Επίσημη Εφημερίδα C 139/2011

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 10ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Bundesarbeitsgericht (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Deutsche Lufthansa AG κατά Gertraud Kumpan

(Υπόθεση C-109/09) (1)

(Σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου - Οδηγία 1999/70/ΕΚ - Ίση μεταχείριση στον τομέα της απασχόλησης και της εργασίας - Αποστολή του εθνικού δικαστή)

2011/C 139/02

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesarbeitsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Deutsche Lufthansa AG

κατά

Gertraud Kumpan

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Bundesarbeitsgericht — Ερμηνεία, αφενός, των άρθρων 1, 2, παράγραφος 1, και 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία (ΕΕ L 303, σ. 16), και, αφετέρου, της ρήτρας 5, σημείο 1, του παραρτήματος της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP (ΕΕ L 175, σ. 43) — Απαγόρευση των διακρίσεων λόγω ηλικίας — Εθνική ρύθμιση που επιτρέπει τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου υπό τη μόνη προϋπόθεση ότι ο εργαζόμενος έχει υπερβεί την ηλικία των 58 ετών — Συμβατό της ρύθμισης αυτής με τις προαναφερθείσες διατάξεις — Νομικές συνέπειες της ενδεχόμενης διαπίστωσης ασυμβίβαστου

Διατακτικό

Η ρήτρα 5, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και αποτελεί παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, έχει την έννοια ότι η φράση «στενός αντικειμενικός σύνδεσμος με προηγούμενη σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου με τον ίδιο εργοδότη», η οποία περιέχεται στο άρθρο 14, παράγραφος 3, του γερμανικού νόμου για τη μερική απασχόληση και τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου (Gesetz über Teilzeitarbeit und befristete Arbeitsverträge), της 21ης Δεκεμβρίου 2000, αφορά και τις περιπτώσεις στις οποίες δεν έχει συναφθεί σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου με τον ίδιο εργοδότη αμέσως πριν από τη σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, αλλά έχει παρέλθει διάστημα ετών μεταξύ των δύο αυτών συμβάσεων, εφόσον, καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου αυτής, η αρχική σχέση εργασίας συνεχίστηκε χωρίς καμία διακοπή, με αντικείμενο την ίδια δραστηριότητα και με τον ίδιο εργοδότη, βάσει διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να δώσει στις κρίσιμες διατάξεις του εσωτερικού δικαίου, κατά το μέτρο του δυνατού, ερμηνεία που να είναι σύμφωνη με την εν λόγω ρήτρα 5, σημείο 1.

(1) ΕΕ C 141 της 20.6.2009.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 17ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Prim’Awla tal-Qorti Ċivili (Μάλτα) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — AJD Tuna Ltd κατά Direttur tal-Agricoltura u s-Sajd και Avukat Generali

(Υπόθεση C-221/09) (1)

(Κανονισμός (ΕΚ) 530/2008 - Κύρος - Κοινή αλιευτική πολιτική - Διατήρηση των πόρων - Ανασύσταση των αποθεμάτων τόννου στον Ανατολικό Ατλαντικό και στη Μεσόγειο)

2011/C 139/03

Γλώσσα διαδικασίας: η μαλτέζικη

Αιτούν δικαστήριο

Prim’Awla tal-Qorti Ċivili

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

AJD Tuna Ltd

κατά

Direttur tal-Agricoltura u s-Sajd, Avukat Generali

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Prim’Awla tal-Qorti Civili (Μάλτα) — Κύρος του κανονισμού (ΕΚ) 530/2008 της Επιτροπής, της 12ης Ιουνίου 2008, για τη θέσπιση επειγόντων μέτρων όσον αφορά τα σκάφη γρι-γρι που αλιεύουν τόννο στον Ατλαντικό Ωκεανό, ανατολικά του γεωγραφικού μήκους 45°Δ, και στη Μεσόγειο (ΕΕ L 155, σ. 9)

Διατακτικό

Από την εξέταση των υποβληθέντων ερωτημάτων δεν προέκυψε κανένα στοιχείο ικανό να επηρεάσει το κύρος του κανονισμού (ΕΚ) 530/2008 της Επιτροπής, της 12ης Ιουνίου 2008, για τη θέσπιση επειγόντων μέτρων όσον αφορά τα σκάφη γρι-γρι που αλιεύουν τόννο στον Ατλαντικό Ωκεανό, ανατολικά του γεωγραφικού μήκους 45 °Δ, και στη Μεσόγειο, καθώς και το κύρος του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 2371/2002 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2002, για τη διατήρηση και βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στο πλαίσιο της κοινής αλιευτικής πολιτικής, από πλευράς της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως και της αρχής της αποτελεσματικής ένδικης προστασίας.

Από την εξέταση των υποβληθέντων ερωτημάτων δεν προέκυψε κανένα στοιχείο ικανό να επηρεάσει το κύρος του κανονισμού 530/2008 από πλευράς της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως που απορρέει από το άρθρο 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της αρχής της αναλογικότητας.

Ο κανονισμός 530/2008 είναι ανίσχυρος στο μέτρο που οι απαγορεύσεις τις οποίες προβλέπει, και οι οποίες θεσπίστηκαν βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 2371/2002, αρχίζουν να ισχύουν από τις 23 Ιουνίου 2008 όσον αφορά τα σκάφη γρι-γρι που φέρουν ισπανική σημαία ή είναι νηολογημένα στο κράτος μέλος αυτό και τους κοινοτικούς επιχειρηματίες που είχαν συνάψει τέτοιες συμβάσεις με τα σκάφη αυτά, ενώ οι απαγορεύσεις αυτές αρχίζουν να ισχύουν από τις 16 Ιουνίου 2008 για τα σκάφη γρι-γρι που φέρουν μαλτέζικη, ελληνική, γαλλική, ιταλική καθώς και κυπριακή σημαία ή είναι νηολογημένα στα κράτη μέλη αυτά και για τους κοινοτικούς επιχειρηματίες που είχαν συνάψει συμβάσεις με τα σκάφη αυτά, χωρίς η διαφορετική αυτή μεταχείριση να δικαιολογείται αντικειμενικώς.

(1) ΕΕ C 205 της 29.8.2009.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Oberlandesgericht München (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Privater Rettungsdienst und Krankentransport Stadler κατά Zweckverband für Rettungsdienst und Feuerwehralarmierung Passau

(Υπόθεση C-274/09) (1)

(Δημόσιες συμβάσεις - Οδηγία 2004/18/ΕΚ - Παραχώρηση δημόσιας υπηρεσίας - Υπηρεσίες διάσωσης - Διάκριση μεταξύ «δημόσιας σύμβασης υπηρεσιών» και «σύμβασης παραχώρησης υπηρεσιών»)

2011/C 139/04

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht München

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Privater Rettungsdienst und Krankentransport Stadler

κατά

Zweckverband für Rettungsdienst und Feuerwehralarmierung Passau

Παρεμβαίνοντες: Malteser Hilfsdienst eV, Bayerisches Rotes Kreuz

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Oberlandesgericht München — Ερμηνεία του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχεία α' και δ', και παράγραφος 4, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (ΕΕ L 134, σ. 114) — Έννοια των όρων «δημόσια σύμβαση υπηρεσιών» και «σύμβαση παραχώρησης υπηρεσιών» — Σύμβαση παροχής υπηρεσιών διάσωσης που συνάπτεται μεταξύ της αναθέτουσας αρχής και των φορέων παροχής υπηρεσιών διάσωσης και προβλέπει ότι η αμοιβή για τις παρεχόμενες υπηρεσίες καθορίζεται κατόπιν διαπραγματεύσεων μεταξύ των φορέων αυτών και τρίτων, π.χ. οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης

Διατακτικό

Το άρθρο 1, παράγραφοι 2, στοιχείο δ', και 4, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, έχει την έννοια ότι, όταν αφενός η αμοιβή του επιλεγέντος επιχειρηματία καλύπτεται εξ ολοκλήρου από άλλα πρόσωπα και όχι από την αναθέτουσα αρχή με την οποία έχει συνάψει ο εν λόγω επιχειρηματίας τη σύμβαση παροχής υπηρεσιών διάσωσης και αφετέρου ο επιχειρηματίας αυτός φέρει έναν, πολύ περιορισμένο έστω, επιχειρηματικό κίνδυνο, λόγω κυρίως του ότι το ύψος των τελών χρήσης που καταβάλλονται για τις εν λόγω υπηρεσίες εξαρτάται από την έκβαση ετήσιων διαπραγματεύσεων που διεξάγονται με τρίτους και λόγω του ότι δεν του παρέχεται καμία εγγύηση για κάλυψη εξ ολοκλήρου των εξόδων που πραγματοποιεί κατά την άσκηση των δραστηριοτήτων του σύμφωνα με τις αρχές που έχουν κατοχυρωθεί στο εθνικό δίκαιο, η εν λόγω σύμβαση πρέπει να χαρακτηριστεί ως σύμβαση «παραχώρησης υπηρεσιών», κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 4, της οδηγίας αυτής.

(1) ΕΕ C 267 της 7.11.2009.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 17ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Raad van State van België (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Brussels Hoofdstedelijk Gewest κ.λπ. κατά Vlaamse Gewest

(Υπόθεση C-275/09) (1)

(Οδηγία 85/337/ΕΟΚ - Εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων - Αερολιμένες των οποίων ο διάδρομος απογειώσεως έχει μήκος τουλάχιστον 2 100 μέτρα - Έννοια των «έργων κατασκευής» - Ανανέωση της άδειας εκμεταλλεύσεως)

2011/C 139/05

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State van België

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Brussels Hoofdstedelijk Gewest, P. De Donder, F. De Becker, K. Colenbie, Ph. Hutsebaut, B. Kockaert, VZW Boreas, F. Petit, V.S. de Burbure de Wezembeek και L. Van Dessel

κατά

Vlaamse Gewest

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Raad van State van België — Ερμηνεία του παραρτήματος Ι, σημείο 7, στοιχείο α', της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 1985, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον (ΕΕ L 175, σ. 40) –Κατασκευή αερολιμένων με διάδρομο απογειώσεως και προσγειώσεως μήκους 2 100 μέτρων ή παραπάνω — Έννοια του «έργου κατασκευής»

Διατακτικό

Το άρθρο 1, παράγραφος 2, δεύτερη περίπτωση, και το σημείο 7 του παραρτήματος I της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 1985, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/11/ΕΚ του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 1997, έχουν την έννοια ότι:

—	η ανανέωση υφιστάμενης άδειας εκμεταλλεύσεως αερολιμένα δεν δύναται, ελλείψει εργασιών ή επεμβάσεων που τροποποιούν, υπό την έννοια της υλικής μεταβολής, τα πράγματα στον συγκεκριμένο χώρο, να χαρακτηριστεί αντιστοίχως ως «σχέδιο» ή «έργο κατασκευής» υπό την έννοια των εν λόγω διατάξεων·

—

παρά ταύτα, στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να καθορίσει, βάσει της εφαρμοστέας εθνικής ρυθμίσεως και λαμβανομένου, εν ανάγκη, υπόψη του σωρευτικού αποτελέσματος διαφόρων εργασιών ή επεμβάσεων που πραγματοποιήθηκαν από της ενάρξεως της ισχύος της εν λόγω οδηγίας, αν η άδεια αυτή εντάσσεται σε περιλαμβάνουσα πλείονα στάδια διαδικασία αδειοδοτήσεως έχουσα ως σκοπό, κατά το πέρας της, την υλοποίηση ενεργειών οι οποίες συνιστούν σχέδιο υπό την έννοια του σημείου 13, πρώτη περίπτωση, του παραρτήματος II, σε συνδυασμό με το σημείο 7 του παραρτήματός της I. Στην περίπτωση που στο προγενέστερο στάδιο της διαδικασίας αδειοδοτήσεως δεν εκτιμήθηκαν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις τέτοιων εργασιών ή επεμβάσεων, στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να διασφαλίσει την αποτελεσματικότητα της οδηγίας μέσω της διενέργειας τέτοιας εκτιμήσεως τουλάχιστον στο στάδιο χορηγήσεως της άδειας εκμεταλλεύσεως.

(1) ΕΕ C 267 της 7.11.2009.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 17ης Μαρτίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Πολωνίας

(Υπόθεση C-326/09) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2004/113/ΕΚ - Κοινωνική πολιτική - Ίση μεταχείριση μεταξύ ανδρών και γυναικών - Πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες και παροχή αγαθών και υπηρεσιών - Πράλειψη μεταφοράς στην εσωτερική έννομη τάξη εντός της ταχθείσας προθεσμίας)

2011/C 139/06

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. van Beek και M. Kaduczak)

Καθής: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωπος: M. Dowgielewicz)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη εμπρόθεσμης θεσπίσεως ή ανακοινώσεως των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2004/113/ΕΚ του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2004, για την εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών στην πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες και την παροχή αυτών (EE L 373, σ. 37)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Δημοκρατία της Πολωνίας, παραλείποντας να θεσπίσει, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2004/113/ΕΚ, του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2004, για την εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών στην πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες και την παροχή αυτών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2)	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 312 της 19.12.2009.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 17ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Διάδικος στην υπόθεση της κύριας δίκης: Josep Peñarroja Fa

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-372/09 και C-373/09) (1)

(Άρθρο 43 ΕΚ - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Άρθρο 49 ΕΚ - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Περιορισμοί - Δικαστικοί πραγματογνώμονες-μεταφραστές - Άσκηση δημόσιας εξουσίας - Εθνική κανονιστική ρύθμιση που επιφυλάσσει την ιδιότητα του δικαστικού πραγματογνώμονα στα πρόσωπα που είναι εγγεγραμμένα σε πίνακες καταρτιζόμενους από τις εθνικές δικαστικές αρχές - Προσκόμιση απαραίτητων δικαιολογητικών - Αναλογικότητα - Οδηγία 2005/36/ΕΚ - Έννοια του «νομοθετικά κατοχυρωμένου επαγγέλματος»)

2011/C 139/07

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation

Διάδικος στην υπόθεση της κύριας δίκης

Josep Peñarroja Fa,

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Cour de cassation (Γαλλία) — Ερμηνεία των άρθρων 43, 45, 49 και 50 ΕΚ — Εθνική κανονιστική ρύθμιση που επιφυλάσσει την ιδιότητα του δικαστικού πραγματογνώμονα στα πρόσωπα που είναι εγγεγραμμένα σε πίνακες καταρτιζόμενους από τις εθνικές δικαστικές αρχές και εξαρτά την εγγραφή από προϋποθέσεις ηλικίας, ικανότητας, ήθους και ανεξαρτησίας, πλην όμως δεν λαμβάνει υπόψη την αναγνώριση της ιδιότητας του πραγματογνώμονα από τις δικαστικές αρχές άλλου κράτους μέλους ούτε το γεγονός ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι ελέγχου των εν λόγω προϋποθέσεων — Συμβατότητα των κανόνων αυτών προς τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου περί ελεύθερης εγκαταστάσεως και ελεύθερης παροχής υπηρεσιών

Διατακτικό

1)	Τα καθήκοντα που ανατίθενται κατά περίπτωση από το δικαστήριο, στο πλαίσιο διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιόν του, σε επαγγελματία υπό την ιδιότητα του δικαστικού πραγματογνώμονα συνιστούν παροχή υπηρεσιών κατά την έννοια του άρθρου 50 ΕΚ (νυν άρθρο 57 ΣΛΕΕ).

2)	Οι δραστηριότητες των δικαστικών πραγματογνωμόνων στον τομέα της μεταφράσεως, όπως αυτές της κύριας δίκης, δεν συνιστούν δραστηριότητες που συνδέονται με την άσκηση δημοσίας εξουσίας κατά την έννοια του άρθρου 45, πρώτο εδάφιο, ΕΚ (νυν άρθρο 51, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ).

Το άρθρο 49 ΕΚ (νυν άρθρο 56 ΣΛΕΕ) αντίκειται σε εθνική ρύθμιση όπως αυτή της κύριας δίκης δυνάμει της οποίας η εγγραφή σε πίνακα δικαστικών πραγματογνωμόνων-μεταφραστών εξαρτάται από ορισμένα προσόντα χωρίς να μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να λάβουν γνώση του σκεπτικού της αποφάσεως που τους αφορά και χωρίς να μπορεί η απόφαση αυτή να προσβληθεί με αποτελεσματικό ένδικο βοήθημα που να παρέχει τη δυνατότητα ελέγχου της νομιμότητάς της και ιδίως του κατά πόσον πληρούται η απαίτηση, που προκύπτει από το δίκαιο της Ένωσης, να λαμβάνονται δεόντως υπόψη τα προσόντα τους που αποκτήθηκαν και αναγνωρίσθηκαν σε άλλα κράτη μέλη.

Το άρθρο 49 ΕΚ (νυν άρθρο 56 ΣΛΕΕ) αντίκειται σε απαίτηση όπως αυτή του άρθρου 2 του νόμου 71-498, από την οποία προκύπτει ότι ουδείς περιλαμβάνεται σε εθνικό πίνακα δικαστικών πραγματογνωμόνων με την ιδιότητα του μεταφραστή εάν δεν έχει εγγραφεί επί τρία διαδοχικά έτη σε πίνακα δικαστικών πραγματογνωμόνων καταρτιζόμενο από εφετείο, καθόσον αποδεικνύεται ότι μια τέτοια απαίτηση δεν επιτρέπει, στο πλαίσιο της εξετάσεως αιτήσεως προσώπου εγκατεστημένου σε άλλο κράτος μέλος που δεν έχει την ως άνω εγγραφή, να ληφθούν δεόντως υπόψη τα προσόντα που το πρόσωπο αυτό έχει αποκτήσει και έχουν αναγνωριστεί σε άλλο κράτος μέλος προκειμένου να προσδιοριστεί εάν και σε ποιο βαθμό μπορούν αυτά να αντιστοιχούν στις ικανότητες που αναμένονται συνήθως από κάποιον που έχει εγγραφεί επί τρία διαδοχικά έτη σε πίνακα καταρτιζόμενο από εφετείο.

Οι υπηρεσίες των δικαστικών πραγματογνωμόνων-μεταφραστών που παρέχονται από πραγματογνώμονες που είναι εγγεγραμμένοι σε πίνακα, όπως ο εθνικός πίνακας δικαστικών πραγματογνωμόνων που καταρτίζει το Cour de cassation, δεν εμπίπτουν στην έννοια του «νομοθετικά κατοχυρωμένου επαγγέλματος» όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 2005/36 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων.

(1) ΕΕ C 282 της 21.11.2009.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Arbeidshof te Brussel (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Maurits Casteels κατά British Airways plc

(Υπόθεση C-379/09) (1)

(Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων - Άρθρα 45 ΣΛΕΕ και 48 ΣΛΕΕ - Κοινωνική ασφάλιση των διακινούμενων εργαζομένων - Διατήρηση των δικαιωμάτων σε επικουρική σύνταξη - Έλλειψη δράσεως του Συμβουλίου - Μισθωτός που απασχολείται διαδοχικά από τον ίδιο εργοδότη σε περισσότερα κράτη μέλη)

2011/C 139/08

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Arbeidshof te Brussel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Maurits Casteels

κατά

British Airways plc

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Arbeidshof te Brussel — Ερμηνεία των άρθρων 39 ΕΚ και 42 ΕΚ και της οδηγίας 98/49/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 1998, σχετικά με την προστασία των δικαιωμάτων συμπληρωματικής συνταξιοδότησης των μισθωτών και των μη μισθωτών που μετακινούνται εντός της Κοινότητας (ΕΕ L 209, σ. 46) — Έλλειψη δράσεως του Συμβουλίου — Μισθωτός ο οποίος απασχολείται διαδοχικά στις έδρες εκμεταλλεύσεως του ίδιου εργοδότη σε περισσότερα κράτη μέλη (χωρίς να πρόκειται για απόσπαση) και υπάγεται κάθε φορά στο εκεί ισχύον σύστημα επικουρικής ασφάλισης συντάξεων

Διατακτικό

1)	Το άρθρο 48 ΣΛΕΕ δεν έχει άμεσο αποτέλεσμα το οποίο να μπορεί να επικαλεσθεί ιδιώτης έναντι εργοδότη του ιδιωτικού τομέα στο πλαίσιο διαφοράς ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων.

Το άρθρο 45 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπει, στο πλαίσιο της υποχρεωτικής εφαρμογής συλλογικής συμβάσεως εργασίας:

—

να μη λαμβάνονται υπόψη, για τον καθορισμό της χρονικής περιόδου για την κτήση οριστικών δικαιωμάτων σε επικουρικές συνταξιοδοτικές παροχές σε κράτος μέλος, τα έτη υπηρεσίας που συμπλήρωσε πρόσωπο που εργαζόταν για τον ίδιο εργοδότη στις έδρες εκμεταλλεύσεως του ως άνω εργοδότη σε διάφορα κράτη μέλη, βάσει μίας γενικής συμβάσεως εργασίας, και

—	να θεωρείται ότι ο εργαζόμενος ο οποίος μετατέθηκε από έδρα εκμεταλλεύσεως του εργοδότη του σε ένα κράτος μέλος προς έδρα εκμεταλλεύσεως του ίδιου εργοδότη σε άλλο κράτος μέλος εγκατέλειψε αυτοβούλως τον εργοδότη αυτόν.

(1) ΕΕ C 312 της 19.12.2009.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10 Μαρτίου 2011 [αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Charles Defossez κατά Christian Wiart, υπό την ιδιότητα του εκκαθαριστή της εταιρίας Sotimon SARL, Office national de l'emploi fonds de fermeture d'entreprises, Centre de gestion et d’études de l’Association pour la gestion du régime de garantie des créances des salariés de Lille (CGEA)

(Υπόθεση C-477/09) (1)

(Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως - Οδηγίες 80/987/ΕΟΚ και 2002/74/ΕΚ - Αφερεγγυότητα του εργοδότη - Προστασία των μισθωτών - Πληρωμή των ανεξόφλητων απαιτήσεων των εργαζομένων - Προσδιορισμός του αρμόδιου οργανισμού εγγυήσεως - Ευνοϊκότερη εγγύηση δυνάμει του εθνικού δικαίου - Δυνατότητα επικλήσεώς της)

2011/C 139/09

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Charles Defossez

κατά

Christian Wiart, υπό την ιδιότητα του εκκαθαριστή της εταιρίας Sotimon SARL Office national de l'emploi fonds de fermeture d'entreprises, Centre de gestion et d’études de l’Association pour la gestion du régime de garantie des créances des salariés de Lille (CGEA)

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Cour de cassation (Γαλλία) — Ερμηνεία του άρθρου 8α της οδηγίας 80/987/EOK του Συμβουλίου, της 20ής Οκτωβρίου 1980, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την προστασία των μισθωτών σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2002/74/ΕΚ (ΕΕ L 270, σ. 10), σε συνδυασμό με το άρθρο 9 της ίδιας οδηγίας — Προσδιορισμός του οργανισμού που είναι αρμόδιος για την πληρωμή των ανεξόφλητων απαιτήσεων των εργαζομένων — Οργανισμός εγγυήσεως του κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου οι εργαζόμενοι ασκούν συνήθως την εργασία τους — Δυνατότητα των μισθωτών εργαζομένων, να αξιώνουν ευνοϊκότερη εγγύηση του οργανισμού στον οποίο ο εργοδότης τους ασφαλίζει και καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές βάσει της εθνικής νομοθεσίας

Διατακτικό

Το άρθρο 3 της οδηγίας 80/987/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 20ής Οκτωβρίου 1980, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την προστασία των μισθωτών σε περίπτωση αφερεγγυότητoς του εργοδότη, όπως είχε πριν την τροποποίησή της από την οδηγία 2002/74/ΕΚ, έχει την έννοια ότι, για την ικανοποίηση των ανεξόφλητων απαιτήσεων εργαζομένου ασκούντος κατά κανόνα τη μισθωτή δραστηριότητά του σε άλλο κράτος μέλος από αυτό εκείνο της έδρας του εργοδότη του ο οποίος κηρύχθηκε αφερέγγυος πριν τις 8 Οκτωβρίου 2005, όταν ο εν λόγω εργοδότης δεν είναι εγκατεστημένος στο εν λόγω άλλο κράτος μέλος και εκπληρώνει την υποχρέωση συνεισφοράς του στη χρηματοδότηση του οργανισμού εγγυήσεως στο κράτος μέλος της έδρας του, τις υποχρεώσεις που ορίζει το ως άνω άρθρο υπέχει ο οργανισμός αυτός.

Δεν αντιβαίνει στην οδηγία 80/987 νομοθεσία κράτους μέλους προβλέπουσα ότι μισθωτός μπορεί να επωφεληθεί από τη μισθολογική εγγύηση του εθνικού οργανισμού κατά το δίκαιο του εν λόγω κράτους μέλους εναλλακτικά ή συμπληρωματικά προς την εγγύηση που παρέχει ο οργανισμός που έχει οριστεί ως αρμόδιος κατ’ εφαρμογή της εν λόγω οδηγίας, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι η εγγύηση αυτή συνεπάγεται υψηλότερο επίπεδο προστασίας του εργαζομένου.

(1) ΕΕ C 37 της 13.2.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 17ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Tribunal da Relação do Porto (Πορτογαλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Manuel Carvalho Ferreira Santos κατά Companhia Europeia de Seguros S.A.

(Υπόθεση C-484/09) (1)

(Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως - Οδηγία 72/166/ΕΟΚ - Άρθρο 3, παράγραφος 1 - Οδηγία 84/5/ΕΟΚ - Άρθρο 2, παράγραφος 1 - Οδηγία 90/232/ΕΟΚ - Άρθρο 1 - Δικαίωμα αποζημιώσεως από την υποχρεωτική ασφάλιση αστικής ευθύνης προκύπτουσας από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων - Προϋποθέσεις περιορισμού - Συμβολή στην πρόκληση της ζημίας - Έλλειψη υπαιτιότητας των οδηγών - Ευθύνη εκ διακινδυνεύσεως)

2011/C 139/10

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal da Relação do Porto

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Manuel Carvalho Ferreira Santos

κατά

Companhia Europeia de Seguros, S.A.

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunal da Relação do Porto — Ερμηνεία του άρθρου 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 72/166/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 24ης Απριλίου 1972, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και με τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής (ΕΕ ειδ. έκδ. 06/001, σ. 136), του άρθρου 2, παράγραφος 1, της δεύτερης οδηγίας 84/5/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 30ής Δεκεμβρίου 1983, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων (ΕΕ 1984, L 8, σ. 17), και του άρθρου 1 της τρίτης οδηγίας 90/232/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 1990, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την ασφάλιση αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων (ΕΕ 1990, L 129, σ. 33) — Προσδιορισμός του καθεστώτος αστικής ευθύνης που ισχύει επί ατυχημάτων που προκύπτουν από την κυκλοφορία οχημάτων — Προϋποθέσεις του περιορισμού του δικαιώματος αποζημιώσεως από την υποχρεωτική ασφάλιση, βάσει της συμβολής στη ζημία ενός από τους ευθυνομένους για το ατύχημα οδηγού — Έλλειψη υπαιτιότητας και των δύο οδηγών — Ευθύνη εκ διακινδυνεύσεως

Διατακτικό

Τα άρθρα 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 72/166/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 24ης Απριλίου 1972, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και με τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής, 2, παράγραφος 1, της δεύτερης οδηγίας 84/5/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 30ής Δεκεμβρίου 1983, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων, και 1 της τρίτης οδηγίας 90/232/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 1990, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την ασφάλιση αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων, έχουν την έννοια ότι δεν εμποδίζουν την εφαρμογή εθνικής ρυθμίσεως η οποία, σε περίπτωση συγκρούσεως μεταξύ δύο οχημάτων που προκάλεσε ζημίες χωρίς να διαπιστώνεται υπαιτιότητα των οδηγών, επιμερίζει την ευθύνη όσον αφορά τις εν λόγω ζημίες κατ’ αναλογία προς τον βαθμό συμβολής καθενός των οχημάτων στην πρόκλησή της και, σε περίπτωση αμφιβολίας επί του ζητήματος αυτού, προβλέπει ότι αυτά συνέβαλαν εξίσου στη ζημία.

(1) ΕΕ C 37 της 13.2.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 10ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Tanja Borger κατά Tiroler Gebietskrankenkasse

(Υπόθεση C-516/09) (1)

(Κοινωνική ασφάλιση εργαζομένων - Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 - Προσωπικό πεδίο εφαρμογής - Ερμηνεία της έννοιας του όρου «μισθωτής» - Παροχές για συντηρούμενο τέκνο - Παράταση της άδειας άνευ αποδοχών)

2011/C 139/11

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Tanja Borger

κατά

Tiroler Gebietskrankenkasse

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Oberster Gerichtshof — Ερμηνεία του άρθρου 1, στοιχείο α', του κανονισμού 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας (ΕΕ L 149, σ. 2) — Παροχές για συντηρούμενα τέκνα — Προσωπικό πεδίο εφαρμογής — Ερμηνεία της έννοιας του «εργαζομένου» — Πρόσωπο που κατοικεί στην Ελβετία και συμφωνεί με τον εδρεύοντα σε κράτος μέλος εργοδότη του διακοπή της σχέσεως εργασίας λόγω της γεννήσεως του τέκνου του («Karenz»), η οποία υπερβαίνει την προβλεπόμενη από τη νομοθεσία του εν λόγω κράτους μέλους περίοδο διακοπής δύο ετών

Διατακτικό

Η ιδιότητα του «μισθωτού εργαζομένου» υπό την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε και επικαιροποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 118/97, του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 1996, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 1606/98, του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 1998, πρέπει να αναγνωρίζεται σε πρόσωπο ευρισκόμενο στην κατάσταση της προσφεύγουσας της κύρια δίκης, κατά την περίοδο παρατάσεως κατά έξι μήνες αδείας άνευ αποδοχών μετά τη γέννηση του τέκνου του, υπό την προϋπόθεση ότι κατά την περίοδο αυτή το εν λόγω πρόσωπο είναι ασφαλισμένο, έστω και έναντι ενός μόνον κινδύνου, δυνάμει υποχρεωτικής ή προαιρετικής ασφαλίσεως στο πλαίσιο γενικού ή ειδικού συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως εκ των προβλεπόμενων στο άρθρο 1, στοιχείο α', του κανονισμού αυτού. Στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να ελέγξει αν η προϋπόθεση αυτή πληρούται στην ένδικη διαφορά της οποίας επελήφθη.

(1) ΕΕ C 63 της 13.3.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 10ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Regeringsrätten (Σουηδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Skandinaviska Enskilda Banken AB Momsgrupp κατά Skatteverket

(Υπόθεση C-540/09) (1)

(Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως - Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Άρθρο 13, B, στοιχείο δ', σημείο 5 - Απαλλαγές - Υπηρεσία αναδοχής εκδόσεως τίτλων («underwriting guarantee») παρεχόμενη από πιστωτικά ιδρύματα στις εκδότριες εταιρείες έναντι καταβολής προμήθειας στο πλαίσιο εκδόσεως μετοχών στην αγορά κεφαλαίων - Εργασίες οι οποίες αφορούν τίτλους)

2011/C 139/12

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Regeringsrätten

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Skandinaviska Enskilda Banken AB Momsgrupp

κατά

Skatteverket

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Högsta förvaltningsdomstolen (πρώην Regeringsrätten) — Ερμηνεία του άρθρου 13, B, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001 σ. 49) — Απαλλαγές — Υπηρεσία αναδοχής εκδόσεως τίτλων παρεχόμενη από τράπεζα σε εταιρία εκδίδουσα νέες μετοχές έναντι καταβολής προμήθειας — Πράξη συνιστάμενη σε δέσμευση της τράπεζας για την αγορά ορισμένων μετοχών της εκδότριας εταιρίας σε περίπτωση που ο αριθμός των μετοχών που πρόκειται να αναληφθούν εμπροθέσμως θα είναι ανεπαρκής, προκειμένου να δοθεί εγγύηση στην εκδότρια εταιρία όσον αφορά τη χρηματοδότηση που επιδιώκεται με την έκδοση των μετοχών (underwriting)

Διατακτικό

Το άρθρο 13, B, στοιχείο δ', σημείο 5, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, έχει την έννοια ότι η απαλλαγή από τον φόρο προστιθέμενης αξίας την οποία προβλέπει η διάταξη αυτή καλύπτει τις υπηρεσίες που παρέχει ένα πιστωτικό ίδρυμα σε εταιρία η οποία επιθυμεί να προβεί σε έκδοση μετοχών, έναντι αμοιβής και υπό τη μορφή αναδοχής εκδόσεως τίτλων, βάσει της οποίας το ίδρυμα αυτό αναλαμβάνει τη δέσμευση να αγοράσει τις μετοχές που δεν θα έχουν αναληφθεί κατά το πέρας της περιόδου αναλήψεως των εκδοθησομένων μετοχών.

(1) ΕΕ C 51 της 27.2.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 17ης Μαρτίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Πορτογαλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-23/10) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Θέση νωπών μπανανών σε ελεύθερη κυκλοφορία - Δηλούμενο βάρος που δεν αντιστοιχεί στο πραγματικό βάρος - Υποχρέωση των τελωνειακών αρχών να ελέγχουν το δηλούμενο βάρος - Κοινοτικός τελωνειακός κώδικας - Κανονισμός (ΕΟΚ) 2913/92 - Άρθρα 68 επ. - Κανονισμός (ΕΟΚ) 2454/93 - Άρθρο 290 α - Παράρτημα 38 Β - Σύστημα των ιδίων πόρων - Απώλεια εσόδων - Κανονισμός (ΕΟΚ, Ευρατόμ) 1552/89 - Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 1150/2000 - Άρθρα 2, 6, 9, 10 και 11)

2011/C 139/13

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωπος: A. Caeiros)

Καθής: Πορτογαλική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: L. Inez Fernandes)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 68 επ. του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ 1992, L 302, σ. 1), του άρθρου 290α του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ 1993, L 253, σ. 1) και του παραρτήματος 38 B αυτού, καθώς και των άρθρων 2, 6, 9, 10 και 11 των κανονισμών (ΕΟΚ, Ευρατόμ) 1552/89 του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 1989, για την εφαρμογή της απόφασης 88/376/ΕΟΚ, Ευρατόμ για το σύστημα των ιδίων πόρων των Κοινοτήτων (ΕΕ 1989, L 155, σ. 1), και (ΕΚ, Ευρατόμ) 1150/2000 του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2000, για την εφαρμογή της απόφασης 94/728/ΕΚ, Ευρατόμ για το σύστημα των ιδίων πόρων των Κοινοτήτων (ΕΕ 2000, L 130, σ. 1) — Θέση νωπών μπανανών σε ελεύθερη κυκλοφορία — Δηλούμενο βάρος που δεν αντιστοιχεί στο πραγματικό βάρος — Ίδιοι πόροι — Απώλεια εσόδων

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Πορτογαλική Δημοκρατία, οι τελωνειακές αρχές της οποίας δέχονταν κατά σύστημα τελωνειακές διασαφήσεις θέσεως νωπών μπανανών σε ελεύθερη κυκλοφορία, ενώ γνώριζαν ή όφειλαν ευλόγως να γνωρίζουν ότι το δηλούμενο βάρος των μπανανών δεν αντιστοιχούσε στο πραγματικό βάρος τους, και οι αρχές της οποίας αρνούνταν να αποδώσουν τους ιδίους πόρους που αντιστοιχούσαν στην απώλεια εσόδων και να καταβάλουν τους οφειλόμενους τόκους υπερημερίας, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 13, 68 και 71 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, σε συνδυασμό προς το άρθρο 290α του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 89/97 της Επιτροπής, της 20ής Ιανουαρίου 1997, καθώς και από τα άρθρα 2, 6 και 9 έως 11 του κανονισμού (ΕΟΚ, Ευρατόμ) 1552/89 του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 1989, για την εφαρμογή της απόφασης 88/376/ΕΟΚ, Ευρατόμ για το σύστημα των ιδίων πόρων των Κοινοτήτων, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (Ευρατόμ, ΕΚ) 1355/96 του Συμβουλίου, της 8ης Ιουλίου 1996, και από τα ίδια άρθρα του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 1150/2000 του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2000, για την εφαρμογή της απόφασης 94/728/ΕΚ, Ευρατόμ για το σύστημα των ιδίων πόρων των Κοινοτήτων.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Πορτογαλική Δημοκρατία φέρουν εκάστη τα δικαστικά έξοδά της.

(1) ΕΕ C 100 της 17.4.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 15ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Cour d'appel (Λουξεμβούργο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Heiko Koelzsch κατά État du Grand-duché de Luxembourg

(Υπόθεση C-29/10) (1)

(Σύμβαση της Ρώμης για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές - Σύμβαση εργασίας - Επιλογή εκ μέρους των συμβαλλομένων - Αναγκαστικού δικαίου διατάξεις του εφαρμοστέου δικαίου σε περίπτωση ελλείψεως σχετικής επιλογής - Προσδιορισμός του δικαίου αυτού - Έννοια της χώρας όπου ο εργαζόμενος «παρέχει συνήθως την εργασία του» - Εργαζόμενος που παρέχει την εργασία του εντός πλειόνων συμβαλλομένων κρατών)

2011/C 139/14

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d'appel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Heiko Koelzsch

κατά

État du Grand-duché de Luxembourg

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Cour d'appel (Λουξεμβούργο) — Ερμηνεία του άρθρου 6, παράγραφος 2, στοιχείο α', της Συμβάσεως για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές, η οποία άνοιξε για υπογραφή στη Ρώμη στις 19 Ιουνίου 1980 (ΕΕ 1998, C 27, σ. 34) — Προσδιορισμός του εφαρμοστέου δικαίου σε αγωγή ασκηθείσα λόγω καταχρηστικής απολύσεως, όταν τα μέρη δεν έχουν επιλέξει το εφαρμοστέο στην ατομική σύμβαση εργασίας δίκαιο — Έννοια του «τόπου στον οποίο ο εργαζόμενος παρέχει συνήθως την εργασία του» — Εργαζόμενος που εκτελεί μεν την εργασία του σε πολλές χώρες, επιστρέφει όμως συστηματικά σε μία από αυτές

Διατακτικό

Το άρθρο 6, παράγραφος 2, στοιχείο α', της Συμβάσεως για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές, η οποία άνοιξε προς υπογραφή στη Ρώμη στις 19 Ιουνίου 1980, έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση που ο εργαζόμενος ασκεί τις δραστηριότητές του σε περισσότερα από ένα συμβαλλόμενα κράτη, η χώρα εντός της οποίας ο εργαζόμενος παρέχει συνήθως την εργασία του σε εκτέλεση της συμβάσεως, υπό την έννοια της διατάξεως αυτής, είναι εκείνη με βάση την οποία, λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των στοιχείων που χαρακτηρίζουν τη σχετική δραστηριότητα, ο εργαζόμενος εκπληρώνει το ουσιώδες μέρος των υποχρεώσεών του έναντι του εργοδότη του.

(1) ΕΕ C 80 της 27.3.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 10ης Μαρτίου 2011 — Agencja Wydawnicza Technopol sp. z o.o. κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-51/10 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Κοινοτικό σήμα - Σημείο αποτελούμενο αποκλειστικά από αριθμούς - Αίτηση καταχωρίσεως του σημείου «1000» ως σήματος για φυλλάδια, περιοδικά και εφημερίδες - Φερόμενος ως περιγραφικός χαρακτήρας του εν λόγω σημείου - Κριτήρια για την εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 - Υποχρέωση του ΓΕΕΑ να λάβει υπόψη την προγενέστερη πρακτική του όσον αφορά τη λήψη των αποφάσεων)

2011/C 139/15

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Agencja Wydawnicza Technopol sp. z o.o. (εκπρόσωπος: A. von Mühlendahl, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: A. Folliard-Monguiral)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (δεύτερο τμήμα) της 19ης Νοεμβρίου 2009, T-298/06, Agencja Wydawnicza Technopol κατά ΓΕΕΑ με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε την προσφυγή με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως R 447/2006-4 του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), της 7ης Αυγούστου 2006, που απέρριψε την προσφυγή κατά της αποφάσεως του εξεταστή περί αρνήσεως καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος «1000» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 16, 28 και 41 — Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την Agencja Wydawnicza Technopol sp. z o.o. στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 113 της 1.5.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Tribunal Supremo (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Telefónica Móviles España, SA, κατά Administración del Estado, Secretaría de Estado de Telecomunicaciones

(Υπόθεση C-85/10) (1)

(Τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες - Οδηγία 97/13/ΕΚ - Χορήγηση γενικών και ειδικών αδειών - Τέλη και επιβαρύνσεις που επιβάλλονται στις επιχειρήσεις που έχουν ειδικές άδειες - Άρθρο 11, παράγραφος 2 - Ερμηνεία - Εθνική νομοθεσία που δεν προβλέπει ειδικό προορισμό για συγκεκριμένο τέλος - Αύξηση του τέλους για τα ψηφιακά συστήματα χωρίς παράλληλη μεταβολή του τέλους αυτού για τα αναλογικά συστήματα πρώτης γενιάς - Συμβατό)

2011/C 139/16

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Supremo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Telefónica Móviles España, SA

κατά

Administración del Estado, Secretaría de Estado de Telecomunicaciones

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunal Supremo — Ερμηνεία του άρθρου 11, παράγραφος 2, της οδηγίας 97/13/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 1997, σχετικά με κοινό πλαίσιο γενικών και ειδικών αδειών στον τομέα των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών (ΕΕ L 117, σ. 15) — Τέλη και επιβαρύνσεις που επιβάλλονται στις επιχειρήσεις που έχουν λάβει ειδικές άδειες — Επιβολή χρηματικών επιβαρύνσεων που υπερβαίνουν τις επιτρεπόμενες από την οδηγία και με τις οποίες επιδιώκεται η επίτευξη σκοπών που δεν προβλέπει η οδηγία — Δυσμενής αντιμετώπιση των περισσότερο εξελιγμένων τεχνολογιών έναντι των παρωχημένων

Διατακτικό

Οι απαιτήσεις του άρθρου 11, παράγραφος 2, της οδηγίας 97/13/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 1997, σχετικά με κοινό πλαίσιο γενικών και ειδικών αδειών στον τομέα των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, κατά τις οποίες τα τέλη που επιβάλλονται στους φορείς τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών για τη χρήση πόρων εν ανεπαρκεία πρέπει να αποσκοπούν στη διασφάλιση της βέλτιστης χρήσης των πόρων αυτών και να λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη παροχής κινήτρων για την ανάπτυξη καινοτόμων υπηρεσιών και του ανταγωνισμού, έχουν την έννοια ότι δεν αντιβαίνει στις απαιτήσεις αυτές η εθνική ρύθμιση που αφενός προβλέπει την επιβολή τέλους στους φορείς τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών που είναι κάτοχοι ειδικών αδειών για τη χρήση ραδιοσυχνοτήτων, χωρίς να προβλέπει κανένα ειδικό προορισμό για τη χρήση του προϊόντος της είσπραξης του τέλους αυτού, και αφετέρου αυξάνει σημαντικά το ύψος του τέλους αυτού για ορισμένη τεχνολογία, χωρίς να το μεταβάλλει για ορισμένη άλλη.

(1) ΕΕ C 134 της 22.5.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 17ης Μαρτίου 2011 [αίτηση του Supremo Tribunal Administrativo (Πορτογαλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Strong Segurança SA κατά Município de Sintra, Securitas-Serviços e Tecnologia de Segurança

(Υπόθεση C-95/10) (1)

(Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών - Οδηγία 2004/18/ΕΚ - Άρθρο 47, παράγραφος 2 - Άμεσο αποτέλεσμα - Δυνατότητα εφαρμογής στις υπηρεσίες του παραρτήματος II B της οδηγίας)

2011/C 139/17

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Supremo Tribunal Administrativo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Strong Segurança SA

κατά

Município de Sintra, Securitas-Serviços e Tecnologia de Segurança

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Supremo Tribunal Administrativo — Ερμηνεία των άρθρων 21, 23, 35, παράγραφος 4, και 47, παράγραφος 2, και του παραρτήματος II B της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (ΕΕ 2004, L 134, σ. 114) — Οικονομική και χρηματοοικονομική επάρκεια των υποβαλλόντων προσφορά — Δυνατότητα οικονομικού φορέα να στηριχτεί στην επάρκεια άλλων φορέων — Άμεσο αποτέλεσμα οδηγίας που μεταφέρθηκε στο εσωτερικό δίκαιο εκπρόθεσμα

Διατακτικό

Η οδηγία 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, δεν επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να εφαρμόζουν το άρθρο 47, παράγραφος 2, της οδηγίας αυτής και στις συμβάσεις που έχουν ως αντικείμενο υπηρεσίες του παραρτήματος II B της εν λόγω οδηγίας. Εντούτοις, η οδηγία αυτή δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη και, ενδεχομένως, τις αναθέτουσες αρχές να προβλέπουν, στη νομοθεσία και στα έγγραφα της συμβάσεως αντιστοίχως, την εφαρμογή της διατάξεως αυτής.

(1) ΕΕ C 113 της 1.5.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 17ης Μαρτίου 2011 [αιτήσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (Ελλάδα) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ναυτιλιακή Εταιρία Θάσου ΑΕ (C-128/10), Αμάλθεια I Ναυτική Εταιρία (C-129/10) κατά Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-128/10 και C-129/10) (1)

(Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Θαλάσσιες ενδομεταφορές-καμποτάζ - Κανονισμός (ΕΟΚ) 3577/92 - Άρθρα 1 και 4 - Προηγούμενη διοικητική άδεια για την παροχή υπηρεσιών ενδομεταφορών - Έλεγχος συνθηκών ασφαλείας των πλοίων - Διατήρηση της τάξεως εντός των λιμένων - Υποχρεώσεις δημόσιας υπηρεσίας - Έλλειψη επακριβώς καθορισμένων και εκ των προτέρων γνωστών κριτηρίων)

2011/C 139/18

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Συμβούλιο της Επικρατείας

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ναυτιλιακή Εταιρία Θάσου ΑΕ (C-128/10), Αμάλθεια I Ναυτική Εταιρία (C-129/10)

κατά

Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας,

παρισταμένης της: Κοινοπραξίας Επιβατικών Οχηματαγωγών Πλοίων Καβάλας-Θάσου (C-128/10),

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Συμβούλιο της Επικρατείας — Ερμηνεία των άρθρων 1, 2 και 4 του κανονισμού (ΕΟΚ) 3577/92 του Συμβουλίου, της 7ης Δεκεμβρίου 1992, για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές στο εσωτερικό των κρατών μελών (θαλάσσιες ενδομεταφορές-καμποτάζ) (ΕΕ L 364, σ. 7) — Εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει προηγούμενη διοικητική άδεια για τις υπηρεσίες θαλασσίων ενδομεταφορών — Σύστημα ελέγχου της δυνατότητας εκτελέσεως δρομολογίων υπό συνθήκες ασφάλειας των σκαφών και διατηρήσεως της τάξεως εντός των λιμένων — Έλλειψη ακριβών κριτηρίων, γνωστών εκ των προτέρων

Διατακτικό

Οι συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 1 και 4 του κανονισμού (ΕΟΚ) 3577/92 του Συμβουλίου, της 7ης Δεκεμβρίου 1992, για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές στο εσωτερικό των κρατών μελών (θαλάσσιες ενδομεταφορές-καμποτάζ), έχουν την έννοια ότι δεν αντίκεινται σε εθνική ρύθμιση εισάγουσα σύστημα προηγουμένης αδείας για την παροχή υπηρεσιών θαλασσίων ενδομεταφορών το οποίο προβλέπει την έκδοση διοικητικών πράξεων που επιβάλλουν την τήρηση συγκεκριμένου ωραρίου δρομολογίων για λόγους αναγόμενους, αφενός, στην ασφάλεια των πλοίων και την τάξη εντός των λιμένων και, αφετέρου, σε υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας, υπό τον όρο ότι το εν λόγω σύστημα βασίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια τα οποία δεν εισάγουν δυσμενείς διακρίσεις και είναι γνωστά εκ των προτέρων, ιδίως σε περίπτωση που περισσότεροι του ενός πλοιοκτήτες επιθυμούν να καταπλεύσουν ταυτοχρόνως στον ίδιο λιμένα. Όσον αφορά διοικητικές πράξεις με τις οποίες επιβάλλονται υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας, είναι επίσης απαραίτητο να μπορεί να αποδειχθεί ότι υφίσταται πραγματική ανάγκη για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας λόγω της ανεπάρκειας των παρεχόμενων υπό καθεστώς ελεύθερου ανταγωνισμού υπηρεσιών τακτικών μεταφορών. Στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να εκτιμήσει εάν τα κριτήρια αυτά πληρούνται στις υποθέσεις των κύριων δικών.

(1) ΕΕ C 134 της 22.5.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/12

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 4 Φεβρουαρίου 2011 — Schutzverband der Spirituosen-Industrie eV κατά Sonnthurn Vertriebs GmbH

(Υπόθεση C-51/11)

2011/C 139/21

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα-αναιρεσείουσα: Schutzverband der Spirituosen-Industrie eV

Εναγομένη-αναιρεσίβλητη: Sonnthurn Vertriebs GmbH

Προδικαστικά ερωτήματα

Περιλαμβάνει ο όρος «υγεία» όπως αυτός χρησιμοποιείται στον ορισμό της έννοιας «ισχυρισμός επί θεμάτων υγείας» του άρθρου 2, παράγραφος 2, σημείο 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1924/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τους ισχυρισμούς επί θεμάτων διατροφής και υγείας που διατυπώνονται στα τρόφιμα (1), όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΕ) 116/2010 της Επιτροπής της 9ης Φεβρουαρίου 2010 (2), και τη γενική ευεξία;

Σε περίπτωση που δοθεί αρνητική απάντηση στο πρώτο ερώτημα:

Αποσκοπεί ο προβαλλόμενος στο πλαίσιο εμπορικής επικοινωνίας ισχυρισμός, με αφορμή την επισήμανση ή παρουσίαση διαφημίσεως ή κατά τη διαφήμιση προοριζομένων για τον τελικό καταναλωτή τροφίμων στην περίπτωση που αφορά, με τον τρόπο που περιγράφεται στο άρθρο 2, παράγραφος 2, σημείο 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1924/2006, κάποια από τις αναφερόμενες στο άρθρο 13, παράγραφος 1, και στο άρθρο 14, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού λειτουργίες, τουλάχιστον και στην ευεξία ως αποτέλεσμα καλής υγείας ή αποσκοπεί μόνο στη γενική ευεξία;

Σε περίπτωση που δοθεί αρνητική απάντηση στο πρώτο ερώτημα και ο ισχυρισμός, κατά την έννοια που περιγράφεται στο δεύτερο ερώτημα, αποσκοπεί τουλάχιστον και στην ευεξία ως αποτέλεσμα καλής υγείας:

Είναι σύμφωνη προς την κοινοτικού δικαίου αρχή της αναλογικότητας, λαμβανομένης υπόψη της ελευθερίας εκφράσεως και ενημερώσεως κατά το άρθρο 6, παράγραφος 3, ΣΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 10 ΕΣΔΑ, η υπαγωγή του ισχυρισμού ότι συγκεκριμένο ποτό με περιεκτικότητα σε αιθανόλη άνω του 1,2 % κατ’ όγκο δεν επιβαρύνει ούτε βλάπτει το σώμα και τις λειτουργίες του, στο πεδίο της απαγορεύσεως του άρθρου 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 1924/2006;

(1) EE L 404, σ. 9.

(2) EE L 37, σ. 16.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/12

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunal Supremo (Ισπανία) στις 7 Φεβρουαρίου 2011 — Vodafone España, SA κατά Ayuntamiento de Santa Amalia

(Υπόθεση C-55/11)

2011/C 139/22

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Supremo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Vodafone España, SA

Αναιρεσίβλητος: Ayuntamiento de Santa Amalia

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 13 της οδηγίας 2002/20/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την αδειοδότηση δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την αδειοδότηση), την έννοια ότι αντίκειται σε εθνική ρύθμιση η οποία επιτρέπει να επιβαρύνονται με τέλος για δικαιώματα εγκαταστάσεως διευκολύνσεων σε κοινόχρηστους χώρους που ανήκουν στον δήμο οι επιχειρήσεις εκμεταλλεύσεως οι οποίες, χωρίς να είναι ιδιοκτήτριες του δικτύου, το χρησιμοποιούν για την παροχή υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας;

Για την περίπτωση που το τέλος αυτό θεωρηθεί ότι συμβιβάζεται με το ως άνω άρθρο 13 της οδηγίας 2002/20/ΕΚ, ανταποκρίνονται οι όροι επιβολής του τέλους βάσει της επίδικης δημοτικής κανονιστικής αποφάσεως στις απαιτήσεις αντικειμενικότητας, αναλογικότητας και μη εισαγωγής διακρίσεων που θέτει η εν λόγω διάταξη, καθώς και στην ανάγκη να εξασφαλισθεί η βέλτιστη χρήση των επίμαχων πόρων;

3)	Μπορεί να αναγνωρισθεί άμεσο αποτέλεσμα στο ως άνω άρθρο 13 της οδηγίας 2002/20/ΕΚ;

(1) ΕΕ L 108, σ. 21.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/13

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunal Supremo (Ισπανία) στις 7 Φεβρουαρίου 2011 — Vodafone España, SA κατά Ayuntamiento de Tudela

(Υπόθεση C-57/11)

2011/C 139/23

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Supremo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Vodafone España, SA

Αναιρεσίβλητος: Ayuntamiento de Tudela

Προδικαστικά ερωτήματα

3)	Μπορεί να αναγνωρισθεί άμεσο αποτέλεσμα στο ως άνω άρθρο 13 της οδηγίας 2002/20/ΕΚ;

(1) ΕΕ L 108, σ. 21.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/13

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunal Supremo (Ισπανία) στις 7 Φεβρουαρίου 2011 — France Telecom España, SA κατά Ayuntamiento de Torremayor

(Υπόθεση C-58/11)

2011/C 139/24

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Supremo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: France Telecom España, SA

Αναιρεσίβλητος: Ayuntamiento de Torremayor

Προδικαστικά ερωτήματα

3)	Μπορεί να αναγνωρισθεί άμεσο αποτέλεσμα στο ως άνω άρθρο 13 της οδηγίας 2002/20/ΕΚ;

(1) ΕΕ L 108, σ. 21.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/14

Αναίρεση που άσκησε στις 22 Φεβρουαρίου 2011 η Longevity Health Products, Inc. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 16 Δεκεμβρίου 2010 στην υπόθεση T-363/09: Longevity Health Products, Inc. κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Gruppo Lepetit SpA

(Υπόθεση C-81/11 P)

2011/C 139/25

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Longevity Health Products, Inc. (εκπρόσωπος: J. Korab, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Gruppo Lepetit SpA

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να δεχθεί την αίτηση αναιρέσεως της εταιρίας Longevity Health Products, Inc.

—	να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Δεκεμβρίου 2010 στην υπόθεση T-363/09

—	να καταδικάσει το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς στα δικαστικά έξοδα

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο προσέβαλε το δικαίωμά της για δίκαιη δίκη, στο μέτρο που δεν έταξε στην αναιρεσείουσα προθεσμία για να απαντήσει στους ισχυρισμούς του ΓΕΕΑ.

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει περαιτέρω ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν εξέτασε τα επιχειρήματα του δικαιούχου του σήματος περί του κινδύνου συγχύσεως των αντικρουόμενων σημάτων.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/14

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunale di Bergamo (Ιταλία) στις 28 Φεβρουαρίου 2011 — Ποινική διαδικασία κατά Survival Godwin

(Υπόθεση C-94/11)

2011/C 139/26

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Bergamo

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Survival Godwin

Προδικαστικό ερώτημα

Απαγορεύουν τα άρθρα 15 και 16 της οδηγίας 2008/115/ΕΚ (1) σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών, υπό το πρίσμα των αρχών της αγαστής συνεργασίας και της πρακτικής αποτελεσματικότητας των οδηγιών, να συνιστά η συμπεριφορά παρανόμως διαμένοντα στο κράτος μέλος υπηκόου τρίτης χώρας, η οποία έγκειται απλώς σε άρνηση συνεργασίας στο πλαίσιο της διαδικασίας απελάσεως, και ειδικότερα σε άρνηση συμμορφώσεως με διαταγή επαναπατρισμού εκδοθείσα από διοικητική αρχή, ποινικό αδίκημα τιμωρούμενο με ποινή φυλακίσεως έως τέσσερα έτη, σε περίπτωση μη συμμορφώσεως με την πρώτη διαταγή του Questore, και με ποινή φυλακίσεως έως τέσσερα έτη, σε περίπτωση μη συμμορφώσεως με επόμενες διαταγές;

(1) ΕΕ L 348, σ. 98.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/14

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Consiglio di Giustizia Amministrativa per la Regione siciliana (Ιταλία) στις 3 Μαρτίου 2011 — Ministero dell’Interno, Questura di Caltanissetta κατά Massimiliano Rizzo

(Υπόθεση C-107/11)

2011/C 139/27

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Giustizia Amministrativa per la Regione siciliana

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγον: Ministero dell’Interno, Questura di Caltanissetta

Καθού: Massimiliano Rizzo

Προδικαστικό ερώτημα

Είναι συμβατή με τα άρθρα 43 και 49 της Συνθήκης ΕΚ η εθνική νομοθετική ρύθμιση η οποία θεσπίστηκε με το διάταγμα Bersani (ν.δ. 223 της 4ης Ιουλίου 2006, που μετατράπηκε στον ν. 248 της 4ης Αυγούστου 2006), και η οποία προβλέπει, μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

α)	την ύπαρξη μιας γενικού χαρακτήρα προστασίας των δικαιούχων παραχωρήσεων που έλαβαν χώρα κατά το παρελθόν μετά από διαγωνισμό από τον οποίο αποκλείστηκε παρανόμως μέρος των επιχειρήσεων·

β)	τη θέσπιση διατάξεων που εγγυώνται εν τοις πράγμασι τη διατήρηση των κεκτημένων εμπορικών θέσεων (για παράδειγμα, υποχρεώνοντας τους νέους παραχωρησιούχους να εγκαταστήσουν τα πρακτορεία τους πέραν μιας οριζομένης αποστάσεως από τα ήδη λειτουργούντα)·

γ)	την πρόβλεψη περιπτώσεων εκπτώσεως του παραχωρησιούχου εφόσον επιδίδεται, αμέσως ή εμμέσως, σε διασυνοριακές δραστηριότητες σχετικές με παίγνια εξομοιούμενες με εκείνες που αποτελούν αντικείμενο της παραχωρήσεως;

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/15

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Μαρτίου 2011 — Altstoff Recycling Austria κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-419/03) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Σύστημα συλλογής και ανακυκλώσεως χρησιμοποιημένων συσκευασιών στην Αυστρία - Συμφωνίες συλλογής και διαλογής περιέχουσες ρήτρες αποκλειστικότητας - Απόφαση περί χορηγήσεως ατομικής απαλλαγής - Επιβαλλόμενες υποχρεώσεις - Αρχή της αναλογικότητας)

2011/C 139/28

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Altstoff Recycling Austria AG, πρώην Altstoff Recycling Austria AG και ARGEV Verpackungsverwertungs-Gesellschaft mbH (Βιέννη, Αυστρία) (εκπρόσωπος: H. Wollmann, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς W. Mölls, στη συνέχεια W. Mölls και H. Gading και τέλος R. Sauer)

Παρεμβαίνουσες υπέρ της καθής: EVA Erfassen und Verwerten von Altstoffen GmbH (Βιέννη) (εκπρόσωποι: A. Reidlinger και I. Hartung, δικηγόροι)· και Bundeskammer für Arbeiter und Angestellte (Βιέννη) (εκπρόσωπος: K. Wessely, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως των άρθρων 2 και 3 της αποφάσεως 2004/208/ΕΚ της Επιτροπής, της 16ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με διαδικασία του άρθρου 81 της Συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υποθέσεις COMP D3/35.470 — ARA και COMP D3/35.473 — ARGEV, ARO) (ΕΕ 2004, L 75, σ. 59).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Altstoff Recycling Austria AG φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της EVA Erfassen und Verwerten von Altstoffen GmbH και του Bundeskammer für Arbeiter und Angestellte, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων εξόδων.

(1) ΕΕ C 59 της 6.3.2004.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/15

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Μαρτίου 2011 — Λετονία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-369/07) (1)

(Περιβάλλον - Οδηγία 2003/87/ΕΚ - Σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου - Εθνικό σχέδιο της Λετονίας για την κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής για την περίοδο 2008 2012 - Τρίμηνη προθεσμία - Άρθρο 9, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/87)

2011/C 139/29

Γλώσσα διαδικασίας: η λετονική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Λετονίας (εκπρόσωποι: αρχικά E. Balode-Buraka και K. Bārdiņa, στη συνέχεια L. Ostrovska και τέλος L. Ostrovska και K. Drēviņa)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: U. Wölker, E. Kalnins και I. Rubene)

Παρεμβαίνουσες υπέρ της προσφεύγουσας: Δημοκρατία της Λιθουανίας (εκπρόσωπος: D. Kriaučiūnas) και Σλοβακική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: αρχικά J. Čorba, στη συνέχεια B. Ricziová)

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: αρχικά Z. Bryanston-Cross, στη συνέχεια S. Behzadi-Spencer, I. Rao και F. Penlington, επικουρούμενοι από τον J. Maurici, barrister)

Αντικείμενο

Αίτημα ακύρωσης της απόφασης C(2007) 3409 της Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2007, σχετικά με την τροποποίηση του εθνικού σχεδίου της Δημοκρατίας της Λετονίας για την κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου για την περίοδο 2008 2012, σύμφωνα με την οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 275, σ. 32).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση C(2007) 3409 της Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2007, σχετικά με την τροποποίηση του εθνικού σχεδίου της Δημοκρατίας της Λετονίας για την κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου για την περίοδο 2008-2012, σύμφωνα με την οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου.

2)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Δημοκρατία της Λετονίας.

3)	Η Δημοκρατία της Λιθουανίας, η Σλοβακική Δημοκρατία και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

(1) ΕΕ C 269 της 10.11.2007.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/16

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Μαρτίου 2011 — Ford Motor κατά ΓΕΕΑ — Alkar Automotive (CA)

(Υπόθεση T-486/07) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού κοινοτικού σήματος CA - Προγενέστερο λεκτικό και εικονιστικό κοινοτικό σήμα KA - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη κινδύνου συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

2011/C 139/30

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ford Motor Company (Dearborn, Μίσιγκαν, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: R. Ingerl, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: D. Botis)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Alkar Automotive, SA (Derio, Ισπανία) (εκπρόσωπος: S. Alonso Maruri, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 25ης Οκτωβρίου 2007 (υπόθεση R 85/2006-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Ford Motor Company και Alkar Automotive, SA.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Ford Motor Company στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 51 της 23.2.2008.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/16

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Μαρτίου 2011 — Access Info Europe κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-233/09) (1)

(Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 - Έγγραφο σχετικό με τρέχουσα νομοθετική διαδικασία - Μερική άρνηση προσβάσεως - Προσφυγή ακυρώσεως - Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής - Παραδεκτό - Γνωστοποίηση του περιεχομένου από τρίτο - Μη απώλεια του εννόμου συμφέροντος - Προσδιορισμός των υποβαλουσών τις προτάσεις αντιπροσωπειών των κρατών μελών - Εξαίρεση σχετική με την προστασία της διαδικασίας λήψεως αποφάσεων)

2011/C 139/31

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Access Info Europe (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: O. W. Brouwer και J. Blockx, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: C. Fekete και M. Bauer)

Παρεμβαίνοντες υπέρ του καθού: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: E.-M. Μαμούνα και K. Μπόσκοβιτς)· και Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: E. Jenkinson και S. Ossowski, επικουρούμενοι από τον L. J. Stratford, barrister)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως του Συμβουλίου της 26ης Φεβρουαρίου 2009, περί αρνήσεως προσβάσεως σε ορισμένες πληροφορίες περιλαμβανόμενες σε σημείωμα της 26ης Νοεμβρίου 2008 σχετικό με πρόταση κανονισμού για την πρόσβαση στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, περί αρνήσεως προσβάσεως σε ορισμένες πληροφορίες περιλαμβανόμενες σε σημείωμα της 26ης Νοεμβρίου 2008 σχετικό με πρόταση κανονισμού για την πρόσβαση στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής.

2)	Το Συμβούλιο φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Access Info Europe.

3)	Η Ελληνική Δημοκρατία και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) ΕΕ C 205 της 29.8.2009.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/17

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Μαρτίου 2011 — Visti Beheer κατά ΓΕΕΑ– Meister (GOLD MEISTER)

(Υπόθεση T-372/09) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού κοινοτικού σήματος GOLD MEISTER - Προγενέστερα λεκτικά εθνικά και κοινοτικά σήματα MEISTER - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009)

2011/C 139/32

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Visti Beheer BV (Helmond, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωπος: A. Herbetz, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: S. Schäffner)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Meister Co. AG (Wollerau, Ελβετία) (εκπρόσωπος: V. Knies, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 26ης Ιουνίου 2009 (υπόθεση R 1465/2008-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Meister Co. AG και της Visti Beheer BV.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Visti Beheer BV φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα δικαστικά έξοδα του ΓΕΕΑ.

3)	Η Meister Co. AG φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) ΕΕ C 282 της 21.11.2009.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/17

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2011 — Campailla κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-429/09) (1)

(Αγωγή αποζημιώσεως - Προθεσμία παραγραφής - Άρθρο 46 του Οργανισμού του Δικαστηρίου - Απαράδεκτο)

2011/C 139/33

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Ενάγων: Massimo Campailla (Boulogne-sur-Mer, Γαλλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς P. Goergen, στη συνέχεια G. Reuter και C. Verbruggen, δικηγόροι)

Εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Bordes και T. Scharf)

Αντικείμενο

Αγωγή αποζημιώσεως προς αποκατάσταση της ζημίας που ισχυρίζεται ότι υπέστη ο ενάγων λόγω της αρνήσεως της Επιτροπής να παρέμβει σε διαφορά μεταξύ του ενάγοντος και του κράτους του Καμερούν.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αγωγή.

2)	O Massimo Campailla φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) ΕΕ C 161 της 19.6.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/17

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 8ης Μαρτίου 2011 — Herm. Sprenger κατά ΓΕΕΑ — Kieffer Sattlerwarenfabrik (Σχήμα αναβατήρα)

(Υπόθεση T-463/09) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση περί κηρύξεως της ακυρότητας - Ανάκληση της αιτήσεως περί κηρύξεως της ακυρότητας - Κατάργηση της δίκης)

2011/C 139/34

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Herm. Sprenger GmbH & Co. KG (Iserlohn, Γερμανία) (εκπρόσωπος: V. Schiller, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: C. Jenewein και B. Schmidt)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Georg Kieffer Sattlerwarenfabrik GmbH (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: N. Fischer, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 4ης Σεπτεμβρίου 2009 (υπόθεση R 1614/2008-4), σχετικά με διαδικασία περί κηρύξεως της ακυρότητας μεταξύ της Georg Kieffer Sattlerwarenfabrik GmbH και της Herm. Sprenger GmbH & Co. KG.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Καταργεί τη δίκη επί της προσφυγής.

2)	Η προσφεύγουσα και η παρεμβαίνουσα φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους καθώς και, εκάστη, το ήμισυ των δικαστικών εξόδων του καθού.

(1) ΕΕ C 11 της 16.1.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/18

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Μαρτίου 2011 — Marcuccio κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-44/10 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Κοινωνική ασφάλιση - Επιστροφή ιατρικών δαπανών - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Βλαπτική πράξη - Προδήλως αβάσιμη αίτηση αναιρέσεως)

2011/C 139/35

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (Tricase, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και C. Berardis-Kayser, επικουρούμενοι από τον A. Dal Ferro, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως ασκηθείσα κατά της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 25ης Νοεμβρίου 2009, F-11/09, Marcuccio κατά Επιτροπής (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Ο Luigi Marcuccio φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

(1) ΕΕ C 80 της 27.3.2010.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/18

Προσφυγή της 4ης Ιανουαρίου 2011 — Πορτογαλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-3/11)

2011/C 139/36

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Πορτογαλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: L. Inez Fernandes, M. Figueiredo και J. Saraiva de Almeida)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 4ης Νοεμβρίου 2010, περί εξαιρέσεως από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), καθ’ όσον, με την αιτιολογία «Αδυναμίες στο σύστημα ΣΑΑ-ΣΓΠ, στη διενέργεια των επιτόπιων ελέγχων και στον υπολογισμό των κυρώσεων», επέβαλε διορθώσεις στη χρηματοδότηση διαφόρων μέτρων, εξαιρώντας από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ποσό 40 690 655,11 EUR, για δαπάνες που είχε δηλώσει η προσφεύγουσα για τα έτη 2005, 2006 και 2007·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δέκα λόγους ακυρώσεως.

1)	Πρώτος λόγος: κατάφωρη πλάνη της Επιτροπής καθ’ όσον δεν έλαβε υπόψη τα στοιχεία που της υπέβαλαν οι πορτογαλικές αρχές σχετικά με τους ελέγχους που πραγματοποίησαν στο πλαίσιο του ΣΑΑ-ΣΓΠ, βάσει ανάλυσης κινδύνου, σύμφωνα με το άρθρο 27 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004 της Επιτροπής.

2)	Δεύτερος λόγος: κατάφωρη πλάνη της Επιτροπής, διότι δεν έλαβε υπόψη τα στοιχεία που της υπέβαλαν οι πορτογαλικές αρχές σχετικά με την ένταση των ελέγχων που πραγματοποίησαν στο πλαίσιο του ΣΑΑ-ΣΓΠ, σύμφωνα με το άρθρο 26 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004 της Επιτροπής.

Τρίτος λόγος: κατάφωρη πλάνη της Επιτροπής, διότι δεν έλαβε υπόψη τα στοιχεία που της υπέβαλαν οι πορτογαλικές αρχές σχετικά με τους ελέγχους που πραγματοποίησαν στο πλαίσιο του ΣΑΑ-ΣΓΠ σύμφωνα με τον κανόνα 75 %/90 % στον οποίο παραπέμπει το στοιχείο γ' της παραγράφου 1 του άρθρου 24 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004 της Επιτροπής.

4)	Τέταρτος λόγος: κατάφωρη πλάνη της Επιτροπής κατά την εκτίμηση σοβαρής και εύλογης αμφιβολίας περί την ύπαρξη μη αποφασιστικών ή/και ελλιπών ελέγχων, με μόνο έρεισμα σε μια συγκεκριμένη περίπτωση το γεγονός ότι στην εκλόγιμη επιφάνεια περιλαμβανόταν αυτοκινητόδρομος.

Πέμπτος λόγος: κατάφωρη πλάνη της Επιτροπής κατά την εφαρμογή των «Κατευθυντηρίων οδηγιών για τον υπολογισμό των οικονομικών συνεπειών κατά την κατάρτιση της αποφάσεως σχετικά με την εκκαθάριση των λογαριασμών του ΕΓΤΠΕ — Τομέας Εγγυήσεων» που περιέχονται στο έγγραφο VI/5330/1997-PT, με συνέπεια την παράβαση της αρχής της ισότητας των κρατών μελών.

6)	Έκτος λόγος: κατάφωρη πλάνη της Επιτροπής κατά την επιβολή διορθώσεων στη χρηματοδότηση πέραν των δαπανών που αφορούν το Καθεστώς Ενιαίας Ενίσχυσης, για το έτος 2006, στις οποίες περιέλαβε όλα τα μέτρα του πρώτου και του δεύτερου πυλώνα.

Έβδομος λόγος: κατάφωρη πλάνη της Επιτροπής καθ’ όσον δεν έλαβε υπόψη την ύλη περί «επιμετρήσεως των κυρώσεων» με βάση τα στοιχεία που υπέβαλαν οι πορτογαλικές αρχές, από τα οποία προκύπτει συμμόρφωση προς τη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 49 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004 της Επιτροπής, καθώς και ανυπαρξία κινδύνου για το Ταμείο· υπ’ αυτό το πρίσμα η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστά, επί πλέον, παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

8)	Όγδοος λόγος: κατάφωρη πλάνη της Επιτροπής ως προς τον καταλογισμό παραβάσεως εκ προθέσεως, με βάση τα στοιχεία που υπέβαλαν οι πορτογαλικές αρχές, που αποδεικνύουν πλήρη συμμόρφωση προς τη διάταξη του άρθρου 53 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004 της Επιτροπής.

Ένατος λόγος: κατάφωρη πλάνη της Επιτροπής διότι δεν έλαβε υπόψη τα στοιχεία που υπέβαλαν οι πορτογαλικές αρχές, που αποδεικνύουν συμμόρφωση με τη διάταξη του άρθρου 21 του κανονισμού 2237/2003, για το έτος 2004, και με της παραγράφου 5 του άρθρου 13 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004 της Επιτροπής, για το έτος 2005, σχετικά με τους ελέγχους της ελάχιστης πυκνότητας τον καρυόκαρπων δένδρων.

10)	Δέκατος λόγος: κατάφωρη πλάνη της Επιτροπής ως προς διορθώσεις που έχουν επίπτωση στα ποσά που καταβάλλονται στο πλαίσιο του μέτρου «Συμπληρωματικά ποσά ενίσχυσης» — πριμοδοτήσεις ανά ζώο και κονδύλια Καθεστώτος Ενιαίας Ενίσχυσης που καταβάλλονται για ειδικά δικαιώματα.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/19

Προσφυγή της 24ης Ιανουαρίου 2011 — Aecops κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-51/11)

2011/C 139/37

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: AECOPS — Associação de Empresas de Construção, Obras Públicas e Serviços (Λισσαβώνα, Πορτογαλία) (εκπρόσωποι: J. da Cruz Vilaça και L. Pinto Monteiro, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Διάδικοι

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει, σύμφωνα με το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση της Επιτροπής επί της υποθέσεως 88 0369 P1 της 27ης Οκτωβρίου 2010, με την οποία μειώνει σε 37 056 405 PTE το ποσό της συνδρομής που είχε εγκριθεί με την απόφαση C(88) 831 της Επιτροπής, της 29ης Απριλίου 1988 και, ταυτόχρονα, απαιτεί την επιστροφή ποσού 294 298,41 ευρώ·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικά της δικαστικά έξοδα και τα της προσφεύγουσας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα επικαλείται δύο λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος: πάροδος της εύλογης προθεσμίας για τη λήψη αποφάσεως, η οποία συνεπάγεται:

—

Παραγραφή της διαδικασίας: η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε μετά την πάροδο της τετραετούς προθεσμίας παραγραφής της διαδικασίας, που ορίζεται στο άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1995, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Παρομοίως, ακόμη και αν είχε μεσολαβήσει διακοπή της προθεσμίας παραγραφής της διαδικασίας, επήλθε υπέρβαση του διπλασίου της προθεσμίας παραγραφής χωρίς να έχει ληφθεί σχετική απόφαση, όπως επιτρέπει το τέταρτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του εν λόγω κανονισμού. Επειδή δε η δυνατότητα άσκησης της σχετικής εξουσίας παρεγράφη, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να θεωρηθεί παράνομη και ανεπίδεκτη εκτελέσεως.

—

παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου: κατά την προσφεύγουσα, το γεγονός ότι η Επιτροπή άφησε να παρέλθουν 20 και πλέον έτη μεταξύ των φερομένων πλημμελειών και της εκδόσεως της τελικής αποφάσεως συνιστά προσβολή της αρχής της ασφάλειας δικαίου. Η θεμελιώδης αυτή αρχή της έννομης τάξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεπάγεται ότι οι πάντες έχουν δικαίωμα να διεκπεραιώνονται οι υποθέσεις τους από τα όργανα της Ένωσης εντός εύλογης προθεσμίας.

—

παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως: η προσφεύγουσα θεωρεί ότι παραβιάστηκε το δικαίωμά της ως αμυνομένης, καθ’ όσον, δεδομένου ότι παρήλθαν 20 και πλέον έτη μεταξύ των φερομένων πλημμελειών και της εκδόσεως της τελικής αποφάσεως, η προσφεύγουσα στερήθηκε της δυνατότητας να υποβάλει εγκαίρως τις παρατηρήσεις της, όταν δηλαδή είχε ακόμη στην κατοχή της τα έγγραφα που θα της επέτρεπαν να αιτιολογήσει τις δαπάνες τις οποίες η Επιτροπή έκρινε μη επιλέξιμες.

Δεύτερος λόγος: παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως: η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν πληροί τις επιταγές αιτιολογήσεως τις οποίες επιβάλλει το άρθρο 296 ΣΛΕΕ. Ειδικότερα, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν εκθέτει, ούτε καν συνοπτικώς, τους λόγους που οδήγησαν στη μείωση της παραχωρηθείσας από το ΕΚΤ οικονομικής συνδρομής. Ούτε η επιστολή του IGFSE, με την οποία κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα η προσβαλλόμενη απόφαση, εκθέτει, κατά τρόπο στοιχειωδώς καταληπτό, τους λόγους που ώθησαν στη μείωση της εν λόγω συνδρομής και ποιες δαπάνες είναι επιλέξιμες και ποιες μη επιλέξιμες. Κατά την άποψη της προσφεύγουσας, το Γενικό Δικαστήριο πρέπει να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και λόγω του ελαττώματος της ελλείψεως αιτιολογήσεως.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/20

Προσφυγή της 24ης Ιανουαρίου 2011 — Aecops κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-52/11)

2011/C 139/38

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει, σύμφωνα με το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση της Επιτροπής επί της υποθέσεως 89 0979 P3 της 27ης Οκτωβρίου 2010 με την οποία μειώνει σε 426 070 PTE το ποσό της συνδρομής που είχε εγκριθεί με την απόφαση C(89) 0570 της Επιτροπής, της 22ας Μαρτίου 1989 και, ταυτόχρονα, απαιτεί την επιστροφή ποσού 14 430,02 ευρώ·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικά της δικαστικά έξοδα και τα της προσφεύγουσας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα επικαλείται δύο λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος: πάροδος της εύλογης προθεσμίας για τη λήψη αποφάσεως, η οποία συνεπάγεται:

—

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/20

Προσφυγή της 24ης Ιανουαρίου 2011 — Aecops κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-53/11)

2011/C 139/39

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Διάδικοι

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει, σύμφωνα με το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση της Επιτροπής επί της υποθέσεως 89 0771 P1 της 27ης Οκτωβρίου 2010, με την οποία μειώνει σε 48 504 201 PTE το ποσό της συνδρομής που είχε εγκριθεί με την απόφαση C(89) 0570 της Επιτροπής, της 22ας Μαρτίου 1989 και, ταυτόχρονα, απαιτεί την επιστροφή ποσού 628 880,97 ευρώ·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικά της δικαστικά έξοδα και τα της προσφεύγουσας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα επικαλείται δύο λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος: πάροδος της εύλογης προθεσμίας για τη λήψη αποφάσεως, η οποία συνεπάγεται:

—

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/21

Αναίρεση που άσκησε στις 18 Φεβρουαρίου 2011 το Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ETF) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημοσίας Διοίκησης στις 9 Δεκεμβρίου 2010 στην υπόθεση F-87/08, Schuerings κατά ETF.

(Υπόθεση Τ-107/11 P)

2011/C 139/40

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ETF) (εκπρόσωπος: L. Levi, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Gisela Schuerings (Νίκαια, Γαλλία).

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Το αναιρεσείον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημοσίας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 9ης Δεκεμβρίου 2010 στην υπόθεση F-87/08,

—	κατά συνέπεια, να απορρίψει την πρωτόδικη προσφυγή και, ως εκ τούτου,

—	να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων αμφοτέρων των βαθμών.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως, το αναιρεσείον προβάλλει τέσσερις λόγους αναιρέσεως.

Ο πρώτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παρερμηνεία εκ μέρους του ΔΔΔ των εννοιών του συμφέροντος της υπηρεσίας και της θέσεως, καθώς και των άρθρων 2 και 47 του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθότι το ΔΔΔ έκρινε στη σκέψη 62 της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως ότι «προτού ένας οργανισμός προβεί στην απόλυση υπαλλήλου απασχολουμένου με σύμβαση αορίστου χρόνου, εξαιτίας του γεγονότος ότι τα καθήκοντα που του είχαν ανατεθεί καταργήθηκαν ή μεταφέρθηκαν σε άλλη οντότητα, ο εν λόγω οργανισμός υποχρεούται να εξετάσει κατά πόσον είναι δυνατόν να τοποθετηθεί ο ενδιαφερόμενος σε άλλη υφιστάμενη θέση ή σε θέση που πρόκειται να δημιουργηθεί προσεχώς συνεπεία, ειδικότερα, της αναθέσεως νέων αρμοδιοτήτων στον συγκεκριμένο οργανισμό».

Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παράβαση των αρχών της αναλογικότητας και της ασφάλειας δικαίου, καθότι το ΔΔΔ έκρινε στη σκέψη 63 της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως ότι, κατά την εξέταση των δυνατοτήτων επανατοποθετήσεως, η διοίκηση οφείλει να «σταθμίσει το συμφέρον της υπηρεσίας, το οποίο επιτάσσει την πρόσληψη του πιο ικανού ατόμου για την κάλυψη θέσεως που υφίσταται ή που πρόκειται να δημιουργηθεί προσεχώς, με το συμφέρον του υπαλλήλου, του οποίου προβλέπεται η απόλυση. Προς τούτο, πρέπει να λάβει υπόψη […] διάφορα κριτήρια, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται οι απαιτήσεις της θέσεως όσον αφορά τα προσόντα και τις δυνατότητες του υπαλλήλου, […], καθώς και η ηλικία του, η αρχαιότητά του στην υπηρεσία και ο αριθμός των ετών που υπολείπονται για καταβολή εισφορών προτού είναι σε θέση να θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα.».

Ο τρίτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παράβαση των κανόνων non ultra vires και non ultra petita, καθώς και των διαδικαστικών κανόνων που συνδέονται με την αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως, στο μέτρο που το ΔΔΔ:

—	βασίσθηκε σε επιχειρήματα που δεν συζητήθηκαν μεταξύ των διαδίκων,

—	έκανε δεκτό έναν λόγο ακυρώσεως, διαφορετικό από εκείνους που προέβαλε η G. Schuerings και

—	επέβαλε στο ETF να επανεντάξει την G. Schuerings, παρότι αυτή δεν είχε ζητήσει την επανένταξή της.

Ο τέταρτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παράβαση του άρθρου 266 ΣΛΕΕ και της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, στο μέτρο που το ΔΔΔ παραγνώρισε την εξουσία του ETF κατά την εκτέλεση αποφάσεως περί ακυρώσεως, καθώς και την πάγια σχετική νομολογία, καθότι, αντί χρηματικής αποζημιώσεως σε περίπτωση ακυρώσεως της αποφάσεως περί απολύσεως, επέβαλε την επανένταξη της ενδιαφερόμενης.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/22

(Υπόθεση Τ-108/11 P)

2011/C 139/41

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ETF) (εκπρόσωπος: L. Levi, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Monique Vandeuren (Pino Torinese, Ιταλία).

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Το αναιρεσείον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημοσίας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 9ης Δεκεμβρίου 2010 στην υπόθεση F-88/08,

—	κατά συνέπεια, να απορρίψει την πρωτόδικη προσφυγή και, ως εκ τούτου,

—	να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων αμφοτέρων των βαθμών.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι αναιρέσεως και τα κύρια επιχειρήματα που προβάλλει το αναιρεσείον είναι πανομοιότυποι με τους προβληθέντες στο πλαίσιο της υποθέσεως Τ-107/11 Ρ, ETF κατά Schuerings.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/22

Προσφυγή της 18ης Φεβρουαρίου 2011 — ASA κατά ΓΕΕΑ — Merck (FEMIFERAL)

(Υπόθεση T-110/11)

2011/C 139/42

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: ASA Sp. z o.o. (Głubczyce, Πολωνία) (εκπρόσωπος: M.Chimiak, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Merck Sp. z o.o. (Βαρσοβία, Πολωνία)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει στο σύνολό της την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 19ης Νοεμβρίου 2010, στην υπόθεση R 0182/2010-1·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα της διαφοράς.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση κοινοτικού σήματος: η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: το λεκτικό σήμα «FEMIFERAL» για προϊόντα της κλάσεως 5 –αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος αριθ. 5320701.

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Merck Sp. z o.o.

Αντιταχθέν σήμα: το εθνικό λεκτικό σήμα «Feminatal» και το εθνικό εικονιστικό σήμα που περιλαμβάνει το λεκτικό στοιχείο «feminatal» για προϊόντα της κλάσεως 5.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: απόρριψη της ανακοπής.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: ακύρωση της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών και απόρριψη, στο σύνολό της, της αιτήσεως καταχωρίσεως του σήματος.

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση εκ μέρους του ΓΕΕΑ του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (1), το οποίο α) κακώς έκρινε ότι τα σήματα «Feminatal» και «FEMIFERAL» είναι παρεμφερή ώστε να δημιουργείται κίνδυνος συγχύσεως στο πολωνικό κοινό όσον αφορά την προέλευση των προϊόντων· β) εσφαλμένως έκρινε ότι το πρόθεμα «femi» είχε διακριτικό χαρακτήρα· γ) δεν έλαβε υπόψη τις ιδιαιτερότητες του πολωνικού κοινού και τα χαρακτηριστικά της πολωνικής γλώσσας και δ) εκτίμησε πλημμελώς την ομοιότητα μεταξύ των προϊόντων από τρεις απόψεις: οπτική, φωνητική και εννοιολογική.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (κωδικοποιημένη έκδοση), ΕΕ L 78, της 24.3.2009, σ. 1

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/23

Αγωγή της 25ης Φεβρουαρίου 2011 — Giordano κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-114/11)

2011/C 139/43

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Ενάγων: Jean-François Giordano (Sète, Γαλλία) (εκπρόσωποι: D. Rigeade και J. Jeanjean, δικηγόροι)

Εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του ενάγοντος

Ο ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να διαπιστώσει ότι η έκδοση του κοινοτικού κανονισμού 530/2008, της 12ης Ιουνίου 2008, της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προκάλεσε ζημία στον Jean-François GIORDΑΝΟ·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να καταβάλει στον Jean-François GIORDANO το ποσό των πεντακοσίων σαράντα δύο χιλιάδων πεντακοσίων ενενήντα τεσσάρων ευρώ (542 594 EUR) ως αποζημίωση, με τους νόμιμους τόκους υπερημερίας και τους τόκους επί της κεφαλαιοποιήσεως των τόκων·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αγωγής, ο ενάγων προβάλλει πέντε λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 2371/2002 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2002, για τη διατήρηση και βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στο πλαίσιο της κοινής αλιευτικής πολιτικής (1), καθώς και από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, στο μέτρο που η Επιτροπή μπορεί να λάβει μέτρα έκτακτης ανάγκης μόνο σε περίπτωση σοβαρής απειλής για τη διατήρηση των υδάτινων πόρων. Ο ενάγων υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι υπήρξε υπεραλίευση κατά τη διάρκεια της αλιευτικής εξόρμησης για την αλιεία τόννου το 2008.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παρεμπόδιση της ασκήσεως και της εκμεταλλεύσεως της επαγγελματικής δραστηριότητας κατά παράβαση του άρθρου 15, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον βαθμό που ο κανονισμός 530/2008 έχει ως αποτέλεσμα περιορισμό της δραστηριότητας του ενάγοντος.

3)	Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου, στον βαθμό που ο κανονισμός 530/2008 απαγόρευσε την αλιεία του ερυθρού τόνου από τις 16 Ιουνίου 2008, ενώ επιτρεπόταν στη Γαλλία μέχρι τις 30 Ιουνίου 2008.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, δεδομένου ότι ο ενάγων δικαιολογημένα προσδοκούσε ότι θα μπορούσε να ασκήσει τη δραστηριότητα αλιείας μέχρι τις 30 Ιουνίου 2008, στον βαθμό που η αλιεία τόννου είχε αρχικώς επιτραπεί στη Γαλλία μέχρι τις 30 Ιουνίου 2008.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας, στον βαθμό που ο κανονισμός 530/2008 είχε ως αποτέλεσμα την υποχρεωτική διακοπή της αλιείας του ερυθρού τόννου για τον ενάγοντα, ο οποίος διέθετε άδεια αλιείας χορηγηθείσα από τον Υπουργό Γεωργίας και Αλιείας για την περίοδο από 1ης Απριλίου 2008 έως 30 Ιουνίου 2008 — άδεια η οποία αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του οικονομικού συμφέροντος του ενάγοντος. Ο ενάγων υποστηρίζει:

—

ότι υπέστη σοβαρές οικονομικές απώλειες που συνδέονται με την άσκηση της επαγγελματικής του δραστηριότητας, δεδομένου ότι η αλιεία τόννου συνιστά «αγαθό» κατά την έννοια του άρθρου 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, και

—	ότι πρόκειται για πιθανή απαίτηση, στο μέτρο που του είχε δημιουργηθεί δικαιολογημένη προσδοκία.

(1) ΕΕ L 358, σ. 59.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/23

Προσφυγή της 10ης Μαρτίου 2011 — pelicantravel.com κατά ΓΕΕΑ — Pelikan (Pelikan)

(Υπόθεση T-136/11)

2011/C 139/44

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: pelicantravel.com s.r.o. (Μπρατισλάβα, Δημοκρατία της Σλοβακίας) (εκπρόσωπος: M. Chlipala, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Pelikan Vertriebsgesellschaft mbH & Co. KG (Ανόβερο, Γερμανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 9ης Δεκεμβρίου 2010 επί της υποθέσεως R 1428/2009-2,

—	να καταδικάσει το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα του οποίου ζητείται να κηρυχθεί η ακυρότητα: εικονιστικό σήμα «Pelikan» για τις υπηρεσίες των κλάσεων 35 και 39 (κοινοτικό σήμα αριθ. 3 325 941).

Δικαιούχος του κοινοτικού σήματος: Pelikan Vertriebsgesellschaft mbH & Co. KG.

Αιτούσα την κήρυξη της ακυρότητας του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα.

Αιτιολογία της αιτήσεως κηρύξεως της ακυρότητας: κατά την ημερομηνία καταθέσεως της αιτήσεως για την καταχώριση του σήματος η αιτούσα ενήργησε κακόπιστα [άρθρο 52, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (1)].

Απόφαση του τμήματος ακυρώσεως: Απόρριψη της αιτήσεως.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής.

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009, καθόσον, κατά την προσφεύγουσα, το ΓΕΕΑ δεν εκτίμησε ορθώς τα πραγματικά περιστατικά της διαφοράς και τα αποδεικτικά στοιχεία και περαιτέρω υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθώς κατέληξε στην εσφαλμένη διαπίστωση ότι το εν λόγω σήμα δεν είχε κατατεθεί κακή τη πίστη.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE L 78, σ. 1)

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/24

Προσφυγή της 11ης Μαρτίου 2011 — TMS Trademark-Schutzrechtsverwertungsgesellschaft κατά ΓΕΕΑ — Comercial Jacinto Parera (MAD)

(Υπόθεση T-152/11)

2011/C 139/45

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: TMS Trademark-Schutzrechtsverwertungsgesellschaft mbH (Düsseldorf, Γερμανία) (εκπρόσωποι: Rechtsanwälte B. Hein και M.-H. Hoffmann

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Comercial Jacinto Parera, SA (Βαρκελώνη, Ισπανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 16ης Δεκεμβρίου 2010, στην υπόθεση R 449/2009-2·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της ενώπιον του τμήματος προσφυγών διαδικασίας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα ως προς το οποίο ζητείται η έκπτωση του δικαιούχου εκ των δικαιωμάτων του: Το εικονιστικό σήμα «MAD» για προϊόντα της κλάσεως 25

Δικαιούχος του κοινοτικού σήματος: Comercial Jacinto Parera, SA

Αιτούσα την έκπτωση του δικαιούχου του κοινοτικού σήματος: η προσφεύγουσα

Απόφαση του τμήματος ακυρώσεως: Εν μέρει απόρριψη του αιτήματος

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 15 και του άρθρου 51 του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (1) καθώς και του κανόνα 22 του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95 (2), καθόσον το τμήμα προσφυγών δεν έπρεπε, δεδομένων των προσκομισθέντων στοιχείων σχετικά με τη χρήση του σήματος, να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν έχει γίνει ουσιαστική χρήση του εικονιστικού σήματος «MAD» για «ενδύματα».

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα) (ΕΕ 2009, L 78, σ. 1).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2868/95 της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 1995, περί της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 40/94 του Συμβουλίου για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1995, L 303, σ. 1).

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/24

Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2011 — Zenato Azienda Vitivinicola κατά ΓΕΕΑ — Camera di Commercio, Industria, Artigianato e Agricoltura di Verona (ZENATO RIPASSA)

(Υπόθεση T-153/11)

2011/C 139/46

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Zenato Azienda Vitivinicola Srl (Peschiera del Garda, Ιταλία) (εκπρόσωπος: A. Rizzoli, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Camera di Commercio, Industria, Artigianato e Agricoltura di Verona (Βερόνα, Ιταλία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την παρούσα προσφυγή, μαζί με τα παραρτήματά της, παραδεκτή,

—

να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος προσφυγών (σημεία 1, 2 και 3 του διατακτικού), στο μέτρο που δέχεται την προσφυγή, δέχεται την ανακοπή και απορρίπτει στο σύνολό της την αίτηση καταχωρίσεως και καταδικάζει την προσφεύγουσα στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο ανακόπτων κατά τις διαδικασίες ανακοπής και προσφυγής,

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Λεκτικό σήμα «ZENATO RIPASSA» (αίτηση καταχωρίσεως αριθ. 5 848 015), για προϊόντα της κλάσεως 33 (οινοπνευματώδη ποτά)

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Camera di Commercio, Industria, Artigianato e Agricoltura di Verona

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Καταχωρισμένο ιταλικό λεκτικό σήμα «RIPASSO» (αριθ. 682 213), για προϊόντα της κλάσεως 33 («οίνοι, οινοπνευματώδη ποτά και ηδύποτα»)

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απόρριψη της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Δέχεται την ανακοπή και απορρίπτει στο σύνολό της την αίτηση καταχωρίσεως

Λόγοι ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/09.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/25

Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2011 — Zenato Azienda Vitivinicola κατά ΓΕΕΑ — Camera di Commercio, Industria, Artigianato e Agricoltura di Verona (Ripassa Zenato)

(Υπόθεση T-154/11)

2011/C 139/47

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Zenato Azienda Vitivinicola Srl (Peschiera del Garda, Ιταλία) (εκπρόσωπος: A. Rizzoli, δικηγόρος)

Καθής: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Camera di Commercio Industria, Artigianato e Agricoltura di Verona (Βερόνα, Ιταλία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτή την υπό κρίση προσφυγή μαζί με τα σχετικά παραρτήματα

—

να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος προσφυγών (σημεία 1, 2 και 3 του διατακτικού) κατά το μέρος που η απόφαση αυτή δέχεται την προσφυγή, δέχεται την ανακοπή και απορρίπτει την αίτηση καταχώρισης του σήματος στο σύνολό της και καταδικάζει την αιτούσα την καταχώριση στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο ανακόπτων σε σχέση με τις διαδικασίες της ανακοπής και της προσφυγής

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Εικονιστικό σήμα που περιέχει το λεκτικό στοιχείο «RIPASSA ZENATO» (αίτηση καταχωρίσεως αριθ. 5 877 865), για προϊόντα της κλάσεως 33.

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Ιταλικό λεκτικό σήμα «RIPASSO» (αριθ. 682 213), για προϊόντα της κλάσεως 33.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απορρίπτει την ανακοπή

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Δέχεται την ανακοπή και απορρίπτει την αίτηση καταχωρίσεως του σήματος στο σύνολό της.

Προβαλλόμενο λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/09.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/25

Προσφυγή της 10ης Μαρτίου 2011 — Magnesitas de Rubián κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου

(Υπόθεση T-158/11)

2011/C 139/48

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Magnesitas de Rubián, SA (Incio, Ισπανία), Magnesitas Navarras, SA (Zubiri, Ισπανία), Ελληνικοί Λευκόλιθοι Ανώνυμος Μεταλλευτική Βιομηχανική Ναυτιλιακή και Εμπορική Εταιρεία (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: H. Brokelmann και P. Martínez-Lage Sobredo, δικηγόροι)

Καθών: Κοινοβούλιο και Συμβούλιο

Αιτήματα των προσφευγουσών

Αντικείμενο της παρούσας δίκης είναι η ακύρωση της ατομικής αποφάσεως την οποία προβλέπει το άρθρο 13, παράγραφος 7, της οδηγίας 2010/75/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, περί βιομηχανικών εκπομπών (ΕΕ L 334, σ. 17), καθό μέτρο προβλέπει την υποχρέωση των κρατών μελών να τηρούν τα συμπεράσματα επί των βέλτιστων δυνατών τεχνικών του σημείου 3.5 του «εγγράφου αναφοράς σχετικά με τις βέλτιστες διαθέσιμες τεχνικές στις βιομηχανίες παραγωγής τσιμέντου, ασβέστου και οξειδίου του μαγνησίου» (ΕΕ C 166, σ. 5), όσον αφορά τους όρους από τους οποίους εξαρτάται η έγκριση των αρμόδιων αρχών προς τις υποχρεούμενες δυνάμει της ανωτέρω οδηγίας να λάβουν άδεια εγκαταστάσεις παραγωγής οξειδίου του μαγνησίου.

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	ως κύριο αίτημα, την ακύρωση της προσβαλλόμενης αποφάσεως·

—

επικουρικώς, και σε περίπτωση κατά την οποία το Γενικό Δικαστήριο δεν ακυρώσει την ως άνω απόφαση, όσον αφορά το σημείο 3.5 του εγγράφου αναφοράς, την ακύρωση, εν πάση περιπτώσει, του σημείου 3.5.5.4 του οικείου εγγράφου, περιλαμβανομένων ιδίως των τιμών εκπομπών οι οποίες παρατίθενται στον πίνακα 3.11 και

—	εν πάση περιπτώσει, την καταδίκη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγουσες επικαλούνται προς στήριξη της προσφυγής τους τέσσερις λόγους ακυρώσεως:

1)	Πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλούμενος από την έλλειψη αρμοδιότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Υποστηρίζεται συναφώς ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ήταν αρμόδια να συμπεριλάβει στο έγγραφο αναφοράς την παραγωγή του οξειδίου του μαγνησίου.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως αντλούμενος από παράβαση ουσιωδών τύπων, ειδικότερα:

—	μη ενημέρωση των προσφευγουσών όσον αφορά την κίνηση της διαδικασίας προετοιμασίας του εγγράφου αναφοράς στην οποία οι προσφεύγουσες συμμετέσχον καθυστερημένα·

—	έλλειψη συνεκτιμήσεως με το έγγραφο αναφοράς των «split views» (διαφορετικών γνωμών) των προσφευγουσών·

—	μη τήρηση της ταχθείσας για την ανάλυση του τελικού σχεδίου του εγγράφου αναφοράς προθεσμίας.

Τρίτος λόγος ακυρώσεως αντλούμενος από παράβαση του άρθρου 1 της οδηγίας 2008/1/ΕΚ σχετικά με την ολοκληρωμένη πρόληψη και τον έλεγχο της ρυπάνσεως.

Υποστηρίζεται συναφώς ότι με το έγγραφο αναφοράς δεν τηρείται ο δεδηλωμένος στο άρθρο 1 της ανωτέρω οδηγίας στόχος, ήτοι εκείνος της προστασίας του περιβάλλοντος στο σύνολό του, ενώ δεν τηρούνται περαιτέρω ούτε τα συμπεράσματα του σημείου 3.5 του ως άνω εγγράφου τα οποία είναι δεσμευτικά κατά την προσβαλλόμενη απόφαση.

4)	Τέταρτος λόγος ακυρώσεως αντλούμενος από την προσβολή της γενικής αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, καθόσον με την προσβαλλόμενη απόφαση αντιμετωπίζονται καθ’ όμοιο τρόπο οι επιχειρήσεις οι οποίες τελούν σε διαφορετικές καταστάσεις.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/26

Προσφυγή της 18ης Μαρτίου 2011 — Petroci κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-160/11)

2011/C 139/49

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Petroci Holding (Αμπιτζάν, Ακτή Ελεφαντοστού) (εκπρόσωπος: M. Ceccaldi, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση 2011/18/PESC και τον κανονισμό (ΕΕ) 25/2011 του Συμβουλίου της 14ης Ιανουαρίου 2011 για την επιβολή συγκεκριμένων περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων ιδίως όσον αφορά την εταιρία PETROCΙ·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι ακυρώσεως και τα κύρια επιχειρήματα που προβάλλει η προσφεύγουσα είναι κατά το κύριο μέρος τους όμοια ή παρόμοια με τα προβληθέντα στο πλαίσιο της υποθέσεως Τ-142/11, SIR κατά Συμβουλίου.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/26

Προσφυγή της 15ης Μαρτίου 2011 — High Tech κατά ΓΕΕΑ — Vitra Collections (σχήμα καρέκλας)

(Υπόθεση T-161/11)

2011/C 139/50

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: High Tech Srl (Μιλάνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. Floridia και R. Floridia, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Vitra Collections AG

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και να κηρύξει την ακυρότητα του κοινοτικού σήματος αριθ. 2 298 420.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα του οποίου ζητείται να κηρυχθεί η ακυρότητα: Τρισδιάστατο εικονιστικό σήμα (σχήμα καρέκλας) απεικονίζον την «Alu chair» (κοινοτικό σήμα αριθ. 2 298 420), για προϊόντα της κλάσεως 20

Δικαιούχος του κοινοτικού σήματος: Vitra Collections, AG

Αιτούσα την κήρυξη της ακυρότητας του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Αιτιολογία της αιτήσεως κηρύξεως ακυρότητας: Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο ε', περίπτωση iii), του κανονισμού 207/2009. Η προσφεύγουσα επικαλείται επίσης ακυρότητα του σήματος επειδή η καταχώρισή του έχει ως σκοπό να αποκλείσει την προσφεύγουσα από την αγορά των ειδών «design» που έχουν καταστεί «κοινό κτήμα», οπότε ο δικαιούχος του ενεργεί κακοπίστως.

Απόφαση του τμήματος ακυρώσεως: Απόρριψη της αιτήσεως κηρύξεως ακυρότητας

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως: Εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των άρθρων 7, παράγραφος 1, στοιχείο ε', περίπτωση iii), και 52, παράγραφος 1, στοιχείο β' του κανονισμού 207/2009.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/27

Προσφυγή της 17ης Μαρτίου 2011 — Cofra κατά ΓΕΕΑ — O2 (can do)

(Υπόθεση T-162/11)

2011/C 139/51

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Cofra Holding AG (Zug, Ελβετία) (εκπρόσωποι: K.-U. Jonas και J. Bogatz, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: O2 Holdings Ltd (Slough, Ηνωμένο Βασίλειο)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 10ης Ιανουαρίου 2011 στην υπόθεση R 242/2009-4·

—	να καταδικάσει το καθού και, ενδεχομένως, τον αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι προσφυγής και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: O2 Holdings Ltd.

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «can do» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 9, 16, 25, 35, 36, 38 και 43

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το λεκτικό σήμα «CANDA» για προϊόντα της κλάσεως 25

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απόρριψη της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Λόγοι προσφυγής: Παράβαση του άρθρου 15 και του άρθρου 42, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (1) καθώς και του κανόνα 22 του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95 (2), δεδομένου ότι το τμήμα προσφυγών, κατά την εκτίμηση της αποδείξεως του ότι το προγενέστερο σήμα χρησιμοποιήθηκε κατά τέτοιο τρόπο ώστε διατηρήθηκε το επ’ αυτού δικαίωμα, έθεσε υπερβολικά στενά κριτήρια και δεν έλαβε επαρκώς υπόψη την ειδική κατάσταση διανομής στην επιχείρηση της προσφεύγουσας. Επιπλέον, παράβαση του άρθρου 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, δεδομένου ότι το τμήμα προσφυγών εσφαλμένως δεν έλαβε υπόψη διάφορα δικαιολογητικά που υποβλήθηκαν προς απόδειξη του ότι η χρήση του αντιταχθέντος κατά τη διαδικασία της ανακοπής σήματος ήταν αρκετή ώστε να διατηρηθεί το επ’ αυτού δικαίωμα. Τέλος, παράβαση του άρθρου 75, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009, δεδομένου ότι το τμήμα προσφυγών δεν γνωστοποίησε στην προσφεύγουσα ότι θεωρεί ανεπαρκή τα υποβληθέντα αποδεικτικά της χρήσεως στοιχεία και δεν παρέσχε στην προσφεύγουσα τη δυνατότητα, στο πλαίσιο προφορικής διαδικασίας, να προσκομίσει και άλλες αποδείξεις.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 2009, L 78, σ. 1).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 2868/95 της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 1995, περί της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1995, L 303, σ. 1).

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/27

Προσφυγή της 17ης Μαρτίου 2011 — Cofra κατά ΓΕΕΑ — O2 (can do)

(Υπόθεση T-163/11)

2011/C 139/52

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Cofra Holding AG (Zug, Ελβετία) (εκπρόσωποι: K.-U. Jonas και J. Bogatz, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: O2 Holdings Ltd (Slough, Ηνωμένο Βασίλειο)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 10ης Ιανουαρίου 2011 στην υπόθεση R 246/2009-4·

—	να καταδικάσει το καθού και, ενδεχομένως, τον αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι προσφυγής και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: O2 Holdings Ltd.

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «can do» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 9, 16, 25, 35, 36, 38 και 43

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το εθνικό εικονιστικό σήμα που περιέχει το λεκτικό στοιχείο «CANDA» για προϊόντα της κλάσεως 25

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απόρριψη της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 2009, L 78, σ. 1).

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/28

Προσφυγή της 18ης Μαρτίου 2011 — Modelo Continente Hipermercados κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-174/11)

2011/C 139/53

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Modelo Continente Hipermercados, ΑΕ θυγατρική στην Ισπανία (Alcorcón, Ισπανία) (εκπρόσωποι: J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, M. Muñoz de Juan, R. Calvo Salinero, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτούς και βάσιμους τους λόγους ακυρώσεως που εκτίθενται στην υπό κρίση προσφυγή και να ακυρώσει κατ’ ακολουθία το άρθρο 1, παράγραφος 1, του μέτρου, καθόσον κρίνει ότι το άρθρο 12, παράγραφος 5, του TRLIS ενέχει στοιχεία κρατικής ενισχύσεως·

—	επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφος 1, καθόσον κρίνει ότι το άρθρο 12, παράγραφος 5, του TRLIS ενέχει στοιχεία κρατικής ενισχύσεως, όταν εφαρμόζεται επί της αποκτήσεως συμμετοχών που συνεπάγονται απόκτηση ελέγχου·

—	επικουρικώς, να ακυρώσει την απόφαση λόγω παραβάσεως ουσιώδους τύπου της διαδικασίας και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση της Επιτροπής, της 28ης Οκτωβρίου 2009 (ενίσχυση υπό τον αριθμό C 45/07, πρώην NN 51/2007, πρώην CP 9/2007), σχετικά με τη φορολογική απόσβεση χρηματοοικονομικού εμπορικού κεφαλαίου για τη συμμετοχή σε ξένο μετοχικό κεφάλαιο (ΕΕ, 11.1.2011, L 7, Σ. 48).

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους:

Ο πρώτος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον κρίθηκε ότι το μέτρο συνιστά κρατική ενίσχυση.

—

Η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι το επίμαχο φορολογικό μέτρο ευνοεί «ορισμένες επιχειρήσεις ή την παραγωγή ορισμένων αγαθών». Η Επιτροπή περιορίζεται να υποστηρίξει ότι το μέτρο είναι επιλεκτικό, καθόσον ισχύει μόνο για την απόκτηση συμμετοχών στο κεφάλαιο αλλοδαπών επιχειρήσεων και όχι και εγχώριων επιχειρήσεων. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η συλλογιστική αυτή είναι εσφαλμένη και συνίσταται σε διάλληλο συλλογισμό: το γεγονός ότι η εφαρμογή του εξεταζόμενου μέτρου, όπως και οποιουδήποτε άλλου φορολογικού μέτρου, βασίζεται στην πλήρωση ορισμένων αντικειμενικών προϋποθέσεων δεν το καθιστά επιλεκτικό μέτρο de jure ή de facto. Συγκεκριμένα, η συλλογιστική της Επιτροπής οδηγεί στο να θεωρείται prima facie ως επιλεκτικό οποιοδήποτε φορολογικό μέτρο.

—

Δεύτερον, η prima facie διαφορετική μεταχείριση του άρθρου 12, παράγραφος 5, του TRLIS, όχι μόνο δεν αποτελεί επιλεκτικό πλεονέκτημα, αλλά αποσκοπεί στην ίση φορολογική μεταχείριση όλων των πράξεων αποκτήσεως μετοχών, είτε αυτές είναι εγχώριες είτε είναι αλλοδαπές: λόγω της αδυναμίας πραγματοποιήσεως διασυνοριακών συγχωνεύσεων, η απόσβεση της υπεραξίας μπορεί να επιτευχθεί μόνον σε εθνικό επίπεδο, καθόσον στο επίπεδο αυτό υπάρχουν όντως φορολογικοί κανόνες που το επιτρέπουν. Υπό την έννοια αυτή, το άρθρο 12, παράγραφος 5, του TRLIS επεκτείνει αυτή τη δυνατότητα και στην αγορά συμμετοχών στο κεφάλαιο αλλοδαπών επιχειρήσεων, πράξη που συνιστά το πλησιέστερο λειτουργικό ισοδύναμο των εγχωρίων συγχωνεύσεων οι οποίες, ως εκ τούτου, δικαιολογούνται από την οικονομία και τη λογική του ισπανικού συστήματος.

—

Επικουρικώς, η απόφαση της Επιτροπής είναι δυσανάλογη, καθόσον η εφαρμογή της σε περιπτώσεις όπου αποκτάται ο έλεγχος αλλοδαπών επιχειρήσεων θα έπρεπε να είναι, τουλάχιστον, αντίστοιχη των περιπτώσεων των εγχωρίων συγχωνεύσεων που, ως εκ τούτου, δικαιολογούνται από την οικονομία και τη λογική του ισπανικού συστήματος.

Ο δεύτερος λόγος αφορά την ύπαρξη ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, καθόσον δεν τηρήθηκε η διαδικασία που ισχύει για τις υφιστάμενες ενισχύσεις.

—

Με την επίμαχη απόφαση απορρίφθηκαν όλα τα επιχειρήματα περί λειτουργικής ισοδυναμίας του μέτρου, καθόσον δεν έγινε δεκτό ότι οι εντός Ένωσης διασυνοριακές συγχωνεύσεις καθίστανται στην πράξη αδύνατες. Κατά την άποψη της Επιτροπής, η διαδοχική έκδοση οδηγιών ΕΕ στον συγκεκριμένο τομέα — όλων των μεταγενέστερων της θέσεως σε ισχύ του επίμαχου μέτρου οδηγιών — εξάλειψε οποιοδήποτε φραγμό ή εμπόδιο θα μπορούσε να υπάρξει. Η προσφεύγουσα εκτιμά, συναφώς, ότι, ακόμη και γίνει δεκτή η θέση της Επιτροπής ότι οι οδηγίες της ΕΕ έχουν πράγματι εξαλείψει όλα τα εμπόδια στις διασυνοριακές συγχωνεύσεις, πράγμα που δεν ισχύει, πρόκειται, πάντως, για περίπτωση υφιστάμενης ενισχύσεως. Εντούτοις, η διαδικασία ελέγχου των υφιστάμενων ενισχύσεων διαφέρει ουσιωδώς από τη διαδικασία που ακολουθήθηκε στην υπό κρίση υπόθεση, επομένως έχει παραβιασθεί ουσιώδης τύπος της διαδικασίας.

Τρίτος λόγος που αφορά παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ λόγω νομικής πλάνης κατά τον προσδιορισμό των επωφελουμένων από το μέτρο.

—

Έστω και αν θεωρηθεί ότι το άρθρο 12, παράγραφος 5, ΣΛΕΕ ενέχει στοιχεία κρατικής ενίσχυσης, η Επιτροπή όφειλε να προβεί σε αναλυτική οικονομική ανάλυση προκειμένου να προσδιορίσει τους επωφελούμενους από το καθεστώς των ενισχύσεων. Η προσφεύγουσα θεωρεί ότι, εν πάση περιπτώσει, οι επωφελούμενοι από την ενίσχυση (υπό μορφή διογκώσεως της τιμής αγοράς των μετοχών) είναι οι πωλούντες τις μετοχές και όχι, όπως ισχυρίζεται η Επιτροπή, οι ισπανικές επιχειρήσεις που εφάρμοσαν το εν λόγω μέτρο.

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/30

Προσφυγή-αγωγή της 21ης Ιανουαρίου 2011 — Mariën κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-5/11)

2011/C 139/55

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Peter Mariën (Elsene, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: B. Theeuwes και F. Pons, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Η ακύρωση της αποφάσεως του προϊσταμένου της αντιπροσωπείας της ΕΕ στο Αφγανιστάν, η οποία επιτάσσει στα μέλη της αντιπροσωπείας αυτής να μετακομίσουν από το ξενοδοχείο τους στο συγκρότημα κατοικιών των υπαλλήλων της ΕΕ

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την απόφαση που περιέχεται στο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της 11ης Ιανουαρίου του 2011 του Ειδικού Εκπροσώπου της ΕΕ και επικεφαλής της αντιπροσωπείας της ΕΕ στο Αφγανιστάν που επέτασσε στον προσφεύγοντα να μετακομίσει στις 14 Ιανουαρίου 2011 στο συγκρότημα κατοικιών των υπαλλήλων της ΕΕ στην Καμπούλ του Αφγανιστάν·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή να αναλάβει όλα τα έξοδα που αφορούν την προσωρινή στέγαση·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει αποζημίωση 10 000 ευρώ στον προσφεύγοντα για την ψυχική ένταση και τη βλάβη που του προκάλεσε·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/30

Προσφυγή της 9ης Φεβρουαρίου 2011 — Bouillez κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση F-11/11)

2011/C 139/56

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Vincent Bouillez (Overijse, Βέλγιο) κ.λπ. (εκπρόσωποι: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis και É. Marchal, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Η ακύρωση της αποφάσεως της ΑΔΑ να μην προαγάγει τους προσφεύγοντες στον επόμενο βαθμό κατά την περίοδο προαγωγών 2010.

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την απόφαση του Συμβουλίου της 3ης Νοεμβρίου 2010 που απορρίπτει τη διοικητική ένσταση των προσφευγόντων·

—	καθόσον παρίσταται ανάγκη, να ακυρώσει τις αποφάσεις περί μη προαγωγής τους στον επόμενο βαθμό κατά την περίοδο προαγωγών 2010·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/30

Προσφυγή-αγωγή της 18ης Φεβρουαρίου 2011 — Mariën κατά ΕΥΕΔ

(Υπόθεση F-15/11)

2011/C 139/57

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Peter Mariën (Elsene, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: B. Theeuwes και F. Pons, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

—	να υποχρεώσει την ΕΥΕΔ να αναλάβει όλα τα έξοδα που αφορούν την προσωρινή στέγαση·

—	να υποχρεώσει την ΕΥΕΔ να καταβάλει αποζημίωση 10 000 ευρώ στον προσφεύγοντα για το ψυχολογικό στρες και τη βλάβη που του προκάλεσε·

—	να καταδικάσει την ΕΥΕΔ στα δικαστικά έξοδα.

7.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 139/31

Προσφυγή-αγωγή της 28ης Φεβρουαρίου 2011 — Conticchio κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση F-22/11)

2011/C 139/58

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Rosella Conticchio (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: R. Giuffridda και A. Tortora, δικηγόροι)

Καθής-εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Η ακύρωση της αποφάσεως περί καθορισμού των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της προσφεύγουσας-ενάγουσας, καθόσον αναγνωρίσθηκε υπέρ αυτής δικαίωμα συντάξεως αρχαιότητας αντίστοιχο του βαθμού AST 7/1, αντί του βαθμού AST 7/2

Αιτήματα της προσφεύγουσας-ενάγουσας

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	Να ακυρώσει την αριθ. R/489/10 απόφαση, η οποία εκδόθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2010, κοινοποιήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2010 και με την οποία η ΑΔΑ απέρριψε τη διοικητική ένσταση της προσφεύγουσας-ενάγουσας·

—	να αναγνωρίσει με αναδρομική ισχύ ότι η προσφεύγουσα-ενάγουσα προήχθη από το κλιμάκιο AST/1 στο κλιμάκιο AST/2·

—	να καθορίσει εκ νέου το ποσό της συντάξεως που καταβάλλεται στην προσφεύγουσα-ενάγουσα, αυξάνοντάς το κατά περίπου 170 ευρώ μηνιαίως·

—

να υποχρεώσει την υπηρεσία που καταβάλλει τη σύνταξη να επιστρέψει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα το ποσό που της οφείλει, προσαυξημένο με τόκους και συνοδευόμενο από αποζημίωση για τη νομισματική υποτίμηση και τα λοιπά συναφή έξοδα, για το χρονικό διάστημα από 1ης Ιουνίου 2010 μέχρι της ημερομηνίας πραγματικής καταβολής του οφειλόμενου ποσού·

—	να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επιστρέψει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα τα ποσά που αυτή κατέβαλε αχρεωστήτως όσον αφορά την εξαγορά των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

		ISSN 1725-2415 doi:10.3000/17252415.C_2011.139.ell
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 139

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	54ό έτος 7 Μαΐου 2011

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2011/C 139/01	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςEE C 130 της 30.4.2011	1