—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) και το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστούν χορήγηση κρατικών πόρων ή πόρων ελεγχόμενων από το κράτος. Τα κρίσιμα για τον χαρακτηρισμό των επίμαχων μέτρων πραγματικά περιστατικά διαπιστώθηκαν στο σύνολό τους από την Επιτροπή και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά το προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας. Δεν μπορούν πλέον να υφίστανται αμφισβητήσιμα στοιχεία τα οποία θα όφειλε να διαπιστώσει η Επιτροπή στο πλαίσιο διαδικασίας κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει στο πλαίσιο αυτό ότι η Επιτροπή δεν τήρησε το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον εφάρμοσε τη διαδικασία για τις νέες ενισχύσεις κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 659/1999 αντί της διαδικασίας για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 17 επ. του κανονισμού 659/1999, προκειμένου να επαληθεύσει την προσωρινή εκτίμησή της κατά την οποία ο EEG συνιστά ενίσχυση. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η Επιτροπή, με απόφαση της 22ας Μαΐου 2002, έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη μεταφοράς κρατικών πόρων. Οι διαφορές μεταξύ του EEG 2000 και του EEG 2012 δεν είναι ουσιώδεις σε σύγκριση με όσα κρίθηκαν με την απόφαση της Επιτροπής της 22ας Μαΐου 2002. Επομένως, η Επιτροπή θα μπορούσε να επικαλεστεί τυχόν μεταβολή της νομικής της απόψεως στο πλαίσιο διαδικασίας κατά το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, χωρίς αυτό να θίγει την προσφεύγουσα.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η καθής εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς προηγουμένως να παράσχει στην προσφεύγουσα τη δυνατότητα να διατυπώσει την άποψή της.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) και το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστούν χορήγηση κρατικών πόρων ή πόρων ελεγχόμενων από το κράτος. Τα κρίσιμα για τον χαρακτηρισμό των επίμαχων μέτρων πραγματικά περιστατικά διαπιστώθηκαν στο σύνολό τους από την Επιτροπή και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά το προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας. Δεν μπορούν πλέον να υφίστανται αμφισβητήσιμα στοιχεία τα οποία θα όφειλε να διαπιστώσει η Επιτροπή στο πλαίσιο διαδικασίας κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1).

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν στο πλαίσιο αυτό ότι η Επιτροπή δεν τήρησε το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον εφάρμοσε τη διαδικασία για τις νέες ενισχύσεις κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 659/1999 αντί της διαδικασίας για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 17 επ. του κανονισμού 659/1999, προκειμένου να επαληθεύσει την προσωρινή εκτίμησή της κατά την οποία ο EEG συνιστά ενίσχυση. Ειδικότερα, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν συναφώς ότι η Επιτροπή, με απόφαση της 22ας Μαΐου 2002, έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη μεταφοράς κρατικών πόρων. Οι διαφορές μεταξύ του EEG 2000 και του EEG 2012 δεν είναι ουσιώδεις σε σύγκριση με όσα κρίθηκαν με την απόφαση της Επιτροπής της 22ας Μαΐου 2002. Επομένως, η Επιτροπή θα μπορούσε να επικαλεστεί τυχόν μεταβολή της νομικής της απόψεως στο πλαίσιο διαδικασίας κατά το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, χωρίς αυτό να θίγει τις προσφεύγουσες.

—

Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η καθής εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς προηγουμένως να παράσχει στις προσφεύγουσες τη δυνατότητα να διατυπώσουν την άποψή τους.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) και το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστούν χορήγηση κρατικών πόρων ή πόρων ελεγχόμενων από το κράτος. Τα κρίσιμα για τον χαρακτηρισμό των επίμαχων μέτρων πραγματικά περιστατικά διαπιστώθηκαν στο σύνολό τους από την Επιτροπή και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά το προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας. Δεν μπορούν πλέον να υφίστανται αμφισβητήσιμα στοιχεία τα οποία θα όφειλε να διαπιστώσει η Επιτροπή στο πλαίσιο διαδικασίας κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1).

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν στο πλαίσιο αυτό ότι η Επιτροπή δεν τήρησε το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον εφάρμοσε τη διαδικασία για τις νέες ενισχύσεις κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 659/1999 αντί της διαδικασίας για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 17 επ. του κανονισμού 659/1999, προκειμένου να επαληθεύσει την προσωρινή εκτίμησή της κατά την οποία ο EEG συνιστά ενίσχυση. Ειδικότερα, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν συναφώς ότι η Επιτροπή, με απόφαση της 22ας Μαΐου 2002, έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη μεταφοράς κρατικών πόρων. Οι διαφορές μεταξύ του EEG 2000 και του EEG 2012 δεν είναι ουσιώδεις σε σύγκριση με όσα κρίθηκαν με την απόφαση της Επιτροπής της 22ας Μαΐου 2002. Επομένως, η Επιτροπή θα μπορούσε να επικαλεστεί τυχόν μεταβολή της νομικής της απόψεως στο πλαίσιο διαδικασίας κατά το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, χωρίς αυτό να θίγει τις προσφεύγουσες.

—

Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η καθής εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς προηγουμένως να παράσχει στις προσφεύγουσες τη δυνατότητα να διατυπώσουν την άποψή τους.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) και το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστούν χορήγηση κρατικών πόρων ή πόρων ελεγχόμενων από το κράτος. Τα κρίσιμα για τον χαρακτηρισμό των επίμαχων μέτρων πραγματικά περιστατικά διαπιστώθηκαν στο σύνολό τους από την Επιτροπή και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά το προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας. Δεν μπορούν πλέον να υφίστανται αμφισβητήσιμα στοιχεία τα οποία θα όφειλε να διαπιστώσει η Επιτροπή στο πλαίσιο διαδικασίας κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει στο πλαίσιο αυτό ότι η Επιτροπή δεν τήρησε το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον εφάρμοσε τη διαδικασία για τις νέες ενισχύσεις κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 659/1999 αντί της διαδικασίας για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 17 επ. του κανονισμού 659/1999, προκειμένου να επαληθεύσει την προσωρινή εκτίμησή της κατά την οποία ο EEG συνιστά ενίσχυση. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η Επιτροπή, με απόφαση της 22ας Μαΐου 2002, έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη μεταφοράς κρατικών πόρων. Οι διαφορές μεταξύ του EEG 2000 και του EEG 2012 δεν είναι ουσιώδεις σε σύγκριση με όσα κρίθηκαν με την απόφαση της Επιτροπής της 22ας Μαΐου 2002. Επομένως, η Επιτροπή θα μπορούσε να επικαλεστεί τυχόν μεταβολή της νομικής της απόψεως στο πλαίσιο διαδικασίας κατά το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, χωρίς αυτό να θίγει την προσφεύγουσα.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η καθής εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς προηγουμένως να παράσχει στην προσφεύγουσα τη δυνατότητα να διατυπώσει την άποψή της.

—

να ακυρώσει τις αποφάσεις περί εφαρμογής στους αναιρεσείοντες της αποφάσεως του διοικητικού συμβουλίου της ΕΤΕπ της 13ης Δεκεμβρίου 2011 περί περιορισμού της μισθολογικής αναπροσαρμογής στο 2,8 % και της αποφάσεως της Διευθύνουσας Επιτροπής της ΕΤΕπ της 14ης Φεβρουαρίου 2012 περί καθορισμού κλίμακας αξιολογικής κατατάξεως που συνεπάγεται απώλεια μισθού 1 %· αποφάσεις οι οποίες περιλαμβάνονται στα εκκαθαριστικά σημειώματα αποδοχών του Απριλίου του 2012, καθώς και να ακυρώσει, στο ίδιο μέτρο, όλες τις αποφάσεις που περιέχονται στα μεταγενέστερα εκκαθαριστικά σημειώματα αποδοχών·

—

συνεπώς,

—

να καταδικάσει την ΕΤΕπ στο σύνολο των δικαστικών εξόδων·

—

να ακυρώσει τις αποφάσεις περί χορηγήσεως στους αναιρεσείοντες ενός πριμ κατ’ εφαρμογήν του νέου συστήματος αξιολογήσεως της αποδόσεως, όπως αυτό προκύπτει από την απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της 14ης Δεκεμβρίου 2010 και τις αποφάσεις της Διευθύνουσας Επιτροπής της 9ης Νοεμβρίου 2010 και της 16ης Νοεμβρίου 2011· η δε ατομική εκτελεστική απόφαση περιέχεται στο εκκαθαριστικό σημείωμα αποδοχών του Απριλίου 2012, του οποίου οι ενδιαφερόμενοι έλαβαν γνώση το νωρίτερο στις 22 Απριλίου 2012·

—

συνεπώς,

—

ενδεχομένως, ως μέτρα οργανώσεως της διαδικασίας, να καλέσει την καθής πρωτοδίκως να προσκομίσει τα εξής έγγραφα, εάν δεν τα προσκομίσει οικειοθελώς:

—

να καταδικάσει την καθής πρωτοδίκως στο σύνολο των δικαστικών εξόδων·

—

Η εκ του νόμου δημιουργία πλεονεκτήματος χωρίς τη χρήση κρατικών πόρων δεν αρκεί για την πλήρωση των κριτηρίων της έννοιας «κρατική ενίσχυση». Στην περίπτωση της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως, δεν συντρέχει η αναγκαία προϋπόθεση της χρήσεως κρατικών πόρων, διότι μόνον οι ιδιώτες καταβάλλουν την επιβάρυνση αυτή και το κράτος, δεδομένου ότι δεν ασκεί διαρκή έλεγχο επί των εισπραττόμενων πόρων και, επομένως, δεν διαθέτει δυνατότητα παρεμβάσεως συνδεόμενη με τέτοια εξουσία ελέγχου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει την ευθύνη των πόρων αυτών.

—

Επίσης, η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν υπόκειται σε κρατικό έλεγχο, διότι το ύψος της επιβαρύνσεως αυτής δεν καθορίζεται από τις κρατικές αρχές, αλλά σε συνάρτηση με την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας στα χρηματιστήρια ηλεκτρικής ενέργειας και με την ποσότητα της ηλεκτρικής ενέργειας που προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές. Επιπλέον, δεν υφίσταται δυνατότητα κρατικής παρεμβάσεως στη σχέση μεταξύ του προμηθευτή ενέργειας και του τελικού καταναλωτή κατά το πέμπτο στάδιο του μηχανισμού αντισταθμίσεως που προβλέπει ο EEG. Στο στάδιο αυτό, η περαιτέρω κατανομή του κόστους γίνεται στο πλαίσιο σχέσεως που διέπεται αμιγώς από το ιδιωτικό δίκαιο.

—

Επομένως, λόγω του δεσμευτικού ρυθμιστικού πλαισίου για τον χαρακτηρισμό της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως και για τον περιορισμό της επιβαρύνσεως στην περίπτωση των μεγάλων καταναλωτών ενέργειας, το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως κατά τον EEG επίσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπόκειται στον απαιτούμενο κρατικό έλεγχο. Το γεγονός ότι η απόφαση σχετικά με τον έλεγχο εκδίδεται από τη Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (γερμανική ομοσπονδιακή υπηρεσία οικονομικών και ελέγχου εξαγωγών) δεν συνεπάγεται την ύπαρξη κρατικού ελέγχου, διότι η υπηρεσία αυτή έχει απλώς εκτελεστικές και διαπιστωτικές αρμοδιότητες.

—

Επιπλέον, ο περιορισμός της επιβαρύνσεως για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν σημαίνει ότι το κράτος παραιτείται από πόρους τους οποίους θα μπορούσε κανονικά να εισπράττει. Λόγω της ιδιαίτερης δομής του μηχανισμού αντισταθμίσεως κατά τον EEG, ο περιορισμός της επιβαρύνσεως δεν συνεπάγεται μείωση του συνολικού προϊόντος που προκύπτει από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση. Αντιθέτως, οι ο περιορισμοί της επιβαρύνσεως που προβλέπονται για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας αντισταθμίζονται από υψηλότερες επιβαρύνσεις τις οποίες οφείλουν οι μη προνομιούχοι τελικοί καταναλωτές για κάθε κιλοβατώρα ηλεκτρικής ενέργειας που τους παραδίδεται.

—

Η Επιτροπή κακώς στηρίχθηκε στην παραδοχή ότι οι ρυθμιζόμενες με τον EEG χρηματοοικονομικές ροές συνδέονται με τη χρήση «κρατικών πόρων» κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

—

Η καταβολή της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως γίνεται μόνο από ιδιώτες. Το κράτος δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι φέρει την ευθύνη για τους εισπραττόμενους πόρους. Τόσο σε σχέση με την ίδια την επιβάρυνση που προβλέπει ο EEG όσο και σε σχέση με τον περιορισμό της προς όφελος των μεγάλων καταναλωτών ενέργειας ελλείπει το απαιτούμενο στοιχείο του διαρκούς κρατικού ελέγχου και η συνδεόμενη με αυτόν δυνατότητα παρεμβάσεως των διοικητικών αρχών.

—

Εν πάση περιπτώσει, ο περιορισμός της επιβαρύνσεως για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνεπάγεται ότι το κράτος παραιτείται από πόρους τους οποίους θα μπορούσε κανονικά να εισπράττει. Ο εν λόγω περιορισμός χρηματοδοτείται μόνο από ιδιωτικούς πόρους, και ειδικότερα από την υψηλότερη επιβάρυνση την οποία οφείλουν οι μη προνομιούχοι τελικοί καταναλωτές για κάθε κιλοβατώρα ηλεκτρικής ενέργειας που τους παραδίδεται. Επομένως, το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως κατά τον EEG δεν επηρεάζει το συνολικό προϊόν που προκύπτει από την είσπραξη της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως, αλλά μόνο την εσωτερική κατανομή των βαρών.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) και το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστούν χορήγηση κρατικών πόρων ή πόρων ελεγχόμενων από το κράτος. Τα κρίσιμα για τον χαρακτηρισμό των επίμαχων μέτρων πραγματικά περιστατικά διαπιστώθηκαν στο σύνολό τους από την Επιτροπή και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά το προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας. Δεν μπορούν πλέον να υφίστανται αμφισβητήσιμα στοιχεία τα οποία θα όφειλε να διαπιστώσει η Επιτροπή στο πλαίσιο διαδικασίας κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει στο πλαίσιο αυτό ότι η Επιτροπή δεν τήρησε το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον εφάρμοσε τη διαδικασία για τις νέες ενισχύσεις κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 659/1999 αντί της διαδικασίας για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 17 επ. του κανονισμού 659/1999, προκειμένου να επαληθεύσει την προσωρινή εκτίμησή της κατά την οποία ο EEG συνιστά ενίσχυση. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η Επιτροπή, με απόφαση της 22ας Μαΐου 2002, έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη μεταφοράς κρατικών πόρων. Οι διαφορές μεταξύ του EEG 2000 και του EEG 2012 δεν είναι ουσιώδεις σε σύγκριση με όσα κρίθηκαν με την απόφαση της Επιτροπής της 22ας Μαΐου 2002. Επομένως, η Επιτροπή θα μπορούσε να επικαλεστεί τυχόν μεταβολή της νομικής της απόψεως στο πλαίσιο διαδικασίας κατά το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, χωρίς αυτό να θίγει την προσφεύγουσα.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η καθής εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς προηγουμένως να παράσχει στην προσφεύγουσα τη δυνατότητα να διατυπώσει την άποψή της.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) και το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστούν χορήγηση κρατικών πόρων ή πόρων ελεγχόμενων από το κράτος. Τα κρίσιμα για τον χαρακτηρισμό των επίμαχων μέτρων πραγματικά περιστατικά διαπιστώθηκαν στο σύνολό τους από την Επιτροπή και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά το προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας. Δεν μπορούν πλέον να υφίστανται αμφισβητήσιμα στοιχεία τα οποία θα όφειλε να διαπιστώσει η Επιτροπή στο πλαίσιο διαδικασίας κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει στο πλαίσιο αυτό ότι η Επιτροπή δεν τήρησε το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον εφάρμοσε τη διαδικασία για τις νέες ενισχύσεις κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 659/1999 αντί της διαδικασίας για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 17 επ. του κανονισμού 659/1999, προκειμένου να επαληθεύσει την προσωρινή εκτίμησή της κατά την οποία ο EEG συνιστά ενίσχυση. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η Επιτροπή, με απόφαση της 22ας Μαΐου 2002, έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη μεταφοράς κρατικών πόρων. Οι διαφορές μεταξύ του EEG 2000 και του EEG 2012 δεν είναι ουσιώδεις σε σύγκριση με όσα κρίθηκαν με την απόφαση της Επιτροπής της 22ας Μαΐου 2002. Επομένως, η Επιτροπή θα μπορούσε να επικαλεστεί τυχόν μεταβολή της νομικής της απόψεως στο πλαίσιο διαδικασίας κατά το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, χωρίς αυτό να θίγει την προσφεύγουσα.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η καθής εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς προηγουμένως να παράσχει στην προσφεύγουσα τη δυνατότητα να διατυπώσει την άποψή της.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) και το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστούν χορήγηση κρατικών πόρων ή πόρων ελεγχόμενων από το κράτος. Τα κρίσιμα για τον χαρακτηρισμό των επίμαχων μέτρων πραγματικά περιστατικά διαπιστώθηκαν στο σύνολό τους από την Επιτροπή και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά το προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας. Δεν μπορούν πλέον να υφίστανται αμφισβητήσιμα στοιχεία τα οποία θα όφειλε να διαπιστώσει η Επιτροπή στο πλαίσιο διαδικασίας κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει στο πλαίσιο αυτό ότι η Επιτροπή δεν τήρησε το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον εφάρμοσε τη διαδικασία για τις νέες ενισχύσεις κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 659/1999 αντί της διαδικασίας για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 17 επ. του κανονισμού 659/1999, προκειμένου να επαληθεύσει την προσωρινή εκτίμησή της κατά την οποία ο EEG συνιστά ενίσχυση. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η Επιτροπή, με απόφαση της 22ας Μαΐου 2002, έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη μεταφοράς κρατικών πόρων. Οι διαφορές μεταξύ του EEG 2000 και του EEG 2012 δεν είναι ουσιώδεις σε σύγκριση με όσα κρίθηκαν με την απόφαση της Επιτροπής της 22ας Μαΐου 2002. Επομένως, η Επιτροπή θα μπορούσε να επικαλεστεί τυχόν μεταβολή της νομικής της απόψεως στο πλαίσιο διαδικασίας κατά το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, χωρίς αυτό να θίγει την προσφεύγουσα.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η καθής εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς προηγουμένως να παράσχει στην προσφεύγουσα τη δυνατότητα να διατυπώσει την άποψή της.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) και το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστούν χορήγηση κρατικών πόρων ή πόρων ελεγχόμενων από το κράτος. Τα κρίσιμα για τον χαρακτηρισμό των επίμαχων μέτρων πραγματικά περιστατικά διαπιστώθηκαν στο σύνολό τους από την Επιτροπή και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά το προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας. Δεν μπορούν πλέον να υφίστανται αμφισβητήσιμα στοιχεία τα οποία θα όφειλε να διαπιστώσει η Επιτροπή στο πλαίσιο διαδικασίας κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1).

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν στο πλαίσιο αυτό ότι η Επιτροπή δεν τήρησε το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον εφάρμοσε τη διαδικασία για τις νέες ενισχύσεις κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 659/1999 αντί της διαδικασίας για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 17 επ. του κανονισμού 659/1999, προκειμένου να επαληθεύσει την προσωρινή εκτίμησή της κατά την οποία ο EEG συνιστά ενίσχυση. Ειδικότερα, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν συναφώς ότι η Επιτροπή, με απόφαση της 22ας Μαΐου 2002, έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη μεταφοράς κρατικών πόρων. Οι διαφορές μεταξύ του EEG 2000 και του EEG 2012 δεν είναι ουσιώδεις σε σύγκριση με όσα κρίθηκαν με την απόφαση της Επιτροπής της 22ας Μαΐου 2002. Επομένως, η Επιτροπή θα μπορούσε να επικαλεστεί τυχόν μεταβολή της νομικής της απόψεως στο πλαίσιο διαδικασίας κατά το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, χωρίς αυτό να θίγει τις προσφεύγουσες.

—

Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η καθής εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς προηγουμένως να παράσχει στις προσφεύγουσες τη δυνατότητα να διατυπώσουν την άποψή τους.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο μηχανισμός στηρίξεως κατά τον EEG γενικώς και το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως για τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας ειδικώς δεν συνιστούν κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, ελλείψει άμεσης ή έμμεσης μεταφοράς κρατικών πόρων. Η χρηματοδότηση της στηρίξεως γίνεται μόνο από ιδιωτικούς πόρους των οποίων οι χρηματοοικονομικές ροές δεν υπόκεινται στον έλεγχο καμίας κρατικής αρχής.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν παρέχει στους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας πλεονέκτημα επιλεκτικού χαρακτήρα. Αφενός, δεν παρέχεται στις επιχειρήσεις πλεονέκτημα του οποίου δεν θα μπορούσαν αυτές να τύχουν υπό φυσιολογικές συνθήκες αγοράς, διότι υπό τέτοιες συνθήκες οι παραγωγοί ενέργειας που εκμεταλλεύονται εγκαταστάσεις υπαγόμενες στον EEG θα έπρεπε να πωλούν την ηλεκτρική ενέργεια που παράγουν σε τιμές αγοράς και δεν θα υφίστατο η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση. Αφετέρου, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ισχύει για τους μεγαλύτερους καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας οι οποίοι διατρέχουν τον κίνδυνο να απολέσουν τη διεθνή ανταγωνιστική ικανότητά τους λόγω της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως, τούτο δε αδιακρίτως για όλους τους κλάδους του οικείου παραγωγικού τομέα.

—

Ακόμη όμως και αν το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως συνιστά κρατική ενίσχυση, αυτή είναι προδήλως συμβατή με την εσωτερική αγορά δυνάμει των σχετικών με τις κρατικές ενισχύσεις διατάξεων του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχεία β' και γ' και λαμβανομένου υπόψη του επιδιωκόμενου προς το κοινοτικό συμφέρον σκοπού της προστασίας του περιβάλλοντος και του κλίματος με ταυτόχρονη διασφάλιση περιβαλλοντικά βιώσιμης και σταθερής ευρωπαϊκής οικονομίας.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) και το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστούν χορήγηση κρατικών πόρων ή πόρων ελεγχόμενων από το κράτος. Τα κρίσιμα για τον χαρακτηρισμό των επίμαχων μέτρων πραγματικά περιστατικά διαπιστώθηκαν στο σύνολό τους από την Επιτροπή και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά το προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας. Δεν μπορούν πλέον να υφίστανται αμφισβητήσιμα στοιχεία τα οποία θα όφειλε να διαπιστώσει η Επιτροπή στο πλαίσιο διαδικασίας κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1).

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν στο πλαίσιο αυτό ότι η Επιτροπή δεν τήρησε το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον εφάρμοσε τη διαδικασία για τις νέες ενισχύσεις κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 659/1999 αντί της διαδικασίας για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 17 επ. του κανονισμού 659/1999, προκειμένου να επαληθεύσει την προσωρινή εκτίμησή της κατά την οποία ο EEG συνιστά ενίσχυση. Ειδικότερα, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν συναφώς ότι η Επιτροπή, με απόφαση της 22ας Μαΐου 2002, έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη μεταφοράς κρατικών πόρων. Οι διαφορές μεταξύ του EEG 2000 και του EEG 2012 δεν είναι ουσιώδεις σε σύγκριση με όσα κρίθηκαν με την απόφαση της Επιτροπής της 22ας Μαΐου 2002. Επομένως, η Επιτροπή θα μπορούσε να επικαλεστεί τυχόν μεταβολή της νομικής της απόψεως στο πλαίσιο διαδικασίας κατά το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, χωρίς αυτό να θίγει τις προσφεύγουσες.

—

Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η καθής εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς προηγουμένως να παράσχει στις προσφεύγουσες τη δυνατότητα να διατυπώσουν την άποψή τους.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) και το προβλεπόμενο ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστούν χορήγηση κρατικών πόρων ή πόρων ελεγχόμενων από το κράτος. Τα κρίσιμα για τον χαρακτηρισμό των επίμαχων μέτρων πραγματικά περιστατικά διαπιστώθηκαν στο σύνολό τους από την Επιτροπή και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά το προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας. Δεν μπορούν πλέον να υφίστανται αμφισβητήσιμα στοιχεία τα οποία θα όφειλε να διαπιστώσει η Επιτροπή στο πλαίσιο διαδικασίας κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1).

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν στο πλαίσιο αυτό ότι η Επιτροπή δεν τήρησε το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον εφάρμοσε τη διαδικασία για τις νέες ενισχύσεις κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 659/1999 αντί της διαδικασίας για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 17 επ. του κανονισμού 659/1999, προκειμένου να επαληθεύσει την προσωρινή εκτίμησή της κατά την οποία ο EEG συνιστά ενίσχυση. Ειδικότερα, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν συναφώς ότι η Επιτροπή, με απόφαση της 22ας Μαΐου 2002, έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, διότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη μεταφοράς κρατικών πόρων. Οι διαφορές μεταξύ του EEG 2000 και του EEG 2012 δεν είναι ουσιώδεις σε σύγκριση με όσα κρίθηκαν με την απόφαση της Επιτροπής της 22ας Μαΐου 2002. Επομένως, η Επιτροπή θα μπορούσε να επικαλεστεί τυχόν μεταβολή της νομικής της απόψεως στο πλαίσιο διαδικασίας κατά το άρθρο 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, χωρίς αυτό να θίγει τις προσφεύγουσες.

—

Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η καθής εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς προηγουμένως να παράσχει στις προσφεύγουσες τη δυνατότητα να διατυπώσουν την άποψή τους.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η απόφαση περί κινήσεως της διαδικασίας είναι αντίθετη προς τα άρθρα 107, παράγραφος 1, και 108 ΣΛΕΕ καθώς και προς το άρθρο 13, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1), καθόσον η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) δεν συνιστά χορήγηση κρατικών πόρων και ο περιορισμός της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά μη είσπραξη κρατικών πόρων.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Επιτροπή, κατά την εξέτασή της, εφάρμοσε νέα κριτήρια καθορισμού τα οποία δεν είναι συμβατά με τις αρχές που έχει διαπλάσει η μέχρι τούδε νομολογία. Ειδικότερα, η Επιτροπή δεν έλαβε καθόλου υπόψη το κριτήριο της σαφώς προβλεπόμενης εξουσίας των κρατικών αρχών προς διάθεση των πόρων, το οποίο πρέπει, κατά πάγια νομολογία, να πληρούται οπωσδήποτε για τον χαρακτηρισμό των πόρων ως κρατικών, και έκρινε ότι για τον εν λόγω χαρακτηρισμό αρκεί το γεγονός, αφενός, ότι ο εθνικός νομοθέτης παρεμβαίνει σε χρηματοοικονομικές σχέσεις μεταξύ ιδιωτών και, αφετέρου, ότι η τήρηση των σχετικών νομοθετικών διατάξεων από τους ιδιώτες ελέγχεται από ρυθμιστικές αρχές.

—

Περαιτέρω, η Επιτροπή, δεδομένου ότι δεσμεύεται από την απόφασή της με την οποία έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, ελλείψει αποδεδειγμένης μεταφοράς κρατικών πόρων, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο χαρακτηρίζοντας τον EEG 2012 ως παρανόμως θεσπισθείσα νέα ρύθμιση που προβλέπει κρατική ενίσχυση.

—

Επιπλέον, η Επιτροπή δεν εξέτασε επαρκώς και, επομένως, δεν διαπίστωσε κατά πόσον οι κατά παρέκκλιση ισχύουσες ρυθμίσεις για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δικαιολογούνται με βάση τον σκοπό, τη φύση και την εσωτερική δομή του EEG 2012 και, άρα, δεν συνιστούν επιλεκτικό πλεονέκτημα.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, κατά την εξέταση του EEG 2012, όφειλε να εφαρμόσει τη διαδικασία για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 17 έως 19 του κανονισμού 659/1999 προτείνοντας στη Γερμανία κατάλληλα μέτρα πριν την κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξετάσεως και ότι, αντ’ αυτού, προκάλεσε στις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις σημαντικούς οικονομικούς κινδύνους λόγω του χαρακτηρισμού του EEG 2012 ως νέας ενισχύσεως που δεν κοινοποιήθηκε.

—

Εξάλλου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι σε κάθε περίπτωση η Επιτροπή όφειλε πριν από την έκδοση αποφάσεως με τόσο σοβαρές έννομες συνέπειες να την καλέσει προς ακρόαση.

—

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι τα βασικά σημεία της αποφάσεως περί κινήσεως της διαδικασίας δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένα.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η απόφαση περί κινήσεως της διαδικασίας είναι αντίθετη προς τα άρθρα 107, παράγραφος 1, και 108 ΣΛΕΕ καθώς και προς το άρθρο 13, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1), καθόσον η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) δεν συνιστά χορήγηση κρατικών πόρων και ο περιορισμός της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά μη είσπραξη κρατικών πόρων.

—

Στο πλαίσιο αυτό, οι προσφεύγουσες εκθέτουν ότι η Επιτροπή, κατά την εξέτασή της, εφάρμοσε νέα κριτήρια καθορισμού τα οποία δεν είναι συμβατά με τις αρχές που έχει διαπλάσει η μέχρι τούδε νομολογία. Ειδικότερα, η Επιτροπή δεν έλαβε καθόλου υπόψη το κριτήριο της σαφώς προβλεπόμενης εξουσίας των κρατικών αρχών προς διάθεση των πόρων, το οποίο πρέπει, κατά πάγια νομολογία, να πληρούται οπωσδήποτε για τον χαρακτηρισμό των πόρων ως κρατικών, και έκρινε ότι για τον εν λόγω χαρακτηρισμό αρκεί το γεγονός, αφενός, ότι ο εθνικός νομοθέτης παρεμβαίνει σε χρηματοοικονομικές σχέσεις μεταξύ ιδιωτών και, αφετέρου, ότι η τήρηση των σχετικών νομοθετικών διατάξεων από τους ιδιώτες ελέγχεται από ρυθμιστικές αρχές.

—

Περαιτέρω, η Επιτροπή, δεδομένου ότι δεσμεύεται από την απόφασή της με την οποία έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, ελλείψει αποδεδειγμένης μεταφοράς κρατικών πόρων, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο χαρακτηρίζοντας τον EEG 2012 ως παρανόμως θεσπισθείσα νέα ρύθμιση που προβλέπει κρατική ενίσχυση.

—

Επιπλέον, η Επιτροπή δεν εξέτασε επαρκώς και, επομένως, δεν διαπίστωσε κατά πόσον οι κατά παρέκκλιση ισχύουσες ρυθμίσεις για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δικαιολογούνται με βάση τον σκοπό, τη φύση και την εσωτερική δομή του EEG 2012 και, άρα, δεν συνιστούν επιλεκτικό πλεονέκτημα.

—

Στο πλαίσιο αυτό, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή, κατά την εξέταση του EEG 2012, όφειλε να εφαρμόσει τη διαδικασία για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 17 έως 19 του κανονισμού 659/1999 προτείνοντας στη Γερμανία κατάλληλα μέτρα πριν την κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξετάσεως και ότι, αντ’ αυτού, προκάλεσε στις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις σημαντικούς οικονομικούς κινδύνους λόγω του χαρακτηρισμού του EEG 2012 ως νέας ενισχύσεως που δεν κοινοποιήθηκε.

—

Εξάλλου, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι σε κάθε περίπτωση η Επιτροπή όφειλε πριν από την έκδοση αποφάσεως με τόσο σοβαρές έννομες συνέπειες να τις καλέσει προς ακρόαση.

—

Τέλος, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι τα βασικά σημεία της αποφάσεως περί κινήσεως της διαδικασίας δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένα.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η απόφαση περί κινήσεως της διαδικασίας είναι αντίθετη προς τα άρθρα 107, παράγραφος 1, και 108 ΣΛΕΕ καθώς και προς το άρθρο 13, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1), καθόσον η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) δεν συνιστά χορήγηση κρατικών πόρων και ο περιορισμός της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά μη είσπραξη κρατικών πόρων.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Επιτροπή, κατά την εξέτασή της, εφάρμοσε νέα κριτήρια καθορισμού τα οποία δεν είναι συμβατά με τις αρχές που έχει διαπλάσει η μέχρι τούδε νομολογία. Ειδικότερα, η Επιτροπή δεν έλαβε καθόλου υπόψη το κριτήριο της σαφώς προβλεπόμενης εξουσίας των κρατικών αρχών προς διάθεση των πόρων, το οποίο πρέπει, κατά πάγια νομολογία, να πληρούται οπωσδήποτε για τον χαρακτηρισμό των πόρων ως κρατικών, και έκρινε ότι για τον εν λόγω χαρακτηρισμό αρκεί το γεγονός, αφενός, ότι ο εθνικός νομοθέτης παρεμβαίνει σε χρηματοοικονομικές σχέσεις μεταξύ ιδιωτών και, αφετέρου, ότι η τήρηση των σχετικών νομοθετικών διατάξεων από τους ιδιώτες ελέγχεται από ρυθμιστικές αρχές.

—

Περαιτέρω, η Επιτροπή, δεδομένου ότι δεσμεύεται από την απόφασή της με την οποία έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, ελλείψει αποδεδειγμένης μεταφοράς κρατικών πόρων, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο χαρακτηρίζοντας τον EEG 2012 ως παρανόμως θεσπισθείσα νέα ρύθμιση που προβλέπει κρατική ενίσχυση.

—

Επιπλέον, η Επιτροπή δεν εξέτασε επαρκώς και, επομένως, δεν διαπίστωσε κατά πόσον οι κατά παρέκκλιση ισχύουσες ρυθμίσεις για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δικαιολογούνται με βάση τον σκοπό, τη φύση και την εσωτερική δομή του EEG 2012 και, άρα, δεν συνιστούν επιλεκτικό πλεονέκτημα.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, κατά την εξέταση του EEG 2012, όφειλε να εφαρμόσει τη διαδικασία για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 17 έως 19 του κανονισμού 659/1999 προτείνοντας στη Γερμανία κατάλληλα μέτρα πριν την κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξετάσεως και ότι, αντ’ αυτού, προκάλεσε στις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις σημαντικούς οικονομικούς κινδύνους λόγω του χαρακτηρισμού του EEG 2012 ως νέας ενισχύσεως που δεν κοινοποιήθηκε.

—

Εξάλλου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι σε κάθε περίπτωση η Επιτροπή όφειλε πριν από την έκδοση αποφάσεως με τόσο σοβαρές έννομες συνέπειες να την καλέσει προς ακρόαση.

—

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι τα βασικά σημεία της αποφάσεως περί κινήσεως της διαδικασίας δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένα.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η απόφαση περί κινήσεως της διαδικασίας είναι αντίθετη προς τα άρθρα 107, παράγραφος 1, και 108 ΣΛΕΕ καθώς και προς το άρθρο 13, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1), καθόσον η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) δεν συνιστά χορήγηση κρατικών πόρων και ο περιορισμός της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά μη είσπραξη κρατικών πόρων.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Επιτροπή, κατά την εξέτασή της, εφάρμοσε νέα κριτήρια καθορισμού τα οποία δεν είναι συμβατά με τις αρχές που έχει διαπλάσει η μέχρι τούδε νομολογία. Ειδικότερα, η Επιτροπή δεν έλαβε καθόλου υπόψη το κριτήριο της σαφώς προβλεπόμενης εξουσίας των κρατικών αρχών προς διάθεση των πόρων, το οποίο πρέπει, κατά πάγια νομολογία, να πληρούται οπωσδήποτε για τον χαρακτηρισμό των πόρων ως κρατικών, και έκρινε ότι για τον εν λόγω χαρακτηρισμό αρκεί το γεγονός, αφενός, ότι ο εθνικός νομοθέτης παρεμβαίνει σε χρηματοοικονομικές σχέσεις μεταξύ ιδιωτών και, αφετέρου, ότι η τήρηση των σχετικών νομοθετικών διατάξεων από τους ιδιώτες ελέγχεται από ρυθμιστικές αρχές.

—

Περαιτέρω, η Επιτροπή, δεδομένου ότι δεσμεύεται από την απόφασή της με την οποία έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, ελλείψει αποδεδειγμένης μεταφοράς κρατικών πόρων, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο χαρακτηρίζοντας τον EEG 2012 ως παρανόμως θεσπισθείσα νέα ρύθμιση που προβλέπει κρατική ενίσχυση.

—

Επιπλέον, η Επιτροπή δεν εξέτασε επαρκώς και, επομένως, δεν διαπίστωσε κατά πόσον οι κατά παρέκκλιση ισχύουσες ρυθμίσεις για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δικαιολογούνται με βάση τον σκοπό, τη φύση και την εσωτερική δομή του EEG 2012 και, άρα, δεν συνιστούν επιλεκτικό πλεονέκτημα.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, κατά την εξέταση του EEG 2012, όφειλε να εφαρμόσει τη διαδικασία για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 17 έως 19 του κανονισμού 659/1999 προτείνοντας στη Γερμανία κατάλληλα μέτρα πριν την κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξετάσεως και ότι, αντ’ αυτού, προκάλεσε στις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις σημαντικούς οικονομικούς κινδύνους λόγω του χαρακτηρισμού του EEG 2012 ως νέας ενισχύσεως που δεν κοινοποιήθηκε.

—

Εξάλλου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι σε κάθε περίπτωση η Επιτροπή όφειλε πριν από την έκδοση αποφάσεως με τόσο σοβαρές έννομες συνέπειες να την καλέσει προς ακρόαση.

—

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι τα βασικά σημεία της αποφάσεως περί κινήσεως της διαδικασίας δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένα.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η απόφαση περί κινήσεως της διαδικασίας είναι αντίθετη προς τα άρθρα 107, παράγραφος 1, και 108 ΣΛΕΕ καθώς και προς το άρθρο 13, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1), καθόσον η επιβάρυνση που προβλέπεται με τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) δεν συνιστά χορήγηση κρατικών πόρων και ο περιορισμός της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά μη είσπραξη κρατικών πόρων.

—

Στο πλαίσιο αυτό, οι προσφεύγουσες εκθέτουν ότι η Επιτροπή, κατά την εξέτασή της, εφάρμοσε νέα κριτήρια καθορισμού τα οποία δεν είναι συμβατά με τις αρχές που έχει διαπλάσει η μέχρι τούδε νομολογία. Ειδικότερα, η Επιτροπή δεν έλαβε καθόλου υπόψη το κριτήριο της σαφώς προβλεπόμενης εξουσίας των κρατικών αρχών προς διάθεση των πόρων, το οποίο πρέπει, κατά πάγια νομολογία, να πληρούται οπωσδήποτε για τον χαρακτηρισμό των πόρων ως κρατικών, και έκρινε ότι για τον εν λόγω χαρακτηρισμό αρκεί το γεγονός, αφενός, ότι ο εθνικός νομοθέτης παρεμβαίνει σε χρηματοοικονομικές σχέσεις μεταξύ ιδιωτών και, αφετέρου, ότι η τήρηση των σχετικών νομοθετικών διατάξεων από τους ιδιώτες ελέγχεται από ρυθμιστικές αρχές.

—

Περαιτέρω, η Επιτροπή, δεδομένου ότι δεσμεύεται από την απόφασή της με την οποία έκρινε ότι ο EEG 2000 δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, ελλείψει αποδεδειγμένης μεταφοράς κρατικών πόρων, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο χαρακτηρίζοντας τον EEG 2012 ως παρανόμως θεσπισθείσα νέα ρύθμιση που προβλέπει κρατική ενίσχυση.

—

Επιπλέον, η Επιτροπή δεν εξέτασε επαρκώς και, επομένως, δεν διαπίστωσε κατά πόσον οι κατά παρέκκλιση ισχύουσες ρυθμίσεις για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δικαιολογούνται με βάση τον σκοπό, τη φύση και την εσωτερική δομή του EEG 2012 και, άρα, δεν συνιστούν επιλεκτικό πλεονέκτημα.

—

Στο πλαίσιο αυτό, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή, κατά την εξέταση του EEG 2012, όφειλε να εφαρμόσει τη διαδικασία για τις υφιστάμενες ενισχύσεις κατά τα άρθρα 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 17 έως 19 του κανονισμού 659/1999 προτείνοντας στη Γερμανία κατάλληλα μέτρα πριν την κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξετάσεως και ότι, αντ’ αυτού, προκάλεσε στις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις σημαντικούς οικονομικούς κινδύνους λόγω του χαρακτηρισμού του EEG 2012 ως νέας ενισχύσεως που δεν κοινοποιήθηκε.

—

Εξάλλου, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι σε κάθε περίπτωση η Επιτροπή όφειλε πριν από την έκδοση αποφάσεως με τόσο σοβαρές έννομες συνέπειες να τις καλέσει προς ακρόαση.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως κατά τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) δεν παρέχει πλεονέκτημα στους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας στον τομέα της χαλυβουργίας γενικώς και στις προσφεύγουσες υπ’ αριθ. 2 έως 24 ειδικώς.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν περαιτέρω ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν παρέχει στις προσφεύγουσες πλεονέκτημα επιλεκτικού χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν επίσης ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση που χορηγείται υπό οποιαδήποτε μορφή από τα κράτη ή με κρατικούς πόρους» κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνεπάγεται νόθευση του ανταγωνισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν επίσης ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν επηρεάζει ούτε τις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι ο χαρακτηρισμός του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως ως κρατικής ενισχύσεως ή ο ουσιώδης περιορισμός του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως συνεπάγεται όχι μόνο την υπέρβαση των ορίων του άρθρου 107 ΣΛΕΕ, τα οποία έχουν σαφώς προσδιοριστεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά επίσης την παραβίαση της θεμελιώδους απαιτήσεως περί δίκαιης ουσιαστικής κατανομής των βαρών. Ως εκ τούτου, η κατάργηση ή ο ουσιώδης περιορισμός του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως θα συνιστούσε επίσης προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων των προσφευγουσών, ιδίως των δικαιωμάτων που είναι κατοχυρωμένα με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν εξάλλου ότι η Επιτροπή, με την από 22 Μαΐου 2002 απόφασή της, διαπίστωσε ρητώς ότι ο EEG και οι «ρυθμίσεις περί αντισταθμίσεως» που περιλαμβάνει δεν πληρούν τα κριτήρια της έννοιας «κρατική ενίσχυση» (1). Η απόφαση αυτή καλύπτει επίσης το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν επιπλέον ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε επαρκώς και, επομένως, δεν διαπίστωσε κατά πόσον οι κατά παρέκκλιση ισχύουσες ρυθμίσεις για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δικαιολογούνται με βάση τον σκοπό, τη φύση και την εσωτερική δομή του EEG και, άρα, δεν συνιστούν επιλεκτικό πλεονέκτημα.

—

Εξάλλου, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι σε κάθε περίπτωση η Επιτροπή όφειλε πριν από την έκδοση αποφάσεως με τόσο σοβαρές έννομες συνέπειες να τις καλέσει προς ακρόαση.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο περιορισμός της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η εν λόγω ρύθμιση δεν ευνοεί τις επιχειρήσεις που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Αντιθέτως, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως διασφαλίζει την αντιστάθμιση των εξαιρετικών βαρών που φέρουν ιδιαιτέρως τόσο η προσφεύγουσα όσο και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις στο πλαίσιο της προωθήσεως της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικής ικανότητας των επιχειρήσεων που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και που αρχικώς θίγονταν σε σημαντικό βαθμό από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση χορηγούμενη υπό οποιαδήποτε μορφή από το κράτος ή με κρατικούς πόρους». Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί κρατικό πόρο και ότι, επομένως, ακόμη και η μη είσπραξη του πόρου αυτού στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως δεν μπορεί να αποτελεί ενίσχυση χορηγούμενη με κρατικούς πόρους.

—

Η είσπραξη, διαχείριση ή κατανομή της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν γίνεται από το κράτος ή από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα που έχει ορίσει ή ιδρύσει το κράτος. Αντιθέτως, η είσπραξη της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως μπορεί να γίνεται απευθείας από τον διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς βάσει αντίστοιχης αξιώσεως του αστικού δικαίου. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού και, κατά συνέπεια, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ουδόλως απομειώνει, άμεσα ή έμμεσα, τα έσοδα του Δημοσίου.

—

Τα ποσά που προέρχονται από την επιβάρυνση κατά τον EEG δεν βρίσκονται στη διάθεση των κρατικών αρχών. Εξάλλου, δεν υφίσταται δημόσιος έλεγχος επί των εν λόγω ποσών ασκούμενος για παράδειγμα από τη Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (ομοσπονδιακή υπηρεσία οικονομικών και ελέγχου εξαγωγών, BAFA) ή τη Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο περιορισμός της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η εν λόγω ρύθμιση δεν ευνοεί τις επιχειρήσεις που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Αντιθέτως, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως διασφαλίζει την αντιστάθμιση των εξαιρετικών βαρών που φέρουν ιδιαιτέρως τόσο η προσφεύγουσα όσο και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις στο πλαίσιο της προωθήσεως της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικής ικανότητας των επιχειρήσεων που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και που αρχικώς θίγονταν σε σημαντικό βαθμό από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση χορηγούμενη υπό οποιαδήποτε μορφή από το κράτος ή με κρατικούς πόρους». Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί κρατικό πόρο και ότι, επομένως, ακόμη και η μη είσπραξη του πόρου αυτού στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως δεν μπορεί να αποτελεί ενίσχυση χορηγούμενη με κρατικούς πόρους.

—

Η είσπραξη, διαχείριση ή κατανομή της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν γίνεται από το κράτος ή από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα που έχει ορίσει ή ιδρύσει το κράτος. Αντιθέτως, η είσπραξη της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως μπορεί να γίνεται απευθείας από τον διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς βάσει αντίστοιχης αξιώσεως του αστικού δικαίου. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού και, κατά συνέπεια, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ουδόλως απομειώνει, άμεσα ή έμμεσα, τα έσοδα του Δημοσίου.

—

Τα ποσά που προέρχονται από την επιβάρυνση κατά τον EEG δεν βρίσκονται στη διάθεση των κρατικών αρχών. Εξάλλου, δεν υφίσταται δημόσιος έλεγχος επί των εν λόγω ποσών ασκούμενος για παράδειγμα από τη Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (ομοσπονδιακή υπηρεσία οικονομικών και ελέγχου εξαγωγών, BAFA) ή τη Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο περιορισμός της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η εν λόγω ρύθμιση δεν ευνοεί τις επιχειρήσεις που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Αντιθέτως, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως διασφαλίζει την αντιστάθμιση των εξαιρετικών βαρών που φέρουν ιδιαιτέρως τόσο η προσφεύγουσα όσο και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις στο πλαίσιο της προωθήσεως της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικής ικανότητας των επιχειρήσεων που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και που αρχικώς θίγονταν σε σημαντικό βαθμό από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση χορηγούμενη υπό οποιαδήποτε μορφή από το κράτος ή με κρατικούς πόρους». Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί κρατικό πόρο και ότι, επομένως, ακόμη και η μη είσπραξη του πόρου αυτού στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως δεν μπορεί να αποτελεί ενίσχυση χορηγούμενη με κρατικούς πόρους.

—

Η είσπραξη, διαχείριση ή κατανομή της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν γίνεται από το κράτος ή από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα που έχει ορίσει ή ιδρύσει το κράτος. Αντιθέτως, η είσπραξη της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως μπορεί να γίνεται απευθείας από τον διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς βάσει αντίστοιχης αξιώσεως του αστικού δικαίου. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού και, κατά συνέπεια, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ουδόλως απομειώνει, άμεσα ή έμμεσα, τα έσοδα του Δημοσίου.

—

Τα ποσά που προέρχονται από την επιβάρυνση κατά τον EEG δεν βρίσκονται στη διάθεση των κρατικών αρχών. Εξάλλου, δεν υφίσταται δημόσιος έλεγχος επί των εν λόγω ποσών ασκούμενος για παράδειγμα από τη Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (ομοσπονδιακή υπηρεσία οικονομικών και ελέγχου εξαγωγών, BAFA) ή τη Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων).

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως κατά τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) δεν παρέχει πλεονέκτημα στους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας στον τομέα της βιομηχανίας επενδύσεων και επιχρισμάτων γενικώς και στις προσφεύγουσες ειδικώς.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν περαιτέρω ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν παρέχει στις προσφεύγουσες πλεονέκτημα επιλεκτικού χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν επίσης ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση που χορηγείται υπό οποιαδήποτε μορφή από τα κράτη ή με κρατικούς πόρους» κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνεπάγεται νόθευση του ανταγωνισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν επίσης ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν επηρεάζει ούτε τις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι ο χαρακτηρισμός του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως ως κρατικής ενισχύσεως ή ο ουσιώδης περιορισμός του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως συνεπάγεται όχι μόνο την υπέρβαση των ορίων του άρθρου 107 ΣΛΕΕ, τα οποία έχουν σαφώς προσδιοριστεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά επίσης την παραβίαση της θεμελιώδους απαιτήσεως περί δίκαιης ουσιαστικής κατανομής των βαρών. Ως εκ τούτου, η κατάργηση ή ο ουσιώδης περιορισμός του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως θα συνιστούσε επίσης προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων των προσφευγουσών, ιδίως των δικαιωμάτων που είναι κατοχυρωμένα με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν εξάλλου ότι η Επιτροπή, με την από 22 Μαΐου 2002 απόφασή της, διαπίστωσε ρητώς ότι ο EEG και οι «ρυθμίσεις περί αντισταθμίσεως» που περιλαμβάνει δεν πληρούν τα κριτήρια της έννοιας «κρατική ενίσχυση» (1). Η απόφαση αυτή καλύπτει επίσης το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως.

—

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν επιπλέον ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε επαρκώς και, επομένως, δεν διαπίστωσε κατά πόσον οι κατά παρέκκλιση ισχύουσες ρυθμίσεις για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δικαιολογούνται με βάση τον σκοπό, τη φύση και την εσωτερική δομή του EEG και, άρα, δεν συνιστούν επιλεκτικό πλεονέκτημα.

—

Εξάλλου, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι σε κάθε περίπτωση η Επιτροπή όφειλε πριν από την έκδοση αποφάσεως με τόσο σοβαρές έννομες συνέπειες να τις καλέσει προς ακρόαση.

—

Τέλος, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι τα βασικά σημεία της αποφάσεως περί κινήσεως της διαδικασίας είναι πλημμελώς αιτιολογημένα.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως κατά τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) δεν παρέχει στην προσφεύγουσα πλεονέκτημα κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, αλλ’ απλώς μετριάζει ένα βάρος το οποίο επηρεάζει αισθητά την ανταγωνιστική ικανότητα της προσφεύγουσας και το οποίο έχει επιβληθεί στην προσφεύγουσα λόγω της θεσπίσεως της επιβαρύνσεως κατά τον EEG. Επομένως, το καθεστώς αυτό αποσκοπεί στη μερική αντιστάθμιση ενός μειονεκτήματος και όχι στη δημιουργία ενός πλεονεκτήματος.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν έχει επιλεκτικό χαρακτήρα, διότι δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις ή σε συγκεκριμένους κλάδους παραγωγής. Αντιστοίχως, οι επιχειρήσεις που μπορούν να επωφελούνται από το καθεστώς αντισταθμίσεως είναι επίσης στην πράξη πολλές και ποικίλες. Το καθεστώς αυτό είναι ενταγμένο στον EEG 2012 χωρίς να έχει ανακύψει κάποιο ζήτημα και καθιστά δυνατή τη θέσπιση πλαισίου για τις επιβαρύνσεις το οποίο είναι σύμφυτο με το σύστημα του EEG.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι τα έσοδα από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν συνιστούν κρατικούς πόρους ή πόρους για τους οποίους την ευθύνη φέρει το κράτος. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση αποσκοπεί στην ικανοποίηση της αστικής αξιώσεως που έχουν οι διαχειριστές του συστήματος μεταφοράς έναντι των προμηθευτών ηλεκτρικής ενέργειας με αντικείμενο την επιστροφή των δαπανών στις οποίες έχουν υποβληθεί για τη διάθεση της ηλεκτρικής ενέργειας στην αγορά. Το ύψος της επιβαρύνσεως αυτής καθορίζεται από τους διαχειριστές του συστήματος μεταφοράς χωρίς καμία κρατική ανάμειξη. Οι εξουσίες που έχουν ανατεθεί στην Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων) αποσκοπούν μόνο στον έλεγχο του ορθού καθορισμού του ύψους της επιβαρύνσεως από τους διαχειριστές του συστήματος μεταφοράς. Οι εξουσίες αυτές όμως δεν παρέχουν στη Bundesnetzagentur καμία δυνατότητα διαρκούς ελέγχου ούτε εξουσία προς διάθεση του προϊόντος της επιβαρύνσεως.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι από τον μη κρατικό χαρακτήρα του προϊόντος της επιβαρύνσεως προκύπτει ότι οι περιορισμοί της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν συνιστούν μη είσπραξη κρατικών πόρων. Μη είσπραξη κρατικών πόρων δεν συνιστά ούτε και η χρηματοδοτική αντιστάθμιση της ενδεχόμενης μειώσεως των εσόδων του λογαριασμού της επιβαρύνσεως από ιδιωτικούς πόρους οι οποίοι προέρχονται από το υψηλότερο ποσό επιβαρύνσεως που καταβάλλουν οι μη προνομιούχοι τελικοί καταναλωτές.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο περιορισμός της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η εν λόγω ρύθμιση δεν ευνοεί τις επιχειρήσεις που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Αντιθέτως, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως διασφαλίζει την αντιστάθμιση των εξαιρετικών βαρών που φέρουν ιδιαιτέρως τόσο η προσφεύγουσα όσο και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις στο πλαίσιο της προωθήσεως της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικής ικανότητας των επιχειρήσεων που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και που αρχικώς θίγονταν σε σημαντικό βαθμό από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση χορηγούμενη υπό οποιαδήποτε μορφή από το κράτος ή με κρατικούς πόρους». Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί κρατικό πόρο και ότι, επομένως, ακόμη και η μη είσπραξη του πόρου αυτού στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως δεν μπορεί να αποτελεί ενίσχυση χορηγούμενη με κρατικούς πόρους.

—

Η είσπραξη, διαχείριση ή κατανομή της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν γίνεται από το κράτος ή από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα που έχει ορίσει ή ιδρύσει το κράτος. Αντιθέτως, η είσπραξη της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως μπορεί να γίνεται απευθείας από τον διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς βάσει αντίστοιχης αξιώσεως του αστικού δικαίου. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού και, κατά συνέπεια, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ουδόλως απομειώνει, άμεσα ή έμμεσα, τα έσοδα του Δημοσίου.

—

Τα ποσά που προέρχονται από την επιβάρυνση κατά τον EEG δεν βρίσκονται στη διάθεση των κρατικών αρχών. Εξάλλου, δεν υφίσταται δημόσιος έλεγχος επί των εν λόγω ποσών ασκούμενος για παράδειγμα από τη Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (ομοσπονδιακή υπηρεσία οικονομικών και ελέγχου εξαγωγών, BAFA) ή τη Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο περιορισμός της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η εν λόγω ρύθμιση δεν ευνοεί τις επιχειρήσεις που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Αντιθέτως, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως διασφαλίζει την αντιστάθμιση των εξαιρετικών βαρών που φέρουν ιδιαιτέρως τόσο η προσφεύγουσα όσο και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις στο πλαίσιο της προωθήσεως της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικής ικανότητας των επιχειρήσεων που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και που αρχικώς θίγονταν σε σημαντικό βαθμό από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση χορηγούμενη υπό οποιαδήποτε μορφή από το κράτος ή με κρατικούς πόρους». Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί κρατικό πόρο και ότι, επομένως, ακόμη και η μη είσπραξη του πόρου αυτού στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως δεν μπορεί να αποτελεί ενίσχυση χορηγούμενη με κρατικούς πόρους.

—

Η είσπραξη, διαχείριση ή κατανομή της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν γίνεται από το κράτος ή από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα που έχει ορίσει ή ιδρύσει το κράτος. Αντιθέτως, η είσπραξη της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως μπορεί να γίνεται απευθείας από τον διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς βάσει αντίστοιχης αξιώσεως του αστικού δικαίου. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού και, κατά συνέπεια, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ουδόλως απομειώνει, άμεσα ή έμμεσα, τα έσοδα του Δημοσίου.

—

Τα ποσά που προέρχονται από την επιβάρυνση κατά τον EEG δεν βρίσκονται στη διάθεση των κρατικών αρχών. Εξάλλου, δεν υφίσταται δημόσιος έλεγχος επί των εν λόγω ποσών ασκούμενος για παράδειγμα από τη Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (ομοσπονδιακή υπηρεσία οικονομικών και ελέγχου εξαγωγών, BAFA) ή τη Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο περιορισμός της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η εν λόγω ρύθμιση δεν ευνοεί τις επιχειρήσεις που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Αντιθέτως, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως διασφαλίζει την αντιστάθμιση των εξαιρετικών βαρών που φέρουν ιδιαιτέρως τόσο η προσφεύγουσα όσο και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις στο πλαίσιο της προωθήσεως της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικής ικανότητας των επιχειρήσεων που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και που αρχικώς θίγονταν σε σημαντικό βαθμό από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση χορηγούμενη υπό οποιαδήποτε μορφή από το κράτος ή με κρατικούς πόρους». Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί κρατικό πόρο και ότι, επομένως, ακόμη και η μη είσπραξη του πόρου αυτού στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως δεν μπορεί να αποτελεί ενίσχυση χορηγούμενη με κρατικούς πόρους.

—

Η είσπραξη, διαχείριση ή κατανομή της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν γίνεται από το κράτος ή από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα που έχει ορίσει ή ιδρύσει το κράτος. Αντιθέτως, η είσπραξη της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως μπορεί να γίνεται απευθείας από τον διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς βάσει αντίστοιχης αξιώσεως του αστικού δικαίου. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού και, κατά συνέπεια, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ουδόλως απομειώνει, άμεσα ή έμμεσα, τα έσοδα του Δημοσίου.

—

Τα ποσά που προέρχονται από την επιβάρυνση κατά τον EEG δεν βρίσκονται στη διάθεση των κρατικών αρχών. Εξάλλου, δεν υφίσταται δημόσιος έλεγχος επί των εν λόγω ποσών ασκούμενος για παράδειγμα από τη Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (ομοσπονδιακή υπηρεσία οικονομικών και ελέγχου εξαγωγών, BAFA) ή τη Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο περιορισμός της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η εν λόγω ρύθμιση δεν ευνοεί τις επιχειρήσεις που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Αντιθέτως, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως διασφαλίζει την αντιστάθμιση των εξαιρετικών βαρών που φέρουν ιδιαιτέρως τόσο η προσφεύγουσα όσο και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις στο πλαίσιο της προωθήσεως της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικής ικανότητας των επιχειρήσεων που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και που αρχικώς θίγονταν σε σημαντικό βαθμό από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση χορηγούμενη υπό οποιαδήποτε μορφή από το κράτος ή με κρατικούς πόρους». Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί κρατικό πόρο και ότι, επομένως, ακόμη και η μη είσπραξη του πόρου αυτού στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως δεν μπορεί να αποτελεί ενίσχυση χορηγούμενη με κρατικούς πόρους.

—

Η είσπραξη, διαχείριση ή κατανομή της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν γίνεται από το κράτος ή από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα που έχει ορίσει ή ιδρύσει το κράτος. Αντιθέτως, η είσπραξη της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως μπορεί να γίνεται απευθείας από τον διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς βάσει αντίστοιχης αξιώσεως του αστικού δικαίου. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού και, κατά συνέπεια, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ουδόλως απομειώνει, άμεσα ή έμμεσα, τα έσοδα του Δημοσίου.

—

Τα ποσά που προέρχονται από την επιβάρυνση κατά τον EEG δεν βρίσκονται στη διάθεση των κρατικών αρχών. Εξάλλου, δεν υφίσταται δημόσιος έλεγχος επί των εν λόγω ποσών ασκούμενος για παράδειγμα από τη Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (ομοσπονδιακή υπηρεσία οικονομικών και ελέγχου εξαγωγών, BAFA) ή τη Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο περιορισμός της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η εν λόγω ρύθμιση δεν ευνοεί τις επιχειρήσεις που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Αντιθέτως, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως διασφαλίζει την αντιστάθμιση των εξαιρετικών βαρών που φέρουν ιδιαιτέρως τόσο η προσφεύγουσα όσο και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις στο πλαίσιο της προωθήσεως της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικής ικανότητας των επιχειρήσεων που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και που αρχικώς θίγονταν σε σημαντικό βαθμό από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση χορηγούμενη υπό οποιαδήποτε μορφή από το κράτος ή με κρατικούς πόρους». Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί κρατικό πόρο και ότι, επομένως, ακόμη και η μη είσπραξη του πόρου αυτού στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως δεν μπορεί να αποτελεί ενίσχυση χορηγούμενη με κρατικούς πόρους.

—

Η είσπραξη, διαχείριση ή κατανομή της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν γίνεται από το κράτος ή από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα που έχει ορίσει ή ιδρύσει το κράτος. Αντιθέτως, η είσπραξη της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως μπορεί να γίνεται απευθείας από τον διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς βάσει αντίστοιχης αξιώσεως του αστικού δικαίου. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού και, κατά συνέπεια, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ουδόλως απομειώνει, άμεσα ή έμμεσα, τα έσοδα του Δημοσίου.

—

Τα ποσά που προέρχονται από την επιβάρυνση κατά τον EEG δεν βρίσκονται στη διάθεση των κρατικών αρχών. Εξάλλου, δεν υφίσταται δημόσιος έλεγχος επί των εν λόγω ποσών ασκούμενος για παράδειγμα από τη Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (ομοσπονδιακή υπηρεσία οικονομικών και ελέγχου εξαγωγών, BAFA) ή τη Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο περιορισμός της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η εν λόγω ρύθμιση δεν ευνοεί τις επιχειρήσεις που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Αντιθέτως, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως διασφαλίζει την αντιστάθμιση των εξαιρετικών βαρών που φέρουν ιδιαιτέρως τόσο η προσφεύγουσα όσο και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις στο πλαίσιο της προωθήσεως της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικής ικανότητας των επιχειρήσεων που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και που αρχικώς θίγονταν σε σημαντικό βαθμό από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση χορηγούμενη υπό οποιαδήποτε μορφή από το κράτος ή με κρατικούς πόρους». Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί κρατικό πόρο και ότι, επομένως, ακόμη και η μη είσπραξη του πόρου αυτού στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως δεν μπορεί να αποτελεί ενίσχυση χορηγούμενη με κρατικούς πόρους.

—

Η είσπραξη, διαχείριση ή κατανομή της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν γίνεται από το κράτος ή από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα που έχει ορίσει ή ιδρύσει το κράτος. Αντιθέτως, η είσπραξη της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως μπορεί να γίνεται απευθείας από τον διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς βάσει αντίστοιχης αξιώσεως του αστικού δικαίου. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού και, κατά συνέπεια, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ουδόλως απομειώνει, άμεσα ή έμμεσα, τα έσοδα του Δημοσίου.

—

Τα ποσά που προέρχονται από την επιβάρυνση κατά τον EEG δεν βρίσκονται στη διάθεση των κρατικών αρχών. Εξάλλου, δεν υφίσταται δημόσιος έλεγχος επί των εν λόγω ποσών ασκούμενος για παράδειγμα από τη Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (ομοσπονδιακή υπηρεσία οικονομικών και ελέγχου εξαγωγών, BAFA) ή τη Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο περιορισμός της επιβαρύνσεως που προβλέπει ο Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η εν λόγω ρύθμιση δεν ευνοεί τις επιχειρήσεις που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Αντιθέτως, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως διασφαλίζει την αντιστάθμιση των εξαιρετικών βαρών που φέρουν ιδιαιτέρως τόσο η προσφεύγουσα όσο και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις στο πλαίσιο της προωθήσεως της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικής ικανότητας των επιχειρήσεων που είναι καταναλωτές μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και που αρχικώς θίγονταν σε σημαντικό βαθμό από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνιστά «ενίσχυση χορηγούμενη υπό οποιαδήποτε μορφή από το κράτος ή με κρατικούς πόρους». Στο πλαίσιο αυτό, εκθέτει ότι η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί κρατικό πόρο και ότι, επομένως, ακόμη και η μη είσπραξη του πόρου αυτού στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος αντισταθμίσεως δεν μπορεί να αποτελεί ενίσχυση χορηγούμενη με κρατικούς πόρους.

—

Η είσπραξη, διαχείριση ή κατανομή της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν γίνεται από το κράτος ή από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα που έχει ορίσει ή ιδρύσει το κράτος. Αντιθέτως, η είσπραξη της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως μπορεί να γίνεται απευθείας από τον διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς βάσει αντίστοιχης αξιώσεως του αστικού δικαίου. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού και, κατά συνέπεια, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ουδόλως απομειώνει, άμεσα ή έμμεσα, τα έσοδα του Δημοσίου.

—

Τα ποσά που προέρχονται από την επιβάρυνση κατά τον EEG δεν βρίσκονται στη διάθεση των κρατικών αρχών. Εξάλλου, δεν υφίσταται δημόσιος έλεγχος επί των εν λόγω ποσών ασκούμενος για παράδειγμα από τη Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (ομοσπονδιακή υπηρεσία οικονομικών και ελέγχου εξαγωγών, BAFA) ή τη Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων).

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Επιτροπή, κατά την προσωρινή εκτίμηση του ζητήματος αν το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως συνιστά ενίσχυση, υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, διότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως, ως ρύθμιση που εισάγει παρέκκλιση από τις διατάξεις σχετικά με την επιβάρυνση κατά τον EEG, δεν παρέχει πλεονέκτημα του οποίου δεν θα μπορούσαν να τύχουν οι μεγάλοι καταναλωτές ενέργειας υπό φυσιολογικές συνθήκες αγοράς.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι δεν τίθεται ζήτημα χρήσεως κρατικών πόρων. Δεδομένου ότι τα έσοδα από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν συνιστούν κρατικούς πόρους, η κατά παρέκκλιση ρύθμιση για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας επίσης δεν μπορεί να έχει σχέση με κρατικούς πόρους.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνεπάγεται στρέβλωση του ανταγωνισμού. Αντιθέτως, δημιουργεί τις συνθήκες ανταγωνισμού οι οποίες θα υφίσταντο αν δεν ίσχυε η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Επιτροπή, κατά την προσωρινή εκτίμηση του ζητήματος αν το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως συνιστά ενίσχυση, υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, διότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως, ως ρύθμιση που εισάγει παρέκκλιση από τις διατάξεις σχετικά με την επιβάρυνση κατά τον EEG, δεν παρέχει πλεονέκτημα του οποίου δεν θα μπορούσαν να τύχουν οι μεγάλοι καταναλωτές ενέργειας υπό φυσιολογικές συνθήκες αγοράς.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι δεν τίθεται ζήτημα χρήσεως κρατικών πόρων. Δεδομένου ότι τα έσοδα από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν συνιστούν κρατικούς πόρους, η κατά παρέκκλιση ρύθμιση για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας επίσης δεν μπορεί να έχει σχέση με κρατικούς πόρους.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνεπάγεται στρέβλωση του ανταγωνισμού. Αντιθέτως, δημιουργεί τις συνθήκες ανταγωνισμού οι οποίες θα υφίσταντο αν δεν ίσχυε η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Επιτροπή, κατά την προσωρινή εκτίμηση του ζητήματος αν το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως συνιστά ενίσχυση, υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, διότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως, ως ρύθμιση που εισάγει παρέκκλιση από τις διατάξεις σχετικά με την επιβάρυνση κατά τον EEG, δεν παρέχει πλεονέκτημα του οποίου δεν θα μπορούσαν να τύχουν οι μεγάλοι καταναλωτές ενέργειας υπό φυσιολογικές συνθήκες αγοράς.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι δεν τίθεται ζήτημα χρήσεως κρατικών πόρων. Δεδομένου ότι τα έσοδα από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν συνιστούν κρατικούς πόρους, η κατά παρέκκλιση ρύθμιση για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας επίσης δεν μπορεί να έχει σχέση με κρατικούς πόρους.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνεπάγεται στρέβλωση του ανταγωνισμού. Αντιθέτως, δημιουργεί τις συνθήκες ανταγωνισμού οι οποίες θα υφίσταντο αν δεν ίσχυε η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Επιτροπή, κατά την προσωρινή εκτίμηση του ζητήματος αν το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως συνιστά ενίσχυση, υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, διότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως, ως ρύθμιση που εισάγει παρέκκλιση από τις διατάξεις σχετικά με την επιβάρυνση κατά τον EEG, δεν παρέχει πλεονέκτημα του οποίου δεν θα μπορούσαν να τύχουν οι μεγάλοι καταναλωτές ενέργειας υπό φυσιολογικές συνθήκες αγοράς.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι δεν τίθεται ζήτημα χρήσεως κρατικών πόρων. Δεδομένου ότι τα έσοδα από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν συνιστούν κρατικούς πόρους, η κατά παρέκκλιση ρύθμιση για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας επίσης δεν μπορεί να έχει σχέση με κρατικούς πόρους.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνεπάγεται στρέβλωση του ανταγωνισμού. Αντιθέτως, δημιουργεί τις συνθήκες ανταγωνισμού οι οποίες θα υφίσταντο αν δεν ίσχυε η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Επιτροπή, κατά την προσωρινή εκτίμηση του ζητήματος αν το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως συνιστά ενίσχυση, υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, διότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως, ως ρύθμιση που εισάγει παρέκκλιση από τις διατάξεις σχετικά με την επιβάρυνση κατά τον EEG, δεν παρέχει πλεονέκτημα του οποίου δεν θα μπορούσαν να τύχουν οι μεγάλοι καταναλωτές ενέργειας υπό φυσιολογικές συνθήκες αγοράς.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι δεν τίθεται ζήτημα χρήσεως κρατικών πόρων. Δεδομένου ότι τα έσοδα από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν συνιστούν κρατικούς πόρους, η κατά παρέκκλιση ρύθμιση για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας επίσης δεν μπορεί να έχει σχέση με κρατικούς πόρους.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνεπάγεται στρέβλωση του ανταγωνισμού. Αντιθέτως, δημιουργεί τις συνθήκες ανταγωνισμού οι οποίες θα υφίσταντο αν δεν ίσχυε η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Επιτροπή, κατά την προσωρινή εκτίμηση του ζητήματος αν το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως συνιστά ενίσχυση, υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, διότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως, ως ρύθμιση που εισάγει παρέκκλιση από τις διατάξεις σχετικά με την επιβάρυνση κατά τον EEG, δεν παρέχει πλεονέκτημα του οποίου δεν θα μπορούσαν να τύχουν οι μεγάλοι καταναλωτές ενέργειας υπό φυσιολογικές συνθήκες αγοράς.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι δεν τίθεται ζήτημα χρήσεως κρατικών πόρων. Δεδομένου ότι τα έσοδα από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν συνιστούν κρατικούς πόρους, η κατά παρέκκλιση ρύθμιση για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας επίσης δεν μπορεί να έχει σχέση με κρατικούς πόρους.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνεπάγεται στρέβλωση του ανταγωνισμού. Αντιθέτως, δημιουργεί τις συνθήκες ανταγωνισμού οι οποίες θα υφίσταντο αν δεν ίσχυε η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Επιτροπή, κατά την προσωρινή εκτίμηση του ζητήματος αν το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως συνιστά ενίσχυση, υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, διότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως, ως ρύθμιση που εισάγει παρέκκλιση από τις διατάξεις σχετικά με την επιβάρυνση κατά τον EEG, δεν παρέχει πλεονέκτημα του οποίου δεν θα μπορούσαν να τύχουν οι μεγάλοι καταναλωτές ενέργειας υπό φυσιολογικές συνθήκες αγοράς.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι δεν τίθεται ζήτημα χρήσεως κρατικών πόρων. Δεδομένου ότι τα έσοδα από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν συνιστούν κρατικούς πόρους, η κατά παρέκκλιση ρύθμιση για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας επίσης δεν μπορεί να έχει σχέση με κρατικούς πόρους.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνεπάγεται στρέβλωση του ανταγωνισμού. Αντιθέτως, δημιουργεί τις συνθήκες ανταγωνισμού οι οποίες θα υφίσταντο αν δεν ίσχυε η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Επιτροπή, κατά την προσωρινή εκτίμηση του ζητήματος αν το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως συνιστά ενίσχυση, υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, διότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως, ως ρύθμιση που εισάγει παρέκκλιση από τις διατάξεις σχετικά με την επιβάρυνση κατά τον EEG, δεν παρέχει πλεονέκτημα του οποίου δεν θα μπορούσαν να τύχουν οι μεγάλοι καταναλωτές ενέργειας υπό φυσιολογικές συνθήκες αγοράς.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα εκθέτει ότι δεν τίθεται ζήτημα χρήσεως κρατικών πόρων. Δεδομένου ότι τα έσοδα από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν συνιστούν κρατικούς πόρους, η κατά παρέκκλιση ρύθμιση για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας επίσης δεν μπορεί να έχει σχέση με κρατικούς πόρους.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν συνεπάγεται στρέβλωση του ανταγωνισμού. Αντιθέτως, δημιουργεί τις συνθήκες ανταγωνισμού οι οποίες θα υφίσταντο αν δεν ίσχυε η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση.