2.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 32/5 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht (Niemcy) w dniu 19 listopada 2012 r. — Tevfik Isbir przeciwko DB Services GmbH
(Sprawa C-522/12)
2013/C 32/06
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Bundesarbeitsgericht
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Tevfik Isbir
Strona pozwana: DB Services GmbH.
Pytania prejudycjalne
1) |
Czy pojęcie „minimalne stawki płacy” zawarte w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) dyrektywy 96/71/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że oznacza ono świadczenie wzajemne pracodawcy za takie świadczenie pracy przez pracownika, które zgodnie z wymienionymi w art. 3 ust. 1 zdanie pierwsze przepisami prawnymi lub administracyjnymi lub umowami zbiorowymi ma być wynagrodzone w całości i wyłącznie według uzgodnionego w układzie zbiorowym wynagrodzenie minimalne („zwykłe świadczenie”) i w związku z tym jedynie takie świadczenia pracodawcy mogą zostać zaliczone na poczet zobowiązania do wypłaty wynagrodzenia minimalnego, które wynagradzają to zwykłe świadczenie i muszą być oddane do dyspozycji pracownika najpóźniej w przewidzianym terminie wypłaty wynagrodzenia za dany okres? |
2) |
Czy pojęcie „minimalne stawki płacy” zawarte w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) dyrektywy 96/71/WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ono przepisom i praktykom krajowym, zgodnie z którymi świadczenia pracodawcy nie są uważane za część minimalnej płacy i w związku z tym nie podlegają zaliczeniu na poczet spełnienia roszczenia o wypłatę minimalnego wynagrodzenia, jeśli pracodawca wykonuje te świadczenia na podstawie zobowiązania wynikającego z układu zbiorowego,
|
(1) Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, Dz.U. L 18, s. 1