(1)

Verordening (EU) 2019/1009 bevat voorschriften voor het op de markt aanbieden van EU-bemestingsproducten. EU-bemestingsproducten bevatten bestanddelen van een of meer van de in bijlage II bij die verordening vermelde categorieën.

(2)

Overeenkomstig artikel 42, lid 1, van Verordening (EU) 2019/1009 is de Commissie bevoegd om overeenkomstig artikel 44 van die verordening gedelegeerde handelingen vast te stellen om bijlage II bij die verordening aan de technische vooruitgang aan te passen. Overeenkomstig artikel 42, lid 3, van die verordening, in samenhang met artikel 6 van Richtlijn 2008/98/EG van het Europees Parlement en de Raad (2), kan de Commissie in de bestanddelencategorieën materialen opnemen die na een behandeling voor nuttige toepassing geen afval meer zijn, indien die materialen voor een specifiek doel bestemd zijn, er voor die materialen een markt bestaat of er vraag naar is, en het gebruik van die materialen geen algemeen nadelig effect op het milieu of de menselijke gezondheid heeft.

(3)

Het Gemeenschappelijk Centrum voor onderzoek (JRC) van de Commissie heeft bepaalde zeer zuivere materialen geïdentificeerd die uit afval kunnen worden teruggewonnen en als bestanddeel in EU-bemestingsproducten kunnen worden gebruikt (3).

(4)

De door het JRC geïdentificeerde zeer zuivere materialen zijn ammoniumzouten, sulfaatzouten, fosfaatzouten, elementaire zwavel, calciumcarbonaat en calciumoxide. Al die materialen vallen binnen het toepassingsgebied van Verordening (EG) nr. 2003/2003 van het Europees Parlement en de Raad (4), op de markt bestaat een grote vraag naar die materialen en de grote agronomische waarde ervan is tijdens de lange gebruiksgeschiedenis van die materialen bewezen.

(5)

Om zowel de veiligheid als de agronomische efficiëntie te waarborgen, moet ten eerste een minimumvereiste betreffende de zuiverheid van zeer zuivere materialen worden vastgesteld. Volgens de informatie in het beoordelingsverslag van het JRC waarborgt een zuiverheid van 95 % van de droge stof van het materiaal een hoge agronomische efficiëntie en een laag risico voor het milieu, de gezondheid en de veiligheid. Hoewel dat zuiverheidsniveau voor sommige materialen hoger is dan wat op grond van Verordening (EG) nr. 2003/2003 vereist is, wordt er op basis van bestaande praktijken vanuit gegaan dat die hogere zuiverheid haalbaar is.

(6)

Daarnaast moet worden gespecificeerd dat zeer zuivere materialen uit afval worden teruggewonnen met twee soorten processen: processen waarbij zouten of andere elementen worden geïsoleerd door middel van (een combinatie van) geavanceerde zuiveringsmethoden, zoals kristallisatie, centrifugering of vloeistof-vloeistofextractie, die vaak in de (petro)chemische industrie worden toegepast, en gaszuiverings- of emissiebeheersingsproces om nutriënten uit afgassen te verwijderen.

(7)

Het gehalte aan bepaalde onzuiverheden, ziekteverwekkers of contaminanten die specifiek zijn voor die materialen of het gehalte aan organische koolstof moet derhalve worden beperkt op basis van het beoordelingsverslag van het JRC. Die criteria moeten worden toegepast naast de veiligheidscriteria die in bijlage I bij Verordening (EU) 2019/1009 voor de overeenkomstige productfunctiecategorie zijn vastgesteld, onverminderd Verordening (EU) 2019/1021 van het Europees Parlement en de Raad (5).

(8)

Bijgevolg moeten voor de contaminanten totaal chroom en thallium extra grenswaarden worden vastgesteld. Sommige zeer zuivere materialen kunnen die contaminanten bevatten als gevolg van de uitgangsmaterialen en processen op basis waarvan zij zijn verkregen. De voor die contaminanten voorgestelde grenswaarden moeten zodanig zijn dat die contaminanten niet in de bodem accumuleren als gevolg van het gebruik van EU-bemestingsproducten die zeer zuivere materialen met die contaminanten bevatten. Gezien de grote verscheidenheid aan processen waarmee zeer zuivere materialen kunnen worden verkregen en de afvalstromen die als uitgangsmateriaal mogen worden gebruikt, moeten daarnaast vereisten inzake het gehalte aan ziekteverwekkers worden ingevoerd voor alle EU-bemestingsproducten die geheel of gedeeltelijk uit zeer zuivere materialen bestaan. De grenswaarden voor zowel de contaminanten als de ziekteverwekkers moeten als een gehalte in het eindproduct worden vastgesteld, in overeenstemming met de in bijlage I bij Verordening (EU) 2019/1009 vastgestelde eisen. Dit is gerechtvaardigd aangezien veiligheidscriteria die naar aanleiding van specifieke aangeduide risico’s worden ingevoerd, doorgaans betrekking hebben op het eindproduct en niet op een bestanddeel. Dit moet ook het markttoezicht op die producten vergemakkelijken, aangezien alleen het eindproduct moet worden getest.

(9)

Daarnaast moeten aanvullende veiligheidscriteria worden vastgesteld om het gehalte aan 16 polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK16) (6) en polychloordibenzo-p-dioxinen en polychloordibenzofuranen (PCDD/PCDF) (7) te beperken. Verordening (EU) 2019/1021 bevat beperkingen voor de vrijkoming voor PAK16 en PCDD/PCDF als stoffen die tijdens productieprocessen onbedoeld worden geproduceerd, maar bevat geen grenswaarde voor die gevallen. Gezien het grote risico dat de aanwezigheid van die verontreinigende stoffen in bemestingsproducten vormt, moeten strengere voorschriften worden ingevoerd dan die welke in die verordening zijn vastgesteld. Om de samenhang met Verordening (EU) 2019/1021 te waarborgen, moeten die grenswaarden op het niveau van de bestanddelen worden vastgesteld en niet als concentratie in het eindproduct.

(10)

Die grenswaarden zijn mogelijk niet relevant voor alle zeer zuivere materialen die als een nieuwe bestanddelencategorie worden opgenomen. Wanneer de naleving van die eis zeker en onweerlegbaar uit de aard van het desbetreffende zeer zuivere materiaal, het proces waarmee dat materiaal wordt teruggewonnen, of het productieproces van het EU-bemestingsproduct voortvloeit, moeten fabrikanten dus de mogelijkheid hebben om ervan uit te gaan dat het bemestingsproduct aan een bepaalde eis voldoet zonder dit (bijvoorbeeld door middel van tests) te hoeven controleren.

(11)

Als extra veiligheidsmaatregel moeten de zeer zuivere materialen overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad (8) worden geregistreerd onder de uitgebreide voorwaarden die reeds in Verordening (EU) 2019/1009 voor chemische stoffen in andere bestanddelencategorieën zijn vastgesteld. Dit moet ervoor zorgen dat fabrikanten bij de risicobeoordeling uit hoofde van die verordening rekening houden met het gebruik als bemestingsproduct en dat de registratie ook voor kleine hoeveelheden materialen gebeurt.

(12)

Daarnaast kan op lokale markten het aanbod aan sommige zeer zuivere materialen groter zijn dan de vraag. Om ervoor te zorgen dat er op de markt vraag is naar zeer zuivere materialen en dat de langdurige opslag ervan onder suboptimale omstandigheden niet tot nadelige gevolgen voor het milieu leidt, moet de periode gedurende welke zij, nadat zij zijn geproduceerd, als bestanddeel voor EU-bemestingsproducten mogen worden gebruikt, worden beperkt. Fabrikanten moeten worden verplicht binnen die periode een ondertekende EU-conformiteitsverklaring in te dienen voor het EU-bemestingsproduct dat het desbetreffende materiaal bevat.

(13)

Op basis van het bovenstaande concludeert de Commissie dat zeer zuivere materialen, indien teruggewonnen volgens de in het beoordelingsverslag van het JRC voorgestelde voorschriften inzake de behandeling voor nuttige toepassing, agronomische efficiëntie waarborgen in de zin van artikel 42, lid 1, eerste alinea, punt b), ii), van Verordening (EU) 2019/1009. Bovendien voldoen zij aan de criteria van artikel 6 van Richtlijn 2008/98/EG. Tot slot zouden zij, indien zij voldoen aan de andere vereisten van Verordening (EU) 2019/1009 in het algemeen en van bijlage I bij die verordening in het bijzonder, geen risico inhouden voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, voor de veiligheid of voor het milieu, in de zin van artikel 42, lid 1, eerste alinea, punt b), i), van Verordening (EU) 2019/1009. Dergelijke materialen zijn ook nuttig omdat zij andere grondstoffen die bij de productie van EU-bemestingsproducten worden gebruikt, zouden vervangen. Teruggewonnen zeer zuivere materialen moeten derhalve in bijlage II bij Verordening (EU) 2019/1009 worden opgenomen.

(14)

Aangezien zeer zuivere materialen nuttig toegepast afval in de zin van Richtlijn 2008/98/EG zijn, moeten zij overeenkomstig artikel 42, lid 1, derde alinea, van Verordening (EU) 2019/1009 worden uitgesloten van de bestanddelencategorieën 1 en 11 in bijlage II bij die verordening.

(15)

Sommige zeer zuivere materialen kunnen seleen bevatten, dat in hoge concentraties giftig kan zijn. Daarnaast kunnen sommige bijproducten ook chloride bevatten, dat tot bezorgdheid over het zoutgehalte in de bodem kan leiden. Wanneer die stoffen aanwezig zijn in concentraties die een bepaalde grenswaarde overschrijden, moet het gehalte van die stoffen op het etiket worden vermeld, zodat de gebruikers van het bemestingsproduct goed worden geïnformeerd. Bijlage III bij Verordening (EU) 2019/1009 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(16)

Het is belangrijk ervoor te zorgen dat wanneer bemestingsproducten zeer zuivere materialen bevatten, die producten worden onderworpen aan een passende conformiteitsbeoordelingsprocedure, met inbegrip van een door een aangemelde instantie beoordeeld en goedgekeurd kwaliteitssysteem. Het is daarom nodig bijlage IV bij Verordening (EU) 2019/1009 te wijzigen om te voorzien in een passende conformiteitsbeoordeling voor dergelijke bemestingsproducten.

(17)

Aangezien de vereisten in de bijlagen II en III bij Verordening (EU) 2019/1009 en de in bijlage IV bij die verordening opgenomen conformiteitsbeoordelingsprocedures van toepassing zijn met ingang van 16 juli 2022, moet de toepassing van deze verordening tot dezelfde datum worden uitgesteld,

(1)

Verordening (EU) 2021/2116 bevat de basisregels voor onder meer het geïntegreerd beheers- en controlesysteem (“geïntegreerd systeem”) en de toepassing en berekening van administratieve conditionaliteitssancties. Met het oog op een soepele werking van het nieuwe rechtskader moeten bepaalde voorschriften worden vastgesteld ter aanvulling van de bepalingen van die verordening op de betrokken gebieden.

(2)

De regels voor het geïntegreerd systeem en voor de toepassing en berekening van administratieve conditionaliteitssancties moeten zorgen voor een efficiënt controlesysteem voor de regels die de lidstaten en de begunstigden in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) moeten toepassen, en moeten daarom in één gedelegeerde handeling worden vastgelegd. Deze nieuwe regels moeten in de plaats komen van de desbetreffende bepalingen van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 640/2014 van de Commissie (2).

(3)

Met name zijn er voorschriften nodig ter aanvulling van bepaalde niet-essentiële onderdelen van Verordening (EU) 2021/2116 met betrekking tot de werking van het in artikel 65 van die verordening bedoelde geïntegreerd systeem, alsmede voorschriften voor de in artikel 68, lid 3, artikel 69, lid 6, en artikel 70, lid 2, van die verordening bedoelde kwaliteitsbeoordelingen, voorschriften voor het in artikel 68 van die verordening bedoelde identificatiesysteem voor landbouwpercelen en nadere voorschriften voor de in artikel 85 van die verordening bedoelde toepassing en berekening van administratieve conditionaliteitssancties.

(4)

Het identificatiesysteem voor landbouwpercelen moet waardevolle, uitgebreide en betrouwbare informatie opleveren die voor de verslaglegging over beleidsprestaties van belang is, tot een efficiënte uitvoering van de areaalgebonden interventies bijdraagt en begunstigden helpt bij het indienen van een correcte steunaanvraag. Met het oog op de verwezenlijking van die doelstellingen zijn er regels nodig ter verduidelijking van de door de lidstaten te volgen technische vereisten en van de wijze waarop de beschikbare informatie moet worden gestructureerd en bijgewerkt.

(5)

Om de lidstaten in staat te stellen mogelijke zwakke punten in het geïntegreerd systeem proactief te achterhalen en zo nodig passende corrigerende actie te ondernemen, zijn er voorschriften nodig voor de jaarlijkse kwaliteitsbeoordeling van het identificatiesysteem voor landbouwpercelen, van het geospatiale aanvraagsysteem en van het areaalmonitoringsysteem. Uit de ervaring die is opgedaan met de kwaliteitsbeoordeling van het identificatiesysteem voor landbouwpercelen uit hoofde van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 640/2014, is gebleken dat de opstelling van technische richtsnoeren door de Commissie in dit verband bijzonder nuttig is. Dergelijke technische richtsnoeren bieden de lidstaten een handvat om een aangepaste methodiek voor hun beoordelingen toe te passen. Gezien het belang van de kwaliteitsbeoordelingen voor een goed werkend geïntegreerd systeem dat betrouwbare en verifieerbare gegevens voor de jaarlijkse prestatieverslaglegging verschaft, moet de Commissie de lidstaten op soortgelijke wijze bijstaan bij het uitvoeren van de kwaliteitsbeoordelingen waarin Verordening (EU) 2021/2116 voorziet.

(6)

Bij de kwaliteitsbeoordelingen moet worden nagegaan of het geïntegreerd systeem aan zijn doel beantwoordt, namelijk het leveren van betrouwbare, uitgebreide informatie die van belang is voor de jaarlijkse prestatierapportage, zoals vereist op grond van artikel 66, lid 2, van Verordening (EU) 2021/2116, en met name het correcte aantal hectaren voor de outputindicatoren en het correcte percentage arealen voor de resultaatindicatoren van areaalgebonden interventies. Daarvoor is het nodig dat de resultaten van de kwaliteitsbeoordeling van het areaalmonitoringsysteem en het geospatiale aanvraagsysteem worden gecombineerd om te voorkomen dat dit effect wordt overschat wanneer bij arealen zowel foute metingen zijn gedaan als onjuiste besluiten over de subsidiabiliteitsvoorwaarden zijn genomen. Daartoe moet de verificatie van het opgegeven areaal bij de kwaliteitsbeoordeling van het geospatiale aanvraagsysteem worden gebaseerd op dezelfde steekproef van percelen als die voor de kwaliteitsbeoordeling van het areaalmonitoringsysteem.

(7)

Daarnaast moet de kwaliteitsbeoordeling van het areaalmonitoringsysteem ervoor zorgen dat de resultaten van alle lidstaten onderling vergelijkbaar zijn, ongeacht de mogelijkheid om een volledig operationeel areaalmonitoringsysteem pas later in te voeren. Deze kwaliteitsbeoordeling moet derhalve alle areaalgebonden interventies en de desbetreffende subsidiabiliteitsvoorwaarden omvatten, ongeacht of de lidstaat besluit om pas vanaf 1 januari 2024 over een volledig operationeel areaalmonitoringsysteem te beschikken, als bedoeld in artikel 70, lid 1, van Verordening (EU) 2021/2116. De kwaliteitsbeoordeling van het areaalmonitoringsysteem moet op het niveau van zowel de interventies als de subsidiabiliteitsvoorwaarden diagnostische informatie opleveren op basis waarvan de lidstaten waar nodig passende corrigerende actie moeten ondernemen.

(8)

Duidelijkheidshalve en met het oog op de vaststelling van een geharmoniseerde grondslag voor de berekening en toepassing van administratieve conditionaliteitssancties zijn er gemeenschappelijke definities en algemene beginselen inzake niet-naleving nodig.

(9)

Verordening (EU) 2021/2116 bepaalt dat bij de vaststelling van administratieve conditionaliteitssancties het evenredigheidsbeginsel in acht moet worden genomen. Verlagingen en uitsluitingen moeten derhalve worden gedifferentieerd naargelang van de ernst van de niet-naleving en moeten gaan tot de volledige uitsluiting van de begunstigde van alle betalingen en steun als bedoeld in artikel 83, lid 1, punten a), b) en c), van die verordening in geval van opzettelijke niet-naleving. Om begunstigden rechtszekerheid te bieden, moet een termijn voor de toepassing van administratieve sancties worden ingevoerd.

(10)

Artikel 85, lid 1, van Verordening (EU) 2021/2116 bepaalt dat de administratieve conditionaliteitssanctie moet worden berekend op basis van de betalingen die aan de desbetreffende begunstigde zijn toegekend of moeten worden toegekend voor steunaanvragen of betalingsclaims die zijn of worden ingediend in het kalenderjaar waarin de niet-naleving heeft plaatsgevonden. Om het verband tussen de gedraging van de landbouwer en de sanctie, alsmede een gelijke behandeling van landbouwers te waarborgen, moet derhalve worden bepaald dat wanneer dezelfde niet-naleving gedurende meerdere kalenderjaren ononderbroken plaatsvindt, een administratieve sanctie moet worden toegepast en berekend voor elk kalenderjaar waarvoor de niet-naleving kan worden geconstateerd.

(11)

Om te waarborgen dat de administratieve sancties doeltreffend toegepast en in rekening gebracht kunnen worden, moet worden bepaald dat wanneer de sanctie in het kalenderjaar van de bevinding hoger is dan het totale bedrag van de aan de begunstigde toegekende of toe te kennen betalingen of wanneer de begunstigde geen steunaanvraag indient, de sanctie toegepast of in rekening gebracht moet worden door middel van invordering.

(12)

Op grond van artikel 85, lid 3, van Verordening (EU) 2021/2116 mogen, ongeacht of een niet-naleving via het areaalmonitoringsysteem of met andere middelen wordt ontdekt, geen administratieve sancties worden opgelegd wanneer de niet-opzettelijke niet-naleving geen of slechts onbeduidende gevolgen heeft voor de verwezenlijking van de doelstelling van de betrokken norm of eis. Vanwege het geringe belang van niet-nalevingen die geen of slechts onbeduidende gevolgen hebben voor de verwezenlijking van de doelstelling van de betrokken norm of eis, en om de administratieve druk te verminderen, mogen dergelijke niet-nalevingen niet in aanmerking worden genomen wanneer wordt bepaald of er sprake is van een zich herhalende of aanhoudende niet-naleving.

(13)

Op grond van artikel 85, lid 4, van Verordening (EU) 2021/2116 kan een lidstaat die gevallen van niet-naleving door middel van het areaalmonitoringsysteem opspoort, besluiten een lager verlagingspercentage toe te passen. Er moet een minimumverlagingspercentage worden vastgesteld.

(14)

Er zijn regels nodig voor de berekening van administratieve sancties bij meerdere niet-nalevingen in hetzelfde kalenderjaar.

(15)

Met het oog op een soepele overgang van de regelingen van Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad (3) wordt het passend geacht overgangsbepalingen voor de toepassing van artikel 104, lid 1, tweede alinea, punt a), iv), van Verordening (EU) 2021/2116 vast te leggen ter voorkoming van buitensporige administratieve kosten en lasten in verband met conditionaliteits- en randvoorwaardencontroles die worden toegepast op begunstigden die areaalgebonden betalingen ontvangen in het kader van zowel een strategisch GLB-plan uit hoofde van Verordening (EU) 2021/2115 van het Europees Parlement en de Raad (4) als een plattelandsontwikkelingsprogramma dat tot en met 31 december 2025 wordt uitgevoerd in het kader van Verordening (EU) nr. 1305/2013 van het Europees Parlement en de Raad (5). Daartoe moeten areaalgebonden controles op de naleving van de conditionaliteit worden geacht ook betrekking te hebben op de in artikel 96 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 bedoelde controles op de naleving van de randvoorwaarden. De reden daarvoor is dat bij areaalgebonden betalingen de conditionaliteitsregels wat betreft zowel verplichtingen als sancties over het algemeen strenger zijn dan de randvoorwaarden. Daarom mag worden aangenomen dat de randvoorwaarden zijn nageleefd indien de begunstigde voldoet aan de conditionaliteitsverplichtingen. Echter, indien bij de conditionaliteitscontroles niet-nalevingen aan het licht komen, mag de lidstaat er niet meer van uitgaan dat de randvoorwaarden zijn nageleefd, en moet hij bijgevolg de in artikel 96 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 bedoelde controles verrichten en in dat verband de regels voor de berekening en toepassing van administratieve sancties overeenkomstig die verordening volgen.

(16)

Omwille van de duidelijkheid en rechtszekerheid moet Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 640/2014 worden ingetrokken. Die verordening blijft echter van toepassing op steunaanvragen voor rechtstreekse betalingen die vóór 1 januari 2023 zijn ingediend, op betalingsaanvragen die verband houden met bijstandsmaatregelen die in het kader van Verordening (EU) nr. 1305/2013 worden uitgevoerd, en op het controlesysteem en de administratieve sancties in het kader van de randvoorwaarden.

(17)

Gelet op artikel 104, lid 1, tweede alinea, en artikel 106 van Verordening (EU) 2021/2116 moet deze verordening van toepassing zijn op interventies die vanaf 1 januari 2023 in het kader van Verordening (EU) 2021/2115 plaatsvinden.

(18)

Tot slot is de Commissie, gelet op punt 31 van het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven, van mening dat er een wezenlijk verband bestaat tussen de bevoegdheidsdelegaties van Verordening (EU) 2021/2116 wat betreft de regels voor het geïntegreerd systeem en de toepassing en berekening van administratieve conditionaliteitssancties en dat die bevoegdheidsdelegaties met elkaar verbonden zijn. Daarom moeten die regels in een en dezelfde gedelegeerde handeling worden vastgelegd,

(1)

Verordening (EU) 2021/2116 stelt de basisregels vast met betrekking tot onder meer de verplichtingen van de lidstaten om de financiële belangen van de Unie te beschermen en verslag uit te brengen over beleidsprestaties. Met het oog op de goede werking van het nieuwe rechtskader moeten bepaalde voorschriften worden vastgesteld met betrekking tot de beoordelingsverslagen over de kwaliteit van drie elementen (het identificatiesysteem voor landbouwpercelen, het geospatiale aanvraagsysteem en het areaalmonitoringsysteem) van het geïntegreerd beheers- en controlesysteem (“geïntegreerd systeem”) en de daaraan gerelateerde corrigerende maatregelen, de vereisten voor steunaanvragen en het areaalmonitoringsysteem, het kader voor de verwerving van satellietgegevens voor het areaalmonitoringsysteem en de controles van de erkende brancheorganisaties met betrekking tot de gewasspecifieke betaling voor katoen. De nieuwe regels moeten in de plaats komen van de desbetreffende bepalingen van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 809/2014 van de Commissie (2).

(2)

De beoordelingsverslagen over de kwaliteit van het identificatiesysteem voor landbouwpercelen, het geospatiale aanvraagsysteem en het areaalmonitoringsysteem moeten alomvattend zijn om te kunnen beoordelen of de informatie die door deze elementen van het geïntegreerde systeem wordt gegenereerd, betrouwbaar is. Aan de hand van de inhoud van deze verslagen moet ook kunnen worden geconcludeerd of voldoende zekerheid wordt geboden met betrekking tot de kwaliteit van de informatie die wordt gebruikt in de context van de verplichting van de lidstaten om verslag uit te brengen over de prestaties ten aanzien van de output- en resultaatindicatoren voor areaalgebonden interventies die onder het geïntegreerd systeem vallen. Daarom moeten die verslagen met name informatie bevatten over de in het kader van de kwaliteitsbeoordeling verrichte werkzaamheden en de geconstateerde tekortkomingen, en diagnostische informatie over de mogelijke onderliggende oorzaken van die tekortkomingen. Meer in het bijzonder moeten de verslagen informatie bevatten over de voor de kwaliteitsbeoordelingen gebruikte gegevens en beelden en over de testresultaten. De ervaring met de uitwisseling van informatie tussen de lidstaten en de Commissie over de kwaliteitsbeoordeling van het identificatiesysteem voor landbouwpercelen heeft uitgewezen dat het gebruik van specifieke elektronische informatiesystemen bijzonder nuttig is. Om de werkzaamheden van de lidstaten en hun communicatie met de Commissie te vergemakkelijken, moeten deze informatiesystemen verder worden gebruikt en waar nodig verder worden ontwikkeld voor de verslagen over de drie kwaliteitsbeoordelingen waarin Verordening (EU) 2021/2116 voorziet.

(3)

Om hun doel, namelijk het verstrekken van betrouwbare gegevens voor het jaarlijkse prestatieverslag, te verwezenlijken, moeten de resultaten van de drie kwaliteitsbeoordelingen, en met name die van het geospatiale aanvraagsysteem en het areaalmonitoringsysteem, worden gecombineerd om een raming te kunnen maken van de uit tekortkomingen van de systemen voortvloeiende oppervlaktefout bij de voor de output- en resultaatindicatoren gerapporteerde gegevens. Er moeten regels worden vastgesteld voor de corrigerende maatregelen die nodig kunnen zijn om de tekortkomingen binnen een bepaald tijdsbestek aan te pakken. Voorts moet aan de hand van de verslagen die over de jaren 2024 en 2026 worden opgesteld, kunnen worden nagegaan of het areaalmonitoringsysteem in alle lidstaten naar behoren is opgezet en of de geleidelijke invoering van het areaalmonitoringsysteem succesvol is verlopen en dat systeem betrekking heeft op alle subsidiabiliteitsvoorwaarden en interventies die monitorbaar zijn. Daartoe moeten de verslagen een lijst bevatten van alle subsidiabiliteitscriteria voor alle areaalgebonden interventies die onder het geïntegreerd systeem vallen, samen met informatie over de gegevensbronnen die voor de analyse zijn gebruikt.

(4)

De lidstaten moeten een betrouwbaar en modern systeem voor het beheer van de steunaanvragen opzetten, dat elektronische communicatie mogelijk maakt en werkt in jaarlijkse cycli. De lidstaten moeten streven naar vereenvoudigingen voor begunstigden en nationale overheidsdiensten, bijvoorbeeld door te bepalen dat één aanvraag betrekking kan hebben op meerdere interventies of meerdere begunstigden die gezamenlijk een aanvraag indienen of dat bij overdracht van een bedrijf één aanvraag per bedrijf in een bepaald jaar in aanmerking wordt genomen. De lidstaten moeten de nodige maatregelen nemen om te zorgen voor een goed beheer van de interventies waarbij meer dan één betaalorgaan verantwoordelijk is voor dezelfde begunstigde.

(5)

De lidstaten moeten de vruchten van digitalisering plukken door in de regel gebruik te maken van elektronische middelen voor elke communicatie met de begunstigden. Bovendien moeten de lidstaten, met het oog op meer vereenvoudiging, de informatie die nodig is voor het beheer van de interventies, voor zover mogelijk opvragen uit gegevensbronnen die ter beschikking zijn van de openbare overheden.

(6)

Om het indienen van steunaanvragen te vergemakkelijken, moeten de lidstaten vooraf ingevulde formulieren verstrekken met alle voor de begunstigden relevante en zo actueel mogelijke informatie. De lidstaten moeten onregelmatigheden voorkomen door toe te staan dat de vooraf ingevulde formulieren worden gewijzigd en door te voorzien in alerts die de begunstigde helpen potentiële gevallen van niet-naleving op te sporen en een correcte aanvraag in te dienen. De lidstaten moeten met de door de begunstigden aangebrachte wijzigingen rekening houden bij de actualisering van de informatie in de databanken van de nationale overheid. Als een lidstaat besluit een geautomatiseerd claimsysteem toe te passen, moet dat systeem, met het oog op de gelijke behandeling van de begunstigden, dezelfde mate van gedetailleerdheid garanderen als die welke vereist is voor de steunaanvraag uit hoofde van deze verordening.

(7)

Steunaanvragen in het kader van het geïntegreerd systeem moeten, voor zover mogelijk, alle informatie bevatten die nodig is voor een goed en betrouwbaar beheer van de betrokken interventies en voor de correcte verslaglegging over de output- en resultaatindicatoren. Met het oog op een goed beheer van de interventies moeten de begunstigden verantwoordelijk blijven voor de ingediende steunaanvraag, zodat duidelijk kan worden uitgemaakt wie de daarmee samenhangende rechten kan uitoefenen en de daarmee samenhangende verantwoordelijkheden op zich moet nemen.

(8)

Om onregelmatigheden te voorkomen moet de mogelijkheid worden geboden steunaanvragen binnen een bepaalde termijn te wijzigen of in te trekken. Wanneer alle begunstigden van een bepaalde interventie onder administratieve controles en/of de toepassing van het areaalmonitoringsysteem vallen, is een afschrikkend effect van sancties niet nodig. Daarom moet het vóór het verstrijken van een bepaalde termijn die nodig is voor een goed beheer van de interventies, te allen tijde worden toegestaan steunaanvragen te wijzigen of in te trekken. Voor niet-nalevingen in verband met niet-monitorbare subsidiabiliteitsvoorwaarden die aan het licht komen op basis van andere bronnen dan het areaalmonitoringsysteem of administratieve controles, mogen evenwel geen wijzigingen of intrekkingen worden toegestaan. In andere situaties mag de mogelijkheid om steunaanvragen te wijzigen of in te trekken niet worden toegestaan wanneer de begunstigde in kennis is gesteld van een geplande controle ter plaatse of wanneer een dergelijke controle, indien onaangekondigd, reeds onregelmatigheden aan het licht heeft gebracht. Voorts moet, met het oog op de betrouwbaarheid van de informatie die nodig is voor interventies met betrekking tot runderen, schapen en geiten op grond van artikel 34, lid 2, van Verordening (EU) 2021/2115 van het Europees Parlement en de Raad (3), de termijn voor het aanbrengen van wijzigingen zodanig worden vastgesteld dat de steunaanvraag kan worden gewijzigd en het geautomatiseerde gegevensbestand voor dieren kan worden bijgewerkt vóór de door de lidstaat vastgestelde datum waarop aan de identificatie- en registratievereisten moet zijn voldaan.

(9)

De lidstaten moeten ervoor zorgen dat de geospatiale aanvraag de nodige informatie bevat voor het beheer van onder het geïntegreerd systeem vallende areaalgebonden interventies en, voor zover nodig, van areaalgebonden interventies in de wijnsector, alsook voor de vereisten in het kader van de conditionaliteit. Als nuttige leidraad voor de lidstaten moet een niet-uitputtende lijst van elementen van de geospatiale aanvraag worden opgesteld. Met betrekking tot de informatie die de begunstigde over het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen moet verstrekken wanneer dat van belang is voor een onder het geïntegreerd systeem vallende interventie waarvoor steun in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) wordt aangevraagd, kunnen de lidstaten besluiten die informatie te gebruiken ten aanzien van de verplichting tot registratie van het gebruik van deze producten als bedoeld in Verordening (EG) nr. 1107/2009 van het Europees Parlement en de Raad (4).

(10)

Met het oog op een goed beheer van de diergebonden interventies moeten bepaalde regels betreffende de inhoud van de betrokken steunaanvragen worden vastgesteld. Met het oog op transparantie en gelijke behandeling van begunstigden moet ook worden verduidelijkt dat wanneer een automatisch claimsysteem wordt gebruikt, alle dieren die eigendom zijn van de begunstigde en in aanmerking kunnen komen voor steun in het kader van een bepaalde interventie, moeten worden geacht voor die interventie te zijn gedeclareerd.

(11)

Bij Verordening (EU) 2021/2116 is het areaalmonitoringsysteem ingevoerd als verplicht onderdeel van het geïntegreerd systeem. Om ervoor te zorgen dat deze verplichting naar behoren en op uniforme wijze wordt uitgevoerd, moet het areaalmonitoringsysteem in alle lidstaten hetzelfde toepassingsgebied hebben en bijgevolg betrekking hebben op alle begunstigden, alle onder het geïntegreerd systeem vallende areaalgebonden interventies en alle monitorbare voorwaarden. Om de horizontale doelstelling van de modernisering van het GLB te ondersteunen moet de automatisering van de gegevensanalyse in het kader van het areaalmonitoringsysteem prioriteit krijgen. Daarom moet het aantal subsidiabiliteitsvoorwaarden dat kan worden geacht monitorbaar te zijn met gegevens van Sentinel-satellieten van het Copernicus-programma of andere gegevens van ten minste equivalente waarde, geleidelijk worden uitgebreid. Daartoe moeten de lidstaten ervoor zorgen dat in 2023 en 2024 alle subsidiabiliteitsvoorwaarden die kunnen worden geacht monitorbaar te zijn door automatische verwerking van gegevens van Sentinel-satellieten van het Copernicus-programma, aan het areaalmonitoringsysteem onderworpen zijn. De lidstaten kunnen echter beslissen of deze monitorbare subsidiabiliteitsvoorwaarden daadwerkelijk worden gemonitord door de verwerking van gegevens van Sentinel-satellieten van het Copernicus-programma dan wel van andere gegevens van ten minste equivalente waarde. Indien de subsidiabiliteitsvoorwaarden niet kunnen worden geacht monitorbaar te zijn met gegevens van Sentinel-satellieten van het Copernicus-programma, kunnen de lidstaten besluiten ze te monitoren door de verwerking van andere gegevens van ten minste equivalente waarde, of deze gegevens als niet-monitorbaar te beschouwen. Vanaf 2025 moeten de lidstaten ervoor zorgen dat alle subsidiabiliteitsvoorwaarden die kunnen worden geacht monitorbaar te zijn door automatische verwerking van gegevens van Sentinel-satellieten van het Copernicus-programma of van gegeotagde foto’s, aan het areaalmonitoringsysteem onderworpen zijn. Gezien de inspanningen en investeringen die nodig zijn om gegeotagde foto’s op te nemen als gegevens van ten minste equivalente waarde voor het areaalmonitoringsysteem, moeten de lidstaten evenwel tijd krijgen om de nodige voorbereidende werkzaamheden te verrichten. Daarom moeten de lidstaten ervoor zorgen dat de subsidiabiliteitsvoorwaarden die kunnen worden geacht monitorbaar te zijn aan de hand van gegeotagde foto’s, in de loop van de programmeringsperiode geleidelijk in het systeem worden opgenomen. Daarbij moet vanaf 2025 gestaag vooruitgang worden geboekt. De lidstaten moeten bepalen welke subsidiabiliteitsvoorwaarden die kunnen worden geacht monitorbaar te zijn aan de hand van gegeotagde foto’s, elk jaar aan het areaalmonitoringsysteem worden onderworpen. Om het de lidstaten verder te vergemakkelijken deze nieuwe technologie in het areaalmonitoringsysteem te integreren, moeten de lidstaten bovendien vóór 1 januari 2027 op zijn minst een bepaald percentage interventies waarvoor de subsidiabiliteitsvoorwaarden worden geacht alleen met gegeotagde foto’s te kunnen worden gemonitord, in het areaalmonitoringsysteem hebben opgenomen. De lidstaten moeten de flexibiliteit krijgen om te beslissen welke interventies met op zijn minst één subsidiabiliteitsvoorwaarde die in het kader van het areaalmonitoringsysteem met gegeotagde foto’s wordt gemonitord, in dat percentage worden opgenomen. In hun besluit moeten de lidstaten er echter voor zorgen dat alle areaalgebonden interventies onder het areaalmonitoringsysteem vallen, zoals voorgeschreven in artikel 70 van Verordening (EU) 2021/2116.

(12)

Daarnaast moeten ook gemeenschappelijke voorschriften worden vastgesteld om ervoor te zorgen dat de arealen waarvoor een claim in het kader van een interventie is ingediend, vrij zijn van niet-subsidiabel areaal, niet-subsidiabel landgebruik of wijzigingen in de categorie landbouwareaal die een impact kunnen hebben op de analyse van de interventiespecifieke subsidiabiliteitsvoorwaarden met behulp van het areaalmonitoringsysteem. Die voorschriften moeten gedurende het hele claimjaar worden beoordeeld met betrekking tot de subsidiabiliteitsvoorwaarden voor de in een bepaalde steunaanvraag opgenomen interventies, zodat vervolgens een zinvolle analyse door het areaalmonitoringsysteem mogelijk wordt. Het landgebruik moet voor een afgebakend areaal worden beoordeeld om te kunnen concluderen of het tijd-ruimtegedrag dat op basis van een bepaalde steunaanvraag en de betrokken interventie kan worden verwacht, daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Bij de ontwikkeling van het areaalmonitoringsysteem moeten de lidstaten het potentieel ervan ten volle benutten door de beschikbare informatie te gebruiken voor het actualiseren van het identificatiesysteem voor landbouwpercelen en door met de begunstigden te communiceren met het oog op de wijziging van hun steunaanvraag. Wanneer de lidstaat de begunstigde op basis van de resultaten van het areaalmonitoringsysteem in kennis moet stellen van een niet-naleving wegens de aanwezigheid van niet-subsidiabele arealen of niet-subsidiabel landgebruik, moet de informatie over de niet-naleving onmiddellijk na de opsporing ervan worden meegedeeld, zodat de begunstigde de mogelijkheid krijgt de steunaanvraag zo snel mogelijk te wijzigen en er opnieuw een zinvolle en tijdige analyse kan worden verricht met het areaalmonitoringsysteem. Ook moet worden verduidelijkt hoe de mogelijkheid om het systeem geleidelijk in te voeren in de praktijk moet worden toegepast, door te specificeren welke interventies in 2023 in het systeem moeten zijn opgenomen.

(13)

Om ervoor te zorgen dat het areaalmonitoringsysteem alle subsidiabiliteitsvoorwaarden voor alle onder het geïntegreerd systeem vallende areaalgebonden interventies kan bestrijken die kunnen worden gemonitord met gegevens van Sentinel-satellieten van het Copernicus-programma of andere gegevens van ten minste equivalente waarde, moeten de gegevenssoorten worden uitgebreid en moeten de normen worden vastgesteld die hun gelijkwaardigheid met satellietgegevens waarborgen. Om hiaten in de moderniseringsinspanningen van de lidstaten te voorkomen, moeten gegeotagde foto’s voor het areaalmonitoringsysteem worden beschouwd als gegevens van ten minste equivalente waarde.

(14)

Er moeten specifieke regels worden vastgesteld voor een objectieve en efficiënte procedure voor de verwerving van satellietgegevens ten behoeve van het areaalmonitoringsysteem.

(15)

Met het oog op een goed beheer van de interventies voor katoen moeten bepaalde voorschriften worden vastgesteld betreffende de inhoud van de controles die de lidstaten bij de erkende brancheorganisaties verrichten.

(16)

Ter wille van de duidelijkheid en de rechtszekerheid moet Uitvoeringsverordening (EU) nr. 809/2014 worden ingetrokken. Die verordening blijft echter van toepassing op steunaanvragen voor rechtstreekse betalingen die vóór 1 januari 2023 zijn ingediend en op betalingsaanvragen in verband met bijstandsmaatregelen die worden uitgevoerd in het kader van Verordening (EU) nr. 1305/2013 van het Europees Parlement en de Raad (5).

(17)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de landbouwfondsen, het Comité voor het gemeenschappelijk landbouwbeleid en het Comité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

(1)

Uit de ervaring met de tenuitvoerlegging van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/1998 (2) van de Commissie is gebleken dat er behoefte is aan kleine wijzigingen van de uitvoeringsvoorwaarden van bepaalde gemeenschappelijke basisnormen.

(2)

Bepaalde gedetailleerde maatregelen inzake luchtvaartbeveiliging moeten worden verduidelijkt, geharmoniseerd of vereenvoudigd teneinde de juridische duidelijkheid te verbeteren, de gemeenschappelijke interpretatie van de wetgeving te standaardiseren en te zorgen voor een zo goed mogelijke tenuitvoerlegging van de gemeenschappelijke basisnormen inzake luchtvaartbeveiliging. Bovendien moeten bepaalde wijzigingen worden aangebracht in het licht van de evolutie van het dreigings- en risicobeeld en recente ontwikkelingen op het gebied van activiteiten van luchthavens en luchtvaartmaatschappijen, de technologie en internationaal beleid. Die wijzigingen hebben betrekking op luchthavenbeveiliging, veilig en beveiligd vervoer van vuurwapens aan boord, opleiding van personeel, beveiliging van luchtvracht en -post, bekende leveranciers van luchthavenbenodigdheden, achtergrondcontroles, explosievenspeurhonden (EDD) en detectienormen voor metaaldetectiepoorten (WMTD).

(3)

Uitvoeringsverordening (EU) 2015/1998 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

Aangezien het cockpit- en cabinepersoneel dat beveiligingsmaatregelen tijdens de vlucht uitvoert, voldoende tijd moet krijgen om de in punt 38 van de bijlage bij deze verordening vastgestelde opleiding te volgen, moet de toepassing van dit punt worden uitgesteld tot 1 januari 2023.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 19 van Verordening (EG) nr. 300/2008 opgerichte comité,

(1)

Op 4 mei 2018 heeft de Commissie Verordening (EU) 2018/683 (3) vastgesteld, tot instelling van een voorlopig antidumpingrecht op bepaalde nieuwe of van een nieuw loopvlak voorziene luchtbanden van rubber, van de soort gebruikt voor autobussen of voor vrachtwagens, met een belastingsindex van meer dan 121, van oorsprong uit de Volksrepubliek China (“de voorlopige verordening”).

(2)

Op 18 oktober 2018 heeft de Commissie Uitvoeringsverordening (EU) 2018/1579 (4) vastgesteld, tot instelling van een definitief antidumpingrecht en tot definitieve inning van het voorlopige recht op bepaalde nieuwe of van een nieuw loopvlak voorziene luchtbanden van rubber, van de soort gebruikt voor autobussen of vrachtwagens, met een belastingsindex van meer dan 121, van oorsprong uit de Volksrepubliek China.

(3)

Op 9 november 2018 heeft de Commissie Uitvoeringsverordening (EU) 2018/1690 (5) vastgesteld, tot instelling van een definitief compenserend recht op bepaalde nieuwe of van een nieuw loopvlak voorziene luchtbanden van rubber, van de soort gebruikt voor autobussen of voor vrachtwagens, met een belastingsindex van meer dan 121, van oorsprong uit de Volksrepubliek China, en tot wijziging van Uitvoeringsverordening (EU) 2018/1579.

(4)

Zowel China Rubber Industry Association (CRIA) als China Chamber of Commerce of Metals, Minerals & Chemicals Importers & Exporters (“CCCMC”) heeft bij het Gerecht beroep tot nietigverklaring van de litigieuze verordeningen ingesteld, waarmee zij de wettigheid daarvan betwisten.

(5)

CRIA en CCCMC hebben verschillende grieven aangevoerd tegen de litigieuze verordeningen en het Gerecht heeft zich over twee daarvan uitgesproken: i) de grief dat de Commissie bij de berekening van de prijsonderbieding en de schademarges geen billijke prijsvergelijking heeft gemaakt, en ii) de grief waarmee in wezen inconsistenties en schending van de rechten van de verdediging worden aangevoerd met betrekking tot de schade-indicatoren en de weging van de gegevens van de steekproef van producenten in de Unie.

(6)

Op 4 mei 2022 heeft het Gerecht uitspraak gedaan in de zaken T-30/19 en T-72/19, waarbij zowel Uitvoeringsverordening (EU) 2018/1579 (antidumping) als Uitvoeringsverordening (EU) 2018/1690 (antisubsidie) nietig is verklaard.

(7)

Wat de berekening van de prijsonderbiedingsmarges betreft, heeft het Gerecht vastgesteld dat de Commissie een onbillijke vergelijking heeft gemaakt door op de uitvoerprijs een correctie — de aftrek van de VAA-kosten van de verbonden importeur en van een fictieve winst — toe te passen wanneer de verkoop via een verbonden handelaar in de Unie plaatsvond. Het Gerecht heeft erop gewezen dat ook de producenten in de Unie bepaalde verkopen via verbonden entiteiten verrichtten en dat hun verkoopprijzen niet werden gecorrigeerd. Het Gerecht is tot de slotsom gekomen dat de berekening van de prijsonderbiedingsmarges die de Commissie in de betwiste verordeningen heeft uitgevoerd, op een onjuiste rechtsopvatting en een kennelijke beoordelingsfout was gebaseerd, zodat deze berekening in strijd was met artikel 3, leden 2 en 3, van de antidumpingbasisverordening en met artikel 8, leden 1 en 2, van de antisubsidiebasisverordening. Bovendien was het Gerecht van oordeel dat de onjuiste rechtsopvatting en de beoordelingsfout gevolgen hadden voor de algemene vaststelling van de schade en het oorzakelijk verband en voor de schademarges, en dat het niet mogelijk was om precies te bepalen in hoeverre de betrokken definitieve antidumpingrechten en compenserende rechten gedeeltelijk gegrond bleven. Bijgevolg werden de verordeningen waarbij deze rechten aan de verzoeksters zijn opgelegd, nietig verklaard.

(8)

Wat het tweede punt betreft, heeft het Gerecht vastgesteld dat de Commissie geen objectief onderzoek heeft verricht (zoals voorgeschreven door artikel 3, lid 2, van de antidumpingbasisverordening en artikel 8, lid 1, van de antisubsidiebasisverordening) omdat zij, door de berekeningen van alle andere micro-economische indicatoren dan de winstgevendheid niet te herzien en de herziene cijfers in de betwiste verordening niet uiteen te zetten, geen gebruik heeft gemaakt van alle relevante gegevens waarover zij beschikte. Bovendien heeft het Gerecht geoordeeld dat de rechten van de verdediging van verzoeksters waren geschonden. Het Gerecht wees met name het argument af dat bepaalde, niet aan de partijen meegedeelde informatie als vertrouwelijk kon worden aangemerkt, en overwoog dat alle gegevens in kwestie verband hielden met feitelijke vaststellingen in de betwiste verordening. Het waren derhalve “de belangrijkste feiten en overwegingen”, die aan de partijen hadden moeten worden meegedeeld.

(9)

Gelet op het voorgaande heeft het Gerecht de litigieuze antidumpingverordening nietig verklaard voor zover het de door CRIA en CCCMC vertegenwoordigde ondernemingen (vermeld in bijlage I) betreft.

(10)

Bovendien heeft het Gerecht de litigieuze antisubsidieverordening nietig verklaard voor zover het de door CRIA en CCCMC vertegenwoordigde ondernemingen (vermeld in bijlage II) betreft.

(11)

De Commissie heeft onderzocht of het passend is de invoer van het betrokken product te laten registreren. In dat verband hield zij rekening met het volgende.

(12)

Artikel 266 VWEU bepaalt dat de instellingen de maatregelen moeten nemen die nodig zijn ter uitvoering van de arresten van het Hof en het Gerecht. Indien een door de instellingen in het kader van een bestuurlijke procedure, zoals antidumping- of antisubsidieonderzoeken, vastgestelde handeling nietig wordt verklaard, wordt aan een arrest van het Gerecht uitvoering gegeven door de nietig verklaarde handeling te vervangen door een nieuwe waarin de door het Gerecht vastgestelde onwettigheid wordt opgeheven (6).

(13)

Volgens de rechtspraak van het Hof mag de procedure ter vervanging van de nietig verklaarde handeling worden hervat op het precieze punt waarop de onwettigheid is ontstaan (7). Dit houdt met name in dat wanneer een handeling tot afsluiting van een bestuurlijke procedure nietig wordt verklaard, de nietigverklaring niet noodzakelijkerwijs betrekking heeft op de voorbereidende handelingen, zoals die tot inleiding van de antidumpingprocedure. Wanneer bijvoorbeeld een verordening tot instelling van definitieve antidumpingmaatregelen nietig wordt verklaard, betekent dit dat de antidumpingprocedure na de nietigverklaring nog hangende is, aangezien de handeling tot afsluiting van de antidumpingprocedure uit de rechtsorde van de Unie is verdwenen (8), tenzij de onwettigheid al in het stadium van de inleiding heeft plaatsgevonden.

(14)

Zoals vermeld in het bericht van heropening en aangezien de onwettigheid niet in het stadium van de inleiding maar in het stadium van het onderzoek heeft plaatsgevonden, heeft de Commissie besloten het antidumpingonderzoek en het antisubsidieonderzoek te heropenen voor zover het de in punt 1.2 vermelde ondernemingen betreft, en zij heeft die procedures hervat op het punt waarop de onwettigheid is ontstaan.

(15)

Volgens de rechtspraak van het Hof kunnen de hervatting van de bestuurlijke procedure en het eventuele opnieuw instellen van rechten niet in strijd met het verbod van terugwerkende kracht worden geacht (9). In het bericht van heropening zijn alle belanghebbenden, met inbegrip van importeurs, ervan in kennis gesteld dat eventueel verschuldigde toekomstige rechten zullen voortvloeien uit de bevindingen van het heronderzoek.

(16)

Op grond van haar nieuwe bevindingen en de resultaten van de heropende onderzoeken, die momenteel nog niet bekend zijn, kan de Commissie in voorkomend geval verordeningen tot herziening van de toepasselijke rechten vaststellen. Die eventuele herziene rechten zullen gelden met ingang van de datum waarop de litigieuze verordeningen in werking zijn getreden.

(17)

Daartoe heeft de Commissie de nationale douaneautoriteiten verzocht de resultaten van het heronderzoek af te wachten voordat zij een besluit nemen over verzoeken om terugbetaling betreffende de antidumping- en/of compenserende rechten die het Gerecht nietig heeft verklaard. De douaneautoriteiten moeten de behandeling van verzoeken om terugbetaling van de nietig verklaarde rechten dus uitstellen tot de resultaten van het heronderzoek zijn bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie.

(18)

Mochten de heropende onderzoeken ertoe leiden dat opnieuw rechten worden ingesteld, dan moeten de rechten bovendien ook worden geïnd voor de periode waarin de heropende onderzoeken lopen.

(19)

Dienaangaande merkt de Commissie op dat artikel 14, lid 5, van de antidumpingbasisverordening en artikel 24, lid 5, van de antisubsidiebasisverordening in registratie voorzien als een middel om ervoor te zorgen dat maatregelen naderhand kunnen worden toegepast op invoer vanaf de datum van registratie (10). In dit geval acht de Commissie het passend de invoer die in verband staat met de in punt 1.2 vermelde ondernemingen te registreren teneinde de inning van de antidumping- en compenserende rechten te vergemakkelijken zodra de hoogte daarvan in overeenstemming met de uitspraak van het Gerecht is herzien (11).

(20)

Overeenkomstig de rechtspraak van het Hof (12) zijn, anders dan bij registratie gedurende de periode vóór de instelling van voorlopige maatregelen, de voorwaarden van artikel 10, lid 4, van de antidumpingbasisverordening en van artikel 16, lid 4, van de antisubsidiebasisverordening niet van toepassing op het onderhavige geval. Registratie in de context van de uitvoering van uitspraken van het Gerecht heeft immers niet tot doel de in die bepalingen geregelde retroactieve inning van handelsbeschermingsrechten mogelijk te maken. Het doel is eerder om de doeltreffendheid van de bestaande maatregelen te waarborgen, zonder ongerechtvaardigde onderbreking tussen de datum van inwerkingtreding van de litigieuze verordeningen en het opnieuw instellen van de gecorrigeerde rechten, door ervoor te zorgen dat het juiste bedrag aan rechten in de toekomst kan worden geïnd.

(21)

Gezien bovenstaande overwegingen meent de Commissie dat er gronden zijn voor registratie overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de antidumpingbasisverordening en artikel 24, lid 5, van de antisubsidiebasisverordening.

(22)

Op grond van het bovenstaande moet de invoer van het betrokken product, dat wordt geproduceerd door de in punt 1.2 vermelde ondernemingen, worden geregistreerd (13).

(23)

Zoals in het bericht van heropening is aangegeven, zal het uiteindelijke bedrag aan eventueel verschuldigde antidumping- en compenserende rechten vanaf de datum van inwerkingtreding van de litigieuze antidumpingverordening en de litigieuze antisubsidieverordening voortvloeien uit de bevindingen van het heronderzoek.

(24)

Voor de periode tussen de bekendmaking van het bericht van heropening en de datum van inwerkingtreding van de resultaten van de heropende onderzoeken mogen geen hogere rechten worden geïnd dan die welke zijn vastgesteld in de litigieuze verordeningen,

(1)

De stoffen 2-hydroxy-4-methoxybenzofenon/oxybenzon (CAS-nummer 131-57-7), waaraan in het kader van de internationale nomenclatuur van cosmetische ingrediënten (INCI) de naam “Benzophenone-3” is toegekend, en 2-cyaan-3,3-difenylacrylzuur, 2-ethylhexylester/octocryleen (CAS-nummer 6197-30-4), waaraan in het kader van de INCI de naam “Octocrylene” is toegekend, zijn momenteel als uv-filters in cosmetische producten toegestaan, en respectievelijk onder de vermeldingen 4 en 10 opgenomen in de lijst in bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1223/2009.

(2)

Vanwege zorgen met betrekking tot de mogelijke hormoonontregelende eigenschappen van als uv-filters in cosmetische producten gebruikte Benzophenone-3 en Octocrylene, is in 2019 opgeroepen tot het indienen van gegevens. Belanghebbenden hebben wetenschappelijk bewijsmateriaal ingediend om de veiligheid van Benzophenone-3 en Octocrylene voor gebruik als uv-filters in cosmetische producten aan te tonen. De Commissie heeft het Wetenschappelijk Comité voor consumentenveiligheid (WCCV) verzocht voor beide stoffen een veiligheidsbeoordeling uit te voeren in het licht van de verstrekte informatie.

(3)

Op basis van de veiligheidsbeoordeling en gezien de zorgen met betrekking tot mogelijke hormoonontregelende eigenschappen van Benzophenone-3, heeft het WCCV in zijn advies van 30-31 maart 2021 (2) geconcludeerd dat als uv-filter gebruikte Benzophenone-3 tot de huidige maximumconcentratie van 6 % in zonnebrandmiddelen, zowel in de vorm van bodycrème, als in de vorm van zonnebrandmiddelen in een spuitbus of spraypomp, niet veilig is voor de consument.

(4)

Daarnaast concludeerde het WCCV dat Benzophenone-3 veilig is voor de consument als het in een maximumconcentratie van 6 % als uv-filter in gezichtscrème, handcrème en lippenstift wordt gebruikt, en dat het gebruik van maximaal 0,5 % Benzophenone-3 in cosmetische producten om de formulering ervan te beschermen veilig is voor de consument.

(5)

Het WCCV heeft ook vastgesteld dat het gebruik van Benzophenone-3 als uv-filter veilig is voor de consument tot een maximumconcentratie van 2,2 % in bodycrèmes, in spuitbussen en in spraypompen, als er daarnaast geen Benzophenone-3 in een concentratie van 0,5 % voor bescherming van de cosmetische formulering in dezelfde formulering wordt gebruikt. Daarnaast concludeerde het WCCV dat, indien Benzophenone-3 in een concentratie van 0,5 % in dezelfde formulering wordt gebruikt, de concentratie Benzophenone-3 die als uv-filter worden gebruikt, niet hoger mag zijn dan 1,7 % in bodycrèmes, spuitbussen en spraypompen.

(6)

Op basis van de veiligheidsbeoordeling en gezien de zorgen betreffende de mogelijke hormoonontregelende eigenschappen ervan, concludeerde het WCCV in zijn advies van 30-31 maart 2021 (3) met betrekking tot de stof “Octocrylene” dat die stof tot een maximumconcentratie van 10 % veilig is voor gebruik als uv-filter in cosmetische producten bij afzonderlijk gebruik.

(7)

Het WCCV heeft ook vastgesteld dat het gebruik van Octocrylene veilig is voor gecombineerd gebruik in zonnebrandcrème of -lotion, zonnebrandmiddelen in spraypompen, gezichtscrème, handcrème en lippenstift in een maximumconcentratie van 10 %, maar dat het gebruik van Octocrylene in een concentratie van 10 % of meer in zonnebrandmiddelen in spuitbussen niet veilig is voor het gecombineerde gebruik. Het WCCV achtte het gebruik van Octocrylene in dergelijke producten veilig wanneer de concentratie maximaal 9 % bedraagt als deze producten in combinatie met gezichtscrème, handcrème of lippenstift met 10 % Octocrylene worden gebruikt.

(8)

Gezien de adviezen van het WCCV kan worden geconcludeerd dat het gebruik van Benzophenone-3 en Octocrylene in uv-filters in cosmetische producten in de momenteel toegestane concentraties een mogelijk risico voor de menselijke gezondheid inhoudt. Daarom moet het gebruik van Benzophenone-3 en Octocrylene worden beperkt tot de door het WCCV voorgestelde maximumconcentraties.

(9)

Verordening (EG) nr. 1223/2009 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(10)

Bedrijven moeten voldoende tijd krijgen om aan de nieuwe voorschriften te voldoen, onder meer door de productformuleringen aan te passen, teneinde te waarborgen dat alleen cosmetische producten die in overeenstemming zijn met de nieuwe voorschriften in de handel worden gebracht. Bedrijven moeten eveneens voldoende tijd krijgen om cosmetische producten die niet in overeenstemming zijn met die voorschriften uit de handel te nemen.

(11)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor cosmetische producten,

(1)

Uitvoeringsverordening (EU) 2020/683 van de Commissie (2) voorziet in een gestandaardiseerd formaat voor de documenten die worden gebruikt voor de typegoedkeuring van motorvoertuigen en aanhangwagens daarvan en systemen, onderdelen en technische eenheden die voor dergelijke voertuigen zijn bestemd, door de modellen voor het inlichtingenformulier, de certificaten voor de individuele EU-goedkeuring van voertuigen en de conformiteitscertificaten in papiervorm vast te stellen.

(2)

De modellen voor inlichtingenformulieren in de bijlagen I en II bij Uitvoeringsverordening (EU) 2020/683 moeten worden gewijzigd om rekening te houden met de nieuwe vereisten die zijn ingevoerd bij Verordening (EU) 2019/2144 van het Europees Parlement en de Raad (3) en de op grond daarvan vastgestelde regelgevingshandelingen.

(3)

Verder moet, om een consistente aanpak met betrekking tot de nummering van de goedkeuringscertificaten mogelijk te maken, het in bijlage IV bij Uitvoeringsverordening (EU) 2020/683 vastgestelde nummeringssysteem worden gewijzigd om rekening te houden met de ontwikkelingen op regelgevingsgebied krachtens Verordening (EU) 2019/2144.

(4)

Het is daarnaast passend bijlage V bij Uitvoeringsverordening (EU) 2020/683 met het model voor het EU-typegoedkeuringsmerk voor onderdelen en technische eenheden te wijzigen door de verwijzing naar Verordening (EU) 2019/2144 bij te werken.

(5)

Verordening (EU) 2019/2144 schrijft voor dat nieuwe voertuigen moeten worden uitgerust met geavanceerde veiligheidssystemen, waaronder de rijstrookassistentie in noodsituaties, intelligente snelheidsondersteuning, systemen voor vermoeidheids- en aandachtswaarschuwing en de gegevensrecorder voor incidenten. Het is passend te vereisen dat op het conformiteitscertificaat wordt vermeld met welke systemen het voertuig is uitgerust. Daarom moeten de desbetreffende vermeldingen worden toegevoegd aan de in bijlage VIII bij Uitvoeringsverordening (EU) 2020/683 vastgestelde modellen voor het conformiteitscertificaat in papiervorm.

(6)

Uitvoeringsverordening (EU) 2020/683 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

Om typegoedkeuringsinstanties, markttoezichtautoriteiten en registratie-instanties van de lidstaten en fabrikanten voldoende tijd te geven om de bij deze verordening aangebrachte wijzigingen van het conformiteitscertificaat in papiervorm in hun systemen door te voeren, moet de datum van toepassing van bijlage V worden uitgesteld.

(8)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het technisch comité motorvoertuigen,