02003L0087 — NL — 05.06.2023 — 015.003
Onderstaande tekst dient louter ter informatie en is juridisch niet bindend. De EU-instellingen zijn niet aansprakelijk voor de inhoud. Alleen de besluiten die zijn gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie (te raadplegen in EUR-Lex) zijn authentiek. Deze officiële versies zijn rechtstreeks toegankelijk via de links in dit document
|
RICHTLIJN 2003/87/EG VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD van 13 oktober 2003 tot vaststelling van een ►M9 systeem ◄ voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de ►M9 Unie ◄ en tot wijziging van Richtlijn 96/61/EG van de Raad (PB L 275 van 25.10.2003, blz. 32) |
Gewijzigd bij:
Gewijzigd bij:
|
VERDRAG BETREFFENDE DE TOETREDING VAN DE REPUBLIEK KROATIË TOT DE EUROPESE UNIE |
L 112 |
21 |
24.4.2012 |
Gerectificeerd bij:
RICHTLIJN 2003/87/EG VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD
van 13 oktober 2003
tot vaststelling van een ►M9 systeem ◄ voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de ►M9 Unie ◄ en tot wijziging van Richtlijn 96/61/EG van de Raad
(Voor de EER relevante tekst)
HOOFDSTUK I
ALGEMENE BEPALINGEN
Artikel 1
Onderwerp
Bij deze richtlijn wordt een Gemeenschapsregeling vastgesteld voor de handel in broeikasgasemissierechten, hierna „het ►M9 EU-ETS ◄ ” genoemd, teneinde de emissies van broeikasgassen op een kosteneffectieve en economisch efficiënte wijze te verminderen.
Deze richtlijn voorziet tevens in een sterkere verlaging van de emissies van broeikasgassen teneinde bij te dragen tot het reductieniveau dat op wetenschappelijke gronden nodig wordt geacht om een gevaarlijke klimaatverandering te voorkomen. Hij draagt bij tot de verwezenlijking van de doelstelling van de Unie inzake klimaatneutraliteit en haar klimaatdoelstellingen, zoals vastgesteld in Verordening (EU) 2021/1119 van het Europees Parlement en de Raad ( 1 ), en bijgevolg tot de verwezenlijking van de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs ( 2 ).
In deze richtlijn worden tevens bepalingen vastgesteld voor de beoordeling en uitvoering van een strengere reductieverbintenis van de ►M9 Unie ◄ van meer dan 20 %, die moet gelden na de goedkeuring door de ►M9 Unie ◄ van een internationale overeenkomst inzake klimaatverandering die tot grotere broeikasgasemissiereducties leidt dan op grond van artikel 9 vereist is, zoals weerspiegeld in de 30 %-verbintenis die de Europese Raad van maart 2007 heeft onderschreven.
Artikel 2
Toepassingsgebied
Artikel 3
Definities
In deze richtlijn wordt verstaan onder:
„emissierecht”: overeenkomstig de bepalingen van deze richtlijn overdraagbaar recht om, uitsluitend teneinde aan de eisen van deze richtlijn te voldoen, gedurende een bepaalde periode één ton kooldioxide-equivalent uit te stoten;
“emissies”: de uitstoot van broeikasgassen door in een installatie aanwezige bronnen, of de uitstoot door een vliegtuig dat een in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteit uitoefent of door schepen die een in bijlage I genoemde maritieme vervoersactiviteit uitoefenen, van de met betrekking tot die activiteit gespecificeerde gassen, of de uitstoot van broeikasgassen die overeenstemt met de in bijlage III bedoelde activiteit;
„broeikasgassen”: de in bijlage II genoemde gassen en andere gasvormige bestanddelen van de atmosfeer, zowel natuurlijke als antropogene, die infrarode straling absorberen en weer uitstralen;
“vergunning voor broeikasgasemissies”: de overeenkomstig de artikelen 5, 6, en 30 ter verleende vergunning;
„installatie”: vaste technische eenheid waarin één of meer van de in bijlage I genoemde activiteiten plaatsvinden alsmede andere, daarmee rechtstreeks samenhangende activiteiten plaatsvinden, die technisch in verband staan met de op die plaats ten uitvoer gebrachte activiteiten en gevolgen kunnen hebben voor de emissies en de verontreiniging;
„exploitant”: persoon die een installatie exploiteert of beheert, indien de nationale wetgeving daarin voorziet, aan wie de economische beschikkingsmacht over de technische werking is overgedragen;
„persoon”: natuurlijke persoon of rechtspersoon;
„nieuwkomer”: een installatie die een of meer van de in bijlage I vermelde activiteiten uitvoert, en waaraan voor het eerst een vergunning voor broeikasgasemissies is verleend in de periode die begint 3 maanden vóór de indiening van de lijst op grond van artikel 11, lid 1, en die afloopt 3 maanden vóór de datum van indiening van de volgende lijst uit hoofde van dat artikel;
„het publiek”: een of meer personen en, overeenkomstig de nationale wetgeving of het gebruik, verenigingen, organisaties of groepen personen;
„ton kooldioxide-equivalent”: een metrische ton kooldioxide (CO2) of een hoeveelheid van een van de andere in bijlage II genoemde broeikasgassen met een gelijkwaardig aardopwarmingsvermogen;
„partij van bijlage I”: een in bijlage I van het UNFCCC opgenomen partij die het Protocol van Kyoto heeft bekrachtigd, zoals gespecificeerd in artikel 1, punt 7, van het Protocol van Kyoto;
„projectactiviteit”: een projectactiviteit die door één of meer partijen van bijlage I is goedgekeurd in overeenstemming met artikel 6 of artikel 12 van het Protocol van Kyoto en de overeenkomstig het UNFCCC of het Protocol van Kyoto genomen besluiten;
„emissiereductie-eenheid” (ERU): een eenheid die is verleend overeenkomstig artikel 6 van het Protocol van Kyoto en de overeenkomstig het UNFCCC of het Protocol van Kyoto genomen besluiten;
„gecertificeerde emissiereductie” (CER): een eenheid die is verleend overeenkomstig artikel 12 van het Protocol van Kyoto en de overeenkomstig het UNFCCC of het Protocol van Kyoto genomen besluiten;
„vliegtuigexploitant”: persoon die een luchtvaartuig exploiteert op het moment dat dit een in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteit uitoefent of, wanneer die persoon niet bekend is of niet is geïdentificeerd door de eigenaar van het vliegtuig, de eigenaar van het vliegtuig;
„commerciële luchtvervoersonderneming”: een exploitant die voor het publiek tegen vergoeding, geregelde of niet-geregelde luchtdiensten uitvoert voor het vervoer van passagiers, vracht of post;
„administrerende lidstaat”: lidstaat die verantwoordelijk is voor de administratie van het ►M9 EU-ETS ◄ met betrekking tot een vliegtuigexploitant, overeenkomstig artikel 18 bis;
„aan de luchtvaart toegewezen emissies”: emissies van alle vluchten die onder de in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteiten vallen, die vertrekken vanuit een op het grondgebied van een lidstaat gelegen luchtvaartterrein of aldaar vanuit een derde land aankomen;
„historische luchtvaartemissies”: het rekenkundige gemiddelde van de jaarlijkse emissies in de kalenderjaren 2004, 2005 en 2006 door vliegtuigen die in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteiten uitoefenen;
„verbranden”: het oxideren van brandstoffen, ongeacht de wijze waarop de warmte, de elektrische of de mechanische energie die tijdens dit proces vrijkomt wordt gebruikt, en andere rechtstreeks daarmee verband houdende activiteiten, met inbegrip van rookgasreiniging;
▼M15 —————
“niet-CO2-effecten van de luchtvaart”: de effecten op het klimaat van het vrijkomen, bij de verbranding van brandstof, van stikstofoxiden (NOx), roetdeeltjes, geoxideerde zwavelsoorten en effecten van waterdamp, met inbegrip van contrails, uit een vliegtuig dat een in bijlage I opgenomen luchtvaartactiviteit uitvoert;
“de scheepvaartmaatschappij”: de scheepseigenaar of een andere organisatie of persoon, zoals de manager of de rompbevrachter, die de verantwoordelijkheid voor de exploitatie van het schip van de scheepseigenaar heeft overgenomen en die er, bij het aangaan van die verantwoordelijkheid, mee heeft ingestemd alle door de Internationale Veiligheidsmanagementcode voor de veilige exploitatie van schepen en voor verontreinigingspreventie voorgeschreven taken en verantwoordelijkheden die zijn vastgesteld in bijlage I bij Verordening (EG) nr. 336/2006 van het Europees Parlement en de Raad ( 4 ), over te nemen;
“reis”: een reis als gedefinieerd in artikel 3, punt c), van Verordening (EU) 2015/757 van het Europees Parlement en de Raad ( 5 );
“administrerende autoriteit ten aanzien van een scheepvaartmaatschappij”: de autoriteit die verantwoordelijk is voor het beheer van het EU-ETS ten aanzien van een scheepvaartmaatschappij overeenkomstig artikel 3 octies septies;
“aanloophaven”: de haven waar een schip stopt om vracht te laden of te lossen of om passagiers te laten in- of ontschepen, of de haven waar een offshoreschip stopt om de bemanning af te lossen; zijn uitgesloten stops die uitsluitend bedoeld zijn voor het tanken, het inslaan van voorraden, het aflossen van de bemanning van een ander schip dan een offshoreschip, het indokken of het verrichten van herstellingen aan het schip en/of de uitrusting ervan, stops in een haven omdat het schip bijstand nodig heeft of in nood is, buiten een haven verrichte schip-tot-schiptransfers, stops die uitsluitend bedoeld zijn voor het schuilen bij noodweer of die noodzakelijk zijn voor opsporings- en reddingsactiviteiten en stops van containerschepen in een naburige containeroverslaghaven die is opgenomen in de lijst van de uit hoofde van artikel 3 octies bis, lid 2, vastgestelde uitvoeringshandeling;
“cruiseschip”: een passagiersschip zonder vrachtdek, dat uitsluitend is ontworpen voor commercieel vervoer van passagiers met mogelijkheid tot overnachting op een zeereis;
“contract for Difference” of “CD”: een contract tussen de Commissie en de producent, die is geselecteerd via een mechanisme voor openbare inschrijving zoals een veiling, van een koolstofarm of koolstofvrij product, en op grond waarvan de producent steun wordt geboden uit het innovatiefonds ter dekking van het verschil tussen de winnende prijs, ook gekend als de uitoefenprijs, enerzijds en een referentieprijs, zoals afgeleid van de prijs van het geproduceerde koolstofarme of koolstofvrije product, de marktprijs van een nauw substituut of een combinatie van deze twee producten anderzijds;
“carbon contract for difference” of “CCD”: een contract tussen de Commissie en de producent, die is geselecteerd via een mechanisme voor openbare inschrijving zoals een veiling, van een koolstofarm of koolstofvrij product, en op grond waarvan de producent steun wordt geboden uit het innovatiefonds ter dekking van het verschil tussen de winnende prijs, ook gekend als de uitoefenprijs, enerzijds en een referentieprijs, zoals afgeleid van de gemiddelde prijs van emissierechten anderzijds;
“contract met vaste premies”: een contract tussen de Commissie en de producent, die is geselecteerd via een mechanisme voor openbare inschrijving zoals een veiling, van een koolstofarm of koolstofvrij product, en op grond waarvan de producent steun wordt geboden in de vorm van een vast bedrag per eenheid van het geproduceerde product;
“gereglementeerde entiteit” voor de toepassing van hoofdstuk IV bis: elk van de hieronder genoemde natuurlijke of rechtspersonen, met uitzondering van de eindverbruiker van de brandstoffen, die de in bijlage III bedoelde activiteit uitoefent:
wanneer de brandstof door een belastingentrepot als omschreven in artikel 3, punt 11, van Richtlijn (EU) 2020/262 van de Raad ( 6 ) passeert, de erkende entrepothouder als omschreven in artikel 3, punt 1, van die richtlijn, die tot voldoening van de accijns is gehouden op grond van artikel 7 van die richtlijn;
indien punt i) van dit punt niet van toepassing is, elke andere persoon die tot voldoening is gehouden van de accijns die op grond van artikel 7 van Richtlijn (EU) 2020/262 of artikel 21, lid 5, eerste alinea, van Richtlijn 2003/96/EG van de Raad ( 7 ) voor de onder hoofdstuk IV bis van deze richtlijn vallende brandstoffen verschuldigd is geworden;
indien de punten i) en ii) van dit punt niet van toepassing zijn, elke andere persoon die door de relevante bevoegde autoriteiten van de lidstaat moet worden geregistreerd om tot voldoening van de accijns te worden gehouden, met inbegrip van personen die vrijgesteld zijn van de betaling van de accijns, als bedoeld in artikel 21, lid 5, vierde alinea, van Richtlijn 2003/96/EG van de Raad;
indien de punten i), ii) en iii) van dit punt niet van toepassing zijn of indien meerdere personen hoofdelijk gehouden zijn tot de betaling van dezelfde accijns, elke andere door een lidstaat aangewezen persoon;
“brandstof” voor de toepassing van hoofdstuk IV bis van deze richtlijn: elk energieproduct zoals bedoeld in artikel 2, lid 1, van Richtlijn 2003/96/EG, met inbegrip van de brandstoffen die zijn vermeld in tabel A en tabel C van bijlage I bij die richtlijn, alsmede elk ander product dat voor gebruik bedoeld is, te koop wordt aangeboden of wordt gebruikt als motor- of verwarmingsbrandstof als bedoeld in artikel 2, lid 3, van die richtlijn, ook voor de productie van elektriciteit;
“uitslag tot verbruik” voor de toepassing van hoofdstuk IV bis van deze richtlijn: uitslag tot verbruik zoals omschreven in artikel 6, lid 3, van Richtlijn (EU) 2020/262;
“TTF-gasprijs” voor de toepassing van hoofdstuk IV bis: de prijs van het maandvooruitcontract voor gasfutures dat wordt verhandeld op het virtuele handelspunt Title Transfer Facility (TTF), dat wordt geëxploiteerd door Gasunie Transport Services B.V.;
“prijs van ruwe Brentolie” voor de toepassing van hoofdstuk IV bis: de maandvooruitprijs van futures voor ruwe olie die wordt gebruikt als referentieprijs voor de aankoop van olie.
HOOFDSTUK II
LUCHTVAART EN MARITIEM VERVOER
Artikel 3 bis
Toepassingsgebied
De artikelen 3 ter tot en met 3 octies zijn van toepassing op de toewijzing en verlening van emissierechten voor de in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteiten. De artikelen 3 octies bis tot en met 3 octies octies zijn van toepassing op de in bijlage I vermelde maritieme vervoersactiviteiten.
Artikel 3 ter
Luchtvaartactiviteiten
Uiterlijk op 2 augustus 2009 worden volgens ►M9 de in artikel 22 bis, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure ◄ richtsnoeren opgesteld voor de uitvoerige interpretatie van de in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteiten.
Artikel 3 quater
Totale hoeveelheid emissierechten voor de luchtvaart
▼M14 —————
De uit hoofde van de eerste alinea van dit lid gereserveerde emissierechten worden door de lidstaten toegewezen om het prijsverschil tussen het gebruik van fossiele kerosine en het gebruik van de relevante in aanmerking komende vliegtuigbrandstoffen geheel of gedeeltelijk te dekken, rekening houdend met stimulansen van de koolstofprijs en van geharmoniseerde minimumbelastingniveaus voor fossiele brandstoffen. Bij de berekening van dat prijsverschil houdt de Commissie rekening met het door het Agentschap van de Europese Unie voor de veiligheid van de luchtvaart gepubliceerde technisch verslag uit hoofde van een verordening inzake het waarborgen van een gelijk speelveld voor duurzaam luchtvervoer. De lidstaten zorgen ervoor dat de financiering uit hoofde van dit lid zichtbaar is overeenkomstig de vereisten in artikel 30 quaterdecies, lid 1, punten a) en b), van deze richtlijn.
De uit hoofde van dit lid toegewezen emissierechten hebben betrekking op:
70 % van het resterende prijsverschil tussen het gebruik van fossiele kerosine en waterstof uit hernieuwbare energiebronnen, en geavanceerde biobrandstoffen zoals gedefinieerd in artikel 2, tweede alinea, punt 34), van Richtlijn (EU) 2018/2001 van het Europees Parlement en de Raad ( 9 ) waarvoor de emissiefactor nul is uit hoofde van bijlage IV of uit hoofde van de op grond van artikel 14 van deze richtlijn vastgestelde uitvoeringshandeling;
95 % van het resterende prijsverschil tussen het gebruik van fossiele kerosine en hernieuwbare brandstoffen van niet-biologische oorsprong die voldoen aan artikel 25 van Richtlijn (EU) 2018/2001, die worden gebruikt in de luchtvaart, waarvoor de emissiefactor nul is uit hoofde van bijlage IV of uit hoofde van de op grond van artikel 14 van deze richtlijn vastgestelde uitvoeringshandeling;
100 % van het resterende prijsverschil tussen het gebruik van fossiele kerosine en in aanmerking komende vliegtuigbrandstoffen die niet zijn afgeleid van onder de eerste alinea van dit lid vallende fossiele brandstoffen, op luchthavens op eilanden met een oppervlakte van minder dan 10 000 km2 en zonder weg- of spoorverbinding met het vasteland, op luchthavens die onvoldoende groot zijn om als luchthavens in de Unie overeenkomstig een verordening inzake het waarborgen van een gelijk speelveld voor duurzaam luchtvervoer te worden gedefinieerd, en op luchthavens in een ultraperifeer gebied;
in andere dan de in de punten a), b) en c) bedoelde gevallen, 50 % van het resterende prijsverschil tussen het gebruik van fossiele kerosine en in aanmerking komende vliegtuigbrandstoffen die niet zijn afgeleid van onder de eerste alinea van dit lid vallende fossiele brandstoffen.
Bij de toewijzing van emissierechten uit hoofde van dit lid kan rekening worden gehouden met eventuele steun uit andere regelingen op nationaal niveau.
Op jaarbasis kunnen commerciële vliegtuigexploitanten verzoeken om een toewijzing van emissierechten op basis van de hoeveelheid van elke in dit lid bedoelde in aanmerking komende vliegtuigbrandstof die wordt gebruikt bij vluchten waarvoor overeenkomstig artikel 12, lid 3, tussen 1 januari 2024 en 31 december 2030 emissierechten moeten worden ingeleverd, met uitzondering van vluchten waarvoor op grond van artikel 28 bis, lid 1, wordt geacht aan dat vereiste te zijn voldaan. Indien, voor een bepaald jaar, de vraag naar emissierechten voor het gebruik van dergelijke brandstoffen groter is dan de hoeveelheid beschikbare emissierechten, wordt de hoeveelheid emissierechten op uniforme wijze verlaagd voor alle bij de toewijzing voor dat jaar betrokken vliegtuigexploitanten.
De Commissie maakt jaarlijks in het Publicatieblad van de Europese Unie nadere gegevens bekend over het gemiddelde kostenverschil tussen fossiele kerosine, rekening houdend met de stimulansen van de koolstofprijs en de geharmoniseerde minimumbelastingniveaus voor fossiele brandstoffen, en de relevante in aanmerking komende vliegtuigbrandstoffen in het voorgaande jaar.
De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 23 gedelegeerde handelingen vast te stellen om deze richtlijn aan te vullen door de gedetailleerde regels vast te stellen voor de jaarlijkse berekening van het in de zesde alinea van dit lid bedoelde kostenverschil, voor de toewijzing van emissierechten voor het gebruik van de in de eerste alinea van dit lid genoemde brandstoffen, en voor de berekening van de broeikasgasemissies die worden bespaard als gevolg van het uit hoofde van de uitvoeringshandeling die is vastgesteld op grond van artikel 14, lid 1, gerapporteerde gebruik van brandstoffen, en door de regelingen vast te stellen voor het rekening houden met stimulansen van de koolstofprijs en van geharmoniseerde minimumbelastingniveaus voor fossiele brandstoffen.
Uiterlijk op 1 januari 2028 verricht de Commissie een evaluatie van de toepassing van dit lid en legt zij de resultaten van die evaluatie tijdig voor in een verslag aan het Europees Parlement en de Raad. Het verslag kan zo nodig vergezeld gaan van een wetgevingsvoorstel om tot en met 31 december 2034 een begrensde en in de tijd beperkte hoeveelheid emissierechten toe te wijzen om het gebruik van de in de eerste alinea van dit lid genoemde brandstoffen verder te stimuleren, met name het gebruik van in de luchtvaart gebruikte hernieuwbare brandstoffen van niet-biologische oorsprong die voldoen aan artikel 25 van Richtlijn (EU) 2018/2001, waarvoor de emissiefactor nul is uit hoofde van bijlage IV of uit hoofde van de op grond van artikel 14 van deze richtlijn vastgestelde uitvoeringshandeling.
Vanaf 1 januari 2028 evalueert de Commissie de toepassing van dit lid in het jaarverslag dat zij op grond van artikel 10, lid 5, moet indienen.
Artikel 3 quinquies
Toewijzingsmethode voor emissierechten voor de luchtvaart middels veiling
Vanaf 1 januari 2026 wordt de volledige hoeveelheid emissierechten die in een bepaald jaar kosteloos zouden zijn toegewezen, geveild, met uitzondering van de in artikel 3 quater, lid 6, en artikel 10 bis, lid 8, vierde alinea, bedoelde hoeveelheid emissierechten.
▼M14 —————
▼M14 —————
Artikel 3 octies
Plannen voor bewaking en rapportage
De administrerende lidstaat zorgt ervoor dat iedere vliegtuigexploitant bij de bevoegde instantie in die lidstaat een bewakingsplan met maatregelen voor bewaking van en rapportage over emissies en dat het plan overeenkomstig de in artikel 14 bedoelde uitvoeringshandelingen door de bevoegde instantie wordt goedgekeurd.
Artikel 3 octies bis
Toepassingsgebied voor maritieme vervoersactiviteiten
Die uitvoeringshandelingen vermelden een haven in de lijst als een naburige containeroverslaghaven indien het aandeel van de containeroverslag, gemeten in twintig-voetcontainermaat, meer dan 65 % bedraagt van het totale containerverkeer van die haven tijdens de recentste periode van twaalf maanden waarvoor relevante gegevens beschikbaar zijn en wanneer die haven buiten de Unie is gelegen maar minder dan 300 zeemijl van een haven onder de jurisdictie van een lidstaat. Voor de toepassing van dit lid worden containers beschouwd overgeslagen te zijn indien ze van een schip in de haven worden gelost met als enig doel ze op een ander schip te laden. De door de Commissie krachtens de eerste alinea opgestelde lijst omvat geen havens die zijn gelegen in een derde land waarvoor dat derde land daadwerkelijk gelijkwaardige maatregelen toepast als die van deze richtlijn.
Die uitvoeringshandelingen worden overeenkomstig de in artikel 22 bis, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.
Tot en met 31 december 2030 wordt een aandeel emissierechten toegekend aan lidstaten waarin het aandeel van scheepvaartmaatschappijen die op grond van artikel 3 octies septies onder hun verantwoordelijkheid zouden vallen in verhouding tot hun respectieve bevolking in 2020 en op basis van de beschikbare gegevens voor de periode van 2018 tot en met 2020, meer bedraagt dan 15 scheepvaartmaatschappijen per miljoen inwoners. De hoeveelheid emissierechten komt overeen met 3,5 % van de extra hoeveelheid emissierechten afkomstig van de in artikel 9, derde alinea, bedoelde verhoging van het maximumbedrag voor maritiem vervoer in het desbetreffende jaar. Voor de jaren 2024 en 2025 wordt de hoeveelheid emissierechten bovendien vermenigvuldigd met de percentages die op grond van artikel 3 octies ter, eerste alinea, punten a) en b), van toepassing zijn op het desbetreffende jaar. De opbrengsten van de veiling van dat aandeel emissierechten zouden moeten worden gebruikt voor de in artikel 10, lid 3, eerste alinea, punt g), met betrekking tot de maritieme sector, en de punten f) en i), bedoelde doeleinden. 50 % van de hoeveelheid emissierechten wordt onder de betrokken lidstaten verdeeld op basis van het aandeel scheepvaartmaatschappijen dat onder hun verantwoordelijkheid valt, en de rest in gelijke delen onder hen.
Artikel 3 octies ter
Geleidelijke invoering van voorschriften voor maritiem vervoer
Scheepvaartmaatschappijen zijn verplicht overeenkomstig het volgende schema emissierechten in te leveren:
40 % van de voor 2024 gerapporteerde geverifieerde emissies waarop de inleveringsverplichtingen overeenkomstig artikel 12 van toepassing zouden zijn;
70 % van de voor 2025 gerapporteerde geverifieerde emissies waarop de inleveringsverplichtingen overeenkomstig artikel 12 van toepassing zouden zijn;
100 % van de geverifieerde emissies die zijn gerapporteerd voor 2026 en elk daaropvolgend jaar overeenkomstig artikel 12.
Indien in vergelijking met de geverifieerde emissies van maritiem vervoer voor de jaren 2024 en 2025 minder emissierechten worden ingeleverd, wordt een met dat verschil overeenstemmende hoeveelheid emissierechten geannuleerd in plaats van geveild op grond van artikel 10, zodra het verschil tussen geverifieerde emissies en ingeleverde emissierechten voor elk jaar is vastgesteld.
Artikel 3 octies quater
Bepalingen betreffende de overdracht van de EU-ETS-kosten van de scheepvaartmaatschappij naar een andere entiteit
De lidstaten nemen de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat wanneer de eindverantwoordelijkheid voor de aankoop van de brandstof, of de exploitatie van het schip, of beide, wordt overgenomen door een andere entiteit dan de scheepvaartmaatschappij op grond van een contractuele regeling, de scheepvaartmaatschappij recht heeft op terugbetaling door die entiteit van de kosten die voortvloeien uit het inleveren van emissierechten.
Voor de toepassing van dit artikel wordt onder “exploitatie van het schip” verstaan het bepalen van de vervoerde vracht of de route en de snelheid van het schip. De scheepvaartmaatschappij blijft de verantwoordelijke entiteit voor het inleveren van emissierechten zoals vereist op grond van de artikelen 3 octies ter en 12 van deze richtlijn en voor de algehele naleving van de bepalingen van het nationale recht tot omzetting van deze richtlijn. De lidstaten zorgen ervoor dat de onder hun verantwoordelijkheid vallende scheepvaartmaatschappijen de verplichtingen op grond van de artikelen 3 octies ter en 12 om emissierechten in te leveren nakomen, niettegenstaande het recht van dergelijke scheepvaartmaatschappijen op terugbetaling door de commerciële exploitanten van de kosten die uit de inlevering voortvloeien.
Artikel 3 octies quinquies
Bewaking en rapportage van emissies van maritiem vervoer
Met betrekking tot de emissies van de in bijlage I van deze richtlijn vermelde maritieme vervoersactiviteiten zorgt de administrerende autoriteit ten aanzien van een scheepvaartmaatschappij ervoor dat een scheepvaartmaatschappij onder haar verantwoordelijkheid de relevante parameters tijdens een verslagperiode monitort en rapporteert, en op maatschappijniveau geaggregeerde emissiegegevens bij haar indient overeenkomstig hoofdstuk II van Verordening (EU) 2015/757.
Artikel 3 octies sexies
Verificatie- en accreditatieregels voor emissies van maritiem vervoer
De administrerende autoriteit ten aanzien van een scheepvaartmaatschappij zorgt ervoor dat de rapportage van op het niveau van de scheepvaartmaatschappij geaggregeerde emissiegegevens die op grond van artikel 3 octies quinquies van deze richtlijn door een scheepvaartmaatschappij zijn ingediend, wordt geverifieerd overeenkomstig de verificatie- en accreditatieregels van hoofdstuk III van Verordening (EU) 2015/757.
Artikel 3 octies septies
Administrerende autoriteit ten aanzien van een scheepvaartmaatschappij
De administrerende autoriteit ten aanzien van een scheepvaartmaatschappij is:
in het geval van een in een lidstaat geregistreerde scheepvaartmaatschappij, de lidstaat waar de scheepvaartmaatschappij is geregistreerd;
in het geval van een niet in een lidstaat geregistreerde scheepvaartmaatschappij, de lidstaat waar schepen van die scheepvaartmaatschappij in de voorgaande vier monitoringjaren het vaakst havens hebben aangedaan, tijdens reizen die binnen het toepassingsgebied van artikel 3 octies bis vallen;
in het geval van een niet in een lidstaat geregistreerde scheepvaartmaatschappij die in de laatste vier monitoringjaren geen enkele reis heeft uitgevoerd die binnen het toepassingsgebied van artikel 3 octies bis valt, de lidstaat waar een schip van de scheepvaartmaatschappij zijn eerste reis die binnen het toepassingsgebied van dat artikel valt, heeft gestart of beëindigd.
Op basis van de best beschikbare informatie, publiceert de Commissie door middel van uitvoeringshandelingen:
vóór 1 februari 2024 een lijst van de scheepvaartmaatschappijen die op of met ingang van 1 januari 2024 een in bijlage I vermelde maritieme vervoersactiviteit uitoefenden die binnen het toepassingsgebied van artikel 3 octies bis viel, onder vermelding van de administrerende autoriteit ten aanzien van een scheepvaartmaatschappij overeenkomstig lid 1 van dit artikel;
vóór 1 februari 2026 en vervolgens om de twee jaar een geactualiseerde lijst om, overeenkomstig lid 1, punt c), van dit artikel, in een lidstaat geregistreerde scheepvaartmaatschappijen over te dragen aan een andere administrerende autoriteit ten aanzien van een scheepvaartmaatschappij indien zij van lidstaat van registratie zijn veranderd binnen de Unie of om, overeenkomstig lid 1, punt a), van dit artikel, scheepvaartmaatschappijen op te nemen die in de tussentijd een in bijlage I vermelde maritieme vervoersactiviteit hebben uitgeoefend die binnen het toepassingsgebied van artikel 3 octies bis valt; alsmede
vóór 1 februari 2028 en vervolgens om de vier jaar een geactualiseerde lijst om, overeenkomstig lid 1, punt b), van dit artikel, niet in een lidstaat geregistreerde scheepvaartmaatschappijen over te dragen aan een andere administrerende autoriteit ten aanzien van een scheepvaartmaatschappij.
Artikel 3 octies octies
Verslag en evaluatie
Daartoe dient de Commissie binnen 18 maanden na de vaststelling van een dergelijke wereldwijde marktgebaseerde maatregel en voordat deze operationeel wordt, een verslag in bij het Europees Parlement en de Raad. In dat verslag onderzoekt de Commissie de wereldwijde marktgebaseerde maatregel met betrekking tot:
de ambitie ervan in het licht van de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs;
de algehele milieu-integriteit ervan, onder meer in vergelijking met de bepalingen van deze richtlijn die betrekking hebben op zeevervoer; alsmede
alle kwesties in verband met de samenhang tussen het EU-ETS en die maatregel.
In voorkomend geval kan het in de tweede alinea van dit lid bedoelde verslag van de Commissie vergezeld gaan van een wetgevingsvoorstel tot wijziging van deze richtlijn op een wijze die strookt met de klimaatdoelstelling van de Unie voor 2030 en de in Verordening (EU) 2021/1119 vastgestelde doelstelling inzake klimaatneutraliteit, en met het doel de milieu-integriteit en de doeltreffendheid van de klimaatactie van de Unie in stand te houden, om voor samenhang te zorgen tussen de uitvoering van de wereldwijde marktgebaseerde maatregel en het EU-ETS, waarbij elke aanzienlijke dubbele belasting wordt vermeden.
Het in de eerste alinea bedoelde verslag gaat zo nodig vergezeld van een wetgevingsvoorstel tot wijziging van deze richtlijn.
In dat verslag wordt ook ingegaan op de onderlinge verbanden tussen deze richtlijn en Verordening (EU) 2015/757, en wordt voortgebouwd op de gedane ervaringen met de toepassing daarvan. Ook onderzoekt de Commissie hierin hoe deze richtlijn het beste rekenschap kan geven van het gebruik van hernieuwbare en koolstofarme scheepsbrandstoffen op levenscyclusbasis. Indien nodig kan het verslag vergezeld gaan van wetgevingsvoorstellen.
HOOFDSTUK III
VASTE INSTALLATIES
Artikel 3 nonies
Toepassingsgebied
De bepalingen van dit hoofdstuk zijn van toepassing op vergunningen voor broeikasgasemissies en het toewijzen en verlenen van emissierechten voor andere dan de in bijlage I genoemde luchtvaart- en maritieme transportactiviteiten.
Artikel 4
Vergunningen voor broeikasgasemissies
De lidstaten dragen er zorg voor dat vanaf 1 januari 2005 geen installatie een in bijlage I genoemde activiteit verricht welke een voor die activiteit gespecificeerde emissie tot gevolg heeft, tenzij haar exploitant in het bezit is van een door een bevoegde autoriteit overeenkomstig de artikelen 5 en 6 verleende vergunning, of de installatie uit hoofde van artikel 27 is uitgesloten van het ►M9 EU-ETS ◄ . Dit geldt tevens voor installaties die overeenkomstig artikel 24 zijn opgenomen.
Artikel 5
Aanvragen van vergunningen voor broeikasgasemissies
Een tot de bevoegde autoriteit gerichte aanvraag van een vergunning voor broeikasgasemissies omvat een beschrijving van:
de installatie en haar activiteiten, met inbegrip van de gebruikte technologie;
de grondstoffen en hulpstoffen waarvan het gebruik waarschijnlijk tot emissies van in bijlage I genoemde gassen zal leiden;
de bronnen van de in bijlage I genoemde emissies van gassen uit de installatie; en
de geplande maatregelen voor de bewaking en rapportage van emissies overeenkomstig de in artikel 14 bedoelde ►M9 handelingen ◄ .
De aanvraag omvat tevens een niet-technische samenvatting van de in de eerste alinea bedoelde gegevens.
Artikel 6
Voorwaarden voor en inhoud van de vergunning voor broeikasgasemissies
Een vergunning voor broeikasgasemissies kan betrekking hebben op een of meer installaties op dezelfde plaats die door dezelfde exploitant wordt geëxploiteerd.
▼M9 —————
Vergunningen voor broeikasgasemissies bevatten:
de naam en het adres van de exploitant;
een beschrijving van de activiteiten en de emissies uit de installatie;
een monitoringplan dat voldoet aan de eisen uit hoofde van de in artikel 14 bedoelde ►M9 handelingen ◄ . De lidstaten kunnen de exploitanten toestaan de monitoringplannen bij te werken zonder de vergunning te wijzigen. De exploitanten leggen de bijgewerkte monitoringplannen ter goedkeuring aan de bevoegde autoriteit voor;
de rapportagevoorschriften, en
de verplichting een hoeveelheid emissierechten in te leveren die gelijk is aan de totale emissies van de installatie in elk kalenderjaar, als geverifieerd overeenkomstig artikel 15, binnen de in artikel 12, lid 3, vastgestelde termijn.
Artikel 7
Wijzigingen in installaties
De exploitant stelt de bevoegde autoriteit in kennis van voorgenomen wijzigingen in de aard of de werking, van voorgenomen uitbreidingen of van aanzienlijke capaciteitsvermindering van de installatie, waarvoor een aanpassing van de broeikasgasemissievergunning vereist kan zijn. Zo nodig stelt de bevoegde autoriteit de vergunning bij. Bij een verandering in de identiteit van de exploitant van de installatie past de bevoegde autoriteit de vergunning aan door vermelding van de naam en het adres van de nieuwe exploitant.
Artikel 8
Coördinatie met Richtlijn 2010/75/EU
De lidstaten treffen de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat, wanneer installaties activiteiten verrichten die in bijlage I bij Richtlijn 2010/75/EU zijn vermeld, de voorwaarden en de procedure voor het verlenen van een vergunning voor broeikasgasemissies worden gecoördineerd met die voor de in die richtlijn bepaalde vergunning. De in de artikelen 5, 6 en 7 van deze richtlijn vastgestelde eisen kunnen worden opgenomen in de in Richtlijn 2010/75/EU vastgelegde procedures.
De Commissie evalueert de doeltreffendheid van synergieën met Richtlijn 2010/75/EU. Om te zorgen voor een efficiënte en snellere uitvoering van de maatregelen die nodig zijn om te voldoen aan de klimaat- en energiedoelstellingen van de Unie, worden milieu- en klimaatrelevante vergunningen gecoördineerd. De Commissie kan in het kader van eventuele toekomstige evaluaties van deze richtlijn een verslag indienen bij het Europees Parlement en de Raad.
Artikel 9
Hoeveelheid emissierechten voor de hele ►M9 Unie ◄
De hoeveelheid emissierechten die met ingang van 2013 elk jaar voor de hele ►M9 Unie ◄ wordt verleend, neemt lineair af vanaf het tijdstip halverwege de periode van 2008 tot 2012. De hoeveelheid neemt af met een lineaire factor van 1,74 % van de gemiddelde jaarlijkse totale hoeveelheid emissierechten die door de lidstaten overeenkomstig de beschikkingen van de Commissie inzake hun nationale toewijzingsplannen voor de periode van 2008 tot 2012 worden verleend. ►A1 De hoeveelheid emissierechten voor de hele ►M9 Unie ◄ wordt ten gevolge van de toetreding van Kroatië alleen verhoogd met de hoeveelheid emissierechten die Kroatië overeenkomstig artikel 10, lid 1, veilt. ◄
Met ingang van 2021 bedraagt de lineaire factor 2,2 %.
In 2024 wordt de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie verlaagd met 90 miljoen emissierechten. In 2026 wordt de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie verlaagd met 27 miljoen emissierechten. In 2024 wordt de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie verhoogd met 78,4 miljoen emissierechten voor maritiem vervoer. Van 2024 tot en met 2027 bedraagt de lineaire factor 4,3 % en vanaf 2028 4,4 %. De lineaire factor is ook van toepassing op de emissierechten die overeenstemmen met de gemiddelde emissies van maritiem vervoer dat is gerapporteerd overeenkomstig Verordening (EU) 2015/757 voor 2018 en 2019 en die worden behandeld in artikel 3 octies bis van deze richtlijn. De Commissie publiceert de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie uiterlijk op 6 september 2023.
Vanaf respectievelijk 1 januari 2026 en 1 januari 2027 wordt de hoeveelheid emissierechten verhoogd om rekening te houden met de dekking van andere broeikasgasemissies dan CO2-emissies van maritieme vervoersactiviteiten en de dekking van de emissies van offshoreschepen, op basis van hun emissies in het meest recente jaar waarvoor gegevens beschikbaar zijn. Niettegenstaande artikel 10, lid 1, worden emissierechten die het resultaat zijn van die toename, beschikbaar gesteld om innovatie te ondersteunen overeenkomstig artikel 10 bis, lid 8
Artikel 9 bis
Aanpassing van de hoeveelheid emissierechten voor de hele ►M9 Unie ◄
Ten aanzien van de installaties die in bijlage I genoemde activiteiten uitvoeren en pas met ingang van 2013 in het ►M9 EU-ETS ◄ worden opgenomen, zorgen de lidstaten ervoor dat de exploitanten van deze installaties bij de desbetreffende bevoegde autoriteit terdege onderbouwde en onafhankelijk geverifieerde emissiegegevens indienen, zodat daar met het oog op de aanpassing van de voor de hele ►M9 Unie ◄ te verlenen hoeveelheid emissierechten rekening mee kan worden gehouden.
Deze gegevens worden uiterlijk op 30 april 2010 overeenkomstig de bepalingen aangenomen overeenkomstig artikel 14, lid 1, bij de desbetreffende bevoegde autoriteit ingediend.
Als de ingediende gegevens afdoende worden gestaafd, stelt de bevoegde autoriteit de Commissie uiterlijk op 30 juni 2010 daarvan in kennis en wordt de te verlenen hoeveelheid emissierechten, verminderd met de in artikel 9 bedoelde lineaire factor, dienovereenkomstig aangepast. Voor installaties die andere broeikasgassen dan CO2 uitstoten, kan de bevoegde autoriteit een kleinere hoeveelheid emissies opgeven overeenkomstig het emissiereductiepotentieel van die installaties.
Artikel 10
Veiling van emissierechten
Vanaf 2021, en zonder vooruit te lopen op een eventuele verlaging op grond van artikel 10 bis, lid 5 bis, bedraagt het aandeel van de te veilen rechten 57 %.
Tussen 2021 en 2030 wordt 2 % van de totale hoeveelheid emissierechten geveild om een fonds voor de verbetering van de energie-efficiëntie en de modernisering van de energiesystemen van bepaalde lidstaten (de “begunstigde lidstaten”) in te stellen, zoals vastgesteld in artikel 10 quinquies (het “moderniseringsfonds”). De begunstigde lidstaten voor die hoeveelheid emissierechten zijn de lidstaten waarvan het bbp per hoofd van de bevolking tegen marktprijzen in 2013 minder dan 60 % van het EU-gemiddelde bedroeg. De middelen die overeenstemmen met die hoeveelheid emissierechten, worden verdeeld overeenkomstig deel A van bijlage II ter.
Bovendien wordt tussen 2024 en 2030 2,5 % van de totale hoeveelheid emissierechten voor het moderniseringsfonds geveild. De begunstigde lidstaten voor die hoeveelheid emissierechten zijn de lidstaten waarvan het bbp per hoofd van de bevolking tegen marktprijzen in de periode van 2016 tot 2018 minder dan 75 % van het EU-gemiddelde bedroeg. De middelen die overeenstemmen met die hoeveelheid emissierechten, worden verdeeld overeenkomstig deel B van bijlage II ter.
De totale resterende hoeveelheid door de lidstaten te veilen rechten wordt overeenkomstig lid 2 verdeeld.
De totale hoeveelheid door de lidstaten te veilen emissierechten, bestaat uit:
►M9 90 % ◄ van de totale hoeveelheid te veilen emissierechten over de lidstaten wordt verdeeld, waarbij elk aandeel identiek is aan het aandeel van de betrokken lidstaat in de geverifieerde emissies krachtens het ►M9 EU-ETS ◄ voor 2005 of, als dit meer is, het gemiddelde voor de periode van 2005 tot en met 2007;
10 % van de totale hoeveelheid te veilen emissierechten die met het oog op solidariteit, groei en interconnecties binnen de Unie over bepaalde lidstaten wordt verdeeld, zodat de hoeveelheid rechten die deze lidstaten krachtens punt a) veilen, met de in bijlage II bis vermelde percentages wordt verhoogd.
▼M9 —————
Met het oog op punt a) wordt het aandeel van de lidstaten die in 2005 niet aan het ►M9 EU-ETS ◄ hebben deelgenomen, berekend aan de hand van hun geverifieerde emissie krachtens het ►M9 EU-ETS ◄ in 2007.
Indien nodig worden de onder b) bedoelde percentages evenredig aangepast om te waarborgen dat 10 % wordt verdeeld.
De lidstaten bepalen hoe de opbrengsten van de veiling van de in lid 2 van dit artikel bedoelde emissierechten worden gebruikt, met uitzondering van de opbrengsten die overeenkomstig artikel 311, derde alinea, VWEU als eigen middelen zijn vastgesteld en in de begroting van de Unie zijn opgenomen. De lidstaten gebruiken die opbrengsten, met uitzondering van de opbrengsten die worden gebruikt voor de compensatie van indirecte koolstofkosten als bedoeld in artikel 10 bis, lid 6, van deze richtlijn, of het equivalent in financiële waarde van die opbrengsten, voor een of meer van de volgende doeleinden:
reductie van de emissie van broeikasgassen, onder andere door bijdragen aan het Wereldfonds voor energie-efficiëntie en hernieuwbare energie en aan het door de Conferentie inzake klimaatverandering van Poznan (COP 14 en COP/MOP 4) operationeel gemaakte Aanpassingsfonds, aanpassing aan de effecten van klimaatverandering, en financiering van onderzoek en ontwikkeling alsmede demonstratieprojecten voor emissiereductie en aanpassing aan klimaatverandering, inclusief deelname aan initiatieven in het kader van het Europees strategisch plan voor energietechnologie en de Europese technologieplatforms;
de ontwikkeling van hernieuwbare energie en netten voor elektriciteitstransmissie om te voldoen aan de doelstelling van de Unie inzake hernieuwbare energie en de streefcijfers van de Unie voor connectiviteit, alsook de ontwikkeling van andere technologieën die bijdragen tot de overgang naar een veilige en duurzame, koolstofarme economie, en het helpen voldoen aan de doelstelling van de Unie om de energie-efficiëntie op te voeren tot de niveaus waartoe is besloten in de toepasselijke wetgevingshandelingen, met inbegrip van de productie van elektriciteit van zelfverbruikers van hernieuwbare energie en hernieuwbare-energiegemeenschappen;
maatregelen om ontbossing te voorkomen, de bescherming en het herstel van veengebieden, bossen en andere grondgebaseerde ecosystemen of marienegebaseerde ecosystemen te ondersteunen, met inbegrip van maatregelen die bijdragen tot de bescherming, het herstel en een beter beheer daarvan, met name in beschermde mariene gebieden, en biodiversiteitsvriendelijke bebossing en herbebossing te doen toenemen, ook in ontwikkelingslanden die de Overeenkomst van Parijs hebben geratificeerd, en maatregelen om technologie over te dragen en de aanpassing aan de negatieve gevolgen van de klimaatverandering in deze landen te vergemakkelijken;
bevordering van vastlegging door bosbouw en in de bodem in de Unie;
het milieutechnisch veilig afvangen en de geologische opslag van CO2, met name die welke afkomstig is van met vaste fossiele brandstoffen gestookte elektriciteitscentrales en van een reeks industriële bedrijfstakken en deeltakken, ook in derde landen, en innovatieve technologische methoden voor koolstofverwijdering, zoals het rechtstreeks uit de lucht halen van koolstof, en koolstofopslag;
het investeren in en vaart te zetten achter de overgang naar vormen van vervoer die aanzienlijk bijdragen tot het koolstofvrij maken van de sector, met inbegrip van de ontwikkeling van diensten en technologieën op het gebied van klimaatvriendelijk passagiers- en goederenvervoer per spoor en met de bus, maatregelen om de maritieme sector koolstofvrij te maken, met inbegrip van de verbetering van de energie-efficiëntie van schepen, havens, innovatieve technologieën en infrastructuur, en duurzame alternatieve brandstoffen, zoals waterstof en ammoniak die worden geproduceerd uit hernieuwbare energiebronnen, en emissievrije aandrijftechnologieën, alsmede het financieren van maatregelen ter ondersteuning van het koolstofvrij maken van luchthavens overeenkomstig een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende de uitrol van infrastructuur voor alternatieve brandstoffen, en tot intrekking van Richtlijn 2014/94/EU van het Europees Parlement en de Raad, en een verordening van het Europees Parlement en de Raad inzake het waarborgen van een gelijk speelveld voor duurzaam luchtvervoer;
de financiering van onderzoek en ontwikkeling inzake energie-efficiëntie en schone technologieën in de sectoren die onder deze richtlijn vallen;
maatregelen die tot doel hebben energie-efficiëntie, systemen voor stadsverwarming en isolatie, efficiënte en hernieuwbare verwarmings- en koelsystemen te ondersteunen of de grondige en gefaseerde grondige renovatie van gebouwen overeenkomstig Richtlijn 2010/31/EU van het Europees Parlement en de Raad te ondersteunen ( 11 ), te beginnen met de renovatie van de slechtst presterende gebouwen;
het verlenen van financiële steun om sociale aspecten in huishoudens met een laag en middeninkomen op te vangen door verstorende belastingen te verlagen en gerichte verminderingen van rechten en heffingen in verband met hernieuwbare elektriciteit;
financiering van nationale regelingen voor klimaatdividenden met een beproefd positief milieueffect, zoals gedocumenteerd in het in artikel 19, lid 2, van Verordening (EU) 2018/1999 van het Europees Parlement en de Raad ( 12 ) bedoelde jaarverslag.
de dekking van administratieve uitgaven voor het beheer van het ►M9 EU-ETS ◄ ;
de financiering van klimaatacties in kwetsbare derde landen, waaronder de aanpassing aan de gevolgen van klimaatverandering;
het bevorderen van het verwerven van vaardigheden en het herverdelen van arbeid om bij te dragen aan een rechtvaardige overgang naar een klimaatneutrale economie, met name in regio’s die het meest te maken krijgen met de overgang naar andere banen, en dat in nauwe samenspraak met de sociale partners, en het investeren in het omscholen en bijscholen van mogelijk door de transitie getroffen werknemers, met inbegrip van werknemers in het maritiem vervoer;
het aanpakken van eventuele restrisico’s van koolstoflekkage in de sectoren die onder bijlage I bij Verordening (EU) 2023/956 van het Europees Parlement en de Raad ( 13 ) vallen, die de transitie ondersteunen en de decarbonisatie ervan overeenkomstig de staatssteunregels bevorderen.
Bij het bepalen van het gebruik van de opbrengsten van de veiling van emissierechten houden de lidstaten rekening met de noodzaak om de internationale klimaatfinanciering in kwetsbare derde landen als bedoeld in de eerste alinea, punt j), verder op te schalen.
De lidstaten worden geacht te voldoen aan de bepalingen van dit lid indien zij een fiscaal of financieel steunbeleid hebben en uitvoeren, ook in met name ontwikkelingslanden, of nationale reguleringsmaatregelen hebben en uitvoeren die de financiële steunverlening, opgezet om de in de eerste alinea vermelde doelstellingen te verwezenlijken, ondersteunen en die een waarde hebben die gelijk is aan de in de eerste alinea bedoelde opbrengsten.
De lidstaten stellen de Commissie in hun verslagen uit hoofde van artikel 19, lid 2, van Verordening (EU) 2018/1999 in kennis van het gebruik van de opbrengsten en de uit hoofde van dit lid ondernomen acties, waarbij zij zo nodig en in voorkomend geval aangeven welke inkomsten worden gebruikt en welke acties worden ondernomen om hun overeenkomstig die verordening ingediende geïntegreerde nationale energie- en klimaatplannen en hun overeenkomstig artikel 11 van Verordening (EU) 2021/1056 van het Europees Parlement en de Raad ( 14 ) voorbereide territoriale plannen voor een rechtvaardige transitie uit te voeren.
De rapportage moet voldoende gedetailleerd zijn om de Commissie in staat te stellen de naleving van het eerste lid door de lidstaten te beoordelen.
►M15 De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 23 van deze richtlijn gedelegeerde handelingen vast te stellen ter aanvulling van deze richtlijn wat betreft de tijdstippen, het beheer en andere aspecten van veilingen, met inbegrip van veilingmodaliteiten die noodzakelijk zijn voor het overmaken van een deel van de opbrengsten naar de begroting van de Unie als externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 30 quinquies, lid 4, van deze richtlijn of als eigen middelen overeenkomstig artikel 311, derde alinea, VWEU, om ervoor te zorgen dat deze op een open, transparante, geharmoniseerde en niet-discriminerende wijze worden uitgevoerd. Te dien einde moet dit proces voorspelbaar zijn, met name met betrekking tot het tijdstip en de opeenvolging van veilingen en de geraamde hoeveelheden rechten die worden aangeboden. ◄
Die gedelegeerde handelingen zorgen ervoor dat veilingen op zodanige wijze worden opgezet dat:
de exploitanten, en met name eventuele kleine en middelgrote ondernemingen die onder het EU-ETS vallen, volledige, eerlijke en gelijke toegang krijgen;
alle deelnemers op hetzelfde tijdstip toegang hebben tot dezelfde informatie en dat deelnemers het verloop van de veilingen niet verstoren;
de organisatie van en deelname aan de veilingen kosteneffectief is en dat onnodige administratieve kosten worden vermeden; en
de toegang tot emissierechten wordt toegekend voor kleine emittenten.
De lidstaten brengen verslag uit wat betreft de correcte toepassing van de veilingregels voor elke veiling, met name met betrekking tot de eerlijke en open toegang, transparantie, prijsinformatie en technische en operationele aspecten. Deze verslagen worden uiterlijk één maand na de bedoelde veiling ingediend en gepubliceerd op de website van de Commissie.
Artikel 10 bis
Overgangsregels voor de hele ►M9 Unie ◄ voor een geharmoniseerde kosteloze toewijzing
De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 23 gedelegeerde handelingen vast te stellen ter aanvulling van deze richtlijn met betrekking tot de volledig geharmoniseerde uitvoeringsmaatregelen voor de hele Unie voor het toewijzen van in de leden 4, 5, 7 en 19 van dit artikel bedoelde emissierechten.
De in de eerste alinea bedoelde maatregelen bevatten voor zover mogelijk voor de hele ►M9 Unie ◄ geldende ex ante benchmarks die waarborgen dat de toewijzing gebeurt op een wijze die de reductie van broeikasgasemissies en het gebruik van energie-efficiënte technieken stimuleert door rekening te houden met de meest efficiënte technieken, vervangingsproducten, alternatieve productieprocedés, hoogrenderende warmtekrachtkoppeling, energie-efficiënt hergebruik van rookgassen, het gebruik van biomassa en het afvangen en de opslag van CO2, indien de faciliteiten daarvoor beschikbaar zijn, en zetten niet aan tot een toename van de emissie. Er wordt geen kosteloze toewijzing gegeven voor elektriciteitsopwekking, behalve in gevallen als bedoeld in artikel 10 quater en voor met rookgassen geproduceerde elektriciteit.
Indien voor een installatie de verplichting geldt om een energie-audit uit te voeren of een gecertificeerd energiebeheersysteem op grond van artikel 8, van Richtlijn 2012/27/EU van het Europees Parlement en de Raad ( 17 ) en indien de aanbevelingen van het auditverslag of van het gecertificeerde energiebeheersysteem niet worden uitgevoerd, tenzij de terugverdientijd voor de betrokken investeringen meer dan drie jaar bedraagt of de kosten van die investeringen onevenredig zijn, in welke gevallen de hoeveelheid kosteloos toegewezen emissierechten met 20 % wordt verminderd. De hoeveelheid kosteloos toegewezen emissierechten wordt niet verminderd als een exploitant aantoont dat hij andere maatregelen heeft uitgevoerd die resulteren in broeikasgasemissiereducties die gelijkwaardig zijn aan de in het auditverslag of door het energiebeheersysteem voor de betrokken installatie aanbevolen emissiereducties.
De Commissie vult deze richtlijn aan door, in de krachtens dit lid vastgestelde gedelegeerde handelingen en onverminderd de uit hoofde van Richtlijn 2012/27/EU toepasselijke regels, te voorzien in administratief eenvoudige geharmoniseerde regels voor de toepassing van de derde alinea van dit lid die ervoor zorgen dat de toepassing van de conditionaliteit het gelijke speelveld, de milieu-integriteit of de gelijke behandeling van installaties in de hele Unie niet in gevaar brengt. Die geharmoniseerde regels voorzien met name in tijdschema’s, criteria voor de erkenning van uitgevoerde energie-efficiëntiemaatregelen en alternatieve maatregelen ter vermindering van broeikasgasemissies, waarbij gebruik wordt gemaakt van de procedure voor nationale uitvoeringsmaatregelen overeenkomstig artikel 11, lid 1, van deze richtlijn.
In aanvulling op de vereisten van de derde alinea van dit lid wordt de in die alinea bedoelde vermindering met 20 % toegepast wanneer exploitanten van installaties waarvan de broeikasgasemissieniveaus hoger zijn dan het tachtigste percentiel emissieniveaus voor de relevante productbenchmarks, uiterlijk op 1 mei 2024 geen klimaatneutraliteitsplan voor elk van die installaties hebben opgesteld voor de activiteiten die onder deze richtlijn vallen. Dat plan bevat de in artikel 10 ter, lid 4, genoemde elementen en wordt opgesteld overeenkomstig de in dat artikel bedoelde uitvoeringshandelingen. Artikel 10 ter, lid 4, wordt gelezen als uitsluitend een verwijzing naar het installatieniveau. De verwezenlijking van de streefdoelen en mijlpalen bedoeld in artikel 10 ter, lid 4, derde alinea, punt b), wordt geverifieerd met betrekking tot de periode tot 31 december 2025 en vervolgens met betrekking tot elke periode die eindigt op 31 december van elk vijfde jaar, volgens de verificatie- en accreditatieprocedures in artikel 15. Er worden geen kosteloze emissierechten van meer dan 80 % toegewezen indien de verwezenlijking van de tussentijdse streefdoelen en mijlpalen niet zijn geverifieerd met betrekking tot de periode tot eind 2025 of met betrekking tot de periode van 2026 tot en met 2030.
Emissierechten die niet zijn toegewezen als gevolg van een vermindering van de kosteloze toewijzing overeenkomstig de derde en vijfde alinea van dit lid, worden gebruikt om installaties vrij te stellen van de aanpassing overeenkomstig lid 5 van dit artikel. Indien dergelijke emissierechten blijven bestaan, wordt 50 % van die emissierechten beschikbaar gesteld ter ondersteuning van innovatie overeenkomstig lid 8 van dit artikel. De andere 50 % van die emissierechten wordt geveild overeenkomstig artikel 10, lid 1, van deze richtlijn en de lidstaten zouden de respectieve opbrengsten moeten gebruiken om eventuele restrisico’s van koolstoflekkage in de sectoren die onder bijlage I bij Verordening (EU) 2023/956 vallen, aan te pakken, teneinde de transitie te ondersteunen en hun decarbonisatie te bevorderen overeenkomstig de staatssteunregels.
Er wordt geen kosteloze toewijzing verstrekt aan installaties in bedrijfstakken en deeltakken voor zover deze onder andere maatregelen vallen om het risico op koolstoflekkage als vastgesteld bij Verordening (EU) 2023/956 aan te pakken. De in de eerste alinea van dit lid bedoelde maatregelen worden dienovereenkomstig aangepast.
Voor elke bedrijfstak en deeltak wordt de benchmark in principe eerder berekend op basis van het product dan op basis van de inputs, teneinde te zorgen voor een zo groot mogelijke reductie van de broeikasgasemissies en een zo groot mogelijke energiebezuiniging in het hele productieproces van de betrokken bedrijfstak of deeltak. Om verdere stimulansen te bieden voor het verminderen van broeikasgasemissies en het verbeteren van de energie-efficiëntie, en om te zorgen voor een gelijk speelveld tussen installaties die nieuwe technologieën gebruiken die de broeikasgasemissies geheel tenietdoen of gedeeltelijk verminderen en installaties die bestaande technologieën gebruiken, worden de voor de hele Unie vastgestelde ex ante benchmarks voor de toepassing ervan in de periode van 2026 tot en met 2030, met het oog op een mogelijke wijziging van de definities en systeemgrenzen van bestaande productbenchmarks geëvalueerd, waarbij het potentieel voor circulair gebruik van materialen en de onafhankelijkheid van de benchmarks van de grondstof en het soort productieproces ingeval de productieprocessen hetzelfde doel hebben, als leidende beginselen worden gezien. De Commissie streeft ernaar de uitvoeringshandelingen zo spoedig mogelijk en voor aanvang van de periode 2026-2030 vast te stellen teneinde de herziene benchmarkwaarden voor kosteloze toewijzing te bepalen overeenkomstig lid 2, derde alinea.
Bij het bepalen van de grondslagen voor het vaststellen van ex ante benchmarks in afzonderlijke bedrijfstakken en deeltakken, raadpleegt de Commissie de relevante belanghebbenden, met inbegrip van de betrokken bedrijfstakken en deeltakken.
De Commissie toetst, zodra de ►M9 Unie ◄ haar goedkeuring heeft gehecht aan een internationale overeenkomst inzake klimaatverandering die verplichte reducties van de emissies van broeikasgassen oplegt die vergelijkbaar zijn met die van de ►M9 Unie ◄ , deze maatregelen om ervoor te zorgen dat kosteloze toewijzing alleen plaatsvindt wanneer deze in het licht van die overeenkomst volledig gerechtvaardigd is.
In afwijking van de eerste alinea van dit lid profiteert de productie van in bijlage I bij die verordening genoemde goederen voor de eerste toepassingsjaren van Verordening (EU) 2023/956 van verminderde hoeveelheden kosteloos toegewezen emissierechten. Er moet een factor (CBAM-factor) worden toegepast waarmee de kosteloze toewijzing voor de productie van die goederen wordt verminderd. De CBAM-factor is gelijk aan 100 % tijdens de periode tussen de inwerkingtreding van die verordening en eind 2025, en is, met inachtneming van de toepassing van de bepalingen als bedoeld in artikel 36, lid 2, punt b), van die verordening, in 2026 gelijk aan 97,5 %, in 2027 aan 95 %, in 2028 aan 90 %, in 2029 aan 77,5 %, in 2030 aan 51,5 %, in 2031 aan 39 %, in 2032 aan 26,5 % en in 2033 aan 14 %. Vanaf 2034 is geen CBAM-factor van toepassing.
De vermindering van de kosteloze toewijzing wordt jaarlijks berekend als het gemiddelde aandeel van de vraag naar kosteloze toewijzing voor de productie van de in bijlage I bij Verordening (EU) 2023/956 vermelde goederen, vergeleken met de berekende totale vraag naar kosteloze toewijzing voor alle installaties, voor de relevante periode als bedoeld in artikel 11, lid 1, van deze richtlijn. De CBAM-factor wordt toegepast bij die berekening.
Emissierechten die het resultaat zijn van de vermindering van de kosteloze toewijzing, worden beschikbaar gesteld om innovatie te ondersteunen overeenkomstig lid 8.
Uiterlijk op 31 december 2024 beoordeelt de Commissie als onderdeel van haar jaarverslag aan het Europees Parlement en de Raad op grond van artikel 10, lid 5, van deze richtlijn om de twee jaar het risico op koolstoflekkage voor goederen die onder CBAM vallen en in de Unie worden geproduceerd voor uitvoer naar derde landen die geen EU-ETS of een vergelijkbaar koolstofbeprijzingsmechanisme toepassen. Het verslag bevat met name een beoordeling van het risico op koolstoflekkage in sectoren waarop CBAM van toepassing zal zijn, in het bijzonder de rol en het versnelde gebruik van waterstof, en de ontwikkelingen met betrekking tot handelsstromen en de ingebedde emissies van goederen die door die sectoren op de wereldmarkt worden geproduceerd. Wanneer in het verslag wordt geconcludeerd dat er een CO2-weglekrisico bestaat voor goederen die in de Unie worden geproduceerd voor uitvoer naar derde landen die het EU-ETS, noch een gelijkwaardig koolstofbeprijzingsmechanisme toepassen, dient de Commissie in voorkomend geval een wetgevingsvoorstel in om dat CO2-weglekrisico aan te pakken op een wijze die in overeenstemming is met de regels van de Wereldhandelsorganisatie, met inbegrip van artikel XX van de General Agreement on Tariffs and Trade 1994, en die rekening houdt met het koolstofvrij maken van installaties in de Unie.
Bij de vaststellingen van de beginselen voor de bepaling van ex ante benchmarks in afzonderlijke bedrijfstakken of deeltakken wordt uitgegaan van de gemiddelde emissieprestaties van de 10 % meest efficiënte installaties in een bedrijfstak of deeltak in de ►M9 Unie ◄ gedurende de periode 2007-2008. De Commissie raadpleegt de relevante belanghebbenden, met inbegrip van de betrokken bedrijfstakken en deeltakken.
De overeenkomstig de artikelen 14 en 15 vastgestelde ►M9 handelingen ◄ zorgen voor geharmoniseerde voorschriften inzake bewaking, rapportage en verificatie van productiegerelateerde broeikasgasemissies, met het oog op de vaststelling van de ex ante benchmarks.
De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast om de herziene benchmarkwaarden voor kosteloze toewijzingen te bepalen. Die handelingen zijn in overeenstemming met de uit hoofde van lid 1 van dit artikel vastgestelde gedelegeerde handelingen en voldoen aan de volgende elementen:
Voor de periode van 2021 tot en met 2025 worden de benchmarkwaarden bepaald op basis van de uit hoofde van artikel 11 ingediende informatie voor de jaren 2016 en 2017. Op grond van een vergelijking van die benchmarkwaarden met de benchmarkwaarden van het op 27 april 2011 vastgestelde Besluit 2011/278/EU van de Commissie ( 18 ) bepaalt de Commissie voor elke benchmark het jaarlijkse verminderingspercentage en past zij dat toe op de benchmarkwaarden voor de periode van 2013 tot 2020, voor elk jaar tussen 2008 en 2023, om de benchmarkwaarden voor de periode van 2021 tot 2025 te bepalen.
Indien het jaarlijkse verminderingspercentage hoger is dan 1,6 % of lager dan 0,2 %, zijn de benchmarkwaarden voor de periode van 2021 tot 2025 de benchmarkwaarden die van toepassing zijn in de periode van 2013 tot 2020, verminderd met een van beide percentages, naargelang welke van deze beide percentages relevant is, voor elk jaar tussen 2008 en 2023.
Voor de periode van 2026 tot 2030 worden de benchmarkwaarden op dezelfde manier als in de punten a) en d) van deze alinea bepaald, rekening houdend met punt e) van deze alinea, op basis van uit hoofde van artikel 11 ingediende informatie voor de jaren 2021 en 2022 en op basis van de toepassing van het jaarlijkse verminderingspercentage dat van toepassing is voor elk jaar tussen 2008 en 2028.
Indien het jaarlijkse verminderingspercentage hoger is dan 2,5 % of lager dan 0,3 %, zijn de benchmarkwaarden voor de periode van 2026 tot 2030 de benchmarkwaarden die van toepassing zijn in de periode van 2013 tot 2020, verminderd met een van beide percentages, naargelang welke van deze beide percentages relevant is, voor elk jaar tussen 2008 en 2028.
Voor de periode van 2026 tot en met 2030 heeft de wijziging van de definities van de benchmarks en de systeemgrenzen die op grond van lid 1, achtste alinea, van toepassing is, geen gevolgen voor het jaarlijkse verminderingspercentage voor de productbenchmark voor vloeibaar ruwijzer.
In afwijking hiervan worden de benchmarkwaarden voor aromaten, waterstof en syngas met hetzelfde percentage als de benchmarks voor raffinaderijen aangepast om gelijke concurrentievoorwaarden voor de producenten van die producten te handhaven.
De in de derde alinea bedoelde uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 22 bis, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.
Ter bevordering van de efficiënte terugwinning van energie uit afgassen, wordt de benchmarkwaarde voor vloeibaar ruwijzer, die voornamelijk betrekking heeft op afgassen, gedurende de in punt b) van de derde alinea vermelde periode jaarlijks verlaagd met 0,2 %.
▼M15 —————
Indien minder dan 3 % van de totale hoeveelheid aan rechten nodig is ter verhoging van de maximumhoeveelheid die beschikbaar is op grond van lid 5:
De lidstaten streven er tevens naar niet meer dan 25 % van de opbrengsten uit de veiling van emissierechten te gebruiken voor de in de eerste alinea bedoelde financiële maatregelen. Binnen drie maanden na het einde van elk jaar publiceren de lidstaten die dergelijke financiële maatregelen hebben getroffen, het totaalbedrag aan compensatie dat is verstrekt per begunstigde bedrijfstak en deeltak, in een eenvoudig toegankelijke vorm. Vanaf 2018 publiceert een lidstaat in elk jaar waarin hij meer dan 25 % van de opbrengsten uit de veiling van emissierechten voor dergelijke doeleinden gebruikt, een verslag met de redenen voor de overschrijding van dat percentage. Het verslag bevat relevante informatie over de elektriciteitsprijzen voor grote industriële afnemers die van deze financiële maatregelen gebruik mogen maken, zonder dat afbreuk wordt gedaan aan de vereisten inzake de bescherming van vertrouwelijke informatie. Het verslag bevat ook informatie over de vraag of er voldoende aandacht is besteed aan andere maatregelen om de indirecte koolstofkosten op middellange tot lange termijn duurzaam te verlagen.
In het in artikel 10, lid 5, voorziene verslag neemt de Commissie onder meer een beoordeling van de gevolgen van dergelijke financiële maatregelen op de interne markt op en beveelt zij in voorkomend geval eventueel op grond van die beoordeling noodzakelijke maatregelen aan.
Deze maatregelen moeten zorgen voor een passende bescherming tegen het risico op koolstofweglek op basis van ex ante benchmarks voor de indirecte CO2-emissies per geproduceerde eenheid. Deze ex ante benchmarks worden voor een gegeven bedrijfstak of deeltak berekend als het product van het elektriciteitsverbruik per geproduceerde eenheid overeenkomend met de meest efficiënte beschikbare technologieën en de CO2-emissies van de Europese elektriciteitsproductiemix in kwestie.
►M9 Emissierechten uit de in lid 5 van dit artikel bedoelde maximale hoeveelheid die uiterlijk in 2020 niet kosteloos zijn toegewezen, worden voor nieuwkomers gereserveerd, samen met 200 miljoen rechten die op grond van artikel 1, lid 3, van Besluit (EU) 2015/1814 in de marktstabiliteitsreserve zijn ondergebracht. Van de gereserveerde emissierechten worden er aan het eind van de periode van 2021 tot 2030 tot 200 miljoen teruggestort in de marktstabiliteitsreserve, indien zij niet voor die periode zijn toegewezen. ◄
Vanaf 2021 worden emissierechten die, op grond van de leden 19, 20 en 22, niet aan installaties zijn toegewezen, toegevoegd aan de hoeveelheid van overeenkomstig de eerste zin van de eerste alinea van dit lid gereserveerde emissierechten.
De toewijzingen worden aangepast met de in artikel 9 bedoelde lineaire factor.
Voor elektriciteitsopwekking door nieuwkomers wordt geen kosteloze toewijzing gegeven.
▼M9 —————
De Commissie stelt vervroegd middelen uit het innovatiefonds ter beschikking om ervoor te zorgen dat er voldoende middelen beschikbaar zijn om innovatie te bevorderen, ook voor opschaling.
Emissierechten die wegens stopzetting van de activiteiten niet aan vliegtuigexploitanten worden verleend en die niet nodig zijn om een tekort aan ingeleverde emissierechten door die exploitanten te dekken, worden ook voor innovatiesteun als bedoeld in de eerste alinea gebruikt.
Bovendien worden 5 miljoen emissierechten van de in artikel 3 quater, leden 5 en 7, bedoelde hoeveelheid met betrekking tot luchtvaarttoewijzingen voor 2026 beschikbaar gesteld voor innovatieondersteuning als bedoeld in de eerste alinea van dit lid.
Daarenboven worden 50 miljoen niet-toegewezen emissierechten uit de marktstabiliteitsreserve aangewend ter aanvulling van eventuele resterende opbrengsten uit de 300 miljoen emissierechten die uit hoofde van Besluit 2010/670/EU van de Commissie ( 19 ) in de periode van 2013 tot 2020 beschikbaar zijn, en te zijner tijd gebruikt ter ondersteuning van innovatie als bedoeld in de eerste alinea van dit lid.
Het innovatiefonds bevat de sectoren die in de bijlagen I en III zijn opgenomen alsmede producten en processen ter vervanging van koolstofintensieve producten en processen die in de in bijlage I opgenomen sectoren worden geproduceerd respectievelijk gebruikt, met inbegrip van innovatieve projecten voor technologieën voor hernieuwbare energie en energieopslag en milieuveilige koolstofafvang en -benutting (carbon capture and utilisation, CCU), die in belangrijke mate bijdraagt tot het beperken van klimaatverandering, met name met betrekking tot onvermijdelijke emissies van industriële processen en is bedoeld om het opzetten en exploiteren van projecten betreffende het milieutechnisch veilig afvangen, vervoeren en geologisch opslaan (CCS) van CO2, met name voor onvermijdelijke emissies van industriële processen, en het rechtstreeks uit de atmosfeer halen van CO2 met veilige, duurzame en permanente opslag (DACS), te stimuleren op geografisch gezien evenwichtig gespreide locaties. Het innovatiefonds kan ook baanbrekende innovatieve technologieën en infrastructuur ondersteunen, met inbegrip van de productie van koolstofarme en koolstofvrije brandstoffen om de maritieme, lucht-, spoor- en wegvervoersector koolstofvrij te maken, met inbegrip van collectieve vormen van vervoer zoals openbaar vervoer en touringcardiensten.
Voor de luchtvaart kan het ook elektrificatie en maatregelen ter beperking van de algemene klimaateffecten ervan ondersteunen.
De Commissie zal bijzondere aandacht besteden aan projecten in sectoren die onder Verordening (EU) 2023/956 vallen om innovatie op het gebied van koolstofarme technologieën, CCU, CCS, hernieuwbare energie en energieopslag te ondersteunen op een manier die bijdraagt aan het beperken van de klimaatverandering met als doel in de periode 2021-2030 projecten in die sectoren een aanzienlijk deel van het equivalent in financiële waarde van de in lid 1 bis, vierde alinea, van dit artikel genoemde emissierechten toe te kennen. Voorts kan de Commissie, vóór 2027, oproepen tot het indienen van voorstellen uitschrijven voor de sectoren die onder die verordening vallen.
De Commissie besteedt ook bijzondere aandacht aan projecten die bijdragen tot het koolstofvrij maken van de maritieme sector en neemt waar passend onderwerpen met betrekking daartoe op in de oproepen tot het indienen van voorstellen in het kader van het innovatiefonds, onder meer met betrekking tot het elektrificeren van het maritiem vervoer, het aanpakken van het volledige klimaateffect ervan, met inbegrip van de emissies van zwarte koolstof. In dergelijke oproepen voor het indienen van voorstellen wordt in de criteria die worden gebruikt voor de selectie van projecten ook in het bijzonder rekening gehouden met het potentieel van projecten en investeringen om tevens de bescherming van de biodiversiteit te verbeteren en de geluidshinder en watervervuiling te verminderen.
Het innovatiefonds kan overeenkomstig lid 8 bis projecten ondersteunen door middel van openbare inschrijvingen, zoals CD’s, CCD’s of contracten met vaste premies ter ondersteuning van decarbonisatietechnologieën waarvoor de koolstofprijs mogelijk geen voldoende stimulans is.
De Commissie streeft naar synergieën tussen het innovatiefonds en Horizon Europa, met name met betrekking tot Europese partnerschappen, en streeft in voorkomend geval naar synergieën tussen het innovatiefonds en andere programma’s van de Unie.
Projecten op het grondgebied van alle lidstaten, ook kleinschalige en middelgrote projecten, komen in aanmerking en, voor maritieme activiteiten, komen projecten met een duidelijke meerwaarde voor de Unie in aanmerking. De technologieën die worden gesteund, zijn innovatief en zijn zonder ondersteuning nog niet op vergelijkbare schaal commercieel levensvatbaar, maar vormen baanbrekende oplossingen of zijn voldoende ontwikkeld voor toepassing op precommerciële schaal.
De Commissie zorgt ervoor dat de voor het innovatiefonds bestemde emissierechten overeenkomstig de beginselen en modaliteiten bedoeld in artikel 10, lid 4, van deze richtlijn worden geveild. De veilingopbrengsten worden aangemerkt als externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 21, lid 5, van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad ( 20 ). Vastleggingen in de begroting voor acties waarvan de uitvoering zich over meer dan één begrotingsjaar uitstrekt, mogen jaartranches worden verdeeld.
De Commissie verleent op verzoek technische bijstand aan lidstaten met een geringe effectieve deelname in projecten uit hoofde van het innovatiefonds zodat de verzoekende lidstaat beter in staat is om indieners van projectvoorstellen op hun grondgebied te ondersteunen bij het indienen van aanvragen voor financiering uit het innovatiefonds, teneinde een grotere effectieve geografische deelname aan het innovatiefonds tot stand te brengen en de algemene kwaliteit van ingediende projecten te verbeteren. De Commissie streeft bij de financiering uit het innovatiefonds een effectief geografisch evenwicht binnen de Unie na, waarbij de kwaliteit centraal staat, en zorgt voor uitgebreide bewaking van de voortgang en passende follow-up in dat verband.
Indien de aanvragers, nadat de uiterste datum voor het indienen van voorstellen is verstreken, hiermee akkoord gaan, stelt de Commissie de lidstaten in kennis van de financieringsaanvragen voor projecten op hun grondgebied en verstrekt zij hun gedetailleerde informatie over die aanvragen zodat de lidstaten hun steun aan projecten beter kunnen coördineren. Daarnaast stelt de Commissie de lidstaten voorafgaand aan de toekenning van de steun in kennis van de lijst van voorgeselecteerde projecten.
Projecten worden geselecteerd door middel van een transparante selectieprocedure, op technologieneutrale wijze, in overeenstemming met de doelstellingen van het innovatiefonds zoals uiteengezet in de eerste alinea van dit lid en op basis van objectieve en transparante criteria, rekening houdend met de mate waarin projecten een aanzienlijke bijdrage leveren aan de klimaat- en energiedoelstellingen van de Unie en tegelijkertijd bijdragen aan de doelstellingen om alle verontreiniging tot nul terug te brengen en circulariteit te verwezenlijken overeenkomstig de eerste alinea van dit lid, en, in voorkomend geval, de mate waarin projecten bijdragen tot het behalen van emissiereducties ruim onder de in lid 2 bedoelde benchmarks. Projecten hebben het potentieel om op ruime schaal te worden toegepast of om de kosten van de overgang naar een klimaatneutrale economie in de betrokken sectoren aanzienlijk te verlagen. Er wordt prioriteit gegeven aan innovatieve technologieën en processen die meerdere milieueffecten aanpakken. Projecten op het gebied van CCU leveren een nettoreductie van emissies op en zorgen ervoor dat CO2 wordt vermeden of permanent wordt opgeslagen. In het geval van subsidies die via oproepen tot het indienen van voorstellen worden toegekend, mag tot 60 % van de relevante kosten van de projecten worden gesubsidieerd, waarvan tot 40 % niet afhankelijk hoeft te zijn van geverifieerde vermijding van broeikasgasemissies, op voorwaarde dat vooraf bepaalde mijlpalen, rekening houdend met de ingezette technologie, worden bereikt. In het geval van steun die wordt verleend via openbare inschrijvingen en in het geval van steun voor technische bijstand, kan tot 100 % van de projectkosten worden ondersteund. Bij de criteria voor de selectie van projecten wordt rekening gehouden met het potentieel voor emissiereducties in meerdere sectoren die door gecombineerde projecten wordt geboden, ook op nabijgelegen gebieden.
Door het innovatiefonds gefinancierde projecten zijn verplicht kennis te delen met andere relevante projecten en met in de Unie gevestigde onderzoekers die een rechtmatig belang hebben. De voorwaarden voor het delen van kennis worden door de Commissie in oproepen tot het indienen van voorstellen beschreven.
De oproepen tot het indienen van voorstellen zijn open en transparant. Bij de voorbereiding van de oproepen tot het indienen van voorstellen streeft de Commissie ernaar ervoor te zorgen dat alle sectoren naar behoren aan bod komen. De Commissie neemt maatregelen om ervoor te zorgen dat op zo grote mogelijke schaal bekendheid wordt gegeven aan de oproepen, vooral onder kleine en middelgrote ondernemingen.
De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 23 gedelegeerde handelingen vast te stellen ter aanvulling van deze richtlijn met voorschriften voor de werking van het innovatiefonds, ook wat betreft de selectieprocedure en -criteria, en de in aanmerking komende sectoren en de technologische vereisten voor de verschillende soorten steun.
Voor geen enkel project zal de steun uit hoofde van het in dit lid bepaalde mechanisme meer dan 15 % bedragen van de totale hoeveelheid voor dit doel beschikbare emissierechten. Deze emissierechten worden meegerekend bij de toepassing van lid 7.
Uiterlijk op 31 december 2023 en vervolgens elk jaar brengt de Commissie aan het in artikel 22 bis, lid 1, van deze richtlijn bedoelde Comité klimaatverandering verslag uit over de uitvoering van het innovatiefonds, met een analyse van de projecten die financiering hebben ontvangen, per sector en per lidstaat, en van de verwachte bijdrage van die projecten aan de doelstelling van klimaatneutraliteit in de Unie als vastgesteld in Verordening (EU) 2021/1119. De Commissie verzendt het verslag ook aan het Europees Parlement en de Raad en maakt het openbaar.
Op basis van een kwalitatieve en kwantitatieve beoordeling door de Commissie van de financiële risico’s die voortvloeien uit de uitvoering van CD’s en CCD’s, die moet worden verricht na de afsluiting van de eerste twee ronden van het mechanisme voor openbare inschrijving en vervolgens telkens wanneer dat nodig is, overeenkomstig het voorzichtigheidsbeginsel, op basis waarvan activa en winsten niet mogen worden overschat en passiva en verliezen niet mogen worden onderschat, kan de Commissie, overeenkomstig de in de achtste alinea bedoelde bevoegdheid, besluiten om slechts een deel van de financiële verplichting in verband met CD’s en CCD’s door middel van de eerste alinea bedoelde middelen te dekken en het resterende deel via andere middelen. De Commissie streeft ernaar het gebruik van andere dekkingsmiddelen te beperken.
Indien de beoordeling leidt tot de conclusie dat andere dekkingsmiddelen nodig zijn om het volledige potentieel van de CD’s en CCD’s te verwezenlijken, streeft de Commissie naar een evenwichtige mix van andere dekkingsmiddelen. In afwijking van artikel 210, lid 1, van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 bepaalt de Commissie de omvang van het gebruik van andere dekkingsmiddelen krachtens de in de achtste alinea van dit lid bedoelde gedelegeerde handeling.
De resterende financiële verplichting wordt voldoende gedekt, rekening houdend met de beginselen van titel X van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 en indien nodig aangepast aan de specifieke kenmerken van CD’s en CCD’s, in afwijking van artikel 209, lid 2, punten d) en h), artikel 210, lid 1, artikel 211, leden 1, 2), 4) en 6), de artikelen 212, 213 en 214, artikel 218, lid 1, en artikel 219, leden 3 en 6), van die verordening. In voorkomend geval worden andere dekkingsmiddelen, het voorzieningspercentage en de nodige afwijkingen vastgelegd in een gedelegeerde handeling als bedoeld in de achtste alinea van dit lid.
De Commissie gebruikt niet meer dan 30 % van de opbrengsten uit de emissierechtenveilingen die op grond van lid 8 aan het innovatiefonds zijn toegewezen voor voorzieningen voor CD’s en CCD’s.
Het voorzieningspercentage bedraagt niet minder dan 50 % van de totale financiële aansprakelijkheid ten laste van de begroting van de Unie voor CD’s en CCD’s. Bij de vaststelling van het voorzieningspercentage houdt de Commissie rekening met elementen die de financiële risico’s voor de begroting van de Unie kunnen verminderen, boven op de in het innovatiefonds beschikbare kredieten, zoals het mogelijk delen van aansprakelijkheid met de lidstaten op vrijwillige basis of een mogelijk herverzekeringsmechanisme van de particuliere sector. De Commissie evalueert het voorzieningspercentage ten minste om de drie jaar vanaf de datum van toepassing van de gedelegeerde handeling waarin het voor het eerst wordt vastgesteld.
Om speculatieve inschrijvingen te voorkomen, kan de toegang tot openbare inschrijvingen afhankelijk worden gesteld van een door de indieners te betalen waarborg, die verbeurd zal worden verklaard wanneer het contract niet wordt nageleefd. Dergelijke verbeurde waarborgen zullen worden gebruikt voor het innovatiefonds als externe bestemmingsontvangsten op grond van artikel 21, lid 5, van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046. Elke bijdrage die een begunstigde aan de toewijzende autoriteit betaalt overeenkomstig de voorwaarden van het CD of CCD in gevallen waarin de referentieprijs hoger is dan de uitoefenprijs (“terugvloeiende middelen”), wordt gebruikt voor het innovatiefonds als externe bestemmingsontvangsten op grond van artikel 21, lid 5, van die verordening.
De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 23 van deze richtlijn gedelegeerde handelingen vast te stellen ter aanvulling van deze richtlijn teneinde te voorzien in eventuele andere dekkingsmiddelen en die te specificeren, alsook in voorkomend geval in het voorzieningspercentage en de noodzakelijke aanvullende afwijkingen van titel X van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046, zoals bepaald in de vierde alinea van dit lid, en daarnaast de regels voor de werking van het mechanisme voor openbare inschrijving vast te leggen, met name met betrekking tot waarborgen en terugvloeiende middelen.
De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 23 gedelegeerde handelingen vast te stellen om de vijfde alinea van dit lid te wijzigen door de in die alinea bedoelde limiet van 30 % te verhogen met niet meer dan in totaal 20 procentpunten indien dat nodig is om te voldoen aan een vraag naar CD’s en CCD’s, rekening houdend met de ervaring in de eerste ronde van het mechanisme voor openbare inschrijving en met de noodzaak om bij de steun uit het innovatiefonds een passend evenwicht te vinden tussen subsidies en dergelijke contracten.
De financiële steun uit het investeringsfonds is evenredig met de in dit artikel uiteengezette beleidsdoelstellingen en mag niet leiden tot buitensporige verstoringen van de interne markt. Hiertoe wordt alleen steun verstrekt ter dekking van extra kosten of investeringsrisico’s die beleggers onder normale marktvoorwaarden niet kunnen dragen.
▼M9 —————
▼M9 —————
Artikel 10 ter
Overgangsmaatregelen ter ondersteuning van bepaalde energie-intensieve industrieën in geval van koolstoflekkage
Bedrijfstakken en deeltakken waarvan het product van de vermenigvuldiging van de intensiteit van hun handel met derde landen met hun emissie-intensiteit groter is dan 0,15 mogen worden opgenomen in de in lid 1 bedoelde groep aan de hand van gegevens voor de jaren van 2014 tot 2016 op basis van een kwalitatieve beoordeling en van de volgende criteria:
de mate waarin individuele installaties in de betrokken bedrijfstak of deeltak hun emissieniveau of elektriciteitsverbruik kunnen verminderen;
huidige en verwachte marktkenmerken, waar van toepassing met inbegrip van een gemeenschappelijke referentieprijs;
winstmarges als een potentiële indicator van beslissingen inzake langetermijninvestering of verplaatsing, rekening houdend met wijzigingen in productiekosten die verband houden met emissiereducties.
Binnen drie maanden na de in de eerste alinea bedoelde publicatie kunnen de in die alinea bedoelde bedrijfstakken en deeltakken bij de Commissie een aanvraag doen, hetzij voor een kwalitatieve beoordeling van hun blootstelling aan een koolstofweglekrisico op viercijferniveau (NACE 4-code), hetzij voor een beoordeling op basis van de classificatie van goederen die worden gebruikt voor statistieken inzake industriële productie in de Unie, op achtcijferniveau (Prodcom). Daartoe dienen bedrijfstakken en deeltakken naar behoren gemotiveerde, volledige en onafhankelijk geverifieerde gegevens in, teneinde de Commissie in staat te stellen de beoordeling samen met de aanvraag uit te voeren.
Indien een bedrijfstak of deeltak ervoor kiest om op viercijferniveau (NACE 4-code) te worden beoordeeld, kan hij opgenomen worden in de in lid 1 bedoelde groep op basis van de in lid 2, onder a), b) en c), bedoelde criteria. Indien een bedrijfstak of deeltak ervoor kiest om op achtcijferniveau (Prodcom) te worden beoordeeld, wordt hij opgenomen in de in lid 1 bedoelde groep mits op dat niveau de in lid 1 vermelde drempel van 0,2 wordt overschreden.
Bedrijfstakken en deeltakken waarvoor kosteloze toewijzing wordt berekend op basis van de benchmarkwaarden bedoeld in artikel 10 bis, lid 2, vierde alinea, kunnen eveneens verzoeken overeenkomstig de derde alinea in dit lid te worden beoordeeld.
In afwijking van de leden 1 en 2 kan een lidstaat uiterlijk op 30 juni 2018 verzoeken dat een bedrijfstak of deeltak die is vermeld in de bijlage bij Besluit 2014/746/EU van de Commissie ( 22 ) met betrekking tot classificaties op een zes- of een achtcijferniveau (Prodcom), wordt overwogen voor opname in de in lid 1 bedoelde groep. Een dergelijk verzoek wordt alleen behandeld wanneer de verzoekende lidstaat aantoont dat de toepassing van deze afwijking gerechtvaardigd is op basis van naar behoren gestaafde, volledige, geverifieerde en gecontroleerde gegevens voor de vijf voorgaande jaren, verstrekt door de betrokken bedrijfstak of deeltak en dat het verzoek alle relevante informatie bevat. Op basis van deze gegevens zal de betrokken bedrijfstak of deeltak met betrekking tot die classificaties worden opgenomen in de groep als, binnen een heterogeen viercijferniveau (NACE 4-code), blijkt dat de betrokken bedrijfstak of deeltak een aanzienlijk hogere handels- en emissie-intensiteit heeft op zes- of achtcijferniveau (Prodcom), die hoger is dan de in lid 1 bedoelde drempel.
In lidstaten waar, gemiddeld in de jaren 2014-2018, het percentage emissies uit stadsverwarming van de totale emissies van de Unie gedeeld door het percentage van de lidstaten in het bbp van het totale bbp van de Unie groter is dan vijf, wordt aan stadsverwarming een extra kosteloze toewijzing van 30 % van de op grond van artikel 10 bis vastgestelde hoeveelheid toegekend voor de periode van 2026 tot en met 2030, op voorwaarde dat er een investeringsvolume dat gelijk is aan de waarde van die aanvullende kosteloze toewijzing wordt geïnvesteerd om de emissies vóór 2030 aanzienlijk te verminderen, in overeenstemming met de plannen voor klimaatneutraliteit bedoeld in de derde alinea van dit lid, en dat de verwezenlijking van de in punt b) van die alinea bedoelde streefdoelen en mijlpalen wordt bevestigd door de verificatie die overeenkomstig de vierde alinea van dit lid wordt uitgevoerd.
Uiterlijk op 1 mei 2024 stellen exploitanten van stadsverwarming een plan voor klimaatneutraliteit op met betrekking tot de installaties waarvoor zij overeenkomstig de tweede alinea van dit lid een aanvullende een kosteloze toewijzing aanvragen. Dat plan strookt de doelstelling van klimaatneutraliteit als bedoeld in artikel 2, lid 1, van Verordening (EU) 2021/1119, en bevat:
maatregelen en investeringen om uiterlijk in 2050 klimaatneutraliteit te bereiken op installatie- of bedrijfsniveau, met uitzondering van het gebruik van koolstofcompensatiekredieten;
intermediaire streefdoelen en mijlpalen om uiterlijk op 31 december 2025 en vervolgens uiterlijk op 31 december van elke volgende vijf jaar de vooruitgang te meten die is geboekt bij het bereiken van klimaatneutraliteit als bedoeld in punt a) van deze alinea;
een raming van het effect van elk van de in punt a) van deze alinea bedoelde maatregelen en investeringen met betrekking tot de vermindering van de uitstoot van broeikasgassen.
De verwezenlijking van de streefdoelen en mijlpalen als bedoeld in de derde alinea, punt b), van dit lid wordt geverifieerd met betrekking tot de periode tot 31 december 2025 en vervolgens met betrekking tot elke periode die eindigt op 31 december van elk vijfde jaar tot 2050, volgens de verificatie- en accreditatieprocedures in artikel 15. Er worden geen kosteloze emissierechten van meer dan de in de eerste alinea van dit lid bedoelde hoeveelheid toegewezen indien de verwezenlijking van de tussentijdse streefdoelen en mijlpalen niet is geverifieerd met betrekking tot de periode tot eind 2025 of met betrekking tot de periode van 2026 tot en met 2030.
De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast om de minimale inhoud van de in de derde alinea, punten a), b) en c), van dit lid bedoelde informatie en de vorm van de in die alinea en in de vijfde alinea van artikel 10 bis, lid 1, bedoelde plannen voor klimaatneutraliteit te specificeren. De Commissie streeft naar synergieën met soortgelijke plannen, zoals bepaald in het Unierecht. Die uitvoeringshandelingen worden vastgesteld volgens de in artikel 22 bis, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure.
Artikel 10 quater
Optionele voorlopige kosteloze toewijzing voor de modernisering van de energiesector
Om met kosteloze toewijzing te financieren projecten te selecteren, organiseert de betrokken lidstaat in de periode tussen 2021 en 2030 voor projecten met een totaalbedrag aan investeringen van meer dan 12,5 miljoen EUR een uit één of meer ronden bestaande competitieve biedprocedure. Die competitieve biedprocedure moet:
stroken met de beginselen transparantie, niet-discriminatie, gelijke behandeling en goed financieel beheer;
waarborgen dat enkel projecten die bijdragen tot de diversificatie van de energiemix en de bevoorradingsbronnen van de lidstaat, tot de nodige herstructurering, milieutechnische opwaardering en aanpassing van de infrastructuur, tot schone technologieën, zoals technologieën op het gebied van hernieuwbare energie, of tot de modernisering van de energieproductiesector, zoals een efficiënte en duurzame stadsverwarming, en van de energietransmissie- en distributiesectoren, in aanmerking komen om te bieden;
duidelijke, objectieve, transparante en niet-discriminerende selectiecriteria voor de rangschikking van de projecten vaststellen om te waarborgen dat alleen projecten worden geselecteerd die:
volgens een kosten-batenanalyse een positieve nettowinst voor de emissiereductie opleveren en een vooraf bepaalde aanzienlijke mate van CO2-vermindering verwezenlijken, rekening houdend met de omvang van de projecten;
een aanvulling zijn, duidelijk tegemoetkomen aan vervangings- en moderniseringsbehoeften en niet leiden tot een marktgestuurde groei van de vraag naar energie;
de beste prijs-kwaliteitsverhouding bieden; en
niet bijdragen tot of een verbetering inhouden van de financiële levensvatbaarheid van zeer emissie-intensieve elektriciteitsopwekking, of de afhankelijkheid van emissie-intensieve fossiele brandstoffen verhogen.
In afwijking van artikel 10, lid 1, en onverminderd de laatste zin van lid 1 van dit artikel, kunnen, wanneer een via de competitieve biedprocedure geselecteerde investering geannuleerd wordt of de beoogde prestaties niet worden behaald, de toegewezen emissierechten worden gebruikt via één extra ronde van de competitieve biedprocedure, ten vroegste één jaar later, om andere investeringen te financieren.
Uiterlijk op 30 juni 2019 voorziet elke lidstaat die voornemens is gebruik te maken van de optionele kosteloze overgangstoewijzing met het oog op de modernisering van de energiesector, in de bekendmaking voor openbaar commentaar van een gedetailleerd nationaal kader waarin de competitieve biedprocedure, met inbegrip van het in de eerste alinea bedoelde geplande aantal ronden, en de selectiecriteria staan vermeld.
Indien met kosteloze toewijzingen te ondersteunen investeringen met een waarde van minder dan 12,5 miljoen EUR niet worden geselecteerd volgens de in dit lid bedoelde competitieve biedprocedure, selecteert de lidstaat projecten op basis van objectieve en transparante criteria. De resultaten van dat selectieproces worden bekendgemaakt voor openbaar commentaar. Op basis daarvan gaat de betrokken lidstaat uiterlijk op 30 juni 2019 over tot de opstelling, bekendmaking en indiening bij de Commissie van een lijst met investeringen. Indien in het kader van één installatie meer dan één investering wordt verricht, worden zij in hun geheel beoordeeld om te bepalen of de drempelwaarde van 12,5 miljoen EUR is overschreden, tenzij deze investeringen afzonderlijk technisch of financieel levensvatbaar zijn.
Emissierechten die uiterlijk in 2020 niet krachtens dit artikel zijn toegewezen, kunnen in de periode van 2021 tot 2030 worden toegewezen aan investeringen die via de in lid 2 bedoelde competitieve biedprocedure zijn geselecteerd, tenzij de betrokken lidstaat de Commissie uiterlijk op 30 september 2019 in kennis stelt van zijn voornemen alle of een deel van deze emissierechten niet toe te wijzen in de periode van 2021 tot 2030, en van het in plaats daarvan in 2020 te veilen aantal emissierechten. Indien die rechten in de periode van 2021 tot 2030 worden toegewezen, wordt met de desbetreffende hoeveelheid aan rechten rekening gehouden voor de toepassing van het in de eerste alinea van dit lid genoemde plafond van 60 %.
Artikel 10 quater bis
Eerdere termijn voor voorlopige kosteloze toewijzing voor de modernisering van de energiesector
In afwijking van artikel 10 quater mogen de betrokken lidstaten in overeenstemming met dat artikel alleen voorlopige kosteloze toewijzingen verlenen aan installaties voor investeringen die tot en met 31 december 2024 zijn uitgevoerd. Emissierechten die overeenkomstig artikel 10 quater voor de betrokken lidstaten beschikbaar zijn voor de periode van 2021 tot en met 2030 en die niet voor dergelijke investeringen worden aangewend, worden, met het door de betrokken lidstaat vastgestelde percentage:
toegevoegd aan de totale hoeveelheid emissierechten die de betrokken lidstaat op grond van artikel 10, lid 2, moet veilen; of
aangewend ter ondersteuning van investeringen in het kader van het in artikel 10 quinquies bedoelde moderniseringsfonds in overeenstemming met de regels die van toepassing zijn op de opbrengsten uit emissierechten als bedoeld in artikel 10 quinquies, lid 4.
Uiterlijk op 15 mei 2024 stelt de betrokken lidstaat de Commissie in kennis van de respectieve hoeveelheden emissierechten die krachtens artikel 10, lid 2, eerste alinea, punt b), en, in afwijking van artikel 10 quater, lid 4, tweede zin, krachtens artikel 10 quinquies moeten worden aangewend.
Artikel 10 quinquies
Moderniseringsfonds
De ondersteunde investeringen stroken met de doelstellingen van deze richtlijn, alsook met de doelstellingen van de mededeling van de Commissie van 11 december 2019 over de Europese Green Deal en Verordening (EU) 2021/1119 en de langetermijndoelstellingen die in de Overeenkomst van Parijs worden genoemd. De begunstigde lidstaten kunnen, in voorkomend geval, de middelen van het moderniseringsfonds aanwenden om investeringen te financieren waarbij aangrenzende grensregio’s van de Unie betrokken zijn. Uit het moderniseringsfonds wordt geen steun verleend aan faciliteiten voor de opwekking van energie met behulp van fossiele brandstoffen. Opbrengsten uit emissierechten die onder een kennisgeving op grond van lid 4, van dit artikel vallen, mogen evenwel worden aangewend voor investeringen in verband met gasvormige fossiele brandstoffen.
Voorts kunnen opbrengsten uit de in artikel 10, lid 1, derde alinea, van deze richtlijn bedoelde emissierechten, indien de activiteit uit hoofde van Verordening (EU) 2020/852 van het Europees Parlement en de Raad ( 23 ) als ecologisch duurzaam kan worden aangemerkt en naar behoren gerechtvaardigd is om redenen van het waarborgen van energiezekerheid, worden aangewend voor investeringen met betrekking tot gasvormige fossiele brandstoffen, mits de emissierechten voor energieopwekking worden geveild vóór 31 december 2027 en, voor investeringen die betrekking hebben op downstreamgebruik van gas, de emissierechten vóór 31 december 2028 worden geveild.
Ten minste 80 % van de opbrengsten uit de in artikel 10, lid 1, derde alinea, bedoelde emissierechten en uit emissierechten die vallen onder een kennisgeving op grond van lid 4 van dit artikel, en ten minste 90 % van de opbrengsten uit de in artikel 10, lid 1, vierde alinea, bedoelde emissierechten wordt gebruikt ter ondersteuning van investeringen in:
de opwekking en het gebruik van elektriciteit uit hernieuwbare bronnen, waaronder hernieuwbare waterstof;
verwarming en koeling met behulp van hernieuwbare bronnen;
de vermindering van het algehele energiegebruik door energie-efficiëntie, onder meer met betrekking tot industrie, vervoer, gebouwen, landbouw en afval;
energieopslag en de modernisering van energienetwerken, met inbegrip van beheer van de vraagzijde, stadsverwarmingspijpleidingen, netten voor elektriciteitstransmissie, de verbetering van de interconnecties tussen de lidstaten en infrastructuur voor emissievrije mobiliteit;
steun aan huishoudens met een laag inkomen, ook in landelijke en afgelegen gebieden, om energiearmoede te verlichten en de verwarmingssystemen van deze huishoudens te moderniseren; en
een rechtvaardige transitie in koolstofafhankelijke regio’s in de begunstigde lidstaten, om zo de herplaatsing, omscholing en bijscholing van werknemers, en het onderwijs, de initiatieven voor het zoeken naar werk en startups in overleg met het maatschappelijk middenveld en de sociale partners te ondersteunen, op een manier die strookt met en een bijdrage levert aan de relevante acties op dit gebied die de lidstaten hebben opgenomen in hun territoriale plannen voor een rechtvaardige transitie overeenkomstig artikel 8, lid 2, eerste alinea, punt k), van Verordening (EU) 2021/1056, indien van toepassing.
Het investeringscomité gaat op transparante wijze te werk. De samenstelling van het investeringscomité en de curricula vitae en de belangenverklaringen van de leden ervan worden beschikbaar gesteld voor het publiek en zo nodig bijgewerkt.
Wanneer een investering in de modernisering van energiesystemen, waarvoor financiering uit het moderniseringsfonds wordt voorgesteld, niet tot de in lid 2 genoemde gebieden behoort, beoordeelt het investeringscomité de technische en financiële levensvatbaarheid van die investering, met inbegrip van de emissiereducties die zij oplevert, en doet het een aanbeveling inzake de financiering van de investering uit het moderniseringsfonds. Het investeringscomité zorgt ervoor dat alle investeringen in verband met stadsverwarming een aanzienlijke verbetering van energie-efficiëntie en emissiereducties opleveren. Die aanbeveling kan suggesties omvatten met betrekking tot passende financieringsinstrumenten. Tot 70 % van een investering die niet tot de in lid 2 genoemde gebieden behoort, kan worden gesteund met middelen uit het moderniseringsfonds, mits de overblijvende kosten door particuliere juridische entiteiten worden gedragen.
Indien de vertegenwoordiger van de EIB niet met de financiering van een investering instemt, wordt een aanbeveling slechts aangenomen indien een meerderheid van twee derde van alle leden vóór stemt. De vertegenwoordiger van de lidstaat waarin de investering plaatsvindt en de vertegenwoordiger van de EIB hebben in dat geval geen stemrecht. Deze alinea is niet van toepassing op kleinschalige projecten die gefinancierd zijn met leningen van een nationale stimuleringsbank of met subsidies die bijdragen tot de uitvoering van een nationaal programma met specifieke doelstellingen die stroken met de doelstellingen van het moderniseringsfonds, op voorwaarde dat niet meer dan 10 % van het in bijlage II ter vastgestelde aandeel van de lidstaten in het kader van het programma wordt gebruikt.
De begunstigde lidstaten brengen jaarlijks verslag uit aan de Commissie over de door het moderniseringsfonds gefinancierde investeringen. Het verslag wordt openbaar gemaakt en bevat het volgende:
informatie over de gefinancierde investeringen per begunstigde lidstaat;
een beoordeling van de met de investering bereikte toegevoegde waarde wat betreft energie-efficiëntie of modernisering van het energiesysteem.
Het investeringscomité zorgt voor de publicatie van het jaarverslag. De Commissie verstrekt dit jaarlijks verslag aan het Europees Parlement en aan de Raad.
Artikel 10 sexies
Herstel- en veerkrachtfaciliteit
Artikel 10 septies
Beginsel “geen ernstige afbreuk doen”
Vanaf 1 januari 2025 gebruiken de begunstigde lidstaten en de Commissie de opbrengsten uit de veiling van emissierechten die bestemd zijn voor het innovatiefonds op grond van artikel 10 bis, lid 8, van deze richtlijn en uit de in artikel 10, lid 1, derde en vierde alinea, van deze richtlijn bedoelde emissierechten, aan de hand van de criteria voor “geen ernstige afbreuk doen” die zijn vastgelegd in artikel 17 van Verordening (EU) 2020/852, indien die opbrengsten worden gebruikt voor een economische activiteit waarvoor op grond van artikel 10, lid 3, punt b), van die verordening technische screeningcriteria zijn vastgesteld om te bepalen of een economische activiteit ernstige afbreuk doet aan een of meer van de relevante milieudoelstellingen.
Artikel 11
Nationale uitvoeringsmaatregelen
Een lijst van onder deze richtlijn vallende installaties voor de periode van vijf jaar die op 1 januari 2021 ingaat, wordt uiterlijk op 30 september 2019 ingediend en nadien om de vijf jaar een lijst voor elke volgende periode van vijf jaar. Elke lijst bevat informatie over de productieactiviteit, de overdracht van warmte en gassen, de elektriciteitsproductie en de emissies op het niveau van de subinstallatie betreffende de vijf kalenderjaren voorafgaand aan de indiening ervan. Kosteloze toewijzingen worden enkel verstrekt aan installaties waarvoor die gegevens zijn ingediend.
HOOFDSTUK IV
BEPALINGEN VOOR LUCHTVAART, MARITIEM VERVOER EN VASTE INSTALLATIES
Artikel 11 bis
Gebruik van CER’s en ERU’s uit projectactiviteiten in het ►M9 EU-ETS ◄ vóór de inwerkingtreding van een internationale overeenkomst inzake klimaatverandering
Met inachtneming van de leden 2 en 3 van dit artikel kunnen vliegtuigexploitanten die over een door een lidstaat afgegeven bewijs luchtvaartexploitant beschikken of die in een lidstaat, met inbegrip van de ultraperifere gebieden, onderhorigheden en gebiedsdelen van die lidstaat, zijn geregistreerd, de volgende eenheden gebruiken om te voldoen aan hun verplichtingen om eenheden te annuleren met betrekking tot de op grond van artikel 12, lid 6, gemelde hoeveelheid zoals vastgesteld in artikel 12, lid 9:
kredieten die zijn goedgekeurd door partijen die deelnemen aan het mechanisme dat bij artikel 6, lid 4, van de Overeenkomst van Parijs is ingesteld;
kredieten die zijn goedgekeurd door de partijen die deelnemen aan kredietverleningsprogramma’s die door de ICAO-Raad worden aanvaard en die in de op grond van lid 8 vastgestelde uitvoeringshandeling worden vermeld;
kredieten die zijn goedgekeurd door partijen bij overeenkomsten op grond van lid 5;
kredieten die worden verleend voor projecten op Unieniveau op grond van artikel 24 bis.
De in lid 1, punten a) en b), bedoelde eenheden mogen worden gebruikt als aan de volgende voorwaarden is voldaan:
zij zijn afkomstig van een land dat op het moment dat de eenheden worden gebruikt, partij is bij de Overeenkomst van Parijs;
zij zijn afkomstig van een land dat deelneemt aan de regeling voor koolstofcompensatie en -reductie voor de internationale luchtvaart (Corsia) van de ICAO, zoals vastgesteld in de op grond van artikel 25 bis, lid 3, vastgestelde uitvoeringshandeling. Die voorwaarde geldt niet voor emissies van vóór 2027, noch voor de minst ontwikkelde landen en kleine eilandstaten in ontwikkeling, zoals gedefinieerd door de Verenigde Naties, met uitzondering van de landen waarvan het bbp per hoofd van de bevolking gelijk is aan of groter is dan het gemiddelde van de Unie.
De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast die nadere voorschriften bevatten voor de in de eerste alinea van dit lid bedoelde regelingen, die voorschriften inzake verslaglegging en registratie kunnen omvatten, en waarin lijsten zijn opgenomen van de landen of programma’s die die regelingen toepassen. In die regelingen wordt rekening gehouden met de flexibiliteit die minst ontwikkelde landen en kleine eilandstaten in ontwikkeling genieten in overeenstemming met lid 2 van dit artikel. Die uitvoeringshandelingen worden overeenkomstig de in artikel 22 bis, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.
▼M14 —————
▼M9 —————
Artikel 11 ter
Projectactiviteiten
De ►M9 Unie ◄ en haar lidstaten geven alleen toestemming voor projectactiviteiten wanneer alle deelnemers aan het project hun hoofdkwartier hebben in een land dat de internationale overeenkomst inzake dergelijke projecten heeft gesloten of in een land of subfederale of regionale entiteit die overeenkomstig artikel 25 aan het ►M9 EU-ETS ◄ is gekoppeld.
▼M9 —————
Artikel 12
Overdracht, inlevering en annulering van rechten
De lidstaten dragen er zorg voor dat emissierechten kunnen worden overgedragen tussen
personen binnen de ►M9 Unie ◄ ;
personen in de ►M9 Unie ◄ en personen in derde landen, waar zulke emissierechten worden erkend volgens de procedure van artikel 25, zonder andere beperkingen dan de bij of krachtens deze richtlijn vastgestelde beperkingen.
▼M15 —————
De lidstaten, administrerende lidstaten en de administrerende autoriteiten ten aanzien van een scheepvaartmaatschappij dragen er zorg voor dat uiterlijk op 30 september van elk jaar:
de exploitant van elke installatie een hoeveelheid emissierechten inlevert die gelijk is aan de totale emissies van die installatie gedurende het voorgaande kalenderjaar, zoals geverifieerd overeenkomstig artikel 15;
elke vliegtuigexploitant een hoeveelheid emissierechten inlevert die gelijk is aan zijn totale emissies tijdens het voorgaande kalenderjaar, zoals geverifieerd overeenkomstig artikel 15;
elke scheepvaartmaatschappij een hoeveelheid emissierechten inlevert die gelijk is aan haar totale emissies gedurende het voorgaande kalenderjaar, zoals geverifieerd overeenkomstig artikel 3 octies sexies.
De lidstaten, administrerende lidstaten en de administrerende autoriteiten ten aanzien van een scheepvaartmaatschappij zien erop toe dat emissierechten die overeenkomstig de eerste alinea zijn ingeleverd, vervolgens worden geannuleerd.
Indien in vergelijking met de geverifieerde emissies minder emissierechten worden ingeleverd, wordt, zodra het verschil tussen geverifieerde emissies en ingeleverde emissierechten voor elk jaar is vastgesteld, een met dat verschil overeenstemmende hoeveelheid emissierechten geannuleerd in plaats van geveild uit hoofde van artikel 10.
De Commissie publiceert een lijst van de in de eerste alinea bedoelde eilanden en de betrokken havens, en houdt die lijst actueel.
De Commissie stelt overeenkomstig artikel 23 gedelegeerde handelingen vast om deze richtlijn aan te vullen met betrekking tot de voorschriften om te beoordelen of broeikasgassen permanent chemisch in een product zijn gebonden als bedoeld in de eerste alinea van dit lid.
Overeenkomstig de methode die is uiteengezet in de in lid 8 van dit artikel bedoelde uitvoeringshandeling, berekenen de lidstaten ook de totale definitieve compensatievereisten voor een bepaalde Corsia-nalevingsperiode en stellen zij uiterlijk op 30 november van het jaar volgend op het laatste jaar van de desbetreffende Corsia-nalevingsperiode vliegtuigexploitanten die voldoen aan de in de derde alinea van dit lid uiteengezette voorwaarden in kennis van die vereisten.
De lidstaten stellen vliegtuigexploitanten die voldoen aan elk van de volgende voorwaarden, in kennis van het compensatieniveau:
de vliegtuigexploitanten zijn in het bezit van een bewijs luchtvaartexploitant dat door een lidstaat is afgegeven of zijn geregistreerd in een lidstaat, met inbegrip van de ultraperifere gebieden, de onderhorigheden en de gebiedsdelen van die lidstaat, en
zij produceren jaarlijks meer dan 10 000 ton CO2-emissies door het gebruik van luchtvaartuigen met een gecertificeerde maximale startmassa van meer dan 5 700 kg voor onder bijlage I vallende vluchten, anders dan vluchten die in dezelfde lidstaat, met inbegrip van de ultraperifere gebieden van die lidstaat, vertrekken en aankomen, vanaf 1 januari 2021.
Voor de toepassing van de eerste alinea, punt b), wordt geen rekening gehouden met CO2-emissies van de volgende soorten vluchten:
staatsvluchten;
humanitaire vluchten;
medische vluchten;
militaire vluchten;
brandbestrijdingsvluchten;
vluchten voorafgaand aan of volgend op een humanitaire, medische of brandbestrijdingsvlucht, op voorwaarde dat dergelijke vluchten met hetzelfde luchtvaartuig werden uitgevoerd en nodig waren om de desbetreffende humanitaire, medische of brandbestrijdingsactiviteiten uit te voeren of het luchtvaartuig na die activiteiten voor zijn volgende activiteit te verplaatsen.
De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast tot nadere bepaling van de methode voor de berekening van de in de eerste alinea van dit lid bedoelde compensatievereisten voor vliegtuigexploitanten.
In die uitvoeringshandelingen wordt met name nader ingegaan op de toepassing van de vereisten die voortvloeien uit de desbetreffende bepalingen van deze richtlijn, met name de artikelen 3 quater, 11 bis, 12 en 25 bis, en, voor zover mogelijk in het licht van de desbetreffende bepalingen van deze richtlijn, uit de internationale normen en aanbevolen praktijken inzake milieubescherming voor Corsia (Corsia-SARP’s).
Die uitvoeringshandelingen worden overeenkomstig de in artikel 22 bis, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld. De eerste dergelijke uitvoeringshandeling wordt uiterlijk op 30 juni 2024 vastgesteld.
Artikel 13
Geldigheid van emissierechten
Emissierechten die met ingang van 1 januari 2013 worden verleend, zijn voor onbepaalde tijd geldig. Emissierechten die met ingang van 1 januari 2021 worden verleend, bevatten een aanduiding waaruit blijkt in welke periode van tien jaar te rekenen vanaf 1 januari 2021 zij zijn verstrekt, en zijn geldig voor emissies met ingang van het eerste jaar van die periode.
Artikel 14
Bewaking en rapportage van emissie
Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 22 bis, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.
De in lid 1 bedoelde ►M9 handelingen ◄ houden rekening met het meest nauwkeurige en actuele beschikbare wetenschappelijke bewijsmateriaal, met name van de IPCC, en kan ook eisen specificeren voor de rapportage door exploitanten over de emissies bij de productie van goederen die worden geproduceerd door energie-intensieve bedrijfstakken die aan internationale concurrentie onderhevig kunnen zijn. Deze ►M9 handelingen ◄ kunnen ook voorschriften voor een onafhankelijke verificatie van deze informatie bepalen.
Deze voorschriften kunnen mede betrekking hebben op het rapporteren van emissieniveaus ten gevolge van onder het ►M9 EU-ETS ◄ vallende elektriciteitsopwekking bij de productie van dergelijke goederen.
Vanaf 1 januari 2025 zorgen de lidstaten ervoor dat elke vliegtuigexploitant de niet-CO2-effecten van elk luchtvaartuig dat hij in de loop van elk kalenderjaar exploiteert, monitort en na het einde van elk jaar aan de bevoegde autoriteit rapporteert overeenkomstig de in lid 1 bedoelde uitvoeringshandelingen.
Vanaf 2026 dient de Commissie jaarlijks, als onderdeel van het in artikel 10, lid 5, bedoelde verslag, een verslag in over de resultaten van de toepassing van het in de eerste alinea van dit lid bedoelde monitorings-, rapportage en verificatiekader.
Uiterlijk op 31 december 2027 dient de Commissie op basis van de resultaten van de toepassing van het monitorings-, rapportage en verificatiekader voor niet-CO2-effecten van de luchtvaart een verslag en zo nodig — nadat zij eerst een effectbeoordeling heeft uitgevoerd — een wetgevingsvoorstel in, om niet-CO2-effecten van de luchtvaart te beperken door het toepassingsgebied van het EU-ETS uit te breiden tot niet-CO2-effecten van de luchtvaart.
Uiterlijk drie maanden na de respectieve rapportagetermijn publiceert de Commissie op een gebruiksvriendelijke manier ten minste de volgende geaggregeerde jaarlijkse emissiegerelateerde gegevens van luchtvaartactiviteiten die overeenkomstig Uitvoeringsverordening (EU) 2018/2066 van de Commissie ( 29 ) en artikel 7 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2019/1603 van de Commissie ( 30 ) aan de lidstaten zijn gerapporteerd of aan de Commissie zijn toegezonden:
per luchtvaartterreincombinatie binnen de EER:
emissies van alle vluchten;
totaal aantal vluchten;
totaal aantal passagiers;
soorten luchtvaartuigen;
per vliegtuigexploitant:
gegevens over emissies van vluchten binnen de EER, vluchten vanuit de EER, vluchten die aankomen in de EER en vluchten tussen twee derde landen, uitgesplitst naar landencombinatie, en gegevens over emissies waarvoor de verplichting geldt om voor Corsia in aanmerking komende emissie-eenheden te annuleren;
de hoeveelheid aan compensatievereisten die overeenkomstig artikel 12, lid 8 is berekend;
het bedrag en het soort kredieten op grond van artikel 11 bis die zijn gebruikt om te voldoen aan de in punt ii) van dit punt bedoelde compensatievereisten voor de vliegtuigexploitant;
de gebruikte hoeveelheid en soort brandstoffen waarvoor de emissiefactor overeenkomstig deze richtlijn nul is of die de vliegtuigexploitant recht geven op emissierechten op grond van artikel 3 quater, lid 6.
In specifieke omstandigheden waarin een vliegtuigexploitant actief is op een zeer beperkt aantal luchtvaartterreincombinaties of op een zeer beperkt aantal landencombinaties waarvoor compensatievereisten gelden, of op een zeer beperkt aantal landencombinaties waarvoor geen compensatievereisten gelden, kan die vliegtuigexploitant de administrerende lidstaat voor de punten a) en b) van de eerste alinea verzoeken dat dergelijke gegevens niet op het niveau van de vliegtuigexploitant worden gepubliceerd, waarbij wordt toegelicht waarom openbaarmaking zijn commerciële belangen zou schaden. Op basis van dat verzoek kan de administrerende lidstaat de Commissie verzoeken die gegevens op een hoger aggregatieniveau te publiceren. De Commissie beslist over het verzoek.
Artikel 15
Verificatie en accreditatie
De lidstaten dragen er zorg voor dat de door de exploitanten of vliegtuigexploitanten overeenkomstig artikel 14, lid 3, ingediende verslagen worden geverifieerd volgens de in bijlage V vermelde criteria en de door de Commissie krachtens dit artikel vastgestelde gedetailleerde bepalingen en dat de bevoegde autoriteit daarvan in kennis wordt gesteld.
De lidstaten dragen er zorg voor dat exploitanten en vliegtuigexploitanten wiens verslag over de emissies tijdens het voorgaande jaar uiterlijk 31 maart van het lopende jaar niet is geverifieerd als bevredigend overeenkomstig de in bijlage V genoemde criteria en de door de Commissie krachtens dit artikel vastgestelde gedetailleerde bepalingen, geen emissierechten meer mag overdragen, totdat een verslag van die exploitant of vliegtuigexploitant als bevredigend is geverifieerd.
De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast betreffende de verificatie van emissieverslagen op basis van de in bijlage V vermelde beginselen en voor de accreditatie van en het toezicht op verificateurs. De Commissie kan ook uitvoeringsbepalingen vaststellen voor de verificatie van de verslagen die vliegtuigexploitanten op grond van artikel 14, lid 3, hebben ingediend, alsmede voor de aanvragen op grond van artikel 3 sexies en septies, met inbegrip van de door verificateurs te volgen verificatieprocedures. Deze bepalen in voorkomend geval de voorwaarden voor de accreditatie en intrekking van de accreditatie, wederzijdse erkenning en collegiaal toezicht op accreditatie-instanties.
Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 22 bis, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.
Artikel 15 bis
Openbaarmaking van informatie en beroepsgeheim
De lidstaten en de Commissie zorgen ervoor dat alle besluiten en verslagen die verband houden met de hoeveelheid emissierechten en de toewijzing ervan en met de bewaking, rapportage en verificatie van emissies onverwijld openbaar worden gemaakt op een passende wijze die zorgt voor toegang op niet-discriminerende basis.
Informatie die onder het beroepsgeheim valt mag niet openbaar worden gemaakt aan andere personen of autoriteiten, tenzij op grond van de toepasselijke wettelijke, bestuursrechtelijke of administratieve bepalingen.
Artikel 16
Sancties
Het verzoek van een administrerende lidstaat overeenkomstig lid 5 bevat:
het bewijs dat de vliegtuigexploitant zijn verplichtingen krachtens deze richtlijn niet is nagekomen;
gegevens over de stappen die die lidstaat heeft ondernomen om naleving af te dwingen;
de motivering voor het opleggen van een exploitatieverbod op communautair niveau, en
een aanbeveling voor de reikwijdte van een exploitatieverbod op communautair niveau en de toe te passen voorwaarden.
Wanneer een schip van een scheepvaartmaatschappij als bedoeld in de eerste alinea wordt aangetroffen in een haven van de lidstaat waarvan het schip de vlag voert, kan de betrokken lidstaat — na de betrokken scheepvaartmaatschappij in de gelegenheid te hebben gesteld haar opmerkingen in te dienen — een bevel tot aanhouding door de vlaggenstaat uitvaardigen totdat de scheepvaartmaatschappij haar inleveringsverplichtingen is nagekomen. De lidstaat stelt de Commissie, het EMSA en de andere lidstaten hiervan in kennis. Naar aanleiding van het uitvaardigen van een dergelijk bevel tot aanhouding door de vlaggenstaat neemt elke lidstaat dezelfde maatregelen als vereist na de uitvaardiging van een verwijderingsbevel overeenkomstig de eerste alinea, tweede zin.
Dit lid laat de internationale maritieme regels die van toepassing zijn op gevallen van schepen in nood onverlet.
Artikel 17
Toegang tot informatie
Besluiten over de toekenning van emissierechten, informatie in het bezit van de bevoegde autoriteit over projectactiviteiten waaraan een lidstaat of een door hem gemachtigde particuliere of openbare organisatie deelneemt, en de uitstootverslagen die verplicht zijn overeenkomstig de vergunning voor de uitstoot van broeikasgassen, worden door de bevoegde autoriteit voor het publiek toegankelijk gemaakt, overeenkomstig Richtlijn 2003/4/EG.
Artikel 18
Bevoegde autoriteit
De lidstaten zorgen voor de nodige administratieve regelingen, met inbegrip van de aanwijzing van de passende bevoegde autoriteit of autoriteiten, voor de uitvoering van deze richtlijn. Wanneer meer dan één bevoegde autoriteit wordt aangewezen, moet het werk van die autoriteiten uit hoofde van deze richtlijn worden gecoördineerd.
De lidstaten zorgen met name voor coördinatie tussen hun aangewezen centrale punt voor de goedkeuring van projectactiviteiten overeenkomstig artikel 6, lid 1, onder a), van het Protocol van Kyoto en hun aangewezen nationale autoriteit voor de uitvoering van artikel 12 van het Protocol van Kyoto respectievelijk aangewezen overeenkomstig latere op grond van het UNFCCC of het Protocol van Kyoto genomen besluiten.
Artikel 18 bis
De administrerende lidstaat
De administrerende lidstaat voor een vliegtuigexploitant is:
voor een vliegtuigexploitant met een geldige, door een lidstaat overeenkomstig de bepalingen van Verordening (EEG) nr. 2407/92 van de Raad van 23 juli 1992 betreffende de verlening van exploitatievergunningen aan luchtvaartmaatschappijen verleende exploitatievergunning ( 31 ), de lidstaat die de exploitatievergunning met betrekking tot die vliegtuigexploitant heeft verleend, en
in alle andere gevallen, de lidstaat waaraan het grootste deel van de geschatte luchtvaartemissies van door die vliegtuigexploitant in het referentiejaar uitgevoerde vluchten kan worden toegeschreven.
Op basis van de best beschikbare informatie, publiceert de Commissie:
vóór 1 februari 2009, een lijst van vliegtuigexploitanten die op of na 1 januari 2006 een in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteit hebben uitgeoefend, met vermelding van de administrerende lidstaat voor elke vliegtuigexploitant overeenkomstig lid 1, en
vanaf 2024 ten minste om de twee jaar een bijgewerkte lijst waaraan de vliegtuigexploitanten die later een in bijlage I bedoelde luchtvaartactiviteit hebben uitgeoefend, zijn toegevoegd; indien een vliegtuigexploitant gedurende vier opeenvolgende kalenderjaren voorafgaand aan de bijwerking van de lijst geen in bijlage I vermelde luchtvaartactiviteit heeft uitgeoefend, wordt die vliegtuigexploitant niet in de lijst opgenomen.
Artikel 18 ter
Bijstand van de Commissie, het EMSA en andere relevante organisaties
Artikel 19
Registers
Met ingang van 1 januari 2012 verleende emissierechten worden in het register van de ►M9 Unie ◄ opgenomen voor de uitvoering van processen met betrekking tot het bijhouden van in de lidstaten geopende tegoedrekeningen en het toewijzen, inleveren en annuleren van toewijzingen overeenkomstig de in lid 3 bedoelde ►M9 handelingen ◄ van de Commissie.
Elke lidstaat is in staat de krachtens het Klimaatverdrag of het Protocol van Kyoto toegestane werkzaamheden uit te voeren.
Artikel 20
Centrale administrateur
Artikel 21
Rapportage door de lidstaten
Artikel 21 bis
Overeenkomstig het UNFCCC, het Protocol van Kyoto en verdere voor de uitvoering ervan genomen besluiten trachten de Commissie en de lidstaten capaciteit opbouwende activiteiten in ontwikkelingslanden en landen die een overgang naar een markteconomie doormaken, te steunen, teneinde hen in staat te stellen ten volle te profiteren van JI en het CDM op een wijze die hun strategie voor duurzame ontwikkeling ten goede komt en het betrekken van organisaties in de ontwikkeling en uitvoering van JI- en CDM-projecten te vergemakkelijken.
Artikel 22
Wijziging van de bijlagen
De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 23 gedelegeerde handelingen vast te stellen om waar passend de bijlagen bij deze richtlijn, met uitzondering van bijlagen I, II bis en II ter, te wijzigen in het licht van de in artikel 21 voorgeschreven verslagen en van de ervaring bij de toepassing van deze richtlijn. Bijlagen IV en V kunnen worden gewijzigd teneinde de bewaking, de rapportage en de verificatie van de emissies te verbeteren.
Artikel 22 bis
Comitéprocedure
Indien het comité geen advies uitbrengt, stelt de Commissie de ontwerpuitvoeringshandeling niet vast en is artikel 5, lid 4, derde alinea, van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.
Artikel 23
Uitoefening van de bevoegdheidsdelegatie
Artikel 24
Procedures voor de unilaterale opneming van verdere activiteiten en gassen
Op initiatief van de Commissie of op verzoek van een lidstaat kunneneen ►M9 handelingen ◄ worden vastgesteld inzake de bewaking van en rapportage over emissies in verband met activiteiten, installaties en broeikasgassen die niet in combinatie in bijlage I voorkomen, mits deze bewaking en rapportage met voldoende nauwkeurigheid kunnen worden uitgevoerd.
De Commissie is overeenkomstig artikel 23 bevoegd gedelegeerde handelingen vast te stellen om deze richtlijn in die zin aan te vullen.
Artikel 24 bis
Geharmoniseerde regels voor projecten die de emissies verlagen
Naast de in artikel 24 bedoelde opneming kan de Commissie maatregelen vaststellen voor het verlenen van emissierechten of kredieten voor projecten onder het beheer van de lidstaten die de emissie van niet onder het EU-ETS vallende broeikasgassen verlagen.
Dergelijke maatregelen moeten stroken met de handelingen die zijn vastgesteld op grond van het voormalige artikel 11 ter, lid 7, zoals van kracht vóór 8 april 2018. De Commissie is overeenkomstig artikel 23 bevoegd gedelegeerde handelingen vast te stellen om deze richtlijn aan te vullen met de te volgen procedure.
Dergelijke maatregelen mogen niet leiden tot het dubbel tellen van emissiereducties en geen belemmering vormen voor de uitvoering van andere beleidsmaatregelen voor de reductie van emissies die niet onder het ►M9 EU-ETS ◄ vallen. Maatregelen worden uitsluitend vastgesteld wanneer opneming overeenkomstig artikel 24 niet mogelijk is en bij de eerstvolgende herziening van het ►M9 EU-ETS ◄ wordt overwogen de werkingssfeer voor deze emissies over de hele ►M9 Unie ◄ te harmoniseren.
▼M9 —————
Een lidstaat kan weigeren emissierechten of kredieten te verlenen voor bepaalde soorten projecten die broeikasgasemissies op zijn grondgebied reduceren.
Dergelijke projecten zullen worden uitgevoerd op basis van een overeenkomst met de lidstaat op wiens grondgebied het project plaatsvindt.
Artikel 25
Koppelingen met andere regelingen voor de handel in broeikasgasemissies
▼M9 —————
Artikel 25 bis
Maatregelen van derde landen om het effect van de luchtvaart op de klimaatverandering te verminderen
De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 23 gedelegeerde handelingen vast te stellen tot wijziging van bijlage I bij deze richtlijn om vluchten vanuit het betrokken derde land van de in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteiten uit te sluiten of andere wijzigingen van de in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteiten, behalve wat betreft de reikwijdte, ingevolge een uit hoofde van artikel 218 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie gesloten overeenkomst door te voeren. ◄
De Commissie kan aan het Europees Parlement en de Raad andere wijzigingen van deze richtlijn voorstellen.
De Commissie kan ook, indien passend, overeenkomstig artikel 300, lid 1, van het Verdrag aanbevelingen aan de Raad doen om onderhandelingen te openen met het oog op het sluiten van een overeenkomst met het betrokken derde land.
Artikel 26
Wijziging van Richtlijn 96/61/EG
Aan lid 3 van artikel 9 van Richtlijn 96/61/EG worden de volgende alinea's toegevoegd:
„Wanneer broeikasgasemissies uit een installatie in bijlage I bij Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 oktober 2003 tot vaststelling van een regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Gemeenschap en tot wijziging van Richtlijn 96/61/EG van de Raad ( 35 ) in verband met een in die installatie verrichte activiteit worden vermeld, omvat de vergunning geen emissiegrenswaarde voor directe emissies van dat gas, tenzij zulks noodzakelijk is om te verzekeren dat er geen significante plaatselijke verontreiniging wordt veroorzaakt.
Wat betreft de in bijlage I van Richtlijn 2003/87/EG genoemde activiteiten kunnen de lidstaten ervoor kiezen om geen voorschriften inzake energie-efficiëntie op te leggen voor verbrandingseenheden en andere eenheden die ter plaatse kooldioxide uitstoten.
Zo nodig wijzigen de bevoegde autoriteiten de vergunning op gepaste wijze.
De drie voorgaande alinea's zijn niet van toepassing op installaties die overeenkomstig artikel 27 van Richtlijn 2003/87/EG tijdelijk zijn uitgesloten van de Gemeenschapsregeling voor de handel in broeikasgasemissierechten.
Artikel 27
Uitsluiting van kleine installaties onder voorbehoud van gelijkwaardige maatregelen
De lidstaten kunnen, na overleg met de exploitant, installaties met een in elk van de drie jaren voorafgaand aan de onder a) bedoelde melding bij de bevoegde autoriteiten gerapporteerde emissies van minder dan 25 000 t CO2-equivalent en, wanneer zij verbrandingsactiviteiten verrichten, een nominaal thermisch ingangsvermogen van minder dan 35 MW hebben, emissies uit biomassa niet meegerekend, waarvoor maatregelen gelden die voor een gelijkwaardige bijdrage tot emissiereductie zullen zorgen, van het ►M9 EU-ETS ◄ uitsluiten als de betrokken lidstaat aan de volgende voorwaarden voldoet:
hij meldt al deze installaties bij de Commissie aan, waarbij de maatregelen worden vermeld die van toepassing zijn op die installatie die een gelijkwaardige bijdrage zullen leveren tot de geldende emissiereducties, voordat de lijst van installaties krachtens artikel 11, lid 1, wordt ingediend en ten laatste wanneer deze lijst bij de Commissie wordt ingediend;
hij bevestigt dat er een bewakingsregeling is om te bepalen of een installatie in enig kalenderjaar 25 000 t of meer CO2-equivalent uitstoot, emissies uit biomassa niet meegerekend. De lidstaten kunnen vereenvoudigde maatregelen inzake bewaking, rapportage en verificatie toestaan voor installaties met een gemiddelde geverifieerde emissies van minder dan 5 000 t per jaar tussen 2008 en 2010, overeenkomstig artikel 14;
hij bevestigt dat een installatie, indien deze in enig kalenderjaar 25 000 t of meer CO2-equivalent uitstoot, emissies uit biomassa niet meegerekend, of, indien de maatregelen die van toepassing zijn op die installatie die een gelijkwaardige bijdrage zullen leveren tot de geldende emissiereducties niet langer van toepassing zijn, weer in het ►M9 EU-ETS ◄ zal worden opgenomen;
hij publiceert de onder a), b) en c) bedoelde informatie, zodat het publiek opmerkingen kan maken.
Ziekenhuizen kunnen ook worden uitgesloten indien zij gelijkwaardige maatregelen treffen.
Indien de Commissie na een periode van drie maanden, gerekend vanaf de datum van kennisgeving voor opmerkingen van het publiek, niet binnen een bijkomende periode van zes maanden bezwaar heeft aangetekend, wordt de uitsluiting geacht te zijn goedgekeurd.
Na de inlevering van de emissierechten voor de periode gedurende welke de installatie in het ►M9 EU-ETS ◄ is opgenomen, wordt de installatie uitgesloten en verleent de lidstaat geen kosteloze emissierechten meer aan de installatie overeenkomstig artikel 10 bis.
Wanneer een installatie krachtens lid 1, onder c), weer in het ►M9 EU-ETS ◄ wordt opgenomen, worden alle overeenkomstig artikel 10 bis toegewezen emissierechten verleend met ingang van het jaar van wederopneming. Voor deze installaties verleende emissierechten worden door de lidstaat waarin de installatie gelegen is, afgetrokken van de overeenkomstig artikel 10, lid 2, te veilen hoeveelheid.
In dergelijke gevallen blijft de installatie in het EU-ETS gedurende de rest van de in artikel 11, lid 1, bedoelde periode waarin ze werd ingevoerd.
Artikel 27 bis
Facultatieve uitsluiting van installaties die minder dan 2 500 ton uitstoten
De lidstaten kunnen installaties met in elk van de drie jaren voorafgaand aan de onder a) bedoelde melding bij de bevoegde autoriteiten van de betrokken lidstaten gerapporteerde emissies van minder dan 2 500 ton koolstofdioxide-equivalent, emissies uit biomassa niet meegerekend, van het EU-ETS uitsluiten, mits de betrokken lidstaat:
al deze installaties bij de Commissie aanmeldt voordat de lijst van installaties krachtens artikel 11, lid 1, moet worden ingediend of uiterlijk op het moment dat die lijst bij de Commissie wordt ingediend;
bevestigt dat er een vereenvoudigde bewakingsregeling is om te bepalen of een installatie in enig kalenderjaar 2 500 ton of meer CO2-equivalent uitstoot, emissies uit biomassa niet meegerekend;
bevestigt dat een installatie die in enig kalenderjaar 2 500 ton of meer CO2-equivalent uitstoot, emissies uit biomassa niet meegerekend, weer in het EU-ETS zal worden opgenomen; en
de onder a), b) en c) bedoelde informatie ter beschikking stelt van het publiek.
Artikel 28
Aanpassingen die van toepassing worden na de goedkeuring door de ►M9 Unie ◄ van een internationale overeenkomst inzake klimaatverandering
Binnen drie maanden na de ondertekening door de ►M9 Unie ◄ van een internationale overeenkomst inzake klimaatverandering die leidt tot verplichte verminderingen van de broeikasgasemissies met meer dan 20 % in 2020 ten opzichte van 1990, zoals met de reductieverbintenis van 30 % door de Europese Raad van maart 2007 tot uiting is gebracht, dient de Commissie een verslag in waarin zij met name de volgende punten evalueert:
de aard van de maatregelen die bij de internationale onderhandelingen overeen zijn gekomen, alsmede de verbintenissen die andere ontwikkelde landen zijn aangegaan tot een met de ►M9 Unie ◄ vergelijkbare emissiereductie, en de verbintenissen die economisch meer gevorderde ontwikkelingslanden zijn aangegaan om overeenkomstig hun verantwoordelijkheid en respectieve mogelijkheden een adequate bijdrage te leveren;
de consequenties van de internationale overeenkomst inzake klimaatverandering en in het verlengde daarvan de op Gemeenschapsvlak vereiste opties om op evenwichtige, transparante en billijke wijze over te gaan tot de reductiedoelstelling van 30 %, rekening houdend met het werk tijdens de eerste verbintenisperiode van het Protocol van Kyoto;
de concurrentiepositie van de be- en verwerkende industrieën in de ►M9 Unie ◄ en in dat verband het gevaar van een weglekeffect;
het effect van de internationale overeenkomst inzake klimaatverandering op andere economische sectoren in de ►M9 Unie ◄ ;
het effect op de landbouwsector in de ►M9 Unie ◄ , met inbegrip van het gevaar van een weglekeffect;
bebossing, herbebossing, vermeden ontbossing en bosdegradatie in derde landen voor het geval hiervoor een internationaal erkend systeem tot stand komt;
de behoefte aan bijkomende communautaire beleidsmaatregelen met het oog op de broeikasgasreductieverbintenis van de ►M9 Unie ◄ .
Uitgaande van het in lid 1 bedoelde verslag dient de Commissie zo nodig bij het Europees Parlement en de Raad een wetgevingsvoorstel in tot wijziging van deze richtlijn met het oog op de inwerkingtreding van de wijzigingsrichtlijn bij de goedkeuring van de internationale overeenkomst inzake klimaatverandering door de ►M9 Unie ◄ en met het oog op de verbintenis tot emissiereductie die ingevolge die overeenkomst gerealiseerd moet worden.
Dit voorstel berust op de beginselen van transparantie, economische efficiëntie en kosteneffectiviteit alsmede op een eerlijke en solidaire verdeling van de inspanningen tussen de lidstaten.
Artikel 28 bis
Afwijkingen die gelden vooruitlopend op de verplichte tenuitvoerlegging van de wereldwijde marktgebaseerde maatregel van de ICAO
In afwijking van artikel 12, lid 3, artikel 14, lid 3, en artikel 16 beschouwen de lidstaten de in die bepalingen uiteengezette vereisten als vervuld en ondernemen zij geen actie tegen vliegtuigexploitanten wat betreft:
alle emissies van vluchten naar of van luchtvaartterreinen in landen buiten de EER, met uitzondering van vluchten naar luchtvaartterreinen in het Verenigd Koninkrijk of Zwitserland, in elk kalenderjaar van 1 januari 2021 tot en met 31 december 2026, onder voorbehoud van de in artikel 28 ter bedoelde evaluatie;
alle emissies van vluchten tussen een luchtvaartterrein in een ultraperifere regio in de zin van artikel 349 VWEU en een luchtvaartterrein in een andere regio van de EER in elk kalenderjaar van 1 januari 2013 tot en met 31 december 2023, onder voorbehoud van de in artikel 28 ter bedoelde evaluatie.
Voor de toepassing van de artikelen 11 bis, 12 en 14 moeten de geverifieerde emissies van vluchten andere dan die bedoeld in de eerste alinea van dit lid worden beschouwd als geverifieerde emissies van de vliegtuigexploitant.
Artikel 28 ter
Verslaglegging en evaluatie door de Commissie over de tenuitvoerlegging van de wereldwijde marktgebaseerde maatregel van de ICAO
De Commissie brengt vóór 1 januari 2027 en nadien om de drie jaar aan het Europees Parlement en de Raad verslag uit over de vorderingen van de onderhandelingen in de ICAO over de tenuitvoerlegging van de wereldwijde marktgebaseerde maatregel die vanaf 2021 voor emissies moet gelden, met name met betrekking tot:
de desbetreffende ICAO-instrumenten, onder meer de normen en aanbevolen praktijken, en de voortgang van de uitvoering van alle onderdelen van het maatregelenpakket van de ICAO ter verwezenlijking van het tijdens de 41e Algemene Vergadering van de ICAO aangenomen wereldwijde ambitieuze langetermijnstreefdoel;
de door de ICAO-Raad goedgekeurde aanbevelingen die relevant zijn voor de wereldwijde marktgebaseerde maatregel, met inbegrip van mogelijke wijzigingen van de referentieniveaus;
de invoering van een wereldwijd register;
de binnenlandse maatregelen die door derde landen zijn genomen met het oog op de uitvoering van de wereldwijde marktgebaseerde maatregel die vanaf 2021 voor emissies moet gelden;
de mate waarin derde landen deelnemen aan compensatie in het kader van Corsia, met inbegrip van de implicaties van hun voorbehoud ten aanzien van die deelneming, en
andere relevante internationale ontwikkelingen en toepasselijke instrumenten, alsook de vooruitgang bij het verminderen van de totale effecten van de luchtvaart op de klimaatverandering.
Overeenkomstig de algemene inventarisatie van de Overeenkomst van Parijs brengt de Commissie tevens verslag uit over de inspanningen ter verwezenlijking van het ambitieuze langetermijnstreefdoel van de luchtvaartsector om de CO2-emissies van de luchtvaart tegen 2050 te netto te verlagen tot nul, die zij toetst aan de in de punten a) tot en met f) van de eerste alinea bedoelde criteria.
Het in lid 2 bedoelde verslag van de Commissie gaat indien passend vergezeld van een wetgevingsvoorstel om deze richtlijn te wijzigen op een wijze die strookt met de temperatuurdoelstelling van de Overeenkomst van Parijs, de toezegging inzake de reductie van broeikasgasemissies die de Unie voor 2030 voor de hele economie heeft gedaan en de doelstelling om uiterlijk in 2050 klimaatneutraliteit te bereiken, en met als doel de milieu-integriteit en de doeltreffendheid van de klimaatactie van de Unie in stand te houden. Een begeleidend wetgevingsvoorstel houdt indien passend in dat het EU-ETS vanaf januari 2027 van toepassing wordt op vluchten die vanaf luchtvaartterreinen in landen in de EER vertrekken naar luchtvaartterreinen buiten de EER, en dat aankomende vluchten vanaf luchtvaartterreinen buiten de EER daarvan worden uitgesloten, wanneer uit het in lid 2 bedoelde verslag blijkt dat:
de Algemene Vergadering van de ICAO uiterlijk op 31 december 2025 Corsia niet heeft aangescherpt in overeenstemming met de verwezenlijking van haar wereldwijde ambitieuze langetermijnstreefdoel om de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs te halen, of
de landen die zijn opgenomen in de lijst in de op grond van artikel 25 bis, lid 3, vastgestelde uitvoeringshandeling op basis van de recentste beschikbare gegevens minder dan 70 % van de emissies van de internationale luchtvaart vertegenwoordigen.
Het begeleidend wetgevingsvoorstel biedt vliegtuigexploitanten, indien passend, ook de mogelijkheid om eventuele Corsia-compensatiekosten die op die routes zijn gemaakt, af te trekken teneinde dubbele heffingen te voorkomen. Indien niet aan de in de punten a) en b) van de eerste alinea van dit lid bedoelde voorwaarden is voldaan, wordt deze richtlijn zo nodig door het voorstel aldus gewijzigd dat het EU-ETS alleen van toepassing blijft op vluchten binnen de EER, vluchten naar Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk en vluchten naar landen die niet zijn opgenomen in de lijst in de op grond van artikel 25 bis, lid 3, vastgestelde uitvoeringshandeling.
Artikel 28 quater
Bepalingen inzake bewaking, rapportage en verificatie voor de toepassing van de wereldwijde marktgebaseerde maatregel
De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 23 gedelegeerde handelingen vast te stellen ter aanvulling van deze richtlijn wat betreft de nodige bewaking, rapportage en verificatie van de emissies met het oog op de tenuitvoerlegging van de wereldwijde marktgebaseerde maatregel van de ICAO voor alle routes die eronder vallen. Die gedelegeerde handelingen stoelen op de relevante, in de ICAO goedgekeurde instrumenten, voorkomen verstoringen van de mededinging en stroken met de beginselen in de in artikel 14, lid 1, bedoelde handelingen, en zorgen ervoor dat de ingediende emissieverslagen worden geverifieerd overeenkomstig de in artikel 15 vastgestelde verificatiebeginselen en -criteria.
Artikel 29
Verslag met het oog op een betere werking van de koolstofmarkt
Indien de geregelde verslagen over de koolstofmarkt als bedoeld in artikel 10, leden 5 en 6, bewijs bevatten dat de koolstofmarkt niet naar behoren functioneert, legt de Commissie binnen een periode van drie maanden een verslag voor aan het Europees Parlement en aan de Raad. Het verslag kan in voorkomend geval vergezeld gaan van wetgevingsvoorstellen die gericht zijn op het vergroten van de transparantie en integriteit van de koolstofmarkt, met inbegrip van gerelateerde derivatenmarkten, en op het nemen van corrigerende maatregelen om de werking ervan te verbeteren en de preventie en opsporing van marktmisbruik te verbeteren.
Artikel 29 bis
Maatregelen in geval van buitensporige prijsschommelingen
De in de eerste alinea van dit lid bedoelde emissierechtenprijs is, voor emissierechten die onder de hoofdstukken II en III vallen, de prijs van veilingen die in overeenstemming met de krachtens artikel 10, lid 4, vastgestelde gedelegeerde handelingen worden gehouden.
De in de eerste alinea bedoelde referentieperiode van twee jaar is de periode van twee jaar die eindigt vóór de eerste maand van de in die alinea bedoelde periode van zes kalendermaanden.
Indien aan de voorwaarde van de eerste alinea van dit lid is voldaan en lid 2 niet van toepassing is, maakt de Commissie daarover een bericht bekend in het Publicatieblad van de Europese Unie, met vermelding van de datum waarop aan de voorwaarde is voldaan.
De Commissie maakt binnen de eerste drie werkdagen van elke maand de gemiddelde prijs van de emissierechten voor de voorafgaande zes kalendermaanden en de gemiddelde prijs van de emissierechten voor de voorgaande referentieperiode van twee jaar bekend. Indien niet aan de voorwaarde bedoeld in de eerste alinea is voldaan, maakt de Commissie ook bekend welk niveau de gemiddelde emissierechtenprijs in de volgende maand moet bereiken om aan de voorwaarde van bedoeld in alinea te voldoen.
Artikel 30
Evaluatie in het licht van de uitvoering van de Overeenkomst van Parijs en de ontwikkeling van koolstofmarkten in andere grote economieën
In het verslag wordt beoordeeld of er aanvullende maatregelen, waaronder wetgevingsmaatregelen, nodig zijn om het risico op koolstoflekkage aan te pakken. Het verslag gaat zo nodig vergezeld van een wetgevingsvoorstel.
De Commissie brengt uiterlijk op 31 juli 2026 aan het Europees Parlement en de Raad verslag uit over het volgende, zo nodig vergezeld van een wetgevingsvoorstel en een effectbeoordeling:
hoe rekening kan worden gehouden met negatieve emissies van broeikasgassen die uit de atmosfeer worden verwijderd en veilig en permanent worden opgeslagen en hoe die negatieve emissies in voorkomend geval onder de emissiehandel kunnen vallen, waaronder een duidelijk toepassingsgebied en strikte criteria daarvoor, en waarborgen om erop toe te zien dat dergelijke verwijderingen geen compensatie vormen voor de noodzakelijke emissiereducties in overeenstemming met de klimaatdoelstellingen van de Unie die zijn vastgelegd in Verordening (EU) 2021/1119;
de haalbaarheid van een verlaging van de drempels voor het totaal nominaal thermisch ingangsvermogen van 20 MW voor de activiteiten in bijlage I vanaf 2031;
of alle onder deze richtlijn vallende broeikasgasemissies daadwerkelijk in aanmerking worden genomen en of dubbeltelling daadwerkelijk wordt vermeden; zij beoordeelt met name de berekening van de broeikasgasemissies die geacht worden te zijn afgevangen en gebruikt in een product op een andere manier dan bedoeld in artikel 12, lid 3 ter.
In het in de eerste alinea genoemde verslag beoordeelt de Commissie ook of het mogelijk is om andere afvalbeheersprocessen, met name stortplaatsen die methaan- en distikstofoxide-emissies in de Unie veroorzaken, in het EU-ETS op te nemen. De Commissie kan dat verslag in voorkomend geval ook vergezeld doen gaan van een wetgevingsvoorstel om dergelijke andere afvalbeheerprocessen in het EU-ETS op te nemen.
In 2026 neemt de Commissie de volgende elementen op in het in artikel 10, lid 5, bedoelde verslag:
een evaluatie van de milieu- en klimaateffecten van vluchten van minder dan 1 000 km en een overweging van opties om die effecten te verminderen, met inbegrip van een onderzoek naar de beschikbare alternatieve vormen van openbaar vervoer en het ruimere gebruik van duurzame vliegtuigbrandstoffen;
een evaluatie van de milieu- en klimaateffecten van vluchten die worden uitgevoerd door exploitanten die zijn vrijgesteld op grond van punt h) of k) van de vermelding “Luchtvaart” in de kolom “Activiteiten” in de tabel van bijlage I, en overwegingen over opties om die effecten te beperken;
een evaluatie van de sociale gevolgen van deze richtlijn in de luchtvaartsector, onder meer voor het personeel en de kosten van het luchtverkeer, en
een evaluatie van de luchtvaartverbindingen met eilanden en afgelegen gebieden, met inbegrip van een overweging over concurrentievermogen en koolstoflekkage, alsook milieu- en klimaateffecten.
Met het in artikel 10, lid 5, bedoelde verslag wordt waar passend ook rekening gehouden bij de toekomstige herziening van deze richtlijn.
HOOFDSTUK IV bis
EMISSIEHANDELSSYSTEEM VOOR DE GEBOUWENSECTOR, DE WEGVERVOERSSECTOR EN AANVULLENDE SECTOREN
Artikel 30 bis
Toepassingsgebied
De bepalingen van dit hoofdstuk zijn van toepassing op emissies, vergunningen voor broeikasgasemissies, de verlening en inlevering van emissierechten, en de bewaking, rapportage en verificatie met betrekking tot de in bijlage III bedoelde activiteit. Dit hoofdstuk is niet van toepassing op emissies die onder de hoofdstukken II en III vallen.
Artikel 30 ter
Vergunningen voor broeikasgasemissies
Een aanvraag van de gereglementeerde entiteit bij de bevoegde autoriteit op grond van lid 1 van dit artikel voor een vergunning voor broeikasgasemissies krachtens dit hoofdstuk bevat ten minste een beschrijving van:
de gereglementeerde entiteit;
het type brandstof dat tot verbruik wordt uitgeslagen en dat wordt gebruikt voor verbranding in de sectoren bedoeld in bijlage III en de wijze waarop deze brandstoffen tot verbruik worden uitgeslagen;
eindgebruik of de eindgebruiken van de tot verbruik uitgeslagen brandstoffen voor de in bijlage III bedoelde activiteit;
de geplande maatregelen voor de bewaking en rapportage van emissies overeenkomstig de in artikel 14 en artikel 30 septies bedoelde uitvoeringshandelingen;
een niet-technische samenvatting van de informatie als bedoeld in de punten a) tot en met d) van dit lid.
Vergunningen voor broeikasgasemissies bevatten ten minste:
de naam en het adres van de gereglementeerde entiteit;
een beschrijving van de wijze waarop de gereglementeerde entiteit de brandstoffen tot verbruik uitslaat in de sectoren die onder dit hoofdstuk vallen;
een lijst van de brandstoffen die de gereglementeerde entiteit tot verbruik uitslaat in de sectoren die onder dit hoofdstuk vallen;
een bewakingsplan dat voldoet aan de eisen die uit hoofde van de in artikel 14 bedoelde uitvoeringshandelingen zijn vastgesteld;
rapportagevereisten die zijn vastgesteld bij de in artikel 14 bedoelde uitvoeringshandelingen;
de verplichting om binnen de in artikel 30 sexies, lid 2, vastgestelde termijn een hoeveelheid krachtens dit hoofdstuk verleende emissierechten in te leveren die gelijk is aan de totale emissies van dat jaar en die overeenkomstig artikel 15 is geverifieerd.
Artikel 30 quater
Hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie
Artikel 30 quinquies
Veiling van emissierechten voor de in bijlage III bedoelde activiteit
In 2027 worden 600 miljoen emissierechten die onder dit hoofdstuk vallen, als deelnemingen in de marktstabiliteitsreserve gecreëerd op grond van artikel 1 bis, lid 3, van Besluit (EU) 2015/1814.
De Commissie zorgt ervoor dat de voor het in lid 3 van dit artikel en in dit lid genoemde Sociaal Klimaatfonds bestemde emissierechten worden geveild aan de hand van de beginselen en bepalingen bedoeld in artikel 10, lid 4, en de krachtens dat artikel vastgestelde gedelegeerde handelingen.
De opbrengsten van de veiling van de in lid 3 van dit artikel en in dit lid bedoelde emissierechten vormen externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 21, lid 5, van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 en worden gebruikt volgens de regels die van toepassing zijn op het Sociaal Klimaatfonds.
Het jaarlijkse bedrag dat overeenkomstig artikel 10 bis, lid 8 ter, lid 3 van dit artikel en dit lid aan het Sociaal Klimaatfonds wordt toegewezen, bedraagt niet meer dan:
4 000 000 000 EUR voor 2026;
10 900 000 000 EUR voor 2027;
10 500 000 000 EUR voor 2028;
10 300 000 000 EUR voor 2029;
10 100 000 000 EUR voor 2030;
9 800 000 000 EUR voor 2031;
9 400 000 000 EUR voor 2032.
Indien het in overeenstemming met dit hoofdstuk vastgestelde emissiehandelssysteem op grond van artikel 30 duodecies wordt uitgesteld tot 2028, bedraagt het maximumbedrag dat volgens de eerste alinea van dit lid aan het Sociaal Klimaatfonds ter beschikking moet worden gesteld, 54 600 000 000 EUR. In dat geval bedragen de aan het Sociaal Klimaatfonds toegewezen jaarlijkse bedragen voor de jaren 2026 en 2027 cumulatief niet meer dan 4 000 000 000 EUR, en voor de periode van 1 januari 2028 tot en met 31 december 2032 is het desbetreffende jaarlijkse bedrag niet hoger dan:
11 400 000 000 EUR voor 2028;
10 300 000 000 EUR voor 2029;
10 100 000 000 EUR voor 2030;
9 800 000 000 EUR voor 2031;
9 000 000 000 EUR voor 2032.
Indien de opbrengsten uit de in lid 5 van dit artikel bedoelde veilingen worden vastgesteld als eigen middelen overeenkomstig artikel 311, lid 3, VWEU, zijn artikel 10 bis, lid 8 ter, van deze richtlijn, lid 3 van dit artikel en dit lid niet langer van toepassing.
De lidstaten bepalen hoe de opbrengsten van de veiling van de in lid 5 van dit artikel bedoelde emissierechten worden gebruikt, met uitzondering van de opbrengsten die overeenkomstig lid 4 van dit artikel externe bestemmingsontvangsten vormen of de opbrengsten die overeenkomstig artikel 311, derde alinea, VWEU als eigen middelen zijn vastgesteld en in de begroting van de Unie zijn opgenomen. De lidstaten gebruiken hun opbrengsten of het equivalent in financiële waarde van deze opbrengsten voor een of meer van de in artikel 10, lid 3, van deze richtlijn bedoelde doeleinden, waarbij prioriteit wordt gegeven aan activiteiten die kunnen bijdragen tot het aanpakken van de sociale aspecten van de handel in emissierechten uit hoofde van dit hoofdstuk, of voor een of meer van het volgende:
maatregelen die bedoeld zijn om bij te dragen tot het koolstofvrij maken van de verwarming en koeling van gebouwen of tot de vermindering van de energiebehoeften van gebouwen, met inbegrip van de integratie van hernieuwbare energiebronnen en daarmee samenhangende maatregelen overeenkomstig artikel 7, lid 11, en de artikelen 12 en 20 van Richtlijn 2012/27/EU, alsmede maatregelen om huishoudens met een laag inkomen in de slechtst presterende gebouwen financiële steun te bieden;
maatregelen om het gebruik van emissievrije voertuigen te versnellen of financiële steun te verlenen voor de uitrol van een volledig interoperabele tank- en oplaadinfrastructuur voor emissievrije voertuigen, of maatregelen om een verschuiving naar openbaar vervoer aan te moedigen en multimodaliteit te verbeteren, of om financiële steun te verlenen om de sociale aspecten met betrekking tot vervoersgebruikers met lage en middeninkomens op te vangen;
het financieren van hun sociaal klimaatplan overeenkomstig artikel 15 van Verordening (EU) 2023/955;
het verstrekken van financiële compensatie aan de eindverbruikers van brandstoffen indien het niet mogelijk was dubbeltelling van emissies te voorkomen of wanneer emissierechten zijn ingeleverd voor emissies als bedoeld in artikel 30 septies, lid 5, die niet onder dit hoofdstuk vallen.
De lidstaten worden geacht te voldoen aan de bepalingen van dit lid indien zij een fiscaal of financieel steunbeleid hebben en uitvoeren of reguleringsmaatregelen hebben en uitvoeren die financiële steunverlening in de hand werken en die zijn opgezet om de in de eerste alinea van dit lid vermelde doelstellingen te verwezenlijken en een waarde hebben die gelijk is aan de in die alinea bedoelde opbrengsten van de in dit hoofdstuk bedoelde veiling van emissierechten.
De lidstaten stellen de Commissie in kennis van het gebruik van de opbrengsten en van de maatregelen die zij op grond van dit lid hebben genomen door deze informatie op te nemen in hun verslagen uit hoofde van Verordening (EU) 2018/1999.
Artikel 30 sexies
Overdracht, inlevering en annulering van emissierechten
Artikel 12 is van toepassing op de emissies, gereglementeerde entiteiten en emissierechten die onder dit hoofdstuk vallen, met uitzondering van de leden 3 en 3 bis, lid 4, de tweede en derde zin, en lid 5 van dat artikel. Daartoe:
wordt elke verwijzingen naar emissies gelezen alsof het een verwijzing betreft naar de emissies die onder dit hoofdstuk vallen;
wordt elke verwijzing naar exploitanten van installaties gelezen alsof het een verwijzing betreft naar de gereglementeerde entiteiten die onder dit hoofdstuk vallen;
wordt elke verwijzing naar emissierechten gelezen alsof het een verwijzing betreft naar de onder dit hoofdstuk vallende emissierechten.
In afwijking van de leden 1 en 2 van dit artikel kan de bevoegde autoriteit van de betrokken lidstaat tot en met 31 december 2030, indien een in een bepaalde lidstaat gevestigde gereglementeerde entiteit onderworpen is aan een voor de jaren 2027 tot en met 2030 geldende nationale koolstofbelasting die van toepassing is op de in bijlage III bedoelde activiteit, die gereglementeerde entiteit vrijstellen van de verplichting tot inlevering van emissierechten uit hoofde van lid 2 van dit artikel voor een bepaald referentiejaar, op voorwaarde dat:
de betrokken lidstaat de Commissie uiterlijk op 31 december 2023 in kennis stelt van die nationale koolstofbelasting, en de nationale wetgeving tot vaststelling van de belastingtarieven voor de jaren 2027 tot en met 2030 uiterlijk op die datum al in werking is getreden; de betrokken lidstaat stelt de Commissie in kennis van elke latere wijziging van de nationale koolstofbelasting;
voor het referentiejaar de nationale koolstofbelasting van de betrokken lidstaat die daadwerkelijk door die gereglementeerde entiteit wordt betaald, hoger is dan de gemiddelde toewijzingsprijs op de veiling van het bij dit hoofdstuk ingestelde emissiehandelssysteem;
de gereglementeerde entiteit volledig voldoet aan de verplichtingen uit hoofde van artikel 30 ter inzake vergunningen voor broeikasgasemissies en artikel 30 septies inzake bewaking, rapportage en verificatie van haar emissies;
de betrokken lidstaat de Commissie uiterlijk op 31 mei van het jaar na het referentiejaar in kennis stelt van de toepassing van een dergelijke vrijstelling en van de overeenkomstige hoeveelheid emissierechten die overeenkomstig punt g) van deze alinea en de krachtens artikel 10, lid 4, vastgestelde gedelegeerde handelingen moet worden geannuleerd;
de Commissie geen bezwaar maakt tegen de toepassing van de afwijking op grond van het feit dat de ter kennis gebrachte maatregel niet in overeenstemming is met de voorwaarden van dit lid, binnen drie maanden na een kennisgeving uit hoofde van punt a) van deze alinea of binnen één maand na de kennisgeving voor het desbetreffende jaar overeenkomstig punt d) van deze alinea;
de betrokken lidstaat de in artikel 30 quinquies, lid 5, bedoelde hoeveelheid emissierechten voor een bepaald referentiejaar niet veilt totdat de hoeveelheid uit hoofde van dit lid te annuleren emissierechten is bepaald overeenkomstig punt g) van deze alinea; de betrokken lidstaat veilt geen van de extra hoeveelheden emissierechten op grond van artikel 30 quinquies, lid 2, eerste alinea;
de betrokken lidstaat een hoeveelheid emissierechten van de totale hoeveelheid door hem voor het referentiejaar te veilen emissierechten als bedoeld in artikel 30 quinquies, lid 5, annuleert die gelijk is aan de geverifieerde emissies van die gereglementeerde entiteit uit hoofde van dit hoofdstuk voor het referentiejaar; indien de hoeveelheid emissierechten die in het referentiejaar volgend op de toepassing van punt f) van deze alinea nog moet worden geveild, lager is dan de hoeveelheid emissierechten die uit hoofde van dit lid moet worden geannuleerd, zorgt de betrokken lidstaat ervoor dat hij de hoeveelheid emissierechten die overeenkomt met het verschil vóór het einde van het jaar na het referentiejaar annuleert; en
de betrokken lidstaat op het tijdstip van de eerste kennisgeving als bedoeld in punt a) van deze alinea toezegt voor een of meer van de in artikel 30 quinquies, lid 6, eerste alinea genoemde of bedoelde maatregelen een bedrag te gebruiken dat gelijk is aan de opbrengsten waarop artikel 30 quinquies, lid 6 zonder deze afwijking van toepassing zou zijn geweest; de tweede en derde alinea van artikel 30 quinquies, lid 6 zijn van toepassing en de Commissie ziet erop toe dat de op grond daarvan ontvangen informatie in overeenstemming is met de krachtens dit punt gedane toezegging.
De hoeveelheid emissierechten die uit hoofde van de eerste alinea, punt g) van dit lid moet worden geannuleerd, heeft geen gevolgen voor de externe bestemmingsontvangsten die zijn vastgesteld op grond van artikel 30 quinquies, lid 4, van deze richtlijn of, indien deze op grond van artikel 311, lid 3, VWEU zijn vastgesteld, de eigen middelen van de begroting van de Unie op grond van Besluit (EU, Euratom) 2020/2053 ( 39 ) van de Raad uit de opbrengsten van de veiling van emissierechten overeenkomstig artikel 30 quinquies van deze richtlijn.
Artikel 30 septies
Bewaking, rapportage, verificatie van emissies en accreditatie
De artikelen 14 en 15 zijn van toepassing op de emissies, gereglementeerde entiteiten en emissierechten die onder dit hoofdstuk vallen. Daartoe:
wordt elke verwijzing naar emissies gelezen alsof het een verwijzing betreft naar de emissies die onder dit hoofdstuk vallen;
wordt elke verwijzing naar een in bijlage I vermelde activiteit gelezen alsof het een verwijzing betreft naar de in bijlage III bedoelde activiteit;
wordt elke verwijzing naar exploitanten gelezen alsof het een verwijzing betreft naar de gereglementeerde entiteiten die onder dit hoofdstuk vallen;
wordt elke verwijzing naar emissierechten gelezen alsof het een verwijzing betreft naar de onder dit hoofdstuk vallende emissierechten;
de verwijzing naar de datum in artikel 15 wordt gelezen als een verwijzing naar 30 april.
De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast met betrekking tot de gedetailleerde regels ter voorkoming van dubbeltelling en inlevering van emissierechten voor emissies die niet onder dit hoofdstuk vallen, alsook voor het verstrekken van financiële compensatie aan de eindverbruikers van de brandstoffen in gevallen waarin dubbeltelling of inlevering niet kan worden vermeden. Die uitvoeringshandelingen worden overeenkomstig de in artikel 22 bis, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld. De berekening van de financiële compensatie voor de eindgebruikers van de brandstoffen wordt gebaseerd op de gemiddelde prijs van emissierechten op de veilingen die in het desbetreffende rapportagejaar in overeenstemming met de krachtens artikel 10, lid 4, vastgestelde gedelegeerde handelingen worden uitgevoerd.
Artikel 30 octies
Administratie
De artikelen 13 en 15 bis, artikel 16, leden 1, 2, 3, 4 en 12, en de artikelen 17, 18, 19, 20, 21, 22, 22 bis, 23 en 29 zijn van toepassing op de emissies, gereglementeerde entiteiten en emissierechten die onder dit hoofdstuk vallen. Daartoe:
wordt elke verwijzing naar emissies gelezen alsof het een verwijzing betreft naar emissies die onder dit hoofdstuk vallen;
wordt elke verwijzing naar exploitanten gelezen alsof het een verwijzing betreft naar de gereglementeerde entiteiten die onder dit hoofdstuk vallen;
wordt elke verwijzing naar emissierechten gelezen alsof het een verwijzing betreft naar de onder dit hoofdstuk vallende emissierechten.
Artikel 30 nonies
Maatregelen in geval van een buitensporige prijsstijging
Voor de jaren 2027 en 2028 wordt aan de voorwaard van de eerste alinea voldaan wanneer de gemiddelde prijs van emissierechten gedurende meer dan drie opeenvolgende maanden meer dan anderhalf keer zo hoog is als de gemiddelde prijs van emissierechten gedurende de referentieperiode van de zes voorafgaande opeenvolgende maanden.
Artikel 30 decies
Evaluatie van dit hoofdstuk
De Commissie brengt uiterlijk op 1 januari 2028 verslag uit aan het Europees Parlement en de Raad over de uitvoering van de bepalingen van dit hoofdstuk betreffende de doeltreffendheid, het beheer en de praktische toepassing ervan, en ook over de toepassing van de regels van Besluit (EU) 2015/1814. Zo nodig voegt de Commissie een wetgevingsvoorstel tot wijziging van dit hoofdstuk bij dat verslag. Uiterlijk op 31 oktober 2031 gaat de Commissie na of het haalbaar is de sectoren die onder bijlage III bij deze richtlijn vallen, op te nemen in het EU-ETS, met inbegrip van de in bijlage I bij deze richtlijn genoemde sectoren.
Artikel 30 undecies
Procedures voor de eenzijdige uitbreiding van de in bijlage III bedoelde activiteit tot andere sectoren die niet onder hoofdstukken II en III vallen
De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 23 ter aanvulling van deze richtlijn gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot de goedkeuring van een uitbreiding als bedoeld in de eerste alinea van dit lid, de machtiging tot verlening van extra emissierechten en de machtiging van andere lidstaten om de in bijlage III bedoelde activiteit uit te breiden. De Commissie kan bij de vaststelling van dergelijke gedelegeerde handelingen ook nadere regels bepalen voor de uitbreiding met betrekking tot maatregelen om mogelijke gevallen van dubbeltelling te voorkomen, onder meer voor de verlening van extra emissierechten ter compensatie van ingeleverde emissierechten voor het gebruik van brandstoffen in het kader van de in bijlage I opgenomen activiteiten. Elke financiële maatregel van lidstaten ten gunste van ondernemingen in bedrijfstakken en deeltakken die aan een reëel risico op koolstoflekkage zijn blootgesteld als gevolg van aanzienlijke indirecte kosten die werkelijk zijn opgelopen door in de brandstofprijzen doorgerekende kosten van broeikasgasemissies als gevolg van de eenzijdige uitbreiding is in overeenstemming met regels inzake staatssteun en veroorzaakt geen ongegronde concurrentieverstoringen op de interne markt.
Artikel 30 duodecies
Uitstel van de emissiehandel voor de gebouwensector, de wegvervoerssector en aanvullende sectoren tot 2028 in geval van uitzonderlijk hoge energieprijzen
Uiterlijk op 15 juli 2026 maakt de Commissie in het Publicatieblad van de Europese Unie bekend of aan een of beide van de volgende voorwaarden is voldaan:
de gemiddelde TTF-gasprijs voor de zes kalendermaanden die eindigen op 30 juni 2026 was hoger dan de gemiddelde TTF-gasprijs in februari en maart 2022;
de gemiddelde prijs van ruwe Brentolie voor de zes kalendermaanden die eindigen op 30 juni 2026 was meer dan twee keer zo hoog als de gemiddelde prijs van ruwe Brentolie in de vijf voorgaande jaren; de referentieperiode van vijf jaar is de periode van vijf jaar die eindigt vóór de eerste maand van de periode van zes kalendermaanden.
Indien aan een of beide van de in lid 1 bedoelde voorwaarden is voldaan, zijn de volgende regels van toepassing:
in afwijking van artikel 30 quater, lid 1, is het eerste jaar waarvoor de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie wordt vastgesteld 2028 en, in afwijking van artikel 30 quater, lid 3, is het eerste jaar waarvoor de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie wordt vastgesteld 2029;
in afwijking van artikel 30 quinquies, leden 1 en 2, wordt de aanvang van de veiling van emissierechten uit hoofde van dit hoofdstuk uitgesteld tot 2028;
in afwijking van artikel 30 quinquies, lid 2, worden de extra hoeveelheden emissierechten voor het eerste jaar van veilingen in mindering gebracht op de veilinghoeveelheden voor de periode van 2030 tot en met 2032 en worden de initiële deelnemingen in de marktstabiliteitsreserve in 2028 gecreëerd;
in afwijking van artikel 30 sexies, lid 2, wordt de termijn voor de eerste inlevering van emissierechten voor de totale emissies van het jaar 2028 verzet naar 31 mei 2029;
in afwijking van artikel 30 decies wordt de termijn waarbinnen de Commissie verslag moet uitbrengen aan het Europees Parlement en de Raad verzet naar 1 januari 2029.
HOOFDSTUK IV ter
WETENSCHAPPELIJK ADVIES EN ZICHTBAARHEID VAN FINANCIERING
Artikel 30 terdecies
Wetenschappelijk advies
De bij artikel 10 bis van Verordening (EG) nr. 401/2009 van het Europees Parlement en de Raad ( 40 ) opgerichte Europese wetenschappelijke adviesraad inzake klimaatverandering (de “adviesraad”) kan op eigen initiatief wetenschappelijk advies verstrekken en verslagen opstellen over deze richtlijn. De Commissie houdt rekening met de relevante adviezen en verslagen van de adviesraad, met name wat betreft:
de noodzaak van aanvullende beleidslijnen en maatregelen van de Unie om de naleving van de in artikel 30, lid 3, van deze richtlijn bedoelde doelstellingen en streefcijfers te waarborgen;
de noodzaak van aanvullende beleidslijnen en maatregelen van de Unie met het oog op overeenkomsten over mondiale maatregelen binnen de ICAO om het klimaateffect van de luchtvaart te verminderen, en op de ambitie en milieu-integriteit van de wereldwijde marktgebaseerde maatregel van de IMO bedoeld in artikel 3 octies octies van deze richtlijn.
Artikel 30 quaterdecies
Informatie, communicatie en publiciteit
De Commissie ziet erop toe dat de financiering uit de in artikel 10 bis, lid 8, bedoelde veilingopbrengsten van het EU-ETS zichtbaar is door:
erop toe te zien dat de begunstigden van dergelijke financiering de oorsprong van die middelen erkennen en zichtbaarheid geven aan de financiering van de Unie, met name wanneer zij de projecten en de resultaten daarvan promoten, door meerdere doelgroepen, waaronder de media en het grote publiek, op samenhangende, doeltreffende en evenredige wijze te informeren; en
erop toe te zien dat de ontvangers van dergelijke financiering een passend label gebruiken dat luidt “(mede)gefinancierd uit het EU-emissiehandelssysteem (het innovatiefonds)”, alsook het embleem van de Unie en het bedrag van de financiering; indien het gebruik van dat label niet haalbaar is, wordt het innovatiefonds genoemd in alle communicatieactiviteiten, ook op mededelingsborden op voor het publiek zichtbare strategische plaatsen.
De Commissie stelt in de in artikel 10 bis, lid 8, bedoelde gedelegeerde handeling de nodige vereisten vast om de zichtbaarheid van de financiering uit het innovatiefonds te waarborgen, met inbegrip van een vereiste om dat fonds te vermelden.
HOOFDSTUK V
SLOTBEPALINGEN
Artikel 31
Uitvoering
Wanneer de lidstaten deze bepalingen aannemen, wordt in die bepalingen zelf of bij de officiële bekendmaking daarvan naar deze richtlijn verwezen. De regels voor deze verwijzing worden vastgesteld door de lidstaten.
Artikel 32
Inwerkingtreding
Deze richtlijn treedt in werking op de dag van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.
Artikel 33
Adressaten
Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.
BIJLAGE I
CATEGORIËN ACTIVITEITEN, BEDOELD IN DEZE RICHTLIJN
|
1. |
Installaties of delen van installaties die voor onderzoek, ontwikkeling en het testen van nieuwe producten en processen worden gebruikt, vallen niet onder deze richtlijn. Installaties waar gedurende de voorgaande desbetreffende periode van vijf jaar als bedoeld in artikel 11, lid 1, tweede alinea, gemiddeld meer dan 95 % van de totale gemiddelde broeikasgasemissies bestaat uit emissies als gevolg van de verbranding van biomassa die voldoet aan de criteria die zijn vastgesteld op grond van artikel 14, vallen niet onder deze richtlijn. |
|
2. |
De hieronder genoemde drempelwaarden hebben betrekking op de productiecapaciteit of op het vermogen. Wanneer in dezelfde installatie verscheidene, onder dezelfde categorie vallende activiteiten worden uitgevoerd, worden de vermogens van de activiteiten bij elkaar opgeteld. |
|
3. |
Wanneer het totale nominaal thermisch ingangsvermogen van een installatie wordt berekend met het oog op het nemen van een besluit inzake de opneming ervan in het EU-ETS, worden het nominaal thermisch ingangsvermogen van alle technische eenheden die deel uitmaken van de installatie en waarin brandstoffen worden verbrand, bij elkaar opgeteld. Die eenheden mogen onder andere alle soorten stook- of verwarmingsketels, branders, turbines, verwarmingstoestellen, (smelt)ovens, verbrandingsovens, gloeiovens, draai- of keramiekovens, droog- en bakovens, drogers, motoren, brandstofcellen, chemische looping-verbrandingseenheden, fakkels en thermische of katalytische naverbranders omvatten. Eenheden met een nominaal thermisch ingangsvermogen van minder dan 3 MW worden bij deze berekening buiten beschouwing gelaten. |
|
4. |
Wanneer een eenheid gebruikt wordt voor een activiteit waarvoor de drempel niet is uitgedrukt als het totale nominaal thermisch ingangsvermogen, primeert de drempel voor deze activiteit bij het besluit inzake opneming in het ►M9 EU-ETS ◄ . |
|
5. |
Indien blijkt dat de capaciteitsdrempel van een van de in deze bijlage vermelde activiteiten in een installatie wordt overschreden, worden alle eenheden waarin brandstoffen worden verbrand, met uitzondering van eenheden voor de verbranding van gevaarlijke afvalstoffen of van huishoudelijk afval, opgenomen in de vergunning voor broeikasgasemissie. |
|
6. |
Vanaf 1 januari 2012 vallen alle vluchten die vertrekken van of aankomen op een luchtvaartterrein dat gelegen is op het grondgebied van een lidstaat waarop het Verdrag van toepassing is, onder de luchtvaartactiviteit.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
BIJLAGE II
BROEIKASGASSEN, BEDOELD IN DE ARTIKELEN 3 EN 30
Kooldioxide (CO2)
Methaan (CH4)
Distikstofoxide (N2O)
Onvolledig gehalogeneerde fluorkoolwaterstoffen (HFK's)
Perfluorkoolwaterstoffen (PFK's)
Zwavelhexafluoride (SF6)
BIJLAGE II bis
Verhoging van het percentage aan emissierechten die overeenkomstig artikel 10, lid 2, onder a), door de lidstaten moet worden geveild, met het oog op solidariteit en groei in de ►M9 Unie ◄ , gericht op reductie van de emissies en aanpassing aan de effecten van klimaatverandering
|
|
Aandeel van de lidstaat |
|
▼M9 ————— |
|
|
Bulgarije |
53 % |
|
Tsjechië |
31 % |
|
Estland |
42 % |
|
Griekenland |
17 % |
|
Spanje |
13 % |
|
Kroatië |
26 % |
|
▼M9 ————— |
|
|
Cyprus |
20 % |
|
Letland |
56 % |
|
Litouwen |
46 % |
|
▼M9 ————— |
|
|
Hongarije |
28 % |
|
Malta |
23 % |
|
Polen |
39 % |
|
Portugal |
16 % |
|
Polen |
53 % |
|
Slovenië |
20 % |
|
Slowakije |
41 % |
|
▼M9 ————— |
|
BIJLAGE II ter
Deel A
VERDELING VAN DE MIDDELEN UIT HET MODERNISERINGSFONDS OVEREENKOMSTIG ARTIKEL 10, LID 1, DERDE ALINEA
|
|
Aandeel |
|
Bulgarije |
5,84 % |
|
Estland |
2,78 % |
|
Hongarije |
7,12 % |
|
Kroatië |
3,14 % |
|
Letland |
1,44 % |
|
Litouwen |
2,57 % |
|
Polen |
43,41 % |
|
Roemenië |
11,98 % |
|
Slowakije |
6,13 % |
|
Tsjechië |
15,59 % |
Deel B
VERDELING VAN DE MIDDELEN UIT HET MODERNISERINGSFONDS OVEREENKOMSTIG ARTIKEL 10, LID 1, VIERDE ALINEA
|
|
Aandeel |
|
Bulgarije |
4,9 % |
|
Estland |
2,1 % |
|
Griekenland |
10,1 % |
|
Hongarije |
5,8 % |
|
Kroatië |
2,3 % |
|
Letland |
1,0 % |
|
Litouwen |
1,9 % |
|
Polen |
34,2 % |
|
Portugal |
8,6 % |
|
Roemenië |
9,7 % |
|
Slovenië |
2,0 % |
|
Slowakije |
4,8 % |
|
Tsjechië |
12,6 % |
▼M4 —————
BIJLAGE III
ACTIVITEIT DIE ONDER HOOFDSTUK IV bis VALT
|
Activiteit: |
Broeikasgassen |
|
Uitslag tot verbruik van brandstoffen die worden gebruikt voor verbranding in de gebouwensector, de wegvervoerssector en aanvullende sectoren. Buiten deze activiteit vallen: a) de uitslag tot verbruik van brandstoffen die worden gebruikt bij de in bijlage I opgesomde activiteiten, behalve wanneer zij worden gebruikt voor verbranding bij de activiteiten voor het vervoer van broeikasgassen voor geologische opslag als opgenomen in de tabel, rij zevenentwintig, van die bijlage of wanneer zij worden gebruikt voor verbranding in installaties die worden uitgezonderd krachtens artikel 27 bis; b) de uitslag tot verbruik van brandstoffen waarvoor de emissiefactor nul is; c) de uitslag tot verbruik van gevaarlijk of stedelijk afval dat als brandstof wordt gebruikt. De gebouwensector en de wegvervoerssector komen overeen met de volgende emissiebronnen, zoals gedefinieerd in de IPCC-richtsnoeren inzake nationale broeikasgasinventarissen van 2006, met de hiernavolgende noodzakelijke wijzigingen van die definities: a) Warmtekrachtkoppeling (WKK) (broncategoriecode 1A1a ii) en warmtecentrales (broncategoriecode 1A1a iii), voor zover zij warmte produceren voor de in punten c) en d) van deze alinea genoemde categorieën, hetzij rechtstreeks, hetzij via stadsverwarmingsnetten; |
Koolstofdioxide |
|
b) Wegvervoer (broncategoriecode 1A3b), met uitzondering van het gebruik van landbouwvoertuigen op verharde wegen; c) Commercieel / Institutioneel (broncategoriecode 1A4a); d) Voor bewoning bestemd (broncategoriecode 1A4b). Aanvullende sectoren komen overeen met de volgende emissiebronnen, zoals gedefinieerd in de IPCC-richtsnoeren inzake nationale broeikasgasinventarissen van 2006: a) Energie-industrieën (broncategoriecode 1A1), met uitzondering van de in de tweede alinea, punt a), van deze bijlage gedefinieerde categorieën; b) Be- en verwerkende industrie en bouw (broncategoriecode 1A2). |
|
BIJLAGE III bis
AANPASSING VAN DE LINEAIRE VERMINDERINGSFACTOR OVEREENKOMSTIG ARTIKEL 30 QUATER, LID 2
1. Indien de in hoofdstuk IV bis gerapporteerde gemiddelde emissies voor de jaren 2024 tot en met 2026 meer dan 2 % hoger zijn dan de waarde van de overeenkomstig artikel 30 quater, lid 1, gedefinieerde hoeveelheid voor 2025, en indien die verschillen niet het gevolg zijn van het verschil van minder dan 5 % tussen de in hoofdstuk IV bis gerapporteerde emissies en de inventarisgegevens betreffende de broeikasgasemissies in de Unie in 2025 afkomstig van UNFCCC-broncategorieën voor de onder hoofdstuk IV bis vallende sectoren, wordt de lineaire verminderingsfactor berekend door de in artikel 30 quater, lid 1, bedoelde lineaire verminderingsfactor aan te passen.
2. De aangepaste lineaire verminderingsfactor overeenkomstig punt 1 wordt als volgt bepaald:
BIJLAGE IV
BEGINSELEN VOOR DE BEWAKING EN RAPPORTAGE, BEDOELD IN ARTIKEL 14, LID 1
DEEL A — Bewaking van en rapportage over emissies door vaste installaties
Bewaking van kooldioxide-emissies
De emissies moeten door middel van berekeningen of metingen worden bewaakt.
Berekeningen
De emissies worden met behulp van de volgende formule berekend:
Activiteitsgegevens × emissiefactor × oxidatiefactor
Activiteitsgegevens (gebruikte brandstof, productieomvang enz.) worden bewaakt op basis van toevoergegevens of metingen.
Er worden geaccepteerde emissiefactoren gebruikt. Voor de activiteit specifieke emissiefactoren zijn voor alle brandstoffen aanvaardbaar. Default-factoren zijn aanvaardbaar voor alle brandstoffen, behalve niet-commerciële (afvalbrandstoffen zoals banden en industriële procesgassen). Laagspecifieke defaults voor steenkool, en voor de EU of het producentland specifieke defaults voor aardgas worden verder uitgewerkt. IPCC-defaults zijn voor raffinaderijproducten aanvaardbaar. ►M15 De emissiefactor voor biomassa die voldoet aan de duurzaamheidscriteria en de criteria inzake broeikasgasemissiereductie voor het gebruik van biomassa zoals vastgesteld bij Richtlijn (EU) 2018/2001, met alle nodige aanpassingen voor toepassing uit hoofde van deze richtlijn, zoals uiteengezet in de in artikel 14 van deze richtlijn bedoelde uitvoeringshandelingen, is nul. ◄
Als de emissiefactor geen rekening houdt met het feit dat een deel van de koolstof niet wordt geoxideerd, wordt een oxidatiefactor gebruikt. Als voor de activiteit specifieke emissiefactoren zijn berekend die al rekening houden met oxidatie, behoeft geen oxidatiefactor te worden toegepast.
Er worden default-oxidatiefactoren op grond van Richtlijn 2010/75/EU gebruikt, tenzij de exploitant kan aantonen dat voor de activiteit specifieke factoren nauwkeuriger zijn.
Voor elke activiteit, elke installatie en elke brandstof wordt een afzonderlijke berekening gemaakt.
Metingen
Bij de meting van de emissies wordt gebruik gemaakt van genormaliseerde of aanvaarde methoden en het resultaat moet worden bevestigd door een ondersteunende emissieberekening.
Bewaking van de emissies van andere broeikasgassen
Er worden genormaliseerde of aanvaarde methoden gebruikt die door de Commissie in samenwerking met alle belanghebbenden worden ontwikkeld en op grond van artikel 14, lid 1, worden goedgekeurd.
Emissierapportage
Elke exploitant neemt in zijn verslag over een installatie de onderstaande informatie op.
Gegevens ter identificatie van de installatie, waaronder:
Voor elke in bijlage I genoemde activiteit die wordt verricht op het terrein waarvoor de emissies worden berekend:
Voor elke in bijlage I genoemde activiteit die wordt verricht op het terrein waarvoor de emissies worden gemeten:
Voor de emissies als gevolg van verbranding ten behoeve van energieproductie wordt in het verslag ook de oxidatiefactor vermeld, tenzij bij de uitwerking van een voor de activiteit specifieke emissiefactor al met de oxidatie rekening is gehouden.
De lidstaten treffen de nodige maatregelen om de rapportagevoorschriften te coördineren met eventuele reeds bestaande rapportagevoorschriften, teneinde het bedrijfsleven in dit opzicht zo veel mogelijk werk te besparen.
DEEL B — Bewaking van en rapportage over emissies door luchtvaartactiviteiten
Bewaking van kooldioxide-emissies
De emissies moeten door middel van berekeningen worden bewaakt. De emissies worden met behulp van de volgende formule berekend:
Brandstofverbruik × emissiefactor
Het brandstofverbruik omvat tevens de brandstof die wordt verbruikt door het hulpaggregaat. Waar mogelijk wordt het daadwerkelijke brandstofverbruik voor elke vlucht gebruikt, dat met behulp van de volgende formule wordt berekend:
Hoeveelheid brandstof in de brandstoftanks van het luchtvaartuig na het tanken voor de vlucht - hoeveelheid brandstof in de brandstoftanks van het luchtvaartuig na het tanken voor de volgende vlucht + hoeveelheid getankte brandstof voor die volgende vlucht.
Als er geen gegevens beschikbaar zijn over het daadwerkelijke brandstofverbruik, wordt een gedifferentieerde standaardmethode gebruikt om op basis van de beste beschikbare informatie de gegevens over het brandstofverbruik te schatten.
Tenzij activiteitspecifieke emissiefactoren die door onafhankelijke, erkende laboratoria met behulp van aanvaarde analysemethoden zijn afgeleid, nauwkeuriger zijn, worden de standaardemissiefactoren van het IPCC gebruikt, die worden ontleend aan de IPCC-richtsnoeren voor nationale inventarissen van broeikasgassen van 2006 of latere herzieningen van deze richtsnoeren. De emissiefactor voor biomassa is nul. ►M15 De emissiefactor voor biomassa die voldoet aan de duurzaamheidscriteria en de criteria inzake broeikasgasemissiereductie voor het gebruik van biomassa zoals vastgesteld bij Richtlijn (EU) 2018/2001, met alle nodige aanpassingen voor toepassing uit hoofde van deze richtlijn, zoals uiteengezet in de in artikel 14 van deze richtlijn bedoelde uitvoeringshandelingen, is nul. ◄ ►M14 De emissiefactor voor vliegtuigkerosine (JET A1 of JET A) is 3,16 (t CO2/t brandstof). ◄
Emissies van hernieuwbare brandstoffen van niet-biologische oorsprong waarbij waterstof uit hernieuwbare bronnen wordt gebruikt en die aan artikel 25 van Richtlijn (EU) 2018/2001 voldoen, worden voor de vliegtuigexploitanten die ze gebruiken, gelijkgesteld aan nul totdat de in artikel 14, lid 1, van deze richtlijn bedoelde uitvoeringshandeling is vastgesteld.
Voor iedere vlucht en voor iedere brandstof wordt een aparte berekening gemaakt.
Rapportage over emissies
Elke vliegtuigexploitant dient de volgende informatie op te nemen in zijn verslag uit hoofde van artikel 14, lid 3:
Gegevens voor het identificeren van de vliegtuigexploitant, waaronder:
Voor ieder type brandstof waarvoor de emissies worden berekend:
Bewaking van de tonkilometergegevens voor de toepassing van artikel 3 sexies en artikel 3 septies
Voor het aanvragen van een toewijzing van emissierechten overeenkomstig artikel 3 sexies, lid 1, of artikel 3 septies, lid 2, wordt de omvang van de luchtvaartactiviteit in tonkilometers berekend met de volgende formule:
tonkilometers = afstand × vracht
waarbij:
„afstand”: de orthodromische afstand tussen het luchtvaartterrein van vertrek en het luchtvaartterrein van aankomst, plus een extra vaste component van 95 km, en
„vracht”: de totale massa aan vracht, post en passagiers die wordt vervoerd.
Voor het berekenen van de vracht:
Rapportage over de tonkilometergegevens voor de toepassing van artikel 3 sexies en artikel 3 septies
Elke vliegtuigexploitant neemt de volgende informatie op in zijn aanvraag uit hoofde van artikel 3 sexies, lid 1, of artikel 3 septies, lid 2:
Gegevens voor het identificeren van de vliegtuigexploitant, waaronder:
Tonkilometergegevens:
DEEL C
Bewaking en rapportage van emissies die overeenstemmen met de in bijlage III bedoelde activiteit
Bewaking van emissies
De emissies moeten door middel van berekeningen worden gemonitord.
Berekening
Emissies worden met de volgende formule berekend:
Tot verbruik uitgeslagen brandstof × emissiefactor
Tot verbruik uitgeslagen brandstof omvat de hoeveelheid brandstof die door de gereglementeerde entiteit tot verbruik is uitgeslagen.
Tenzij brandstofspecifieke emissiefactoren die door onafhankelijke, erkende laboratoria met behulp van aanvaarde analysemethoden zijn afgeleid, nauwkeuriger zijn, worden de standaardemissiefactoren van het IPCC gebruikt, die worden ontleend aan de IPCC-richtsnoeren voor nationale inventarissen van broeikasgassen van 2006 of latere herzieningen van die richtsnoeren.
Voor iedere gereglementeerde entiteit en voor iedere brandstof wordt een aparte berekening gemaakt.
Rapportage van emissies
Iedere gereglementeerde entiteit neemt in haar verslag de volgende informatie op:
Gegevens ter identificatie van de gereglementeerde entiteit, met inbegrip van:
Voor elk type brandstof dat tot verbruik wordt uitgeslagen en gebruikt voor verbranding in de sectoren bedoeld in bijlage III, waarvoor de emissies worden berekend:
De lidstaten treffen de nodige maatregelen om de rapportagevoorschriften te coördineren met eventuele reeds bestaande rapportagevoorschriften, teneinde het bedrijfsleven in dit opzicht zo veel mogelijk werk te besparen.
BIJLAGE V
CRITERIA VOOR DE VERIFICATIE, BEDOELD IN ARTIKEL 15
DEEL A — Verificatie van emissies door vaste installaties
Algemene beginselen
1. De emissies van elke in bijlage I genoemde activiteit moeten aan een verificatie worden onderworpen.
2. Bij het verificatieproces moeten het verslag uit hoofde van artikel 14, lid 3, en de bewaking tijdens het voorafgaande jaar worden bezien. Hierbij wordt gekeken naar de betrouwbaarheid, de geloofwaardigheid en de nauwkeurigheid van de bewakingssystemen en de gerapporteerde gegevens, en naar informatie inzake de emissies, in het bijzonder:
de gerapporteerde activiteitsgegevens en daarmee verband houdende metingen en berekeningen;
de keuze en het gebruik van emissiefactoren;
de berekeningen die leiden tot de bepaling van de totale emissies, en
indien er metingen zijn gebruikt, de juistheid van de keuze en de wijze van toepassing van de meetmethoden.
3. De emissies waarover verslag is uitgebracht kunnen alleen worden gevalideerd als betrouwbare, geloofwaardige gegevens en informatie het mogelijk maken de emissies te bepalen met een hoge mate van zekerheid. Voor een hoge mate van zekerheid moet de exploitant aantonen dat:
de gerapporteerde gegevens vrij zijn van inconsistenties;
de gegevens zijn verzameld overeenkomstig de toepasselijke wetenschappelijke normen, en
de desbetreffende documenten van de installatie volledig en consistent zijn.
4. De verificateur krijgt toegang tot alle bedrijfsterreinen en tot alle informatie in verband met het onderwerp van de verificatie.
5. De verificateur houdt rekening met de vraag of de installatie geregistreerd is in het kader van EMAS (het communautaire milieubeheer- en milieuauditsysteem).
Methode
Strategische analyse
6. De verificatie moet worden gebaseerd op een strategische analyse van alle in de installatie verrichte activiteiten. Hiertoe heeft de verificateur een overzicht nodig van alle activiteiten en hun betekenis voor het emissieniveau van de installatie.
Procesanalyse
7. De verificatie van de overgelegde informatie vindt zo nodig plaats op het terrein van de installatie. De verificateur neemt steekproeven om de betrouwbaarheid van de gerapporteerde gegevens en informatie vast te stellen.
Risicoanalyse
8. De verificateur moet alle bronnen van emissies in de installatie evalueren met het oog op de betrouwbaarheid van de gegevens van elke bron die tot de totale emissies van de installatie bijdraagt.
9. Aan de hand van deze analyse identificeert de verificateur uitdrukkelijk de bronnen met een groot foutenpotentieel en andere aspecten van de bewakings- en rapportageprocedure die waarschijnlijk zullen bijdragen tot fouten bij de bepaling van de totale emissies. Het betreft hier met name de keuze van de emissiefactoren en de berekeningen die nodig zijn om de emissies van afzonderlijke emissiebronnen vast te stellen. Bijzondere aandacht wordt besteed aan bronnen met een groot foutenpotentieel en aan de desbetreffende aspecten van de bewakingsprocedure.
10. De verificateur houdt rekening met alle risicobeheersingsmethoden die de exploitant toepast om de mate van onzekerheid zo klein mogelijk te houden.
Verslag
11. De verificateur stelt een verslag op over het valideringsproces, waarin wordt vermeld of het verslag bedoeld in artikel 14, lid 3, bevredigend is. In dit verslag komen alle onderwerpen aan de orde die voor het verrichte werk van belang zijn. Er kan worden verklaard dat het verslag bedoeld in artikel 14, lid 3, bevredigend is, als, naar de mening van de verificateur, de totale emissies niet wezenlijk verkeerd zijn weergegeven.
Aan de bevoegdheid van de verificateur te stellen minimumeisen
12. De verificateur is onafhankelijk van de exploitant, voert zijn werk serieus uit op een objectieve, professionele wijze en is vertrouwd met:
de bepalingen van deze richtlijn, alsmede de door de Commissie conform artikel 14, lid 1, goedgekeurde normen en richtsnoeren;
de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen die van toepassing zijn op te verifiëren activiteiten, en
de totstandkoming van alle informatie over elke emissiebron in de installatie, met name wat de verzameling, meting, berekening en rapportage van gegevens betreft.
DEEL B — Verificatie van emissies door luchtvaartactiviteiten
13. De algemene beginselen en de methode die in deze bijlage worden beschreven, zijn van toepassing op de verificatie van emissieverslagen over vluchten die vallen onder een in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteit.
Te dien einde:
dient in punt 3, de verwijzing naar „exploitant” te worden gelezen alsof het een verwijzing betrof naar een vliegtuigexploitant en dient in punt c) daarvan, de verwijzing naar „installatie” te worden gelezen alsof het een verwijzing betrof naar het voor de uitoefening van de luchtvaartactiviteiten waarop het verslag betrekking heeft, gebruikte luchtvaartuig;
dient in punt 5 de verwijzing naar „installatie” te worden gelezen alsof het een verwijzing betrof naar de vliegtuigexploitant;
dient in punt 6 de verwijzing naar „in de installatie verrichte activiteiten” te worden gelezen alsof het een verwijzing betrof naar door de vliegtuigexploitant verrichte luchtvaartactiviteiten waarop het verslag betrekking heeft;
dient in punt 7 de verwijzing naar „het terrein van de installatie” te worden gelezen alsof het een verwijzing betrof naar de locaties die de vliegtuigexploitant heeft gebruikt voor de uitoefening van de luchtvaartactiviteiten waarop het verslag betrekking heeft;
dient in de punten 8 en 9 de verwijzing naar „bronnen van emissies in de installatie” te worden gelezen alsof het een verwijzing betrof naar het luchtvaartuig waarvoor de vliegtuigexploitant verantwoordelijk is, en
dient in de punten 10 en 12 de verwijzing naar „exploitant” te worden gelezen alsof het een verwijzing betrof naar een vliegtuigexploitant.
Aanvullende bepalingen voor de verificatie van luchtvaartemissieverslagen
14. De verificateur moet zich er in het bijzonder van vergewissen dat:
alle onder de in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteiten vallende vluchten in aanmerking zijn genomen. De verificateur zal in deze taak worden ondersteund door middel van gegevens over dienstregelingen en andere gegevens over het verkeer van de vliegtuigexploitant, waaronder door hem opgevraagde gegevens van Eurocontrol;
de cumulatieve gegevens over het brandstofverbruik en de gegevens over de voor het luchtvaartuig dat de luchtvaartactiviteit verricht, aangekochte of anderszins verschafte brandstof, consistent zijn.
Aanvullende bepalingen voor de verificatie van voor de toepassing van artikel 3 sexies en artikel 3 septies overgelegde tonkilometergegevens
15. De in deze bijlage beschreven algemene beginselen en methode voor de verificatie van verslagen uit hoofde van artikel 14, lid 3, vinden, indien van toepassing, overeenkomstige toepassing voor de verificatie van luchtvaart-tonkilometergegevens.
16. De verificateur dient zich er in het bijzonder van te vergewissen dat alleen daadwerkelijk uitgevoerde en onder een in bijlage I genoemde luchtvaartactiviteit vallende vluchten waarvoor de vliegtuigexploitant verantwoordelijk is, in aanmerking zijn genomen in de aanvraag van die exploitant uit hoofde van artikel 3 sexies, lid 1, en artikel 3 septies, lid 2. De verificateur zal in deze taak worden ondersteund door middel van gegevens over het verkeer van de exploitant, waaronder door de exploitant opgevraagde gegevens van Eurocontrol. Bovendien dient de verificateur na te gaan of de door de vliegtuigexploitant gerapporteerde vracht overeenkomt met de door hem voor veiligheidsdoeleinden bijgehouden documenten over de vracht.
Deel C
Verificatie van de emissies die overeenstemmen met de in bijlage III bedoelde activiteit
Algemene beginselen
1. Emissies die overeenkomen met de in bijlage III bedoelde activiteit worden aan verificatie onderworpen.
2. Bij het verificatieproces moeten het verslag uit hoofde van artikel 14, lid 3, en de bewaking tijdens het voorafgaande jaar worden bezien. Hierbij wordt gekeken naar de betrouwbaarheid, de geloofwaardigheid en de nauwkeurigheid van de bewakingssystemen en de gerapporteerde gegevens, en naar informatie inzake de emissies, en in het bijzonder:
de gerapporteerde tot verbruik uitgeslagen brandstoffen en de daarmee samenhangende berekeningen;
de keuze en het gebruik van emissiefactoren;
de berekeningen die leiden tot de bepaling van de totale emissies.
3. De emissies waarover verslag is uitgebracht kunnen alleen worden gevalideerd als betrouwbare, geloofwaardige gegevens en informatie het mogelijk maken de emissies met een hoge mate van zekerheid te bepalen. Voor een hoge mate van zekerheid moet de gereglementeerde entiteit aantonen dat:
de gerapporteerde gegevens vrij zijn van inconsistenties;
de gegevens zijn verzameld overeenkomstig de toepasselijke wetenschappelijke normen; en
de desbetreffende documenten van de gereglementeerde entiteit volledig en consistent zijn.
4. De verificateur krijgt toegang tot alle bedrijfsterreinen en tot alle informatie in verband met het onderwerp van de verificatie.
5. De verificateur houdt rekening met de vraag of de gereglementeerde entiteit geregistreerd is in het kader van het milieubeheer- en milieuauditsysteem van de Unie (EMAS).
Methodologie
Strategische analyse
6. De verificatie is gebaseerd op een strategische analyse van alle hoeveelheden brandstoffen die door de gereguleerde entiteit tot verbruik zijn uitgeslagen. Dit vereist dat de verificateur een overzicht heeft van alle activiteiten waarmee de gereglementeerde entiteit de brandstoffen uitslaat tot verbruik en van het belang van deze brandstoffen voor emissies.
Procesanalyse
7. De verificatie van de gegevens en overgelegde informatie vindt zo nodig bij de gereglementeerde entiteit plaats. De verificateur neemt steekproeven om de betrouwbaarheid van de gerapporteerde gegevens en informatie vast te stellen.
Risicoanalyse
8. De verificateur moet alle middelen waarmee de brandstoffen door de gereglementeerde entiteit tot verbruik worden uitgeslagen, evalueren met het oog op de betrouwbaarheid van de gegevens over de totale emissies van de gereglementeerde entiteit.
9. Aan de hand van deze analyse identificeert de verificateur uitdrukkelijk alle elementen met een groot foutenpotentieel en andere aspecten van de bewakings- en rapportageprocedure die waarschijnlijk zullen bijdragen tot fouten bij de bepaling van de totale emissies. Het betreft hier met name de berekeningen die nodig zijn om de emissies van afzonderlijke emissiebronnen vast te stellen. Bijzondere aandacht wordt besteed aan elementen met een groot foutenpotentieel en aan de desbetreffende aspecten van de bewakingsprocedure.
10. De verificateur houdt rekening met alle risicobeheersingsmethoden die de gereglementeerde entiteit toepast om de mate van onzekerheid zo klein mogelijk te houden.
Verslag
11. De verificateur stelt een verslag op over het valideringsproces, waarin wordt vermeld of het verslag op grond van artikel 14, lid 3, bevredigend is. In dit verslag komen alle onderwerpen aan de orde die voor het verrichte werk van belang zijn. Er kan worden verklaard dat het verslag op grond van artikel 14, lid 3, bevredigend is, als, naar de mening van de verificateur, de totale emissies niet wezenlijk verkeerd zijn weergegeven.
Aan de bevoegdheid van de verificateur te stellen minimumeisen
12. De verificateur is onafhankelijk van de gereglementeerde entiteit, voert zijn of haar werk serieus uit op een objectieve, professionele wijze en is vertrouwd met:
de bepalingen van deze richtlijn, alsmede de door de Commissie op grond van artikel 14, lid 1, goedgekeurde normen en richtsnoeren;
de wet- en regelgevende en administratieve vereisten die van toepassing zijn op de geverifieerde activiteiten; en
de totstandkoming van alle informatie over alle middelen waarmee de brandstoffen door de gereglementeerde entiteit tot verbruik worden uitgeslagen, met name wat betreft de verzameling, meting, berekening en rapportage van gegevens.
( 1 ) Verordening (EU) 2021/1119 van het Europees Parlement en de Raad van 30 juni 2021 tot vaststelling van een kader voor de verwezenlijking van klimaatneutraliteit, en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 401/2009 en Verordening (EU) 2018/1999 (“Europese klimaatwet”) (PB L 243 van 9.7.2021, blz. 1).
( 2 ) PB L 282 van 19.10.2016, blz. 4.
( 3 ) Richtlijn 2010/75/EU van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 inzake industriële emissies (geïntegreerde preventie en bestrijding van verontreiniging) (PB L 334 van 17.12.2010, blz. 17).
( 4 ) Verordening (EG) nr. 336/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 15 februari 2006 inzake de implementatie van de Internationale Veiligheidsmanagementcode in de Gemeenschap en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 3051/95 van de Raad (PB L 64 van 4.3.2006, blz. 1).
( 5 ) Verordening (EU) 2015/757 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2015 betreffende de monitoring, de rapportage en de verificatie van kooldioxide-emissies door maritiem vervoer en tot wijziging van Richtlijn 2009/16/EG (PB L 123 van 19.5.2015, blz. 55).
( 6 ) Richtlijn (EU) 2020/262 van de Raad van 19 december 2019 houdende een algemene regeling inzake accijns (PB L 58 van 27.2.2020, blz. 4).
( 7 ) Richtlijn 2003/96/EG van de Raad van 27 oktober 2003 tot herstructurering van de communautaire regeling voor de belasting van energieproducten en elektriciteit (PB L 283 van 31.10.2003, blz. 51).
( 8 ) Richtlijn (EU) 2023/958 van het Europees Parlement en de Raad van 10 mei 2023 tot wijziging van Richtlijn 2003/87/EG wat betreft de bijdrage van de luchtvaart aan de emissiereductiedoelstelling van de Unie voor de hele economie en de passende toepassing van een wereldwijde marktgebaseerde maatregel (PB L 130 van 16.5.2023, blz. 115).
( 9 ) Richtlijn (EU) 2018/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 ter bevordering van het gebruik van energie uit hernieuwbare bronnen (PB L 328 van 21.12.2018, blz. 82).
( 10 ) Besluit (EU) 2015/1814 van het Europees Parlement en de Raad van 6 oktober 2015 betreffende de instelling en de werking van een marktstabiliteitsreserve voor het EU-systeem voor de handel in broeikasgasemissierechten en tot wijziging van Richtlijn 2003/87/EG (PB L 264 van 9.10.2015, blz. 1).
( 11 ) Richtlijn 2010/31/EU van het Europees Parlement en de Raad van 19 mei 2010 betreffende de energieprestatie van gebouwen (PB L 153 van 18.6.2010, blz. 13).
( 12 ) Verordening (EU) 2018/1999 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 inzake de governance van de energie-unie en van de klimaatactie, tot wijziging van Richtlijn 94/22/EG, Richtlijn 98/70/EG, Richtlijn 2009/31/EG, Verordening (EG) nr. 663/2009, Verordening (EG) nr. 715/2009, Richtlijn 2009/73/EG, Richtlijn 2009/119/EG van de Raad, Richtlijn 2010/31/EU, Richtlijn 2012/27/EU, Richtlijn 2013/30/EU en Richtlijn (EU) 2015/652 van de Raad, en tot intrekking van Verordening (EU) nr. 525/2013(PB L 328 van 21.12.2018, blz. 1).
( 13 ) Verordening (EU) 2023/956 van het Europees Parlement en de Raad van 10 mei 2023 tot vaststelling van een mechanisme voor koolstofcorrectie aan de grens (PB L 130 van 16.5.2023, blz. 52).
( 14 ) Verordening (EU) 2021/1056 van het Europees Parlement en de Raad van 24 juni 2021 tot oprichting van het Fonds voor een rechtvaardige transitie (PB L 231 van 30.6.2021, blz. 1).
( 15 ) Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor effecten en markten), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/77/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 84).
( 16 ) Verordening (EU) nr. 596/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 16 april 2014 betreffende marktmisbruik (verordening marktmisbruik) en houdende intrekking van Richtlijn 2003/6/EG van het Europees Parlement en de Raad en de Richtlijnen 2003/124/EG, 2003/125/EG en 2004/72/EG van de Commissie (PB L 173 van 12.6.2014, blz. 1).
( 17 ) Richtlijn 2012/27/EU van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 betreffende energie-efficiëntie, tot wijziging van Richtlijnen 2009/125/EG en 2010/30/EU en houdende intrekking van de Richtlijnen 2004/8/EG en 2006/32/EG (PB L 315 van 14.11.2012, blz. 1).
( 18 ) Besluit 2011/278/EU van de Commissie van 27 april 2011 tot vaststelling van een voor de hele Unie geldende overgangsregeling voor de geharmoniseerde kosteloze toewijzing van emissierechten overeenkomstig artikel 10 bis van Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad (PB L 130 van 17.5.2011, blz. 1).
( 19 ) Besluit 2010/670/EU van de Commissie van 3 november 2010 tot vaststelling van criteria en maatregelen voor de financiering van commerciële demonstratieprojecten ter bevordering van de milieutechnisch veilige afvang en geologische opslag van CO2, alsook voor demonstratieprojecten ter bevordering van innovatieve technologieën voor hernieuwbare energie in het kader van het bij Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad vastgestelde systeem voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Gemeenschap (PB L 290 van 6.11.2010, blz. 39).
( 20 ) Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 (PB L 193 van 30.7.2018, blz. 1).
( 21 ) Verordening (EU) 2023/955 van het Europees Parlement en de Raad van 10 mei 2023 tot oprichting van een sociaal klimaatfonds en tot wijziging van verordening (EU) 2021/1060 (PB L 130 van 16.5.2023, blz. 1).
( 22 ) Besluit 2014/746/EU van de Commissie van 27 oktober 2014 tot vaststelling, overeenkomstig Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad, van een lijst van bedrijfstakken en deeltakdeeltakken waarvan wordt vermoed dat ze een significant risico op koolstoflekkage lopen, voor de periode 2015-2019 (PB L 308 van 29.10.2014, blz. 114).
( 23 ) Verordening (EU) 2020/852 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juni 2020 betreffende de totstandbrenging van een kader ter bevordering van duurzame beleggingen en tot wijziging van Verordening (EU) 2019/2088 (PB L 198 van 22.6.2020, blz. 13).
( 24 ) Verordening (EU) 2021/241 van het Europees Parlement en de Raad van 12 februari 2021 tot instelling van de herstel- en veerkrachtfaciliteit (PB L 57 van 18.2.2021, blz. 17).
( 25 ) Verordening (EU) nr. 1031/2010 van de Commissie van 12 november 2010 inzake de tijdstippen, het beheer en andere aspecten van de veiling van broeikasgasemissierechten overeenkomstig Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van een regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Gemeenschap (PB L 302 van 18.11.2010, blz. 1).
( 26 ) Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 (PB L 193 van 30.7.2018, blz. 1).
( 27 ) PB L 96 van 12.4.2003, blz. 16.
( 28 ) PB L 140 van 5.6.2009, blz. 114.
( 29 ) Uitvoeringsverordening (EU) 2018/2066 van de Commissie van 19 december 2018 inzake de monitoring en rapportage van de emissies van broeikasgassen overeenkomstig Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad en tot wijziging van Verordening (EU) nr. 601/2012 van de Commissie (PB L 334 van 31.12.2018, blz. 1).
( 30 ) Gedelegeerde Verordening (EU) 2019/1603 van de Commissie van 18 juli 2019 tot aanvulling van Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad wat betreft de door de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie aangenomen maatregelen voor de monitoring, rapportage en verificatie van luchtvaartemissies ter uitvoering van een wereldwijde marktgebaseerde maatregel (PB L 250 van 30.9.2019, blz. 10).
( 31 ) PB L 240 van 24.8.1992, blz. 1.
( 32 ) Verordening (EU) nr. 525/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 21 mei 2013 betreffende een bewakings- en rapportagesysteem voor de uitstoot van broeikasgassen en een rapportagemechanisme voor overige informatie op nationaal niveau en op het niveau van de Unie met betrekking tot klimaatverandering, en tot intrekking van Beschikking nr. 280/2004/EG (PB L 165 van 18.6.2013, blz. 13).
( 33 ) Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren (PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13).
( 34 ) PB L 123 van 12.5.2016, blz. 1.
( 35 ) PB L 275 van 25.10.2003, blz. 32.”
( 36 ) Verordening (EU) nr. 606/2010 van de Commissie van 9 juli 2010 inzake de goedkeuring van een vereenvoudigd instrument, ontwikkeld door de Europese Organisatie voor de veiligheid van de luchtvaart (Eurocontrol), voor de raming van het brandstofverbruik van bepaalde vliegtuigexploitanten met een geringe emissie (PB L 175 van 10.7.2010, blz. 25).
( 37 ) Richtlijn 2008/98/EG van het Europees Parlement en de Raad van 19 november 2008 betreffende afvalstoffen en tot intrekking van een aantal richtlijnen (PB L 312 van 22.11.2008, blz. 3).
( 38 ) Verordening (EU) 2018/842 van het Europees Parlement en de Raad van 30 mei 2018 betreffende bindende jaarlijkse broeikasgasemissiereducties door de lidstaten van 2021 tot en met 2030 teneinde bij te dragen aan klimaatmaatregelen om aan de toezeggingen uit hoofde van de Overeenkomst van Parijs te voldoen, en tot wijziging van Verordening (EU) nr. 525/2013 (PB L 156 van 19.6.2018, blz. 26).
( 39 ) Besluit (EU, Euratom) 2020/2053 van de Raad van 14 december 2020 betreffende het stelsel van eigen middelen van de Europese Unie en tot intrekking van Besluit 2014/335/EU, Euratom (PB L 424 van 15.12.2020, blz. 1).
( 40 ) Verordening (EG) nr. 401/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009 inzake het Europees Milieuagentschap en het Europees milieuobservatie- en -informatienetwerk (PB L 126 van 21.5.2009, blz. 13).