|
26.1.2008 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 22/15 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 29ης Νοεμβρίου 2007 (αίτηση του Högsta domstolen — Σουηδία — για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Kerstin Sundelind Lopez κατά Miguel Enrique Lopez Lizazo
(Υπόθεση C-68/07) (1)
(Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 - Άρθρα 3, 6 και 7 - Διεθνής δικαιοδοσία - Αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας - Διεθνής δικαιοδοσία σε υποθέσεις διαζυγίου - Εναγόμενος υπήκοος τρίτου κράτους και διαμένων σε τρίτο κράτος - Εθνικοί κανόνες διεθνούς δικαιοδοσίας που προβλέπουν υπέρμετρη βάση διεθνούς δικαιοδοσίας των εθνικών δικαστηρίων)
(2008/C 22/29)
Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική
Αιτούν δικαστήριο
Högsta domstolen
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Kerstin Sundelind Lopez
κατά
Miguel Enrique Lopez Lizazo
Αντικείμενο της υποθέσεως
Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Högsta domstolen — Ερμηνεία των άρθρων 3, 6 και 7 του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) 1347/2000 (ΕΕ L 338, σ. 1) —Δικαιοδοσία σε υποθέσεις διαζυγίου όταν ο εναγόμενος δεν είναι ούτε κάτοικος ούτε υπήκοος κράτους μέλους
Διατακτικό της αποφάσεως
Τα άρθρα 6 και 7 του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) 1347/2000, όπως έχει τροποποιηθεί με τον κανονισμό (ΕΚ) 2116/2004 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 2004, όσον αφορά τις συνθήκες που έχουν συναφθεί με την Αγία Έδρα, πρέπει να ερμηνεύονται υπό την έννοια ότι, στο πλαίσιο δίκης διαζυγίου, στην περίπτωση κατά την οποία ο εναγόμενος δεν έχει συνήθη διαμονή σε κράτος μέλος και δεν είναι υπήκοος κράτους μέλους, τα δικαστήρια ενός κράτους μέλους δεν μπορούν να θεμελιώσουν τη δικαιοδοσία τους στο εθνικό τους δίκαιο για να αποφανθούν επί της αγωγής αυτής, αν δικαστήρια άλλου κράτους μέλους έχουν δικαιοδοσία δυνάμει του άρθρου 3 του εν λόγω κανονισμού.