4.2.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 35/1

(1)

De interne markt is een gebied zonder binnengrenzen waarin het vrije verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal moet worden gegarandeerd. Te dien einde is een communautair typegoedkeuringssysteem voor motorvoertuigen ingesteld. De technische voorschriften voor de typegoedkeuring van motorvoertuigen met betrekking tot voetgangersbescherming moeten worden geharmoniseerd om te voorkomen dat de lidstaten voorschriften vaststellen die van elkaar verschillen, en om de behoorlijke werking van de interne markt te waarborgen.

(2)

Deze verordening is een van de bijzondere regelgevingsteksten in het kader van de communautaire typegoedkeuringsprocedure krachtens Richtlijn 2007/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 5 september 2007 tot vaststelling van een kader voor de goedkeuring van motorvoertuigen en aanhangwagens daarvan en van systemen, onderdelen en technische eenheden die voor dergelijke voertuigen zijn bestemd (Kaderrichtlijn) (3). Teneinde de in overweging 1 van onderhavige verordening uiteengezette doelstellingen te bereiken dienen de bijlagen I, III, IV, VI en XI bij Richtlijn 2007/46/EG te worden aangepast.

(3)

De ervaring heeft aangetoond dat de wetgeving inzake motorvoertuigen technisch vaak heel gedetailleerd is. Door te kiezen voor een verordening in plaats van een richtlijn worden verschillen tussen de omzettingsmaatregelen en overbodige wetgeving in de lidstaten vermeden. Er moet dan immers niets in nationale wetgeving worden omgezet. Richtlijn 2003/102/EG van het Europees Parlement en de Raad van 17 november 2003 betreffende de bescherming van voetgangers en andere kwetsbare weggebruikers voor en bij een botsing met een motorvoertuig (4) en Richtlijn 2005/66/EG van het Europees Parlement en de Raad van 26 oktober 2005 betreffende het gebruik van frontbeschermingsinrichtingen op motorvoertuigen (5), die voorschriften voor de installatie en het gebruik van frontbeschermingsinrichtingen op voertuigen bevat en voetgangers dus een beschermingsniveau garandeert, moeten daarom door deze verordening worden vervangen met het oog op de samenhang. Dit houdt in dat de lidstaten de omzettingswetgeving met betrekking tot de ingetrokken richtlijnen moeten intrekken.

(4)

De voorschriften voor de tweede uitvoeringsfase van Richtlijn 2003/102/EG zijn niet haalbaar gebleken. Artikel 5 van die richtlijn bepaalt dat de Commissie dan de nodige voorstellen moet indienen om de haalbaarheidsproblemen van deze voorschriften op te lossen en eventueel een beroep moet doen op actieve veiligheidssystemen, waarbij ervoor moet worden gezorgd dat de veiligheid van de kwetsbare weggebruiker niet afneemt.

(5)

Een in opdracht van de Commissie uitgevoerde studie toont aan dat de bescherming van voetgangers aanzienlijk kan worden verbeterd door een combinatie van passieve en actieve maatregelen die een hoger beschermingsniveau bieden dan de bestaande bepalingen. De studie toont met name aan dat de „remhulp” als actief veiligheidssysteem, in combinatie met wijzigingen van de passieve veiligheidsmaatregelen, het beschermingsniveau voor voetgangers aanzienlijk zou verhogen. Daarom is het aangewezen dat nieuwe motorvoertuigen verplicht met een remhulpsysteem worden uitgerust. Dit systeem mag de passieve veiligheidssystemen die een hoog beschermingsniveau bieden echter niet vervangen, maar dient deze aan te vullen.

(6)

Voertuigen die zijn uitgerust met een systeem om botsingen te vermijden, zouden eventueel niet aan bepaalde voorschriften van deze verordening hoeven te voldoen, voor zover zij botsingen met voetgangers kunnen voorkomen in plaats van louter de gevolgen van die botsingen te beperken. Na te hebben beoordeeld of dergelijke technologie daadwerkelijk botsingen met voetgangers en andere kwetsbare weggebruikers kan voorkomen, kan de Commissie voorstellen tot wijziging van deze verordening indienen die het gebruik van dergelijke systemen om botsingen te vermijden mogelijk maken.

(7)

Aangezien het aantal zwaardere voertuigen in het stadsverkeer toeneemt, moeten de bepalingen inzake voetgangersbescherming niet alleen voor voertuigen met een maximummassa van ten hoogste 2 500 kg gelden, maar na een beperkte overgangsperiode ook voor voertuigen van de categorieën M1 en N1 met een hogere massa.

(8)

Om voetgangers zo snel mogelijk beter te beschermen, moeten fabrikanten typegoedkeuring volgens de nieuwe voorschriften kunnen aanvragen nog voor deze verplicht worden, op voorwaarde dat de vereiste uitvoeringsmaatregelen al van kracht zijn.

(9)

De voor de uitvoering van deze verordening vereiste maatregelen moeten worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (6).

(10)

In het bijzonder moet de Commissie de bevoegdheid worden gegeven om technische bepalingen voor de toepassing van testvoorschriften en op monitoring gebaseerde uitvoeringsmaatregelen vast te stellen. Daar het maatregelen van algemene strekking betreft tot wijziging van niet-essentiële onderdelen van deze verordening, onder meer door haar aan te vullen met nieuwe niet-essentiële onderdelen, moeten zij worden vastgesteld volgens de in artikel 5 bis van Besluit 1999/468/EG bepaalde regelgevingsprocedure met toetsing.

(11)

Om te zorgen voor een vlotte overgang tussen de Richtlijnen 2003/102/EG en 2005/66/EG en deze verordening, moet worden voorzien in een overgangsperiode tussen de inwerkingtreding van deze verordening en de toepassing ervan.

(12)

Daar de doelstelling van deze verordening, namelijk de voltooiing van de interne markt door de invoering van gemeenschappelijke technische voorschriften op het gebied van voetgangersbescherming, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt en derhalve vanwege de omvang van het vereiste optreden beter door de Gemeenschap kan worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap in overeenstemming met het in artikel 5 van het Verdrag genoemde subsidiariteitsbeginsel maatregelen treffen. Overeenkomstig het in datzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om die doelstelling te verwezenlijken,

a)

motorvoertuigen van categorie M1, zoals gedefinieerd in artikel 3, lid 11, van Richtlijn 2007/46/EG en in punt 1 van deel A van bijlage II bij die richtlijn, onder voorbehoud van lid 2 van dit artikel;

b)

motorvoertuigen van categorie N1, zoals gedefinieerd in artikel 3, lid 11, van Richtlijn 2007/46/EG en in punt 2 van deel A van bijlage II bij die richtlijn, onder voorbehoud van lid 2 van dit artikel;

c)

frontbeschermingsinrichtingen die tot de originele uitrusting van de onder a) en b) bedoelde voertuigen behoren of die als afzonderlijke technische eenheid worden aangeboden voor montage op dergelijke voertuigen.

a)

voertuigen van categorie N1, en

b)

voertuigen van categorie M1 die van een voertuig van categorie N1 zijn afgeleid, met een maximummassa van meer dan 2 500 kg, en

1.

„A-stijl”: de voorste en buitenste daksteun, van het chassis tot aan het dak van het voertuig;

2.

„remhulpsysteem”: een functie van het remsysteem die uit een kenmerk van het remgedrag van de bestuurder een noodremsituatie afleidt en onder dergelijke omstandigheden:

3.

„bumper”: het onderste deel van de frontconstructie aan de buitenkant van een voertuig, met inbegrip van eventuele aanzetstukken, dat bedoeld is om het voertuig te beschermen wanneer het betrokken raakt bij een frontale botsing bij lage snelheid met een ander voertuig, echter met uitzondering van een eventuele frontbeschermingsinrichting;

4.

„frontbeschermingsinrichting”: een of meer afzonderlijke structuren, zoals een koeienvanger, of een bijkomende bumper die bedoeld is om in combinatie met de tot de originele uitrusting behorende bumper het buitenoppervlak van het voertuig te beschermen bij een botsing met een object. Structuren van minder dan 0,5 kg die bedoeld zijn om uitsluitend de koplampen van het voertuig te beschermen, vallen niet onder deze definitie;

5.

„maximummassa”: de technisch toelaatbare maximummassa in beladen toestand volgens fabrieksopgave, zoals bedoeld in Richtlijn 2007/46/EG, bijlage I, punt 2.8;

6.

„voertuigen van categorie N1 die van een voertuig van categorie M1 zijn afgeleid”: voertuigen van categorie N1 die, vóór de A-stijlen, dezelfde algemene structuur en vorm hebben als een eerder bestaand voertuig van categorie M1;

7.

„voertuigen van categorie M1 die van een voertuig van categorie N1 zijn afgeleid”: voertuigen van categorie M1 die, vóór de A-stijlen, dezelfde algemene structuur en vorm hebben als een eerder bestaand voertuig van categorie N1.

a)

voor de goedkeuring van voertuigen met betrekking tot de bescherming van voetgangers:

b)

voor de goedkeuring van een voertuig wat de uitrusting ervan met een frontbeschermingsinrichting betreft of de goedkeuring van een als afzonderlijke technische eenheid aan te bieden frontbeschermingsinrichting:

a)

het model in deel 1 van bijlage III voor een voertuigtype wat de bescherming van voetgangers betreft;

b)

het model in deel 2 van bijlage III voor een voertuigtype wat de uitrusting ervan met een frontbeschermingsinrichting betreft;

c)

het model in deel 3 van bijlage III voor een type als afzonderlijke technische eenheid aan te bieden frontbeschermingsinrichting.

a)

voertuigen van categorie M1 die niet aan de technische voorschriften van punt 4 van bijlage I voldoen;

b)

voertuigen van categorie M1 met een maximummassa van ten hoogste 2 500 kg die niet aan de technische voorschriften van punt 2 of 3 van bijlage I voldoen;

c)

voertuigen van categorie N1 die van een voertuig van categorie M1 zijn afgeleid, met een maximummassa van ten hoogste 2 500 kg die niet aan de technische voorschriften van de punten 2 en 4 of de punten 3 en 4 van bijlage I voldoen.

a)

voertuigen van categorie M1;

b)

voertuigen van categorie N1 die van een voertuig van categorie M1 zijn afgeleid met een maximummassa van ten hoogste 2 500 kg.

a)

voertuigen van categorie M1 met een maximummassa van ten hoogste 2 500 kg die niet aan de technische voorschriften van punt 3 van bijlage I voldoen;

b)

voertuigen van categorie N1 die van een voertuig van categorie M1 zijn afgeleid, die een maximummassa van ten hoogste 2 500 kg hebben en die niet aan de technische voorschriften van punt 3 van bijlage I voldoen.

a)

voertuigen van categorie M1 met een maximummassa van ten hoogste 2 500 kg;

b)

voertuigen van categorie N1 die van een voertuig van categorie M1 zijn afgeleid met een maximummassa van ten hoogste 2 500 kg.

a)

voertuigen van categorie M1 met een maximummassa van meer dan 2 500 kg die niet aan de technische voorschriften van punt 3 van bijlage I voldoen;

b)

voertuigen van categorie N1 die niet aan de technische voorschriften van de punten 3 en 4 van bijlage I voldoen.

a)

voertuigen van categorie M1 met een maximummassa van ten hoogste 2 500 kg die niet aan de technische voorschriften van punt 3 van bijlage I bij onderhavige verordening voldoen;

b)

voertuigen van categorie N1 die van een voertuig van categorie M1 zijn afgeleid, met een maximummassa van ten hoogste 2 500 kg die niet aan de technische voorschriften van punt 3 van bijlage I bij onderhavige verordening voldoen.

a)

voertuigen van categorie M1 met een maximummassa van meer dan 2 500 kg die niet aan de technische voorschriften van punt 3 van bijlage I bij onderhavige verordening voldoen;

b)

voertuigen van categorie N1 die niet aan de technische voorschriften van punt 3 van bijlage I bij onderhavige verordening voldoen.

a)

het afleggen van onjuiste verklaringen tijdens de goedkeuringsprocedures of de procedures die tot een terugroeping leiden;

b)

testresultaten voor typegoedkeuring vervalsen;

c)

informatie of technische specificaties achterhouden die tot herroeping of intrekking van de typegoedkeuring kunnen leiden;

d)

het weigeren om toegang tot informatie te verschaffen.

4.2.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 35/32

(1)

De interne markt bestaat uit een gebied zonder binnengrenzen waarin het vrije verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal wordt gewaarborgd. Te dien einde is een uitgebreid communautair typegoedkeuringssysteem voor motorvoertuigen ingesteld. De technische voorschriften voor de typegoedkeuring van motorvoertuigen met betrekking tot waterstofaandrijving moeten worden geharmoniseerd om te voorkomen dat de lidstaten voorschriften vaststellen die van elkaar verschillen en om de behoorlijke werking van de interne markt te waarborgen en tegelijkertijd een hoog niveau van bescherming van het milieu en de openbare veiligheid te garanderen.

(2)

Deze verordening is een bijzondere verordening voor de toepassing van de communautaire typegoedkeuringsprocedure bepaald in Richtlijn 2007/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 5 september 2007 tot vaststelling van een kader voor de goedkeuring van motorvoertuigen en aanhangwagens daarvan en van systemen, onderdelen en technische eenheden die voor dergelijke voertuigen zijn bestemd (kaderrichtlijn) (3). Daarom moeten de bijlagen IV, VI en XI bij die richtlijn dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(3)

Op verzoek van het Europees Parlement is voor de communautaire voertuigwetgeving een nieuwe regelgevingsaanpak toegepast. Daarom moeten bij deze verordening uitsluitend fundamentele bepalingen over voorschriften voor de typegoedkeuring van waterstofsystemen en onderdelen daarvan worden vastgesteld, terwijl de technische specificaties moeten worden vastgesteld bij volgens Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (4) aangenomen uitvoeringsmaatregelen.

(4)

De Commissie moet met name de bevoegdheid worden gegeven om voorschriften en testprocedures vast te stellen voor nieuwe vormen van waterstofopslag en -gebruik, extra onderdelen van een waterstofsysteem en het aandrijfsysteem. De Commissie moet ook de bevoegdheid worden gegeven om specifieke procedures, tests en voorschriften met betrekking tot de botsbeveiliging van waterstofvoertuigen en voorschriften inzake geïntegreerde systeemveiligheid vast te stellen. Aangezien het maatregelen van algemene strekking betreft tot wijziging van niet-essentiële onderdelen van deze verordening door haar aan te vullen met nieuwe niet-essentiële onderdelen, moeten zij worden vastgesteld volgens de regelgevingsprocedure met toetsing bepaald in artikel 5 bis van Besluit 1999/468/EG.

(5)

In de transportsector moet een van de hoofddoelstellingen een groter aandeel milieuvriendelijkere voertuigen zijn en moeten bijkomende inspanningen worden geleverd om meer dergelijke voertuigen in de handel te brengen. De invoering van voertuigen op alternatieve brandstoffen kan de luchtkwaliteit in de steden en bijgevolg ook de volksgezondheid aanzienlijk verbeteren.

(6)

Waterstof wordt beschouwd als een schone manier in de toekomst om voertuigen aan te drijven, op weg naar een economie zonder vervuiling die gebaseerd is op het hergebruik van grondstoffen en op hernieuwbare energiebronnen, omdat bij voertuigen die worden aangedreven met waterstof geen koolstofverontreinigingen worden uitgestoten, noch broeikasgassen. Waterstof is een energiedrager en geen energiebron, en derhalve hangt het nut ervan voor het klimaatbeleid af van het feit uit welke bron de waterstof wordt gewonnen. Voor een positieve milieubalans ingevolge de invoering van waterstof als brandstof voor motorvoertuigen, moet er daarom wel op worden toegezien dat waterstof op duurzame wijze en zoveel mogelijk uit hernieuwbare energiebronnen wordt geproduceerd.

(7)

In het eindverslag van de Groep op hoog niveau CARS 21 wordt gesteld dat „pogingen om de internationale harmonisering van motorvoertuigenregels te bevorderen waar nodig moeten worden gehandhaafd, om de belangrijkste voertuigenmarkten erbij te betrekken en om de harmonisering uit te breiden tot gebieden die nog niet gedekt zijn, met name in het kader van de Overeenkomsten van 1958 en 1998 van de UNECE”. Overeenkomstig deze aanbeveling moet de Commissie de opstelling van internationaal geharmoniseerde voorschriften voor motorvoertuigen onder auspiciën van de UNECE blijven steunen. Met name als er een mondiaal technisch reglement (MTR) inzake motorvoertuigen op waterstof en brandstofcellen wordt aangenomen, moet de Commissie overwegen de voorschriften van deze verordening aan te passen aan die van de MTR.

(8)

Waterstofmengsels kunnen worden gebruikt als overgangsbrandstof in afwachting van het gebruik van zuivere waterstof, om de invoering van waterstofvoertuigen te bevorderen in landen met een goede aardgasinfrastructuur. De Commissie moet daarom voorschriften opstellen voor het gebruik van mengsels van waterstof en aardgas/biomethaan, in het bijzonder een mengverhouding van waterstof en gas waarbij rekening wordt gehouden met de technische haalbaarheid en milieuvoordelen.

(9)

Door de vaststelling van een kader voor de typegoedkeuring van waterstofvoertuigen zou het vertrouwen van potentiële gebruikers en het grote publiek in deze nieuwe technologie toenemen.

(10)

Daarom moet een adequaat kader tot stand worden gebracht om voertuigen met innovatieve aandrijftechnologie en voertuigen op alternatieve brandstoffen die het milieu weinig schade toebrengen, sneller in de handel te brengen.

(11)

De meeste fabrikanten investeren zwaar in de ontwikkeling van waterstoftechnologie en hebben de eerste waterstofvoertuigen al in de handel gebracht. Hun aandeel in het totale wagenpark zal de komende jaren allicht stijgen. Daarom is het zaak gemeenschappelijke voorschriften voor de veiligheid van waterstofvoertuigen vast te stellen. Omdat fabrikanten verschillende benaderingen zouden kunnen volgen bij de ontwikkeling van waterstofvoertuigen, moeten de veiligheidseisen technologieneutraal worden vastgesteld.

(12)

Veiligheidseisen moeten worden vastgesteld voor het waterstofsysteem en de onderdelen daarvan die nodig zijn om typegoedkeuring te verkrijgen.

(13)

Voor de typegoedkeuring van waterstofvoertuigen moetenvoorschriften vastgesteld worden voor de installatie van het waterstofsysteem en de onderdelen daarvan in het voertuig.

(14)

Vanwege de eigenschappen van de brandstof kan het aangewezen zijn dat reddingsdiensten waterstofvoertuigen op een specifieke manier behandelen. Daarom moeten voorschriften voor duidelijke en snelle identificatie van deze voertuigen worden vastgesteld die het mogelijk maken de reddingsdiensten te informeren over de brandstof die in het voertuig is opgeslagen. Hoewel de middelen ter identificatie hun doel niet mogen missen, moet er voor zover mogelijk toch worden vermeden dat het publiek door de aard ervan zich nodeloos ongerust zou maken.

(15)

Het is ook van belang de verplichtingen van de fabrikanten vast te leggen in verband met het nemen van passende maatregelen om het tanken van verkeerde brandstof in waterstofvoertuigen te voorkomen.

(16)

Waterstofvoertuigen op waterstof kunnen alleen succesvol zijn op de markt als er een toereikende infrastructuur van tankstations in Europa beschikbaar is. De Commissie moet derhalve nagaan welke passende maatregelen er getroffen kunnen worden om de aanleg van een Europees netwerk van tankstations voor waterstofvoertuigen te ondersteunen.

(17)

Innovatieve kleine voertuigen, in de wetgeving inzake EG-typegoedkeuring aangeduid als voertuigen van de categorie L, worden beschouwd als voorlopers die als eerste waterstof als brandstof gebruiken. Het kost minder moeite waterstof als brandstof te introduceren voor deze motorvoertuigen aangezien de technische uitdaging en de vereiste investeringen niet zo groot zijn als voor voertuigen van de categorieën M en N als gedefinieerd in bijlage II bij Richtlijn 2007/46/EG. De Commissie moet daarom vóór 1 januari 2010 nagaan of het mogelijk is de typegoedkeuring van waterstofvoertuigen van de categorie L te reguleren.

(18)

Daar de doelstelling van deze verordening, namelijk de voltooiing van de interne markt door de invoering van gemeenschappelijke technische voorschriften voor motorvoertuigen op waterstof, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt. Vanwege de omvang ervan kan deze doelstelling derhalve beter door de Gemeenschap worden verwezenlijkt. De Gemeenschap kan dus maatregelen nemen overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel van artikel 5 van het Verdrag. Overeenkomstig het in datzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om die doelstelling te verwezenlijken,

1.

waterstofvoertuigen van de categorieën M en N als gedefinieerd in deel A van bijlage II bij Richtlijn 2007/46/EG, met inbegrip van de botsbeveiliging en de elektrische veiligheid van dergelijke voertuigen;

2.

de in bijlage I genoemde onderdelen van waterstofsystemen die ontworpen zijn voor motorvoertuigen van de categorieën M en N;

3.

waterstofsystemen die ontworpen zijn voor motorvoertuigen van de categorieën M en N, met inbegrip van nieuwe vormen van waterstofopslag en -gebruik.

a)

„waterstofvoertuig”: elk motorvoertuig dat met waterstof als brandstof wordt aangedreven;

b)

„aandrijfsysteem”: de verbrandingsmotor of het brandstofcelsysteem waardoor het voertuig wordt aangedreven;

c)

„onderdeel van een waterstofsysteem”: de waterstoftank en alle andere delen van het waterstofvoertuig die rechtstreeks met waterstof in contact komen of die deel uitmaken van een waterstofsysteem;

d)

„waterstofsysteem”: een samenstel van onderdelen van een waterstofsysteem en verbindingsstukken die op waterstofvoertuigen zijn geïnstalleerd, met uitzondering van de aandrijfsystemen en de hulpenergiesystemen („auxiliary power units”, APU);

e)

„maximaal toelaatbare werkdruk (MAWP)”: de maximumdruk waaraan een onderdeel volgens het ontwerp mag worden blootgesteld en die de basis vormt voor het bepalen van de sterkte van dat onderdeel;

f)

„nominale werkdruk (NWP)”: in het geval van tanks, de gestabiliseerde druk bij een uniforme temperatuur van 288 K (15 °C) voor een volle tank; in het geval van andere onderdelen, de druk waaronder een onderdeel gewoonlijk werkt;

g)

„binnentank”: het deel van de waterstoftank dat bestemd is voor gebruik van vloeibaar waterstof waarin het cryogene waterstof is opgeslagen.

a)

systemen voor monitoring en controle van het gebruik;

b)

voertuiginterfacesystemen;

c)

systemen voor debietbegrenzer;

d)

systemen voor overdrukbeveiliging;

e)

foutdetectiesystemen voor de warmtewisselaar.

a)

waterstofsystemen en onderdelen daarvan goed en veilig werken en op betrouwbare wijze bestand zijn tegen de elektrische, mechanische, thermische en chemische bedrijfsomstandigheden, zonder lekken of zichtbare vervormingen;

b)

waterstofsystemen tegen overdruk zijn beveiligd;

c)

de materialen van de delen van de waterstofsystemen en onderdelen daarvan die rechtstreeks met waterstof in contact komen, verenigbaar zijn met waterstof;

d)

waterstofsystemen en onderdelen daarvan gedurende hun verwachte levensduur op betrouwbare wijze bestand zijn tegen de te verwachten temperatuur- en drukniveaus;

e)

waterstofsystemen en onderdelen daarvan op betrouwbare wijze bestand zijn tegen het bedrijfstemperatuurbereik dat in de uitvoeringsmaatregelen is vastgesteld;

f)

de onderdelen van waterstofsystemen overeenkomstig de uitvoeringsmaatregelen zijn gemarkeerd;

g)

bij alle onderdelen van waterstofsystemen met gestuurde stroomrichting de stroomrichting duidelijk is aangegeven;

h)

alle waterstofsystemen en onderdelen daarvan zodanig ontworpen zijn dat ze kunnen worden geïnstalleerd overeenkomstig de voorschriften van bijlage VI.

a)

om redenen die verband houden met waterstofaandrijving, EG-typegoedkeuring of nationale typegoedkeuring te verlenen voor nieuwe voertuigtypen indien dergelijk voertuig niet voldoet aan de voorschriften van deze richtlijn of haar uitvoeringsmaatregelen, of

b)

EG-typegoedkeuring voor nieuwe typen waterstofsystemen of onderdelen daarvan, indien zulke voertuigen, onderdelen en systemen niet aan de voorschriften van deze verordening of haar uitvoeringsmaatregelen voldoen.

a)

beschouwen de nationale autoriteiten, om redenen die verband houden met waterstofaandrijving, de certificaten van overeenstemming voor nieuwe voertuigen als niet langer geldig voor de toepassing van artikel 26 van Richtlijn 2007/46/EG en verbieden ze de registratie, de verkoop en de ingebruikneming van die voertuigen, indien dergelijk voertuig niet voldoet aan de voorschriften van deze richtlijn of haar uitvoeringsmaatregelen, en

b)

verbieden de nationale autoriteiten de verkoop en ingebruikneming van nieuwe waterstofsystemen of onderdelen daarvan, indien zulke onderdelen en systemen niet aan de voorschriften van deze verordening of haar uitvoeringsmaatregelen voldoen.

a)

om redenen die verband houden met waterstofaandrijving, niet weigeren EG-typegoedkeuring of nationale typegoedkeuring te verlenen voor een nieuw voertuigtype of EG-typegoedkeuring voor nieuwe types van waterstofsystemen of onderdelen daarvan, indien zulk voertuig, systeem of onderdeel aan de voorschriften van deze verordening en haar uitvoeringsmaatregelen voldoet, of

b)

de registratie, de verkoop of de ingebruikneming van nieuwe typevoertuigen, of de verkoop of de ingebruikneming van nieuwe waterstofsystemen of onderdelen daarvan niet verbieden, indien zulk voertuig, systeem of onderdeel aan de voorschriften van deze verordening en haar uitvoeringsmaatregelen voldoet.

a)

bestuursrechtelijke bepalingen voor de EG-typegoedkeuring van voertuigen wat de waterstofaandrijving ervan betreft, en van waterstofsystemen en onderdelen daarvan;

b)

regels inzake de informatie die fabrikanten moeten verstrekken voor de typegoedkeuring en de inspectie bedoeld in artikel 4, leden 4 en 5;

c)

gedetailleerde regels voor de testprocedures vermeld in de bijlagen II tot en met V;

d)

gedetailleerde regels voor de in bijlage VI genoemde voorschriften voor de installatie van waterstofsystemen en onderdelen daarvan;

e)

gedetailleerde regels voor de voorschriften voor de veilige en betrouwbare werking van waterstofsystemen en onderdelen daarvan bedoeld in artikel 5;

f)

gedetailleerde regels voor de in punt 16 van bijlage VI bedoelde etikettering of een andere duidelijke en snelle identificatiewijze van waterstofvoertuigen.

a)

specificaties voor voorschriften met betrekking tot:

b)

andere maatregelen die nodig zijn voor de toepassing van deze verordening.

a)

valse verklaringen afleggen tijdens typegoedkeuringsprocedures of procedures die tot herroeping leiden;

b)

testresultaten voor typegoedkeuring of overeenstemming onder bedrijfsomstandigheden vervalsen;

c)

informatie of technische specificaties achterhouden die tot de herroeping of intrekking van een typegoedkeuring kunnen leiden;

d)

toegang tot informatie weigeren;

e)

gebruik van manipulatievoorzieningen.

4.2.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 35/47

(1)

Verordening (EEG) nr. 2299/89 van de Raad van 24 juli 1989 betreffende gedragsregels voor geautomatiseerde boekingssystemen (4) heeft er in belangrijke mate toe bijgedragen dat in een geautomatiseerde boekingssysteem (hierna „CRS” genoemd) aan luchtvaartmaatschappijen eerlijke en niet-discriminerende voorwaarden worden gewaarborgd, waardoor ook de belangen van de consumenten worden beschermd.

(2)

Een groot deel van de plaatsreserveringen bij luchtvaartmaatschappijen gebeurt nog steeds via CRS.

(3)

In het licht van de technologische en marktontwikkelingen kan het regelgevingskader grondig worden vereenvoudigd en kan aan systeemverkopers en luchtvaartmaatschappijen meer flexibiliteit worden geboden om te onderhandelen over de aangerekende boekingsvergoeding en tariefinhoud. Hierdoor zouden zij soepeler dienen in te kunnen spelen op de behoeften en vragen van reisbureaus en klanten en kunnen zij de distributie van hun vervoersproducten optimaliseren.

(4)

In de huidige marktcontext is er echter nog steeds behoefte aan een aantal regels inzake CRS voor vervoersproducten om misbruiken van concurrentiepositie tegen te gaan en te waarborgen dat de consument neutrale informatie ontvangt.

(5)

De weigering door moedermaatschappijen om dezelfde informatie over dienstregelingen, tarieven en beschikbare plaatsen/capaciteit aan andere dan hun eigen systemen door te geven en om boekingen via deze andere systemen te aanvaarden, kan de concurrentie tussen CRS-sen ernstig verstoren.

(6)

Er dient daadwerkelijke concurrentie tussen deelnemende vervoersmaatschappijen en moedermaatschappijen te worden gehandhaafd, en het beginsel van non-discriminatie tussen luchtvaartmaatschappijen dient te worden gerespecteerd, ongeacht of ze aan CRS deelnemen of niet.

(7)

Moedermaatschappijen dienen zich aan specifieke regels te houden, teneinde voor transparante en vergelijkbare concurrentievoorwaarden op de markt te zorgen.

(8)

Verkopers van systemen moeten ervoor zorgen dat er een duidelijke scheiding bestaat tussen het CRS en het interne reserveringsysteem van een luchtvaartmaatschappij of enig ander reservatiesysteem en mogen distributiefaciliteiten niet uitsluitend verlenen aan hun moedermaatschappijen zodat de moedermaatschappij geen bevoorrechte toegang tot het CRS geniet.

(9)

Om de belangen van de consument te beschermen, mag op het eerste scherm van een CRS uitsluitend objectieve informatie worden aangeboden en moet gelijke toegang worden gewaarborgd tot de gegevens over alle deelnemende luchtvaartmaatschappijen zodat bepaalde luchtvaartmaatschappijen niet worden bevoordeeld.

(10)

Het gebruik van een neutraal scherm vergroot de transparantie van de door de deelnemende vervoersmaatschappijen aangeboden vervoersproducten en -diensten, en het vertrouwen van de consument.

(11)

Systeemverkopers moeten ervoor zorgen dat alle deelnemende maatschappijen op niet-discriminerende basis kunnen beschikken over de marketinggegevens uit CRS, waarbij ervoor dient te worden gezorgd dat vervoersondernemingen deze gegevens niet onrechtmatig kunnen gebruiken om de keuze van de reisagent of van de consument te beïnvloeden.

(12)

Een akkoord tussen abonnees en de systeemverkoper over de Marketing Information Data Tapes („MIDT”) mag een compensatieregeling voor abonnees omvatten.

(13)

Het aanbieden van informatie over spoorvervoer en de combinatie trein + vliegtuig op CRS-schermen moet worden bevorderd.

(14)

Overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1008/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 24 september 2008 inzake gemeenschappelijke regels voor de exploitatie van luchtdiensten in de Gemeenschap (herschikking) (5), moeten de door de luchtvaartmaatschappijen bekendgemaakte tarieven alle toepasselijke belastingen en heffingen, toeslagen en vergoedingen omvatten, die onvermijdbaar en voorzienbaar zijn. In de tarieven waarover CRS-schermen informatie verstrekken, moeten dezelfde prijselementen begrepen zijn, zodat reisagenten deze informatie aan hun klanten kunnen meedelen.

(15)

Informatie over busdiensten voor luchtvervoerproducten of in luchtvervoerproducten geïntegreerde spoorvervoerproducten dient in de toekomst op het hoofdscherm van CRS te worden vermeld.

(16)

CRS-sen dienen gestimuleerd te worden om in de toekomst gemakkelijk te begrijpen informatie over de CO2-uitstoot en het brandstofverbruik van de vlucht te verstrekken. Dit zou kunnen gebeuren in de vorm van gegevens betreffende het gemiddelde brandstofverbruik per persoon, uitgedrukt in liter per 100 km, en de gemiddelde CO2-uitstoot per persoon, uitgedrukt in gram per kilometer, eventueel aangevuld met een vergelijking met gegevens betreffende de beste alternatieve trein- of busverbinding voor reistrajecten van minder dan vijf uur.

(17)

Luchtvaartmaatschappijen uit de Gemeenschap en derde landen moeten ten aanzien van CRS-diensten op gelijke voet worden behandeld.

(18)

Om een correcte tenuitvoerlegging van deze verordening te waarborgen, dient de Commissie over passende handhavingsinstrumenten te beschikken, waaronder de mogelijkheid om, op eigen initiatief of naar aanleiding van een klacht, een onderzoek te openen naar eventuele inbreuken, de betrokken onderneming te gelasten een einde te maken aan de inbreuk alsmede om boetes op te leggen.

(19)

De Commissie moet een geregeld toezicht houden op de toepassing van deze verordening en in het bijzonder op de doeltreffendheid ervan voor de voorkoming van concurrentievervalsende en discriminerende praktijken op de markt voor distributie van reisdiensten via CRS, met name waar het gaat om vervoersmaatschappijen met nauwe banden met systeemverkopers.

(20)

Deze verordening laat de toepassing van de artikelen 81 en 82 van het Verdrag onverlet. Deze verordening is een aanvulling op de algemene concurrentieregels, die onverkort blijven gelden voor misbruiken van concurrentiepositie zoals inbreuken op de antitrustvoorschriften of misbruik van een machtspositie.

(21)

De bescherming van personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens valt onder Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (6). De bepalingen van deze verordening vormen een specificatie van en een aanvulling op Richtlijn 95/46/EG met betrekking tot de activiteiten van een CRS.

(22)

Verordening (EG) nr. 2299/89 moet worden ingetrokken,

1.

„vervoerproduct”: het vervoer van een passagier tussen twee luchthavens of treinstations;

2.

„geregelde luchtdienst”: een reeks vluchten die elk alle volgende kenmerken bezitten:

3.

„tarieven”: de prijzen die passagiers aan luchtvaartmaatschappijen, spoorwegondernemingen, hun agenten of andere ticketverkopers dienen te betalen om gebruik te maken van hun vervoersdiensten alsmede de voorwaarden waaronder deze prijzen gelden, met inbegrip van aan agentschappen aangeboden vergoedingen en voorwaarden alsmede andere aanvullende diensten;

4.

„geautomatiseerd boekingssysteem” of „CRS”: geautomatiseerd systeem dat informatie bevat over onder meer dienstregelingen, beschikbaarheid en tarieven van meer dan één luchtvaartmaatschappij, met of zonder de mogelijkheid plaatsen te reserveren of tickets af te geven, in zoverre bepaalde of alle diensten voor abonnees beschikbaar zijn;

5.

„systeemverkoper”: onderneming en haar filialen die verantwoordelijk zijn voor de exploitatie of het op de markt brengen van een CRS;

6.

„distributiefaciliteiten”: faciliteiten die een systeemverkoper verleent om inlichtingen over dienstregelingen, beschikbare plaatsen/capaciteit, tarieven en bijbehorende diensten van luchtvaartmaatschappijen en spoorwegondernemingen te verstrekken, boekingen te verrichten en/of tickets af te geven, en voor andere bijbehorende diensten;

7.

„moedermaatschappij”: luchtvaartmaatschappij of spoorwegonderneming die direct of indirect, alleen of samen met anderen, zeggenschap over een systeemverkoper heeft of deelneemt in het kapitaal van een systeemverkoper met rechten of een vertegenwoordiging in de raad van bestuur, de raad van toezicht of enig ander bestuursorgaan van een systeemverkoper, alsmede elke luchtvaartmaatschappij waarover zij daadwerkelijk zeggenschap heeft;

8.

„deelneming in het kapitaal van een systeemverkoper met rechten of een vertegenwoordiging in de raad van bestuur, de raad van toezicht of enig ander bestuursorgaan daarvan”: een belegging waaraan rechten of vertegenwoordiging in de raad van bestuur, de raad van toezicht of enig ander bestuursorgaan van een systeemverkoper verbonden zijn en die de mogelijkheid biedt om, alleen of samen met anderen beslissende invloed uit te oefenen op de bedrijfsvoering van de systeemverkoper;

9.

„zeggenschap”: relatie gebaseerd op rechten, overeenkomsten of andere middelen die, afzonderlijk of in combinatie en gelet op de desbetreffende feitelijke of juridische omstandigheden, de mogelijkheid bieden om beslissende invloed uit te oefenen op een onderneming, meer bepaald via:

10.

„deelnemende vervoersmaatschappij”: luchtvaartmaatschappij of spoorwegonderneming die met een systeemverkoper een overeenkomst heeft gesloten voor de distributie van haar vervoersproducten via een CRS;

11.

„abonnee”: een persoon of een onderneming die geen deelnemende luchtvaartmaatschappij is, die in het kader van een contract met een systeemverkoper gebruik maakt van een CRS met het oog op de reservering van luchtvervoerproducten en gerelateerde producten namens een klant;

12.

„hoofdscherm”: een volledige en neutrale weergave van de gegevens over de vervoersdiensten tussen telkens twee steden, binnen een specifieke tijdsspanne;

13.

„ticket”: geldig document dat recht geeft op vervoer of een gelijkwaardig document in immateriële vorm, dat door de luchtvaartmaatschappij, spoorwegonderneming of een erkende agent is uitgegeven of toegestaan;

14.

„gecombineerd product”: een van te voren samengestelde combinatie van een vervoersproduct met andere niet-vervoersgerelateerde aanvullende diensten, die tegen een enkele prijs wordt aangeboden;

15.

„boekingsvergoeding”: de prijs die luchtvaartmaatschappijen aan systeemverkopers dienen te betalen voor de door het CRS verrichte diensten.

a)

mag geen onbillijke en/of ongerechtvaardigde voorwaarden koppelen aan een contract met een deelnemende vervoersonderneming of eisen dat die onderneming instemt met aanvullende voorwaarden die naar hun aard of volgens het handelsgebruik geen verband houden met deelneming aan zijn CRS;

b)

mag voor deelneming aan zijn CRS niet als voorwaarde stellen dat een deelnemende vervoersonderneming niet terzelfder tijd aan een ander systeem deelneemt of dat een deelnemende vervoersonderneming geen vrij gebruik mag maken van alternatieve reserveringssystemen, zoals haar eigen internetboekingssysteem en callcentra.

4.2.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 35/56

(1)

In Verordening (EG) nr. 562/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 15 maart 2006 tot vaststelling van een communautaire code betreffende de overschrijding van de grenzen door personen (Schengengrenscode) (2) zijn de voorwaarden, criteria en nadere voorschriften vastgesteld voor de controle aan de grensdoorlaatposten en voor de grensbewaking, waarvan de raadpleging van het Schengeninformatiesysteem deel uitmaakt.

(2)

Verordening (EG) nr. 767/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 9 juli 2008 betreffende het visuminformatiesysteem (VIS) en de uitwisseling tussen de lidstaten van informatie op het gebied van visa voor kort verblijf (VIS-verordening) (3) moet de uitvoering van het gemeenschappelijk visumbeleid verbeteren. Die verordening bepaalt ook dat het VIS onder meer is bedoeld om de controles bij de doorlaatposten aan de buitengrenzen en fraudebestrijding te vergemakkelijken.

(3)

Verordening (EG) nr. 767/2008 bepaalt volgens welke criteria en onder welke voorwaarden de voor het verrichten van controles bij de doorlaatposten aan de buitengrenzen bevoegde autoriteiten toegang hebben tot gegevens om de identiteit van de visumhouder en/of de echtheid van het visum te verifiëren en/of na te gaan of aan de inreisvoorwaarden is voldaan, en om personen die mogelijk niet of niet langer voldoen aan de voorwaarden voor binnenkomst, verblijf of vestiging op het grondgebied van de lidstaten, te identificeren.

(4)

Aangezien alleen een verificatie van vingerafdrukken met zekerheid kan bevestigen dat degene die het Schengengebied wenst te betreden, ook degene is aan wie het visum is verstrekt, moet worden voorzien in de mogelijkheid het VIS aan de buitengrenzen te gebruiken.

(5)

Om na te gaan of aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 562/2006 vastgestelde toegangsvoorwaarden voor onderdanen van derde landen is voldaan en om hun taak met succes te verrichten, dienen grenswachters alle beschikbare informatie te gebruiken, waaronder gegevens die in het VIS kunnen worden geraadpleegd.

(6)

Om te voorkomen dat grensdoorlaatposten waar mogelijk het VIS in gebruik is, worden vermeden en om ervoor te zorgen dat het VIS zijn volle effect kan sorteren, dient het VIS op geharmoniseerde wijze te worden gebruikt bij inreiscontroles aan de buitengrenzen.

(7)

Daar het in gevallen waarin opnieuw een visum wordt aangevraagd dienstig is de biometrische gegevens van de eerste aanvraag opnieuw te gebruiken en deze uit het VIS te kopiëren, dient het gebruik van het VIS bij inreiscontroles aan de buitengrenzen verplicht te zijn.

(8)

Het gebruik van het VIS dient een systematische raadpleging van het VIS in te houden aan de hand van het nummer van de visumsticker in combinatie met een verificatie van vingerafdrukken. Gezien de mogelijke gevolgen van dergelijke raadplegingen voor de wachttijden aan de grensdoorlaatposten, dient het, gedurende een overgangsperiode bij wijze van uitzondering mogelijk te zijn, en onder strikt omschreven omstandigheden, het VIS zonder een systematische verificatie van vingerafdrukken te raadplegen. De lidstaten dienen ervoor te zorgen dat van deze uitzonderingsregeling uitsluitend gebruik wordt gemaakt wanneer volledig aan de voorwaarden daarvoor wordt voldaan en dat de duur en de frequentie van de toepassing van deze uitzonderingsregeling aan de diverse grensdoorlaatposten tot een strikt minimum wordt beperkt.

(9)

Verordening (EG) nr. 562/2006 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(10)

Aangezien de doelstellingen van het overwogen optreden, namelijk het vaststellen van de regels voor het gebruik van het VIS aan de buitengrenzen, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt en derhalve beter door de Gemeenschap kunnen worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel, gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(11)

Deze verordening eerbiedigt de grondrechten en neemt de beginselen in acht die worden erkend in artikel 6, lid 2, van het Verdrag betreffende de Europese Unie en die zijn vastgelegd in het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

(12)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie, de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (4), die vallen onder artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG (5) van de Raad van 17 mei 1999 inzake bepaalde toepassingsbepalingen van die overeenkomst.

(13)

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (6), die vallen onder artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG, juncto artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (7).

(14)

Wat Liechtenstein betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (8), die vallen onder artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG, juncto artikel 3 van de Besluit 2008/261/EG van de Raad (9).

(15)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van het Protocol betreffende de positie van Denemarken, dat is gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, neemt Denemarken niet deel aan de aanneming van deze verordening en is deze niet verbindend voor, noch van toepassing op die lidstaat. Aangezien deze verordening voortbouwt op het Schengenacquis uit hoofde van de bepalingen van titel IV van het derde deel van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, beslist Denemarken, overeenkomstig artikel 5 van genoemd protocol, binnen een termijn van zes maanden na de vaststelling van deze verordening of het deze in zijn nationale wetgeving zal omzetten.

(16)

Deze verordening vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan het Verenigd Koninkrijk niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2000/365/EG van de Raad van 29 mei 2000 betreffende het verzoek van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland deel te mogen nemen aan enkele van de bepalingen van het Schengenacquis (10). Het Verenigd Koninkrijk neemt derhalve niet deel aan de aanneming van deze verordening en deze is niet bindend voor, noch van toepassing in het Verenigd Koninkrijk.

(17)

Deze verordening vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad van 28 februari 2002 betreffende het verzoek van Ierland deel te mogen nemen aan bepalingen van het Schengenacquis (11). Ierland neemt derhalve niet deel aan de aanneming van deze verordening en deze is niet bindend voor, noch van toepassing in Ierland.

(18)

Wat Cyprus betreft, vormt deze verordening een akte die voortbouwt op het Schengenacquis of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 3, lid 2, van de Toetredingsakte van 2003.

(19)

Deze verordening vormt een akte die voortbouwt op het Schengenacquis of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2005,

1)

Na punt a) worden de volgende punten ingevoegd:

2)

Aan het einde van punt c), onder i), wordt de volgende zin toegevoegd:

„deze verificatie kan inhouden dat het VIS wordt geraadpleegd overeenkomstig artikel 18 van Verordening (EG) nr. 767/2008;”.

3)

Het volgende punt d) wordt ingevoegd:

4.2.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 35/s3