8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/1

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/2

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/2

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/3

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/3

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/3

1)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ (1) και αντιβαίνει στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον αποκλείει από τη βάση υπολογισμού του άρθρου 10α, παράγραφος 5, στοιχεία α' και β', τις εκπομπές τις οφειλόμενες αφενός σε απαέρια που παράγονται από υπαγόμενες στο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ εγκαταστάσεις και αφετέρου στη θερμότητα που χρησιμοποιείται από υπαγόμενες στο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ (2) εγκαταστάσεις και προέρχεται από εγκαταστάσεις συμπαραγωγής ενέργειας, εκπομπές ως προς τις οποίες η δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων επιτρέπεται δυνάμει του άρθρου 10α, παράγραφοι 1 και 4, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ και της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ (3);

2)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και αντιβαίνει στο άρθρο 3, στοιχεία ε' και κα', της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, αυτό καθαυτό και/ή σε συνδυασμό με το άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον ορίζει ότι συνιστούν εκπομπές προερχόμενες από «παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας» οι εκπομπές CO2 που οφείλονται αφενός σε απαέρια που παράγονται από υπαγόμενες στο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ εγκαταστάσεις και αφετέρου στη θερμότητα που χρησιμοποιείται από υπαγόμενες στο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ εγκαταστάσεις και προέρχεται από εγκαταστάσεις συμπαραγωγής ενέργειας;

3)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και προσκρούει στους σκοπούς της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον δημιουργεί ασυμμετρία αποκλείοντας από τη βάση υπολογισμού του άρθρου 10, παράγραφος 5, στοιχεία α' και β', τις εκπομπές τις οφειλόμενες στην καύση απαερίων και στη θερμότητα που παράγεται από συμπαραγωγή ενέργειας, ενώ επιτρέπεται η δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων σχετικών με τις εκπομπές αυτές δυνάμει του άρθρου 10α, παράγραφοι 1 και 4, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ και της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ;

4)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και αντιβαίνει στο άρθρο 290 ΣΛΕΕ και στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον το άρθρο 15, παράγραφος 3, της αποφάσεως τροποποιεί το άρθρο 10α, παράγραφος 5, στοιχεία α' και β', της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, αντικαθιστώντας την αναφορά σε «εγκαταστάσεις οι οποίες δεν καλύπτονται από την παράγραφο 3» με την αναφορά σε «εγκαταστάσεις οι οποίες δεν είναι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας»;

5)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και αντιβαίνει στο άρθρο 23, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον η απόφαση αυτή δεν εκδόθηκε βάσει της κανονιστικής διαδικασίας με έλεγχο που προβλέπεται στο άρθρο 5α της αποφάσεως 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου και το άρθρο 12 του κανονισμού 182/2011/ΕΕ;

6)

Έχει το άρθρο 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έννοια ότι αποκλείει τη διατήρηση δωρεάν κατανομών που πραγματοποιήθηκαν βάσει παράνομου υπολογισμού διατομεακού διορθωτικού συντελεστή;

7)

Έχει το άρθρο 10α της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, αυτό καθαυτό και/ή σε συνδυασμό με το άρθρο 15, παράγραφος 3, της αποφάσεως 2011/287/ΕΕ, την έννοια ότι αποκλείει την εφαρμογή εθνικής ρυθμίσεως σύμφωνα με την οποία ο παρανόμως υπολογισθείς ενιαίος διατομεακός διορθωτικός συντελεστής, όπως αυτός ορίζεται στο άρθρο 4 της αποφάσεως 2013/448/ΕΕ και στο παράρτημα ΙΙ αυτής, εφαρμόζεται στις περιπτώσεις δωρεάν κατανομής εντός κράτους μέλους;

8)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και αντιβαίνει στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον καταλαμβάνει μόνον εκπομπές από εγκαταστάσεις που περιλήφθηκαν στο κοινοτικό σύστημα από το έτος 2008, κατά τρόπο που αποκλείει τις εκπομπές από δραστηριότητες οι οποίες περιλαμβάνονται στο κοινοτικό σύστημα από το έτος 2008 (στο τροποποιημένο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ), όταν αυτές οι δραστηριότητες έλαβαν χώρα σε εγκαταστάσεις που περιλαμβάνονταν στο κοινοτικό σύστημα ήδη πριν το έτος 2008;

9)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και αντιβαίνει στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον καταλαμβάνει μόνον εκπομπές από εγκαταστάσεις που περιλήφθηκαν στο κοινοτικό σύστημα από το έτος 2013, κατά τρόπο που αποκλείει τις εκπομπές από δραστηριότητες που περιλαμβάνονται στο κοινοτικό σύστημα από το έτος 2013 (στο τροποποιημένο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ), όταν αυτές οι δραστηριότητες έλαβαν χώρα σε εγκαταστάσεις που περιλαμβάνονταν στο κοινοτικό σύστημα ήδη πριν το έτος 2013;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/5

1)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ (1) και αντιβαίνει στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον αποκλείει από τη βάση υπολογισμού του άρθρου 10α, παράγραφος 5, στοιχεία α' και β', τις εκπομπές τις οφειλόμενες αφενός σε απαέρια που παράγονται από υπαγόμενες στο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ εγκαταστάσεις και αφετέρου στη θερμότητα που χρησιμοποιείται από υπαγόμενες στο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ (2) εγκαταστάσεις και προέρχεται από εγκαταστάσεις συμπαραγωγής ενέργειας, εκπομπές ως προς τις οποίες η δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων επιτρέπεται δυνάμει του άρθρου 10α, παράγραφοι 1 και 4, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ και της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ (3);

2)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και αντιβαίνει στο άρθρο 3, στοιχεία ε' και κα', της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, αυτό καθαυτό και/ή σε συνδυασμό με το άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον ορίζει ότι συνιστούν εκπομπές προερχόμενες από «παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας» οι εκπομπές CO2 που οφείλονται αφενός σε απαέρια που παράγονται από υπαγόμενες στο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ εγκαταστάσεις και αφετέρου στη θερμότητα που χρησιμοποιείται από υπαγόμενες στο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ εγκαταστάσεις και προέρχεται από εγκαταστάσεις συμπαραγωγής ενέργειας;

3)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και προσκρούει στους σκοπούς της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον δημιουργεί ασυμμετρία αποκλείοντας από τη βάση υπολογισμού του άρθρου 10, παράγραφος 5, στοιχεία α' και β', τις εκπομπές τις οφειλόμενες στην καύση απαερίων και στη θερμότητα που παράγεται από συμπαραγωγή ενέργειας, ενώ επιτρέπεται η δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων σχετικών με τις εκπομπές αυτές δυνάμει του άρθρου 10α, παράγραφοι 1 και 4, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ και της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ;

4)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και αντιβαίνει στο άρθρο 290 ΣΛΕΕ και στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον το άρθρο 15, παράγραφος 3, της αποφάσεως τροποποιεί το άρθρο 10α, παράγραφος 5, στοιχεία α' και β', της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, αντικαθιστώντας την αναφορά σε «εγκαταστάσεις οι οποίες δεν καλύπτονται από την παράγραφο 3» με την αναφορά σε «εγκαταστάσεις οι οποίες δεν είναι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας»;

5)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και αντιβαίνει στο άρθρο 23, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον η απόφαση αυτή δεν εκδόθηκε βάσει της κανονιστικής διαδικασίας με έλεγχο που προβλέπεται στο άρθρο 5α της αποφάσεως 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου και το άρθρο 12 του κανονισμού 182/2011/ΕΕ;

6)

Έχει το άρθρο 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έννοια ότι αποκλείει τη διατήρηση δωρεάν κατανομών που πραγματοποιήθηκαν βάσει παράνομου υπολογισμού διατομεακού διορθωτικού συντελεστή;

7)

Έχει το άρθρο 10α της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, αυτό καθαυτό και/ή σε συνδυασμό με το άρθρο 15, παράγραφος 3, της αποφάσεως 2011/287/ΕΕ, την έννοια ότι αποκλείει την εφαρμογή εθνικής ρυθμίσεως σύμφωνα με την οποία ο παρανόμως υπολογισθείς ενιαίος διατομεακός διορθωτικός συντελεστής, όπως αυτός ορίζεται στο άρθρο 4 της αποφάσεως 2013/448/ΕΕ και στο παράρτημα ΙΙ αυτής, εφαρμόζεται στις περιπτώσεις δωρεάν κατανομής εντός κράτους μέλους;

8)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και αντιβαίνει στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον καταλαμβάνει μόνον εκπομπές από εγκαταστάσεις που περιλήφθηκαν στο κοινοτικό σύστημα από το έτος 2008, κατά τρόπο που αποκλείει τις εκπομπές από δραστηριότητες οι οποίες περιλαμβάνονται στο κοινοτικό σύστημα από το έτος 2008 (στο τροποποιημένο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ), όταν αυτές οι δραστηριότητες έλαβαν χώρα σε εγκαταστάσεις που περιλαμβάνονταν στο κοινοτικό σύστημα ήδη πριν το έτος 2008;

9)

Είναι άκυρη η απόφαση 2013/448/ΕΕ και αντιβαίνει στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον καταλαμβάνει μόνον εκπομπές από εγκαταστάσεις που περιλήφθηκαν στο κοινοτικό σύστημα από το έτος 2013, κατά τρόπο που αποκλείει τις εκπομπές από δραστηριότητες που περιλαμβάνονται στο κοινοτικό σύστημα από το έτος 2013 (στο τροποποιημένο παράρτημα Ι της οδηγίας 2003/87/ΕΚ), όταν αυτές οι δραστηριότητες έλαβαν χώρα σε εγκαταστάσεις που περιλαμβάνονταν στο κοινοτικό σύστημα ήδη πριν το έτος 2013;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/6

1)

Αντιβαίνει στις διατάξεις της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ (1) η επιβολή φόρου κύκλου εργασιών κατά την εισαγωγή, αγαθών που επανεξάγονται ως μη κοινοτικά εμπορεύματα, για τα οποία γεννάται, ωστόσο, τελωνειακή οφειλή εξαιτίας παραβάσεως της υποχρεώσεως του άρθρου 204 του τελωνειακού κώδικα (2) –εδώ: καθυστερημένη εκπλήρωση της υποχρεώσεως άμεσης καταχωρίσεως στην προβλεπόμενη προς τούτο λογιστική αποθήκη της εξόδου του εμπορεύματος από την οικεία αποθήκη τελωνειακής αποταμιεύσεως, το αργότερο κατά τη στιγμή της ως άνω εξόδου;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

2)

Επιτάσσουν οι διατάξεις της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ σε τέτοιες περιπτώσεις την επιβολή φόρου κύκλου εργασιών κατά την εισαγωγή των αγαθών ή εναπόκειται αυτό στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών;

και

3)

Οφείλει ο διαχειριστής της αποθήκης τελωνειακής αποταμιεύσεως, ο οποίος στο πλαίσιο υφιστάμενης σχέσεως παροχής υπηρεσιών αποθηκεύει στην τελωνειακή του αποθήκη ένα αγαθό προερχόμενο από τρίτο κράτος, για το οποίο δεν έχει εξουσία διαθέσεως, φόρο προστιθέμενης αξίας επί των εισαγωγών, εξαιτίας παραβάσεως της υποχρεώσεώς του από το άρθρο 10, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 204, παράγραφος 1, του τελωνειακού κώδικα, ακόμη και στην περίπτωση που το αγαθό δεν χρησιμοποιείται για τις ανάγκες των φορολογούμενων πράξεών του;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/7

—

Θεωρείται ότι ο φόρος προστιθέμενης αξίας κατά την εισαγωγή αγαθών που επανεξάγονται ως μη κοινοτικά εμπορεύματα υπό τελωνειακή επιτήρηση, για τα οποία έχει γεννηθεί, ωστόσο, τελωνειακή οφειλή εξαιτίας παραβάσεως της υποχρεώσεως του άρθρου 204 του τελωνειακού κώδικα (1) —εδώ: παράλειψη εμπρόθεσμης εκκαθαρίσεως του καθεστώτος εξωτερικής κοινοτικής διαμετακομίσεως μέσω της προσκομίσεως των αγαθών προς έλεγχο στο αρμόδιο τελωνείο προορισμού πριν τη μεταφορά τους σε τρίτη χώρα— δεν οφείλεται νομίμως κατά την έννοια του άρθρου 236, παράγραφος 1, του τελωνειακού κώδικα σε συνδυασμό με τις διατάξεις της οδηγίας 2006/112/ΕΚ (2), ιδίως εάν ως οφειλέτης εκληφθεί εκείνος που υπείχε τη μη τηρηθείσα υποχρέωση, χωρίς να έχει την εξουσία διαθέσεως των αγαθών;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/8

1)

Πρέπει να ερμηνευθεί το δίκαιο της Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 1, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 98/59/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998, για προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις (1), υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνικές διατάξεις ή πρακτικές, οι οποίες, κατά τον προβλεπόμενο σε αυτήν τη διάταξη υπολογισμό του αριθμού του απασχολούμενου προσωπικού, δεν λαμβάνουν υπόψη μέλος του διοικητικού συμβουλίου κεφαλαιουχικής εταιρίας, ακόμη και αν η δραστηριότητά του ασκείται, κατά τη διάρκεια ορισμένης χρονικής περιόδου, υπό τη διεύθυνση και τον έλεγχο άλλου οργάνου της οικείας εταιρίας και εφόσον, ως αντάλλαγμα για τη δραστηριότητά του αυτή, εισπράττει αμοιβή και δεν κατέχει μερίδιο στην εταιρία;

2)

Πρέπει να ερμηνευθεί το δίκαιο της Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 1, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 98/59/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998, για προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις, υπό την έννοια ότι επιτάσσει, κατά τον προβλεπόμενο σε αυτήν τη διάταξη υπολογισμό του αριθμού των απασχολούμενων, να συνυπολογίζονται ως εργαζόμενοι και τα πρόσωπα τα οποία, χωρίς να λαμβάνουν αμοιβή από τον εργοδότη, ωστόσο χρηματοδοτούνται και αναγνωρίζονται από τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες για την ενίσχυση της απασχόλησης και ασκούνται στην πράξη, ώστε να αποκτήσουν γνώσεις ή να εμβαθύνουν τις γνώσεις τους ή να παρακολουθήσουν πρόγραμμα επαγγελματικής καταρτίσεως («πρακτική άσκηση»), ή μήπως επαφίεται στα κράτη μέλη να θεσπίσουν εθνικές νομοθετικές διατάξεις ή να διαμορφώσουν πρακτικές επ’ αυτού;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/8

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/9

—

Υποχρεούται κάποιος καλλιεργητής, ο οποίος χωρίς να έχει συνάψει σχετική σύμβαση με τον κάτοχο κοινοτικού δικαιώματος επί φυτικής ποικιλίας έκανε χρήση πολλαπλασιαστικού υλικού προστατευόμενης ποικιλίας το οποίο απέκτησε μέσω φυτεύσεως, να καταβάλει εύλογη αποζημίωση σύμφωνα με το άρθρο 94, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 2100/94 (1) του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 1994, για τα κοινοτικά δικαιώματα επί φυτικών ποικιλιών, και, εφόσον έχει ενεργήσει με δόλο ή αμέλεια, να αποκαταστήσει την περαιτέρω ζημία η οποία προξενήθηκε από την προσβολή των δικαιωμάτων επί φυτικών ποικιλιών σύμφωνα με το άρθρο 94, παράγραφος 2, του ίδιου κανονισμού, ακόμη και ενόσω δεν έχει ακόμη εκπληρώσει την υποχρέωση την οποία υπέχει κατ’ άρθρο 14, παράγραφος 3, τέταρτη περίπτωση, του εν λόγω κανονισμού σε συνδυασμό με τα άρθρα 5 επ. του κανονισμού (ΕΚ) 1768/95 (2) της Επιτροπής, της 24ης Ιουλίου 1995, για τη θέσπιση εκτελεστικών κανόνων σχετικά με την γεωργική εξαίρεση που προβλέπει το άρθρο 14, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 2100/94, προς καταβολή δίκαιης αμοιβής (δικαιώματα φυτεύσεως) κατά το χρόνο πραγματικής χρήσεως του προϊόντος συγκομιδής για σκοπούς αναπαραγωγής στον αγρό;

—

Σε περίπτωση που στο πρώτο ερώτημα δοθεί η απάντηση ότι ο καλλιεργητής δύναται να εκπληρώσει την υποχρέωση καταβολής δικαιωμάτων φυτεύσεως ακόμη και μετά την πραγματική χρήση του προϊόντος συγκομιδής για σκοπούς αναπαραγωγής στον αγρό: πρέπει οι προμνησθείσες διατάξεις να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι τάσσουν προθεσμία εντός της οποίας ο καλλιεργητής που έκανε χρήση πολλαπλασιαστικού υλικού προστατευόμενης ποικιλίας αποκτηθέντος μέσω φυτεύσεως οφείλει να εκπληρώσει την υποχρέωση την οποία υπέχει για καταβολή δικαιωμάτων φυτεύσεως, ούτως ώστε να θεωρηθεί ότι ήταν «εξουσιοδοτημένος» να διενεργήσει την εν λόγω φύτευση κατά την έννοια του άρθρου 94, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 2100/94 σε συνδυασμό με το άρθρο 14 του εν λόγω κανονισμού;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/10

1)

Έχει ο κανονισμός (ΕΚ) 1896/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για τη θέσπιση διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής (1), την έννοια ότι ο καθού μπορεί να ζητήσει την επανεξέταση της ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής, σύμφωνα με το άρθρο 20, παράγραφος 2, του κανονισμού, ακόμη και όταν η διαταγή πληρωμής του επιδόθηκε μεν νόμιμα, πλην όμως, βάσει των στοιχείων που περιλαμβάνονται στο έντυπο της αιτήσεως σχετικά με τη δικαιοδοσία, έχει εκδοθεί από αναρμόδιο δικαστήριο;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις κατά το άρθρο 20, παράγραφος 2, του κανονισμού 1896/2006, σύμφωνα με την αιτιολογική σκέψη 25 της ανακοινώσεως COD 2004/0055 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 7ης Φεβρουαρίου 2006, ακόμη και όταν η έκδοση ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής βασίστηκε σε στοιχεία που παρείχε ο αιτών στο έντυπο, τα οποία μπορεί να αποδειχθούν εκ των υστέρων εσφαλμένα, ιδίως δε όταν από αυτά εξαρτάται η αρμοδιότητα του δικαστηρίου;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/10

1)

Έχουν το άρθρο 4, παράγραφος 1, και το άρθρο 5 της οδηγίας 98/70/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 1998, σχετικά με την ποιότητα των καυσίμων βενζίνης και ντίζελ και την τροποποίηση της οδηγίας 93/12/ΕΟΚ του Συμβουλίου (1), την έννοια ότι, πέραν των κριτηρίων ποιότητας που ορίζονται στην εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία έχει θεσπισθεί δυνάμει της εν λόγω οδηγίας, δεν μπορούν να επιβληθούν στον προμηθευτή καυσίμων, βάσει άλλης εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως, κριτήρια ποιότητας προβλεπόμενα σε εθνικό πρότυπο και συμπληρωματικά σε σχέση με τα προβλεπόμενα στην οδηγία;

2)

Έχει το άρθρο 1, σημεία 6 και 11, της οδηγίας 98/34/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1998, για την καθιέρωση μιας διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών προτύπων και κανονισμών [και των κανόνων σχετικά με τις υπηρεσίες της κοινωνίας των πληροφοριών] (2), την έννοια ότι, σε περίπτωση που τελεί σε ισχύ τεχνικός κανόνας (εν προκειμένω, υπουργική απόφαση εκδοθείσα δυνάμει νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως), η εφαρμογή εθνικού προτύπου θεσπισθέντος στο ίδιο πλαίσιο δύναται να είναι αποκλειστικώς προαιρετική, ήτοι η υποχρεωτική εφαρμογή του δεν μπορεί να θεσπισθεί διά νόμου;

3)

Πληροί το κριτήριο της θέσεως του εθνικού προτύπου στη διάθεση του κοινού, όπως ορίζεται στο [άρθρο 1], σημείο 6, της οδηγίας 98/34/ΕΚ, πρότυπο το οποίο, κατά τον χρόνο υποχρεωτικής εφαρμογής του σύμφωνα με τη διοικητική αρχή, δεν είναι διαθέσιμο στην εθνική γλώσσα;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/11

1)

Το ποσό του διοικητικού προστίμου που επιβάλλεται δυνάμει του άρθρου 5/Α του νόμου XLVIII, εκτελεστικού του κανονισμού (ΕΚ) 1889/2005 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Οκτωβρίου 2005, σχετικά με τους ελέγχους ρευστών διαθεσίμων που εισέρχονται ή εξέρχονται από την Κοινότητα (στο εξής: εθνικός εκτελεστικός νόμος), ικανοποιεί την απαίτηση του άρθρου 9, παράγραφος 1, του αναφερθέντος κανονισμού, σύμφωνα με την οποία οι κυρώσεις που θεσπίζει το εθνικό δίκαιο πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αποτρεπτικές και, ταυτόχρονα, ανάλογες προς την διαπραχθείσα παράβαση νόμου και τον επιδιωκόμενο σκοπό;

2)

Αντίκειται το άρθρο 5/Α του εθνικού εκτελεστικού νόμου, συνεπεία του ύψους των προστίμων που επιβάλλει, στην απαγόρευση συγκαλυμμένων περιορισμών της ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων που επιβάλλει η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το άρθρο 65, παράγραφος 3, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/12

1)

Είναι αντίθετη προς το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης η βεβαίωση ΦΠΑ λόγω μετακυλίσεως, χωρίς καμία προσαύξηση, από ιδιωτική εταιρία παροχής υποδομών για τη διανομή φυσικού αερίου σε εταιρία προς την οποία παρέχει τις υπηρεσίες της, των ποσών που αντιστοιχούν στα τέλη χρήσεως του υπεδάφους, τα οποία καταβάλλονται στους δήμους στους οποίους βρίσκονται οι αγωγοί που αποτελούν τις υποδομές αυτές;

2)

Δεδομένου ότι οι τοπικές αρχές βεβαιώνουν τα τέλη χρήσεως του υπεδάφους στο πλαίσιο της ασκήσεως δημόσιας εξουσίας χωρίς να περιλαμβάνουν σε αυτά ΦΠΑ, είναι αντίθετη προς το δίκαιο της Ένωσης η βεβαίωση ΦΠΑ λόγω της μετακυλίσεως των καταβληθέντων ποσών που αντιστοιχούν σε αυτά τα τέλη από ιδιωτική εταιρία παροχής υποδομών διανομής φυσικού αερίου σε εταιρία προς την οποία παρέχει τις υπηρεσίες της;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/12

1)

Πώς πρέπει να ερμηνευθεί η έννοια του συμβάντος στη δέκατη τέταρτη αιτιολογική σκέψη [του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημιώσεως των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση αρνήσεως επιβιβάσεως και ματαιώσεως ή μεγάλης καθυστερήσεως της πτήσεως και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 295/91];

2)

Λαμβανομένης υπόψη της σκέψεως 22 της αποφάσεως Wallentin (2), οι έκτακτες περιστάσεις κατά την έννοια της προαναφερθείσας δέκατης τέταρτης αιτιολογικής σκέψεως δεν συμπίπτουν με τις περιπτώσεις που απαριθμούνται ενδεικτικά στη δεύτερη περίοδο της δέκατης τέταρτης αιτιολογικής σκέψεως και οι οποίες περιπτώσεις χαρακτηρίζονται από το Δικαστήριο, στη σκέψη 22, ως γεγονότα. Είναι αληθές ότι τα γεγονότα κατά την έννοια της προαναφερθείσας σκέψεως 22 δεν είναι τα ίδια με το συμβάν κατά τη δέκατη τέταρτη αιτιολογική σκέψη;

3)

Τι περιεχόμενο πρέπει να δοθεί στην έννοια των εκτάκτων περιστάσεων οι οποίες συνδέονται με το συμβάν των «απροσδόκητων ελλείψεων στην ασφάλεια της πτήσης» κατά την έννοια της προαναφερθείσας δέκατης τέταρτης αιτιολογικής σκέψεως και οι οποίες, κατά τη σκέψη 23 της αποφάσεως Wallentin, δεν μπορούν να συνιστούν αφ’ εαυτών, ως απροσδόκητες ελλείψεις στην ασφάλεια της πτήσεως, έκτακτες περιστάσεις, αλλά, λαμβανομένης υπόψη της σκέψεως 22, μπορούν μόνο να οδηγήσουν στη δημιουργία τέτοιων περιστάσεων;

4)

Κατά τη σκέψη 23 της αποφάσεως Wallentin, τεχνικό πρόβλημα μπορεί να συμπεριληφθεί στις «απροσδόκητες ελλείψεις στην ασφάλεια της πτήσης» και επομένως αποτελεί «γεγονός» κατά την έννοια της σκέψεως 22 της αποφάσεως Wallentin· κατά τη σκέψη 23 της αποφάσεως Wallentin, οι περιστάσεις που συνδέονται με το γεγονός αυτό μπορούν να χαρακτηριστούν ως έκτακτες αν αφορούν γεγονός το οποίο δεν συνδέεται αναπόσπαστα με την κανονική άσκηση της δραστηριότητας του οικείου αερομεταφορέα και διέφυγε τον αποτελεσματικό έλεγχο του τελευταίου λόγω της φύσεως ή των αιτιών του· κατά τη σκέψη 24, η επίλυση τεχνικού προβλήματος οφειλόμενου σε έλλειψη συντηρήσεως συνιστά στοιχείο αναπόσπαστα συνδεόμενο με [σελ. 8 του πρωτοτύπου] την κανονική άσκηση της δραστηριότητας του αερομεταφορέα· για τον λόγο αυτόν, κατά τη σκέψη 25 της αποφάσεως Wallentin, τέτοια τεχνικά προβλήματα δεν μπορούν να αποτελέσουν έκτακτες περιστάσεις. Από τις σκέψεις αυτές φαίνεται να προκύπτει ότι τεχνικό πρόβλημα το οποίο περιλαμβάνεται στις «απροσδόκητες ελλείψεις στην ασφάλεια της πτήσης» αποτελεί ταυτόχρονα γεγονός το οποίο μπορεί να συνδέεται με έκτακτες περιστάσεις, και μάλιστα να αποτελέσει έκτακτη περίσταση. Πώς πρέπει να ερμηνευθούν οι σκέψεις 22 έως 25 της αποφάσεως Wallentin έτσι ώστε να αρθεί αυτή η φαινομενική αντίφαση;

5)

Η φράση «στοιχείο αναπόσπαστα συνδεόμενο με την κανονική άσκηση της δραστηριότητας του αερομεταφορέα» ερμηνεύεται στη νομολογία των πρωτοβάθμιων δικαστηρίων συστηματικά ως: «συνδεόμενο με τις συνήθεις δραστηριότητες αεροπλοΐας» –ερμηνεία που άλλωστε στοιχεί με την ολλανδική λέξη «inherent» (που δεν είναι το πρωτότυπο κείμενο της αποφάσεως)– έτσι ώστε, για παράδειγμα, ούτε συγκρούσεις με πτηνά ή νέφη τέφρας να θεωρούνται γεγονότα κατά την έννοια της σκέψεως 23 της αποφάσεως Wallentin. Σε άλλες αποφάσεις τονίζεται η φράση «διέφυγε τον αποτελεσματικό έλεγχο του [οικείου αερομεταφορέα] λόγω της φύσεως ή των αιτιών του γεγονότος», επίσης στη σκέψη 23 της αποφάσεως Wallentin. Νοείται με τη φράση «στοιχείο αναπόσπαστα συνδεόμενο με» ότι μόνον γεγονότα δυνάμενα να ελεγχθούν πραγματικά από τον αερομεταφορέα εμπίπτουν στην έννοια αυτή;

6)

Πώς πρέπει να αναγνωσθεί η αιτιολογική σκέψη 26 της αποφάσεως Wallentin, ή πώς πρέπει να ερμηνευθεί η σκέψη αυτή, υπό το πρίσμα της απαντήσεως του Δικαστηρίου στα πέμπτο ερωτήματα 4 και 5;

7)

8)

Ο αερομεταφορέας μπορεί να επικαλεστεί έκτακτες περιστάσεις μόνον αν μπορεί να αποδείξει ότι η ακύρωση/καθυστέρηση προκλήθηκε από έκτακτες περιστάσεις οι οποίες δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν ακόμη και αν είχαν ληφθεί όλα τα εύλογα μέτρα. Είναι ορθό το συμπέρασμα ότι η λήψη όλων των εύλογων μέτρων έχει ως σκοπό την αποτροπή της επελεύσεως έκτακτων περιστάσεων, αλλά όχι τη λήψη μέτρων προκειμένου η καθυστέρηση να περιοριστεί εντός του προβλεπόμενου στο άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο γ', σημείο iii, του κανονισμού 261/2004, σε συνδυασμό με τις σκέψεις 57 έως 61 της αποφάσεως Sturgeon (C-402/07) (3), ορίου των 3 ωρών;

9)

Κατ’ αρχήν, δύναται να ληφθούν υπόψη δύο είδη μέτρων προκειμένου να περιοριστούν οι καθυστερήσεις έως 3 ώρες, δηλαδή, αφενός, η τήρηση αποθέματος από ανταλλακτικά σε περισσότερες τοποθεσίες ανά τον κόσμο, συνεπώς όχι μόνον στον αερολιμένα βάσεως του αερομεταφορέα, και, αφετέρου, η σε άλλη πτήση μεταφορά των επιβατών της πτήσεως που έχει καθυστέρηση. Μπορούν οι αερομεταφορείς κατά τον καθορισμό της ποσότητας του αποθέματος το οποίο αυτοί τηρούν καθώς και των σχετικών τοποθεσιών, να βασίζονται στο τι είθισται στον κόσμο της αεροπλοΐας, ακόμη και για τις εταιρείες που μόνον εν μέρει εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού;

10)

Πρέπει ο δικαστής κατά την απάντηση στο ερώτημα αν ελήφθησαν όλα τα εύλογα μέτρα για τον περιορισμό της καθυστερήσεως που επήλθε ως αποτέλεσμα τεχνικών προβλημάτων τα οποία επηρεάζουν τις ελλείψεις στην ασφάλεια της πτήσεως, να λάβει υπόψη περιστάσεις οι οποίες μεγεθύνουν τα αποτελέσματα της καθυστερήσεως, όπως την περίσταση ότι το αεροσκάφος που παρουσίασε τα τεχνικά προβλήματα, έως ότου, όπως εν προκειμένω, επιστρέψει στη βάση του, πρέπει να προσεγγίσει περισσότερους του ενός αερολιμένες και ως εκ τούτου μπορεί να προκύψει σώρευση χαμένου χρόνου;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/14

—

να αναιρέσει το σημείο 2 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως, με το οποίο απορρίπτεται η προσφυγή κατά τα λοιπά,

—

να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για να την επανεξετάσει, λαμβάνοντας υπόψη τις οδηγίες του Δικαστηρίου σχετικά με το εφαρμοστέο δίκαιο,

—

να καταδικάσει το αντίδικο στα δικαστικά έξοδα των δικών ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/15

1)

Έχει το άρθρο 1, παράγραφος 2, της αποφάσεως 2011/5/CE (1) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 28ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με τη φορολογική απόσβεση χρηματοοικονομικού εμπορικού κεφαλαίου για τη συμμετοχή σε ξένο μετοχικό κεφάλαιο με τον αριθμό C45/07, την έννοια ότι η δικαιολογημένη εμπιστοσύνη που αναγνωρίζεται με την απόφαση αυτήν και υπό τους όρους υπό τους οποίους οριοθετείται ως προς τη φορολογική απαλλαγή της αποσβέσεως της χρηματοοικονομικής υπεραξίας του άρθρου 12, παράγραφος 5, του νόμου περί φορολογίας εταιριών τυγχάνει εφαρμογής σε σχέση με τις έμμεσες αποκτήσεις συμμετοχών στο μετοχικό κεφάλαιο μη εγκατεστημένων στην ημεδαπή εταιριών μέσω της άμεσης εξαγοράς μη εγκατεστημένης στην ημεδαπή εταιρίας χαρτοφυλακίου;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, είναι άκυρη η απόφαση της Επιτροπής C(2013) 4399 final, της 17ης Ιουλίου 2013, εκδοθείσα στο πλαίσιο της διαδικασίας ελέγχου των κρατικών ενισχύσεων SA.35550 (13/C) (πρώην 13/NN, πρώην 12/CP) — Φορολογική απόσβεση οικονομικής υπεραξίας για απόκτηση συμμετοχών σε αλλοδαπή εταιρεία, με την οποία αποφασίστηκε η κίνηση της διαδικασίας του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ λόγω παραβάσεως του άρθρου αυτού και του κανονισμού 659/1999 (2) του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (νυν άρθρου 108 ΣΛΕΕ);

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/16

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/16

1)

Έχουν το άρθρο 2, σημείο 1, το άρθρο 4, παράγραφοι 1 και 2, το άρθρο 5, παράγραφος 1, καθώς και το άρθρο 10, παράγραφοι 1 και 2, της έκτης οδηγίας 77/388/EΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (1) (όπως τροποποιήθηκε και ισχύει· στο εξής: έκτη οδηγία), την έννοια ότι συνιστά παράδοση αγαθών η πράξη η οποία διενεργήθηκε υπό συνθήκες, όπως οι επίμαχες στην εκκρεμή ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου υπόθεση, στο πλαίσιο της οποίας ούτε ο υποκείμενος στον φόρο ούτε οι φορολογικές αρχές είναι σε θέση να προσδιορίσουν την ταυτότητα του πραγματικού προμηθευτή αγαθού;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: έχουν το άρθρο 17, παράγραφος 2, στοιχείο α', το άρθρο 18, παράγραφος 1, στοιχείο α', καθώς και το άρθρο 22, παράγραφος 3, της έκτης οδηγίας την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνικές διατάξεις κατά τις οποίες –υπό συνθήκες, όπως οι επίμαχες στην εκκρεμή ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου υπόθεση– ο υποκείμενος στον φόρο δεν μπορεί να προβεί στην έκπτωση του φόρου επί των εισροών επειδή το τιμολόγιο εκδόθηκε από πρόσωπο το οποίο δεν είναι ο πραγματικός προμηθευτής του αγαθού και δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί η ταυτότητα του πραγματικού προμηθευτή του αγαθού και να του επιβληθεί η υποχρέωση να καταβάλει τον φόρο ή να κατονομάσει το πρόσωπο το οποίο έχει τη σχετική υποχρέωση επί τη βάσει του άρθρου 21, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της έκτης οδηγίας λόγω της εκδόσεως του τιμολογίου;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/17

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/18

1)

Πρέπει ο κανονισμός 261/2004 (1) να ερμηνεύεται, λαμβανομένης υπόψη της δέκατης πέμπτης αιτιολογικής σκέψεως, υπό την έννοια ότι η συνδρομή έκτακτης περιστάσεως, η οποία ωθεί τους αερομεταφορείς να εκτρέψουν σκοπίμως ορισμένες πτήσεις από την προγραμματισμένη πορεία τους προκειμένου να αναπληρώσουν κατ’ αρχάς τις πτήσεις που επηρεάσθηκαν άμεσα από την έκτακτη περίσταση, δύναται να δικαιολογήσει καθυστέρηση κατά την έννοια του άρθρου 5 του κανονισμού και να απαλλάξει από την υποχρέωση αποζημιώσεως των επιβατών κατά το άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 261/2004 τον αερομεταφορέα του οποίου η πτήση πραγματοποιήθηκε μόνον αφού κατέστη δυνατή η εξάλειψη των εν λόγω περιστάσεων και η αναπλήρωση όλων των πτήσεων;

2)

Πρέπει, συναφώς, το άρθρο 5, παράγραφος 3, του κανονισμού 261/2004 να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι ο αερομεταφορέας που εκτελεί πτήσεις βάσει συστήματος διαρκούς κυκλοφορίας των αεροσκαφών έχει λάβει όλα τα εύλογα μέτρα και, ως εκ τούτου, απαλλάσσεται από την υποχρέωση αποζημιώσεως, εφόσον μεταφέρει κατά προτεραιότητα τους επιβάτες των οποίων η πτήση έχει καθυστερήσει ήδη σημαντικά, ως άμεση συνέπεια έκτακτης περιστάσεως, με τα αεροσκάφη που χρησιμοποιούνται υπό κανονικές συνθήκες για την εκτέλεση άλλων πτήσεων στο πλαίσιο του συστήματος διαρκούς κυκλοφορίας;

3)

Πρέπει να γίνει δεκτό, υπό το πρίσμα της δέκατης πέμπτης αιτιολογικής σκέψεως, ότι οι έκτακτες περιστάσεις αφορούν μόνον το αεροσκάφος που επηρεάσθηκε άμεσα από απεργία η οποία μπορεί να έχει επιπτώσεις σε μία ή περισσότερες πτήσεις του ή αφορούν οι περιστάσεις αυτές ευρύτερο κύκλο αεροσκαφών;

4)

Επιτρέπεται στον αερομεταφορέα, στο πλαίσιο της λήψεως όλων των εύλογων μέτρων κατά το άρθρο 5, παράγραφος 3, του κανονισμού 261/2004, να χρησιμοποιεί αεροσκάφη που δεν έχουν επηρεασθεί, προκειμένου να ελαχιστοποιήσει τις επιπτώσεις της απεργίας για τους άμεσα θιγόμενους επιβάτες και κατ’ αυτόν τον τρόπο να κατανείμει τις εν λόγω επιπτώσεις σε μεγαλύτερο αριθμό αεροσκαφών και επιβατών;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/18

1)

Το γεγονός ότι κράτος μέλος ενέχεται σε αποζημίωση λόγω παραβιάσεως του δικαίου της Ένωσης αποκλείει την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αστικής ευθύνης κατά του οργάνου του δημοσίου το οποίο τέλεσε πράγματι την παράβαση κατά την εκδίκαση αγωγής αποζημιώσεως που ασκήθηκε στη βάση αυτή;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, αποκλείει το άρθρο 10, παράγραφος 3, του κανονισμού (EΚ) 561/2006 (1) την έκδοση από κράτος μέλος ρυθμίσεως κατά την οποία, σε περίπτωση παραβάσεως των υποχρεώσεων που επιβάλλει ο κανονισμός, η κύρωση μπορεί να επιβληθεί, πέραν ή αντί της μεταφορικής εταιρίας, στον οδηγό που τέλεσε πράγματι την επίμαχη παράβαση;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, πρέπει να θεωρηθεί ότι προσκρούει καταφανώς στο δίκαιο της Ένωσης απόφαση εθνικού διοικητικού δικαστηρίου που δεν βασίσθηκε στο άρθρο 10, παράγραφος 3, του κανονισμού 561/2006, αλλά στην αντίθετο προς αυτό εθνική ρύθμιση;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/19

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/20

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2014, T-46/10, ή

—

επικουρικώς, να ακυρώσει ή να μειώσει ουσιωδώς το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα, ή

—

να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να κρίνει εκ νέου επ’ αυτής, και

—

σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας τόσο για την πρωτόδικη όσο και για την αναιρετική δίκη.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/21

1)

Εξαιρείται κατ’ άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο θ', της οδηγίας 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά (1), η επαγγελματική δραστηριότητα του καπνοδοχοκαθαριστή στο σύνολό της από το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω οδηγίας για τον λόγο ότι οι καπνοδοχοκαθαριστές εκτελούν και καθήκοντα τα οποία εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της πυροσβεστικής υπηρεσίας (έλεγχος πυρασφάλειας, γνωμοδοτήσεις στο πλαίσιο πολεοδομικών διαδικασιών κ.λπ.);

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

2)

Συμβιβάζεται μία εθνική ρύθμιση, κατά την οποία η ισχύς της άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος του καπνοδοχοκαθαριστή περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη «περιοχή δραστηριοποιήσεως καπνοδοχοκαθαριστή», με το άρθρο 10, παράγραφος 4, και το άρθρο 15, παράγραφοι 1, 2, στοιχείο α', και 3, της οδηγίας;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/21

1)

Έχει το άρθρο 263, τέταρτο εδάφιο, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έννοια ότι οι φορείς εκμεταλλεύσεως εγκαταστάσεων στις οποίες από το 2013 και έπειτα έχουν εφαρμογή οι κανόνες περί εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής οι οποίοι περιλαμβάνονται στην οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 275, σ. 32), εξαιρουμένων των φορέων εκμεταλλεύσεως εγκαταστάσεων κατά την έννοια του άρθρου 10α, παράγραφος 3, της εν λόγω οδηγίας και των νεοεισερχομένων, θα μπορούσαν πέραν πάσης αμφιβολίας να έχουν ασκήσει ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσφυγή ακυρώσεως της αποφάσεως 2013/448/ΕΕ της Επιτροπής, της 5ης Σεπτεμβρίου 2013, σχετικά με τα εθνικά μέτρα εφαρμογής για τη μεταβατική δωρεάν κατανομή των δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 240, σ. 27), κατά το μέρος που με αυτήν καθορίστηκε ο ενιαίος διατομεακός διορθωτικός συντελεστής;

2)

Είναι η απόφαση 2013/448/ΕΕ, κατά το μέρος που με αυτήν καθορίστηκε ο ενιαίος διατομεακός διορθωτικός συντελεστής, ανίσχυρη επειδή δεν εκδόθηκε σύμφωνα με την οριζόμενη στο άρθρο 10α, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ κανονιστική διαδικασία με έλεγχο;

3)

Μήπως το άρθρο 15 της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ της Επιτροπής, της 27ης Απριλίου 2011, σχετικά με τον καθορισμό ενωσιακών μεταβατικών κανόνων για την εναρμονισμένη δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 10α της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 130, σ. 1), παραβιάζει το άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ επειδή εμποδίζει να ληφθούν υπόψη οι εκπομπές παραγωγών ηλεκτρικού ρεύματος κατά τον καθορισμό του ενιαίου διατομεακού διορθωτικού συντελεστή; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, ποιες είναι οι συνέπειες της παραβιάσεως αυτής για την απόφαση 2013/448/ΕΕ;

4)

Είναι η απόφαση 2013/448/ΕΕ, κατά το μέρος που με αυτήν καθορίστηκε ο ενιαίος διατομεακός διορθωτικός συντελεστής, ανίσχυρη επειδή στηρίζεται μεταξύ άλλων σε δεδομένα που γνωστοποιήθηκαν σε εκτέλεση του άρθρου 9α, παράγραφος 2, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, χωρίς όμως να έχουν θεσπιστεί οι διατάξεις που αφορά η εν λόγω παράγραφος, οι οποίες θεσπίστηκαν βάσει του άρθρου 14, παράγραφος 1;

5)

Αντιβαίνει η απόφαση 2013/448/ΕΕ, κατά το μέρος που με αυτήν καθορίστηκε ο ενιαίος διατομεακός διορθωτικός συντελεστής, ειδικά στο άρθρο 296 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1) επειδή αναφέρει μόνον εν μέρει τις καθοριστικές για τον υπολογισμό του διορθωτικού συντελεστή ποσότητες εκπομπών και δικαιωμάτων εκπομπής;

6)

Αντιβαίνει η απόφαση 2013/448/ΕΕ, κατά το μέρος που με αυτήν καθορίστηκε ο ενιαίος διατομεακός διορθωτικός συντελεστής, ειδικά στο άρθρο 296 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης επειδή ο διορθωτικός αυτός συντελεστής καθορίστηκε βάσει δεδομένων των οποίων δεν είχαν τη δυνατότητα να λάβουν γνώση οι φορείς εκμεταλλεύσεως των εγκαταστάσεων που εμπλέκονται στην εμπορία δικαιωμάτων εκπομπής;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/22

-

Μπορεί ο καταναλωτής σύμφωνα με το άρθρο 15, παράγραφος 1, στοιχείο γ', δεύτερη περίπτωση, σε συνδυασμό με το άρθρο 16, παράγραφος 1, δεύτερη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (1), να ασκήσει ενώπιον δικαστηρίου του κράτους μέλους όπου έχει την κατοικία του προσφυγή κατά αντισυμβαλλόμενού του, ο οποίος ασκεί επαγγελματική ή εμπορική δραστηριότητα σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν ναι μεν η σύμβαση που αποτελεί τη βάση της προσφυγής δεν εμπίπτει άμεσα στο πεδίο της εν λόγω δραστηριότητας του αντισυμβαλλόμενου, η οποία εστιάζεται στο κράτος μέλος της κατοικίας του καταναλωτή, πλην όμως η σύμβαση αποσκοπεί στην επίτευξη οικονομικού αποτελέσματος, το οποίο επιδιώκεται με άλλη σύμβαση η οποία έχει προηγουμένως συναφθεί μεταξύ των μερών, έχει ήδη εκτελεστεί και καλύπτεται από το πεδίο εφαρμογής των ανωτέρω διατάξεων;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/23

1)

Έχουν τα άρθρα 45 και 49 ΣΛΕΕ, καθώς και η οδηγία 2005/36 της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων (1), την έννοια ότι εφαρμόζονται σε περίπτωση στην οποία Βέλγος υπήκοος, κάτοικος Βελγίου, ο οποίος δεν έχει ασκήσει επαγγελματική δραστηριότητα σε άλλο κράτος μέλος, επικαλείται προς στήριξη της αιτήσεώς του συμμετοχής σε διαγωνισμό για την πρόσληψη εισηγητών στο βελγικό Cour de cassation τίτλο σπουδών, ο οποίος του χορηγήθηκε από γαλλικό πανεπιστήμιο, και συγκεκριμένα μεταπτυχιακό τίτλο στα νομικά (ιδιωτικό δίκαιο), τα οικονομικά και τη διαχείριση, με ειδίκευση στη μετάφραση νομικών κειμένων, ο οποίος του χορηγήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2010 από το πανεπιστήμιο του Poitiers;

2)

Εμπίπτει στα νομοθετικώς κατοχυρωμένα επαγγέλματα κατά την έννοια του άρθρου 3 της ως άνω οδηγίας 2005/36 της 7ης Σεπτεμβρίου 2005 η θέση του εισηγητή στο βελγικό Cour de cassation, ο διορισμός στην οποία, σύμφωνα με το άρθρο 259duodecies του Code judiciaire, εξαρτάται από την προϋπόθεση της κατοχής διδακτορικού τίτλου ή πτυχίου νομικής;

3)

Συνιστά η θέση του εισηγητή στο Cour de cassation, τα καθήκοντα του οποίου καθορίζονται στο άρθρο 135bis του Code judiciaire, θέση εργασίας στη δημόσια διοίκηση, κατά την έννοια του άρθρου 45, παράγραφος 4, ΣΛΕΕ, με αποτέλεσμα το τελευταίο αυτό άρθρο να αποκλείει την εφαρμογή των άρθρων 45 και 49 ΣΛΕΕ, καθώς και της οδηγίας 2005/36 της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων;

4)

Σε περίπτωση που τα άρθρα 45 και 49 ΣΛΕΕ, καθώς και η οδηγία 2005/36 της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, έχουν εφαρμογή στην επίδικη υπόθεση, έχουν οι κανόνες αυτοί την έννοια ότι είναι αντίθετοι προς το να εξαρτά η εξεταστική επιτροπή του διαγωνισμού για την πρόσληψη εισηγητών στο Cour de cassation τη συμμετοχή στον διαγωνισμό αυτόν από την κατοχή διδακτορικού ή πτυχίου νομικής από βελγικό πανεπιστήμιο ή από την αναγνώριση εκ μέρους της Communauté française, η οποία είναι αρμόδια για θέματα εκπαιδεύσεως, της ακαδημαϊκής ισοτιμίας του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών (master) που χορηγήθηκε στον ενδιαφερόμενο από το γαλλικό πανεπιστήμιο του Poitiers με εκείνον του διδακτορικού, του πτυχίου ή του μεταπτυχιακού νομικής που χορηγείται από βελγικό πανεπιστήμιο;

5)

Σε περίπτωση που τα άρθρα 45 και 49 ΣΛΕΕ, καθώς και η οδηγία 2005/36 της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, έχουν εφαρμογή στην επίδικη υπόθεση, έχουν οι κανόνες αυτοί την έννοια ότι επιβάλλουν στην εξεταστική επιτροπή του διαγωνισμού για την πρόσληψη εισηγητών στο Cour de cassation να συγκρίνει τα προσόντα του ενδιαφερομένου, όπως προκύπτουν από τα πτυχία και από την επαγγελματική του πείρα, με εκείνα που παρέχει ο διδακτορικός τίτλος ή το πτυχίο νομικής που χορηγούν τα βελγικά πανεπιστήμια και να του επιβάλει, ενδεχομένως, κάποιο από τα αντισταθμιστικά μέτρα που προβλέπει το άρθρο 14 της οδηγίας 2005/36;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/24

1)

Μήπως το γεγονός ότι δεν υπήρξε άμεση εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) 805/2004 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, για τη θέσπιση ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου για μη αμφισβητούμενες αξιώσεις, συνιστά παράβαση του άρθρου 288 (ενοποιημένη απόδοση) της Συνθήκης της 25ης Μαρτίου 1957 για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, δεδομένου ότι ένας κανονισμός (ΕΚ) έχει άμεση εφαρμογή, τι νοείται ως «επανεξέταση απόφασης» στο άρθρο 19, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 805/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, για τη θέσπιση ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου για μη αμφισβητούμενες αξιώσεις; Πρέπει να προβλέπεται διαδικασία επανεξετάσεως μόνον αν η επίδοση ή κοινοποίηση δικογράφου/εισαγωγικού της δίκης εγγράφου διενεργήθηκε κατά τον τρόπο που ορίζεται στο άρθρο 14 του κανονισμού (ΕΚ) 805/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, για τη θέσπιση ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου για μη αμφισβητούμενες αξιώσεις, με άλλα λόγια χωρίς απόδειξη παραλαβής; Μήπως με την ανακοπή ερημοδικίας κατά τα άρθρα 1047 επ. του Belgisch Gerechtelijk Wetboek (Βελγικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) και την έφεση κατά τα άρθρα 1050 επ. του Βελγικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας η βελγική νομοθεσία δεν παρέχει επαρκείς εγγυήσεις ώστε να πληρούνται τα κριτήρια της «διαδικασίας επανεξέτασης» που προβλέπεται στο άρθρο 19, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 805/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, για τη θέσπιση ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου για μη αμφισβητούμενες αξιώσεις;

3)

Παρέχει το άρθρο 50 του Βελγικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, το οποίο επιτρέπει παράταση των κατά τα άρθρα 860, δεύτερο εδάφιο, 55 και 1048 του Βελγικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αποσβεστικών προθεσμιών σε περίπτωση ανωτέρας βίας ή εξαιρετικών περιστάσεων ανεξαρτήτων της βουλήσεως των ενδιαφερομένων, επαρκή προστασία κατά την έννοια του άρθρου 19, [παράγραφος 1,] στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, για τη θέσπιση ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου για μη αμφισβητούμενες αξιώσεις;

4)

Συνιστά η πιστοποίηση αποφάσεως ως ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου για μη αμφισβητούμενες αξιώσεις δικαστική απόφαση η οποία πρέπει να ζητηθεί με το εισαγωγικό της δίκης έγγραφο; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, πρέπει ο δικαστής να πιστοποιήσει την απόφαση ως ευρωπαϊκό εκτελεστό τίτλο και ο γραμματέας να χορηγήσει το αποδεικτικό της πιστοποιήσεως;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως: μπορεί να ανατεθεί σε γραμματέα το καθήκον πιστοποιήσεως της αποφάσεως ως ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου;

5)

Στην περίπτωση που η πιστοποίηση αποφάσεως ως ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου δεν αποτελεί δικαστική απόφαση, δύναται ο ενάγων –ο οποίος δεν ζήτησε με το εισαγωγικό της δίκης έγγραφο την πιστοποίηση της αποφάσεως ως ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου– να ζητήσει εκ των υστέρων, αφότου η απόφαση κατέστη αμετάκλητη, από τον γραμματέα την πιστοποίησή της ως ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/25

1)

Συντρέχει περίπτωση μεταφοράς ζώων η οποία δεν διενεργείται σε συνάρτηση με οικονομική δραστηριότητα κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2005 (1), όταν η εν λόγω μεταφορά διενεργείται από ζωοφιλικό σωματείο το οποίο είναι αναγνωρισμένο ως κοινωφελές και του οποίου η δραστηριότητα συνίσταται στη διάθεση αδέσποτων σκύλων σε τρίτους έναντι ανταλλάγματος («τέλος προστασίας») το οποίο (αντάλλαγμα)

2)

Συντρέχει περίπτωση επιχειρήσεως που πραγματοποιεί ενδοκοινοτικό εμπόριο κατά την έννοια του άρθρου 12 της οδηγίας 90/425/ΕΟΚ (2), όταν ζωοφιλικό σωματείο το οποίο είναι αναγνωρισμένο ως κοινωφελές εισάγει αδέσποτους σκύλους στη Γερμανία και τους διαθέτει σε τρίτους έναντι ανταλλάγματος («τέλος προστασίας»), το οποίο (αντάλλαγμα)

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/26

1)

Τι σημαίνει ο όρος «παραγωγή» στο άρθρο 27, παράγραφος 2, στοιχείο δ', της οδηγίας 92/83/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για την εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά, περιλαμβάνει δε αυτός τον καθαρισμό και/ή την απολύμανση ως διαδικασίες για την επίτευξη συγκεκριμένων βαθμών καθαριότητας που επιβάλλονται βάσει της ορθής πρακτικής για την παραγωγή φαρμάκων;

2)

Συνάδει προς το άρθρο 27, παράγραφος 2, στοιχείο δ', της οδηγίας 92/83, το ότι, ενώ τα κράτη μέλη έχουν προβλέψει διά νόμου την απαλλαγή της αλκοόλης από τον εναρμονισμένο ειδικό φόρο καταναλώσεως υπό την προϋπόθεση να χρησιμοποιείται για την παραγωγή προϊόντων τα οποία στην τελική μορφή τους δεν περιέχουν αλκοόλη, θεσπίζεται διάταξη που ορίζει ότι για την εφαρμογή της απαλλαγής αυτής η αλκοόλη που χρησιμοποιείται ως μέσο καθαρισμού λογίζεται ότι δεν χρησιμοποιείται στο πλαίσιο διαδικασίας παραγωγής;

3)

Συνάδει προς τις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης η θέση σε άμεση ισχύ (δηλαδή χωρίς εύλογη μεταβατική περίοδο για την προσαρμογή των φορέων της αγοράς) πλάσματος δικαίου, όπως αυτό που θεσπίζεται στο άρθρο 22, παράγραφος 7, του ZADS, το οποίο αφορά την προβλεπόμενη κατά την εκτίμηση κράτους μέλους απαλλαγή από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως και αποκλείει την επιστροφή του φόρου για την αλκοόλη που χρησιμοποιήθηκε ως μέσο καθαρισμού;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/27

1)

Πρέπει να γίνει δεκτό ότι, δυνάμει του άρθρου 4, παράγραφος 1, σημείο 2 (επενδυτικές υπηρεσίες και δραστηριότητες) και σημείο 17 (χρηματοπιστωτικό μέσο), καθώς επίσης του παραρτήματος Ι, τμήμα Γ.4 (προθεσμιακές πράξεις συναλλάγματος, παράγωγα μέσα), της οδηγίας 2004/39/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, αποτελεί χρηματοπιστωτικό μέσο η προσφορά που απευθύνεται στον πελάτη για κατάρτιση πράξεως (συναλλαγματικής ισοτιμίας), η οποία, υπό τη νομική μορφή συμβάσεως δανείου σε ξένο νόμισμα συνίσταται σε αγοραπωλησία τοις μετρητοίς κατά το χρονικό σημείο της αποδεσμεύσεως των κεφαλαίων και επί προθεσμία κατά το χρονικό σημείο της αποπληρωμής, η οποία εκτελείται μέσω της μετατροπής σε φιορίνια ποσού εγγεγραμμένου λογιστικώς σε ξένο νόμισμα και εκθέτει το δάνειο του πελάτη στις διακυμάνσεις και τους κινδύνους (συναλλαγματικός κίνδυνος) της κεφαλαιαγοράς;

2)

Πρέπει να γίνει δεκτό ότι, δυνάμει του άρθρου 4, παράγραφος 1, σημείο 6 (διενέργεια συναλλαγών για ίδιο λογαριασμό), και του παραρτήματος Ι, τμήμα Α.3 (διαπραγμάτευση για ίδιο λογαριασμό), της οδηγίας 2004/39/ΕΚ, συνιστά επενδυτική υπηρεσία ή δραστηριότητα η άσκηση δραστηριότητας διαπραγματεύσεως για ίδιο λογαριασμό όσον αφορά το περιγραφέν με το πρώτο ερώτημα χρηματοπιστωτικό μέσο;

3)

Οφείλει το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα να προβεί σε έλεγχο της καταλληλότητας σύμφωνα με τις απαιτήσεις του άρθρου 19, παράγραφοι 4 και 5, της οδηγίας, λαμβανομένου υπόψη ότι η προθεσμιακή πράξη συναλλάγματος —η οποία συνιστά επενδυτική υπηρεσία σχετική με παράγωγα χρηματοπιστωτικά μέσα— προσεφέρθη ως μέρος χρηματοπιστωτικού προϊόντος (ήτοι, σύμβαση δανείου) καθώς επίσης ότι το παράγωγο μέσο αποτελεί αυτό καθεαυτό σύνθετο χρηματοπιστωτικό μέσο; Πρέπει να γίνει δεκτό ότι το άρθρο 19, παράγραφος 9, της οδηγίας δεν έχει εφαρμογή λόγω του γεγονότος ότι οι κίνδυνοι τους οποίους αναλαμβάνει ο πελάτης σε σχέση με το δάνειο και το χρηματοπιστωτικό μέσο είναι θεμελιωδώς διαφορετικοί μεταξύ τους, και κατά συνέπεια καθίσταται απαραίτητος ο έλεγχος της καταλληλότητας στον βαθμό που η πράξη περιλαμβάνει χρηματοπιστωτικό μέσο;

4)

Συνεπιφέρει η παράκαμψη του άρθρου 19, παράγραφοι 4 και 5, της οδηγίας την ακυρότητα της συμβάσεως δανείου που συνήφθη μεταξύ της τράπεζας και του πελάτη;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/28

1)

Συνιστούν εξαιρετικές περιστάσεις, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (1), οι επεμβάσεις ενεργούντων με δική τους ευθύνη τρίτων στους οποίους έχουν ανατεθεί καθήκοντα εμπίπτοντα στις δραστηριότητες αεροπορικής εταιρίας;

2)

Σε περίπτωση που στο πρώτο ερώτημα δοθεί καταφατική απάντηση, έχει συναφώς αποφασιστική σημασία ποιος (αεροπορική εταιρία, εταιρία που διαχειρίζεται το αεροδρόμιο κλπ.) ανέθεσε στους τρίτους τα συγκεκριμένα καθήκοντα;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/28

—

να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο του Βελγίου παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει βάσει του άρθρου 45 ΣΛΕΕ και του κανονισμού (ΕΕ) 492/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2011, που αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων στο εσωτερικό της Ένωσης (1), καθότι απαιτεί από τις υποψηφίους για θέσεις σε τοπικές υπηρεσίες των γαλλόφωνων ή γερμανόφωνων περιφερειών, από τα διπλώματα ή τα πιστοποιητικά των οποίων δεν προκύπτει ότι ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους στην οικεία γλώσσα, να αποκτήσουν το πιστοποιητικό που απονέμει το SELOR, κατόπιν συμμετοχής στις εξετάσεις που διοργανώνει ο εν λόγω οργανισμός, ως μοναδικό μέσο αποδείξεως των γλωσσικών γνώσεων για την πρόσβαση στις θέσεις αυτές,

—

να καταδικάσει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/29

1)

Έχει η αρχή της ελαστικότητας και δυνατότητας τροποποιήσεως, κατά την αιτιολογική σκέψη 20 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004 (1), την αιτιολογική του σκέψη 27 ή τις αιτιολογικές σκέψεις 18, 23 και 26 του κανονισμού (ΕΚ) 1122/2009 (2), την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτές ρύθμιση κράτους μέλους η οποία επιβάλλει, σε περίπτωση παραγωγής σπάνιου φυτικού είδους, να επισυναφθεί στην αίτηση πληρωμής πιστοποιητικό σπάνιου φυτικού είδους, λαμβανομένων υπόψη της διοικητικής πρακτικής, η οποία επιτρέπει να ζητηθεί πιστοποιητικό μόνο πριν από την υποβολή της αιτήσεως πληρωμής, μεταξύ της 2ας και της 15ης Απριλίου 2010, και επιτρέπει την κατάθεσή του μόνο ταυτόχρονα με την υποβολή της ενιαίας αιτήσεως, και του ότι η ρύθμιση αυτή δεν επιτρέπει τη διόρθωση του σφάλματος στην αίτηση το οποίο συνίσταται στην έλλειψη του πιστοποιητικού;

2)

Είναι η διάταξη αυτή συμβατή με την υποχρέωση των κρατών μελών να μη θέτουν σε κίνδυνο τους στόχους της κοινής γεωργικής πολιτικής, ή δύναται να γίνει δεκτό ότι οι αιτήσεις ενισχύσεως των παραγωγών σπάνιων φυτών, στο πλαίσιο της έννομης τάξεως της Ένωσης, κατέστησαν αδύνατες, υπερβολικά δυσχερείς ή απρόβλεπτες το 2010, με την αλλαγή της ρυθμίσεως [τροποποίηση την οποία επέφερε το άρθρο 43, παράγραφος 6, της υπουργικής αποφάσεως FVM 61/2009 (V. 14.) το οποίο τέθηκε σε εφαρμογή με την υπουργική απόφαση FVM 31/2010 (III. 30.)];

3)

Αντιβαίνει στην αιτιολογική σκέψη 57 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004, στην αιτιολογική σκέψη 75 του κανονισμού (ΕΚ) 1122/2009, και προ πάντων στην αρχή της αναλογικότητας, διοικητική πρακτική η οποία επιβάλλει, σε περίπτωση ελλείψεως πιστοποιητικού σπάνιου φυτικού είδους, κύρωση για το σύνολο της αιτήσεως για δηλώσεις στοιχείων μεγαλύτερων από τα πραγματικά, χωρίς να εκτιμά την πρόθεση, την αμέλεια και τις περιστάσεις, ενώ η αίτηση πληρωμής πληροί τις προϋποθέσεις ενισχύσεως για το σύνολο του αγροτεμαχίου, ο δε γεωργός παράγει το δηλωθέν φυτό στη δηλωθείσα έκταση;

4)

Έχουν εφαρμογή οι ρήτρες απαλλαγής τις οποίες αφορά η αιτιολογική σκέψη 67 ή η αιτιολογική σκέψη 71 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004 ή η αιτιολογική σκέψη 75 του κανονισμού (ΕΚ) 1122/2009 αν ο γεωργός επικαλείται την αντιφατική ή μη σύμφωνη διοικητική πρακτική ως έκτακτη περίσταση και επιδιώκει να αποδείξει ότι το πταίσμα του προκλήθηκε εν όλω ή εν μέρει από την πρακτική της διοικητικής αρχής;

5)

Δύναται η γενομένη δεκτή ανακοίνωση περιπτώσεως ανωτέρας βίας σχετικά με την απώλεια του συνόλου της παραγωγής (σπορά) του γεωργού να εξομοιωθεί με τα ορθά στοιχεία που αφορά η αιτιολογική σκέψη 67 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004 ή η αιτιολογική σκέψη 93 του κανονισμού (ΕΚ) 1122/2009, οι οποίες απαλλάσσουν τον γεωργό από το να επισυνάψει το πιστοποιητικό σπάνιου φυτικού είδους, οπότε το σύνολο της αιτήσεως διαφεύγει τις κυρώσεις;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/30

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/31

1)

Αντιτίθεται το άρθρο 13, A, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', της έκτης οδηγίας περί ΦΠΑ (1) στο να απαλλάσσεται από τον ΦΠΑ ως παροχή στενά συνδεόμενη με παροχές ιατρικής φύσεως, δηλαδή παροχές που έχουν ως σκοπό τη διάγνωση, τη θεραπευτική αγωγή και, στο μέτρο του δυνατού, την ίαση από ασθένειες ή ανωμαλίες της υγείας, η μεταφορά βιολογικών δειγμάτων και οργάνων για ιατρική ανάλυση ή για ιατρικές ή θεραπευτικές φροντίδες, που πραγματοποιείται από τρίτον, ελεύθερο επαγγελματία, οι παροχές του οποίου περιλαμβάνονται στις πράξεις που καλύπτονται από τις επιστροφές που πραγματοποιούνται από το σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως υπέρ κλινικών και ιατρικών εργαστηρίων;

2)

Μήπως η δραστηριότητα μεταφοράς βιολογικών δειγμάτων και οργάνων που γίνεται για ιατρική ανάλυση ή για ιατρικές ή θεραπευτικές φροντίδες και η οποία ασκείται από τρίτον, ελεύθερο επαγγελματία, οι παροχές του οποίου περιλαμβάνονται στις πράξεις που καλύπτονται από τις επιστροφές που πραγματοποιούνται από το σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως υπέρ κλινικών και ιατρικών εργαστηρίων ενόψει της διενέργειας ιατρικών αναλύσεων, δύναται να τύχει της απαλλαγής από τον φόρο σύμφωνα με το άρθρο 13, A, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', της έκτης οδηγίας περί ΦΠΑ;

3)

Μήπως η έννοια «άλλα ιδρύματα της αυτής φύσεως δεόντως αναγνωρισμένα» που περιέχεται στο άρθρο 13, A, παράγραφος 1, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας πρέπει να ερμηνευθεί ως περιλαμβάνουσα τις ιδιωτικές εταιρίες των οποίων οι παροχές συνίστανται στη μεταφορά ανθρώπινων βιολογικών δειγμάτων για ανάλυση απαραίτητη για την επίτευξη των θεραπευτικών σκοπών που επιδιώκουν τα ιδρύματα νοσοκομειακής και ιατρικής περιθάλψεως;

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/32

1)

Αναστέλλει την εκτέλεση της αποφάσεως AFA-C-0000004274-77-09/F του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ECHA), της 24ης Ιανουαρίου 2014, κατά το μέτρο που επιτρέπεται σε τρίτο, δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής, η πρόσβαση σε κείμενο της εκθέσεως για τη χημική ασφάλεια και την ανάλυση των εναλλακτικών επιλογών για την ουσία phtalate de bis (2-éthylhexyle) (DEHP), το οποίο περιέχει περισσότερα στοιχεία σε σχέση με το κείμενο με τα απαλειφθέντα στοιχεία που απαριθμούνται στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και στα παραρτήματα A.4.5 και A.4.6 της εν λόγω αιτήσεως, εξαιρουμένων, αφενός, των στοιχείων σχετικά με την ταξινόμηση και την επισήμανση των ουσιών και, αφετέρου, στοιχείων που αφορούν ειδικώς και αποκλειστικώς τις Arkema France, Grupa Azoty Zakłady Azotowe Kędzierzyn S.A. et Vinyloop Ferrara S.p.A.

2)

Διατάσσει τον ECHA να μη δημοσιοποιήσει:

3)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/33

—

να ακυρώσει εξ ολοκλήρου την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 6ης Μαρτίου 2014 στην υπόθεση R 1601/2013-1,

—

Να καταδικάσει το καθού και τον αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/33

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση στο μέτρο που διαπιστώνει παράβαση για το χρονικό διάστημα μεταξύ 1ης Οκτωβρίου 2001 και 28ης Ιανουαρίου 2009,

—

να ακυρώσει ή να μειώσει το επιβληθέν πρόστιμο και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο και τον δεύτερο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή εσφαλμένα έκρινε ότι η προσφεύγουσα συμμετείχε στην παράβαση που τελέσθηκε κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 1ης Οκτωβρίου και 28ης Ιανουαρίου 2009.

2.

Με τον τρίτο και τον τέταρτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο τρόπος με τον οποίο η Επιτροπή εφάρμοσε το σημείο 18 των κατευθυντηρίων γραμμών για τα πρόστιμα (1) παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας και της ίσης προστασίας, επειδή:i) ευνοεί κατά τρόπο δυσανάλογο τους Ευρωπαίους παραγωγούς καλωδίων ισχύoς και ii) δεν λαμβάνει υπόψη τη διαφορετική βαρύτητα που είχε η συμμετοχή κάθε επιμέρους παραγωγού στην παράβαση.

3.

Με τον πέμπτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι κακώς η Επιτροπή καταλόγισε στην προσφεύγουσα, ενόψει του καθορισμού του επιβλητέου προστίμου, τις πωλήσεις που είχαν πραγματοποιήσει οι μέτοχοι της προσφεύγουσας.

4.

Με τον έκτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι κακώς η Επιτροπή αύξησε την αναλογία της αξίας των πωλήσεων που έπρεπε να ληφθεί υπόψη βασιζόμενη στο άθροισμα των μεριδίων αγοράς των μερών.

5.

Με τον έβδομο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι κακώς η Επιτροπή παρέλειψε να προβεί σε μείωση του προστίμου λόγω ελαφρυντικών περιστάσεων.

6.

Με τον όγδοο λόγο η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο να ασκήσει την πλήρη δικαιοδοσία του και να προβεί σε σημαντική μείωση του προστίμου.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/34

—

να ακυρώσει την απόφαση της καθής με την οποία δεν επιτράπηκε στην προσφεύγουσα η πρόσβαση στα έγγραφα που αφορούσε η αίτηση που είχε υποβάλει η προσφεύγουσα δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής, και η οποία απόφαση της κοινοποιήθηκε στις 3 Απριλίου 2014 με το έγγραφο υπ’ αριθ. πρωτοκόλλου SG.B.4/LR/rc — sg.dsg2.b.4(2014) 1028887,

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας, βάσει του άρθρου 87 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, περιλαμβανομένων των εξόδων τυχόν παρεμβαινόντων.

1.

Με τον πρώτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι δεν τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 1049/2001 (1) και ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε την απόφασή της. Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή ερμήνευσε εσφαλμένα την προβλεπόμενη στο άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, εξαίρεση από την πρόσβαση στα έγγραφα και εσφαλμένα την επικαλέστηκε, διότι τα έγγραφα που αφορούσε η αίτηση της προσφεύγουσας έπρεπε να διαχωριστούν από τη διαδικασία λήψεως αποφάσεων της Επιτροπής. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ακόμα ότι η Επιτροπή δεν παρέθεσε καμία αιτιολογία για το ότι έχει εφαρμογή το άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο.

2.

Με τον δεύτερο λόγο η προσφεύγουσα προβάλλει, επικουρικώς, πλημμελή εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 1049/2001 και έλλειψη αιτιολογίας. Κατά την προσφεύγουσα, ακόμη και στην περίπτωση που γίνει δεκτό ότι έχει εφαρμογή το άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι η γνωστοποίηση των εγγράφων που είχαν ζητηθεί θα έθιγε τη διαδικασία λήψεως αποφάσεων και δεν παρέθεσε ειδική αιτιολογία επ’ αυτού.

3.

Με τον τρίτο λόγο η προσφεύγουσα προβάλλει, επικουρικώς, κακή εφαρμογή του προβλεπόμενου στο άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 1049/2001 κριτηρίου του υπερισχύοντος δημοσίου συμφέροντος και έλλειψη αιτιολογίας. Κατά την προσφεύγουσα, ακόμη και στην περίπτωση που γίνει δεκτό ότι έχει εφαρμογή το άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, η Επιτροπή εφάρμοσε πλημμελώς και ερμήνευσε εσφαλμένα το κριτήριο σταθμίσεως του υπερισχύοντος δημοσίου συμφέροντος και δεν απέδειξε ότι δεν υπήρχε υπέρτερο δημόσιο συμφέρον για τη γνωστοποίηση των εγγράφων που είχαν ζητηθεί. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει επίσης ότι η Επιτροπή δεν παρέθεσε επ’ αυτού επαρκή αιτιολογία.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/35

—

να ακυρώσει την απόφαση της καθής με την οποία αρνήθηκε στην προσφεύγουσα την πρόσβαση στα έγγραφα που είχε ζητήσει, δυνάμει του Κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής, η οποία της κοινοποιήθηκε την Απριλίου 2014 σε επιστολή με αριθμό πρωτοκόλλου SG.B.4/LR/rc sg.dsg2.b.4(2014) 1029188·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας βάσει του άρθρου 87 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, περιλαμβανομένων των εξόδων τυχόν παρεμβαινόντων.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/36

—

να ακυρώσει, βάσει του άρθρου 264, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, το άρθρο 1, σημείο 2, το άρθρο 2, στοιχείο β', και –καθόσον αφορά τις προσφεύγουσες– το άρθρο 3 της αποφάσεως της καθής, της 2ας Απριλίου 2014, στην υπόθεση AT.39610 — Power Cables,

—

επικουρικώς, βάσει του άρθρου 261 ΣΛΕΕ και του άρθρου 31 του κανονισμού 1/2003, να μειώσει, κατά την κρίση του Γενικού Δικαστηρίου, το ύψος του προστίμου που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες με το άρθρο 2, στοιχείο β', της αποφάσεως της καθής, της 2ας Απριλίου 2014, στην υπόθεση AT.39610 — Power Cables,

—

σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα των προσφευγουσών δυνάμει του άρθρου 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, καθότι δεν τους επιτράπηκε η πρόσβαση στον φάκελο της υποθέσεως και καθότι οι αιτήσεις παροχής πληροφοριών και οι αιτιάσεις τους κοινοποιήθηκαν στα αγγλικά.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από αναρμοδιότητα της καθής ως προς παραβάσεις τρίτων κρατών, οι οποίες δεν έχουν επίπτωση στον ΕΟΧ.

3.

Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση του τεκμηρίου αθωότητας λόγω μετατοπίσεως και διευρύνσεως του βάρους αποδείξεως στο πλαίσιο της ενιαίας και διαρκούς ή μοναδικής και συνεχιζόμενης παραβάσεως.

4.

Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από αθέτηση του καθήκοντος διεξαγωγής έρευνας και από παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως λόγω εσφαλμένης διαπιστώσεως των πραγματικών περιστατικών και λόγω παραμορφώσεως των αποδεικτικών στοιχείων.

5.

Ο πέμπτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση ουσιαστικού δικαίου λόγω εσφαλμένης εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ ή του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ.

Η καθής παρέβη το άρθρο 101 ΣΛΕΕ ή το άρθρο 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ, καθότι μέσω της ενιαίας και διαρκούς ή μοναδικής και συνεχιζόμενης παραβάσεως καταλογίζει στις προσφεύγουσες συμφωνίες άλλων εμπλεκόμενων επιχειρήσεων, στις οποίες οι προσφεύγουσες δεν ήταν αντικειμενικώς σε θέση να συμμετάσχουν.

6.

Ο έκτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από κατάχρηση εξουσίας συνεπεία εσφαλμένου υπολογισμού του προστίμου.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/38

—

να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφος 9, στοιχείο a, της προσβαλλόμενης αποφάσεως, στο μέτρο που με το εν λόγω άρθρο διαπιστώνεται ότι η Furukawa μετέσχε σε παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ κατά τη διάρκεια της περιόδου από 18 Φεβρουαρίου 1999 μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 2001. Επικουρικώς, ζητεί να ακυρωθεί το άρθρο 1, παράγραφος 9, στοιχείο a, της προσβαλλόμενης αποφάσεως στο μέτρο που με το εν λόγω άρθρο διαπιστώνεται ότι οποιαδήποτε παράβαση στην οποία ενδεχομένως μετέσχε η Furukawa άρχισε στις 18 Φεβρουαρίου 1999 και/ή ότι η άμεση συμμετοχή της Furukawa σε παράβαση εξακολούθησε μετά τις 11 Ιουνίου 2001,

—

να ακυρώσει το άρθρο 2, στοιχείο n, της προσβαλλόμενης αποφάσεως και/ή να μειώσει σημαντικά το επιβληθέν πρόστιμο,

—

σε περίπτωση που το Γενικό Δικαστήριο αποφανθεί επί προσφυγής της VISCAS Corporation, μειώνοντας το πρόστιμο που επιβλήθηκε με το άρθρο 2, στοιχείο p, της προσβαλλόμενης αποφάσεως λόγω παραβάσεων που διέπραξε η VISCAS Corporation και για τις οποίες καταλογίστηκε από κοινού και εις ολόκληρον ευθύνη στη Furukawa, να κρίνει ότι η Furukawa πρέπει να τύχει ανάλογης μειώσεως του ποσού του προστίμου για την καταβολή του οποίου είναι υπεύθυνη από κοινού και εις ολόκληρον, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

1.

Με τον πρώτο λόγο υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ και/ή τον κανονισμό 1/2003 (1) καθόσον προέβη σε εσφαλμένο χαρακτηρισμό της συμπεριφοράς η οποία έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της περιόδου από 18 Φεβρουαρίου 1999 μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 2001. Συγκεκριμένα, η προσφεύγουσα επισημαίνει τα ακόλουθα:

2.

Με τον δεύτερο λόγο, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το βάρος αποδείξεως που φέρει, καθόσον διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα εξακολούθησε να μετέχει σε παράβαση μετά τις 11 Ιουνίου 2011 ή ότι «εξακολούθησε» να μετέχει μέσω της VISCAS Corporation μετά τις 30 Σεπτεμβρίου 2009.

3.

Με τον τρίτο λόγο, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή, στο πλαίσιο εκτιμήσεως του βαθμού συμμετοχής της προσφεύγουσας στην παράβαση, δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το βάρος αποδείξεως που φέρει.

4.

Με τον τέταρτο λόγο υποστηρίζεται ότι το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα για την περίοδο πριν την 1η Οκτωβρίου 2001 πρέπει να διαγραφεί λόγω παραγραφής.

5.

Με τον πέμπτο λόγο, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή προέβη σε εσφαλμένο υπολογισμό του προστίμου το οποίο επέβαλε στην προσφεύγουσα στο μέτρο που

6.

Με τον έκτο λόγο η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο, σε περίπτωση που το τελευταίο χορηγήσει μείωση του προστίμου που επιβλήθηκε στην VISCAS Corporation, αποφαινόμενο επί προσφυγής που ενδεχομένως ασκήσει η επιχείρηση αυτή με αίτημα την ακύρωση του προστίμου το οποίο της επέβαλε η προσβαλλόμενη απόφαση ή την προσαρμογή του ποσού του, να χορηγήσει την ίδια μείωση και στην προσφεύγουσα.

7.

Με τον έβδομο λόγο υποστηρίζεται ότι, εν πάση περιπτώσει, το πρόστιμο είναι προδήλως δυσανάλογο, υπερβολικό και ακατάλληλο και ότι, ως εκ τούτου, το Γενικό Δικαστήριο πρέπει να ασκήσει την πλήρη δικαιοδοσία που του απονέμουν τα άρθρα 261 ΣΛΕΕ και 31 του κανονισμού 1/2003 να προσαρμόζει το ύψος του προστίμου, μειώνοντας σημαντικά το εν λόγω πρόστιμο.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/39

—

να ακυρώσει εν μέρει το άρθρο 1 της αποφάσεως με το οποίο διαπιστώνεται ότι οι προσφεύγουσες μετείχαν σε ενιαία και διαρκή παράβαση στον τομέα των υπογείων και υποθαλασσίων ηλεκτρικών καλωδίων (υπερ)υψηλής τάσεως, στο μέτρο που η διαπίστωση αυτή εκτείνεται σε όλα τα έργα σχετικά με υπόγεια ηλεκτρικά καλώδια τάσεως 110 kV και άνω (και όχι μόνο στα έργα υπογείων ηλεκτρικών καλωδίων τάσεως 220 kV και άνω),

—

να ακυρώσει εν μέρει το άρθρο 1 της αποφάσεως με το οποίο διαπιστώνεται ότι οι προσφεύγουσες μετείχαν σε ενιαία και διαρκή παράβαση στον τομέα των υπογείων και υποθαλασσίων ηλεκτρικών καλωδίων (υπερ)υψηλής τάσεως, στο μέτρο που η διαπίστωση αυτή εκτείνεται σε όλα τα εξαρτήματα που αφορούν έργα υπόγειων ηλεκτρικών καλωδίων τάσεως 110 kV και άνω (και όχι μόνο στα εξαρτήματα που αφορούν έργα υπογείων ηλεκτρικών καλωδίων τάσεως 220 kV και άνω),

—

να ακυρώσει εν μέρει το άρθρο 1 της αποφάσεως στο μέτρο που με αυτό διαπιστώνεται ότι η συμμετοχή των προσφευγουσών στην παράβαση άρχισε την 1η Απριλίου 2000,

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της οι οποίες απορρέουν από το βάρος αποδείξεως που φέρει και ότι υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον διαπίστωσε ότι η παράβαση καλύπτει όλα τα έργα σχετικά με υπόγεια ηλεκτρικά καλώδια τάσεως 110 kV και άνω, μολονότι στον φάκελο της Επιτροπής περιέχονται σαφείς ενδείξεις ότι η παράβαση δεν εκτείνεται σε όλα τα έργα υπογείων ηλεκτρικών καλωδίων τάσεως έως και 220 kV.

2.

Με τον δεύτερο λόγο υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της οι οποίες απορρέουν από το βάρος αποδείξεως που φέρει καθόσον κατέληξε ότι η συμμετοχή των προσφευγουσών στην εν λόγω παράβαση καλύπτει όλα τα έργα σχετικά με υπόγεια ηλεκτρικά καλώδια τάσεως 110 kV και άνω.

3.

Με τον τρίτο λόγο υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι η παράβαση εκτείνεται και σε όλα τα εξαρτήματα ηλεκτρικών καλωδίων που αφορούν έργα υπόγειων ηλεκτρικών καλωδίων τάσεως 110 kV και άνω, μολονότι από τα αποδεικτικά στοιχεία που περιέχονται στον φάκελο της Επιτροπής προκύπτει ότι η παράβαση εκτείνεται μόνο σε εξαρτήματα ηλεκτρικών καλωδίων που αφορούν έργα υπόγειων ηλεκτρικών καλωδίων τάσεως 220 kV και άνω.

4.

Με τον τέταρτο λόγο υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον διαπίστωσε ότι οι προσφεύγουσες άρχισαν να μετέχουν στην παράβαση την 1η Απριλίου 2000.

5.

Με τον πέμπτο λόγο υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και παραβίασε το τεκμήριο αθωότητας καθόσον διαπίστωσε ότι οι προσφεύγουσες άρχισαν να μετέχουν στην παράβαση κατά το νωρίτερο δυνατό χρονικό σημείο.

6.

Με τον έκτο λόγο υποστηρίζεται ότι η απόφαση είναι ανεπαρκώς αιτιολογημένη, κατά παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/40

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, καθόσον αυτή κρίνει τις προσφεύγουσες υπεύθυνες για ενιαία, σύνθετη και διαρκή παράβαση που περιλαμβάνει τη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής δομής και της δομής «A/R» [μεταξύ τακτικών και συνδεδεμένων μελών], και επικουρικώς, να προβεί σε σημαντική μείωση του προστίμου,

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφος 8, στοιχεία α' έως γ', της αποφάσεως, καθόσον κρίνει τις προσφεύγουσες υπεύθυνες για παράβαση κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 26ης Ιουνίου 2006 και 10 Απριλίου 2008,

—

όλως επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2, περίπτωση ιγ', της αποφάσεως της Επιτροπής και να μειώσει το ύψος του προστίμου που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες, λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτέρως περιορισμένη συμμετοχή των προσφευγουσών κατά το διάστημα μεταξύ 26ης Ιουλίου και 10ης Απριλίου 2008, και

—

να ακυρώσει την απόφαση στο σύνολό της, διότι στηρίζεται σε καθοριστικό βαθμό επί αποδεικτικών στοιχείων που αποκτήθηκαν παρανόμως στις εγκαταστάσεις της Nexans SA και της Nexans France,

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε την ύπαρξη ενιαίας, σύνθετης και διαρκούς παραβάσεως σχετικής με συμφωνία μεταξύ Ασιατών και Ευρωπαίων παραγωγών να μην δραστηριοποιούνται οι μεν στις περιοχές των δε και αντιστρόφως, και με συμφωνία κατανομής έργων μεταξύ των ευρωπαϊκών εταιριών εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ).

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πραγματική και νομική πλάνη κατά την εφαρμογή του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, στο μέτρο που η προσβαλλόμενη απόφαση δεν απέδειξε επαρκώς κατά νόμον τη συμμετοχή των προσφευγουσών καθ’ όλη τη διάρκεια της παραβάσεως.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και πλάνη εκτιμήσεως κατά τον υπολογισμό του προστίμου που επέβαλε στις προσφεύγουσες, διότι το επιβληθέν πρόστιμο δεν ανταποκρίνεται στη βαρύτητα της παραβάσεως και τον ιδιαιτέρως περιορισμένο των προσφευγουσών για μεγάλο διάστημα της παραβάσεως.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως οι προσφεύγουσες προβάλλουν παράβαση ουσιώδους τύπου και προσβολή δικαιωμάτων άμυνας, καθώς η προσβαλλόμενη απόφαση στηρίζεται σε καθοριστικό βαθμό επί αποδεικτικών στοιχείων τα οποία αποκτήθηκαν παρανόμως από την Επιτροπή κατά τη διενέργεια ελέγχων στις εγκαταστάσεις της Nexans.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/41

—

να μειώσει το πρόστιμο που της επιβλήθηκε με το άρθρο 2, στοιχείο ιε', της προσβαλλόμενης αποφάσεως για την άμεση συμμετοχή της στη σύμπραξη κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 18ης Φεβρουαρίου 1999 και 30ής Σεπτεμβρίου 2001,

—

να ακυρώσει το άρθρο 2, στοιχείο ιστ', της αποφάσεως, στο μέτρο που κρίνει ότι η Fujikura ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον για το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην Viscas για το χρονικό διάστημα μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 2005 και 28ης Ιανουαρίου 2009,

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα .

1.

Με τον πρώτο λόγο η προσφεύγουσα προβάλλει ότι κακώς η Επιτροπή περιέλαβε στην αξία των πωλήσεων που χρησιμοποιήθηκε για τον καθορισμό του βασικού ποσού του προστίμου τις ανεξάρτητες πωλήσεις που πραγματοποίησαν οι μητρικές εταιρίες της Viscas το 2004. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι συμμετείχε στην εικαζόμενη σύμπραξη μόνο μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2001 και ότι οι ανεξάρτητες πωλήσεις που πραγματοποίησε κατά τη διάρκεια του 2004 δεν καλύπτονται από τη σύμπραξη.

2.

Με τον δεύτερο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι Επιτροπή παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας, διότι δεν έλαβε επαρκώς υπόψη κατά τον καθορισμό του βασικού ποσού του προστίμου το περιορισμένο ειδικό βάρος που είχαν οι ιαπωνικές επιχειρήσεις στη σύμπραξη. Η προσφεύγουσα προβάλλει ότι, δεδομένων των σημαντικών τεχνικών και εμπορικών εμποδίων που αντιμετώπιζε για την είσοδό της στην Ευρώπη, η ανάληψη εκ μέρους της της δεσμεύσεως περί μη ανταγωνισμού εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) δεν ασκούσε επιρροή στην αποτελεσματικότητα των συμφωνιών των Ευρωπαίων παραγωγών σχετικά με την κατανομή της πελατείας εντός του ΕΟΧ. Επομένως, η Επιτροπή έπρεπε να διαφοροποιήσει ακόμη περισσότερο τους συντελεστές βαρύτητας που χρησιμοποίησε για τα πρόστιμα που επέβαλε αφενός στην προσφεύγουσα (ή σε άλλους προμηθευτές από την Ασία) και αφετέρου στους Ευρωπαίους προμηθευτές.

3.

Με τον τρίτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι κακώς η Επιτροπή έκρινε ότι η προσφεύγουσα ευθύνεται ως μητρική εταιρία για το πρόστιμο που επιβλήθηκε στη Viscas και για το διάστημα από την 1η Ιανουαρίου 2005 και εντεύθεν. Κατά την προσφεύγουσα, όταν η Viscas έγινε λειτουργικά αυτόνομη κοινή επιχείρηση τον Ιανουάριο του 2005, οι νομικοί δεσμοί μεταξύ της Viscas και της προσφεύγουσας (π.χ. υποβολή εκθέσεων ή αναφορών), οι οργανωτικοί (π.χ. απόσπαση διευθυντών πλήρους απασχολήσεως) και οι οικονομικοί (π.χ. εγγύηση για δανεισμό), εξασθένησαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε η Επιτροπή δεν μπορούσε βασίμως να κρίνει ότι η προσφεύγουσα εξακολουθούσε να ασκεί αποφασιστικής φύσεως επιρροή επί της Viscas κατά το χρονικό διάστημα της παραβάσεως που εκτείνεται από τον Ιανουάριο του 2005 μέχρι τον Ιανουάριο του 2009.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/42

—

να ακυρώσει την απόφαση MS/sd [IPOL-COM-PETI D (2014) 14486] της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, καθόσον θέτει στο αρχείο την αναφορά που υποβλήθηκε στην υπόθεση Κάστρο Lónyay του Rusovce (Σλοβακία),

—

να διατάξει την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να εξετάσει την αναφορά και να λάβει κάθε μέτρο που απαιτεί ο νόμος,

—

να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/43

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 307/2014, σχετικά με την τροποποίηση του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 875/2013 για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές παρασκευασμένου ή διατηρημένου γλυκού καλαμποκιού σε κόκκους, καταγωγής Ταϊλάνδης, μετά την έναρξη ενδιάμεσης επανεξέτασης βάσει του άρθρου 11 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009,

—

να υποχρεώσει το Συμβούλιο να διορθώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 875/2013, ενόψει της ακυρώσεως του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 307/2004,

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα υπέπεσαν σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και παρέβησαν το άρθρο 2, παράγραφοι 3 και 4, του κανονισμού 1225/2009 (1) του Συμβουλίου, καθώς δεν έσφαλαν κατά την εκτίμηση του αν οι εγχώριες πωλήσεις της εταιρίας River Kwai International Food Industry πραγματοποιήθηκαν υπό κανονικές συνθήκες εμπορίας και, ως εκ τούτου, μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για τον υπολογισμό της κανονικής αξίας των πωλήσεων της River Kwai International Food Industry.

2.

Με το δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν το άρθρο 2, παράγραφος 10, του κανονισμού 1225/2009 του Συμβουλίου, καθώς δεν προέβησαν σε εύλογη σύγκριση μεταξύ της τιμής εξαγωγής της River Kwai International Food Industry και της κανονικής αξίας.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν το άρθρο 11, παράγραφος 3, του κανονισμού 1225/2009 του Συμβουλίου, διότι δεν έλαβαν δεόντως υπόψη τους την μεταβολή του περιθωρίου ντάμπινγκ της River Kwai International Food Industry ούτε ότι η μεταβολή αυτή έχει παγιωθεί.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν τα άρθρα 19, παράγραφος 2, και 20, παράγραφος 2, του κανονισμού 1225/2009 του Συμβουλίου, διότι δεν παρέσχον στην προσφεύγουσα συνοπτική έκθεση των αποδεικτικών στοιχείων βάσει των οποίων επιδίωκαν τη μεταβολή του περιθωρίου ντάμπινγκ της River Kwai International Food Industry και δεν γνωστοποίησαν στην προσφεύγουσα τις εκτιμήσεις βάσει των οποίων σκόπευαν να τροποποιήσουν τον δασμό αντιντάμπινγκ που είχε επιβληθεί στη River Kwai International Food Industry.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/44

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση C (2014) 2093 της Επιτροπής, στο μέτρο που ορίζει ότι η οδηγία 2004/17/ΕΚ πρέπει να εξακολουθήσει να εφαρμόζεται επί των συμβάσεων αναθέσεως για την παροχή των μη απαριθμούμενων στο άρθρο 1 της εκτελεστικής αποφάσεως ταχυδρομικών υπηρεσιών, των οποίων την απαλλαγή ζήτησε η προσφεύγουσα βάσει του άρθρου 30, παράγραφος 6, της οδηγίας 2004/17/ΕΚ·

—

επικουρικώς, εφόσον κριθεί ότι είναι απαράδεκτη τυχόν προσφυγή που στρέφεται κατά τμήματος μόνον της ως άνω αποφάσεως, να ακυρώσει την τελευταία στο σύνολό της, και

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/45

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση 2014/216/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Απριλίου 2014, για την εφαρμογή της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ L 111, σ. 91), καθώς και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 381/2014 του Συμβουλίου, της 14ης Απριλίου 2014, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ L 111, σ. 33), καθόσον με τις εν λόγω πράξεις ενεγράφη το όνομα του προσφεύγοντος στον κατάλογο των προσώπων, οντοτήτων και φορέων έναντι των οποίων εφαρμόζονται τα περιοριστικά μέτρα.

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/46

—

να καταδικάσει, με παρεμπίπτουσα απόφαση, με την Ευρωπαϊκή Ένωση σε αποζημίωση, βάσει του άρθρου 340 ΣΛΕΕ, παράγραφος 2, για το σύνολο της περιουσιακής ζημίας που προκάλεσε σε όλους τους ενάγοντες κατά το διάστημα από την 1η Ιανουαρίου 2012 έως ότου οι ενάγοντες θα αρχίσουν να ασκούν τα καθήκοντά τους ως αρμόδιοι για την εκτέλεση δημόσιοι υπάλληλοι, συμφώνως προς τα οριζόμενα στο άρθρο 36, παράγραφος 1, και το παράρτημα VII, σημείο 1, της Πράξεως Προσχωρήσεως, η οποία δεσμεύει νομικώς τα 28 κράτη που υπέγραψαν τη Συνθήκη σχετικά με την προσχώρηση της Δημοκρατίας της Κροατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συμπεριλαμβανομένης της Επιτροπής από τις 9 Δεκεμβρίου 2011, λόγω του ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αθέτησε το καθήκον παρακολουθήσεως εκ του σύνεγγυς (monitoring) που απορρέει από το άρθρο 36, παράγραφοι 1 και 2, της Πράξεως Προσχωρήσεως της υποχρεώσεως της Δημοκρατίας της Κροατίας να διασφαλίσει την έναρξη των καθηκόντων των αρμόδιων για την εκτέλεση Κροατών δημοσίων υπαλλήλων από 1ης Ιανουαρίου 2012, υποχρέωση που η Δημοκρατία της Κροατίας είχε αναλάβει κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την προσχώρησή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο κεφάλαιο 23, «Δικαιοσύνη και θεμελιώδη δικαιώματα», και η οποία προβλέπεται στο παράρτημα VII, σημείο 1 της Πράξεως Προσχωρήσεως «Ειδικές δεσμεύσεις που ανέλαβε η Δημοκρατία της Κροατίας κατά τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις», το οποίο ορίζει τα εξής: «1. να εξακολουθήσει να εξασφαλίζει την αποτελεσματική εφαρμογή της στρατηγικής και του σχεδίου δράσης της για τη δικαστική μεταρρύθμιση.»

—

να αναστείλει τη συζήτηση σχετικά με το ύψος της συνολικής περιουσιακής ζημίας την ανόρθωση της οποίας ζητούν οι ενάγοντες από την Ευρωπαϊκή Ένωση με την υπό κρίση αγωγή έως ότου η παρεμπίπτουσα απόφαση που αναφέρθηκε στο πλαίσιο του πρώτου αιτήματος των εναγόντων αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου,

—

αφότου η παρεμπίπτουσα απόφαση που αναφέρθηκε στο πλαίσιο του πρώτου αιτήματος των εναγόντων αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου, μετά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση και την προσκόμιση των αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με το ύψος της συγκεκριμένης αξιώσεως, να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε αποζημίωση για την ανόρθωση της περιουσιακής ζημίας που υπέστη καθένας από τους ενάγοντες λόγω της παράνομης παραλείψεως της Επιτροπής που αναλύθηκε στο πλαίσιο του πρώτου αιτήματος των εναγόντων, ήτοι, του συνόλου της θετικής ζημίας (damnum emergens) και του συνόλου του διαφυγόντος κέρδους (lucrum cessans) των εναγόντων, κατά το διάστημα από 1ης Ιανουαρίου 2012 έως την ημέρα κατά την οποία το Γενικό Δικαστήριο θα υποβάλει στα Υπουργεία Οικονομικών και Δικαιοσύνης της Δημοκρατία της Κροατίας τις σχετικές αιτήσεις, και συγκεκριμένα ποσού ύψους 6 00  000,00 ευρώ ανά ημερολογιακό έτος και ενάγοντα, πλέον τόκων υπερημερίας 12 %, οι οποίοι πρέπει να υπολογισθούν ως εξής:

—

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να καταβάλει σε καθένα από τους ενάγοντες τα έξοδα που αντιστοιχούν στην παρούσα δίκη, αφότου η παρεμπίπτουσα απόφαση που αναφέρθηκε στο πλαίσιο του πρώτου αιτήματος των εναγόντων αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου, μετά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση και την προσκόμιση των αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με το ύψος της συγκεκριμένης αξιώσεως.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/47

—

να ακυρώσει την απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών της 30ής Απριλίου 2014 στην υπόθεση R 240/2013-5, καθώς και στην υπόθεση R 303/2013-5 κατά το μέτρο που αφορά την υπόθεση R 240/2013-5, και

—

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/48

—

να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 29ης Απριλίου 2014 στην υπόθεση R2324/2013-1, και

—

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/49

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, καθόσον διαπιστώνεται η ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως και διατάσσεται η ανάκτηση αυτής από τους επενδυτές των ομίλων οικονομικού σκοπού·

—

επικουρικώς, να κάνει δεκτά τα αιτήματα της προσφυγής και να καταστήσει ανενεργή την περί ανακτήσεως της ενισχύσεως διαταγή του άρθρου 4, παράγραφος, 1, in fine, της αποφάσεως, διότι παραβιάζει τις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθόσον δεν μπορεί να διαταχθεί η ανάκτηση της ενισχύσεως πριν την ημερομηνία δημοσιεύσεως στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης της από 21 Σεπτεμβρίου 2011 αποφάσεως περί κινήσεως της διαδικασίας· επιπλέον, να δεχτεί ότι υφίσταται δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των ομίλων οικονομικού σκοπού που πληρούσαν τις αντικειμενικές προϋποθέσεις ώστε να τους εφαρμοστούν τα επίμαχα φορολογικά πλεονεκτήματα πριν τη δημοσίευση της αποφάσεως του 2006 στην Επίσημη Εφημερίδα·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της αποφάσεως και να διαπιστώσει ότι δεν είναι σύμφωνη προς το δίκαιο η διαλαμβανόμενη στις αιτιολογικές σκέψεις 263 και 167 της αποφάσεως μεθοδολογία, η οποία χρησιμοποιήθηκε για τον καθορισμό του προβαλλομένου κέρδους που οι επενδυτές οφείλουν να επιστρέψουν, το οποίο πρέπει να επαναϋπολογισθεί λαμβανομένων υπόψη ορισμένων εκπτώσεων·

—

να ακυρώσει μερικώς το άρθρο 4.1 της αποφάσεως, δεδομένου ότι η Επιτροπή υπέπεσε καταφανώς σε υπέρβαση εξουσίας κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της, κηρύσσοντας άκυρες, στο άρθρο 4.1 της αποφάσεως, τις συμβατικές ρήτρες που προέβλεπαν αποζημίωση υπέρ των επενδυτών σε περίπτωση που η Επιτροπή έκρινε ότι τα φορολογικά πλεονεκτήματα του ισπανικού συστήματος χρηματοδοτικής μισθώσεως αποτελούσαν παράνομη κρατική ενίσχυση, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/49

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, καθόσον διαπιστώνεται η ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως και διατάσσεται η ανάκτηση αυτής από τους επενδυτές·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει τα άρθρα 1, 2 και 4, παράγραφος 1, της αποφάσεως, καθόσον αυτή ταυτίζει τους επενδυτές με τους δικαιούχους που πρέπει να επιστρέψουν τη φερομένη ενίσχυση·

—

επικουρικώς, να καταστήσει ανενεργή την περί ανακτήσεως της ενισχύσεως διαταγή που απευθύνεται στους επενδυτές στο άρθρο 4, παράγραφος, 1, in fine, διότι παραβιάζει τις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθόσον δεν μπορεί να διαταχθεί η ανάκτηση της ενισχύσεως σε ημερομηνία προγενέστερη της ημερομηνίας δημοσιεύσεως της αποφάσεως περί κινήσεως της διαδικασίας·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2 της αποφάσεως και να διαπιστώσει ότι δεν είναι σύμφωνη προς το δίκαιο η διαλαμβανόμενη στις αιτιολογικές σκέψεις 263 και 167 της αποφάσεως μεθοδολογία, η οποία χρησιμοποιήθηκε για τον καθορισμό του προβαλλομένου κέρδους που οι επενδυτές οφείλουν να επιστρέψουν, το οποίο πρέπει να επαναϋπολογισθεί λαμβανομένων υπόψη ορισμένων εκπτώσεων·

—

να διαπιστώσει το ανυπόστατο ή, εναλλακτικώς, να ακυρώσει μερικώς το άρθρο 4, παράγραφος 1, της αποφάσεως σχετικά με την απαγόρευση «μεταβιβάσεως του βάρους της ανακτήσεως σε άλλα πρόσωπα», στο μέτρο που πρόκειται για δήλωση απαγορεύσεως ή προβαλλομένης ακυρότητας των συμβατικών ρητρών περί αναζητήσεως σε βάρος των τρίτων ποσών που οι επενδυτές πρέπει να επιστρέψουν στο Ισπανικό Δημόσιο, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/50

—

να ακυρώσει στο σύνολό της την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 27ης Μαρτίου 2014, στην υπόθεση R 1230/2013-1,

—

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/51

—

να ακυρώσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 5ης Μαΐου 2014 στην υπόθεση R 1522/2013-4·

—

να καταδικάσει την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδα, σε περίπτωση που παρέμβει.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/52

—

να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 9ης Απριλίου 2014 στην υπόθεση R 1523/2013-1,

—

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα καθώς και σε κάθε δαπάνη που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/52

—

να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 5ης Μαΐου 2014 στην υπόθεση R 1777/2013-4, και

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/53

—

να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 29ης Απριλίου 2014 στην υπόθεση R1326/2013-1, και

—

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/54

—

να ακυρώσει τη μερική απόρριψη της υπ’ αριθ. 1 1 6 24  483 καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος, της 13ης Αυγούστου 2013, και την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), της 5ης Μαΐου 2014, στην υπόθεση R 1940/2013-4,

—

να κρίνει ότι επιτρέπεται η καταχώριση του υπ’ αριθ. 1 1 6 24  483 κοινοτικού σήματος (επίσης) για τις ακόλουθες υπηρεσίες:

—

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα έξοδα της διαδικασίας προσφυγής R 1940/2013-4, καθώς και στα έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

—

παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009,

—

παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β', γ' και δ', του κανονισμού 207/2009,

—

παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού 207/2009

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/55

—

να ακυρώσει τις αποφάσεις 2011/137/ΚΕΠΠΑ και 2011/178/ΚΕΠΠΑ·

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από έλλειψη αρμοδιότητας του Συμβουλίου να συμπεριλάβει τον προσφεύγοντα στον κατάλογο των προσώπων που υπόκεινται σε περιοριστικά μέτρα, εφόσον το όνομά του δεν αναγράφεται στα υπ’ αριθ. 1970 (2011) και 1973 (2011) ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παραβίαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, στο μέτρο που το Συμβούλιο περιορίζεται να στηριχθεί στα προπαρατεθέντα ψηφίσματα, χωρίς να λάβει υπόψη του την προσωπική κατάσταση του προσφεύγοντος.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραβίαση των δικαιωμάτων άμυνας του προσφεύγοντος και της αρχής του τεκμηρίου αθωότητας λόγω του ότι δεν διεξήχθη κατ’ αντιμωλίαν διαδικασία.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, στο μέτρο που, επιβάλλοντας στον προσφεύγοντα περιοριστικά μέτρα, το Συμβούλιο περιόρισε παρανόμως την ελευθερία κινήσεώς του και το δικαίωμά του ιδιοκτησίας.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/55

—

να ακυρώσει το άρθρο 1 της αποφάσεως 2014/222/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, καθόσον την αφορά και να απαλείψει το όνομά της από το παράρτημα της προαναφερθείσας αποφάσεως,

—

να ακυρώσει το άρθρο 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕE) 397/2014 του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, καθόσον την αφορά και να απαλείψει το όνομά της από το παράρτημα της προαναφερθείσας αποφάσεως,

—

να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το Συμβούλιο.

1.

Ο πρώτος λόγος αφορά πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών στα οποία βασίζονται οι προαναφερθείσες διατάξεις, δεδομένου ότι τα πραγματικά περιστατικά στα οποία βασίσθηκε η έκδοσή τους είναι αναληθή και δεν έχουν αποδειχθεί.

2.

Ο δεύτερος λόγος αφορά παραβίαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, στον βαθμό που η αιτιολογία των επίμαχων διατάξεων είναι εσφαλμένη όσον αφορά την NDC, καθότι είναι όχι μόνον αβάσιμη αλλά και ασαφής, γενικόλογη και αόριστη, παρακωλύοντας κατά τον τρόπο αυτό, την κατά τον δέοντα τρόπο ανάπτυξη της άμυνας της προσφεύγουσας.

3.

Ο τρίτος λόγος αφορά προσβολή του δικαιώματος αποτελεσματικής ένδικης προστασίας, όσον αφορά την αιτιολογία των προαναφερθεισών διατάξεων, τη μη απόδειξη των προβαλλόμενων αιτιάσεων και τα δικαιώματα άμυνας και ιδιοκτησίας, στον βαθμό που δεν τηρήθηκαν η απαίτηση αιτιολογήσεως και η ανάγκη προσκομίσεως πραγματικών αποδείξεων, πράγμα που ασκεί επιρροή στα λοιπά δικαιώματα.

4.

Ο τέταρτος λόγος αφορά κατάχρηση εξουσίας, στον βαθμό που υπάρχουν αντικειμενικά, συγκεκριμένα και συγκλίνοντα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το Συμβούλιο, κάνοντας κατάχρηση της θέσεώς του και κατά δόλιο τρόπο, επεδίωξε σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που δηλώνει μέσω της επιβολής των κυρώσεων.

5.

Ο πέμπτος λόγος αφορά εσφαλμένη ερμηνεία των προαναφερθεισών διατάξεων, στον βαθμό που αυτές ερμηνεύθηκαν και εφαρμόσθηκαν κατά τρόπο εσφαλμένο και διασταλτικό, πράγμα που δεν επιτρέπεται σε περίπτωση διατάξεων που επιβάλλουν κυρώσεις.

6.

Ο έκτος λόγος βασίζεται σε προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας, στον βαθμό που επιβλήθηκαν περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό, χωρίς να υφίσταται πραγματικός δικαιολογητικός λόγος και να τηρηθεί η αρχή της αναλογικότητας.

7.

Ο έβδομος λόγος αφορά παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης, στον βαθμό που εθίγη η ανταγωνιστική θέση της προσφεύγουσας χωρίς να υπάρχουν λόγοι προς τούτο.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/56

—

να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 21ης Μαΐου 2014 στην υπόθεση R 917/2013-4, και

—

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/57

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/58

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/58