30.8.2008   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 223/19


Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 11ης Ιουλίου 2008 [αίτηση του Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Δημοκρατία της Λιθουανίας) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική διαδικασία κατά Inga Rinau

(Υπόθεση C-195/08 PPU) (1)

(Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση των αποφάσεων - Εκτέλεση αποφάσεων επί γαμικών διαφορών και διαφορών γονικής μέριμνας - Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 - Αίτηση περί μη αναγνωρίσεως αποφάσεως επιστροφής παιδιού παρανόμως κατακρατηθέντος σε άλλο κράτος μέλος - Επείγουσα προδικαστική διαδικασία)

(2008/C 223/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Inga Rinau

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Lietuvos Aukščiausiasis Teismas — Ερμηνεία των άρθρων 21, 23, 24, 31, παράγραφος 1, 40, παράγραφος 2, και 42 του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) 1347/2000 (ΕΕ L 338, σ. 1) — Αίτηση περί μη αναγνωρίσεως σε κράτος μέλος A αποφάσεως εκδοθείσας από δικαστήριο κράτους μέλους Β και διατάσσουσας την επιστροφή τέκνου, το οποίο κρατείται παρανόμως στο κράτος μέλος Α από τη μητέρα του, στον πατέρα του ο οποίος κατοικεί σε κράτος μέλος Β και ο οποίος έχει την επιμέλεια του τέκνου

Διατακτικό

1)

Σε περίπτωση εκδόσεως και γνωστοποιήσεως στο δικαστήριο προελεύσεως αποφάσεως περί μη επιστροφής, δεν έχει σημασία, όσον αφορά τη χορήγηση του προβλεπόμενου από το άρθρο 42 του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) 1347/2000, πιστοποιητικού, αν η απόφαση αυτή ανεστάλη, μεταρρυθμίστηκε, ακυρώθηκε ή, εν πάση περιπτώσει, δεν περιβλήθηκε την ισχύ του δεδικασμένου ή αν αντικαταστάθηκε με απόφαση περί επιστροφής, εφόσον δεν έλαβε πράγματι χώρα επιστροφή του παιδιού. Εφόσον δεν αμφισβητείται η γνησιότητα του πιστοποιητικού αυτού και εφόσον αυτό έχει εκδοθεί σύμφωνα με το έντυπο του οποίου υπόδειγμα περιλαμβάνει το παράρτημα IV του εν λόγω κανονισμού, απαγορεύεται η προβολή αντιρρήσεων ως προς την αναγνώριση της αποφάσεως περί επιστροφής, το δε δικαστήριο εκτελέσεως μπορεί απλώς να διαπιστώσει την εκτελεστότητα της πιστοποιημένης αποφάσεως και να δεχθεί το αίτημα περί άμεσης επιστροφής του παιδιού.

2)

Πλην των περιπτώσεων στις οποίες η διαδικασία αφορά πιστοποιημένη κατ' εφαρμογήν των άρθρων 11, παράγραφος 8, και 40 έως 42 του κανονισμού 2201/2003 απόφαση, κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να ζητήσει τη μη αναγνώριση δικαστικής αποφάσεως, έστω και αν δεν έχει προηγουμένως υποβληθεί αίτηση αναγνωρίσεως της αποφάσεως.

3)

Το άρθρο 31, παράγραφος 1, του κανονισμού 2201/2003, καθόσον προβλέπει ότι ούτε το πρόσωπο κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση ούτε το παιδί έχουν, στο στάδιο αυτό της διαδικασίας, τη δυνατότητα υποβολής παρατηρήσεων, δεν εφαρμόζεται επί διαδικασίας αφορώσας τη μη αναγνώριση δικαστικής αποφάσεως, η οποία κινήθηκε χωρίς να έχει προηγουμένως υποβληθεί αίτηση αναγνωρίσεως της αυτής αποφάσεως. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο καθού η αίτηση, ο οποίος ζητεί την αναγνώριση, έχει τη δυνατότητα υποβολής παρατηρήσεων.


(1)  ΕΕ C 171 της 5.7.2008.