Decyzja Rady

z dnia 22 lipca 2002 r.

ustanawiająca program ramowy w sprawie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych (AGIS)

(2002/630/WSiSW)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Unię Europejską, w szczególności jego art. 30 ust. 1, art. 31 i 34 ust. 2 lit. c),

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [2],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 29 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że celem Unii jest zapewnienie obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa osobistego w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, przez wspólne działanie Państw Członkowskich w dziedzinie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych oraz poprzez zapobieganie i zwalczanie rasizmu i ksenofobii.

(2) Konkluzje Rady Europejskiej z Tampere z października 1999 r. wzywają, aby została zwiększona współpraca w dziedzinie zapobiegania i zwalczania przestępczości, łącznie z przestępczością wykorzystującą najnowsze technologie informatyczne i komunikacyjne, w celu osiągnięcia efektywnego europejskiego obszaru sprawiedliwości. Znaczenie współpracy na tym obszarze zostało po raz kolejny podkreślone w planie działania zatytułowanym "Zapobieganie i kontrola przestępczości zorganizowanej: strategia Unii Europejskiej na początek nowego tysiąclecia" [3].

(3) Artykuł 12 decyzji ramowej Rady 2001/220/WSiSW z dnia 15 marca 2001 r. w sprawie pozycji ofiar w postępowaniu karnym [4] wzywa do współpracy między Państwami Członkowskimi w celu ułatwienia bardziej skutecznej ochrony interesów ofiar w postępowaniu karnym.

(4) Właściwe jest poszerzenie wymiaru europejskiego projektów do trzech Państw Członkowskich lub do dwóch Państw Członkowskich i kraju ubiegającego się o członkostwo w celu wspierania powstawania partnerstwa, wymiany informacji i dobrej praktyki krajowej.

(5) Programy Grotius II — Criminal [5], Stop II [6], Oisin II [7], Hippokrates [8] i Falcone [9], ustanowione przez Radę, pomogły wzmocnić współpracę między policją a sądownictwem w Państwach Członkowskich oraz poprawić wzajemne zrozumienie ich systemów policyjnych, sądowych, prawnych i administracyjnych.

(6) Po zatwierdzeniu planu działań Unii Europejskiej w sprawie narkotyków (2000–2004) przez Radę Europejską w Feirze w czerwcu 2000 r. działania dotyczące zwalczania handlu narkotykami są także uwzględnione w niniejszym programie ramowym.

(7) Ustanowienie jednolitego programu ramowego, którego wyraźnie domagały się Parlament Europejski i Rada, kiedy przyjęte zostały poprzednie programy, zwiększy współpracę przez skoordynowane i interdyscyplinarne podejście obejmujące różne podmioty odpowiedzialne za zapobieganie i zwalczanie przestępczości na poziomie Unii Europejskiej. Czyniąc to, niezbędne jest utrzymanie zrównoważonego podejścia między różnymi działaniami mającymi na celu stworzenie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

(8) Pożądane jest zapewnienie ciągłości działań wspieranych przez program ramowy, przez zapewnienie ich koordynacji w jednolitych ramach odniesienia, które usprawnią procedury i poprawią zarządzanie i korzyści skali. Ponadto niezbędne jest pełne wykorzystanie korzyści operacyjnych programu, szczególnie w odniesieniu do organów przestrzegania prawa i wsparcia współpracy między organami przestrzegania prawa Państw Członkowskich oraz zapewnienie takim organom większego wglądu w metody pracy ich odpowiedników w innych Państwach Członkowskich i ograniczeń, którymi mogą być związane.

(9) Wydatki programu ramowego powinny być zgodne z obecnym pułapem w ramach pozycji 3. perspektywy finansowej.

(10) W sprawie rocznych środków programu ramowego decyzje podejmuje organ budżetowy w trakcie procedury budżetowej.

(11) Program ramowy musi być dostępny dla państw ubiegających się o członkostwo, jako partnerów i uczestników w projektach finansowanych w ramach tego programu. W przypadku gdy sytuacja tego wymaga, można rozważyć również uczestnictwo innych państw w tym programie.

(12) Środki wymagane w celu wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z określonymi w niej procedurami przy wsparciu Komitetu.

(13) W celu zwiększenia wartości dodanej projektów realizowanych na podstawie niniejszej decyzji, niezbędne jest zapewnienie spójności i komplementarności między tymi projektami i innymi formami interwencji Wspólnoty.

(14) Regularne monitorowanie i ocena programu ramowego musi być zapewniona, tak, aby skuteczność przeprowadzanych projektów mogła być oceniona w świetle celów i aby priorytety mogły być ponownie dostosowane, w miarę potrzeby.

(15) Finansowa kwota referencyjna w rozumieniu pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej oraz poprawy procedury budżetowej [10] jest objęta niniejszą decyzją przez cały czas trwania programu ramowego, tym samym nie naruszając uprawnień organu budżetowego, jakie zostały określone przez Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Ustanowienie programu ramowego

1. Niniejsza decyzja ustanawia program ramowy współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych w kontekście przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, zwany dalej programem.

2. Program niniejszy ustanawia się na okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. i może być przedłużony.

Artykuł 2

Cele programu

1. Program przyczynia się do osiągnięcia ogólnego celu zapewnienia obywatelom Unii Europejskiej wysokiego poziomu ochrony w obszarze przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. W tym kontekście jego celem jest w szczególności:

a) rozwijanie, wykonywanie i ocena polityk europejskich w tej dziedzinie;

b) wspieranie i wzmacnianie sieci komunikacji, wzajemnej współpracy w sprawie zagadnień ogólnych będących przedmiotem wspólnego zainteresowania Państw Członkowskich, wymiany i rozpowszechniania informacji, doświadczenia i najlepszej praktyki, współpracy lokalnej i regionalnej oraz poprawy i dostosowania badań szkoleniowych, technicznych i naukowych;

c) zachęcanie Państw Członkowskich do zwiększenia współpracy z państwami ubiegającymi się o członkostwo, innymi państwami trzecimi oraz właściwymi organizacjami regionalnymi i międzynarodowymi.

2. Program wspiera projekty w następujących dziedzinach odnoszących się do tytułu VI Traktatu o Unii Europejskiej:

a) współpraca sądowa w sprawach ogólnych i karnych, łącznie z kształceniem;

b) współpraca między organami ścigania;

c) współpraca między organami ścigania lub innymi organizacjami publicznymi lub prywatnymi w Państwach Członkowskich zajmujących się zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości, przestępczości zorganizowanej lub innej;

d) współpraca między Państwami Członkowskimi w celu osiągnięcia skutecznej ochrony interesów ofiar w postępowaniach karnych.

Artykuł 3

Dostęp do programu

1. Program współfinansuje projekty o maksymalnym czasie trwania wynoszącym dwa lata, przedstawione przez instytucje i organy publiczne, prywatne, łącznie z organizacjami zawodowymi, organizacjami pozarządowymi, stowarzyszeniami, organizacjami reprezentującymi przedsiębiorczość, instytutami badawczymi oraz prowadzącymi kształcenie podstawowe i dalsze kształcenie; projekty są skierowane do grup docelowych wymienionych w ust. 3.

2. W celu uzyskania uprawnień do współfinansowania projekty muszą obejmować przynajmniej trzy Państwa Członkowskie lub dwa Państwa Członkowskie i jedno państwo ubiegające się o członkostwo i mieć cele określone w art. 2. Kraje ubiegające się o członkostwo mogą uczestniczyć w projektach w celu zapoznania się z dorobkiem w tym obszarze i przygotowania się do przystąpienia. Inne państwa trzecie mogą także uczestniczyć w projekcie, jeżeli służy to celom projektu.

3. Program jest skierowany do następujących grup docelowych:

a) prawników: sędziów, prokuratorów, adwokatów, urzędników wymiaru sprawiedliwości, oficerów dochodzeniowo-śledczych, komorników, biegłych, tłumaczy sądowych i innych osób zawodowo związanych z sądownictwem;

b) urzędników organów ścigania: organów publicznych w Państwach Członkowskich, które, na podstawie prawa krajowego są odpowiedzialne za zapobieganie, wykrywanie i zwalczanie przestępczości karnej;

c) urzędników innych departamentów rządowych i przedstawicieli stowarzyszeń, organizacji zawodowych, instytucji prowadzących badania naukowe i instytucji przedsiębiorczości, włączonych w zapobieganie i zwalczanie przestępczości, przestępczości zorganizowanej lub innej;

d) przedstawicieli służb pomocy ofiarom, łącznie z publicznymi departamentami odpowiedzialnymi za służby emigracyjne i społeczne.

4. W ramach celów ustanowionych w art. 2 program może również współfinansować:

a) szczególne projekty przedstawione zgodnie z ust. 1, które stanowią szczególny przedmiot zainteresowania w dziedzinie priorytetów programu lub współpracy z państwami ubiegającymi się o członkostwo;

b) działania uzupełniające, takie jak seminaria, spotkania ekspertów lub inne działania mające na celu rozpowszechnianie wyników uzyskanych w ramach programu.

5. W ramach celów ustanowionych w art. 2 program może również bezpośrednio udzielać pomocy finansowej działaniom objętym rocznymi programami działań organizacji pozarządowych, które spełniają następujące kryteria:

a) muszą być to organizacje o celu niezarobkowym;

b) muszą być powołane zgodnie z prawem jednego z Państw Członkowskich;

c) muszą zajmować się działaniami o europejskim wymiarze i obejmować przynajmniej, jako zasada ogólna, połowę Państw Członkowskich;

d) cele ich działań muszą obejmować jeden lub więcej celów ustanowionych w art. 2.

Artykuł 4

Działania programu

Program obejmuje następujące typy projektów:

a) kształcenie;

b) ustanawianie i uruchamianie programów wymiany i praktyk;

c) studia i badania naukowe;

d) rozpowszechnianie wyników uzyskanych w ramach programu;

e) wspieranie współpracy między organami ścigania i organami sądowymi Państw Członkowskich lub innymi organizacjami publicznymi lub prywatnymi w Państwach Członkowskich uczestniczących w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości, na przykład przez pomoc w tworzeniu sieci komunikacji;

f) konferencje i seminaria.

Artykuł 5

Finansowanie programu

1. Finansowa kwota referencyjna w odniesieniu do realizacji niniejszego programu na okres 2003–2007 wynosi 65 mln EUR.

Wartość rocznych środków jest zatwierdzona przez organ budżetowy w ramach ograniczeń perspektywy finansowej.

2. Współfinansowanie projektu przez program nie obejmuje żadnego innego finansowania przez inny program finansowany z budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

3. Wynikiem decyzji o finansowaniu są umowy o finansowaniu między Komisją a organizatorami. Decyzje o finansowaniu i wynikające z nich umowy o finansowaniu podlegają kontroli finansowej Komisji i audytom Trybunału Obrachunkowego.

4. Udział pomocy finansowej z budżetu ogólnego Unii Europejskiej nie przekracza 70 % kosztu całkowitego projektu.

5. Jednakże szczególne projekty i środki uzupełniające określone w art. 3 ust. 4 i działania określone w art. 3 ust. 5 mogą być finansowane do wysokości 100 %, aż do pułapu 10 % całkowitego pakietu finansowego przydzielonego corocznie programowi dla projektów szczególnych zgodnie z art. 3 ust. 4 lit. a) i 5 % w odniesieniu do działań uzupełniających zgodnie z art. 3 ust. 4 lit. b).

Artykuł 6

Realizacja programu

1. Komisja jest odpowiedzialna za zarządzanie i realizację programu we współpracy z Państwami Członkowskimi.

2. Program jest zarządzany przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem finansowym odnoszącym się do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich.

3. W celu realizacji niniejszego programu Komisja:

a) przygotowuje roczny program pracy obejmujący poszczególne cele, priorytety tematyczne i, jeśli to możliwe, wykaz szczególnych projektów i działań uzupełniających; program jest zrównoważony między obszarami określonymi w art. 2 ust. 2, przeznaczając przynajmniej 15 % rocznego finansowania na każdy z obszarów określonych w lit. a), b) i c) niniejszego ustępu;

b) ocenia i wybiera projekty przedłożone i zapewnia zarządzanie nimi.

4. Rozpatrzenia przedstawionych projektów przeprowadzane jest zgodnie z procedurą doradczą ustanowioną w art. 8. Rozpatrzenia rocznego programu pracy, projektów szczególnych i środków uzupełniających (określonych w art. 3 ust. 4 i działań określonych w art. 3 ust. 5) przeprowadza się zgodnie z procedurą zarządzania ustanowioną w art. 9.

5. Komisja, pod warunkiem że są one zgodne z odpowiednimi politykami, ocenia i wybiera projekty przedłożone przez organizatorów na podstawie następujących kryteriów:

a) zgodności z celami programu;

b) europejskiego wymiaru projektu i zakresu w odniesieniu do uczestnictwa państw ubiegających się o członkostwo;

c) zgodności z pracą podjętą lub planowaną w ramach priorytetów polityk Unii Europejskiej w sprawie współpracy sądowej w sprawach ogólnych i karnych;

d) zakresu, w jakim projekt uzupełnia inne dawne projekty współpracy, obecne lub przyszłe;

e) zdolności organizatora do zrealizowania projektu;

f) właściwej jakości projektu pod względem jego pomysłowości, organizacji, przedstawienia i oczekiwanych wyników;

g) wysokości dotacji wnioskowanej w ramach programu i proporcjonalności z oczekiwanymi wynikami;

h) wpływu oczekiwanych wyników na cele programu.

Artykuł 7

Komitet

1. Komisja wspierana jest przez Komitet składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji, zwany dalej Komitetem.

2. Komitet przyjmuje na wniosek przewodniczącego swój regulamin wewnętrzny, przygotowany na podstawie standardowego regulaminu opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

3. Komisja może zaprosić przedstawicieli z państw ubiegających się o członkostwo na spotkania informacyjne po posiedzeniach Komitetu.

Artykuł 8

Procedura doradcza

1. W przypadku gdy dokonuje się odniesienia do niniejszego artykułu, przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekt środków, które należy podjąć. Komitet wydaje opinię w sprawie projektu w terminie, który przewodniczący może ustalić stosownie do pilności danej sprawy, w razie potrzeby w drodze głosowania.

2. Opinia jest włączana do protokołów; każde Państwo Członkowskie może zażądać, aby jego stanowisko włączono do protokołów.

3. Komisja bierze pod uwagę opinię Komitetu w jak najszerszym zakresie. Powiadamia Komitet o sposobie, w jakim opinia została uwzględniona.

Artykuł 9

Procedura zarządzania

1. W przypadku gdy dokonuje się odniesienia do niniejszego artykułu, przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekt środków, które należy podjąć. Komitet przedstawia swoją opinię w sprawie projektu w terminie, który może wyznaczyć przewodniczący stosownie do pilności sprawy. Opinia zostaje przyjęta większością głosów ustanowioną w art. 205 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską w przypadku decyzji, które Rada jest zobowiązana przyjąć na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w Komitecie są ważone w sposób ustanowiony w tym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

2. Komisja przyjmuje środki, które są niezwłocznie stosowane. Jednakże jeżeli środki te nie są zgodne z opinią Komitetu, Komisja niezwłocznie przekazuje je Radzie. W tym przypadku Komisja może odroczyć stosowanie środków, w których sprawie podjęła decyzję, na okres trzech miesięcy, licząc od dnia takiego przekazania.

3. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może podjąć inną decyzję w terminie przewidzianym w ust. 2.

Artykuł 10

Spójność i komplementarność

Komisja, we współpracy z Państwami Członkowskimi, zapewnia, że projekty uzupełniają inne polityki wspólnotowe oraz są z nimi spójne.

Artykuł 11

Monitorowanie i ocena

Komisja monitoruje program regularnie. Powiadamia Parlament Europejski o przyjętym programie pracy i o wykazie projektów współfinansowanych oraz przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie:

a) roczne sprawozdanie w sprawie realizacji programu. Pierwsze sprawozdanie przedkładane jest dnia 30 czerwca 2004 r.;

b) tymczasową ocenę realizacji programu do dnia 30 czerwca 2005 r.;

c) komunikat w sprawie trwania programu wraz, jeśli to konieczne, z właściwą propozycją do dnia 30 września 2006;

d) ocenę końcową całego programu do dnia 30 czerwca 2008 r.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsza decyzja staje się skuteczna w dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 lipca 2002 r.

W imieniu Rady

P. S. Møller

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 51 E z 26.2.2002, str. 345.

[2] Opinia wydana dnia 9 kwietnia 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

[3] Dz.U. C 124 z 3.5.2000, str. 1.

[4] Dz.U. L 82 z 22.3.2001, str. 1.

[5] Dz.U. L 186 z 7.7.2001, str. 1 (Grotius II — Criminal).

[6] Dz.U. L 186 z 7.7.2001, str. 7 (Stop II).

[7] Dz.U. L 186 z 7.7.2001, str. 4 (Oisin II).

[8] Dz.U. L 186 z 7.7.2001, str. 11.

[9] Dz.U. L 99 z 31.3.1998, str. 8.

[10] Dz.U. C 172 z 18.6.1999, str. 1.

--------------------------------------------------