi, że CCP uznany przed dniem 1 stycznia 2020 r. powinien zostać sklasyfikowany jako CCP Tier II zgodnie z art. 25 ust. 2a, ESMA wyznacza odpowiedni okres dostosowawczy nieprzekraczający 18 miesięcy, w którym to okresie CCP musi spełnić wymogi określone w art. 25 ust. 2b. Na uzasadniony wniosek CCP lub któregokolwiek z właściwych organów odpowiedzialnych za nadzór nad członkami rozliczającymi mającymi siedzibę w Unii, ESMA może przedłużyć okres dostosowawczy o dodatkowe sześć miesięcy, w przypadku gdy takie przedłużenie jest uzasadnione wyjątkowymi okolicznościami i wpływem na członków rozliczających mających siedzibę w Unii.
Jeżeli przed przyjęciem przez Komisję wszystkich regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w art. 16, 26, 29, 34, 41, 42, 45, 47 i 49, właściwy organ uznał CCP mającego siedzibę w państwie trzecim za podmiot mogący świadczyć usługi rozliczeniowe zgodnie z prawem krajowym jego państwa członkowskiego, właściwy organ tego państwa członkowskiego informuje ESMA o tym uznaniu w terminie jednego miesiąca od daty wejścia w życie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w art. 5 ust. 1.
W okresie przejściowym określonym w art. 497 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 CCP, o którym mowa w tym artykule, dołącza do informacji zgłaszanych zgodnie z art. 50c ust. 1 niniejszego rozporządzenia informacje na temat całkowitej kwoty początkowego depozytu zabezpieczającego zdefiniowanego w art. 4 ust. 1 pkt (140) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 otrzymanego od swoich uczestników rozliczających, jeżeli spełnione zostały oba poniższe warunki:
CCP nie posiada funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania;
CCP nie posiada wiążącego porozumienia ze swoimi uczestnikami rozliczającymi, które pozwala mu na wykorzystanie całości lub części początkowego depozytu zabezpieczającego otrzymanego od tych uczestników rozliczających w taki sposób jakby były to wniesione z góry składki.
Repozytorium transakcji, które ma siedzibę w państwie trzecim i któremu przed przyjęciem przez Komisję wszystkich regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w art. 9, 56 i 81, udzielono zezwolenia na gromadzenie i przechowywanie danych dotyczących instrumentów pochodnych w państwie członkowskim zgodnie z prawem krajowym tego państwa członkowskiego, składa wniosek o uznanie zgodnie z art. 77 w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie tych regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych.
Repozytorium transakcji, które ma siedzibę w państwie trzecim i któremu przed przyjęciem przez Komisję wszystkich regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w art. 56 i 81, udzielono zezwolenia na gromadzenie i przechowywanie danych dotyczących instrumentów pochodnych zgodnie z prawem krajowym tego państwa członkowskiego, może być wykorzystane w celu spełnienia wymogu zgłaszania na mocy art. 9 do momentu podjęcia decyzji o uznaniu tego repozytorium transakcji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
Artykuł 90
Personel i zasoby ESMA
Do dnia 2 stycznia 2022 r. ESMA dokona oceny potrzeb, które odnoszą się do personelu i zasobów i które wynikają z przejęcia przez ten organ jego uprawnień i obowiązków zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, oraz przedłoży Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji stosowne sprawozdanie.
Artykuł 91
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK I
Wykaz naruszeń, o których mowa w art. 65 ust. 1
Naruszenia dotyczące wymogów organizacyjnych lub konfliktów interesów:
repozytorium transakcji narusza art. 78 ust. 1, jeżeli nie stosuje solidnych zasad zarządzania obejmujących jasną strukturę organizacyjną z dobrze określonymi, przejrzystymi i spójnymi obszarami odpowiedzialności oraz odpowiednie mechanizmy kontroli wewnętrznej obejmujące prawidłowe procedury administracyjne i rachunkowe, zapobiegające ujawnianiu informacji poufnych;
repozytorium transakcji narusza art. 78 ust. 2, jeżeli nie zapewnia lub nie stosuje utrwalonych w formie pisemnej skutecznych uzgodnień organizacyjno-administracyjnych na potrzeby wykrywania potencjalnych konfliktów interesów i radzenia sobie z nimi, w tym konfliktów interesów dotyczących jego kierownictwa, pracowników bądź jakichkolwiek osób bezpośrednio lub pośrednio powiązanych z nimi bliskimi powiązaniami;
repozytorium transakcji narusza art. 78 ust. 3, jeżeli nie ustanawia odpowiednich strategii i procedur zapewniających przestrzeganie wszystkich przepisów niniejszego rozporządzenia przez to repozytorium, jego kierownictwo i pracowników;
repozytorium transakcji narusza art. 78 ust. 4, jeżeli nie zapewnia i nie stosuje odpowiedniej struktury organizacyjnej zapewniającej ciągłość działania oraz prawidłowe funkcjonowanie repozytorium transakcji w zakresie świadczenia usług i prowadzenia działalności;
repozytorium transakcji narusza art. 78 ust. 5, jeżeli nie oddziela pod względem operacyjnym usług pomocniczych od funkcji centralnego prowadzenia i przechowywania ewidencji instrumentów pochodnych;
repozytorium transakcji narusza art. 78 ust. 6, jeżeli nie zapewnia sobie kierownictwa wyższego szczebla i członków zarządu o wystarczająco dobrej opinii i dostatecznym doświadczeniu pozwalającym na zagwarantowanie prawidłowego i ostrożnego zarządzania repozytorium transakcji;
repozytorium transakcji narusza art. 78 ust. 7, jeżeli nie stosuje obiektywnych, niedyskryminujących i podawanych do wiadomości publicznej wymogów w zakresie dostępu usługodawców i przedsiębiorstw podlegających obowiązkowi zgłaszania na mocy art. 9;
repozytorium transakcji narusza art. 78 ust. 8, jeżeli nie podaje do wiadomości publicznej cen i opłat związanych z usługami świadczonymi na mocy niniejszego rozporządzenia, nie zapewnia podmiotom dokonującym zgłoszeń odrębnego dostępu do poszczególnych usług lub nakłada ceny i opłaty niepowiązane z kosztami;
repozytorium transakcji narusza art. 78 ust. 9 lit. a), jeżeli nie ustanawia odpowiednich procedur skutecznego uzgadniania danych między repozytoriami transakcji;
repozytorium transakcji narusza art. 78 ust. 9 lit. b), jeżeli nie ustanawia odpowiednich procedur w celu sprawdzenia kompletności i prawidłowości zgłaszanych danych;
repozytorium transakcji narusza art. 78 ust. 9 lit. c), jeżeli nie ustanawia odpowiednich zasad prawidłowego przekazywania danych do innych repozytoriów transakcji, na wniosek kontrahentów i CCP, o których mowa w art. 9, lub w przypadku gdy jest to z innych względów konieczne.
Naruszenia dotyczące wymogów operacyjnych:
repozytorium transakcji narusza art. 79 ust. 1, jeżeli nie identyfikuje źródeł ryzyka operacyjnego lub nie minimalizuje ich poprzez opracowywanie odpowiednich systemów, mechanizmów kontroli i procedur;
repozytorium transakcji narusza art. 79 ust. 2, jeżeli nie ustanawia, nie wprowadza ani nie stosuje odpowiedniej strategii na rzecz ciągłości działania oraz planu przywrócenia gotowości do pracy po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej służące utrzymaniu pełnionych funkcji, szybkiemu przywróceniu działalności i wywiązywaniu się z obowiązków repozytorium transakcji;
repozytorium transakcji narusza art. 80 ust. 1, jeżeli nie zapewnia poufności, integralności lub ochrony informacji otrzymanych na mocy art. 9;
repozytorium transakcji narusza art. 80 ust. 2, jeżeli wykorzystuje dane otrzymane na podstawie niniejszego rozporządzenia do celów handlowych bez uprzedniej zgody odnośnych kontrahentów;
repozytorium transakcji narusza art. 80 ust. 3, jeżeli nie rejestruje bezzwłocznie informacji otrzymanych na mocy art. 9 lub nie przechowuje ich przez co najmniej dziesięć lat po rozwiązaniu danych kontraktów lub nie stosuje punktualnych i sprawnych procedur prowadzenia ewidencji w celu dokumentowania zmian w zarejestrowanych informacjach;
repozytorium transakcji narusza art. 80 ust. 4, jeżeli nie oblicza pozycji w podziale na klasy instrumentów pochodnych i na podmioty dokonujące zgłoszenia w oparciu o dane dotyczące kontraktów pochodnych zgłoszonych zgodnie z art. 9;
repozytorium transakcji narusza art. 80 ust. 5, jeżeli nie zezwala stronom danego kontraktu na dostęp w sposób terminowy do informacji na temat tego kontraktu ani na terminowe skorygowanie tych informacji;
repozytorium transakcji narusza art. 80 ust. 6, jeżeli nie podejmuje wszelkich stosownych kroków zapobiegających nieuprawnionemu wykorzystywaniu informacji przechowywanych w jego systemach.
Naruszenia dotyczące przejrzystości i dostępności informacji:
repozytorium transakcji narusza art. 81 ust. 1, jeżeli nie publikuje regularnie, w łatwo dostępnej formie, pozycji zagregowanych w kontraktach zgłoszonych temu repozytorium transakcji, w podziale na klasy instrumentów pochodnych;
repozytorium transakcji narusza art. 81 ust. 2, jeżeli nie umożliwia organom, o których mowa w art. 81 ust. 3, bezpośredniego i natychmiastowego dostępu do szczegółowych informacji na temat kontaktów pochodnych, które są im potrzebne do wykonywania ich praw i obowiązków.
Naruszenia związane z utrudnianiem działalności w zakresie nadzoru:
repozytorium transakcji narusza art. 61 ust. 1, jeżeli udziela niezgodnych z prawdą lub mylących informacji w odpowiedzi na zwykły wniosek ESMA o udzielenie informacji zgodnie z art. 61 ust. 2 lub w odpowiedzi na decyzję ESMA wymagającą udzielenia informacji zgodnie z art. 61 ust. 3;
repozytorium transakcji udziela niezgodnych z prawda lub mylących odpowiedzi na pytania zadane zgodnie z art. 62 ust. 1 lit. c);
repozytorium transakcji nie spełnia w odpowiednim terminie wymogów środka nadzorczego przyjętego przez ESMA zgodnie z art. 73;
repozytorium transakcji narusza art. 55 ust. 4, jeżeli nie powiadamia w odpowiednim czasie ESMA o istotnych zmianach warunków jego rejestracji.
ZAŁĄCZNIK II
Wykaz współczynników związanych z okolicznościami obciążającymi i łagodzącymi do celów stosowania art. 65 ust. 3
Do kwot podstawowych, o których mowa w art. 65 ust. 2, stosuje się kumulatywnie następujące współczynniki:
Współczynniki korygujące związane z czynnikami obciążającymi:
jeżeli naruszenie popełniono wielokrotnie, w odniesieniu do każdego powtórzenia naruszenia stosuje się dodatkowy współczynnik równy 1,1;
jeżeli naruszenie trwa dłużej niż sześć miesięcy, stosuje się współczynnik równy 1,5;
jeżeli naruszenie ujawniło systemową słabość w organizacji repozytorium transakcji, w szczególności w zakresie jego procedur, systemów zarządzania lub środków kontroli wewnętrznej, stosuje się współczynnik w wysokości 2,2;
jeżeli naruszenie ma negatywny wpływ na jakość danych przechowywanych w repozytorium, stosuje się współczynnik w wysokości 1,5;
jeżeli naruszenia dopuszczano się umyślnie, stosuje się współczynnik równy 2;
jeżeli od momentu stwierdzenia naruszenia nie podjęto żadnych działań naprawczych, stosuje się współczynnik równy 1,7;
jeżeli kierownictwo wyższego szczebla repozytorium transakcji nie współpracowało z ESMA w trakcie dochodzeń, stosuje się współczynnik w wysokości 1,5.
Współczynniki korygujące związane z czynnikami łagodzącymi:
jeżeli naruszenie trwa krócej niż 10 dni roboczych, stosuje się współczynnik w wysokości 0,9;
jeżeli kierownictwo wyższego szczebla repozytorium transakcji jest w stanie wykazać, że podjęło wszystkie niezbędne działania, aby zapobiec naruszeniu, stosuje się współczynnik w wysokości 0,7;
jeżeli repozytorium transakcji w sposób szybki, skuteczny i pełny powiadomiło ESMA o naruszeniu, stosuje się współczynnik w wysokości 0,4;
jeżeli repozytorium transakcji dobrowolnie podjęło działania, aby zapewnić, że w przyszłości nie dojdzie do podobnego naruszenia, stosuje się współczynnik w wysokości 0,6.
ZAŁĄCZNIK III
Wykaz naruszeń, o których mowa w art. 25j ust. 1
Naruszenia dotyczące wymogów kapitałowych:
CCP Tier II narusza art. 16 ust. 1, jeżeli nie ma stałego i rozporządzalnego kapitału założycielskiego w wysokości co najmniej 7,5 mln EUR;
CCP Tier II narusza art. 16 ust. 2, jeżeli nie ma kapitału, w tym zysku niepodzielonego i rezerw, który jest proporcjonalny do ryzyka wynikającego z jego działalności i w każdym momencie wystarczający, by zapewnić sprawne przeprowadzenie likwidacji lub restrukturyzacji działalności w odpowiednim czasie oraz by zapewnić CCP odpowiednie zabezpieczenie przed ryzykiem kredytowym, kontrahenta, rynkowym, operacyjnym, prawnym i ekonomicznym, które nie zostały do tego momentu pokryte celowymi zasobami finansowymi, o których mowa w art. 41-44.
Naruszenia dotyczące wymogów organizacyjnych lub konfliktów interesów:
CCP Tier II narusza art. 26 ust. 1, jeżeli nie posiada solidnych zasad zarządzania obejmujących jasną strukturę organizacyjną z dobrze określonymi, przejrzystymi i spójnymi obszarami odpowiedzialności, skutecznych procesów służących rozpoznawaniu ryzyka, na które jest lub może być narażony, zarządzaniu ryzykiem, monitorowaniu i zgłaszaniu ryzyka oraz odpowiednich mechanizmów kontroli wewnętrznej obejmujących prawidłowe procedury administracyjne i rachunkowości;
CCP Tier II narusza art. 26 ust. 2, jeżeli nie przyjmuje strategii i procedur, które są dostatecznie skuteczne, by zapewnić przestrzeganie - w tym przez zarządzających CCP i jego pracowników - niniejszego rozporządzenia;
CCP Tier II narusza art. 26 ust. 3, jeżeli nie utrzymuje i nie stosuje struktury organizacyjnej zapewniającej ciągłość działania oraz prawidłowe funkcjonowanie w zakresie świadczenia usług i prowadzenia działalności lub jeżeli nie stosuje odpowiednich i proporcjonalnych systemów, zasobów lub procedur;
CCP Tier II narusza art. 26 ust. 4, jeżeli nie utrzymuje wyraźnego rozgraniczenia między podległością służbową w odniesieniu do zarządzania ryzykiem a podległością służbową w odniesieniu do innych działań CCP;
CCP Tier II narusza art. 26 ust. 5, jeżeli nie przyjmuje, nie wdraża lub nie prowadzi polityki wynagrodzeń promującej rozważne i skuteczne zarządzanie ryzykiem oraz niesprzyjającej rozluźnianiu standardów ryzyka;
CCP Tier II narusza art. 26 ust. 6, jeżeli nie posiada odpowiednich systemów informatycznych pozwalających na uwzględnienie złożoności, różnorodności i rodzaju świadczonych usług oraz prowadzonej działalności, tak aby zapewnić wysokie standardy bezpieczeństwa oraz integralność i poufność informacji;
CCP Tier II narusza art. 26 ust. 7, jeżeli nie podaje nieodpłatnie do wiadomości publicznej zasad zarządzania, przepisów regulujących działalność CCP lub kryteriów dopuszczenia do członkostwa;
CCP Tier II narusza art. 26 ust. 8, jeżeli nie podlega częstym i niezależnym audytom lub nie przekazuje wyników tych audytów zarządowi lub nie udostępnia ich ESMA;
CCP Tier II narusza art. 27 ust. 1 lub art. 27 ust. 2 akapit drugi, jeżeli nie zapewnia, aby jego kierownictwo wyższego szczebla i członkowie zarządu cieszyli się odpowiednio nieposzlakowaną opinią i posiadali dostateczne doświadczenie pozwalające na zapewnienie prawidłowego i ostrożnego zarządzania CCP;
CCP Tier II narusza art. 27 ust. 2, jeżeli nie zapewnia, aby co najmniej jedna trzecia, jednak nie mniej niż dwóch członków jego zarządu, była niezależna, lub jeżeli nie zaprasza przedstawicieli klientów członków rozliczających na posiedzenia zarządu dotyczące kwestii związanych z art. 38 i 39, lub jeżeli wiąże wynagrodzenie niezależnych i innych członków zarządu, niepełniących funkcji wykonawczych, z wynikami działalności CCP;
CCP Tier II narusza art. 27 ust. 3, jeżeli nie określa wyraźnie zadań i zakresu odpowiedzialności zarządu lub nie udostępnia protokołów posiedzeń zarządu ESMA lub audytorom;
CCP Tier II narusza art. 28 ust. 1, jeżeli nie ustanawia komisji ds. ryzyka lub jeżeli w skład ustanowionej komisji ds. ryzyka nie wchodzą przedstawiciele jego członków rozliczających, niezależni członkowie zarządu lub przedstawiciele jego klientów lub jeżeli skład komisji ds. ryzyka ustala w taki sposób, że jedna ze wspomnianych grup przedstawicieli ma większość w komisji ds. ryzyka, lub jeżeli nie informuje należycie ESMA o działaniach i decyzjach komisji ds. ryzyka pomimo tego, że ESMA tego zażądał;
CCP Tier II narusza art. 28 ust. 2, jeżeli nie określa wyraźnie zakresu upoważnienia, zasad zarządzania służących zapewnieniu jego niezależności, procedur operacyjnych, kryteriów przyjmowania lub mechanizmu wyboru członków komisji ds. ryzyka lub jeżeli nie udostępnia publicznie tych zasad zarządzania, lub jeżeli nie przewidują one, że komisji ds. ryzyka przewodniczy niezależny członek zarządu oraz że komisja ta bezpośrednio podlega zarządowi i odbywa regularne posiedzenia;
CCP Tier II narusza art. 28 ust. 3, jeżeli nie pozwala komisji ds. ryzyka na doradzanie zarządowi w zakresie uzgodnień, które mogą wpłynąć na zarządzanie ryzykiem CCP, lub jeżeli w sytuacjach nadzwyczajnych nie podejmuje rozsądnych wysiłków w celu zasięgnięcia opinii komisji ds. ryzyka na temat zdarzeń mających wpływ na zarządzanie ryzykiem CCP;
CCP Tier II narusza art. 28 ust. 5, jeżeli nie informuje niezwłocznie ESMA o decyzjach, w których zarząd decyduje o nieuwzględnieniu opinii komisji ds. ryzyka;
CCP Tier II narusza art. 29 ust. 1, jeżeli nie przechowuje przez okres co najmniej dziesięciu lat pełnej dokumentacji dotyczącej usług świadczonych i działalności prowadzonej przez danego CCP, niezbędnej do tego, by umożliwić ESMA monitorowanie przestrzegania przez CCP przepisów niniejszego rozporządzenia;
CCP Tier II narusza art. 29 ust. 2, jeżeli nie przechowuje przez okres co najmniej dziesięciu lat po rozwiązaniu kontraktu kompletnych informacji na temat wszystkich zrealizowanych przez siebie kontraktów w sposób umożliwiający określenie pierwotnych warunków transakcji przed jej rozliczeniem przez CCP;
CCP Tier II narusza art. 29 ust. 3, jeżeli na wniosek ESMA i odpowiednich członków ESBC nie udostępnia im dokumentacji lub informacji, o których mowa w art. 29 ust. 1 i 2, lub wszelkich informacji na temat pozycji rozliczonych kontraktów, niezależnie od systemu obrotu, w którym transakcja została zawarta;
CCP Tier II narusza art. 30 ust. 1, jeżeli nie przedstawia ESMA danych osobowych swoich akcjonariuszy lub udziałowców, bezpośrednich lub pośrednich, osób fizycznych lub prawnych, posiadających znaczne pakiety akcji, lub danych na temat wartości takich pakietów, lub jeżeli przedstawia nieprawdziwe lub niekompletne dane;
CCP Tier II narusza art. 30 ust. 4, jeżeli pozwala osobom, o których mowa w art. 30 ust. 1, wywierać wpływ, który może być niekorzystny dla prawidłowego i ostrożnego zarządzania CCP;
CCP Tier II narusza art. 31 ust. 1, jeżeli nie informuje ESMA o zmianach kierownictwa lub nie przekazuje ESMA wszystkich informacji niezbędnych do oceny zgodności z art. 27 ust. 1 lub art. 27 ust. 2 akapit drugi, lub jeżeli przekazuje nieprawdziwe lub niekompletne informacje;
CCP Tier II narusza art. 33 ust. 1, jeżeli nie wprowadza lub nie stosuje skutecznych, utrwalonych w formie pisemnej uzgodnień organizacyjno-administracyjnych na potrzeby wykrywania potencjalnych konfliktów interesów wewnętrznych lub zarządzania nimi, w tym dotyczących jego kierownictwa, pracowników bądź osób bezpośrednio lub pośrednio kontrolujących lub blisko z nimi powiązanych oraz dotyczących jego członków rozliczających lub ich klientów znanych temu CCP lub jeżeli nie posiada lub nie wprowadza odpowiednich procedur w celu rozstrzygania ewentualnych konfliktów interesów;
CCP Tier II narusza art. 33 ust. 2, jeżeli wyraźnie nie informuje członka rozliczającego lub danego klienta tego członka rozliczającego, który jest znany CCP, o ogólnym charakterze lub źródle konfliktów interesów przed zawarciem nowych transakcji w jego imieniu, w przypadku gdy uzgodnienia organizacyjne lub administracyjne wprowadzone przez CCP w celu zarządzania konfliktami interesów nie są wystarczające, by z należytą pewnością zagwarantować, iż ryzyko naruszenia interesów członka rozliczającego lub klienta nie występuje;
CCP Tier II narusza art. 33 ust. 3, jeżeli w swoich uzgodnieniach pisemnych nie uwzględnia okoliczności, o których wie lub powinien wiedzieć i które mogą prowadzić do konfliktu interesów wynikającego ze struktury i działalności innych przedsiębiorstw, dla których CCP jest jednostką dominującą lub jednostką zależną;
CCP Tier II narusza art. 33 ust. 5, jeżeli nie podejmuje wszystkich uzasadnionych kroków zapobiegających nieuprawnionemu wykorzystywaniu informacji przechowywanych w jego systemach lub nie zapobiega wykorzystywaniu tych informacji na potrzeby innej działalności lub jeżeli za pośrednictwem osoby fizycznej blisko powiązanej z CCP lub osoby prawnej będącej dla CCP jednostką dominującą lub jednostką zależną wykorzystuje w jakichkolwiek celach komercyjnych informacje poufne zarejestrowane w tym CCP bez uprzedniej zgody klienta, do którego te informacje poufne należą;
CCP Tier II narusza art. 36 ust. 1, jeżeli nie postępuje uczciwie i profesjonalnie w najlepszym interesie swoich członków rozliczających i ich klientów;
CCP Tier II narusza art. 36 ust. 2, jeżeli nie dysponuje dostępnymi, przejrzystymi i równymi zasadami dotyczącymi szybkiego rozpatrywania skarg;
CCP Tier II narusza art. 37 ust. 1 lub 2, jeżeli stale stosuje dyskryminujące, nieprzejrzyste lub subiektywne kryteria dopuszczenia lub w inny sposób nie zapewnia stałego, sprawiedliwego i otwartego dostępu do tego CCP lub nie zapewnia stale, aby jego członkowie rozliczający posiadali wystarczające środki finansowe i zdolność operacyjną niezbędne do wywiązywania się z obowiązków wynikających z uczestnictwa w tym CCP lub jeżeli nie dokonuje co najmniej raz w roku kompleksowego przeglądu przestrzegania przepisów przez członków rozliczających;
CCP Tier II narusza art. 37 ust. 4, jeżeli nie dysponuje obiektywnymi i przejrzystymi procedurami zawieszania członków rozliczających oraz występowania przez nich z CCP, w przypadku gdy nie spełniają oni już kryteriów, o których mowa w art. 37 ust. 1;
CCP Tier II narusza art. 37 ust. 5, jeżeli odmawia dostępu członkom rozliczającym spełniającym kryteria, o których mowa w art. 37 ust. 1, bez należytego uzasadnienia na piśmie, a podstawą odmowy nie jest kompleksowa analiza ryzyka;
CCP Tier II narusza art. 38 ust. 1, jeżeli nie zapewnia klientom swoich członków rozliczających osobnego dostępu do poszczególnych świadczonych przez niego usług;
CCP Tier II narusza art. 39 ust. 7, jeżeli nie oferuje różnych poziomów wyodrębnienia, o których mowa we wspomnianym ustępie, na rozsądnych warunkach komercyjnych.
Naruszenia dotyczące wymogów operacyjnych:
CCP Tier II narusza art. 34 ust. 1, jeżeli nie ustanawia, nie wprowadza lub nie utrzymuje odpowiedniej strategii na rzecz ciągłości działania lub planu przywrócenia gotowości do pracy po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej, które służą zachowaniu pełnionych funkcji, szybkiemu przywróceniu działalności i wywiązywaniu się z obowiązków CCP, przy czym taki plan musi pozwalać co najmniej na odzyskanie wszystkich transakcji realizowanych w chwili wystąpienia zakłócenia, tak aby umożliwić CCP dalsze niezawodne prowadzenie działalności oraz ukończenie rozrachunku w wyznaczonym terminie;
CCP Tier II narusza art. 34 ust. 2, jeżeli nie ustanawia, nie wdraża i nie utrzymuje odpowiedniej procedury zapewniającej terminowy i prawidłowy rozrachunek lub transfer aktywów i pozycji klientów i członków rozliczających w przypadku cofnięcia uznania zgodnie z decyzją na mocy art. 25;
CCP Tier II narusza art. 35 ust. 1 akapit drugi, jeżeli zleca na zasadzie outsourcingu główne działania związane z zarządzaniem ryzykiem CCP bez uzyskania zatwierdzenia tego przez ESMA;
CCP Tier II narusza art. 39 ust. 1, jeżeli nie prowadzi oddzielnej ewidencji i rachunków, które pozwalają mu na to, by – w dowolnym momencie i bez zwłoki – na prowadzonych przez CCP rachunkach odróżnić aktywa i pozycje utrzymywane na rachunek jednego członka rozliczającego od aktywów i pozycji utrzymywanych na rachunek innego członka rozliczającego oraz od swoich własnych aktywów;
CCP Tier II narusza art. 39 ust. 2, jeżeli nie oferuje prowadzenia lub nie prowadzi – pomimo że wystąpiono do niego z takim wnioskiem – oddzielnej ewidencji i rachunków, które pozwalają każdemu członkowi rozliczającemu na to, by na rachunkach prowadzonych przez CCP odróżnić aktywa i pozycje utrzymywane na rachunek tego członka rozliczającego od aktywów i pozycji prowadzonych na rzecz jego klientów;
CCP Tier II narusza art. 39 ust. 3, jeżeli nie oferuje prowadzenia lub nie prowadzi – pomimo że wystąpiono do niego z takim wnioskiem – oddzielnej ewidencji i rachunków, które pozwalają każdemu członkowi rozliczającemu na to, by na rachunkach prowadzonych przez CCP odróżnić aktywa i pozycje utrzymywane na rachunek jednego klienta od aktywów i pozycji utrzymywanych na rachunek innych klientów, lub jeżeli nie oferuje na wniosek swoim członkom rozliczającym możliwości otwarcia większej liczby rachunków na ich rzecz lub na rzecz ich klientów;
CCP Tier II narusza art. 40, jeżeli nie dokonuje w czasie bliskim rzeczywistemu pomiaru swoich ekspozycji na ryzyko utraty płynności i ekspozycji kredytowej wobec każdego członka rozliczającego lub, w stosownych przypadkach, wobec innego CCP, z którym zawarł uzgodnienie interoperacyjne, lub nie ocenia tych ekspozycji, lub jeżeli na potrzeby skutecznego pomiaru swoich ekspozycji nie dysponuje dostępem do odpowiednich informacji o kształtowaniu się cen z zachowaniem rozsądnego poziomu kosztów;
CCP Tier II narusza art. 41 ust. 1, jeżeli nie ustala depozytów zabezpieczających, nie wzywa do ich wniesienia lub nie pobiera ich w celu ograniczenia swoich ekspozycji kredytowych od swych członków rozliczających lub, w stosownych przypadkach, od CCP, z którymi posiada uzgodnienia interoperacyjne, lub jeżeli ustala depozyty zabezpieczające, wzywa do ich wniesienia lub pobiera depozyty zabezpieczające niewystarczające do pokrycia ewentualnych ekspozycji, których wystąpienie CCP przewiduje przed likwidacją odpowiednich pozycji, lub niewystarczające do pokrycia strat wynikających z co najmniej 99 % zmian ekspozycji w odpowiednim horyzoncie czasowym lub które nie gwarantują, że co najmniej codziennie CCP w pełni zabezpiecza swoje ekspozycje wobec wszystkich swoich członków rozliczających oraz, w stosownych przypadkach, wobec wszystkich CCP, z którymi posiada uzgodnienia interoperacyjne, lub, w koniecznych przypadkach, nie bierze pod uwagę potencjalnych procyklicznych skutków takich zmian;
CCP Tier II narusza art. 41 ust. 2, jeżeli na potrzeby określenia wymogów dotyczących depozytów zabezpieczających nie przyjmuje modeli lub parametrów uwzględniających charakterystykę ryzyka rozliczanych produktów oraz odstępy czasowe między poborem depozytów zabezpieczających, płynność rynku i możliwość zmian w okresie trwania transakcji;
CCP Tier II narusza art. 41 ust. 3, jeżeli nie wzywa do wniesienia depozytów zabezpieczających lub nie pobiera ich na podstawie notowań śróddziennych, co najmniej w przypadku przekroczenia określonych z góry progów;
CCP Tier II narusza art. 42 ust. 3, jeżeli nie utrzymuje funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania, który co najmniej umożliwia mu przetrzymanie – w skrajnych, ale prawdopodobnych warunkach rynkowych – niewykonania zobowiązania przez członka rozliczającego, w odniesieniu do którego jego ekspozycje są największe, lub drugiego i trzeciego największego członka rozliczającego, jeśli suma ekspozycji wobec nich jest większa, lub jeżeli opracowuje scenariusze, które nie obejmują okresów charakteryzujących się największymi wahaniami na rynkach, dla których CCP świadczy usługi, a także szeregu potencjalnych przyszłych scenariuszy, które uwzględniają nagłą wyprzedaż zasobów finansowych i szybki spadek płynności rynku;
CCP Tier II narusza art. 43 ust. 2, jeżeli jego fundusz na wypadek niewykonania zobowiązania, o którym mowa w art. 42, i jego inne zasoby finansowe, o których mowa w art. 43 ust. 1, nie umożliwiają mu przetrzymania niewykonania zobowiązania przez dwóch członków rozliczających, w odniesieniu do których jego ekspozycje są największe w skrajnych, ale prawdopodobnych warunkach rynkowych;
CCP Tier II narusza art. 44 ust. 1, jeżeli nie ma stałego dostępu do odpowiedniej płynności, aby świadczyć usługi i prowadzić działalność, lub jeżeli nie dokonuje codziennie pomiaru swojego możliwego zapotrzebowania na płynność;
CCP Tier II narusza art. 45 ust. 1, 2 i 3, jeżeli przy pokrywaniu strat nie korzysta z depozytów zabezpieczających wniesionych przez niewykonującego zobowiązania członka rozliczającego przed skorzystaniem z innych zasobów finansowych;
CCP Tier II narusza art. 45 ust. 4, jeżeli przed skorzystaniem ze środków ze składek na rzecz funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania wniesionych przez wykonujących zobowiązania członków rozliczających CCP nie wykorzystuje własnych zasobów celowych;
CCP Tier II narusza art. 46 ust. 1, jeżeli przyjmuje środki inne niż wysoce płynne zabezpieczenia o minimalnym ryzyku kredytowym i rynkowym do pokrycia swojej pierwotnej i bieżącej ekspozycji wobec swoich członków rozliczających, w przypadku gdy inne zabezpieczenie jest niedozwolone na mocy aktu delegowanego przyjętego przez Komisję na podstawie art. 46 ust. 3;
CCP Tier II narusza art. 47 ust. 1, jeżeli inwestuje swoje zasoby finansowe gdzie indziej niż w środki pieniężne lub wysoce płynne instrumenty finansowe o minimalnym ryzyku rynkowym i ryzyku kredytowym, które to inwestycje można szybko upłynnić przy minimalnym spadku ceny;
CCP Tier II narusza art. 47 ust. 3, jeżeli nie składa instrumentów finansowych wniesionych jako depozyty zabezpieczające lub składki na rzecz funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania – o ile są one dostępne – u operatorów systemów rozrachunku papierów zapewniających pełną ochronę tych instrumentów finansowych lub jeżeli nie wykorzystuje innych wysoce bezpiecznych uzgodnień z upoważnionymi instytucjami finansowymi;
CCP Tier II narusza art. 47 ust. 4, jeżeli depozyty gotówkowe składa w sposób inny niż na podstawie wysoce bezpiecznych uzgodnień z autoryzowanymi instytucjami finansowymi lub poprzez wykorzystanie stałych instrumentów depozytowych banków centralnych lub innych porównywalnych środków udostępnianych przez banki centralne;
CCP Tier II narusza art. 47 ust. 5, jeżeli lokuje aktywa u strony trzeciej, nie dbając o to, aby aktywa należące do członków rozliczających można było odróżnić od aktywów należących do CCP i od aktywów należących do tej strony trzeciej poprzez odmiennie nazwane konta w księgach strony trzeciej lub poprzez inne równoważne środki zapewniające ten sam poziom ochrony, lub jeżeli w razie potrzeby nie dysponuje szybkim dostępem do instrumentów finansowych;
CCP Tier II narusza art. 47 ust. 6, jeżeli inwestuje swój kapitał lub kwoty wynikające z wymogów ustanowionych w art. 41-44 we własne papiery wartościowe lub w papiery wartościowe swojej jednostki dominującej lub swojej jednostki zależnej;
CCP Tier II narusza art. 48 ust. 1, jeżeli nie dysponuje szczegółowymi procedurami, które należy stosować w przypadku, gdy członek rozliczający nie spełnia wymogów dotyczących uczestnictwa ustanowionych w art. 37 w terminie i zgodnie z procedurami ustanowionymi przez CCP, lub jeżeli nie określa szczegółowo procedur, które należy stosować w przypadku, gdy to nie CCP ogłasza niewykonanie zobowiązania przez członka rozliczającego, lub jeżeli nie poddaje tych procedur przeglądowi co roku;
CCP Tier II narusza art. 48 ust. 2, jeżeli nie podejmuje niezwłocznie działań mających na celu ograniczenie strat i presji na płynność wynikających z niewykonania zobowiązania przez członka rozliczającego lub nie zapewnia, aby zamknięcie pozycji członka rozliczającego nie zakłóciło działalności CCP ani nie naraziło wykonujących zobowiązania członków rozliczających na straty, których nie mogą przewidzieć ani kontrolować;
CCP Tier II narusza art. 48 ust. 3, jeżeli nie udziela niezwłocznie informacji ESMA przed ogłoszeniem lub uruchomieniem procedury w związku z niewykonaniem zobowiązania przez członka;
CCP Tier II narusza art. 48 ust. 4, jeżeli nie sprawdza, czy jego procedury na wypadek niewykonania zobowiązania są możliwe do wyegzekwowania, lub nie podejmuje wszystkich uzasadnionych kroków służących zagwarantowaniu, że posiada uprawnienia do likwidacji pozycji wynikających z transakcji na własny rachunek niewykonującego zobowiązania członka rozliczającego oraz do przeniesienia bądź likwidacji pozycji niewykonującego zobowiązania członka rozliczającego należących do klientów;
CCP Tier II narusza art. 49 ust. 1, jeżeli nie dokonuje regularnych przeglądów swoich modeli i parametrów przyjętych do obliczania wymogów dotyczących depozytów zabezpieczających, składek na rzecz funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania, wymogów dotyczących zabezpieczenia lub innych mechanizmów kontroli ryzyka lub jeżeli nie poddaje tych modeli rygorystycznym i częstym testom warunków skrajnych w celu oceny ich odporności w wyjątkowych, ale prawdopodobnych warunkach rynkowych; jeżeli nie dokonuje weryfikacji historycznej w celu sprawdzenia wiarygodności przyjętej metodyki; jeżeli nie uzyskuje niezależnej walidacji lub jeżeli nie informuje ESMA o wynikach przeprowadzonych testów; jeżeli nie uzyskuje walidacji od ESMA przed wprowadzeniem jakichkolwiek istotnych zmian do tych modeli i parametrów w przypadku gdy ESMA nie zezwoliła na tymczasowe wprowadzenie tej zmiany przed jej walidacją;
CCP Tier II narusza art. 49 ust. 2, jeżeli nie przeprowadza regularnych testów kluczowych aspektów swoich procedur na wypadek niewykonania zobowiązania lub jeżeli nie podejmuje wszelkich uzasadnionych kroków gwarantujących, że wszyscy członkowie rozliczający rozumieją te procedury oraz dysponują odpowiednimi rozwiązaniami umożliwiającymi reagowanie na przypadki niewykonania zobowiązania;
CCP Tier II narusza art. 50 ust. 1, jeżeli do rozrachunku swoich transakcji nie korzysta z pieniądza banku centralnego, o ile jest to wykonalne i o ile jest on dostępny, lub jeżeli w przypadku nieskorzystania z pieniądza banku centralnego nie podejmuje kroków służących ścisłemu ograniczeniu ryzyka związanego z rozrachunkiem gotówkowym;
CCP Tier II narusza art. 50 ust. 3, jeżeli nie wyłącza ryzyka podstawowego dzięki korzystaniu w jak najszerszym zakresie z mechanizmów „dostawa za płatność”, w przypadku gdy CCP ma obowiązek dokonania lub odebrania dostaw instrumentów finansowych;
CCP Tier II narusza art. 50a lub art. 50b, jeżeli nie oblicza KCCP w sposób określony w tych artykułach lub jeżeli nie stosuje zasad obliczania KCCP określonych w art. 50a ust. 2, art. 50b i 50d;
CCP Tier II narusza art. 50a ust. 3, jeżeli oblicza KCCP rzadziej niż raz na kwartał lub rzadziej niż wymaga tego ESMA zgodnie z art. 50a ust. 3;
CCP Tier II narusza art. 51 ust. 2, jeżeli nie dysponuje niedyskryminującym dostępem do danych systemu obrotu, których potrzebuje do pełnienia swoich funkcji, w zakresie, w jakim CCP spełnia operacyjne i techniczne wymogi ustanowione przez dany system obrotu, oraz do odpowiedniego systemu rozrachunku;
CCP Tier II narusza art. 52 ust. 1, jeżeli zawiera uzgodnienie interoperacyjne bez spełnienia któregokolwiek z wymogów określonych w lit. a)–d) tego ustępu;
CCP Tier II narusza art. 53 ust. 1, jeżeli nie wyróżnia na rachunkach aktywów i pozycji utrzymywanych na rachunek innego CCP, z którym zawarł uzgodnienie interoperacyjne;
CCP Tier II narusza art. 54 ust. 1, jeżeli zawiera uzgodnienie interoperacyjne bez uprzedniej zgody ESMA.
Naruszenia dotyczące przejrzystości i dostępności informacji:
CCP Tier II narusza art. 38 ust. 1, jeżeli nie ujawnia publicznie cen i opłat za każdą usługę świadczoną odrębnie, w tym zniżek i rabatów oraz warunków korzystania z tych zniżek i rabatów;
CCP Tier II narusza art. 38 ust. 1, jeżeli nie ujawnia ESMA informacji dotyczących kosztów i dochodów wynikających ze świadczonych usług;
CCP Tier II narusza art. 38 ust. 2, jeżeli nie ujawnia swoim członkom rozliczającym i ich klientom ryzyka związanego ze świadczonymi usługami;
CCP Tier II narusza art. 38 ust. 3, jeżeli nie ujawnia swoim członkom rozliczającym lub ESMA informacji o cenach służących do obliczania jego ekspozycji na koniec dnia wobec członków rozliczających lub jeżeli nie ujawnia publicznie w sposób zagregowany wolumenów rozliczonych transakcji dla każdego instrumentu rozliczanego przez CCP;
CCP Tier II narusza art. 38 ust. 4, jeżeli nie ujawnia publicznie wymogów operacyjno-technicznych związanych z protokołami komunikacji obejmujących format i treść wiadomości stosowanych w kontaktach ze stronami trzecimi, z uwzględnieniem wymogów operacyjno-technicznych, o których mowa w art. 7;
CCP Tier II narusza art. 38 ust. 5, jeżeli nie ujawnia publicznie przypadków naruszenia przez członków rozliczających kryteriów, o których mowa w art. 37 ust. 1, lub wymogów ustanowionych w art. 38 ust. 1, chyba że ESMA uzna, że takie ujawnienie stanowiłoby zagrożenie dla stabilności finansowej lub zaufania do rynku lub poważnie zagroziłoby rynkom finansowym lub spowodowałoby niewspółmierne szkody dla zaangażowanych stron;
CCP Tier II narusza art. 38 ust. 6, jeżeli nie zapewnia swoim członkom rozliczającym narzędzia służącego przeprowadzeniu symulacji umożliwiającego im określenie kwoty dodatkowego początkowego depozytu zabezpieczającego, w ujęciu brutto, którego CCP może wymagać przy rozliczaniu nowej transakcji lub gdy czyni to narzędzie dostępne bez zabezpieczenia;
CCP Tier II narusza art. 38 ust. 7, jeżeli nie przedstawia swoim członkom rozliczającym informacji o stosowanych przez siebie modeli początkowych depozytów zabezpieczających wyszczególnionych w zdaniu drugim lit. a), b) i c) tego ustępu.
CCP Tier II narusza art. 39 ust. 7, jeżeli nie ujawnia publicznie standardów bezpieczeństwa i kosztów związanych z różnymi poziomami wyodrębnienia, które oferuje;
CCP Tier II narusza art. 49 ust. 3, jeżeli nie podaje do publicznej wiadomości podstawowych informacji dotyczących swojego modelu zarządzania ryzykiem lub założeń przyjętych w celu przeprowadzania testów warunków skrajnych, o których mowa w art. 49 ust. 1;
CCP Tier II narusza art. 50 ust. 2, jeżeli nie określa wyraźnie swoich obowiązków w odniesieniu do dostaw instrumentów finansowych, w tym tego, czy ma obowiązek dokonania lub odebrania dostawy instrumentu finansowego oraz czy wypłaca uczestnikom odszkodowanie za straty poniesione w trakcie dostawy;
CCP Tier II narusza art. 50c ust. 1, jeżeli nie przekazuje informacji, o których mowa w art. 50c ust. 1 lit. a), b), c), d) i e), swoim członkom rozliczającym, którzy są instytucjami, lub ich właściwym organom;
CCP Tier II narusza art. 50c ust. 2, jeżeli powiadamia swoich członków rozliczających, którzy są instytucjami, rzadziej niż raz na kwartał lub rzadziej niż wymaga tego ESMA zgodnie z art. 50c ust. 2.
Naruszenia związane z utrudnianiem działań nadzorczych:
CCP narusza art. 25f, jeżeli nie udziela informacji w odpowiedzi na decyzję zobowiązującą do udzielenia informacji na mocy art. 25f ust. 3 lub jeżeli udziela niezgodnych z prawdą lub mylących informacji w odpowiedzi na zwykłe wezwanie ESMA do udzielenia informacji zgodnie z art. 25f ust. 2 lub w odpowiedzi na decyzję ESMA zobowiązującą do udzielenia informacji zgodnie z art. 25f ust. 3;
CCP lub jego przedstawiciele udzielają niezgodnych z prawdą lub mylących odpowiedzi na pytania zadane zgodnie z art. 25 g ust. 1 lit. c);
CCP narusza art. 25 g ust. 1 lit. e), jeżeli nie stosuje się do żądania ze strony ESMA dotyczącego przedstawienia rejestrów połączeń telefonicznych i przesyłu danych;
CCP Tier II nie stosuje się w odpowiednim terminie do środka nadzorczego zarządzonego decyzją przyjętą przez ESMA zgodnie z art. 25q;
CCP Tier II nie poddaje się kontroli w miejscu prowadzenia działalności zarządzonej decyzją o kontroli przyjętą przez ESMA zgodnie z art. 25h.
ZAŁĄCZNIK IV
Wykaz współczynników związanych z okolicznościami obciążającymi i łagodzącymi na potrzeby stosowania art. 25j ust. 3
Do kwot podstawowych, o których mowa w art. 25j ust. 2, stosuje się kumulatywnie następujące współczynniki:
Współczynniki korygujące związane z okolicznościami obciążającymi:
jeżeli naruszenie popełniono wielokrotnie, w odniesieniu do każdego powtórzenia naruszenia stosuje się dodatkowy współczynnik w wysokości 1,1 ;
jeżeli naruszenie trwa dłużej niż sześć miesięcy, stosuje się współczynnik w wysokości 1,5 ;
jeżeli naruszenie ujawniło systemowe słabości w organizacji CCP, w szczególności w zakresie jego procedur, systemów zarządzania lub środków kontroli wewnętrznej, stosuje się współczynnik w wysokości 2,2 ;
jeżeli naruszenie ma negatywny wpływ na jakość działalności i usług CCP, stosuje się współczynnik w wysokości 1,5 ;
jeżeli naruszenia dopuszczano się umyślnie, stosuje się współczynnik w wysokości 2;
jeżeli od momentu stwierdzenia naruszenia nie podjęto żadnych działań naprawczych, stosuje się współczynnik w wysokości 1,7 ;
jeżeli kierownictwo wyższego szczebla CCP nie współpracowało z ESMA w trakcie dochodzeń, stosuje się współczynnik w wysokości 1,5 .
Współczynniki korygujące związane z okolicznościami łagodzącymi:
jeżeli naruszenie trwa krócej niż 10 dni roboczych, stosuje się współczynnik w wysokości 0,9 ;
jeżeli kierownictwo wyższego szczebla CCP jest w stanie wykazać, że podjęło wszystkie niezbędne działania, aby zapobiec naruszeniu, stosuje się współczynnik w wysokości 0,7 ;
jeżeli CCP w sposób szybki, skuteczny i pełny powiadomił ESMA o naruszeniu, stosuje się współczynnik w wysokości 0,4 ;
jeżeli CCP dobrowolnie podjął działania w celu zapewnienia, by w przyszłości nie doszło do podobnego naruszenia, stosuje się współczynnik w wysokości 0,6 .
( 1 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).
( 2 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).
( 3 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).
( 4 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2341 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (IORP) (Dz.U. L 354 z 23.12.2016, s. 37).
( 5 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1).
( 6 ) Dz.U. L 35 z 11.2.2003, s. 1.
( 7 ) Dz.U. L 390 z 31.12.2004, s. 38.
( 8 ) Dz.U. L 372 z 31.12.1986, s. 1.
( 9 ) Dz.U. L 222 z 14.8.1978, s. 11.
( 10 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 35).
( 11 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).
( 12 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/23 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie ram na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do kontrahentów centralnych oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, (UE) nr 648/2012, (UE) nr 600/2014, (UE) nr 806/2014 i (UE) 2015/2365 oraz dyrektywy 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2007/36/WE, 2014/59/UE i (UE) 2017/1132 (Dz.U. L 022 z 22.1.2021, s. 1).
( 13 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (EU) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84).
( 14 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie przejrzystości transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i ponownego wykorzystania oraz zmiany rozporządzenia (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 337 z 23.12.2015, s. 1).
( 15 ) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).
( 16 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73).
( 17 ) Dz.U. L 228 z 11.8.1992, s. 1.
( 18 ) Dz.U. L 168 z 27.6.2002, s. 43.
( 19 ) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).
( 20 ) Dyrektywa 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia (Dz.U. L 142 z 30.4.2004, s. 12).
( 21 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 1).
( 22 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).
( 23 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (EU) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84).
( 24 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do obowiązku rozliczania, zawieszania obowiązku rozliczania, wymogów dotyczących zgłaszania, technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego, rejestracji repozytoriów transakcji i nadzoru nad nimi, a także wymogów dotyczących repozytoriów transakcji (Dz.U. L 141 z 28.5.2019, s. 42).
( 25 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1131 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie funduszy rynku pieniężnego (Dz.U. L 169 z 30.6.2017, s. 8).
( 26 ) Dz.U. L 191 z 13.7.2001, s. 45.