[pic] | KOMISJA EUROPEJSKA |

Bruksela, dnia 5.7.2010

KOM(2010)358 wersja ostateczna

2010/0192 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu

UZASADNIENIE

1. Ogólny kontekst i podstawa wniosku

Zgodnie z art. 62 ust. 2 lit. b) ppkt (i) Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 539/2001[1] wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych (tzw. „wykaz negatywny”), oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (tzw. „wykaz pozytywny”). Artykuł 61 Traktatu WE wymienia te wykazy wśród środków towarzyszących, które są bezpośrednio związane ze swobodnym przepływem osób w ramach obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

Ustalenie wykazu państw trzecich, których obywatele podlegają obowiązkowi wizowemu, oraz państw trzecich zwolnionych z takiego wymogu przebiega w drodze przemyślanej, indywidualnej oceny szeregu kryteriów odnoszących się, między innymi, do nielegalnej imigracji, porządku oraz bezpieczeństwa publicznego i do stosunków Unii Europejskiej z państwami trzecimi lub terytoriami, z uwzględnieniem skutków spójności i wzajemności regionalnej. W kontekście kryterium dotyczącego porządku publicznego i nielegalnej migracji należy zwrócić szczególną uwagę również na zabezpieczenia dokumentów podróży wydawanych przez te państwa i terytoria trzecie.

W związku z faktem, iż stopień spełnienia przez państwa trzecie kryteriów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 539/2001 może z czasem ulegać zmianie, zarówno wykaz negatywny, jak i pozytywny powinny podlegać regularnym przeglądom. Przyjęty przez Unię Europejską podczas szczytu Rady Europejskiej w Sewilli w 2002 r. plan działania mający na celu zwalczanie nielegalnej imigracji i handlu ludźmi wskazywał konieczność dokonywania corocznego przeglądu załączonych do rozporządzenia wykazów państw i terytoriów trzecich.

W związku z powyższym rozporządzenie (WE) nr 539/2001 było od momentu przyjęcia zmieniane sześciokrotnie[2] – ostatnio zostało zmienione w związku z wynikiem dialogu w sprawie liberalizacji obowiązku wizowego. Zmiana ta polegała na przeniesieniu państw Bałkanów Zachodnich do wykazu pozytywnego. Niewiele ponad dwa lata po przyjęciu rozporządzenia Rady (WE) nr 1932/2006[3] zachodzi konieczność dokonania ponownego przeglądu wykazów załączonych do rozporządzenia (WE) nr 539/2001 w świetle właściwych, wyżej wymienionych kryteriów określonych w tym rozporządzeniu.

Niniejszy okresowy przegląd rozporządzenia ma na celu:

zagwarantowanie, aby treść wykazów państw i terytoriów trzecich była zgodna z kryteriami określonymi w motywie 5. rozporządzenia, szczególnie jeśli chodzi o kryteria dotyczące nielegalnej imigracji, porządku publicznego i stosunków zewnętrznych, a także we właściwych przypadkach przeniesienie państw z jednego wykazu do drugiego;

zapewnienie, aby - zgodnie z art. 77 ust. 2 lit. a) TFUE - rozporządzenie w sposób wyczerpujący określało, czy obywatele danego państwa lub terytorium trzeciego podlegają obowiązkowi wizowemu, czy są z niego zwolnieni.

Kolejny wniosek w sprawie zmiany rozporządzenia nr 539/2001 może zostać przedstawiony przez Komisję we właściwym momencie w celu uwzględnienia ewentualnych wyników trwających obecnie dialogów z Albanią oraz Bośnią i Hercegowiną dotyczących kwestii wizowych.

2. Elementy wniosku

Zgodnie z podejściem stosowanym przy wcześniejszych zmianach rozporządzenia (WE) nr 539/2001, na potrzeby okresowego przeglądu Komisja zwróciła się do państw członkowskich o sprawdzenie, czy obecna treść załączników do rozporządzenia odpowiada kryteriom określonym w rozporządzeniu. Państwa członkowskie nie zasugerowały żadnych przesunięć państw i terytoriów trzecich z wykazu pozytywnego do wykazu negatywnego. Komisja otrzymała jedynie propozycje przesunięcia z wykazu negatywnego do wykazu pozytywnego (Tajwan, Trynidad i Tobago, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Belize, Dominika, Grenada, Wyspy Marshalla, Mikronezja i Palau). Informacje przekazane przez państwa członkowskie (Komisja otrzymała 25 odpowiedzi) zostały przeanalizowane w świetle innych informacji i danych statystycznych w ramach CIREFI. Na podstawie tej analizy Komisja wysnuła niżej opisane wnioski.

2.1. Przesunięcie Tajwanu do wykazu pozytywnego

Tajwan charakteryzuje się wysokim dochodem per capita (30 100 USD) oraz stabilnością polityczną (w marcu 2008 r. po raz czwarty od zniesienia stanu wojennego w 1987 r. przeprowadzono bezpośrednie wybory prezydenckie). Mimo że UE nie uznaje suwerenności państwowej Tajwanu i nie ma żadnych stosunków dyplomatycznych ani oficjalnych z Tajwanem, nawiązała ona z tajwańskimi władzami stałe kontakty i współpracę gospodarczą, handlową oraz w dziedzinie badań naukowych, nauki i technologii, edukacji i kultury oraz środowiska. W konsekwencji UE jest największym inwestorem zagranicznym w Tajwanie.

Jeśli chodzi o kwestie polityczne, dyskusje z zainteresowanymi grupami politycznymi w Radzie w marcu 2009 r. dały jasny sygnał wsparcia politycznego UE dla wniosku Tajwanu w sprawie przyznania ruchu bezwizowego obywatelom Tajwanu przy okazji kolejnego przeglądu rozporządzenia. Uznano, że przesunięcie Tajwanu do wykazu pozytywnego miałoby dobry wpływ na stosunki gospodarcze UE z Tajwanem, który jest jednym z największym partnerów handlowych UE (a dokładnie 19. największym partnerem handlowym). UE jest obecnie celem podróży wielu obywateli Tajwanu. Zjednoczone Królestwo zniosło obowiązek wizowy w stosunku do obywateli Tajwanu w marcu 2009 r., a Irlandia w lipcu 2009 r.

Przesunięcie Tajwanu do wykazu pozytywnego zwiększyłoby spójność regionalną, ponieważ UE wprowadziła już ruch bezwizowy w stosunku do innych państw i terytoriów w tym regionie, takich jak Hong Kong, Makao, Japonia, Korea Południowa i Singapur, odznaczających się podobnym poziomem rozwoju gospodarczego.

Jeśli chodzi o kwestie migracji, to należy zauważyć, że zagrożenie nielegalną imigracją z Tajwanu jest bardzo małe (w latach 2006-2008 nielegalnych migrantów z tego kraju było średnio 45 rocznie), co znajduje również potwierdzenie w liczbie osób, którym odmówiono wstępu na terytorium UE (średnio 38 osób rocznie w latach 2006-2008) oraz w odsetku osób, którym odmówiono wydania wizy (0,25 % w 2008 r.). W związku z powyższym utrzymanie wymogu wizowego w stosunku do obywateli Tajwanu nie znajduje już uzasadnienia.

Jeśli chodzi o zabezpieczenia dokumentów, Tajwan podjął działania gwarantujące wysokie bezpieczeństwo dowodów tożsamości i wprowadził ostatnio nowe lepiej zabezpieczone paszporty. Od końca 2008 r. Tajwan wydaje paszporty biometryczne i stosuje bardziej zindywidualizowany proces wydawania nowych paszportów.

W odpowiedziach na kwestionariusz Komisji dotyczący przeglądu rozporządzenia państwa członkowskie wprost zaproponowały przesunięcie Tajwanu do wykazu pozytywnego.

W odpowiedzi na zniesienie obowiązku wizowego w odniesieniu do obywateli Tajwanu, Tajwan powinien znieść obowiązek wizowy dla obywateli UE. Tajwan wyraził już wolę polityczną wprowadzenia całkowitego ruchu bezwizowego dla wszystkich obywateli UE i stopniowo dokonywał zniesienia obowiązku wizowego dla większości państw członkowskich UE. Obecnie obowiązkowi wizowemu nadal podlegają obywatele Cypru, Rumunii i Bułgarii, ale w oficjalnym piśmie władze Tajwanu zobowiązały się do pełnego zniesienia obowiązku wizowego w odniesieniu do tych trzech państw w 2010 r.

2.2. Przesunięcie innych państw i terytoriów trzecich

Komisja dokonała analizy posiadanych informacji na temat każdego z państw i terytoriów trzecich wskazanych przez państwa członkowskie, w tym także danych statystycznych CIREFI. Szczególną uwagę poświęcono poziomowi rozwoju gospodarczego i społecznego tych państw lub terytoriów, powodowanym przez nie zagrożeniu nielegalną imigracją do UE, stosunkom zewnętrznym oraz kryterium spójności regionalnej.

Komisja uznała, że inne państwa i terytoria trzecie, których przesunięcie do wykazu pozytywnego zasugerowało jedno, a w kilku przypadkach dwa państwa członkowskie, nie spełniają na tym etapie kryteriów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 539/2001. Jedno państwo lub terytorium trzecie mogłoby zostać uwzględnione przy zmianie rozporządzenia (WE) nr 539/2001 w przyszłości, pod warunkiem osiągnięcia postępów wielu dziedzinach i spełnienia kryteriów określonych w tym rozporządzeniu.

2.3. Mariany Północne

Państwa członkowskie zwróciły uwagę na status Marianów Północnych i zaproponowały, aby usunąć je z załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 539/2001.

Mariany Północne są wspólnotą w unii politycznej ze Stanami Zjednoczonymi i głową państwa jest tam prezydent Stanów Zjednoczonych. Terytorium to jest reprezentowane w amerykańskiej Izbie Reprezentantów. Co do zasady na terytorium tym obowiązuje prawo federalne Stanów Zjednoczonych. Status Marianów Północnych jest zbliżony do statusu Guam lub Puerto Rico. Obywatele tych wysp mają paszporty USA.

W związku z powyższym wzmianka o Marianach Północnych powinna zostać usunięta z załącznika I. W konsekwencji obywatele Marianów Północnych, podobnie jak obywatele USA, będą korzystać z ruchu bezwizowego.

3. Główne organizacje/eksperci, z którymi przeprowadzono konsultacje

Przeprowadzono konsultacje z państwami członkowskimi.

4. Ocena skutków

Nie jest konieczna.

5. Podstawa prawna

W świetle Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) niniejszy wniosek stanowi rozwinięcie wspólnej polityki wizowej zgodnie z art. 77 ust. 2 lit. a) TFUE.

6. Zasada proporcjonalności i pomocniczości

Rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymienia państwa i terytoria trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych (wykaz negatywny), oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (wykaz pozytywny).

Decyzja o zmianie tych wykazów poprzez przeniesienie z wykazu negatywnego do wykazu pozytywnego i vice versa leży w wyłącznej kompetencji Unii Europejskiej zgodnie z art. 77 ust. 2 lit. a) TFUE.

7. Wybór instrumentów

Rozporządzenie (WE) 539/2001 musi być zmienione w drodze rozporządzenia.

8. Wpływ na budżet

Wnioskowana zmiana nie ma wpływu finansowego na budżet UE.

2010/0192 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit. a),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej[4],

po przekazaniu wniosku parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. Treść wykazów państw i terytoriów trzecich w załącznikach I i II do rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001[5] powinna pozostawać w zgodności z kryteriami określonymi w motywie 5 tego rozporządzenia. Państwa i terytoria trzecie, w których nastąpiła zmiana sytuacji w odniesieniu do tych kryteriów, powinny zostać przeniesione z jednego załącznika do drugiego.

2. Utrzymanie obowiązku wizowego w stosunku do obywateli Tajwanu nie znajduje już uzasadnienia, ponieważ Tajwan nie stanowi zagrożenia z punktu widzenia nielegalnej migracji, zagrożenia dla porządku publicznego UE, ani zagrożenia z punktu widzenia stosunków zewnętrznych, zgodnie z kryteriami określonymi w motywie 5. rozporządzenia. W związku z tym Tajwan powinien zostać przeniesiony do załącznika II.

3. Wzmianka o Marianach Północnych powinna zostać usunięta z załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 539/2001, ponieważ obywatele tego terytorium, jako posiadacze paszportów USA, są obywatelami Stanów Zjednoczonych, które figurują w załączniku II.

4. W odniesieniu do Islandii i Norwegii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen[6], należące do obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy[7].

5. W odniesieniu do Szwajcarii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen[8], należące do obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B i C decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE[9].

6. W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu protokołu podpisanego między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, należące do obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B i C decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/261/WE[10].

7. Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen[11]. Zjednoczone Królestwo nie bierze zatem udziału w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związane ani nie podlega jego stosowaniu.

8. Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen[12]. Irlandia nie bierze zatem udziału w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani nie podlega jego stosowaniu.

9. Niniejszy instrument stanowi rozwinięcie dorobku Schengen, zgodnie z Protokołem włączającym dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, określonego w załączniku A do decyzji Rady 1999/435/WE z dnia 20 maja 1999 r. dotyczącej definicji dorobku Schengen do celów określenia, zgodnie ze stosownymi postanowieniami Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i Traktatu o Unii Europejskiej, podstawy prawnej dla każdego z postanowień i decyzji składających się na dorobek Schengen[13].

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 539/2001 wprowadza się następujące zmiany:

10. w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

a) w części I skreśla się wzmianki o Marianach Północnych;

b) w części II skreśla się wzmianki o Tajwanie;

11. w załączniku II dodaje się część 4 w brzmieniu:

"4. „JEDNOSTKI ORAZ WŁADZE TERYTORIALNE, KTÓRE NIE SĄ UZNAWANE JAKO PAŃSTWA PRZEZ PRZYNAJMNIEJ JEDNO PAŃSTWO CZŁONKOWSKIE:

Tajwan”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

[1] Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

[2] Rozporządzenie Rady (WE) nr 2414/2001 z dnia 7 grudnia 2001 r. (Dz.U. L 327 z 12.12.2001, s. 1); rozporządzenie Rady (WE) nr 453/2003 z dnia 6 marca 2003 r. (Dz.U. L 69 z 13.3.2003, s. 10); rozporządzenie Rady (WE) nr 851/2005 z dnia 2 czerwca 2005 r. (Dz.U. L 141 z 4.6.2005, s. 3); rozporządzenie Rady (WE) nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 1); rozporządzenie Rady (WE) nr 1932/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. (Dz.U. L 405 z 30.12.2006, s. 23) oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 1244/2009 z dnia 30 listopada 2009 (Dz.U. L 336 18.12.2009).

[3] Dz.U. L 405 z 30.12.2006, s. 23.

[4] Dz.U. C […] z […], s. […].

[5] Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

[6] Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.

[7] Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31.

[8] Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.

[9] Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1.

[10] Dz.U. L 83 z 26.3.2008, s. 3.

[11] Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43.

[12] Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20.

[13] Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 1-16.