02010R1095 — PL — 12.08.2022 — 004.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84) |
zmienione przez:
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
nr |
strona |
data |
||
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. |
L 174 |
1 |
1.7.2011 |
|
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/51/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. |
L 153 |
1 |
22.5.2014 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/2175 z dnia 18 grudnia 2019 r. |
L 334 |
1 |
27.12.2019 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2021/23 z dnia 16 grudnia 2020 r. |
L 22 |
1 |
22.1.2021 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1095/2010
z dnia 24 listopada 2010 r.
w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE
ROZDZIAŁ I
USTANOWIENIE I STATUS PRAWNY
Artykuł 1
Ustanowienie Urzędu i zakres jego działalności
Urząd wnosi wkład w prace Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego) ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 ( 4 ) w zakresie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 ( 5 ) i rozporządzeniem (UE) nr 1093/2010. Urząd podejmuje decyzję w sprawie swojej zgody zgodnie z art. 9a ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Celem Urzędu jest ochrona interesu publicznego przez przyczynianie się do zapewniania w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej stabilności i efektywności systemu finansowego na korzyść gospodarki Unii, jej obywateli i przedsiębiorstw. Urząd, w granicach swoich odpowiednich kompetencji, przyczynia się do:
polepszenia funkcjonowania rynku wewnętrznego, w tym w szczególności do zapewnienia właściwego, skutecznego i spójnego poziomu regulacji i nadzoru;
zapewniania integralności, przejrzystości, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych;
wzmocnienia międzynarodowej koordynacji w zakresie nadzoru finansowego;
zapobiegania arbitrażowi regulacyjnemu i propagowania równych warunków konkurencji;
zapewnienia właściwej regulacji oraz nadzoru w zakresie podejmowania ryzyka inwestycyjnego i innych rodzajów ryzyka;
wzmocnienia ochrony klientów i inwestorów;
zwiększenia konwergencji praktyk nadzorczych na rynku wewnętrznym.
W związku z powyższymi celami Urząd przyczynia się do zapewnienia spójnego, efektywnego i skutecznego stosowania aktów, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, wspiera konwergencję praktyk nadzorczych i przedstawia opinie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji zgodnie z art. 16a.
Wykonując zadania powierzone mu na mocy niniejszego rozporządzenia, Urząd zwraca szczególną uwagę na ryzyko systemowe ze strony uczestników rynków finansowych, których upadłość mogłaby zagrozić funkcjonowaniu systemu finansowego lub realnej gospodarki.
Wykonując swoje zadania, Urząd działa niezależnie, obiektywnie i w sposób niedyskryminujący i przejrzysty, mając na względzie interesy całej Unii, oraz przestrzega, w stosownych przypadkach, zasady proporcjonalności. Urząd ponosi odpowiedzialność i działa rzetelnie oraz zapewnia, aby wszystkie zainteresowane strony traktowano sprawiedliwie.
Treść i forma działań i środków Urzędu, zwłaszcza wytycznych, zaleceń, opinii, pytań i odpowiedzi, projektów standardów regulacyjnych i projektów standardów wykonawczych, muszą być w pełni zgodne z mającymi zastosowanie przepisami niniejszego rozporządzenia oraz aktów ustawodawczych, o których mowa w ust. 2. W zakresie, w jakim jest to dozwolone i właściwe na mocy tych przepisów, działania i środki podejmowane przez Urząd, zgodnie z zasadą proporcjonalności, należycie uwzględniają charakter, skalę i złożoność ryzyka nieodłącznie związanego z działalnością uczestników rynku finansowego lub przedsiębiorstwa bądź inną przedmiotową działalnością lub działalnością finansową, na którą to działalność działania i środki podejmowane przez Urząd wywierają wpływ.
Artykuł 2
Europejski System Nadzoru Finansowego
W skład ESNF wchodzą:
Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego (ERRS), w celu realizowania zadań określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1092/2010 ( 6 ) oraz w niniejszym rozporządzeniu;
Urząd;
Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 ( 7 );
Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 ( 8 );
Wspólny Komitet Europejskich Urzędów Nadzoru („Wspólny Komitet”) w celu zrealizowania zadań określonych w art. 54–57 niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1094/2010;
właściwe organy lub organy nadzoru państw członkowskich określone w aktach unijnych, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, rozporządzeniu (UE) nr 1093/2010 oraz rozporządzeniu (UE) nr 1094/2010.
Bez uszczerbku dla kompetencji krajowych zawarte w niniejszym rozporządzeniu odniesienia do nadzoru obejmują wszelkie istotne działania wszystkich właściwych organów, które mają być przeprowadzane zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.
Artykuł 3
Odpowiedzialność urzędów
Artykuł 4
Definicje
Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
„uczestnik rynków finansowych” oznacza jakąkolwiek osobę, w odniesieniu do której obowiązuje wymóg określony w aktach unijnych, o których mowa w art. 1 ust. 2 lub w krajowych przepisach wprowadzających w życie te akty;
„kluczowy uczestnik rynków finansowych” oznacza uczestnika rynków finansowych, którego regularna działalność lub kondycja finansowa ma lub może mieć znaczny wpływ na stabilność, integralność lub efektywność rynków finansowych w Unii;
„właściwe organy” oznaczają:
właściwe organy lub organy nadzoru określone w przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2;
w odniesieniu do dyrektywy 2002/65/WE – władze i organy właściwe w zakresie zapewnienia przestrzegania wymogów tej dyrektywy przez przedsiębiorstwa świadczące usługi inwestycyjne lub przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania wprowadzające do obrotu swoje jednostki lub udziały;
w odniesieniu do systemów rekompensat dla inwestorów – organy, które zarządzają krajowymi systemami rekompensat zgodnie z dyrektywą 97/9/WE, lub w przypadku gdy funkcjonowaniem systemu rekompensat dla inwestorów zarządza spółka prywatna – organ publiczny nadzorujący takie systemy na mocy tej dyrektywy;
w odniesieniu do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/23 ( 9 ) – organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z definicją w art. 2 pkt 3) tego rozporządzenia.
Artykuł 5
Status prawny
Artykuł 6
Skład
W skład Urzędu wchodzą:
Rada Organów Nadzoru, która wykonuje zadania określone w art. 43;
Zarząd, który wykonuje zadania określone w art. 47;
Przewodniczący, który wykonuje zadania określone w art. 48;
Dyrektor Wykonawczy, który wykonuje zadania określone w art. 53;
Komisja Odwoławcza, która wykonuje zadania określone w art. 60.
Artykuł 7
Siedziba
Siedziba Urzędu mieści się w Paryżu.
Lokalizacja siedziby Urzędu nie ma wpływu na wykonywanie przez Urząd jego zadań i uprawnień, organizację jego struktury zarządzania, funkcjonowanie głównej organizacji ani główne finansowanie jego działalności, a jednocześnie umożliwia, w stosownych przypadkach, współdzielenie z agencjami Unii usług z zakresu obsługi administracyjnej i zarządzania infrastrukturą, które nie są związane z podstawową działalnością Urzędu.
ROZDZIAŁ II
ZADANIA I UPRAWNIENIA URZĘDU
Artykuł 8
Zadania i uprawnienia Urzędu
Urząd ma następujące zadania:
na podstawie aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, przyczyniać się do ustanowienia wspólnych standardów i praktyk regulacyjnych i nadzorczych o wysokiej jakości, w szczególności przez opracowywanie projektów regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych, wytycznych, zaleceń i innych środków, w tym opinii;
opracować i aktualizować unijny podręcznik nadzoru dotyczący nadzoru nad uczestnikami rynków finansowych w Unii, który ma określać najlepsze praktyki i wysokiej jakości metody i procesy oraz uwzględniający między innymi zmieniające się praktyki biznesowe i modele biznesowe oraz wielkość uczestników rynków finansowych i wielkość samych rynków;
przyczyniać się do spójnego stosowania prawnie wiążących aktów Unii, w szczególności poprzez budowanie wspólnej kultury nadzoru, zapewnianie spójnego, efektywnego i skutecznego stosowania aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, zapobieganie arbitrażowi regulacyjnemu, wspieranie i monitorowanie niezależności nadzoru, mediację i rozstrzyganie sporów między właściwymi organami, zapewnianie skutecznego i spójnego nadzoru nad uczestnikami rynków finansowych, zapewnianie spójności działań kolegiów organów nadzoru oraz podejmowanie działań m.in. w sytuacjach nadzwyczajnych;
wspierać i ułatwiać delegowanie zadań i kompetencji pomiędzy właściwymi organami;
ściśle współpracować z ERRS, w szczególności poprzez dostarczanie jej wszelkich informacji koniecznych do realizacji jej zadań oraz poprzez zapewnianie podejmowania odpowiednich działań następczych w związku z jej ostrzeżeniami i zaleceniami;
organizować i przeprowadzać wzajemne oceny właściwych organów, a także – w tym kontekście – wydawać wytyczne i zalecenia oraz określać najlepsze praktyki w celu zwiększenia spójności wyników w zakresie nadzoru;
monitorować i oceniać zmiany na rynku w obszarze jego kompetencji, w tym, w stosownych przypadkach, zmiany dotyczące tendencji w zakresie innowacyjnych usług finansowych, z należytym uwzględnieniem zmian dotyczących czynników środowiskowych, społecznych i związanych z zarządzaniem;
przeprowadzać analizy rynkowe w celu udzielenia Urzędowi absolutorium z realizacji jego zadań;
wzmacniać, w stosownych przypadkach, ochronę konsumentów i inwestorów, zwłaszcza w odniesieniu do niedociągnięć w kontekście transgranicznym i przy uwzględnieniu związanych z tym zagrożeń;
przyczyniać się do konsekwentnego i spójnego funkcjonowania kolegiów organów nadzoru, monitorowania, oceniania i mierzenia ryzyka systemowego, opracowywania i koordynowania planów naprawczych, zapewniania wysokiego poziomu ochrony inwestorom w całej Unii oraz opracowywania metod prowadzenia postępowania naprawczego wobec upadających uczestników rynków finansowych, a także oceniania zapotrzebowania na odpowiednie instrumenty finansujące zgodnie z art. 21–26;
przyczyniać się do ustanowienia wspólnej unijnej strategii w zakresie danych finansowych;
wypełniać wszelkie inne szczegółowe zadania określone w niniejszym rozporządzeniu lub w innych aktach ustawodawczych;
publikować i regularnie aktualizować na stronie internetowej Urzędu informacje dotyczące obszaru jego działań, w szczególności w obrębie zakresu jego uprawnień, które to informacje odnoszą się do zarejestrowanych uczestników rynku finansowego, aby zapewnić opinii publicznej łatwy dostęp do informacji;
publikować na swojej stronie internetowej i regularnie aktualizować wszystkie regulacyjne standardy techniczne, wykonawcze standardy techniczne, wytyczne, zalecenia oraz pytania i odpowiedzi w odniesieniu do każdego aktu ustawodawczego, o którym mowa w art. 1 ust. 2, w tym przeglądy dotyczące stanu bieżących prac oraz planowanego harmonogramu przyjmowania projektów regulacyjnych standardów technicznych i projektów wykonawczych standardów technicznych.
▼M3 —————
Wykonując swoje zadania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, Urząd:
w pełni wykorzystuje dostępne mu uprawnienia;
z należytym uwzględnieniem celu, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa i dobrej kondycji uczestników rynków finansowych, w pełni uwzględnia różne rodzaje, różne modele biznesowe i różną wielkość uczestników rynków finansowych; oraz
bierze pod uwagę innowacje technologiczne, innowacyjne i zrównoważone modele biznesowe, a także uwzględnia czynniki środowiskowe, społeczne i związane z zarządzaniem.
W celu realizacji zadań określonych w ust. 1, Urząd dysponuje uprawnieniami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności uprawnieniami do podejmowania następujących działań:
opracowywanie projektów regulacyjnych standardów technicznych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 10;
opracowywanie projektów wykonawczych standardów technicznych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 15;
wydawanie wytycznych i zaleceń, zgodnie z art. 16;
wydawanie zaleceń zgodnie z art. 29a;
wydawanie zaleceń w określonych przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 3;
wydawanie ostrzeżeń zgodnie z art. 9 ust. 3;
podejmowanie indywidualnych decyzji skierowanych do właściwych organów w określonych przypadkach, o których mowa w art. 18 ust. 3 i 19 ust. 3;
w przypadkach dotyczących prawa Unii mającego bezpośrednio zastosowanie – podejmowanie indywidualnych decyzji skierowanych do uczestników rynku finansowego w określonych przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 6, art. 18 ust. 4 i art. 19 ust. 4;
wydawanie opinii skierowanych do Parlamentu Europejskiego, Rady lub Komisji, jak przewidziano w art. 16a;
udzielanie odpowiedzi na pytania zgodnie z art. 16b;
podejmowanie działań zgodnie z art. 9a;
gromadzenie niezbędnych informacji dotyczących uczestników rynku finansowego, jak określono w art. 35;
opracowywanie wspólnych metodologii oceny wpływu charakterystyki produktu i procesu dystrybucji na sytuację finansową uczestników rynku finansowego i na ochronę konsumentów;
stworzenie centralnej bazy danych zarejestrowanych uczestników rynku finansowego w obszarze podlegającym jego kompetencji, jeżeli tak stanowią akty, o których mowa w art. 1 ust. 2.
Otwarte konsultacje publiczne, o których mowa w art. 10, 15, 16 i 16a, przeprowadza się w jak najszerszym zakresie, tak aby zapewnić możliwość udziału w nich wszystkim zainteresowanym stronom, i w ramach wspomnianych konsultacji przewiduje się rozsądny czas na udzielenie przez te strony odpowiedzi. Urząd publikuje podsumowanie uwag otrzymanych od zainteresowanych stron, a także omówienie tego, w jaki sposób informacje i uwagi zebrane w ramach konsultacji wykorzystano w projekcie regulacyjnego standardu technicznego oraz w projekcie wykonawczego standardu technicznego.
Artykuł 9
Zadania związane z ochroną konsumentów i działalnością finansową
Urząd podejmuje przewodnią rolę w propagowaniu przejrzystości, prostoty i uczciwości na rynku konsumenckich produktów i usług finansowych całego rynku wewnętrznego, między innymi przez:
gromadzenie i analizowanie informacji na temat trendów konsumenckich, np. kształtowania się kosztów i opłat z tytułu detalicznych usług i produktów finansowych w państwach członkowskich, oraz składanie odnośnych sprawozdań;
przeprowadzanie dogłębnych przeglądów tematycznych dotyczących zachowań rynkowych, budowanie wspólnego rozumienia praktyk rynkowych w celu zidentyfikowania potencjalnych problemów i przeanalizowania ich wpływu;
opracowywanie wskaźników ryzyka detalicznego umożliwiających odpowiednio szybką identyfikację potencjalnych przyczyn szkód ponoszonych przez konsumentów i inwestorów;
analizowanie i koordynowanie znajomości zagadnień finansowych i inicjatyw edukacyjnych realizowanych przez właściwe organy;
opracowywanie norm szkoleniowych dla sektora; oraz
przyczynianie się do rozwoju wspólnych zasad ujawnień;
przyczynianie się do równych warunków działania na rynku wewnętrznym, na którym konsumenci i inni użytkownicy usług finansowych mają sprawiedliwy dostęp do usług i produktów finansowych; oraz
koordynowanie, w stosownych przypadkach, prowadzonych przez właściwe organy działań z zakresu badań typu tajemniczy klient.
Urząd dokonuje przeglądu decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, w odpowiednich odstępach czasu, przy czym co najmniej co sześć miesięcy. W przypadku dokonania co najmniej dwóch kolejnych przedłużeń i w oparciu o odpowiednią analizę mającą na celu ocenę wpływu na klientów lub konsumentów Urząd może zdecydować, że przedłużenie zakazu dokonywane będzie co rok.
Państwo członkowskie może zwrócić się do Urzędu o ponowne rozważenie podjętej przez niego decyzji. W takim przypadku Urząd decyduje – zgodnie z procedurą określoną w art. 44 ust. 1 akapit drugi – czy podtrzymać tą decyzję.
Urząd może również oceniać potrzebę zakazania lub ograniczenia pewnych rodzajów działalności finansowej lub praktyk finansowych i w razie stwierdzenia tej potrzeby może informować Komisję i właściwe organy, aby ułatwić przyjęcie wszelkich takich zakazów lub ograniczeń.
Artykuł 9a
Zawiadomienia o niepodejmowaniu działań
Urząd stosuje środki, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, wyłącznie w wyjątkowych okolicznościach, jeżeli uzna, że zastosowanie jednego z aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, bądź jednego z aktów delegowanych lub wykonawczych opartych na tych aktach ustawodawczych może rodzić istotne problemy z jednego z następujących powodów:
Urząd uznaje, że przepisy zawarte w takim akcie mogą bezpośrednio stać w sprzeczności z innym istotnym aktem;
w przypadku gdy przedmiotowy akt jest jednym z aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, brak aktów delegowanych lub wykonawczych, które uzupełniałyby lub doprecyzowałyby dany akt, mógłby wzbudzać uzasadnione wątpliwości co do skutków prawnych wynikających z danego aktu ustawodawczego lub jego właściwego zastosowania;
brak wytycznych i zaleceń, o których mowa w art. 16, powodowałby praktyczne trudności w stosowaniu danego aktu ustawodawczego.
W przypadkach, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b), Urząd przekazuje Komisji opinię dotyczącą wszelkich działań, które uważa za właściwe, w formie nowego wniosku ustawodawczego lub nowego wniosku aktu delegowanego lub wykonawczego, oraz tego, na ile pilny – w ocenie Urzędu – jest dany problem. Urząd podaje swoją opinię do wiadomości publicznej.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. c) niniejszego artykułu, Urząd jak najszybciej dokonuje oceny konieczności przyjęcia odpowiednich wytycznych lub zaleceń, zgodnie z art. 16.
Urząd działa niezwłocznie, w szczególności w celu przyczyniania się do zapobiegania, w miarę możliwości, występowaniu problemów, o których mowa w ust. 1.
Artykuł 10
Regulacyjne standardy techniczne
W przypadku przekazania Komisji przez Parlament Europejski i Radę uprawnień do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w celu zapewnienia spójnej harmonizacji w dziedzinach szczegółowo określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, Urząd może opracować projekty regulacyjnych standardów technicznych. Urząd przedstawia Komisji do przyjęcia projekty regulacyjnych standardów technicznych. Urząd przekazuje jednocześnie te projekty regulacyjnych standardów technicznych do wiadomości Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Regulacyjne standardy techniczne mają charakter wyłącznie techniczny, nie mogą rozstrzygać kwestii strategicznych, ani kwestii dotyczących polityki, a zakres ich treści wyznaczają akty ustawodawcze, które stanowią ich podstawę.
Przed ich przedstawieniem Komisji Urząd przeprowadza otwarte konsultacje publiczne na temat projektów regulacyjnych standardów technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są wysoce nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu projektów regulacyjnych standardów technicznych lub w związku ze szczególnie pilnym charakterem danej kwestii. Urząd zasięga również porady Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, o której mowa w art. 37.
▼M3 —————
W terminie trzech miesięcy od otrzymania projektu regulacyjnego standardu technicznego Komisja podejmuje decyzję w sprawie jego przyjęcia. Komisja informuje Parlament Europejski i Radę w odpowiednim czasie, jeżeli przyjęcie nie może nastąpić w terminie trzech miesięcy. Komisja może przyjąć projekt regulacyjnego standardu technicznego tylko częściowo lub ze zmianami, jeżeli wymaga tego interes Unii.
W przypadku gdy Komisja nie zamierza przyjąć projektu regulacyjnego standardu technicznego albo zamierza przyjąć go częściowo lub ze zmianami, odsyła Urzędowi projekt regulacyjnego standardu technicznego, uzasadniając, dlaczego nie zamierza go przyjąć, lub, wyjaśniając przyczyny swoich zmian. Komisja przesyła kopię swojego pisma Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. W terminie sześciu tygodni Urząd może zmienić projekt regulacyjnego standardu technicznego na podstawie zmian proponowanych przez Komisję i ponownie przedłożyć go Komisji w postaci formalnej opinii. Urząd przesyła kopię swojej formalnej opinii Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Jeżeli przed upływem tego sześciotygodniowego okresu Urząd nie przedłożył zmienionego projektu regulacyjnego standardu technicznego lub przedłożył projekt regulacyjnego standardu technicznego, który nie został zmieniony w sposób zgodny ze zmianami proponowanymi przez Komisję, Komisja może przyjąć regulacyjny standard techniczny ze zmianami, które uważa za istotne, lub odrzucić go.
Komisja nie może zmieniać treści projektu regulacyjnego standardu technicznego przygotowanego przez Urząd bez uprzedniej konsultacji z Urzędem, zgodnie z niniejszym artykułem.
Wyłącznie w przypadku gdy Urząd nie przedłoży Komisji projektu regulacyjnego standardu technicznego w terminie zgodnie z ust. 2, Komisja może przyjąć regulacyjny standard techniczny w drodze aktu delegowanego bez projektu przedłożonego przez Urząd.
Komisja przeprowadza otwarte konsultacje na temat projektów regulacyjnych standardów technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu projektów regulacyjnych standardów technicznych lub w związku ze szczególnie pilnym charakterem danej kwestii. Komisja zasięga również porady Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, o której mowa w art. 37.
Komisja niezwłocznie przekazuje ten projekt regulacyjnego standardu technicznego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Komisja przesyła Urzędowi swój projekt regulacyjnego standardu technicznego. W terminie sześciu tygodni Urząd może zmienić projekt regulacyjnego standardu technicznego i przedłożyć go Komisji w postaci formalnej opinii. Urząd przesyła kopię swojej formalnej opinii Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Jeżeli przed upływem sześciotygodniowego okresu, o którym mowa w akapicie czwartym, Urząd nie przedłożył zmienionego projektu regulacyjnego standardu technicznego, Komisja może przyjąć tę regulacyjny standard techniczny.
Jeżeli Urząd przedłożył zmieniony projekt regulacyjnego standardu technicznego w terminie sześciu tygodni, Komisja może zmienić projekt regulacyjnego standardu technicznego na podstawie zmian postulowanych przez Urząd lub przyjąć regulacyjny standard techniczny ze zmianami, które uważa za istotne. Komisja nie może bez uprzedniej konsultacji z Urzędem, zgodnie z niniejszym artykułem, zmieniać treści projektu regulacyjnego standardu technicznego przygotowanego przez Urząd.
Artykuł 11
Wykonanie przekazania uprawnień
Artykuł 12
Odwołanie przekazania uprawnień
Artykuł 13
Sprzeciw wobec regulacyjnych standardów technicznych
▼M3 —————
Jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, Parlament Europejski ani Rada nie wyraziły sprzeciwu wobec danego regulacyjnego standardu technicznego, zostaje ona opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wchodzi w życie z dniem w niej określonym.
Regulacyjny standard techniczny może zostać opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wejść w życie przed upływem tego terminu, jeżeli Parlament Europejski i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłosić sprzeciwu.
Artykuł 14
Niezatwierdzenie lub zmiana projektu regulacyjnych standardów technicznych
Artykuł 15
Wykonawcze standardy techniczne
Przed przedstawieniem Komisji wykonawczych standardów technicznych Urząd przeprowadza otwarte konsultacje oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są wysoce nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu odnośnego projektu wykonawczych standardów technicznych lub w związku ze szczególnie pilnym charakterem danej kwestii. Urząd zasięga również porady Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, o której mowa w art. 37.
W terminie trzech miesięcy od otrzymania projektu wykonawczego standardu technicznego Komisja podejmuje decyzję w sprawie jego przyjęcia. Komisja może przedłużyć ten okres o miesiąc. Komisja informuje Parlament Europejski i Radę w odpowiednim czasie, że decyzja w sprawie przyjęcia nie może zostać podjęta w terminie trzech miesięcy. Komisja może przyjąć projekt wykonawczego standardu technicznego tylko częściowo lub ze zmianami, jeżeli wymaga tego interes Unii.
W przypadku gdy Komisja nie zamierza przyjęcia projektu wykonawczego standardu technicznego lub zamierza przyjęcia go częściowo lub ze zmianami, odsyła go Urzędowi, uzasadniając, dlaczego nie zamierza go przyjąć, lub, odpowiednio, wyjaśniając przyczyny swoich zmian. Komisja przesyła kopię swojego pisma Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. W terminie sześciu tygodni Urząd może zmienić projekt wykonawczych standardów technicznych na podstawie zmian proponowanych przez Komisję i ponownie przedłożyć go Komisji w postaci formalnej opinii. Urząd przesyła kopię swojej formalnej opinii Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Jeżeli przed upływem sześciotygodniowego okresu, o którym mowa w akapicie czwartym, Urząd nie przedłożył zmienionego projektu wykonawczego standardu technicznego lub przedłożył projekt wykonawczego standardu technicznego, który nie został zmieniony w sposób zgodny ze zmianami proponowanymi przez Komisję, Komisja może przyjąć wykonawczy standard techniczny ze zmianami, które uważa za istotne, lub odrzucić go.
Komisja nie może zmieniać treści projektu wykonawczego standardu technicznego przygotowanego przez Urząd bez uprzedniej konsultacji z Urzędem, zgodnie z niniejszym artykułem.
Wyłącznie w przypadku gdy Urząd nie przedłoży Komisji projektu wykonawczego standardu technicznego w terminie zgodnie z ust. 2, Komisja może przyjąć wykonawczy standard techniczny w drodze aktu wykonawczego bez projektu przedłożonego przez Urząd.
Komisja przeprowadza otwarte konsultacje na temat projektów wykonawczych standardów technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu projektów wykonawczych standardów technicznych lub w związku ze szczególnie pilnym charakterem danej kwestii. Komisja zasięga również porady Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, o której mowa w art. 37.
Komisja niezwłocznie przekazuje ten projekt wykonawczego standardu technicznego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Komisja przesyła Urzędowi projekt wykonawczych standardów technicznych. W terminie sześciu tygodni Urząd może zmienić projekt wykonawczego standardu technicznego i przedłożyć go Komisji w postaci formalnej opinii. Urząd przesyła kopię swojej formalnej opinii Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Jeżeli przed upływem sześciotygodniowego okresu, o którym mowa w akapicie czwartym, Urząd nie przedłożył zmienionego projektu wykonawczego standardu technicznego, Komisja może przyjąć tę wykonawczy standard techniczny.
Jeżeli Urząd przedłożył zmieniony projekt wykonawczego standardu technicznego w terminie sześciu tygodni, Komisja może zmienić projekt wykonawczego standardu technicznego na podstawie zmian postulowanych przez Urząd lub przyjąć wykonawczy standard techniczny ze zmianami, które uważa za istotne.
Komisja nie może zmieniać treści projektów wykonawczych standardów technicznych przygotowanych przez Urząd bez uprzedniej konsultacji z Urzędem, zgodnie z niniejszym artykułem.
Artykuł 16
Wytyczne i zalecenia
Wytyczne i zalecenia muszą być zgodne z uprawnieniami przyznanymi w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub w niniejszym artykule.
Właściwe organy i uczestnicy rynku finansowego dokładają wszelkich starań, aby zastosować się do tych wytycznych i zaleceń.
W ciągu dwóch miesięcy od wydania wytycznej lub zalecenia każdy właściwy organ potwierdza, czy stosuje się lub czy zamierza zastosować się do danej wytycznej lub danego zalecenia. Jeżeli właściwy organ nie stosuje się do nich ani nie zamierza się do nich zastosować, powiadamia o tym Urząd, podając uzasadnienie.
Urząd publikuje informacje o tym, że dany właściwy organ nie stosuje się lub nie zamierza zastosować się do danej wytycznej lub danego zalecenia. Urząd może również, w odniesieniu do indywidualnych przypadków, podjąć decyzję o opublikowaniu przedstawionego przez właściwy organ uzasadnienia niezastosowania się do danej wytycznej lub danego zalecenia. Właściwy organ jest z wyprzedzeniem powiadamiany o takiej publikacji.
Jeżeli jest to wymagane w wytycznej lub zaleceniu, uczestnicy rynku finansowego jasno i szczegółowo informują, czy stosują się do tej wytycznej lub zalecenia.
Artykuł 16a
Opinie
Artykuł 16b
Pytania i odpowiedzi
Przed skierowaniem pytania do Urzędu uczestnicy rynków finansowych rozważają, czy należyw pierwszej kolejności zwrócić się z pytaniem do ich właściwego organu.
Przed opublikowaniem odpowiedzi na dopuszczalne pytania Urząd może zwrócić się o dalsze wyjaśnienia w sprawie pytań zadanych przez osobę fizyczną lub prawną, o której mowa w niniejszym ustępie.
Artykuł 17
Naruszenie prawa Unii
Na wniosek co najmniej jednego właściwego organu, Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji, Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych lub z własnej inicjatywy, w tym podjętej w oparciu o dobrze udokumentowane informacje uzyskane od osób fizycznych lub prawnych, i po poinformowaniu zainteresowanego właściwego organu, Urząd przedstawia w zarysie sposób, w jaki zamierza zająć się daną sprawą oraz, w stosownych przypadkach, przeprowadza postępowanie wyjaśniające w sprawie domniemanego naruszenia lub niezastosowania prawa unijnego.
Bez uszczerbku dla uprawnień określonych w art. 35 właściwy organ bezzwłocznie przedkłada Urzędowi wszystkie informacje, jakie Urząd uważa za konieczne do prowadzenia dochodzenia, w tym dotyczące tego, jak akty, o których mowa w art. 1 ust. 2, są stosowane zgodnie z prawem Unii.
Bez uszczerbku dla uprawnień określonych w art. 35 Urząd może – po poinformowaniu zainteresowanego właściwego organu – skierować należycie uzasadniony i umotywowany wniosek o informacje bezpośrednio do innych właściwych organów, zawsze kiedy zwrócenie się o udzielenie informacji do zainteresowanego właściwego organu okazało się lub zostało uznane za niewystarczające do uzyskania informacji uważanych za niezbędne do celów przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w sprawie domniemanego naruszenia lub niezastosowania prawa Unii.
Adresaci takiego wniosku udzielają Urzędowi bez zbędnej zwłoki jasnych, dokładnych i kompletnych informacji.
W terminie dwóch miesięcy od rozpoczęcia postępowania wyjaśniającego, Urząd może skierować do właściwego organu, którego to dotyczy, zalecenie określające działania konieczne do zapewnienia przestrzegania prawa Unii.
W terminie dziesięciu dni roboczych od daty otrzymania zalecenia, właściwy organ informuje Urząd o działaniach, jakie podjął lub zamierza podjąć, aby zapewnić przestrzeganie prawa Unii.
W przypadku gdy właściwy organ nie zapewnił przestrzegania prawa Unii w ciągu miesiąca od otrzymania zalecenia od Urzędu, Komisja może, po uzyskaniu informacji od Urzędu lub z własnej inicjatywy, wydać formalną opinię nakładającą na właściwy organ obowiązek podjęcia działań niezbędnych do przestrzegania prawa Unii. Formalna opinia Komisji uwzględnia zalecenie Urzędu.
Komisja wydaje taką formalną opinię w terminie trzech miesięcy od przyjęcia zalecenia. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc.
Urząd i właściwe organy przekazują Komisji wszelkie niezbędne informacje.
Decyzja Urzędu jest zgodna z formalną opinią wydaną przez Komisję zgodnie z ust. 4.
Podejmując działania w związku z kwestiami, które są przedmiotem formalnej opinii zgodnie z ust. 4 lub decyzji zgodnie z ust. 6, właściwe organy stosują się do formalnej opinii lub, w zależności od przypadku, do decyzji.
Artykuł 17a
Ochrona osób zgłaszających nieprawidłowości
Artykuł 18
Działania podejmowane w sytuacjach nadzwyczajnych
W przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, który może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich integralności lub stabilności całego systemu finansowego w Unii lub jego części, Urząd aktywnie ułatwia i w razie potrzeby koordynuje wszelkie działania podejmowane przez odpowiednie właściwe organy krajowe.
Aby umożliwić Urzędowi takie ułatwianie i koordynowanie działań, Urząd jest dokładnie informowany o wszelkich istotnych zmianach; jest również zapraszany do udziału w charakterze obserwatora we wszelkich stosownych spotkaniach organizowanych przez odpowiednie krajowe właściwe organy nadzoru.
Rada, w porozumieniu z Komisją i ERRS, a w stosownych przypadkach, z Europejskimi Urzędami Nadzoru, może przyjąć skierowaną do Urzędu decyzję stwierdzającą istnienie sytuacji nadzwyczajnej na użytek niniejszego rozporządzenia, na wniosek Urzędu, Komisji lub ERRS. Rada dokonuje przeglądu tej decyzji w odpowiednich odstępach czasu, a co najmniej raz na miesiąc. Jeżeli decyzja ta nie zostanie przedłużona z końcem okresu jednego miesiąca, automatycznie traci ona moc. Rada może w każdym czasie stwierdzić, że sytuacja nadzwyczajna już nie występuje.
W przypadku gdy ERRS lub Urząd uznają, że sytuacja nadzwyczajna może wystąpić, wydają poufne zalecenie skierowane do Rady i przedstawiają jej ocenę sytuacji. Rada ocenia wówczas, czy należy zwołać posiedzenie. W trakcie tej procedury gwarantuje się zachowanie należytej poufności.
Jeżeli Rada ogłosi istnienie sytuacji nadzwyczajnej, niezwłocznie informuje o tym należycie Parlament Europejski i Komisję.
Decyzje przyjęte na mocy ust. 4 mają pierwszeństwo wobec wszelkich decyzji przyjętych wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie.
Wszelkie działania podjęte przez właściwe organy w związku z kwestiami, będącymi przedmiotem decyzji na mocy ust. 3 lub 4, muszą być zgodne z tymi decyzjami.
Artykuł 19
Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami w sytuacjach transgranicznych
W przypadkach określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, i bez uszczerbku dla uprawnień określonych w art. 17 Urząd może udzielić właściwym organom wsparcia w osiągnięciu porozumienia zgodnie z procedurą określoną w ust. 2–4 niniejszego artykułu, w przypadku gdy zachodzi dowolna z następujących okoliczności:
na wniosek co najmniej jednego zainteresowanego właściwego organu, jeżeli właściwy organ nie zgadza się z procedurą lub istotą działania lub zaproponowanego działania innego właściwego organu, bądź też z zaniechaniem działania przez inny właściwy organ;
w przypadkach, gdy akty ustawodawcze, o których mowa w art. 1 ust. 2, stanowią, że Urząd może udzielać wsparcia z własnej inicjatywy, w sytuacji gdy na podstawie obiektywnych powodów można stwierdzić, że między właściwymi organami istnieje różnica zdań.
W przypadkach, w których akty ustawodawcze, o których mowa w art. 1 ust. 2, wymagają podjęcia przez właściwe organy wspólnej decyzji oraz w przypadku, gdy zgodnie z tymi aktami Urząd może z własnej inicjatywy wspierać zainteresowane właściwe organy w osiągnięciu porozumienia zgodnie z procedurą określoną w ust. 2–4 niniejszego artykułu, zakłada się, że różnica zdań istnieje, jeżeli organy te nie podejmą wspólnej decyzji w terminach określonych w tych aktach.
W następujących przypadkach zainteresowane właściwe organy bez zbędnej zwłoki powiadamiają Urząd, że nie osiągnięto porozumienia:
w przypadku gdy w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, został określony termin osiągnięcia porozumienia między właściwymi organami i ma miejsce jedno z poniższych zdarzeń:
określony termin upłynął; lub
co najmniej dwa zainteresowane właściwe organy w oparciu o obiektywne powody stwierdzą istnienie różnicy zdań;
w przypadku gdy w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, nie został określony termin osiągnięcia porozumienia między właściwymi organami i ma miejsce jedno z poniższych zdarzeń:
co najmniej dwa zainteresowane właściwe organy w oparciu o obiektywne powody stwierdzą istnienie różnicy zdań; lub
minęły dwa miesiące od daty otrzymania przez właściwy organ wniosku innego właściwego organu o podjęcie określonego działania w celu wypełnienia obowiązków wynikających z tych aktów, a organ, do którego się zwrócono, nie podjął jeszcze decyzji mającej na celu uwzględnienie wniosku.
W oczekiwaniu na decyzję Urzędu zgodnie z procedurą określoną w art. 44 ust. 4 w przypadkach, w których akty ustawodawcze,, o których mowa w art. 1 ust. 2, wymagają podjęcia wspólnej decyzji, wszystkie właściwe organy zaangażowane w proces podejmowania wspólnej decyzji odraczają swoje indywidualne decyzje. W przypadku gdy Urząd zdecyduje się podjąć działanie, wszystkie właściwe organy zaangażowane w proces podejmowania wspólnej decyzji odraczają swoje decyzje do zakończenia procedury określonej w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.
Artykuł 20
Rozstrzyganie sporów międzysektorowych pomiędzy właściwymi organami
Zgodnie z procedurą określoną w art. 19 i 56 Wspólny Komitet rozstrzyga spory międzysektorowe, które mogą wystąpić między dwoma lub większą liczbą właściwych organów, jak określono odpowiednio w art. 4 pkt 2 niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) 1093/2010 i rozporządzenia (UE) 1094/2010.
Artykuł 21
Kolegia organów nadzoru
Urząd odgrywa węzłową rolę w zapewnianiu konsekwentnego i spójnego funkcjonowania kolegiów organów nadzoru dla instytucji transgranicznych w całej Unii, z uwzględnieniem ryzyka systemowego generowanego przez uczestników rynków finansowych, o którym mowa w art. 23, i w stosownych przypadkach zwołuje posiedzenie kolegium.
Na użytek niniejszego ustępu i ust. 1 niniejszego artykułu Urząd jest uznawany za „właściwy organ” w rozumieniu stosownych przepisów.
Urząd może:
gromadzić i wymieniać wszelkie istotne informacje we współpracy z właściwymi organami, by ułatwiać pracę kolegium oraz stworzyć centralny system i zarządzać nim w celu udostępniania tych informacji właściwym organom w kolegium;
inicjować i koordynować ogólnounijne testy warunków skrajnych – zgodnie z art. 32 – w celu oceny odporności uczestników rynków finansowych, w szczególności ryzyka systemowego generowanego przez uczestników rynków finansowych, o którym mowa w art. 23, na niekorzystne zmiany na rynku oraz w celu oceny możliwości wzrostu ryzyka systemowego generowanego przez kluczowych uczestników rynków finansowych w sytuacjach skrajnych, zapewniając przy tym stosowanie na poziomie krajowym spójnej metodyki w takich testach, a także w stosownych przypadkach wydawać właściwym organom zalecenie wyeliminowania problemów stwierdzonych w trakcie testu warunków skrajnych, w tym zalecenie przeprowadzenia szczegółowych ocen. Może on zalecić właściwym organom przeprowadzenie kontroli na miejscu, przy czym może uczestniczyć w takich kontrolach na miejscu, w celu zapewnienia porównywalności i wiarygodności metod, praktyk i wyników ogólnounijnych ocen;
propagować skuteczne i efektywne działania nadzorcze, m.in. oceniając zagrożenia, na jakie są lub mogą być narażeni uczestnicy rynków finansowych w sytuacjach skrajnych;
nadzorować, zgodnie z zadaniami i uprawnieniami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, zadania realizowane przez właściwe organy; oraz
wystąpić z wnioskiem, by dane kolegium kontynuowało dyskusje w każdym przypadku, gdy Urząd uzna, że dana decyzja skutkowałaby nieprawidłowym stosowaniem prawa unijnego lub nie przyczyniałaby się do realizacji celu, jakim jest konwergencja praktyk nadzorczych. Urząd może także wymagać zaplanowania posiedzenia kolegium lub dodania do porządku obrad nowego punktu.
Artykuł 22
Przepisy ogólne dotyczące ryzyka systemowego
Urząd należycie uwzględnia ryzyko systemowe w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 1092/2010. Urząd zajmuje się wszelkim ryzykiem zakłócenia świadczenia usług finansowych:
spowodowanym upośledzeniem całego lub części systemu finansowego; oraz
mogącym spowodować poważne negatywne konsekwencje dla rynku wewnętrznego i realnej gospodarki.
Urząd w stosownych przypadkach uwzględnia monitorowanie i ocenę ryzyka systemowego w oparciu o prace ERRS i Urzędu oraz reaguje na ostrzeżenia i zalecenia ERRS zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1092/2010.
Urząd opracowuje we współpracy z ERRS i zgodnie z art. 23 wspólne podejście do identyfikacji i mierzenia ryzyka systemowego generowanego przez kluczowych uczestników rynków finansowych, w tym, w stosownych przypadkach, wskaźniki ilościowe i jakościowe.
Wskaźniki te odgrywają bardzo istotną rolę podczas określania stosownych działań nadzorczych. Urząd monitoruje stopień zbieżności czynionych ustaleń w celu propagowania wspólnego podejścia.
Bez uszczerbku dla aktów, o których mowa w art. 1 ust. 2, Urząd sporządza w razie potrzeby dodatkowe wytyczne i zalecenia dla kluczowych uczestników rynków finansowych w celu uwzględnienia generowanego przez nich ryzyka systemowego.
Urząd zapewnia uwzględnianie ryzyka systemowego stwarzanego przez kluczowych uczestników rynków finansowych przy opracowywaniu projektu regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych w dziedzinach określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2.
W następstwie postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego na podstawie akapitu pierwszego Rada Organów Nadzoru może wydać zainteresowanym właściwym organom odpowiednie zalecenia podjęcia stosownych działań.
Urząd może w tym celu skorzystać z uprawnień powierzonych mu na mocy niniejszego rozporządzenia, w tym art. 35.
Artykuł 23
Identyfikacja i mierzenie ryzyka systemowego
Artykuł 24
Stała zdolność reagowania na ryzyka systemowe
Artykuł 25
Procedury naprawcze
Artykuł 26
Europejski system obejmujący krajowe systemy rekompensat dla inwestorów
Artykuł 27
Europejski system postępowania naprawczego i ustalenia dotyczące finansowania
Urząd uczestniczy w pracach nad kwestiami dotyczącymi równych warunków działania oraz nad łącznym wpływem na instytucje finansowe wszelkich systemów opłat i składek, które mogą być wprowadzone, by zapewnić równomierne rozłożenie obciążeń, jak również nad wpływem zachęt – służących ograniczaniu ryzyka systemowego – jako elementu spójnego i wiarygodnego programu naprawczego.
▼M3 —————
Artykuł 28
Delegowanie zadań i kompetencji
Właściwe organy informują Urząd o umowach w sprawie delegowania zadań lub kompetencji, które zamierzają zawrzeć. Umowy te powinny być zawierane nie wcześniej niż po upływie jednego miesiąca od poinformowania Urzędu o zamiarze ich zawarcia.
Urząd może wydać opinię w sprawie planowanej umowy w ciągu miesiąca od uzyskania informacji o zamiarze jej zawarcia.
Urząd publikuje w odpowiedni sposób zawarte przez właściwe organy umowy w sprawie delegowania zadań lub kompetencji, tak aby wszystkie zainteresowane strony były należycie poinformowane.
Artykuł 29
Wspólna kultura nadzoru
Urząd odgrywa aktywną rolę w tworzeniu wspólnej unijnej kultury nadzoru i spójnych praktyk nadzorczych, a także w zapewnianiu jednolitych procedur i spójnych podejść na terytorium Unii. Urząd wykonuje przynajmniej następujące działania:
wydawanie opinii dla właściwych organów;
ustanawianie unijnych strategicznych priorytetów w zakresie nadzoru zgodnie z art. 29a;
tworzenie grup koordynacyjnych zgodnie z art. 45b w celu propagowania konwergencji praktyk nadzorczych i wskazywania najlepszych praktyk;
promowanie skutecznej dwustronnej i wielostronnej wymiany pomiędzy właściwymi organami informacji dotyczących wszystkich istotnych kwestii, w tym cyberbezpieczeństwa i cyberataków, z pełnym poszanowaniem obowiązujących przepisów w zakresie poufności i ochrony danych przewidzianych w odpowiednich unijnych; aktach ustawodawczych;
przyczynianie się do tworzenia wysokiej jakości jednolitych standardów nadzorczych, w tym w zakresie standardów sprawozdawczości, a także międzynarodowych standardów księgowości zgodnie z art. 1 ust. 3;
dokonywanie przeglądu stosowania odpowiednich regulacyjnych standardów technicznych i wykonawczych standardów technicznych przyjmowanych przez Komisję, a także wytycznych i zaleceń wydawanych przez Urząd, oraz, w stosownych przypadkach, proponowanie zmian; oraz
ustanawianie sektorowych i międzysektorowych programów szkoleń, w tym w zakresie innowacji technologicznych, ułatwianie wymian personelu oraz zachęcanie właściwych organów do częstszego korzystania z programów oddelegowania pracowników oraz innych narzędzi; oraz
wdrożenie systemu monitorowania służącego do oceny istotnych zagrożeń środowiskowych, społecznych i związanych z zarządzaniem, z uwzględnieniem porozumienia paryskiego do konwencji ramowej ONZ w sprawie zmiany klimatu.
W celu ustanowienia wspólnej kultury nadzoru Urząd opracowuje i aktualizuje unijny podręcznik nadzoru dotyczący nadzoru nad uczestnikami rynków finansowych w Unii, należycie uwzględniający charakter, skalę i złożoność ryzyk, praktyki biznesowe, modele biznesowe i wielkość instytucji finansowych i rynków, w tym wynikające z innowacji technologicznych zmiany –uczestników rynków finansowych i samych rynków. Unijny podręcznik nadzoru określa najlepsze praktyki i określa wysokiej jakości metody i procesy.
W stosownych przypadkach Urząd przeprowadza otwarte konsultacje publiczne w sprawie opinii, o których mowa w ust. 1 lit. a), oraz narzędzi i instrumentów, o których mowa w niniejszym ustępie. Analizuje on także, w stosownych przypadkach, potencjalne koszty i korzyści z nimi związane. Te konsultacje i analizy muszą być proporcjonalne do zakresu, charakteru i wpływu opinii lub narzędzi i instrumentów. W razie potrzeby Urząd zasięga również porady Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych.
Artykuł 29a
Unijne strategiczne priorytety w zakresie nadzoru
Po odbyciu dyskusji na forum Rady Organów Nadzoru oraz z uwzględnieniem uwag otrzymanych od właściwych organów, dotychczasowych prac przeprowadzonych przez instytucje Unii oraz analiz, ostrzeżeń i zaleceń opublikowanych przez ERRS, Urząd wskazuje co najmniej co trzy lata oraz do dnia 31 marca maksymalnie dwa priorytety o ogólnounijnym znaczeniu, które odzwierciedlają przyszłe zmiany i tendencje. Właściwe organy uwzględniają te priorytety wskazane przy opracowywaniu swoich programów prac oraz powiadamiają o nich odpowiednio Urząd. Urząd omawia odnośne działania do praeprowadzenia przez właściwe organy w następnym roku i wyciąga stosowne wnioski. Urząd omawia ewentualne działania następcze, które mogą obejmować wytyczne i zalecenia skierowane do właściwych organów oraz wzajemne oceny w odnośnym obszarze.
Priorytety o ogólnounijnym znaczeniu wskazane przez Urząd nie uniemożliwiają właściwym organom stosowania ich najlepszych praktyk, podejmowania działań w oparciu o ich dodatkowe priorytety krajowe oraz w odpowiedzi na zmiany sytuacji, a także uwzględniają specyfikę poszczególnych państw.
Artykuł 30
Wzajemne oceny właściwych organów
Wzajemna ocena obejmuje ocenę między innymi następujących aspektów:
adekwatności zasobów, stopnia niezależności i ustaleń dotyczących zarządzania właściwego organu, przy szczególnym uwzględnieniu skutecznego stosowania aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, oraz zdolności reagowania na zmiany na rynku;
skuteczności i uzyskanego poziomu konwergencji w stosowaniu prawa Unii i w praktykach nadzorczych, w tym regulacyjnych standardach technicznych i wykonawczych standardach technicznych, wytycznych i zaleceniach przyjętych na mocy art. 10–16, oraz stopnia, w jakim praktyki nadzorcze osiągają cele wyznaczone w prawie Unii;
stosowania najlepszych praktyk opracowanych przez właściwe organy, których przyjęcie przez inne właściwe organy byłoby korzystne;
skuteczności i poziomu konwergencji w zakresie egzekwowania przepisów przyjętych w trakcie wdrażania prawa Unii, w tym sankcji administracyjnych i innych środków administracyjnych zastosowanych wobec osób odpowiedzialnych za nieprzestrzeganie tych przepisów.
Zgodnie z art. 16 ust. 3 właściwe organy dokładają wszelkich starań, aby zastosować się do wszystkich wydanych wytycznych i zaleceń.
Przy opracowywaniu projektów regulacyjnych standardów technicznych lub projektów wykonawczych standardów technicznych zgodnie z art. 10–15 bądź wytycznych lub zaleceń zgodnie z art. 16 Urząd bierze pod uwagę wynik wzajemnej oceny, w tym wszelkie inne informacje uzyskane przez Urząd podczas wykonywania jego zadań, w celu zapewnienia konwergencji najwyższej jakości praktyk nadzorczych.
Artykuł 31
Funkcja koordynacyjna
Urząd wspiera skoordynowaną reakcję na poziomie Unii, między innymi poprzez:
ułatwianie wymiany informacji między właściwymi organami;
określanie zakresu i, w miarę możliwości i w stosownych przypadkach, sprawdzanie wiarygodności informacji, które powinny być udostępnione wszystkim zainteresowanym właściwym organom;
nie naruszając przepisów art. 19, prowadzenie niewiążącej mediacji na wniosek właściwych organów lub z własnej inicjatywy;
niezwłoczne powiadamianie ERRS o wszelkich potencjalnych sytuacjach nadzwyczajnych;
podejmowanie odpowiednich działań w przypadku rozwoju sytuacji, który może zagrozić funkcjonowaniu rynków finansowych, celem koordynacji działań podejmowanych przez odpowiednie właściwe organy;
stosowanie odpowiednich środków w celu koordynacji działań podejmowanych przez odpowiednie właściwe organy z myślą o ułatwianiu wchodzenia na rynek podmiotów stosujących innowacje technologiczne lub wprowadzania na rynek produktów opartych na innowacjach technologicznych;
gromadzenie informacji otrzymanych od właściwych organów zgodnie z art. 21 i 35 będących wynikiem wypełniania przez uczestników rynku prowadzących działalność w więcej niż jednym państwie członkowskim ich regulacyjnych obowiązków z zakresu sprawozdawczości. Urząd dzieli się tymi informacjami z innymi zainteresowanym właściwymi organami.
Artykuł 31a
Wymiana informacji dotyczących kompetencji i reputacji
Urząd, wraz z Europejskim Urzędem Nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru) Bankowego) i Europejskim Urzędem Nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), ustanawia system wymiany informacji istotnych z punktu widzenia prowadzonej przez właściwe organy oceny kompetencji i reputacji posiadaczy znacznych pakietów akcji, dyrektorów i osób pełniących kluczowe funkcje uczestnika rynku finansowego zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.
Artykuł 31b
Funkcja koordynacyjna w odniesieniu do zleceń, transakcji i działalności o znaczących skutkach transgranicznych
Jeżeli właściwy organ posiada dowody lub jasne przesłanki pochodzące z różnych źródeł, pozwalające podejrzewać, że zlecenia, transakcje i inna działalność o znaczących skutkach transgranicznych zagrażają prawidłowemu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych lub stabilności systemu finansowego w Unii, niezwłocznie powiadamia o tym Urząd i dostarcza mu odpowiednie informacje. Urząd może wydawać opinię w sprawie odpowiednich działań następczych skierowaną do właściwych organów państw członkowskich, w których miała miejsce podejrzana działalność.
Artykuł 32
Ocena zmian na rynku, w tym testów warunków skrajnych
Urząd inicjuje i koordynuje ogólnounijne oceny odporności uczestników rynków finansowych na niekorzystne zmiany na rynku. W tym celu Urząd opracowuje:
wspólną metodykę oceny wpływu scenariuszy ekonomicznych na sytuację finansową uczestnika rynku finansowego, z uwzględnieniem między innymi zagrożeń wynikających z niekorzystnych zmian środowiskowych;
wspólną metodykę identyfikacji uczestników rynków finansowych, których należy objąć ogólnounijnymi ocenami;
wspólne podejścia w zakresie informowania o wynikach przeprowadzonych ocen odporności uczestników rynku finansowego;
wspólną metodykę oceny wpływu poszczególnych produktów lub procesów dystrybucji na sytuację finansową uczestnika rynku finansowego i na proces informowania inwestorów i konsumentów;
wspólną metodykę oceny wpływu zagrożeń środowiskowych na stabilność finansową uczestników rynków finansowych.
Do celów niniejszego ustępu Urząd współpracuje z ERRS.
Z zastrzeżeniem zadań ERRS określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1092/2010, raz w roku, a w razie potrzeby częściej, Urząd przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i ERRS oceny tendencji, potencjalnych zagrożeń i słabości w obszarze podlegającym jego kompetencjom, w połączeniu ze wskaźnikami, o których mowa w art. 22 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.
W ocenach tych Urząd zamieszcza klasyfikację głównych zagrożeń i słabości, a także, w stosownych przypadkach, zaleca działania zapobiegawcze bądź zaradcze.
Artykuł 33
Współpraca międzynarodowa, w tym równoważność
Jeżeli państwo trzecie – zgodnie z obowiązującym aktem delegowanym przyjętym przez Komisję na podstawie art. 9 dyrektywy (UE) 2015/849 – figuruje w wykazie jurysdykcji mających strategiczne braki w krajowych systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii, Urząd nie zawiera porozumień administracyjnych z organami regulacyjnymi i organami nadzoru tego państwa trzeciego. Nie wyklucza to innych form współpracy między Urzędem a danymi organami państwa trzeciego w celu zmniejszenia zagrożeń dla systemu finansowego Unii.
Ponadto Urząd sprawdza, czy kryteria, na podstawie których podjęto decyzje w sprawie równoważności, oraz wszelkie określone w nich warunki są nadal spełniane.
Urząd może utrzymywać kontakty z odpowiednimi organami w państwach trzecich. Urząd przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji oraz Europejskiemu Urzędowi Nadzoru (Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego) i Europejskiemu Urzędowi Nadzoru (Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) poufne sprawozdanie zawierające podsumowanie ustaleń, jakich dokonał w trakcie monitorowania wszystkich równoważnych państw trzecich. W sprawozdaniu szczególną uwagę poświęca się zwłaszcza skutkom dla stabilności finansowej, integralności rynku, ochrony inwestorów lub funkcjonowania rynku wewnętrznego.
W przypadku gdy Urząd zidentyfikuje istotne zmiany w zakresie regulacji, nadzoru lub praktyk dotyczących egzekwowania przepisów w państwach trzecich, o których mowa w niniejszym ustępie, które mogą mieć wpływ na stabilność finansową Unii lub jednego państwa członkowskiego lub większej ich liczby, integralność rynku, ochronę inwestorów lub funkcjonowanie rynku wewnętrznego, bez zbędnej zwłoki informuje o tym Parlament Europejski, Radę i Komisję w trybie poufnym.
Bez uszczerbku dla konkretnych wymagań określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, i z zastrzeżeniem warunków określonych w ust. 1 zdanie drugie niniejszego artykułu, Urząd współpracuje, w miarę możliwości, z odpowiednimi właściwymi organami z państw trzecich, których ramy regulacyjne i nadzorcze zostały uznane za równoważne. Co do zasady współpraca ta odbywa się na podstawie porozumień administracyjnych zawartych z odpowiednimi organami tych państw trzecich. Podczas negocjowania takich porozumień administracyjnych Urząd uwzględnia postanowienia dotyczące następujących kwestii:
mechanizmów, które pozwalają Urzędowi uzyskiwać wszelkie istotne informacje, w tym informacje na temat systemu regulacyjnego, informacje dotyczące podejścia nadzorczego, istotnych zmian na rynkach i wszelkich zmian, które mogą mieć wpływ na decyzję w sprawie równoważności;
w zakresie, w jakim jest to konieczne do kontroli realizacji takich decyzji w sprawie równoważności – procedur dotyczących koordynacji działań nadzorczych, w tym – w stosownych przypadkach – kontroli na miejscu.
Urząd informuje Komisję, w przypadku gdy właściwy organ państwa trzeciego odmówi zawarcia takiego porozumienia administracyjnego lub gdy odmówi skutecznej współpracy.
W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 43 ust. 5, Urząd przedstawia informacje na temat porozumień administracyjnych uzgodnionych z organami nadzoru, organizacjami międzynarodowymi lub administracjami z państw trzecich oraz informacje dotyczące pomocy, której Urząd udzielił Komisji przy przygotowywaniu decyzji w sprawie równoważności, oraz na temat monitorowania przez Urząd zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu.
▼M3 —————
Artykuł 35
Gromadzenie informacji
W przypadku gdy informacje nie są dostępne lub nie są udostępniane na mocy ust. 1 lub 5 w sposób terminowy, Urząd może skierować należycie uzasadniony i umotywowany wniosek bezpośrednio do stosownych uczestników ryku finansowego. W umotywowanym wniosku podaje się powody, dla których informacje dotyczące poszczególnych uczestników rynku finansowego są niezbędne.
Urząd informuje zainteresowane właściwe organy o wnioskach wystosowanych zgodnie z niniejszym ustępem i z ust. 5.
Na wniosek Urzędu właściwe organy wspierają Urząd w gromadzeniu informacji.
Artykuł 36
Relacje z ERRS
▼M3 —————
W drodze odpowiedniej procedury decyzyjnej Urząd podejmuje decyzję w sprawie wszelkich działań, które należy podjąć w odpowiedzi na problemy wskazane w ostrzeżeniach i zaleceniach, zgodnie z uprawnieniami przyznanymi Urzędowi na mocy niniejszego rozporządzenia.
Jeżeli Urząd nie podejmuje działań w związku z ostrzeżeniem lub zaleceniem, informuje on ERRS o powodach niepodjęcia działania. ERRS informuje o tym Parlament Europejski zgodnie z art. 19 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1092/2010. ERRS informuje również o tym Radę.
W przypadku gdy adresat zalecenia ERRS nie zamierza się do niego zastosować, informuje o tym Radę Organów Nadzoru i omawia z nią powody niepodjęcia działania.
Jeżeli właściwy organ informuje – zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1092/2010 – Parlament Europejski, Radę, Komisję i ERRS o działaniach podjętych w odpowiedzi na zalecenie ERRS, właściwy organ należycie uwzględnia opinie Rady Organów Nadzoru.
▼M3 —————
Artykuł 37
Grupa Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych
W celu ułatwienia prowadzenia konsultacji z zainteresowanymi stronami w dziedzinach związanych z zadaniami Urzędu, powołuje się Grupę Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych. Zasięga się opinii Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych w odniesieniu do działań podejmowanych zgodnie z art. 10–15 dotyczącym regulacyjnych standardów technicznych i wykonawczych standardów technicznych oraz, w zakresie, w którym nie dotyczą one poszczególnych uczestników rynków finansowych, zgodnie z art. 16 dotyczącym wytycznych i zaleceń. Jeśli trzeba pilnie podjąć działania, a konsultacje stają się niemożliwe, informuje się jak najszybciej Grupę Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych.
Grupa Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych zbiera się co najmniej cztery razy w roku.
W skład Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych wchodzi 30 członków, z których:
13 członków reprezentuje – w stosunku gwarantującym równowagę – uczestników rynków finansowych działających w Unii;
13 członków reprezentuje przedstawicieli pracowników uczestników rynków finansowych działających w Unii, konsumentów, użytkownicy usług finansowych oraz przedstawicieli MŚP; oraz
czterech członków to niezależni, wybitni naukowcy.
Parlament Europejski, ilekroć wpłynie taki wniosek, może wezwać przewodniczącego Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych do złożenia przed nim oświadczenia i udzielenia odpowiedzi na wszelkie pytania posłów.
Urząd przekazuje Grupie Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych wszystkie niezbędne informacje, z zastrzeżeniem zachowania tajemnicy służbowej, zgodnie z art. 70 niniejszego rozporządzenia i zapewnia jej odpowiednią obsługę administracyjną. Członkom Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych reprezentującym organizacje typu non profit – z wyjątkiem przedstawicieli branży – zapewnia się odpowiedni zwrot kosztów. Taki zwrot kosztów uwzględnia wykonane przez członków prace przygotowawcze i dalsze działania oraz jest co najmniej równy stawkom zwrotu kosztów przysługującego urzędnikom zgodnie z tytułem V rozdział 1 sekcja 2 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej i warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, ustanowionych rozporządzeniem Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 ( 12 ) (regulamin pracowniczy). Grupa Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych może utworzyć grupy robocze do spraw technicznych. Kadencja członków Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych wynosi cztery lata, a po tym okresie przeprowadza się nową procedurę wyboru.
Członkowie Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych mogą pełnić swoje funkcje przez dwie kolejne kadencje.
Jeżeli członkowie Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych nie są w stanie uzgodnić porady, dopuszcza się wydanie odrębnej porady przez jedną trzecią jej członków lub przez członków reprezentujących jedną grupę zainteresowanych stron.
Grupa Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, Bankowa Grupa Interesariuszy, Grupa Interesariuszy z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji oraz Grupa Interesariuszy z Sektora Pracowniczych Programów Emerytalnych mogą wydawać wspólne porady w kwestiach dotyczących prac Europejskich Urzędów Nadzoru na podstawie art. 56 dotyczącego wspólnych stanowisk i wspólnych aktów.
Artykuł 38
Środki ochronne
W przypadku gdy dane państwo członkowskie uzna, że decyzja podjęta na mocy art. 19 ust. 3 wpływa na jego obowiązki budżetowe, w ciągu dwóch tygodni od przekazania decyzji Urzędu właściwemu organowi, państwo to może powiadomić Urząd i Komisję o tym, że właściwy organ nie wykona przedmiotowej decyzji.
W powiadomieniu tym państwo członkowskie precyzyjnie i szczegółowo wyjaśnia, dlaczego i w jaki sposób wspomniana decyzja wpływa na jego obowiązki budżetowe.
W przypadku takiego powiadomienia zawiesza się stosowanie decyzji Urzędu.
W terminie jednego miesiąca od dokonania powiadomienia przez państwo członkowskie, Urząd informuje to państwo członkowskie, czy utrzymuje swoją decyzję, czy też ją zmienia lub uchyla. Jeżeli decyzja zostaje utrzymana lub zmieniona, Urząd stwierdza, że nie ma ona wpływu na obowiązki budżetowe.
W przypadku gdy Urząd utrzymuje swoją decyzję, Rada – na jednym ze swoich posiedzeń, nie później niż dwa miesiące po tym, jak Urząd poinformował dane państwo członkowskie zgodnie z akapitem czwartym – podejmuje, większością oddanych głosów, decyzję o tym, czy decyzja Urzędu zostaje utrzymana.
Jeżeli Rada, po rozpatrzeniu sprawy, nie podejmie decyzji o utrzymaniu decyzji Urzędu zgodnie z akapitem piątym, decyzja Urzędu traci moc.
W przypadku gdy dane państwo członkowskie uzna, że decyzja podjęta na mocy art. 18 ust. 3 wpływa na jego obowiązki budżetowe, w ciągu trzech dni roboczych od przekazania decyzji Urzędu właściwemu organowi, państwo to może powiadomić Urząd, Komisję i Radę o tym, że właściwy organ nie wykona przedmiotowej decyzji.
W powiadomieniu tym państwo członkowskie precyzyjnie i szczegółowo wyjaśnia, dlaczego i w jaki sposób wspomniana decyzja wpływa na jego obowiązki budżetowe.
W przypadku takiego powiadomienia zawiesza się stosowanie decyzji Urzędu.
W terminie dziesięciu dni roboczych Rada zwołuje posiedzenie i podejmuje – zwykłą większością głosów swoich członków – decyzję o tym, czy decyzja Urzędu zostaje uchylona.
Jeżeli Rada, po rozpatrzeniu sprawy, nie podejmie decyzji o uchyleniu decyzji Urzędu, zgodnie z akapitem czwartym, cofa się zawieszenie stosowania decyzji Urzędu.
Jeżeli Rada podjęła zgodnie z ust. 3 decyzję, w której nie uchyla decyzji Urzędu dotyczącej art. 18 ust. 3, a zainteresowane państwo członkowskie nadal uważa, że ta decyzja Urzędu wpływa na jego obowiązki budżetowe, dane państwo członkowskie może powiadomić o tym Komisję i Urząd oraz zwrócić się do Rady o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zainteresowane państwo członkowskie jasno określa powody, dla których nie zgadza się z decyzją Rady.
W terminie czterech tygodni po powiadomieniu, o którym mowa w akapicie pierwszym, Rada potwierdza swoją pierwotną decyzję lub podejmuje nową decyzję zgodnie z ust. 3.
Rada może przedłużyć ten czterotygodniowy okres o kolejne cztery tygodnie, jeżeli wymagają tego szczególne okoliczności sprawy.
Artykuł 39
Procedury podejmowania decyzji
ROZDZIAŁ III
STRUKTURA ORGANIZACYJNA
SEKCJA 1
Rada Organów Nadzoru
Artykuł 40
Skład
W skład Rady Organów Nadzoru wchodzą:
Przewodniczący;
szefowie krajowych organów publicznych właściwych w zakresie nadzoru nad uczestnikami rynku finansowego w poszczególnych państwach członkowskich, którzy zobowiązani są spotykać się osobiście co najmniej dwa razy w roku;
jeden przedstawiciel Komisji, któremu nie przysługuje prawo głosu;
jeden przedstawiciel ERRS, któremu nie przysługuje prawo głosu;
po jednym przedstawicielu z dwóch pozostałych Europejskich Urzędów Nadzoru, którym nie przysługuje prawo głosu.
W celu podejmowania działań objętych zakresem stosowania rozporządzenia (UE) 2021/23 członkowi Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), może, w stosownych przypadkach, towarzyszyć przedstawiciel organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w każdym państwie członkowskim, któremu to przedstawicielowi nie przysługuje prawo głosu.
Rada Organów Nadzoru może podjąć decyzję o dopuszczeniu obserwatorów.
Dyrektor Wykonawczy może uczestniczyć w posiedzeniach Rady Organów Nadzoru bez prawa głosu.
Artykuł 41
Komitety wewnętrzne
Każdemu członkowi niezależnego zespołu przysługuje jeden głos.
Niezależny zespół przyjmuje decyzje, jeżeli za ich przyjęciem głosuje co najmniej czterech jego członków.
Każdemu członkowi niezależnego zespołu przysługuje jeden głos.
Niezależny zespół przyjmuje decyzje, jeżeli za ich przyjęciem głosuje co najmniej czterech jego członków.
Każdemu członkowi niezależnego zespołu przysługuje jeden głos.
Niezależny zespół przyjmuje decyzje, jeżeli za ich przyjęciem głosuje co najmniej czterech jego członków.
Artykuł 42
Niezależność Rady Organów Nadzoru
Artykuł 43
Zadania
▼M3 —————
Przed dniem 30 września każdego roku Rada Organów Nadzoru, działając na podstawie wniosku Zarządu, przyjmuje program prac Urzędu na kolejny rok oraz przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.
Program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.
Rada Organów Nadzoru przyjmuje wieloletni program prac Urzędu i przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.
Wieloletni program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.
Artykuł 43a
Przejrzystość decyzji podejmowanych przez Radę Organów Nadzoru
Niezależnie od art. 70, w terminie sześciu tygodni od każdego posiedzenia Rady Organów Nadzoru, Urząd co najmniej udostępnia Parlamentowi Europejskiemu wyczerpujący i rzeczowy protokół tego posiedzenia, w tym opatrzony uwagami wykaz decyzji, umożliwiający zrozumienie w pełni przebiegu dyskusji. W takim protokole nie uwzględnia się dyskusji na forum Rady Organów Nadzoru poświęconych poszczególnym uczestnikom rynków finansowych, chyba że art. 75 ust. 3 lub akty ustawodawcze, o których mowa w art. 1 ust. 2, stanowią inaczej.
Artykuł 44
Proces decyzyjny
W odniesieniu do aktów określonych w art. 10–16 niniejszego rozporządzenia oraz środków i decyzji podejmowanych na mocy art. 9 ust. 5 akapit trzeci niniejszego rozporządzenia oraz przepisów rozdziału VI niniejszego rozporządzenia i w drodze odstępstwa od przepisów akapitu pierwszego niniejszego ustępu Rada Organów Nadzoru podejmuje decyzje kwalifikowaną większością głosów swoich członków, jak określono w art. 16 ust. 4 TUE oraz w art. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych.
Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu nad decyzjami, o których mowa w akapicie drugim.
W odniesieniu do składu zespołów powoływanych zgodnie z art. 41 ust. 2, 3 i 4 oraz członków komitetu ds. wzajemnej oceny, o którym mowa w art. 30 ust. 2, Rada Organów Nadzoru, rozpatrując propozycje Przewodniczącego, dąży do osiągnięcia konsensusu. W przypadku braku konsensusu decyzje Rady Organów Nadzoru są podejmowane większością trzech czwartych głosów jej członków posiadających prawo głosu. Każdy członek posiadający prawo głosu ma jeden głos.
W odniesieniu do decyzji przyjmowanych na podstawie art. 18 ust. 3 i 4, i w drodze odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu, Rada Organów Nadzoru podejmuje decyzje na podstawie zwykłą większością głosów jej członków.
Członkowie bez prawa głosu i obserwatorzy, z wyjątkiem Dyrektora Wykonawczego nie uczestniczą w obradach Rady Organów Nadzoru poświęconych poszczególnym uczestnikom rynków finansowych, chyba że art. 75 ust. 3 lub akty ustawodawcze, o których mowa w art. 1 ust. 2, stanowią inaczej.
SEKCJA 2
Zarząd
Artykuł 45
Skład
Każdy członek Zarządu poza Przewodniczącym ma zastępcę, który może go zastąpić, gdy nie może on uczestniczyć w posiedzeniach.
Artykuł 45a
Proces podejmowania decyzji
Artykuł 45b
Grupy koordynacyjne
Artykuł 46
Niezależność Zarządu
Członkowie Zarządu działają niezależnie i obiektywnie w wyłącznym interesie Unii jako całości oraz nie zwracają się o instrukcje do instytucji lub organów unijnych, żadnego rządu ani do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani też nie przyjmują takich instrukcji.
Państwa członkowskie, instytucje lub organy Unii ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie usiłują wywierać wpływu na członków Zarządu przy wykonywaniu ich zadań.
Artykuł 47
Zadania
SEKCJA 3
Przewodniczący
Artykuł 48
Powołanie i zadania
Urząd jest reprezentowany przez Przewodniczącego, który jest niezależnym profesjonalistą zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy.
Przewodniczący jest odpowiedzialny za przygotowywanie prac Rady Organów Nadzoru, w tym ustalanie porządku obrad, który podlega przyjęciu przez Radę Organów Nadzoru, zwoływanie posiedzeń oraz poddawanie punktów porządku obrad pod decyzję, oraz przewodniczy posiedzeniom Rady Organów Nadzoru.
Przewodniczący jest odpowiedzialny za ustalanie porządku obrad Zarządu, który podlega przyjęciu przez Zarząd, oraz przewodniczy posiedzeniom Zarządu.
Przewodniczący może zwrócić się do Zarządu o rozważenie utworzenia grupy koordynacyjnej zgodnie z art. 45b.
W przypadku gdy Przewodniczący nie spełnia już warunków określonych w art. 49 lub został uznany za winnego poważnego uchybienia, Rada może, działając na wniosek Komisji zatwierdzony przez Parlament Europejski, przyjąć decyzję o odwołaniu go z urzędu.
Rada Organów Nadzoru wybiera także spośród jej członków Wiceprzewodniczącego, który będzie pełnił zadania Przewodniczącego w czasie jego nieobecności. Wiceprzewodniczący nie może być wybrany spośród członków Zarządu.
W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec pięcioletniej kadencji Przewodniczącego, Rada Organów Nadzoru ocenia:
wyniki osiągnięte podczas pierwszej kadencji i sposób ich osiągnięcia;
zadania i potrzeby Urzędu w następnych latach.
Do celów oceny, o której mowa w akapicie pierwszym, zadania Przewodniczącego wykonuje Wiceprzewodniczący.
Rada może, działając na wniosek Rady Organów Nadzoru i przy wsparciu Komisji, a także po uwzględnieniu oceny, o której mowa w akapicie pierwszym, może jednokrotnie przedłużyć kadencję Przewodniczącego.
Artykuł 49
Niezależność Przewodniczącego
Z zastrzeżeniem roli Rady Organów Nadzoru w odniesieniu do zadań Przewodniczącego, Przewodniczący nie zwraca się o instrukcje do instytucji lub organów Unii, żadnego rządu ani do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani też nie przyjmuje takich instrukcji.
Państwa członkowskie, instytucje ani organy Unii ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie dążą do wywierania wpływu na Przewodniczącego w wykonywaniu jego zadań.
Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 68, po zakończeniu pełnienia swojej funkcji Przewodniczący jest nadal zobowiązany do zachowania uczciwości i rozwagi w odniesieniu do przyjmowania pewnych stanowisk lub korzyści.
Artykuł 49a
Wydatki
Przewodniczący podaje do wiadomości publicznej informacje o wszystkich spotkaniach odbytych z podmiotami zewnętrznymi w terminie dwóch tygodni od spotkania i o wszystkich przyjętych zaproszeniach. Wydatki rejestruje się jawnie zgodnie z regulaminem pracowniczym.
▼M3 —————
SEKCJA 4
Dyrektor Wykonawczy
Artykuł 51
Powołanie
W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec kadencji Dyrektora Wykonawczego Rada Organów Nadzoru dokonuje w szczególności oceny:
wyników osiągniętych podczas pierwszej kadencji i sposobu ich osiągnięcia;
zadań i potrzeb Urzędu w następnych latach.
Na podstawie tej oceny, o której mowa w akapicie pierwszym, Rada Organów Nadzoru może jednokrotnie odnowić kadencję Dyrektora Wykonawczego.
Artykuł 52
Niezależność
Bez uszczerbku dla odnośnych funkcji Zarządu i Rady Organów Nadzoru w odniesieniu do zadań Dyrektora Wykonawczego, Dyrektor Wykonawczy nie może zwracać się o instrukcje do instytucji ani organów unijnych, rządu państwa członkowskiego, ani podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie może przyjmować takich instrukcji.
Państwa członkowskie, instytucje lub organy Unii ani żadne inne podmioty publiczne czy prywatne nie dążą do wywierania wpływu na Dyrektora Wykonawczego w wykonywaniu jego zadań.
Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 68, Dyrektor Wykonawczy po ustąpieniu ze stanowiska wciąż jest zobowiązany do zachowania uczciwości i dyskrecji w odniesieniu do obejmowania pewnych stanowisk lub przyjmowaniu pewnych korzyści.
Artykuł 53
Zadania
ROZDZIAŁ IV
WSPÓLNE ORGANY EUROPEJSKICH URZĘDÓW NADZORU
SEKCJA 1
Wspólny Komitet Europejskich Urzędów Nadzoru
Artykuł 54
Ustanowienie
Wspólny Komitet stanowi forum, w ramach którego Urząd prowadzi regularną i ścisłą współpracę, aby zapewnić międzysektorową spójność – przy uwzględnieniu specyfiki poszczególnych sektorów – z Europejskim Urzędem Nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru Bankowego) i Europejskim Urzędem Nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zwłaszcza w odniesieniu do:
Artykuł 55
Skład
Wspólny Komitet uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny. W regulaminie mogą zostać określeni inni uczestnicy posiedzeń Wspólnego Komitetu.
Posiedzenia Wspólnego Komitetu odbywają się co najmniej raz na trzy miesiące.
Artykuł 56
Wspólne stanowiska i wspólne akty
W ramach zadań Urzędu określonych w rozdziale II niniejszego rozporządzenia, a w szczególności w kontekście wykonania dyrektywy 2002/87/WE, w stosownych przypadkach Urząd wypracowuje w drodze konsensusu wspólne stanowiska z Europejskim Urzędem Nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) oraz z Europejskim Urzędem Nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru Bankowego), w zależności od przypadku.
Jeżeli wymaga tego prawo Unii, środki na mocy art. 10–16 oraz decyzje na mocy art. 17, 18 i 19 niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do stosowania dyrektywy 2002/87/WE i innych aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, które wchodzą również w zakres kompetencji Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego) lub Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), są przyjmowane równolegle, w stosownych przypadkach, przez Urząd, Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) oraz Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych).
Artykuł 57
Podkomitety
SEKCJA 2
Komisja Odwoławcza
Artykuł 58
Skład i działanie
W skład Komisji Odwoławczej wchodzi sześciu członków i sześciu zastępców, które to osoby muszą cieszyć się dużym uznaniem i posiadać udokumentowaną odpowiednią wiedzę z zakresu prawa Unii oraz międzynarodowe doświadczenie zawodowe na wystarczająco wysokim poziomie w dziedzinie bankowości, ubezpieczeń, pracowniczych programów emerytalnych, rynków papierów wartościowych lub innych usług finansowych, z wyłączeniem aktualnego personelu właściwych organów lub innych krajowych lub unijnych instytucji lub organów zaangażowanych w działalność Urzędu oraz członków Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych. Członkowie lub ich zastępcy muszą być obywatelami państwa członkowskiego oraz muszą posiadać gruntowną znajomość co najmniej dwóch języków urzędowych Unii. Komisja Odwoławcza musi dysponować fachową wiedzą prawniczą wystarczającą do zapewnienia specjalistycznych opinii prawnych dotyczących legalności, w tym proporcjonalności, wykonywania uprawnień przez Urząd.
Komisja Odwoławcza wyznacza swojego przewodniczącego.
Po otrzymaniu krótkiej listy kandydatów Parlament Europejski może wezwać kandydatów na członków i ich zastępców – do złożenia przed nim oświadczenia i udzielenia odpowiedzi na wszelkie pytania posłów.
Parlament Europejski, ilekroć wpłynie taki wniosek, może wezwać członków Komisji Odwoławczej do złożenia przed nim oświadczenia oraz udzielenia odpowiedzi na wszelkie pytania posłów, z wyjątkiem oświadczeń, pytań lub odpowiedzi dotyczących indywidualnych spraw będących przedmiotem decyzji Komisji Odwoławczej lub toczących się przed Komisją Odwoławczą.
Artykuł 59
Niezależność i bezstronność
Każda strona postępowania odwoławczego może zgłosić sprzeciw wobec udziału członka Komisji Odwoławczej z powodów, o których mowa w ust. 1 i 2, lub w przypadku podejrzenia o stronniczość.
Podstawą sprzeciwu nie może być obywatelstwo członka; sprzeciw nie jest też dopuszczalny, jeżeli strona postępowania odwoławczego – wiedząc o istnieniu podstaw do zgłoszenia sprzeciwu – dokonała innej czynności procesowej niż zgłoszenie sprzeciwu co do składu Komisji Odwoławczej.
Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję dotyczącą działania, które należy podjąć w przypadkach określonych w ust. 1 i 2, bez udziału zainteresowanego członka.
Przy podejmowaniu tej decyzji zainteresowanego członka zastępuje w Komisji Odwoławczej jego zastępca. Jeżeli zastępca znajduje się w podobnej sytuacji, Przewodniczący wyznacza osobę zastępującą spośród innych zastępców.
Członkowie Komisji Odwoławczej zobowiązują się działać niezależnie i w interesie publicznym.
W tym celu składają oni oświadczenie o zobowiązaniach i deklarację, w której wykazują brak interesów, który mógłby zaważyć na ich niezależności, albo ujawniają wszelkie bezpośrednie lub pośrednie interesy, które mogłyby zaważyć na ich niezależności.
Oświadczenie i deklaracja składane są corocznie w formie pisemnej i podawane są do publicznej wiadomości.
ROZDZIAŁ V
ŚRODKI ODWOŁAWCZE
Artykuł 60
Odwołania
Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania w terminie trzech miesięcy od jego złożenia.
Odwołanie wniesione zgodnie z ust. 1 nie ma skutku zawieszającego.
Komisja Odwoławcza może jednak zawiesić wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli uzna, że wymagają tego okoliczności.
Artykuł 60a
Przekroczenie kompetencji przez Urząd
Każda osoba fizyczna lub prawna może przesłać Komisji uzasadnioną opinię, jeżeli uzna, że Urząd – działając na podstawie art. 16 i 16b – przekroczył swoje kompetencje, w tym działając niezgodnie z zasadą proporcjonalności w rozumieniu art. 1 ust. 5, a takie przekroczenie kompetencji ma bezpośredni i indywidualny wpływ na daną osobę.
Artykuł 61
Skargi przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej
ROZDZIAŁ VI
PRZEPISY FINANSOWE
Artykuł 62
Budżet Urzędu
Dochody Urzędu, będącego organem europejskim zgodnie z art. 70 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 ( 13 ) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”) składają się w szczególności z połączenia następujących elementów:
obowiązkowe składki uiszczane przez krajowe organy władzy publicznej właściwe w zakresie nadzoru nad uczestnikami rynku finansowego; składki są wnoszone w wysokości wyliczanej wnosi się zgodnie z zasadą ważenia głosów określoną w art. 3 ust. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych. Do celów niniejszego artykułu art. 3 ust. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych stosuje się nadal po dniu 31 października 2014 r. wskazanym w tym protokole;
dotację unijną zapisaną w budżecie ogólnym Unii Europejskiej (sekcja „Komisja”);
opłaty uiszczane na rzecz Urzędu w przypadkach określonych w odpowiednich instrumentach prawa unijnego;
dobrowolne wkłady wnoszone przez państwa członkowskie lub obserwatorów;
uzgodnione opłaty za publikacje, szkolenia oraz za inne usługi świadczone przez Urząd, w przypadku gdy specjalnie o ich realizację zwrócił się co najmniej jeden właściwy organy.
Wszelkie dobrowolne wkłady wnoszone przez państwa członkowskie lub obserwatorów nie są przyjmowane, jeżeli ich przyjęcie rzutowałoby negatywnie na niezależność i bezstronność Urzędu. Za rzutujące negatywnie na niezależność i bezstronność Urzędu nie uważa się dobrowolnych wkładów, które stanowią rekompensatę z tytułu kosztów realizacji zadań przekazanych Urzędowi przez właściwy organ.
Artykuł 63
Ustanawianie budżetu
Artykuł 64
Wykonanie i kontrola budżetu
Do dnia 15 czerwca każdego roku księgowy Urzędu przesyła również księgowemu Komisji pakiet sprawozdawczy w znormalizowanym formacie ustalonym przez księgowego Komisji do celów związanych z konsolidacją.
Artykuł 65
Przepisy finansowe
Przepisy finansowe mające zastosowanie do Urzędu przyjmuje Zarząd po konsultacji z Komisją. Przepisy te nie mogą odbiegać od rozporządzenia delegowanego Komisji(UE) 2019/715 ( 14 ), o ile nie jest to wymagane ze względu na szczególne potrzeby operacyjne w zakresie funkcjonowania Urzędu i jedynie wówczas, gdy Komisja wyrazi na to wcześniej zgodę.
Artykuł 66
Środki zwalczania nadużyć finansowych
ROZDZIAŁ VII
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 67
Przywileje i immunitety
Do Urzędu i jego pracowników zastosowanie ma Protokół (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej załączony do Traktatu o Unii Europejskiej oraz TFUE.
Artykuł 68
Personel
Artykuł 69
Odpowiedzialność Urzędu
Artykuł 70
Obowiązek zachowania tajemnicy służbowej
Bez uszczerbku dla przypadków, do których zastosowanie ma prawo karne, wszelkie poufne informacje uzyskane przez osoby, o których mowa w ust. 1, podczas wykonywania ich obowiązków nie mogą zostać ujawnione żadnej innej osobie ani organowi, z wyjątkiem informacji w postaci skróconej lub zbiorczej uniemożliwiającej zidentyfikowanie poszczególnych uczestników rynku finansowego.
Obowiązek przewidziany w ust. 1 niniejszego artykułu oraz w akapicie pierwszym niniejszego ustępu nie uniemożliwia Urzędowi i właściwym organom korzystania z informacji na potrzeby egzekwowania aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, a w szczególności na potrzeby postępowań mających na celu przyjęcie decyzji.
Te same wymogi dotyczące tajemnicy służbowej mają również zastosowanie do obserwatorów biorących udział w posiedzeniach Zarządu i Rady Organów Nadzoru oraz uczestniczących w działaniach Urzędu.
Informacje te podlegają warunkom dotyczącym tajemnicy służbowej, o których mowa w ust. 1 i 2. Urząd wprowadza w swoim regulaminie wewnętrznym ustalenia praktyczne służące wdrożeniu zasad poufności, o których mowa w ust. 1 i 2.
Artykuł 71
Ochrona danych
Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich dotyczących przetwarzania przez nie danych osobowych na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/679 lub dla obowiązków Urzędu dotyczących przetwarzania przez niego danych osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 ( 17 ) (rozporządzenie dotyczące ochrony danych osobowych przez instytucje i organy UE) podczas wypełniania powierzonych mu obowiązków.
Artykuł 72
Dostęp do dokumentów
Artykuł 73
Ustalenia językowe
Artykuł 74
Umowa w sprawie siedziby
Niezbędne ustalenia dotyczące lokali, które mają zostać przekazane Urzędowi w państwie członkowskim, w którym znajduje się jego siedziba, oraz obiektów udostępnianych przez to państwo, jak również szczegółowe przepisy mające zastosowanie w tym państwie członkowskim do pracowników Urzędu i członków ich rodzin określa umowa w sprawie siedziby między Urzędem a państwem członkowskim, która została przez nich zawarta po uzyskaniu zgody Zarządu.
Państwo członkowskie zapewnia Urzędowi najlepsze możliwe warunki do prowadzenia działalności, w tym wielojęzyczne placówki szkolne o orientacji europejskiej i odpowiednie połączenia komunikacyjne.
Artykuł 75
Udział państw trzecich
ROZDZIAŁ VIII
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Artykuł 76
Relacje z Komitetem Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych
Urząd uznaje się za następcę prawnego Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych. Najpóźniej w dniu ustanowienia Urzędu wszystkie aktywa i zobowiązania oraz wszystkie bieżące operacje Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych zostają automatycznie przekazane Urzędowi. Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych sporządza sprawozdanie, w którym wykazuje swoją końcową sytuację po stronie aktywów i zobowiązań na dzień tego przekazania. Sprawozdanie to jest badane i zatwierdzane przez Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych i Komisję.
Artykuł 77
Przepisy przejściowe dotyczące personelu
Wszystkim pracownikom posiadającym umowę o pracę, o której mowa w ust. 1, proponuje się możliwość zawarcia umów na czas określony na mocy art. 2 lit. a) warunków zatrudnienia innych pracowników w różnych grupach zaszeregowania określonych w planie zatrudnienia Urzędu.
Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia organ uprawniony do zawierania umów przeprowadzi wewnętrzną procedurę rekrutacyjną ograniczoną do pracowników posiadających umowę zawartą z Komitetem Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych lub jego sekretariatem w celu sprawdzenia umiejętności, operatywności i uczciwości zatrudnianych osób. Wewnętrzna procedura rekrutacyjna w pełni uwzględnia umiejętności i doświadczenie, jakie dana osoba wykaże podczas wykonywania swoich obowiązków przed zatrudnieniem.
Artykuł 78
Przepisy krajowe
Państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe działania, by zapewnić skuteczne stosowanie niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 79
Zmiany
W decyzji nr 716/2009/WE wprowadza się zmianę polegającą na wykreśleniu Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych z wykazu beneficjentów wymienionych w sekcji B załącznika do tej decyzji.
Artykuł 80
Uchylenie
Niniejszym uchyla się decyzję Komisji 2009/77/WE ustanawiającą Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2011 r.
Artykuł 81
Przegląd
Do dnia 31 grudnia 2021 r., a następnie co trzy lata Komisja publikuje ogólne sprawozdanie dotyczące doświadczeń uzyskanych w związku z działalnością Urzędu oraz stosowaniem procedur ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Sprawozdanie to zawiera między innymi ocenę:
skuteczności i konwergencji praktyk nadzorczych osiągniętych przez właściwe organy:
niezależności właściwych organów oraz konwergencji standardów równoważnych zasadom ładu korporacyjnego;
bezstronność, obiektywność i autonomię Urzędu;
funkcjonowania kolegiów organów nadzoru;
postępów dokonanych w zakresie konwergencji w dziedzinie zapobiegania kryzysom, zarządzania w sytuacjach kryzysowych i rozwiązywania takich sytuacji, w tym w dziedzinie unijnych mechanizmów finansowania;
roli Urzędu w odniesieniu do ryzyka systemowego;
zastosowania klauzuli ochronnej ustanowionej w art. 38;
zastosowania wiążącej mediacji ustanowionej w art. 19;
funkcjonowania Wspólnego Komitetu.
Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, stwierdza także, czy:
należy nadal oddzielnie nadzorować banki, ubezpieczenia, pracownicze programy emerytalne, papiery wartościowe i rynki finansowe;
należy zastosować nadzór ostrożnościowy i prowadzić nadzór nad działalnością oddzielnie czy też przez ten sam organ nadzoru;
należy uprościć i wzmocnić strukturę ESNF w celu zwiększenia spójności między poziomami makro i mikro oraz między Europejskimi Urzędami Nadzoru;
ewolucja ESNF jest spójna z ewolucją w skali globalnej;
w ramach ESNF istnieje wystarczająca różnorodność i wysoka jakość;
istnieje odpowiedni poziom odpowiedzialności i przejrzystości w odniesieniu do wymogów dotyczących publikowania;
zasoby Urzędu są odpowiednie, aby mógł on realizować powierzone mu obowiązki;
wybór siedziby Urzędu jest trafny, czy też należy przenieść Europejskie Urzędy Nadzoru do jednej siedziby, aby usprawnić koordynację ich działań.
Artykuł 82
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r., z wyjątkiem art. 76 i art. 77 ust. 1 i 2, które stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Urząd ustanawia się z dniem 1 stycznia 2011 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
( 1 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1).
( 2 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).
( 3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie prospektu, który ma być publikowany w związku z ofertą publiczną papierów wartościowych lub dopuszczeniem ich do obrotu na rynku regulowanym oraz uchylenia dyrektywy 2003/71/WE (Dz.U. L 168 z 30.06.2017, s. 12).
( 4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).
( 5 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73).
( 6 ) Zob. s. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego.
( 7 ) Zob. s. 12 niniejszego Dziennika Urzędowego.
( 8 ) Zob. s. 48 niniejszego Dziennika Urzędowego.
( 9 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/23 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie ram na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do kontrahentów centralnych oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, (UE) nr 648/2012, (UE) nr 600/2014, (UE) nr 806/2014 i (UE) 2015/2365 oraz dyrektywy 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2007/36/WE, 2014/59/UE i (UE) 2017/1132 (Dz.U. L 022 z 22.1.2021, s. 1).
( 10 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
( 11 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii (Dz.U. L 305 z 26.11.2019, s. 17).
( 12 ) Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1.
( 13 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).
( 14 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/715 z dnia 18 grudnia 2018 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów utworzonych na podstawie TFUE oraz Traktatu Euratom, o których mowa w art. 70 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (Dz.U. L 122 z 10.05.2019, s. 1).
( 15 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1).
( 16 ) Decyzja Komisji (UE, Euratom) 2015/444 z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 72 z 17.3.2015, s. 53).
( 17 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).
( 18 ) Dz.U. 17 z 6.10.1958, s. 385.