TEKST skonsolidowany: 32013R0576 — PL

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

▼B

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) nr 576/2013

z dnia 12 czerwca 2013 r.

w sprawie przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 998/2003

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych oraz przepisy dotyczące kontroli zgodności takiego przemieszczania.

Artykuł 2

Zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych do państwa członkowskiego z innego państwa członkowskiego lub z terytorium lub państwa trzeciego.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla:

rozporządzenia (WE) nr 338/97;

jakichkolwiek krajowych środków przyjętych, opublikowanych i udostępnionych ogółowi społeczeństwa przez państwa członkowskie w celu ograniczenia przemieszczania niektórych gatunków lub ras zwierząt domowych ze względów innych niż względy związane ze zdrowiem zwierząt.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

„przemieszczanie o charakterze niehandlowym” oznacza każde przemieszczanie, którego celem nie jest sprzedaż ani przeniesienie własności zwierzęcia domowego;

„zwierzę domowe” oznacza zwierzę należące do gatunku wymienionego w załączniku I, które towarzyszy swojemu właścicielowi lub osobie upoważnionej podczas przemieszczania o charakterze niehandlowym, oraz za które podczas takiego przemieszczania o charakterze niehandlowym odpowiedzialny jest właściciel lub taka osoba upoważniona;

„właściciel” oznacza osobę fizyczną wskazaną jako właściciel w dokumencie identyfikacyjnym;

„osoba upoważniona” oznacza każdą osobę fizyczną, którą właściciel upoważnił pisemnie do przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierzęcia domowego w imieniu właściciela;

„transponder” oznacza przeznaczone wyłącznie do odczytu pasywne urządzenie identyfikacyjne wykorzystujące określoną częstotliwość radiową;

„dokument identyfikacyjny” oznacza dokument sporządzony zgodnie z wzorem określonym w aktach wykonawczych, które mają być przyjęte zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, umożliwiający wyraźną identyfikację zwierzęcia domowego oraz kontrolę stanu jego zdrowia pod względem zgodności z niniejszym rozporządzeniem;

„upoważniony lekarz weterynarii” oznacza każdego lekarza weterynarii, którego właściwy organ upoważnił do wykonywania określonych czynności zgodnie z niniejszym rozporządzeniem lub aktami przyjętymi zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

„urzędowy lekarz weterynarii” oznacza każdego lekarza weterynarii wyznaczonego przez właściwy organ;

„kontrola dokumentów” oznacza weryfikację dokumentu identyfikacyjnego towarzyszącego zwierzęciu domowemu;

„kontrola tożsamości” oznacza sprawdzenie zgodności dokumentu identyfikacyjnego ze zwierzęciem domowym oraz, w stosownych przypadkach, sprawdzenie obecności i zgodności oznakowania;

„punkt wjazdu podróżnych” oznacza każdy obszar wyznaczony przez państwa członkowskie do celów kontroli, o których mowa w art. 34 ust. 1.

Artykuł 4

Obowiązek ogólny

Przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych spełniającego wymogi dotyczące zdrowia zwierząt określone w niniejszym rozporządzeniu nie można zabronić, ograniczać ani utrudniać ze względów dotyczących zdrowia zwierząt innych niż wynikające ze stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 5

Maksymalna liczba zwierząt domowych

Maksymalna liczba zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A, które mogą towarzyszyć właścicielowi lub osobie upoważnionej podczas jednorazowego przemieszczania o charakterze niehandlowym, nie może przekraczać pięciu.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 maksymalna liczba zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A może przekraczać pięć, jeśli spełnione zostaną następujące warunki:

przemieszczanie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych odbywa się w celu uczestnictwa w konkursach, wystawach, wydarzeniach sportowych lub w szkoleniach związanych z takimi wydarzeniami;

właściciel lub osoba upoważniona przedstawią dowody na piśmie, że dane zwierzęta domowe zostały zarejestrowane jako uczestniczące w wydarzeniu, o którym mowa w lit. a), lub w stowarzyszeniu, które organizuje takie wydarzenia;

wiek zwierząt domowych wynosi ponad sześć miesięcy.

Państwa członkowskie mogą przeprowadzać standardowe wyrywkowe kontrole, aby sprawdzić prawidłowość informacji przedstawionych w związku z ust. 2 lit. b).

W przypadku gdy maksymalna liczba zwierząt domowych, o których mowa w ust. 1, zostaje przekroczona, a warunki, o których mowa w ust. 2, nie są spełnione, te zwierzęta domowe muszą spełniać określone w dyrektywie 92/65/EWG wymogi dotyczące zdrowia zwierząt dla danych gatunków, a państwa członkowskie zapewniają, aby te zwierzęta zostały poddane kontroli weterynaryjnej przewidzianej odpowiednio w dyrektywach 90/425/EWG lub 91/496/EWG.

Aby zapobiec sytuacjom, w których przemieszczanie o charakterze handlowym zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część B jest oszukańczo upozorowane jako przemieszczanie zwierząt domowych o charakterze niehandlowym, Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 39 w celu ustanowienia przepisów określających maksymalną liczbę zwierząt domowych należących do tych gatunków, jakie mogą towarzyszyć właścicielowi lub osobie upoważnionej podczas pojedynczego przemieszczenia o charakterze niehandlowym.

Nie później niż w dniu 29 czerwca 2018 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące wykonania niniejszego artykułu. Na podstawie swojego sprawozdania Komisja proponuje, w razie konieczności, zmianę niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO PRZEMIESZCZANIA O CHARAKTERZE NIEHANDLOWYM ZWIERZĄT DOMOWYCH DO PAŃSTWA CZŁONKOWSKIEGO Z INNEGO PAŃSTWA CZŁONKOWSKIEGO

SEKCJA 1

Zwierzęta domowe należące do gatunków wymienionych w załączniku I część A

Artykuł 6

Warunki mające zastosowanie do przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A

Zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A nie przemieszcza się do państwa członkowskiego z innego państwa członkowskiego, chyba że spełniają poniższe warunki:

są one oznakowane zgodnie z art. 17 ust. 1;

zostały poddane szczepieniu przeciwko wściekliźnie spełniającemu wymogi dotyczące ważności określone w załączniku III;

zastosowano wobec nich wszelkie profilaktyczne środki zdrowotne dotyczące chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna przyjęte zgodnie z art. 19 ust. 1;

towarzyszy im dokument identyfikacyjny należycie wypełniony i wystawiony zgodnie z art. 22.

Artykuł 7

Odstępstwo od warunku szczepienia przeciwko wściekliźnie w odniesieniu do młodych zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A

Z zastrzeżeniem ust. 2, państwa członkowskie mogą, na zasadzie odstępstwa od art. 6 lit. b), udzielać zezwoleń na przemieszczanie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A na ich terytoria z innych państw członkowskich, jeżeli zwierzęta te:

są w wieku poniżej 12 tygodni i nie zostały zaszczepione przeciwko wściekliźnie; albo

są w wieku od 12 do 16 tygodni i zostały zaszczepione przeciwko wściekliźnie, ale nie spełniają wymogów dotyczących ważności, o których mowa w załączniku III pkt 2 lit. e).

Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać wydane tylko wówczas, jeżeli:

właściciel lub osoba upoważniona dostarczą podpisane oświadczenie, że od urodzenia do chwili przemieszczenia o charakterze niehandlowym zwierzęta domowe nie miały żadnego kontaktu z dzikimi zwierzętami należącymi do gatunków podatnych na wściekliznę; albo

zwierzętom domowym towarzyszy ich matka, od której są w dalszym ciągu zależne, a na podstawie jej dokumentu identyfikacyjnego można ustalić, że przed ich urodzeniem matkę poddano szczepieniu przeciwko wściekliźnie, które było zgodne z wymogami dotyczącymi ważności określonymi w załączniku III.

Komisja może w drodze aktu wykonawczego przyjmować przepisy dotyczące formatu, szaty graficznej i języków oświadczeń, o których mowa w ust. 2 lit. a) niniejszego artykułu. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 41 ust. 2.

Artykuł 8

Odstępstwo od warunku szczepienia przeciwko wściekliźnie w odniesieniu do zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A

Na zasadzie odstępstwa od art. 6 lit. b) można zezwolić na bezpośrednie przemieszczanie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A, które nie zostały zaszczepione przeciwko wściekliźnie, między państwami członkowskimi lub ich częściami zgodnie z procedurą, o której mowa w ust. 2, na wspólny wniosek zainteresowanych państw członkowskich.

Komisja przyjmuje w drodze aktu wykonawczego wykaz państw członkowskich upoważnionych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu do zawierania umów wzajemnych w celu zastosowania odstępstwa od art. 6 lit. b). Wykaz ten wskazuje części tych państw członkowskich, do których mogą zostać zastosowane odstępstwa.

Aby znaleźć się w wykazie, o którym mowa w ust. 2, państwa członkowskie zainteresowane zawarciem takiej umowy wzajemnej składają Komisji wspólny wniosek, obejmujący szczegóły projektu umowy, na podstawie którego mogą one wykazać – uwzględniając określone w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) procedury dotyczące oświadczeń własnych dotyczących uznania państwa lub strefy za wolne od wścieklizny – że spełniają co najmniej następujące warunki:

w państwach członkowskich składających wniosek działają systemy ciągłego monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do wścieklizny;

państwa członkowskie składające wniosek lub te części ich terytoriów, których dotyczy wniosek, są wolne od wścieklizny oraz zgodnie z wynikami otrzymywanymi z systemów, o których mowa w lit. a), nie stwierdzono przypadków wścieklizny wśród zwierząt dziko żyjących na terytoriach tych państw członkowskich lub ich częściach przez co najmniej dwa lata poprzedzające wspólny wniosek;

państwa członkowskie składające wniosek wdrożyły skuteczne i efektywne środki kontrolne w celu zapobiegania wprowadzeniu wścieklizny na ich terytoria i jej rozprzestrzenianiu na tych terytoriach;

wniosek dotyczący odstępstwa od art. 6 lit. b) jest uzasadniony i proporcjonalny do zagrożeń dla zdrowia publicznego lub dla zdrowia zwierząt, związanych z bezpośrednim przemieszczaniem o charakterze niehandlowym niezaszczepionych zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A, z jednego z państw członkowskich, które złożyły wniosek, do innego takiego państwa lub części jego terytorium.

Wspólny wniosek musi zawierać informacje adekwatne, wiarygodne i potwierdzone naukowo.

Komisja w drodze aktu wykonawczego usuwa państwa członkowskie z wykazu, o którym mowa w ust. 2, w odniesieniu do całego ich terytorium lub jego części, w przypadku gdy w związku z jakąkolwiek zmianą danych określonych w ust. 3 stosowanie odstępstwa przestaje mieć uzasadnienie.

Akty wykonawcze, o których mowa w ust. 2 i 4, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 41 ust. 2.

W należycie uzasadnionych nagłych przypadkach związanych z zagrożeniem dla zdrowia publicznego lub dla zdrowia zwierząt Komisja aktualizuje – w drodze aktów wykonawczych mających natychmiastowe zastosowanie – wykaz państw członkowskich lub ich części, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 41 ust. 3.

SEKCJA 2

Zwierzęta domowe należące do gatunków wymienionych w załączniku I część B

Artykuł 9

Warunki mające zastosowanie do przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część B

O ile Komisja nie przyjmie zgodnie z art. 19 ust. 1 aktu delegowanego w odniesieniu do zwierząt domowych należących do jednego z gatunków wymienionych w załączniku I część B, przemieszczanie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych należących do tego gatunku z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego podlega warunkom określonym w ust. 2 niniejszego artykułu.

Zwierzęta domowe należące do gatunków, o których mowa w ust. 1, mogą być przemieszczane z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego tylko, jeżeli spełniają następujące warunki:

są oznakowane lub opisane zgodnie z wymogami przyjętymi zgodnie z art. 17 ust. 2;

zastosowano wobec nich wszelkie profilaktyczne środki zdrowotne w zakresie chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna przyjęte zgodnie z art. 19 ust. 1;

towarzyszy im dokument identyfikacyjny należycie wypełniony i wystawiony zgodnie z art. 29.

W oczekiwaniu na przyjęcie stosownych aktów delegowanych, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie mogą stosować przepisy krajowe do przemieszczania o charakterze niehandlowym na ich terytorium z innego państwa członkowskiego zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część B, pod warunkiem że przepisy te:

są stosowane proporcjonalnie do zagrożeń dla zdrowia publicznego lub dla zdrowia zwierząt związanych z przemieszczaniem o charakterze niehandlowym zwierząt domowych należących do tych gatunków; oraz

nie są bardziej rygorystyczne niż przepisy stosowane do handlu zwierzętami należącymi do tych gatunków zgodnie z dyrektywami 92/65/EWG lub 2006/88/WE.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO PRZEMIESZCZANIA O CHARAKTERZE NIEHANDLOWYM ZWIERZĄT DOMOWYCH DO PAŃSTWA CZŁONKOWSKIEGO Z TERYTORIUM LUB PAŃSTWA TRZECIEGO

SEKCJA 1

Zwierzęta domowe należące do gatunków wymienionych w załączniku I część A

Artykuł 10

Warunki mające zastosowanie do przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A

Zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A nie przemieszcza się do państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego, chyba że spełniają one następujące warunki:

są one oznakowane zgodnie z art. 17 ust. 1;

zostały poddane szczepieniu przeciwko wściekliźnie spełniającemu wymogi dotyczące ważności określone w załączniku III;

zostały poddane badaniu poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania, które spełnia wymogi dotyczące ważności określone w załączniku IV;

zastosowano wobec nich wszelkie profilaktyczne środki zdrowotne w zakresie chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna przyjęte zgodnie z art. 19 ust. 1;

towarzyszy im dokument identyfikacyjny należycie wypełniony i wystawiony zgodnie z art. 26.

Zwierzęta domowe należące do gatunków wymienionych w załączniku I część A mogą zostać przemieszczone do państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego innego niż te, które wymieniono w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13 ust. 1, jedynie przez punkty wjazdu podróżnych znajdujące się w wykazie zgodnie z art. 34 ust. 3.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 państwa członkowskie mogą zezwolić na przemieszczanie zarejestrowanych psów wojskowych lub psów poszukiwawczych i ratowniczych przez inny punkt wjazdu niż punkt wjazdu podróżnych, pod warunkiem że:

właściciel lub osoba upoważniona złożyła z wyprzedzeniem wniosek o wydanie zezwolenia, a państwo członkowskie wydało takie zezwolenie; oraz

psy sprawdzane są zgodnie z art. 34 ust. 2 w miejscu wyznaczonym do tego celu przez właściwy organ pod kątem zgodności z ustaleniami zawartymi w zezwoleniu, o którym mowa w lit. a) niniejszego ustępu.

Artykuł 11

Odstępstwo od warunku szczepienia przeciwko wściekliźnie w odniesieniu do młodych zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A

Z zastrzeżeniem ust. 2, państwa członkowskie mogą, na zasadzie odstępstwa od art. 10 ust. 1 lit. b), udzielać zezwoleń na przemieszczanie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A na ich terytoria z terytoriów lub państw trzecich, które zostały wymienione w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13 ust. 1 lub 2, jeżeli zwierzęta te:

są w wieku poniżej 12 tygodni i nie zostały zaszczepione przeciwko wściekliźnie; albo

są w wieku od 12 do 16 tygodni i zostały zaszczepione przeciwko wściekliźnie, ale nie spełniają jeszcze wymogów ważności, o których mowa w załączniku III pkt 2 lit. e).

Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać wydane tylko wówczas, jeżeli:

właściciel lub osoba upoważniona dostarczy podpisane oświadczenie, że od urodzenia do chwili przemieszczenia o charakterze niehandlowym zwierzęta domowe nie miały żadnego kontaktu z dzikimi zwierzętami należącymi do gatunków podatnych na wściekliznę; albo

Późniejsze przemieszczanie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, do innego państwa członkowskiego jest jednak zakazane z wyjątkiem przypadków, w których przemieszcza się je zgodnie z warunkami określonymi w art. 6 lub gdy udzielono zezwolenia na takie przemieszczanie zgodnie z art. 7, a państwo członkowskie przeznaczenia również udzieliło zezwolenia na przemieszczanie na jego terytorium z terytoriów lub państw trzecich zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 12

Odstępstwo od warunku wykonania badania poziomu przeciwciał metodą miareczkowania w odniesieniu do zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A

Na zasadzie odstępstwa od art. 10 ust. 1 lit. c) badanie poziomu przeciwciał metodą miareczkowania w przypadku gatunków wymienionych w załączniku I część A nie jest wymagane w odniesieniu do zwierząt domowych przemieszczanych do państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego wymienionego w wykazie zgodnie z art. 13 ust. 1 lub 2:

bezpośrednio z tych terytoriów lub państw trzecich; albo

po pobycie wyłącznie na obszarze jednego lub większej liczby tych terytoriów lub państw trzecich; albo

po tranzycie przez terytorium lub państwo trzecie inne niż te, które zostały wymienione w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13 ust. 1 lub 2, pod warunkiem że właściciel lub osoba upoważniona przedstawi podpisane oświadczenie, że w czasie takiego tranzytu dane zwierzęta domowe nie miały kontaktu ze zwierzętami należącymi do gatunków podatnych na zakażenie wścieklizną i pozostały zamknięte w środku transportu lub na terenie międzynarodowego portu lotniczego.

Komisja może w drodze aktu wykonawczego przyjmować przepisy dotyczące formatu, szaty graficznej i języków oświadczeń, o których mowa ust. 1 lit. c) niniejszego artykułu. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 41 ust. 2.

Artykuł 13

Ustanowienie wykazu terytoriów i państw trzecich

Komisja przyjmuje w drodze aktu wykonawczego wykaz terytoriów i państw trzecich, które złożyły wniosek o wpisanie na listę, w którym wykazały, że do zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A stosują przepisy, których treść i skutki są takie same jak przepisów określonych w rozdziale II sekcja 1, w niniejszej sekcji oraz w rozdziale VI sekcja 2, a w stosownych przypadkach również przepisy, które przyjęto zgodnie z tymi przepisami.

Komisja przyjmuje w drodze aktu wykonawczego wykaz terytoriów lub państw trzecich, które złożyły wniosek o wpisanie na listę, w którym wykazały, że w odniesieniu do zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A spełniają przynajmniej następujące kryteria:

istnieje obowiązek powiadamiania właściwych organów o przypadkach wścieklizny;

od co najmniej dwóch lat przed złożeniem wniosku istnieje skuteczny system monitorowania w odniesieniu do wścieklizny, przy czym wymogiem minimalnym jest działający nieprzerwanie program wczesnego wykrywania mający na celu zapewnienie badania zwierząt podejrzewanych o zakażenie wścieklizną i sprawozdawczości w takich przypadkach;

struktura i organizacja ich służb weterynaryjnych i kontroli oraz uprawnienia tych służb i nadzór, jakiemu podlegają, a także środki, jakimi dysponują, w tym personel i możliwości laboratoryjne, są wystarczające do:

(i)

skutecznego stosowania i egzekwowania ustawodawstwa krajowego dotyczącego przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych; oraz

(ii)

zagwarantowania ważności dokumentów identyfikacyjnych w formacie przewidzianym w art. 25 i wystawianych zgodnie z art. 26;

obowiązują i zostały skutecznie wdrożone przepisy dotyczące zapobiegania wściekliźnie i jej zwalczania, aby zminimalizować ryzyko zakażenia zwierząt domowych, w tym przepisy dotyczące przywozu zwierząt domowych z innych państw lub terytoriów, oraz, w stosownych przypadkach, przepisy dotyczące:

(i)

kontroli populacji bezpańskich psów i kotów;

(ii)

szczepienia zwierząt domowych przeciwko wściekliźnie, w szczególności w miejscach, gdzie wścieklizna występuje wśród nietoperzy wampirów; oraz

(iii)

kontroli i zwalczania wścieklizny wśród zwierząt dziko żyjących;

obowiązują przepisy dotyczące licencjonowania i wprowadzania do obrotu szczepionek przeciwko wściekliźnie.

Akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 41 ust. 2.

W przypadku należycie uzasadnionej szczególnej potrzeby związanej z zagrożeniami dla zdrowia publicznego lub dla zdrowia zwierząt, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, aktualizujące wykaz terytoriów lub państw trzecich, o którym mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 41 ust. 3.

SEKCJA 2

Zwierzęta domowe należące do gatunków wymienionych w załączniku I część B

Artykuł 14

Warunki mające zastosowanie do przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część B

O ile Komisja nie przyjmie zgodnie z art. 19 ust. 1 aktu delegowanego w odniesieniu do zwierząt domowych należących do jednego z gatunków wymienionych w załączniku I część B, przemieszczanie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych należących do tego gatunku do państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego podlega warunkom określonym w ust. 2 niniejszego artykułu.

Zwierzęta domowe, o których mowa w ust. 1, mogą być przemieszczane do państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego tylko, jeżeli spełniają następujące warunki:

są oznakowane lub opisane zgodnie z wymogami przyjętymi zgodnie z art. 17 ust. 2;

zastosowano wobec nich wszelkie profilaktyczne środki zdrowotne w zakresie chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna przyjęte zgodnie z art. 19 ust. 1;

towarzyszy im dokument identyfikacyjny należycie wypełniony i wystawiony zgodnie z art. 31;

wwieziono je przez punkt wjazdu podróżnych, o ile przemieszczenie nastąpiło z terytorium lub państwa trzeciego innego niż znajdujące się w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 15.

W oczekiwaniu na przyjęcie stosownych aktów delegowanych, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie mogą stosować przepisy krajowe do przemieszczania o charakterze niehandlowym na ich terytorium z terytorium lub państwa trzeciego zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część B, pod warunkiem że przepisy te:

nie są bardziej rygorystyczne niż przepisy stosowane do przywozu zwierząt należących do tych gatunków zgodnie z dyrektywami 92/65/EWG lub 2006/88/WE.

Artykuł 15

Ustanowienie wykazu terytoriów oraz państw trzecich

Komisja w drodze aktu wykonawczego może przyjąć wykaz terytoriów oraz państw trzecich, które wykazały, że do zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część B stosują przepisy, których treść i skutki są takie same jak przepisów określonych w rozdziale II sekcja 2, w niniejszej sekcji oraz w rozdziale VI sekcja 2, a w stosownych przypadkach również przepisy, które przyjęto zgodnie z tymi przepisami.

SEKCJA 3

Odstępstwo od warunków dotyczących przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych

Artykuł 16

Odstępstwo od warunków mających zastosowanie do przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych między niektórymi państwami i terytoriami

Na zasadzie odstępstwa od art. 10 i 14 przemieszczanie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych między następującymi państwami i terytoriami może nadal odbywać się na warunkach określonych w przepisach krajowych tych państw i terytoriów:

między San Marino a Włochami;

między Watykanem a Włochami;

między Monako a Francją;

między Andorą a Francją;

między Andorą a Hiszpanią;

między Norwegią a Szwecją;

między Wyspami Owczymi a Danią;

między Grenlandią a Danią.

ROZDZIAŁ IV

ZNAKOWANIE I PROFILAKTYCZNE ŚRODKI ZDROWOTNE

SEKCJA 1

Znakowanie

Artykuł 17

Znakowanie zwierząt domowych

Zwierzęta domowe należące do gatunków wymienionych w załączniku I część A oznakowuje się poprzez wszczepienie transpondera lub za pomocą wyraźnie czytelnego tatuażu wykonanego przed dniem 3 lipca 2011 r.

W przypadku gdy transponder, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie spełnia wymogów technicznych określonych w załączniku II, właściciel lub osoba upoważniona zapewnia środki niezbędne do odczytu tego transpondera w czasie każdej weryfikacji oznakowania przewidzianej w art. 22 ust. 1 i 2 oraz art. 26, a także kontroli tożsamości przewidzianej w art. 33 i art. 34 ust. 1.

Zwierzęta domowe należące do gatunków wymienionych w załączniku I część B oznakowuje się lub opisuje z uwzględnieniem szczególnych cech każdego gatunku w sposób zapewniający związek danego zwierzęcia domowego z jego odpowiednim dokumentem identyfikacyjnym.

Biorąc pod uwagę różnorodność gatunków wymienionych w załączniku I część B, Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 39, dotyczących takich wymogów w odniesieniu do konkretnych gatunków w zakresie znakowania lub opisywania zwierząt domowych należących do tych gatunków, z uwzględnieniem wszelkich stosownych wymogów krajowych.

Artykuł 18

Kwalifikacje wymagane do wszczepiania transponderów zwierzętom domowym

W przypadku gdy państwo członkowskie zamierza zezwolić na wszczepianie transponderów osobom innym niż lekarze weterynarii, ustanawia przepisy dotyczące minimalnych kwalifikacji, jakich wymaga się od tych osób.

SEKCJA 2

Profilaktyczne środki zdrowotne w przypadku chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna

Artykuł 19

Profilaktyczne środki zdrowotne i warunki ich stosowania

W przypadku gdy profilaktyczne środki zdrowotne są niezbędne dla ochrony zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt domowych w zakresie zwalczania chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna, które rozprzestrzeniają się wskutek przemieszczania tych zwierząt domowych, Komisja jest uprawniona do przyjęcia zgodnie z art. 39 aktów delegowanych dotyczących profilaktycznych środków zdrowotnych w odniesieniu do konkretnych gatunków w zakresie takich chorób lub zakażeń.

W przypadku gdy wymaga tego szczególnie pilna potrzeba w przypadku zagrożeń dla zdrowia publicznego lub dla zdrowia zwierząt, do aktów delegowanych przyjętych na podstawie niniejszego ustępu ma zastosowanie procedura przewidziana w art. 40.

Profilaktyczne środki zdrowotne dotyczące konkretnych gatunków zatwierdzone aktem delegowanym przyjętym zgodnie z ust. 1 muszą opierać się na odpowiednich, wiarygodnych i zweryfikowanych informacjach naukowych i być stosowane proporcjonalnie do zagrożenia dla zdrowia publicznego lub dla zdrowia zwierząt związanego z przemieszczaniem o charakterze niehandlowym zwierząt domowych podatnych na choroby lub zakażenia inne niż wścieklizna.

Akty delegowane przewidziane w ust. 1 mogą również zawierać:

przepisy w zakresie klasyfikacji państw członkowskich lub ich części w zależności od ich statusu w odniesieniu do zdrowia zwierząt oraz od ich systemów nadzoru i sprawozdawczości w zakresie pewnych chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna;

warunki, które państwa członkowskie mają spełnić, aby nadal były uprawnione do stosowania profilaktycznych środków zdrowotnych, o których mowa w ust. 2;

warunki stosowania i dokumentowania profilaktycznych środków zdrowotnych, o których mowa w ust. 2, przed przemieszczeniem o charakterze niehandlowym zwierząt domowych;

warunki przyznawania odstępstw od stosowania profilaktycznych środków zdrowotnych, o których mowa w ust. 2, w niektórych określonych okolicznościach.

Artykuł 20

Wykaz państw członkowskich lub ich części, o których mowa w art. 19 ust. 3 lit. a)

Komisja może przyjąć w drodze aktu wykonawczego wykazy państw członkowskich lub części terytoriów państw członkowskich, które spełniają przepisy w zakresie klasyfikacji państw członkowskich lub ich części, o których mowa w art. 19 ust. 3 lit. a). Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 41 ust. 2.

ROZDZIAŁ V

DOKUMENTY IDENTYFIKACYJNE

SEKCJA 1

Dokumenty identyfikacyjne na potrzeby przemieszczania o charakterze niehandlowym do państwa członkowskiego z innego państwa członkowskiego zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A

Artykuł 21

Format i treść dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 6 lit. d)

Dokument identyfikacyjny, o którym mowa w art. 6 lit. d), ma format paszportu zgodnie ze wzorem, który należy przyjąć zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, oraz zawiera pozycje przeznaczone do wprowadzenia następujących informacji:

umiejscowienie transpondera lub tatuażu oraz datę jego wszczepienia lub naniesienia albo datę odczytu transpondera lub tatuażu, a także kod alfanumeryczny podawany przez transponder lub widniejący na tatuażu;

imię, gatunek, rasa, płeć, umaszczenie, data urodzenia podana przez właściciela i wszelkie cechy charakterystyczne bądź wyróżniające lub znaki szczególne danego zwierzęcia domowego;

imię i nazwisko oraz dane kontaktowe właściciela;

imię i nazwisko, dane kontaktowe oraz podpis upoważnionego lekarza weterynarii, który wystawia lub uzupełnia dokument identyfikacyjny;

podpis właściciela;

informacje dotyczące szczepienia przeciwko wściekliźnie;

data pobrania próbki krwi do badania poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania;

informacje na temat zastosowania wszelkich profilaktycznych środków zdrowotnych w odniesieniu do chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna;

inne stosowne informacje dotyczące stanu zdrowia zwierzęcia domowego.

Komisja przyjmuje akt wykonawczy określający wzór, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, a także wymogi dotyczące języków, szaty graficznej i zabezpieczeń paszportu, o którym mowa w tym ustępie, oraz przepisy niezbędne do realizacji zmiany paszportów zgodnie z obowiązującym wzorem. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 41 ust. 2.

Paszport, o którym mowa w ust. 1, oznacza się numerem składającym się z kodu ISO państwa członkowskiego, w którym został wystawiony, po którym następuje niepowtarzalny kod alfanumeryczny.

Artykuł 22

Wystawianie i uzupełnianie dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 6 lit. d)

Dokument identyfikacyjny, o którym mowa w art. 6 lit. d), wystawia upoważniony lekarz weterynarii po:

sprawdzeniu, czy zwierzę domowe oznakowano zgodnie z art. 17 ust. 1;

należytym uzupełnieniu stosownych pozycji w dokumencie identyfikacyjnym informacjami, o których mowa w art. 21 ust. 1 lit. a)–d); oraz

podpisaniu dokumentu identyfikacyjnego przez właściciela zwierzęcia.

Po sprawdzeniu czy zwierzę domowe zostało oznakowane zgodnie z art. 17 ust. 1 upoważniony lekarz weterynarii uzupełnia stosowne pozycje w dokumencie identyfikacyjnym informacjami, o których mowa w art. 21 ust. 1 lit. d), f), g) i h), poświadczając w ten sposób zgodność z warunkami, o których mowa w art. 6 lit. b) i c), oraz, w stosownych przypadkach, w art. 27 lit. b pkt (ii).

Niezależnie od akapitu pierwszego uzupełnienia informacji, o których mowa w art. 21 ust. 1 lit. h), może dokonać lekarz weterynarii inny niż upoważniony lekarz weterynarii, jeżeli zezwala na to akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 19 ust. 1.

Upoważniony lekarz weterynarii wystawiający dokument identyfikacyjny przechowuje dokumentację zawierającą informacje, o których mowa w art. 21 ust. 1 lit. a)–c) oraz w art. 21 ust. 3, przez minimalny okres, który ma zostać określony przez właściwy organ, jednak nie krótszy niż trzy lata.

W przypadku gdy jest to konieczne, zgodność z warunkami, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, może zostać poświadczona w więcej niż jednym dokumencie identyfikacyjnym w formacie przewidzianym w art. 21 ust. 1.

Artykuł 23

Wydawanie niewypełnionych dokumentów identyfikacyjnych

Właściwe organy zapewniają, aby niewypełnione dokumenty identyfikacyjne były wydawane wyłącznie upoważnionym lekarzom weterynarii oraz aby ich imiona i nazwiska oraz dane kontaktowe zostały zachowane w dokumentacji wraz z adnotacją o numerze, o którym mowa w art. 21 ust. 3.

Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez minimalny okres, który ma zostać określony przez właściwy organ, jednak nie krótszy niż trzy lata.

Artykuł 24

Odstępstwo od formatu dokumentu identyfikacyjnego przewidzianego w art. 21 ust. 1

Na zasadzie odstępstwa od art. 21 ust. 1 państwa członkowskie udzielają zezwolenia na przemieszczanie o charakterze niehandlowym do państwa członkowskiego z innego państwa członkowskiego zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A, którym towarzyszy dokument identyfikacyjny wystawiony zgodnie z art. 26.

W razie konieczności zgodność z wymogami, o których mowa w art. 6 lit. c), dokumentuje się w dokumencie identyfikacyjnym, o którym mowa w ust. 1, po przeprowadzeniu kontroli przewidzianych w art. 34 ust. 1.

SEKCJA 2

Dokumenty identyfikacyjne na potrzeby przemieszczania o charakterze niehandlowym do państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A

Artykuł 25

Format i treść dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. e)

Dokument identyfikacyjny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. e), ma format świadectwa zdrowia zwierzęcia zgodnie ze wzorem, który ma zostać przyjęty zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, oraz zawiera pozycje przeznaczone do wprowadzenia następujących informacji:

gatunek, rasa, data urodzenia podana przez właściciela, płeć i umaszczenie danego zwierzęcia domowego;

niepowtarzalny numer referencyjny świadectwa;

imię i nazwisko oraz dane kontaktowe właściciela lub osoby upoważnionej;

imię i nazwisko, dane kontaktowe oraz podpis urzędnika lub upoważnionego lekarza weterynarii, który wystawia dokument identyfikacyjny;

informacje dotyczące szczepienia przeciwko wściekliźnie;

datę pobrania próbki krwi do badania poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania;

informacje na temat zastosowania wszelkich profilaktycznych środków zdrowotnych w odniesieniu do chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna;

imię i nazwisko oraz podpis przedstawiciela właściwego organu zatwierdzającego;

imię i nazwisko, podpis oraz dane kontaktowe przedstawiciela właściwego organu przeprowadzającego kontrole, o których mowa w art. 34, a także data kontroli;

inne stosowne informacje dotyczące stanu zdrowia zwierzęcia domowego.

Komisja przyjmuje akt wykonawczy określający wzór, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, a także wymogi dotyczące języków, szaty graficznej oraz ważności świadectwa zdrowia zwierzęcia, o którym mowa w tym ustępie. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 41 ust. 2.

Część dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. e) stanowi pisemne oświadczenie podpisane przez właściciela lub osobę upoważnioną, w którym potwierdza się, że przemieszczanie danego zwierzęcia domowego do Unii jest przemieszczaniem o charakterze niehandlowym.

Artykuł 26

Wystawianie i uzupełnianie dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. e)

Dokument identyfikacyjny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. e), jest wystawiany przez urzędowego lekarza weterynarii z terytorium lub państwa trzeciego, z którego zainicjowano przemieszczenie, na podstawie dokumentacji potwierdzającej, lub przez upoważnionego lekarza weterynarii, a następnie jest zatwierdzany przez właściwy organ terytorium lub państwa trzeciego, z którego zainicjowano przemieszczenie, po tym jak wystawiający lekarz weterynarii:

sprawdził, czy zwierzę domowe oznakowano zgodnie z art. 17 ust. 1; oraz

należycie uzupełnił stosowne pozycje w dokumencie identyfikacyjnym informacjami, o których mowa w art. 25 ust. 1 lit. a)–h), poświadczając tym samym zgodność z warunkami określonymi w art. 10 ust. 1 lit. a) oraz, w stosownych przypadkach, w art. 10 ust. 1 lit. b), c) i d).

Artykuł 27

Odstępstwo od formatu dokumentu identyfikacyjnego przewidzianego w art. 25 ust. 1

Na zasadzie odstępstwa od art. 25 ust. 1 państwa członkowskie udzielają zezwolenia na przemieszczanie o charakterze niehandlowym na ich terytorium zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A, którym towarzyszy dokument identyfikacyjny wystawiony zgodnie z art. 22 w przypadku, gdy:

dokument identyfikacyjny wystawiono na jednym z terytoriów lub w jednym z państw trzecich wymienionych w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13 ust. 1; lub

takie zwierzęta domowe są wwożone do państwa członkowskiego po ich przemieszczeniu na terytorium trzecie lub do państwa trzeciego lub po ich tranzycie przez terytorium lub państwo trzecie z państwa członkowskiego, przy czym dokument identyfikacyjny uzupełniony i wystawiony przez upoważnionego lekarza weterynarii poświadcza, że przed opuszczeniem Unii dane zwierzęta domowe:

(i)

zostały poddane szczepieniu przeciwko wściekliźnie przewidzianemu w art. 10 ust. 1 lit. b); oraz

(ii)

zostały poddane badaniu poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania przewidzianemu w art. 10 ust. 1 lit. c), z wyjątkiem przypadku odstępstwa przewidzianego w art. 12.

SEKCJA 3

Artykuł 28

Format i treść dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 2 lit. c)

Komisja może przyjąć w drodze aktu wykonawczego wzór dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 2 lit. c), zawierającego pozycje przeznaczone do wprowadzenia następujących informacji:

cechy charakterystyczne oznakowania lub opis zwierzęcia domowego zgodnie z art. 17 ust. 2;

gatunek, a w stosownych przypadkach rasa, data urodzenia podana przez właściciela, płeć i umaszczenie danego zwierzęcia domowego;

imię i nazwisko właściciela oraz dane kontaktowe;

imię i nazwisko, dane kontaktowe oraz podpis upoważnionego lekarza weterynarii, który wystawia lub uzupełnia dokument identyfikacyjny;

podpis właściciela;

informacje na temat zastosowania wszelkich profilaktycznych środków zdrowotnych w odniesieniu do chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna; oraz

inne stosowne informacje dotyczące stanu zdrowia zwierzęcia domowego.

W akcie wykonawczym, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, określa się także wymogi dotyczące języków, szaty graficznej, ważności oraz zabezpieczeń dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w tym ustępie. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 41 ust. 2.

Artykuł 29

Wystawianie i uzupełnianie dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 2 lit. c)

Dokument identyfikacyjny, o którym mowa w art. 9 ust. 2 lit. c), wystawia upoważniony lekarz weterynarii po:

sprawdzeniu, czy zwierzę domowe oznakowano lub opisano zgodnie z art. 17 ust. 2;

należytym uzupełnieniu stosownych pozycji w dokumencie identyfikacyjnym informacjami, o których mowa w art. 28 ust. 1 lit. a)–d); oraz

podpisaniu dokumentu identyfikacyjnego przez właściciela zwierzęcia.

Po sprawdzeniu, czy zwierzę domowe oznaczono lub opisano zgodnie z art. 17 ust. 2, upoważniony lekarz weterynarii uzupełnia stosowną pozycję w dokumencie identyfikacyjnym, o którym mowa w art. 9 ust. 2 lit. c), informacjami, o których mowa w art. 28 ust. 1 lit. d) i f), poświadczając w ten sposób, w stosownych przypadkach, zgodność z warunkami, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. b).

SEKCJA 4

Artykuł 30

Format i treść dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 14 ust. 2 lit. c)

Komisja może przyjąć w drodze aktu wykonawczego wzór dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 14 ust. 2 lit. c), zawierającego pozycje przeznaczone do wprowadzenia następujących informacji:

cechy charakterystyczne oznakowania lub opis zwierzęcia domowego zgodnie z art. 17 ust. 2;

gatunek, a w stosownych przypadkach rasa, data urodzenia podana przez właściciela, płeć i umaszczenie zwierzęcia domowego;

imię i nazwisko oraz dane kontaktowe właściciela lub osoby upoważnionej;

imię i nazwisko, dane kontaktowe oraz podpis urzędnika, który wystawia dokument identyfikacyjny lub upoważnionego lekarza weterynarii;

niepowtarzalny numer referencyjny świadectwa;

informacje na temat zastosowania wszelkich profilaktycznych środków zdrowotnych w odniesieniu do chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna;

imię i nazwisko oraz podpis przedstawiciela właściwego organu zatwierdzającego;

imię i nazwisko, podpis oraz dane kontaktowe przedstawiciela właściwego organu przeprowadzającego kontrole, o których mowa w art. 34, a także data tych kontroli;

inne stosowne informacje dotyczące stanu zdrowia zwierzęcia domowego.

W akcie wykonawczym, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, określa się również wymogi dotyczące języków, szaty graficznej oraz ważności dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w tym ustępie. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 41 ust. 2.

Część dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 14 ust. 2 lit. c) stanowi pisemne oświadczenie podpisane przez właściciela lub osobę upoważnioną, w którym potwierdza się, że przemieszczanie danego zwierzęcia domowego do Unii jest przemieszczaniem o charakterze niehandlowym.

Artykuł 31

Wystawianie i uzupełnianie dokumentu identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 14 ust. 2 lit. c)

Dokument identyfikacyjny, o którym mowa w art. 14 ust. 2 lit. c), jest wystawiany przez urzędowego lekarza weterynarii z terytorium lub państwa trzeciego, z którego zainicjowano przemieszczenie, na podstawie dokumentacji potwierdzającej, lub przez upoważnionego lekarza weterynarii, a następnie jest zatwierdzany przez właściwy organ terytorium lub państwa trzeciego, z którego zainicjowano przemieszczenie, po tym jak wystawiający lekarz weterynarii:

sprawdził, czy zwierzę domowe oznakowano lub opisano zgodnie z art. 17 ust. 2; oraz

należycie uzupełnił stosowne pozycje w dokumencie identyfikacyjnym informacjami, o których mowa w art. 30 ust. 1 lit. a)–f), poświadczając tym samym, w stosownych przypadkach, zgodność z warunkami określonymi w art. 14 ust. 2 lit. a) i b).

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY WSPÓLNE

SEKCJA 1

Odstępstwo w przypadku przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych do państw członkowskich

Artykuł 32

Odstępstwo od warunków określonych w art. 6, 9, 10 i 14

Na zasadzie odstępstwa od warunków przewidzianych w art. 6, 9, 10 i 14 państwa członkowskie mogą udzielać w wyjątkowych sytuacjach zezwoleń na przemieszczanie o charakterze niehandlowym na ich terytorium zwierząt domowych, które nie spełniają warunków określonych w tych artykułach, pod warunkiem że:

właściciel złożył wcześniej wniosek o udzielenie pozwolenia, a państwo członkowskie przeznaczenia udzieliło takiego pozwolenia;

dane zwierzęta domowe poddaje się izolacji pod nadzorem urzędowym przez czas konieczny do spełnienia tych warunków, jednak nie dłużej niż sześć miesięcy:

(i)

w miejscu zatwierdzonym przez właściwy organ; oraz

(ii)

zgodnie z ustaleniami określonymi w pozwoleniu.

Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1 lit. a), może obejmować udzielenie zezwolenia na tranzyt przez inne państwo członkowskie, pod warunkiem że państwo członkowskie tranzytu udzieliło wcześniejszej zgody państwu członkowskiemu przeznaczenia.

SEKCJA 2

Ogólne warunki dotyczące zgodności

Artykuł 33

Kontrole dokumentów i kontrole tożsamości przeprowadzane w przypadku przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych do państwa członkowskiego z innego państwa członkowskiego lub z terytorium lub państwa trzeciego wymienionego w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13 ust. 1 i art. 15

Bez uszczerbku dla art. 16 oraz w celu sprawdzenia zgodności z rozdziałem II, państwa członkowskie przeprowadzają w sposób niedyskryminujący kontrole dokumentów i kontrole tożsamości zwierząt domowych będących przedmiotem przemieszczania o charakterze niehandlowym na ich terytorium z innego państwa członkowskiego lub z terytorium lub państwa trzeciego wymienionego w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13 ust. 1 oraz, w stosownych przypadkach, art. 15.

W czasie każdego przemieszczania o charakterze niehandlowym do państwa członkowskiego z innego państwa członkowskiego lub z terytorium lub państwa trzeciego wymienionego w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13 ust. 1 oraz, w stosownych przypadkach, art. 15, na wniosek właściwego organu odpowiedzialnego za kontrole przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu, właściciel lub osoba upoważniona:

przedstawia wymagany na mocy niniejszego rozporządzenia dokument identyfikacyjny zwierzęcia domowego wykazujący zgodność z wymogami dotyczącymi takiego przemieszczania; oraz

umożliwia poddanie danego zwierzęcia domowego tym kontrolom.

Artykuł 34

Kontrole dokumentów i kontrole tożsamości, które mają być przeprowadzane w przypadku przemieszczania o charakterze niehandlowym z terytoriów lub państw trzecich innych niż te wymienione w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13 ust. 1 lub art. 15

W celu sprawdzenia zgodności z rozdziałem III, właściwy organ państwa członkowskiego przeprowadza kontrole dokumentów i tożsamości w punkcie wjazdu podróżnych w odniesieniu do zwierząt domowych będących przedmiotem przemieszczania o charakterze niehandlowym do tego państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego innego niż wymienione w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13 ust. 1 oraz, w stosownych przypadkach, art. 15.

W czasie wjazdu do państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego innego niż wymienione w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13 ust. 1 oraz, w stosownych przypadkach, art. 15, właściciel lub osoba uprawniona kontaktuje się z właściwym organem obecnym w punkcie wjazdu podróżnych w celu poddania zwierzęcia kontrolom, o których mowa w ust. 1 oraz:

przedstawia dokument identyfikacyjny danego zwierzęcia domowego wymagany na mocy niniejszego rozporządzenia wykazujący zgodność z wymogami dotyczącymi takiego przemieszczania; oraz

umożliwia poddanie danego zwierzęcia domowego tym kontrolom.

Państwa członkowskie sporządzają i aktualizują wykaz punktów wjazdu podróżnych.

Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwy organ, który został przez nie wyznaczony do przeprowadzania kontroli przewidzianych w ust. 1:

był w pełni poinformowany o przepisach określonych w rozdziale III oraz aby urzędnicy właściwego organu odbyli szkolenia niezbędne do wykonania tych przepisów;

prowadził dokumentację zawierającą dane na temat całkowitej liczby przeprowadzonych kontroli oraz stwierdzonych podczas tych kontroli przypadków niezgodności z przepisami; oraz

dokumentował przeprowadzone kontrole poprzez dokonanie wpisu w stosownej pozycji dokumentu identyfikacyjnego, w przypadkach, w których dokumentacja taka jest niezbędna do celów przemieszczania o charakterze niehandlowym do innych państw członkowskich, jak przewidziano w art. 24 ust. 1.

Artykuł 35

Działania podejmowane w przypadku niezgodności z przepisami stwierdzonej w ramach kontroli przewidzianych w art. 33 i 34

W przypadku gdy kontrole przewidziane w art. 33 i 34 ujawnią, że dane zwierzę domowe nie spełnia warunków ustanowionych w rozdziałach II lub III, po konsultacji z urzędowym lekarzem weterynarii oraz, w razie konieczności, z właścicielem lub osobą upoważnioną, właściwy organ podejmuje decyzję:

o zawróceniu danego zwierzęcia domowego do jego państwa lub terytorium, z którego zainicjowano przemieszczenie;

o poddaniu danego zwierzęcia domowego izolacji pod urzędową kontrolą przez czas niezbędny do spełnienia przez nie warunków ustanowionych w rozdziałach II lub III; lub

w ostateczności, w przypadku gdy zawrócenie zwierzęcia nie jest możliwe lub jeżeli jego izolacja nie jest wykonalna, o uśpieniu danego zwierzęcia domowego zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi dotyczącymi ochrony zwierząt domowych podczas ich uśmiercania.

W przypadku gdy właściwy organ nie wyrazi zgody na przemieszczenie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych do Unii, zwierzęta te zostają odizolowane pod urzędową kontrolą do czasu:

ich zawrócenia do państwa lub terytorium, z którego zainicjowano ich przemieszczenie; albo

wydania jakiejkolwiek innej decyzji administracyjnej dotyczącej tych zwierząt domowych.

Środki, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się na koszt właściciela zwierzęcia bez możliwości uzyskania przez właściciela lub osobę upoważnioną jakiejkolwiek rekompensaty finansowej.

Artykuł 36

Środki ochronne

W przypadku wystąpienia lub rozprzestrzenienia się wścieklizny lub choroby czy zakażenia innych niż wścieklizna w państwie członkowskim, na terytorium lub w państwie trzecim, i gdy takie wystąpienie lub rozprzestrzenienie może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, Komisja, działając z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego może przyjąć w drodze aktu wykonawczego, niezwłocznie i w zależności od powagi sytuacji, jeden z następujących środków:

wstrzymać przemieszczanie lub tranzyt o charakterze niehandlowym zwierząt domowych z całości lub części danego państwa członkowskiego lub danego terytorium lub państwa trzeciego;

ustanowić szczególne warunki w odniesieniu do przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych z całości lub części danego państwa członkowskiego lub danego terytorium lub państwa trzeciego.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 41 ust. 2.

W przypadku należycie uzasadnionej szczególnej potrzeby związanej z ograniczeniem poważnego zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt lub przeciwdziałania takiemu zagrożeniu, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 41 ust. 3.

Artykuł 37

Obowiązki w zakresie informowania

Państwa członkowskie zapewniają ogółowi społeczeństwa jasne i łatwo dostępne informacje dotyczące mających zastosowanie do przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt oraz ustanowionych niniejszym rozporządzeniem przepisów w zakresie kontroli zgodności z przepisami w odniesieniu do takich przemieszczeń.

Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności:

kwalifikacje wymagane od osób dokonujących wszczepiania transponderów przewidziane w art. 18;

upoważnienie do zastosowania przewidzianych w art. 7 i 11 odstępstw od warunku szczepienia przeciwko wściekliźnie w odniesieniu do młodych zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część A;

warunki mające zastosowanie do przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych na terytorium państw członkowskich:

(i)

które nie spełniają wymogów określonych w art. 6, 9, 10 lub 14;

(ii)

które przemieszcza się z niektórych państw i terytoriów na warunkach ustanowionych w ich przepisach krajowych, jak określono w art. 16;

wykaz punktów wjazdu podróżnych sporządzony zgodnie z art. 34 ust. 3, w tym informacje na temat właściwego organu wyznaczonego do przeprowadzenia kontroli, o których mowa w art. 34 ust. 4;

warunki mające zastosowanie do przemieszczania o charakterze niehandlowym na terytorium państw członkowskich zwierząt domowych należących do gatunków wymienionych w załączniku I część B, ustanowione w ich przepisach krajowych, jak określono w art. 9 ust. 3 i w art. 14 ust. 3;

informacje na temat szczepionek przeciw wściekliźnie, na których wprowadzanie do obrotu właściwe organy państw członkowskich udzieliły pozwolenia zgodnie z załącznikiem III pkt 1 lit. b), a w szczególności na temat stosownego protokołu szczepień.

Państwa członkowskie zakładają strony internetowe zawierające informacje, o których mowa w ust. 1, i podają adres tych stron Komisji.

Komisja wspiera państwa członkowskie w udostępnianiu tych informacji ogółowi społeczeństwa poprzez publikowanie na swojej stronie internetowej:

łączy do informacyjnych stron internetowych państw członkowskich; oraz

informacji, o których mowa w ust. 2 lit. b), d) i e) niniejszego artykułu oraz informacji podanych do wiadomości publicznej zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. b) w stosownych przypadkach w dodatkowych językach.

SEKCJA 3

Przepisy proceduralne

Artykuł 38

Zmiana załączników

W celu uwzględnienia postępu technicznego, rozwoju nauki oraz ochrony zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt domowych Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 39 w celu zmiany załączników II–IV.

Artykuł 39

Wykonywanie przekazanych uprawnień

Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 5 ust. 5, art. 17 ust. 2 akapit drugi, art. 19 ust. 1 akapit pierwszy oraz art. 38 powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 28 czerwca 2013 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużane na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 5 ust. 5, art. 17 ust. 2 akapit drugi, art. 19 ust. 1 akapit pierwszy i art. 38, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 5 ust. 5, art. 17 ust. 2 akapit drugi, art. 19 ust. 1 akapit pierwszy i art. 38 wchodzi w życie tylko, jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 40

Tryb pilny

Akty delegowane przyjęte w trybie niniejszego artykułu wchodzą w życie niezwłocznie i mają zastosowanie dopóki nie zostanie wyrażony sprzeciw zgodnie z ust. 2. Przekazując akt delegowany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, podaje się powody zastosowania trybu pilnego.

Parlament Europejski albo Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 5. W takim przypadku Komisja uchyla akt niezwłocznie po doręczeniu przez Parlament Europejski lub Radę decyzji o sprzeciwie.

Artykuł 41

Procedura komitetowa

Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt, ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności ( 1 ). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. W przypadku, gdy opinia komitetu ma być uzyskana w drodze procedury pisemnej, procedura ta kończy się bez osiągnięcia rezultatu, gdy przed upływem terminu na wydanie opinii zdecyduje o tym przewodniczący komitetu lub wniesie o to większość zwykła członków komitetu.

W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011, w związku z jego art. 5.

Artykuł 42

Sankcje

Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wdrażania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o tych przepisach i wszelkich późniejszych ich zmianach.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 998/2003 niniejszym traci moc, z wyjątkiem załącznika II część B i część C sekcja 2, które pozostają w mocy do dnia wejścia w życie aktów wykonawczych przyjętych zgodnie z, odpowiednio, art. 13 ust. 1 oraz 2 niniejszego rozporządzenia.

Do czasu wejścia w życie aktów wykonawczych przyjmowanych zgodnie z art. 13 ust. 1 lub 2 zawarte w niniejszym rozporządzeniu odesłania do wykazu zamieszczonego w tych aktach wykonawczych odczytuje się jako odesłania do wykazu państw trzecich i terytoriów zamieszczonego odpowiednio w części B sekcja 2 oraz części C załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 998/2003.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku V.

Uchylenie rozporządzenia (WE) nr 998/2003 pozostaje bez uszczerbku dla utrzymania w mocy rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1152/2011 z dnia 14 lipca 2011 r. uzupełniającego rozporządzenie (WE) nr 998/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zdrowotnych środków zapobiegawczych w celu kontroli zarażenia Echinococcus multilocularis u psów ( 2 ), które przyjęto zgodnie z art. 5 ust. 1 akapit drugi tego rozporządzenia.

Artykuł 44

Środki przejściowe dotyczące dokumentów identyfikacyjnych

Na zasadzie odstępstwa od art. 21 ust. 1, dokument identyfikacyjny, o którym mowa w art. 6 lit. d), uznaje się za zgodny z niniejszym rozporządzeniem w przypadku, gdy:

został on sporządzony zgodnie ze wzorem paszportu określonym w decyzji 2003/803/WE; oraz

został wystawiony przed dniem 29 grudnia 2014 r.

Na zasadzie odstępstwa od art. 25 ust. 1 i art. 27 lit. a), dokument identyfikacyjny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. e) uznaje się za zgodny z niniejszym rozporządzeniem w przypadku, gdy:

został sporządzony zgodnie ze wzorem świadectwa określonym w załączniku II do decyzji 2011/874/UE lub, w stosownych przypadkach, ze wzorem paszportu określonym w decyzji 2003/803/WE; oraz

został wystawiony przed dniem 29 grudnia 2014 r.

Artykuł 45

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 29 grudnia 2014 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

ZAŁĄCZNIK I

Gatunki zwierząt domowych

CZĘŚĆ A

Psy (Canis lupus familiaris)

Koty (Felis silvestris catus)

Fretki (Mustela putorius furo)

CZĘŚĆ B

Bezkręgowce (z wyjątkiem pszczół i trzmieli objętych art. 8 dyrektywy 92/65/EWG oraz mięczaków i skorupiaków, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) i (iii) dyrektywy 2006/88/WE).

Ozdobne zwierzęta wodne określone w art. 3 lit. k) dyrektywy 2006/88/WE i wyłączone z zakresu stosowania tej dyrektywy na mocy jej art. 2 ust. 1 lit. a).

Płazy

Gady

Ptaki: przedstawiciele gatunków ptaków innych niż te, o których mowa w art. 2 dyrektywy 2009/158/WE.

Ssaki: gryzonie i króliki inne niż przeznaczone do produkcji żywności i określone jako „zajęczaki” w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

ZAŁĄCZNIK II

Wymogi techniczne dotyczące transponderów

Transpondery muszą:

być zgodne z normą ISO 11784 i wykorzystywać technologię HDX lub FDX-B; oraz

być możliwe do odczytania przez czytnik zgodny z normą ISO 11785.

ZAŁĄCZNIK III

Wymogi dotyczące ważności w przypadku szczepień przeciwko wściekliźnie

1. Szczepionka przeciwko wściekliźnie musi:

być szczepionką inną niż żywa modyfikowana szczepionka i należeć do jednej z poniższych kategorii:

(i)

szczepionka inaktywowana zawierająca co najmniej jedną jednostkę antygenową w dawce (zalecenie Światowej Organizacji Zdrowia); lub

(ii)

szczepionka rekombinowana powodująca ekspresję glikoproteiny odpornościowej wirusa wścieklizny w żywym wektorze wirusowym;

w przypadku stosowania w państwie członkowskim, posiadać pozwolenie na dopuszczenie do obrotu zgodnie z:

(i)

art. 5 dyrektywy 2001/82/WE; lub

(ii)

art. 3 rozporządzenia (WE) nr 726/2004;

w przypadku stosowania na terytorium lub w państwie trzecim, zostać zatwierdzona przez właściwy organ lub być objęta licencją wydaną przez właściwy organ oraz spełniać co najmniej wymogi ustanowione w odpowiedniej części rozdziału dotyczącego wścieklizny Podręcznika badań diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt.

2. Szczepienie przeciwko wściekliźnie musi spełniać następujące warunki:

szczepionka została podana przez upoważnionego lekarza weterynarii;

wiek zwierzęcia domowego w dniu, w którym zostało zaszczepione, wynosił co najmniej dwanaście tygodni;

upoważniony lekarz weterynarii lub urzędowy lekarz weterynarii wskazał datę podania szczepionki w odpowiedniej sekcji dokumentu identyfikacyjnego;

data podania szczepionki, o której mowa w lit. c), nie jest wcześniejsza niż data wszczepienia transpondera lub wykonania tatuażu lub data odczytu transpondera lub tatuażu podana w odpowiedniej sekcji dokumentu identyfikacyjnego;

okres ważności szczepienia liczy się od nabycia odporności ochronnej, przy czym musi minąć co najmniej 21 dni od wypełnienia protokołu szczepienia wymaganego przez producenta dla szczepienia pierwotnego, do końca okresu odporności ochronnej, jak określono w specyfikacji technicznej pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, o którym mowa w pkt 1 lit. b), lub zatwierdzenia lub licencji, o których mowa w pkt 1 lit. c), dla szczepionki przeciwko wściekliźnie w państwie członkowskim bądź na terytorium lub w państwie trzecim, w którym podano szczepionkę.

Upoważniony lekarz weterynarii lub urzędowy lekarz weterynarii wskazuje okres ważności szczepienia w odpowiedniej sekcji dokumentu identyfikacyjnego;

ponowne szczepienie musi zostać uznane za szczepienie pierwotne, jeżeli nie zostało przeprowadzone w okresie ważności poprzedniego szczepienia, o którym mowa w lit. e).

ZAŁĄCZNIK IV

Wymogi dotyczące ważności w przypadku badania poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania

1. Pobranie próbki krwi niezbędnej do przeprowadzenia badania poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania musi zostać przeprowadzone i udokumentowane w odpowiedniej sekcji dokumentu identyfikacyjnego przez upoważnionego lekarza weterynarii.

2. Badanie poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania:

musi zostać przeprowadzone na próbce pobranej nie wcześniej niż 30 dni od daty szczepienia oraz:

(i)

nie później niż na trzy miesiące przed datą:

—

przemieszczenia o charakterze niehandlowym z terytorium lub państwa trzeciego innego niż wymienione w aktach wykonawczych przyjętych zgodnie z art. 13 ust. 1 lub 2, lub

—

tranzytu przez takie terytorium lub państwo trzecie, w przypadku gdy nie są spełnione warunki określone w art. 12 lit. c); lub

(ii)

zanim dane zwierzę domowe opuściło Unię do celów przemieszczenia na terytorium lub do państwa trzeciego innego niż wymienione w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13 ust. 1 lub 2 lub do celów tranzytu przez takie terytorium lub państwo, dokument identyfikacyjny o formacie przewidzianym w art. 21 ust. 1 musi zawierać potwierdzenie, że przed datą przemieszczenia przeprowadzono badanie poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania i uzyskano korzystny wynik;

musi wykazywać poziom przeciwciał neutralizujących wirus wścieklizny w surowicy krwi, wynoszący co najmniej 0,5 j.m./ml, przy wykorzystaniu metody określonej w odpowiedniej części rozdziału dotyczącego wścieklizny podręcznika badań diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt;

▼M1

musi być wykonane w jednym z poniższych:

(i)

laboratorium urzędowym znajdującym się w państwie członkowskim lub państwie trzecim będącym stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które wyznaczono zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 ( 3 ) do przeprowadzania badania poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania oraz którego nazwę i dane kontaktowe właściwy organ przekazał Komisji; lub

(ii)

laboratorium znajdującym się w państwie trzecim lub na terytorium wymienionym w załączniku VIII do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/404 ( 4 ), które spełnia wymogi określone w art. 37 ust. 4 i 5 rozporządzenia (UE) 2017/625 i zostało wyznaczone przez właściwy organ tego państwa trzeciego do przeprowadzania badania poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania oraz którego nazwę i dane kontaktowe właściwy organ przekazał Komisji.

▼B

nie musi zostać ponowione, jeżeli uzyskano zadowalające wyniki opisane w lit. b), pod warunkiem że dane zwierzę domowe w okresie ważności poprzedniego szczepienia, o którym mowa w załączniku III pkt 2 lit. e) zostało ponownie zaszczepione.

ZAŁĄCZNIK V

Tabela korelacji, o której mowa w art. 43 ust. 2

Rozporządzenie (WE) nr 998/2003	Niniejsze rozporządzenie
art. 1	art. 1
art. 2 akapit pierwszy	art. 2 ust. 1
art. 2 akapit drugi	art. 2 ust. 2 lit. a)
art. 2 akapit trzeci	art. 2 ust. 2 lit. b)
art. 3 lit. a)	art. 3 lit. a) i b)
art. 3 lit. b)	art. 3 lit. f)
art. 3 lit. c)	art. 2 ust. 1
art. 4 ust. 1 akapit pierwszy
	art. 17 ust. 1 akapit pierwszy
art. 4 ust. 1 akapit drugi	art. 17 ust. 1 akapit drugi
art. 4 ust. 2	—
art. 4 ust. 3	—
art. 4 ust. 4	—
art. 5 ust. 1 lit. a)	art. 6 lit. a)
art. 5 ust. 1 lit. b)	art. 6 lit. d)
art. 5 ust. 1 lit. b ppkt (i)	art. 6 lit. b)
art. 5 ust. 1 lit. b ppkt (ii)	art. 6 lit. c)
art. 5 ust. 1 akapit drugi	art. 19
art. 5 ust. 2	art. 7
art. 6	—
art. 7	art. 5 ust. 5, art. 9, 14 i 28
art. 8 ust. 1	art. 10 i 12
art. 8 ust. 2	art. 10 ust. 1 lit. e) oraz art. 27
art. 8 ust. 3 lit. a)	art. 13 ust. 1
art. 8 ust. 3 lit. b)	art. 16
art. 8 ust. 3 lit. c)	art. 11
art. 8 ust. 4	art. 25 ust. 1 i 2
art. 9	art. 14 oraz art. 30 ust. 1 i 2
art. 10 akapit pierwszy	art. 13 ust. 2
art. 10 akapit drugi	art. 13 ust. 3
art. 11 zdanie pierwsze	art. 37 ust. 1
art. 11 zdanie drugie	art. 34 ust. 4 lit. a)
art. 12 akapit pierwszy zdanie wprowadzające i lit. a)	art. 10 ust. 2 i art. 34 ust. 1
art. 12 akapit pierwszy zdanie wprowadzające i lit. b)	art. 5 ust. 4
art. 12 akapit drugi	art. 34 ust. 3 i art. 37 ust. 2 lit. d)
art. 13	art. 34 ust. 3 i art. 37 ust. 2 lit. d)
art. 14 akapit pierwszy	art. 34 ust. 2 lit. a)
art. 14 akapit drugi	art. 17 ust. 1 akapit drugi
art. 14 akapit trzeci	art. 35 ust. 1 i 3
art. 14 akapit czwarty	art. 35 ust. 2
art. 15	załącznik IV pkt 1 i 2 lit. c)
art. 16	—
art. 17 akapit pierwszy	—
art. 17 akapit drugi	art. 21 ust. 1
art. 18 akapit pierwszy	—
art. 18 akapit drugi	art. 36
art. 19	art. 13 ust. 3 i art. 5 ust. 5
art. 19a ust. 1 i 2	art. 38
art. 19a ust. 3	—
art. 19b ust. 1	art. 39 ust. 2
art. 19b ust. 2	art. 39 ust. 4
art. 19b ust. 3	art. 39 ust. 1
art. 19c ust. 1 i 3	art. 39 ust. 3
art. 19c ust. 2	—
art. 19d ust. 1 i art. 19d ust. 2	art. 39 ust. 5
art. 19d ust. 3	—
art. 20 - 23	—
art. 24 ust. 1, 2 i 3	art. 41 ust. 1, 2 i 3
art. 24 ust. 4 i 5	—
art. 25	art. 45
załącznik I	załącznik I
załącznik Ia	załącznik II
załącznik Ib	załącznik III
załącznik II część A i część B sekcja 1	—
załącznik II część B sekcja 2	art. 13 ust. 1
załącznik II część C	art. 13 ust. 2

OŚWIADCZENIE KOMISJI

W ramach strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt ( 5 ) Komisja przeanalizuje dobrostan psów i kotów będących przedmiotem praktyk handlowych.

Jeśli z tej analizy wynikać będzie, że przedmiotowe praktyki handlowe stwarzają zagrożenie dla zdrowia, Komisja przeanalizuje różne możliwości ochrony zdrowia ludzkiego i zdrowia zwierząt. Mogłaby na przykład zaproponować Parlamentowi Europejskiemu i Radzie dostosowanie obecnego ustawodawstwa unijnego dotyczącego handlu psami i kotami, w tym wdrożenie systemów rejestracji tych zwierząt, które to systemy byłyby kompatybilne i dostępne we wszystkich państwach członkowskich.

W związku z powyższym Komisja przeprowadzi ocenę wykonalności i stosowności rozszerzenia takich systemów rejestracji na psy i koty oznaczone i zidentyfikowane zgodnie z unijnym ustawodawstwem w zakresie przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych.

( 3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG („rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych”) (Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1).

( 4 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/404 z dnia 24 marca 2021 r. ustanawiające wykazy państw trzecich, terytoriów lub ich stref, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii zwierząt, materiału biologicznego i produktów pochodzenia zwierzęcego zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 (Dz.U. L 114 z 31.3.2021, s. 1).

( 5 ) COM(2012) 6 final/2 – Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012–2015.

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2024/822 z dnia 21 listopada 2023 r.	L 822	1	6.3.2024