1.   W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy i procedury dotyczące działań Unii po jej przystąpieniu do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych (zwanego dalej „aktem genewskim”).

2.   Do celów niniejszego rozporządzenia pojęcie „oznaczenia geograficzne” obejmuje nazwy pochodzenia w rozumieniu aktu genewskiego, w tym nazwy pochodzenia w rozumieniu rozporządzeń (UE) nr 1151/2012 oraz (UE) nr 1308/2013, jak również oznaczenia geograficzne w rozumieniu rozporządzeń (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 1308/2013, (UE) nr 251/2014 i (UE) 2019/787.

1.   Zaraz po przystąpieniu Unii do aktu genewskiego i później, w regularnych odstępach czasu, Komisja składa, jako właściwy organ w rozumieniu art. 3 aktu genewskiego, w Biurze Międzynarodowym Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (zwanym dalej „Biurem Międzynarodowym”) wnioski o rejestrację międzynarodową oznaczeń geograficznych chronionych i zarejestrowanych zgodnie z prawem Unii dotyczące produktów pochodzących z Unii, zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 aktu genewskiego.

2.   Do celów ust. 1 państwa członkowskie mogą wystąpić do Komisji z wnioskiem o rejestrację w rejestrze międzynarodowym oznaczeń geograficznych pochodzących z ich terytorium, które są chronione i zarejestrowane na mocy prawa Unii. Wnioski takie są składane:

3.   Na podstawie takich wniosków Komisja przyjmuje akty wykonawcze zawierające wykaz oznaczeń geograficznych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. Takie akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15 ust. 2.

1.   Komisja przyjmuje akt wykonawczy w celu wystąpienia z wnioskiem do Biura Międzynarodowego o anulowanie rejestracji w rejestrze międzynarodowym oznaczenia geograficznego pochodzącego z państwa członkowskiego w następujących przypadkach:

2.   Akt wykonawczy, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15 ust. 2.

3.   Komisja niezwłocznie powiadamia Biuro Międzynarodowe o wniosku dotyczącym anulowania.

1.   Komisja publikuje rejestrację międzynarodową, o której została powiadomiona przez Biuro Międzynarodowe na podstawie art. 6 ust. 4 aktu genewskiego, która dotyczy:

2.   Rejestrację międzynarodową, o której mowa w ust. 1, publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C. W publikacji zamieszcza się informację o rodzaju produktu i państwie pochodzenia.

1.   Komisja dokonuje oceny rejestracji międzynarodowej, o której została powiadomiona przez Biuro Międzynarodowe na podstawie art. 6 ust. 4 aktu genewskiego, dotyczącej oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w rejestrze międzynarodowym, w przypadku których Umawiająca się Strona pochodzenia, zgodnie z definicją w art. 1 ppkt (xv) aktu genewskiego, nie jest państwem członkowskim, aby ustalić, czy w publikacji tej znajduje się zawartość obowiązkowa określona w zasadzie 5 ust. 2 wspólnego regulaminu wykonawczego na podstawie porozumienia lizbońskiego i aktu genewskiego (zwanego dalej „wspólnym regulaminem wykonawczym”) oraz informacje dotyczące jakości, renomy lub cech charakterystycznych określone w zasadzie 5 ust. 3 wspólnego regulaminu wykonawczego oraz sprawdza, czy publikacja, o której mowa w art. 4, dotyczy produktu, w przypadku którego zapewniona jest ochrona na poziomie unijnym w postaci oznaczeń geograficznych.

2.   Ocena, o której mowa w ust. 1, przeprowadzana jest w terminie czterech miesięcy od dnia rejestracji oznaczenia geograficznego w rejestrze międzynarodowym i nie obejmuje oceny pozostałych szczegółowych przepisów unijnych dotyczących wprowadzania produktów do obrotu oraz, w szczególności, przepisów dotyczących norm sanitarnych i fitosanitarnych, norm handlowych lub etykietowania żywności.

1.   W terminie czterech miesięcy od dnia publikacji rejestracji międzynarodowej zgodnie z art. 4 organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego innego niż Umawiająca się Strona pochodzenia, zgodnie z definicją w art. 1 ppkt (xv) aktu genewskiego, lub osoba fizyczna lub prawna mająca uzasadniony interes oraz mająca siedzibę na terytorium Unii lub państwa trzeciego innego niż Umawiająca się Strona pochodzenia mogą wnieść sprzeciw do Komisji.

Sprzeciw wnosi się w jednym z języków urzędowych instytucji Unii.

2.   Sprzeciw, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, jest dopuszczalny tylko wtedy, gdy zostanie wniesiony w terminie określonym w ust. 1 niniejszego artykułu i jest oparty na następujących podstawach:

3.   Podstawy sprzeciwu określone w ust. 2 podlegają ocenie Komisji w odniesieniu do terytorium Unii lub jego części.

1.   Jeżeli, w oparciu o ocenę przeprowadzoną zgodnie z art. 5, warunki określone w tym artykule są spełnione i nie został wniesiony sprzeciw lub dopuszczalny sprzeciw, Komisja w stosownych przypadkach, w drodze aktu wykonawczego, odrzuca wszelkie niedopuszczalne sprzeciwy i decyduje o objęciu ochroną oznaczenia geograficznego. Taki akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15 ust. 2.

2.   Jeżeli, w oparciu o ocenę przeprowadzoną zgodnie z art. 5, warunki określone w tym artykule nie są spełnione lub wniesiony został dopuszczalny sprzeciw, jak określono w art. 6 ust. 2, Komisja, w drodze aktu wykonawczego, decyduje w sprawie objęcia ochroną oznaczenia geograficznego zarejestrowanego w rejestrze międzynarodowym. Taki akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15 ust. 2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych obejmujących produkty, które nie wchodzą w zakres kompetencji komitetów przewidzianych w art. 15 ust. 1, decyzję w sprawie objęcia ochroną przyjmuje Komisja.

3.   W decyzji o objęciu oznaczenia geograficznego ochroną zgodnie z ust. 1 lub 2 niniejszego artykułu określa się zakres przyznanej ochrony oraz można zawrzeć warunki, które są zgodne z aktem genewskim, a w szczególności przyznać okres przejściowy zgodnie z art. 17 aktu genewskiego i zasadą 14 wspólnego regulaminu wykonawczego.

4.   Zgodnie z art. 15 ust. 1 aktu genewskiego Komisja powiadamia Biuro Międzynarodowe o odmowie uznania skutków danej rejestracji międzynarodowej na terytorium Unii w terminie jednego roku od otrzymania powiadomienia o rejestracji międzynarodowej zgodnie z art. 6 ust. 4 aktu genewskiego lub w przypadkach, o których mowa w art. 5 akapit pierwszy decyzji (UE) 2019/1754 – w terminie dwóch lat od otrzymania takiego powiadomienia.

5.   Z własnej inicjatywy lub na należycie uzasadniony wniosek państwa członkowskiego, państwa trzeciego lub osoby fizycznej lub prawnej, która ma w tym uzasadniony interes, Komisja może, w drodze aktu wykonawczego, cofnąć, w całości lub w części, odmowę, o której uprzednio powiadomiono Biuro Międzynarodowe. Taki akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15 ust. 2.

Komisja niezwłocznie powiadamia Biuro Międzynarodowe o takim cofnięciu.

1.   Akty wykonawcze przyjęte przez Komisję na podstawie art. 7 stosuje się bez uszczerbku dla innych szczegółowych przepisów unijnych dotyczących wprowadzania produktów do obrotu oraz, w szczególności, dotyczących wspólnej organizacji rynków rolnych, norm sanitarnych i fitosanitarnych oraz etykietowania żywności.

2.   Z zastrzeżeniem ust. 1 oznaczenia geograficzne chronione na podstawie niniejszego rozporządzenia mogą być stosowane zgodnie z rejestracją międzynarodową tych oznaczeń geograficznych przez każdy podmiot wprowadzający produkt na rynek.

1.   Z własnej inicjatywy lub na należycie uzasadniony wniosek państwa członkowskiego, państwa trzeciego lub osoby fizycznej lub prawnej, która ma w tym uzasadniony interes, Komisja może, w drodze aktu wykonawczego, unieważnić, w całości lub w części, skutki ochrony w Unii oznaczenia geograficznego w następujących przypadkach:

2.   Akt wykonawczy, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15 ust. 2, wyłącznie po tym, jak osoby fizyczne lub prawne, o których mowa w art. 5 ust. 2 ppkt (ii) aktu genewskiego, lub beneficjenci określeni w art. 1 ppkt (xvii) aktu genewskiego otrzymali możliwość dochodzenia swoich praw.

3.   Jeżeli od unieważnienia nie przysługuje już odwołanie, Komisja niezwłocznie powiadamia Biuro Międzynarodowe o unieważnieniu skutków rejestracji międzynarodowej oznaczenia geograficznego na terytorium Unii zgodnie z ust. 1 lit. a) lub c).

1.   Ochrona oznaczenia geograficznego pozostaje bez uszczerbku dla ważności na poziomie unijnym, regionalnym lub krajowym wcześniejszego znaku towarowego, który zgłoszono lub zarejestrowano w dobrej wierze lub nabyto poprzez stosowanie w dobrej wierze na terytorium państwa członkowskiego, regionalnego związku państw członkowskich lub Unii.

2.   Oznaczenie geograficzne zarejestrowane w rejestrze międzynarodowym nie jest chronione na terytorium Unii, jeżeli przy uwzględnieniu renomy znaku towarowego, jego powszechnej znajomości oraz okresu, przez jaki jest on stosowany, ochrona danego oznaczenia geograficznego na terytorium Unii mogłaby wprowadzić w błąd konsumentów co do prawdziwej tożsamości produktu.

3.   Nie naruszając ust. 2, znak towarowy, który zgłoszono lub zarejestrowano w dobrej wierze lub – o ile jest to przewidziane przez obowiązujące przepisy prawa – nabyto poprzez stosowanie w dobrej wierze na terytorium państwa członkowskiego, regionalnego związku państw członkowskich lub Unii przed dniem, w którym Biuro Międzynarodowe powiadomiło Komisję o publikacji rejestracji międzynarodowej oznaczenia geograficznego, i którego stosowanie byłoby sprzeczne z ochroną tego oznaczenia geograficznego, może pozostać w użyciu w odniesieniu do danego produktu, a jego okres stosowania może zostać przedłużony niezależnie od ochrony tego oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że brak jest podstaw do jego unieważnienia lub wygaśnięcia na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 (9) lub dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 (10). W takich przypadkach dozwolone jest stosowanie zarówno oznaczenia geograficznego, jak i danego znaku towarowego.

1.   W odniesieniu do każdej nazwy pochodzenia produktu pochodzącej z państwa członkowskiego, które jest Stroną porozumienia lizbońskiego, chronionej na mocy jednego z rozporządzeń, o których mowa w art. 1 niniejszego rozporządzenia, zainteresowane państwo członkowskie, na podstawie wniosku osoby fizycznej lub prawnej, o której mowa w art. 5 ust. 2 ppkt (ii) aktu genewskiego, lub beneficjenta określonego w art. 1 ppkt (xvii) aktu genewskiego, lub z własnej inicjatywy, dokonuje wyboru, czy wystąpić z wnioskiem o:

Zainteresowane państwo członkowskie powiadamia Komisję o wyborze, o którym mowa w akapicie pierwszym, do dnia 14 listopada 2022 r.

W przypadku, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), zainteresowane państwo członkowskie, w koordynacji z Komisją, sprawdza z Biurem Międzynarodowym, czy na potrzeby rejestracji na mocy aktu genewskiego należy wprowadzić jakiekolwiek zmiany na podstawie zasady 7 ust. 4 wspólnego regulaminu wykonawczego.

Komisja upoważnia zainteresowane państwo członkowskie, w drodze aktu wykonawczego, do dokonywania niezbędnych zmian oraz powiadomienia Biura Międzynarodowego. Taki akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15 ust. 2.

2.   W odniesieniu do każdej nazwy pochodzenia produktu pochodzącej z państwa członkowskiego, które jest Stroną porozumienia lizbońskiego, wchodzącej w zakres stosowania jednego z rozporządzeń, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, ale nie chronionej na mocy żadnego z tych rozporządzeń, zainteresowane państwo członkowskie, na podstawie wniosku osoby fizycznej lub prawnej, o której mowa w art. 5 ust. 2 ppkt (ii) aktu genewskiego, lub beneficjenta określonego w art. 1 ppkt (xvii) aktu genewskiego, lub z własnej inicjatywy, dokonuje oceny, czy wystąpić z wnioskiem o:

Zainteresowane państwo członkowskie powiadamia Komisję o wyborze, o którym mowa w akapicie pierwszym, i składa stosowny wniosek do dnia 14 listopada 2022 r.

W przypadku, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), zainteresowane państwo członkowskie występuje z wnioskiem o rejestrację międzynarodową tej nazwy pochodzenia na mocy aktu genewskiego, jeżeli to państwo członkowskie ratyfikowało akt genewski lub przystąpiło do niego na mocy upoważnienia, o którym mowa w art. 3 decyzji (UE) 2019/1754, w terminie jednego roku od dnia rejestracji oznaczenia geograficznego na mocy mającego zastosowanie rozporządzenia. Ust. 1 akapity trzeci i czwarty stosuje się.

Jeżeli wniosek o rejestrację na mocy mającego zastosowanie rozporządzenia został oddalony i wyczerpano stosowne administracyjne i sądowe środki odwoławcze lub jeżeli wniosek o rejestrację na mocy aktu genewskiego nie został wniesiony zgodnie z akapitem trzecim niniejszego ustępu, zainteresowane państwo członkowskie niezwłocznie zwraca się o anulowanie rejestracji tego oznaczenia geograficznego w rejestrze międzynarodowym.

3.   W odniesieniu do nazw pochodzenia produktów, które nie wchodzą w zakres stosowania żadnego z rozporządzeń, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, w przypadku których nie jest zapewniona ochrona na poziomie unijnym w postaci oznaczeń geograficznych, państwo członkowskie, które jest już Stroną porozumienia lizbońskiego, może utrzymać już dokonane rejestracje międzynarodowe.

Takie państwo członkowskie może również złożyć kolejne wnioski o rejestrację w rejestrze międzynarodowym na mocy porozumienia lizbońskiego takich nazw pochodzenia pochodzących z jego terytorium, jeżeli spełnione są następujące warunki:

W przypadku gdy Komisja zwróci się o dalsze informacje dotyczące powiadomienia dokonanego na podstawie akapitu drugiego lit. a), termin do podjęcia działań przez Komisję wynosi jeden miesiąc od otrzymania tych informacji.

Komisja niezwłocznie informuje pozostałe państwa członkowskie o jakichkolwiek powiadomieniach dokonanych na podstawie akapitu drugiego lit. a).

1.   Państwa członkowskie, które były Stroną porozumienia lizbońskiego przed przystąpieniem Unii do aktu genewskiego, mogą nadal chronić nazwy pochodzenia pochodzące z państwa trzeciego będącego Stroną porozumienia lizbońskiego w ramach krajowego systemu ochrony, ze skutkiem od dnia, w którym Unia stała się Umawiającą się Stroną aktu genewskiego, w przypadku nazw pochodzenia zarejestrowanych do tego dnia na mocy porozumienia lizbońskiego.

2.   Ochrona, o której mowa w ust. 1:

3.   W przypadku gdy nazwa pochodzenia pochodząca z państwa trzeciego nie jest zarejestrowana na mocy niniejszego rozporządzenia lub ochrona krajowa nie została zastąpiona zgodnie z ust. 2 lit. a), za konsekwencje takiej ochrony na poziomie krajowym odpowiada wyłącznie zainteresowane państwo członkowskie.

4.   Środki podejmowane przez państwa członkowskie na podstawie ust. 1 wywołują skutki jedynie na poziomie krajowym i nie mają wpływu na handel wewnątrzunijny lub międzynarodowy.

5.   Państwa członkowskie, o których mowa w ust. 1, przekazują Komisji wszelkie powiadomienia dokonane przez Biuro Międzynarodowe na mocy porozumienia lizbońskiego. Komisja przekazuje te powiadomienia wszystkim pozostałym państwom członkowskim.

6.   Państwa członkowskie, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oświadczają Biuru Międzynarodowemu, że nie mogą zapewnić ochrony krajowej nazwie pochodzenia produktu, która wchodzi w zakres stosowania jednego z rozporządzeń, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, zarejestrowanej na mocy porozumienia lizbońskiego i o której zostały powiadomione, od dnia, w którym Unia stała się Umawiającą się Stroną aktu genewskiego.

1.   W odniesieniu do następujących produktów Komisję wspomagają następujące komitety w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011:

2.   W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.