TEKST skonsolidowany: 32018R1672 — PL

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Unii lub wywożonych z Unii oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1889/2005

Niniejsze rozporządzenie przewiduje system kontroli środków pieniężnych wwożonych do Unii lub wywożonych z Unii, w celu uzupełnienia ram prawnych dla zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu określonych w dyrektywie (UE) 2015/849.

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

„środki pieniężne” oznaczają:

(i)

gotówkę;

(ii)

zbywalne papiery na okaziciela;

(iii)

towary używane jako wysoce płynne środki przechowywania wartości;

(iv)

karty przedpłacone;

„wwożone do Unii lub wywożone z Unii” lub „wjeżdżające do Unii lub wyjeżdżające z Unii” oznacza przemieszczające się z terytorium znajdującego się poza terytorium objętym art. 355 TFUE na terytorium objęte tym artykułem lub opuszczające terytorium objęte tym artykułem;

„gotówka” oznacza banknoty i monety, które znajdują się w obiegu jako środek wymiany lub znajdowały się w obiegu jako środek wymiany i można je wciąż wymienić w instytucjach finansowych lub bankach centralnych na banknoty i monety znajdujące się obecnie w obiegu jako środek wymiany;

„zbywalne papiery na okaziciela” oznaczają instrumenty inne niż gotówka, które uprawniają ich posiadaczy do żądania pewnej kwoty pieniężnej po okazaniu tych instrumentów, bez konieczności potwierdzenia tożsamości lub prawa do tej kwoty. Te instrumenty to:

(i)

czeki podróżne; oraz

(ii)

czeki, weksle lub przekazy pieniężne na okaziciela albo podpisane, lecz bez podawania nazwiska odbiorcy płatności, indosowane bez ograniczeń, wystawione na fikcyjnego odbiorcę płatności lub występujące w innej formie, która powoduje przejście tytułu do nich przy ich przekazaniu;

„towar używany jako wysoce płynny środek przechowywania wartości” oznacza towar, wymieniony w załączniku I pkt 1, który charakteryzuje wysoki stosunek wartości do objętości i który można bez trudu wymienić na gotówkę na łatwo dostępnych rynkach obrotu, ponosząc tylko niewielkie koszty transakcyjne;

„karta przedpłacona” oznacza kartę niespersonalizowaną, wymienioną w załączniku I pkt 2, przechowującą wartość pieniężną lub środki bądź oferującą dostęp do wartości pieniężnych lub środków, która może być wykorzystana do celów transakcji płatniczych, nabycia towarów czy usług lub do wypłaty gotówki, w przypadku gdy taka karta nie jest powiązana z rachunkiem bankowym;

„właściwe organy” oznaczają organy celne państw członkowskich oraz wszelkie inne organy uprawnione przez państwa członkowskie do stosowania niniejszego rozporządzenia;

„osoba przewożąca środki pieniężne” oznacza każdą osobę wjeżdżającą do Unii lub wyjeżdżającą z Unii i przewożącą środki pieniężne przy sobie, w swoim bagażu lub środku transportu;

„środki pieniężne w transporcie” oznaczają środki pieniężne stanowiące część przesyłki, w sytuacji gdy nie towarzyszy im osoba przewożąca środki;

„działalność przestępcza” oznacza każde działanie wymienione w art. 3 pkt 4 dyrektywy (UE) 2015/849;

„jednostka analityki finansowej” oznacza jednostkę ustanowioną w państwie członkowskim w celu wdrożenia art. 32 dyrektywy (UE) 2015/849.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 15 niniejszego rozporządzenia w celu zmiany załącznika I do niniejszego rozporządzenia, aby uwzględnić nowe tendencje w praniu pieniędzy w rozumieniu definicji zawartych w art. 1 pkt 3 i 4 dyrektywy (UE) 2015/849 lub finansowaniu terroryzmu w rozumieniu definicji zawartej w art. 1 pkt 5 tej dyrektywy lub aby uwzględnić najlepsze praktyki w dziedzinie zapobiegania praniu pieniędzy lub finansowania terroryzmu, lub aby zapobiec wykorzystywaniu przez przestępców towarów używanych jako wysoce płynne środki przechowywania wartości i kart przedpłaconych do obejścia obowiązków określonych w art. 3 i 4 niniejszego rozporządzenia.

Obowiązek złożenia deklaracji środków pieniężnych przewożonych przez osobę fizyczną

Osoba przewożąca środki pieniężne w wysokości co najmniej 10 000 EUR musi złożyć deklarację tych środków pieniężnych właściwym organom państwa członkowskiego, przez które wjeżdża do Unii lub wyjeżdża z Unii, oraz udostępnić je tym organom do kontroli. Obowiązek złożenia deklaracji środków pieniężnych nie jest uznawany za spełniony, jeżeli przekazane informacje są nieprawdziwe lub niekompletne lub jeżeli środki pieniężne nie zostały udostępnione do kontroli.

Deklaracja, o której mowa w ust. 1, zawiera szczegółowe informacje dotyczące:

osoby przewożącej środki pieniężne, w tym imię i nazwisko, dane kontaktowe, łącznie z adresem, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo oraz numer dokumentu tożsamości;

właściciela środków pieniężnych, w tym, w przypadku właściciela będącego osobą fizyczną, imię i nazwisko, dane kontaktowe, łącznie z adresem, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo i numer dokumentu tożsamości, a w przypadku właściciela będącego osobą prawną – nazwę, dane kontaktowe, łącznie z adresem, numer rejestracji oraz, jeżeli jest dostępny, numer identyfikacyjny VAT;

zamierzonego odbiorcy środków pieniężnych – o ile jest dostępny, w tym, w przypadku zamierzonego odbiorcy będącego osobą fizyczną, imię i nazwisko, dane kontaktowe, łącznie z adresem, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo i numer dokumentu tożsamości, a w przypadku zamierzonego odbiorcy będącego osobą prawną – nazwę, dane kontaktowe, łącznie z adresem, numer rejestracji oraz, jeżeli jest dostępny, numer identyfikacyjny VAT;

rodzaju oraz kwoty lub wartości środków pieniężnych;

pochodzenia gospodarczego środków pieniężnych;

zamierzonego przeznaczenia środków pieniężnych;

trasy przewozu; oraz

środków transportu.

Szczegółowe informacje wymienione w ust. 2 niniejszego artykułu przekazuje się na piśmie lub drogą elektroniczną przy użyciu formularza deklaracji środków pieniężnych, o którym mowa w art. 16 ust. 1 lit. a). Składający deklarację otrzymuje, na żądanie, potwierdzoną kopię deklaracji.

W przypadku gdy środki pieniężne w transporcie w wysokości co najmniej 10 000 EUR są wwożone do Unii lub wywożone z Unii, właściwe organy państw członkowskich, przez które następuje wwóz do Unii lub wywóz z Unii danych środków pieniężnych, mogą wymagać od nadawcy lub odbiorcy danych środków pieniężnych lub ich przedstawiciela, w zależności od przypadku, aby złożył deklarację ujawnienia środków pieniężnych w terminie 30 dni. Właściwe organy mogą zatrzymać środki pieniężne, do czasu gdy nadawca lub odbiorca lub jego przedstawiciel nie złoży deklaracji ujawnienia środków pieniężnych. Obowiązek ujawnienia środków pieniężnych w transporcie nie jest uznawany za spełniony, w przypadku gdy deklaracja nie została złożona przed upływem terminu, przekazane informacje są nieprawdziwe lub niekompletne lub środki pieniężne nie zostały udostępnione do kontroli.

Deklaracja ujawnienia środków pieniężnych zawiera szczegółowe informacje dotyczące:

składającego deklarację, w tym imię i nazwisko, dane kontaktowe, łącznie z adresem, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo oraz numer dokumentu tożsamości;

nadawcy środków pieniężnych, w tym, w przypadku nadawcy będącego osobą fizyczną, imię i nazwisko, dane kontaktowe, łącznie z adresem, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo i numer dokumentu tożsamości, a w przypadku nadawcy będącego osobą prawną – nazwę, dane kontaktowe, łącznie z adresem, numer rejestracji oraz, jeżeli jest dostępny, numer identyfikacyjny VAT;

odbiorcy lub zamierzonego odbiorcy środków pieniężnych, w tym, w przypadku odbiorcy lub zamierzonego odbiorcy będącego osobą fizyczną, imię i nazwisko, dane kontaktowe, łącznie z adresem, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo i numer dokumentu tożsamości, a w przypadku odbiorcy lub zamierzonego odbiorcy będącego osobą prawną – nazwę, dane kontaktowe, łącznie z adresem, numer rejestracji oraz, jeżeli jest dostępny, numer identyfikacyjny VAT;

rodzaju oraz kwoty lub wartości środków pieniężnych;

pochodzenia gospodarczego środków pieniężnych; oraz

zamierzonego przeznaczenia środków pieniężnych.

Szczegółowe informacje wymienione w ust. 2 niniejszego artykułu przekazuje się na piśmie lub drogą elektroniczną przy użyciu formularza ujawnienia środków pieniężnych, o którym mowa w art. 16 ust. 1 lit. a). Składający deklarację otrzymuje, na żądanie, potwierdzoną kopię deklaracji ujawnienia środków pieniężnych.

W celu zweryfikowania spełnienia obowiązku deklaracji środków pieniężnych przewożonych przez osobę fizyczną, określonego w art. 3, właściwe organy są uprawnione do kontrolowania osób fizycznych, ich bagażu oraz ich środków transportu, zgodnie z warunkami określonymi w prawie krajowym.

Do celów wdrożenia obowiązku ujawnienia środków pieniężnych w transporcie, określonego w art. 4, właściwe organy są uprawnione do kontrolowania wszelkich przesyłek, pojemników lub środków transportu, które mogą zawierać środki pieniężne w transporcie, zgodnie z warunkami określonymi w prawie krajowym.

W przypadku braku spełnienia obowiązku złożenia deklaracji środków pieniężnych przewożonych przez osobę fizyczną, określonego w art. 3, lub obowiązku ujawnienia środków pieniężnych w transporcie, określonego w art. 4, właściwe organy sporządzają na piśmie lub w formie elektronicznej deklarację z urzędu, która zawiera – w możliwym zakresie – szczegółowe informacje wymienione, odpowiednio, w art. 3 ust. 2 lub art. 4 ust. 2.

Kontrole opierają się głównie na analizie ryzyka, mają na celu identyfikację i ocenę ryzyka oraz opracowanie niezbędnych środków zapobiegawczych, przeprowadza się je w obrębie ram wspólnego zarządzania ryzykiem, zgodnie z kryteriami, o których mowa w art. 16 ust. 1 lit. b), oraz z uwzględnieniem ocen ryzyka dokonanych przez Komisję i jednostki analityki finansowej zgodnie z dyrektywą (UE) 2015/849.

Do celów art. 6 właściwe organy wykonują również uprawnienia powierzone im na mocy niniejszego artykułu.

Kwoty niższe od progowych, w przypadku których podejrzewa się ich związek z działalnością przestępczą

W przypadku gdy właściwe organy wykryją osobę przewożącą środki pieniężne w wysokości niższej od progu, o którym mowa w art. 3, oraz gdy istnieją przesłanki wskazujące, że środki pieniężne związane są z działalnością przestępczą, właściwe organy rejestrują tę informację oraz szczegółowe informacje wymienione w art. 3 ust. 2.

W przypadku gdy właściwe organy stwierdzą, że środki pieniężne w transporcie w wysokości niższej od progu, o którym mowa w art. 4, są wwożone do Unii lub wywożone z Unii, oraz gdy istnieją przesłanki wskazujące, że środki pieniężne związane są z działalnością przestępczą, właściwe organy rejestrują tę informację oraz szczegółowe informacje wymienione w art. 4 ust. 2.

Właściwe organy mogą tymczasowo zatrzymać środki pieniężne w drodze decyzji administracyjnej zgodnie z warunkami określonymi w prawie krajowym, jeżeli:

nie spełniono obowiązku złożenia deklaracji środków pieniężnych przewożonych przez osobę fizyczną, określonego w art. 3, lub obowiązku ujawnienia środków pieniężnych w transporcie, określonego w art. 4; lub

istnieją przesłanki wskazujące, że środki pieniężne, niezależnie od kwoty, związane są z działalnością przestępczą.

Od decyzji administracyjnej, o której mowa w ust. 1, przysługują środki zaskarżenia zgodnie z procedurami przewidzianymi w prawie krajowym. Właściwy organ powiadamia o uzasadnieniu decyzji administracyjnej:

osobę zobowiązaną do złożenia deklaracji środków pieniężnych, zgodnie z art. 3, lub deklaracji ujawnienia środków pieniężnych, zgodnie z art. 4; lub

osobę zobowiązaną do przekazania informacji, zgodnie z art. 6 ust. 1 lub 2.

Okres tymczasowego zatrzymania musi być ściśle ograniczony na mocy prawa krajowego do czasu, jaki jest potrzebny właściwym organom, aby stwierdzić, czy okoliczności sprawy uzasadniają dalsze zatrzymanie. Okres tymczasowego zatrzymania nie może przekraczać 30 dni. Po przeprowadzeniu przez właściwe organy gruntownej oceny konieczności i proporcjonalności dalszego tymczasowego zatrzymania mogą one podjąć decyzję o przedłużeniu okresu tymczasowego zatrzymania do maksymalnie 90 dni.

W przypadku gdy właściwy organ nie dokona w tym okresie ustalenia w sprawie dalszego zatrzymania środków pieniężnych lub jeżeli stwierdzi, że okoliczności danej sprawy nie uzasadniają ich dalszego zatrzymywania, środki pieniężne są natychmiast zwalniane na rzecz:

Państwa członkowskie zapewniają, aby osoby wjeżdżające do Unii lub z niej wyjeżdżające lub osoby przesyłające środki pieniężne w transporcie z Unii lub otrzymujące środki pieniężne w transporcie w Unii zostały poinformowane o swoich prawach i obowiązkach wynikających z niniejszego rozporządzenia, oraz opracowują we współpracy z Komisją odpowiednie materiały skierowane do tych osób.

Państwa członkowskie zapewniają dostępność odpowiednich środków finansowych na potrzeby takich kampanii informacyjnych.

Właściwe organy rejestrują informacje uzyskane na mocy art. 3 lub 4, art. 5 ust. 3 lub art. 6 oraz przekazują je jednostce analityki finansowej państwa członkowskiego, w którym zostały uzyskane, zgodnie z przepisami technicznymi, o których mowa w art. 16 ust. 1 lit. c).

Państwa członkowskie zapewniają, aby jednostka analityki finansowej danego państwa członkowskiego przeprowadzała wymianę takich informacji z odpowiednimi jednostkami analityki finansowej innych państw członkowskich, zgodnie z art. 53 ust. 1 dyrektywy (UE) 2015/849.

Właściwe organy przekazują informacje, o których mowa w ust. 1, możliwie najszybciej, a w każdym razie nie później niż 15 dni roboczych po dniu, w którym informacje te zostały uzyskane.

Właściwy organ każdego państwa członkowskiego przekazuje właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich, drogą elektroniczną, następujące informacje:

deklaracje z urzędu sporządzone na mocy art. 5 ust. 3;

informacje uzyskane na mocy art. 6;

deklaracje uzyskane na mocy art. 3 lub 4, w przypadku gdy istnieją przesłanki wskazujące, że środki pieniężne związane są z działalnością przestępczą;

zanonimizowane dane dotyczące ryzyka i wyników analizy ryzyka.

W przypadku gdy istnieją przesłanki wskazujące, że środki pieniężne związane są z działalnością przestępczą, która mogłyby niekorzystnie wpłynąć na interesy finansowe Unii, informacje, o których mowa w ust. 1, przekazywane są także Komisji, Prokuraturze Europejskiej – przez państwa członkowskie uczestniczące we wzmocnionej współpracy na mocy rozporządzenia (UE) 2017/1939 oraz w przypadku gdy jest on właściwy do podjęcia działań zgodnie z art. 22 tego rozporządzenia – oraz Europolowi, w przypadku gdy jest on właściwy do podjęcia działań zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) 2016/794.

Właściwy organ przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, zgodnie z przepisami technicznymi, o których mowa w art. 16 ust. 1 lit. c), przy użyciu formularza, o którym mowa w art. 16 ust. 1 lit. d).

Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c) i ust. 2, przekazuje się możliwie najszybciej i nie później niż 15 dni roboczych po dniu, w którym informacje te zostały uzyskane.

Informacje i wyniki, o których mowa w ust. 1 lit. d), przekazuje się co sześć miesięcy.

Do celów niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie lub Komisja mogą, w ramach wzajemnej pomocy administracyjnej, przekazywać państwu trzeciemu następujące informacje, o ile udzielił na to pisemnej zgody właściwy organ, który początkowo uzyskał te informacje, pod warunkiem że takie przekazywanie informacji jest zgodne z odnośnym prawem krajowym i prawem Unii dotyczącym przekazywania danych osobowych do krajów trzecich:

deklaracje z urzędu sporządzone na mocy art. 5 ust. 3;

informacje uzyskane na mocy art. 6;

deklaracje uzyskane na mocy art. 3 lub 4, w przypadku gdy istnieją przesłanki wskazujące, że środki pieniężne związane są z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o każdym przekazaniu informacji na mocy ust. 1.

Właściwe organy zapewniają bezpieczeństwo danych uzyskanych zgodnie z art. 3 i 4, art. 5 ust. 3 i art. 6.

Wszystkie informacje uzyskane przez właściwe organy są objęte tajemnicą zawodową.

Właściwe organy działają jako administratorzy danych osobowych uzyskanych przez nie zgodnie z art. 3 i 4, art. 5 ust. 3 i art. 6.

Dane osobowe na podstawie niniejszego rozporządzenia mogą być przetwarzane wyłącznie do celów zapobiegania i zwalczania działalności przestępczej.

Dostęp do danych osobowych uzyskanych zgodnie z art. 3 i 4, art. 5 ust. 3 i art. 6 mogą mieć wyłącznie należycie uprawnieni pracownicy właściwych organów i dane te muszą być odpowiednio chronione przed nieuprawnionym dostępem lub przekazaniem. O ile art. 9, 10 i 11 nie stanowią inaczej, dane nie mogą być ujawniane ani przekazywane bez wyraźnej zgody właściwego organu, który je pierwotnie uzyskał. Zgoda ta nie jest jednak konieczna, w przypadku gdy właściwe organy są zobowiązane do ujawnienia lub przekazania tych danych na mocy prawa krajowego danego państwa członkowskiego, w szczególności w związku z postępowaniem sądowym.

Właściwe organy i jednostki analityki finansowej przechowują dane osobowe uzyskane zgodnie z art. 3 i 4, art. 5 ust. 3 i art. 6 przez okres pięciu lat od dnia, w którym dane zostały uzyskane. Po upływie tego okresu dane osobowe usuwa się.

Okres zatrzymania może zostać jednorazowo przedłużony o kolejny okres, który nie może przekraczać trzech kolejnych lat, jeżeli:

po przeprowadzeniu gruntownej oceny konieczności i proporcjonalności dalszego zatrzymania i stwierdzeniu, że jest to uzasadnione z punktu widzenia wypełniania zadań w zakresie zwalczania prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu – jednostka analityki finansowej stwierdzi, że wymagane jest dalsze zatrzymanie; lub

po przeprowadzeniu gruntownej oceny konieczności i proporcjonalności takiego dalszego zatrzymania i stwierdzeniu, że jest to uzasadnione z punktu widzenia wypełniania zadań w zakresie przeprowadzania skutecznych kontroli w związku z obowiązkiem ujawniania środków pieniężnych przewożonych przez osobę fizyczną lub obowiązkiem ujawnienia środków pieniężnych w transporcie, właściwe organy stwierdzą, że wymagane jest dalsze zatrzymanie.

Każde państwo członkowskie wprowadza sankcje, które stosuje się w przypadku braku spełnienia obowiązku złożenia deklaracji środków pieniężnych przewożonych przez osobę fizyczną, określonego w art. 3, lub obowiązku ujawnienia środków pieniężnych w transporcie, określonego w art. 4. Sankcje te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 2, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 2 grudnia 2018 r.

Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 2 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie, zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 2 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, następujące środki zapewniające jednolite stosowanie kontroli przez właściwe organy:

wzory formularza deklaracji środków pieniężnych, o którym mowa w art. 3 ust. 3, oraz formularza ujawnienia środków pieniężnych, o którym mowa w art. 4 ust. 3;

kryteria ram wspólnego zarządzania ryzykiem, o których mowa w art. 5 ust. 4, w szczególności kryteria ryzyka, standardy i priorytetowe obszary kontroli, na podstawie informacji wymienianych zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. d), a także unijnych i międzynarodowych polityk i najlepszych praktyk;

przepisy techniczne dotyczące skutecznej wymiany informacji na mocy art. 9 ust. 1 i 3 oraz art. 10 niniejszego rozporządzenia za pośrednictwem CIS ustanowionego w art. 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 515/97;

wzór formularza służącego do przekazywania informacji, o którym mowa w art. 10 ust. 3; oraz

przepisy dotyczące przekazywania przez państwa członkowskie Komisji zanonimizowanych informacji statystycznych dotyczących deklaracji i naruszeń, na mocy art. 18, i formularz, jaki mają stosować państwa członkowskie w celu przekazywania tych informacji.

Akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 17 ust. 2.

Komisję wspiera Komitet ds. Kontroli Środków Pieniężnych. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Do dnia 4 grudnia 2021 r. państwa członkowskie przekazują Komisji:

wykaz właściwych organów;

szczegółowe informacje dotyczące sankcji wprowadzonych na mocy art. 14;

zanonimizowane informacje statystyczne dotyczące deklaracji, kontroli i naruszeń, przy użyciu formularza, o którym mowa w art. 16 ust. 1 lit. e).

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach informacji, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b), nie później niż miesiąc po dniu, w którym zmiany te staną się skuteczne.

Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. c), przekazuje się Komisji co najmniej raz na sześć miesięcy.

Komisja udostępnia informacje, o których mowa w ust. 1 lit. a), oraz wszelkie późniejsze zmiany tych informacji zgodnie z ust. 2 wszystkim pozostałym państwom członkowskim.

Komisja publikuje co roku informacje, o których mowa w ust. 1 lit. a) i c), oraz późniejsze zmiany tych informacji zgodnie z ust. 2 na swojej stronie internetowej oraz w jasny sposób informuje użytkowników o kontrolach środków pieniężnych wwożonych do Unii lub z niej wywożonych.

►C1 Do dnia 3 czerwca 2024 r., a następnie co pięć lat, ◄ Komisja, na podstawie regularnie otrzymywanych od państw członkowskich informacji, przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia.

W sprawozdaniu, o którym mowa w akapicie pierwszym, ocenia się w szczególności, czy:

Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje, o ile są dostępne:

zestawienie informacji otrzymanych od państw członkowskich dotyczących środków pieniężnych związanych z działalnością przestępczą, która mogłaby niekorzystnie wpłynąć na interesy finansowe Unii; oraz

informacje na temat wymiany informacji z państwami trzecimi.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytuje się je zgodnie z tabelą korelacji zawartą w załączniku II.

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 3 czerwca 2021 r. Jednakże art. 16 stosuje się od dnia 2 grudnia 2018 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Towary wykorzystywane jako wysoce płynne środki przechowywania wartości oraz karty przedpłacone, które są uznawane za środki pieniężne zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) oraz (iv)

TABELA KORELACJI

Rozporządzenie (WE) nr 1889/2005	Niniejsze rozporządzenie
art. 1	art. 1
art. 2	art. 2
art. 3	art. 3
—	art. 4
art. 4 ust. 1	art. 5
art. 5 ust. 2	art. 6
art. 4 ust. 2	art. 7
—	art. 8
art. 5 ust. 1	art. 9
art. 6	art. 10
art. 7	art. 11
art. 8	art. 12
—	art. 13
art. 9	art. 14
—	art. 15
—	art. 16
—	art. 17
—	art. 18
art. 10	art. 19
—	art. 20
art. 11	art. 21
—	załącznik I
—	załącznik II