9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/3

1)

Επιδρά η παράβαση των κανόνων περί εκκρεμοδικίας, οι οποίοι προβλέπονται στο άρθρο 19, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 (1), μόνο στον καθορισμό της διεθνούς δικαιοδοσίας, με επακόλουθη εφαρμογή του άρθρου 24 του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003, ή μπορεί αντιθέτως η εν λόγω παράβαση να εμποδίζει την αναγνώριση, στο κράτος μέλος του οποίου το δικαστήριο επιλήφθηκε πρώτο, της αποφάσεως που εκδόθηκε στο κράτος μέλος του οποίου το δικαστήριο επιλήφθηκε δεύτερο, για λόγους δικονομικής δημόσιας τάξεως, λαμβανομένου υπόψη ότι το άρθρο 24 του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 παραπέμπει μόνο στους κανόνες που καθορίζουν τη διεθνή δικαιοδοσία και περιέχονται στα άρθρα 3 έως 14 και όχι στο άρθρο 19;

2)

Αντιβαίνει ερμηνεία του άρθρου 19 του κανονισμού 2201/2003, κατά την οποία αυτό νοείται μόνο ως κανόνας καθορισμού της διεθνούς δικαιοδοσίας, στην έννοια της εκκρεμοδικίας κατά το δίκαιο της Ένωσης καθώς και στη λειτουργία και στον σκοπό της ρυθμίσεως, η οποία αποβλέπει στον καθορισμό συνόλου κανόνων δικονομικής δημόσιας τάξεως, από τους οποίους δεν χωρεί παρέκκλιση, για τη διασφάλιση της δημιουργίας κοινού χώρου χαρακτηριζόμενου από την αμοιβαία εμπιστοσύνη και την καλόπιστη δικονομική συμπεριφορά μεταξύ των κρατών μελών, εντός του οποίου μπορεί να λειτουργεί η αυτόματη αναγνώριση και η ελεύθερη κυκλοφορία των αποφάσεων;